Milder fiscaal navorderingsklimaat Welkom Euromarkt Voorbode van nieuwe tariefsverlagingen Mevr. Rongen Politierechter Ingezonden Vrijdag 19 januari 1962 No. 3 Drie en tachtigste jaargang PEEL EN MAAS f DEN MUNCKHOF N V. VENRAY WPPlfRT AT\ VHOP VPNPAV PM HMQTPPPRM ADVERTENTIEPRIJS 8 cl. per mm. ABONNEMENTS- GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GTRO 1050652 V» LtLtIVUL/iL/ V WVJ1\ V £tlli\ü 1 Ltil VJIVIO 1 I\Ul\L/il PRIJS PER KWARTAAL 1.5# (balten Vennj 1.' DRUK EN UITGA VS VAN 1 75) Velen van ons kennen de beslist niet welkome aanslagen in de Inkomstenbelasting. De daarop vermelde bedragen zijn zelfs te oor delen naar uitspraken van de minister van financiën te hoog. Zo nu en dan maken wij echter ook wel eens kennis met een zg. navorde ringsaanslag. Dit is een aanslag, die de inspecteur van belastingen oplegt wanneer hij van mening is dat een vroegere aanslag te laag is geweest. Een dergelijke aanslag kan nog worden opgelegd zolang nog geen vijf jaren zijn verstreken sedert het einde van een belas tingjaar. Er moet een grens zjjn waarvan het zo goed als zeker is dat men fiscaal heeft afgerekend. Bij uitgesproken fraude valt zelfs deze termijn weg. ONACHTZAAMHEID MET OPZET? Een navorderingsaanslag is vooral hierom zo gevreesd omdat hij veel hoger is dan een gewone aanslag. De te betalen belasting wordt nl. verdubbeld tenzij de belastingplich tige aannemelijk kan maken dat de navordering niet is te wijten aan zijn grove onachtzaamheid of aan zijn opzet. Het is dikwijls echter moeilijk uit te maken of er nu sprake was van grove schuld of niet. Dat is een nogal rekbaar begrip. Belasting plichtigen die door een navordering worden getroffen, bewegen dan ook meestal hemel en aarde om de aan slag verlaagd te krijgen. Sinds 1954 was 't als regel dat zo'n verhoging tot 50%> werd verlaagd tenzij het zonneklaar was dat een ernstige fraude de oorzaak was, of ook wan neer een belastingplichtige reeds vroeger had gefraudeerd. Zeer terecht zijn inspecteurs wan trouwend t.a.v. de goede trouw van belastingplichtigen, bij het achter wege laten van inkomstenopgaven. Toch is dikwijls het verzwijgen van inkomsten beslist niet met opzet ge daan. De ingewikkelde belasting regelen waaraan wij thans zijn on derworpen en de gecompliceerdheid van het dagelijks leven kunnen gemakkelijk oorzaak van zijn dat er een misstap wordt gemaakt. EEN NIEUWE LEIDRAAD Het is daarom verheugend dat er onlangs weer een nieuwe leidraad voor de belastingdienst is versche nen die nieuwe richtlijnen geeft voor de toepassing van verhogingen etc., omdat er over het al dan niet op leggen van die verhogingen nogal eens misverstand heerste. Nu heeft zo'n richtlijn wel geen wetskracht, maar wij mogen toch verwachten dat het beleid van de inspecteurs op die richtlijnen wordt afgestemd. De nieuwe leidraad biedt veel meer kansen op een verzachte boe- tepolitiek. Zij past o.i, ook geheel bij de wens van de meerdex'heid van ons volk om een milder fiscaal kli maat te verkrijgen nadat wij in de wederopbouwperiode na de oorlog gebukt zijn gegaan onder een zware belastingdruk. Wordt er in de toekomst een ern stige fraude geconstateerd, dan blijft de verhoging 100 pet. zoals ook in de zevende uitvoeringsbeschikking I.B. 1941 staat omschreven. IVie daarnaast bij herhaling probeert om de minister van financiën :n beent je te lichten, wordt bij ontdekking eveneens getracteerd op een verdub belde aanslag. Voorts zou men kun nen spreken van opzet als een lich tere vorm van overteding der regels. Voor deze vorm van misstappen geldt dan in de toekomst een extra belasting van 50 pet. De normale ge vallen van grove onachtzaamheid worden in de toekomst gestraft met een verhoging van 25 pet. van de aanslag. AANVULLENDE AANGIFTE 10% Inhakend op dit, „normale" zouden wij kunnen verzuchten dat wij ein delijk dan eens terugkeren naar meer normale verhoudingen. Het komt ook nog al eens voor dat de aangifte wel terdege met zorg wordt gedaan, maar dat later toch blijkt dat er bepaalde inkomsten zijn vergeten. Als wij ons nooit ver gisten, zouden wij geen mensen zijn. Nu kan het best zijn dat dit door de belastingplichtige wordt ontdekt in de tijd waarin hij nog geen aanslag ontvangen heeft. Hij kan het dan alsnog bij de inspectie opgeven. Is er wel een aanslag ontvangen maar is de periode nog niet verstreken waarin er bezwaar kan worden ge maakt, dan geve men die inkomsten bij bezwaarschrift op. Nog dikwijls wordt er vergeten dat de aangifte niet minder en ook niet meer dan Qen hulpmidel is ter vaststelling van definitief zijn, dat een goe- 5 en 15°/o Het behoeft nauwelijks betoog, dunkt ons, dat men geen schijn van kans maakt op deze matige verho ging wanneer men snel een verbete ring instuurt omdat men weet dat de gerechtigheid reeds nadert in de vorm van een te verwachten contro le of ander vermoeden. Zijn wij verplicht om bepaalde in gehouden belastingen zoals bijv. loonbelasting af te dragen en ver geten wij dit dan worden wij voor taan om onze vergeetachtigheid met 5% extra belast. Blijkt het dat wij wanbetalers zijn, dan heft de fiscus 10% extra. Wij hebben de veranderde richt lijnen inzake verhogingen niet uit puttend behandeld. Wel wezen wij op de meest voorkomende verzui men en nalatigheden met hun on aangename gevolgen. Hieruit blijkt dat de verhogingen bij minder ern stige nalatigheden veel milder zijn geworden. VERDERE VERLAGING NODIG Dit was ook beslist noodzakelijk, gezien de grote bedragen waarom het dikwijls gaat. Het was temeer nodig omdat de nominale inkomens nog steeds stijgen en de progressie ve tarievén een steeds hogere af dracht tot gevolg hebben. De kans dat een vergissing of fout ernstige financiële gevolgen zal hebben, neemt derhalve snel toe. Wanneer wij de nieuwe leidraad voor verhogingen trachten te zien tegen de achtergrond van een meer gematigd fiscaal beleid dat aan staande is en dat zo bitter nodig is, dan zit daar tevens in verdiscon teerd onze hoop op verdere tariefs verlagingen vooral bij de loon- en inkomstenbelasting. Alle inkomens zullen in 1962 weer trachten te stij gen. Moet bij dat beeld de progres- sielijn nog dezelfde blijven? Het is nauwelijks aan te nemen. Afdoende antwoord op dreiging van het internationale communisme. Voor de E.E.G., de Europese Eco nomische Gemeenschap is zondag dan toch ook het nieuwe jaar inge gaan. Vóór 1 januari hadden de zes er bij aangesloten landen gereed moeten zijn met het treffen van de regelingen, die zullen gelden voor de tweede fase van vier jaar van de overgangsperiode van twaalf jaar, waarbinnen de gemeenschappelijke markt tot stand moet worden ge bracht. Dat gelukte niet, doordat in de sector van de landbouw de Duit sers huizenhoge moeilijkheden op wierpen. De Duitse boer produceert aan zienlijk duurder dan de boer^ in Frankrijk, Nederland en Italië en zonder de beschermende maatrege len die de regering te Bonn te zijnen behoeve heeft genomen, zou hij in de concurrentiestrijd op een vrije markt geen schijn van kans hebben. Daar komt bij, dat hij een grote steunpilaar van de regering-Aden- auer is; zonder de stemmen van de Duitse boeren zou de C.D.U. in West-Duitsland geen meerderheids partij zijn. Bonn moet dus wel, hoe zeer het ook voor de gemeenschap pelijke markt geporteerd is, reke ning houden met de wensen van zijn agrarisch kiezerskorps. IN „GEEN TIJD" Vooral de Fransen en Nederlan ders wensten niet voor de Duitse verlangens te wijken. Omdat de daaruit voortvloeiende strubbelin gen niet vóór 1 januari waren over wonnen en aan de andere kant geen der zes regeringen het waagde, een mislukking te riskeren werd op de conferentie in Brussel de klok door middel van een juridische grapje stilgezet. De daarmee gewonnen tijd heeft men goed gebruikt. De nationale beschermende maat regelen zijn nu „in geen tijd" ver- vnagen door een stel van gemeen schappelijke heffingen, dat ten doel heeft de landbouwproducenten in de leden-staten geleidelijk en zo pijn loos mogelijk voor te bereiden op de concurrentiestrijd, die zij straks, ten bate van de consument, op een gro te, open markt zullen moeten voe ren. Nu de E.E.G., die in de eerste vier jaren van haar bestaan zo'n groot succes is gebleken (de produktie groeide er sneller dan in de beide andere grote economische blokken: de V.S. en de U.S.S.R.) de weg vrij gemaakt heeft voor de 2e fase van haar definitieve voltooiing, kunnen de onderhandelingen met Groot- Brittannië, dat om toelating heeft verzocht, op volle gang komen. Ook deze onderhandelingen zullen, ge zien Engelands bindingen aan de landen van het gemenebest, niet ge makkelijk kunnen zijn. Maar aan het welslagen ervan twijfelt eigen lijk niemand meer. DE DERDE MACHT schepping van een machtig •opees blok van bijna 300 die beschikken I technische kennis en van produktie neer op de grote mo rn de sov jet-unie. En dat deze tot stand komt, is voor Engeland politiek en econo misch even noodzakelijk als voor de landen van het Europese continent. De kolossale betekenis, die de E.E.G. heeft is beslist niet ontsnapt aan de aandacht van de president van de Verenigde Staten, Kennedy. Een groot deel van zijn jaarlijkse boodschap aan het Congres heeft hij er aan gewijd. En aan de maatrege len, die de Amerikaanse economie zal moeten nemen, om zich aan het bestaan van de E.E.G. aan te pas sen Om die maatregelen, die zullen neerkomen op een gedeelte lijke afbraak van de Amerikaanse tolmuren door het Congres goedge keurd te krijgen, zal de president een harde strijd moeten voeren. Ook grote delen van de Amerikaanse economie, de landbouw niet het minst, kunnen hun dure en voor de consument dus onvoordelige pro- duktiemethoden slechts in stand houden, door de hoge invoerrechten, die te hunner bescherming worden geheven. President Kennedy echter ziet verder dan de enge nationale belan gen. Wat hem voor de geest zweeft, is een enorm gebied waartoe naast West-Europa en Noord-Amerika ook Zuid-Amerika en delen van Afrika en Azië zullen moeten behoren, dat in een vrije economische samenwer king ten bate van de algemene wel vaart de goederen, die de mens be hoeft, op de gemakkelijkste en goed koopste wijze zal produceren. In de schepping daarvan ziet hij, met recht, een afdoend antwoord op de dreiging van het internationale communisme. VOORLICHTING In de Helmondse Courant schrijft Paul Kuypers over deze kwestie o.a.: De tweede fase in de ontwikkeling van de éne Europese markt wordt geacht met gepasseerd nieuwjaar te zijn ingegaan en, anders dan toen de integratie vier iaar geleden in gang werd gezet, gaat nu ook de landbouw meedoen. Wanneer men weet, dat 't exportpakket van ons vaderland nog altijd voor een-derde uit landbouwprodukten bestaat, dan beseft men terstond van hoeveel be lang de nu genomen maatrege len voor onze nationale economie zijn. Hoe belangrijk ook, we hebben bij het vernemen van dit goede nieuws toch niet allereerst gedacht aan on ze handelsbetrekkingen, maar, voor al aan onze eigen boeren. Zij delen immers hun lot met be roepsgenoten, die in Umbrië en Apulië nog barrevoets hun akkers betreden, met vakbroeders in de Maritieme Alpen die 2 oppertjes hooi met een ezeltje van de berg weiden halen, met de landbouwers uit de Duitse Eifel, die nog met os sen ploegen, met de bietenboeren van Noord-West Frankrijk, met hun Luxemburgse collega's die vaak zin gend door de paradijselijke dreven van hun hertogdom komen, met de keuteraars van Vlaanderen, met de heerboeren ook die in al deze landen huizen als kastelen bewonen en die dit waarschijnlijk wel zullen willen blijven doen, met de weide-boeren ook in het eigen Friesland of in de beide Hollanden. De betekenis van het genomen be sluit is nauwelijks te overschatten. Het gaat ons te ver, om reeds nu en in dit verband over allerlei techni sche bijzonderheden te gaan schrij ven, maar op één bijzonderheid wil len we toch wel wijzen. Afgesproken is, dat voor wat de vaststelling van de prijzen betreft, wordt uitgegaan van de rfesultaten zoals die op goed geleide bedrijven werden verkregen. Dat is voor ons land als geheel een geruststellend feit. Maar voor onze hoek, is het niet zo gunstig£öat, op verzoek Duitsland, de graan prijzen voorlopig buiten de overeen komst zijn gehouden, want het is juist 't graan, dat als het ware het Vloed van onze gemengde bedrijven itmaakt: onze boerderijen produce ren met graan eieren, men mest er varkens en piepkuikens mee en ga zo maar verder. In dit stadium zijn wij niet in staat te achterhalen wat er terzake van die graanprijs precies is afgesproken, maar dat zal in de komende dagen beslist wel in détails worden bekend gemaakt. Waar we nu vooral ook de nadruk willen leggen dat is op de noodzaak om onze boeren op uitgebreide schaal voorlichting te geven omtrent hetgeen er in Brussel gebeurd is en over wat voor hen de gevolgen zijn. Met de introductie van het Land bouwschap is duidelijk genoeg ge bleken dat heel veel verzet ertegen voortsproot uit onkunde. Laat dat hier niet weer gebeuren. Het is de gewoonte van landbouwkringen om des winters studiedagen te houden. Laat men aan deze zaak gerust een aparte studiedag wijden. 25 JAAR VOORZITSTER BOERINNENBOND. Wie in het verenigingsleven „zit", zoals men dat zegt, weet hoe dik wijls dit teleurstellingen met zich brengt. Dan blijkt zo dikwijls dat veel van wat het bestuur bedacht en uitgewerkt heeft te weinig of geen belangstelling trekt bij de le den. Om dan de moed er in te houden, om dan telkens opnieuw toch weer te beginnen, valt niet mee. Uit dat oogpunt bezien is het zil veren jubileum van Mevr. Rongen- Strijbos uit Oirlo al merkwaardig. „Wieskes Dien" zoals ze misschien beter bekend is, viert in maart a.s. namelijk haar zilveren jubileum als voorzitster van de afdeling Oirlo van de Boerinnenbond en als voorzitster van de Kring. Om 25 jaren lang voorzitster te zijn, valt beslist niet mee, al moet men de Oirlose boerinnen meegeven, dat ze voor hun standsorganisatie wel veel voelen. Ze werd in 1935 door Pastoor Gerards en Meester Peters als een der eerste boerinnen- bonden in het Venrayse land opge richt en mede door het leiderschap van Mevr. Rongen heeft in deze or ganisatie altijd vaart gezeten en was de belangstelling voor het werk der afdeling altijd goed te noemen. Trouwens het feit dat zij betrek kelijk vlug als voorzitster van de toenmalige kring HorstVenray en later van de kring Venray werd ge kozen zegt genoeg hoe de leden haar werken en streven wisten te waar deren. In alle 8 afdelingen van de kring was en is Mevr. Rongen een graag geziene gast waar ze niet al leen dikwijls komt maar ook haar woord weet te doen en goed thuis blijkt te zijn in de vele problemen van. de tegenwoordige tijd. Ook op de hoofdbestuursvergade ringen is zij een graag geziene gast en op de vormingsdagen ontbreekt ze nooit. „Als men bij wil blijven, moet men daar komenis haar bondig bescheid. Om „bij" te blijven volgde zij op i-jarige leeftijd nog de Boerenleer- gangen en slaagde met lof. En wie met haar praat, ervaart dan dat deze dame de problemen en moeilijkhe den zeer goed kent en er zich in heeft verdiept als weinig anderen. Bescherming Bevolking is zulk een onderwerpZe heeft de nood zaak van een betere kennis van deze materie ingezien, ook voor de boe rinnen, heeft er studie van gemaakt en op menig vergadering gesproken over het nut van zelfbescherming. Het feit dat zij een keer candidaat is gesteld voor de gemeenteraad toont duidelijk aan, dat als er da mes in dit college een plaats moes ten hebben, zij een van de eerste is, die daarvoor in aanmerking komt. Praat met haar over de voorbije 25 jaren, dan is er een zekere wee moed om wat voorbij is. Als stands organisatie is de boerinnenbond nooit, wat men zo noemt, een strijd organisatie geweest. Het was feite lijk meer een vereniging van dames, die met dezelfde problemen tobden in huis en bedrijf en die in ondei"- linge gesprekken een deel van die problemen probeerden op te lossen aan de hand van deskundige advie zen die hun organisatie gaf en geeft. Die om voorlichting kwamen bij hun moeilijke taak, mede-bestuur ster te zijn op hof en bedrijf en die in hun organisatie eens wat ont spanning kregen van het zware en dikwijls moeilijke werk op de boei-- derij. Aan dat alles leiding te kun nen geven was geen lichte taak, eis te naast veel voorbereidend werk ook veel gesjouw en voorafgaand overleg, maar Wieskes Dien was dat nimmer teveel. Mede omdat zij wist hoe belangrijk juist voor de boerin nen het werk van de organisatie is. Er is veel veranderd, in deze afge lopen 25 jaren, ook op de boex-derij. waar de boerin langzaam maar ze ker komt te staan voor een andere bedrijfsvoering, voor modernere ge reedschappen en hulpmiddelen, voor vele nieuwe dingen, die enei-zijds haar werk wat verlichten anderzijds toch ook weer problemen met zich brengen. Dat heeft zijn weerslag ge vonden in de organisatie en de lei ding heeft zich niet alleen daaraan aan moeten passen, maar heeft dik wijls een en ander moeten stimule- i-en. Het is de gx'ote verdienste van Mevr. Rongen-Stxdjbos in de afgelo pen 25 jaren altijd en onverdroten op haar post te hebben gestaan en een belangrijke bijdi-age geleverd te hebben tot de ontwikkeling, de ont spanning en de gemeenschapszin van de Venrayse boerinnen. En daarom zal er feest zijn wanneer op 30 ja nuari a.s. de Oix'lose boerinnen Mevx*. Rongen in de bloemen gaan zetten. En op 8 februari in Well als de kringvergadering een en ander nog eens gaat overdoen. Want dan herdenkt men dit zilveren voorzit sters-jubileum en we twijfelen er niet aan of dan zal nog eens duide lijker dan in een kort krantenartikel mogelijk is de verdiensten van deze dame geschilderd worden. Laten wij volstaan met te zeggen dat het een werkelijk verlies is voor de boerinnenorganisatie in onze ge meente als Mevr. Rongen zou be sluiten de voorzittershamer neer te leggen van de boexinnenorganisatie, die zij onder dikwijls zo moeilijke omstandigheden zo trouw heeft ge diend. ,,'t Is bijzonder slecht Nederlands" zei de politiex-echter hoofdschud dend, terwijl hij het briefje nog eens herlas. ;.U bent er een van de droe vige voorbeelden van, dat ons lager onderwijs eigenlijk zinloos is". Dit neemt niet weg dat de justitie het briefje wel serieus heeft genomen. De winkelier die het geschreven heeft, moest voor het hekje komen. De overbuurman van de verdach te winkelier is ook winkelier, en de beide mannen beminnen elkander niet. Dat komt tot uiting in de laaiende etalagereclames, waaxin zij dezelfde artikelen aanprijzen, en in allerlei kleine speldeprikjes dwars over de stx-aat. Dit is een eeuwenoud middenstandsprobeem: wie het zelf de vex'koopt, meent, dat hij niet de zelfde belangen heeft. Na allerlei kleine schermutselin gen haalde de winkelier uit voor de grote slag. Hij kroop achter een schrijfmachine en tikte moeizaam en met de tong een eindje uit de mond het gewraakte briefje, compleet met taalfouten. Hij tikte er als brief hoofd Kamer van Koophandel boven en onderaan waar tussen twee re gels nog wat ruimte overbleef, plaatste hij een bijzonder zwierige en opzettelijk onleesbare handteke ning. In het bx*iefje stond dat buurman voortaan geen matrassen en dekens meer mocht verkopen en dat daarop controle zou worden uitgeoefend. De aanblik van het geheel gaf geen gunstige indruk van het ontwikke lingspeil van de middenstand, dat de Vestigingswet al sinds tientallen jaren tx*acht te verhogen. Maar dat neemt niet weg dat buurman er wel even van schx'ok. Hij haastte zich naar de politie om te vragen of hij nu strafbaar was. De politie bekeek het briefje fronzend belde naar de Kamer van Koophandel en legde vervolgens een zwax-e hand op de schuldige schou der van de winkelier aan de over kant, die nu verdachte was. Hij had het document ontworpen en uitge voerd in de hoop zijn concurrent wederrechtelijk te dwingen deze ar tikelen niet meer te verkopen. De officier sprak van concurren- tienijd toen hij 250,boete vor derde. Maar de raadsman wist er 'n foefje op. Het is wel gemeen, zei hij. En eigenlijk moest de verdachte straf hebben. Maar hij kan geen straf ki-ijgen. Het middel was on deugdelijk. Als je iemand wilt dood steken met je zakdoek dan krijg je ook geen straf omdat het middel on deugdelijk is. Dat zelfde geldt hier: Het briefje was zo knullerig, dat iedereen met zijn klomp kon voelen dat het niet van de Kamer van Koophandel kwam, die als een net te instelling bekend staat. En al was het wel een goed briefje geweest, dan deugde het als middel nog niet, want de buurman mocht wél dekens en matrassen verkopen. Hij heeft geen vergunning nodig omdat hij dat sinds mensenheugenis heeft ge daan. De rechter keek nog vol afgrijzen naar het getikte vod. Dit zijn zeer eenvoudige lieden, zei hij. Misschien spits in kleine zaakjes, maar zij hebben het buskruit niet uitgevon den. Dat hoeft ook al niet want het is er al. Maar zulke mensen liggen halve nachten wakker als ze een ge typt briefje krijgen. Daarom is het wel een complete strafbare poging. Allermiezerigst, zei hij, hoe in een klein plaatsje, kleine mensjes met miezerige dingetjes eikaars leven vergallen. Hij kwam met de min of meer symbolische straf van zestig gulden er van af. Het vermoorden van onze taal is helaas niet straf baar. K.A.J. VENRAY Geachte Redactie. Gaarne verzoeken wij U te mogen reageren op een artikel in Uw blad van 15 dec. 1961, getiteld „Venrays Verenigingsleven". De schrijver van dat artikel blijkt zeer pessimistisch te zijn over de jeugdstandsoxganisa- ties in de Kom van Venray, met na me wat betreft de K.A.J. Een derge lijk pessimisme betreuren wij ten zeerste. Het veroorzaakt een sterke afbrekende invloed op het edelmoe dig streven van enkele jongeren on der ons, om zich voor hun mede jongeren in te zetten. Wat ons voor al grieft, is dat de schrijver niet vol doende geïnformeerd is betreffen de de huidige stand van Venrays K.A.J. De K.A.J.-organisatie heeft nl. de laatste jaren in veel afdelingen van Nederland en ook hier ter plaatse een duidelijke koerswijziging onder gaan. Omdat bleek dat de KAJ in de oude zin van een soort patronaats- of ontspanningsbeweging heel wei nig aansluiting vond bij de feitelij ke verwachting van de jonge arbei ders (deze situatie schijnt schrijver alleen maar te kennen) is men het er over een andere boeg gaan gooien. In feite komt dat nu neer op Kexm-werking onder de Kath. Arbeidersjeugd. Dit is modem stre ven, dat ook bij veel andere organi saties valt waar te nemen. Deze kern-werking behelst twee zaken: zelfvorming en activiteit Om dit voor onze plaats concreet te maken: elke twee weken 's maandagsavonds komt in het gebouw van de levens school een gx-oep van ongeveer 10 jonge arbeiders (pioniers) bijeen om samen te praten over levende on derwerpen en na te denken over een punt van actie onder de arbeidende jeugd. Wij willen daarmee onszelf vonnen en van daaruit iets voor de anderen betekenen. In het afgelopen jaar hebben wij vele gespreksavon- den gehouden. Daaruit is een school verlatersactie gegroeid, een actie voor die jongens, die met 14 jaar de schoolbanken verlieten en meteen het bedrijfsleven inrolden. Nu wordt er gewerkt aan een uurloonactie ten bate van de jeugd in Latijns-Ame- rika. Verder aan 'n actie voor mili tairen. U moet niet verwachten, dat dit grootscheepse acties of manifes taties zullen worden. Dat willen wij niet. U zult ons waarschijnlijk ook niet meer zoals vroeger met de vlag door Venrays straten zien lopen. Wat wij willen is onszelf dienstbaar maken. Wij menen dat dit streven van harte is toe te juichen en eerder een bemoediging waard is dat een in de hoek gestopt worden met een pessimistisch schouderophalen. Hoogachtend, De KAJ-PIONIERS Antwoord Redactie: In de beschrijving van de Ven rayse verenigingen is inderdaad de KAJ op grond van wat nu blijkt onjuiste informaties weliswaar niet in de hoek gestopt dan toch wel te pessimistisch beoordeeld. Er was bekend dat van de oude massale Kaj otters-beweging weinig meer over is. Doch dat de kem een derge lijke activiteit ontwikkelt als hier boven beschreven, was ons niet be kend en schijnbaar ook niet alle KAB-mensen die hiervoor geïnfor meerd werden. We vermelden deze activiteit dan ook gaarne en hopen dat hun werk zodanig aanslaat bij de arbeidersjeugd dat velen zich aansluiten bij deze jeugdstandsorga- nisatie. NIEUWS UIT VENRAY EN OMGEVING Zondagsdienst huisartsen Van zaterdagmiddag 12 uur tot zon dagnacht 2 uur. Dr. L. COENEN Hensseniusstraat Telefoon 1878 Uitsluitend voor spoedgevallen 1 ZONDAGSDIENST GROENE KRUIS Zr. Janssen, Kard. van Rossum- straat, tel. 1504. GROENE KRUIS Donderdag a.s.: Zuigelingen-bureau voor de Kom. ZIEKENAUTO bel 04780-1592 b.g.g. 2116

Peel en Maas | 1962 | | pagina 5