ONDERWIJS IN DE TOEKOMST Hebben we nog 'n kans? Yenrays Vroede Vaderen vergaderden Veranderingen in Leunen Uitbreidingsplannen kosten geld Licht en zwemmen... Vrijdag 6 oktober 1961 No. 40 Twee en tachtigste jaargang PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 i (buiten Venray 1.75) Gaat machine de onderwijzer vervangen? Pedro Rodriguez van de Santa Domingo-school in een buitenwijk van de Venezolaanse hoofdstad Ca racas, stapt de kleine cabine bin nen, drukt op de knop van het t.v.- apparaat en gaat zitten,. Het grijze, blinde oog gloeit op en er verschijnt het gezicht van zijn leraar. Vandaag is het aardrijks kunde. De leraar vertelt over de interna tionale voedselproduktie en noemt en laat de voornaamste exporte rende landen zien. Ondertussen zoemt een machine, welke onder het t.v.-toestel stdat. Pedro maakt zijn notities. Een kwartier lang is de leraar aan het woord. Dan is zijn les teneinde. Een half uur heeft Pedro nu de tijd om de gegevens van zijn t.v.- les te verwerken. Hij schakelt vervolgens de ma chine onder het t.v.-toestel in. Hij doet zijn ogen dicht om zich beter te kunnen concentreren, want de machine begint vragen te stellen. Welk land heeft een overschot aan tarwe? Waaraan bestaat de meeste be hoefte in China. Hoeveel is de produktie van rijst in Birma? Pedro antwoordt. De eerste twee vragen kan hij smetteloos beant woorden. Maar wanneer de machine geen vierde vraag stelt, weet, Pedro, dat hij met de beantwoording van de derde vraag er naast is. Hij raadpleegt zijn notities en zijn leerboek en vindt de fout. Dan gaat de machine weer verder, totdat de leerstof van het kwartier grondig is uitgewerkt. Dit zou een beschrijving kunnen zijn van een toekomstfantasie, waar schooljongens geen les meer krijgen van een man van de klas, maar waar duizenden jongens en meisjes het t.v.-apparaat inschakelen en met behulp van machines de stof doorwerken en bestuderen. Maar het is geen fantasie uit het brein van 'n moderne Jules Verne, doch een practisch plan,dat overwogen wordt döör de directeur-généraal van de Unesco, Prof. Dr. Vittorino Veronese en dat onderwerp van dis cussie zal zijn tussen vele geleerden en andere deskundigen op de Unes- co-conferentie van onderwijsdes kundigen, welke in maart volgend jaar gehouden wordt. In maart 1962 houdt de Unesco namelijk een conferentie voor on derwijsdeskundigen, in het bijzon der op het gebied van de ontwikke ling en toepassing van nieuwe on derwijsmethoden. Het gaat hierbij niet om nieuwe leerboekjes, maar om niets minder dan om de vraag of onderwijsma- chines en onderwijs door middel van de t.v. de enorme achterstand pp onderwijsgebied in vele delen van de wereld kunnen inhalen. De feiten zijn immers, dat de helft van de wereldbevolking analfabeet is en dat er een geweldig tekort aan onderwijskrachten is. Voor menigeen is de gedachte, dat televisie en een onderwijsmachine de plaats van een leraar of onder wijzer voor de klas innemen ont stellend, maar is het niet veel schokkender, dat het voor honder den miljoenen kinderen nu onmo gelijk is, om naar een school te gaan en er de noodzakelijke kennis en ontwikkeling te verkrijgen, die no dig zijn voor een beter leven? Hoe het ook zij, een feit is, dat in Amerika op een twaalftal uinversi- teiten reeds geëxperimenteerd wordt met onderwijsmachines. Zij geven les in algebra, Frans, reke nen, taal en driehoeksmeting. Onderwijsmaqhines, televisie, ra dio en film hebben dit met elkaar gemeen hoe verschillend hun ge bruik en mogelijkheden ook zijn dat zij een leraar in staat stellen een veel groter aantal kinderen te gelijk les te geven dan in een klas mogelijk is. Via deze hulpmiddelen is het dus theoretisch mogelijk met een rela tief klein aantal leerkrachten en scholen een veel groter aantal kin deren onderwijs te geven. Het is dus mogelijk, dat er nog eens een dag komt, dat kinderen 'n luister- of kijkcel binnen stappen, een koptelefoon opzetten en 'n les ontvangen, die uit de ruimte tot hen komt. Zij gaan wellicht vragen beant woorden, die gesteld worden door een electronisch brein, doen exa men bij 'n electronisch toestel zon der dat er een leraar aan te pas komt. Zo zou het kunnen gaan, maar dat het zo zal gaan is toch niet waarschijnlijk. Hoe ingenieus der gelijke machines en hulpmiddelen ook mogen zijn of worden, de leraar zullen zij toch niet kunnen vervan gen. Toch worden op dit gebied in vele delen van de wereld uitgebreide on derzoekingen gedaan; hieruit blijkt, dat de televisie het meest voortge schreden is op dit gebied. De televi sie is immers in staat om cursussen, gegeven door slechts enkele leer krachten, onder het bereik van mil joenen huiskamers gebracht wor den. Tegenwoordig worden televisie uitzendingen op speciale uren over de normale kanalen gebracht of in een „gesloten circuit" een reeds veel toegepaste methode in Frank rijk, Japan, Amerika en Rusland. Zij stelt de leraren in staat o.a. door aanschouwelijke aardrijkskun delessen een veel grotere luister- kring te bereiken dan tot dusver voor mogelijk was gehouden. Toch is ook dit middel niet onbe grensd en beperkt tot de landen, die reeds een grote mate van ont wikkeling hebben bereikt. Het grote probleem ligt echter in de landen, die worstelen met een groot percentage van analfabeten. Wil men de grenzen van eigen ge bied, die gesteld worden door de reikwijdte van zenders overschrij den, dan is het nodig programma's te relayeren en dat is 'n zeer kost bare geschiedenis. In Amerka heeft men op dit ge bied niet stil gezeten en er iets op gevonden. In drie staten van de V.S. gebruikt men voor het bereiken van een zo groot mogelijk publiek een omgebouwd vliegtuig, dat op grote hoogte dienst doet als zendstation. In de toekomst en dat wordt tech nisch voor mogelijk gehouden, hoopt men ook programma's te re layeren via aardsatellieten, die in de ruimte zijn gebracht. Deze ontwikkeling heeft echter niet alleen technische, maar ook ju ridische, politieke en opvoedkundige aspecten. Wie controleert b.v. het gebruik van een dergelijke satelliet? Wie gaat uitmaken welke pro programma's uitgezonden worden en wie wijst de t.v.-kanalen in de ruimte aan? Ook dit punt zal op de conferentie in Brussel van maart 1962 ter spra ke komen. Intussen stelt de ontwikkeling van onderwijsmachines nieuwe pro blemen. De benaming ..onderwijs-machi- nes" is eigenlijk niet goed gekozen, want zij stellen de leerling ook in staat zichzelf onderricht te geven, omdat zij de machine kunnen in stellen. Bovendien geeft de machine de 3} jpziptz piaq^Cijagoui ap Sunaaai overhoren. Ingenieus is een dergelijke ma chine zeker, want nadat zij de leer ling „onderwijs" heeft gegeven, stelt zij vragen en de leerling moet deze beantwoorden voordat de ma chine verder gaat. Ook bij een fou tief antwoord gaat de machine niet verder met vragen stellen. Zo kan de leerling dus zelf zijn kennis controleren. Sommige machi nes gaan zelfs zover, dat zij bij een foutief antwoord een explicatie geven van wat het antwoord wel had moeten zijn en waarom; ook is het mogelijk, dat de machine aan het eind van de les de verkeerde antwoorden met de leerling nog even doorneemt De voorstanders van de onder wijsmachines waarschuwen overi gens zelf tegen de overschatting van de betekenis van deze machines en met name tegen de opvatting als zou een dergelijke machine een le raar overbodig maken. Zij geloven zelfs niet, dat zij de oplossing bieden voor 't chronisch tekort aan leerkrachten in de we reld, maar zij menen wel, dat zij de leraren ontlasten van veel tijdro vende bezigheden zoals het vraag en antwoord spel, het nakijken van examen-opgaven, proefwerken e.d. dat zij tevens de leerling in staat stellen zijn eigen tempo van onder wijs te bepalen. De snelle leerling behoeft niet te wachten op de langzame en de langzame krijgt geen complexen, omdat hij de stof niet snel genoeg kan verwerken. Zo zitten aan al deze hulpmid delen zeer interessante kanten en daarom is het goed, dat de Unesco het initiatief heeft genomen de des kundigen op dit gebied bijeen te brengen voor uitwisseling van er varingen en het trekken van con clusies, voor zover dat mogelijk is. Bescherming Bevolking in oorlogstijd Het initiatief van de regering om de bevolking voor te lichten om trent wat haar te wachten (en te doen) staat in geval van oorlog, kan alleen effect hebben wanneer de bevolking zelf in die mogelijkheden gelooft. Want het advies komt in hoofd zaak hierop neer, dat de beste be scherming de zelfbescherming is, in eigen huis, van eigen gezin. Indien men van de regering ver wachten zou, dat zij kan zeggen: wanneer er oorlog komt, ook een oorlog met kernwapens, dan hebt U niets meer te vrezen, daartegen bent U afdoende beschermddan vraagt men teveel. Dat is ook in 't verleden nimmer mogelijk geweest. Het is een wreed spreekwoord: „waar gehakt wordt vallen spaan ders". En de vervolmaking van het luchtwapen, dat alweer achterhaald is door het raketwapen, maakt met name de burgerbevolking kwets baarder dan ooit. Daartegenover moet men weer niet in een ander uiterste vervallen en zeggen: In een moderne oorlog (met kernwapens) gaan we er allemaal aan. Een H-bom en geheel Neder land is van de kaart. Deze opvatting is te enenmale onjuist. Er zullen velen zijn, die binnen een bepaalde cirkel rondom het punt van explosie, geen kans op overleven hebben. Het zullen er meer zijn dan voorheen bij het ge bruik van brisant- en brandbom men, hoewel de verschrikkelijke dodenlijsten van steden als Berlijn, Dresden en Hamburg nauwelijks te overtreffen zijn. Maar.... zeer velen zullen er het leven afbrengen, onder hen misschien vele gewon den, vele daklozen. Als men nu aanneemt, dat men wel zal behoren tot de mensen die het niet overleven, dan is de con sequentie van zulk een pessimisme een volstrekt niets doen. Maar dat is de aard van de mens niet. Wij hebben een sterk overlevings instinct, en als we een kans hebben zullen we die trachten te benutten. Het streven der regering bij haar voorlichting is, deze mentaliteit in het Nederlandse volk te versterken. Maar dat vereist voorzorgen. Wan neer men wacht tot „het uur nul" is het voor velen waarschijnlijk te laat. DE NIEUWE DREIGING Is het atoomwapen, wat zijn uit werking qua hitte en luchtdruk be treft, een vergrote editie van de tot nu toe gebruikte wapens, één ele ment is er dat nieuw en slechts aan zeer enkelen bij ervaring bekend is en dat daardoor temeer wordt ge-/ vreesd: de radio-actieve straling. Deze straling treedt op bij een di recte explosie, maar dan gaat ze vergezeld van hitte en luchtdruk, die al even dodelijk zijn. Men wordt dus als het ware door drie dode lijke wapens tegelijk getroffen. Wie dit overleeft heeft geluk gehad. Er is echter ook nog de indirecte straling, de z.g. fall-out. De explo sie zuigt het stof tot in de hoge luchtlagen, waaruit het later, gela den met radio-activiteit, weer naar beneden valt, soms over een front van tientallen kilometers en hon derden kilometers ver. Nu is deze radio-actieve straling gebonden aan de radio-actieve stof deeltjes, met andere woorden: zon der stof geen straling. Slaagt men er in dit stof te ontwijken (door binnen te blijven) en het buitens huis te houden (door hiervoor maat regelen te nemen), dan heeft men van deze straling geen last. Ze neemt trouwens gestaag af. Soms duurt het een week, soms maar 48 uren, al naar gelang van de afstand, en dan is de intensiteit zo ver verminderd, dat men zich weer op straat kan begeven. Zelfs al zou ons land voor een kern-bom bardement gespaard blijven, dan nog kunnen we grote last krijgen van deze fall-out, als gevolg van bombardementen eldersja, zelfs van kernexplosies in vredestijd. Dat hangt voornamelijk af van de wind richting. Wanneer men dit niet weet, gaat men uit angst voor het onbekende (altijd de hevigste angst) soms din gen laten, welke men had moeten doende dingen, die de regering aangeeft in de wenken, die dezer dagen bij ieder Nederlands burger werden thuisbezorgd. Hebben wij nog een kans? Ongetwijfeld hebben wij een kans. Als we die kans maar benutten. BINNENKORT IN LUXOR-T Een agenda van 23 punten is niet bepaald een peulenschilletje. Maar in vrij vlot tempo gingen deze toch onder de hamer door. Zijdelings echter werden bovendien verschillende belangrijke punten nog aan de orde gesteld, als de grondverwerving, licht punten, de uitbreidingsplannen en het zwembad. Laten we echter beginnen bij het begin, bij de INGEKOMEN STUKKEN Dat waren merendeels goedkeu ringen van genomen raadsbesluiten door Ged. Staten. Dit college had echter wel zijn goedkeuring onthouden aan de ver koop van grond aan A.J. Janssen nabij het bungalow-park. Een en ander is volgens B. en W. aan een misverstand te danken, dat men zal pogen recht te zetten bij G.S.. Er waren ook nog enkele brieven over de nieuw te bouwen ambts woning, maar wat daar nu feitelijk wel speelt bleef Uw verslaggever onbekend GRONDVERKOPEN De raad werd in het eerste agen da-punt gevraagd om zijn vroeger genomen besluit in te trekken, waarbij grond op het industrie-ter- rein werd verkocht aan de lijsten- fabriek Deco in Rotterdam. Deze industrie blijkt al in Bergen gevestigd te zijn en heeft de grond hier dus niet nodig. Enigszins spij tig trok de raad haar besluit in. Kavel 8, in het uitbreidingsplan Ysselsteyn (groot 458 m2 a 5.50 per m2) werd zonder commentaar toegewezen aan J. de Greef Hel mond, die hier een woning wil bou- Alleen vroeg BARTELS of de weg daar in de buurt nu ook eens opge knapt wordt. De VOORZITTER vertelde, dat men deze verbetering had laten lig gen om die tegelijk met het tweede gedeelte van de Midden-Peelweg te kunnen doen. Dan zal een en ander waarschijnlijk goedkoper zijn. Ook de verkoop van een strook grond (59 m2 a 2 per m2) aan G. Lemmens Mgr. Hanssenstraat in Oestrum, kreeg geen commentaar. Dit stuk is overgebleven bij de weg- verbetering naar het uitbreidings plan en voor de gemeente van generlei nut meer. Om de Hogeweg te Oirlo te kun nen verbeteren heeft men een stuk je grond nodig van de wed. J. Pee- ters-Hermans in Orlio. Die wil wel ruilen tegen een ander stukje, dat de gemeente niet meer nodig heeft, een en ander op basis van 1 per m2. Daartegen had de raad geen be zwaar. De 22,5 ha gemeente landbouw grond gelegen aan de Deumseweg, die G. Verheyen aldaar in pacht heeft, wil hij van de gemeente over nemen voor 2.000 per ha. De landbouwcommissie heeft een en ander bestudeerd en goedgunstig geadviseerd en dus had de raad er vrede mee. INDUSTRIETERREIN OOSTRUM In Oostrum-Zuid zijn langs de spoorlijn 16 ha aangewezen als in- dustrieterein. Hierop zal o.m. een Amerikaanse industrie zich vesti- gen. Intussen is men druk bezig de gronden aldaar te taxeren om dan via minnelijk overleg tot aankoop te geraken. Opdat een principiële weigeraar de hele zaak niet zal stagneren kwamen B. en W. met het voorstel het cnteigeningsplan voor dit ter- reni goed te keuren. Dan kan in afwachting van een rechterlijke beslissing voor die stukken, die men Jweigert te verkopen tdch al het terrein gebruikt worden door de ge meente Hiertegen had de raad geen be zwaar. Temeer waar men uit de voorlichting van de VOORZITTER de indruk kreeg, dat eerst alles ge daan zal worden om tot minnelijke schikking te geraken, voordat men tot onteigeninng zal overgaan. De VOORZITTER deelde verder nog mede, dat deze week de taxa tie-rapporten binnen zullen ko men, waarna de betreffende eige naren zullen worden opgeroepen ten gemeentehuize om hun ziens wijze over de prijs naar voren te brengen en hun bezwaren maar eens te vertellen De indruk bestaat, dat met de meeste eigenaren inderdaad te praten valt BARTELS informeerde of de ge meente al niet verder moest gaan en ook voor de uitbreiding van de industrieterreinen aan de Maas- heseweg en de aanleg van 'n nieuw terrein in Oostrum-Noord vast taxaties moest laten maken. De VOORZITTER vertelde, dat B. en W. zulks ook van plan zijn. De opdrachten daartoe zijn reeds verstrekt en de raad hoort er dus binnenkort meer van HOGERE PRESENTIEGELDEN Vanaf 1 januari waren de presen tiegelden voor de raadsleden als volgt: raadsvergadering 15, landbouwcommissie 7,50 overige commissies 5, Ged. Staten vroegen nu of er be zwaar tegen is, die presentiegelden als volgt te wijzigen: raadsvergadering f 17,50 landbouwcommissie 8,75 overige commissies 6, Natuurliik had de raad hiertegen geen bezwaar. BARTELS merkte op, dat Ged. Staten voor deze verhoging 2 argu menten aan voeren nl. het gestegen loon- en prijspeil en de grotere ver antwoordelijkheid en de toenemen de betekenis van het raadslidmaat schap. Zijn vraag is nu of dit dan niet zeker geldt voor de wethouders. Waarom worden hun salarissen niet verhoogd? Het is een vaststaand feit, dat het wethcuderschan voor Venray, ge zien zijn uitgestrektheid en de pro blemen daaraan en aan zijn snelle ontwikkeling verbonden, langza merhand uitgroeit tot een dagtaak, die ook als zodanig gehonoreerd dient te worden. Gebeurt dit niet dan lopen we de kans voor deze baan in toekomst slechts gepensio neerden te kunnen vinden, die als een soort bijverdienste nog wethou der willen spelenMet alle ge volgen van dien. Ook STEEGHS liet zich in deze zin uit en meende, dat men in Maas tricht te weinig rekening hield met de uitgestrektheid en de problemen van onze gemeente. Als hier een wethouder op stap moet, vraagt dat meer tijd als in een gemeente met heel wat kleiner oppervlakte De VOORZITTER kon deze be togen onderschrijven. Al deze pun ten waren herhaaldelijk zowel mon deling als schriftelijk bij Ged. Sta ten naar voren gebracht, Maar men is in Maastricht bang, dat een ver hoging in Venray, hoe billijk ook, een precedent zal scheppen en dat dan andere gemeenten aanleiding zullen vinden cm ook aan te dringen op wethouders-verhogingen Men zal echter nogmaals de wens van de raad aldaar naar voren brengen. VERANDERINGEN IN LEUNEN Leunen stond ditmaal wel de no dige keren op de agenda. Allereerst kost het daar aan te leggen pompgemaal en de perslei ding naar het stamriool 25.000 meer dan oorspronkelijk was ge raamd. (De aanbesteding was 169.390). De raad moest dus alsnog die ver hoging goedkeuren. Dat deed ze dan ook, maar BERKHOUT vond, dat 'n dergelijk bedrag toch wel erg hoog was. Had men dat van te voren niet beter kunnen bekijken? Daarnaast was hem gebleken, dat er ook nog technische wijzigingen in de eerste opzet zijn aangebracht en ook dat gaf hem niet het vertrou wen, dat deze plannen ernstig be studeerd zijn. De VOORZITTER was een andere mening toegedaan. Men heeft een goed bureau een en ander laten be cijferen, toen deze het plan had op gezet. Haar begroting was inder daad 25.000 lager dan de aanbeste ding, maar wie wijst nu de fouten aan? Inderdaad zijn bij de uitvoering nog technische wijzigingen doorge voerd, maar dat gebeurt practisch altijd en zijn ook op financieel ge bied niet doorslaggevend. Dan was er de straatverlichting. Nu de PLEM haar bovengronds net van Venray-kom naar Leunen gaat vervangen door een kabel is tevens de mogelijkheid geschapen hier een geheel nieuwe straatver lichting aan te brengen. 44 stalen masten van 8 meter hoog met een 85 watt natriumlamp zullen voort aan deze weg in het licht doen baden. Deze verlichting gaat dan tot het kruispunt St. Catharina- straat-Leunseweg. Een en ander kost 35.860. Een groot bedrag, wat zijn reden vindt in het feit, dat de provincie niets wil bijdragen in deze verlichtings- kosten. G.S. menen, dat die alleen van plaatselijk belang zijn. Deze laatste stelling vond BAR TELS wel wat cru. Op de eerste plaats is het een provinciale weg en op de tweede plaats de drukste weg van Venray, wat alleen nog maar erger zal worden als de Deurnse- weg eenmaal doorgetrokken is naar Wanssum. Hij verzocht derhalve het College hiertegen ernstig te protes teren. De VOORZITTER vertelde, dat zulks reeds is gebeurd. Ook STEEGHS en VERMEULEN vonden, dat de provincie er zich wel heel gemakkelijk van af maakt. PONJEE was van mening, dat hier feitelijk al veel eerder iets gedaan had moeten worden en vroeg of de gemeente nu maar wachtte tot de PLEM eens met plannen kwam of dat het de gemeente was, die tegen de PLEM zegt: zo en zo wil ik het hebben. De VOORZITTER wilde het zo niet stellen. Er is een voortdurend samenspel met de PLEM, die een bepaald werkschema heeft. He heeft geen zin om over ver lichting naar Leunen b.v. te praten, als de PLEM niet op haar lijst heeft staan, dat daar een kabel komt Men houdt dus nauw contact met elkaar, waarbij de gemeente reke ning houdt met de plannen van de PLEM en de PLEM rekening houdt met die van de gemeente. Tenslotte was er dan nog 't voor stel tot verlegging van de hoek Veu- lense grindweg-Leunseweg. Komt deze weg van het Veulen thans schuin op de provinciale weg, nabij de kapel aldaar, nu wil men die verleggen, meer naar het zuiden toe, ongeveer ter hoogte van een daar staand wegkruis. Een en ander kost 6.200. De raad had er geen bezwaar te gen. De BRUYN vroeg wel om 't weg kruis daar in de buurt te handha ven. Zulks werd toegezegd. GRONDAANKOPEN Voor de aanleg van een sportveld in Oostrum werd, zonder commen taar, aangekocht een complex gron den, groot 1,7 ha van L. Weijs al daar voor de prijs van f 16.156,16. Voor het bungalowpark in plan West 2 kan men in de omgeving van den Dril 6975 m2 grond aanko pen van J.H.A. Janssen. Hensenius- plein 7. Na enig onderhandelen is de prijs vastgesteld op 2,50 per m2, zodat een en ander 17.438 gaat kosten. Ook hiertegen had de raad geen bezwaar. BERKHOUT merkte echter op, dat ook wat grondprijzen betreft Venray een evolutie doormaakt. Toen men een jaar geleden gron den aan moest kopen voor het zwembad is er nog al deining ge weest omdat men daar 65 cent durfde te vragen. De prijs is in een jaar tijd dus wel gestegen De BRUYN zowel als VERMEU LEN meenden, dat men deze stukken niet vergelijken kon. Bij het zwembad ging het om een groot binnenterrein,, voor geen ander doel geschikt, terwijl de wijze waarop die aankoop tot stand kwam ook niet bepaald chi que te noemen is. Hier gaat 't om een stuk grond, gelegen aan be staande wegen, dat verkaveld kan worden tot enkele behoorlijke bouwterreinen Het voorstel tot onttrekking van een gedeelte weg te Kleindorp aan het openbaar verkeer heeft ter in zage gelegen. Een bezwaarschrift daartegen is binnengekomen en was niet terzake dienend. Nu nam de raad derhalve het definitief besluit tot intrekking, waardoor het moge lijk wordt ook in die hoek land- bouwwegen te gaan opknappen. SCHOLEN In de lagere school van 't Veulen is de nieuwe kleuterschool geko men. Om een en ander goed te doen functioneren moeten daar voor 800 voorzieningen getroffen worden (kinder-w.c.'s en zandbak). Daarte gen had de raad geen bezwaar. In Oirlo zit men te tobben met de centrale verwarming in de kleu terschool. Al die problemen worden opgelost indien de bestaande ver warming wordt omgebouwd op olie- stook. Een en ander gaat 6.222 kosten en ook hiertegen kwam de raad niet in verzet. (vervolg zie elders in dit blad)

Peel en Maas | 1961 | | pagina 1