Goed fruitjaar
't Vreemdelingenverkeer
in onze plaats
Woningnood
in onze lijd
kinder-vacantie werk
Feest inMerselo
Kerkzang
PULS speciaalzaak
Oogsten in 1911
Vrijdag 14 juli 1961 No. 28
TWEE EN TACHTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAASH
5N MUNCKHOF N.V. VENRAY WFFKRTAH VOOR VFNRAY FN OM^TRFKFN ADVERTENTIEPRIJS 8 ct. per mm. ABONNEMENTS-
DS 1 TEL. 1512 GIRO 150652 *V WIVOLAU V Cr LHSxAI C#1N UJLVlO 1 TRIJS PER KWARTAAL 1.50 (buiten Venray 1.75)
DRUK EN UITGAVE VAN Dl
GROTESTRAAT 28 POSTB1
Het is alweer drie jaren geleden, dat de vereniging voor Vreem
delingenverkeer in Venray, officieel heropgericht werd. Na jaren
van indommelen en slapen, werd toen deze belangrijke zaak weer
eens aangepakt en dank zij financiële bijstand van velen op
„poten gezet".
landhek nl. plaatst hii schuin, be
dekt de openingen met stro of zo
den, stut dit alles met een paar
stokken, cn zo zit hij beveiligd te
gen regen en wind, die hij heel net
jes over zijn hoofd laat gaan.
Of hij vaak in zijn hutje kruipt?
Och, een Braber is voor geen klein
geruchtje vervaard. Alleen bij een
flinke bui zoekt hij zijn hutje op en
wacht met grote gemoedelijkheid,
tot de bui over is.
Zo werkt hij voort van de zeer
vroege morgen tot de late avond
Kan hij het met de boer goed vin
den, dan eet hij 's avonds mee van
de „prak" (het overgebleven eten
van de middag vermeerderd met
rauwe sla en gekookt rookspek),
krijgt nog een bord gruttemelk toe,
bidt met de huisgenoten 't avond
gebed en rozenhoedje en zoekt zijn
bivak op, dat nu eens voor hem op
geslagen is in de stal, dan weer bij
de „jongens" (zo heten de boeren
knechts) op zolder en slaaptnog
niet zo lang als de kippen, want
voor het eerste hanengekraai is de
maaier al weer aan het werk. Im
mers hij heeft aangenomen werk:
hoe eer klaar hoe eer de centen
verdiend zijn. Maar op de door-de-
weekse zondagen dan werkt hij niet,
ook niet bij de protestantse boer.
Wie in een buitengemeente in de
hooibouw de vroegmis bijwoont, ziet
een kwartier voor tijd de maaiers
al bij de kerk staan. Daar groepen
ze saam onder een boom, of zoeken
in het gras een rustig, fris zitje.
Maar altijd zoeken ze elkaar op en
hebben het altijd druk. De een over
zijn werk, een tweede over zijn
huisgenoten, van wie hij zo juist
een brief ontvangen heeft. Na de H.
Mis dwalen ze in groepjes door de
gemeente, en werpen het eerst hun
anker uit bij hun bakker. Hun bak
ker moet eigenlijik hun manusje
van-alles zijn. Hij verkoopt brood en
spek, tabak en bier, schenkt ook wel
maar dan zal hij het wel clandes-
-je ap ;o£ afseexg uaa uaop uai;
'schaffers behoren de maaiers nu
juist niet en menig glaasje echte
Hollandse wordt naar binnen ge
wipt. De bakker scheert de maaiers
ook wel, maar in de eigenlijke zin
te verstaan.
Met niets doen wordt verder de
zondag gesloten. De maaier komt
's zondags weer een beetje op zijn
verhaal en begint vroeg in de mor
gen zijn arbeid te hervatten, tot hij
klaar is, zijn centen beurt en met
de bakker afrekent (over de centen
tenminste). Hij trekt huiswaarts en
heeft, als 't een beetje loopt,, zoveel
verdient, dat hij de huur van zijn
boerderijtje ervan betalen kan. Soms
blijft hij bij de boer in de hooibouw
maar is dan in de kost en beurt
daggeld. Enkele maaiers blijven ook
langer en maken ook de korenbouw
mee, tot Driek en Peter en Jan de
zeis en de bonte zak opnemen en
naar hun Heimath wederkeren.
Hoe is nu in de afgelopen jaren
de belangstelling voor het VW-
werk in Venray geweest.
Wie konden we dat beter vragen
dan juffrouw Swinkels, die naast
haar werk op de Ned. Credietbank,
ook het secretariaat van VVV be
hartigd.
Juffrouw Swinkels was vlug klaar
met haar antwoord.
Ze toonde ons een grote ordner
vol brieven, waarin uit alle delen
van ons land inlichtingen over Ven
ray en omgeving werden gevraagd.
„Deze aanvragen", aldus juf
frouw Swinkels, „worden ieder jaar
meer. En ik dank de hemel, dat wij
nu in staat zijn, deze mensen te
helpen. Te helpen op de eerste
plaats met de keurige folder, die
Venray Vooruit heeft klaar laten
maken en die allerwege bewonde
ring afdwingt. Daarnaast reiken we
uiteraard aan mensen met kin
deren ook een folder uit van het
recreatie-oord Vlakwater, terwijl
we bovendien de aandacht vestigen
op het Oorlogsmuseum in Overloon
en het water-creatiegebied in Maas
hees. De aanvragers worden door
ons dus van behoorlijk folder-ma
teriaal voorzien en worden zeer
nauwkeurig ingelicht over de mo
gelijkheden in en om Venray. Daar
naast ontvangen zij nog een hotel-
lijst, zodat ze over eventueel logies
ook alle gegevens hebben. Over de
camping vinden de liefhebbers al
les in de folder over het Vlakwater".
„Is dat het „schrifteijlk" gedeel
te van ons werk", zo vervolgde juf
frouw Swinkels, „er is ook nog een
„mondelinge hulp". Nu het vacan-
tie-seizoen er is, gaat er practisch
geen dag voorbij, of er komen men
sen aan het loket van de bank, die
inlichtingen over Venray vragen.
Natuurlijk worden ook zij prompt
geholpen en met hetzelfde materiaal
voorzien, als de schriftelijke aan
vragers. Maar bovendien komen ook
veel Venray se mensen vragen voor
folders van andere plaatsen, in bin
nen- en buitenland. We vragen ma
teriaal voor deze mensen aan en
kunnen hen gewoonlijk binnen en
kele dagen van dienst zijn met het
gevraagde.
Uit alles blijkt dus dat de belang
stelling voor het WV werk toe
neemt. Enerzijds door al langer hoe
meer aanvragen over Venray, an
derzijds door inlichtingen over an
dere streken. Onze vraag was na
tuurlijk of het haar bekend was, dat
van deze aanvragers inderdaad ve
len naar Venray toekomenOf
dus metterdaad de reclame voor
Venray zijn nuttig effect heeft
„Dit is iets", zo luidde haar ant
woord „dat wij maar moeilijk kun
nen controleren. Men kan stellen
dat practisch 90°/o van de folder
aanvragers links en rechts zullen
informeren bij verschillende VW-
bureaux en dan een keuze zullen
maken. Deze mensen komen in Ven
ray, logeren in hotels of in pensions
of verblijven op de camping en wij
hebben daar weinig weet van. Een
enkele maal ontmoet men iemand
aan de bali, die vertelt een folder
aangevraagd te hebben en op grond
daarvan naar Venray gekomen te
zijnDe mensen, die dit wel
merken zijn natuurlijk de hoteliers,
en de pensionhouders en deze zijn
over het algemeen zeer tevreden
over de voorbije seizoens. Het is
herhaalde malen voorgekomen dat
hotels waren volgeboekt en een be
roep moest worden gedaan op par
ticulieren.
Nu blijkt in Venray dat men nog
niet zo heel gauw genegen is om
een kamer of logiesgelegenheid
open te stellen. Zulks in tegenstel
ling met bv. Arcen waar vele
mensen in de zomer hier een goe
de bijverdienste aan hebben en
de hotels helpen hun gasten on
der te brengen
Dat veroorzaakt hier soms moei
lijkheden, waardoor men gasten
moet doorsturen
Een ander hoofdstuk is het VVV
werk voor de zgn. dagjesmensen.
Een misschien wat laagdunkend
klinkende uitdrukking voor een be
langrijke groep gasten, die slechts
een dag in Venray komen. Het is
U bekend dat VVV vorig jaar een
grensactie heeft ondernomen, waar
bij gedurende het hele seizoen op de
zaterdagen alle binnenkomende
Duitse gasten in Siebengewald en
aan de Wellse hut gewezen werd op
het winkelcentrum Venray. Een ac
tie, die wel succes heeft gehad, want
verschillende Venray se winkeliers
hebben hierdoor zelfs vaste Duitse
klanten gekregen, die geregeld hier
hun inkopen komen doen. Datzelf
de geldt voor het vliegveld Laar-
bruch en het feit dat verschillende
Engelse families thans in Venray
wonen en dat er soms behoorlijk
Engels bezoek is, is mede te dan
ken aan het VW werk, die ook de
ze Engelse bezetting gewezen heeft
op de voordelen van onze plaats.
Het VVV werk is over het alge
meen een soort sneeuwbalHoe
langer hij rolt, hoe groter hij wordt.
Zo moet men ook het werk van het
vreemdelingenverkeer zien. Steeds
maar opnieuw de aandacht vestigen
op onze plaats, die vele mensen
veel te bieden heeft, al is het alleen
maar rust en veel natuurschoon.
We maken met folders en andere
materiaal het voorbereidende werk,
we poten als het ware een plantje
uit en moeten op wasdom en groei
wachten
Die groei is er beslist. Steeds
meer mensen, die op vacantie gaan,
zullen ook Venray in hun reisplan
nen betrekken mits we steeds op
nieuw hen kunnen overtuigen dat
het de moeite waard is.
Dat werk kost nu eenmaal geld en
we raken langzaam maar zeker
door onze kas heen, aldus juffrouw
SwinkelsNu weet U vast als er
vandaag of morgen een briefje komt
om Uw hulp. Zonder Uw hulp kan
het VVV niets. Met Uw hulp bou
wen we een vreemdelingenverkeer
in Venray op, dat van grote bete
kenis is voor plaats en streek.
Het is goed als U daar vast op
voorhand rekening mee houdt.
Comité
VENRAY
De grote vakantie is weer op
komst en daarmee ook het U zo
langzaamaan vertrouwd geworden
Kindervakantiewerk.
Het werk zal plaatsvinden van 14
tot en met 19 augustus voor de jon
gens, en van 21 tot en met 26 augus
tus voor de meisjes.
Deze week zullen evenals voor
gaande jaren de aanmeldingsformu
lieren weer uitgaan via de scholen
en kunnen al Uw daarvoor in aan
merking komende kinderen zich
weer opgeven.
Deze kinderen zijn die, welke nu
in de le, 2e, 3e of 4e klas van de
lagere school of B.L.O. zitten.
Vriendelijk verzoeken wij U bij
deze de betrefende aanmeldingsfor
mulieren toch vooral duidelijk in te
vullen, gezien dit ons veel admini
stratieve moeilijkheden bespaart.
Vanaf de openingsvergadering
heeft het comité weer haar best ge
daan het kindervakantiewerk in
1961 te doen slagen.
In verband met het tweede lus
trum dat het K.V.W. dit jaar gaat
vieren mét Uw kinderen, heeft het
comité diverse attrakties voor de
deelnemende jeugd gepland. Wij ho
pen met de ons ten dienste staande
middelen deze plannen volledig te
kunnen uitvoeren. Mocht U ons,
mede als jubileumuitgave, hierbij fi
nancieel tegemoet willen komen,
dan zullen wij U daarvoor zeer
dankbaar zijn.
Met medewerking van de gemeen
te is het comité er ook in geslaagd
om een nieuw speelterrein voor Uw
kinderen te bemachtigen. Onze op
recht hartelijke dank hiervoor 'aan
het gemeentebestuur.
Wij wensen alle deelnemende kin
deren enkele prettige vakantieweken
toe.
Het Comité
Ja, indedaad was het zondag feest
in Merselo. De fanfare o.l.v. de heer
M. Arts uit Venray, had namelijk
op het concours een le prijs in de
le afdeling weten te verwerven met
279 punten.
En dat was aanleiding voor de
gehele Merselose gemeenschap de
gelukkige leden van de fanfare eens
duchtig in de bloemen te zetten.
Om 8 uur verzamelde zich in zaal
Arts een grote menigte.
Daarbij waren o.a. de bestuur-
deren van de handboogschutterij,
de voetbalclub, de boerenbond en
de boerinnenbond en de jonge boe
ren en tuinders, die bestuur en le
den huldigden met het be
haalde succes.
De Z.E. Heer Pastoor, die nog niet
zo ver is, dat hij al mee kon mar
cheren in de feeststoet, maar toch
acte de presence gaf, bood geluk
wensen aan namens de Merselose
gemeenschap, die wat trots is, dat
haar fanfare dergelijk hoog peil
In de laatste raadsvergadering
heeft het raadslid Ponjee, voor de
zoveelste maal weer eens even de
nadruk gelegd op de woningnood
in onze gemeente
Dit naar aanleiding van een ver
slag van het Venrayse woningbu
reau, waar te lezen stond, dat Ven
ray nog altijd meer dan 300 wo
ningzoekenden kent
Er zullen plaatsen zijn, die waar
schijnlijk nog een groter getal wo
ningzoekenden kunnen aanwijzen,
maar daarmede is men er niet
Of de nood in Venray nu groter
of kleiner is dan in welke wille
keurige plaats van Nederland, is
hier niet aan de orde. Wel aan de
orde is, dat 17 jaren na de bevrij
ding de woningnood nog altijd een
drama is, dat maar voort blijft du
ren.
Sinds jaar en dag moet ons wo
ningbureau melden, dat er meer
dan 300 woningzoekenden staan in
geschreven, ondanks het feit, dat
we zowel in Oost als in Zuid, als
ook op verschillende kerkdorpen
hele nieuwe wijken geschapen heb
ben.
Toch kankert de industrie, dat er
niet genoeg woningen zijn.
Toch kankéren velen, die in nood
woningen huizen, die we in ons
eerste optimsme slechts voor vijf
jaren hebben gebouwd.
Toch kankeren jonge mensen, dat
ze te lang moeten wachten en lopen,
voordat zij een woning krijgen en
kunnen trouwen.
Maar het ergste van alles is fei
telijk, dat we deze nood gaan zien
als iets heel gewoons, als iets, dat
er nu eenmaal is en die hinder
lijk, maar niet onoverkomelijk is.
Tenminste dat zeggen degenen,
die in een eigen huis wonen. We
nemen sinds jaar en dag kennis van
de rapporten van 't woningbureau,
nemen die voor kennisgeving aan
en daarmede is de zaak dan ook
bekeken.
We realiseren ons niet, dat de
woningnood de kankerplek is van
onze huidige samenleving. Dat daar
jonge mensen steeds maar moeten
wachten, steeds opnieuw maar moe
ten rennen en steeds opnieuw maar
teleur gesteld worden
Wij, die een woning bezitten, lo
pen daar achteloos aan voorbij.
Komt de kwestie toevallig ter
sprake, dan kankeren we een stukje
mee op het woningbureau, op de
noodwoningen in straten en dorpen
en gaan dan over naar de orde van
de dag
En we staan niet stil bij het grote
leed, dat deze woningnood steeds
opnieuw met zich brengt
Dat is feitelijk het erge van deze
hele geschiedenis. 17 Jaren woning
nood heeft de mensen afgestompt
voor de betekenis van dit drama,
dat dagelijks opnieuw voor tiental
len van onze medeburgers zo'n
droeve klank heeft
Wie de rapporten van 't woning
bureau leest, wordt ziek van de el
lende en de verwachtingen, die
hierin liggen opgesloten, maar niet
verwezenlijkt kunnen werden
Men slaat de mappen toe, zegt te
gen de betreffende ambtenaar, dat
het toch wel erg is en wandelt huis
waarts.
O, zeker, wij kunnen persoonlijk
zo weinig aan de oplossing van een
en ander doen.
Als het aan ons lag, dan was de
woningtoewijzing 200 in plaats van
60 woningen en begonnen we mor
gen aan de dag met de afbraak van
de noodwoningen. Maar we kunnen
ook niets. We moeten afwachten,
wat Maastricht en wat Den Haag
in deze dicteert en mogen blij zijn
als we nog 10-15 woningen extra
lospeuteren
O zeker, het is begrijpelijk, dat
we aan deze kwestie niet meer aan
dacht geven, dan thans gebeurt, ze
ker als we zelf jaren gevochten
hebben om een woning te krijgen.
Men is dan blij van de ellende af
te zijn
Maar toch is dat niet de juiste in
stelling. Het is geen kwestie van B.
en W., van een gemeenteraad al
leen of hier nu eindelijk eens wat
meer schot komt in de woningge
schiedenis. Neen, het is een kwes-
heeft behaald.
Dat hij in die hulde ook Direc
teur Arts betrok was vanzelfspre
kend.
Burgemeester Custers, die met
zijn echtgenote ook bij dit feest
aanwezig was, wees in zijn felicita
tie-woord op de goede samenwer
king, die dit resultaat hebben mo
gelijk gemaakt.
Hij vertrouwde, dat die samenwr-
king mocht blijven bestaan en ook
in gemeentelijk verband nog vele
goede dingen tot resultaat zou heb
ben.
De Voorzitter van de boerenbond
de heer Arts was ook zeer tevreden
over de resultaten van deze dag en
toonde die tevredenheid door de
aanbieding van een enveloppe met
inhoud, als een soort feestgeschenk
van de Merselose bevolking.
Dat daarna nog lustig feest ge
vierd werd, laat zich begrijpen.
tie van ons allemaal.
Er zal best kritiek zijn op het wo
ningbureau. Als men steeds maar
door met een tekort zit, dan is het
zeer begrijpelijk, dat de een zich
tekort gedaan voelt en een ander
zich teleurgesteld meent. Er zal
best kritiek zijn op de grondver
werving, die soms tot „nood-spron-
gen" aanleiding geeft en slechts op
het nippertje verwezenlijking van
toegewezen woningbouw mogelijk
maaktEr is overal kritiek op te
geven.
Maar hoe is onze eigen instelling
t.a.v. dit drama, dat ons als lid van
een gemeenschap, die hieronder
lijdt, toch niet onberoerd laat?
De woningnood is een uiterst ge
voelige plek in onze samenleving
en zal dat voorlopig ook wel blijven.
Wij kunnen en mogen niet ophou
den daaraan onze aandacht te be
steden
De lijst, die al zeventien jaren
lang, telkens opnieuw wijst op deze
nood, dwingt ieder van ons daar
toe
Ook hem, waarvan grond ge
vraagd wordt t.b.v. woningbouw.
Vlak voordat de grote pluk van
appels en peren weer gaat begin
nen, is het nuttig nog eens te ver
wijlen bij de fruitoogstresultaten
van het vorige jaar, in het bizonder
wat het economisch staartje be
treft, dat altijd nog een hele tijd
na de eigenlijke oogst komt.
De oogst 1960 was betrekkelijk
overvloedig en redelijk van kwali
teit.
Ook nu weer waren de Neder
landse telers voor wat de prijzen
betreft sterk afhankelijk van de
oogstopbrengsten in de bondsrepu
bliek in Italië.
Hoewel de oogst in Duitsland bui
tengewoon groot was en met 2300
miljoen kilo alle vorige records
sloeg, betekende dit toch geen ern
stige aantasting van de Nederlandse
concurrentiepositie.
Slechts een klein gedeelte van het
Duitse fruit was namelijk kwali-
teitsfruit, zodat de Nederlandse te
lers nog volop gelegenheid kregen
naar de oosterburen te exporteren.
GROOT PRIJSVERSCHIL
Ook de Italiaanse oogst was niet
gering, ca. 1750 miljoen kilo De in
vloed van deze zijde was eveneens
minder dan werd gevreesd, waar
schijnlijk omdat de Italianen uit
angst voor een invoer-stop slechts
het allerbeste fruit naar Duitsland
durfden te exporteren. Zodoende
konden afbraakprijzen achterwege
blijven. In het begin van de lente
werd aan deze eventualiteit zelfs
nog paal en perk gesteld door een
Duits-Italiaanse overeenkomst.
Wat Nederland betreft, beteken
de de overeenkomst betreffende de
minimumexportprijs een groter
prijsverschil dan ooit tussen goede
en slechte kwaliteit. Men kan dit
toejuichen of laken, een feit is, dat
de bonafide telers nu ook in fi
guurlijke zin de goede vruchten
gaan plukken van hun extra zorg.
Het vele dure werk, dat altijd aan
de teelt van kwaliteitsfruit vastzit,
kemt er op deze manier uit.
Van grote betekenis blijft ook de
binnenlandse markt. Ongeveer 70%
van de appels en 65% van de peren
bleef binnen onze grenzen.
KRITISCH PUBLIEK
Fruitteelt is langzamerhand een
buitengewoon ingewikkelde zaak
geworden. De tijd is voorbij, dat
men een paar vruchtbomen in het
kalverweitje als een zo nu en dan
overvloedig stromende bron van
inkomsten kon beschouwen.
Het publiek in een welvaartsstaat
is kritisch, verlangt gaaf fruit en
dat is zonder gebruik van deskun
dig toegepaste bestrijdingsmiddelen
niet meer mogelijk.
De investeringen komen daarom
langzamerhand op een 8.000 tot
10.000 en het duurt een vrij groot
aantal jaren, voordat er eindelijk
winst uit komt.
Het gebruik van bestrijdingsmid
delen is overigens een punt van
zorg. De Nederlandse fruitteelt
organisatie heeft tijdens een on
langs gehouden vergadering nog
eens duidelijk gesteld, dat er een
methode moet worden gevonden
om ook de lichtere vergiftigingsge-
vallen te kunnen aantonen.
Degelijke voorlichting moet de
telers op de hoogte brengen van de
gevaren bij gebruik van giftige
chemikaliën
DOODSKLOK
De aanpassing aan het Euro-
marktpeil heeft voor Nederland 2
belangrijke konsekwenties.
In de eerste plaats moeten de
stijgende loonkosten worden opge
vangen door een betere bedrijfsra-
tionalisatie.
Daarnaast zal een gedeelte van
de kosten kunnen worden opgevan
gen door hogere exportprijzen, spe
ciaal voor wat het kwaliteitsfruit
betreft.
Deze laatste ontwikkeling brengt
met zich, dat de doodsklok begint
te luiden over de fruitteelt die
wordt bedreven in gebieden, waar
deze agrarische bedrijfstak als 5de
wiel aan de wagen meedraait.
Twee rendabele oplossingen zijn
voor eigenaars van dit soort be
drijven aanwezig: ofwel drastisch
het mes er in en het hele fruitarse-
naal slopen, althans afzien van ver
kooppogingen die bij voorbaat tot
mislukking gedoemd zullen zijn,
ofwel een deskundige zien te vin
den, die in een volledige dagtaak,
zeker gedurende de seizoenwerk
zaamheden, zich geheel aan het
fruit kan wijden. Nóg is het niet te
laat voor een verandering
Machtig en indrukwekkend klon
ken afgelopen zondag in 't kleine
parochiekerkje van Castenray, de
stemmen van het mannenkoor uit
Horst.
Nagenoeg voltallig stond het koor
aangetreden op het oxaal om een
plechtige hoogmis te zingen.
De wisselende gezangen zong
Horst onder leiding van J. Kuy-
pers uit Venlo, op 't orgel begeleid
door J. Kuypers uit Horst.
Het kerkkoor van Castenray stond
in een van de zijbeuken der kerk
beneden opgesteld en verzorgde zo
als normaal zeer goed de Grego
riaanse vaste gezangen, die zoals
ieder insider weet, de afgelopen
zondag niet zo heel gemakkelijk
waren, onder leiding van H. Kuy
pers uit Castenray.
De gewone Castenrayse pa
rochiaan heeft die massale zang toch
wel bijzonder aangegrepen, gezien
de reacties van zondag en de dagen
daarna.
Zoiets komt in onze kerkdorpen
niet zo heel vaak voor. De kleine
parochiekerk van Castenray leende
zich ook buitengewoon goed voor 'n
dergelijke uitvoering daar *Je ac-
coustiek in dit gebouw wel zeer
goed genoemd mag worden.
Onze Zuiderburen zongen dan ook
met volledige overgave deze prach
tige Mis voor 3 stemmig mannen
koor, met begeleiding geschreven
door Perozi.
In de korte preek van pastoor
Geurts lag de dank aan alle Horster
zangers opgesloten voor dit gebaar
van genegenheid.
Want de opzet van dat alles was
aleen een breed gebaar van Horst
om haar vriendschap te tonen, te
vens diende het als oefening voor
de zangers om eens te zingen in een
ander dan hun vertrouwde gebouw.
Voor ons Castenrayers was het
als iets prachtigs wat in onze klei
ne parochie niet vaak gebeurd.
Onze vriendschap met onze zui
derburen is daardoor ook op vele
andere terreinen zeer zeker toege
nomen indien dat nog mogelijk
was.
Alle Castenrayers zijn hiervoor
zeer dankbaar.
R.K. te Castenray
Aan de „Msb." schrijft men uit
een buitengemeente, anno 1911:
We zitten volop in de hooibouw
en in de maaiers. Als er gemaaid
moet worden komen de Brabers.
Dat is een wet zo oud misschien als
de hooilanden.
In het midden van juni komen de
Brabers naar Holland, om een week
of drie, vier lang het rijpe gras af
te scheren, de voorarbeid voor de
hooiers te doen. Want maaien en
hooien zijn twee.
Ze komen uit hun dorpje hier
heen, gepakt en gezakt. Een bont
gekleurde zak, propvol, houdt zo
van alles in, wat zij nodig hebben
of menen nodig te hebben. De zeis
natuurlijk niet te vergeten, maar
die zit niet in de zak, hoor!
Per boot wordt de reis gemaakt,
zover mogelijk. Reizen per boot kost
veel minder dan per spoor: de
maaier gaat immers uit om wat te
verdienen.
En dan begint de eerste dag de
beste de arbeid, voor dag en dauw
staat de maaier op soms is hij
's nachts om 2 uur aan de slag
bidt zijn kort morgengebed en
zwaait er al gauw op los, dat het
zo'n aard heeft. Naar huis gaan om
te eten behoeft hij niet: eten en
drinken neemt hij mee: „Half blank,
half tarwe" is zijn brood, boter be
hoeft hij niet: hij belegt zijn brood
met een schijf rookspek. Zolang hij
in den vreemde aan het maaien is,
moet hij zijn Brabantse rogge mis
sen.
Een kruik hooibier, hem door de
boer verstrekt, of water uit de wel
put dient hem tot dank. Is het tijd
van eten, hij kruipt in zijn hutje dat
hij zelf gemaakt heeft. Een oud
WENS IN VERVULING
De heer A.J. van Haaren, facteur
bij de Koninklijke Marine op het
werkschip Willem van der Zaan te
Vlissingen, die onlangs van zich
deed spreken toen hij voor heel kij
kend Nederland zei. met de in Lou
van Burgs quiz gewonnen gelden
het graf van zijn zoon in Algiers
te willen bezoeken, kan zijn reis
plannen verwezenlijken.
Op 22-jarige leeftijd ging de zoon
des huizes varen. Via Marseille
raakte hij in het Vreemdelingen
legioen. Korte tijd later sneuvelde
hij. Dank zij zijn militaire relaties
kwam de heer van Haaren er ach
ter waar het graf van zijn zoon
zich bevindt.
De familie wilde niets liever dan
dit graf eenmaal bezoeken en om
de nodige gelden hiervoor bijeen te
krijgen, verscheen de heer van
Haaren op 12 maart in Lou van
Burgs tv-programma „Een kwar
tje per seconde". Hij won 200 en
de besis was gelegd.
Daarna volgde een stroom van
grote en kleine giften, afkomstig
van onbekende tv-kijkers.
Nu heeft de heer van Haaren ook
met veel moeite twee visa voor de
stad Algiers gekregen, zodat hij
met zijn vrouw de reis naar het
graf in Noord-Afrika kon beginnen.