Goed fruitjaar 't Vreemdelingenverkeer in onze plaats Woningnood in onze lijd kinder-vacantie werk Feest inMerselo Kerkzang PULS speciaalzaak Oogsten in 1911 Vrijdag 14 juli 1961 No. 28 TWEE EN TACHTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAASH 5N MUNCKHOF N.V. VENRAY WFFKRTAH VOOR VFNRAY FN OM^TRFKFN ADVERTENTIEPRIJS 8 ct. per mm. ABONNEMENTS- DS 1 TEL. 1512 GIRO 150652 *V WIVOLAU V Cr LHSxAI C#1N UJLVlO 1 TRIJS PER KWARTAAL 1.50 (buiten Venray 1.75) DRUK EN UITGAVE VAN Dl GROTESTRAAT 28 POSTB1 Het is alweer drie jaren geleden, dat de vereniging voor Vreem delingenverkeer in Venray, officieel heropgericht werd. Na jaren van indommelen en slapen, werd toen deze belangrijke zaak weer eens aangepakt en dank zij financiële bijstand van velen op „poten gezet". landhek nl. plaatst hii schuin, be dekt de openingen met stro of zo den, stut dit alles met een paar stokken, cn zo zit hij beveiligd te gen regen en wind, die hij heel net jes over zijn hoofd laat gaan. Of hij vaak in zijn hutje kruipt? Och, een Braber is voor geen klein geruchtje vervaard. Alleen bij een flinke bui zoekt hij zijn hutje op en wacht met grote gemoedelijkheid, tot de bui over is. Zo werkt hij voort van de zeer vroege morgen tot de late avond Kan hij het met de boer goed vin den, dan eet hij 's avonds mee van de „prak" (het overgebleven eten van de middag vermeerderd met rauwe sla en gekookt rookspek), krijgt nog een bord gruttemelk toe, bidt met de huisgenoten 't avond gebed en rozenhoedje en zoekt zijn bivak op, dat nu eens voor hem op geslagen is in de stal, dan weer bij de „jongens" (zo heten de boeren knechts) op zolder en slaaptnog niet zo lang als de kippen, want voor het eerste hanengekraai is de maaier al weer aan het werk. Im mers hij heeft aangenomen werk: hoe eer klaar hoe eer de centen verdiend zijn. Maar op de door-de- weekse zondagen dan werkt hij niet, ook niet bij de protestantse boer. Wie in een buitengemeente in de hooibouw de vroegmis bijwoont, ziet een kwartier voor tijd de maaiers al bij de kerk staan. Daar groepen ze saam onder een boom, of zoeken in het gras een rustig, fris zitje. Maar altijd zoeken ze elkaar op en hebben het altijd druk. De een over zijn werk, een tweede over zijn huisgenoten, van wie hij zo juist een brief ontvangen heeft. Na de H. Mis dwalen ze in groepjes door de gemeente, en werpen het eerst hun anker uit bij hun bakker. Hun bak ker moet eigenlijik hun manusje van-alles zijn. Hij verkoopt brood en spek, tabak en bier, schenkt ook wel maar dan zal hij het wel clandes- -je ap ;o£ afseexg uaa uaop uai; 'schaffers behoren de maaiers nu juist niet en menig glaasje echte Hollandse wordt naar binnen ge wipt. De bakker scheert de maaiers ook wel, maar in de eigenlijke zin te verstaan. Met niets doen wordt verder de zondag gesloten. De maaier komt 's zondags weer een beetje op zijn verhaal en begint vroeg in de mor gen zijn arbeid te hervatten, tot hij klaar is, zijn centen beurt en met de bakker afrekent (over de centen tenminste). Hij trekt huiswaarts en heeft, als 't een beetje loopt,, zoveel verdient, dat hij de huur van zijn boerderijtje ervan betalen kan. Soms blijft hij bij de boer in de hooibouw maar is dan in de kost en beurt daggeld. Enkele maaiers blijven ook langer en maken ook de korenbouw mee, tot Driek en Peter en Jan de zeis en de bonte zak opnemen en naar hun Heimath wederkeren. Hoe is nu in de afgelopen jaren de belangstelling voor het VW- werk in Venray geweest. Wie konden we dat beter vragen dan juffrouw Swinkels, die naast haar werk op de Ned. Credietbank, ook het secretariaat van VVV be hartigd. Juffrouw Swinkels was vlug klaar met haar antwoord. Ze toonde ons een grote ordner vol brieven, waarin uit alle delen van ons land inlichtingen over Ven ray en omgeving werden gevraagd. „Deze aanvragen", aldus juf frouw Swinkels, „worden ieder jaar meer. En ik dank de hemel, dat wij nu in staat zijn, deze mensen te helpen. Te helpen op de eerste plaats met de keurige folder, die Venray Vooruit heeft klaar laten maken en die allerwege bewonde ring afdwingt. Daarnaast reiken we uiteraard aan mensen met kin deren ook een folder uit van het recreatie-oord Vlakwater, terwijl we bovendien de aandacht vestigen op het Oorlogsmuseum in Overloon en het water-creatiegebied in Maas hees. De aanvragers worden door ons dus van behoorlijk folder-ma teriaal voorzien en worden zeer nauwkeurig ingelicht over de mo gelijkheden in en om Venray. Daar naast ontvangen zij nog een hotel- lijst, zodat ze over eventueel logies ook alle gegevens hebben. Over de camping vinden de liefhebbers al les in de folder over het Vlakwater". „Is dat het „schrifteijlk" gedeel te van ons werk", zo vervolgde juf frouw Swinkels, „er is ook nog een „mondelinge hulp". Nu het vacan- tie-seizoen er is, gaat er practisch geen dag voorbij, of er komen men sen aan het loket van de bank, die inlichtingen over Venray vragen. Natuurlijk worden ook zij prompt geholpen en met hetzelfde materiaal voorzien, als de schriftelijke aan vragers. Maar bovendien komen ook veel Venray se mensen vragen voor folders van andere plaatsen, in bin nen- en buitenland. We vragen ma teriaal voor deze mensen aan en kunnen hen gewoonlijk binnen en kele dagen van dienst zijn met het gevraagde. Uit alles blijkt dus dat de belang stelling voor het WV werk toe neemt. Enerzijds door al langer hoe meer aanvragen over Venray, an derzijds door inlichtingen over an dere streken. Onze vraag was na tuurlijk of het haar bekend was, dat van deze aanvragers inderdaad ve len naar Venray toekomenOf dus metterdaad de reclame voor Venray zijn nuttig effect heeft „Dit is iets", zo luidde haar ant woord „dat wij maar moeilijk kun nen controleren. Men kan stellen dat practisch 90°/o van de folder aanvragers links en rechts zullen informeren bij verschillende VW- bureaux en dan een keuze zullen maken. Deze mensen komen in Ven ray, logeren in hotels of in pensions of verblijven op de camping en wij hebben daar weinig weet van. Een enkele maal ontmoet men iemand aan de bali, die vertelt een folder aangevraagd te hebben en op grond daarvan naar Venray gekomen te zijnDe mensen, die dit wel merken zijn natuurlijk de hoteliers, en de pensionhouders en deze zijn over het algemeen zeer tevreden over de voorbije seizoens. Het is herhaalde malen voorgekomen dat hotels waren volgeboekt en een be roep moest worden gedaan op par ticulieren. Nu blijkt in Venray dat men nog niet zo heel gauw genegen is om een kamer of logiesgelegenheid open te stellen. Zulks in tegenstel ling met bv. Arcen waar vele mensen in de zomer hier een goe de bijverdienste aan hebben en de hotels helpen hun gasten on der te brengen Dat veroorzaakt hier soms moei lijkheden, waardoor men gasten moet doorsturen Een ander hoofdstuk is het VVV werk voor de zgn. dagjesmensen. Een misschien wat laagdunkend klinkende uitdrukking voor een be langrijke groep gasten, die slechts een dag in Venray komen. Het is U bekend dat VVV vorig jaar een grensactie heeft ondernomen, waar bij gedurende het hele seizoen op de zaterdagen alle binnenkomende Duitse gasten in Siebengewald en aan de Wellse hut gewezen werd op het winkelcentrum Venray. Een ac tie, die wel succes heeft gehad, want verschillende Venray se winkeliers hebben hierdoor zelfs vaste Duitse klanten gekregen, die geregeld hier hun inkopen komen doen. Datzelf de geldt voor het vliegveld Laar- bruch en het feit dat verschillende Engelse families thans in Venray wonen en dat er soms behoorlijk Engels bezoek is, is mede te dan ken aan het VW werk, die ook de ze Engelse bezetting gewezen heeft op de voordelen van onze plaats. Het VVV werk is over het alge meen een soort sneeuwbalHoe langer hij rolt, hoe groter hij wordt. Zo moet men ook het werk van het vreemdelingenverkeer zien. Steeds maar opnieuw de aandacht vestigen op onze plaats, die vele mensen veel te bieden heeft, al is het alleen maar rust en veel natuurschoon. We maken met folders en andere materiaal het voorbereidende werk, we poten als het ware een plantje uit en moeten op wasdom en groei wachten Die groei is er beslist. Steeds meer mensen, die op vacantie gaan, zullen ook Venray in hun reisplan nen betrekken mits we steeds op nieuw hen kunnen overtuigen dat het de moeite waard is. Dat werk kost nu eenmaal geld en we raken langzaam maar zeker door onze kas heen, aldus juffrouw SwinkelsNu weet U vast als er vandaag of morgen een briefje komt om Uw hulp. Zonder Uw hulp kan het VVV niets. Met Uw hulp bou wen we een vreemdelingenverkeer in Venray op, dat van grote bete kenis is voor plaats en streek. Het is goed als U daar vast op voorhand rekening mee houdt. Comité VENRAY De grote vakantie is weer op komst en daarmee ook het U zo langzaamaan vertrouwd geworden Kindervakantiewerk. Het werk zal plaatsvinden van 14 tot en met 19 augustus voor de jon gens, en van 21 tot en met 26 augus tus voor de meisjes. Deze week zullen evenals voor gaande jaren de aanmeldingsformu lieren weer uitgaan via de scholen en kunnen al Uw daarvoor in aan merking komende kinderen zich weer opgeven. Deze kinderen zijn die, welke nu in de le, 2e, 3e of 4e klas van de lagere school of B.L.O. zitten. Vriendelijk verzoeken wij U bij deze de betrefende aanmeldingsfor mulieren toch vooral duidelijk in te vullen, gezien dit ons veel admini stratieve moeilijkheden bespaart. Vanaf de openingsvergadering heeft het comité weer haar best ge daan het kindervakantiewerk in 1961 te doen slagen. In verband met het tweede lus trum dat het K.V.W. dit jaar gaat vieren mét Uw kinderen, heeft het comité diverse attrakties voor de deelnemende jeugd gepland. Wij ho pen met de ons ten dienste staande middelen deze plannen volledig te kunnen uitvoeren. Mocht U ons, mede als jubileumuitgave, hierbij fi nancieel tegemoet willen komen, dan zullen wij U daarvoor zeer dankbaar zijn. Met medewerking van de gemeen te is het comité er ook in geslaagd om een nieuw speelterrein voor Uw kinderen te bemachtigen. Onze op recht hartelijke dank hiervoor 'aan het gemeentebestuur. Wij wensen alle deelnemende kin deren enkele prettige vakantieweken toe. Het Comité Ja, indedaad was het zondag feest in Merselo. De fanfare o.l.v. de heer M. Arts uit Venray, had namelijk op het concours een le prijs in de le afdeling weten te verwerven met 279 punten. En dat was aanleiding voor de gehele Merselose gemeenschap de gelukkige leden van de fanfare eens duchtig in de bloemen te zetten. Om 8 uur verzamelde zich in zaal Arts een grote menigte. Daarbij waren o.a. de bestuur- deren van de handboogschutterij, de voetbalclub, de boerenbond en de boerinnenbond en de jonge boe ren en tuinders, die bestuur en le den huldigden met het be haalde succes. De Z.E. Heer Pastoor, die nog niet zo ver is, dat hij al mee kon mar cheren in de feeststoet, maar toch acte de presence gaf, bood geluk wensen aan namens de Merselose gemeenschap, die wat trots is, dat haar fanfare dergelijk hoog peil In de laatste raadsvergadering heeft het raadslid Ponjee, voor de zoveelste maal weer eens even de nadruk gelegd op de woningnood in onze gemeente Dit naar aanleiding van een ver slag van het Venrayse woningbu reau, waar te lezen stond, dat Ven ray nog altijd meer dan 300 wo ningzoekenden kent Er zullen plaatsen zijn, die waar schijnlijk nog een groter getal wo ningzoekenden kunnen aanwijzen, maar daarmede is men er niet Of de nood in Venray nu groter of kleiner is dan in welke wille keurige plaats van Nederland, is hier niet aan de orde. Wel aan de orde is, dat 17 jaren na de bevrij ding de woningnood nog altijd een drama is, dat maar voort blijft du ren. Sinds jaar en dag moet ons wo ningbureau melden, dat er meer dan 300 woningzoekenden staan in geschreven, ondanks het feit, dat we zowel in Oost als in Zuid, als ook op verschillende kerkdorpen hele nieuwe wijken geschapen heb ben. Toch kankert de industrie, dat er niet genoeg woningen zijn. Toch kankéren velen, die in nood woningen huizen, die we in ons eerste optimsme slechts voor vijf jaren hebben gebouwd. Toch kankeren jonge mensen, dat ze te lang moeten wachten en lopen, voordat zij een woning krijgen en kunnen trouwen. Maar het ergste van alles is fei telijk, dat we deze nood gaan zien als iets heel gewoons, als iets, dat er nu eenmaal is en die hinder lijk, maar niet onoverkomelijk is. Tenminste dat zeggen degenen, die in een eigen huis wonen. We nemen sinds jaar en dag kennis van de rapporten van 't woningbureau, nemen die voor kennisgeving aan en daarmede is de zaak dan ook bekeken. We realiseren ons niet, dat de woningnood de kankerplek is van onze huidige samenleving. Dat daar jonge mensen steeds maar moeten wachten, steeds opnieuw maar moe ten rennen en steeds opnieuw maar teleur gesteld worden Wij, die een woning bezitten, lo pen daar achteloos aan voorbij. Komt de kwestie toevallig ter sprake, dan kankeren we een stukje mee op het woningbureau, op de noodwoningen in straten en dorpen en gaan dan over naar de orde van de dag En we staan niet stil bij het grote leed, dat deze woningnood steeds opnieuw met zich brengt Dat is feitelijk het erge van deze hele geschiedenis. 17 Jaren woning nood heeft de mensen afgestompt voor de betekenis van dit drama, dat dagelijks opnieuw voor tiental len van onze medeburgers zo'n droeve klank heeft Wie de rapporten van 't woning bureau leest, wordt ziek van de el lende en de verwachtingen, die hierin liggen opgesloten, maar niet verwezenlijkt kunnen werden Men slaat de mappen toe, zegt te gen de betreffende ambtenaar, dat het toch wel erg is en wandelt huis waarts. O, zeker, wij kunnen persoonlijk zo weinig aan de oplossing van een en ander doen. Als het aan ons lag, dan was de woningtoewijzing 200 in plaats van 60 woningen en begonnen we mor gen aan de dag met de afbraak van de noodwoningen. Maar we kunnen ook niets. We moeten afwachten, wat Maastricht en wat Den Haag in deze dicteert en mogen blij zijn als we nog 10-15 woningen extra lospeuteren O zeker, het is begrijpelijk, dat we aan deze kwestie niet meer aan dacht geven, dan thans gebeurt, ze ker als we zelf jaren gevochten hebben om een woning te krijgen. Men is dan blij van de ellende af te zijn Maar toch is dat niet de juiste in stelling. Het is geen kwestie van B. en W., van een gemeenteraad al leen of hier nu eindelijk eens wat meer schot komt in de woningge schiedenis. Neen, het is een kwes- heeft behaald. Dat hij in die hulde ook Direc teur Arts betrok was vanzelfspre kend. Burgemeester Custers, die met zijn echtgenote ook bij dit feest aanwezig was, wees in zijn felicita tie-woord op de goede samenwer king, die dit resultaat hebben mo gelijk gemaakt. Hij vertrouwde, dat die samenwr- king mocht blijven bestaan en ook in gemeentelijk verband nog vele goede dingen tot resultaat zou heb ben. De Voorzitter van de boerenbond de heer Arts was ook zeer tevreden over de resultaten van deze dag en toonde die tevredenheid door de aanbieding van een enveloppe met inhoud, als een soort feestgeschenk van de Merselose bevolking. Dat daarna nog lustig feest ge vierd werd, laat zich begrijpen. tie van ons allemaal. Er zal best kritiek zijn op het wo ningbureau. Als men steeds maar door met een tekort zit, dan is het zeer begrijpelijk, dat de een zich tekort gedaan voelt en een ander zich teleurgesteld meent. Er zal best kritiek zijn op de grondver werving, die soms tot „nood-spron- gen" aanleiding geeft en slechts op het nippertje verwezenlijking van toegewezen woningbouw mogelijk maaktEr is overal kritiek op te geven. Maar hoe is onze eigen instelling t.a.v. dit drama, dat ons als lid van een gemeenschap, die hieronder lijdt, toch niet onberoerd laat? De woningnood is een uiterst ge voelige plek in onze samenleving en zal dat voorlopig ook wel blijven. Wij kunnen en mogen niet ophou den daaraan onze aandacht te be steden De lijst, die al zeventien jaren lang, telkens opnieuw wijst op deze nood, dwingt ieder van ons daar toe Ook hem, waarvan grond ge vraagd wordt t.b.v. woningbouw. Vlak voordat de grote pluk van appels en peren weer gaat begin nen, is het nuttig nog eens te ver wijlen bij de fruitoogstresultaten van het vorige jaar, in het bizonder wat het economisch staartje be treft, dat altijd nog een hele tijd na de eigenlijke oogst komt. De oogst 1960 was betrekkelijk overvloedig en redelijk van kwali teit. Ook nu weer waren de Neder landse telers voor wat de prijzen betreft sterk afhankelijk van de oogstopbrengsten in de bondsrepu bliek in Italië. Hoewel de oogst in Duitsland bui tengewoon groot was en met 2300 miljoen kilo alle vorige records sloeg, betekende dit toch geen ern stige aantasting van de Nederlandse concurrentiepositie. Slechts een klein gedeelte van het Duitse fruit was namelijk kwali- teitsfruit, zodat de Nederlandse te lers nog volop gelegenheid kregen naar de oosterburen te exporteren. GROOT PRIJSVERSCHIL Ook de Italiaanse oogst was niet gering, ca. 1750 miljoen kilo De in vloed van deze zijde was eveneens minder dan werd gevreesd, waar schijnlijk omdat de Italianen uit angst voor een invoer-stop slechts het allerbeste fruit naar Duitsland durfden te exporteren. Zodoende konden afbraakprijzen achterwege blijven. In het begin van de lente werd aan deze eventualiteit zelfs nog paal en perk gesteld door een Duits-Italiaanse overeenkomst. Wat Nederland betreft, beteken de de overeenkomst betreffende de minimumexportprijs een groter prijsverschil dan ooit tussen goede en slechte kwaliteit. Men kan dit toejuichen of laken, een feit is, dat de bonafide telers nu ook in fi guurlijke zin de goede vruchten gaan plukken van hun extra zorg. Het vele dure werk, dat altijd aan de teelt van kwaliteitsfruit vastzit, kemt er op deze manier uit. Van grote betekenis blijft ook de binnenlandse markt. Ongeveer 70% van de appels en 65% van de peren bleef binnen onze grenzen. KRITISCH PUBLIEK Fruitteelt is langzamerhand een buitengewoon ingewikkelde zaak geworden. De tijd is voorbij, dat men een paar vruchtbomen in het kalverweitje als een zo nu en dan overvloedig stromende bron van inkomsten kon beschouwen. Het publiek in een welvaartsstaat is kritisch, verlangt gaaf fruit en dat is zonder gebruik van deskun dig toegepaste bestrijdingsmiddelen niet meer mogelijk. De investeringen komen daarom langzamerhand op een 8.000 tot 10.000 en het duurt een vrij groot aantal jaren, voordat er eindelijk winst uit komt. Het gebruik van bestrijdingsmid delen is overigens een punt van zorg. De Nederlandse fruitteelt organisatie heeft tijdens een on langs gehouden vergadering nog eens duidelijk gesteld, dat er een methode moet worden gevonden om ook de lichtere vergiftigingsge- vallen te kunnen aantonen. Degelijke voorlichting moet de telers op de hoogte brengen van de gevaren bij gebruik van giftige chemikaliën DOODSKLOK De aanpassing aan het Euro- marktpeil heeft voor Nederland 2 belangrijke konsekwenties. In de eerste plaats moeten de stijgende loonkosten worden opge vangen door een betere bedrijfsra- tionalisatie. Daarnaast zal een gedeelte van de kosten kunnen worden opgevan gen door hogere exportprijzen, spe ciaal voor wat het kwaliteitsfruit betreft. Deze laatste ontwikkeling brengt met zich, dat de doodsklok begint te luiden over de fruitteelt die wordt bedreven in gebieden, waar deze agrarische bedrijfstak als 5de wiel aan de wagen meedraait. Twee rendabele oplossingen zijn voor eigenaars van dit soort be drijven aanwezig: ofwel drastisch het mes er in en het hele fruitarse- naal slopen, althans afzien van ver kooppogingen die bij voorbaat tot mislukking gedoemd zullen zijn, ofwel een deskundige zien te vin den, die in een volledige dagtaak, zeker gedurende de seizoenwerk zaamheden, zich geheel aan het fruit kan wijden. Nóg is het niet te laat voor een verandering Machtig en indrukwekkend klon ken afgelopen zondag in 't kleine parochiekerkje van Castenray, de stemmen van het mannenkoor uit Horst. Nagenoeg voltallig stond het koor aangetreden op het oxaal om een plechtige hoogmis te zingen. De wisselende gezangen zong Horst onder leiding van J. Kuy- pers uit Venlo, op 't orgel begeleid door J. Kuypers uit Horst. Het kerkkoor van Castenray stond in een van de zijbeuken der kerk beneden opgesteld en verzorgde zo als normaal zeer goed de Grego riaanse vaste gezangen, die zoals ieder insider weet, de afgelopen zondag niet zo heel gemakkelijk waren, onder leiding van H. Kuy pers uit Castenray. De gewone Castenrayse pa rochiaan heeft die massale zang toch wel bijzonder aangegrepen, gezien de reacties van zondag en de dagen daarna. Zoiets komt in onze kerkdorpen niet zo heel vaak voor. De kleine parochiekerk van Castenray leende zich ook buitengewoon goed voor 'n dergelijke uitvoering daar *Je ac- coustiek in dit gebouw wel zeer goed genoemd mag worden. Onze Zuiderburen zongen dan ook met volledige overgave deze prach tige Mis voor 3 stemmig mannen koor, met begeleiding geschreven door Perozi. In de korte preek van pastoor Geurts lag de dank aan alle Horster zangers opgesloten voor dit gebaar van genegenheid. Want de opzet van dat alles was aleen een breed gebaar van Horst om haar vriendschap te tonen, te vens diende het als oefening voor de zangers om eens te zingen in een ander dan hun vertrouwde gebouw. Voor ons Castenrayers was het als iets prachtigs wat in onze klei ne parochie niet vaak gebeurd. Onze vriendschap met onze zui derburen is daardoor ook op vele andere terreinen zeer zeker toege nomen indien dat nog mogelijk was. Alle Castenrayers zijn hiervoor zeer dankbaar. R.K. te Castenray Aan de „Msb." schrijft men uit een buitengemeente, anno 1911: We zitten volop in de hooibouw en in de maaiers. Als er gemaaid moet worden komen de Brabers. Dat is een wet zo oud misschien als de hooilanden. In het midden van juni komen de Brabers naar Holland, om een week of drie, vier lang het rijpe gras af te scheren, de voorarbeid voor de hooiers te doen. Want maaien en hooien zijn twee. Ze komen uit hun dorpje hier heen, gepakt en gezakt. Een bont gekleurde zak, propvol, houdt zo van alles in, wat zij nodig hebben of menen nodig te hebben. De zeis natuurlijk niet te vergeten, maar die zit niet in de zak, hoor! Per boot wordt de reis gemaakt, zover mogelijk. Reizen per boot kost veel minder dan per spoor: de maaier gaat immers uit om wat te verdienen. En dan begint de eerste dag de beste de arbeid, voor dag en dauw staat de maaier op soms is hij 's nachts om 2 uur aan de slag bidt zijn kort morgengebed en zwaait er al gauw op los, dat het zo'n aard heeft. Naar huis gaan om te eten behoeft hij niet: eten en drinken neemt hij mee: „Half blank, half tarwe" is zijn brood, boter be hoeft hij niet: hij belegt zijn brood met een schijf rookspek. Zolang hij in den vreemde aan het maaien is, moet hij zijn Brabantse rogge mis sen. Een kruik hooibier, hem door de boer verstrekt, of water uit de wel put dient hem tot dank. Is het tijd van eten, hij kruipt in zijn hutje dat hij zelf gemaakt heeft. Een oud WENS IN VERVULING De heer A.J. van Haaren, facteur bij de Koninklijke Marine op het werkschip Willem van der Zaan te Vlissingen, die onlangs van zich deed spreken toen hij voor heel kij kend Nederland zei. met de in Lou van Burgs quiz gewonnen gelden het graf van zijn zoon in Algiers te willen bezoeken, kan zijn reis plannen verwezenlijken. Op 22-jarige leeftijd ging de zoon des huizes varen. Via Marseille raakte hij in het Vreemdelingen legioen. Korte tijd later sneuvelde hij. Dank zij zijn militaire relaties kwam de heer van Haaren er ach ter waar het graf van zijn zoon zich bevindt. De familie wilde niets liever dan dit graf eenmaal bezoeken en om de nodige gelden hiervoor bijeen te krijgen, verscheen de heer van Haaren op 12 maart in Lou van Burgs tv-programma „Een kwar tje per seconde". Hij won 200 en de besis was gelegd. Daarna volgde een stroom van grote en kleine giften, afkomstig van onbekende tv-kijkers. Nu heeft de heer van Haaren ook met veel moeite twee visa voor de stad Algiers gekregen, zodat hij met zijn vrouw de reis naar het graf in Noord-Afrika kon beginnen.

Peel en Maas | 1961 | | pagina 5