De Nieuw-Guinea
tragedie.
DE WEDSTRIJD VAN
om de Gouden-Helm 1961
Voor de derde maal arts
Ziekentriduum te Venray
S"[>.
Judo-kampioene
Vrijdag 14 juli 1961 No. 28
TWEE EN TACHTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
POSTBUS r?EuHi«2NGmoE??ot5l WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
ABONNEMENTS-
(buiten Venray 1.75)
Nieuw-Guinea is een onderwerp,
dat de laatste tijd bijzonder ac
tueel is. Dagelijks bijna kan men
er in de kranten iets over lezen.
Onlangs nog was het een discussie
punt op een t.v.-programma.
Wij in Venray zullen er komende
weken iets meer van horen, omdat
de Venrayse missionaris Pater
Camps over zijn missie in dit land
zal spreken.
Nu is het zo dat sommige Neder
landers de neiging hebben om kre-
gel te worden zo gauw zij het
woord „Nieuw-Guinea" horen.
„Laten ze het toch afgeven" of
„we worden het toch kwijt" zijn
dan de opmerkingen die men her
haaldelijk krijgt te horen.
Slechts weinigen beseffen echter,
dat zich voor Nieuw-Guinea een
tragedie aan het voltrekken is. Niet
omdat Nederland Nieuw-Guinea
eens zal kwijt raken. Dat is geen
verlies noch tragiek, en terecht
zeggen velen: hoe eerder hoe beter.
Maar die tragiek treft voor alles
het papoea-volk, dat een speelbal
is geworden in een politieke strijd
tussen Indonesië en Nederland.
Want dat papoea-volk zal uitein
delijk het kind van de rekening
worden.
Bij de zelfstandig wording van
de indonesïsche natie in 1947 werd
Nieuw-Guinea apart onder Neder
land gehouden. De redenen daar
voor waren velerlei van aard.
Men kan daar in den brede over
discussiëren zonder het uiteindelijk
eens te hoeven worden. Toch. blijft
't algemeen erkend feit, dat hier
in het vasthouden van Nieuw-
Guinea door Nederland dé grote
fout werd gemaakt.
Een fout waarvan Nederland de
konsekwenties moet dragen, en die
zij ook eerlijk heeft gedragen, tot
aan de dag van vandaag.
Onder {leiding van enkele emi
nente regeringsautoriteiten, we
noemen slechts de twee grootsten:
de overleden minister Kernkamp
en de tegenwoordige minister Luns
is Nederland bewust begonnen
aan de enorme taak om het papoea
volk tot zelfstandigheid op te voe
den.
Dit lag geheel in de lijn van de
na-oorlogse ontwikkeling in de ko
loniale politiek.
Alle landen die toen nog in het
bezit van koloniën waren, zagen
zich gesteld voor het feit, dat die
koloniën zelfstandig wilden wor
den. Indien niet goedschiks dan
maar met geweld.
Bezien we laatste 15 jaren, dan
heeft Engeland het er ongetwijfeld
't beste vanaf gebracht. Nederland
daarentegen heeft in het voorma
lige Nederlands-Indië gefaald, heeft
slechts een diep treurig fiasco be
haald.
Nu is het ten enemale foutief om
de oorzaak van dat Nederlands
falen alleen maar te leggen in haar
Nieuw-Guinea politiek. Dat is niet
alleen simplistisch en onwaar, maar
evenzeer een voorbijzien van de
grote, erg grote fouten van de kant
van Indonesië zelf.
Want hoe ging het met Indone
sië nadat bet zelfstandig was ge
worden?
Toen Soekarno aan de macht was
gekomen?
Het had voor de hand gelegen,
dat Indonesië, dat een bonte kleu
renkaart vormt van allerlei volken
en stammen, een soort federale
statenbond zou geworden zijn.
Iets waarnaar Nederland voor de
souvereiniteisoverdracht bewust
heeft gestreefd. Maar dat is niet
mogen gebeuren. Soekarno met zijn
aanhang kwamen aan de macht.
Als leider van de jonge indone
sïsche staat is Soekarno al gauw
tot de ervaring gekomen, dat het
besturen van zo'n land niet gemak
kelijk is. Al gauw had hij de groot
ste moeite om zichzelf met zijn aan
hangers te kunnen handhaven.
Interne moeilijkheden en opstan
den, die vooral gericht waren tegen
Soekarno en zijn politiek, en tegen
de corruptie die allerwegen de kop
opstak, hadden tot gevolg, dat het
rijke Indonesië allengs is verwor
den tot een economische chaos.
De indonesische rupiah die aan
vankelijk de waarde bezat van de
Nederlandse gulden, schijnt intus7
sen gedevalueerd te zijn tot de
waarde van ongeveer een cent. Niet
officieel maar wel op de zwarte
markt.
Wanneer iemands zaken slecht
gaan, zoekt men de oorzaak ervan
meestal niet bij zichzelf. Zo ook
bij Soekarno.
Dat het Indonesië, vooral op eco
nomisch gebied, zo slecht verging,
lag natuurlijk niet aan hemzelf. De
zondebok die daarvoor aansprake
lijk werd gesteld was de voorma
lige koloniaal. Dat lag voor de hand
temeer omdat Nederland nog in de
buurt zat, in Nieuw-Guinea. Nieuw-
Guinea werd de stok waarmee In
donesië naar Nederland kon slaan.
Onlangs werd in een vooraan
staand blad beweerd, dat Neder
land begrip moet hebben voor In
donesië en de indonesische gevoe
lens. Wat betreft Nieuw-Guinea, zo
pleitte men daar, moet men besef
fen, dat Indonesië zich nog steeds
niet volledig bevrijd kan voelen, zo
lang dat eiland nog in Nederlandse
handen is.
Feit is echter wanneer men op
Nieuw-Guinea met indonesische on
derwijzers het eens over deze kwes
tie heeft, en men hen op de man af
vraagt of de papoea's van hetzelfde
ras en volk als zij zijn, men dit met
verontwaardiging van de hand
wijst. En toch beweren zij, dat het
wel tot Indonesië behoort!
Doordat Soekarno en zijn propa
ganda onophoudelijk op het aam
beeld Nieuw-Guinea zijn blijven
hameren, is dit land in de belang
stelling en aandacht gekomen.
Nieuw-Guinea is het rookgordijn
waarachter Soekarno erbarmelijk
toestanden in eigen land kan ver
schuilen.
„Het kan in Indonesië niet goed
gaan omdat Irian nog niet vrij is!"
Voor eenieder die ooit nader ken
nis heeft gemaakt met dat „Irian"
is die bewering van Soekarno lach
wekkend. Want in heel die politieke
kwestie die men ervan gemaakt
heeft, is Nieuw-Guinea de kool die
het sop niet waard is.
Wanneer men dit eiland ten
minste naar zijn economische waar
de bekijkt.
De beste formulering die over
deze kwestie ooit werd gegeven is
wellicht die van exijminister Oud
van de V.V.D. Deze formuleerde al
dus: „Soekarno wil Nieuw-Guinea
niet, hij kan er niets mee doen. Soe
karno wil slechts de „kwestie" Nw-
Guinea".
„Irian" is een machtig wapen in
zijn handen. Want met de Irian-
leuze kan hij de aandacht van zijn
volk afleiden en richten naar de
zondebok: het imperialistische Ne
derland.
Dat Nederland is de schuld van
alles. Wat de Joden waren voor Hit-
Ier, dat is de kwestie „Irian" voor
Soekarno.
Nederland heeft de taak op zich
genomen het papoea-volk tot zelf
standigheid op te voeden. Een taak
waarvan ze zich niet meer kan af
maken door met een onverschillig
gebaar Nieuw-Guinea maar aan In
donesië over te laten.
Men kan zeggen, dat er in '47 'r
grote fout is gemaakt, door het niet
meteen aan Indonesië over te laten.
Maar eenmaal het feit dat we met
die fout zitten, zitten we ook met
de konsekwenties ervan.
Het is nu niet alleen maar een
prestige kwestie t.o.v. Indonesië,
maar Nederland heeft momenteel
een morele plicht om zich van
haar taak te kwijten. Tenminste
zolang 't haar gegeven is, en zolang
het kan zonder dat er onredelijke
offers gevraagd gaan worden.
Wat Nederland momenteel doet,
is iets groots, iets waarop wij allen
trots mogen zijn. En iedere Neder
lander draagt daartoe bij met zijn
belastingen.
Want per hoofd berekend, geeft
iedere Nederlander ongeveer 10
per jaar van zijn belastingen voor
de papoea's. Maar zou het zover
komen dat Indonesië geweld zou
willen gebruiken, dan is het na
tuurlijk onredelijk, dat Nederland
se jongens hun leven zouden moe
ten geven voor de papoea's.
Dit was ook de opvatting die een
tijd geleden werd gelanceerd: geen
druppel Nederlands bloed voor de
papoea's.
Dat Indonesië geweld zal gaan
gebruiken, schijnt bijna onafwend
baar. Na successievelijk alle troe
ven tegen Nederland onder het
mom van „Irian Merdeka", Irian
vrij, te hebben uitgespeeld, zal Soe
karno er nu aan moeten geloven en
inderdaad eens naar Nw-Guinea
moeten gaan. Iets waarin hij naar
het lijkt, heel weinig zin heeft, on
danks zijn geschreeuw.
Irian heeft Soekarno tot nu toe
in het zadel gehouden, heeft hem
zelf economische voordeeltjes ge
bracht. Men denke slechts aan de
nationalisering van de Nederlandse
ondernemingen en plantages!
Maar stel het geval dat ze Irian
krijgen!
Nederland investeert er per jaar
ruim honderd miljoen, waarvoor
het niets terug krijgt. Zal Indone
sië, dat straks ook gaan doen?
Natuurlijk niet, zeker ook omdat
een echte indonesiër op de papoea
neerziet, zoiets als een blanke uit
het zuiden van de U.S.A. op een
neger.
Een opmerking die men nu al
eens hoort van indonesische onder
wijzers op Nw-Guinea die zeggen:
wacht maar eens als wij straks de
baas worden. Dan zullen jullie eens
leren werken, met de zweep, zegt
in dit opzicht meer dan voldoende.
De tragedie voor de papoea-be-
volking op Nw-Guinea schuilt dan
ook hierin, dat zij nu met zelfbe
stuur kennis maken, tot volwaar
dige mensen worden opgevoed en
eigenlijk op alle mogelijke manie
ren in de watten worden gelegd
door het Nederlandse bestuur.
Want Nederland wil in ieder ge
val de smet van kolonisator verre
van zich houden.
Alles en alles wat er momenteel
op Nw-Guinea gebeurt, gebeurt
voor de papoea, voor zijn opvoeding
tot zelfstandigheid, om de ontwik
keling zo gauw mogelijk, mogelijk
te maken.
Het ziet er niet naar uit, dat het
die zelfstandigheid ooit zal krijgen.
Temeer - omdat de Nederlandse
politiek doorkruist wordt door z.g.
particuliere initiatieven Prof.
Duynstee, de groep Rij kens.
Dit optreden heeft het Neder
landse aanzien onnoemelijk veel
schade bezorgt, en de indonesische
propaganda zal beslist wel alles
doen om dit zo volledig mogelijk
uit te buiten.
M.a.w. de papoea's mogen nu wel
proeven van de zoete vrucht der
zaterdag 15 juli 3.30 uur stadion Èt
JOVEN - zondag 16 juli
stadion OEN BOSCH
Prijzén f 2.3.4.
onafhankelijkheid, en die vrucht
wordt hen zelfs zo lekker mogelijk
aangeboden.
Maar het zal niet voor hen weg
gelegd zijn om daar blijvend van
te genieten
NIEUWS UIT VENRAY
EN OMGEVING
Het feit dat de bij Huize Serva-
tius werkzame arts, de Roemeense
dokter Nic. Pop, vrijdag jl. van de
R.K. Universiteit te Nijmegen voor
de derde maal in zijn leven de art
senbul ontving, heeft terecht de
aandacht getrokken.
Het komt immers practisch niet
voor, dat een arts liefst driemaal
examen moet doen om zijn praktijk
te kunnen uitoefenen.
Dokter Pop moest dit wel en is
zo het voorbeeld en het slachtoffer
geworden van de verscheurdheid
en de verdeeldheid, die er thans is.
Dr. Pop die thans 40 jaren eud
is, studeerde in zijn geboorteland
Roemenië aan de Universiteit van
Cluj. Töen hij in 1945 afstudeerde
kreeg hij een franse studiebeurs,
die hem in staat stelde zich in Pa
rijs te specialiseren in de interne
geneeskunde.
Intussen kwam Roemenië onder
communistische dictatuur en de ka
tholieke arts voelde er weinig voor
naar zijn geboorteland terug te ke
ren. Hij bleef in Parijs werken.
In 1948 woonde hij te Leuven een
missie-congres bij, ook al omdat
hij belangstelling had voor een me
dische loopbaan in de missie
Hij ontmoette hier ziin toekom
stige vrouw, Mej. Mechtilda Smeets,
die in Leiden haar artsenbul had
gehaald.
Beiden besloten hun werk ten
dienste te stellen van de missie.
Aangezien de Nederlandse staat
zijn Roemeense artsenbul niet er
kende was een nieuwe studie nood
zakelijk, ditmaal aan de Universi
teit van Leuven.
Een jaar na zijn huwelijk in 1952
kreeg hij zijn tweede artsendiploma.
Dan vertrokken beiden naar In
donesië, waar hij werkzaam was
voor de regering op Borneo en la
ter als missiearts in dienst was der
Zusters Onder de Bogen, uit Maas
tricht.
In 1959 moesten zij echter Indo
nesië verlaten, omdat mevr. Pop,
ernstig ziek werd. Maar in Neder
land kon dr. Pop weer niet prakti-
zeren, omdat beide diploma's ir
Nederland niet wtorden erkend.
Hij ken echter praktisch werk
zaam zijn (onder verantwoordelijk
heid van zijn collega's) in de psy
chiatrische ziekenhuizen St. Bavo
te Noordwijkerhout en Servatius in
Venray en onderwijl zich aan de
R.K. Universiteit te Nijmegen voor
bereiden op het derde artsen exa
men van zijn leven.
In gced anderhalf jaar tijds is
hem dat ook gelukt en zo kon dr..
Pop dan vrijdag uit handen van
Prof. dr. St. Hoof, de voorzitter der
examencommissie voor de 3e maal
in. 16 jaren tijds zijn doktersbul in
ontvangst nemen.
Nu vindt dr. Pop, die wel wat ge
schrokken van de publiciteit n.a.v.
zijn 3e examen, het welletjes
hoopt thans met zijn echtgenote,
die werkzaam is als artse in Huize
St. Anna, in Venray te kunnen blij
ven werken en in de bungalow,, de
Poppenkast" aan de Oostsingel het
wat rustiger aan te kunnen doen.
Iets waartegen zijn 5 zoons niet
het minste bezwaar hebben.
Bijna 200 zieken hebben in deze
week weer onvergetelijke uren
meegemaakt in het voor hen geor
ganiseerde Ziekentriduum, dat tra
ditiegetrouw wederom in de prach
tige parken van Huize St. Anna
gehouden werd.
Wat de Zusters van St. Anna, de
organisatoren, het lekenpersoneel
en de autobezitters samen tot stand
weten te brengen, wordt het beste
geïllustreerd door de fantastische
stemming, die er gedurende dit
hele triduum bij de zieken was.
Men is vol zorgen voor deze men
sen, waaronder er velen zijn die al
jaren bedlegerig zijn en voor wie
dit triduum meer betekent dan voor
een gezond mens zijn jaarlijkse va-
cantie.
Dit jaar had Pater Paternus de
Rooy de leiding van dit triduum en
gezien de reacties van onze Venray
se zieken heeft hij er iets bijzon
ders van weten te maken.
Dinsdag opende de H.E. Heer De
ken met een plechtige H. Mis dit
ziekentriduum, voorafgegaan door
het Veni Creator en de zegening
van medicijnen, linnengoed, olie en
wijn van de zieken.
Het koor van Huize St. Anna
verzorgde gezangen.
Pastoor Janssen uit Ysselsteyn
verrichtte later de plechtigheid der
Handoplegging, waarbij een koor
van de fraters de muzikale bege
leiding verzorgde.
Het lof werd gecelebreerd door
Rector Cox uit Heide.
Woensdag droeg Pater Wolfgang
de H. Mis op, terwijl Pastoor Geurts
uit Castenray de plechtigheid der
Handoplegging leidde.
Deze plechtigheid werd muzikaal
verzorgd door het koor van het
pensionaat „Jerusalem".
Het plechtig lof werd gecele
breerd door Pater Rector Moonen
van de Smakt en de leerling-ver
pleegsters van St. Anna verzorgden
de lof-gezangen.
Pastoor Geerits droeg donderdag
het H. Misoffer op, terwijl Pater
Urbanus de plechtigheid der hand
oplegging leidde. Het jongenskoor
van de Grote kerk zorgde bij die
gelegenheid voor de zang.
Het sluitingslof was een treffend
gebeuren. Het werd gecelebreerd
door de H.E. Heer Deken, die ook
de zieken toewijdde aan O.L.Vrouw
Behoudenis der Zieken en aan St.
Jozef.
Het lof, dat door het koor der
minderbroeders werd opgeluisterd,
besloot met de Pauselijke Zegen en
het Te Deum.
Er is met deze dagen door en
voor onze zieken veel en vurig ge
beden.
Met grote aandacht heeft men de
verschillende plechtigheden gevolgd
en geluisterd naar de troostbren
gende woorden van de predikant,
die telkens opnieuw de zin van het
lijden en zijn betekenis in deze we
reld aan de zieken voorhield. Maar
er is ook veel plezier geweest.
Men heeft genoten van de vrien
delijke en gulle gastvrijheid van de
Zusters van St. Anna, van de lief
devolle hulp die geboden werd door
helpers en helpsters.
En men heeft gezellig onder el
kaar kunnen praten over al die
dingen, die voor de gezonde men
sen misschien zo gering lijken, maar
voor de zieke mens soms van zo
groot belang zijn.
Men heeft eens kennis gemaakt
met het leed van anderen en men
heeft het opbeurende van zo'n ont
moeting onder elkaar met hart en
ziel ondergaan.
Zo is dit ziekentriduum inder
daad een tijd van geluk geweest
voor onze zieke mensen, die hier
dank zij de hulp van velen, een ca
deau kregen aangeboden, waarvan
de waarde maar moeilijk te schat
ten is, maar waaruit velen nieuwe
kracht en moed geput hebben om
de moeilijkheden van hun lijden
steeds opnieuw te blijven overwin
nen en te offeren voor ons die ge
zond zijn."
o)U *#m6srüw»
JAKM fcvpoth«fe«
Uantait C
JULIANASINGEL41'tekf. 1061 (K4/S0)
Zondagsdienst huisartsen
Vanaf zaterdagmiddag 4 uur tot
maandagmorgen 8 uur, wordt de
praktijk der huisartsen voor Venray
e.o. waargenomen door
Dr. VAN DEN HOMBERGH
Oostsingel 6 Telefoon 1393
Uitsluitend voor spoedgevallen
GROENE KRUIS
Donderdag a.s.:
Zuigelingen-bureau voor de Kom.
ZONDAGSDIENST GROENE KRUIS
Zr. J. Janssen Leunen K 3 tel. 136J
R.K. HUISHOUDSCHOOL
VENRAY
Voor het diploma Kinderverzorg
ster van de Centrale Raad voor
Kinderuitzending, slaagden, te Arn
hem.
Jet Janssen, Leunen; Wilmie Lin-
ders, Venray; Annie Poorts; Doro-
the Verstralen, Maashees; Mientje
Verheyen, Oostrum; Oda Konings,
Yselsteyn; Anna Arts, Venray; Lei-
da Heidens, Castenray; Anny Hen
driks, Mill; Henny Jennikens, Ven
ray.
R.K. INSTUIF VENRAY
Het vakantieseizoen is weer aan
gebroken en zoals te doen gebrui
kelijk gaat de Instuif nu enkele
maanden rust houden.
Voordat het zover is, wordt nog
eenmaal de gelegenheid geboden 'n
dansje te maken en voorlopig af
scheid te nemen.
Dit slotbal dat verzorgd wordt
door het orkest „De Animo's" zal
mogenavond plaats hebben in zaal
Wilhelmina.
We hopen, dat ieder Instuiflid
aanwezig zal zijn, zodat ook de
laatste avond nog eens echt gezel
lig zal worden.
LEZING MET LICHTBEELDEN
Maandagavond 17 juli 7.30 uur
komt pater Rombout Camps o.f.m.
spreken over zijn missiegebied in
Niuew-Guinea. Met mooie kleuren
dia's zal hij zijn woord onderstre
pen.
Wij hopen, dat deze Venrayse
missionaris zeer veel bezoekers zal
trekken.
HET MATER AMABILISWERK
IN VENRAY
In september vangen de lessen
van de Mater Amabilisschool en de
Jongeren weer aan en is er thans
gelegenheid zich' voor een dezer
cursussen op te geven.
U weet, dat de Mater Amabilis
school zich richt tot alle meisjes
vanaf 17 jaar en ouder, zonder on
derscheid van vooropleiding en
werkmilieu.
Het program van deze school
wordt uitgewerkt gedurende drie
jaren en wel van september tot mei
2 avonden in de week.
De cursisten krijgen theoretische
en praktische lessen zoals: kinder
verzorging, godsdienst, koken en
naaien, opvoedkunde, medische
raad, smaakontwikkeling, woning
inrichting, sport en zang.
Belangrijk zijn ook de excursies,
en de jaarlijkse terugkerende fees
ten zoals St. Nicolaas, Kerstfeest
enz. en het kamperen onder leiding.
In de zomermaanden kunnen zij
zich aansluiten bij verschillende
clubs o.a. zwemmen, volley, toneel,
fiets, en E.H.B.O.-cursus.
De Mater Amabilisschool is geen
school in de strikte betekenis van
het woord, doch zij wil de meisjes
een levensvorming geven om haar
te leren een juiste houding aan te
nemen nu, thuis en in haar werk-
en later als toekomstige
uismoeder.
Reeds 5 jaren geniet de Mater
Amabilisschool in Venray bekend
heid. 446 Leerlingen hebben zich in
de loop dezer jaren aangemeld.
Vanuit Venray en kerkdorpen heb
ben de leerlingen met veel enthou
siasme en doorzettingsvermogen 3
jaar lang de cursus gevolgd.
Moge dit voor U een aansporing
zijn U zo spoedig mogelijk op te
geven bij een van de leidsters mej.
Sloot of mej. Geomeny Wilhelmina-
straat 17 tel. 1987 vanaf heden tot
23 juli.
Een onderwijzeres in Tel Aviv
wier scooter dezer dagen gestolen
werd, heeft eens te meer bewezen
wat eigenlijk onder het sterke ge
slacht verstaan moet worden.
Zij had, zodra zij het voertuig na
de school miste, de kinderen van
haar klas aan het speuren gezet.
Enkele dagen later rapporteerde 1
der leerlingen de scooter voor een
huis op enkele kilometers afstand
van de school te hebben zien staan.
De onderwijzeres begaf zich
ijlings naar de aangeduide plaats
en zag juist dat een jongeman van
flinke gestalte op het punt stond
met haar scooter te vertrekken. Zij
eiste onvervaard haar eigendom
van hem terug, maar de man ea-
geerde met een minachtende grijns
en wilde haar zonder meer opzij
duwen. Enkele seconden later lag
hij languit in de goot en de grijns
had plaatsgemaakt voor een uit
drukking van stomme verbazing.
Het meisje, dat inmiddels met
haar scooter was gestart, was n.l.
toevallig de Israëlische nationale
judo-kampioene.
PATRONAAT
Het patronaat gaat a.s. zondag
sluiten tot september. Alle leden
die mee op bivak gaan worden za
terdag en zondag in hun groep ver
wacht.
In dit weekend moet het kamp
geld totaal betaald zijn. Wie dit
weekend niet betaald heeft gaat
niet mee.
In de kermisweek zullen dan
ruim 60 jongens een week bivak
keren in Zuid-Limburg en Duits
land.
DE JONGEREN CURSUS
IN VENRAY
Voor de meisjes van 15 en 16 jaar
is er één middag in de week en wél
op dinsdag ook gelegenheid een
cursus te volgen onder de naam
„JONGEREN-CURSUS.
Deze cursus wordt voor een deel
gegeven in het clubhuis en voor 'n
deel in de huishoudschool. Zij duurt
van september tot augustus.
De theoretische en praktische les
sen bestaan uit: Levensvorming,
koken, naaien, handenarbeid en
sport.
Ook zij vieren de jaarlijkse fees
ten en gaan enkele dagen op va-
cantie onder leiding.
De cursus beoogt de meisjes bij
te staan in hun groei naar volwas
senheid en hun leren zich in hun
werkgemeenschap aan te passen.
Hopenlijk is Uw belangstelling
door het lezen van dit artikel toe
genomen.
TRAP VAN PAARD
De 50-jarige landbouwer Winnen
aan de Overloonseweg kreeg za
terdagmorgen een trap van zijn
paard. Meteen ingedrukte borstkas
werd het slachtoffer in zorgwek
kende toestand overgebracht naar
het Ziekenhuis.
ONGELUKKEN
Op de Deurneseweg slipte de 32-
jarige vertegenwoordiger de W. uit
Utrecht. De wagen reed tegen een
boom op en werd vernield. De be
stuurder moest met ernstige kwet
suren overgebracht worden naar 't
Ziekenhuis.
Op het terrein bij St. Anna, bot
sten woensdag twee personenwa
gens op elkaar, toen zij zieken
brachten voor het Ziekentriduum.
Er was nog al wat materiële
schade, maar de inzittenden kwa
men met de schrik vrij.
BROMFIETSERS OPGELET
De klachten over het misbruik
van brommers vooral tijdens de
weekends door een zeker deel der
jeugd is voor de politie aanleiding
geweest opnieuw haar standpunt
t.a.v. deze kwestie te bepalen.
Sluit men bepaalde straten voor
brommers, dan brengt dit voor de
normale bromfiets-gebruikers na
tuurlijk nadelen met zich en wor
den zij de dupe van de fouten van
anderen.
Dit wil men zo lang mogelijk
voorkomen. Daarom zal speciaal
opgelet worden of de misbruik-ma-
kers wel alles goed in orde hebben,
of zijn zich aan de wettelijke be
palingen omtrent inrichting en
snelheid van hun brommer houden