De Nieuw-Guinea tragedie. DE WEDSTRIJD VAN om de Gouden-Helm 1961 Voor de derde maal arts Ziekentriduum te Venray S"[>. Judo-kampioene Vrijdag 14 juli 1961 No. 28 TWEE EN TACHTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS POSTBUS r?EuHi«2NGmoE??ot5l WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN ABONNEMENTS- (buiten Venray 1.75) Nieuw-Guinea is een onderwerp, dat de laatste tijd bijzonder ac tueel is. Dagelijks bijna kan men er in de kranten iets over lezen. Onlangs nog was het een discussie punt op een t.v.-programma. Wij in Venray zullen er komende weken iets meer van horen, omdat de Venrayse missionaris Pater Camps over zijn missie in dit land zal spreken. Nu is het zo dat sommige Neder landers de neiging hebben om kre- gel te worden zo gauw zij het woord „Nieuw-Guinea" horen. „Laten ze het toch afgeven" of „we worden het toch kwijt" zijn dan de opmerkingen die men her haaldelijk krijgt te horen. Slechts weinigen beseffen echter, dat zich voor Nieuw-Guinea een tragedie aan het voltrekken is. Niet omdat Nederland Nieuw-Guinea eens zal kwijt raken. Dat is geen verlies noch tragiek, en terecht zeggen velen: hoe eerder hoe beter. Maar die tragiek treft voor alles het papoea-volk, dat een speelbal is geworden in een politieke strijd tussen Indonesië en Nederland. Want dat papoea-volk zal uitein delijk het kind van de rekening worden. Bij de zelfstandig wording van de indonesïsche natie in 1947 werd Nieuw-Guinea apart onder Neder land gehouden. De redenen daar voor waren velerlei van aard. Men kan daar in den brede over discussiëren zonder het uiteindelijk eens te hoeven worden. Toch. blijft 't algemeen erkend feit, dat hier in het vasthouden van Nieuw- Guinea door Nederland dé grote fout werd gemaakt. Een fout waarvan Nederland de konsekwenties moet dragen, en die zij ook eerlijk heeft gedragen, tot aan de dag van vandaag. Onder {leiding van enkele emi nente regeringsautoriteiten, we noemen slechts de twee grootsten: de overleden minister Kernkamp en de tegenwoordige minister Luns is Nederland bewust begonnen aan de enorme taak om het papoea volk tot zelfstandigheid op te voe den. Dit lag geheel in de lijn van de na-oorlogse ontwikkeling in de ko loniale politiek. Alle landen die toen nog in het bezit van koloniën waren, zagen zich gesteld voor het feit, dat die koloniën zelfstandig wilden wor den. Indien niet goedschiks dan maar met geweld. Bezien we laatste 15 jaren, dan heeft Engeland het er ongetwijfeld 't beste vanaf gebracht. Nederland daarentegen heeft in het voorma lige Nederlands-Indië gefaald, heeft slechts een diep treurig fiasco be haald. Nu is het ten enemale foutief om de oorzaak van dat Nederlands falen alleen maar te leggen in haar Nieuw-Guinea politiek. Dat is niet alleen simplistisch en onwaar, maar evenzeer een voorbijzien van de grote, erg grote fouten van de kant van Indonesië zelf. Want hoe ging het met Indone sië nadat bet zelfstandig was ge worden? Toen Soekarno aan de macht was gekomen? Het had voor de hand gelegen, dat Indonesië, dat een bonte kleu renkaart vormt van allerlei volken en stammen, een soort federale statenbond zou geworden zijn. Iets waarnaar Nederland voor de souvereiniteisoverdracht bewust heeft gestreefd. Maar dat is niet mogen gebeuren. Soekarno met zijn aanhang kwamen aan de macht. Als leider van de jonge indone sïsche staat is Soekarno al gauw tot de ervaring gekomen, dat het besturen van zo'n land niet gemak kelijk is. Al gauw had hij de groot ste moeite om zichzelf met zijn aan hangers te kunnen handhaven. Interne moeilijkheden en opstan den, die vooral gericht waren tegen Soekarno en zijn politiek, en tegen de corruptie die allerwegen de kop opstak, hadden tot gevolg, dat het rijke Indonesië allengs is verwor den tot een economische chaos. De indonesische rupiah die aan vankelijk de waarde bezat van de Nederlandse gulden, schijnt intus7 sen gedevalueerd te zijn tot de waarde van ongeveer een cent. Niet officieel maar wel op de zwarte markt. Wanneer iemands zaken slecht gaan, zoekt men de oorzaak ervan meestal niet bij zichzelf. Zo ook bij Soekarno. Dat het Indonesië, vooral op eco nomisch gebied, zo slecht verging, lag natuurlijk niet aan hemzelf. De zondebok die daarvoor aansprake lijk werd gesteld was de voorma lige koloniaal. Dat lag voor de hand temeer omdat Nederland nog in de buurt zat, in Nieuw-Guinea. Nieuw- Guinea werd de stok waarmee In donesië naar Nederland kon slaan. Onlangs werd in een vooraan staand blad beweerd, dat Neder land begrip moet hebben voor In donesië en de indonesische gevoe lens. Wat betreft Nieuw-Guinea, zo pleitte men daar, moet men besef fen, dat Indonesië zich nog steeds niet volledig bevrijd kan voelen, zo lang dat eiland nog in Nederlandse handen is. Feit is echter wanneer men op Nieuw-Guinea met indonesische on derwijzers het eens over deze kwes tie heeft, en men hen op de man af vraagt of de papoea's van hetzelfde ras en volk als zij zijn, men dit met verontwaardiging van de hand wijst. En toch beweren zij, dat het wel tot Indonesië behoort! Doordat Soekarno en zijn propa ganda onophoudelijk op het aam beeld Nieuw-Guinea zijn blijven hameren, is dit land in de belang stelling en aandacht gekomen. Nieuw-Guinea is het rookgordijn waarachter Soekarno erbarmelijk toestanden in eigen land kan ver schuilen. „Het kan in Indonesië niet goed gaan omdat Irian nog niet vrij is!" Voor eenieder die ooit nader ken nis heeft gemaakt met dat „Irian" is die bewering van Soekarno lach wekkend. Want in heel die politieke kwestie die men ervan gemaakt heeft, is Nieuw-Guinea de kool die het sop niet waard is. Wanneer men dit eiland ten minste naar zijn economische waar de bekijkt. De beste formulering die over deze kwestie ooit werd gegeven is wellicht die van exijminister Oud van de V.V.D. Deze formuleerde al dus: „Soekarno wil Nieuw-Guinea niet, hij kan er niets mee doen. Soe karno wil slechts de „kwestie" Nw- Guinea". „Irian" is een machtig wapen in zijn handen. Want met de Irian- leuze kan hij de aandacht van zijn volk afleiden en richten naar de zondebok: het imperialistische Ne derland. Dat Nederland is de schuld van alles. Wat de Joden waren voor Hit- Ier, dat is de kwestie „Irian" voor Soekarno. Nederland heeft de taak op zich genomen het papoea-volk tot zelf standigheid op te voeden. Een taak waarvan ze zich niet meer kan af maken door met een onverschillig gebaar Nieuw-Guinea maar aan In donesië over te laten. Men kan zeggen, dat er in '47 'r grote fout is gemaakt, door het niet meteen aan Indonesië over te laten. Maar eenmaal het feit dat we met die fout zitten, zitten we ook met de konsekwenties ervan. Het is nu niet alleen maar een prestige kwestie t.o.v. Indonesië, maar Nederland heeft momenteel een morele plicht om zich van haar taak te kwijten. Tenminste zolang 't haar gegeven is, en zolang het kan zonder dat er onredelijke offers gevraagd gaan worden. Wat Nederland momenteel doet, is iets groots, iets waarop wij allen trots mogen zijn. En iedere Neder lander draagt daartoe bij met zijn belastingen. Want per hoofd berekend, geeft iedere Nederlander ongeveer 10 per jaar van zijn belastingen voor de papoea's. Maar zou het zover komen dat Indonesië geweld zou willen gebruiken, dan is het na tuurlijk onredelijk, dat Nederland se jongens hun leven zouden moe ten geven voor de papoea's. Dit was ook de opvatting die een tijd geleden werd gelanceerd: geen druppel Nederlands bloed voor de papoea's. Dat Indonesië geweld zal gaan gebruiken, schijnt bijna onafwend baar. Na successievelijk alle troe ven tegen Nederland onder het mom van „Irian Merdeka", Irian vrij, te hebben uitgespeeld, zal Soe karno er nu aan moeten geloven en inderdaad eens naar Nw-Guinea moeten gaan. Iets waarin hij naar het lijkt, heel weinig zin heeft, on danks zijn geschreeuw. Irian heeft Soekarno tot nu toe in het zadel gehouden, heeft hem zelf economische voordeeltjes ge bracht. Men denke slechts aan de nationalisering van de Nederlandse ondernemingen en plantages! Maar stel het geval dat ze Irian krijgen! Nederland investeert er per jaar ruim honderd miljoen, waarvoor het niets terug krijgt. Zal Indone sië, dat straks ook gaan doen? Natuurlijk niet, zeker ook omdat een echte indonesiër op de papoea neerziet, zoiets als een blanke uit het zuiden van de U.S.A. op een neger. Een opmerking die men nu al eens hoort van indonesische onder wijzers op Nw-Guinea die zeggen: wacht maar eens als wij straks de baas worden. Dan zullen jullie eens leren werken, met de zweep, zegt in dit opzicht meer dan voldoende. De tragedie voor de papoea-be- volking op Nw-Guinea schuilt dan ook hierin, dat zij nu met zelfbe stuur kennis maken, tot volwaar dige mensen worden opgevoed en eigenlijk op alle mogelijke manie ren in de watten worden gelegd door het Nederlandse bestuur. Want Nederland wil in ieder ge val de smet van kolonisator verre van zich houden. Alles en alles wat er momenteel op Nw-Guinea gebeurt, gebeurt voor de papoea, voor zijn opvoeding tot zelfstandigheid, om de ontwik keling zo gauw mogelijk, mogelijk te maken. Het ziet er niet naar uit, dat het die zelfstandigheid ooit zal krijgen. Temeer - omdat de Nederlandse politiek doorkruist wordt door z.g. particuliere initiatieven Prof. Duynstee, de groep Rij kens. Dit optreden heeft het Neder landse aanzien onnoemelijk veel schade bezorgt, en de indonesische propaganda zal beslist wel alles doen om dit zo volledig mogelijk uit te buiten. M.a.w. de papoea's mogen nu wel proeven van de zoete vrucht der zaterdag 15 juli 3.30 uur stadion Èt JOVEN - zondag 16 juli stadion OEN BOSCH Prijzén f 2.3.4. onafhankelijkheid, en die vrucht wordt hen zelfs zo lekker mogelijk aangeboden. Maar het zal niet voor hen weg gelegd zijn om daar blijvend van te genieten NIEUWS UIT VENRAY EN OMGEVING Het feit dat de bij Huize Serva- tius werkzame arts, de Roemeense dokter Nic. Pop, vrijdag jl. van de R.K. Universiteit te Nijmegen voor de derde maal in zijn leven de art senbul ontving, heeft terecht de aandacht getrokken. Het komt immers practisch niet voor, dat een arts liefst driemaal examen moet doen om zijn praktijk te kunnen uitoefenen. Dokter Pop moest dit wel en is zo het voorbeeld en het slachtoffer geworden van de verscheurdheid en de verdeeldheid, die er thans is. Dr. Pop die thans 40 jaren eud is, studeerde in zijn geboorteland Roemenië aan de Universiteit van Cluj. Töen hij in 1945 afstudeerde kreeg hij een franse studiebeurs, die hem in staat stelde zich in Pa rijs te specialiseren in de interne geneeskunde. Intussen kwam Roemenië onder communistische dictatuur en de ka tholieke arts voelde er weinig voor naar zijn geboorteland terug te ke ren. Hij bleef in Parijs werken. In 1948 woonde hij te Leuven een missie-congres bij, ook al omdat hij belangstelling had voor een me dische loopbaan in de missie Hij ontmoette hier ziin toekom stige vrouw, Mej. Mechtilda Smeets, die in Leiden haar artsenbul had gehaald. Beiden besloten hun werk ten dienste te stellen van de missie. Aangezien de Nederlandse staat zijn Roemeense artsenbul niet er kende was een nieuwe studie nood zakelijk, ditmaal aan de Universi teit van Leuven. Een jaar na zijn huwelijk in 1952 kreeg hij zijn tweede artsendiploma. Dan vertrokken beiden naar In donesië, waar hij werkzaam was voor de regering op Borneo en la ter als missiearts in dienst was der Zusters Onder de Bogen, uit Maas tricht. In 1959 moesten zij echter Indo nesië verlaten, omdat mevr. Pop, ernstig ziek werd. Maar in Neder land kon dr. Pop weer niet prakti- zeren, omdat beide diploma's ir Nederland niet wtorden erkend. Hij ken echter praktisch werk zaam zijn (onder verantwoordelijk heid van zijn collega's) in de psy chiatrische ziekenhuizen St. Bavo te Noordwijkerhout en Servatius in Venray en onderwijl zich aan de R.K. Universiteit te Nijmegen voor bereiden op het derde artsen exa men van zijn leven. In gced anderhalf jaar tijds is hem dat ook gelukt en zo kon dr.. Pop dan vrijdag uit handen van Prof. dr. St. Hoof, de voorzitter der examencommissie voor de 3e maal in. 16 jaren tijds zijn doktersbul in ontvangst nemen. Nu vindt dr. Pop, die wel wat ge schrokken van de publiciteit n.a.v. zijn 3e examen, het welletjes hoopt thans met zijn echtgenote, die werkzaam is als artse in Huize St. Anna, in Venray te kunnen blij ven werken en in de bungalow,, de Poppenkast" aan de Oostsingel het wat rustiger aan te kunnen doen. Iets waartegen zijn 5 zoons niet het minste bezwaar hebben. Bijna 200 zieken hebben in deze week weer onvergetelijke uren meegemaakt in het voor hen geor ganiseerde Ziekentriduum, dat tra ditiegetrouw wederom in de prach tige parken van Huize St. Anna gehouden werd. Wat de Zusters van St. Anna, de organisatoren, het lekenpersoneel en de autobezitters samen tot stand weten te brengen, wordt het beste geïllustreerd door de fantastische stemming, die er gedurende dit hele triduum bij de zieken was. Men is vol zorgen voor deze men sen, waaronder er velen zijn die al jaren bedlegerig zijn en voor wie dit triduum meer betekent dan voor een gezond mens zijn jaarlijkse va- cantie. Dit jaar had Pater Paternus de Rooy de leiding van dit triduum en gezien de reacties van onze Venray se zieken heeft hij er iets bijzon ders van weten te maken. Dinsdag opende de H.E. Heer De ken met een plechtige H. Mis dit ziekentriduum, voorafgegaan door het Veni Creator en de zegening van medicijnen, linnengoed, olie en wijn van de zieken. Het koor van Huize St. Anna verzorgde gezangen. Pastoor Janssen uit Ysselsteyn verrichtte later de plechtigheid der Handoplegging, waarbij een koor van de fraters de muzikale bege leiding verzorgde. Het lof werd gecelebreerd door Rector Cox uit Heide. Woensdag droeg Pater Wolfgang de H. Mis op, terwijl Pastoor Geurts uit Castenray de plechtigheid der Handoplegging leidde. Deze plechtigheid werd muzikaal verzorgd door het koor van het pensionaat „Jerusalem". Het plechtig lof werd gecele breerd door Pater Rector Moonen van de Smakt en de leerling-ver pleegsters van St. Anna verzorgden de lof-gezangen. Pastoor Geerits droeg donderdag het H. Misoffer op, terwijl Pater Urbanus de plechtigheid der hand oplegging leidde. Het jongenskoor van de Grote kerk zorgde bij die gelegenheid voor de zang. Het sluitingslof was een treffend gebeuren. Het werd gecelebreerd door de H.E. Heer Deken, die ook de zieken toewijdde aan O.L.Vrouw Behoudenis der Zieken en aan St. Jozef. Het lof, dat door het koor der minderbroeders werd opgeluisterd, besloot met de Pauselijke Zegen en het Te Deum. Er is met deze dagen door en voor onze zieken veel en vurig ge beden. Met grote aandacht heeft men de verschillende plechtigheden gevolgd en geluisterd naar de troostbren gende woorden van de predikant, die telkens opnieuw de zin van het lijden en zijn betekenis in deze we reld aan de zieken voorhield. Maar er is ook veel plezier geweest. Men heeft genoten van de vrien delijke en gulle gastvrijheid van de Zusters van St. Anna, van de lief devolle hulp die geboden werd door helpers en helpsters. En men heeft gezellig onder el kaar kunnen praten over al die dingen, die voor de gezonde men sen misschien zo gering lijken, maar voor de zieke mens soms van zo groot belang zijn. Men heeft eens kennis gemaakt met het leed van anderen en men heeft het opbeurende van zo'n ont moeting onder elkaar met hart en ziel ondergaan. Zo is dit ziekentriduum inder daad een tijd van geluk geweest voor onze zieke mensen, die hier dank zij de hulp van velen, een ca deau kregen aangeboden, waarvan de waarde maar moeilijk te schat ten is, maar waaruit velen nieuwe kracht en moed geput hebben om de moeilijkheden van hun lijden steeds opnieuw te blijven overwin nen en te offeren voor ons die ge zond zijn." o)U *#m6srüw» JAKM fcvpoth«fe« Uantait C JULIANASINGEL41'tekf. 1061 (K4/S0) Zondagsdienst huisartsen Vanaf zaterdagmiddag 4 uur tot maandagmorgen 8 uur, wordt de praktijk der huisartsen voor Venray e.o. waargenomen door Dr. VAN DEN HOMBERGH Oostsingel 6 Telefoon 1393 Uitsluitend voor spoedgevallen GROENE KRUIS Donderdag a.s.: Zuigelingen-bureau voor de Kom. ZONDAGSDIENST GROENE KRUIS Zr. J. Janssen Leunen K 3 tel. 136J R.K. HUISHOUDSCHOOL VENRAY Voor het diploma Kinderverzorg ster van de Centrale Raad voor Kinderuitzending, slaagden, te Arn hem. Jet Janssen, Leunen; Wilmie Lin- ders, Venray; Annie Poorts; Doro- the Verstralen, Maashees; Mientje Verheyen, Oostrum; Oda Konings, Yselsteyn; Anna Arts, Venray; Lei- da Heidens, Castenray; Anny Hen driks, Mill; Henny Jennikens, Ven ray. R.K. INSTUIF VENRAY Het vakantieseizoen is weer aan gebroken en zoals te doen gebrui kelijk gaat de Instuif nu enkele maanden rust houden. Voordat het zover is, wordt nog eenmaal de gelegenheid geboden 'n dansje te maken en voorlopig af scheid te nemen. Dit slotbal dat verzorgd wordt door het orkest „De Animo's" zal mogenavond plaats hebben in zaal Wilhelmina. We hopen, dat ieder Instuiflid aanwezig zal zijn, zodat ook de laatste avond nog eens echt gezel lig zal worden. LEZING MET LICHTBEELDEN Maandagavond 17 juli 7.30 uur komt pater Rombout Camps o.f.m. spreken over zijn missiegebied in Niuew-Guinea. Met mooie kleuren dia's zal hij zijn woord onderstre pen. Wij hopen, dat deze Venrayse missionaris zeer veel bezoekers zal trekken. HET MATER AMABILISWERK IN VENRAY In september vangen de lessen van de Mater Amabilisschool en de Jongeren weer aan en is er thans gelegenheid zich' voor een dezer cursussen op te geven. U weet, dat de Mater Amabilis school zich richt tot alle meisjes vanaf 17 jaar en ouder, zonder on derscheid van vooropleiding en werkmilieu. Het program van deze school wordt uitgewerkt gedurende drie jaren en wel van september tot mei 2 avonden in de week. De cursisten krijgen theoretische en praktische lessen zoals: kinder verzorging, godsdienst, koken en naaien, opvoedkunde, medische raad, smaakontwikkeling, woning inrichting, sport en zang. Belangrijk zijn ook de excursies, en de jaarlijkse terugkerende fees ten zoals St. Nicolaas, Kerstfeest enz. en het kamperen onder leiding. In de zomermaanden kunnen zij zich aansluiten bij verschillende clubs o.a. zwemmen, volley, toneel, fiets, en E.H.B.O.-cursus. De Mater Amabilisschool is geen school in de strikte betekenis van het woord, doch zij wil de meisjes een levensvorming geven om haar te leren een juiste houding aan te nemen nu, thuis en in haar werk- en later als toekomstige uismoeder. Reeds 5 jaren geniet de Mater Amabilisschool in Venray bekend heid. 446 Leerlingen hebben zich in de loop dezer jaren aangemeld. Vanuit Venray en kerkdorpen heb ben de leerlingen met veel enthou siasme en doorzettingsvermogen 3 jaar lang de cursus gevolgd. Moge dit voor U een aansporing zijn U zo spoedig mogelijk op te geven bij een van de leidsters mej. Sloot of mej. Geomeny Wilhelmina- straat 17 tel. 1987 vanaf heden tot 23 juli. Een onderwijzeres in Tel Aviv wier scooter dezer dagen gestolen werd, heeft eens te meer bewezen wat eigenlijk onder het sterke ge slacht verstaan moet worden. Zij had, zodra zij het voertuig na de school miste, de kinderen van haar klas aan het speuren gezet. Enkele dagen later rapporteerde 1 der leerlingen de scooter voor een huis op enkele kilometers afstand van de school te hebben zien staan. De onderwijzeres begaf zich ijlings naar de aangeduide plaats en zag juist dat een jongeman van flinke gestalte op het punt stond met haar scooter te vertrekken. Zij eiste onvervaard haar eigendom van hem terug, maar de man ea- geerde met een minachtende grijns en wilde haar zonder meer opzij duwen. Enkele seconden later lag hij languit in de goot en de grijns had plaatsgemaakt voor een uit drukking van stomme verbazing. Het meisje, dat inmiddels met haar scooter was gestart, was n.l. toevallig de Israëlische nationale judo-kampioene. PATRONAAT Het patronaat gaat a.s. zondag sluiten tot september. Alle leden die mee op bivak gaan worden za terdag en zondag in hun groep ver wacht. In dit weekend moet het kamp geld totaal betaald zijn. Wie dit weekend niet betaald heeft gaat niet mee. In de kermisweek zullen dan ruim 60 jongens een week bivak keren in Zuid-Limburg en Duits land. DE JONGEREN CURSUS IN VENRAY Voor de meisjes van 15 en 16 jaar is er één middag in de week en wél op dinsdag ook gelegenheid een cursus te volgen onder de naam „JONGEREN-CURSUS. Deze cursus wordt voor een deel gegeven in het clubhuis en voor 'n deel in de huishoudschool. Zij duurt van september tot augustus. De theoretische en praktische les sen bestaan uit: Levensvorming, koken, naaien, handenarbeid en sport. Ook zij vieren de jaarlijkse fees ten en gaan enkele dagen op va- cantie onder leiding. De cursus beoogt de meisjes bij te staan in hun groei naar volwas senheid en hun leren zich in hun werkgemeenschap aan te passen. Hopenlijk is Uw belangstelling door het lezen van dit artikel toe genomen. TRAP VAN PAARD De 50-jarige landbouwer Winnen aan de Overloonseweg kreeg za terdagmorgen een trap van zijn paard. Meteen ingedrukte borstkas werd het slachtoffer in zorgwek kende toestand overgebracht naar het Ziekenhuis. ONGELUKKEN Op de Deurneseweg slipte de 32- jarige vertegenwoordiger de W. uit Utrecht. De wagen reed tegen een boom op en werd vernield. De be stuurder moest met ernstige kwet suren overgebracht worden naar 't Ziekenhuis. Op het terrein bij St. Anna, bot sten woensdag twee personenwa gens op elkaar, toen zij zieken brachten voor het Ziekentriduum. Er was nog al wat materiële schade, maar de inzittenden kwa men met de schrik vrij. BROMFIETSERS OPGELET De klachten over het misbruik van brommers vooral tijdens de weekends door een zeker deel der jeugd is voor de politie aanleiding geweest opnieuw haar standpunt t.a.v. deze kwestie te bepalen. Sluit men bepaalde straten voor brommers, dan brengt dit voor de normale bromfiets-gebruikers na tuurlijk nadelen met zich en wor den zij de dupe van de fouten van anderen. Dit wil men zo lang mogelijk voorkomen. Daarom zal speciaal opgelet worden of de misbruik-ma- kers wel alles goed in orde hebben, of zijn zich aan de wettelijke be palingen omtrent inrichting en snelheid van hun brommer houden

Peel en Maas | 1961 | | pagina 1