DIS viert kampioensfeest Landbouwcijfers in Venray Politierechter Overpeinzingen Uit Peel en Haas Is een zonnebril goed Adn Geestelijk artikel <4 Aanbesteding Geslaagd: Misschien nog belangrijker ech ter dan dit zakelijk succes is wel geweest de enorme invloed, die de Hy-Line activiteiten van de heer Hendrix hebben gehad op de ge hele Europese pluimveehouderij. Na felle discussie heeft thans in alle Westeuropese landen de hy bride-fokkerij definitief gezege vierd over de oude fokmethoden. Naast de hybride-fokkerij van leg kippen werden door uitgebreid eigen onderzoek- en fokwerk hy- bridemestkuikens, dus voor de vleesproductie gecreëerd en wel onder de naam Hybro. 4 Jaar geleden kwamen de eerste Hybro's op de markt, thans worden 100 miljoen Hybro-mestkuikens per jaar geproduceerd. Deze jongste spruit in de rij van de Hendrix' activiteiten beschikt met zijn diverse vestigingen (Ne derland, België, Frankrijk, Duits land, Zwitserland, Oostenrijk en Italië) over ruim 200 employé's, waaronder een staf van een 15-tal academici. De Hy-Line en Hybro activiteiten zijn samengebundeld in de N.V. Euribid te Boxmeer. GROTE STIMULANS Uit bovenstaande blijkt wel, wel ke stimulans de heer W.H. Hendrix gegeven heeft aan de Westeuropese veehouderij en in het bijzonder aan de pluimveehouderij. Op 9 juli a.s. hoopt de heer Hen drix zijn 65e verjaardag te vieren en zal zich dan uit de dagelijkse leiding van zijn bedrijven terug trekken. Vanzelfsprekend zal dit feit in tern in het bedrijf worden her dacht. Naar buiten was dit gecom bineerd met de officiële opening van de nieuwe veevoederfabriek te Heijen. Boxmeer was door de steeds stij gende omzetten nl. te klein gewor den. Daarom werd 2 jaar geleden be gonnen met de bouw van een stei;k geautomatiseerde veevoederfabriek te Heijen., aan de weg Gennep- Venlo. De capaciteit van deze fabriek bedraagt 50 ton per uur. De offi ciële opening is gisteren verricht door de Minister van Landbouw en Visserij, Mr. V.G.M. Marijnen. De mens is de kroon der schep ping en heerst over alle schepselen. Het lijkt allemaal erg mooi, doch slechts, wanneer dat wat de mens doet, positief is. Worden zijn han delingen negatief, dan is het leed niet te overzien en zou men geneigd zijn te betreuren, dat de mens deze macht heeft gekregen. Dat zagen we duidelijk gedemon streerd in de geschiedenis van de dame en haar papegaai. Een onge huwde dame van middelbare leef tijd had ais huisgenoot een pape gaai, die Kareltje heette. Kareltje behoort tot de intelligenste wezens die de wereld op papegaaiengebied kent. Hij kan niet alleen zelfs zeer moeilijke en ingewikkelde volzin nen nazeggen, maar bovendien be zigt hij woorden en uitdrukkingen op het juiste moment, waardoor men bijna bereid zou zijn een ze kere mate van verstand bij het dier te veronderstellen. Aangezien het heel begrijpelijk is, dat iemand, die zo alleen is als deze dame, een prettige verstandhouding met haar huisgenoot wenst, is het niet verwonderlijk, dat de dame het dier leerde haar te begroeten met: „Dag schat!". Deze groet vormde belangrijk deel van haar leven. Op een dag kwam echter een ommekeer in haar leven in de vorm van haar blinde darm Dit wormvor mig aanhangsel begon bizonder rare kuren te vertonen en de ge neesheer achtte het noodzakelijk, dat de dame in kwestie zich naar het ziekenhuis spoedde om deze apendix deskundig te laten verwij deren. De papegaai kon in de dagen van haar afwezigheid niet alleen thuis blijven aangezien het dier tenslotte zijn verzorging diende te hebben en dus informeerde „het vrouwtje" of het dier zolang bij buurman mocht logeren. Deze dierenvriend had hier geen bezwaar tegen en zo vertrok Lorre naar 't belendende perceel en het vrouwtje naar het ziekenhuis. Wie schetst echter buurmans ver bazing, toen het vriendelijke dier hem elke keer dat hij de kooi na derde, luidkeels en jubelend be groette met: „Dag schat!". Het verdroot deze man en hij stak zijn mening over deze begroe tingsvorm niet onder stoelen of banken. Tot zijn grote verwonde ring merkte hij, dat de papegaai na korte tijd deze kernachtige afkeu rende woorden ook begon te be zigen. Toen kreeg de man schik in het leergierige dier. Hij begon in de besloten ruimte van de papegaaien kamer allerlei woorden te zeggen, die hij daarbuiten in bijzijn van anderen zeker niet gebruikt zou hebben. Het duurde niet lang of het dier begon .kernachtige spreuken te bezi gen, die niet in het woordenboek staan vermeld, hoewel zij gemeen goed zijn in het Nederlandse taal gebied. Aanvankelijk was de man trots op hetgeen hij had weten te berei ken. Doch naarmate de dag nader de dat zijn buurvrouw uit het zie kenhuis zou weerkeren, kreeg hij wroeging en begon hij de volkse zegswijzen te vervangen door meer kiese uidrukkingen. Hier hield ech ter de papegaaienintelligentie op. Eenmaal geleerd blijft geleerd, zo bleek het geval te zijn en het dier bleef zich beperken tot het uitbra ken van vieze en stoute woorden. „Dag schat", zei de dame toen zij enigszins verzwakt haar woning weer binnenkwam. De papegaai be antwoordde deze groet op 'n open hartige, hartelijke, doch enigszins rauwe wijze. De ogen van de dame groeiden tot het formaat van schoteltjes en prompt viel ze in onmacht. Toen zij tot het bewustzijn weerkeerde, was de papegaai nog steeds met zijn begroetingsrede bezig en haar oren werden gekwetst door woor den die haar ziel dermate schokten, dat zij zich boos tot de buurman wendde. Een merkwaardige eigenschap van zeer veel mensen is, dat zij zich bewust zijnde foutief gehan deld te hebben en daarop betrapt, of ter verantwoording jgeroepen wordende, niets meer te hunner verdediging kunnen opbrengen dan het spuien van een twijfelachtige woordenschat, als machteloos ver weer. Zo ook de buurman. Toen de dame hem ter verantwoording riep, wist hij niets beters te doen, dan de woordenkennis van Kareltje te herhalen. Andere buren hebben het ge hoord en de man ontkende het niet voor de rechter. Veel berouw toon de hij overigens ook niet. „Die Ka reltjegrijnsde hij sarcastisch. „Hij heeft mij van mijn levens geluk beroofd!" riep de dame be schuldigend. Maar daar staat niets over in het strafrecht. Wegens bele diging kreeg de buurman vijfender tig gulden boete. BIO-VACANTIEOORD Ook in de bioscoop word je wel eens lastig gevallen met een col lectebus. Voor het Bio-vacantie- oord. Dan kan men wel eens de pé in hebben, dat ze je zelfs in dat uurtje ontspanning nog met een collectebus lastig vallen Maar als je dan van de week twee dol-gelukkige kinderen voor zes volle weken ziet vertrekken naar het Bio-vacantieoord in Ber gen aan Zee, dan schaam je je fei telijk daar ooit over gekankerd te hebben. De schoolarts is in touw gekomen en heeft twee van deze schoolgaan de kinderen aangewezen, die een verblijf aan zee hard nodig hadden, maar die dat niet konden hebben, omdat hun ouders nagenoeg niet in staat waren zulks te doen. Door dat kleine offertje van de bioscoopganger worden nu twee ge zinnen gelukkig gemaakt en dat is in onze tijd toch wel wat waard. ZWEMMEN Het afgelopen week-einde heeft een ware uittocht te zien gegeven naar alle mogelijke zwembaden in de buurt. Zowel in Venlo als Horst, Deume zowel als Uden zag men Venrayse gezichten en de bussen zaten overvol Er is, zeker met die warmte, me nigmaal „gesakkerd" dat we in Venray nog niet over een behoor lijke zwemgelegenh eid beschikken. Menig ouder heeft met schrik zijn kinderen naar de Maas zien ver trekken en 's avonds met verlich ting gezucht, dat geen ongelukken gebeurd waren. En in het Defensiekanaal zagen we in het vuile smerige water een hele partij baders, die er beslist veel vuiler uitgekomen zijn dan ze in gegaan waren. Als daar ziekten van komen, is het geen wonder. Juist in zulke dagen blijkt nog eens het grote gebrek aan een be hoorlijke zwemgelegenheid. O zeker, we zijn het eens, dat er gewichtiger problemen op te lossen zijn, maar het is toch langzamer hand zo, dat Venray de enigste in deze contreien is, waar men maar in de wilde weg maar ergens in een beek moet duiken of in de Maas, waar noch enig toezicht noch enige regel geldt. En dit is niet een klacht van van daag of morgen, maar deze klacht klinkt al jaren Een oplossing schijnt maar moei lijk gevonden te kunnen worden, maar of het voortbestaan van de huidige situatie geen grote nadelen zal brengen voor de (geestelijke) volksgezondheid is 'iets wat we maar moeilijk kunnen geloven. BROMMERS Zij die het geluk hebben te wo nen in de kom van ons dorp en on gelukkigerwijze hun woon of slaap kamers aan de straatkant hebben, zijn wel jarig Want hun rust wordt wel prac- tisch iedere avond (om van hun te levisie niet te spreken) danig ver stoord, door een club jongelui, die avond na avond elkaar proberen te overtuigen, dat hun brommer nog harder rijdt en zeker harder knalt dan die van een ander. En dat dan met gloed van overtuiging en geloei van motoren dan ook om de 5-10 minuten moeten demonstreren. We gunnen de jongelui hun fraaie brommers en we geloven op hun eerste woord, dat er geen betere is dan die van hen. Ze hoeven dat heus voor ons niet te demonstreren en of ze moeten het doen ergens in de woestijn. Maar zeker hoeven de straten geen renbanen te worden en moet het niet zo worden, dat men geen raam meer open kan zetten, wil men een fatsoenlijk gesprek kun nen voeren Dat gebeurt op dit moment ech ter menig avond in de week en we vragen ons feitelijk af of hier nu geen stokje voor te steken is. De straten zijn toch nog altijd geen proefbaan voor het beproeven van motoren. Om van verkeersvei ligheid en andere dingen dan nog maar niet te spreken. van 15 juli 1911 - De vorige week heeft in de Tweede Kamer de behandeling plaats gehad der vraagpunten, door de commissie gesteld inzake de ko mende wet op de ziekteverzekering. Met 51 tegen 37 stemmen is het le vraagpunt beantwoord, nl. dat het wenselijk is wettelijke ziekteverze kering te beperken tot uitkering van ziekengeld, met uitsluiting van de zorg voor geneeskundige behan deling. Men zal dus zelf voor ge neeskundige hulp moeten zorgen. Nodig is daarom de oprichting van ziekenfondsen, zoals men die in Holland in de grote steden al lang bezit, doch in deze streken, hoewel niet onbekend, doch maar weinig belangstelling ondervinden. Uit de balans- en rekening van de gasfabriek bleek, dat in 1910 verbruikt zijn 359.898 kg kolen. De gasproductie was 95.075 m3 tegen 72.818 in het jaar tevoren. Het grootste gasverbruik had plaats op 26 nov. 1910 zijnde 430 m3; het kleinste op 24 juli 1910 met 98 m3. Er zijn 171 gewone gas verbrui kers met 990 vlammen, 71 kookgas- verbruilcers met 269 vlammen; 1 industrie-aansluiting met 30 vlam men; 7 motoren met 320 vlammen en 83 straatlantaarns. De lengte van het buizennet bedroeg 10 km. Zondag had in de parochiekerk de opdracht plaats van 53 nieuwe leden van de H. Familie. Hoe staat het met de Maas kanalisatie, vroeg een abonné van de L.K. Dit naar aanleiding van de abnormale lage waterstand der Maas. Aan de Maasbrug te Maas tricht ligt ter zuidzijde een grind plaat blank, minstens ter grootte van 1000 m2. Een heerlijk voetbal veld! Nu wordt de ruimte gebruikt voor het geven van muziekuitvoe ringen. Het dubbel-kwartet „Ons Ge noegen" te Oirlo, geeft op 23 juli aldaar een concert met medewer king van Venrays Fanfarecorps en Mannenkoor. HET NIEUWE KANON Zaterdag j.l. was het twintig jaar geleden dat de hel van Verdun openging. Acht maal honderd duizend jonge mannen, liggen begraven bij deze Noord-Franse stad welke zelve nog geen dertig duizend inwoners telt. Om een vestingstadje in bezit te krijgen, zo groot als Alkmaar,, zijn een aantal mensenlevens geofferd als het inwonertal van Amsterdam. De krankzinnigheid van de oorlog. Ik zei: acht maal honderd duizend jonge mannen liggen daar „begra ven". Vraag niet hoe! Er was geen tijd in die dagen om zóveel lijken ineens behoorlijk kwijt te raken, trouwens het al-moor dend vuur dreigde en hield de over levenden van het verrichten van hun dodenplicht af. In 14.000 kuilen zijn de 800.000 gevallenen tesamen „ter aarde besteld". Soms was dat niet eens nodig. Daar bij Verdun b.v. de „Tranché des bajonettes". Twintig jaar geleden stond hier een compagnie gereed tot de aan val, de bajonet op het geweer, een granaat ontplofte in hun nabij heid, stukken rots werden losge slagen, zand werd omgewoeld, de compagnie werd bedolven. Levend begraven onder het zand slechts de bajonetten staken er nog boven de aarde uit. En zó is dat gebleven. Nog staan daar de soldaten als voor twintig jaar, gereed tot de aanval. Zij zelf zijn tot geraamten geworden, de bajonetten zijn ver weerd. Maar zij staan daar nog, plichtsgetrouw en gereed om te stormen: twintig lange jaren. En zo zullen zij er ten eeuwi gen dage, bereid tot de aanval staan. Rozenkransen zijn door pelgrims om de bajonetten gelegd, bloemen worden er nog telkens gestrooid. Stram in het gelid staan ze, de bajonetten. DIPLOMA'S ENQUETES EN EXPERIMENTEN NIET NODIG TER ZALIGHEID Wie regelmatig zijn kranten leest en daarbij enig oog probeert te hebben voor andere dingen dan al leen maar auto-ongelukken, strip verhalen en aanbevelingen van de meest recente producten van on dergoed, zal ongetwijfeld wel eens gestuit zijn op het enorm aantal problemen, dat de wereld van te genwoordig bezig houdt. De zomertijd maakt dat wel heel duidelijk, want dan komen aller lei bonden, verenigingen en organi saties bij elkaar om de lopende din gen te bespreken. U vindt in de verslagen hier en daar wel eens „geachte sprekers" geciteerd, die mc-t veel vaktermen een „probleem" te berde brengen. Sommigen bekennen eerlijk daar voor geen oplossing te weten, doch sporen de luisterende organisatie aan de stof goed te gaan bestude ren. Anderen doen pogingen het ge stelde probleem op te lossen, maar stellen er dan tegelijk weer drie nieuwe voor in de plaats. Het is met hen veel erger gesteld dan met de dokters. Wanneer hij probeert u te gene zen, dan is het omdat u zelf met een klacht en een vraag bent ge komen. Maar in onze maatschappij lopen legers van ontdekkers rond, die overal problemen opspeuren en ontdekken. In wezen komt dat voort uit de zucht van de mens zoveel mogelijk te weten. Het behoort tot de oude waarheden, dat de mens, die in stinctief volmaaktheid zoekt, ook de meest verborgen waarheden wil bereiken. En dat is redelijk en door God gewild. Maar helaas lijken velen bij al die zucht naar weten te vergeven, dat de mens niet in de eerste plaats heeft te streven naar het volmaakt weten, maar naar het volmaakte doen. Zijn taak op deze aarde ge geven is volmaakt te zijn, zoals de Hemelse vader volmaakt is. Dat gold niet alleen voor die brave mensen die in het oude Is raël,naar de rond trekkende Chris tus kwamen luisteren. Het is de levensles van Christus geweest ook voor de mens van de 20ste eeuw met zijn kernenergie, zijn ruimtevaart en zijn research centra. Het volmaakt-zijn, dat van ons wordt gevraagd ligt nog altijd be sloten in de heel simpele kennis van de 8 zaligheden en die te beoefenen; het volbrengen van de werken van barmhartigheid is belangrijker dan het houden van enquêtes, het expe rimenteren met onszelf en de mens en de natuur en in het behalen van steeds-meer diploma's. Het een is niet verboden. Maar het dient ergens in een juiste ver houding te staan tot de taak die ons gesteld is. Mij dunkt, aan de hemelpoort zal Petrus niet vragen hoeveel proble men we hebben ontdekt, hoeveel diploma's gehaald, hoeveel experi menten uitgevoerd. Veertienduizend oud-strijders, stil en in het hart gegrepen, hebben zondagnacht geknield op de graven van Verdun, om hun gevallen ka meraden te herdenken, wier bloed vóór 20 jaar deze grond doordrenk te. Fransen, Duitsers, Engelsen, Bel gen en Italianen hebben er gezwo ren de vrede te zullen bewaren. Geknield lagen ze voor 't mach tige doden-monument van Verdun. In de nacht zegtx.een stem: „Omdat zij, die hier en elders rusten de vrede van de dood zijn ingegaan, om de vrede van de levende te verzekeren zweren wij de vrede te bewaren en de vrede te willen. Wij zweren. Duizenden stemmen herhalen 't de hand opgeheven en de ogen op het graf gericht: „Ik zwéér het Een zwaar kanonschot weer klinkt. Dan zijn het de Duitsers, die de eed afleggen, dan de Engelsen, dan de Italianen JUL1ANA5INGEL41 'tilff. 1061 (M780) Zondag 9 juli a.s. viert de voet balvereniging DIS uit Oirlo 't kam pioenschap in de le klasse K en de promotie naar de 4e klasse K.N.V.B. De dag wordt ingezet met 'n plechtige hoogmis voor de leden van de voetbalvereniging. Hierna vindt van half 12 tot 1 uur de receptie plaats, die gezien de sportieve populariteit die deze ver eniging heeft, ongetwijfeld zeer druk zal worden bezocht. Om 3 uur 's middags speelt 't kampioenselftal tegen de 2e klasser RKDEV uit Arcen (incluis doelman van Boven) de huldigingswedstrijd, waarna 'n koffietafel voor spelers en genodigden zal plaats vinden, 's Avonds wordt er 'n groot kam pioensbal gehouden in zaal Rongen welke zaal voor deze avond onge twijfeld te klein zal zijn. De voetbalver. DIS werd opge richt in 1927. Begonnen werd toen met bijeengeraapte voetballers, die op 'n stuk hei een terrein klaar maakten met .o.a bonenpalen als doel. Het eerste jaar werd alleen ge start in de jeugdcompetitie. Het 2e jaar na de oprichting kwam DIS uit in de le klasse afd. Limburg, al waar het in 1931 het kampioen schap behaalde en promoveerde naar de overgangsklasse. In 1932 werd de vereniging voor enkele jaren ontbonden wegens ge brek aan spelers. In 1935 werd weer opnieuw ge start onder voorzitterschap van de huidige deputé Achten uit Horst, die in Oirlo woonachtig was. In 1938 werd wederom het kam pioenschap behaald en volgde pro motie naar de overgangsklasse al waar DIS speelde tot 1948. Toen degradeerde DIS weer naar de le klasse afdeling Limburg van af die tijd tot op heden heeft DIS steeds in deze klasse gespeeld en steeds op 't voorplan gestreden, doch promotie was niet voor hen weggelegd. In 1952 werd weliswaar het kam pioenschap behaald maar in de promotiewedstrijden tegen Meyel werd gefaald. Na in 1959 in de beslissingswed strijd tegen Arcen 2 op 't laatste nippertje 't kampioenschap nog aan de neus voorbij te zien gaan lukte 't DIS na 'n zeer zwakke le helft, dit jaar dan eindelijk 't in Oirlo zo fel begeerde kampioenschap te be halen, waarna tevens automatisch promotie naar de 4e klasse KNVB volgt. Deze prestatie wist dit elftal ech ter te bebalen door de laatste 15 wedstrijden op een gelijkspel na alle in een overwinning om te zet ten. Zo zal DIS dus a.s. zondag dit feit door bovenvermelde feestelijk heden vieren. Een groot probleem heeft het be stuur van DIS nog, men beschikt n.l. over geen terrein. Wel heeft men de beschikking over een nood- terreintje maar dit is afgekeurd, zodat het voor deze vereniging nog een raadsel zal zijn waar het vol gende seizoen gespeeld zal worden. Men hoopt echter op de mede werking van de gemeente welke steun voor de jeugd in Oirlo onmis baar is vanwege het vele en grote verenigingsleven in Oirlo. We zijn zo langzamerhand uit de natigheid De voorbije natte maanden heb ben onze boeren veel ongerief ver oorzaakt en verschillende van hen zeker zoveel schade berokkend als de daarvoor liggende te droge pe riode Men schat, dat, mede tengevolge van de te vochtige periode, alleen al in de kring Venray van de L.L. T.B. meer dan 250 ha aardappelen minder zijn gepoot dan voorheen. Voor suikerbieten schat men 50 ha minder,evenals voor voederbieten. Het meest sprekende is wel, dat 0 ha weiniger rogge is gezaaid; terwijl dit toch een product is, dat voor de meeste gemengde bedrijven een der voornaamste is. Natuurlijk staat daar tegenover, dat ongeveer 15 ha haver, 300 ha gerst en 500 ha gemengd graan meer zijn gezaaid dan in het vorig jaar, maar een en ander heeft het normale werkschema op vele boer derijen toch wel in de war ge stuurd. HOE STAAT HET ER ANDERS MEE Het is toch wel eens goed als we zo de voornaamste cijfers van dit jaar eens zetten tegenover die van het vorig jaar. De kalverenopfok schijnt iets terug te lopen, want tegenover 2530 vorig jaar, zijn er nu 2346. Een ver schil van 184. Trouwens ook het overige vee loopt iets terug. De melkkoeien, alsmede het mestvee. Tegenover 11.843 stuks in totaal in 1960 zijn er thans 11.275. Niet bepaald verontrustend, al mag de vraag gesteld worden, wat hier de oorzaak van is. Met de varkens is het precies an dersom. Tegen een totaal van 42.784 stuks in 1960 zijn er nu meer, nl. 44.201. De betere prijzen die men voor deze dieren maken kan Hen de oorzaak zijn. Want ook .zul de fokvarkens zijn gestegen van 5596 tot 5706. Opmerkelijk zijn de verschillen bij onze kippen. Voor de slacht wa ren er het vorig jaar genoteerd: 177.889 dit jaar liefst 270.062. 406.294 kuikens liepen er in 1960 op Ven rayse bodem. Dit jaar ruim 100.000 meer, nl. 516.827. Voor de kippen werd het volgende aantal in 1960 geschat: 278.741. In 1961 290.251. Ook hier dus een vrij grote aanwas. Maar de grootste aanwas kennen ongetwijfeld de kuikens en men zal zich moeten afvragen of dit niet een beetje te veel van het goede is. Het commentaar op deze cijfers kunnen onze landbouwers het beste zelf leveren. Op 30 juni jl. werd aanbesteed het bouwen van een kunstmestloods en kantoor Boerenleenbank te Cas- tenray. Ingeschreven werd als volgt: A is kunstmestloods. B is kantoor Boerenleenbank. Gebr. v. Berlo Sevenum A 51.770 B 16.540 A 52.484 B 16.827 A 53.275 B 17.225 A 56.700 B 17.800 A 49.530 B 16.000 Het werk werd gegund aan Gebr. van Berlo, Sevenum. J. Clabbers, Horst Gebr. Hoebers, Horst Fa. Donders, Sevenum De begroting was Aan het Lyceum alhier slaagde voor H.B.S.-B: de heren A.M. Van Bakel, Vrede- peel; B.A.F.M. Clabbers, Boxmeer; J.C.Th.M. Feller, Venray; L. Heijns- Het is weer zo ver. De zonnebril len zijn te voorschijn gehaald. Jong en oud beweegt zich door onze straten met gekke donkere glazen voor de ogen. Vooral de leden van het vrouwe lijk geslacht zien er door de bizarre monturen uit als vreemdsoortige insekten, die zojuist van een an dere planeet zijn neergedaald. GROENE BRUINE EN ZIL VEREN GLAZEN U kent dan nog wel van vorig jaar: telkens wordt U door gi'oene, bruine of zilveren glazen aange staard, zodat u het gevoel krijgt ongekleed te zijn met uw gewa pend oog. Naarmate de zomer vordert, zal de rage ook dit seizoen wel een grote omvang gaan aannemen, ze ker als de industrie zo vriendelijk wil zijn met nog absurdere model len op de markt te komen. IN EEN SNEEUWLANDSCHAP Kan het dragen van een zonne bril soms kwaad voor de ogen? Is het soms schadelijk als een mens des zomers géén zonnebril draagt? Dat zijn zo van die vragen, die op een mooie dag bij een gewoon mens kunnen opkomen. Een antwoord daarop moge hier op volgen. Mensen met gezonde ogen heb ben een zonnebril niet werkelijk nodig, tenz(j zij verblijven in een sneeuwlandschap, dat door de zon wordt beschenen. In dat geval zijn zelfs brille- glazen met een zeer groot absorptie vermogen vereist, namelijk 75 pet. AANGENAAM VOOR DE OGEN Het vennogen om lichtstralen te absorberen, loopt bij de zonnebril len die in de handel zijn, uiteen van 25 pet. tot 85 pet. Niet beslist noodzakelijk, maar wel aangenaam voor de ogen, is het dragen van een bril met ongeveer 50 pet absortie, wanneer men zich op het water of aan het strand be vindt: het licht kan daar immers nogal fel zijn. Het zelfde geldt voor bepaalde weersomstandigheden, als het zon licht hetzij de hele dag, hetzij bij ogenblikken scherper dan gewoon lijk is. VAN GENEESKUNDIG STANDPUNT Voor de rest is het dragen van zonnebrillen niet anders dan een kwestie van mode. Gezonde ogen verdragen het schijnen van helder zonlicht op bomen en planten uit stekend. De kleur van de glazen van een zonnebril wordt eveneens bepaald door kosmetische of modieuze over wegingen, van geneeskundig stand punt bezien is ze van weinig be tekenis. Wie in het dagelijks leven een bril nodig heeft om goed te kunnen zien, kan dit hulpmiddel desge wenst combineren met zonneglazen. HOLLE OF BOLLE LENZEN Daartoe bestaan twee mogelijk heden.' De eerste, de meest eenvou dige komt erop neer, dat men ge kleurde „voorhangers" aan de ge wone bril bevestigt. Men kan echter ook gekleurde glazen laten slijpen op dezelfde wijze als dat gebeurt met die van een gewone zonnebril: er worden dan dus holle of bolle lenzen ver vaardigd, die een donkere tint heb ben. Zoals iedereen weet, bestaat er 'n tamelijk groot verschil in prijs tus sen de diverse soorten zonnebrillen. Hiermee komt wel degelijk kwali teit en afwerking overeen. VERVORMING VAN HET BEELD Van groot belang voor de hy giëne van het oog zijn die ver schillen echter niet: uw kinderen mogen wat dat betreft gerust een lorrig brilletje van plastic kopen. Alleen bij een wintersportreis moet ook voor de kinderen een echt dagelijkse bril tot de vereiste uitrusting worden gerekend. Vanzelfsprekend krijgt men op het netvlies de beste afbeelding van dc buitenwereld door geslepen glazen. Wil men daarvoor geen kosten maken, dan is het gelukkig ook al weer niet erg, want een ge ringe vervorming van het beeld verdragen onze ogen zonder schade. broek, Oostrum; J.A. van der Horst, Woerden; H.A.H. Lunter, Bols- ward; A.J.J. Michels, Venray; P.P. Peters, Horst; C.L.M. Poels, Ven ray; P.W.A. Seuren, Horst; W.M. Spreeuwenberg, Ysselsteyn; J.J.F.I. Vermeeren, Breda. Dit was het eerste eindexamen H.B.S. van deze school. Afgewezen geen. Vanwege examen Kon. Ned. Zuivelbond slaagden te 's-Herto- genbosch: J. Fliers te Venray, voor diploma bacteriologisch onderzoek; H. Berends te Swolgen, voor diplo ma bedrijfscontroleur; G. Hulleman te Venray, voor diploma centrifu- igst. Allen werkzaam aan de Coöp. Zuivelfabriek „Venray". Te Nijmegen slaagde voor diëtiste mej. H.B. Buwalda te Ven ray. Te Nijmegen slaagde aan de R.K. Montessori Opleiding Mej. Ro- salina van Opbergen, Hoenderstraat 20, Venray.

Peel en Maas | 1961 | | pagina 6