TE KLEIN VOOR SERVET....
KORTER WERKEN meer werk
Moederdag
Politierechter
Uit Peel en Maas
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
Geestelijk artikel
m
JULIANASINGEL41 'tekf. 1061 (K4780)
7pI1UW bestrijding
Vrijdag 12 mei 1961 No. 19
TWEE EN TACHTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAV
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 150652
ABONNEMENT» -
(buiten Venray f 1.75)
„Santjes" zeiden ze in de Vredepeel, „dat we um nog lang meuge
lusse
De wind loeide over de vlakte, langs de kippenkooi, die in de
Vredepeel vcor zaal, café en ontspanningsgebouw dient.
't Was na de zondagse hoogmis, dat we hier eens binnen-waaiden
om eens wat nieuws te horen ever het gemeenschapshuis, waar
voor de gemeenteraad in zijn laatste vergadering 50 pet subsidie
heeft verleend. t
Dat nieuwe gemeenschapshuis is
een kwestie van een 62.250, 10 pet
pet. zullen de inwoners zelf moeten
opbrengen cm die 50 pet. van de ge
meente te pakken te kunnen krijgen.
En de rest moet men van de Rijks
overheid en van de provincie los
zien te peuleren.
Zeker, men vindt het een zeer
aardige geste van het Venrayse ge
meentebestuur cm zo maar 31.000
gulden cadeau te geven.
Men hoort daar dan ook geen
slecht woord over vallen. Maar men
is wat voorzichtig geworden daar in
de Vreej. Want daar zijn al minis
ters geweest en leden van Ged. Sta
ten, die van alles beloofd hebben en
van alles zouden geven, maar tot
heden is er nog niets. En daarom
geloven ze nog niet direct alles wat
er verteld wordt.
„Hoe zit het met die 10 pet?"
„Als we de resterende 40 pet. zo
zeker hadden als die 10 pet, dan
konden ze morgen gaan bouwen.
Maar over die 40 pet. daar dubt men
over.
Want het Rijk heeft doodgewoon
gezegd: die gemeenschap is te klein,
daar is geen sprake van dat we
voor zulk een hand je-vol mensen
subsidies gaan geven om daar een
zaal neer te zetten.
Dat mag in zijn algemeenheid dan
mischien wel een juiste en verant
woorde politiek zijn, maar voor de
Vredepeel mag dat niet opgaan.
Want het is het Rijk zelf, dat ge
zorgd heeft, dat die Vredepeel niet
groter kan worden.
Aan de westkant zit men tegen de
Brabantse ontginningen aan, juist
zoals op het Noorden.
Naar het Zuiden, naar de Meersel-
sepeel kan niet meer, omdat het Mi
nisterie van oorlog zo vriendelijk
was daar een knots van een vlieg
veld neer te leggen.
Voor het handjevol mensen, dat
op het vliegveld werkt is wel water
leiding beschikbaar, is wel recreatie
ruimte, maar dat komt dan ook uit
het Defensiepotje.
En naar het Oosten, naar Venray op
aan, kan men ook al niet verder,
want daar moeten bossen komen
Bossen voor recreatie van mensen
uit de steden, begrijpt U
Toen de eerste plannen voor de
Vredepeel opgezet werden, was er
wel degelijk rekening mee gehou
den, dat zeker 'n deel van de Meer-
selsepeel bij de Vreej zou komen,
zodat er dus een grotere gemeen
schap zou komen. Want dan had ook
de vestiging voor een middenstan
der enige zin, die zich nu wel twee-,
maal bedenkt.
Het zijn rijksmaatregelen geweest
waardoor de Vreej een corset heeft
aangekregen, dat zodanig dicht ge
snoerd is, dat 't nu naar lucht zit te
happen.
Toch zegt datzelfde rijk nu: dank
je wel, je bent te klein voor een
zaal, te klein voor een kerk, te ver
af voor waterleiding.
Dat is wel zeer goedkoop en men
maakt er zich met een Jantje van
Leiden van af, maar wij zitten met
de stukken
WATER, WATER
In het kleine hokje, met verlof A,
is het woord waterleiding gevallen.
Het is even stil en dan barst het los.
Van alle kanten. Men heeft op een.
heel zere teen getrapt met dit enkele
woordje: waterleiding.
Ja, wij die even een kraan open
draaien als we water nodig hebben,
wij realiseren ons niet wat gebrek
aan goed water feitelijk beduid. We
kunnen ons maar moeilijk voorstel
len, dat we iedere dag opnieuw met
melkbussen moeten sjouwen van
huis naar de weg, van de weg naar
het huis. Dat we voorzichtig moeten
omgaan met elke druppel en dat we
bij tijd en wijle voor onze moeite
ook nog de rekeninig gepresenteerd
krijgen voor de aanvoer van dat
water. En dat terwijl men de pomp
in de keuken heeft staan en op de
stal. Maar het water dat daaruit
komt is bruin als koffie en stinkt
naar de moer
Ministers zijn gekomen en zijn
huiswaarts gegaan met een flesje
van dat drab.
„O zeker, daar zou men eens even
wat aan doen
Maar de melkwagens brengen nog
altijd water van de zuivelfabriek en
er gebeurt niets
Tegen de verkiezingen zullen ook
weer opnieuw Tweede Kamerleden
en Statenleden ach en wee klagen
over de verschrikking van het water
in de Peel. Kranten schrijven bij
tijd en wijle over dit euvel, maar
het helpt allemaal geen zier. Men
laat deze 50 gezinnen, daar achteraf
rustig aan modderen en ploeteren
en men komt ze zo nu en dan eens
de rug kloppen en vertellen, dat ze
-toch ware pioniers zijn, flinke ke
rels, maar de koffie drinkt men
liefst ergens anders, want die zou
wel 'ns van moer-water gemaakt
kunnen zijn. Het wordt er warm in
dat kippekooitje en men kan mer
ken, dat deze hele materie hun danig
de keel uithangt.
Want naast hen ligt het vliegveld.
Een slapend veld zoals men dat
neemt, hetgeen betekent, dat er in
-en heel jaar tijd misschien 10-20
vliegtuigen één keer dalen en één
keer opstijgen.
Daar kan alles. Daar is water,
daar is een zaal, daar hoeft men
maar te kikken en het komt er.
In de Vreej komen allerlei hoge
heren, die kletsen een hoop, beloven
veel, gaan en dan valt de stilte. Er
gebeurt niets.
ER GEBEURT WEL WAT
Ja, er gebeurt toch \*el wat. Want
4;ndanks de teleurstellingen, die men
al op zo velerlei tererin heeft onder
vonden, zijn er toch altijd weer
mensen te vinden, die zich, zoals ze
zelf zeggen:
„voor de kar spannen
Die ondanks het feit, dat het Rijk
koppig neen schudt, toch weer pro
beren, dat neen in ja te veranderen.
Dat kan men nu weer zien bij dit
gemeenschapshuis.
Rector van Pelt heeft al 'n boerin
nen-beweging aan het draaien ge
kregen, nu is hij met de jeugd bezig,
maar de goede man moet ruimte
hebben.
Wel heeft men een tekening en
begroting van een gemeenschapshuis
laten maken en 60 pet hebben ze al
binnen.
Nu maar zaniken over die 40 pet.
„Schrijf er maar een flink stuk over
in de krantWat kunnen we
beter doen dan U een verslag bren
gen van een zondagmorgen in de
café van de Vredepeel
Ja, er gebeurt toch wel wat. Want
's middags is er vergadering van 't
Vredefeest-comité, die alweer nieu
we plannen aan het beraden zijn om
boeren, burgers en buitenlui geld
uit hun zakken te kloppen voor de
nieuwe kerk.
Men is dat moe, dat gehang in die
school op wat wrakke bidstoelen,
die ze van de een of andere missio
naris cadeau hebben gekregen, om
dat zijn negers er niet op gingen
ten.Men was heel blij met dat
cadeau, „mer ge kriegt er eelt van
an de kneje.En de school is zo
al wat eng
We hebben bij de Rector onder de
raam doorgeloerd, want men ver
telde, dat er een maquette klaar was
van de nieuwe kerk.
De Rector was er niet en men was
over een en ander erg geheimzin
nig
Niet te veel hooi op de vork, laten
we eerst zorgen, dat het gemeen
schapshuis er komt. Dan komt de
kerk vanzelfwas het bondige
bescheid. En men kan ze geen onge
lijk geven.
Is het eigenlijk niet een beetje
vreemd?
Terwijl zowat ieder bedrijf geen
raad weet om zijn orders uitgevoerd
Le krijgen en het werk zich overal
opstapelt'ook bij de heel grote
ondernemingen gaat men gelei
delijk in alle takken van handel,
nijverheid en overheidszorg een kor
tere werkweek invoeren. Zelfs ge
bruikt men de vrije zaterdag als een
lokmiddeltje voor personeel!
Evenveel of zelfs nog meer werk
en toch minder werkuren: er klopt
iets niet. De vrije zaterdag brengt
vooral veel kleine werkgevers in
verlegenheid. En ze maakt de werk
gelegenheid in de land- en tuinbouw
nog minder aantrekkelijk.
Zeker is, dat de invoering van 'n
kortere werkweek niet uitsluitend
voordeel oplevert. De spanningen op
de arbeidsmarkt zullen ook als ge
volg van de kortere werkweek voor
lopig nog niet afnemen.
Met de vrije zaterdag heeft de mo
derne mens er een probleem bijge-
kregen. Namelijk „hoe besteed ik
mijn vrije tijd?"
Enige tientallen jaren geleden was
dit nog geen vraagstuk. Arbeid is
hoofdzaak. Als je geen werk had,
betekende dat, armoe lijden, geen
brood op de plank. Tegenwoordig
hebben de meeste Nederlanders zelfs
een besmeerde en belegde boterham.
Er heerst welvaart en de 45-urige
werkweek plus zaterdag stellen de
mens in staat met die welvaart ook
iets te doen. De een zal boeken ko
pen, een ander gaat bij een fotoclub
en een derde weer maakt er een
sport van ieder week achter het
stuur te kruipen van zijn auto-tje.
Hij laadt vrouw en kroost in en
gaat op sjouw.
Numer 4 slaapt tot een uur of 10,
helpt zijn vrouw wat en duikt dan
zijn tuintje in dat inderdaad een
sieraad is voor de hele buurt.
Dat zijn zo enkele wijzen van
vrijetijdsbesteding. Er zijn echter
nog duizenden andere manieren, die
allen dit gemeen hebben, dat zij
ontspanning brengen, na een week
hard en soms ook ongeïnteresseerd
werken.
eD Amerikanen waren ons op het
gebied van de vrijetijdsbesteding
natuurlijk een stap voor.
In enkele jaren tijds hebben zij
juist met het oog op de toegenomen
vrije tijd en de vraag naar bezorgd
heid ten eigen nutte, een industrie
uit de grond gestampt die uitslui
tend levert aan de „doe het zelf
mensen"; dit is een bijdrage aan de
oplossing van het vrijetijds-pro-
bleem.
Maar ook in Nederland heeft men
dit voorbeeld gevolgd. In de „Doe
het zelf'-tijdschriften kan hij lezen,
hoe hij zelf op een behoorlijke ma
nier een kamer kan behangen en
hoe hij al' een erg grote stommeling
moet zijn, wil hij er niet in slagen
met die verf zelf een deur te schil
deren.
Inderdaad, er zijn voor iedereen
mogelijkheden genoeg om op ver
antwoorde wijze zijn vrije tijd door
te brengen.
HOE BESTEDEN WE NU
ONZE V.T.?
Hoe gebeurt dat nu in de practijk?
Wanneer wij er de statistieken op
naslaan blijkt, dat van de Nederlan
ders boven de elf jaar 57 pet. wel
eens naar de bioscoop gaat. 7 pet.
gaat zelfs meer dan tweemaal
per maand.
De katholieken zien gemiddeld 9
films per jaar de onkerkelijken 11
en de gereformeerden nauwelijks 3
films.
De statistieken tonen ook aan, dat
de Nederlander voor lezen 5 uur per
week uittrekt. Landarbeiders en
boeren brengen veel tijd zoek met
het lezen van de krant en raken
maar zelden een boek aan. Trou
wen een derde van de bevolking
leest nooit een boek.
De gereformeerden zijn voor 84
pet. boekenlezers de katholieken
slechts voor 63 pet.
Wist U, dat de helft van alle Ne
derlanders boven de elf jaar lid is
van een vereniging?
Sportverenigingen worden 't best
bezocht, daarna volgen de jeugdver-
enigingen. De rij wordt gesloten dooi
de vakverenigingen.
Leden hiervan blijken nog geen 20
procent van de vergaderingen te be
zoeken.
Wat de overige liefhebberijen van
de bevolking van Nederland betreft.
19 procent bespeelt een of meer mu
ziekinstrumenten, 6 procent is bij
een zangvereniging en 66 procent
gaat minstens een maal per jaar
naar toneel-, muziek-, of cabaret
uitvoeringen.
Andere liefhebberijen en hobbies
zijn nog handwerken, tuinieren, die
ren verzorgen, handenarbeid, film
en fotograferen, verzamelen en
denksport.
Er zijn in Nederland 225.000 ver
zamelaars en 1.200.000 knutselaars.
Film en foto zijn een hobby voor
200.000 Nederlanders en 1.600.000
vrouwen beschouwen naaien en
handwerken als een liefhebberij.
Deze cijfers lijken veelbelovend,
maar zijn het in feite niet. Een te
groot percentage van de Nederlan
ders heeft zijn draai nog niet ge
vonden in de vrije tijdsbesteding.
Dat blijkt trouwens wel uit de
studies over dit onderwerp, die de
laatste jaren aan de lopende band
verschijnen.
Sociologen psychologen en theo
logen menen allen hun steentje bij
te moeten dragen, wanneer het er
om gaat dit probleem te helpen op
lossen. Het totstandkomen van een
vrije zaterdag is reden geweest, dat
nog meer categorieën van de bevol
king zich over dit vraagstuk buigen.
Moet de sport van de zondag naar
de zaterdag verschoven worden,
vragen sportmensen, maar ook ju
risten en geestelijken zich af.
De econoom vindt, dat ook de
middenstand en de warenhuizen
recht hebben op een vrije zaterdag.
Hoe valt dit weer te rijmen met
huisvrouwen die him vrije tijd al
winkelend door willen brengen?
De oplossing zal door economen
gegeven moeten worden. Deze zul
len echter weer rekening moeten
houden met belangen en meningen
van consumenten, producenten, mid-,
denstand, groot winkelbedrijven en
alle reeds bovengenoemde catego
rieën.
De vrije zaterdag zal er voor de
meesten van ons wel komen, maar
betekent dit ook, dat een grote groep
als b.v. de middenstand daarvan
uitgesloten wordt?
Zal de groep van de winkelbe
dienden en verkopers voor de club-
sport op zaterdag verloren gaan en
komt er winkelsluiting b.v. op
maandag?
Allemaal vraagstukken, die op
dit ogenblik nog volop in studie zijn.
De tijd zal leren of sociologen en
economen elkaar hier zullen vinden
in een bevredigend compromis.
Afgezien daarvan heeft ook de
Overheid een taak. De taak nl. om
het publiek gelegenheid te geven
zijn vrij tijd goed te besteden.
DE LES VAN DE TWEE
RUIMTEVAARDERS
Op 13 april 1961 is Gagarin de
ruimte ingeschoten. Het was de
eerste tocht van een mens in de
richting van de hemel. Hiermede is
voorlopig het bewijs geleverd, zo
zegt de anti-godsdienstige propa
ganda der communisten, dat de he
mel der christenen een fictie is.
Want wat monniken en priesters
voor hemel houden is de ruimte. En
deze zijn wij bezig te veroveren.
Het is goed ons de lessen die de
moderne, ook de niet-communis
tische maar wel technische wereld
uit de ruimtevaart meent te moeten
trekken, en onder ogen te zien, nu
wij christenen het feit herdenken,
dat onze goddelijke Heiland en Za
ligmaker ten hemel opsteeg om tot
het einde der dagen onzichtbaar
voor ons te blijven.
Is ook Hij in de ruimte verdwe
nen, nadat een wolk Hem aan de
ogen had onttrokken.
Wat leren ons ruimtevaart en he
melvaart?
Het is geloof ik een van de tra
gische, misschien echter ook een van
de meest moedgevende dingen van
onze tijd, dat wij katholieken ge
dwongen worden te erkennen, dat
wij onze geloofswaarheden maar al
tee gemakkelijk hebben genomen en
we met het opgedreunde rijtje vra
gen van de katechismus van onze 12
jaren het even zijn ingegaan.
Ruimtevaart leert ons dat we er
niet meer uitkomen.
De communisten beweren, dat de
Kerk zeer in de ruimtevaart geïnte
resseerd; is wijl ze hoopt, dat de
ruimtevaarders in de naaste toe
komst haar leerstellingen omtrent
hemel en aarde en hel kunnen be
vestigen.
Zij beweren ook, da't de Kerk
daarmede haar grootste fiasco zal
lijden en voor goed als bedriegster
ontmaskerd zal worden. Voor mij
ligt een spotplaat uit „Naouka i
Jizn", een Russisch atheïstenblad,
dat dit alles openlijk schrijft en te
kent.
Maar nu wij? Wat weten wij hier
tegen in te brengen? Wat weten
wij van de hemel?
Waarom maken de communisten
een reuze blunder door hemel en
ruimte te verwarren. Onze godsdien
stige kennis gaat hopelijk toch zo
ver, dat de hemel niet boven of be
neden ons is.
Wij weten toch hopenlijk dat de
Hemel daar is waar God is en dus
ook in onszelf. Want ook in ons leeft
God, de Drieëenheid, die in allen
komt wonen, die Hem lief hebben.
En zo is de verrezen Christus in
de hemel, die ook in ons is en over
al waar wij Gods aanwezigheid
moeten vaststellen.
De ruimte is werkelijk, maar stof
felijk, de hemel is niet echt en wer
kelijk, maar onstoffelijk.
Hiermede is lang niet alles over
de Hemel gezegd, doch daarmede is
wel aangeduid, waarom wij als ka
tholieken een beetje met de mond
vol tanden komen te staan tegen
over de communistische onzin.
Dat is des te meer te betreuren
nu in deze-tijd het communisme met
zijn hele leer en levenspractijk in
Afrika, Zuid-Amerika en ook in
Europa opdringt.
Als christenen worden we on
danks schone verhalen over de
groei van de Kerk steeds meer 'n
minderheid in een laicistische we
reld.
Het kan niet anders of de her
denking van Christus' Hemelvaart
moet voor leken en geestelijken een
signaal zijn. We kunnen ons met de
schamele godsdienstkennis op den
duur niet op de been houden.^-Q
EEMHM
Onze gemeente heeft daartoe al
een drietal plannen opgezet, t.w. het
sportpark het recreatieoord en het
zwembad.
Het sportpark wordt al gedeelte
lijk uitgevoerd, maar de verwezen
lijking van recreatieoord en zwem
bad is nog verTe ver misschien
zelfs.
Buiten dat zal ook op de kerkdor
pen b.v. iets meer gedaan moeten
worden voor de sportbeoefening,
waartoe echter samenwerking gebo
den is
Al met al zitten aan de extra vrije
tijd dus nog de nodige haken en
ogen. Toch zullen ze verwijderd
moeten worden wil iedereen van
deze extra tijd nuttig en goed kun
nen profiteren.
Wanneer zondag 14 mei aanbreekt,
zullen vele moederharten verwach
tingsvol kloppen, ook al zullen de
gezinsleden weinig aan haar mer
ken. Want moeder zegt niets, maar
toch ziet zij „moederdag" met span
ning tegemoet. Ze is veel te be
nieuwd, wat de kinderen zullen
doen!
Goed, we geven dadelijk toe dat
„moederdag" een instelling is die
door de winkelstand is gecreëerd
met commerciële doeleinden. Maar
dat neemt niet weg, dat we in prin
cipe zo'n speciale feestdag voor de
moeders toejuichen, zeker nu vrij
algemeen voor de werknemers de
vijfdaagse werkweek er door komt.
Laten we niet vergeten, dat voor
de moeders de huisvrouwen dus
de werkdag eigenlijk al begint
wanneer ze 's morgens uit het bed
stappen, en dat die werkdag, vooral
wanneer er een flink gezin is, voor
moeder pas eindigt wanneer ze weer
naar bed kan.
De werkdagen zijn voor de huis
vrouw dus heel lang en bovendien
is het elke dag weer hetzelfde, on
geacht of het wasdag af strijkdag,
of zaterdag of zondag is. Het huis
moet schoon, er moet voor het eten
worden gezorgd, kortom er is altijd
veel te doen. En zo gaat het 't hele
jaar door.
Zo'n speciale feestdag voor moe
der is daarom zeker op zijn plaats.
Een dag waarop de kinderen moe
der eens vertroetelen, haar laten
merken hoezeer zij haar werk en
zorg op prijs stellen.
EEN FEESTDAG VOOR HAAR
Velen demonstreren dit, door moe
der met een kleine attentie te ver
blijden en zij is daar dankbaar voor.
Maar.bij dit alleen mag het
niet blijven. Wij moeten er ook voor
zorgen ,dat er die dag een prettige
sfeer heerst in huis. Nu eens ge
mopper over dit en over dat, geen
onaangename opmerkingen en der
gelijke. Het is moeders dag en onge
twijfeld zal het een extra verras
sing voor haar zijn, als alle huisge
noten eendrachtig meewerken en
bijdragen tot een aangename stem
ming.
Wanneer zo'n dag geslaagd is,
heeft moeder een geestelijk opkik
kert je gehad, dat stimulerend werkt
op alle huisgenoten. Zo'n fijne dag
zullen zij nog wel eens vaker willen
hebben!
Misschien kan het met moeders
verjaardag dan op de zelfde manier
georganiseerd worden.
In het gewone, alledaagse leven
leeft iedereen veelal voor zichzelf en
is men weinig geneigd tot onge
vraagde hulp.
Dan missen we juist het prettige
gevoel, dat we kunnen krijgen als
we iemand een bizonder genoegen
doen.
Als we op „moederdag" dit ge
luksgevoel wél ervaren, kunnen we
er zeker van zijn niet alleen moeder
verwend te hebben, maar ook zelf
wijzer te zijn geworden.
Wanneer twee mensen elkaar niet
mogen, dan komt dit vroeg of laat
tot een uitbarsting. De vele ruzies
tussen buurvrouwen zijn hiervan
wel een duidelijk voorbeeld.
Interessant is de techniek hiervan.
Het begint met verkenningen, ge
volgd door voorpostengevechten in
de vorm van een fikse ruzie met de
nodige scheldkanonnades en soms
wanneer de partijen aan elkaar ge
waagd zijn eindigt de twist in
een handgemeen, waarbij elke vrou
welijke waardigheid verre is. Het
krakend uitrukken van haren, het
krassend kerven van nagels in vlees,
het hijgend uiten van krenkende
lorden zijn zo de symptonen van
de beperkte burgeroorlog die ten
slotte op nagel en vuist beslecht
wordt.
Nu komt het in de meeste geval
len gelukkig niet tot het uiterste.
Vele dames wensen hierin niet te
vervallen, ook al schuwen zij het
voorspel niet. Zij trachten elkaar te
kwetsen met woorden, maar wan
neer het gemoed rijp is ovor de aan
val met krachtiger middelen, weten
.zij zich te beheersen, af te wenden
*ën het hart uit te storten bij de hei
lige Hermandad. De politierechter
zit dan met de brokken en moet op
de een of andere manier recht ple
gen.
Zo was het ook. in het geval van
de dunne en de dikke buurvrouw.
De dunne kwam als een wolk van
nylon en blonde permanent de
rechtszaal binnen zweven. Zij was zo
als men dat pleegt te noemen, de
verdachte, terwijl de morsige dikke
getuige heette..
Ook hier was volgens de klassieke
kunst van de burenruzie de aanval
door de schrale blonde verdachte
ingezet. Zij trok namelijk het gevoel
voor hygiëne van haar buurvrouw
ernstig in twijfel door haar viezerik
te noemen. Waarmee ongetwijfeld
een tere snaar in dit vrouwenhart
werd beroerd.
De dikke had op haar beurt de
fatsoensreputatie van de hoogblonde
genylonde aan een diepzinnige be
schouwing onderworpen hetgeen
blijkbaar in het andere gemoed een
snaar had doen trillen.
Wanneer tere snaren worden be
roerd, blijken veel mensen de con
trole over hun uitingen kwijt te ra
ken. Zo ook deze blonde schraalheid.
Die op dit moment ineens duidelijk
het verschil zag tussen zichzelf en
haar buurvrouw en deze het scheld
woord „rolpens" toekreet, op die
manier haar overkropt gemoed
luchtend.
Dit was voor buurvrouw teveel.
Snakkend naar adem stond zij
daar als schietschijf dienend voor de
vurige woorden die de dunne over
de kersenrode lippen glipten.
Het woord „rolpens" had haar
kennelijk zo ernstig getroffen, dat
zij ter zitting de daarop volgende
vloed van woorden zich niet kon
herinneren.
„Viezerik" en „rolpens" waren
echter voldoende geweest en als een
in de strijd gehavend fregat, met
gebroken masten en gescheurde zei
len, stevende zij naar de dichtstbij
zijnde politiepost om daar een aan
klacht wegens belediging in te die
nen tegen haar buurvrouw.
Het woord „rolpens" werd ter zit
ting aan een diepgaand etymolo
gisch onderzoek onderworpen, waar
bij zelfs via de latijnse afstamming
de vertaling „rondbuik" gevonden
werd.
Met een keurende blik naar de
blonde doch schrale verdachte
meende de officier, dat hij in dit
woord meer een compliment zag dan
'n belediging, aangezien het beduidt
dat je nog genoeg te eten krijgt. Zijn
bovendien niet die schiderijen uit
de tijd, dat er nog geen vermage
ringskuren waren, in de kunsthan
del het duurst?
Zo bleef alleen het woord „vieze
rik" over. En dat kostte maar vijf
gulden. Een schappelijke prijs voor
het luchten van een overkropt ge
moed.
Terugkeer van zelfvertrou
wen en arbeidsvermogen. Verdwijning
van angst, onrust en gejaagdheid
Mijnhordt's Zenuwtobletten
van zaterdag 20 mei 1911
Door de R.K. Bond van Spoor-
en Tramwegpersoneel in Nederland
is aan de gemeenteraad alhier het
verzoek gericht om aan het perso
neel van de tram Venray-station,
om de drie weken een vrije zondag
met behoud van bezoldiging te ver
lenen.
Zaterdagavond betrapten onze
veldwachters Janssen en Lemmens,
tweetal stropers in de heide aan de
Wanssumseweg. Terwijl Janssen een
hunner het geweer wilde afnemen,
ging dit plotseling af, waardoor hij
de lading in het rechterbovenbeen
kreeg. Na zich nog per rijwiel huis
waarts te hebben begeven, waaruit
blijkt, dat Janssen een ijzersterk
gestel bezit, werd direct doktershulp
ingeroepen en bleek, dat hij een
paar maanden geen dienst zal kun
nen doen. De stropers, beiden uit
Wanssum, kregen een verbaal.
Tot groot genoegen onzer boe
ren werd woensdag wederom jaar
markt gehouden, die wegens mond
en klauwzeer lange tijd verboden
was.
Van 12 tot 19 mei 1911 zijn ge
huwd: Mathias Martens, 30 jaren en
Anna Toll, 31 jaren; Gerardus Hou-
ben, 33 jaren en Lamberdina Di-
recks, 31 jaren; Willem Verheijen,
37 jaren en Catharina Vullings, 37
37 jaren.
Aan de Maasheseweg opende
Mathijs Laurensse een bakkerij met
winkel.
van 23 mei 1936
Donderdag is in het ziekenhuis
alhier overleden de oudste inwoner
van Venray, de heer Willem Mar
cellis. Hij bereikte de leeftijd van 91
jaren en 6 maanden. Thans is oudste
inwoner, de heer J. Haenraets,
Grotestraat, die in sept. a.s. zijn 91e
verjaardag hoopt te vieren.
Op 30 mei a.s. hoopt onze vroe
gere dorpsgenoot, Pater Dr. Piet
Vullings te Borgerhout (B.) zijn 40-
jarig priesterfeest te vieren. De ju
bilaris werd geboren te Leunen 14
febr. 1868. In april 1887 behaalde hij
te Maastricht de acte van onder
wijzer. In mei van dat jaar werd hij
kloosterling bij de missionarissen
van het H. Hart te Tilburg. In Rome
promoveerde hij tot Doctor in de
Godgeleerdheid en werd aldaar
priester gewijd op 30 mei 1896.
Tot hoofdonderwijzer bij 't on
derwijs in Ned.-Indië werd benoemd
de heer B. Achten te Oostrum.