Snuffelen in Yenrays bodem
GOUDEN HUWELIJKSFEESTEN
Zijn we te zuinig.»?
VEILIG verkeer
Overpeinzingen
Uit Peel en Haas
Dames Judo...
Naar Banneux
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
»Kemediespeulers«
Zondagsdienst huisartsen
Zaterdag 22 april 1961 No. 16
TWEE EN [TACHTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 150652
mm. ABONNEMENT»-
,50 (buiten Venray 1.75)
Enthousiasme is als koolzuur in
het bier, zo zei eens iemand. En de
man had gelijk. Want zo min als het
bier het sprankelende en levendige
van het koolzuur kan missen, zo
dringend heeft 's mensen werk
enthousiasme nodig. Geestdrift,
vuur, elan.
Het beste kan men dat zien bij
verenigingen. Is daar enthousiasme,
heeft men daar hart voor de zaak,
voor het gestelde doel, dan lukt
daar alles, dan is er niets te veel en
dan- kan zulk een vereniging mach
tig veel doen;
We moesten hieraan denken, toen
wij een verslag lazen van de Rijks
dienst voor het Oudheidkundig
Bodemonderzoek uit Amersfoort. In
dit verslag stond nl. de naam van
Venray hoog, zeer hoog geprezen.
En waarom?
Omdat hier enkele mensen sinds
geruime tijd'bezig zijn, als liefheb
berij, als hobby, zelfs als studie,
Venrays bodem na te snuffelen
naar dingen, die waardevol zijn voor
de geschiedenis van plaats en streek.
Zij hebben enthousiasme en door
zettingsvermogen beloond gezien
met een fantastische reeks vondsten,
die zelfs een nog altijd nuchtere
Rijksdienst tot lofprijzingen brengt.
En daarbij zelfs zover gaat Venray
als voorbeeld te stellen voor vele
andere plaatsen.
Nu is het beslist niet iedereen ge
geven voor dit zo naar buiten uit
saaie werk belangstelling te heb
ben. Maar men mag toch wel in
teresse tonen als deze „amateurs" in
betrekkelijk korte tijd een verzame
ling oudheden bijeen brengen, in de
vorm van urnen, vaatwerk en ge
bruiksvoorwerpen, waar menig
groot museum jaloers op is.
En men mag toch wel enige be
langstelling verwachten als zij door
hun werk kunnen aantonen, dat in
onze plaats en onze streek duizen
den jaren voor Christus reeds men
sen gewoond en geleefd hebben en
in staat zijn hiervan de bewijzen op
tafel te brengen.
Bewijzen, die niet alleen een enor
me hoop tijd aan zoeken en restau
ratie gevraagd hebben, maar die
ook door wetenschappelijke onder
zoekingen van deskundigen als
vondsten van grote betekenis wor
den gekenmerkt.
Ja, horen we al zeggen, maar op
het gemeentehuis staat toch een vi
trine met dat spul, dus.
Ja inderdaad, daar staat een vi
trine met dat „spul", maar het is
slechts een klein gedeelte van wat
beschikbaar is.
Men heeft nog vele andere dingen
meer, die nu in zakken en dozen er
gens staan weggestopt, tot ze van
daag of morgen verdwijnen. Ver
dwijnen naar plaatsen, waar men
wel belangstelling heeft, waar men
wel begrip heeft voor deze dingen.
Trouwens dit is nog slechts een
deel van het werk. Weer anderen
proberen uit jongere tijden iets te
bewaren.
De oude tesnusik, de oude toer,
gereedschappen voor de vlasbewer
king, een karn, een wanmolen. Maar
dat alles stapelt zich zo links en
rechts op, in dikwijls zo kleine be
huizingen, dat en moeder de vrouw
en de overige familieleden deze be-
waar-woede maar moeilijk kunnen
appreciëren.
Weg enthousiasme, weg de geest
drift om van het oude en voorbije
nog iets te bewaren voor het nage
slacht. Dit alles is met tientallen
voorbeelden uit te breiden. Maar
waar men komt, overal zijn er
klachten, dat men de spullen niet
weg kan.
Dat er prachtig materiaal nog te
krijgen is, dat men aardige oude
dingen in bruikleen kan krijgen,
maar men weet er geen weg
mee
Het enigste resultaat is dan, dat
op een gegeven ogenblik de spullen
verdwenen zijn en dat we over 20-30
jaren ons zelf zitten te beklagen, dat
we niet beter op dat otfde spul heb
ben gelet.
Maar dart is het te laat, zoals het
nu dikwijls te laat is
Wil men het enthousiasme, de
geestdrift van deze enkelingen
voor onze geschiedenis bewaren,
dan zal men moeten zorgen, dat
meer beschikbaar komt dan die
enkele vitrine ergens boven op
het gemeentehuis. Dan moet er
ruimte geschapen worden, voor
wat de Duitser noemt Heimat-
museum
Men kan zich misschien afvragen
of in deze tijd de ruimte niet be
ter besteed kan worden. We willen
dan wijzen op het voorbeeld van
een plaats als Kevelaer, waar toch
ook nog wel wat huizen te bouwen
zijn en enige oorlogsverwoesting te
herstellen was.
Daar heeft men ondanks dat alles
een prachtig gebouw neer gezet
een voorbeeld van moderne archi
tectuur waarin juist al deze din
gen een voorbeeldige zorg krijgen en
ook voorbeeldig en duidelijk wor
den tentoongesteld.
Nu pleiten wij heus niet voor een
prachtig nieuw gebouw, al blijft de
vraag: waarom in Duitsland wel
kan, wat hier onmogelijk schijnt.
Wel vragen we, dat aan dit alles
meer aandacht geschonken wordt en
dat met hetzelfde enthousiasme,
waarmede deze mensen werken,
door anderen gezocht zal worden
naar een behoorlijke ruimte,'waarin
het oude en reeds lang vergetene
die plaats krijgt, die het verdiend.
Te lang reeds is dit alles verwaar
loosd en eenmaal zullen we, dat ook
als gemeenschap berouwen moeten.
LICHAMELIJK GEHANDICAPTE
KINDEREN OP VACANTIE
TE WELL
In samenwerking met de Stichting
Kasteel Well en de Limburgse Kath.
Invalidenbond St. Liduina worden
van 8 t.m. 15 juli a.s. vacantiedagen
georganiseerd voor lichamelijke in
valide kinderen van 7 t.m. 15 jaar.
Het plaatselijke bestuur van de
Bond stelt de ouders van dergelijke
kinderen in de gelegenheid opgave
te doen aan het secretariaat: Teeu-
wenhofweg 1 te Leunen.
Via de Limburgse Bond zal dan
getracht worden deze kinderen
enige onvergetelijke dagen te bezor
gen op kasteel Well.
Wij hopen, dat ook uit Venray
verschillende gehandicapte kinderen
deze vacantiedagen zullen mede ma
ken.
Op 25 april gaat in de Burggraaf
de vlag in top. Daar viert dan het
echtpaar Thijssen-Arts zijn gouden
huwelijksfeest.
Martinus Arts is 78 jaren en ge
boortig uit Rijkevoort waar hij een
deel van zijn leven -hard heeft ge
werkt op zijn boerderij en ook zijn
echtgenote heeft leren kennen, Ma
ria Arts, die 80 jaren oud is en van
St. Anthonis komt.
In 1922 zijn ze naar Merselo ge
komen, waar ze een boerderij had
den, die veel en hard werk vroeg.
Dat zijn ze echter niet uit de weg
gegaan en met hun 5 kinderen heb
ben ze er een goed bedrijf van ge
maakt.
Sinds 3 jaren doen ze het kalmer
aan en zijn ze ingetrokken bij een
zoon, in de Hoenderstraat, waar ze
een goede oude dag beleven.
Een van hun kinderen, die naar
Canada is geëmigreerd zal het feest
niet bij kunnen wonen, maar de an
deren met de 16 kleinkinderen zul
len zeker aanwezig zijn.
Evenals bij andere gouden echt
paren zal ook de buurt present zijn
en alles bij alles belooft het 'n groot
feest te worden.
Op 29 april zal er feest zijn aan
de Langeweg. Dan herdenkt het
echtpaar van Lierop-Poels zijn 50-
jarig huwelijksfeest. Weliswaar is
dat feitelijk dan al 4 dagen voorbij,
maar het plezier zal er niet minder
om zijn.
Hendrikus of liever Driek van
Lierop is dan net 75 jaren geworden,
terwijl zijn vrouw Dien er 77 is.
Driek is geboren op het Steegsbroek
en heeft als scheper en boeren
knecht zijn harde arbeid verricht.
Als scheper o.a. op de Begienen-
hof is hij jaren de'Peel ingetrokken
en als erfeni» uit die tijd heeft hij
de kunst van breien en stoppen
overgehouden.
Dien Poels is geboren „op de Liet"
te Heide en heeft aanvankelijk met
haar familie zo'n beetje door deze
hele streek gereisd. Ze heeft b.v. in
Tegelen en Horst nog gewoond en
heeft al vroeg moeten leren de
handen uit de mouw te steken, door
het overlijden van haar vader.
Toen Driek en Dien elkaar leer
den kennen, was de zaak gauw be
klonken en Pastoor Pascal Schmeitz
heeft op Drieks verjaardag 50 jaren
geleden het huwelijk ingezegend.
Men heeft op de Heide en in
Veltum gewoond en voordat men in
1926 aan de Langeweg een eigen
huis ging bouwen ook nog in de
kleine woningen op de hoek van de
Merseloseweg-Langeweg (huur 1,25
per week).
Ook na haar huwelijk heeft Dien
hard gewerkt en de ouderen ken
nen ze allemaal nog als schoon
maakster van het postkantoor en de
marechaussee-kazerne, terwijl ze op
tientallen plaatsen nog als hulp in
de huishouding heeft gewerkt.
Daarnaast was ze ook wasvrouw
(voor 5-10 wassen per week draaide
ze haar hand niet om) en boven alles
een goede huismoeder voor haar 3
dochters, die met 9 kleinkinderen
natuurlijk op het feest aanwezig
zullen zijn. Een feest dat in San Da-
mi ano wordt gehouden, ook al om
dat moeder Dien al die rompslomp
moeilijk meer thuis kan hebben.
Maar al is ze wat slecht ter been,
ze hoopt toch met Driek ook het
diamanten feest nog te beleven.
Geachte Redactie,
Als rechtgeaard Venrayer hebben
twee artikelen van U mijn aandacht
gekregen.
Op de eerste plaats, dat wat U
schreef over de kinderspeeltuinen of
•speelplaatsen, op de tweede Uw
opmerking over de grondprijzen in
de nieuwe uitbreidingsplannen. Ik
geloof dat beide dingen verband
met elkaar houden en dat hieraan
jammer genoeg te weinig aandacht
wordt besteed.
Wie de uitbreidingsplannen rond
het Desselke ziet en die in Oost, die
vindt daarin keurige en uitgebreide
plantsoenen, maar in Zuid wordt
dat al veel minder.
De grondprijzen zijn hun rol mee
gaan spelen. In zuid moet namelijk
alles, wat aan de daar gekochte
gronden gebeurt, vercalculeert wor
den in de bouwprijs, die daar dan
ook navenant gestegen is. Dit heeft
als reactie gehad, dat men wat zui
niger wordt met plantsoenen, met
groenstroken, met speelruimten of
andere dingen.
Ook de door U indertijd gepubli
ceerde schets van plan West toont
aan, dat die reactie ook hier door
werkt, al valt een en ander niet zo
op, omdat dit plan practisch aansluit
op het toch al groene recreatiecen
trum. Maar in de raad heeft men al
waarschuwende stemmen kunnen
horen, die zeggen, dat men met de
gronden in West zo zuinig moge
lijk moet omspringen, niet te brede
wegen, zuinig met groen en andere
.nutteloze" dingen, want anders
komt de grondprijs te hoog en te
duur
Op de eerste plaats kan men ac-
coord gaan met Uw opmerking, dat
dit in zijn algemeenheid wellicht
juist zal zijn, maar dat nog nooit in
de openbaarheid is gekomen, hoe
groot die verschillen wel zijn tussen
de grondprijzen in een plan, dat z.g.
zuinig uitgevoerd is, of een plan,
waarin ook aan groen en speelruim
ten en dergelijk meer de zo nodige
aandacht is besteed.
Op de tweede plaats geloof ik, dat
te veel accent gelegd wordt op de
situatie van vandaag-aan-de-dag, in
die zin, dat men te veel kijkt naar
de financiële kant van de zaak.
Toen men 7-8 jaren geleden op de
Julianasingel voor de bouwgrond 5
moest betalen vond men dit schan
dalig duur en drong men er op aan,
LINKS EN RECHTS BIJ HET
INHALEN
Bij het inhalen spelen „goed links"
en „goed rechts" een belangrijke rol.
Goed links moet de inhaler zich
bevinden op het ogenblik dat hij
een extra duwtje op het gaspedaal
geeft om de voor hem rijdende auto.
scooter, brommer of fiets te gaan
inhalen. Góed links, zeiden we.
Passeer een tweewieler precies
zoals u een auto inhaalt. Houd nét
zoveel tussenruimte, anders krijgt
de motorrijder of scooter, bromfiet
ser of fietser een veel te harde
luchtzuiging te doorstaan.
U bent dus tijdig goed naar links
gegaan (vanzelfsprekend hebt u er
zich allereerst van overtuigd of het
verkeer achter en voor u uw in
haalmanoeuvre toeliet), passeert en
dan.... gaat u precies op tijd weer
keurig naar rechts.
Dat moment is gekomen als het
door u ingehaalde voertuig in z'n
geheel in uw achteruitkijkspiegel
verschijnt.
Blijf niet zonder noodzaak links
rijden, nadat u ingehaald hebt. Even
er langs en dan zo spoedig mogelijk
weer naar rechts, zonder iemand te
„snijden" natuurlijk. Zo voert u een
correcte manoeuvre uit.
Tijdig links zo vlot mogelijk
passeren zonder iemand te hin
deren wéér naar rechts. Dat geldt
voor de inhaler. Maar zijn goed be
doelde pogingen falen ten ene male,
als de ingehaalde niet behoorlijk
rechts rijdt. Als hij een kwalijke
eigenschap van vele fietsers een
beetje over de weg slingert.
Als hij en dat is een zonder-
lingee eigenschap van nogal wat
automobilisten ineens een beetje
naar links komt, als hij wordt inge
haald. Nooit doen!
U dient om de 10 a 15 minuten een
andere straten aan te leggen, waar
in men goedkoper terecht kon.
Nu betaalt men in Zuid 15 en
men mag dan hier kankeren, de ste
deling die hier naar toe komt, vindt
het zeer goedkoop
Dit is natuurlijk geen argument
om dan ook hier maar de bouw
gronden duurder te verkopen, maar
het toont toch wel aan dat die hele
prij zen-geschiedenis iets is, waar
niet alles aan moet worden opge
hangen. Die fout heeft men gemaakt
indertijd bij een Jordaan en de Pijp
in Amsterdam en nu weet men niet
hoe men de zaak gesloopt krijgt
Want die huizenmassa is zelfs een
stad als Amsterdam te bar. Wie hier
de Duitse televisie nog voor iets an
ders gebruikt dan om naar Millo-
witsch te kijken, zal ervaren hebben
dat in de kapotgeslagen steden van
het Rijnland e.d. heel wat duurdere
stukken grond gebruikt worden voor
de aanleg van fonteinen, parken,
speelruimten, parkeerplaatsen e.d.
Hoe men daar bouwt voor de toe
komst, waarin de grondprijs van
vandaag zo weinig betekenis heeft.
Als hier mensen de wederopbouw
van Venray bewonderen en zijn uit
breiding, dan is dat niet alleen door
de gevarieerdheid van de bouw,
maar <5ok door de plantsoenen, het
groen, de openheid, dat men gelukkig
niet vergeten is
En dat men ook niet in de uit
breidingsplannen, die komen gaan,
mag vergeten, terwille van enkele
guldens bouwgrond.
Dit mag misschien de bouwer van
vandaag wat gortig zijn, omdat zijn
budget (zij het dan voor een klein
deel) rekening te houden heeft met
een hogere bouwgrond-prijs, van tie
andere kant zullen over 30-40 jaren
diezelfde woningen stukken meer
waard zijn, indien er ruimte rond
is en groen, indien de buurt open is
en „goed is aangekleed".
De na-oorlogse tijd heeft ons leren
inzien, dat we ook bij de wederop
bouw van Venray soms te zuinig en
te bekrompen zijn geweest en dat
verschillende projecten rustig groot
ser. opener hadden kunnen maken.
Die les en de lessen, die de weder
opbouw van vele andere grotere
plaatsen ons leert, zullen we moeten
begrijpen, willen we niet voor een
paar guldens gewin (en dat moet
trouwens nog bewezen worden) op
vandaag de grondslag leggen voor
berouw en klachten in de toekomst.
blik in uw achteruitkijkspiegel te
werpen. Geef, als u ziet, dat iemand
u gaat inhalen, blijk van uw kijk op
de zaak, door éven een tikkeltje
naar rechts te gaan. Dan weet de
ander tenminste, dat u hem dóór
hebt en hij hoeft niet door hinder
lijke tekens te waarschuwen, dat
hij u wil passeren.
Het is zonder meer duidelijk, dat
u nooit rechts inhaalt. Tenzij u
daardoor een ernstig ongeval zoudt
kunnen voorkomen, uiteraard. Het
is voorgekomen, dat iemand op een
ongeval inreed. Hij kon niet zo
gauw stoppen en, zei hij later: „je
mag toch niet rechts inhalen?"....
U mag een tram rechts inhalen,
deelnemer aan het snelverkeer.
Maar denk aan eventueel uit- óf
instappende passagiers!
Ook voorgesorteerde linksaffers"
haalt men rechts in en op een ver
keersplein (met molenbord: elkaar
najagende pijlen) mag men rechts
inhalen. Maar dat zijn bijzondere si
tuaties. In het algemeen geldt: tijdig
goed naar links vlot voorbij
zonder „snijden" vlug weer naar
rechts.
WONINGBOUW DOOR
MINISTER
SLECHT BEHARTIGD
De kabinetscrisis van eind vorig
jaar is begonnen om de woning
bouw Tenslotte bleek het geen
echte crisis geweest te zijn. Er
kwam immers vrede tot stand tus
sen Kamer en Regering. Men zou
nu menen, dat het daarna met de
woningbouw beter zou gaan. Wie
dat gedacht heeft, heeft zich wel
bitter vergist.
Toen de Eerste Kamer de afgelo
pen weken de minister kwam vra
gen wat er nu voor goedkopere wo
ningen in de particuliere sector tot
stand zouden komen, wist hij geen
afdoende antwoord te geven.
Het toppunt van onwetendheid
was wel, dat de minister ook geen
antwoord wist te geven op de vraag
of de 2500 woningen, waarop de mo
tie Andriessen had aangestuurd, er
zullen komen.
Wat is dat voor een minister, die
een vraagstuk van urgentie niet
weet te beantwoorden?
Is deze man misschien zó vervuld
van zijn eigen kunnen, dat hij meent
geen critiek te moeten aanvaarden?
Is dat misschien de reden ge
weest waarom hij bij de laatste ka-
binets-crisis zo'n hoge toon aan
sloeg en meteen het kabinet in ge
vaar bracht.
Het is te hopen, dat de Kamers
het de ministers duidelijk weten te
maken, dat op het departement van
Volkshuisvesting gewerkt moet wor
den. En dat ook van de minister
kan gevraagd worden, dat hij zaken
doet.
DE TERUGKERENDE PRIES
TERSTUDENTEN
De onlangs in Den Bosch gehou
den gedachtenwisseling over het lot
van de in de wereld terugkerende
seminarist, heeft niet veel helder
heid gebracht. Met name is niet ge
bleken of een terugkerende nu wer
kelijk een probleem is ja of neen.
Er zijn jonge mensen aan te wij
zen, bij wie dat wel het geval is;
maar omdat anderen wel degelijk
op eigen krachten slagen, blijft de
eerste groep dubieus. Want men kan
zich ten opzichte van hen afvragen
of zij niet ergens door eigen zwakte
of tekortkoming moeilijker in de
wereld slagen.
Waarom moet de seminarie-op-
leinding daarvan de schuld zijn?
En indien dat wel zo is, waarom
kan dan het seminarie niet gefaald
hebben de jonge mensen genoeg re
alisme en genoeg doorzetting te
hebben meegegeven?
Of had de priester-student op het
seminarie al te weinig fut voor het
zo moeilijke en hoge ambt?
Heel de kwestie is vol vraag
tekens inderdaad. Maar de vraag
tekens zijn nauwelijks anders dan
die zich voor iedere jonge man voor
doen, die in de wereld wil slagen.
En allerminst moet men uit het
bestaan van die vragen concluderen,
dat het klein-seminarie als zodanig
ondeugdelijk is. Dat er enige aan
passing nodig was, hebben de bis
schoppen al lang ingezien. Er is
reeds heel wat veranderd.
van zaterdag 2 mei 1936
- Het bouwen van een woonhuis
aan de Stationsweg alhier voor re
kening van G.A. Wijnhoven te Blit-
terswijck is opgedragen aan A. Ver
beek, aannemer, Hoenderstraat. Het
bouwen van een woonhuis aan de
Stationsweg voor rekening van H.
Bexkens, werd opgedragen aan de
aannemer J. Oudenhoven alhier.
van zaterdag 2 mei 1911
De Mariavereniging herdacht
haar driejarig bestaan.
- Van 21 tot 28 april waren de
volgende echtparen getrouwd:
Martinus H. Jacobs, 22 jaar, en
Adeleida Linders, 27 jaar;
Jacob Wilms, 27 jaar en Maria W.
Lemmen, 29 jaar;
Albertus Verheyen, 33 jaar en Pe-
tronella Peeters, 28 jaar;
Hendrik van Lierop, 24 jaar en
Lecnardina Poels, 27 jaar.
De plaatselijke Judo en Jiu-Jitsu-
vereniging „Venray" biedt thans ook
aan dames gelegenheid om zich in
deze mooie sport te bekwamen (zio
advertentie elders in dit blad).
Over het dames-judo is al veel te
doen geweest, sommigen zien er
enigszins op neer, weer anderen, dat
zijn dan diegenen die er mede be
kend zijn, vinden het geweldig, hoe
het ook zij, uit het oogpunt van b.v.
zelfverdediging zou het al reeds
aanbeveling verdienen zich met het
Jiu-Jitsu vertrouwd te maken
Enige tijd geleden vroeg de „Huis-
vrouwenactfé" in de dagbladpers om
strenger optreden tegen de aanran
ders. In Venlo klom een huismoeder
in de pen en organiseerde een
monster protest tegen het niet
krachtig genoeg optreden van de
overheid tegen deze onverlaten.
De voorzitter van de Nederlandse
Judo en Jiu-Jitsu-bond ir. Pingen,
zegt over deze sport het volgende:
Judo is een tak van sport, terwijl
Jiu-Jitsu alleen maar zelfverdedi
ging is. Het is geen propaganda voor
Judo wanneer men deze tak van
sport uitsluitend zou beoefenen om
zich tegenstanders van het lijf te
houden. Dat doet mij weer teveel
denken aan de oude opvatting, dat
Judo alleen een sport zou zijn voor
vechtjassen.
Het jiu-jitsu, de zelfverdediging
dus, is voor dames uitermate nuttig.
Niet alleen dat zij in staat zijn een
mannelijke tegenstander uit te scha
kelen, maar belangrijker is, dat deze
dames een moeilijke situatie kalm
kunnen overzien en dus op het juis
te moment' verantwoord kunnen
handelen. Dames die echter een
sportief element in deze sport zoe
ken, moeten zeker Judo gaan be
oefenen.
Het is bekend, dat Jiu-jitsu het
zelfvertrouwen van de beoefenaar
(ster) bevordert, hierin zit het voor
naamste nut van het jiu-jitsu.
Men zou geneigd zijn om te den
ken, dat wanneer iedereen zich nu
de jiu-jitsu kunst 'eigen maakt, het
overal noch wanordelijker zou wor
den, omdat iedereen dan meent een
mogelijke tegenstander direct maar
met een zwierige zwaai op straat te
moeten neerleggen. Net als iedereen
die een wapen, sneller geneigd is
om van dit wapen gebruik te ma
ken, ook wanneer het niet dringend
noodzakelijk is.
De ^lgemene regel is echter ge
ruststellender, wanneer men de
kunst van het jiu-jitsu verstaat,
voelt men zich rustiger, juist wan
neer er gevaar dreigt. Men kan de
beheersing opbrengen de moeilijk
heden te overzien en men kan het
zich veroorloven tot het uiterste te
wachten.
Iemand die van deze methode van
zelfverdediging niets afweet, raakt
in paniek en hij of zij laat zich ver
leiden tot onverstandige en mis
schien ook onverantwoorde hande
lingen. Men denkt, dat het gezegde
van de eerste klap die een daalder
waard is, altijd maar opgaat. De er
varing leert, dat degene die jiu
jitsu kent, maar zelden een vech
tersbaas is.
Iemand die b.v. van zijn Judo of
jiu-jitsu-vermogen misbruik maakt,
wordt door de bond onmiddellijk
geschorst.
Wij mogen hopen, dat deze korte
uiteenzetting van de Judo-sport er
toe zal leiden, dat nog meer dames
en heren zich voor deze sport gaan
interesseren.
v.d. Br.
4 Juni a.s. er gelegenheid vanuit
Venray met bussen naar Banneux te
gaan.
Het program is als volgt: om 8
uur vertrek vanaf de Rectoraats-
kerk. De bussen gaan bij voldoende
deelname ook langs de kerkdorpen.
Om 10.30 uur Mis met preek in de
Vakantiecentrale te Hoogcruts (bij
Maastricht). Daarna gelegenheid een
boterham te eten en een kop koffie
te drinken.
Om 12 uur rijden we bij goed
weer even langs „Klein Zwitser
land" en gaan dan rechtstreeks naar
Banneux.
Om 2 uur sluiten we ons daar aan
bij de „Bidweg" naar de bron en om
3 uur bij het lof met ziekenzegen.
De deelnemers krijgen intussen
voldoende gelegenheid om te bidden
en de heiligdommen te bezoeken.
Om 5 uur vertrek naar Luik, waar
we in de bovenstad, die een prach
tig uitzicht biedt, onze boterham
eten en waar ook gelegenheid is
eventueel iets warms te bestellen.
Om 5 uur vertrek uit Luik. Om
10 uur zijn we weer in Venray.
De kosten van de reis bedragen
7 gulden.
De deelnemers hebben een pas no
dig (mag 5 jaar verlopen zijn) of een
toeristenkaart. Een toeristenkaart
kost 1 gulden en is enkele maanden
geldig.
Om het U gemakkelijk te maken,
hoeft U alleen Uw naam, geboorte- -
datum etc. op te geven. Wij gaan
voor U wel naar het gemeentehuis
en maken alles in orde.
Deelnemers, die tertiaris zijn,
worden verzocht zich zo spoedig mo
gelijk op te geven bij het bestuurs
lid van hun wijk. Andere belang
stellenden kunnen zich opgeven bij
Mevr. Naus, Julianasingel, tel. 1409
of bij Mej. Greefkens, Hensenius-
plein la, tel. 1018.
In verband met het vastleggen
van de bussen moeten deelnemers
zich uiterlijk 3 mei opgegeven heb
ben.
De Derde Orde Afdeling te Ven
ray organiseert in het najaar een
nieuwe cursus over huwelijk, gezin
en opvoeding.
Deze cursus van 6 avonden wordt
voorafgegaan door een toneelspel
„DRESSUUR", van Bér Hollewijn,
gespeeld door de „Kemediespeu-
lers" uit Maastricht, waarin allerlei
opvoedkundige problemen verwerkt
zijn met FORUM als slot.
De uitvoering heeft plaats op 16
oktober a.s. in de aula van het gym
nasium.
NIEUWS UIT VENRAY
EN OMGEVING
Vanaf zaterdagmiddag 4 uur tot
maandagmorgen 8 uur, wordt de
praktijk der huisartsen voor Venray
e.o. waargenomen door
Dr. L. COENEN
Hensseniusstraat Telefoon 1878
Uitsluitend voor spoedgevallen
GROENE KRUIS
Donderdag a.s.:
Zuigelingen-bureau voor de kerk
dorpen.
ZONDAGSDIENST GROENE KRUIS
Zr. Janssen, Kard. van Rossum-
straat 4, tel. 1504.
JACHTWET
De burgemeester van Venray
brengt ter kennis, dat door de Mi
nister van Landbouw en Visserij
het navolgende is bepaald:
de jacht op nagenoemde soorten
wild zal in het gehele rijk geopend
zijn als volgt:
Kleinwild:
Patrijzen van 1 september 1961
tot en met 31 december 1961;
fazantehanen van 15 oktober 1961
tot en met 31 januari 1961;
fazantehennen van 15 oktober
1961 tot en met 31 december 1961;
houtsnippen van 15 oktober 1961
