Aan de inwoners van Venray
Hoe voelt de Venrayse
immigrant zich
SchaaktoernooiVenray
Overpeinzingen
Nieuw bus-station Zuid-Ooster.
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
Geestelijk artikel
Waiiskl verschil?
boil si mwfimp via?
ï£o£h Gezondheid
en genezing
Zondagsdienst huisartsen
Zaterdag 18 maart 1961 No. 11
TWEE EN TACHTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 150652
ADVERTENTIEPRIJS 8 ct. per mm. ABONNEMENTS
PRIJS PER KWARTAAL 1.50 (buiten Venray 1.75)
Als je zo'n 80 Rotterdammers op een gegeven moment uit 'n bus
ziet stappen om nader kennis te maken met de plaats, waar ze
komen werken en wonen, dan komt tussen veie andere vragen
naar voren: Hoe is hier de bevolking en zullen wij ons daarbij
aan kunnen passen
Vlot kwam dan het antwoord dat Venray al zovele „vreemdelin
gen" heeft opgenomen en dat dat allemaal prettig en zonder grote
moeilijkheden is gebeurd.Die mededeling werd dan voor ken
nisgeving aangenomen en de toekomst zal leren of het ook zo is
Is dat inderdaad nu wel waar?l
Is het zo, dat de vele immigranten
zich in ons Venray thuis voelen en
niet meer het idee hebben een bui-
ten-beentje te zijn, maar min of
meer zijn geacclimatiseerd, d.w.z. er
zich gelukkig voelen. Is het zo, dat
zij tevreden zijn in Venray te wonen
en te werken, belangstelling hebben
voor wat, niet alleen in eigen straat
je, onder eigen kennissen zich af
speelt, maar ook voor de „gemeente
lijke" politiek, voor het reilen en
zeilen van onze gemeenschap
Om die vragen te beantwoorden
zou men feitelijk een wetenschap
pelijk onderzoek dienen in te stellen.
Een onderzoek, dat allereerst zou
moeten aantonen, hoeveel vreemde
lingen feitelijk na de oorlog in Ven
ray zijn gekomen en daarna ant
woord zou moeten geven op de
vraag hoe deze mensen, die niet in
onze gemeente zijn geboren en geto
gen, zich hebben „ingepast" in onze
gemeenschap
Wij voor ons hebben de indruk,
dat men na dit onderzoek bepaald
niet meer de boute bewering van dat
het allemaal zo prettig en lekker
gaat, zal kunnen handhaven. Want
meer of min gedwongen door het
Rotterdamse bezoek hebben we
links en rechts eens een praatje ge
maakt met immigranten die reeds
eerder in Venray zijn komen wonen
en hun naar hun bevindingen ge
vraagd.
Daarbij is één ding opgevallen: we
hebben niet één mens gevonden, die
onomwonden vertelde dat Venray
hem of haar niet aanstond, wat ech
ter niet inhoudt dat men dan geluk
kig in datzelfde Venray is.
„Je komt er zo moeilijk tussen"
is een veel gehoorde klacht en het
duurt lang voordat men je „accep
teert". Het zijn vooral de ouderen,
die op dit punt nog al wensen heb
ben. Het is inderdaad zo, dat men
kennissen en vrienden hebben moet
voor men zich ergens gelukkig kan
voelen. Geen mens houdt het uit als
enkeling door het leven te gaan. Hij
heeft contact nodig met zijn mede
mens. Juist dat contact is soms zo
moeilijk te leggen en te krijgen.
Echter, zo wordt gezegd, nu is het
zo, dat het slechts aan weinig men
sen gegeven is, zich ergens onmid
dellijk aan te passen. De gemiddelde
Nederlander heeft daar tijd voor no
dig en het is beslist geen specifiek
Venrayse kwaal, als hierover door
imigranten geklaagd wordt. Voor
deze contact-punten kan de ge
meenschap zorgen, waarin men
werkt, kan de ontspanning, de sport,
de hobby zorgen.
Het is opmerkelijk dat juist de
jongeren door de sport door de ont
spanning veel gauwer kennissen en
vrienden maken en mede daardoor
veel gauwer onderling contact heb
ben. Zij gaan voetballen, gaan dan
sen, zijn bij de Instuif, bij de toneel
club, bij de kanarievereniging of
houden duiven. Zij leren daardoor
Venrayse mensen kennen en hebben
contactpunten. Bij de een duurt dat
wat langer dan de andere, omdat
dit allemaal ook afhankelijk is van
zijn eigen karakter en instelling,
maar over het algemeen zijn de jon
geren er sneller „tussen" dan de
ouderen. Hen interesseert de ge
meentepolitiek zeer weinig. Wel,
wanneer het zwembad klaar is, wat
er gaat gebeuren op het gebied van
de sport, of er meer dansen komt.
Bij de ouderen is dat allemaal zo
gemakkelijk niet. Ook hier weer
speelt persoonlijke instelling en
eigen geaardheid zijn rol. Er zijn
immigranten, die al jaren in Venray
wonen en ternauwernood weten wie
hun buurman is. Ze hebben hun
plezier thuis, bij hun studie, bij hun
kinderen, bij hun tuin, hun hobby.
Zij sluiten zich op in de gemeen
schap van hun gezin, en schijnen
daarmede voldaan te zijnMaar
de buurt ziet hen voor hooghartig
aan, als „verwaande kwallen" en de
conflict-stof ligt er
Onbedoeld zijn ze een middelpunt
geworden. Anderen hebben zich in
het verenigingsleven gestort, hebben
er hun ideeën geponeerd, hun krach
ten aan willen geven, maarmen
heeft dit niet geaccepteerd. Het goed
bedoelde enthousiasme wordt ver
keerd uitgelegd en stiekem-achter-
om in een verkeerd daglicht gesteld.
Ze zijn teleurgesteld dat hun goede
bedoelingen zo miskend zijn en voe
len dit als een soort Venrayse anti-
patie tegen de vreemdeling.
En anderen, wier entree wel ge
lukt is in het verenigingsleven zien
zovele verschillen met wat in hun
vroegere woonplaats in zulk een
vereniging gedaan werd, dat het
soms moeilijk wordt het enthousias
me te bewaren.
Zo kunnen we doorgaan. Een lan
ge, lange lijst van aanpassingsmoei
lijkheden, waarvan er bij zijn, waar
over men als nuchter mens soms
lachen moet. „Er is hier geeneens
een schouwburg" zo zei ons een me
vrouw. Op onze vraag of ze in haar
vroegere woonplaats dan zulk een
trouw-schouwburg-bezoeker was ge
weest dat ze deze in Venray zo mis
te, kwam het even eerlijke als spon
tane antwoord: „Bejje gek.... maar
zo'n ding behoor je toch te hebben".
Maar je realiseert je achter-af, dat
deze stads-mevrouw hiermede feite
lijk haar heimwee verraadt naar de
vroegere woonplaats, waar grote
warenhuizen zijn, waar parken zijn
en die honderd-en-een dingen die
een grote stad zijn gezicht geven. Die
mist ze hier en dat doet soms pijn.
De omschakeling van het stadse le
ven naar het Venrayse leven valt de
een gemakkelijker dan de ander. De
een waardeert hier een huis gekre
gen te hebben, terwijl hij in de stad
het met een paar kamers moest
doen; hier natuurschoon te vinden,
tegen al dat steen in de stad; hier de
rustige gemoedelijkheid tegen de
stadse nuchtere zakelijkheid, terwijl
voor de ander deze dingen juist een
omschakeling zo moeilijk maken.
Men heeft zich dat vooral niet al
lemaal gerealiseerd, maar na ver
loop van tijd, als men een tijdje
woont, dan begint dit alles een rol
te spelen.
Iedere immigrant heeft een hele
tijd nodig om zich aan te passen. Het
is een persoonlijk proces, dat soms
jaren duurt. Iets dat hij zelf heeft
uit te vechten en dat naar ieders
aard en persoonlijkheid offers zal
-vragen.
Men moet dingen afstoten, die lief
en dierbaar waren en daarvoor an
dere dingen zien te verwerven. Dat
voor dit proces de geboren en ge
togen Venrayei* altijd begrip heeft,
kan niet direct worden beaamd. Aan
de andere kant toont echter het aan
tal immigranten dat b.v. het vereni
gingsleven een dominerende rol
speelt, duidelijk aan dat de „inboor
ling" maar niet direct alles afwijst,
wat de immigrant met zich brengt.
Integendeel hem na enige aarze
ling wellicht alle mogelijke kan
sen geeft om zijn organisatie- en an
der talenten dienstbaar te maken
voor bepaalde groepen of voor de
gehele gemeenschap.
Dat men echter ook wel eens te
vinnig reageert van de Venrayse
kant op acties gedragingen en gezeg
den van imigranten en deze maar
kortweg betitelt als .stadse zwiet"
is eveneens waar.
Het is de wetenschappelijk onder
zoeker van dit alles weggelegd om
uit gesprekken als de onze, zijn con
clusies te trekken. We hebben alleen
maar in dit artikel aan willen tonen
dat het gezegde: de acclimatisering
in het verleden is vlot verlopen, fei
telijk een dooddoener is en bij ge
brek aan wat beters gelanceerd
wordt. Een gezegde ook waar nie
mand iets aan heeft. Zonder van een
en ander een drama te maken, is
het toch goed ons te realiseren dat
er in Venray steeds meer mensen
komen van buiten-af. Mensen met
bepaalde wensen en verlangens, met
bepaalde fouten maar ook met goe
de dingen mensen wier enig verlan
gen is, in Venray te werken, te wo
nen en.... er gelukkig te zijn. Dit
wordt niet bereikt door ze een huis
met een tuintje te geven, hier of
daar in een nieuwe buurt. Ook niet
door hen werk te verschaffen in een
keurige fabriekshal. Daar komt meer
bij kijken. Daar hoort even goed bij
een recreatieoord, een zwembad, een
sportpark als een goed organisatie-
en verenigingsleven. Maar vooral 'n
open-staan voor elkaar en een eer
lijke poging tot beter begrip van el
kaar. En de vraag mag gesteld wor
den, of om dit laatste te bereiken
feitelijk niet wat weinig gedaan is?
OPNIEUW HEEFT HET ZIN
OVER HET LIJDEN TE
DENKEN
In onze jaarlijkse opgang naar het
Paasfeest zullen wij de drempel van
het feest niet overschrijden, zonder
eerst de voorhof van het lijden te
hebben betreden. En dat kan ook
niet anders: want Pasen zou geen
glans en diepgang hebben als het
Lijden er niet was om ons ertoe in
te leiden.
Altijd weer vormen deze twee
uitersten Pasen en Passie de wezen
lijke grondslag van het christelijk
denken en leven; zij zullen het ook
blijven. Zij zullen tegelijkertijd de
Einde 1960 hebben wij U bericht, dat wij onze jaarlijkse rond
gang voor een financiële bijdrage in verband met het grote
beroep reeds op U gedaan in I960 eerst in het voorjaar van
1961 zouden houden.
Hiermede kondigen wij U aan, dat een dezer dagen enkele be
stuursleden zullen aanvangen met de huis-aan-huis collecte.
Zoals gebruikelijk wordt het bezoek enkele dagen van te voren
schriftelijk aangekondigd.
Evenals andere jaren rekenen wij ook nu weer op een bijdrage,
ter verlichting van onze financiële zorgen, van alle inwoners.
Daar ons Eeuwfeest werd afgesleten met een behoorlijk batig
saldo, hebben wij een belangrijk deel van ons instrumentarium
kunnen vernieuwen. Enkele weken geleden werden er 12 nieu
we instrumenten in gebruik genomen ter waarde van 6000,-.
De vreugde bij de leden over deze aanwinst is groot. De liefde
voor de muziekbeoefening neemt er door toe.
Wij streven ernstig naar hogere muzikale prestaties, waarbij
wij ons geruggesteund weten door de morele financiële steun
van Venray's bevolking.
Moge ook deze rondgang weer het gebruikelijke succes opleve
ren. Wij danken U reeds bij voorbaat en belonen U met veel-
muziek op straat.
BESTUUR KONINKLIJKE HARMONIE
„EUTERPE"
Voor de vijfde maal in successie
organiseert de S.C.V. een groot in
ternationaal schaaktoernooi in
„Prinsenhof", Wilhelminastraat 37,
op 8 en 9 april a.s. (Beloken Pasen).
Diverse sterke schakers uit bin
nen- en buitenland hebben reeds
hun deelname toegezegd. Ook zal er
een damesgroep gevormd worden
van bekende speelsters uit ons land.
Aan dit toernooi kunnen deelne
men alle schakers. Zij worden inge
deeld in groepen van 4 spelers, ge
rangschikt naar speelsterkte: hoofd-,
le, 2e en 3e klas. Voor iedere groep
zijn 2 prijzen beschikbaar.
Opening van het toernooi zaterdag
8 april om 17.30 uur. Speeltijden za
terdag 1822 uur; zondag 1014 en
1519 uur waarna prijsuitreiking.
De S.C.V. die door de organisatie
van deze toernooien de goede naam
van Venray helpt bevorderen hoopt
op medewerking van Venray tot 't
slagen van dit schaakfeest. Hoe kunt
U Uw medewerking verlenen? Alle
Mercurius Garage,'Venlo n.v.
Rotonde b/d brug, tel. 6364
opvattingen weergeven waarin wij
als christenen toch tegenover de ons
omringende wereld staan blijven.
Want die omringende wereld houdt
haar afkeer van het lijden dat 2ij
geen plaats kan geven in de opgang
die de mens naar het geluk maakt.
Laten we eerlijk zijn, ook WIJ
zouden dat niet kunnen indien wij
niet de uitdrukkelijke verklaring
van Christus Zelf hebben ontvangen.
Het lijden blijft zelfs nu nog
moeilijk voor ons te verteren, zoals
blijkt uit de ononderbroken nood
zaak er telkens weer op terug te
komen. Van de andere kant vormt
ook het briljante Paasfeest, een ge
beurtenis een verschijnsel, dat alleen
in het christelijk denken betekenis
krijgt. De ons omringende wereld
poogt met paaseieren, kuikentjes en
hazen de romantiek wat te voeden.
Anderen stellen het summum van
Pasen in de nieuwe kleren, of in het
voorjaar. Maar het zijn niet meer
dan na-maak opvattingen.
Als ze nog altijd stand houden is
dat vanwege de hardnekkige be
hoefte om een zwak schijnsel van de
verlossing waarnaar de hele schep
ping haakt, te weerspiegelen.
Met Passie-zondag zijn de christe
nen de tijd van de lijdensmeditatie
ingegaan. Zij sluiten zich nauwer
aan bij hun Heer, die Zijn Vader
vrijwillig gevraagd heeft, gepijnigd
te mogen worden, geslagen en ver
nederd te mogen zijn. Hij is om on-
zentwille geworden „een worm, geen
mens", een geslagene, van wie Pila-
tus spottend zeide: „Kijk daar nu,
dit is een mens".
Het mysterie van het lijden, waar
over zovelen onzer hun hoofd bre
ken, zal ons pas onthuld worden, als
we de moeite nemen er ons in te
verdiepen.
Venrayse schakers nemen deel aan
't toernooi. Ook niet-schakers kun
nen medewerken b.v. door 't geven
van prijzen of het beschikbaar stel
len van gratis logies voor een nacht
voor spelers die van ver moeten ko
men. Wanneer U allen een beetje
medewerkt dan moet dit le lustrum-
toernooi een groot succes worden zo
dat men na afloop kan zeggen: In
Venray was 't weer af.
Voor aanmeldingen of inlichtin
gen kunt U zich wenden tot de voor
zitter Henseniusplein 2 of de secre
taris Fr. Michelsstraat 27 tel. 1911.
DODELIJK VERKEER
De rij dodelijke ongelukken in onze
omgeving of daar waar Venrayse
mensen bij betrokken zijn heeft ons
de afgelopen week weer eens even
dadelijk gemaakt dat het steeds
meer toenemende verkeer dagelijks
meer slachtoffers gaat vragen.
Ontelbare mensenoffers, ook in
deze streek, ook uit onze plaats.
Een spelend kind, een bejaarde
dame waarvoor een motor moet wij
ken, een gesprongen banden het
resultaat is vier doden....
Een verschrikkelijke eindsom
waardoor verschillende huishoudens
in diepe rouw gedompeld zijn....
We lezen dagelijks in de krant van
deze dodelijke verkeersongevallen,
maar dat zegt ons alleen nog maar
iets als er niensen bij betrokken zijn
die we kennen, uit onze eigen plaats.
We zeggen: wat erg, en dan rijden
we op onze fiets, op onze brommer
of in onze wagen verder. We besef
fen daarbij niet dat ook dit voor ons
een waarschuwing temeer is om toch
van het dodelijk verkeer een veilig
verkeer te maken. Beseffen te wei
nig dat onze voertuigen dodelijke
wapens kunnen zijn in onze han
den. Beseffen te weinig dat we door
onze gedragingen op straat en op het
fietspad de veiligheid van het ver
keer mede bepalen
VEILIG VERKEER
We hebben voor dat veilig ver
keer in Venray al iets gedaan. Er
worden cursussen gegeven op scho
len, er zijn z.g. klaar-overs, er zijn
veilig verkeersweken geweest en fo
rum-avonden en we hebben een
nieuwe verkeersregeling.
Dat is allemaal prachtig werk,
maar de praktijk.... De praktijk
kan men b.v. eens zien op een maan
dagmorgen zo omstreeks 12 uur, half
een. Door de Grotestraat spoeden
zich de mensen naar huis, die naar
de markt zijn geweest. Aan de ene
kant staat de straat vol geparkeerde
wagens en op de trottoirs is het
druk met het publiek, waaronder
ook de van schoolkomende jeugd. Er
lopen dames met zwaar bepakte
fietsen, met een baby in een kin
derstoeltje braaf te voet in de rich
ting van het Henseniusplein. Dus
tegen het verkeer in. Daar kruipt en
rijdt een wagen van van Gend
Loos, een plaatsje te zoeken om te
kunnen lossen, dan de stationsbus,
enkele luxe wagens en tenslotte nog
2 vrachtwagens. Een hopeloze op
stopping, waarbij fietsers het trot
toir worden opgedwongen, spelende
kinderen voor plotseling stoppende
wagens terechtkomen, kortom een
janboel van jewelsteDit is niet
een keer het geval, maar practisch
met iedere marktdag hetzelfde. Toch
staat de Grotestraat vol parkerende
wagens en schijnt niemand op het
idee te komen hier juist in die druk
te eens wat ruimte te scheppen. Dat
in deze straat, onder dezelfde om
standigheden reeds drie doden ge
vallen zijn, schijnt niemand meer te
weten.
voo\ de huid.
Hoe Burgemeester Ousters maandagmiddag nu wel het nieuwe
Zuid-Ooster busstation zal openen, zullen we nog wel zien. Het
voornaamste is, dat dit nieuwe gebouw aan de Julianasingel vanaf
dat ogenblik beschikbaar is voor het reizend publick van Venray
en dat dinsdag daarop de bussen voortaan vanaf dit station, dus
vanaf de Julianasingel zullen rijden en niet meer vanaf het Hen
seniusplein.
Dan slaat de Zuid-Ooster een blad
in haar geschiedenisboek om, dat er
zijn mag. Men verlaat dan immers
definitief de toch wel wrakke ga
rage en kantoren aan het Hensenius
plein, van waaruit sinds de bevrij
ding alleen al duizenden mensen
vertrokken zijn en duizenden zijn
aangekomen.
Men verlaat een stuk grond, dat
toch wel zijn betekenis gehad heeft
bij de ontsluiting van Venray, want
van hieruit zijn immers de eerste
hoge Ford-busjes stationswaarts ge
gaan als opvolger van paardentrem
en particuliere „stationsdiensten".
Van hieruit zijn de eerste bussen
naar Venlo, Helmond, Weert, Box
meer en Grave vertrokken, kortom
vanaf het Henseniusplein hebben de
Venrayse mensen langzaam maar
zeker de barrières overbrugt, die
Venray ingesloten hielden.
Maar de ontwikkeling van Venray
is ook aan de vervoersdiensten niet
zonder meer voorbij gegaan. Er kwa
men meer lijnen, er kwamen betere
en groter bussen en het publiek eis
te meer service. Aan deze eisen kon
de situatie rond het Henseniusplein
niet meer beantwoorden en zodoen
de is een andere oplossing gezocht.
AMERIKAANS
In nauwe samenwerking tussen de
technische dienst van de Zuid-Oos
ter en dank zij de bereidwilligheid
van de Gemeente heeft architect Le-
rou een oplossing gevonden, die
practisch uniek is in den lande, ja
zelfs in Europa.
Hij heeft het aangedurfd niet al
leen een busvertrekplaats midden in
een villawijk neer te leggen, maar
ook garage en vertrekplaats zoda
nig te combineren, dat het nieuwe
gebouw meteen een dubbele functie
had. Dat dit wonderwel is gelukt
kan de bezoeker reeds nu zien als
hij langs dit inderdaad fraaie ge
bouw wandelt. Men heeft bepaald
niet het idee met een garage te ma
ken te hebben.
In het nieuwe gebouw zijn ver
schillende dingen ondergebracht. De
vertrekplaats en het openbare ge
deelte ligt langs de Julianasingel.
Van hieruit zijn de bussen bereik
baar, van hieruit is ook de nieuwe
fietsenstalling naast het gebouw be
reikbaar, waar de reizigers hun fiet
sen kunnen stallen.
Vanaf dit plein, dus gelegen tus
sen plantsoen en station komt men
in de inderdaad zeer keurige wacht
kamer of in het reisbureau, waar
men eventueel nog de nodige inlich
tingen kan krijgen. Via de wachtka
mer gaat men dan het busstation
zelf in, waar men diverse perrons
vindt waarbij duidelijk staat aange
geven welke perron voor welke bus
is bestemd.
Voor alle duidelijkheid zij nog
meegedeeld dat in de wachtkamer
de consumptie niet verplicht is. Men
kan er natuurlijk rustig een kopje
koffie of iets dergelijks drinken,
maar verplicht is zulks niet.
KANTELDEUREN
Wat aan dit station vooral op
valt zijn de machtige kanteldeuren,
waarvan er drie aan de voorkant en
drie aan de achterkant zijn ge
plaatst.. Komt de bus terug van de
een of ander reis, dan rijdt hij via
de Pr. Bemhardstraat het achter
plein op. Dit achterplein dat zij
nog eens uitdrukkelijk vermeld
is niet toegankelijk voor het pu
bliek. De binnenrijdende bus opent
zelf de grote kanteldeur en rijdt ver
volgens langs het voor hem bestem
de perron. Na binnenkomst der bus
gaat de achter hem openstaande
kanteldeur weer dicht. Dus de deu
ren achter blijven de gehele dag ge
sloten. De deuren aan de voorkant
zijn niet vol automatisch. In de zo
mer zal men ze rustig de hele dag
open laten staan, maar in de winter
gaan ze alleen open voor 't vertrek
der bussen. Dan blijft ook de warm
te binnen, want de grote hal (600
m2) wordt geheel verwarmd. De
vertrekkende bussen gaan via het
plein langs het plantsoen de Julia
nasingel op.
Voor de wachtkamer komt nog
een terrasje, van waaruit men dus
rustig het vertrek der bussen kan
gadeslaan.
Aannemingsbedrijf Dinghs uit
Castenray, o.a. geholpen door schil
dersbedrijf Fr. Janssen, kan trots
zijn op dit prachtige bouwwerk, dat
het reizend publiek van Venray snel
zal doen vergeten hoe armzalig al
les daar op het Henseniusplein feite
lijk wel was. En dat ieder rechtge
aard Venray er weer iets geeft om
trots op te zijn nm. een wel zeer
modern en nieuw busstation, waar
voor menig grote plaats ons benij
den zal.
We wijzen daarnaast nog graag
even op de muurschildering in de
wachtkamer waar Petran Vermeulen
uit Maastricht een fleurige noot aan
het toch al fraaie geheel heeft toe
gevoegd.
NIEUWE BUSDIENSTEN
Het nieuwe busstation heeft na
tuurlijk meer ruimte voor bussen en
zo valt al gauw de vraag of deze
nu al direct productief gemaakt zal
worden door meer lijnen of meer
diensten. In het laatste geval dach
ten we dan speciaal aan een dienst
over Oirlo. Maar het bleek dat een
uitbreiding van de lijnen practisch
uitgesloten is. Wel zal waarschijn
lijk met de nieuwe dienstregeling de
dienst over de Maasdorpen in plaats
van om de 3 uur om de 2 uur gere
den worden. Maar bussen over Oir
lo zijn er ook dan nog niet bij
NIEUWS UIT VENRAY
EN OMGEVING
Vanaf zaterdagmiddag 4 uur tot
maandagmorgen 8 uur, wordt de
praktijk der huisartsen voor Venray
e.o. waargenomen door
Dr. VAN DEN HOMBERGH
Oostsingel 6 Telefoon 1393
Uitsluitend voor spoedgevallen
GROENE KRUIS
Donderdag a.s.
Zuigelingen-bureau voor de kerk
dorpen.
ZONDAGSDIENST GROENE KRUIS
Zr. WILMSEN Stationsweg Tel. 1651
GOUDEN PRIESTERS
Op Palmzondag, 26 maart a.s. ho
pen Pater dr. Sergius Emonts en Pa
ter Ludgerus Zeinstra hun gouden
priesterfeest te vieren. Pater Sergius
(76 jaren) is van geboorte een Ven-
rayer en is dat ook altijd in hart en
nieren gebleven. Na zijn studies,
welke bekroond werden met de dok-
torstitel in de Nederlandse Letteren
is het grootste gedeelte van zijn
priesterleven gewijd geweest aan de
opvoeding der jeugd en wel als le
raar aan het Gymnasium alhier.
Naast zijn vele lesuren heeft hij lan
ge jaren de zorg gehad voor de ex
ternen, voor wie hij weliswaar een
streng maar rechtvaardig prefect
was, en voor wie hem niets te veel
was. Zijn missieliefde was bijna
spreekwoordelijk, die mede werd
aangewakkerd door zijn eigen broer
welke in de missie van Brazilië
werkzaam was.
Sinds geruime tijd is Pater Ser
gius nu rustend. Hij verblijft in het
Minderbroedersklooster alhier. On
getwijfeld zullen zijn vele kennissen
en oud-studenten dit jubileum niet
ongemerkt laten voorbijgaan en
daarom houdt de jubilaris receptie
in de gastenkamer van het klooster
op die zondag van half 12 tot half 1.
Pater Ludgerus Zeinstra is Fries
van geboorte, maar de vele, vele ja
ren in Venray doorgebracht, hebben
hem omgedoopt tot een ras-echt
Venrayer die hier veel vrienden en
kennissen heeft. Pater Ludgerus
heeft zich dienstbaar gemaakt als
de Latijnse leraar op het Gymna
sium, een taak, die hij meer dan 43
jaren heeft vervuld. En hoezijn
„Tabellen" een Latijns leerboek
van uitzonderlijk formaat mogen
dan de schrik zijn van elke student,
ze geven tevens een beeld van de
grondigheid en de gedegenheid,
waarmede deze Latinist te werk
ging. In alle bescheidenheid en een
voud heeft hij vele jongens mee mo
gen opleiden voor het H. Priester
schap en zo zijn priesterleven rijk
mogen vervullen.
Ook Pater Zeinstra doet het wat
kalmer aan, wat echter niet wil zeg
gen, dat daarmee de studieboeken
aan de kant gegaan zijn. Nog minder
de bridge-kaarten, in welke sport
hij een grote hoogte heeft bereikt.
Ook deze jubilaris zal gaarne
vrienden, kennissen en oud-leerlin
gen ontvangen op de receptie, welke
hij houdt van half 12 tot half 1 op
het Gymnasium alhier.
WIJDING
Zaterdag 18 maart zal onze d^ipsge-
noot J. Janssen msc (Merselo) in het
Missiehuis te Stein Uit de handen
van Mgr. Kramer de wijding van het
Subdiaconaat mogen ontvangen.
Zondag 19 maart zal aan dezelfde
frater het diaconaat worden toege
diend.
ZILVEREN PRIESTERFEEST
Op 22 maart hoopt onze oud
dorpsgenoot de Weleerw. Pater Con-
radinus Aerts o.f.m. zijn 25-jarig
priesterfeest te vieren.
Op het ogenblik is hij werkzaam
als aalmoezenier der O.V.S.-ers van
de Oranje-Nassau Mijnen te Heer
len, Sittarderweg 139.