Aan de inwoners van Venray Hoe voelt de Venrayse immigrant zich SchaaktoernooiVenray Overpeinzingen Nieuw bus-station Zuid-Ooster. WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN Geestelijk artikel Waiiskl verschil? boil si mwfimp via? ï£o£h Gezondheid en genezing Zondagsdienst huisartsen Zaterdag 18 maart 1961 No. 11 TWEE EN TACHTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 150652 ADVERTENTIEPRIJS 8 ct. per mm. ABONNEMENTS PRIJS PER KWARTAAL 1.50 (buiten Venray 1.75) Als je zo'n 80 Rotterdammers op een gegeven moment uit 'n bus ziet stappen om nader kennis te maken met de plaats, waar ze komen werken en wonen, dan komt tussen veie andere vragen naar voren: Hoe is hier de bevolking en zullen wij ons daarbij aan kunnen passen Vlot kwam dan het antwoord dat Venray al zovele „vreemdelin gen" heeft opgenomen en dat dat allemaal prettig en zonder grote moeilijkheden is gebeurd.Die mededeling werd dan voor ken nisgeving aangenomen en de toekomst zal leren of het ook zo is Is dat inderdaad nu wel waar?l Is het zo, dat de vele immigranten zich in ons Venray thuis voelen en niet meer het idee hebben een bui- ten-beentje te zijn, maar min of meer zijn geacclimatiseerd, d.w.z. er zich gelukkig voelen. Is het zo, dat zij tevreden zijn in Venray te wonen en te werken, belangstelling hebben voor wat, niet alleen in eigen straat je, onder eigen kennissen zich af speelt, maar ook voor de „gemeente lijke" politiek, voor het reilen en zeilen van onze gemeenschap Om die vragen te beantwoorden zou men feitelijk een wetenschap pelijk onderzoek dienen in te stellen. Een onderzoek, dat allereerst zou moeten aantonen, hoeveel vreemde lingen feitelijk na de oorlog in Ven ray zijn gekomen en daarna ant woord zou moeten geven op de vraag hoe deze mensen, die niet in onze gemeente zijn geboren en geto gen, zich hebben „ingepast" in onze gemeenschap Wij voor ons hebben de indruk, dat men na dit onderzoek bepaald niet meer de boute bewering van dat het allemaal zo prettig en lekker gaat, zal kunnen handhaven. Want meer of min gedwongen door het Rotterdamse bezoek hebben we links en rechts eens een praatje ge maakt met immigranten die reeds eerder in Venray zijn komen wonen en hun naar hun bevindingen ge vraagd. Daarbij is één ding opgevallen: we hebben niet één mens gevonden, die onomwonden vertelde dat Venray hem of haar niet aanstond, wat ech ter niet inhoudt dat men dan geluk kig in datzelfde Venray is. „Je komt er zo moeilijk tussen" is een veel gehoorde klacht en het duurt lang voordat men je „accep teert". Het zijn vooral de ouderen, die op dit punt nog al wensen heb ben. Het is inderdaad zo, dat men kennissen en vrienden hebben moet voor men zich ergens gelukkig kan voelen. Geen mens houdt het uit als enkeling door het leven te gaan. Hij heeft contact nodig met zijn mede mens. Juist dat contact is soms zo moeilijk te leggen en te krijgen. Echter, zo wordt gezegd, nu is het zo, dat het slechts aan weinig men sen gegeven is, zich ergens onmid dellijk aan te passen. De gemiddelde Nederlander heeft daar tijd voor no dig en het is beslist geen specifiek Venrayse kwaal, als hierover door imigranten geklaagd wordt. Voor deze contact-punten kan de ge meenschap zorgen, waarin men werkt, kan de ontspanning, de sport, de hobby zorgen. Het is opmerkelijk dat juist de jongeren door de sport door de ont spanning veel gauwer kennissen en vrienden maken en mede daardoor veel gauwer onderling contact heb ben. Zij gaan voetballen, gaan dan sen, zijn bij de Instuif, bij de toneel club, bij de kanarievereniging of houden duiven. Zij leren daardoor Venrayse mensen kennen en hebben contactpunten. Bij de een duurt dat wat langer dan de andere, omdat dit allemaal ook afhankelijk is van zijn eigen karakter en instelling, maar over het algemeen zijn de jon geren er sneller „tussen" dan de ouderen. Hen interesseert de ge meentepolitiek zeer weinig. Wel, wanneer het zwembad klaar is, wat er gaat gebeuren op het gebied van de sport, of er meer dansen komt. Bij de ouderen is dat allemaal zo gemakkelijk niet. Ook hier weer speelt persoonlijke instelling en eigen geaardheid zijn rol. Er zijn immigranten, die al jaren in Venray wonen en ternauwernood weten wie hun buurman is. Ze hebben hun plezier thuis, bij hun studie, bij hun kinderen, bij hun tuin, hun hobby. Zij sluiten zich op in de gemeen schap van hun gezin, en schijnen daarmede voldaan te zijnMaar de buurt ziet hen voor hooghartig aan, als „verwaande kwallen" en de conflict-stof ligt er Onbedoeld zijn ze een middelpunt geworden. Anderen hebben zich in het verenigingsleven gestort, hebben er hun ideeën geponeerd, hun krach ten aan willen geven, maarmen heeft dit niet geaccepteerd. Het goed bedoelde enthousiasme wordt ver keerd uitgelegd en stiekem-achter- om in een verkeerd daglicht gesteld. Ze zijn teleurgesteld dat hun goede bedoelingen zo miskend zijn en voe len dit als een soort Venrayse anti- patie tegen de vreemdeling. En anderen, wier entree wel ge lukt is in het verenigingsleven zien zovele verschillen met wat in hun vroegere woonplaats in zulk een vereniging gedaan werd, dat het soms moeilijk wordt het enthousias me te bewaren. Zo kunnen we doorgaan. Een lan ge, lange lijst van aanpassingsmoei lijkheden, waarvan er bij zijn, waar over men als nuchter mens soms lachen moet. „Er is hier geeneens een schouwburg" zo zei ons een me vrouw. Op onze vraag of ze in haar vroegere woonplaats dan zulk een trouw-schouwburg-bezoeker was ge weest dat ze deze in Venray zo mis te, kwam het even eerlijke als spon tane antwoord: „Bejje gek.... maar zo'n ding behoor je toch te hebben". Maar je realiseert je achter-af, dat deze stads-mevrouw hiermede feite lijk haar heimwee verraadt naar de vroegere woonplaats, waar grote warenhuizen zijn, waar parken zijn en die honderd-en-een dingen die een grote stad zijn gezicht geven. Die mist ze hier en dat doet soms pijn. De omschakeling van het stadse le ven naar het Venrayse leven valt de een gemakkelijker dan de ander. De een waardeert hier een huis gekre gen te hebben, terwijl hij in de stad het met een paar kamers moest doen; hier natuurschoon te vinden, tegen al dat steen in de stad; hier de rustige gemoedelijkheid tegen de stadse nuchtere zakelijkheid, terwijl voor de ander deze dingen juist een omschakeling zo moeilijk maken. Men heeft zich dat vooral niet al lemaal gerealiseerd, maar na ver loop van tijd, als men een tijdje woont, dan begint dit alles een rol te spelen. Iedere immigrant heeft een hele tijd nodig om zich aan te passen. Het is een persoonlijk proces, dat soms jaren duurt. Iets dat hij zelf heeft uit te vechten en dat naar ieders aard en persoonlijkheid offers zal -vragen. Men moet dingen afstoten, die lief en dierbaar waren en daarvoor an dere dingen zien te verwerven. Dat voor dit proces de geboren en ge togen Venrayei* altijd begrip heeft, kan niet direct worden beaamd. Aan de andere kant toont echter het aan tal immigranten dat b.v. het vereni gingsleven een dominerende rol speelt, duidelijk aan dat de „inboor ling" maar niet direct alles afwijst, wat de immigrant met zich brengt. Integendeel hem na enige aarze ling wellicht alle mogelijke kan sen geeft om zijn organisatie- en an der talenten dienstbaar te maken voor bepaalde groepen of voor de gehele gemeenschap. Dat men echter ook wel eens te vinnig reageert van de Venrayse kant op acties gedragingen en gezeg den van imigranten en deze maar kortweg betitelt als .stadse zwiet" is eveneens waar. Het is de wetenschappelijk onder zoeker van dit alles weggelegd om uit gesprekken als de onze, zijn con clusies te trekken. We hebben alleen maar in dit artikel aan willen tonen dat het gezegde: de acclimatisering in het verleden is vlot verlopen, fei telijk een dooddoener is en bij ge brek aan wat beters gelanceerd wordt. Een gezegde ook waar nie mand iets aan heeft. Zonder van een en ander een drama te maken, is het toch goed ons te realiseren dat er in Venray steeds meer mensen komen van buiten-af. Mensen met bepaalde wensen en verlangens, met bepaalde fouten maar ook met goe de dingen mensen wier enig verlan gen is, in Venray te werken, te wo nen en.... er gelukkig te zijn. Dit wordt niet bereikt door ze een huis met een tuintje te geven, hier of daar in een nieuwe buurt. Ook niet door hen werk te verschaffen in een keurige fabriekshal. Daar komt meer bij kijken. Daar hoort even goed bij een recreatieoord, een zwembad, een sportpark als een goed organisatie- en verenigingsleven. Maar vooral 'n open-staan voor elkaar en een eer lijke poging tot beter begrip van el kaar. En de vraag mag gesteld wor den, of om dit laatste te bereiken feitelijk niet wat weinig gedaan is? OPNIEUW HEEFT HET ZIN OVER HET LIJDEN TE DENKEN In onze jaarlijkse opgang naar het Paasfeest zullen wij de drempel van het feest niet overschrijden, zonder eerst de voorhof van het lijden te hebben betreden. En dat kan ook niet anders: want Pasen zou geen glans en diepgang hebben als het Lijden er niet was om ons ertoe in te leiden. Altijd weer vormen deze twee uitersten Pasen en Passie de wezen lijke grondslag van het christelijk denken en leven; zij zullen het ook blijven. Zij zullen tegelijkertijd de Einde 1960 hebben wij U bericht, dat wij onze jaarlijkse rond gang voor een financiële bijdrage in verband met het grote beroep reeds op U gedaan in I960 eerst in het voorjaar van 1961 zouden houden. Hiermede kondigen wij U aan, dat een dezer dagen enkele be stuursleden zullen aanvangen met de huis-aan-huis collecte. Zoals gebruikelijk wordt het bezoek enkele dagen van te voren schriftelijk aangekondigd. Evenals andere jaren rekenen wij ook nu weer op een bijdrage, ter verlichting van onze financiële zorgen, van alle inwoners. Daar ons Eeuwfeest werd afgesleten met een behoorlijk batig saldo, hebben wij een belangrijk deel van ons instrumentarium kunnen vernieuwen. Enkele weken geleden werden er 12 nieu we instrumenten in gebruik genomen ter waarde van 6000,-. De vreugde bij de leden over deze aanwinst is groot. De liefde voor de muziekbeoefening neemt er door toe. Wij streven ernstig naar hogere muzikale prestaties, waarbij wij ons geruggesteund weten door de morele financiële steun van Venray's bevolking. Moge ook deze rondgang weer het gebruikelijke succes opleve ren. Wij danken U reeds bij voorbaat en belonen U met veel- muziek op straat. BESTUUR KONINKLIJKE HARMONIE „EUTERPE" Voor de vijfde maal in successie organiseert de S.C.V. een groot in ternationaal schaaktoernooi in „Prinsenhof", Wilhelminastraat 37, op 8 en 9 april a.s. (Beloken Pasen). Diverse sterke schakers uit bin nen- en buitenland hebben reeds hun deelname toegezegd. Ook zal er een damesgroep gevormd worden van bekende speelsters uit ons land. Aan dit toernooi kunnen deelne men alle schakers. Zij worden inge deeld in groepen van 4 spelers, ge rangschikt naar speelsterkte: hoofd-, le, 2e en 3e klas. Voor iedere groep zijn 2 prijzen beschikbaar. Opening van het toernooi zaterdag 8 april om 17.30 uur. Speeltijden za terdag 1822 uur; zondag 1014 en 1519 uur waarna prijsuitreiking. De S.C.V. die door de organisatie van deze toernooien de goede naam van Venray helpt bevorderen hoopt op medewerking van Venray tot 't slagen van dit schaakfeest. Hoe kunt U Uw medewerking verlenen? Alle Mercurius Garage,'Venlo n.v. Rotonde b/d brug, tel. 6364 opvattingen weergeven waarin wij als christenen toch tegenover de ons omringende wereld staan blijven. Want die omringende wereld houdt haar afkeer van het lijden dat 2ij geen plaats kan geven in de opgang die de mens naar het geluk maakt. Laten we eerlijk zijn, ook WIJ zouden dat niet kunnen indien wij niet de uitdrukkelijke verklaring van Christus Zelf hebben ontvangen. Het lijden blijft zelfs nu nog moeilijk voor ons te verteren, zoals blijkt uit de ononderbroken nood zaak er telkens weer op terug te komen. Van de andere kant vormt ook het briljante Paasfeest, een ge beurtenis een verschijnsel, dat alleen in het christelijk denken betekenis krijgt. De ons omringende wereld poogt met paaseieren, kuikentjes en hazen de romantiek wat te voeden. Anderen stellen het summum van Pasen in de nieuwe kleren, of in het voorjaar. Maar het zijn niet meer dan na-maak opvattingen. Als ze nog altijd stand houden is dat vanwege de hardnekkige be hoefte om een zwak schijnsel van de verlossing waarnaar de hele schep ping haakt, te weerspiegelen. Met Passie-zondag zijn de christe nen de tijd van de lijdensmeditatie ingegaan. Zij sluiten zich nauwer aan bij hun Heer, die Zijn Vader vrijwillig gevraagd heeft, gepijnigd te mogen worden, geslagen en ver nederd te mogen zijn. Hij is om on- zentwille geworden „een worm, geen mens", een geslagene, van wie Pila- tus spottend zeide: „Kijk daar nu, dit is een mens". Het mysterie van het lijden, waar over zovelen onzer hun hoofd bre ken, zal ons pas onthuld worden, als we de moeite nemen er ons in te verdiepen. Venrayse schakers nemen deel aan 't toernooi. Ook niet-schakers kun nen medewerken b.v. door 't geven van prijzen of het beschikbaar stel len van gratis logies voor een nacht voor spelers die van ver moeten ko men. Wanneer U allen een beetje medewerkt dan moet dit le lustrum- toernooi een groot succes worden zo dat men na afloop kan zeggen: In Venray was 't weer af. Voor aanmeldingen of inlichtin gen kunt U zich wenden tot de voor zitter Henseniusplein 2 of de secre taris Fr. Michelsstraat 27 tel. 1911. DODELIJK VERKEER De rij dodelijke ongelukken in onze omgeving of daar waar Venrayse mensen bij betrokken zijn heeft ons de afgelopen week weer eens even dadelijk gemaakt dat het steeds meer toenemende verkeer dagelijks meer slachtoffers gaat vragen. Ontelbare mensenoffers, ook in deze streek, ook uit onze plaats. Een spelend kind, een bejaarde dame waarvoor een motor moet wij ken, een gesprongen banden het resultaat is vier doden.... Een verschrikkelijke eindsom waardoor verschillende huishoudens in diepe rouw gedompeld zijn.... We lezen dagelijks in de krant van deze dodelijke verkeersongevallen, maar dat zegt ons alleen nog maar iets als er niensen bij betrokken zijn die we kennen, uit onze eigen plaats. We zeggen: wat erg, en dan rijden we op onze fiets, op onze brommer of in onze wagen verder. We besef fen daarbij niet dat ook dit voor ons een waarschuwing temeer is om toch van het dodelijk verkeer een veilig verkeer te maken. Beseffen te wei nig dat onze voertuigen dodelijke wapens kunnen zijn in onze han den. Beseffen te weinig dat we door onze gedragingen op straat en op het fietspad de veiligheid van het ver keer mede bepalen VEILIG VERKEER We hebben voor dat veilig ver keer in Venray al iets gedaan. Er worden cursussen gegeven op scho len, er zijn z.g. klaar-overs, er zijn veilig verkeersweken geweest en fo rum-avonden en we hebben een nieuwe verkeersregeling. Dat is allemaal prachtig werk, maar de praktijk.... De praktijk kan men b.v. eens zien op een maan dagmorgen zo omstreeks 12 uur, half een. Door de Grotestraat spoeden zich de mensen naar huis, die naar de markt zijn geweest. Aan de ene kant staat de straat vol geparkeerde wagens en op de trottoirs is het druk met het publiek, waaronder ook de van schoolkomende jeugd. Er lopen dames met zwaar bepakte fietsen, met een baby in een kin derstoeltje braaf te voet in de rich ting van het Henseniusplein. Dus tegen het verkeer in. Daar kruipt en rijdt een wagen van van Gend Loos, een plaatsje te zoeken om te kunnen lossen, dan de stationsbus, enkele luxe wagens en tenslotte nog 2 vrachtwagens. Een hopeloze op stopping, waarbij fietsers het trot toir worden opgedwongen, spelende kinderen voor plotseling stoppende wagens terechtkomen, kortom een janboel van jewelsteDit is niet een keer het geval, maar practisch met iedere marktdag hetzelfde. Toch staat de Grotestraat vol parkerende wagens en schijnt niemand op het idee te komen hier juist in die druk te eens wat ruimte te scheppen. Dat in deze straat, onder dezelfde om standigheden reeds drie doden ge vallen zijn, schijnt niemand meer te weten. voo\ de huid. Hoe Burgemeester Ousters maandagmiddag nu wel het nieuwe Zuid-Ooster busstation zal openen, zullen we nog wel zien. Het voornaamste is, dat dit nieuwe gebouw aan de Julianasingel vanaf dat ogenblik beschikbaar is voor het reizend publick van Venray en dat dinsdag daarop de bussen voortaan vanaf dit station, dus vanaf de Julianasingel zullen rijden en niet meer vanaf het Hen seniusplein. Dan slaat de Zuid-Ooster een blad in haar geschiedenisboek om, dat er zijn mag. Men verlaat dan immers definitief de toch wel wrakke ga rage en kantoren aan het Hensenius plein, van waaruit sinds de bevrij ding alleen al duizenden mensen vertrokken zijn en duizenden zijn aangekomen. Men verlaat een stuk grond, dat toch wel zijn betekenis gehad heeft bij de ontsluiting van Venray, want van hieruit zijn immers de eerste hoge Ford-busjes stationswaarts ge gaan als opvolger van paardentrem en particuliere „stationsdiensten". Van hieruit zijn de eerste bussen naar Venlo, Helmond, Weert, Box meer en Grave vertrokken, kortom vanaf het Henseniusplein hebben de Venrayse mensen langzaam maar zeker de barrières overbrugt, die Venray ingesloten hielden. Maar de ontwikkeling van Venray is ook aan de vervoersdiensten niet zonder meer voorbij gegaan. Er kwa men meer lijnen, er kwamen betere en groter bussen en het publiek eis te meer service. Aan deze eisen kon de situatie rond het Henseniusplein niet meer beantwoorden en zodoen de is een andere oplossing gezocht. AMERIKAANS In nauwe samenwerking tussen de technische dienst van de Zuid-Oos ter en dank zij de bereidwilligheid van de Gemeente heeft architect Le- rou een oplossing gevonden, die practisch uniek is in den lande, ja zelfs in Europa. Hij heeft het aangedurfd niet al leen een busvertrekplaats midden in een villawijk neer te leggen, maar ook garage en vertrekplaats zoda nig te combineren, dat het nieuwe gebouw meteen een dubbele functie had. Dat dit wonderwel is gelukt kan de bezoeker reeds nu zien als hij langs dit inderdaad fraaie ge bouw wandelt. Men heeft bepaald niet het idee met een garage te ma ken te hebben. In het nieuwe gebouw zijn ver schillende dingen ondergebracht. De vertrekplaats en het openbare ge deelte ligt langs de Julianasingel. Van hieruit zijn de bussen bereik baar, van hieruit is ook de nieuwe fietsenstalling naast het gebouw be reikbaar, waar de reizigers hun fiet sen kunnen stallen. Vanaf dit plein, dus gelegen tus sen plantsoen en station komt men in de inderdaad zeer keurige wacht kamer of in het reisbureau, waar men eventueel nog de nodige inlich tingen kan krijgen. Via de wachtka mer gaat men dan het busstation zelf in, waar men diverse perrons vindt waarbij duidelijk staat aange geven welke perron voor welke bus is bestemd. Voor alle duidelijkheid zij nog meegedeeld dat in de wachtkamer de consumptie niet verplicht is. Men kan er natuurlijk rustig een kopje koffie of iets dergelijks drinken, maar verplicht is zulks niet. KANTELDEUREN Wat aan dit station vooral op valt zijn de machtige kanteldeuren, waarvan er drie aan de voorkant en drie aan de achterkant zijn ge plaatst.. Komt de bus terug van de een of ander reis, dan rijdt hij via de Pr. Bemhardstraat het achter plein op. Dit achterplein dat zij nog eens uitdrukkelijk vermeld is niet toegankelijk voor het pu bliek. De binnenrijdende bus opent zelf de grote kanteldeur en rijdt ver volgens langs het voor hem bestem de perron. Na binnenkomst der bus gaat de achter hem openstaande kanteldeur weer dicht. Dus de deu ren achter blijven de gehele dag ge sloten. De deuren aan de voorkant zijn niet vol automatisch. In de zo mer zal men ze rustig de hele dag open laten staan, maar in de winter gaan ze alleen open voor 't vertrek der bussen. Dan blijft ook de warm te binnen, want de grote hal (600 m2) wordt geheel verwarmd. De vertrekkende bussen gaan via het plein langs het plantsoen de Julia nasingel op. Voor de wachtkamer komt nog een terrasje, van waaruit men dus rustig het vertrek der bussen kan gadeslaan. Aannemingsbedrijf Dinghs uit Castenray, o.a. geholpen door schil dersbedrijf Fr. Janssen, kan trots zijn op dit prachtige bouwwerk, dat het reizend publiek van Venray snel zal doen vergeten hoe armzalig al les daar op het Henseniusplein feite lijk wel was. En dat ieder rechtge aard Venray er weer iets geeft om trots op te zijn nm. een wel zeer modern en nieuw busstation, waar voor menig grote plaats ons benij den zal. We wijzen daarnaast nog graag even op de muurschildering in de wachtkamer waar Petran Vermeulen uit Maastricht een fleurige noot aan het toch al fraaie geheel heeft toe gevoegd. NIEUWE BUSDIENSTEN Het nieuwe busstation heeft na tuurlijk meer ruimte voor bussen en zo valt al gauw de vraag of deze nu al direct productief gemaakt zal worden door meer lijnen of meer diensten. In het laatste geval dach ten we dan speciaal aan een dienst over Oirlo. Maar het bleek dat een uitbreiding van de lijnen practisch uitgesloten is. Wel zal waarschijn lijk met de nieuwe dienstregeling de dienst over de Maasdorpen in plaats van om de 3 uur om de 2 uur gere den worden. Maar bussen over Oir lo zijn er ook dan nog niet bij NIEUWS UIT VENRAY EN OMGEVING Vanaf zaterdagmiddag 4 uur tot maandagmorgen 8 uur, wordt de praktijk der huisartsen voor Venray e.o. waargenomen door Dr. VAN DEN HOMBERGH Oostsingel 6 Telefoon 1393 Uitsluitend voor spoedgevallen GROENE KRUIS Donderdag a.s. Zuigelingen-bureau voor de kerk dorpen. ZONDAGSDIENST GROENE KRUIS Zr. WILMSEN Stationsweg Tel. 1651 GOUDEN PRIESTERS Op Palmzondag, 26 maart a.s. ho pen Pater dr. Sergius Emonts en Pa ter Ludgerus Zeinstra hun gouden priesterfeest te vieren. Pater Sergius (76 jaren) is van geboorte een Ven- rayer en is dat ook altijd in hart en nieren gebleven. Na zijn studies, welke bekroond werden met de dok- torstitel in de Nederlandse Letteren is het grootste gedeelte van zijn priesterleven gewijd geweest aan de opvoeding der jeugd en wel als le raar aan het Gymnasium alhier. Naast zijn vele lesuren heeft hij lan ge jaren de zorg gehad voor de ex ternen, voor wie hij weliswaar een streng maar rechtvaardig prefect was, en voor wie hem niets te veel was. Zijn missieliefde was bijna spreekwoordelijk, die mede werd aangewakkerd door zijn eigen broer welke in de missie van Brazilië werkzaam was. Sinds geruime tijd is Pater Ser gius nu rustend. Hij verblijft in het Minderbroedersklooster alhier. On getwijfeld zullen zijn vele kennissen en oud-studenten dit jubileum niet ongemerkt laten voorbijgaan en daarom houdt de jubilaris receptie in de gastenkamer van het klooster op die zondag van half 12 tot half 1. Pater Ludgerus Zeinstra is Fries van geboorte, maar de vele, vele ja ren in Venray doorgebracht, hebben hem omgedoopt tot een ras-echt Venrayer die hier veel vrienden en kennissen heeft. Pater Ludgerus heeft zich dienstbaar gemaakt als de Latijnse leraar op het Gymna sium, een taak, die hij meer dan 43 jaren heeft vervuld. En hoezijn „Tabellen" een Latijns leerboek van uitzonderlijk formaat mogen dan de schrik zijn van elke student, ze geven tevens een beeld van de grondigheid en de gedegenheid, waarmede deze Latinist te werk ging. In alle bescheidenheid en een voud heeft hij vele jongens mee mo gen opleiden voor het H. Priester schap en zo zijn priesterleven rijk mogen vervullen. Ook Pater Zeinstra doet het wat kalmer aan, wat echter niet wil zeg gen, dat daarmee de studieboeken aan de kant gegaan zijn. Nog minder de bridge-kaarten, in welke sport hij een grote hoogte heeft bereikt. Ook deze jubilaris zal gaarne vrienden, kennissen en oud-leerlin gen ontvangen op de receptie, welke hij houdt van half 12 tot half 1 op het Gymnasium alhier. WIJDING Zaterdag 18 maart zal onze d^ipsge- noot J. Janssen msc (Merselo) in het Missiehuis te Stein Uit de handen van Mgr. Kramer de wijding van het Subdiaconaat mogen ontvangen. Zondag 19 maart zal aan dezelfde frater het diaconaat worden toege diend. ZILVEREN PRIESTERFEEST Op 22 maart hoopt onze oud dorpsgenoot de Weleerw. Pater Con- radinus Aerts o.f.m. zijn 25-jarig priesterfeest te vieren. Op het ogenblik is hij werkzaam als aalmoezenier der O.V.S.-ers van de Oranje-Nassau Mijnen te Heer len, Sittarderweg 139.

Peel en Maas | 1961 | | pagina 1