kou gevat? Jaarvergadering K.A.B. V Leenen fenray's woningnood 'ft Pendel-probleem werkft onge zonde ftoesftanden in de hand Overpeinzingen De winkelier méér zakenman.... 0, Zaterdag 25 februari 1961 No. 8 TWEE EN TACHTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 150652 WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN JSSfSSSabonnement- PRIJS PER KWARTAAL 1.50 (buiten Venray f 1.75) W. FRANSSEN NIEUWE VOORZITTER 60 mensen op een vergadering is niet veel, als de vereniging meer dan 1300 leden telt.De voorzitter van de KAB, Troisfontaine, was op de jongste ledenvergadering dan ook tamelijk pessimistiscli ge stemd, temeer waar enkele beiangrijke besluiten genomen moesten worden, maar Deken LOONEN was een andere mening toegedaan. En wel op grond van het keurige jaarverslag van secretaris Peeters, dat een bont overzicht gaf van vele, vele activiteiten in Venrays KAB, die stuk voor stuk reden zijn voor optimisme, aldus Deken Loonen. GEZONDE GROEI In dat jaarverslag had men name lijk kunnen horen, dat de Venrayse KAB gegroeid is van 1265 tot 1341 leden. Weliswaar is de afdeling Mer- selo weer bij Venray terug, maar ook daarnaast is er een verheugende groei. Aan de ontwikkeling en vor ming der leden wordt alle aandacht besteed en gelukkig mag men con stateren dat de .combinatie werk vergadering en ontwikkelingscursus goed voldoet. Ook de opkomst naar de drie-jarige gewestelijke school is prima te noemen, terwijl daarnaast de topklasse goed wordt bezocht. De samenwerking tussen de stands- en vakorganisaties is goed. Van deze. samenwerking gaf b.v. de gecombi neerde stand op de Limbrato een duidelijk beeld. Een nieuwe Kajot- ters-pioniersgroep is gevormd, die, nadat ze is geïnstrueerd, zal pogen het KAJ-werk in Venray opnieuw op poten te zetten. ANDERE ACTIVITEITEN De Culturele Dienst verzorgde een St. Nicolaasfeest voor 850 kinderen en een ontspanningsavond met me dewerking van Venrayse amateurs. Daarnaast nog een kerstavond, ter wijl in maart a.s. een passie-avond gehouden zal worden met o.a. de film Judas. De Toneelclub bloeit weer op en zal binnenkort op de planken komen. De Reisvereniging bezorgde haar leden een prettig uitstapje naar de bollenvelden. Het Priesterstudiefonds heeft in 1960 liefst 1931,af kunnen dra gen. De Dr. Poelsstichting hielp 26 ge zinnen in samenwerking met gezins hulp en gezinszorg. Het Gezinszorgfonds kent nu 381 leden (1959 353) en gaf in 1960 bijna 6000,uit voor hulp. Hei-wonnen Levenskracht wist ook in 1960 opmerkelijke resultaten te behalen en kon ruim 3500,af dragen voor de t.b.- en reumabe strijding. De verzekering Concordia voer ook niet slecht en verzekerde voor ruim 2 ton in genoemd jaar. "De brandverzekering telt nu 158 leden, die alles bij elkaar voor ruim een miljoen op hun polis hebben staan. De kleinveecentrale kreeg meer varkens te verzekeren nl. 232. Bij de Centrale Volksbank werd goéd gespaard, bijna 27.000,in gelegd en slechts-13.000,afge haald. Bezitsvorming die er zijn mag. Rechtsbijstand gaf in 79 zaken haar adviezen, die voor 75% een goede oplossing van geschillen mo gelijk maakte. DANKBAAR GESTEMD was Deken Loonen, die met de lo co-burgemeester v. Dijck en wethou der Schols te gast waren op deze jaarvergadering. Wie na een jaar werken, aldus Deken Loonen, een dergelijke staat van dienst kan over leggen, hoeft geen zorgen te hebben over een slecht vergadering-bezoek. Uit al die activiteiten blijkt dat Venrays KAB nog volop leeft en dat ook de thuisblijvers-van-vandaag het hunne bijdragen tot een grote bloei van deze standsorganisatie. Daarvoor was hij allen dankbaar en hij vertrouwde, dat ook in de toe komst de KAB het hare zou bijdra gen voor de ontwikkeling van ons aller Venray. Een der voornaamste voorwaarden daartoe is echter dat de KAB leden alles aangrijpen om zich beter te ontwikkelen, iets waar toe ze meer kansen krijgen door de meer vrije tijd, die beschikbaar komt. Als zijn opdracht aan het bestuur gold, dat men middelen moest zien te vinden om ook de brede massa het nut van meer studie en ontwik keling te doen begrijpen. Tenslotte wees de Deken op de bisschoppelijke brief over het bijbel lezen. Hij zou graag zien dat ook de KAB in deze baanbrekend werk zou verrichten en bv. bijbellezing des zondags in de gezinnen zou doen propageren. BESTUURSWISSELING Bij deze jaarvergadering werden de heren Schoester, Cox. Franssen, Peeters, v. Gerven en Pon jee als bestuursleden herkozen. De Voorzitter zelf deed mede deling dat hij het voorzitterschap niet langer op zich kon nemen en zo kwam ook de voorzittersverkie zing aan de orde. Er werden ver schillende candidaten gesteld, die echter zulks niet ambieerden, tot tenslotte W. Franssen deze taak op zich nam. Hij deed een dringend beroep op de volgzaamheid van de leden en vroeg begrip voor de moeilijke taak, welke het bestuur dikwijls heeft. Er kwam in de rondvraag nog al enige kritiek op de wijze, waarop de bestuursverkiezing was aangekon digd, maar na woord en wederwoord tair juiste gang van zaken toch goedkeuren. Bij 'n volgende gelegen- keuren. Bij een volgende gelegen heid zal echter een en ander uitvoe riger worden gepubliceerd.. DANKBAAR In zijn voorwoord bracht voorzit ter Troisfontaine dank voor de steun welke de KAB had mogen ondervin den en toonde zich zeer dankbaar voor wat b.v. in de commissie van samenwerkng is bereikt kunnen worden. Ook wees hij er op dat de ontwikkeling van arbeiders zich niet moet beperken tot 'n handjevol ka derleden, maar dat iedere KAB-er de kansen moet grijpen. Kapelaan van Leipzig hield als geestelijk adviseur een korte toe spraak, waarin hij wees op de angst, die veel mensen om alle mogelijke dingen hebben. Angst om het we reldgebeuren, angst om de toekomst, angst om hodnerd-en-een dingen. De mens moet leren opnieuw leren zelfs meer vertrouwen te hebben in Gods voorzienigheid. In de Bijbel staat op talrijke plaatsen: Hebt geen angsten waarom ookGod, die Zijn Enigste Zoon voor ons de hemel liet verdienen, laat ons niet in de steek, evenmin als een vader zijn kind in de steek zal laten. We moeten meer vertrouwen hebben in God, Dié alles leiden zal voor en naar onze zaligheid. In de rondvraag werd ook ge vraagd waarom de KAB Venray niet parochieel gesplitst werd. Op de eer ste plaats wordt dit geregeld door het hoofdbestuur en op de tweede plaats is een dergelijke splitsing zoals bewezen is niet altijd ten voordeel van de vereniging. WETHOUDER SCHOLS OP DE KAB VERGADERING Wethouder Schols heeft op de jongste KAB-vergadering de aan dacht op verschillende punten van het gemeentebeleid gevestigd. Een van de belangrijkste daarvan is na tuurlijk het woningbeleid. Hij vertelde dat in Venray 140 mensen op dit moment om een wo ning vragen. Het grootste gedeelte daarvan zijn jongelui, die willen trouwen. En als men bedenkt dat de gemiddelde leeftijd van die trouw- willigen ruim 31 jaren is, terwijl de gemiddelde feitelijk dient te liggen rond de 2627 jaren, dan blijkt hieruit dat er velen lang op een wo ning moeten wachten en te lang hun huwelijk uit moeten stellen. Boven dien kennen we in Venray 240 sa menwoningen, waarvan ook het grootste gedeelte eerst „uit elkaar kan worden gehaald", als er wonin gen beschikbaar zijn. 60 krotwonin gen wachten op opruiming, maar dan moeten er eerst nieuwe wonin gen voor gebouwd worden, terwijl 90 noodwoningen zo spoedig moge lijk dienen te verdwijnen. TE GROTE OPGAVE? Dit is de opgave, waarvoor een gemeentebestuur zich gesteld ziet. Een opgave, die niet eerder vervuld kan worden, dan nadat de mensen gemiddeld 2,5 jaren hebben gewacht, omdat er nog steeds te weinig wo ningen worden gebouwd. Op dit moment worden in Venray 148 woningen gebouwd. 87 woning wetwoningen, 28 premiewoningen en 33 in de vrije sector. Voor wat de bouw van woningwetwoningen en premiewoningen betreft is de ge meente Venray afhankelijk van de toewijzingen van rijk en provincie. Er zal dus meer in de vrije sector gebouwd dienen te worden, maar daar moet men ook een zeker inko men voor hebben. Omdat Venray een betrekkelijk jonge industrieplaats is, liggen hier de bedrijf sinkomens zeker niet op een dergelijk peil als in de oudere industrieplaatsen en komt dus van eigen-bouw zeer weinig, terecht. Van gemeentewege zal echter al les gedaan worden om eigen-bouw mogelijk te maken, o.a. door een ga rantie-regeling voor de financiering. Intussen is hiervoor nog steeds geen toestemming gegeven, maar men heeft goed hoop dat eerlang zulks mogelijk gaat worden. Daarnaast hoopt men ook voor de nodige bouwgrond te kunnen zorgen, waar bij men er niet aan kan ontkomen dat men nu eens precies vertelt, waarom gronden die de gemeente koopt voor 2 - 3,bij verkoop 12,of 15,moeten kosten. Dan zal blijken dat er door de gemeente zoals zo dikwijls ten onrechte wordt beweerd geen cent op die gronden verdiend wordt. Integendeel zelfs. Nu het dus zo ligt, dat de kansen voor eigenbouw ondanks al les wat de gemeente hiervoor doet, tamelijk klein zijn, zal geprobeerd moeten worden nog premie- en wo ningwetwoningen los te krijgen. Als men echter bedenkt dat voor geheel Limburg 1250 premiewonin gen beschikbaar zijn, maar in Maas tricht alleen al 11.000 aanvragen voor zulke woningen liggen, dan zal het duidelijk zijn, dat er weinig-kan1 sen liggen. 100 WONINGEN EXTRA? In de woningbouwsector ligt het gelukkig iets anders, omdat we een kleine kans maken uit het etxra pot je voor industrieel te ontwikkelen kernen een extra toewijzing los te „peuteren". In dit verband heeft men al het cijfer 100 laten vallen, maar dit is misschien wel wat te optimistisch. Hoe lang men nog met deze wo ningnood blijft tobben, is een vraag, die moeilijk op te lossen is, omdat vele nog onbekende factoren hierbij een rol spelen. Er is nog een prog nose gemaakt, die als eindcijfer 1975 liet zien, maar spreker hoopte dat men eerder dit probleem onder de knie zal krijgen, al verheelde ook hij zich niet, dat een en ander zeer ke en rechtvaardge woning-toede ling practisch onmogelijk is.... SAMENWERKING Sprekende over de andere proble men, waarvoor men bezig is een op lossing te zoeken, wees Wethouder Schols er op, dat men wel allerlei wensen en verlangens kan hebben, maar dat toch altijd in het oog moet worden gehouden, dat le ze betaald moeten worden en 2e ze betaalba'ar moeten zijn. Niemand heeft iets aan een sportpark, zwembad, cultureel centrum of recreatieoord als de ex ploitatiekosten dermate hoge bedra gen vorderen, dat de gewone man er ge.~n gebruik van kan maken omdat ze daardoor te hoge entreeprijzen móeten rekenen. Men moet redelijk blijven in zijn eisen en verlangens, een open oog hebben voor de moge lijkheden die er liggen. Daarnaast moet men begrip hebben voor het feit, dat van rijkswege wel voor hét ene plan verlof en geld gegeven kan worden, maar voor een ander misschien noodzakelijker niet. Het heeft dan geen zin het ene voor het andere te laten liggen. Al de problemen waarmede het evoluerende en groeiende Venray te maken heeft en nog krijgt, zijn geen zaak voor het gemeentebestuur al leen. Integendeel ook de organisaties pers en particulieren hebben een taak in hun adviezen, in hun ge rechtvaardigde kritiek. In een innig samenspel kan niet alleen veel en meer bereikt worden, maar kan ook beter begrip groeien, dat nu soms ontbreekt. NIET VOOR NIETS wijdde on langs de voorzitter van de Kamers van Koophandel voor dit gebied een belangrijk deel van zijn jaarrede aan het pendelprobleem. Een pro bleem dat we ook in Venray kennen, waar nog (te) velen buiten eigen plaats en streek reizen om elders te werken. Zij pendelen heen en weer naar hun werk in Venlo, Tegelen, Helmond, Eindhoven met een open baar vervoermiddel, met een bus of vrachtauto van hun werkgever of met een eigen transportmiddel. HET LIJKT MOOIER DAN HET STRAKS IS WANNEER wij dit probleem eco nomisch gaan bekijken, moeten wij onderscheid maken tussen degenen die gedwongen zijn te pendelen en hen, die dit vrijwillig doen. De eer sten hebben geen keus. Zij kunnen in hun woonplaats geen of-geen ge schikt werk vinden. Eigenlijk zijn zij voorbestemd om uit hun woonstreek weg te trekken naar de stad of het dorp waar hun brood ligt. Zij werken tegen een contractloon, waarvoor ook anderen in de vestigingsplaats van hun be drijf de zelfde taak verrichten. Zij krijgen ten hoogste een reis vergoe ding en moeten dus veel extra tijd opofferen om toch in hun levens onderhoud te voorzien. De tweede categorie pendelaars, waaronder we vele Venrayers reke nen, staat er geheel anders voor. Zij kunnen in of in de buurt van hun woonplaatsen 'n behoorlijk betaalde baan krijgen met een contractloon dat van alle kanten doorgelicht mag worden. Toch gaan zij elders en dan komt de vraag: Waarom? In de meeste gevallen doen deze mensen het van wege het hoge loon. Door het verschil van gemeente klasse is hun loon hóger betaald en dikwijls krijgen ze een vergoeding voor het eigen vervoermiddel van de werknemers, die alle perken te buiten gaat. Door al die etxraatjes komen de inkomens van de pendelaars ver boven die van aan hen gelijke werknemers in hun woonplaats te liggen. Niet alleen wordt hierdoor het overschot aan werkkrachten ge makkelijk overgehaald te gaan pen delen, maar ook degenen, die wel in hun woonplaats werk vinden, wor den weggezogen. Op deze wijze wordt de economische realiteit op meer dan één punt scheef getrok ken. NAAR ECONOMISCHE CHAOS IN DE EERSTE plaats worden de pendelaars beter betaald dan de werknemers in het industriecentrum zelf. Dit leidt er al gauw toe, dat ook aan deze mensen op een of an dere wijze zwart loon moet worden uitbetaald om geen conflicten te krijgen. De werkgever komt in moeilijk heden, want hij durft deze lonen voor de sociale wetgeving etc. niet te verantwoorden. Hij gaat knoeien, verliest de controle over zijn boek houding en kostprijs, waar meer dan eens een economische chaos uit resulteert. In de tweede plaats ko men in de woonplaats van de pen delaars de daar gevestigde werk gevers in ellende, want zij kunnen het loon uit de stad in de omgeving niet bereiken. Zij horen van de pen delextra's en gaan ook met zwarte lonen in zee om hun bedrijf gaande te houden. Een derde nadelig ge volg is, dat de woonplaats van de pendelaars een bloeiend beeld ver toont maar toch niet tot volle ont plooiing komt. Het is prettig, dat de pendelaars in de tijd van arbeidsschaarste een flir.k loon mee naar huis brengen. Over de sociale nadelen spreken wij u niet. Het staat echter als een paal boven water, dat die pendelaars in een economisch uiterst zwakke po sitie verkeren. HET EERSTE DE DUPE ZODRA het orderpakket van de pendel-opwekkende-fabriek minder wordt en er mensen gemist kunnen worden, staan de pendelaars het eerst op straat. De werkgevers zul len er dan naar streven, deze dure krachten het eerst af te stoten. En zodra dat gebeurt, bevindt zich in de woonplaats van pendelaars een arbeidsoverschot, waar geen emplooi voor te vinden is. Op dat moment moet eigen indus trie of eigen gemeente plotseling mogelijkheden voor deze mensen bieden. Dat kan onmogelijk. Daarom moeten gemeentebestuur en plaatselijke werkgevers gedegen samenwerken om het pendelen te gen te gaan. Uit economische maar ook uit sociale en structurele over wegingen. Het werkt knoeierijen en ongezonde toestanden in de hand. Dat kan o.m. door te blijven hame ren op een betere gemeenteklassifi- catie, door bevordering van woning bouw, verbetering van infra-struc tuur en secundaire arbeidsverhou dingen. En'laten werknemers die nu heen en weer reizen, zodra mogelijk de gelegenheid aangrijpen om de pendel te beëindigen. Op een kwa de dag worden zij er de dupe van. 2100 PER MINUUT Er worden wel eens wijze hoof den geschud, als de PTT bekend maakt hoeveel nieuwe televisie ontvangers er zijn geregistreerd. Dat helpt toch niet meer, want er kwa men thans meer dan 50.000 toestel len in zeven weken bij, dat wil zeg gen meer dan 7000 per week, of wel over de duizend per dag. Omdat de radiozaken maar 8 uur open zijn, komt het er op neer dat er bij een vijfdaagse werkweek 175 apparaten per uur worden geplaatst Dat is zo'n drie per minuut en als we de gemiddelde prijs op 800,- stellen, geeft Nederland dus een slordige 2400,per minuut aan „kijkvermaak" uit. Ongerekend de programma- en andere omroepkos- ten, die nog iets hoger iiggen Een troost is, dat een en ander niet ten koste van onze spaartegoe den gaat. In dezelfde tijd is tenmin ste een spaaroverschot geboekt van 43,6 miljoen. Dat wil dan zeggen, dat onze landgenoten gemiddeld anderhalf miljoen gulden per dag opzij konden leggen in januari. Het is verblijdend, dat de Neder lander zich bewust is, in deze vette jaren iets te moeten sparen voor de komende magere jaren. Magere ja ren hebb ennamelijk de vervelende eigenschap zéér onverwacht aan on ze deur te kloppen. Wel zouden wij wensen, dat voor die moeilijke tijd iets méér gespaard werd. Vier gul den per persoon in 31 dagen is niet veel per saldo. Het zou beter zijn, indien wij slechts 4,per maand uitgaven aan vermaak, en alles wat wij nu aan ontspanning en aan luxe over de balk gooien, zouden kunnen sparenMaar een mens wil ook wel eens van het leven genieten en daarom zullen wij blijven zoeken naar ontspanning en naar luxe Laten wij nochtans beseffen, dat er ook gespaard moet worden. We zullen later meer plezier hebben van een gespekt spaarbankboekje dan van het magere televisieprogramma. NIEUW VESTIGINGSBESLUIT OVER. DE TOONBANK Staatssecretaris Veldkamp (ec. zk.) Veldkamp (economische zaken), heeft in samenwerking met de mi nisters Marijnen (landbouw en vis serij) en Van Rooy (sociale zaken) zijn nieuwe vestigingsbesluiten voor de detailhandel op de winkeliers tafel gelegd. De nieuwe regeling is in het Staatsblad gepubliceerd en maandag, de dertiende februari, van kracht geworden. Zowel van voor als van achter de toonbank zijn re acties gekomen. De nieuwe regeling betekent niet minder dan een klei ne, zij het dan niet onverwachte, re volutie. Zij is lange tijd met grote spanning tegemoet gezien. De eerste vestigingswet dateert van 1936. De meeste latere regelin gen zijn op deze oude normen geba seerd. Toch is sinds de jaren dertig veel veranderd in de wereld van de detailhandel. Het nieuwe besluit was daarom hard, heel hard nodig. De eerste stappen voor een ver andering in de nogal nare toestand, dat de wettelijke regeling flink ach terop lag bij de feitelijke situatie ir. het winkeliersbedrijf, werden ge daan in mei 1955. De staatssecretaris voor economische zaken vroeg op dat tijdstip voor het eerst een advies in deze kwestie aan de door de So ciaal Economische Raad (SER) in het leven geroepen „Commissie Ad viezen Vestigingsregelingen". DE VERANDERING Wat was die ontwikkeling, die de toestand zo sterk veranderde en de regels in dezelfde mate verouderde? Zij lag voornamelijk in de hoek, die wij met een vreemd woord aandui den als parallellisatie. Dit is een verzamelnaam voor een verschijn sel, dat eerst in Amerika, later in Europa, steeds sterker naar voren kwam. De winkeliers bemerkten, dat hun kopers steeds meer bij hen kwamen vragen naar artikelen, die eigenlijk buiten hun bedrijfstak la gen. Het gevolg daarvan was, dat zij 't assortiment, dat zij hadden, sterk gingen uitbreiden. Er zijn veel economen, die zeggen: „Sorry", dat is gedeeltelijk waar. Niet de vraag kwam het eerst maar het aanbod. De winkeliers gingen „zomaar" hun waren uitbreiden. En de koper vond het des te beter". Het is zo'n soort ruzie als die welke is ontstaan over de vraag wat er eer der was: de kip of het ei. Vast staat, dat een winkelier in de loop van de tijd steeds meer buiten zijn (branche) boekje ging. Sterk is het voorbeeld van de boekverkoop bij de tabakszaak of de kruidenier. Het Centraal Bureau voor de Sta tistiek nam nog in 1956 een steek proef in het levensmiddelenbedrijf. Daaruit bleek dat de parallellisatie zich het sterkst voordeed in het Loopt U met plannen rond een bezoek aan uw kinderen te bren gen in CANADA, AMERIKA, AUSTRALIË of NIEUW-ZEELAND Schrijf een kaartje of telefoneer voor een bezoek aan huis en wij zullen u volledig over kosten en mogelijkheden inlichten. Het ver plicht tot niets. Geen extrakosten. '"Quyó 0o. Molenstraat 225 HELMOND tel. 04920-2401 PASSAGE-AGENTEN teder! 1868 kruideniersbedrijf. Slechts 51% van de omzet bestond uit de feite lijke kruidenierswaren. De melkboer bleek gehoorzamer te zijn, zijn om zet bestond voor 85% uit zuivelpro ducten. De groenteman hield zich, zou hij schoenmaker zijn, voor 90% bij zijn leest. De kruidenier nam van de totale verkoop van boter, kaas en eieren éénderde deel voor z'n re kening, zijn omzet in koekjes, cho colade en suikerwerk, was zelfs twee en een half maal zo groot als bij de in deze goederen gespecialiseerde winkels. Uit het CBS-onderzoek bleek ook, dat dit verschijnsel zich vooral op het platteland vertoonde. VRIJE GOEDEREN In december 1956 kwam het ant woord van de Commissie. Het hield in de instelling van een nieuw type winkel: het algemeen levensmidde lenbedrijf. Dit zou openstaan voor ieder die een bijpassend diploma wist te veroveren. De te verkopen waren omvatten vrijwel het gehele levensmiddelenassortiment. Het voorstel werd overgenomen in het voorontwerp van het nieuwe vestigingsbesluit dat in 1958 uit kwam. Maar toen kwamen de be zwaren van dit systeem naar voren. Vooropgesteld was, dat de eigenaar van het Algemeen Levensmiddelen- bedrijf tenminste vijf groepen van waren behoorlijk zou moeten ver kopen. En dat was een te grote op gave voor velen, zeker in de over gangsperiode. Een groenteman kan nu eenmaal moeilijk plotseling een grote omzet in thee en koffie berei ken. Daarop kwam tenslotte het voor stel, dat nu tot de wet geworden is. Niet één bepaald soort is vrijgesteld maar een aantal goederen is vrijge komen Tot deze zg. „gemeenschap pelijke waren" behoren o.a. spece rijen, koffie, thee, conserven, ver pakte melk, boter, eieren, soepen, brood (plus beleg) en fruit. Boven dien voor de kruidenier ook nog rookartikelen. OPPASSEN De winkelier in de levensmidde lensector is het nu toegestaan zo on geveer te verkopen wat hij wil. Maar kan hij dat ook? „Neem de kleine middenstander", zegt de cri ticus, „die kan nooit zo veel inves teren, dat hij het assortiment van zijn bedrijfje voldoende door inko pen kan uitbreiden. Hij heeft er een voudig geen geld voor". Een ander probleem: zal deze uitbreiding de zelfbedieningszaken niet teveel in de kaart spelen? Ook van de zijde van de koper kunnen vragen rijzen? Kan de man, die mij zoveel verschillende dingen verkoopt, wel alles over zijn artike len weten?". Het zijn moeilijkheden waarop in middenstandskringen verschillend wordt gereageerd. Zij zullen echter toch door de midden stand zelf beantwoord moeten wor- en. De middenstander, die langza merhand tot grote hoogte groeit. Want door de uitbreiding van zijn verkoopkansen wordt de winkelier meer zakenman. Met alle eisen van dien. Hij moet beter oog hebben voor zijn mogelijkheden, meer kijk op zijn klantenkring. De wet heeft zijn banden (gelukkig) gedeeltelijk verbroken. Hij moet er nu op de juiste manier van profiteren, anders loopt hij het gevaar, dat voor hem en daarmee voor de koper der tien inderdaad, zoals het bijgeloof zegt, een ongeluksgetal wordt. im tsijnen gtdiahU^ard bur U monad*O henetniuiótraat 1 venray ttl. 1801

Peel en Maas | 1961 | | pagina 5