kou gevat?
Jaarvergadering K.A.B.
V
Leenen
fenray's woningnood
'ft Pendel-probleem werkft onge
zonde ftoesftanden in de hand
Overpeinzingen
De winkelier méér zakenman....
0,
Zaterdag 25 februari 1961 No. 8
TWEE EN TACHTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 150652
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN JSSfSSSabonnement-
PRIJS PER KWARTAAL 1.50 (buiten Venray f 1.75)
W. FRANSSEN NIEUWE VOORZITTER
60 mensen op een vergadering is niet veel, als de vereniging meer
dan 1300 leden telt.De voorzitter van de KAB, Troisfontaine, was
op de jongste ledenvergadering dan ook tamelijk pessimistiscli ge
stemd, temeer waar enkele beiangrijke besluiten genomen moesten
worden, maar Deken LOONEN was een andere mening toegedaan. En
wel op grond van het keurige jaarverslag van secretaris Peeters, dat
een bont overzicht gaf van vele, vele activiteiten in Venrays KAB, die
stuk voor stuk reden zijn voor optimisme, aldus Deken Loonen.
GEZONDE GROEI
In dat jaarverslag had men name
lijk kunnen horen, dat de Venrayse
KAB gegroeid is van 1265 tot 1341
leden. Weliswaar is de afdeling Mer-
selo weer bij Venray terug, maar
ook daarnaast is er een verheugende
groei. Aan de ontwikkeling en vor
ming der leden wordt alle aandacht
besteed en gelukkig mag men con
stateren dat de .combinatie werk
vergadering en ontwikkelingscursus
goed voldoet. Ook de opkomst naar
de drie-jarige gewestelijke school is
prima te noemen, terwijl daarnaast
de topklasse goed wordt bezocht. De
samenwerking tussen de stands- en
vakorganisaties is goed. Van deze.
samenwerking gaf b.v. de gecombi
neerde stand op de Limbrato een
duidelijk beeld. Een nieuwe Kajot-
ters-pioniersgroep is gevormd, die,
nadat ze is geïnstrueerd, zal pogen
het KAJ-werk in Venray opnieuw
op poten te zetten.
ANDERE ACTIVITEITEN
De Culturele Dienst verzorgde een
St. Nicolaasfeest voor 850 kinderen
en een ontspanningsavond met me
dewerking van Venrayse amateurs.
Daarnaast nog een kerstavond, ter
wijl in maart a.s. een passie-avond
gehouden zal worden met o.a. de
film Judas. De Toneelclub bloeit
weer op en zal binnenkort op de
planken komen.
De Reisvereniging bezorgde haar
leden een prettig uitstapje naar de
bollenvelden.
Het Priesterstudiefonds heeft in
1960 liefst 1931,af kunnen dra
gen.
De Dr. Poelsstichting hielp 26 ge
zinnen in samenwerking met gezins
hulp en gezinszorg.
Het Gezinszorgfonds kent nu 381
leden (1959 353) en gaf in 1960 bijna
6000,uit voor hulp.
Hei-wonnen Levenskracht wist ook
in 1960 opmerkelijke resultaten te
behalen en kon ruim 3500,af
dragen voor de t.b.- en reumabe
strijding.
De verzekering Concordia voer
ook niet slecht en verzekerde voor
ruim 2 ton in genoemd jaar.
"De brandverzekering telt nu 158
leden, die alles bij elkaar voor ruim
een miljoen op hun polis hebben
staan.
De kleinveecentrale kreeg meer
varkens te verzekeren nl. 232.
Bij de Centrale Volksbank werd
goéd gespaard, bijna 27.000,in
gelegd en slechts-13.000,afge
haald. Bezitsvorming die er zijn
mag.
Rechtsbijstand gaf in 79 zaken
haar adviezen, die voor 75% een
goede oplossing van geschillen mo
gelijk maakte.
DANKBAAR GESTEMD
was Deken Loonen, die met de lo
co-burgemeester v. Dijck en wethou
der Schols te gast waren op deze
jaarvergadering. Wie na een jaar
werken, aldus Deken Loonen, een
dergelijke staat van dienst kan over
leggen, hoeft geen zorgen te hebben
over een slecht vergadering-bezoek.
Uit al die activiteiten blijkt dat
Venrays KAB nog volop leeft en dat
ook de thuisblijvers-van-vandaag
het hunne bijdragen tot een grote
bloei van deze standsorganisatie.
Daarvoor was hij allen dankbaar en
hij vertrouwde, dat ook in de toe
komst de KAB het hare zou bijdra
gen voor de ontwikkeling van ons
aller Venray. Een der voornaamste
voorwaarden daartoe is echter dat
de KAB leden alles aangrijpen om
zich beter te ontwikkelen, iets waar
toe ze meer kansen krijgen door de
meer vrije tijd, die beschikbaar komt.
Als zijn opdracht aan het bestuur
gold, dat men middelen moest zien
te vinden om ook de brede massa
het nut van meer studie en ontwik
keling te doen begrijpen.
Tenslotte wees de Deken op de
bisschoppelijke brief over het bijbel
lezen. Hij zou graag zien dat ook de
KAB in deze baanbrekend werk zou
verrichten en bv. bijbellezing des
zondags in de gezinnen zou doen
propageren.
BESTUURSWISSELING
Bij deze jaarvergadering werden
de heren Schoester, Cox. Franssen,
Peeters, v. Gerven en Pon jee als
bestuursleden herkozen.
De Voorzitter zelf deed mede
deling dat hij het voorzitterschap
niet langer op zich kon nemen en
zo kwam ook de voorzittersverkie
zing aan de orde. Er werden ver
schillende candidaten gesteld, die
echter zulks niet ambieerden, tot
tenslotte W. Franssen deze taak op
zich nam. Hij deed een dringend
beroep op de volgzaamheid van de
leden en vroeg begrip voor de
moeilijke taak, welke het bestuur
dikwijls heeft.
Er kwam in de rondvraag nog al
enige kritiek op de wijze, waarop de
bestuursverkiezing was aangekon
digd, maar na woord en wederwoord
tair juiste gang van zaken toch
goedkeuren. Bij 'n volgende gelegen-
keuren. Bij een volgende gelegen
heid zal echter een en ander uitvoe
riger worden gepubliceerd..
DANKBAAR
In zijn voorwoord bracht voorzit
ter Troisfontaine dank voor de steun
welke de KAB had mogen ondervin
den en toonde zich zeer dankbaar
voor wat b.v. in de commissie van
samenwerkng is bereikt kunnen
worden. Ook wees hij er op dat de
ontwikkeling van arbeiders zich niet
moet beperken tot 'n handjevol ka
derleden, maar dat iedere KAB-er
de kansen moet grijpen.
Kapelaan van Leipzig hield als
geestelijk adviseur een korte toe
spraak, waarin hij wees op de angst,
die veel mensen om alle mogelijke
dingen hebben. Angst om het we
reldgebeuren, angst om de toekomst,
angst om hodnerd-en-een dingen. De
mens moet leren opnieuw leren
zelfs meer vertrouwen te hebben
in Gods voorzienigheid. In de Bijbel
staat op talrijke plaatsen: Hebt geen
angsten waarom ookGod,
die Zijn Enigste Zoon voor ons de
hemel liet verdienen, laat ons niet
in de steek, evenmin als een vader
zijn kind in de steek zal laten. We
moeten meer vertrouwen hebben in
God, Dié alles leiden zal voor en
naar onze zaligheid.
In de rondvraag werd ook ge
vraagd waarom de KAB Venray niet
parochieel gesplitst werd. Op de eer
ste plaats wordt dit geregeld door
het hoofdbestuur en op de tweede
plaats is een dergelijke splitsing
zoals bewezen is niet altijd ten
voordeel van de vereniging.
WETHOUDER SCHOLS
OP DE KAB VERGADERING
Wethouder Schols heeft op de
jongste KAB-vergadering de aan
dacht op verschillende punten van
het gemeentebeleid gevestigd. Een
van de belangrijkste daarvan is na
tuurlijk het woningbeleid.
Hij vertelde dat in Venray 140
mensen op dit moment om een wo
ning vragen. Het grootste gedeelte
daarvan zijn jongelui, die willen
trouwen. En als men bedenkt dat de
gemiddelde leeftijd van die trouw-
willigen ruim 31 jaren is, terwijl de
gemiddelde feitelijk dient te liggen
rond de 2627 jaren, dan blijkt
hieruit dat er velen lang op een wo
ning moeten wachten en te lang hun
huwelijk uit moeten stellen. Boven
dien kennen we in Venray 240 sa
menwoningen, waarvan ook het
grootste gedeelte eerst „uit elkaar
kan worden gehaald", als er wonin
gen beschikbaar zijn. 60 krotwonin
gen wachten op opruiming, maar
dan moeten er eerst nieuwe wonin
gen voor gebouwd worden, terwijl
90 noodwoningen zo spoedig moge
lijk dienen te verdwijnen.
TE GROTE OPGAVE?
Dit is de opgave, waarvoor een
gemeentebestuur zich gesteld ziet.
Een opgave, die niet eerder vervuld
kan worden, dan nadat de mensen
gemiddeld 2,5 jaren hebben gewacht,
omdat er nog steeds te weinig wo
ningen worden gebouwd.
Op dit moment worden in Venray
148 woningen gebouwd. 87 woning
wetwoningen, 28 premiewoningen en
33 in de vrije sector. Voor wat de
bouw van woningwetwoningen en
premiewoningen betreft is de ge
meente Venray afhankelijk van de
toewijzingen van rijk en provincie.
Er zal dus meer in de vrije sector
gebouwd dienen te worden, maar
daar moet men ook een zeker inko
men voor hebben.
Omdat Venray een betrekkelijk
jonge industrieplaats is, liggen
hier de bedrijf sinkomens zeker
niet op een dergelijk peil als in de
oudere industrieplaatsen en komt
dus van eigen-bouw zeer weinig,
terecht.
Van gemeentewege zal echter al
les gedaan worden om eigen-bouw
mogelijk te maken, o.a. door een ga
rantie-regeling voor de financiering.
Intussen is hiervoor nog steeds geen
toestemming gegeven, maar men
heeft goed hoop dat eerlang zulks
mogelijk gaat worden. Daarnaast
hoopt men ook voor de nodige
bouwgrond te kunnen zorgen, waar
bij men er niet aan kan ontkomen
dat men nu eens precies vertelt,
waarom gronden die de gemeente
koopt voor 2 - 3,bij verkoop
12,of 15,moeten kosten. Dan
zal blijken dat er door de gemeente
zoals zo dikwijls ten onrechte
wordt beweerd geen cent op die
gronden verdiend wordt. Integendeel
zelfs. Nu het dus zo ligt, dat de
kansen voor eigenbouw ondanks al
les wat de gemeente hiervoor doet,
tamelijk klein zijn, zal geprobeerd
moeten worden nog premie- en wo
ningwetwoningen los te krijgen.
Als men echter bedenkt dat voor
geheel Limburg 1250 premiewonin
gen beschikbaar zijn, maar in Maas
tricht alleen al 11.000 aanvragen
voor zulke woningen liggen, dan zal
het duidelijk zijn, dat er weinig-kan1
sen liggen.
100 WONINGEN EXTRA?
In de woningbouwsector ligt het
gelukkig iets anders, omdat we een
kleine kans maken uit het etxra pot
je voor industrieel te ontwikkelen
kernen een extra toewijzing los te
„peuteren". In dit verband heeft
men al het cijfer 100 laten vallen,
maar dit is misschien wel wat te
optimistisch.
Hoe lang men nog met deze wo
ningnood blijft tobben, is een vraag,
die moeilijk op te lossen is, omdat
vele nog onbekende factoren hierbij
een rol spelen. Er is nog een prog
nose gemaakt, die als eindcijfer 1975
liet zien, maar spreker hoopte dat
men eerder dit probleem onder de
knie zal krijgen, al verheelde ook
hij zich niet, dat een en ander zeer
ke en rechtvaardge woning-toede
ling practisch onmogelijk is....
SAMENWERKING
Sprekende over de andere proble
men, waarvoor men bezig is een op
lossing te zoeken, wees Wethouder
Schols er op, dat men wel allerlei
wensen en verlangens kan hebben,
maar dat toch altijd in het oog moet
worden gehouden, dat le ze betaald
moeten worden en 2e ze betaalba'ar
moeten zijn. Niemand heeft iets aan
een sportpark, zwembad, cultureel
centrum of recreatieoord als de ex
ploitatiekosten dermate hoge bedra
gen vorderen, dat de gewone man er
ge.~n gebruik van kan maken omdat
ze daardoor te hoge entreeprijzen
móeten rekenen. Men moet redelijk
blijven in zijn eisen en verlangens,
een open oog hebben voor de moge
lijkheden die er liggen. Daarnaast
moet men begrip hebben voor het
feit, dat van rijkswege wel voor hét
ene plan verlof en geld gegeven kan
worden, maar voor een ander
misschien noodzakelijker niet.
Het heeft dan geen zin het ene voor
het andere te laten liggen.
Al de problemen waarmede het
evoluerende en groeiende Venray te
maken heeft en nog krijgt, zijn geen
zaak voor het gemeentebestuur al
leen. Integendeel ook de organisaties
pers en particulieren hebben een
taak in hun adviezen, in hun ge
rechtvaardigde kritiek. In een innig
samenspel kan niet alleen veel en
meer bereikt worden, maar kan ook
beter begrip groeien, dat nu soms
ontbreekt.
NIET VOOR NIETS wijdde on
langs de voorzitter van de Kamers
van Koophandel voor dit gebied een
belangrijk deel van zijn jaarrede
aan het pendelprobleem. Een pro
bleem dat we ook in Venray kennen,
waar nog (te) velen buiten eigen
plaats en streek reizen om elders te
werken. Zij pendelen heen en weer
naar hun werk in Venlo, Tegelen,
Helmond, Eindhoven met een open
baar vervoermiddel, met een bus of
vrachtauto van hun werkgever of
met een eigen transportmiddel.
HET LIJKT MOOIER DAN
HET STRAKS IS
WANNEER wij dit probleem eco
nomisch gaan bekijken, moeten wij
onderscheid maken tussen degenen
die gedwongen zijn te pendelen en
hen, die dit vrijwillig doen. De eer
sten hebben geen keus. Zij kunnen
in hun woonplaats geen of-geen ge
schikt werk vinden.
Eigenlijk zijn zij voorbestemd om
uit hun woonstreek weg te trekken
naar de stad of het dorp waar hun
brood ligt. Zij werken tegen een
contractloon, waarvoor ook anderen
in de vestigingsplaats van hun be
drijf de zelfde taak verrichten. Zij
krijgen ten hoogste een reis vergoe
ding en moeten dus veel extra tijd
opofferen om toch in hun levens
onderhoud te voorzien.
De tweede categorie pendelaars,
waaronder we vele Venrayers reke
nen, staat er geheel anders voor. Zij
kunnen in of in de buurt van hun
woonplaatsen 'n behoorlijk betaalde
baan krijgen met een contractloon
dat van alle kanten doorgelicht mag
worden.
Toch gaan zij elders en dan komt
de vraag: Waarom? In de meeste
gevallen doen deze mensen het van
wege het hoge loon.
Door het verschil van gemeente
klasse is hun loon hóger betaald en
dikwijls krijgen ze een vergoeding
voor het eigen vervoermiddel van
de werknemers, die alle perken te
buiten gaat.
Door al die etxraatjes komen de
inkomens van de pendelaars ver
boven die van aan hen gelijke
werknemers in hun woonplaats te
liggen. Niet alleen wordt hierdoor
het overschot aan werkkrachten ge
makkelijk overgehaald te gaan pen
delen, maar ook degenen, die wel in
hun woonplaats werk vinden, wor
den weggezogen. Op deze wijze
wordt de economische realiteit op
meer dan één punt scheef getrok
ken.
NAAR ECONOMISCHE CHAOS
IN DE EERSTE plaats worden
de pendelaars beter betaald dan de
werknemers in het industriecentrum
zelf. Dit leidt er al gauw toe, dat
ook aan deze mensen op een of an
dere wijze zwart loon moet worden
uitbetaald om geen conflicten te
krijgen.
De werkgever komt in moeilijk
heden, want hij durft deze lonen
voor de sociale wetgeving etc. niet
te verantwoorden. Hij gaat knoeien,
verliest de controle over zijn boek
houding en kostprijs, waar meer
dan eens een economische chaos uit
resulteert. In de tweede plaats ko
men in de woonplaats van de pen
delaars de daar gevestigde werk
gevers in ellende, want zij kunnen
het loon uit de stad in de omgeving
niet bereiken. Zij horen van de pen
delextra's en gaan ook met zwarte
lonen in zee om hun bedrijf gaande
te houden. Een derde nadelig ge
volg is, dat de woonplaats van de
pendelaars een bloeiend beeld ver
toont maar toch niet tot volle ont
plooiing komt.
Het is prettig, dat de pendelaars
in de tijd van arbeidsschaarste een
flir.k loon mee naar huis brengen.
Over de sociale nadelen spreken wij
u niet. Het staat echter als een paal
boven water, dat die pendelaars in
een economisch uiterst zwakke po
sitie verkeren.
HET EERSTE DE DUPE
ZODRA het orderpakket van de
pendel-opwekkende-fabriek minder
wordt en er mensen gemist kunnen
worden, staan de pendelaars het
eerst op straat. De werkgevers zul
len er dan naar streven, deze dure
krachten het eerst af te stoten. En
zodra dat gebeurt, bevindt zich in
de woonplaats van pendelaars een
arbeidsoverschot, waar geen emplooi
voor te vinden is.
Op dat moment moet eigen indus
trie of eigen gemeente plotseling
mogelijkheden voor deze mensen
bieden. Dat kan onmogelijk.
Daarom moeten gemeentebestuur
en plaatselijke werkgevers gedegen
samenwerken om het pendelen te
gen te gaan. Uit economische maar
ook uit sociale en structurele over
wegingen. Het werkt knoeierijen en
ongezonde toestanden in de hand.
Dat kan o.m. door te blijven hame
ren op een betere gemeenteklassifi-
catie, door bevordering van woning
bouw, verbetering van infra-struc
tuur en secundaire arbeidsverhou
dingen. En'laten werknemers die nu
heen en weer reizen, zodra mogelijk
de gelegenheid aangrijpen om de
pendel te beëindigen. Op een kwa
de dag worden zij er de dupe van.
2100 PER MINUUT
Er worden wel eens wijze hoof
den geschud, als de PTT bekend
maakt hoeveel nieuwe televisie
ontvangers er zijn geregistreerd. Dat
helpt toch niet meer, want er kwa
men thans meer dan 50.000 toestel
len in zeven weken bij, dat wil zeg
gen meer dan 7000 per week, of
wel over de duizend per dag.
Omdat de radiozaken maar 8 uur
open zijn, komt het er op neer dat
er bij een vijfdaagse werkweek 175
apparaten per uur worden geplaatst
Dat is zo'n drie per minuut en als
we de gemiddelde prijs op 800,-
stellen, geeft Nederland dus een
slordige 2400,per minuut aan
„kijkvermaak" uit. Ongerekend de
programma- en andere omroepkos-
ten, die nog iets hoger iiggen
Een troost is, dat een en ander
niet ten koste van onze spaartegoe
den gaat. In dezelfde tijd is tenmin
ste een spaaroverschot geboekt van
43,6 miljoen. Dat wil dan zeggen,
dat onze landgenoten gemiddeld
anderhalf miljoen gulden per dag
opzij konden leggen in januari.
Het is verblijdend, dat de Neder
lander zich bewust is, in deze vette
jaren iets te moeten sparen voor de
komende magere jaren. Magere ja
ren hebb ennamelijk de vervelende
eigenschap zéér onverwacht aan on
ze deur te kloppen. Wel zouden wij
wensen, dat voor die moeilijke tijd
iets méér gespaard werd. Vier gul
den per persoon in 31 dagen is niet
veel per saldo. Het zou beter zijn,
indien wij slechts 4,per maand
uitgaven aan vermaak, en alles wat
wij nu aan ontspanning en aan luxe
over de balk gooien, zouden kunnen
sparenMaar een mens wil ook
wel eens van het leven genieten en
daarom zullen wij blijven zoeken
naar ontspanning en naar luxe
Laten wij nochtans beseffen, dat
er ook gespaard moet worden. We
zullen later meer plezier hebben van
een gespekt spaarbankboekje dan
van het magere televisieprogramma.
NIEUW VESTIGINGSBESLUIT
OVER. DE TOONBANK
Staatssecretaris Veldkamp (ec. zk.)
Veldkamp (economische zaken),
heeft in samenwerking met de mi
nisters Marijnen (landbouw en vis
serij) en Van Rooy (sociale zaken)
zijn nieuwe vestigingsbesluiten voor
de detailhandel op de winkeliers
tafel gelegd. De nieuwe regeling is
in het Staatsblad gepubliceerd en
maandag, de dertiende februari, van
kracht geworden. Zowel van voor
als van achter de toonbank zijn re
acties gekomen. De nieuwe regeling
betekent niet minder dan een klei
ne, zij het dan niet onverwachte, re
volutie. Zij is lange tijd met grote
spanning tegemoet gezien.
De eerste vestigingswet dateert
van 1936. De meeste latere regelin
gen zijn op deze oude normen geba
seerd. Toch is sinds de jaren dertig
veel veranderd in de wereld van de
detailhandel. Het nieuwe besluit was
daarom hard, heel hard nodig.
De eerste stappen voor een ver
andering in de nogal nare toestand,
dat de wettelijke regeling flink ach
terop lag bij de feitelijke situatie ir.
het winkeliersbedrijf, werden ge
daan in mei 1955. De staatssecretaris
voor economische zaken vroeg op
dat tijdstip voor het eerst een advies
in deze kwestie aan de door de So
ciaal Economische Raad (SER) in
het leven geroepen „Commissie Ad
viezen Vestigingsregelingen".
DE VERANDERING
Wat was die ontwikkeling, die de
toestand zo sterk veranderde en de
regels in dezelfde mate verouderde?
Zij lag voornamelijk in de hoek, die
wij met een vreemd woord aandui
den als parallellisatie. Dit is een
verzamelnaam voor een verschijn
sel, dat eerst in Amerika, later in
Europa, steeds sterker naar voren
kwam. De winkeliers bemerkten,
dat hun kopers steeds meer bij hen
kwamen vragen naar artikelen, die
eigenlijk buiten hun bedrijfstak la
gen. Het gevolg daarvan was, dat zij
't assortiment, dat zij hadden, sterk
gingen uitbreiden.
Er zijn veel economen, die zeggen:
„Sorry", dat is gedeeltelijk waar.
Niet de vraag kwam het eerst maar
het aanbod. De winkeliers gingen
„zomaar" hun waren uitbreiden. En
de koper vond het des te beter". Het
is zo'n soort ruzie als die welke is
ontstaan over de vraag wat er eer
der was: de kip of het ei. Vast staat,
dat een winkelier in de loop van
de tijd steeds meer buiten zijn
(branche) boekje ging. Sterk is het
voorbeeld van de boekverkoop bij
de tabakszaak of de kruidenier.
Het Centraal Bureau voor de Sta
tistiek nam nog in 1956 een steek
proef in het levensmiddelenbedrijf.
Daaruit bleek dat de parallellisatie
zich het sterkst voordeed in het
Loopt U met plannen rond een
bezoek aan uw kinderen te bren
gen in
CANADA, AMERIKA, AUSTRALIË
of NIEUW-ZEELAND
Schrijf een kaartje of telefoneer
voor een bezoek aan huis en wij
zullen u volledig over kosten en
mogelijkheden inlichten. Het ver
plicht tot niets. Geen extrakosten.
'"Quyó 0o.
Molenstraat 225
HELMOND tel. 04920-2401
PASSAGE-AGENTEN teder! 1868
kruideniersbedrijf. Slechts 51% van
de omzet bestond uit de feite
lijke kruidenierswaren. De melkboer
bleek gehoorzamer te zijn, zijn om
zet bestond voor 85% uit zuivelpro
ducten. De groenteman hield zich,
zou hij schoenmaker zijn, voor 90%
bij zijn leest. De kruidenier nam van
de totale verkoop van boter, kaas
en eieren éénderde deel voor z'n re
kening, zijn omzet in koekjes, cho
colade en suikerwerk, was zelfs twee
en een half maal zo groot als bij de
in deze goederen gespecialiseerde
winkels. Uit het CBS-onderzoek
bleek ook, dat dit verschijnsel zich
vooral op het platteland vertoonde.
VRIJE GOEDEREN
In december 1956 kwam het ant
woord van de Commissie. Het hield
in de instelling van een nieuw type
winkel: het algemeen levensmidde
lenbedrijf. Dit zou openstaan voor
ieder die een bijpassend diploma
wist te veroveren. De te verkopen
waren omvatten vrijwel het gehele
levensmiddelenassortiment.
Het voorstel werd overgenomen
in het voorontwerp van het nieuwe
vestigingsbesluit dat in 1958 uit
kwam. Maar toen kwamen de be
zwaren van dit systeem naar voren.
Vooropgesteld was, dat de eigenaar
van het Algemeen Levensmiddelen-
bedrijf tenminste vijf groepen van
waren behoorlijk zou moeten ver
kopen. En dat was een te grote op
gave voor velen, zeker in de over
gangsperiode. Een groenteman kan
nu eenmaal moeilijk plotseling een
grote omzet in thee en koffie berei
ken.
Daarop kwam tenslotte het voor
stel, dat nu tot de wet geworden is.
Niet één bepaald soort is vrijgesteld
maar een aantal goederen is vrijge
komen Tot deze zg. „gemeenschap
pelijke waren" behoren o.a. spece
rijen, koffie, thee, conserven, ver
pakte melk, boter, eieren, soepen,
brood (plus beleg) en fruit. Boven
dien voor de kruidenier ook nog
rookartikelen.
OPPASSEN
De winkelier in de levensmidde
lensector is het nu toegestaan zo on
geveer te verkopen wat hij wil.
Maar kan hij dat ook? „Neem de
kleine middenstander", zegt de cri
ticus, „die kan nooit zo veel inves
teren, dat hij het assortiment van
zijn bedrijfje voldoende door inko
pen kan uitbreiden. Hij heeft er een
voudig geen geld voor". Een ander
probleem: zal deze uitbreiding de
zelfbedieningszaken niet teveel in de
kaart spelen?
Ook van de zijde van de koper
kunnen vragen rijzen? Kan de man,
die mij zoveel verschillende dingen
verkoopt, wel alles over zijn artike
len weten?". Het zijn moeilijkheden
waarop in middenstandskringen
verschillend wordt gereageerd. Zij
zullen echter toch door de midden
stand zelf beantwoord moeten wor-
en. De middenstander, die langza
merhand tot grote hoogte groeit.
Want door de uitbreiding van zijn
verkoopkansen wordt de winkelier
meer zakenman. Met alle eisen van
dien. Hij moet beter oog hebben
voor zijn mogelijkheden, meer kijk
op zijn klantenkring. De wet heeft
zijn banden (gelukkig) gedeeltelijk
verbroken. Hij moet er nu op de
juiste manier van profiteren, anders
loopt hij het gevaar, dat voor hem
en daarmee voor de koper der
tien inderdaad, zoals het bijgeloof
zegt, een ongeluksgetal wordt.
im
tsijnen gtdiahU^ard bur U monad*O
henetniuiótraat 1 venray ttl. 1801