Vreemde manieren WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN SELttVErm'm ABONNEMENTS- Verhoogd kijk- en dubbel luistergeld Sociaal economische veranderingen op komst? P HO OREN de politierechter Uit Peel en Maas Hei Mater Amabi- liswerk in Venray Zaterdag 16 juli 1960 No. 29 EEN EN TACHTIGSTE JAARGANG DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1506.52 L EN MAAS 1.40 (bulten Venray 1.60) Wie mocht menen, dat het met de ruilverkaveling Lollebeek zo'n vaart niet meer loopt, omdat de plannen opgeschoven zijn tot het komend jaar, komt bedrogen uit. Dat onder vonden o.a. enkele landbouwers aan het Brukske en de Servatiusweg, die vorige week bezoek kregen. Be zoek van een mijnheer, die door de plannen-makers uitgestuurd was om eens poolshoogte te gaan nemen in die buurten. Deze mijnheer heeft daar ver schillende mensen bezocht en o.m. het volgende verhaal verteld: In het kader van het Lollebeek- plan komt een verandering en ver betering van de verbinding Horst- Venray. Via Castenray zal een nieu we verkeersweg gaan lopen, recht naar Venray toe, die ter hoogte van de Servatiusweg o.a. de nieuwe ver bindingsweg Veltum-Wanssum en de Stationsweg zal snijden en uit eindelijk op de Maasheseweg weer uitkomt. Die nieuwe weg is gepland op 20 meter. Een en ander zal natuurlijk de nodige grond kosten en daarvoor be zocht dan deze mijnheer met kaarten en tekeningen genoemde boeren. Nu was het hem niet op de eerste plaats om grond te doen, want dat loste zich aldus deze mijn heer vanzelf wel op als de ruil verkaveling het volgend jaar er door ging. Dan kreeg „men" de benodigde grond toch wel te pakken. Het was hem voornamelijk te doen om de bedrijfsgebouwen, die deze nieuwe verbindingsweg in de weg liggen. Dat zijn er zo nogal en kele, ook al omdat reeds bekend is, dat van Huize Servatius aldus weer deze mijnheer geen stukje grond afgenomen mag worden(!) Deze mensen hebben nu de keuze tussen een boerderij in de Peel of in de polder. Dat moest men hem dan maar even opgeven Binnenkort zouden er dan wel he ren komen, die zouden vertellen of ze nog wat bij moesten betalen of dat ze nog geld uitkregen Men ziet dus, dat er aan dat Lolle- beekplan toch nog wel gewerkt wordt. Alleen de manier waarop, vinden we wel een tikkeltje vreemd. Op verschillende voorlichtingsver gaderingen, o.a. in Ysselsteyn is inderdaad gesproken over de re servering van grond voor een nieuwe verkeersweg van Horst naar Venray. Hiervcor schynen reeds eerder plannen beslaan te hebben bij de Prov. Waterstaat en er is dus alles voor te zeggen om met die plannen bij de verwezen lijking van het Lollebeekplan re kening te houden. Maar het gaat o.i. niet aan, dat mensen, die daarbij op de een of an dere wijze betrokken worden, maar nog niets weten, op zo'n manier even voor de keus gesteld worden, wat ze nu feitelijk wel willen. Deze mensen willen niets als doodgewoon op hun bedrijf blijven. En deze men sen willen niets dan behoorlijk voorgelicht worden. Want als mijn heer van dit plan het doodgewoon schijnt te vinden dat van Servatius niets genomen wordt, maar wel van andere niet zo'n grote lichamen, dan mag hij dat misschien doodge woon vinden, maar anderen vinden dat op z'n zachtst uitgedrukt nog al tijd meten met twee maten. En nu maar kiezen tussen nog on ontgonnen grond in de Heidse Peel, die hiermede dus feitelijk gaat die nen voor wegverbetering i.p.v. be drijf s verbetering, of tussen de pol der, is wederom op zijn zachtst uitgedrukt wel helemaal een rare vertoning Want garanderen kan en wil men niets We willen de zaak reëel stellen. Het verkavelingsplan Lollebeek is een prachtig plan. Een idee, dat als het verwezenlijkt wordt, in derdaad van zeer groot belang zal zijn voor deze hele streek. Maar het is ook een plan, dat menig boer argwanend bekijkt, want men komt hem aan zijn grond, aan zijn boerderij en het gaat hem daarnaast nog geld kosten ook. Het is dus zaak deze mensen op zo'n volledig mogelijke wijze te vertellen, wat men wil, waarom men het zo wil en hoe men het zal gaan doen. In Ysselsteyn is al eens danig ru zie geweest over een verkeerd be grepen uitleg en het heeft avonden praten gekost om de wagen weer in het rechte spoor te brengen. Nu doet men hier op het Brukske en Servatiusweg weer zo, met het gevolg, dat er al boeren rondlopen met het idee binnenkort te moeten gaan verhuizen, lappen grond kwijt te worden e.d. meer. Dit kunnen wij met de beste wil van de wereld geen voorlichting noemen. Men wekt ver wachtingen omtrent boerderijen in de Peel en in de polder, of men ze met handenvol te vergeven heeft, men verwekt wrevel t.o.v. Huize Servatius, die er helmaal niets mee te maken heeft, omdat dit buiten de ruilverkaveling valt, kortom men brengt onrust, waar dit niet nodig Waarom de betrokkenen bij deze weghistorie niet eens op een ver gadering genodigd, waar dan eens verteld wordt hcc de vork aan de steel zit en waarom een en ander zo moet gebeuren als op tekening staat. Terwijl het toch ook feen overbodige luxe zou zijn, dat de gemeente eens een dergelijke te kening kreeg, want die moet nu op vragen van bezorgde en be trokken boeren vertellen, dat z(j van niets weet. Dan is het nog altüd tijd genoeg om een ambte naar rond te sturen, die eventueel nog nadere en juiste inlichtingen kan geven. We zijn-er van overtuigd dat het geen gemakkelijke taak zal zijn om alle plannen naar ieders tevreden heid te verwezenlijken of zelfs maar op te stellen. Maar men maakt deze taak onwezenlijk zwaar als men niet zorgt voor een goede en juiste voor lichting. Wat er in genoemde buurt tot heden gegeven is, kan men bezwaar lijk nog voorlichting noemen. Tot schade en schande van dit grootse plan. Per 1 juli 1960 is van kracht ge worden de „luistergeldbeschikking 1960", waarbij een nieuwe rege ling is vastgesteld voor de beta ling van luister- en kijkgeld. Zo als was te voorzien, heeft deze nieuwe regeling* bij de luisteraars geen gunstig onthaal gevonden en wel door de onverwachte offers die velen zich zullen moeten ge troosten. Zoals bekend is, staat op iedere luistervergunning aangegeven in welk tijdvak deze kaart moest wor den ingediend. Voorheen was men verplicht iedere maand een radio zegel ter waarde van 1 te plakken. Dit tijdvak valt voor iedereen tus sen de 5de dag t/m de 22ste dag van een maand. Men ging met de volge plakte kaart naar een postkantoor en ontving tegelijk een nieuwe voor het volgende jaar. Dit plakken van zegels is nu afge lopen; op een overgangstijd na. De vergunningen welke in het tijdvak van 5 juli 1960 tot en met 22 juli 1960 moeten worden ingeleverd, hebben dus betrekking op het afge lopen jaar. Nu moet voortaan het luistergeld vooruit betaald worden voor een geheel jaar tegelijk. Hieruit volgt, dat hij die in ge noemd tijdvak moet inleveren, op het postkantoor te horen zal krijgen, dat hij ook nog eens een zegel van 12 zal moeten kopen, te plakken op de in te leveren kaart. 2 x 12 24 Degenen, die gewoon zijn geweest tegelijk 12 zegels te kopen voor de afgelopen kaart, moeten dus be halve dat bedrag van 12 nog eens f 12 neertellen voor het komende jaartijdvak, dat is 24 ineens. Dat is een heel bedrag, en indien hierop niet gerekend wordt, is het, zoals wij reeds vernamen uit bij ons in gekomen brieven, „een rib uit je lijf". De postambtenaar neemt de luis tervergunning niet aan, als niet te vens daarop het zegel van 12 voor het komende tijdvak geplakt wordt. Betaalt u niet in het vastgestelde tijdvak, dan dient de kaart na af loop van dat tijdvak aangetekend te worden opgezonden naar Den Haag, maarook weer met het radiozegel van 12 er bij opge plakt. Doet u dit niet, dan bent u in overtreding en is de kans op-een proces-verbaal heel groot. De P.T.T. heeft immers alleen maar even de namen en adressen van die nala- tigen aan de ambtenaren van de buitendienst op te geven. Staat een dezer heren op een gegeven ogen blik voor uw neus en dan is het óf alsnog betalen óf een proces-verbaal. U KENT DE WET! Een beroep op onwetendheid zal niet veel uitmaken, want pers en radio hebben de nieuwe regeling reeds geruime tijd geleden bekend gemaakt en bovendien „na afkon diging van een wet, wordt iedere Nederlander geacht deze te kennen". Dat is natuurlijk lang niet altijd het geval, want de meesten nemen van dergelijke wetten bitter weinig no titie, maar dat kost uiteindelijk geld! Nog een voorbeeld. Moet iemand in februari 1961 de luisterkaart in leveren, volgeplakt niet radiozegels, dan moet hij er op rekenen, dat er bovendien nog een zegel ter waarde van 12 geplakt zal moeten worden, anders is het mis. Zij echter die in juli I960 moeten inleveren staan al direct voor de grote uitgave van 12 naast de vol geplakte kaart. Reken er dus maar op het bedrag gereed te houden. EN IN DE TOEKOMST? Zijn de huidige vergunningen in het voorgeschreven tijdvak ingele verd, dan is het plakken van radio zegels afgelopen. Men ontvangt dan voor het komende luisterjaar een ponsgiro-luisterkaart. De als eerste in ons voorbeeld aangehaalde luisteraar zal dus zo omstreeks juni 1961 zo'n stortings biljet ontvangen. Binnen het daarop vermelde tijdvak zal hij dan moeten storten. Voor de radio is de luister bijdrage gehandhaafd op 12 per jaar, in tegenstelling tot het kijkgeld voor de televisiebezitters. Het kijkgeld is van 1 juli I960 af verhoogd van 30 tot 36 per jaar, te betalen in twee termijnen van 18 per ponskaart, zoals tot nu toe het geval is. Ook hier weer 'n over gangstijd. Nemen we een „kijker" die in no vember 1960 het kijkgeld voor het dan komende halfjaar zal moeten voldoen. Deze krijgt niet toegezon den een girobiljet groot 18 maar groot 20, dus hij moet 2 meer betalen, omdat de verhoging is inge gaan op 1 juli 1960, derhalve zal hij de maanden juli, augustus, septem ber en oktober I960 moeten inhalen, door betaling van 50 cent per maand extra. Televisiebezitters kunnen dus in twee keer betalen, radiobezitters moeten in eens betalen, vooruit. WIE NIET WIL BETALEN Luistert of kijkt u niet meer, door b.v. verkoop, overlijden, of omdat u niet meer wilt luisteren of kijken, dan kan het teveel betaalde terug gevraagd worden. Laten verzegelen van een radio kost voortaan 2.50 voor verzegeling van een televisie toestel is eenzelfde bedrag verschul digd. Tenslotte nog de mededeling dat een honderdtal ambtenaren is be last met de opsporing van nalatigen, hetzij van niet op tijd betalende klanten van de P.T.T., maar ook van degenen die hun toestel niet hebben opgegegeven. Deze laatste categorie omvat altijd nog een 27.000 onwilligen. (Voorwaar geen kleinig heid) die het vorige jaar een proces verbaal hebben ontvangen! Men zegt wel eens, dat we tegen woordig in een dynamische tijd le ven, d.w.z. een sterk bewegelijk tijd vak, dat voortdurend grote veran deringen ondergaat. Dit geldt zo wel voor de wetenschap en de tech niek als wel voor de sociale ontwik keling. Immers, het is nog maar 50 jaar geleden, dat in het Zuiden, van ons land een schex-pe strijd moest wor den gevoerd voor de erkenning van de R.K. Vakbeweging in een zich sterk ontwikkelend bedrijf, hetwelk thans tot een van de grootste onder nemingen van ons land te rekenen is. In dat bedrijf werkt thans een on dernemingsraad, terwijl begonnen gaat worden met de invoering van een verkorte werkweek. Enige weken geleden heeft de Mi nister van Justitie een commissie ge ïnstalleerd, welke tot taak heeft een onderzoek in te stellen naar de vraag of de rechtsvorm van de onderne ming herziening behoeft. Wellicht zal een eenvoudig arbei der zeggen, wat raakt mij dit? Wat is in feite een rechtsvorm? Behalve mensen zijn er ook z.g rechtspersonen, welke overeenkoms ten kunnen aangaan, eigendom kun nen verkrijgen, kopen en verkopen, procederen enz. Dit zijn b.v. koninklijk goedge keurde verenigingen of bonden, maar dat zijn ook Naamloze Ven nootschappen, Commanditaire ven nootschappen, Coöpex-atieve vereni gingen en in zekere zin vallen fir ma's hier ook onder. De meeste be drijven zijn Naamloze Vennoot schappen, verenigingen van geld schietende mensen, die hun geld bij elkaar bi'engen, hiervoor aandelen ontvangen en in de winst of het ver lies delen. Er zijn ook nog andere personen die geen aandelen, doch alleen obli gaties nemen, dus alleen maar geld lenen aan die N.V. tegen vaste rente. Andere rechtspersonen zijn, een gemeente, de provincie, de water schappen, de Staat. Deze organen spelen in deze beschouwing thans geen rol. Zo'n N.V. heeft een bestuur en een Raad van Commissarissen, wel ke het toezicht' op het bestuur uit oefent, terwijl de dagelijkse leiding bij een of meer directeuren berust. Deze directeuren zijn in dienst van de N.V. waarbij zij betrokken zijn. Heel deze bovenbouw van de N.V. is ingesteld op 't behalen van voor deel, op het behalen van winst. Dit is de prikkel die de mensen drijft. De factor Arbeid, waar in feite het belangrijkste deel van iedere on derneming op drijft, heeft hierin geen zeggenschap. Men weet dat nog zo pas in Ne derland wat te doen is geweest, toen aan Commissarissen van een be paalde N.V. grote bedragen wei-den toegekend. Bij de installatie nu van deze Commissie heeft de Minister van Justitie het volgende gezegd: De taak Uwer commissie is een onder zoek in te stellen naar de vraag of de rechtsvorm van de onderneming herziening behoeft en daarbij in het bijzonder aandacht te schenken aan het bestuur en het toezicht bij de grote onderneming, alsmede de pu blieke verantwoording van de onder neming. Deze taak is ruimer, dan indertijd voorgesteld door de Stichting van de Ai-beid. In de eerste plaats vraagt als punt van onderzoek 't complex van vraag stukken binnen de bestaande struc tuur van de onderneming of ven nootschap de aandacht. Het gaat o.m. om de wijze waarop naleving van nadere wettelijke bepalingen zou kunnen worden verzekerd. Vervolgens zal de machts-verde- ling tussen de organen der Vennoot schap een punt van onderzoek moe ten uitmaken zoals de positie van de Raad van Commissarissen, de rege ling van het stemrecht, de mede zeggenschap der werknemers, ei dergelijke. Ook de positie van de vakoi'gani- satie ten opzichte van de onderne ming. Tenslotte ook de vraag of de on derneming als een gemeenschap van kapitaalverstx-ekkers, van leiding gevende en uitvoerende arbeid, ook invloed moet hebben 'op de vorm geving der onderneming. Hier zal mét voorzichtigheid (aldus de minis ter) tewerk moeten worden gegaan. Hierop aansluitend is het van be lang te vernemen, hoe in financiële "bndernemingskririgen gedacht wordt over hetgeen de heer Middelhuis van de KAB, dezer dagen gezegd heeft over de bezitsvorming. Welnu in het financiële dagblad wordt over hetgeen de heef Middelhuis over de lonen en bezitsvorming heeft ge zegd, het volgende opgemerkt: „Naar de vormen geoordeeld is er natuurlijk veel verschil tussen het denken in socialistische kring (NVV) en het veel reëeler denken in de KAB-top. In het socialistische kamp denkt men aan de bezetting van de onder neming door wettelijke regeling van een drie-partij en-raad van com missarissen. Het denken in de KAB-top is be ter en diepgaander gefundeei'ddaar gaat het niet cm de macht van de arbeiders-collectiviteit in de onder neming van de individuele deelver- krijging in het aandelen-kapitaal door de ai'beider persoonlijk. Het klonk verwonderlijk van de heer Middelhuis, want hij zag de in gehouden en ondergeploegde (geïn vesteerde) winsten als bi'on voor het aandeelhouderschap van de arbei ders en niet allereerst de lonen. Deze weg zou dus te richten zijn op de etische betekenis van het ver werven van bezit". Het Financiële Dagblad gaat daar dan nog verder op in. Voor ons is het van belang te wij zen op de veranderingen welke op komst zijn. Zij zullen nog wel niet direct verwezenlijkt worden, maar men moet toch oog hebben voor de veranderingen, welke op komst zijn. Want in wezen betekent het dat het begrip proletarieër (niets anders be zitten dan zijn kroost), gaat verdwij nen en dat langzaam aan de arbei der ook mede-bezitter wordt. De socialistische richting gaat in de richting van het gemeenschappe lijk bezit, de KAB gaat in de rich ting van het privé-stelsel, mits de belangen der werknemers hierdoor niet in het gedrang komen. Deze structuele wijzigingen zullen de arbeiders nopen tot studie van hetgeen zich aan het voltrekken is. R.K. OPENBARE LEESZAAL EN BIBLIOTHEEK Paterslaan 1 Venray Nieuwe aanwinsten ROMANS: Blake N., De noodlottige zeereis. Detective. Blond G., Invasie, 6 juni 1944. Oorlogsroman. Chesterton G.K., De wijsheid van father Brown. Humoristische roman. Christie A. De man in bruine, pak Detective. Christie A., De moord op Roger Ackroyd. Detective. Cronin A.J., Dokter onder de tro penzon. Doktersroman. Dekker M„ De laars op de nek, 1939-1944. Roman spelend in Am sterdam tijdens de bezetting. Frank P., Gevecht met de nacht. Verhaal van een compagnie Ameri- VOOR EEN MODERN TELEVISIETOESTEL EN VAKKUNDIGE PLAATSING ZORGT; kaanse mariniers tijdens de Ko reaanse oorlog. Gaan E., De storm. Geestige ro man die de di'aak steekt met de Amerikaanse super-organisatie. Hlasko M., De achtste dag van de week. Verhalen. Landell O. de, De mislukte pasto rale. Humoristische roman. Mons M., De verborgen dood. De- tectiver Wyndham J., De getekenden. Fan tastisch vei-haal dat speelt in een maatschappij, enige eeuwen na een atoomoorlog. STUDIEBOEKEN: Bommeljé C., Cactussen. Braun G.Z. en J. Los. Op zoek naar het onbekende, een speurtocht door het oerwoud van de algebra. Dooraard A. den, Grieken zijn geen goden. Fehringer O., Dierentrek. Geyl P., Nederlandse figuren. Gibson G., In zoeklicht en af- weervuur. Hendrix P., Ikonen. Hoesel A.F.G. van, Kijk op men sen, voetangels en klemmen bij het beoordelen van anderen. Houter F. den, Sollicitatie brieven. Ruting J., Wat zaaien wij dit jaar? Shrader H., De slag om de hart slag. Spoerl A., Kies zelf uw auto. Thienen F. van, Acht eeuwen W.- Europees costuum. Voorbergh C., Erfenis der eeuwen. De nieuwe jongste bediende leg de zijn benen op het schrijfbureau, klaarblijkelijk zeer vermoeid na het eerste uur in zijn verse betrekking. Hij hield een passerende oudere col lega aan en zei dat de baas een vent van niks was, een opgeblazen zeepbel, die bij het eerste zuchtje wind uiteen zou spatten. Iemand die meneer was van de zweetdruppels van het personeel. Wiens dure wa gen als het ware gestookt werd met het bloed van de jongste bediende, in plaats van met benzine. De oudere luisterde verrast en enigszins uit het veld geslagen. „Hoe kom je in hemelsnaam aan die on zin?" vroeg hij verbaasd. „Dit is geen onzin", antwoordde de knaap zonder blikken of blozen, „dit is de zuivere waarheid. Die uit buiter zit daar maar in zijn privé- kantoor dure sigaren te roken. Hij wenkt en het personeel draaft. Hij ziet ons nog niet eens staan. Ik werk hier al meer dan een uur, en ik heb hem nog niet eens gezien! En kijk nou eens uit het raam. Zie de zon schijnen. Mijn vriendje gaat vandaag kamperen. En ik mag niet mee. Ik moet werken om die uit buiter nog rijker te maken". De volwassen luisteraar had zich inmiddels enigszins hersteld van de schrik. Hij keek streng en zei mop perig: „Zulke theorieën moet je maar uit je hoofd zetten. Allemaal onzin wat je daar zegt. Kuiken! Je bent nog niet eens goed droog ach ter je oren. Hou je mond!" „Kuiken?" riep de knaap geërgerd, ,man laat naar je kijken! Je bent een slome sufferd, daar! Dat jij in al die jaren nog niet in de gaten hebt wat ik een uur heb gezien. Uitslover!" Thans strekte de volwassene de hand uit, greep de jongen bij de kraag en deed wat de vader van de knaap had behoren te doen. Hij legde hem over de knie en diende hem een ferm pak slaag toe. „Daar heb je je salaris!" riep hij buiten adem na afloop van de kastijding. „En nu de deur uit, mars!" Het was namelijk de baas zelf, die de nieu we jongste bediende de deur uit werkte zoals hij in jeugdiger dagen doelpunten maakte in het eerste. In de straat surveilleerde een po litieman, en de ontslagene repte zich naar deze dienaar van Hermandad om zijn beklag te doen. „Ik kon toch niet weten dat het de baas was?" zei hij huilerig toen hij als getuige bij de politierechter moest komen. De baas stond rustig in het ver dachtenbankje. „Het luchtte beslist op", zei hij. „Zo nu en dan heeft een mens zo'n opkikkertje nodig". ,Maar dan moet u zich toch niet aan uw personeel vergrijpen", zei de i-echter streng. .Daar maak ik ook geen gewoon te van", zei de baas. „Dit is pas de eerste keer. Waarschijnlijk is het ook de laatste keer, hoewel het goed bevallen is. Hij wordt wel een goede kracht in de zaak". „Goede kracht?!" riep de rechter verbaasd, „en u hebt hem. ontsla gen!" „Jawel", zei de baas, „maar ik heb hem weer aangenomen ook. Later op de dag herinnerde ik me, dat ik mijn loopbaan precies zo ben begonnen. Alleen had ik het geluk niet tegen mijn werkgever te praten. Toen heb ik hem maar terug laten komen. En ik moet zegen, dat hij goed zijn best doet. Die grote-mensenallures gaan er een beetje af. Ik heb een hekel aan slijmerige jongens. Deze redt zich wel". „Laten we er maar niet langer over praten", zei de rechter. „Tientje boete". van 23 juli 1910 De heer Th. de Ponti, uit Oirlo, thans onderwijzer te Maashees, slaagde te Arnhem voor hoofdonder wijzer. In een vergadering van de R.K. Volksbond, besprak men wederom de oprichting van een coöperatieve broodbakkerij en levensmiddelen zaak. Het bestuur verklaarde uit drukkelijk een dergelijke coöperatie niet te steunen. De leden Lenssen en Vervoort me nen, dat zij toch 't recht hebben, om daarvoor te werken en op andere plaatsen te informeren en begrijpen niet, waarom de geestel..adviseur en bestuur zo'n coöperatie tegenwer ken. Het lid van den Berg zou de bak kers laten inschrijven en die dan 't goedkoopst brood levert, aan alle leden van de Volksbond te laten le veren. Ook werd gesproken over coöpe ratief aankopen van steenkolen. Uit de ervaringen hiermee het vorig jaar opgedaan, heeft het bestuur beslo ten zich hiermee niet meer te be lasten. Willen andere leden dit doen. hun is dit goed, maar niemand had hier idee voor. van 20 juli 1935 Een vrouw werd aangehouden, die onder bedriegelijke voorwend sels bij de kloosters alhier geld trachtte los te krijgen. De lijst der inrichtingen die op de kermis-» te Venray standplaats hebben, bevatte o.m.: L. Janvier, stoomcarroussel en lunapark; Riozzi, bioscooptheater; J. vd. Vorst, lucht- schommels en draaimolen. - Op 15, 16 en 17 sept. wordt te Venray de tweede Noord-Limburgse Land- en Tuinbouwtentoonstelling gehouden. De eerste tentoonstelling werd alhier gehouden in 1925, even eens als nu op het sportterrein aan de Leunseweg. Bouwvergunning werd verleend aan M.H. Stevens te Oirlo, voor het bouwen van een schuur; aan B. van der Sterren te Oirlo voor het bou wen van een boerderij; aan L.M. v. Soest te Oostrum voor het bouwen van een woonhuis. Als extra-reclame werd aange boden 1 pond fijne koffie in 1 bus, 3 pond koekjes of 3 pond speculaas samen voor 1 gulden. In september vangen de lessen aan de Mater Amabilisschool en de Jongeren cursus weer aan en is er thans gelegenheid zich hiervoor een dezer cursussen op te geven. U weet, dat de Mater Amabilis school zich richt tot alle meisjes vanaf 17 jaar eix ouder, zonder on derscheid van rang of stand. Het programma van deze school wordt uitgewerkt gedurende drie ja ren en wel van september tot mei, 2 avonden in de week. De cursisten krijgen zowel theo- retische__als practische lessen zoals kindervoeding, godsdienst, opvoed kunde, medische raad, smaakont- wikkeling, woninginrichting, koken en naaien, sport en zang. Belangi-ijk zijn ook de excursies, feestavonden en niet te vergeten de jaarlijkse schoolreis en het kam peren. In de zomermaanden kunnen zij zich aansluiten bij verschillende clubs o.a. zwemmen, volley, toneel of fietsclub. De Mater Amabilisschool is geen school in de strikte betekenis van het woord, doch zij wil het meisje een practische vorming geven om haar te helpen een juiste houding te bepalen voor haar toekomstige taak als huismoeder. De jongeren-cursus in Venray Voor de meisjes van 15 en 16 jaar is er één middag in de week en wel op dinsdag ook gelegenheid een cur sus te volgen onder de naam JON GEREN CURSUS. Deze cursus wordt

Peel en Maas | 1960 | | pagina 1