Vriendenkring van de
Medische Missiezusters.
de politierechter
Uit Peel en Maas
Geestelijk artikel
Van dorps-idyle
naar wereldzondag
deTfL£Y\S/E specialist
Tips voor de zomer-vakantie
Zaterdag 28 mei 1960 No. 22
EEN EN TACHTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY WFFïtFTAn VOOR VPNRAY FN OMSTRFKFN ADVERTENTIE PRUS 8 ct. per msa. ABONNEMENTS-
rROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1506.52 VV GUlrtDitrl U V Wv/I\ V GIN AViHk I GIN UiViO 1 PRIJS PER KWARTAAL f 1.40 (buiten Venray f 1.60)
Vandaag aan de dag weet ieder
kind van de lagere school, dat 2/3
van de mensen te weinig voeding
krijgt en dat ongeveer de helft ziek,
althans niet gezond is. Het is hart
verwarmend te zien hoe onze lagere
school-jeugd van alles aanpakt om
het leed van mis- en minderbedeel
den te verhelpen en we mogen ge
rust verwachten, dat met deze jeug
dige welgezindheid een blijvend
goed voor de wereld gewonnen gaat
worden.
Intussen weten alle christenen,
groot en klein, oók, dat zelfs de bes
te verdeling van de beschikbare
goederen, gesteld dan dat zo'n ver
deling mogelijk zou zijn, toch altijd
nog maar een beperkte waarde heeft
als deze verdeling niet door echte
christelijke broederliefde geïnspi-
reerden gedragen wordt.
Zij die daar in de missielanden
dreigen te verkommeren, zijn niet
alléén geholpen, indien wij iets van
onze rijkdom schenken.
We gunnen onze medemens toch
nog iets meer dan gezondheid en
werelds geluk. We moeten zorgen,
dat hij in en door zijn menswaardig
menszijn zijn grootste mogelijkheid
bereikt in en na dit leven.
Gelukkig kunnen wij hem daarin
helpen.
Dit is nu ook precies de reden van
bestaan van 't medisch missiewerk:
de mensen helpen gezond, gelukkig
en gelovig worden.
We kunnen de mensheid helpen
brengen op de weg van het geluk,
als wij Gods liefde, die in onze har
ten is uitgestort willen beamen in
en door onze liefdedaden tegenover
onze broeders; wij mogen hen medi
cijnen en voeding, kleren en behui
zing, ja ook kunstmest en landbouw
werktuigen geven, maar vanuit een
christelijke houding.
In onze liefdedaad moet het beeld
van Christus doorschemeren, moet
de grote Mensenheler te herkennen
zijn, en ook wij van onze kant heb
ben in alle mensen het beeld van
onze Verlosser te erkennnen of te
verhopen.
WAT GAAN WE NU DOEN?
In Venray is dit geen probleem.
Men wil er voortzetten wat begon
nen is. Men wil met name oók de
Vriendenkring van de Medische
Missiezusters in stand houden en
uitbreiden.
Het bestuur en comité van deze
Vriendenkring rekenen daar ook op
en hebben hun jaarlijkse aktie voor
bereid.
Men kan echter niet liefhebben in
het luchtledige en zelfs niet in de
lucht zonder meer. We willen, al is
het dan maar symbolisch, een ge
sprek aanknopen met onze broeders
in nood.
De Medische Missiezusters bemid
delen hiertoe en pleiten voor de zie
ken en jonge moeders:
in Rangoon (Burma), in Palombe
(Nyassaland), in Pendjua (Kongo).
In Rangoon is een ziekenhuis in
aanbouw; de eerste steen is drie
maanden geleden gelegd. Tot liefde
volle zorg voor de mensen, staat er
op gebeiteld.
Inmiddels werken er 8 zusters in
'n geleend huis. Daarin is 'n kraam
kliniek en een kleinere ziekenafde
ling ondergebracht, maar het groot
ste werk is de polikliniek en de
melkuitdeling.
Toen een nieuw-aankomende zus
ter 's nachts om half 4 de plaats van
bestemming bereikte, ontwaarde ze
vóór het huis een rij van bekers,
koppen, pannetjes en kannetjes als
Vertegenwoordigers van de melk-
lustigen, dié zich een plaats in de rij
van de volgende morgen veroverd
hadden. In heel Burma was tot dus
ver geen katholieke gezondheids
zorg.
Denken we aan de behoeftige, zie
ke, zwakke, dikwijls zo heel fijn
besnaarde mensen van Rangoon.
Te PALOMBE (Nyassaland) was
een bonenveld. De bisschop schonk
dat aan de Medische Missiezusters,
kunnen bouwen; er kwamen ook
opdat ze er een ziekenhuis zouden
nog ettelijke duizenden bouwstenen
bij en een gift van een sympathise
rende instantie. Vijf Medische Mis
siezusters zijn dezer dagen in een
noodgebouw met een polikliniek en
een kinderafdeling begonnen. Be
gonnen - dat is eerst schoonmaken
en inrichten, en ondertussen de al-
ler-eerste patiënten verwelkomen.
Het volk, buiten de enkele grote
steden, is nog erg achter; maisveldje
hut en geit zijn hetzelfde als eeuwen
her.
De medische missiepost in PEND
JUA (Kongo) is minder jong dan die
van Rangoon en Palombe, die in
1959 startten. Pendjua werd in '57
opgericht, aanvankelijk uiterst pri
mitief, met een polikliniek onder 'n
bladerdak en de rest navenant.
Maar er kwam moederschapszorg
en een jaar later een stenen kraam
kliniek en een ziekenhuis met 40
bedden. Hier in Pendjua hebben de
Medische Missiezusters van Imsten-
rade op Paaszaterdag j.l. voor het
eerst een medezuster in de missie
door de dood verloren. Zr. Jacinta
Pouwels was er de verpleegster
vroedvrouw en de overste van de
zusters; ze was 36 jaar oud. Hier
volgt de reactie van een zwarte
dorpsgenoot, die sprak bij het open
graf:
„Zuster Jacinta, u bent hier naar
Kongo gekomen om ons te helpen.
Wij hebbén u blij begroet. U hebt
uw werk op uw best verricht. Zie,
u hielp vrouwen bij het baren, u
ging zelfs de hutten van de Bat-
wa's binnen. Ook bij regen en
onweer zag men u binnenkomen
voor het werk. Was u aan het
slapen, dan riep men u: „Mama,
kom". Was u een brief aan het
schrijven, dan riep men weer:
„Mama, kom", en als kleine kin
deren werden we geholpen door
uw hand".
„Uw werk was hier altijd 't werk
van de grootmoeders. Zo komt het
dat alle mensen u noemen: „Nko-
ko Jacinta" (nkoko voorouder).
Ikomboloka (rechtop vooruitlo
pende) wij danken u".
„Ziet, nu laat u ons achter, onze
vrouwen die zwanger zijn, onze
kinderen die ziek zijn, wie zal ze
nu helpen? Vandaag heeft God
u geroepen. We hebben alles ge
daan om u te redden-gebed,
woorden, zelfs de zegeningen van
de Ekonda, maar alles was ver
geefs. De naam des Heren zij ge
prezen. Vaarwel, Mokonzi (mees
teres). God geve u de eeuwige
rust in de hemel".
Is dit niet sprekender dan alle sta
tistieken, jaarverslagen en kranten
artikelen, over een werk, dat van
óns allemaal is. Hier is een chris
telijke taakverdeling, waarbij het
werk van de vrienden van de Me
dische Missiezusters lang niet zo
maar hulpwerk is.
Dankbaar voor wat in Venray al
gebeurd en gedaan is voor het Me
dische Missiewerk, rekenen bestuur
en comité van de vriendenkring der
Medische Missiezusters op de trouw
van alle oude vrienden en de toetre
de van vele nieuwe.
„Edelachtbare heer rechter, u kèn
mijn niet veroordelen", sputterde
opa met krassend geluid. "Ik ben
méér dan onschuldig. Als mijn zoon
mij uit kinderliefde een konijn geeft,
dan zou ik een hond zijn om dat te
weigeren. Zoiets mag je als ouder je
kind niet aandoen".
Nu trad de zoon naar voren. "Ik
heb eerlijk geen straf verdiend,
edelachtbare", zei hij. ,,'t Is zoals
mijn vader zegt. Als ouder mag je
een geschenk van je kind niet wei
geren. Bovendien kon ik nergens
aan zien dat de konnijnen gestolen
waren".
En tenslotte kwam de kleinzoon
aan de beurt. „Ik lust geeneens ko
nijnen", riep hij. „Je kunt er mij de
deur wel mee uitkrijgen. Ik heb er
geen hap van meegehad ook".
De drie onschuldige geslachten
stonden eensgezind voor de groene
tafel hun vrijspraak te bepleiten. Zij
waren overigens niet zo onschuldig
als zij beweerden. Met elk van de
drie had de x-echter al enkele malen
eerder kennis gemaakt.
Het begin van deze zaak lag bij de
kleinzoon, die geen „k'nijn" lustte.
Er woi'dt wel eens beweerd, dat
diefstal voortvloeit uit hebzucht,
maar dat gaat in dit geval niet op.
Op een nacht ging de kleinzoon
uit wandelen. Hij kwam enkele uren
later terug met drie tamme konij
nen. Het was vier uur die ochtend
toen hij zijn vader wekte met het
verzoek de buit zo gauw mogelijk
in de pan te laten verdwijnen.
Vader zag geen kans met zijn ge
zin de drie konijnen voor het aan
breken van de dageraad op te peu
zelen. Om half vijf was hij bij opa.
Of opa als ontbijt een konijn wenste.
Het was een cadeautje van klein
zoon. Opa wilde wel. Hij sprong zijn
bed uit en haastte zich het konijn te
slachten. De vader repte zich naar
huis om de beide andere panklaar
te maken.
De politie echter vertoont soms
een vei'bazingwekkende activiteit.
Zo ook in dit geval. Midden onder
't konijnenontbijt keek de verbali
sant door het openstaande raam
naar binnen. De zoon sprong op en
riep: „Ik lust geen k'nijn!"
Meteen zag ook de vader de agent.
Hij schreeuwde: „Bij opa moet je
wezen, maar bij mij niet!" En tege
lijk wierp hij met kracht het venster
dicht.
De politieman ging terecht enige
achterdocht koesteren naar aanlei
ding van deze begroeting. Hij waar
schuwde de postcommandant. Deze
krabde zich achter het oor. Vijf mi
nuten later zaten vader en zoon op
het politiebureau met de restanten
van twee konijnen voor zich op ta
fel. Na enige tijd voegde een mop
perende grootvader zich bij hen.
In zijn woning had men alleen nog
wat afgekloven botjes gevonden en
een konijnevel. Blijkbaar houdt opa
van opschieten. De drie betuigden
met gloed hun onschuld. Maar de
politie bleef achterdochtig. Het is in
ons land geen gebruik in de och
tendstond konijnen te verorberen.
Nog was het verhoor gaande, toen
twee konijnenfokkers buiten adem
kwamen aanhollen, om aangifte te
doen van de vermissing van hun
lievelingen. „Daar staan ze", zei de
wachtmeester, terwijl hij op de
schaal met afgekloven botjes wees.
„Niemand kan bewijzen dat ik in
die hokken ben geweest!" riep de
kleinzoon nog bij de politierechter.
Maar het baatte hem niet. De rech
ter achtte alles bewezen.
Vader en zoon kregen elk twee
weken voorwaardelijk. De zoon
moest bovendien ruim zeventig gul
den schadevergoeding betalen aan
de benadeelde konijnenfokkers,
maar daar stond tegenover, dat zijn
vader er twee tientjes boete bij
kreeg. Opa kwam er af met dertig
gulden boete.
„De volgende keer sla ik hem met
het konijn om de oi'en, de stomme
ling", siste hij.
van 4 juni 1910
- Door de hagelverzekering afd.
Venray werd dit jaar voor f 110.000
verzekerd, tegen f 94.000 vorig jaar.
- Onze beide fanfare's nemen
morgen deel aan het festival te
Wanssum.
Aan het festival bij gelegenheid
van het 50-jarig bestaan der fanfare
Euterpe nemen 29 gezelschappen
deel op zondag 3 juli a.s.
Voor het bouwen van een
woonhuis met stalling enz. op den
Heuvel voor de heer H. Trynes, was
laagste inschrijver Louis Wijnhoven
met ƒ1.510 zonder bijlevering van
stenen.
Het bouwen van een woning
voor Gooren, Boshuizen, werd aan
genomen door Claassen en Lichte-
veld te Overloon voor 906.
van 1 juni 1935
Het echtpaar L. de Bruyni-
Goemans Leunseweg alhier, her
dacht zondag hun 50-jarige echtver
eniging.
De nummering van de lijsten
der canditaten voor de gemeente
raad is als volgt:
1. Stoot e.a.
2. Houben e.a.
3. van Boven e.a.
4. Pubben e.a.
5. van Rhee.
Voor het deelnemen aan het
festival en concours bij gelegenheid
van het 75-jarig bestaan van ons
muziekgezelschap hebben 25 gezel
schappen ingeschreven. Voor deel
name aan het concours negen.
Het circus van Bever gaf al
hier een drietal voorstellingen.
Een 23-jarige knecht alhier
werd door de Rechtbank te Roer
mond vrijgesproken van het hem
ten laste gelegde feit, dood door
schuld.
De grote zuivel-exportvereni-
gingen hebben de uitvoer naar
Duitsland moeten stopzetten, daar
zij niet voldoende garantie kunnen
krijgen voor de risico's van beta
ling.
ONS LEVENSDOEL IS GEEN
RUIMTEVAART
Tegenwoordig gaat om de paar
weken een raket de hemelruimte in,
die een of andere satelliet naar de
maan of de zon of rond de aarde
stuurt. Of men al zo ver is dat men
een mens omhoog kan sturen, ik ge
loof het niet.
Wat die Russen precies uitvoeren
met hun laatste satelliet, waarin een
pop zou zijn aangebracht, is onze-
kex\ Een Engelse Professor meent
uit de satelliet een menselijke stem
te hebben gehoord, die een geluid
liet horen als Donald Duck.
Ik neem U even mee naar 't beeld
van de mens, die de ruimte ingaat,
om die opstijgende mens te stellen
naar de ten hemel opstijgende
Christus. r
Wat een poehah over de ruimte
vaart van de gewone mens in verge
lijking met de indrukwekkende,
maar zo volmaakt simpele en na
tuurlijke opstijging van Christus bij
Zijn Hemelvaart.
„Ruimtevaart" en „Hemelvaart"
betekenen voor ons moderne men
sen twee levensbeschouwingen.
In de enorme belangrijk geachte
gebeurtenissen rond de ruimtevaart
openbaart zich de naar technische
vervolmaking strevende mens. De
ruimtevaart vormt de uiting van zijn
wil de schepping te beheersen en de
geheimen van het buiten aardse te
ontdekken. Wie de situatie scherp
overziet komt tot de conclusie, dat
de mens eigenlijk zo weinig weet en
ook zo weinig kan, ondanks de op
zienbarende ontdekkingen.
Ten tweede valt daarbij op, dat de
enorme wil om de techniek te be
heersen geen enkele hogere bijbe
doeling openbaart. Integendeel de
mens verdiept zich zo in het tech
nische, dat hij de grote lijn, die er
achter zit, het Mysterie verborgen en
tegelijk zich openbarende God een
voudigweg over het hoofd ziet.
Stelt de Hemelvaart van Christus
daar tegenover. Geen gezeur over
technische problemen, geen opge
wonden triomfen over een geslaag
de reeks exploisies, geen angstig af
vragen, welke nieuwe tegenslagen
nu weer aan de orde komen. Niets
daarvan. In alle eenvoud vertelt
Christus om te gaan naar de Vader,
de Drie-ene God. Hij zegt ons een
plaats te gaan bereiden daar in de
hemel.
De bovennatuur is immers zo
simpel, zo zonder complicaties, zo
zonder tegenslagen of moeilijkhe
den. En hij gaat. Een wolk onttrok
hem aan ons gezicht.
Volgens mij toont deze tegenstel
ling uit het moderne leven hoe re
latief onbelangrijk de ruimtevaart
is, omdat zij ons niet losmaakt van,
maar meer bindt aan het grijpbare
en het stoffelijke. Daarentegen tilt
de Hemelvaart ons boven de stof.
En daarmee ook brengt zij de mens
naar het plan waartoe hij wezenlijk
bestemd is.
„Indien ge aan Christus toebe
hoort en door Hem verlost zijt, zo
zegt Paulus, dan zij uw verkeer in
de hemel". Dus niet in de Ruimte!
20.000 jonge boeren uit de hele
wereld naar Lourdes
De belangstelling van de jonge
boeren en boerinnen is in een paar
jaar tijd uitgerekt van het dorp,
waarin zij wonen en werken, naai
de wereld.
Of, zoals Theo van Steen, direc
teur van Ons Erf, zei: van dorp
idylle tot wereldzorg. Een overtui
gend bewijs hiervoor vormt het in
ternationale congres, dat de inter
nationale organisatie der katholieke
boeren jongeren van 27 en 29 mei in
Loui'des organiseert.
Deze week zijn meer dan 700 jon
ge katholieke boeren en boerinnen
uit ons land naar Lourdes vertrok
ken om daar deel te nemen aan dit
congres, waarin de KNJBTB een
heel stuk van voorbereiding heeft
zitten.
In een persconferentie een paar
dagen voor het vei'trek hebben Theo
van Steen en de Limburger Jean
Kierkels uitvoerig verteld hierover.
Het wordt een massaal congres
met veel meer dan 20.000 deelne
mers uit 23 taalgebieden in West-
Europa, Afrika, Zuid-Amerika jen
Australië. Het wordt een ontmoe
ting tussen de „rijke" jonge boeren
en boerinnen van West-Europa en
hun arme collega's uit de ondei'ont-
wikkelde gebieden in tal van an
dere landen.
Zij zullen gezamenlijk spreken
over de honger in de wereld, een
ondei*werp van verschrikkelijke ac
tualiteit. Zij hebben de grootste des
kundigen uitgenodigd om de con
gressisten verantwoox-d voor te lich
ten.
Namen als Dr. Werner Pank, Prof.
Josue de Castro, voorheen direc
teur van de Wereldvoedselorganisa
tie, en Mgr. Ligutti, de waarnemer
van de H. Stoel bij deze organisa
tie, zijn namen in de internationale
wereld.
Dat dit congres mogelijk is en dat
er honderden vertegenwoordigers
zullen zijn uit de onderontwikkelde
gebieden van Afrika, Azië en Zuid-
Amerika is op zichzelf reeds een
daad van solidariteit. Wij herinne
ren ons allen de succesrijke Koren-
aar-actie, welke 43.000 opbracht.
Met dit geld is de deelneming van
enkele tientallen jongeren uit Afri
ka en de Philipijnen aan het con
gres mogelijk gemaakt en bovendien
nog een verblijf in Nederland van
een half jaar.
De andere jonge boeren- en
boerinnenorganisaties in West-Euro
pa hebben hetzelfde gedaan, zodat
de onderontwikkelde gebieden ver
tegenwoordigd zijn door meer dan
250 congressisten in Lourdes. Dit zal
het gesprek eens zo vruchtbaar ma
ken. Vruchtbaar dan vooral in die
zin, dat het congres gemakkelijker
tot positieve resultaten zal komen,
op het terrein der hulpverlening.
Dat de bereidheid daartoe bij de
jonge boeren en boerinnen al lang
aanwezig is, bewijst de uitzending
van KNJBTB naar de missie, waar
zij al uitstekend werk doen.
Het congres van drie dagen wordt
voorafgegaan door een bedevaart
van drie dagen, want zo zei Theo
van Steen de bedevaart hoort er
beslist bij. Wij moeten gaan in dee
moed want wij gaan met vuile han
den. Wij in Europa hebben mede
schuld aan de honger in de wereld,
die wij nu helpen bestrijden.
Nog op andere manier zal de we
reldeenheid der jonge boeren en de
plattelandsjeugd worden gedemon-
TEL. 1070
Frankrijk, met name Pargs en voor velen is dat Frankrijk com
pleet en de Rivièra, zgn al tientallen jaren het reisdoel ge
weest van velen. Met recht, want in Parijs ging voor menigeen de
wereld open en aan de azuren kust, de Cöte d'Azur, vond men de
zon en het klimaat, waarmee de Nederlander zo schriel bedeeld
wordt. Wat lange tijd voor de upperten gereserveerd was, kan nu
door iedereen genoten worden, want afstanden tellen niet meer
en de kosten zijn niet onoverkomelijk.
III.
PARIJS
Per trein en per autocar brengt
men er U snel naar toe en beide mo
gelijkheden hebben arrangementen
die verbluffend veel geven voor ver
bazend weinig geld. Betrekkelijk dan.
aan het handje van goede leiding
krijgt men een globale indruk van
de wereldstad, neen, deze wereld op
zich, en men kan er van goede ver
zorging en onderdak verzekerd zijn.
Wie het avontuur niet schroomt
en wie liever op eigen gelegenheid
ronddwaalt, behoeft heus niet ver
loren te lopen of erg duur uit te zijn.
Natuurlijk, men moet een beetje
van wanten weten, liefst toch wel
wat Frans kennen, en uit zijn ogen
kijken.
Inlichtingen kan men hier in Ne
derland inwinnen bij de Franse Toe
risten Service (F.T.S.), Rokin 128,
Amsterdam tel. 020-32252, die alge
mene gegevens verschaft of bijzon
dere als U daarnaar vraagt. Weet
men niet een beetje de weg in Parijs,
dan doet hij goed van te voren een
hotel te reserveren, desnoods voor
één nacht, dan kan men, als men er
eenmaal is, wel verder zien. In
ieder geval is men dan de eerste
nacht onderdak. Ook kan men het
er op aan laten komen en zich in het
Gare du Nord wenden tot de Hos-
tesse de Paris, die gaarne voor U 'n
hotel opspoort, als U haar de klasse
en het arrondissement opgeeft. Pen
sions zijn goedkoper dan hotels, zo
als overal, maar begin met een ho
tel, als U tenminste geen pension
adres door vrienden of kennissen is
doorgegeven.
Reis per bus en per goedkope mé
tro (koop een carnet van 10 ritten;
dat bespaart U 30%) en eet in de
kleine restaurantjes.
Het menu hangt buiten, zodat U
kunt zien wat het eten U zal kosten,
evenals de wijn. Bent U geen held
in Frans, houdt het dan op „prix
fixe", dan weet U precies waar U
er mee af bent. Gun U de luxe om
eens bij café de la Paix, Les Deux
Magots of ander beroemde café's te
gaan zitten, maar onthoudt, dat op
de kleine terrasjes van een artisten-
of studentencafé de wijn en de kof
fie even elkker en veel goedkoper
zijn. Ook in de cafetaria's kunt U
goedkoop, maar niet zo gezellig,
eten. Ga niet naar de Gi-ote Opéra
als U geen frontplaats wilt betalen,
want dan ergert u zich maar. Ove
rigens hebt U de keus uit tientallen
theaters, honderden bioscopen en al
lerlei gelegenheden om Uw avonden
en nachten door te brengen.
BUITEN PARIJS
Maar ook buiten Parijs vindt men
Frankrijk, zelfs verder dan Versail
les en Fontaineblau!
De kunstliefhebbers, die in Parijs
kunnen zwelgen in oude en nieuwe
kunst, vinden elders de kathedralen,
de 50 kastelen langs de Loire, de
plaatsen-als-monumenten (Avignon,
Kocamadour, Carcasonne, e.d.), het
schone, landelijke Bretagne en Nor-
mandië (zo zwaar getekend door de
invasie) en de onvolprezen Rivièra.
De zon-expres brengt U daar naar
toe, maar ook weer talloze reisbu-
streerd, namelijk in enkele massale
spelen.
De Franse jeugd speelt een spel,
waarin een armoedig Zuid-Ameri
kaans gezin wordt voorgesteld. Met
de bekende Limburgse artistieke in
slag heeft Jean Kierkels voorts een
spel geschreven van klank en licht
over het lijden van Christus. Dit
spel zal met goedkeuring van de
bisschop van Lourdes en met mede
werking van technici van Philips
opgevoerd worden in de reusachtige
ondergrondse Pius X-basiliek van
Lourdes.
24 mei vertrekken drie treinen
uit Nederland naar Lourdes.
De geestelijke leiding berust bij
Mgr. C. Kramer OFM, de uit China
verdreven bisschop van Luanfu. 1
juni komen de 1730 Nederlandse
jonge boeren en boerinnen terug.
Over hun ervaringen in Lourdes
zal de KRO reportages geven.
reaux en natuurlijk het vliegtuig.
Klassieke namen zoals Nice, Men-
to, Juan les Pins, Beaulieu, Saint
Raphaël, schieten U te binnen, met
nog zo veel andere. U kunt daar te
recht in hotels, pensions, bungalows,
campings, al naar gelang Uw beurs
of ambities. Voor vele duizenden
gaat hier jaarlijks een di'oomvacan-
tie in vervulling.
Toeristenkaart en pas (mits niet
langer dan 5 jaren verlopen) vol
staan als grensdocument. Automo
bilisten doen goed inlichtingen in te
winen bij KNAC of ANWB. Wie op
eigen gelegenheid naar Zuid-Frank
rijk gaat, moet er wel op rekenen,
dat logies en eten daar duur zijn.
SPANJE
De laatste jaren is het bezoek van
toeristen aan Spanje met sprongen
omhoog gegaan. Standplaatsreizen
worden steeds meer gearrangeerd
en ook de mogelijkheden voor
„zwerfreizen", waarbij de comforta
bele autocars de reizigei's van dag
tot dag honderden kilometers in dit
grote land verplaatsen, nemen elk
jaar toe. Het land ligt ver weg.
Reist men per bus, dan is men
drie dagen kwijt voor men de
Spaanse grens gepasseerd is.
Geen nood, het vliegtuig brengt
ook hier redding en de drie dagen
worden tot een halve dag geredu
ceerd. Vijf dagen bijna kan men nu
langer profiteren van de kostelijke
zon aan de Costa Brava, de Costa
del Sol of op Mallorca, en sinds en
kele jaren ook al op Ibiza.
De zwervers op eigen gelegenheid
vindt men ook in Spanje, maar in
het algemeen reist men toch liever
per autocar of per vliegtuig. Diep
geniet men van de mooie steden,
haar kunstwerken en gebouwen, van
de Spaanse folklore, de dans, de
fiere mannen en zwartogige vrou
wen, van de woeste natuur in de
bergketens, van de blauwe zee langs
de kust; men wordt geïmponeerd
door rotsige hoogvlakten en sombere
ravijnen en geniet of walgt van de
stierengevechten; men vraagt zich af
hoe zoveel rijkdom naast zoveel ar-
moed kan bestaan. Men geniet van
de goede wijnen en mijdt de olijf
olie (de rode wijn is een goed tegen
gif evenals ruim broodgebruik); ge
niet van de vele visschotels en scho
tels van geheimzinnige samenstel
ling; men experimenteerd lachend
met de tuitkannetjes wijn en laat
zich verrassen door de kracht van
de Aniz del Mono.
Kortom, men geniet overvloedig
en krijgt overal veel zon toe. Die in
het binnenland, in de hete zomei"-
maanden, wel eens kan tegenstaan,
maar die aan de kust steeds wel
kom is.
Treinreizen in Spanje zijn niet
voor iedereen aantrekkelijk. Voor
alsnog is men dus het best af met
reizen volgens arrangementen, hetzij
per trein naar Spanje en dan verder
met de autocar, hetzij per vliegtuig
heen of terug, of vice versa. Er zijn
allerlei mogelijkheden.
BADPLAATSEN
Langs de Costa Brava rijzen de
hotels als paddestoelen, maar dan
van het reuzesoort, uit de grond. De
gemoedelijke vissersplaatsjes, met
hun eigen sfeer, raken er door in de
verdrukking, maar ze zijn er nog,
gelukkig! Sitges, Calella e.d. komt
men in elk prospectus tegen. (En
ginds natuurlijk de buurlui!)
Wie iets van de oude sfeer wil
proeven, kan het misschien beter
iets zuidelijker zoeken, aan de Costa
d'Oro (de Gouden Kust) en het bij
voorbeeld houden op Calafell, een
typisch oeroud stadje, 60 km van
Barcelona en Tarragona, waar ook
modem ingerichtehotels te vinden
zijn. En zo zijn er wel meer nog niet
al te zeer „vertoeristiseerde" kust
plaats j es.
Men vergelijke de prospectussen
van diverse reisbureaux en bepale
dan zijn keuze. Die keuze is groot
genoeg. Vele „zwerfreizen" maken
éen ruime omweg door Portugal en
andere gunnen hun deelnemers een
tweedaags verblijf in Tanger, waar
men het Oosten, toch weer geheel
andei's van sfeer dan Zuid-Spanje,
kan leren kennen.
Maar niet iedereen heeft voldoen-
