Hel begon in september. WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN De lamme kwam pas later tot inkeer Voor de politierechter Ingezonden Wat 'n water, wor vader! Uit Peel en Maas Zondagsdienst huisartsen Zaterdag 19 september 1959 No 38 TACHTIGSTE JAARGANG i-'.Wi "EEN RIJK BEZIT f ONDERVINDT KLEDING WINT 'T PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE FIRMA VAN DEN MUNCKHOF GROTESRAAT 28 VENRAY TELEF. 1512 GIRO 150652 per m.m ABONNEMENTS- .40 BUITEN VENRAY 1.60 Met genoegen vervolgen wij hierme de het verhaal om de bevrijding van Venray zoals dit destijds gepubli ceerd werd iri het Slotnummer van „De Zwijger". De vele gunstige re- actes die binnen kwamen na 't ver schijnen van het eerste gedeelte in ons nummer van vorige week, heb ben ons gesterkt in de overtuiging dat het goed was om vijftien jaar na de bevrijding deze geschiedenis nog eens te publiceren, ter herinnering en ter lering.... II En weer zakte de stemming, moe deloosheid kreeg de overhand, kwa men ze dan nooit Ja ze zouden komen, maar zo ge heel anders dan wij verwachtten. DE EERSTE GRANATEN Het was 30 sept., toen 's avonds om half zes 20 Britse bommenwer pers de Duitse artilleriestellingen op 't terrein van St. Anna bombardeer den. Een verschrikkelijke verwoes ting onder de gebouwen werd aan gericht, met de Duitse stellingen werd een groot deel van St. Anna volkomen vernietigd, 15 doden onder patiënten en verpleegsters! Dit was de oorlog, de eerste ver nielingen en slachtoffers, daarmee zouden wij onze vrijhed moeten ko pen. De avond viel in, een drukken de stemmng, een sfeer van onheil lag over Venray, want overal maakten de Moffen stellingen, stelden lucht afweer op, terwijl in het donker de Tigertanks door de straten kletter den op weg naar Overloon. Daar moesten ergens de Engelsen zijn, niemand wist het precies. Het was 's avonds half negen, toen plots een akelig gierend geluid uit de verte aankwam, steeds sterker werd, en plots ophield met 'n ont zettende ontploffing. Wat was dat, granaten? Die eerste angst die je bijna doet verstijven, maar waarna je onmid dellijk als 'n automatische machine je bukt, ergens tegenaan gaat liggen, als maar iets is, dat een gevoel van veiligheid geeft. Voor de een is het de tafel, voor de ander de hoek van de kamer, als je maar in elkaar er gens onder of tegen aan ligt! De ene slag volgde na de andere, plots was het stil, ijselijk stil. De eerste granaten waren gevallen, waar ze vandaan kwamen wist nie mand, want het front was nog ver weg. Het is een vreemde gewaarwor ding, je denkt ieder keer, dat deze granaat voor jou bestemd is, maar akelig huilend gaat ie over je heen. Naarmate er meer komen, werd je „frotzintuig" wakker, aan de hoogte van de fluittoon weet je dat de gra naat dichtbij of verder weg neer ploft. En uiteindelijk wordt je er ge heel mee vertrouwd, hoewel 'n ge voel van onveilgheid en gevaar al tijd blijft. Altijd blijf je gespannen, voortdurend ben je op een nieuw salvo geconcentreerd en het dicht slaan van een deur kan je tegen de grond doen slaan van schrik. Dat waren dus de eerste granaten en daarmee werd het kelderleven ingeluid. Bijna niemand voelde zich meer veilig 's nachts bovengronds en zo werden de kelders als slaap plaats en later ook als woonplaats geïnstalleerd. VENRAY TOEVLUCHTSOORD VOOR EVACUEES De strijd bij Overloon naderde zijn hoogtepunt. Vanuit het Venrayse gebied brulden, loeiden de Duitse nebelwerpers, een der meest ge vreesde mortieren voor de Tommys. Juist van deze „sobbing sisters" of „moaning minnies", zoals onze be vrijders hen later noemden, waren uiterst angstaanjagend en gevaarlijk. De Duitse nebelwerpers, elec- trisch geladen mortieren met 8 vuur monden, schoten vanaf St Anna hun salvo's op Overloon. Doordat in een razend snel tempo achtereen 8 gr&naten afgevuurd worden geeft het geheel een geluid van een loeiende en brullende leeuw, die ijselijke honger heeft. Ook het geluid van een loeiende koe, benadert de „muziek" van de nebelwerper! Voortdurend cirkelden de dubbel- staartige Lightings, de smalle Spit fires en Hurricanes over het front en het Dutse hoofdkwarter Venray. De ene Typhoonaanval na de andere volgde op de bossen bij Overloon. De Duitsers, die kostte wat kostte, hun goed te verdedigen linies wilden houden, dreven de bevolking van de in het front gelegen plaatsen eruit, die van Overloon, Vierlingsbeek, Maashees en Holthees. Onder granaatvuur en voortdu rend gevaar beschoten te wordeh door de duikende Typhoons, trokken de vluchtelingen voort. Slechts wei nig mochten zij meenemen. Waar zij heen trokken interesseerden de mof fen niet, in zwei Stunden heraus, dat was alles! Zo boden de wegen naar Venray in die eerste octoberdagen de meest verschrkkelijke stoet die ik ooit ge zien heb. Mensen met kruiwagens, volbeladen met dekens en koffers, handkarren met allerlei bagage. Veel waren er ook die enkel een zwaar koffer droegen; gelaten én willoos sjokten zij voort, af en toe omkij kend naar hun dorp, waar de hemel reeds rood getekend was. Dit leek mij de ergste verschrik king: liever gebleven in die hel van granaten bij elkaar, dan in het zicht der bevrijding verdreven te worden van datgene, waar je je gehele leven aan gewerkt hebt. Alles ten prooi te zien aan plundering en vernieling! Nooit zal ik vergeten de uitdruk king van de oude man van 70 jaar, een Overloonse boer, die wist, dat zijn zoons heimelijk gebleven waren: „zij zullen ons goed beschermen". Ja er waren van die onverschrok ken kerels, die zich in de grond in groeven en twaalf dagen leefden van veldwortels, tot de moffen hen ont dekten en hen naar Venray stuur den. Zo werd Venray naast het cen trum der Duitse verdediging tussen corridor en Maas, toevluchtsoord voor al de verdrevenen uit de dor pen, die onmiddellijk in de frontlijn lagen. Dat daardoor de meest ver warde toestanden ontstonden, is dui delijk. Maar in de nood leren de mensen elkaar vinden en iedereen nam gaarne 10 tot 20 evacuées in huis, sommige boeren gaven onderdak aan 50 tot 60 mensen. Het klinkt nu bijna ongelooflijk, maar in tijd van nood en gevaar i: alles mogelijk. Eten was er ruim vol doende, vlees in overvloed want de meesten slachten hun vee af, omdat of de moffen het meenamen, of het ten offer viel aan de granaten. Ven- rays inwonersaantal steeg in enkele dagen van 17.000 tot 25.000! Intussen vielen enkele malen per dag de overrompelende salvo's gra naten. Storingsvuur noemt men zo iets, want stond aan de toegang van Venray niet: Achting, die Stadt liegt unter feind-lichem Störingsfeuer? Dit storingsvuur, dat zo enorm verraderlijk was door het plots ge beuren, eiste vele slachtoffers. In eens was de lucht gevuld met gie rende geluiden, zware ontploffngen daarna ijselijke stilte. Iedere keer daarop klonk het gekerm van gewonden, waren sommige straten gekleurd van bloed. In één huisgezin op een morgen drie doden, ergens anders een jon gen voor zijn leven verminkt. Ven ray werd frontstad. Nu wisten wij het zeker, de mof fen zouden niet meer terugtrekken, steeds talrijker kwamen de salvo's. Onophoudelijk doken de Typhoons neer dicht in de buurt van het dorp. In al zijn verschrikking, biedt de duikaanval van dit vliegtuig, dat zo gevaarlijke raketten neerschiet, iets geweldigs imponerend! Eerst enkele malen cirkelend als een roofvogel die zijn prooi zoekt, dan plots in een hooggierend geluid neerstortend pijlsnel omlaag, ter wijl vuurstralen uit zijn neus spui ten, even later gevolgd door de ra- ketbommen, die met een donderende ontploffing alles verbrijzelen. Wat waren ze bang de heren moffen, voor deze beweeglijke roofvogels. Nog was Venray niet het onmid dellijke doel en dus volgde ieder met gespannen aandacht de duikmanoe- vres van dit nieuwe vliegtuig. Hoog optrekkend loeiden zij over het dorp heen, steeds maar weer neersuisend op de Dutsers, die zich in de bossen verschanst hadden. Voor de toeschouwer een impone rende wedstrijd, voor hen op wien het gericht is, een vreselijke hel! We zouden het later ondervinden. Op 6 October kregen de moffen hun laatste kans, de straten waren be zaaid met in Duits gestelde vlug schriften, dien vorige nacht door En gelse vliegtuigen uitgeworpen: „Eine Minute, die dir das Leben retten kan!" Zij die zich over wilden geven, moesten gebruik maken van duidelijk zichtbare doeken of hem den! Het kwam er eigenlijk niet op aan wat, als het gebaar maar over duidelijk was! Hande hoch und weisze Fahnen! Het bleef bij deze aanmoediging van Engelse propaganda, succes werd er weinig mee geoogst. Want lustig vuurden de 88ers en in de avond brulden zoals gewoonlijk de nebelwerpers Intussen had de radio reeds en kele malen gemeld dat Overloon ge vallen was en door Amerikaanse tankdivisies bezet was! Het interesseerde eigenlijk nie mand meer, want waarom kwamen zij dan niet door naar Venray? Drie weken lagen ze nu al in een wijden boog rond onze plaats, op 'n afstand van slechts zes a zeven kilo meter! En als zij dan toch niet doorstie ten, waarom dan die verraderlijke salvo's granaten, midden in de kom, waar bijna geen Mof te zien was! Niemand begreep er iets van, nooit hadden wij een oorlog meegemaakt. Wat wisten wij van de betekenis een bepaalde streek achter het front door beschieting tot gevaarzone voor de vijand te maken? Venray met zijn vele kloosters en gestichten, met zijn ziekenhuizen zou toch zeker wel ontzien worden? Ze konden er toch wel om heen trekken en zo de Moffen de Maas over drijven! Wat wisten wij van de ijzeren ring rond Venray, die onze bevrijders op een of andere zwakke plek (als deze er was!) open moesten breken met ontzettende verliezen? Voor de burger heeft de oorlog voering veel onbegrijpelijks, juist datgene wat vanzelfsprekend lijkt, gebeurt nooit. Er schijnen zoveel factoren in het spel te zijn, die nooit openbaar gemaakt kunnen worden, dat ook na afloop van de strijd nog talrijke vragen open lig gen. Vooral het bombardement, de vernietiging der etappelinies rond Venray, aldus de BBC waarbij het centrum totaal verwoest werd, gaf aanleiding tot de meest bittere uitlatingen. Het is zo natuurlijk en wellicht waren de Engelsen ook wel niet pre- ces op de hoogte der juiste getal sterkten en posities der Duitse troe pen! Tenslotte werd de bevrijding van Overloon definitief door het ingrij pen van de derde Britse infanterie divisie, zo was alles gereed voor de grote aanval, de laatste slag, de doorbraak door de Duitse stellingen en mijnenvelden tussen Overloon en Venray! Het leven in deze laatste dagen voor de grote strijd bestond voor namelijk uit eten, melk halen bij de boeren en het zorgen voor onze tal rijke evacué's! Per dag werden door vele meisjes duizende boterhammen gesmeerd en verwerkte de Gaarkeu ken talrijke ketels heerlijke snert' Een haastig uit de grond gestampt evacuatiecomité zorgde voor kleren, schoeisel en definitief onderdak. Klooster Jerusalem, hoofdpost van ,dje onvermoeid werkende Genees kundige dienst, nam 800 evacué's op Ja die kloosters en gestichten, wat zijn ze in deze tijd voor Venray niet geweest? Onvergetelijk zijn de vele prachtge staaltjes van persoonlijke moed van vele broeders en zusters geweest, overal stonden ze klaar om de zwaar getroffenen op te nemen! De gestichten en kloosters, St. An na, St. Servaas, Jerusalem, St. Josef, het* Ziekenhuis en het Paterskloos- ter, even zovele centra voor gewon den, zieken en evacué's! Venray kan niet genoeg dankbaar zijn voor hun heroisch werk in de uren van 't ge vaar! Ja, het gevaar, het maakt ie mand ofwel tot een lafaard, of tot een held. Angst overviel in deze tijd iedereen, het was slechts de vraag of je meester van je zelf kon blijven of niet. Naast tonelen van ergerlijk egoisme en angst voor eigen lijfsbe houd zijn er veel mannen en vrou wen, jongens en meisjes geweest, die enkel het woord plicht kenden! Dikwijls waren het juist de een- voudigen die met ware doodsver achting gewonden hielpen of doden wegbrachten. Boven alles zie ik de figuren van de leider der Genees kundige dienst, de geestelijken, de jongens en kerels van de luchtbe schermingsdienst en brandweer Overal zijn ze geweest, de helden, iedere straat en iedere buurt kende zo zijn leiders in die dagen, naam loos zijn ze, ze zullen het wellicht blijven ook. VOORBEREIDING TOT DE EINDSTRIJD Iedere dag bracht nieuwe slacht offers, men raakte eraan gewend Dinsdag 10 oktober negen doden ineens bij een onverhoedse granaat beschieting Woensdag 11 oktober ('werd het aantal verhoogd tot 15 en de volgen dag zou wel weer zijn slachtoffers eisen. Het was deze verschrikkelijke onzekerheid, die zo ondragelijk was. Gebeurde er maar eens iets defini tiefs, iets geweldigs, dat aan alle spanning een eind maakte. Als het dan zo moeilijk was de Moffen eruit te krijgen, waarom dan geen lucht vloot van duizend bommenwerpers op de stellingen neergelaten? Waar om geen zwaar trommelvuur zoals bij Caen, waar het pleit binnen en kele uren beslist was De avond van de 11e oktober viel in, met dezelfde nerveuse, dreigende sfeer van iedere weerkerende duis ternis. Ver weg brulde de Nebelwer per, ploften granaten met een matte slag neer, kletterden de laarzen van schreeuwende Moffen over de straat. En in de kelders klonk dien avond het gewone rozenkransgebed, want het was Mariamaand. Het was een avond vol heldere sterren, met ongekende en toch ver trouwde geluiden, met aan de kant van Overloon het rode flitsen der monotoom vurende kanonnen! Aan de einder, ver weg, scheen 'n blauw witte streep, het kunstmatige maan licht dat boven het front hing. Het was 'n avond als ieder ander der laatste weken, het leek of de tijd stil was gaan staan. En weer werd het dag. 12 Oktober, hij staat in onze harten geschreven als iets vreselijks en iets verlossends, hij bracht eén einde aan de afmattende spanning, want toen begon de eindstrijd (wordt vervolgd) Het verhaal van het Evangelie van de achtiende zondag na Pinks teren verbluft altijd weer door zijn raakheid. Het middelpunt vormt on ze menselijke onhebbelijkheid. En dat ten voeten uit. En daarom spreekt het zo sterk aan. Wat gebeurde er op die morgen of middag, toen Jezus per roeiboot een overtochtje maakte over het meer van Galilea? De mensen hadden gehoord, dat Hij zou komen. Dat is nu eenmaal zo in het Oosten, het gerucht gaat sneller dan de mens. Toen Christus dus in Carphanaeum aankwam, stonden er al heel wat mensen aan de wal, aan de aanlegsteiger om hem te verwel komen. Sommigen waren gewoon nieuwsgierig, anderen meenden wel een of ander voordeel te kunnen halen. Er waren natuurlijk ook bewonde raars onder hen en tegenstanders. Bijzonder echter valt onder hen op een lamme man. Zijn naam kennen we niet, noch zijn afkomst of nage slacht. Hij is eigenlijk een even grote onbekende als al die anderen. Maar hij was een man, die blijkbaar wel wat op zijn kerfstok had. De Joden besloten dat uit het feit, dat hij lam was. Maar tegenwoordig weten wij, dat zoiets bijgeloof is. En niemand onzer zal nog ooit een on gelukkige of zieke zijn ongeluk ver wijten, omdat hij of z'n voorvaderen gezondigd hebben. Bij die lamme in kwestie echter was het toevallig wel het geval, dat hij gezondigd had. Hij kwam naar Jesus in de hoop vergeving van zijn zonden te verkrijgen en niet aller eerst om genezen te worden. Dat is ons eigenlijk de grote les. Wij allen zijn zoftdaars, maar de meesten onzer vergeten tijdig naar Christus te gaan, om vergeving te krijgen. Iedereen heeft iets, waar door hij zijn biecht meestal maar op de lange baan schuift. Wanneer ech ter beginnen we wel over vergeving van zonden te denken? Als we zien dat het met onze ge zondheid mis gaat, als we geope reerd moeten worden of een lelijke kwaal beginnen te krijgen. Was dat ook het geval bij de lam me? Kwam hij ook pas nadat hij er ernstig aan toe was geworden? Misschien. Maar in elk geval had hij toch vooral oog voor zijn fouten, voor hetgeen mis was geweest. Toen de zonden eenmaal vergeven waren heeft Christus ten overvloe de ook de man genezen. Eigenlijk uit puur toeval, doordat ni. de te genstanders op Jezus begonnen te schelden. Mischien was het anders niet gebeurd. En daaruit hebben wij onze con clusie te trekken. 'T belangrijkste is onze geestelijke gezondheid. Die van het lichaam komt pas veel later. En zo handelt God in de practijk ook meestal. In opgewekte stemming was broer Jan het café binnengestapt teneinde deze zaterdagavond in één slag de dorst van een hele week te lessen. Nu kan men in café's van alles be leven. Men minnekoost er en men handelt er, men toept er en men vecht er maar met enige verbazing zag hij dat voor de spiegel, die als reclame dikwijls in café's pleegt te hangen, een van de medegasten be zig was zich te scheren. In verband met de opgewekte stemming en de dorst begon broer Jan allerlei opmerkingen te maken aan het adres van de zich scheren de cafébezoeker. Niet ten onrechte vond hij het nogal ongewoon, dat iemand zich in een café staat te scheren. De scherende keerde zich om en schreed met bezeept gezicht en scheermes in de hand op broer Jan toe. Eerst nu zag deze hoe verschrik kelijk groot de ander was, en welke grote knuisten hij bezat. Broer Jan kroop dan ook enigszins bedrem meld achter de tapkast weg, vooral omdat de zeepman zulke dreigende passen nam. De verbolgen baardverwijderaar viste hem echter zonder moeite ach ter de tapka* vandaan, en zette hem op een stoel aan de stamtafel. „Bek dicht", zei hij, „en een rond je voor de hele zaak. Anders zal ik je eens even mores leren". Enigermate overdonderd bestelde broer Jan een rondje voor de hele zaak. Met spijt bedacht hij, welk 'n gat deze ongewilde gastvrijheid in zijn zaterdagavond budget zou slaan. De ander was grommend voor de spiegel getreden om zich verder te scheren. De overige gasten klonken vrolijk op de gezondheid van de baard en van Jan, die er de humor maar kwalijk van kon zien. Toen het scheren gedaan was en de consumpties op waren, pakte de pas geschoren cliënt broer Jan op en zette hem met stoel en al voor de tapkast, waar de kroegbaas bedrij vig zijn glazen waste. „Bestel nou liefjes nog een rondje!" beval hij. Broer Jan was echter niet van plan zijn drinkpenningen door an deren op te laten souperen. Hij kroop onder de arm van de ander door en draafde naar buiten, waar hij op enige afstand broer Gerrit wist, die al sinds de schoolbanken zijn steun en toeverlaat was ge weest. En die qua handen en zo iets flinker van formaat was. De beide broers repten zich ver volgens de gelagkamer binnen, waar men nog lachend napraatte over het rondje. Het gelach verstomde, even wel, toen men de verwrongen ge laten der beide broeders ontwaarde. Broer Jan, moreel gesteund door de aanwezigheid van zijn oudere broer, nam een stoel, wierp die door de spiegel, brak vervolgens een biljart- keu voor zijn knie in tweeën, sloeg de hals van een bierflesje stuk op de rand van de tapkast en goot de in houd over de herbergier uit. Broer Gerrit daarentegen vatte de grote scheerbaas aan en timmerde hem vast in de kleine ruimte onder de tapkast, waar de lege bierflessen plegen te staan. Tenslotte kwam de politie de gemoederen kalmeren en de schade opnemen. De herbergier trok de pas geschoren cliënt uit de tapkast weg, en de beide broers kregen een bon wegens vernieling en wegens mishandeling. „Ik haal d'r altijd mijn broer bij als er wat is", verklaarde Jan trots voor de rechter. „Ik laat mijn broer niet in de vei ling nemen, door niemand niet", zei Gerrit. ,,'t Liep niet zo'n vaart", zei de caféhouder als getuige, ,,'t Zijn beste jongens allebei, maar niet van de goochemsten". Waarna de rechter Jan 25 boete liet betalen en Gerrit 35; want die had als oudste toch verstandiger moeten zijn. Geachte Redactie, Van harte stem ik in met uw „over peinzing" naar aanleiding van enke le ingezonden stukken betreffende de waterleiding in onze gemeente. Wat die heren klaar maken gaat werkelijk alle perken der welle vendheid en service te buiten. Alle mogelijke voorschriften beperken de klant van de waterleidingsmy het normale verbruik. En met dat nor male verbruik bedoel ik dan niet het besproeien van tuintjes of gazons. Neen, men moet zelfs het schrobben of afspuiten der trottoirs achterwe ge laten, dat kan ook gebeuren met een straatbezem, dat beetje stof kan er ook nog wel bijEn om het verbruik in huis toch ook maar te beperken, zorgt men er wel voor dat er niet te veel water uit het kraan tje komt. Of is dat omdat de pompen het niet bijgepompt kunnen krijgen? Laten de heren er dan vooj zorgen dat ze een grotere capaciteit hebben! Als de drie maanden om zijn komt u evengoed met de kwitantie, ongeacht of de Venrayse huismoeders u in die drie maanden op de Mookerhei ge wenst hebben, daarbij is uw tarief nu ook niet zó, dat we kunnen zeg gen: voor dat geld kunnen we ook niet alles verlangen Hoe is het mogelijk dat de bevol king van Eindhoven b.v., steeds vol doende water heeft, en dat in een stad die in enkele jaren toch wel enorm is uitgegroeid, wat toch ook grote eisen stelt aan de drinkwater voorziening Vrijdag is van oudsher de dag dat t gehele huis een goede beurt krijgt en zaterdags houden we aan de lijve grote schoonmaak, alhoewel een da gelijkse douche niet bepaald ver kwistend is. In ieder geval kon men vorige week vrijdag en zaterdag zijn lol wel op, als men zag wat van 'n armtierig straaltje water zich uit de kraan wist te wringen. En dan moet de douche- of badcel niet op de be gane grond zijnhopeloos was 't gewoon. En om dat het publiek ter kennis te brengen behoefde men wel geen radio wagen in te schakelen! Heren van de waterleidingsmy. u eist van uw klanten zuinigheid en prompte betaling en weet ik wat nog meer, mogen wij ook 'ns wat eisen? Zorg voor voldoende water, onge acht of we een lange droge zomer hebben of niet! Dat is uw verplich ting, die u ook na moet komen M.S. Mijnheer de redacteur, ik zou graag via Uw blad eens willen wij zen op de noodtoestand, waarin Ys- selsteyn verkeerde. Door de aanhoudende droogte is het hier één droge vlakte, met dorre weiden, waarin het vee ternauwer nood wat voedsel vindt. Toen dan ook nog de waterleiding de geest gaf en geen druppel water, werd het in derdaad een nood-toestand. De koeien, varkens en kippen zon der enig water. Hier en daar kwam onder in de kelder nog wat uit de hoofdkraan lopen, maar dit was ter nauwernood voldoende voor de men sen zelf. Waar ligt dit nu aan. Informaties hebben mij aangetoond, dat b.v. in Venlo en Helmond de waterleiding steeds volop water heeft gegeven. Waarom kan dat hier niet? Wordt er teveel met water ge knoeid door degenen, die geen wa termeter hebben? Zo ja, dan schiet de waterleiding in haar taak tekort om deze mensen op te sporen en te bestraffen. Ligt Ysselsteyn te hoog? Is de aanleg verkeerd? Men hoort van alles vertellen, maar water kwam er niet. Veel mensen zijn in Ysselsteyn op de waterleiding overgeschakeld om zo doende meer bedrijfszekerheid te krijgen. De waterleiding zou immers het stinkend ijzer-houdend water voorgoed doen verdwijnen. Inderdaad verdween het, maar ook het normale water en daarmede de bedrijfszekerheid. En de mensen die indertijd geen waterleiding konden krijgen of tegen zwaar geld kunnen heden lachen. Zij hebben tenminste water en het kost niets. Wij hebben geen water en mogen de kwitantie toch betalen. Kan dat nu beslist niet anders? G.W. Ysselsteyn van 18 september 1909 De kerkelijke diensten in de Paterskerk werden zondags gewij zigd en zullen voortaan de H.H. Mis sen zijn om 5, 6, 7 en 8 uur. Tot he den was de eerste H. Mis om 4 uur. Gistermiddag passeerde alhier de Helmondse processie, zijnde ruim 300 personen, mannen en vrouwen, welke deze bedetocht naar Kevelaer te voet afleggen. De Leunense processie hield zondag de bedevaart naar Oostrum. waaraan ruim 400 personen deelna- Te Horst-America werd bij een diepteboring op een diepte van 600 meter een hete zoutwaterbron aan geboord. Deze bron levert naar schatting per minuut ruim 600 liter zeer warm en zeer helder zout wa ter. In de gemeente Helden met 4000 inwoners en ruim 100 bierhuizen zouden per jaar vertapt worden c.a. 2200 tonnen bier. Per glas verkocht zou dit dan de respectabele som op brengen van 40.000 per jaar. van 22 september 1934 Te Oirlo is de boerderij van de Wed. Peeters afgebrand, de oogst van rogge, hooi enz. gingen in de vlammen verloren. Verleende vergunningen tot het voorhanden hebben van een vuur wapen, kunnen afgehaald worden ter secretarie voor 1 october, tegen betalig van f 1,per wapen. NIEUWS UIT VENRAY EN OMGEVING Vanaf zaterdagmiddag 4 uur tot maandagmorgen 8 uur, wordt de practijk der huisartsen voor Venray e.o. waargenomen door Dr. VAN DEN HOMBERGH Oostsingel 6 Telefoon 1393 Uitsluitend voor spoedgevallen. Zondagsdienst Groene Kruis: Zr. Janssen, Kard. van Rossum- straat 4, tel. 1504. GROENE KRUIS Donderdag a.s.: Zuigelingen-bureau voor de Kom. BEKENDMAKING Op de secretarie der gemeente Venray, ligt ter inzage een verzoek metbij lagen van de directie der N.V. Esso te 's-Gravenhage Benoorden- houtsweg 7,om vergunning tot op richting enz. van een ondergrondse Diesel- en benzinebewaarplaats met aftapinrichting met 2 electromoto- ren a half Pk; adres inrichting Sta tionsweg 120, kadastraal bekend ge meente Venray sectie E no 2930. Schriftelijke bezwaren kan een ieder gedurende 10 dagen na dagte kening van deze bekendmaking in brengen bij het gemeentebestuur, waar dit verzoek ter inzage ligt. De ingekomen schrifturen worden mede ter inzage gelegd. Mondelinge bezwaren tegen inwil liging van het verzoek kan een ieder persoonlijk of bij gemachtigde in brengen op een openbare zitting, te houden op woensdag 30 september -1959 a.s., om 15 uur in het gemeente huis te Venray. Beroep tegen een genomen be schikking kan o.a. worden ingesteld door: de verzoeker om de vergunning; b. degene, die in persoon of bij ge machtigde op de bovenbedoelde zitting is verschenen; degene die, zonder op de open bare zitting te zijn verschenen, binnen de gestelde termijn schriftelijk bezwaren heeft in gebracht, indien hij niet woon achtig is in een gemeente, waar deze openbare kennisgeving is gedaan. Venray, 9 september 1959. A.H.M. JANSSEN, burgemeester. H. VORST, secretaris.

Peel en Maas | 1959 | | pagina 1