Heinrich L. 1 van de 2 miljoen Brieven aan Oom Piet Kansen voor Nederlanders in Brazilië Ministerie maant tot Zaterdag 25 juli 1959 No 30 TACHTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS SJSkSÏÏ?»™ ™"eafoonn5?2enWEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN De directeur van de coöperatieve landbouwkolonie „Holambra", de heer Hogenboojn, is dezer dagen uit •Brazilië naar ons land teruggekeerd, teneinde met verschillende land bouworganisaties besprekingen te voeren over een groots tien jaren- jarenplan, dat de vestiging van een nieuwe landbouwkolonie in Brazilië beoogt. Deze nieuwe Nederlandse kolonie zal in oppervlakte tienmaal groter worden dan Holambra I', liggende opca 150 kilometer van Sao Paulo. Men is tot dit plan gekomen, om dat alle gronden van Holambra I, al dus Elseviers Weekblad, waaraan we dit bericht ontleenden, reeds aan Nederlandse boeren ziin uitgegeven. Vijfduizend hectaren land, dat tien jaar geleden niet veel meer was dan een woestenij, is nu omgetoverd in vruchtbare akkers,waar koffie de mais, de veevoergewassen, de thee en vele andere producten uit stekend groeien, en tegen goede prij zen op de markt worden gebracht. Nu heeft het bestuur van Holam bra het oog laten vallen op een stuk grond van vijftigduizend ha, liggen de in Ittarare in de Staat SaoPaulo, aan de grote spoorlijn naar die stad De grond is daar ter plaatse zeer vruchtbaar terwijl er verder een prachtige gelegenheid is voor 't aan leggen van een vliegveld. Voor de explotatie van deze grote nieuwe landbouwkolonie is een bedrag van vijf miljoengulden nodig Vijftigduizend ha Dank zij de goede reputatie welke de Nederlandse boeren en tuinders in Brazilië hebben verworven bij 't in cultuur brengen van Holambra I, wil de Braziliaanse Bank zich ga rant stellen voor dit bedrag, onder voorwaarde echter dat Amerika bij de financiering van dit groots opge zette plan mee zal doen. De mede werking van Amerikaanse finan ciers is reeds verkregen. Het wach ten is nu op de laatste definitieve besprekingen en het tekenen van verschilende contracten. Wanneer dat is gebeurd, zullen jaarlijks tachtig Nederlandse boe ren families naar Brazilië emigreren mits zij bereid zijn f 12.000 in de coöperatie te investeren. Voor Ho lambra moest men f20.000 meebren gen. Maar voor die f 12.000 krijgt men ook direct een huis met stal en watervoorziening, alsmede 'n groot stuk grond dat men met een koop contract in vijftien jaar kan afbe- talen. Voorts ontvangen de emi granten een krediet voor bedrijfs kapitaal van gemiddeld f 7.000. Op deze wijze hoopt men ook van Ho lambra II een bloïende Nederland se landbouwkolonie te maken. 0— Dit zijn dan zakelijke gegevens, die wij aan genoemd bericht ont leenden. In datzelfde bericht echter schrijft de verslaggever een enthousiast ver haal over wat de Nederlandse boe ren daar in Facenda allemaal tot stand hebben gebracht, hoe trots de Braziliaanse regering daar wel op is, en hoe enthousiast de huidige be woners van deze coöperatieve kolo nie wel zijn. „We leven hier geluk kig", aldus laat de verslaggever de bewoners vertellen, „we verdienen hier god en we wonen in een zonnig en vrij land". Of dit laatste allemaal waar is, durven wij, na inzage van verschil lende brieven van de laatste tijd niet onderstrepen. We stellen vast, dat van de ruim 150 families thans wederom een 30-:tal niet langer meer op de Facenda wensen te blijven en pogingen in het werk stellen hun kapitaal er zoveel mogelijk uit te krijgen, om elders voor de tweede maal opnieuw te beginnen. Hetgeen geen kleine opgave is. We stellen voor het overige vast dat een dergelijke grote uittocht niet voor de eerste maal plaats vindt en dat reeds eerder ook Venrayse families families ten koste van veel moeite en geld vertrokken zijn naar elders, waar men niet in kolo nie-verband en niet onder supervi sie van de heer Hoogeboom staat, maar waar mén ook successen boekt. Als een of twee families van de 150 nu zouden mislukken, zou men als men van dergelijke uittochten dit normaal kunnen noemen. Maar hoort, dan krijgt men niet bepaald de indruk, dat het allemaal vrijheid blijheid is, wat op de Facenda zich afspeelt en dat met name de ver slaggever van Elsevier, of slecht rond gekeken heeft, c.f het allemaal maar te doen is voor propaganda voor deze kolonie. Om alle mogelijke misverstanden te vb -rkoi- zij nogmaals uitdruk kelijk vastgesteld, dat wij zeker niet zijn tegen emigratie naar Brazilië, dat wij ook Holambra II de beste toekomst toewensen, maar wij pro testeren andermaal tegen de tenden tieuze berichtgeving over deze kolo nie, waar hier in Venray zelf in verschillende brieven duidelijk be wijzen liggen, dat het allemaal zo prachtig niet is, als men van be paalde zijde dit wel voorstelt. En met een dergelijke voorlichting is niemand gebaat, allerminst de Holambra. Omdat ik practiserend katholiek ben, moest ik vlochten Een onzer redacteuren heelt een bezoek gebracht aan het vluchte lingenkamp van Mariënfelde in West-Berlijn, het eiland der vrijheid, waarlangs 2 miljoen Oost-duitsers de weg naar West-duitsland hebben gevonden. Hij heeft een onderzoek meege maakt, waaraan elke vluchteling zich moet onderwerpen, voordat ie toelating krijgt zich in West-duits land te vestigen. Een dergelijk onderzoek is nood zakelijk, omdat er zich onder de vluchtelingen evengoed spionnen kunnen bevinden. Hij geeft hieronder een deel van het onderzoek, waaraan een wille keurige vluchteling onderworpen werd. Het gesprek vond plaats in een van die verveloze kamers in een barak van het vluchtelingen kamp. Achter de tafel zitten drie man- neh van de vluchtelingendienst. Voor de tafel een magere, beschei den man, die eenvoudig, maar zonder verlegenheid antwoord geeft op de talrijke vragen, welke in willekeurige volgorde en telkens in andere vorm herhaald, op hem worden afgevuurd. Uw naam? Heinrich K..., geboren te X. Ik was werkzaam bij het openbaar vervoer. Getrouwd? Ja. Mijn vrouw is daar gebleven met mijn zoon van 25 jaar. Hij is tbc en mag niet reizen. Bent U aangesloten bij een po litieke partij? Nee. Ik heb nooit aan politiek gedaan. Ik ben ook geen lid meer een vakbond. Godsdienst? Katholiek. Waarom bent u weggegaan? Omdat ik practiserend katholiek ben. De zakelijke vragen van achter de tafel gaan door. Zij pluizen het verleden van de man uit. Maar de sfeer in de kamer is niet gespan nen, wel ernstig, zeer ernstig. Een ogenblik zou men denken, dat de rechter van instruktie aan het woord is. De man vertelt, hoe hij uit Oost- duitsland is kunnen wegkomen. Er was geen controle bij de onder grondse. Geluk gehad, zegt hij. Dan gaat de commissie diep in op de redenen, waarom Heinrich K. uiteindelijk zijn gezin en zijn werk moest verlaten. Hij vertelt onopgesmukt wat hem er toe bracht. De autoriteiten weten, dat ik practiserend katholiek ben. Her haaldelijk is mij verweten, dat ik nooit mee. deed aan de politieke bijeenkomsten van de communis tische partij. Ook verweten ze mij, dat ik contact had met priesters en ik in mijn parochiekerk collec tant was. Met een droge humor, die be scheiden, eenvoudige mensen dik wijls eigen is, vertelt Heinrich K. het drama van zijn leven, dat zijn bestaanszekerheid en zijn gezin vernietigde. Tot vorige week heb ik niet zo veel last gehad. Ze keken me wel eens lelijk aan. Daar bleef het bij, Maar vorige week moest ik bij de directeur komen. Die is lid van de partij. Er zat een vakbondsleider en nog iemand in zijn kantoor, toen ik er binnenkwam. Die derde man kende ik niet, maar ik vermoed dat het iemand was van de rode Gestapo. Ze vroegen of alle katholieken hun kerkbelasting wel betaalden. Ik zei nee, want ze weten net zo goed als ik, dat sommigen niet betalen. Ze hebben me toen gezegd, dat het verkeerd van me was mij nooit met de politiek in te laten, terwijl ik toch wel wist aktief katholiek te zijn. Maar dat kon ik nu goed maken. Ik moest spionnagewerk doen onder de katholieken van Op onze laatste brief aan U heb ben we het nodige commentaar gehad. We schreven U immers over het verbod aan de dames om in het kinderzwembad te verschij nen in korte broekjes e.d. en nu blijkt wel dat men deze brief aan- gegrepén heeft om zijn mening over deze maatregel eens te zeggen. „Kleinburgerlijk" is een van de meest gebruikte bijvoegelijke naam woorden, maar er zijn er ook bij, die een nette krant niet afdrukt. Laten we er gauw een einde aan maken, de dames mogen hun korte broekje weer aantrekken en kun nen in Gods lieve zon hun onder danen zo bruin laten bakken als ze zelf willen. Dan zult U ongetwijleld de krant gekregen hebben met het nieuwe plan voor het ziekenhuis. U zult er waarschijnlijk net zo hard van geschrokken zijn als wij ook, want daar wordt wat neergezet. Waar is de tijd gebleven toen we als brave misdienaartjes ons steentje hebben bijgedragen tot de goede gang van zaken in het nog prille ziekenhuis. Zuster Leonie, toen de strenge kosteres, die de nu een maal speelse misdienaars in toom moest houden en zorgde dat in de ontbijt-koffie vooral genoeg melk zat, omdat te sterke koffie voor de jeugd alleen maar schadelijk kon zijn, zal nu als algemeen overste morgen zondag de gelukwensen bij dit 25-jarig jubileum in ontvangst mogen nemen. We zullen haar ook Uw groeten overbrengen, die als een der eerste patiënten zij het dan onvrijwillig mede de grond slag gelegd hebt voor deze gewel dige uitbouw. Op zulke momenten realiseert men zich, dat veel wat men op dit moment als vanzelfsprekend be schouwd zo vanzelfsprekend feite lijk niet is. Dat we thans een up-to-date ziekenhuis hebben, waar de zusters verpleegsters dag en nacht klaar staan voor de lijdende mens, terwijl men 25 jaren geleden maar moest zien hoe men er kwam en alleen in zeer ernstige gevallen naar Eindhoven of Venlo moest, met alle trammelant van zieken bezoek, vervoer en zo verder. Dat zelfde realiseert men zich ook bij het jaarlijks Ziekentriduum. Men leest er vooraf wat van in de krant, maar als men daar 120 zieke mensen op dit triduum ziet liggen, die zo onder elkaar de ellende en de verveling van het ziekbed vergeten, die eens kunnen praten met de geestelijke leider, naar zijn preken luisteren, zoals ze ook luisteren naar de zang van de fraterskoren uit Venray en de Smakt, het zuster- en verpleegsters- koor en dit jaar ook naar het koor der pensionairen, dan weet men dat hier weer iets goeds gedaan is. En kan men de. woorden van de oude Mgr. Lemmens bij zijn bezoek aan dit triduum volkomen onder schrijven. „Dit is een van de mooiste geschenken, die een gemeenschap kan geven aan haar lijdende leden." Zo is het ook en laat het vooral zo blijven. De zusters van St. Anna willen het, ondanks alle moeiten die ze er mee hebben, niet meer missen. Dan blijft de hitte nog aanhou den. En met de hitte het smach tend verlangen naar een zwembad. Gelukkig hoeft men thans aan de Maas niet meer zo voorzichtig te zijn. Voorzichtig in die zin, dat men voortaan ongestoord aan de Maasoever kan vertoeven. U moet daar niet min over denken, want mijn parochie. Ik zou moeten nagaan of zij hun kerkbelasting betaalden, hoe zij persoonlijk dachten over de politiek en of zij politiek aktief waren enz. enz. De ambtenaar, die het onderzoek leidde, onderbrak het verhaal en zei: Hadden ze wel het recht die vragen te stellen. U had zich toch op de grondwet kunnen beroepen. Heinrich K. begon te lachen, maar werd tegelijkertijd rood, als of hij zich over zijn reactie ging schamen. Degenen, die dat beroep op de grondwet deden, zijn steeds op de koffie gekomen, antwoordde hij. Heinrich K. vervolgde zijn relaas. Hij moest beantwoorden of hij tegen de staat was en of hij het gesprek geheim zou houden. Toen ik thuis kwam, zo besloot hij, heb ik mijn vrouw het een en ander verteld. Ik kon niet en ik mocht niet doen wat die lui op het bedrijf van mij eisten. Mijn vrouw begreep dat en ook de con sequenties. Heinrich K. vluchtte en had het geluk ongemerkt de grens te kun nen passeren. Zijn vrouw en zoon moest hij achterlaten. Voorlopig zou hij onderdak krijgen bij een zuster van hem in West-duitsland en dan zou hij wachten op zijn vrouw en zijn zoon. Misschien tevergeefs.... diezelfde Maasoevers zijn jaren lang een rijke bron van inkomsten geweest voor onze politie, die iedereen op de bon slingerde, aan gezien men daar op andermans grond vertoefde. Nu heeft een Venray naar daar een Maas-wei gekocht, waar men voor enkele dubbeltjes (die ten bate zijn van het jeugdwerk) vrij en blij vertoeven mag, zonder dat de politie het beruchte boekje te voorschijn haalt. Het is natuurlijk geen oplossing voor de grote nood die er heerst, maar hier heeft het particulier initiatief toch gezorgd dat een bad mogelijk is zonder proces-verbalen. Hetgeen bij alle hitte der laatste tijd een licht puntje is. En we maken elkaar nu maar weer wijs dat we het volgend jaar zeker zo'n zwembad hebben als in Uden, waar men Inderdaad iets zeer behoorlijks al jarenlang heeft. Dan ligt in het nabije verschiet onze Venrayse Kermis, die ook dit jaar weer hetzelfde troosteloze beeld biedt van jaren her en die, met uitzondering van de stoom- carrousel van Janvier en de bio scoop van Riozzi, nog hetzelfde is als in uw tijd. Alleen is het verwonderlijk, dat Venrays vroede vaderen, die fulmineerden tegen de gokkasten in de verschillende Venrayse cafés, toch niet ongenegen blijken alle mogelijke goktentjes op de kermis toe te laten. Maar ja, hier vergoed het standgeld natuurlijk ook wel wat. Al zouden wij groteren de kermis wat moderner en grootser willen hebben, de jeugd zal ongetwijfeld haar plezier weer niet op kunnen, al blijft natuurlijk de vraag of de spaarpot voldoende gevuld is. Gelukkig bestaat tegenwoordig voor een deel der jeugd de kans om wat te verdienen als ze links en rechts de boer op trekken, maar hiertegen zijn ook al protesten ge komen van mensen die het weten kunnen en die helemaal niet gecharmeerd zijn op die kinder arbeid, welke tegenwoordig vooral in de asperges- en aardbeientijd schering en inslag is. Tenslotte nog hartelijk dank voor de trouw bewaarde briefkaart van Venrays Grotestraat. Zo'n kaart is toch wel goud waard, in die zin, dat ze een onbetaalbare herinnering is aan de tijd van 40-50 jaren terug, toen we in onze paardetram ge noeglijk naar het station reden en we onze nek niet braken over fiet sen op trottoirs, om de doodeen voudige reden dat er weinig fietsen waren, noch trottoirs. Wie zo'n oude foto bekijkt, de lage huizen ziet liggen, de hobbe lige straat en de rails van de paardetram, moet erkennen dat er toch veel ten goede is veranderd, alleen al in deze straat, waar nu moderne winkelpanden, trottoirs een goedbeklinkerde weg een heel wat opgewekter beeld geven dan voor 40 jaren terug, toen de meeste huizen feitelijk verbouwde boerderijen of nog boerderij waren. Wie in deze opruimingstijd het drukke verkeer van voetgangers, fietsen, brommers, scooters en auto's ziet, die de mensen ziet drommen voor etalages en winkels, die krijgt inderdaad het gevoel in een stadje te zijn, dat de wensen van de moderne mens voor een groot deel benadert. Twee foto's naast elkaar van de oude en de nieuwe straat, geven de duidelijkste illustratie van de evolutie van ons aller gemeente, waaruit weliswaar het pittoreske verdwijnen gaat, maar het moderne en grootse een ruime plaats krijgt toegemeten. We hopen hier nader op terug te komen. Alleen één ding heeft ons getroffen op uw foto, namelijk de begrenzing welke daar gegeven werd door de grote kolos van Ven rays toren. Dat biedt de nieuwe foto niet, nóg niet, maar de plan nen voor een nieuwe toren liggen klaar. Hoe hij er uit zal zien, weet men slechts in kleine kring, want alle mogelijke instanties moeten er eerst hun fiat aan geven en moe ten er het hunne van zeggen. We kunnen U dus ook nog niets vertellen van wat hiervoor komen gaat. Dat het Venrays publiek deze terugkomst wenst, blijkt wel uit de onverwacht grote bijdragen die binnenkomen. En dat het bij de uiteindelijke verwezenlijking feest gaat worden, namelijk het feest van Venrays wederopbouw, daar kunt U nu al vast staat op maken. Naar aanleiding van berichten over het optreden van besmettelijke diarrhee in enkele delen van 'tland deelt het ministerie van volksge zondheid het volgende mede: Evenals in vorige jaren wordt ook dit jaar in de zomermaanden 'n toe- le.mng van het aantal besmette- teiijke diarrhee gevonden. Mede door de uitzonderlijk hoge buiten temperaturen is de toename dit jaar hoger dan het verleden. Een deel dezer gevallen wordt veroorzaakt door verschillende soorten salmonellas (paratyphusbac- teriën) welke laatste aanleiding zijn geweest tot enige explosies o.a. te Amsterdam en omgeving van Haar lem. De ziekte is niet van ernstige aard. Zij gaat gepaard met diarrhee en koorts die in het algemeen na drie tot vier dagen verdwijnen. De besmetting van de mens kan op vele manieren plaatsvinden o.a. door het consumeren van niet of on voldoende gebraden vlees, onvol doende schoongemaakte groente of fruit, ongekookte melk enz. Ook is het mogelijk, dat wanneer een ge zinslid besmet wordt, dit de andere gezinsleden direct infecteert. Een van de belangrijkste mid delen om voor deze ziekte gevrij waard te worden, is een goede per soonlijke hygiëne. Het is noodzake lijk, dat men zijn handen grondig met water en zeep wast na gebruik van het toilet, de uiterste reinheid met toiletten betracht en boven dien de handen goed wast voor het gebruik en voor de bereiding van levensmiddelen. Men vermijde het gebruik van rauw vlees rauwe melk, rauwe eieren enz. Het verdient aanbeveling vlees of vis voldoende door te bakken, braden, stoven of koken; ongepas- teuriseerde en niet gesteriliseerde melk goed door te koken en alle verse groente of fruit grondig schoon te wassen. Van groot belang is dat levens midelen zo koel mogelijk bewaard worden. Bij 't inkopen van levens middelen dient er rekening mee te worden gehouden, dat bij langere bewaartijd van vers vlees, vis, groente en melk de besmettings kansen toenemen. Zo mogelijk moet ten de ingekochte levensmiddelen nog dezelfde dag genuttigd wor den. Het opwarmen van etensres ten dient, vooral als ze onvoldoende gekoeld bewaard zijn, vermeden te worden. Degenen die ingewandsstoornis sen hebben of hadden of hiervan pas hersteld zijn, vormen een gevaar voor verspreiding in hun naaste om geving. Zieken of pas-herstelden dienen dan ook alles te vermijden 'aardoor anderen zouden kunnen worden besmet. Vierlingsbeek: Nel Hermkens, Maria Vullings. Leunen: Tonny en Annie van Meijel, Martin Thuijls, Lambert Jenniskens. Maashees: Wil Akkermans, Har ry Smits. Oirlo: Jos. Verstappen. Smakt: Jo Asselberghs, Mien Zegers. Blitterswljck: Jo S winkels. Oostrum: Wim Poels, Lambert Litjens. Ysselsteyn: Jan van de Pas. Heide: Fien van der Sterren, Plet van Osch. Veulen: Hub. van Kempen, Henk de Krijger, Toos Cleven, Narda Janssen. Merselo: Wilma Muijsers, Nelly Gellings. Beegden: Christine Linssen. Wans sum: Anny van Els. BEM ETEL-examens Op de door Bemetel gehouden examens namen 8 personeelsleden van de N.V. Inalfa deel. Zij slaagden allen voor 't prac-* tisch gedeelte. F, de Rijk was van de 50 deelnemers aan 't examen Stempelmaker in Nederland verre weg de beste en kreeg een extra pluim als zodanig. P. J. Wismans slaagde voor fre zen, P. J. Driessen en A. Janssen voor draaien en H. Cleven, G. van Sinten, S. Tomasao en G. Voorstad voor autogeen lassen. Voor machine-bankwerker slaag den Th. Creemers, Langeweg en W. Geurts, Spurkt. H. PRIE8TFRWIJDING XE VENRAY Fr. vd. Weger te Ysselsteyn de beste dressuurruiter. Met een zeer geslaagd tweedaags concours hippique, tevens jaarlijks bondsconcours, heeft de Limburgse Landel. Ruitersbond te Roermond zijn vijfde lustrum gevierd. Frans vd. Weijer uit Ysselsteyn behaalde aldaar met „Swlft" het kampioenschap In de individuele dressuur zwaar. Nieuws uit Venray en Omgeving Zondagsdienst huisartsen Vanaf zaterdagmiddag 4 uur tot maandagmorgen 8 uur, wordt de praktijk der huisartsen voor Venray e.o. waargenomen door Dr. L. COENEN, Henseniusstr Telefoon 1878. Uitsluitend voor spoedgevallen. GROENE KRUIS: Donderdag a.s.: Zuigelingen-bureau voor de Kom. VOLKSCONCERT Het volksconcert, dat door de Fanfare St. Catharina uit Leunen zou gegeven worden op zondag 26 juli is uitgesteld tot zondag 30 augustus (Markt) BEKENDMAKING Burgemeester en wethouders van Venray brengen ter openbare ken nis, dat de verordening tot wijzi ging van de Algemene Politiever ordening Venray, vastgesteld bij besluit van de raad van 26 mei 1959, no. 391, gedurende drie maan den voor eenieder ter secretarie (afdeling I) ter lezing is nederge- legd. Venray, 3 juli 1959. MULO-SCHOOL VENRAY Van de 53 examen-candidaten van de Mulo-school alhier behaal den 49 jongelui het Mulo-diploma, terwijl bovendien 36 leerlingen voor het gedeelte „Middenstand" slaag den. Mulo-diploma B: J. Geelen, Veulen, H. Jenniskens Leunen, J. Jeuken, Overloon en M. Hendriks, Oostrum. Mulo-diploma A: Venray: Nelly van Dijck, John Krijger, Elly Jeuken, Ine van Roy, Wim Jeuken, Teun Wismans, Jac. Haegens, Herman Janssen, Anny Swinkels, Tonny Vermeulen, Tiny Wijnhoven, Frans van den Poom, Hans Snoeks, Wim Baken, Paul Janssen. Overloon: Oda van Mil, Thea Teunissen, Wim Rutten, Hub. van Abel, Harry Jeuken. Zaterdag 1 augustus a.s. voorm. om half negen zal Mgr. Moors, Bisschop van Roermond, in onze Parochiekerk de H. Priesterwijding toedienen aan de Fraters Alfonsus Kroese uit Enschede en Stefanus Zijlmans uit Waspik, beiden van de Orde der Paters Ongeschoeide Carmelieten te Smakt. DE VERMAKELIJKHEDEN OP VENRAYSE KERMIS Voor hen, die vol spanning uit zien naar de kermis, moge hieron der de lijst van vermakelijkheden volgen: Autoscooter, Lunapark, 2 draai molens, Variëthé-theater, Water orgel, Schiettenten. Daarnaast de volgende gokspelen: balcorotor, bumperspel, swing, puzzle, grijp- kraantjes, berekening- en draai- bordspel. Men kan nog friture, Ijs, vis en suikerwerken krijgen in verschil lende kramen en tenslotte zullen de dansliefhebbers aan hun trekken komen. KLOOSTERFEESTEN OP JERUSALEM Woensdag jl. herdachten in het klooster Jerusalem een tweetal zusters hun gouden professiefeest. Mère Angeline en Mère Theodora. De officiële viering van deze jubilea zal plaats hebben op 18 augustus ajs. Mère Angeline is ondanks de last der jaren nog altijd druk in de weer. Zij is namelijk de officiële boekhoudster van de buitenscholen en surveilleert bovendien bij de pensionnaires. Zij was eerder ver bonden als onderwijzeres aan de lagere scholen alhier. Mère Theodora is bekend bij jong en oud. Zij heeft namelijk het grootste deel van haar klooster leven doorgebracht tussen de Ven rayse peuters, die zij heeft voor bereid op de „grote" school. Meer dan 44 jaren heeft zij aan de be waarschool gestaan en is inder daad de bewaarengel geweest van een gróót deel van Venrays jeugd en ze heeft vele vaders en moeders van nu als kleine peuter aan het handje gehad. Dan zal op 30 juli a.s. nog een diamanten kloosterfeest gevierd worden, want op die dag herdenkt Mère Therese het feit dat zij 60 jaren geleden geprofest werd. Wie mocht menen, dat Mère Therese het onderhand welletjes begint te vinden, onderschat deze zuster Ursuline, die meer dan 50 lange jaren de voedselvoorziening voor klooster en pensionnaat op onge ëvenaarde wijze heeft geregeld. En wiens groot optimisme in de don kerste tijden van Jerusalem immer een stimulans was om door te zetten en verder te gaan. De officiële viering van dit dia manten feest zal op 4 augustus a.s. plaats vinden. In gebruikneming nienw paviljoen van Hnlze St. Anna In aanwezigheid van Zuster Go- delieve en de oud-directeur Dr. Veraart, is dinsdag op Huize St. Anna het herbouwde en vernieuwde paviljoen „St. Pieter" in gebruik genomen. Dr. Kortman heette de gasten hartelijk welkom en wees op het belangrijke van deze In gebruik neming, waardoor Huize St. Anna nu 15 jaren na de bevrijding kan zeggen, dat al haar verwoestte en gehavende gebouwen herbouwd en vernieuwd zijn. Maar hij wees ook op het telt, dat in die wederop bouw van Huize St. Anna duidelijk

Peel en Maas | 1959 | | pagina 1