Heinrich L. 1 van de 2 miljoen
Brieven aan Oom Piet
Kansen voor Nederlanders
in Brazilië
Ministerie maant tot
Zaterdag 25 juli 1959 No 30
TACHTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
SJSkSÏÏ?»™ ™"eafoonn5?2enWEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
De directeur van de coöperatieve
landbouwkolonie „Holambra", de
heer Hogenboojn, is dezer dagen uit
•Brazilië naar ons land teruggekeerd,
teneinde met verschillende land
bouworganisaties besprekingen te
voeren over een groots tien jaren-
jarenplan, dat de vestiging van een
nieuwe landbouwkolonie in Brazilië
beoogt.
Deze nieuwe Nederlandse kolonie
zal in oppervlakte tienmaal groter
worden dan Holambra I', liggende
opca 150 kilometer van Sao Paulo.
Men is tot dit plan gekomen, om
dat alle gronden van Holambra I, al
dus Elseviers Weekblad, waaraan
we dit bericht ontleenden, reeds aan
Nederlandse boeren ziin uitgegeven.
Vijfduizend hectaren land, dat
tien jaar geleden niet veel meer was
dan een woestenij, is nu omgetoverd
in vruchtbare akkers,waar koffie
de mais, de veevoergewassen, de
thee en vele andere producten uit
stekend groeien, en tegen goede prij
zen op de markt worden gebracht.
Nu heeft het bestuur van Holam
bra het oog laten vallen op een stuk
grond van vijftigduizend ha, liggen
de in Ittarare in de Staat SaoPaulo,
aan de grote spoorlijn naar die stad
De grond is daar ter plaatse zeer
vruchtbaar terwijl er verder een
prachtige gelegenheid is voor 't aan
leggen van een vliegveld. Voor de
explotatie van deze grote nieuwe
landbouwkolonie is een bedrag van
vijf miljoengulden nodig
Vijftigduizend ha
Dank zij de goede reputatie welke
de Nederlandse boeren en tuinders
in Brazilië hebben verworven bij 't
in cultuur brengen van Holambra I,
wil de Braziliaanse Bank zich ga
rant stellen voor dit bedrag, onder
voorwaarde echter dat Amerika bij
de financiering van dit groots opge
zette plan mee zal doen. De mede
werking van Amerikaanse finan
ciers is reeds verkregen. Het wach
ten is nu op de laatste definitieve
besprekingen en het tekenen van
verschilende contracten.
Wanneer dat is gebeurd, zullen
jaarlijks tachtig Nederlandse boe
ren families naar Brazilië emigreren
mits zij bereid zijn f 12.000 in de
coöperatie te investeren. Voor Ho
lambra moest men f20.000 meebren
gen. Maar voor die f 12.000 krijgt
men ook direct een huis met stal en
watervoorziening, alsmede 'n groot
stuk grond dat men met een koop
contract in vijftien jaar kan afbe-
talen. Voorts ontvangen de emi
granten een krediet voor bedrijfs
kapitaal van gemiddeld f 7.000. Op
deze wijze hoopt men ook van Ho
lambra II een bloïende Nederland
se landbouwkolonie te maken.
0—
Dit zijn dan zakelijke gegevens,
die wij aan genoemd bericht ont
leenden.
In datzelfde bericht echter schrijft
de verslaggever een enthousiast ver
haal over wat de Nederlandse boe
ren daar in Facenda allemaal tot
stand hebben gebracht, hoe trots de
Braziliaanse regering daar wel op
is, en hoe enthousiast de huidige be
woners van deze coöperatieve kolo
nie wel zijn. „We leven hier geluk
kig", aldus laat de verslaggever de
bewoners vertellen, „we verdienen
hier god en we wonen in een zonnig
en vrij land".
Of dit laatste allemaal waar is,
durven wij, na inzage van verschil
lende brieven van de laatste tijd
niet onderstrepen. We stellen vast,
dat van de ruim 150 families thans
wederom een 30-:tal niet langer meer
op de Facenda wensen te blijven en
pogingen in het werk stellen hun
kapitaal er zoveel mogelijk uit te
krijgen, om elders voor de tweede
maal opnieuw te beginnen. Hetgeen
geen kleine opgave is.
We stellen voor het overige vast
dat een dergelijke grote uittocht niet
voor de eerste maal plaats vindt en
dat reeds eerder ook Venrayse
families families ten koste van
veel moeite en geld vertrokken zijn
naar elders, waar men niet in kolo
nie-verband en niet onder supervi
sie van de heer Hoogeboom staat,
maar waar mén ook successen
boekt.
Als een of twee families van de
150 nu zouden mislukken, zou men
als men van dergelijke uittochten
dit normaal kunnen noemen. Maar
hoort, dan krijgt men niet bepaald
de indruk, dat het allemaal vrijheid
blijheid is, wat op de Facenda zich
afspeelt en dat met name de ver
slaggever van Elsevier, of slecht
rond gekeken heeft, c.f het allemaal
maar te doen is voor propaganda
voor deze kolonie.
Om alle mogelijke misverstanden
te vb -rkoi- zij nogmaals uitdruk
kelijk vastgesteld, dat wij zeker niet
zijn tegen emigratie naar Brazilië,
dat wij ook Holambra II de beste
toekomst toewensen, maar wij pro
testeren andermaal tegen de tenden
tieuze berichtgeving over deze kolo
nie, waar hier in Venray zelf in
verschillende brieven duidelijk be
wijzen liggen, dat het allemaal zo
prachtig niet is, als men van be
paalde zijde dit wel voorstelt.
En met een dergelijke voorlichting
is niemand gebaat, allerminst de
Holambra.
Omdat ik practiserend katholiek ben, moest ik vlochten
Een onzer redacteuren heelt een
bezoek gebracht aan het vluchte
lingenkamp van Mariënfelde in
West-Berlijn, het eiland der vrijheid,
waarlangs 2 miljoen Oost-duitsers
de weg naar West-duitsland hebben
gevonden.
Hij heeft een onderzoek meege
maakt, waaraan elke vluchteling
zich moet onderwerpen, voordat ie
toelating krijgt zich in West-duits
land te vestigen.
Een dergelijk onderzoek is nood
zakelijk, omdat er zich onder de
vluchtelingen evengoed spionnen
kunnen bevinden.
Hij geeft hieronder een deel van
het onderzoek, waaraan een wille
keurige vluchteling onderworpen
werd. Het gesprek vond plaats in
een van die verveloze kamers in
een barak van het vluchtelingen
kamp.
Achter de tafel zitten drie man-
neh van de vluchtelingendienst.
Voor de tafel een magere, beschei
den man, die eenvoudig, maar
zonder verlegenheid antwoord geeft
op de talrijke vragen, welke in
willekeurige volgorde en telkens
in andere vorm herhaald, op hem
worden afgevuurd.
Uw naam?
Heinrich K..., geboren te X. Ik
was werkzaam bij het openbaar
vervoer.
Getrouwd?
Ja. Mijn vrouw is daar gebleven
met mijn zoon van 25 jaar. Hij is
tbc en mag niet reizen.
Bent U aangesloten bij een po
litieke partij?
Nee. Ik heb nooit aan politiek
gedaan. Ik ben ook geen lid meer
een vakbond.
Godsdienst?
Katholiek.
Waarom bent u weggegaan?
Omdat ik practiserend katholiek
ben.
De zakelijke vragen van achter
de tafel gaan door. Zij pluizen het
verleden van de man uit. Maar de
sfeer in de kamer is niet gespan
nen, wel ernstig, zeer ernstig. Een
ogenblik zou men denken, dat de
rechter van instruktie aan het
woord is.
De man vertelt, hoe hij uit Oost-
duitsland is kunnen wegkomen. Er
was geen controle bij de onder
grondse. Geluk gehad, zegt hij.
Dan gaat de commissie diep in
op de redenen, waarom Heinrich
K. uiteindelijk zijn gezin en zijn
werk moest verlaten. Hij vertelt
onopgesmukt wat hem er toe
bracht.
De autoriteiten weten, dat ik
practiserend katholiek ben. Her
haaldelijk is mij verweten, dat ik
nooit mee. deed aan de politieke
bijeenkomsten van de communis
tische partij. Ook verweten ze mij,
dat ik contact had met priesters
en ik in mijn parochiekerk collec
tant was.
Met een droge humor, die be
scheiden, eenvoudige mensen dik
wijls eigen is, vertelt Heinrich K.
het drama van zijn leven, dat zijn
bestaanszekerheid en zijn gezin
vernietigde.
Tot vorige week heb ik niet zo
veel last gehad. Ze keken me wel
eens lelijk aan. Daar bleef het bij,
Maar vorige week moest ik bij de
directeur komen. Die is lid van de
partij.
Er zat een vakbondsleider en nog
iemand in zijn kantoor, toen ik er
binnenkwam. Die derde man kende
ik niet, maar ik vermoed dat het
iemand was van de rode Gestapo.
Ze vroegen of alle katholieken
hun kerkbelasting wel betaalden.
Ik zei nee, want ze weten net zo
goed als ik, dat sommigen niet
betalen.
Ze hebben me toen gezegd, dat
het verkeerd van me was mij nooit
met de politiek in te laten, terwijl
ik toch wel wist aktief katholiek
te zijn. Maar dat kon ik nu goed
maken. Ik moest spionnagewerk
doen onder de katholieken van
Op onze laatste brief aan U heb
ben we het nodige commentaar
gehad. We schreven U immers
over het verbod aan de dames om
in het kinderzwembad te verschij
nen in korte broekjes e.d. en nu
blijkt wel dat men deze brief aan-
gegrepén heeft om zijn mening
over deze maatregel eens te zeggen.
„Kleinburgerlijk" is een van de
meest gebruikte bijvoegelijke naam
woorden, maar er zijn er ook bij,
die een nette krant niet afdrukt.
Laten we er gauw een einde aan
maken, de dames mogen hun korte
broekje weer aantrekken en kun
nen in Gods lieve zon hun onder
danen zo bruin laten bakken als
ze zelf willen.
Dan zult U ongetwijleld de krant
gekregen hebben met het nieuwe
plan voor het ziekenhuis. U zult
er waarschijnlijk net zo hard van
geschrokken zijn als wij ook, want
daar wordt wat neergezet. Waar
is de tijd gebleven toen we als
brave misdienaartjes ons steentje
hebben bijgedragen tot de goede
gang van zaken in het nog prille
ziekenhuis. Zuster Leonie, toen de
strenge kosteres, die de nu een
maal speelse misdienaars in toom
moest houden en zorgde dat in de
ontbijt-koffie vooral genoeg melk
zat, omdat te sterke koffie voor de
jeugd alleen maar schadelijk kon
zijn, zal nu als algemeen overste
morgen zondag de gelukwensen bij
dit 25-jarig jubileum in ontvangst
mogen nemen. We zullen haar ook
Uw groeten overbrengen, die als
een der eerste patiënten zij het
dan onvrijwillig mede de grond
slag gelegd hebt voor deze gewel
dige uitbouw.
Op zulke momenten realiseert
men zich, dat veel wat men op dit
moment als vanzelfsprekend be
schouwd zo vanzelfsprekend feite
lijk niet is.
Dat we thans een up-to-date
ziekenhuis hebben, waar de zusters
verpleegsters dag en nacht
klaar staan voor de lijdende mens,
terwijl men 25 jaren geleden maar
moest zien hoe men er kwam en
alleen in zeer ernstige gevallen
naar Eindhoven of Venlo moest,
met alle trammelant van zieken
bezoek, vervoer en zo verder. Dat
zelfde realiseert men zich ook bij
het jaarlijks Ziekentriduum.
Men leest er vooraf wat van in
de krant, maar als men daar 120
zieke mensen op dit triduum ziet
liggen, die zo onder elkaar de
ellende en de verveling van het
ziekbed vergeten, die eens kunnen
praten met de geestelijke leider,
naar zijn preken luisteren, zoals ze
ook luisteren naar de zang van de
fraterskoren uit Venray en de
Smakt, het zuster- en verpleegsters-
koor en dit jaar ook naar het koor
der pensionairen, dan weet men
dat hier weer iets goeds gedaan
is. En kan men de. woorden van de
oude Mgr. Lemmens bij zijn bezoek
aan dit triduum volkomen onder
schrijven. „Dit is een van de mooiste
geschenken, die een gemeenschap
kan geven aan haar lijdende leden."
Zo is het ook en laat het vooral
zo blijven. De zusters van St. Anna
willen het, ondanks alle moeiten
die ze er mee hebben, niet meer
missen.
Dan blijft de hitte nog aanhou
den. En met de hitte het smach
tend verlangen naar een zwembad.
Gelukkig hoeft men thans aan de
Maas niet meer zo voorzichtig te
zijn. Voorzichtig in die zin, dat
men voortaan ongestoord aan de
Maasoever kan vertoeven. U moet
daar niet min over denken, want
mijn parochie.
Ik zou moeten nagaan of zij hun
kerkbelasting betaalden, hoe zij
persoonlijk dachten over de politiek
en of zij politiek aktief waren enz.
enz.
De ambtenaar, die het onderzoek
leidde, onderbrak het verhaal en
zei:
Hadden ze wel het recht die
vragen te stellen. U had zich toch
op de grondwet kunnen beroepen.
Heinrich K. begon te lachen,
maar werd tegelijkertijd rood, als
of hij zich over zijn reactie ging
schamen.
Degenen, die dat beroep op de
grondwet deden, zijn steeds op
de koffie gekomen, antwoordde
hij.
Heinrich K. vervolgde zijn relaas.
Hij moest beantwoorden of hij
tegen de staat was en of hij het
gesprek geheim zou houden.
Toen ik thuis kwam, zo besloot
hij, heb ik mijn vrouw het een en
ander verteld. Ik kon niet en ik
mocht niet doen wat die lui op
het bedrijf van mij eisten. Mijn
vrouw begreep dat en ook de con
sequenties.
Heinrich K. vluchtte en had het
geluk ongemerkt de grens te kun
nen passeren. Zijn vrouw en zoon
moest hij achterlaten. Voorlopig
zou hij onderdak krijgen bij een
zuster van hem in West-duitsland
en dan zou hij wachten op zijn
vrouw en zijn zoon.
Misschien tevergeefs....
diezelfde Maasoevers zijn jaren
lang een rijke bron van inkomsten
geweest voor onze politie, die
iedereen op de bon slingerde, aan
gezien men daar op andermans
grond vertoefde.
Nu heeft een Venray naar daar
een Maas-wei gekocht, waar men
voor enkele dubbeltjes (die ten
bate zijn van het jeugdwerk) vrij
en blij vertoeven mag, zonder dat
de politie het beruchte boekje te
voorschijn haalt. Het is natuurlijk
geen oplossing voor de grote nood
die er heerst, maar hier heeft het
particulier initiatief toch gezorgd
dat een bad mogelijk is zonder
proces-verbalen. Hetgeen bij alle
hitte der laatste tijd een licht
puntje is. En we maken elkaar nu
maar weer wijs dat we het volgend
jaar zeker zo'n zwembad hebben
als in Uden, waar men Inderdaad
iets zeer behoorlijks al jarenlang
heeft.
Dan ligt in het nabije verschiet
onze Venrayse Kermis, die ook dit
jaar weer hetzelfde troosteloze
beeld biedt van jaren her en die,
met uitzondering van de stoom-
carrousel van Janvier en de bio
scoop van Riozzi, nog hetzelfde is
als in uw tijd.
Alleen is het verwonderlijk, dat
Venrays vroede vaderen, die
fulmineerden tegen de gokkasten
in de verschillende Venrayse cafés,
toch niet ongenegen blijken alle
mogelijke goktentjes op de kermis
toe te laten. Maar ja, hier vergoed
het standgeld natuurlijk ook wel
wat.
Al zouden wij groteren de kermis
wat moderner en grootser willen
hebben, de jeugd zal ongetwijfeld
haar plezier weer niet op kunnen,
al blijft natuurlijk de vraag of de
spaarpot voldoende gevuld is.
Gelukkig bestaat tegenwoordig
voor een deel der jeugd de kans
om wat te verdienen als ze links
en rechts de boer op trekken, maar
hiertegen zijn ook al protesten ge
komen van mensen die het weten
kunnen en die helemaal niet
gecharmeerd zijn op die kinder
arbeid, welke tegenwoordig vooral
in de asperges- en aardbeientijd
schering en inslag is.
Tenslotte nog hartelijk dank voor
de trouw bewaarde briefkaart van
Venrays Grotestraat. Zo'n kaart is
toch wel goud waard, in die zin,
dat ze een onbetaalbare herinnering
is aan de tijd van 40-50 jaren terug,
toen we in onze paardetram ge
noeglijk naar het station reden en
we onze nek niet braken over fiet
sen op trottoirs, om de doodeen
voudige reden dat er weinig fietsen
waren, noch trottoirs.
Wie zo'n oude foto bekijkt, de
lage huizen ziet liggen, de hobbe
lige straat en de rails van de
paardetram, moet erkennen dat er
toch veel ten goede is veranderd,
alleen al in deze straat, waar nu
moderne winkelpanden, trottoirs
een goedbeklinkerde weg een
heel wat opgewekter beeld geven
dan voor 40 jaren terug, toen de
meeste huizen feitelijk verbouwde
boerderijen of nog boerderij waren.
Wie in deze opruimingstijd het
drukke verkeer van voetgangers,
fietsen, brommers, scooters en
auto's ziet, die de mensen ziet
drommen voor etalages en winkels,
die krijgt inderdaad het gevoel in
een stadje te zijn, dat de wensen
van de moderne mens voor een
groot deel benadert.
Twee foto's naast elkaar van de
oude en de nieuwe straat, geven
de duidelijkste illustratie van de
evolutie van ons aller gemeente,
waaruit weliswaar het pittoreske
verdwijnen gaat, maar het moderne
en grootse een ruime plaats krijgt
toegemeten.
We hopen hier nader op terug
te komen. Alleen één ding heeft
ons getroffen op uw foto, namelijk
de begrenzing welke daar gegeven
werd door de grote kolos van Ven
rays toren. Dat biedt de nieuwe
foto niet, nóg niet, maar de plan
nen voor een nieuwe toren liggen
klaar. Hoe hij er uit zal zien, weet
men slechts in kleine kring, want
alle mogelijke instanties moeten er
eerst hun fiat aan geven en moe
ten er het hunne van zeggen.
We kunnen U dus ook nog niets
vertellen van wat hiervoor komen
gaat. Dat het Venrays publiek
deze terugkomst wenst, blijkt wel
uit de onverwacht grote bijdragen
die binnenkomen. En dat het bij
de uiteindelijke verwezenlijking
feest gaat worden, namelijk het
feest van Venrays wederopbouw,
daar kunt U nu al vast staat op
maken.
Naar aanleiding van berichten
over het optreden van besmettelijke
diarrhee in enkele delen van 'tland
deelt het ministerie van volksge
zondheid het volgende mede:
Evenals in vorige jaren wordt ook
dit jaar in de zomermaanden 'n toe-
le.mng van het aantal besmette-
teiijke diarrhee gevonden. Mede
door de uitzonderlijk hoge buiten
temperaturen is de toename dit
jaar hoger dan het verleden.
Een deel dezer gevallen wordt
veroorzaakt door verschillende
soorten salmonellas (paratyphusbac-
teriën) welke laatste aanleiding zijn
geweest tot enige explosies o.a. te
Amsterdam en omgeving van Haar
lem. De ziekte is niet van ernstige
aard. Zij gaat gepaard met diarrhee
en koorts die in het algemeen na
drie tot vier dagen verdwijnen.
De besmetting van de mens kan
op vele manieren plaatsvinden o.a.
door het consumeren van niet of on
voldoende gebraden vlees, onvol
doende schoongemaakte groente of
fruit, ongekookte melk enz. Ook is
het mogelijk, dat wanneer een ge
zinslid besmet wordt, dit de andere
gezinsleden direct infecteert.
Een van de belangrijkste mid
delen om voor deze ziekte gevrij
waard te worden, is een goede per
soonlijke hygiëne. Het is noodzake
lijk, dat men zijn handen grondig
met water en zeep wast na gebruik
van het toilet, de uiterste reinheid
met toiletten betracht en boven
dien de handen goed wast voor het
gebruik en voor de bereiding van
levensmiddelen.
Men vermijde het gebruik van
rauw vlees rauwe melk, rauwe
eieren enz.
Het verdient aanbeveling vlees
of vis voldoende door te bakken,
braden, stoven of koken; ongepas-
teuriseerde en niet gesteriliseerde
melk goed door te koken en alle
verse groente of fruit grondig
schoon te wassen.
Van groot belang is dat levens
midelen zo koel mogelijk bewaard
worden. Bij 't inkopen van levens
middelen dient er rekening mee te
worden gehouden, dat bij langere
bewaartijd van vers vlees, vis,
groente en melk de besmettings
kansen toenemen. Zo mogelijk moet
ten de ingekochte levensmiddelen
nog dezelfde dag genuttigd wor
den. Het opwarmen van etensres
ten dient, vooral als ze onvoldoende
gekoeld bewaard zijn, vermeden te
worden.
Degenen die ingewandsstoornis
sen hebben of hadden of hiervan pas
hersteld zijn, vormen een gevaar
voor verspreiding in hun naaste om
geving. Zieken of pas-herstelden
dienen dan ook alles te vermijden
'aardoor anderen zouden kunnen
worden besmet.
Vierlingsbeek: Nel Hermkens,
Maria Vullings.
Leunen: Tonny en Annie van
Meijel, Martin Thuijls, Lambert
Jenniskens.
Maashees: Wil Akkermans, Har
ry Smits.
Oirlo: Jos. Verstappen.
Smakt: Jo Asselberghs, Mien
Zegers.
Blitterswljck: Jo S winkels.
Oostrum: Wim Poels, Lambert
Litjens.
Ysselsteyn: Jan van de Pas.
Heide: Fien van der Sterren,
Plet van Osch.
Veulen: Hub. van Kempen, Henk
de Krijger, Toos Cleven, Narda
Janssen.
Merselo: Wilma Muijsers, Nelly
Gellings.
Beegden: Christine Linssen.
Wans sum: Anny van Els.
BEM ETEL-examens
Op de door Bemetel gehouden
examens namen 8 personeelsleden
van de N.V. Inalfa deel.
Zij slaagden allen voor 't prac-*
tisch gedeelte. F, de Rijk was van
de 50 deelnemers aan 't examen
Stempelmaker in Nederland verre
weg de beste en kreeg een extra
pluim als zodanig.
P. J. Wismans slaagde voor fre
zen, P. J. Driessen en A. Janssen
voor draaien en H. Cleven, G. van
Sinten, S. Tomasao en G. Voorstad
voor autogeen lassen.
Voor machine-bankwerker slaag
den Th. Creemers, Langeweg en
W. Geurts, Spurkt.
H.
PRIE8TFRWIJDING
XE VENRAY
Fr. vd. Weger te Ysselsteyn
de beste dressuurruiter.
Met een zeer geslaagd tweedaags
concours hippique, tevens jaarlijks
bondsconcours, heeft de Limburgse
Landel. Ruitersbond te Roermond
zijn vijfde lustrum gevierd.
Frans vd. Weijer uit Ysselsteyn
behaalde aldaar met „Swlft" het
kampioenschap In de individuele
dressuur zwaar.
Nieuws uit
Venray en Omgeving
Zondagsdienst huisartsen
Vanaf zaterdagmiddag 4 uur tot
maandagmorgen 8 uur, wordt de
praktijk der huisartsen voor Venray
e.o. waargenomen door
Dr. L. COENEN, Henseniusstr
Telefoon 1878.
Uitsluitend voor spoedgevallen.
GROENE KRUIS:
Donderdag a.s.:
Zuigelingen-bureau voor de Kom.
VOLKSCONCERT
Het volksconcert, dat door de
Fanfare St. Catharina uit Leunen
zou gegeven worden op zondag 26
juli is uitgesteld tot zondag 30
augustus (Markt)
BEKENDMAKING
Burgemeester en wethouders van
Venray brengen ter openbare ken
nis, dat de verordening tot wijzi
ging van de Algemene Politiever
ordening Venray, vastgesteld bij
besluit van de raad van 26 mei
1959, no. 391, gedurende drie maan
den voor eenieder ter secretarie
(afdeling I) ter lezing is nederge-
legd. Venray, 3 juli 1959.
MULO-SCHOOL VENRAY
Van de 53 examen-candidaten
van de Mulo-school alhier behaal
den 49 jongelui het Mulo-diploma,
terwijl bovendien 36 leerlingen voor
het gedeelte „Middenstand" slaag
den. Mulo-diploma B:
J. Geelen, Veulen, H. Jenniskens
Leunen, J. Jeuken, Overloon en M.
Hendriks, Oostrum.
Mulo-diploma A:
Venray: Nelly van Dijck, John
Krijger, Elly Jeuken, Ine van Roy,
Wim Jeuken, Teun Wismans, Jac.
Haegens, Herman Janssen, Anny
Swinkels, Tonny Vermeulen, Tiny
Wijnhoven, Frans van den Poom,
Hans Snoeks, Wim Baken, Paul
Janssen.
Overloon: Oda van Mil, Thea
Teunissen, Wim Rutten, Hub. van
Abel, Harry Jeuken.
Zaterdag 1 augustus a.s. voorm.
om half negen zal Mgr. Moors,
Bisschop van Roermond, in onze
Parochiekerk de H. Priesterwijding
toedienen aan de Fraters Alfonsus
Kroese uit Enschede en Stefanus
Zijlmans uit Waspik, beiden van
de Orde der Paters Ongeschoeide
Carmelieten te Smakt.
DE VERMAKELIJKHEDEN
OP VENRAYSE KERMIS
Voor hen, die vol spanning uit
zien naar de kermis, moge hieron
der de lijst van vermakelijkheden
volgen:
Autoscooter, Lunapark, 2 draai
molens, Variëthé-theater, Water
orgel, Schiettenten. Daarnaast de
volgende gokspelen: balcorotor,
bumperspel, swing, puzzle, grijp-
kraantjes, berekening- en draai-
bordspel.
Men kan nog friture, Ijs, vis en
suikerwerken krijgen in verschil
lende kramen en tenslotte zullen
de dansliefhebbers aan hun trekken
komen.
KLOOSTERFEESTEN
OP JERUSALEM
Woensdag jl. herdachten in het
klooster Jerusalem een tweetal
zusters hun gouden professiefeest.
Mère Angeline en Mère Theodora.
De officiële viering van deze
jubilea zal plaats hebben op 18
augustus ajs.
Mère Angeline is ondanks de last
der jaren nog altijd druk in de
weer. Zij is namelijk de officiële
boekhoudster van de buitenscholen
en surveilleert bovendien bij de
pensionnaires. Zij was eerder ver
bonden als onderwijzeres aan de
lagere scholen alhier.
Mère Theodora is bekend bij
jong en oud. Zij heeft namelijk het
grootste deel van haar klooster
leven doorgebracht tussen de Ven
rayse peuters, die zij heeft voor
bereid op de „grote" school. Meer
dan 44 jaren heeft zij aan de be
waarschool gestaan en is inder
daad de bewaarengel geweest van
een gróót deel van Venrays jeugd
en ze heeft vele vaders en moeders
van nu als kleine peuter aan het
handje gehad.
Dan zal op 30 juli a.s. nog een
diamanten kloosterfeest gevierd
worden, want op die dag herdenkt
Mère Therese het feit dat zij 60
jaren geleden geprofest werd. Wie
mocht menen, dat Mère Therese
het onderhand welletjes begint te
vinden, onderschat deze zuster
Ursuline, die meer dan 50 lange
jaren de voedselvoorziening voor
klooster en pensionnaat op onge
ëvenaarde wijze heeft geregeld. En
wiens groot optimisme in de don
kerste tijden van Jerusalem immer
een stimulans was om door te
zetten en verder te gaan.
De officiële viering van dit dia
manten feest zal op 4 augustus a.s.
plaats vinden.
In gebruikneming nienw
paviljoen van Hnlze St. Anna
In aanwezigheid van Zuster Go-
delieve en de oud-directeur Dr.
Veraart, is dinsdag op Huize St.
Anna het herbouwde en vernieuwde
paviljoen „St. Pieter" in gebruik
genomen.
Dr. Kortman heette de gasten
hartelijk welkom en wees op het
belangrijke van deze In gebruik
neming, waardoor Huize St. Anna
nu 15 jaren na de bevrijding kan
zeggen, dat al haar verwoestte en
gehavende gebouwen herbouwd en
vernieuwd zijn. Maar hij wees ook
op het telt, dat in die wederop
bouw van Huize St. Anna duidelijk