Waar waren onze Voor de politierechter Tour de France 1959 Het lichaam, Specializatie en mechanizatie onvermijdelijk in boerenbedrijf Ingezonden Is de klant in Venray koning? Huidgenezing I PUROL Uit Peel en Maas Sint Hubertus. Zaterdag 18 juli 1959 No 29 TACHTIGSTE JAARGANG CONFECTIE VAN "EEN RIJK BEZIT PEEL EN MAAS l GBOTESTBAAT 28 TELEFOON WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN 8»«*-. PRIJS PEE KWARTAAL t 1.40 BUITEN VENRAY 1.00 dat uit vele wonden bloedt Het is de Kerk van Christus in de loop der eeuwen niet altijd voor de wind gegaan. Zij is vervolgd, dikwijls en lel. Zij is tengevolge van onenigheden in stukken ge scheurd. Wij zijn altijd maar ge neigd vol trots op te zien naar onze heilige Katholieke Kerk, die van alle godsdienstige bewegingen de meeste aanhangers heeft. Wij spreken van de rots van Petrus, die door de stormen niet overweldigd wordt, wij spreken met trots over onze eenheid in leer, onze eenheid in gezag, onze een heid in riten. We vinden het prach tig, dat overal ter wereld de H. Mis en de gebeden in het latijn worden gezegd; het demonstreert onze eenheid, onze macht. Er zit een grote dosis zelfver heffing en machtswellust in deze gevoelens, die wij vaak voor heilige toegenegenheid aan onze godsdienst houden. Er zit iets vals in, door het voorbijzien van grote gebreken en tekortkomingen. Want de Kerk van Christus dienen wij vóór alles te zien als de mystieke gemeenschap van allen die door verlossing en genade aan Christus toebehoren. Zo gezien en dat is naar het wezen beho ren velen ook tot de Kerk van Christus, ofschoon zij óf door dwa ling op bepaalde punten óf door weigering van onderwerping aan het Oppergezag, in afscheiding leven. Wil dat zeggen, dat dus de mystieke eenheid met Christus voor die afgescheidenen niet be staat Wil dat zeggen, dat de genade der Verlossing niet in deze gemeenschappen stroomt Integen deel, ook de Katholieke Kerk neemt aan, dat Christus met deze afge scheidene is, in hen leeft en hen heiligt. Maar dan bestaat er voor ons ook reden om onze eenheid in Christus niet alleen als een orga nisatorische triomf te zien; er is aanleiding te treuren om de schis ma's in Christus Lichaam. Er is ook reden om ons af te vragen, of wij schuld hebben aan deze bloe dende wonden in het lichaam van Christus. Er is reden te vragen of wij ons voldoende inspannen deze wonden te helen. In plaats van ons triomfantelijk op de borst te slaan en te pochen op onze eenheid, zouden wij rouwmoedig de Heer moeten bidden, alle schapen tot de eenheid terug te voeren. Dit Mystieke Lichaam van Chris tus bloedt nog uit te veel wonden. 50.000 bezoekers en 114 schut terijen, dat was de balans, die het kleine kerkdorp Boukoul in de buurt van Swalmen, voor 14 dagen terug op kon maken, toen daar 't Oud-Limburgs schuttersfeest werd gehouden. Vorig jaar had de Boukoulse schutterij op hetzelfde feest in Oirsbeek de overwinning behaald in de schietwedstrijden en mocht daarom thans zelf dit feest nu organiseren. Het is me het feest wel gewor den. Dit 'kleine kerkdorp is over stroomd door bezoekers, die heinde en ver naar dit werkelijk folkloris tisch feest kwamen kijken, met aan het hoofd de Bisschop van Roermond en de Gouverneur van Limburg. 50.000 bezoekers is geen bagatel en men heeft niet geweten, hoe men bier, limonades, eieren en sa- laatjes aangevoerd zou krijgen. We hebben de stof, de hitte en de dorst getrotseerd, om te midden van al die Limburgse schutters onze Venrayse aan het werk te zien en eventueel door onze aan wezigheid te steunen. We zijn echter wel bedrogen uit gekomen. Want op dit hele feest hebben we wel enkele Venrayse schutters gezien, maar ze stonden verdekt opgesteld tussen de meer dan rijen dikke bezoekers en hadden hun uniform maar thuisgelaten. Ze stonden daar even burgerlijk als wij ook. Nu begrijpen we dit eerlek niet van onze Venrayse schutterijen. Reeds menig keer hebben we met hen ellenlange gesprekken mogen hebben over het nut en de schone traditie van een schutterij, nut en traditie die men in Venray, volgens hen, nog maar ternauwernood begrijpt. Men heeft om steun gevraagd, om hulp, maar uitgerekend op de enige dag, dat zij Venrays naam hoog moeten houden in dat folkloristisch feest bij uitstek, namelijk op het Oud- Limburgs Schuttersfeest durft men schijnbaar zelfs het nieuwe schut- terspakje niet aan te trekken en blijft men thuis of stelt zich ver dekt op. De schutters klagen en mis schien terecht dat er in Venray feitelijk te weinig belangstelling bestaat voor de schutterijen. Men heeft moeite om leden te werven, moeite om geld bijeen te krijgen voor iets nieuws aan te schaffen, kortom men zou graag een wat sympathiekere houding van het Venrayse publiek zeer op prijs stellen. Om deze te verwerven, zal de schutterij echter zelf het voorbeeld moeten geven! Het voorbeeld bij uitstek is dan wel een oud-Limburgs Schutters feest in Venray. Nu kunnen we er best in komen dat men tussen 114 schutterijen nog maar een betrekkelijk kleine kans heeft op de ere-palm. Maar men heeft een kans, als men er zijn best voor doet en hiervoor moeite wil doen. Men heeft zeker meer kans, dan als men thuis blijft. Want dan telt men gewoon niet mee. Er zullen wellicht belangrijke redenen aan te voeren zijn om thuis te blijven en niet mee te doen aan dit schutters-festijn bij uitstek, maar belangrijker oi. is en blijft, dat de Venrayse schut terijen zich hier daadwerkelijk moeten inzetten en inderdaad dan moeten tonen een schutterij te zijn zoals de andere Limburgse verenigingen; hier voor Venray op dit terrein reclame te maken, zo mogelijk door inspanning en moeite dit festijn in Venray zelf te krijgen en hierdoor in Venray zelf de zo gewenste goodwill voor henzelf te kweken. Om dat te bereiken hadden beide schutterijen deze kans nooit mogen laten schieten. We geloven, dat hier door hen een ernstige beleidsfout is ge maakt en dat op het programma voor komende jaren een aktieve deelname aan het Oud-Limburgs Schuttersfeest een der hoogtepun ten moet zijn. De jongens hadden hun vrije dag goed besteed. Het was heet en droog weer. 's Avonds zou grote broer thuis komen. Ongetwijfeld zou een verfrissend bad hem dan deugd doen, dachten zij. Daarom beves tigden zij een ferme bak water op de boomtak, die over het rijwielpad langs het zandwegje hing. Van de bak liep een lang touw naar een sloot aan de overkant. Wie in de droge sloot lag behoefde maar aan het touwtje te trekken, en op hetzelfde ogenblik zou een heer lijke douche zich uitstorten over het fietspad. Dit gedaan zijnde bleven er nog enkele uren over voor grote broer van de baas kwam. Dus gingen de knapen hun installatie steeds meer vervolmaken. Zij bevestigden de tuinslang aan de stam van de boom. Iemand zou binnenshuis op post gaan staan. Zodra de bak water omviel, zou hij de kraan opendraaien waarna de gazonsproeier grote broer verder zou afkoelen. De zaak werd gecompleteerd met borden als „Bezoekt ons natuurbad" en toen was het vijf uur. Grote broer zou zo van de baas terugkomen. Eén van de knapen stelde zich verdekt op achter wat struikgewas, want die in de droge sloot, en die thuis aan de waterkraan, konden het pad niet voldoende overzien. Éénmaal zwaaien met de hand was het teken, dat nu de verkoelings installatie in werking moest treden. Op dit tijdstip naderde in het kader van de vakantiespreiding de ambtenaar le klasse, die thans als getuige voor de groene tafel verscheen. Bedachtzaam wandelde de ge meentedienaar voort door de groene en landelijke dreven, waar alles nu nog zo vredig scheen. Over de arm droeg bij het colbertje, dat nor maliter de ambtelijke schouders placht te verbreden. De mouw veren rond de armen van zijn schoon overhemd glansden in het zonlicht. Nu greep de natuur in. Een niets vermoedende wesp ondernam een duikaanval op de knaap, die de wacht hield. Deze hief de hand op om de wesp snel en afdoende te bestrijden. Die in de sloot zag het handgebaar en trok aan het touw, zodat de bak water kantelde. Die in huis zag de bak kantelen en draaide de waterkraan open. De organisatie werkte dus per fect. Nochtans bleek het resultaat niet naar wens. De ambtenaar le klasse, die een seconde tevoren nog in het kader van de vakantie- spredlng zo opgewekt door de glazen van zijn lorgnet had gekeken, voelde zich plotseling ondergedompeld in een soort van zondvloed. Hij rukte het hoofd opzij om de plotselinge plensbui uit de wolken loze hemel te ontwijken doch moest ervaren, dat het coibertje en de rechterzijkant van zijn lichaam uit bundig werden begoten. Tegelijk begon de sproeier aan de gestelde opdracht te voldoen. Zij bespoot de rest van het bad-offer, dat ge schrokken een plaats buiten de kunstmatige stortregen zocht. Een weinig bedremmeld stonden de knapen uit de verte te kijken naar de doorweekte en verfomfaai- Voor het gemengde landbouw bedrijf, zoals Noord-Limburg, Idat in overwegende mate kent, wordt het steeds meer de vraag of de boer wel in staat is de ontwikke ling in alle bedrijfstakken bij te houden. De vraag, of het niet beter zou zijn, enkele goede takken van be drijf te kiezen en zich in de veel zijdigheid van productie te beper ken, is een vraag, die ernstig over weging verdient. Wil men bijvoorbeeld op zijn be drijf kippen houden, dan is het beter een stapel van 600 kippen te heb ben dan b.v. van honderd, omdat men dan veel meer belang heeft bij goede voorlichting en moderne bedrijfsvoering. Een lage kostprijs en een kwali teitsproduct zijn dwingende nood zaak, gezien de ontwikkeling in het buitenland, waar de specializatie zeer scherp wordt doorgevoerd en, zoals in Amerika b.v., steeds méér overgaat tot bedrijven met één of hoogstens twee bedrijfstakken. Zowel ir. T. Kuijer, waarnemend Rijkslandbouwconsulent voor Nrd.- Limburg, als zijn assistent voor be drijfseconomie, de heer Tegels, heb ben aan dit vraagstuk aandacht besteed tijdens de namiddagpauze te Well van de excursie, die het consulentschap ook dit jaar weer had georganizeerd voor agrarische bedrijfsleiders en andere geïnteres seerden o.a. verschillende direc teuren van landbouwscholen uit Noord-Limburg. Alleen een méér vereenvoudigd bedrijf is in de toekomst rendabel, zo zeide de heer Tegels. Monteur op eigen bedrijf Ir. Kuijer wees ook op het gevaar, dat de boer „monteur op zijn eigen bedrijf" wordt, gezien de toenemen de en ook noodzakelijke mechaniza tie. „Houdt het bedrijf zo eenvou dig mogelijk en besteedt zoveel mogelijk technisch werk uit, hetzij bij de coöperaties, hetzij bij de loon werker", aldus zijn advies in het algemeen. In welke mate specializatie en mechanizatie ertoe kunnen bij dragen, het werk op de boerderij te vereenvoudigen en méér ren dabel te maken, konden de deel nemers aan deze uitstekend geor- ganizeerde excursie op verschillende bedrijven met eigen ogen waar nemen. Op de boerderij van het missie huis St. Paul bij Wellerlooi, die ongeveer 80 ha. bouw- en weiland in cultuur heeft gebracht van zijn 180 ha. grondgebied en daar sinds 1912 steeds de modernste land bouwmachines in toepassing brengt was het vooral het gebruik van de ventilator voor hooidrogen, het gebruik van de maaikneuzer en het graandrogen in een goedkope silo, die de kritische belangstelling van de deelnemers opwekte. Een goede groenvoederwinning op eigen bedrijf met weinig ar beidskrachten te demonstreren was het doel van datgene wat hier in de praktijk werd getoond. Op het bedrijf van Lipzig te Ys- selsteyn, bezichtigde men een mo derne varkensstal met mechanische ontmesting, evenals 'nberegenings- installatie, die vooral in dit droge seizoen bijzonder in het middelpunt van de belangstelling stond. Tenslotte was de nieuwe open loopstal met doorloopmelkstai op het bedrijf van de heer Drent op de Rips het doel van de excursie. Vooral het feit, dat deze stal tegen zeer lage kosten (ongeveer 400 gulden per koe) kon worden gerealiseerd, werkte op de verbeel ding, terwijl ook veel belangstelling bestond voor het feit, dat men het vee hier heeft onthoornd. Een bezoek aan het bietenbemes- tingsproefveld aan de Rijksweg onder Arcen en een instructieve demonstratie van haverziekten in Geijsteren voltooiden het welge vulde program van deze dag, dat ondanks de grote warmte met grote belangstelling werd gevolgd. Het gemeenschapshuis te Yssel steyn was in de namiddag een van de welkome rustpunten in deze excursie. Iemand, die van een grotere plaats naar Venray komt, kijkt zo nu en dan toch wel vreemd op. Mag ik U daarvan eens enkele voorbeelden geven. Er was melk nodig voor de baby. Na lang zoeken vond ik zegge en schrijve: één melkzaak in de kom. Op mijn vraag of ze de andere dag langs wilde komen, kreeg ik ten antwoord, dat de zaak geen melk bezorgde, maar dat men het aan de fabriek door zou geven. Wat ook prompt is gebeurd, maar desniettemin moesten en moeten wij tot 's middags 2 uur wachten, voordat de melkboer voorbij komt. Wat dat betekent in de hitte van de afgelopen week kunt U zelf be grijpen. Is daarvoor nu geen andere oplossing te vinden. In onze vorige gemeente (70.000 inwoners) kostte een tarwebrood van 800 gram 40 cent, hier kost datzelfde brood 50 cent. Is dat dubbeltje misschien voor het be zorgen, of zijn hier de grondstoffen zoveel duurder. Is het verder niet vreemd, dat eenmaal per week slechts een groenteboer bij ons in de buur; komt. Wie anders dan op die don derdag groenten moet hebben, kan naar de kom lopen. En waarom bestelt hier geen enkele slager en moeten alle klan ten naar de winkel, waar vooral op een zaterdag dikwijls wachturen voor gerekend dienen te worden? Als de klant hier koning is, is hij toch een bar kleine.... P. M., Eikenlaan 13, Venray Huidzuiverheid - Huidgezondheid Houdt de winter uit banden en mUfl. de ambtenaar le klasse. Deze, in het geheel niet afgekoeld, maakte dreigende stappen naar zijn be lagers. Doch nu kwam grote broer echt van de baas. Hij zag de brie sende en dreigende schrijfdienaar le klasse en de bedremmelde broer tjes, koos zonder nadenken partij, en sloeg het onschuldige slacht offer een oog dicht. Voor dat dichte oog moet grote broer nu een tientje boete betalen. Met de waarschuwing voortaan wat beter en langer na te denken. van 17 juli 1909 Bij de stemming voor 4 leden van de gemeenteraad werden 626 stemmen uitgebracht. In herstemming kwamen W. Wijnhoven (aftredend) met 304 stemmen, G. Camps met 297, J. Geurts, met 246. P.J. Derks (aftr.) met 230, Th. Asselberghs met 228, Th. Camps met 180, P.J. Duykers met 151 en G. Willems met 131 stemmen. De heer G. Ochs, directeur der Gasfabriek is overgeplaatst naar Florsheim bij Mainz. Het beheer is thans overgenomen door de heer G. Mittelstaedter. Tot organist der Parochiekerk is benoemd de heer A. Pennaerts uit Gulpen. In de kerkelijke diensten stond aangekondigd, dat woensdag 21 juli om 4 uur de maaiersmis op- opgedragen zou worden. van 11 juli 1914 Pater Ludgerus Zeinstra, die als student van 't Venrayse Gym nasium zijn Staats-examen maakte, heeft thans met gunstig gevolg aan de Universiteit te Amsterdam het candidaatsexamen in de klassieke letteren afgelegd. Het Mannenkoor maakte een uitstapje naar de Plasmolen. Een teleurstellende vertoning Het zal volgend jaar moeilijk, zo niet onmogelijk zijn een stence Nederlandse ploeg samen té stellen voor de Tour de France. Dat is de mening van deskundigen na de magere resultaten van dit jaar. De Tour de France heeft ook bij het publiek aan belangstelling in geboet. De good wil in Nederland, opgebouwd in jaren van hard wer den en goede resultaten, is door het slappe en thans ook tamelijk tragische verloop van de Tour 1959 hard aan het slinken. In de couranten lezen we dra matische verslagen over „hoe warm het was en hoe ver". Over afge knapte renners, die de bezem wagen verkozen boven de marte ling van doorgaan in gloeiende hitte. Maar boven alles uit klinkt de soms duidelijke, soms verkapte critiek over de wijze, waarop de leiders van de NElux-ploeg te werk zijn gegaan. Het schijnt inderdaad, dat de leiding in de ploeg uitslui- deTfL£\l\S/E specialist «TEL. 1070 tend belang stelt in kanspaard no 1: Gaul. De andere renners waren uitsluitend slepers en waterdragers. Het kenmerkende van de Tour de France van 1959 is het ontbreken van elk persoonlijk initiatief der Nederlandse renners. Mochten zij niet Konden zij niet Vorige jaren waren de Neder landers in de vlakke etappes steeds in de voorste linies te vinden. Zelfs waren er individuele successen in de bergen. Nu waren zij nergens te vinden, in de vlakte niet, in de bergen niet. Wanneer wij de eerste negen dagen van de Tour bekijken, dan hebben ze veel weg van dagjes samen uit van de plaatselijke fiets club Ons Genoegen. Ongezouten critiek van de jour nalisten heeft de Nederlandse ploegleiding gekregen op haar be slissing in een der eerste berg etappes, toen enkele kilometers voor de finish, nog Nederlandse renners werden teruggestuurd om een paar achtergeblevenen op te halen, ofschoon die al ineen groepje van zeven zaten. Genoeg man dus om zich aan elkaar op te trekken. Veelbetekenend is de verklaring van een der renners, die zei, dat de 's morgens uitgedeelde opdracht briefjes van de ploegleiding rustig werden kapotgescheurd. Wij hebben de ploegleiding zelf er nog niet over kunnen horen, maar stellig is de indruk, dat de verstandhouding tussen leiding en ploeg niet bijster was ingesteld op het behalen van practlsche resul taten. Het was al Gaul wat de klok sloeg. Als sportieve prestatie van de eerste orde is er van de Tour de France weinig overgebleven. Het is op de eerste plaats een harde manier van geldmakerij geworden. Geld verdienen is het allerbelang rijkste. Maar wanneer deze norm wordt aangenomen, blijven de gevolgen niet uit. Iedere dag komt duide lijker naar voren, dat er op onver antwoorde wijze gedoped wordt. Het gebruik van stimulerende mid delen ter verhoging van de presta tie is verlokkelijk. Sportdeskundi- gen verklaren, dat ook in de andere takken van sport de doping ge bruikt wordt. Dat neemt niet weg, dat deze practijk verderfelijk is, niet alleen voor de sport als zo danig, maar ook voor de sport beoefenaar, of deze nu amateur is of beroeps. Doping kan niemand straffeloos doen, want onvermijdelijk komt de volgende dag de inzinking. Van de andere kant moeten wij niet te gauw het woord doping gebruiken. Wanneer een wielrenner in de gloeiende hitte een zonne steek oploopt, dan ligt een andere conclusie gemakkelijk voor de hand, vooral wanneer die renner daags te voren een knappe prestatie heeft geleverd. De Tour de France is een zwaar hard bedrijf. Alleen de sterksten kunnen hem aan. Maar dan nog alleen, wanneer zij kunnen rekenen op eikaars steun en op de leiding. Wij geloven niet, dat de Nelux- ploeg die gekregen heeft zoals het moet. Een jager werd bisschop Hubertus hij wordt door oude schrijvers ook wel Hupertus, Hug- bertus en Chuchobertus genoemd bracht de eerste gelukkige tijd van zijn huwelijk te Terveuren bij Brus sel door. Volgens sommige biogra fen leidde hij een tamelijk werelds leven. Maar aan dat jonge geluk kwam er een einde toen zijn eerste zoon werd geboren: Floribana, eigenlijk een Australische prinses, overleed. Dit alleszins schokkende feit bracht de paltsgraaf* naar het schijnt evenwel niet tot een andere levenswijze. Hij bleef weinig aan dacht en zorg besteden aan het bovennatuurlijke. Toch zou er een ommekeer ko men in zijn bestaan. Hubertus, die een groot jager was vooral in de uitgestrekte bossen van de Ardennen was er volop gelegenheid om op groter wild te jagen ging volgens de legende eens op jacht op Goede Vrijdag en zag toen midden tussen het gewei van een hert het beeld staan van de gekruisigde Christus. „Hubertus schrikt, begrijpt er niets van", een Contemplatieve van Bethanië in „Nederlandse Gang makers". Dan klinkt een stem: „Hubertus, Hubertus, als gij u niet spoedig tot God bekeert, zult gij weldra in de afgrond der hel worden neerge worpen". Evenals eens Paulus roept Hubertus uit: „Heer wat wilt Gij, dat ik zal doen?" Dan klinkt weer de stem: „Ga naar Maastricht, naar Mijn dienaar Lambertus. Hij zal u alles zeggen wat gij doen moet". Naar het schijnt wordt de legende van dat kruis in een hertengewei niet uitsluitend van de H. Hubertus verteld. Er wordt trouwens door sommige levensbeschrijvers ook al beweerd, dat hij niet op jacht was op Goede Vrijdag doch op de voor avond van Kerstmis. Dat is eigen lijk ook maar bijzaak. Het voor naamste is zijn bekering. In alle levensbeschrijvingen wordt dat ook als een van de keerpunten naar voren gebracht. Wat er ook gebeurd mag zijn, een feit is, dat Hubertus door een ingrijpen van Boven tot inkeer kwam. Hij brak volkomen met zijn verleden en werd van een lauw en slap een vurig Christen. „Nadat Hubertus voor de toe komst van zijn zoontje gezorgd had", lezen we in „Nederlandse Gangmakers", deed hij, voor zich, afstand van al zijn eere-ambten en titels en ook van het geld, dat hem persoonlijk toebehoorde, voor zover het niet nodig was voor de op voeding van zijn zoontje. Hij oor deelde dit tijdelijke, wat hij nu niet meer behoefde om zijn gezin te onderhouden, als nodeloze zwaarte in zijn vlucht naar omhoog en ont deed zich er dus van, juist omdat hij wist, dat hij er. in zijn zwak heid in dit opzicht, toch weer on verstandig aan gehecht zou worden als hij het bleef bezitten". Nadat Hubertus dus zijn vermo gen als zovele heiligen vóór hem verdeeld had onder de Kerk en de armen, deed hij wat hem verder was opgedragen: hij trok naar Maastricht en wendde zich tot bisschop Lambertus. Onder diens leiding zou zich zijn geestelijke ommekeer verder vol trekken. De bisschop, die zulk een vooraanstaand en bekwaam man zeker met open armen zal hebben ontvangen, gaf hem de raad zich voor enige tijd terug te trekken in de abdij van Stablo of Stavelot in de Ardennen, om er geestelijk tot rust te komen. „Daar werd de grondslag gelegd voor zijn toekomstig heilig leven", vervolgt de Contemplatieve van Bethanie in haar beknopte levens beschrijving. „Hij regelde er de opvoeding van zijn zoon, de latere heilige Flori- bertus en begon zich voor te be reiden op het priesterschap, dat hij in grote dankbaarheid ont ving." Het was stellig goed gezien van Lambertus, de bekeerde paltsgraaf toen naar Rome te sturen. Waar kon hij zich beter voorbereiden op de leidinggevende taak, die hem ongetwijfeld wachtte, dan in het bestuurscentrum van de Kerk te Rome? Trokken ook Wilbert en Bonifa- cius niet de Alpen over om op 't graf van Sint Petrus door de Ste dehouder van Christus uitgezonden en aan het werk gezet te kunnen worden? Paus Sergius, dezelfde, die ook onze Willibrordus ontving, gaf de priester Hubertus zijn zegen. Maar hij deed meer. Toen tijdens zijn verblijf te Rome uit Luik het ontstellende bericht kwam, dat daar Bisschop Lamber tus was vermoord, noemde hij Hubertus als zijn opvolger. Hij had dat zo in een droom gezien. En toen Hubertus naar Luik was teruggekeerd, werd hij daar inderdaad tot bisschop gekozen. Bisschop Giso van Keulen wijdde hem. Onverwacht werd Hubertus dus de 21ste bisschop van Maastricht. olW «miiniwo j ,lAKM/ «AvpoKMU ItóÜtaU firxmckrnytn. V JUUANASINGEL 41 'tilif. 1061 (K4780)

Peel en Maas | 1959 | | pagina 1