Is het „zwakke geslacht" flinker dan het »sterke« r Strijd tegen de ouderdom Ze aten en werden verzadigd Blijf meester Zaterdag 5 juli 1958 No 27 NEGEN EN ZEVENTIGSTE JAARGANG N MAAS -.f CONFECTIE VAN -EEN RIJK BEZIT SÏÏSwLÏÏ?»" ™OONN5UN onso uwflw WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN ADVERTENTIE-PRIJS: 8 ct. per ra.m. ABONNEMENTS PRIJS PER KWARTAAL f 1.40 BUITEN VENRAY f 1.60 Is het U nooit opgevallen, dat wij elk jaar tweemaal zondags in het Evangelie horen over een won derbare broodvermenigvuldiging, waarbij duizenden mensen die honger hadden, van Christus te eten kregen tot zij verzadigd waren Vele mensen vinden het toch al sa^i genoeg, dat er op de zondagen jaar in jaar uit telkens weer dezelfde stukken uit het Evangelie worden voorgelezen. Nu krijgen ze elk jaar ook nog tweemaal bijna hetzelfde verhaal van een brood vermenigvuldiging te horen. Het is wel waar dat het twee verschillende gebeurtenissen be treft. Bij de eerste broodvermenig vuldiging werden'vijfduizend man nen plus de vrouwen en kinderen op wonderbare wijze gespijzigd met slechts vijf broden die voor handen waren. Bij deze tweede broodvermenig vuldiging werden volgens het Evangelie ongeveer vierduizend man wonderbaar verzadigd nadat Jezus over slechts zeven broden een zegening had uitgesproken, Maar die kleine verschillen vallen bij oppervlakkig luisteren niet eens op. De reden, dat twee keer in het jaar een wonderbare broodverme nigvuldiging wordt verhaald, kan alleen hierin gelegen zijn, dat de liturgie ons met dit wonder een beeld van de Mis wil geven. Met de verhalen van wonderbare genezingen en dodenopwekkingen wil de liturgie ons leren, dat Chris tus in deze H. Mis ons eveneens wil genezen of ten leven opwek ken, maar nu naar de ziel. Zo wil de liturgie met dit Evangelie zeg gen dat de Heer ons in deze Mis ook op wonderbare wijze wil spij zigen en verzadigen, niet met een lichamelijke spijs maar met een geestelijke spij>, met het hemelse brood, dat Hijzelf is en dat ons eeuwig leven schenkt. Met die bedoeling heeft Jezus ook die eerste wonderbare brood vermenigvuldiging gedaan, om n.l. de mensen te wijzen op een ander brood dat Hij hen zou geven. „Het brood dat Ik U zal geven, dat ben Ik zelf. Ik ben het brood dat uit de hemel is neergedaald. Wie van dit brood eet, zal eeuwig leven". „In die dagen was er een grote menigte bij Jezus." Daarbij denken we aan de kerken die in onze streken zondags gelukkig nog druk bezocht worden. Alles komt nog naar de Mis: een grote menigte is dan bij elkaar. En Jezus staat dan, hoewel onzichtbaar, in hun midden. Hij leert hun in het woord Gods, dat de priester in Zijn naam ver kondigt. Hij ziet tot in de harten. Hij ziet hoe ieder zijn eigen zorgen, zijn eigen leed mee naar de kerk gebracht heeft. Dan spreekt de Heer opnieuw: „Ik heb medelijden met het volk. Ik wil hen niet naar huis laten gaan zonder dat ze gegeten hebben, anders zouden ze onderweg bezwij ken." Dit woord van Jezus moeten wij goed onthouden. Wij moeten goed begrijpen, dat wij de Communie op zondag nodig hebben. Uit onszelf alleen, zonder de H. Eucharistie, kunnen wij het leed, de beproevin gen van het leven niet verdragen, en kunnen wij liet niet opbrengen om altijd geduldig te zijn en de plichten van elke dag trouw te vervullen. Wij christenen van deze tijd zien weer duidelijker dan in vroegere tijden, dat de veelvuldige communie niet zo maar een vrome oefening is alleen voor brave zielen, en dat het niet voldoende is alleen op de hoogfeesten te communiceren. We durven zelfs te beweren, dat we zonder de zondagse communie op den duur niet als christen kunnen leven. Het is o.a. gebleken bij de katho lieken in Duitsland. De katholieken hebben daar jarenlang onder zware druk geleefd onder het regime van Hitier. Velen hebben toen de Kerk de rug toegekeerd. De katholieken die daar nu nog tróuw de kerk bezoeken, zijn doorgaans alleen die katholieken die altijd aan de zon dagse communie hebben vastge houden. Zo is tenminste de ervaring van meerdere pastoors aldaar. Wij merkten reeds op, dat in de Mis ongeveer hetzelfde gebeurt als bij die wonderbare broodver menigvuldiging. In de persoon van de priester staat bij de Consecratie Christus vóór ons. Hij neemt het brood, spreekt een zegening erover uit, breekt het brood en geeft het aan de leerlingen, dat is aan de priesters om het aan het volk uit te delen. Mogen dan ook de woorden van het Evangelie bewaarheid worden: „Zij aten en werden verzadigd". Mogen allen weer eten bij iedere zondagsmis en mogen zij verzadigd worden voor heel de week. En dat gebeurt ook zeker als wij maar Het vrouwelijk organisme rea geert op prikkels, druk, infecties, bloedverlies en ook aandoeningen van zielkundige aard anders dan het organisme van de man. Deze van die van de mannen af wijkende reactie wordt helaas nog te weinig in de arbeids-psychologie en fysiologie gewaardeerd. Dat komt voor alles, omdat er op dit gebied in feite nog erg weinig bekend is, dat wetenschap pelijk zo gefundeerd is, dat er echt mee kan worden „gewerkt". In scheikundige samenstelling van tal van organen bestaan tussen die van de mannen en die van de vrouwen aanmerkelijke verschillen. Zo zijn bijvoorbeeld de zenuwen van een man rijker voorzien van een op vet gelijkende beschermings laag of bed, zoals men het ook kan noemen, terwijl bij de zenuw cellen van de vrouwen weer de aanwezigheid van meer zwavel houdende stoffen werd vastgesteld. In de criminologie heeft men echter in tal van gevallen ophelde ring in aanvankelijk duistere zaken kunnen verkrijgen door de vast stelling, dat „dit bloed alleen af komstig kan zijn van een vrouwe lijke persoon". Het is de mannen van de wetenschap namelijk gelukt in het bloed van vrouwelijke perso nen nietige kegelvormige lichaamp jes te ontdekken, die in geen geval in het bloed van mannelijke perso nen konden worden waargenomen. Daaruit kan dus tot op zekere hoogte reeds 't verschil in reactie tussen mannen en vrouwen op be paalde aandoeningen worden ver klaard, hoewel men daaromtrent nog niets meer weet, dan dat er in tal van menselijke organen ge slachtelijke verschillen optreden. Het ligt voor de hand, dat dit ook het geval zal zijn met de dieren en dus ook met 't verschillend reactievermogen van vrouwelijke en mannelijke dieren. Voorzover proeven op weten schappelijke basis met „proefkonij nen" worden genomen, dient men er in de geleerde wereld reeds rekening mee te houden, dat ook hier de resultaten van de proefne mingen afhankelijk kunnen zijn van de onderling afwijkende reacties. Het voor de optische waarneming bijzonder duidelijke verschil tussen mannelijke en vrouwelijke wezens zet zich klaarblijkelijk voort tot in de kleinste levenscellen. Dank zij deze verschillen wordt het begrij pelijk, hoewel nog niet geheel ver klaarbaar, dat het hart van een vrouw in zuiver fysiologische zin anders reageert dan het hart van een man. Uit diepgaande onder zoekingen is gebleken, dat de hartslag van een vrouw, dat wil zeggen de fase, waarin de hartspier zich spant en ontspant, dus werk verricht, aanmerkelijk langer duurt dan bij de man. Dat wordt ook bewezen door de aantekeningen op de cardiagrammen. Bij herhaling is gebleken, dat de polsslag van meisjes sneller is dan die van jongens. Of echter ook de harten van volwassen vrouwen sneller kloppen dan die van de mannen, is nog een zaak, die niet vaststaat. In het algemeen is het hart van een vrouw, in het gewone spraak gebruik, minder geschikt zich aan te passen bij veranderde omstan digheden, dan het mannelijke hart. Dat blijkt vooral bij sportbeoefe naars. In het algemeen vertonen de sportbeoefenaarsters een sneller polsslag dan de sportbeoefenaars, ook bij topprestaties. Het schijnt dat het vrouwelijke hart minder economisch werkt dan het manne- iijke, dat er voor de vrouw een nog grotere inspanning voor top prestaties wordt vereist dan voor de man. Het „zwakke" en het „sterke" geslacht vertonen niet alleen uiter lijke verschillen, maar ook en dat zal ook beslissend zijn, morfolo gische. Het is hierbij des te opmerke lijker, dat het aantal mannen, dat tengevolge van hartaandoeningen komt te overlijden, aanzienlijk groter is dan het aantal vrouwen. Hoewel de bloeddruk dus in het algemeen bij vrouwen hoger ligt dan bij de mannen, blijft 't man nenhart weer minder bestand tegen de inspanning van directe hartaan doeningen. In het in München verschenen werk van de bekende gerontoloog prof. Burger worden de verschillen tussen de mannelijke en vrouwe lijke levenscellen zorgvuldig nage gaan en vergeleken, met groot geloof communiceren. Want Christus heeft gezegd: „Wie Mij eet, zal leven door Mij. Ik ben gekomen opdat zij het leven hebben, en leven in overvloed". Daarbij blijkt, dat bepaalde ziek teverschijnselen zich van sexe tot sexe verplaatsen. In de eerste twintig jaren van deze eeuw was het aantal vrouwe-, lijke maaglijders aanmerkelijk gro ter dan het aantal mannelijke. Dit kan voor een belangrijk deel worden verklaard uit de in het begin van deze eeuw nog overal geldende mode van de vrouwen om zich met geweld in het corset te snoeren. Hierin is gelukkig in latere tijd een aanmerkelijke verbetering op getreden. Maar merkwaardigerwijze is het aantal mannelijke maaglijders ge stegen. Het staat wel vast, dat het in hoofdzaak de „zenuwachtige' typen van mannen zijn, die last van hun maag krijgen. Na de tweede wereldoorlog is echter weer gebleken, dat het aan tal vrouwelijke maaglijders aan het toenemen is. Hier wijt men deze groei op de eerste plaats aan de veranderde maatschappelijke positie van de vrouw, die meer dan vroeger op verantwoordelijke plaatsen in het productieproces is geplaatst. Het is dus de bijzondere inspan ning van het uitgeoefende beroep, dat hier gevolgen voor de gezond heid heeft. Bij vrouwelijke personen is een overwicht aan vetzucht geconsta teerd zo ongeveer tussen de 25 en de 60. Maar het verschijnsel van de „magerzucht" in hoofdzaak bij jonge meisjes, is wetenschappelijk nog in het geheel niet verklaard. Sommige geleerden menen, dat hier sprake is van een soort inner lijk protest tegen het rijpen tot vrouw en moeder, waardoor ver schuiving in de werking van de klieren optreedt. Aan de andere kant blijkt weer, dat tuberculose en longaandoenin gen meer vat hebben op mannen dan op vrouwen. Longkanker komt tienmaal meer bij mannen dan bij vrouwen voor en daarvoor is de verklaring van het roken geenszins afdoende. Met de conflicten in het levens drama schijnen de vrouwen liet echter weergemakkelijker te rooien dan de mannen. In vrijwel alle Europese stati stieken komen driemaal meer zelf moorden van mannen dan van vrouwen voor. Alleen in heel jonge jaren slaat die balans om en zijn er iets meer jonge meisjes, die de hand aan zichzelf slaan dan jonge mannen. Maar bij zelfmoordpogingen zijn bijzonder veel vrouwen betrokken, gewoonlijk zonder resultaat, zodat vaak twijfel omtrent de ernst van het voornemen ontstaat. Van bijzonder belang bij de be schouwing van dit vraagstuk zijn de verschillen in reactie tussen mannen en vrouwen bij verkeers ongevallen. Tweemaal zoveel vrouwen veron gelukken bij het verkeer als mannen. Hier wordt de zogenaamde „schrikseconde" tot belangrijkste punt. In deze schrikseconde verliest de vrouw gewoonlijk sneller het hoofd, dat wil zeggen, zij wordtdoor de emotie overmand, waardoor zij vaker op de gebeurtenissen rea geert. Hierin zijn volgens de statistieken dan nog weer verschillen zichtbaar tussen ongehuwde en gehuwde vrouwen. Gehuwde vrouwen en vooral moeders reageren in het algemeen verstandiger dan de an deren. Terwijl de vrouw dus tijdens het ongeval van minder weerstand getuigt, komt zij er na het ongeval weer gemakkelijker boven op dan de man. In biologische zin blijkt toch steeds weer, dat het zogenaamde zwakke geslacht flinker dan het zogenaamde sterke geslacht is, wat overigens zeer wel in overeenstem ming is met een nog niet geheel doorvorste trek van de natuur. BEKENDMAKING Burgemeester en wethouders van Venray brengen ter openbare ken nis, dat door de raad dezer gemeen te in zijn vergadering van heden medewerking is verleend aan het R.K. Parochiaal Kerkbestuur van St Petrus-Banden te Venray, het bestuur uitoefenende over de R.K. school voor uitgebreid lager onder wijs voor jongens en meisjes te Venray-kom, voor de aanschaffing van schoolbenodigdheden, leermid delen en meubilair ten behoeve van die school en aan het bestuur van de R.K. lagere school te Vrede- peel voor de aanschaffing van meu bilair voor de eerste inrichting van die school. Venray, 10 juni 1958. Weet U waar Bnconétje haar linnenkast mee gevuld heeft „De oudjes doen het nog best" ...maar sterker geest in zwakker lichaam. De ontwikkeling van de moderne maatschappij schijnt het onontkoom baar te maken, dat zij, die de mid delbare leeftijd gepasseerd zijn, wor den uitgeschakeld. De practijk leert echter, dat juist in deze groep de meest opvallende prestaties worden geleverd... maar dat niet altijd, het lichaam gehand haafd wordt op het peil, waarop de geest werkt. In Amerika heeft men het eerst oog voor dit probleem gehad en... het aangepakt. Men behoeft niet ver in de ge schiedenis terug te duiken om te constateren, dat „de oudjes het nog best doen". Duitslands hoogbejaarde premier Adenauer blijkt te beschikken over een ongebroken strijdlust, de Ame rikaanse generaal Marshall kreeg op zijn 70e jaar zijn belangrijkste taak, Ben Goerion was de „pensioen gerechtigde leeftijd" reeds gepas seerd toen hij de loden last van de leiding van een nieuwe, door vijan den omringde staat aanvaardde, en Churchill verkeerde in dezelfde positie toen hij in 1940 premier van Engeland werd. Levert de geest dan nog grote, zelfs maximale prestaties, de lichaamsgesteldheid houdt daarmee geen gelijke tred. Men merkt dan, dat men „een dagje ouder wordt". Het is niet slechts de gevreesde „managersziekte" die roofbouw op het lichaam wreekt. Het zijn ook de, vaak onvermij delijk geachte, ouderdomskwalen die de oorzaak zijn dat het lichaam niet immer mee kan, waar de geest het zo graag zou willen hebben! Onzichtbare ondervoeding Een der oorzaken van dit verval is echter» dat het lichaam constant tekort komt. Niet alleen heeft men minder behoefte aan eten, maar het menu-van-de-dag wordt ook niet met zorg en overleg samengesteld. Strikt genomen is 'n verhongerings- proces aan de gang, waarvan zich de gevolgen in aftakeling der licha melijke vermogens doen gelden. Naarmate men ouder wordt en een belangrijker plaats in het leven inneemt, wordt die plaats steeds meer een zitplaats vooral in deze tijd met talloze conferenties en vergadering, waarin men het wan delen verleert door alles per auto te doen. Gaat men met zijn klachten naar de dokter, dan zal die ook vaak een voedingstekort constateren en een diëet voorschrijven. Het nadeel van een diëet is, dat de omstandigheden het houden ervan moeilijk soms onmogelijk maken. En wanneer de klachten nog niet van die aard zijn dat men voor iedere afwijking van het diëet ter stond de rekening in de vorm van pijn of ziekte, thuisgestuurd krijgt, neemt men het al spoedig niet meer zo nauw..., zoals de man die zei: „als ik mijn diëet op heb, begin ik aan mijn eigenlijke eten". Het is dan ook volkomen logisch, dat men reeds lang op zoek is naar middelen en wegen om deze te korten aan te vullen met een mini mum aan last en moeite voor hen bij wie ze worden geconstateerd... de ouder wordende generatie. Het zijn de Amerikanen, die zich hiervoor het meest hebben geïn teresseerd en hun geweldige phar- maceutische industrie aan het werk hebben gezet om door een diep gaande research de „steen der wijzen" te vinden. Immers, ook in de Verenigde Sta ten kan het soms lang duren voor men een leidende positie bekleedt en zijn de mensen dank zij uitste kende hygiënische toestanden en een hoog welvaartspeil nog lang niet aan het eind van hun krachten en wensen wanneer ze de middel bare leeftijd voorbij zijn. Maar de „ouderdomskwalen" zijn ook daar niét immer zelf s niet door een intensieve beoefening van het golf spel (dat beweging in de open lucht noodzakelijk maakt als tegen wicht voor het zittend werken) te verdrijven. Voedsel voor ouderen Zo is b.v. de American Cyanamid Cy in haar Lederle Laboratoria ge komen tot de vervaardiging van een speciaal „voedsel voor ouderen". Deze laboratoria zijn centra spe ciaal van het onderzoek op het ge bied van vitaminen en de productie daarvan. Vitaminen en mineralen vindt men gecombineerd in het Gevral- preparaat; 'n ander product, Gevral- Proteïn, bevat daarnevens weefsel- bouwende stoffen, en Gevrine bevat, behalve vitaminen en mineralen, ook mannelijke en vrouwelijke hor monen ter versterking o.a. van het beender weefsel. Het meest opmerkelijke van dit wetenschappelijk werk is, dat het een symbool is van ommekeer in de maatschappelijke verhoudingen. Vele jaren is alle aandacht gewijd aan de juiste voeding van het kind. Ongetwijfeld is een der resultaten daarvan, dat thans een geslacht ont staat met zodanig gunstige levens kansen, dat het vraagstuk van de voeding van de ouder wordende mens thans aan zijn oplossing toe is! Gemeente-secretaris J. Boots overleden. Maandagmiddag is te Nijmegen in de St. Radboud-stichting over leden op 62jarige leeftijd de heer J. L. Boots, gemeente-secretaris te Horst en lid der Provinciale Staten van Limburg. Met het heengaan van gemeen tesecretaris Boots, die vanaf 1946 zitting had in de Provinciale Sta ten van Limburg, heeft de gemeen schap van Horst een nobel, fijn zinnig, sociaalvoelend en diep chris telijk mens verloren. Met gevoelens van oprechte dankbaarheid zullen talloze inwo ners van Horst en Limburgers vai ver daarbuiten zijn gedachtenis gedenken, want de overledene Ireft in zijn leven vele mensen gehoben, die met de meest uiteenlopende moeilijkheden te kampen hadden. Voor talloos velen w*s hij de vraagbaak en voor iedereen een vriend. Zijn leven lang was de heer Boots een vurig voorvechter van de katholieke zaak. Zolang in Horst een georgani seerde afdeling van de KVP bestaat is hij daar de voorzitter van ge weest. Vele jaren was hij kring voorzitter. Terwijl hij zich voor 't gemeentebestuur van Horst ont wikkelde tot een specialist in grond en pachtzaken, vonden de bewoners van Horst in hem steeds weer een welwillend raadsman. In 1943 werd hij voorzitter van het burgerlijk armbestuur, waar door hij weer nader tot de mensen kwam, die hij kon helpen. Zijn activiteiten op sociaal-cha ritatief terrein brachten hem van zelfsprekend in het bestuur van 't Groene Kruis. In 1950 werd de heer Boots tot president van de Kon. Harmonie aangezocht. Zijn sociaal-voelend hart heeft hem op deze plaats ge bracht. Vanaf deze plaats ging zijn stimulerende invloed uit op het gehele verenigingsleven van Horst. Met oprechtheid en steeds met de rechtvaardigheid voorop, heeft de heer Boots gevochten voor de belangen van de streek en van Limburg. Altijd stond hij klaar om te helpen, zeggen de mensen van Horst van hem. Donderdagmorgen had te Horst onder overgrote belangstelling de lijkdienst en teraardebestelling plaats. over Uw zenuwen. Neem Mijnhardt's Zenuwtabletten Zij schenken de rust tot herstel

Peel en Maas | 1958 | | pagina 27