m
Kleuterscholen
ingezegend
C00PMANS
heren- en
jongenskleding
Heiligen kijken ons aan
SSS'ïïïï WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
Enige misverstanden inzake
emigratie naar Canada
Kinderboxen
Kinderstoelen
Ruime sortering
costuums, colberts, pantalons
regenkleding
beter gekleed... en toch minder besteed
o n
s ÜinJiM
Zaterdag 29 maart 1958 No 13
NEGEN EN ZEVENTIGSTE JAARGANG
M PEEL EN MAAS
CONFECTIE VAI
Uit allerlei gesprekken en brieven
is wel voldoende gebleken hoe wei
nig de mensen hier weten onder
welke omstandigheden onze geëmi
greerde Nederlanders in Canada
leven.
Sommige mensen vragen je wel
eens, als ze weten dat je in Canada
gezeten hebt: „Ik heb ook kennis
sen in Canada. Heb je die nooit
ontmoet?
Zulke mensen hebben natuurlijk
geen flauw idee van wat afstanden
in zo'n land betekenen en hoe groot
zo'n land wel is, het is nl. zo, dat
het totale Canadese grondgebied
een oppervlakte heeft van 300 keer
dat van Nederland. Ofschoon de
16.000.000 inwoners, die Canada telt,
meestal zich in enige centra heb
ben geconcentreerd, zal de volgende
illustratie toch wel een verduidelij
king zijn van de grote Canadese
uitgestrektheid.
Iemand, die emigreert naar de
Canadese Westkust (Brits Colum
bia) heeft een achtdaagse bootreis
over de Atlantische Oceaan waar
hij niets anders ziet dan water,
water en nog eens water. Wanneer
hij in Halifax dat is een zeer
bekende haven aan de Canadese
oostkust aankomt, is hij pas
halfweg.
Een vijfdaagse treinreis (rijdende
dag en nacht) brengt hem via de
prairies naar de westzijde van het
Rotsgebergte. Onnodig te zeggen
dat in zo'n geval de kans om elkaar
in Canada weer te zien veel ge
ringer is dan in ons eigen land.
Deze geweldige uitgestrektheden
dragen er ook toe bij dat levens
omstandigheden en werkmethodes
verschillend zijn in verschillende
delen van het land.
Een brief van een emigrant moet
men dus niet zien zoals: Zo leeft
men in Canada, maar eerder als:
Zo leeft men in die bepaalde streek.
Men moet dus uiterst voorzichtig
zijn met generaliseren.
En hoe ligt Canada in verhouding
tot de evenaar?
Zoals men weten zal loopt de
52ste breedtegraad midden door ons
land, ongeveer door de steden Delft-
Gouda-Arnhem. Deze zelfde breedte
graad loopt ook door Canada. Het
overgrote deel van de bevolking
woont echter ten Zuiden van deze
breedtegraad.
Toronto, een miljoenenstad, in
welks nabijheid vele Nederlanders
zich vestigen, ligt op een hoogte
van Lourdes en Marseille. Ondanks
de vrij zuidelijke ligging van deze
bewoonde streken, heeft men er
warme droge zomers en koude
droge winters, hetgeen typische
kenmerken zijn van een landkli
maat.
Onder de geëmigreerde Nederlan
ders treft men allerlei typen aan.
Er zijn idealisten, die naar hun
oude vaderland schrijven: „Het gaat
mij uitstekend; ik ben een prach
tige toekomst aan het opbouwen",
terwijl anderen ook in het nieuwe
land maar blijven kankeren over
het gemis aan allerlei dingen en de
vermaterialisering van het land, of
schoon zij desondanks ginds blijven.
Dan zijn er mensen, die de dingen
veel rooskleuriger beschrijven, dan
ze in werkelijkheid zijn. Zij zullen
b.v. hun weekloon omrekenen in
Nederlandse guldens om hier maar
indruk te maken.
Ook zijn er die niet willen schrij
ven over hun moeilijkheden en ver
bloemen de zaak maar met: „Het
gaat ons niet zo slecht". Overigens
hebben ervaringen geleerd, dat het
niet wenselijk is allerlei moeilijk
heden bloot te leggen.
Voordat de- betreffende brieven
hier aankomen, kunnen de moei
lijkheden daarginds weer zijn op
gelost, terwijl mensen hier toch niet
kunnen helpen en zich alleen maar
ongerust maken.
Over moeilijkheden gesproken.'Er
zijn mensen die het zonderlinge
idee hebben, dat Canada het land
zou zijn van melk en honing. Im-
mers, zo redeneert men, mensen
emigreren om bepaalde zorgen die
zij hier in het land hebben te ont
vluchten.
Wanneer deze mensen later brie
ven naar Nederland sturen, blijkt
maar al te vaak, dat ook in Canada
deze mensen op grote misschien
onverwachte moeilijkheden stuiten.
Ze hebben er misschien zelfs meer
zorgen dan ze hier hadden. Al te
gauw concludeert men dan daaruit
dat het daar toch ook niet alles is.
Men vergeet echter dat deze immi
granten zich volkomen moeten om
schakelen, een proces, waarbij zij
ongetwijfeld vele nieuwe moeilijk
heden hebben te overwinnen.
Sinds zaterdag j.l. houdt de be
kende fotograaf Peter Swenker in
zijn atelier in de Patersstraat, een
tentoonstelling van pl.m. 150 grote
foto's van middeleeuwse heiligen
beelden uit Venray. en een enigszins
wijde omtrek. Wie deze tentoonstel
ling nog niet bezocht, moet beslist
niet verzuimen deze te gaan zien.
Daar kan de amateur-fotograaf
zien en leren hoe met een goed
toestel, 'n goede techniek en goede
belichting, maar vooral met de
nodige aandacht wondervolle din
gen te bereiken zijn!
Daar heeft de kunshistoricus nu
een enige gelegenheid, zoals ze tot
nu nog niet geboden werd om zo
wel de saamhorigheid als het onder
scheid van een groot aantal beelden
van deze streek te bestuderen!
Daar kan iedereen bewonderen
en versteld staan van de rijkdom
aan prachtige oude beelden die we
hier nog hebben, niet in een museum
maar nog levend in onze kerken!
Maar wat, afgezien van fotokunst,
historie of artisticiteit, iedereen wel
het meest zal treffen is, dat we
hier op een eigenaardige wijze met
die heiligen geconfronteerd worden,
van aangezicht tot aangezicht!
We zagen ze in onze kerken wel
staan, maar hier kijken ze ons aan!
Ze grijpen ons vast, ze boeien
ons. Wat een innerlijkheid, goed
heid, devootheid en verklaarde men
selijkheid spreekt uit die gezichten
en houdingen, nu we zó van nabij
en onder zulk een juiste belichting
zien!
Dit is het wat ook de fotograaf
moet bewogen hebben om zó hun
beeltenis te kunnen vastleggen.
Bezoekt deze enige gelegenheid
voor het te laat is, bekijk de foto's
rustig en met aandacht; ze zullen
misschien niet alle zó boeien als
die lieve jonge Sinte Agnes, waar
de zuiverheid van afstraalt, of dat
beeld van droefheid, die Christus
zoals Hij daar zit, eenzaam, met
zijn smart alléén!
Maar aile geven ze stof genoeg
om er letterlijk „ons hart aan op
te halen".
M.B.
Na deze eerste fase zullen zij met
vastere hand kunnen werken aan
hun toekomst in een nieuw gekozen
land, waar de mogelijkheden onge
twijfeld veel talrijker zijn.
Een wel zeer jammerlijk misver
stand ontstaat soms wanneer ouders
de goedkeuring weigeren aan hun
(meerderjarige) zoons en-of doch
ters om te emigreren. Jarenlange
verkeringen zijn soms om deze
redenen afgebroken. Zulke ouders
hebben gewoonlijk geen bepaalde
redenen voor hun afkeurende hou
ding, maar uit alles blijkt dat eigen
belang en sentimentele overwe
gingen meestal doorslaggevend zijn.
Allerlei brieven en krantenarti
kels, die ooit iets kwaads hebben
gezegd omtrent emigratie, worden
aangehaald om het argument voor
zich te winnen.
De ouders menen het goed, maar
zij vergeten, dat zij zich hier een
recht toeëigenen, dat van nature
tot elke jonge mens behoort, n.l.
het kiezen van een eigen levensweg.
En of deze jonge mensen hun
toekomst, hun geluk en hun ideaal
willen zoeken op de boerderij, in
een naburige stad of via de weg
van de emigratie is een zaak die
zij zelf moeten beslissen.
Het advies van de ouders zullen
ongetwijfeld vele jonge mensen op
prijs stellen, maar het advies moet
geen wet zijn. Alleen die ouders,
die hun kinderen volledig vertrou
wen en die in hen voldoende
verantwoordelijkheidsbesef hebben
aangekweekt, zijn een grote steun
voor de jonge generatie. Ouders
moeten dit in willen zien, ook in
zake emigratie.
Iemand, die wil gaan emigreren
moet zich grondig voorbereiden,
d.w.z. het leren van de Engelse
taal, kennis vergaren van het land,
waarnaar men emigreert en aan
dacht schenken aan eigen persoon
lijkheidsvorming. Nog te veel men
sen emigreren, die niet voldoende
zijn voorbereid en ingelicht.
Deze zijn slechts enige van de
vele misverstanden inzake emi
gratie.
In 1857 klapte Mère Modesta van
de Zusters Ursulinen met een groot
boek op de lessenaar van het zg.
Rectorshuis van het klooster Jeru
salem en heeft waarschijnlijk toen
gezegd: Nu slapen... waarmede dan
onofficieel het „asiel voor kleine
kinderen" te Venray was geopend.
Het asiel, dat later bewaarschool
werd en nu in 1958 101 jaren
na die bewuste slaaporder is
uitgegroeid tot twee prachtige
moderne kleuterscholen, waarin
303 Venrayse kleuters volgens de
montessori of föbelmethode de
eerste opleiding in hun jonge leven
ontvangen.
Men zou om meer dan een reden
de geschiedenis van het kleuter
onderwijs in Venray graag geschre
ven willen zien. Daaruit zou op de
eerste plaats blijken welk een grote
verdiensten de Zusters Ursulinen
zich op dat terrein voor Venray
hebben verworven. Want het is nog
niet zo heel lang geleden, dat het
kleuteronderwijs eindelijk eens ge-
subsidiëerd werd en voordien
moesten de zusters maar zien, dat
zij dit onderwijs gefinancieerd kre
gen. Dat zij daar handenvol geld
bij gelegd hebben is een vaststaand
feit.
Op de tweede plaats zou men uit
die geschiedschrijving de verande
ring der onderwijs-methoden kun
nen zien. Trouwens de namen
„asiel" en „bewaarschool" zeggen
al genoeg, al zal menig ouder dank
baar terugdenken aan bv. een
Mère Theodora en een Soeur
Christine, die hun behalve slapen
en matjes vlechten de eerste moei
lijke beginselen heeft bijgebracht
van het ABC. Wie dan nu de
prachtige frisse lokalen ziet, met
die overvloed van speelgoed, speel
ruimten en modern lesmateriaal en
weet dat bv. in dat oude Rectors
huis een bed stond om de slaperige
kleintjes in „op te bergen", ziet
zelf een onderwijs-ontwikkeling die
het kind van nu alleen maar ten
goede kan komen.
Op de derde plaats zou het een
beschrijving zijn van het oude
Jerusalem, waar naast de deftige
pensionaires ook de Venrayse kin
deren nimmer vergeten zijn. Zelfs
de kleuters niet.
Want na het oude Rectorshuis
krijgen we in 1883 de bouw van
de nieuwe lagere school aan de
Maasheseweg en wanneer die dan
weer uitbreiding behoeft zien we
kleuters dat gebouw betrekken.
Het gebouw, waar de meesten van
ons netjes „bewaard" zijn en thans
onze kleuters een nieuwe school
vinden, die tot ver in de omtrek
zijn weerga niet heeft.
Het zou de beschrijving zijn van
een moeilijke na-oorlogse toestand,
waarbij de zusters zaten met klas
sen van meer dan 100 kleuters. En
officieel mochten er maar 40 in.
Het zou een beschrijving van vele
moeiten en soms ook veel wanbe
grip zijn, maar ook van veel goeds.
We denken aan nieuwe onderwijs
methoden, aan montessori, aan
fröbelen, aan het inrichlen van de
oude huishoudschool tot kleuter
school.
Een krant leent zich daar moei
lijk voor, moet zich beperken tot
het heden, dat zoals de Burgemees
ter dinsdag zei, wel zeer feestelijk
is. Want met de inzegening van de
pas verbouwde en geheel nieuwe
ingerichte kleuterscholen door de
heer Deken, is een definitief einde
gekomen aan de verschrikkelijke
noodtoestand, die Venray vooral
na de oorlog heeft gekend op het
gebied van het kleuteronderwijs.
Hij was de Zusters zeer dankbaar
voor het grote aandeel dat zij in
de oplossing van de nood hebben
bijgedragen en complimenteerde
Mère Prièure, Mère Ursule en
Mère Anne, met dit grote succes.
Als hij, aldus de Burgemeester, zijn
eigen be waarschooljaren naging,
dan wordt de jeugd van tegen
woordig toch wel verwend, maar
Inspecteur Courtens van het kleu
teronderwijs kon dit geen verwen
nen noemer, Het is allemaal dien
stig gemaakt aan de opvoeding van
de jonge mens, die hier zijn eerste
schreden gaat zetten op het zware
onderwij?pad en daarbij uitstekend
wordt geholpen door de verschil
lende richtingen in dat onderwijs,
de fröbel of montessori-methode.
Ook hij feliciteerde de Zusters met
deze prachtige scholen, die een ge
lukkig einde hebben gemaakt aan
de noodtoestand in Venray.
Deken Loonen had al eerder, na
de inzegening zijn gelukwensen
overgebracht en vertrouwde, dat
ook hier het heilzaam werk der
Zusters rijke vruchten zou mogen
afwerpen voor Venrays jeugd. Ven-
rays jeugd, die voor de hoge gasten
dansten en zongen en zo hun blijd
schap toonden over de werkelijk
keurige verbouwing welke aanne
mersbedrijf Raedts onder architec
tuur van Gebr. de Vries hier tot
stand heeft gebracht en over de
schitterende inrichting welke nu
ten dienste is komen staan juist
van die jeugd.
Een nieuw hoofdstuk in de ge
schiedenis van het Venrayse kleu
teronderwijs is daarmede begonnen.
En het is een kleurig en fleurig
hoofdstuk, waarvan de schrijvers
alle eer hebben.
ook bekleed
oersolide en niet duur
PETER HENDRIX BAZAR
Aleer charme door Nolanda nylons
Dal is heel begrijpelijkidealer
kousen zijn er niet. Zulke prachtige
modetinten. Zo wazig dun en toch zo
sterk. Door de grote elasticiteit een
heerlijke volmaakte pasvorm Er zijn
Nolanda Nylons voor iedere gelegen
heid en in prijzen reeds vanaf f 2.95
vraagt en draagt Nolanda Nylons
GEMAAKT VAN DE NEDERLANDSE NYLON
5 alleen verfcoop: van deze ideale Dameskousen bij: