Het nieuwe jaar ZtrgMje erbij tornt N* *4 dc tijjL Verre landen.... vreemde steden.... zijn verlangens en eisen. ^otkesfnta,ittg2»ve sirr srs weekblad voor venray en omstreken Autohandel L. J. van Haren, - Markt 2a - Venray - Tel. 221 De cent in de kerk. Uit Peel en Maas Zaterdag 18 januari 1958 No 3 NEGEN EN ZEVENTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS CONFECTIE VAN £g« -EEN RIJK BEZIT "'jj Hfc*®afiK£a «DKBMWO 1I 1825 Januari laternatioDale Bidweek voor de eenheid onder alle Christeoeo. Niet alleen internationaal maar ook interconfessioneel is deze bid week, d.w.z. dat niet alleen de katholieken van alle landen maar ook de protestanten van verschil lende geloofsbelijdenissen deze acht dagen heel bijzonder bidden tot de Vader in de hemel om de eenheid onder alle christenen. Als wij ook maar een beetje echte liefde tot Christus hebben, kunnen wij er niet onverschillig aan voor bijgaan, dat de christenen over heel de wereld zo verschrikkelijk ver deeld zijn onder elkaar. Daar zijn allereerst de 200 millioen Oosterse christenen, die niets van de Paus willen weten en daardoor van de ene heilige Rooms Katholieke Kerk zijn afgescheiden. Dan zijn er de millioenen chrisienen van de schis matieke Kerk van Engeland en al die millioenen protestanten over heel de wereld die onder elkaar verschillen in geloof en tot allerlei verschillende kerkgenootschappen en sekten behoren. Aan die werkelijk verscheurde christenheid mogen wij niet onver schillig voorbijgaan, daar wij toch weten, dat Christus op de avond vóór Zijn lijden en dood toch zo met aandrang gebeden heeft dat Zijn gelovigen één zouden zijn onder elkaar. Het moet ons pijn doen, dat aan Christus' vurig verlangen zo slecht voldaan wordt door de christenen. Ze zijn onder elkaar verdeeld door velerlei verschillende geloofsbelij denissen, ze zijn verre van eensge zind als huisgenoten van één grote familie en ze werken niet met vereende krachten aan de groei van de éne heilige Kerk. In plaats van schouderophalend deze oproep tot gebed te beant woorden met een „ik heb wel wat anders aan mijn hoofd, het is al mooi dat ik zondags naar de kerk kom" óf „wat zou dat bidden nu uithalen moesten wij eens be ginnen met te beseffen hoe erg het is dat er zoveel verdeeldheid en zelfs vijandige gezindheid is onder de christenen. Wordt ook niet de missionering er ontzettend door geschaad De heidenen zullen immers niet gemakkelijk het chris tendom omhelzen als ze zien hoe missionarissen en zendelingen van allerlei protestantse sekten elkan der hun zielen betwisten en er slechts op uit zijn om de mensen elk voor hun eigen geloof te win nen. Als wij dit beseffen en iets voor Christus en Zijn belangen voelen, zullen wij zo goed mogelijk mee doen met deze internationale bid week en een extra vurig gebed storten voor de verschillende in tenties van deze dagen. Als het kan zullen wij ook door de week deelnemen aan het H. Misoffer en daar samen met Christus bidden voor de eenheid onder alle christe nen. Maar wij mogen het niet bij bidden laten, hoe belangrijk dit ook ls. We moeten ook iets doen. Er moet ook iets van ons uitgaan. We moeten nl. meer toenadering zoeken met die mensen, die zonder hun schuld buiten de éne heilige Kerk van Christus leven. We moeten onzelf niet beschouwen als een bevoorrechte club, als mensen die alleen de waarheid bezitten en ons liever niet ophouden met die anderen, alsof het allemaal ketters waren waar God niet veel mee opheeft. Zo is het helemaal fout gezien. Dat wij tot de heilige Katholieke Kerk behoren, hebben wij uitslui tend aan Gods barmhartigheid te danken. Maar we moeten niet denken dat die anderen verstoken zijn van Gods barmhartigheid. God heeft met hen even veel op als met ons; God roept hen even goed tot Zijn 'H. Kerk en Hij heeft hem ook al min of meer deel doen hebben aan de christelijke waar heid. Het gaat er niet om dat wij de andersdenkenden, die wij ontmoeten, eventjes zullen bekeren. Niet zel den trouwens brengen zij meer geloof en liefde tot Christus op dan wij. In werkelijkheid is het ook zo dat die anderen heel dik wijls weinig moeten hebben van de Katholieke Kerk door de schuld van vele katholieken, wier levens wijze nu niet bepaald een aantrek kelijk beeld geeft van de Katho lieke Kerk. De Katholieke Kerk wordt nu eenmaal beoordeeld naar het gedrag van hen die ertoe be horen. Ook in onze omgeving treffen wij mensen aan die het ware geloof niet bezitten. Daardoor missen zij ontzaglijk veel. Misschien hebben wij hen min of meer van ons afgestoten door onze koele ge reserveerdheid tegenover hen. En toen zij ons iets vroegen aangaande ons geloof, hebben wij hen toen niet afgewimpeld met te zeggen; vraagt dat maar aan een geeste lijke Terwijl de eerste Paus ons Het nieuwe jaar zijn we dan begonnen. Een jaar, dat zeker voor onze gemeente vol zorgen zal zijn en dat ongetwijfeld vele problemen met zich zal brengen, nu het Rijk definitief de koorden van de geld beurs gesloten houdt en de ge meenten in het algemeen moeten roeien met riemen, die doorgaans rot en versleten zijn. Een begroting is er nog niet. Over de oorzaak van dit late verschijnen willen we het heden niet hebben, al moet ons wel van het hart, dat deze late verschijning een voortdurende kwaal is, die het de vroede vaderen niet gemakke lijker maakt om Yenray te bestu ren. Maar we kunnen ook aanuemen, dat hiertoe op dit moment alle reden is. We zitten immers met tal van problemen, die opgelost dienen te worden, maar waarvan de ver wezenlijking of de oplossing zeer moeilijk zal zijn in verband met de geldnood. Een wikken en wegen, een pro beren en veranderen zal daarvoor wel noodzakelijk zijn. Als we hieronder dan enkele van die problemen weer eens naar voren brengen, vertellen we waarschijn lijk weinig nieuws voor de meeste Venrayenaars, maar het is toch wel goed, dat men de aandacht op deze feiten gevestigd houdt, willen ze niet door sleur of minder in teresse tenslotte óp zij geschoven worden. Dat is op de eerste plaats WONINGBOUW. Nog teveel mensen vragen om een woning, om inwoning en wat dies meer zij. Nu is dit een lande lijk probleem, dat wij als gemeente heus niet alleen op kunnen lossen. Daar horen maatregelen van hogerhand zeer zeker bij. Maar het is en blijft bedenkelijk, dat wij hier zitten met werkloze bouwarbeiders en van de andere kant aannemers horen klagen, dat de vergunningsprocedure veel en zelfs te veel tijd kost. Het is niet juist, als een zelf bouwer ongeveer een half jaar nodig heeft om alle mogelijke pa pieren te krijgen, die voor de bouw bestemd zijn en eindelijk en ten lange leste na bezoek van een hoop instanties het fiat krijgt. Al zal in ons streng geordende Nederland een spelregel nodig zijn, het geeft nu de indruk, dat er wel wat al te veel mensen zijn, die hun neuzen in deze zaken moeten ste ken, wat kostbare tijd en veel geld kost.... Maar voor woningbouw is nodig een uitbreidingsplan, zijn straten en wegen nodig, electriciteit, gas- en waterleiding, riolering enz, Al mogen we zeggen, dat Venray een gelukkige uitbreiding kent, toch wordt het zo nu en dan wel een eentonige gesehiedenis, met alle maal diezelfde huisjes, zij het dan wat anders gerangschikt. Plan West zal voor de bouwer, die nu eens wat anders wenst, uit komst moeten brengen. Alleen het is er nog niet. En dus geen straten en pleinen, dus geen nuts-werken. Zal 1958 hierin de oplossing bren gen?, WEGEN en PADEN. In de kom en in de nieuwe wij ken merkt men zo gauw niet de nood van andere kerkdorpen, waar men veelal met zeer slechte wegen zit te tobben. Wegen, waaraan in de loop der jaren nog al wat materialen en geld is gespendeerd, maar die fei telijk de naam weg niet verdienen. Al zal de nieuwe wegschaaf hier nuttig werk kunnen doen, voor een groot aantal kilometers moet een andere oplossing gevonden worden en moeten er wegen komen met een gesloten wegdek. Alleen blijft de vraag, waar het geld vandaan gehaald moet wor den? Al zal intekenen op de gemeen telijke obligaties misschien helpen, de vraag is, of daarvoor geld be schikbaar komt. Maar zo niet, dan zal dit euvel waarschijnlijk nog jaren blijven bestaan, tot men in het verkavelingsplan der Lollebeek een oplossing vindt. Maar dat kan nog lang duren! ONDERWIJS. Wat scholenbouw betreft, zijn we langzaam maar zeker toch in de rij gekomen. Niet vergeten mag worden, dat echter nog een nieuwe jongensschool voor de kom op het programma staat, evenals 'n kleu terschool en uitbreiding van de Mulo. Over gymnastieklokalen praten we dan niet eens meer, al wijst 't rapport van de schoolarts de nood zakelijkheid hiervan wel aan. Bij onderwijs kunnen we rekenen op sport en spel. De situatie rondde nieuwe sport velden zal bedenkelijk worden in verband met de geldgeschiedenis. Maar desniettemin zal er toch iets moeten komen voor 't sportterrein aan de Leunseweg. Men kan deze kwestie niet onge straft maar laten duren en zich dan beklagen, dat die jeugd ook maar een stel nietsnutsers is. Men maakt er nietsnutsers van..., Kinderspeelplaatsen is een ander hoofdstuk, dat men maar moeilijk lezen wil. Toch dienen ze er te komen, willen straten en plantsoe nen vrij blijven van de jeugd. Er zullen schijnbaar eerst doden moeten vallen, voordat men dit wil inzien en men heeft door de les van andere plaatsen schijnbaar nog weinig geleerd. De ouders en de buurt schuiven het op de gemeente, die 't weer terugschuift op de ouders. En zo blijft het aan de gang, maar... er gebeurt niets. Jeugdhuizen voor de kom is al weer een ander hoofdstuk. Zo lang de Zuidooster geen busstation gaat bouwen, zal de oude ambachtschool nog wel voor onderdak gebruikt worden, al kunnen we die om geving niet bewonderen. Maar als daar vandaag of mor gen eens plannen gemaakt worden zal toch voor die jeugdhuizen ge zorgd moeien worden. Zal het 1958 worden? ELECTRIFICATIE. Een heel ander maar desniette min even zorgelijk hoofdstuk is de electrificatie. Hierover is nu al zoveel gespro ken en geschreven, dat we er nu het zwijgen toe doen. Alleen vragen wij ons in gemoedè af, of het in derdaad verantwoord is, dat er nu mensen zulke ontzaggelijke bedra gen moeten betalen om iets te krijgen, wat 90 pet. van Nederland heel doodgewoon en onmisbaar acht. De oplossing van de vraag, of de gemeente of de PLEM hiervoor moet zorgen, zal toch wel een der dringendste opgaven zijn. o Deze opsomming van problemen is verre van volledig. Wensen als zwembad, uitbreiding van gemeentehuis, betere regeling boerderij bouw, begin wandelpark en wat dies meer zij, zijn met op zet niet genoemd. We hebben het stille vermoeden dat alleen al de aflossing en de rente van de kapitaalswerken na de oorlog uitgevoerd, dit jaar zo veel zullen vragen, dat niet alleen de begroting niet sluitend zal zijn, maar dat mede daardoor practisch geen enkel kapitaalswerk onderno men zal worden. Nu kan men het moede hoofd in de schoot leggen en denken: wij zijn de enigste niet. Maar men kan ook blijven werken en proberen om het toch klaar te krijgen. Hoe, is nu moeilijk te zeggen. Dat eist een praktisch dag en nacht attent zijn en elke poging aar-wen den die er is om wat binnen te krijgen. Misschien dat we dit laat ste met een voorbeeld kunnen illustreren. De spaarbrieven voor de woning bouwlening kunnen via een aange- voegde kaart ten gunste van een of andere gemeente geschreven wor den, zodat dus een bepaalde ge meente mede kan profiteren van het voor de woningbouw bestemde geld. In een naburige gemeente kreeg iedereen, die op het postkantoor 'n dergelijke spaarbrief kwam halen, automatisch een net briefje van burgemeester en wethouders, waar in met enkele cijfers de grote wo ningnood van die plaats toegelicht werd en het vriendelijke verzoek gedaan werd, om die betreffende kaart ten gunste van de gemeente op te sturen. heel iets anders leert: „weest altijd tot verantwoording bereid tegen over iedereen die u rekenschap vraagt van de hoop die in u leeft." (I Petr. 3, 15) RUSTIG AAN! Zo'n Soekarno ziet nog eens wat van de wereld. Hij is nu aan het uitrusten van alle ellende, die hij veroorzaakt heeft en om nu maar eens goed te rusten, reist hij alle mogelijke en onmogelijke landen af, daarbij de bewering, dat reizen zeer vermoeiend is, latend voor wat ze is. Maar we vermoeden, dat Soe karno zo gauw als hij weer thuis komt, nog wel een paar maanden zal moeten uitrusten van zijn met reizen gevulde rustkuur, die hij houdt op advies van zijn artsen, die gezegd hebhen: „U moet maar eens kuren". Nou, en dat gebeurt dan nu. Soekarno is thans aan het uitkuren. Hij gaat met staatslieden uit en kuurt daarbij. Dat noemt men in de kranten: kuren op hoog niveau. Zonnige landen, zonnige stranden, vreem- |j" de steden, andere volken... Wie marinier COUPON I van zijn vak is, ziet nog eens wat van de I aan hoofd marinuwmivmo. wereld! Grijp de kans er ook bij te komen. I bïzuidknhoutsewbo ub. den haag Voor jongens van 16 jaar en ouder is bij I 3678-m het korps mariniers nog plaats. Wie bijzonderheden wil weten stuurt nevenstaande coupon in. JHfiijL lsbftijb straat PLAATS 1 I I WORP MARINIER VAN JE VAK - om een VERSAILLES to kopen Een combinatie van amerikaans-technische perfectie en verfijnd-europese afwerking. Go nu met de dealer praten (over Inruil b.v.) Het is niet de eerste keer, dat we in deze kolommen schrijven over de traagheid, waarmede veie kerk gangers hun bijdrage op de schaal in de kerk aanpassen aan de prijs verhogingen van alles en nog wat en aan de stijgende welvaart, waar van schier eenieder heeft geprofi teerd. Dat is een probleem wat op het platteland nóg meer leeft dan in de stad. Een sociaal werker gaf hieromtrent eens zijn visie als volgt weer: Wie vandaag aan de dag nog een cent op de collecteschaal durft ie offerenis mij geen cent waard. Alles is langzamerhand het vijf voudige waard geworden, maar de kerk wordt nog steeds afgescheept met 'n cent. Wanneer er van een gestegen welvaart sprake is, dan moet daar toch zeker ook de kerk in delen. En bovendien, wat hebben wij het niet enorm goed, in vergelijking tot andere volken. Neen, die cent moet van de schaal in de kerk verdwijnen, of het zou er een moeten zijn van een arme weduwe, die beslist niet meer kan geven. Laten we toch allen metterdaad tonen te beseffen, dat de kerk van ons samen is en dat wij samen die kerk met haar bedienaren heb ben te onderhouden. Dat geldt evenzeer voor het lut tele bedrag, wat de kerk vraagt van haar gelovigen voor een goede zitplaats. Brengt ook dit offer gaarne op, omdat voor het onderhoud van uw plaats in de kerk dit bedrag mede noodzakelijk is. Er zijn vele plaatsen waar be langrijk grotere offers van de ge lovigen gevraagd worden dan in onze streek en waar deze met blij moedigheid worden gebracht. Van 18 januari 1908 Tot onderwijzer te Erp werd oenoemd de heer H. A. Janssen, thans in gelijke betrekking te Oirlo. Drie gezelschappen, n.ï. de handboogschuuerijen Diana en St. Anna en de krui^boogschutterij St Ofa vierden hun jaarlijks pot verteren. Voor rekening van de heer Th. Slits werd aanbesteed het bouwen van twee woonhuizen op een perceel aan de Krulssen, nabij de Stro- hulzen fabriek. Ingeschreven werd als volgt: L. Verbeek en P. Oudenhoven f 6 069.— Piet Spee 5 660,— Louis Wijnhoven 5 580 Gerard Ambroslus 5.365, Gerard Poels en v. Dijk 4 798,—

Peel en Maas | 1958 | | pagina 1