De betekenis van de
bestedingsbeperking
japonnen
Brief uit Australia.
Verheugt u!
Uit Peel en Maas
Inlevering loonlijsten en
zegelbladen in begin 1958
Zaterdag 14 december 1957 No 50
ACHT EN ZEVENTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
Wf CONFECTIE VAN
Vdk
■EEN RUK BEZIT
DRUK EN UITGAVE FIItMA VAN DEN MCNCKHOF WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN AI>VK!!TENTIE"PBIrS: 8 Ct' pBr m.'n. ABONNEMENTS-
GROTE STRAAT 38 TELEFOON 613 OIRO 160663
PRIJS PER KWARTAAL f 1.40 BUITEN VENRAY 1 L60
Se Advents-zondag
Woensdag: Gulden Mis
Het zijn nu de donkere dagen
vóór Kerstmis: en dan krijgen we nu
de donkerste dag. Voor de christen
ls echter het naderen van de don
kerste dag een heilig gebeuren. Hij
ziet in deze donkere dagen vol ver
langen uit naar het licht, hetwaar-
achtige Licht, dat op de Kerstdag
alle duisternis in onze ziel verjaagt
en dat elke mens verlicht.
Dat Licht van Kerstmis werpt
reeds een rose glans op deze Ad
ventszondag, die een blijde zondaz
ls. Al dadelijk bij het introïtus van
de H. Mis, horen wij: „Verheugt u
altijd!" Verheugt u, wart met Kerst
mis zal de Zon van gerechtigheid
voor ons opgaan, Christus, de Zon
van de Verlossing.
We zijn nu juist halfweg met de
Adventstijd, dat is de tijd waarin
wij ons op de komst van de Ver
losser moeten voorbereiden en Hem
een waardige woning moeten be
reiden in onze ziel.
Als een huis voor de helft afge
bouwd is, zetten de werklui een
vlag op het dakgebinte en vieren
zij feest. Zo ook geeft de H. Kerk
aan deze zondag een blij en fees
telijk karakter. „Verheugt u altijd
in de Heer, nog eens zeg ik het u:
verheugt u".
De H. Kerk wil ons opwekken
tot een blijmoedig Gods vertrouwen.
We hebben allen onze moeilijkheden,
wij allen zijn zondige mensen. Maar
onze Verlossing komt naderbij. Ja,
onze Verlosser is reeds dichtbij. Hij
zal zorgen, dat alles goedkomt.
Maar alleen de echt gelovige mens
kan er blij en verheugd over zijn,
dat het spoedig weer Kerstmis is.
Voor hem is Kerstmis ook meer
dan alleen maar een feestelijke her
denking van Jezus' geboorte.
Met Kerstmis zal werkelijk een
licht over hem stralen, omdat de
Heer ons geboren ls. Want Chris
tus komt, Die het ware Licht is
dat elke mens verlicht. Want Chris
tus komt Die het ware Leven is.
Hij zal zich met Kerstmis meer
gaan voelen als Gods kind. Gods
Zoon werd immers een kind der
mensen opdat wij werkelijk Gods
kinderen zouden kunnen worden,
met een nieuw, goddelijk leven.
Als wij dit geloof hebben, dan
kunnen wij ook blij 2fln temidden
van ieed en zorgen. Hue beter wij
Jezus kennen, des temeer betekeni
het Kerstfeest voor ons.
„Midden onder u staat Hij, Die
gij met kent". Als wij echt geloven,
hebben wij de Verlosser nu reeds
in ons midden. Vooral in de H.
Eucharistie, in de H. Mis. Daar is
onze Verlosser, de Emmanuëi, de
God-met-ons, maar ook de onbeken
de God, want Hij is daar in het H.
Sacrament verborgen, onder de
gedaanten van brood en wijn. Daar
is Hij, Die aan allen die Hem ont
vangen het eeuwige leven schenkt.
Deze week hebben wij ook de
Quatertemperdagen. Het zijn vooral
dagen van ernstige voorbereiding
op het Kerstfeest. De H. Mis op die
dagen staat geheel in het teken van
de komst van de Heer. Als het ons
mogelijk is, laten wij er dan zeker
aan deelnemen.
Nog meer geldt dit van de „Gul
den" Mis op Quatertemper-woens
dag. Deze H. Mis in de vroege
morgen is ter ere van de Moeder
Gods, die met Kerstmis opnieuw de
Verlosser aan de wereld zal schen
ken, opdat Hij steeds meer zal gaan
leven in vele men&en.
Naar deze Gulden Mis zijn altijd
de gelovigen in grote getale opge
komen. Daar gingen zij altijd van
de Moeder Gods de genade afsme
ken van een Zalig Kerstfeest voor
zichzelf en hun dierbaren. Aan deze
H. Mis hebben zij altijd een bij
zondere kracht en waarde toege
kend; vandaar de naam „Gulden"-
Mis.
Als wij ons zo op het aanstaande
Kertfeest voorbereiden, dan zal de
vrede van God, die alle begrip te
boven gaat, ons hart en verstand
bewaren. Tenminste als wij daar
naast niet verzuimen door werken
van boetvaardigheid en oprechte
naastenliefde voor Christus de we.
te bereiden tot ons hart.
JUUANA5INGR 25 705(1(4780)
NA MNT00RTUP 462
Het woord „bestedingsbeperking",
dat we elk ogenblik tegenkomen,
is een nieuw woord voor een oud
begrip.
Het betekent niet anders dan dat
ik niet kan uitgeven als ik geen
geld heb. Het begrip bestedings
beperking zal zonder enige twijfel
in de eerstkomende tijd een grote
invloed hebben op het gebeuren
in Nederland, zowel in de publieke
zaak, in de gemeenschap waarin
we leven, als in het gezin van
elke Nederlander.
Het ls een bekend feit, dat het
belangrijker is om voor een gulden
iets te kunnen kopen, dan om een
gulden te bezitten. In de oorlog
had bijna iedereen guldens, maar
bijna niemand had voldoende te
eten. In elk gezin was geld aanwe
zig, maar je kon er niets mee doen.
Zoals het ln een gezin ls, is het
ook in de gemeenschap. De Neder
landse staat kan net zoveel papieren
guldens of briefjes van duizend
laten drukken als hij wil, maar
daarvoor kan die staat alleen maar
iets kopen, zolang er maar iemand
gevonden wordt die deze guldens
wil aannemen in ruil voor datgene
wat de bezitter van die guldens
zou willen hebben.
Met andere woorden: De gulden
is niets anders dan een middel dat
de ruil van de ene waarde tegen
een andere waarde mogelijk moet
maken. Een ruilmiddel b.v. een
week werken te rullen tegen eten,
kleren, huisvesting, etc. of om b.v.
onze produkten te ruilen tegen het
loon dat wij moeten betalen. Bij
één ding hebben we dus allen groot
belang, nl. dat er veel mensen zijn,
die het vertrouwen hebben, dat ze
met die guldens van alles kunnen
kopen, dat ze nü of later willen
hebben. Het streven van iedereen
zou er dan ook op gericht moeten
zijn, dat over tien jaar of over
honderd voor die guldens precies
evenveel gekocht zou kunnen wor
den als vandaag. Zo'n gulden.noe
men wij een „waardevaste" gulden.
Het verstoorde evenwicht
Als we dit doordenken, is het
duidelijk, dat er een zo vast moge
lijke verho jding moet blijven tusrta
het aantal guldens door de regering
gedrukt en in omloop gebracnt en
de hoeveelheid beschikbare en ge
wenste goederen.
Als we morgen allemaal 10 maal
zoveel guldens zouden bezitten,
maar de hoeveelheid beschikbare
goederen is niet groter geworden,
dan is elke gulden tien cent waard
geworden.
Nu is op dit moment geen gevaar
dat de gulden de waarde van een
dubbeltje krijgt, maar er dreigt
wel het gevaar, dat die gulden
langzaam in waarde vermindert tot
95, 90, 85 cent enz.
Om dat nu te voorkomen, daar
er een wanverhouding dreigt te
ontstaan tussen het aanwezige geld
en de aanwezige goederen, zegt de
Nederlandse regering:
„Beperk uw bestedingen", met
andere woorden kijk uit, dat
je niet meer uitgeeft, dan nodig
is, of weer met andere woor
den „SPAAR
Onze Nederlandse gemeenschap
kan onmogelijk de elf miljoen Ne
derlanders voeden, kleden, huisves
ten etc., met datgenene wat ln
Nederland wordt voortgebracht.
Wij moeten Immers voedsel, ka
toen, wol, kolen, olie en noem dan
maar verder op, van het buitenland
kopen.
De buitenlandse leverancier wil
voor deze levering wel guldens
aannemen, als hij zeker is, dat hij
voor die gulden weer iets kan ko
pen, dat hij wil hebben, bijv. een
produkt van ons of kleding, of dat
hij met die guldens een Nederland
se boot kan betalen, die voor hem
goederen, bijv. van New-York naar
Rio de Janeiro brengt.
Uiteindelijk kunnen we dus alléén
maar zoveel invoeren, als we in
goederen of diensten uitvoeren.
Nu was dat een paar jaar ge
leden dik in orde. Wij, Nederlan
ders, deden in de vorm van lever
anties van goederen en diensten
zulke goede zaken, dat wij van 't
buitenland meer te vorderen had
den, dan dat wij nodig hadden om
onze aankopen te betalen.
Wij vormden nu een spaarpot,
de z.g. deviezen-reserve. We wer
den welvarend 1
Hoe stoppen we het lek
in de spaarpot?
In 1956 en nog weer zo In 1957,
is het tegengestelde het geval.
Wij kopen meer in het buiten
land, dan dat we hiervoor terug
leveren. De spaarpot, de deviezen
reserve gaat eraan. Onze welvaart
wordt minder. Het geld vloeit snel
weg.
Dat kan onmogelijk zo doorgaan
want, of we komen zover, dat dit
buitenland twéé gulden vra?gtvoor
wat ze tot voor kort voor één gul
den wilden geven, of we komen
helemaal niet meer terecht.
Daarvoor is één en alléén maar
één oplossing!
Of wij moeten méér goederen en
méér diensten aan het buitenland
leveren en niet méér gaan kopen
of we moeten minder kopen en
hetzelfde blijven leveren, welke van
die twee we nu kiezen, in beide
gevallen moeten we méér produ
ceren, om dezelfde welvaart te-
houden.
En als nu, zoals thans het geval
is, Iedereen die werken kan al
werkt, dan kunnen we alleen maar
meer produceren, als we per man
of vrouw meer produceren.
Nu zijn we in Nederland in het
algemeen geen luie mensen en langer
werken zou dus niet zoveel uithalen,
wij kunnen dus eigenlijk alleen
maar meer produceren, als we per
man per uur meer voortbrengen.
Dit laatste gaat nu een keer niet
In een handomdraai. Daarvoor is
meestal nodig, dat we betere ge
reedschappen en betere machines
krijgen en dat overal het werk zo
georganiseerd wordt, dat het niet
nodige niet gebeurt. Om deze voor
waarden te scheppen, is er tijd en...
geld nodig.
Het allernoodzakelijkste
Daarom blijft er voor het ogen
blik niet anders over, dan onze
ogenblikkelijke behoeften te be
perken, onze verlangens wat in te
binden, om te accepteren, dat er niet
zo'n welvaart is als we dachten.
We moeten onze bestedingen be
perken. We moeten ALLEN onze
bestedingen beperken.
Dat nieuwe pak, dat we wilden
hebben, moet maar even wachten,
voor die bromfiets moet ik nu eerst
al het geld maar eens besparen, ik
rook maar eens wat minder, de
vakantie moet maar eens goedkoper.
Dat is wat onze regering van de
enkeling vraagt. Aan het adres van
handel en Industrie zegt de regering:
Ga door met produceren, produceer
méér, exporteer méér, installeer
machines waarmee je per man uur
meer doet, maar doe niet aan luxe,
stel alle uitgaven, die niet wat op
leveren uit, geef f em geld uit, dat
niet onmiddellijk helpt je produktie
te vergroten.
De gemeenschap zegt: Ik moet
dat voetbalveld, dat ik van plan was
aan te leggen, maar even laten
wachten. Dat oude postkanioor
moet maar wat. langer mee. Die
weg verfraaiing moet later maar
eens, maar, huizen moeten er ko
men, elektrische centrales moeten
vergroot worden.
Het spijt me erg, zegt de gemeen
schap, ik kan niet langer subsidies
geven op melk en suiker, of je
moet er wat meer voor over heb
ben, of je moet er minder van ge
bruiken. Zo kan de gemeenschap
ook niet eeuwig doorgaan subsidie
te geven op de huishuur die de Ne
derlander betaalt, of op de kosten
van het bouwen van zo'n huls.
De huur moet omhoog of je moet
tevreden zijn meteen minder goede
behuizing. En dan is de gemeen
schap er nog niet, ze zal elders be
zuinigen, respectievelijk nog meer
belasting vragen.
T{jdel\jk pasje achteruit
Dit alles is dus bestedingsbeper
king. Deze beperking in bestedingen
geldt voor ieder, voor de staat, de
provincie, de gemeente, de fabriek,
de mijn, het gezin en ieder individu.
Geef wat minder uit voor het min
der noodzakelijke, of geef een iets
betere prestatie voor hetzelfde.
Wij Nederlanders hebben ieder
voor ons en als gemeenschap net
iets te veel verteerd. We hebben
zelfs samen schulden gemaakt, om
dat we droomden, dat we rijk waren.
Nu worden we wakker, we zijn nog
rijk, alleen niet zo rijk. We moeten
het Iets minder aan doen!
En hoe lang moet dit duren?
Als we allemaal meewerken, dan
kan het betrekkelijk snel in orde
komen. Een produktie-verhoglng
van 5 pet. per manuur is al vol
doende. In de tussentijd sparen we
zoveel, dat onze schulden betaald
zijn, dat we Iets minder gebruiken
en iets meer exporteren. De indus
trie spaart zoveel, dat ze die mooie
produktiebevorderende machine kan
kopen.
We stropen de mouwen weer op,
gaan tijdelijk dat pasje achteruit
om straks verder te springen!
Wij sparen nu, om het straks
beter te hebben, we sparen nu, om
de toekomst van onze kinderen te
verzekeren. Eigenlijk een gemak
kelijke en een mooie taak, een taak
waar we trots op mogen zijn daar
aan te mogen meewerken.
BEL OP BIJ BRAND
No. 392
iiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiMiiiiiuiwintiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiimiiiiiniiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiHHiiiiiiiiiiiHiyi
qpeetH&o&it!
VAN BOXTEL boeit de allernieuwste Philips ell-trenslstor boorapparaten.
Van nu af kan Uw slecbthorendhaid voor iadareen onzichtbaar an
onmerkbaar blijven.
Da Philips transistor hoorapparatan blad an
maar voordalen:
a. zeer klein c. Ingebouwde luisterspotl
b. volkomen onzichtbaar dragen d. zeer lage batterijkosten
VAN BOXTEL biedt echter nog meer:
deskundig* adviezen demonstratie door specialisten, ook aan huis.
Batterijen steeds ven uit voorraad laverbaar.
Raadpleeg Uw dokter over de mogelijkheden welke
Philips transistor-hoorapparaten biaden
Onze deskundigen houden zitting
op:
maandag 16 dec. a.s.
van 11.00 tot 14.00 uur
in Café Den Engel,
Grotestr. 33 te Venray
HONDERDDUIZENDEN KOPEN Bil VAN BOXTEL, HONDERDDUIZENDEN KUNNEN ZICH NIET VERGISSEN.
iiiiiiiiiiNmiiiiiiiiiiiiiiiiiiNiiiiiiiiiiMiiMiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiniriiiiiiiiiiiiiiiiinnniirnniiiimiiiiiiiiMMIiiiiililiMiiHiiiiMlllliiiiiiiiMiiiiiiiiiliMiiiiiiiiÜ!
van 9 december 1911
Miltvuur werd geconstateerd
te Merselo.
Dr. Poels werd benoemd tot
erevoorzitter van de Nedèrlandse
Studentenclub te Leunen.
In de fabriek van de Erven
Minten brak brand uit.
De „R.K. Middenstand" ver
gaderde o.m. over oprichting van
vier districtsgilden van patroons en
bouwvakarbeiders.
van 14 december 1912
Dr. te Hennepe uit Rotterdam,
sprak voor V.P.W. over hoender-
ziekten enz.
Het lid van St Hubertus te
Merselo, M. Martens, die zich met
het geweer deerlijk verwondde, over
leed in het ziekenhuis te Nijmegen.
van 16 december 1911
Het mannenkoor gaf een soirée
amusante.
De heer P.J. Janssen, onder
wijzer op de dorpsschool, werd
tevens benoemd tot leraar aan de
Rijksnormaalschool te Vtnlo.
D.S.O. I won van V.V.V. I
Venlo met 9—0. D.S.O. II won van
Wilhelmina I te Oirlo met 31.
Tot geaqreëerd klerk ten kan
tore van de rijksontvanger alhier,
werd benoemd de heer V. Thissen
uit Venray.
Te Oirlo werd opgericht een
afdeling van de Centrale Boeren
leenbank.
van 14 december 1907
Het bestuur van de Alg. Ned.
Wielrijdersbond heeft aan Ged.
Staten van Noordbrabant een re
quest gericht, waarin zij hun ver
zoeken steun te verlenen aan de
gemeente-besturen te Maashees,
Vierlingsbeek, Sambeek en Oploo,
om een verharde weg te verkrijgen
van Venray over Overloon naar
Oploo.
ga maar kijken bij
Uitsluitend te NIJMEGEN
Korte Molenstraat hoek Ziekerstraat
De aandacht van de agrarische
bedrijfstakken wordt erop geves
tigd, dat in de eerste weken van
1958 door de districtsagenten weer
de gebruikelijke zittingen worden
gehouden voor het in ontvangst
nemen van:
a. de verzamelloonstaat c.q. hét
loonboek over 1957;
b. de zegelbladen met pensioen
voor het Bedrijfspensioenfonds
voor de Landbouw over het 4e
kwartaal 1957;
c. de schutbladen van de boekjes
ziekencoupons.
In hun eigen belang wordt de
werkgevers dringend aangeraden
alle genoemde bescheiden in te
leveren op de zitting, waarvoor zij
een oproep ontvangen. Men kan
dan al deze zaken ineens afdoen
en is in de gelegenheid zonodig
persoonlijk nog een nadere toelich
ting te verstrekken, terwijl hierdoor
o.m. het opzenden der schutbladen
per aangetekend schrijven wordt
voorkomen.
Bovendien werkt men er dan aan
mee, de taak van de uitvoerings
organen, die in het begin van het
jaar altijd zeer omvangrijk is, te
verlichten.
Het ls alweer meer dan een jaar
dat ik in Australia ben.
Het leven wordt hier al gewoon,
alsof het altijd zo geweest is, zelfs
het pastoor-zijn went al. We ziln
nu alwe -r bijna aan Kerstmis. In
Holland vieren de mensen volgende
week Sinterklaas. Wij zullen bet
bijna niet merken.
Het vo-ige jaar vond je het niet
ere, maar nu begin 3e juist aan
deze dingen te merken, dat je niet
in Nederland bent en zou het je
goed doen om het weer eens mee
te maken.
Hier is het nu volop zomer. Gis
ter was het bloed-heet. Er was e« n
geweldige storm, waarin als hei
ware de gloeiende hitte meegevoerd
werd vanuit het he»e binnenland.
Vandaag is het prachi^ zomerweer.
De wind is vannacht gaan liggen
en de zon schijnt niet zo fel.
Zo leven wij dus in Australia.
Echter is 't hier lang koud geweest
n ce zomer is pas laat gekomen.
Zij, die menen, dat het hier altijd
mooi weer is, hebben 't werkelijk
mis en als zij ooit naar Australia
komen, laat ze dan niet voor een
habbekrats hun winterkleding weg
doen, want ze kunnen ze allemaal
best gebruiken.
Van mei tot november kan het
echt koud zijn, het vr est hier wel
nooit, maar de regen kan eent
hollands najaarsweer tengevolge
hebben, koud en griezelig.
Dit was dus het weerpraatje. Nu
de ervaringen van iedere dag.
Ik moet tot mijn spijt zeggen,
dat ik door mijn parochie niet zo
veel meer bij de emigranten kom.
Er wonen hier enkele families, die
het altijd uitstekend maken. Zij
verdienen goed, wonen goed en zijn
echt, wat wij noemen gesettled.
We krijgen hier nogal veel bezoek
van Hollanders. Verschillende keren
zijn hier ook Venrayers geweest.
Zo bijv. Wim Relouw met z'n vrouw.
Die heeft mijn pastorie al heel wat
opgeknapt. ViOiger was hij mijn
grote steun in San Damiano te
Venray en nu ls hij 't waarachtig
weer hier.
De muren waren nog steeds niet
uitgevoegd, de waterafvoer voor de
keuken was nog maar provisorisch
en dat alles heeft hij fijn voor el
kaar gemaakt.
Het liefst zou hij ook een kerk en
school hier bouwen, maar daar is
nog geen geld genoeg voor.
Een Venray^e scnoenmaker is
hier ook in de buurt, nl. de Kort
Hij woont in 't eerste plaatsje wat
je van hieruit ontmoet, als je naar
Victoria gaat. Daar heeft hij een
aardig huis en in de hoofdstraat
van Kaniva (zeg kenaive met een
lang gerekte ai) heeft hij zijn
winkel en werkplaats.
Zij woonden vroeger op de Kemp-
weg en hij werkte als schoenma
ker in Sint Servaas. Hij is een
heel goede vakman en heeft er
ruim zijn brood mee.
Zo ben ik laatst ook bij van Eijck
de politieman geweest. Hij was
jammer genoeg niet thuis, maar ik
heb wel met zijn vronw en dochter
gesproken en met al de kleinkin
deren van v. Eijck.
Zij wonen dicht bij Melbourne en
toen ik daar eens was, om bij
pasmor Maa-de nieuwe miskleren
voor onze parochie te halen, ben
ik er met hem naar toe geweest.
Ze waren echt blij mij te zien.
Moeder van Eijck riep uit: „de
pater van de emigratie-cursus".
Ik hoop ook nog wel binnenkort
meer Venrayers te ontmoeten, zo
als den Holder, die op de weg naar
Melbourne ergens moet wonen.
Maar 't is te ver, om er van
hieruit naar toe te gaan. Daar
moet ook Huub de Jong in de
buurt wonen.
Ook van de familie Douven uit
Oostrum heb ik een brief gehad,
maar die wonen echt te ver weg
om ze ooit te ontmoeten.
Het land is hier een beetje gro
ter dan de Peel. Mijn parochie is
alleen al een 160 Km2 en daar heb
ik mijn handen aan vol.
Maandag ga ik een week op re
traite en daarna komt er een bedel-
pater, om geld in te zamelen voor
een retraitehuis in Adelaide en dan
kan ik een 14 daeen gaan biecht
horen voor de Nederlanders, die
hier een 100 mijl vandaan wonen.
Dan ben ik weer juist terug voor
het Kerstfeest.
Zondag 22 dec. doe ik weer de
H. Mis op drie plaat-en in mijn
uitgestrekte parochie. De katechis-
mus op de openbare school is ge
staakt vanwege de examens voor
de kinderen. Ik geef nu in Border-
town zelf nog katechismus na de
H. Mis. Dan krijgen de kinderen
televisie van mij, die ik zelf maak.
een soort hoorspel met lichtbeelden
en dat vinden 7e geweldig.
Aan het e nd geef ik altijd een
klein Jeuk filmpje. Morgen laat ik
ze een kleureniilmpje uit Venray
zien, dat ik van M. Hoedemaekers
gekregen heb.
Er staat een echte hollandse koe
op, die geweldig goed speelt en
verder de Sacramentsprocessie met
de bruidjes, gidsen en verkenners,
de welpen en de vaandeldragers en
het prachtige muziekkorps.
Het is een mooi filmpje en de
kinderen kunnen dan ook eens zien,
hoe mooi het in Venray is.
Aan het eind van de brief wens
ik alle lezers, vrienden en kennis
sen een oprecht mooi Kerstfeest
een feest, dat licht brengt In onze
harten.
Allen een zalig Kerstfeest en een
gelukkig Nieuwjaar
Geheel de Uwe in Christo:
P.fr. AEGIDIUS VERSLUYS
o.X.ra.