De betekenis van de bestedingsbeperking japonnen Brief uit Australia. Verheugt u! Uit Peel en Maas Inlevering loonlijsten en zegelbladen in begin 1958 Zaterdag 14 december 1957 No 50 ACHT EN ZEVENTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS Wf CONFECTIE VAN Vdk ■EEN RUK BEZIT DRUK EN UITGAVE FIItMA VAN DEN MCNCKHOF WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN AI>VK!!TENTIE"PBIrS: 8 Ct' pBr m.'n. ABONNEMENTS- GROTE STRAAT 38 TELEFOON 613 OIRO 160663 PRIJS PER KWARTAAL f 1.40 BUITEN VENRAY 1 L60 Se Advents-zondag Woensdag: Gulden Mis Het zijn nu de donkere dagen vóór Kerstmis: en dan krijgen we nu de donkerste dag. Voor de christen ls echter het naderen van de don kerste dag een heilig gebeuren. Hij ziet in deze donkere dagen vol ver langen uit naar het licht, hetwaar- achtige Licht, dat op de Kerstdag alle duisternis in onze ziel verjaagt en dat elke mens verlicht. Dat Licht van Kerstmis werpt reeds een rose glans op deze Ad ventszondag, die een blijde zondaz ls. Al dadelijk bij het introïtus van de H. Mis, horen wij: „Verheugt u altijd!" Verheugt u, wart met Kerst mis zal de Zon van gerechtigheid voor ons opgaan, Christus, de Zon van de Verlossing. We zijn nu juist halfweg met de Adventstijd, dat is de tijd waarin wij ons op de komst van de Ver losser moeten voorbereiden en Hem een waardige woning moeten be reiden in onze ziel. Als een huis voor de helft afge bouwd is, zetten de werklui een vlag op het dakgebinte en vieren zij feest. Zo ook geeft de H. Kerk aan deze zondag een blij en fees telijk karakter. „Verheugt u altijd in de Heer, nog eens zeg ik het u: verheugt u". De H. Kerk wil ons opwekken tot een blijmoedig Gods vertrouwen. We hebben allen onze moeilijkheden, wij allen zijn zondige mensen. Maar onze Verlossing komt naderbij. Ja, onze Verlosser is reeds dichtbij. Hij zal zorgen, dat alles goedkomt. Maar alleen de echt gelovige mens kan er blij en verheugd over zijn, dat het spoedig weer Kerstmis is. Voor hem is Kerstmis ook meer dan alleen maar een feestelijke her denking van Jezus' geboorte. Met Kerstmis zal werkelijk een licht over hem stralen, omdat de Heer ons geboren ls. Want Chris tus komt, Die het ware Licht is dat elke mens verlicht. Want Chris tus komt Die het ware Leven is. Hij zal zich met Kerstmis meer gaan voelen als Gods kind. Gods Zoon werd immers een kind der mensen opdat wij werkelijk Gods kinderen zouden kunnen worden, met een nieuw, goddelijk leven. Als wij dit geloof hebben, dan kunnen wij ook blij 2fln temidden van ieed en zorgen. Hue beter wij Jezus kennen, des temeer betekeni het Kerstfeest voor ons. „Midden onder u staat Hij, Die gij met kent". Als wij echt geloven, hebben wij de Verlosser nu reeds in ons midden. Vooral in de H. Eucharistie, in de H. Mis. Daar is onze Verlosser, de Emmanuëi, de God-met-ons, maar ook de onbeken de God, want Hij is daar in het H. Sacrament verborgen, onder de gedaanten van brood en wijn. Daar is Hij, Die aan allen die Hem ont vangen het eeuwige leven schenkt. Deze week hebben wij ook de Quatertemperdagen. Het zijn vooral dagen van ernstige voorbereiding op het Kerstfeest. De H. Mis op die dagen staat geheel in het teken van de komst van de Heer. Als het ons mogelijk is, laten wij er dan zeker aan deelnemen. Nog meer geldt dit van de „Gul den" Mis op Quatertemper-woens dag. Deze H. Mis in de vroege morgen is ter ere van de Moeder Gods, die met Kerstmis opnieuw de Verlosser aan de wereld zal schen ken, opdat Hij steeds meer zal gaan leven in vele men&en. Naar deze Gulden Mis zijn altijd de gelovigen in grote getale opge komen. Daar gingen zij altijd van de Moeder Gods de genade afsme ken van een Zalig Kerstfeest voor zichzelf en hun dierbaren. Aan deze H. Mis hebben zij altijd een bij zondere kracht en waarde toege kend; vandaar de naam „Gulden"- Mis. Als wij ons zo op het aanstaande Kertfeest voorbereiden, dan zal de vrede van God, die alle begrip te boven gaat, ons hart en verstand bewaren. Tenminste als wij daar naast niet verzuimen door werken van boetvaardigheid en oprechte naastenliefde voor Christus de we. te bereiden tot ons hart. JUUANA5INGR 25 705(1(4780) NA MNT00RTUP 462 Het woord „bestedingsbeperking", dat we elk ogenblik tegenkomen, is een nieuw woord voor een oud begrip. Het betekent niet anders dan dat ik niet kan uitgeven als ik geen geld heb. Het begrip bestedings beperking zal zonder enige twijfel in de eerstkomende tijd een grote invloed hebben op het gebeuren in Nederland, zowel in de publieke zaak, in de gemeenschap waarin we leven, als in het gezin van elke Nederlander. Het ls een bekend feit, dat het belangrijker is om voor een gulden iets te kunnen kopen, dan om een gulden te bezitten. In de oorlog had bijna iedereen guldens, maar bijna niemand had voldoende te eten. In elk gezin was geld aanwe zig, maar je kon er niets mee doen. Zoals het ln een gezin ls, is het ook in de gemeenschap. De Neder landse staat kan net zoveel papieren guldens of briefjes van duizend laten drukken als hij wil, maar daarvoor kan die staat alleen maar iets kopen, zolang er maar iemand gevonden wordt die deze guldens wil aannemen in ruil voor datgene wat de bezitter van die guldens zou willen hebben. Met andere woorden: De gulden is niets anders dan een middel dat de ruil van de ene waarde tegen een andere waarde mogelijk moet maken. Een ruilmiddel b.v. een week werken te rullen tegen eten, kleren, huisvesting, etc. of om b.v. onze produkten te ruilen tegen het loon dat wij moeten betalen. Bij één ding hebben we dus allen groot belang, nl. dat er veel mensen zijn, die het vertrouwen hebben, dat ze met die guldens van alles kunnen kopen, dat ze nü of later willen hebben. Het streven van iedereen zou er dan ook op gericht moeten zijn, dat over tien jaar of over honderd voor die guldens precies evenveel gekocht zou kunnen wor den als vandaag. Zo'n gulden.noe men wij een „waardevaste" gulden. Het verstoorde evenwicht Als we dit doordenken, is het duidelijk, dat er een zo vast moge lijke verho jding moet blijven tusrta het aantal guldens door de regering gedrukt en in omloop gebracnt en de hoeveelheid beschikbare en ge wenste goederen. Als we morgen allemaal 10 maal zoveel guldens zouden bezitten, maar de hoeveelheid beschikbare goederen is niet groter geworden, dan is elke gulden tien cent waard geworden. Nu is op dit moment geen gevaar dat de gulden de waarde van een dubbeltje krijgt, maar er dreigt wel het gevaar, dat die gulden langzaam in waarde vermindert tot 95, 90, 85 cent enz. Om dat nu te voorkomen, daar er een wanverhouding dreigt te ontstaan tussen het aanwezige geld en de aanwezige goederen, zegt de Nederlandse regering: „Beperk uw bestedingen", met andere woorden kijk uit, dat je niet meer uitgeeft, dan nodig is, of weer met andere woor den „SPAAR Onze Nederlandse gemeenschap kan onmogelijk de elf miljoen Ne derlanders voeden, kleden, huisves ten etc., met datgenene wat ln Nederland wordt voortgebracht. Wij moeten Immers voedsel, ka toen, wol, kolen, olie en noem dan maar verder op, van het buitenland kopen. De buitenlandse leverancier wil voor deze levering wel guldens aannemen, als hij zeker is, dat hij voor die gulden weer iets kan ko pen, dat hij wil hebben, bijv. een produkt van ons of kleding, of dat hij met die guldens een Nederland se boot kan betalen, die voor hem goederen, bijv. van New-York naar Rio de Janeiro brengt. Uiteindelijk kunnen we dus alléén maar zoveel invoeren, als we in goederen of diensten uitvoeren. Nu was dat een paar jaar ge leden dik in orde. Wij, Nederlan ders, deden in de vorm van lever anties van goederen en diensten zulke goede zaken, dat wij van 't buitenland meer te vorderen had den, dan dat wij nodig hadden om onze aankopen te betalen. Wij vormden nu een spaarpot, de z.g. deviezen-reserve. We wer den welvarend 1 Hoe stoppen we het lek in de spaarpot? In 1956 en nog weer zo In 1957, is het tegengestelde het geval. Wij kopen meer in het buiten land, dan dat we hiervoor terug leveren. De spaarpot, de deviezen reserve gaat eraan. Onze welvaart wordt minder. Het geld vloeit snel weg. Dat kan onmogelijk zo doorgaan want, of we komen zover, dat dit buitenland twéé gulden vra?gtvoor wat ze tot voor kort voor één gul den wilden geven, of we komen helemaal niet meer terecht. Daarvoor is één en alléén maar één oplossing! Of wij moeten méér goederen en méér diensten aan het buitenland leveren en niet méér gaan kopen of we moeten minder kopen en hetzelfde blijven leveren, welke van die twee we nu kiezen, in beide gevallen moeten we méér produ ceren, om dezelfde welvaart te- houden. En als nu, zoals thans het geval is, Iedereen die werken kan al werkt, dan kunnen we alleen maar meer produceren, als we per man of vrouw meer produceren. Nu zijn we in Nederland in het algemeen geen luie mensen en langer werken zou dus niet zoveel uithalen, wij kunnen dus eigenlijk alleen maar meer produceren, als we per man per uur meer voortbrengen. Dit laatste gaat nu een keer niet In een handomdraai. Daarvoor is meestal nodig, dat we betere ge reedschappen en betere machines krijgen en dat overal het werk zo georganiseerd wordt, dat het niet nodige niet gebeurt. Om deze voor waarden te scheppen, is er tijd en... geld nodig. Het allernoodzakelijkste Daarom blijft er voor het ogen blik niet anders over, dan onze ogenblikkelijke behoeften te be perken, onze verlangens wat in te binden, om te accepteren, dat er niet zo'n welvaart is als we dachten. We moeten onze bestedingen be perken. We moeten ALLEN onze bestedingen beperken. Dat nieuwe pak, dat we wilden hebben, moet maar even wachten, voor die bromfiets moet ik nu eerst al het geld maar eens besparen, ik rook maar eens wat minder, de vakantie moet maar eens goedkoper. Dat is wat onze regering van de enkeling vraagt. Aan het adres van handel en Industrie zegt de regering: Ga door met produceren, produceer méér, exporteer méér, installeer machines waarmee je per man uur meer doet, maar doe niet aan luxe, stel alle uitgaven, die niet wat op leveren uit, geef f em geld uit, dat niet onmiddellijk helpt je produktie te vergroten. De gemeenschap zegt: Ik moet dat voetbalveld, dat ik van plan was aan te leggen, maar even laten wachten. Dat oude postkanioor moet maar wat. langer mee. Die weg verfraaiing moet later maar eens, maar, huizen moeten er ko men, elektrische centrales moeten vergroot worden. Het spijt me erg, zegt de gemeen schap, ik kan niet langer subsidies geven op melk en suiker, of je moet er wat meer voor over heb ben, of je moet er minder van ge bruiken. Zo kan de gemeenschap ook niet eeuwig doorgaan subsidie te geven op de huishuur die de Ne derlander betaalt, of op de kosten van het bouwen van zo'n huls. De huur moet omhoog of je moet tevreden zijn meteen minder goede behuizing. En dan is de gemeen schap er nog niet, ze zal elders be zuinigen, respectievelijk nog meer belasting vragen. T{jdel\jk pasje achteruit Dit alles is dus bestedingsbeper king. Deze beperking in bestedingen geldt voor ieder, voor de staat, de provincie, de gemeente, de fabriek, de mijn, het gezin en ieder individu. Geef wat minder uit voor het min der noodzakelijke, of geef een iets betere prestatie voor hetzelfde. Wij Nederlanders hebben ieder voor ons en als gemeenschap net iets te veel verteerd. We hebben zelfs samen schulden gemaakt, om dat we droomden, dat we rijk waren. Nu worden we wakker, we zijn nog rijk, alleen niet zo rijk. We moeten het Iets minder aan doen! En hoe lang moet dit duren? Als we allemaal meewerken, dan kan het betrekkelijk snel in orde komen. Een produktie-verhoglng van 5 pet. per manuur is al vol doende. In de tussentijd sparen we zoveel, dat onze schulden betaald zijn, dat we Iets minder gebruiken en iets meer exporteren. De indus trie spaart zoveel, dat ze die mooie produktiebevorderende machine kan kopen. We stropen de mouwen weer op, gaan tijdelijk dat pasje achteruit om straks verder te springen! Wij sparen nu, om het straks beter te hebben, we sparen nu, om de toekomst van onze kinderen te verzekeren. Eigenlijk een gemak kelijke en een mooie taak, een taak waar we trots op mogen zijn daar aan te mogen meewerken. BEL OP BIJ BRAND No. 392 iiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiMiiiiiuiwintiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiimiiiiiniiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiHHiiiiiiiiiiiHiyi qpeetH&o&it! VAN BOXTEL boeit de allernieuwste Philips ell-trenslstor boorapparaten. Van nu af kan Uw slecbthorendhaid voor iadareen onzichtbaar an onmerkbaar blijven. Da Philips transistor hoorapparatan blad an maar voordalen: a. zeer klein c. Ingebouwde luisterspotl b. volkomen onzichtbaar dragen d. zeer lage batterijkosten VAN BOXTEL biedt echter nog meer: deskundig* adviezen demonstratie door specialisten, ook aan huis. Batterijen steeds ven uit voorraad laverbaar. Raadpleeg Uw dokter over de mogelijkheden welke Philips transistor-hoorapparaten biaden Onze deskundigen houden zitting op: maandag 16 dec. a.s. van 11.00 tot 14.00 uur in Café Den Engel, Grotestr. 33 te Venray HONDERDDUIZENDEN KOPEN Bil VAN BOXTEL, HONDERDDUIZENDEN KUNNEN ZICH NIET VERGISSEN. iiiiiiiiiiNmiiiiiiiiiiiiiiiiiiNiiiiiiiiiiMiiMiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiniriiiiiiiiiiiiiiiiinnniirnniiiimiiiiiiiiMMIiiiiililiMiiHiiiiMlllliiiiiiiiMiiiiiiiiiliMiiiiiiiiÜ! van 9 december 1911 Miltvuur werd geconstateerd te Merselo. Dr. Poels werd benoemd tot erevoorzitter van de Nedèrlandse Studentenclub te Leunen. In de fabriek van de Erven Minten brak brand uit. De „R.K. Middenstand" ver gaderde o.m. over oprichting van vier districtsgilden van patroons en bouwvakarbeiders. van 14 december 1912 Dr. te Hennepe uit Rotterdam, sprak voor V.P.W. over hoender- ziekten enz. Het lid van St Hubertus te Merselo, M. Martens, die zich met het geweer deerlijk verwondde, over leed in het ziekenhuis te Nijmegen. van 16 december 1911 Het mannenkoor gaf een soirée amusante. De heer P.J. Janssen, onder wijzer op de dorpsschool, werd tevens benoemd tot leraar aan de Rijksnormaalschool te Vtnlo. D.S.O. I won van V.V.V. I Venlo met 9—0. D.S.O. II won van Wilhelmina I te Oirlo met 31. Tot geaqreëerd klerk ten kan tore van de rijksontvanger alhier, werd benoemd de heer V. Thissen uit Venray. Te Oirlo werd opgericht een afdeling van de Centrale Boeren leenbank. van 14 december 1907 Het bestuur van de Alg. Ned. Wielrijdersbond heeft aan Ged. Staten van Noordbrabant een re quest gericht, waarin zij hun ver zoeken steun te verlenen aan de gemeente-besturen te Maashees, Vierlingsbeek, Sambeek en Oploo, om een verharde weg te verkrijgen van Venray over Overloon naar Oploo. ga maar kijken bij Uitsluitend te NIJMEGEN Korte Molenstraat hoek Ziekerstraat De aandacht van de agrarische bedrijfstakken wordt erop geves tigd, dat in de eerste weken van 1958 door de districtsagenten weer de gebruikelijke zittingen worden gehouden voor het in ontvangst nemen van: a. de verzamelloonstaat c.q. hét loonboek over 1957; b. de zegelbladen met pensioen voor het Bedrijfspensioenfonds voor de Landbouw over het 4e kwartaal 1957; c. de schutbladen van de boekjes ziekencoupons. In hun eigen belang wordt de werkgevers dringend aangeraden alle genoemde bescheiden in te leveren op de zitting, waarvoor zij een oproep ontvangen. Men kan dan al deze zaken ineens afdoen en is in de gelegenheid zonodig persoonlijk nog een nadere toelich ting te verstrekken, terwijl hierdoor o.m. het opzenden der schutbladen per aangetekend schrijven wordt voorkomen. Bovendien werkt men er dan aan mee, de taak van de uitvoerings organen, die in het begin van het jaar altijd zeer omvangrijk is, te verlichten. Het ls alweer meer dan een jaar dat ik in Australia ben. Het leven wordt hier al gewoon, alsof het altijd zo geweest is, zelfs het pastoor-zijn went al. We ziln nu alwe -r bijna aan Kerstmis. In Holland vieren de mensen volgende week Sinterklaas. Wij zullen bet bijna niet merken. Het vo-ige jaar vond je het niet ere, maar nu begin 3e juist aan deze dingen te merken, dat je niet in Nederland bent en zou het je goed doen om het weer eens mee te maken. Hier is het nu volop zomer. Gis ter was het bloed-heet. Er was e« n geweldige storm, waarin als hei ware de gloeiende hitte meegevoerd werd vanuit het he»e binnenland. Vandaag is het prachi^ zomerweer. De wind is vannacht gaan liggen en de zon schijnt niet zo fel. Zo leven wij dus in Australia. Echter is 't hier lang koud geweest n ce zomer is pas laat gekomen. Zij, die menen, dat het hier altijd mooi weer is, hebben 't werkelijk mis en als zij ooit naar Australia komen, laat ze dan niet voor een habbekrats hun winterkleding weg doen, want ze kunnen ze allemaal best gebruiken. Van mei tot november kan het echt koud zijn, het vr est hier wel nooit, maar de regen kan eent hollands najaarsweer tengevolge hebben, koud en griezelig. Dit was dus het weerpraatje. Nu de ervaringen van iedere dag. Ik moet tot mijn spijt zeggen, dat ik door mijn parochie niet zo veel meer bij de emigranten kom. Er wonen hier enkele families, die het altijd uitstekend maken. Zij verdienen goed, wonen goed en zijn echt, wat wij noemen gesettled. We krijgen hier nogal veel bezoek van Hollanders. Verschillende keren zijn hier ook Venrayers geweest. Zo bijv. Wim Relouw met z'n vrouw. Die heeft mijn pastorie al heel wat opgeknapt. ViOiger was hij mijn grote steun in San Damiano te Venray en nu ls hij 't waarachtig weer hier. De muren waren nog steeds niet uitgevoegd, de waterafvoer voor de keuken was nog maar provisorisch en dat alles heeft hij fijn voor el kaar gemaakt. Het liefst zou hij ook een kerk en school hier bouwen, maar daar is nog geen geld genoeg voor. Een Venray^e scnoenmaker is hier ook in de buurt, nl. de Kort Hij woont in 't eerste plaatsje wat je van hieruit ontmoet, als je naar Victoria gaat. Daar heeft hij een aardig huis en in de hoofdstraat van Kaniva (zeg kenaive met een lang gerekte ai) heeft hij zijn winkel en werkplaats. Zij woonden vroeger op de Kemp- weg en hij werkte als schoenma ker in Sint Servaas. Hij is een heel goede vakman en heeft er ruim zijn brood mee. Zo ben ik laatst ook bij van Eijck de politieman geweest. Hij was jammer genoeg niet thuis, maar ik heb wel met zijn vronw en dochter gesproken en met al de kleinkin deren van v. Eijck. Zij wonen dicht bij Melbourne en toen ik daar eens was, om bij pasmor Maa-de nieuwe miskleren voor onze parochie te halen, ben ik er met hem naar toe geweest. Ze waren echt blij mij te zien. Moeder van Eijck riep uit: „de pater van de emigratie-cursus". Ik hoop ook nog wel binnenkort meer Venrayers te ontmoeten, zo als den Holder, die op de weg naar Melbourne ergens moet wonen. Maar 't is te ver, om er van hieruit naar toe te gaan. Daar moet ook Huub de Jong in de buurt wonen. Ook van de familie Douven uit Oostrum heb ik een brief gehad, maar die wonen echt te ver weg om ze ooit te ontmoeten. Het land is hier een beetje gro ter dan de Peel. Mijn parochie is alleen al een 160 Km2 en daar heb ik mijn handen aan vol. Maandag ga ik een week op re traite en daarna komt er een bedel- pater, om geld in te zamelen voor een retraitehuis in Adelaide en dan kan ik een 14 daeen gaan biecht horen voor de Nederlanders, die hier een 100 mijl vandaan wonen. Dan ben ik weer juist terug voor het Kerstfeest. Zondag 22 dec. doe ik weer de H. Mis op drie plaat-en in mijn uitgestrekte parochie. De katechis- mus op de openbare school is ge staakt vanwege de examens voor de kinderen. Ik geef nu in Border- town zelf nog katechismus na de H. Mis. Dan krijgen de kinderen televisie van mij, die ik zelf maak. een soort hoorspel met lichtbeelden en dat vinden 7e geweldig. Aan het e nd geef ik altijd een klein Jeuk filmpje. Morgen laat ik ze een kleureniilmpje uit Venray zien, dat ik van M. Hoedemaekers gekregen heb. Er staat een echte hollandse koe op, die geweldig goed speelt en verder de Sacramentsprocessie met de bruidjes, gidsen en verkenners, de welpen en de vaandeldragers en het prachtige muziekkorps. Het is een mooi filmpje en de kinderen kunnen dan ook eens zien, hoe mooi het in Venray is. Aan het eind van de brief wens ik alle lezers, vrienden en kennis sen een oprecht mooi Kerstfeest een feest, dat licht brengt In onze harten. Allen een zalig Kerstfeest en een gelukkig Nieuwjaar Geheel de Uwe in Christo: P.fr. AEGIDIUS VERSLUYS o.X.ra.

Peel en Maas | 1957 | | pagina 1