Sacramentsdag De politierechter oordeelt: OVER VUURMANNEN EN JACHTRECHTEN Leven vannit de Eucharistie Wij hebben een moeder, die het weet Uit Peel en Maas P.D.V. De Zwaluw Zaterdag 15 juni 1957 No 24 ACHT EN ZEVENTIGSTE JAARGANG f ONDERVINDT 'T Sff KLEDING WINT 'T PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE FIRMA VAN DEN MUNCKHOF ^££)KBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN 8 ct' Per jn.ra. ABONNEMENTS- GROTESTRAAT 28 TELEFOON 612 GIRO 150652 PRIJS PER KWARTAAL f 1.40 BUITEN VENRAY f 1.60. Het feest, dat wij a.s. Donderdag vieren, zegt gelukkig de meeste mensen nog iets, zeker in deze streken, waar we er nog een grote plechtigheid van kunnen maken door de feestelijke Sacramentspro cessie, op Sacramentsdag zelf of op de'zondag erna. In de liturgie wordt dit feest aangeduid met „Plechtigheid van het allerheiligste Lichaam van Christus." Dit feest zegt de 'mensen nog iets. Maar het zegt de meesten nog veel te weinig. Het blijft be perkt tot een uiterlijk feestvertoon. De processie is meer een kijk spel dan een dankbare huldiging van onze God, die in het H. Sacra ment, temidden van ons mensen wil verblijven. Hoe gemakkelijk maakt men zich meestal af van de versiering der straten, waar de Eucharistische Koning in de processie langs komt Zijn wij ons er wel genoeg van bewust, dat de H. Eucharistie de grootste weldaad is, die God ons schonk? Dat wij die H. Eucharistie ge woonweg niet kunnen missen om in het leven te blijven. Wij bedoelen hiermee het gena deleven, het goddelijke leven, dat bij het Doopsel in ons begon en dat in wezen een eeuwig leven is. Als wij niét deelnemen aan de H. Eucharistie als Offer en Offer- spijze, houdt dat goddelijk leven in ons geen stand. Zonder de Eucharistie vallen wij af als dode bladeren! Wat is dan datwondere gebeuren der Eucharistie-viering? Het is het Kruisoffer van Chris tus, dat op het altaar tegenwoor dig gesteld wordt en het is een liefdemaal, waar wij gevoed worden door de verrezen Heer. In vereni ging met en tesamen met onze verrezen Heer, huldigen wij danken wij God, den almachtige Vader, verbonden met de zalige geesten, zoals in het grote lof ge bed de Prefatie tijdens de Mis viering wordt verkondigd. En Christus' Offer wordt dan ook ons Offer. En Hij schenkt zich zelf aan ons als voedsel ten eeu wigen leven. Aldus wil Christus zelf de spil zijn, het centrale middelpunt van de Zijnen, Zijn Kerkgemeente. De H. Eucharistie houdt de Kerk in stand en houdt de Christenen bij een. Staat de H. Eucharistie ook in werke'ijkheid midden in ons leven? Bij velen wel. Velen leven werke lijk vanuit de Eucharistie. Zij is hun dagelijkse bron van kracht en troost. Daar vinden zij de kracht om zich voor anderen op te offeren en te werken slechts voor het welzijn van anderen. Daar vinden zij god delijke troost temidden van hun kruisjes van iedere dag. Opgeruimd beginnen zij elke dag na de H. Mis hun dagtaak. Of als dat moeilijk gaat, maken zij van de zondagsmis het stralende en gloedvolle hoogtepunt van heel de week. Maar daarnaast zijn er helaas velen, voor wie de zondagsmis het vervelendste uur is van heel de week. Zij hebben oren en horen niet, ogen en zien niet, dat Christus, de verrezen Heer, in de H. Mis te midden van de Zijnenis, omdat hun geloof hoogstens nog smeult onder de as. Hoe slordig, in welk slap ge loven wordt de Eucharistie door velen „gevierd"en gecommuniceerd! Al zo dikwijls heeft onze H. Vader ons bezworen de H. Eucharistie te maken tot het middelpunt van ons leven. Maar het blijft een roepen in de woestijn. Wij hebben het ook zo druk met andere dingen. Hoe zou een parochie van aan schijn veranderen als de parochianen meer gingen leven vanuit de Eucha ristie! Dan zou men er minder langs elkaar heenleven, zoals nu meestal het geval is. Dan zou een parochie metterdaad een agape, een liefdes bond worden, zoals bij de eerste christenen. Dan zouden bijv. de christenvrouwen hun eucharistische disgenoten helpen, wanneer dezen zonder huishoudelijke hulp in het kraambed liggen of ziek zijn. Om maar één voorbeeld te noemen. Sinds we onze paardentram kwijt zijn, weten we dat zo goed niet meer, maar een tram kan ook zijn moeilijkheden opleveren. Dat bleek bij de laatste zitting van de politie rechter. Die tram was n.l. vol. Nu is vol een zeer betrekkelijk begrip bij trams, want nergens blijkt zo duidelijk, dat de mens, als het nodig is, met weinig Lebens- raum toe kan, als in de stadstram. Het ontstaan van de staat Israël heeft al herhaaldelijk aanleiding gegeven tot geschillen tussen die nieuwe staat en in de buurt gele gen Arabische staten. Dat lokt tel kens oorlogsdreiging uit. Op de Balkan hebben zich in de loop der eeuwen herhaaldelijk grens geschillen voorgedaan, zodat men zelfs ging spreken van die streek als de „heksenketel" van Europa. Hitier heeft met zijn dollemans- politiek door het azijn op grens geschillen ons werelddeel in de oorlogsvlammen gezet en werd schuldig aan onnoemelijke ellende, die door de Russische machtspoli tiek nog is vergroot. Om een streek grond te bemach tigen, worden talloze mensenlevens opgeofferd somwijlen in de wereld politiek. Maar ook om een onnozel strookje zijn buurtgenoten meer malen in onderlinge ruzie geraakt. Met de invoering van het kadas ter, met het nauwkeurig opmeten en in kaart brengen van alle gron den en gebouwen binnen 'n bepaald gebied, is veel onderling getwist uit de wereld geholpen, zij het soms, dat processen nodig bleken om de rechterlijke macht te laten beslissen. Op de landmeters kwam hierdoor een zware verantwoordelijkheid te rusten, en het volksgeloof geloofde dan ook in een uitzonderlijk akelige straf voor landmeters, die onrecht pleegden: na hun dood zouden hun schimmen, beladen met de last van Men hangt een aantal lieden aan lussen, plaatst enkelen op de lik doorns van anderen en doet de rest op het balkonnetje. Zo was het ook toen deze tram stopte naast de vluchtheuvel. Enkele mensen stapten uit, enkele anderen schoven tussen de menigte op het balkon. En één man, die daar al geruime tijd met twee grote koffers had staan wachten, klom met een koffer naar het balkon, zette zijn bagage daar neer en daalde weer af om de tweede koffer te halen. Trams hebben echter evenveel haast als de mensen die er in zitten. De man had nauwelijks de hand geslagen aan het handvat van zijn tweede koffer toen de tram zich uit de voeten begon te maken De gedupeerde passagier begon op de vluchtheuvel te schreeuwen van moord en brand. Eén van de binr.enstaanden had het geval gezien. Hij begreep, hoe deze buitenstaander zich moest voelen, nu plotseling een van zijn koffers van hem was afgesplitst. De rijdende nam een kloek be sluit. Hij greep de koffer die al op het balkon stond en wierp die met een ferme zwaai op straat, naast de vluchtheuvel. Daar barstte de koffer open, en de passagiers zagen vol leedvermaak hoe de ander daar buiten het boeltje bij elkaar graaide, terwijl hij woest naar de wegrijdende tram wees en luide kreten slaakte. „Hij roept zeker: Goede reis!" dacht er een, alle anderen vonden dat een goede opmerking. De reis werd evenwel niet zo goed als men zou mogen verwachten. Na enige tijd stopte de tram opnieuw, en uit de kluwen der saamgedreve nen maakte zich een persoon los om te kunnen uitstappen. Hij greep een zware koffer van het balkon. En op dit moment kreeg men de indruk, alsof de tramwagen onder stroom was komen te staan. De gedienstige passagier had n.l. de verkeerde koffer op straat ge worpen. De man, die weg wilde, ontdekte nu de fatale vergissing. Hij slikte vele malen met grote hevigheid en ving aan met zijn lede maten te schudden, gelijk een bord papieren harlekijn. De schuldige gedienstige passa gier trachtte vergeefs dekking te zoeken achter de massa. De ander plukte hem er uit als een rijpe vrucht. Hij dreef hem het balkon af en de tram uit. De bestuurder zette de verkeerde koffer naast de mannen belde, en reed door. Er was, naar tijdens de zitting bleek, een groot verschil in licha melijke uitgroei tussen fde beide mannen. De gedienstige was een klein, schrielig mannetje, dat in zijn jeugd kennelijk niet op tijd naar een vakantiekolonie was gezonden. De ander daarentegen was onwaar schijnlijk breed en zijn spieren waren dwars door zijn colbertje zichtbaar. De grote joeg de kleine op naar het politiebureau. De kleine bezweek bijna onder de koffer, die de ander hem dwong te dragen. Maar de woedende oermens ge bruikte zijn lichamelijk overwicht niet zonder succes. Met inspanning van zijn laatste krachten zeulde het kleintje de verkeerde koffer 't politiebureau binnen. Daar zat de rechtmatige eigenaar al te wachten, zodat ieder zijn eigen bagage terug kreeg. Maar de gedienstige kleine man bleek vol schaven te zitten. Dat heeft de grote nu f 25 aan boete gekost. door hen onrechtmatig verplaatste grensstenen, als gloeiende wezens, als vuurmannen, moeten omwaren bij de plek, waar zij zich aan de misdaad schuldig hadden gemaakt, de voorbijgangers jammerlijk sme kend het onrecht zo spoedig mogelijk te herstellen. De Peel, een bij uitstek „vaag' gebied, heeft dan ook de nodige vuurmannen opgeleverd. Grensgeschillen kunnen op vreem de wijze ontstaan. In Drente her innert aan zo'n geval de Lebbe- paal, ook bekend als Dodenpaal. Een zekere vrouw Lebbe begaf zich eens daar door het Peesterveld in de richting van Assen. Zij kwam echter niet aan op de bestemde plaats. Bij nasporing vond men haar lijk ongeveer bij de scheiding van de marken Zeijen en Peest. Zij bleek vermoord te zijn door een knecht van de heer van Westervelde. In verband met de onzekerheid der grensscheiding in die omgeving, rees de vraag, waar zij moest be graven worden, want dat bracht kosten mee, die elk van de beide marken van zich af zocht te schui ven. Tenslotte werd overeengekomen, dat die van Zeijen zich bereid ver klaarden, zich met de begrafenis te belasten en de kosten hiervan voor hun rekening te nemen, echter op voorwaarde, dat een deel van de omgeving der plaats, waar het lijk gevonden was, als eigendom aan de mark van Zeijen werd afgestaan, hetgeen een aanmerkelijke gebieds uitbreiding betekende. Om die terreinwinning te beves tigen, werd ter plaatse een paal In de grond geslagen, die nog altijd bij de bevolking bekend staat als de Lebbe-paal of Dodenpaal. VREDEPAAL Zo kennen we bij eigen huis de Vredepaal, die indertijd vergeefs werd opgericht om tot een minne lijke regeling te komen in het gebied rond de tegenwoordige Vredepeel, die zelfs naar deze paal is genoemd. Het feit. dat vorig jaar na de uiteindelijke oplossing van het Vredepeel-geschil de kwestie Vredepaal nog eens op humoristische wijze nieuw leven in werd geblazen en zelfs werd ge spoten, bewijst, dat oud „zeer" nog lang lidtekens nalaat. Was dit geschil hoofdzakelijk ontstaan door gebruiksrechten, die onze gemeente niet wenste te erkennen, het merendeel der grens geschillen in onze zuidelijke streken ontstonden in verband met het jachtrecht. Zo bood de peel en vele andere streken mooie gelegenheid tot het houden van grote jacht partijen. Zo werd vrij geregeld in de om geving van Oirschot een druk be zochte drijfjacht georganiseerd op St. Hubertusdag. Ook vlak vóór Kerstmis hield men nog eens een klop- of drijfjacht, zij het op minder grote schaal. Oudtijds kan dit wel een jacht op wilde zwijnen zijn geweest, die er zich vertoonden. Dan zou de nog lang in zwang ge bleven gewoonte, dat sommige heren met Kerstmis onder hun knechts een varken verdeelden, nog een herinnering kunnen zijn aan die vroegere ever jacht. De drijfjacht daags vóór Nieuw jaar diende gewoonlijk uitsluitend om de keuken van de heren van wildbraad te voorzien. Het stropen op grote schaal, waarbij de stropers een terrein met strikken afzetten, terwijl zij met honden het wild in de stroppen joegen, heette „beffen"^ In de „Blijde Inkomsten" van de Hertogen van Brabant was 't recht gewaarborgd, dat ieder Brabander veroorloofde te jagen „haar met haar, en veer met veer", zodat men lopend wild met honden, vliegend wild met vogels, valken of haviken, mocht zien te vangen. In het jacht-reglement voor de Meierij van 's-Hertogenbosch uit 1656 bleef dat beginsel vrijwel ongedeerd, maar het werd beperkt en om schreven. Voortaan mocht men allen met eigen honden en vogels jagen, persoonlijk of met eigen dienaren, en alleen gedurende de wintermaanden van 1 september tot 1 maart. Het jagen op terrein buiten de eigen heerlijkheid leidde zeer dikwijls tot rechtsgedingen. Op sommige plaatsen was het gewoonte, dat wie bij een St. Hu- bertusjacht het meeste wild had geschoten, tot jagerskoning werd uitgeroepen. Op de jagersmaaltijd werd vanzelf een extra-dronk aan hem gewijd. Om te bewijzen, dat men de gildehoorn behoorlijk leeg gedronken had, moest men een deuntje erop blazen, in het noor den van ons land wel het Wilhel mus. Dr. M. W. R. van Vollenhove in zijn studie over St. Hubertus (1937) wees op het eigenaardige gebruik in het Groninger dorp Bellingwolde. Geur en smaak speciaal beschermd door een aluminium- blnnenverpakking, die de thee steeds vers en fris houdt. Haar thee...mmmm! Dat zegt ook vader. Dat zeggen ook de gasten altijd. En wat zegt moeder? „Pickwick Thee, dat is het hele geheim!" Pickwick Thee, de speciale Engelse melange van Douwe Egberts, munt uit door een bijzonder krachtige geur en een zeldzaam verkwikkende, kernachtige smaak. Een verfijnde thee met een rijke, gouden afschenk. Douwe Egberts Ceylon melange 112 ct. Engelse melange gj ct Pickwick Theezakjes doosje van 20 stuks 100 ct doosje van 10 stuks 52 ct. de fijne Engelse Melange Hier kwamen op de grote jacht dag vroeg in de morgen de tot de jacht gerechtigde mannen bijeen, om hun wapenen te laten keuren, hun weitassen en munitie te laten controleren, en dan kregen zij een dwarskijker toegewezen. De taak van deze controleur bestond erin om des avonds in de jachtweide, waar het geschoten wild moest worden uitgestald, na te gaan, of alles inderdaad op die dag gescho ten was, want men liet niet toe te pronken met onverdiende veren. In de oude tijd werd dan in het dorp een feeststoet gevormd van de jagers, die rondgeleid werden, omjoeld door de jeugd met bran dende fakkels en kleurige lampions. Er werd prijsgesteld op het juist naleven van de jachtregels: waar iemand geposteerd werd, moest hij zorgen, dat de patronen uit het je weer waren; na afloop van de ,acht moest nauwlettend worden nagegaan of geen van de drijvers gewond was; een vogel, die vlakbij iemand opvloog, mocht door hem zelf niet geschoten worden; wie meeliep op een vleugel, had enkel „zijwaarts" schot; de gastheer mocht niet de beste post innemen; bij het sluiten van het geweer moest de kolf steeds naar boven worden gehouden, bij het lopen naar beneden; jaloersheid was een echt jager onwaardig. Behalve dat er getoost werd op de gastheer en bepaalde deelne mers, werd ook lof gebracht aan het wild, waarvan men inmiddels bij de overvloedige maaltijd behalve de uiterlijke kwaliteiten ook de innerlijke had leren kennen. Dat die toosten soms hoogdravend uit vielen, zal wel gedeeltelijk ook te danken zijn geweest aan de geest rijke dranken, waarmee niet spaar zaam werd omgegaan, als men de menu's leest van ouderwetse jacht- maalttfden. van 14 juni 1913 De R.K. Venrayse Middenstand trof met het bestuur van het pa tronaat maatregelen tot oprichting van een 3-jarige Handelscursus. De dresseerclub „Ons aller Belang", hield 8 juni te Horst een politiehondenwedstrijd. De hond van veldwachter Lemmens, behaalde de 4e prijs. Gerrit Baltissen, Hensenius- plein, behaalde te Venlo het diploma hoefsmid. P. Pubben behield bij het koningschieten van Sint Hubertus, zijn titel met 103 punten In 32 schoten. Het echtpaar Th. Pubben Jenneskens, vierden te Merselo, onder overgrote belangstelling hun zilveren huwelijksfeest. van 15 juni 1912 Bij de keuring van de militie op 13 en 14 juni werden 27 jongens van de 66, uit Venray ongeschikt verklaard. Twee runderen van de wed E. J. te Leunen, werden door de bliksem gedood. van 17 juni 1911 Het Sint Annagesticht zou 19 juni plechtig geopend worden. van 13 juni 1907 De levering van 19 wagons Thomasslakken ten behoeve van de boerenbond werd gegund aan Poels- Verriet te Venray, voor f211,90 per wagon met inbegrip van zelf lossen in geld ontvangen. De prijsnotering van de boerenbond was f 210,40 zonder lossen en geld ontvangen. De staking onder de sigaren makers bij de firma Erven P. Min- ten alhier is geëindigd. De eisen der werklieden werden ingewilligd. De 28-jarlge Leonard Jaocobs van de Boshuizen bezig zijnde met kolenlossen aan het station, viel onder een zwaar beladen kar, waar door hij werd overreden. De onge lukkige overleed kort daarna aan de gevolgen. Door de marechausssee's uit Horst, werden alhier verschillende verlofhouders bekeurd wegens het in voorraad hebben van sterke drank. Er is gepoogd in te breken in de Parochiekerk alhier en bij H. te Oostrum. De schuttterij St. Anna vierde het 280-jarig bestaan door een groot concours, waaraan 14 verenigingen deelnamen. Wedvlucht Orleans. Ie Loonen, 2e en 30e vd. Broek, 3e J. Verstegen en Zn., 4e, 16e en 31e P. Strijbos, 5e, 14e, 23e, 25e en 43e G. Philipsen, 6e Dinjens, 7e Kousemaker, Se W. Pt eters, 9e M. van Houdt, 10e en 26e G. Jansen O, 11e en 21e Gommans, 12e, 24e, 35e, 36e en 38e Jac. Artz, 13e en 34e P. en J. Hendriks, 15e, 45e en 47e v. Ass, 17e en 33e Joh. Jansen, 18e Servio, 19e en 27e A. Willems, 20e, 22e, 29e en 44e de Riet, 28e en 32e Coopmans, 37e Lormans, 39e Kleus- kens, 40e Duijf, 41e de Bruijn, 42e Kersten. 46e St. Berchmans, 48e Munckhof-Poels, 49e P. Jansen Kr. Wedvlucht St. Quentin. Oude duiven. Aankomst eerste 11.05.15 uur, laatste 11.40.25 uur. 1, 2, 7, 22 en 31 P. en J. Hendriks, 3, 13, 17 en 19 G. Philipsen, 4 en 40 Jac. Arts, 5 P. Janssen Kr, 6, 26 en 37 Lormans, 8,15 en 20 G. Jans sen O, 9 H. Janssen Ys, 10 G. van Dijck, 11 Weijs, 12, 14, 24 en 41 Munckhof-Poels, 16 en 30 A. Wil lems, 18 H. Vermeulen, 21 de Riet, 23 Creemers, 25 J. Kusters, 27 Voesten, 28 en 36 de Lauw, 29 P. Strijbosch, 32 Kleuskens, 33 v. Ass, 34 Denissen, 35 E. Vermeulen, 38 Gebr. v. Haren, 39 Tonen. Jaarlingen. Aankomst eerste duif 11.09.55, laatste 11.37.03. 1, 23, 55 en 101 Munckhof-Poels, 2 P. en J. Hendriks, 3, 46 en 54 de Riet, 4 Siebers. 5, 10, 38, 99 en 100 Lormans, 6, 13, 29, 65 en 89 P. Strijbos, 7, 34 J. Kusters, 8 P. Jans sen Kr, 9, 59 de Bruijn, 11, 25, 36, 63 Verstegen en Zn, 12, 16,95 Gebr. Ewalds, 14, 31, 50, 90 Boom, 15, 21, 27, 28, 47 G. Philipsen, 17 manders, 18, 39 W. Peters, 19, 41 Barends, 20 P. Willems, 22, 64 Servio, 24 E. Vermeulen, 26 J. W. Hendriks, 32 de Lauw, 33 Swachofen, 35, 78 Bertrams, 37, 87 Fr. Vermeulen, 40, 66 Schellen, 42 St. B., 43 G. Jans sen O, 44, 75, 76, 97 Jac. Arts, 45, 48, 93 Voesten, 49 Kelders, 51 M. Hendriks, 52 J. Janssen Kr, 53, 57 A. Willems, 56, 58 J. Strijbos, 60 H. Peters, 61 Gebr. v. Haren, 62, 70, 91 Joh. Janssen, 67 Janssen V, 68 Gebr. Hendriks, 69 Emonds, 71 Denissen, 72, 73 Thfjssen, 74 P. Philipsen H., 77 Vercauteren, 79, 86, 94 Hellegers, 80, 92 Gommans, 81, 88 Sijbers, 82, 83 Janssen Ys, 84 van Ga*sel, 85 v. Ass, 96 Duijf, "1 H. Hendriks. Enkele belangrijke mededelingen: Dit jaar hebben wij hier in Venray geen inkorf-lokaal voor de natio nale vlucht op St. Vincent. Zij, die nu toch spelen willen, kunnen hun duiven te Horst in gaan korven op maandag 24 juni a.s. Men is echter verplicht ook Provinciaal te spelen. Het juiste uur van inkorving hopen wij nog tijdig te kunnen melden. Zondag 23 juni a.s. viert de Post- duivenver. te Horst haar 25-jarig bestaan. Op deze dag zullen zij dan een extra jubileum-vlucht organi seren .op Compiegne. Het concours gaat natuurlijK gewoon door, maar daarnaast kan men dan deelnemen aan de jubileumvlucht, waarvoor extra poule-brieven worden ver strekt. Men kan hierop zoveel duiven spelen als men wil, alles onder elkaar jarig en oud. Aan dit extra concours wordt ook deelge nomen door de concours-combinatie de V.L.A.G. uit Arcen. Hoofdprijs (vervolg achterpagina)

Peel en Maas | 1957 | | pagina 1