Sacramentsdag
De politierechter
oordeelt:
OVER VUURMANNEN
EN JACHTRECHTEN
Leven vannit de Eucharistie
Wij hebben een moeder,
die het weet
Uit Peel en Maas
P.D.V. De Zwaluw
Zaterdag 15 juni 1957 No 24
ACHT EN ZEVENTIGSTE JAARGANG
f ONDERVINDT 'T
Sff
KLEDING WINT 'T
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE FIRMA VAN DEN MUNCKHOF ^££)KBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN 8 ct' Per jn.ra. ABONNEMENTS-
GROTESTRAAT 28 TELEFOON 612 GIRO 150652
PRIJS PER KWARTAAL f 1.40 BUITEN VENRAY f 1.60.
Het feest, dat wij a.s. Donderdag
vieren, zegt gelukkig de meeste
mensen nog iets, zeker in deze
streken, waar we er nog een grote
plechtigheid van kunnen maken
door de feestelijke Sacramentspro
cessie, op Sacramentsdag zelf of
op de'zondag erna.
In de liturgie wordt dit feest
aangeduid met „Plechtigheid van
het allerheiligste Lichaam van
Christus."
Dit feest zegt de 'mensen nog
iets. Maar het zegt de meesten
nog veel te weinig. Het blijft be
perkt tot een uiterlijk feestvertoon.
De processie is meer een kijk
spel dan een dankbare huldiging
van onze God, die in het H. Sacra
ment, temidden van ons mensen
wil verblijven.
Hoe gemakkelijk maakt men zich
meestal af van de versiering der
straten, waar de Eucharistische
Koning in de processie langs
komt
Zijn wij ons er wel genoeg van
bewust, dat de H. Eucharistie de
grootste weldaad is, die God ons
schonk?
Dat wij die H. Eucharistie ge
woonweg niet kunnen missen om
in het leven te blijven.
Wij bedoelen hiermee het gena
deleven, het goddelijke leven, dat
bij het Doopsel in ons begon en
dat in wezen een eeuwig leven is.
Als wij niét deelnemen aan de
H. Eucharistie als Offer en Offer-
spijze, houdt dat goddelijk leven
in ons geen stand.
Zonder de Eucharistie vallen wij
af als dode bladeren!
Wat is dan datwondere gebeuren
der Eucharistie-viering?
Het is het Kruisoffer van Chris
tus, dat op het altaar tegenwoor
dig gesteld wordt en het is een
liefdemaal, waar wij gevoed worden
door de verrezen Heer. In vereni
ging met en tesamen met onze
verrezen Heer, huldigen wij
danken wij God, den almachtige
Vader, verbonden met de zalige
geesten, zoals in het grote lof ge
bed de Prefatie tijdens de Mis
viering wordt verkondigd.
En Christus' Offer wordt dan
ook ons Offer. En Hij schenkt zich
zelf aan ons als voedsel ten eeu
wigen leven.
Aldus wil Christus zelf de spil
zijn, het centrale middelpunt van
de Zijnen, Zijn Kerkgemeente. De
H. Eucharistie houdt de Kerk in
stand en houdt de Christenen bij
een.
Staat de H. Eucharistie ook in
werke'ijkheid midden in ons leven?
Bij velen wel. Velen leven werke
lijk vanuit de Eucharistie. Zij
is hun dagelijkse bron van kracht
en troost.
Daar vinden zij de kracht om
zich voor anderen op te offeren en
te werken slechts voor het welzijn
van anderen. Daar vinden zij god
delijke troost temidden van hun
kruisjes van iedere dag.
Opgeruimd beginnen zij elke dag
na de H. Mis hun dagtaak. Of als
dat moeilijk gaat, maken zij van
de zondagsmis het stralende en
gloedvolle hoogtepunt van heel de
week.
Maar daarnaast zijn er helaas
velen, voor wie de zondagsmis het
vervelendste uur is van heel de
week. Zij hebben oren en horen
niet, ogen en zien niet, dat Christus,
de verrezen Heer, in de H. Mis te
midden van de Zijnenis, omdat hun
geloof hoogstens nog smeult onder
de as. Hoe slordig, in welk slap ge
loven wordt de Eucharistie door
velen „gevierd"en gecommuniceerd!
Al zo dikwijls heeft onze H. Vader
ons bezworen de H. Eucharistie te
maken tot het middelpunt van ons
leven. Maar het blijft een roepen in
de woestijn. Wij hebben het ook zo
druk met andere dingen.
Hoe zou een parochie van aan
schijn veranderen als de parochianen
meer gingen leven vanuit de Eucha
ristie!
Dan zou men er minder langs
elkaar heenleven, zoals nu meestal
het geval is. Dan zou een parochie
metterdaad een agape, een liefdes
bond worden, zoals bij de eerste
christenen. Dan zouden bijv. de
christenvrouwen hun eucharistische
disgenoten helpen, wanneer dezen
zonder huishoudelijke hulp in het
kraambed liggen of ziek zijn. Om
maar één voorbeeld te noemen.
Sinds we onze paardentram kwijt
zijn, weten we dat zo goed niet
meer, maar een tram kan ook zijn
moeilijkheden opleveren. Dat bleek
bij de laatste zitting van de politie
rechter. Die tram was n.l. vol.
Nu is vol een zeer betrekkelijk
begrip bij trams, want nergens
blijkt zo duidelijk, dat de mens, als
het nodig is, met weinig Lebens-
raum toe kan, als in de stadstram.
Het ontstaan van de staat Israël
heeft al herhaaldelijk aanleiding
gegeven tot geschillen tussen die
nieuwe staat en in de buurt gele
gen Arabische staten. Dat lokt tel
kens oorlogsdreiging uit.
Op de Balkan hebben zich in de
loop der eeuwen herhaaldelijk grens
geschillen voorgedaan, zodat men
zelfs ging spreken van die streek
als de „heksenketel" van Europa.
Hitier heeft met zijn dollemans-
politiek door het azijn op grens
geschillen ons werelddeel in de
oorlogsvlammen gezet en werd
schuldig aan onnoemelijke ellende,
die door de Russische machtspoli
tiek nog is vergroot.
Om een streek grond te bemach
tigen, worden talloze mensenlevens
opgeofferd somwijlen in de wereld
politiek. Maar ook om een onnozel
strookje zijn buurtgenoten meer
malen in onderlinge ruzie geraakt.
Met de invoering van het kadas
ter, met het nauwkeurig opmeten
en in kaart brengen van alle gron
den en gebouwen binnen 'n bepaald
gebied, is veel onderling getwist uit
de wereld geholpen, zij het soms,
dat processen nodig bleken om de
rechterlijke macht te laten beslissen.
Op de landmeters kwam hierdoor
een zware verantwoordelijkheid te
rusten, en het volksgeloof geloofde
dan ook in een uitzonderlijk akelige
straf voor landmeters, die onrecht
pleegden: na hun dood zouden hun
schimmen, beladen met de last van
Men hangt een aantal lieden aan
lussen, plaatst enkelen op de lik
doorns van anderen en doet de rest
op het balkonnetje.
Zo was het ook toen deze tram
stopte naast de vluchtheuvel. Enkele
mensen stapten uit, enkele anderen
schoven tussen de menigte op het
balkon. En één man, die daar al
geruime tijd met twee grote koffers
had staan wachten, klom met een
koffer naar het balkon, zette zijn
bagage daar neer en daalde weer
af om de tweede koffer te halen.
Trams hebben echter evenveel
haast als de mensen die er in zitten.
De man had nauwelijks de hand
geslagen aan het handvat van zijn
tweede koffer toen de tram zich uit
de voeten begon te maken
De gedupeerde passagier begon
op de vluchtheuvel te schreeuwen
van moord en brand.
Eén van de binr.enstaanden had
het geval gezien. Hij begreep, hoe
deze buitenstaander zich moest
voelen, nu plotseling een van zijn
koffers van hem was afgesplitst.
De rijdende nam een kloek be
sluit. Hij greep de koffer die al op
het balkon stond en wierp die met
een ferme zwaai op straat, naast
de vluchtheuvel.
Daar barstte de koffer open, en
de passagiers zagen vol leedvermaak
hoe de ander daar buiten het boeltje
bij elkaar graaide, terwijl hij woest
naar de wegrijdende tram wees en
luide kreten slaakte. „Hij roept
zeker: Goede reis!" dacht er een,
alle anderen vonden dat een
goede opmerking.
De reis werd evenwel niet zo goed
als men zou mogen verwachten. Na
enige tijd stopte de tram opnieuw,
en uit de kluwen der saamgedreve
nen maakte zich een persoon los
om te kunnen uitstappen. Hij greep
een zware koffer van het balkon.
En op dit moment kreeg men de
indruk, alsof de tramwagen onder
stroom was komen te staan.
De gedienstige passagier had n.l.
de verkeerde koffer op straat ge
worpen. De man, die weg wilde,
ontdekte nu de fatale vergissing.
Hij slikte vele malen met grote
hevigheid en ving aan met zijn lede
maten te schudden, gelijk een bord
papieren harlekijn.
De schuldige gedienstige passa
gier trachtte vergeefs dekking te
zoeken achter de massa. De ander
plukte hem er uit als een rijpe
vrucht. Hij dreef hem het balkon
af en de tram uit. De bestuurder
zette de verkeerde koffer naast de
mannen belde, en reed door.
Er was, naar tijdens de zitting
bleek, een groot verschil in licha
melijke uitgroei tussen fde beide
mannen. De gedienstige was een
klein, schrielig mannetje, dat in zijn
jeugd kennelijk niet op tijd naar
een vakantiekolonie was gezonden.
De ander daarentegen was onwaar
schijnlijk breed en zijn spieren
waren dwars door zijn colbertje
zichtbaar.
De grote joeg de kleine op naar
het politiebureau. De kleine bezweek
bijna onder de koffer, die de ander
hem dwong te dragen.
Maar de woedende oermens ge
bruikte zijn lichamelijk overwicht
niet zonder succes. Met inspanning
van zijn laatste krachten zeulde
het kleintje de verkeerde koffer 't
politiebureau binnen.
Daar zat de rechtmatige eigenaar
al te wachten, zodat ieder zijn
eigen bagage terug kreeg.
Maar de gedienstige kleine man
bleek vol schaven te zitten. Dat
heeft de grote nu f 25 aan boete
gekost.
door hen onrechtmatig verplaatste
grensstenen, als gloeiende wezens,
als vuurmannen, moeten omwaren
bij de plek, waar zij zich aan de
misdaad schuldig hadden gemaakt,
de voorbijgangers jammerlijk sme
kend het onrecht zo spoedig mogelijk
te herstellen.
De Peel, een bij uitstek „vaag'
gebied, heeft dan ook de nodige
vuurmannen opgeleverd.
Grensgeschillen kunnen op vreem
de wijze ontstaan. In Drente her
innert aan zo'n geval de Lebbe-
paal, ook bekend als Dodenpaal.
Een zekere vrouw Lebbe begaf
zich eens daar door het Peesterveld
in de richting van Assen. Zij kwam
echter niet aan op de bestemde
plaats. Bij nasporing vond men haar
lijk ongeveer bij de scheiding van
de marken Zeijen en Peest. Zij bleek
vermoord te zijn door een knecht
van de heer van Westervelde.
In verband met de onzekerheid
der grensscheiding in die omgeving,
rees de vraag, waar zij moest be
graven worden, want dat bracht
kosten mee, die elk van de beide
marken van zich af zocht te schui
ven.
Tenslotte werd overeengekomen,
dat die van Zeijen zich bereid ver
klaarden, zich met de begrafenis te
belasten en de kosten hiervan voor
hun rekening te nemen, echter op
voorwaarde, dat een deel van de
omgeving der plaats, waar het lijk
gevonden was, als eigendom aan de
mark van Zeijen werd afgestaan,
hetgeen een aanmerkelijke gebieds
uitbreiding betekende.
Om die terreinwinning te beves
tigen, werd ter plaatse een paal In
de grond geslagen, die nog altijd
bij de bevolking bekend staat als
de Lebbe-paal of Dodenpaal.
VREDEPAAL
Zo kennen we bij eigen huis de
Vredepaal, die indertijd vergeefs
werd opgericht om tot een minne
lijke regeling te komen in het
gebied rond de tegenwoordige
Vredepeel, die zelfs naar deze paal
is genoemd. Het feit. dat vorig
jaar na de uiteindelijke oplossing
van het Vredepeel-geschil de
kwestie Vredepaal nog eens op
humoristische wijze nieuw leven in
werd geblazen en zelfs werd ge
spoten, bewijst, dat oud „zeer" nog
lang lidtekens nalaat.
Was dit geschil hoofdzakelijk
ontstaan door gebruiksrechten, die
onze gemeente niet wenste te
erkennen, het merendeel der grens
geschillen in onze zuidelijke streken
ontstonden in verband met het
jachtrecht. Zo bood de peel en vele
andere streken mooie gelegenheid
tot het houden van grote jacht
partijen.
Zo werd vrij geregeld in de om
geving van Oirschot een druk be
zochte drijfjacht georganiseerd op
St. Hubertusdag. Ook vlak vóór
Kerstmis hield men nog eens een
klop- of drijfjacht, zij het op minder
grote schaal. Oudtijds kan dit wel
een jacht op wilde zwijnen zijn
geweest, die er zich vertoonden.
Dan zou de nog lang in zwang ge
bleven gewoonte, dat sommige
heren met Kerstmis onder hun
knechts een varken verdeelden,
nog een herinnering kunnen zijn
aan die vroegere ever jacht.
De drijfjacht daags vóór Nieuw
jaar diende gewoonlijk uitsluitend
om de keuken van de heren van
wildbraad te voorzien. Het stropen
op grote schaal, waarbij de stropers
een terrein met strikken afzetten,
terwijl zij met honden het wild in
de stroppen joegen, heette „beffen"^
In de „Blijde Inkomsten" van de
Hertogen van Brabant was 't recht
gewaarborgd, dat ieder Brabander
veroorloofde te jagen „haar met
haar, en veer met veer", zodat
men lopend wild met honden,
vliegend wild met vogels, valken of
haviken, mocht zien te vangen. In
het jacht-reglement voor de Meierij
van 's-Hertogenbosch uit 1656 bleef
dat beginsel vrijwel ongedeerd,
maar het werd beperkt en om
schreven. Voortaan mocht men
allen met eigen honden en vogels
jagen, persoonlijk of met eigen
dienaren, en alleen gedurende de
wintermaanden van 1 september
tot 1 maart. Het jagen op terrein
buiten de eigen heerlijkheid leidde
zeer dikwijls tot rechtsgedingen.
Op sommige plaatsen was het
gewoonte, dat wie bij een St. Hu-
bertusjacht het meeste wild had
geschoten, tot jagerskoning werd
uitgeroepen. Op de jagersmaaltijd
werd vanzelf een extra-dronk aan
hem gewijd. Om te bewijzen, dat
men de gildehoorn behoorlijk leeg
gedronken had, moest men een
deuntje erop blazen, in het noor
den van ons land wel het Wilhel
mus. Dr. M. W. R. van Vollenhove
in zijn studie over St. Hubertus
(1937) wees op het eigenaardige
gebruik in het Groninger dorp
Bellingwolde.
Geur en smaak
speciaal beschermd
door een aluminium-
blnnenverpakking, die de thee
steeds vers en fris houdt.
Haar thee...mmmm! Dat zegt ook vader. Dat zeggen
ook de gasten altijd. En wat zegt moeder? „Pickwick Thee,
dat is het hele geheim!"
Pickwick Thee, de speciale Engelse melange
van Douwe Egberts, munt uit door een
bijzonder krachtige geur en een zeldzaam
verkwikkende, kernachtige smaak. Een verfijnde
thee met een rijke, gouden afschenk.
Douwe Egberts
Ceylon melange 112 ct.
Engelse melange gj ct
Pickwick Theezakjes
doosje van 20 stuks 100 ct
doosje van 10 stuks 52 ct.
de fijne Engelse Melange
Hier kwamen op de grote jacht
dag vroeg in de morgen de tot de
jacht gerechtigde mannen bijeen,
om hun wapenen te laten keuren,
hun weitassen en munitie te laten
controleren, en dan kregen zij een
dwarskijker toegewezen. De taak
van deze controleur bestond erin
om des avonds in de jachtweide,
waar het geschoten wild moest
worden uitgestald, na te gaan, of
alles inderdaad op die dag gescho
ten was, want men liet niet toe te
pronken met onverdiende veren. In
de oude tijd werd dan in het dorp
een feeststoet gevormd van de
jagers, die rondgeleid werden,
omjoeld door de jeugd met bran
dende fakkels en kleurige lampions.
Er werd prijsgesteld op het juist
naleven van de jachtregels: waar
iemand geposteerd werd, moest hij
zorgen, dat de patronen uit het
je weer waren; na afloop van de
,acht moest nauwlettend worden
nagegaan of geen van de drijvers
gewond was; een vogel, die vlakbij
iemand opvloog, mocht door hem
zelf niet geschoten worden; wie
meeliep op een vleugel, had enkel
„zijwaarts" schot; de gastheer
mocht niet de beste post innemen;
bij het sluiten van het geweer
moest de kolf steeds naar boven
worden gehouden, bij het lopen
naar beneden; jaloersheid was een
echt jager onwaardig.
Behalve dat er getoost werd op
de gastheer en bepaalde deelne
mers, werd ook lof gebracht aan
het wild, waarvan men inmiddels
bij de overvloedige maaltijd behalve
de uiterlijke kwaliteiten ook de
innerlijke had leren kennen. Dat
die toosten soms hoogdravend uit
vielen, zal wel gedeeltelijk ook te
danken zijn geweest aan de geest
rijke dranken, waarmee niet spaar
zaam werd omgegaan, als men de
menu's leest van ouderwetse jacht-
maalttfden.
van 14 juni 1913
De R.K. Venrayse Middenstand
trof met het bestuur van het pa
tronaat maatregelen tot oprichting
van een 3-jarige Handelscursus.
De dresseerclub „Ons aller
Belang", hield 8 juni te Horst een
politiehondenwedstrijd. De hond van
veldwachter Lemmens, behaalde de
4e prijs.
Gerrit Baltissen, Hensenius-
plein, behaalde te Venlo het diploma
hoefsmid.
P. Pubben behield bij het
koningschieten van Sint Hubertus,
zijn titel met 103 punten In 32
schoten.
Het echtpaar Th. Pubben
Jenneskens, vierden te Merselo,
onder overgrote belangstelling hun
zilveren huwelijksfeest.
van 15 juni 1912
Bij de keuring van de militie op
13 en 14 juni werden 27 jongens
van de 66, uit Venray ongeschikt
verklaard.
Twee runderen van de wed
E. J. te Leunen, werden door de
bliksem gedood.
van 17 juni 1911
Het Sint Annagesticht zou 19
juni plechtig geopend worden.
van 13 juni 1907
De levering van 19 wagons
Thomasslakken ten behoeve van de
boerenbond werd gegund aan Poels-
Verriet te Venray, voor f211,90 per
wagon met inbegrip van zelf lossen
in geld ontvangen. De prijsnotering
van de boerenbond was f 210,40
zonder lossen en geld ontvangen.
De staking onder de sigaren
makers bij de firma Erven P. Min-
ten alhier is geëindigd. De eisen der
werklieden werden ingewilligd.
De 28-jarlge Leonard Jaocobs
van de Boshuizen bezig zijnde met
kolenlossen aan het station, viel
onder een zwaar beladen kar, waar
door hij werd overreden. De onge
lukkige overleed kort daarna aan
de gevolgen.
Door de marechausssee's uit
Horst, werden alhier verschillende
verlofhouders bekeurd wegens het
in voorraad hebben van sterke
drank.
Er is gepoogd in te breken in
de Parochiekerk alhier en bij H. te
Oostrum.
De schuttterij St. Anna vierde
het 280-jarig bestaan door een groot
concours, waaraan 14 verenigingen
deelnamen.
Wedvlucht Orleans.
Ie Loonen, 2e en 30e vd. Broek,
3e J. Verstegen en Zn., 4e, 16e en
31e P. Strijbos, 5e, 14e, 23e, 25e en
43e G. Philipsen, 6e Dinjens, 7e
Kousemaker, Se W. Pt eters, 9e M.
van Houdt, 10e en 26e G. Jansen O,
11e en 21e Gommans, 12e, 24e, 35e,
36e en 38e Jac. Artz, 13e en 34e P.
en J. Hendriks, 15e, 45e en 47e v.
Ass, 17e en 33e Joh. Jansen, 18e
Servio, 19e en 27e A. Willems, 20e,
22e, 29e en 44e de Riet, 28e en 32e
Coopmans, 37e Lormans, 39e Kleus-
kens, 40e Duijf, 41e de Bruijn, 42e
Kersten. 46e St. Berchmans, 48e
Munckhof-Poels, 49e P. Jansen Kr.
Wedvlucht St. Quentin. Oude
duiven. Aankomst eerste 11.05.15
uur, laatste 11.40.25 uur.
1, 2, 7, 22 en 31 P. en J. Hendriks,
3, 13, 17 en 19 G. Philipsen, 4 en
40 Jac. Arts, 5 P. Janssen Kr, 6, 26
en 37 Lormans, 8,15 en 20 G. Jans
sen O, 9 H. Janssen Ys, 10 G. van
Dijck, 11 Weijs, 12, 14, 24 en 41
Munckhof-Poels, 16 en 30 A. Wil
lems, 18 H. Vermeulen, 21 de Riet,
23 Creemers, 25 J. Kusters, 27
Voesten, 28 en 36 de Lauw, 29 P.
Strijbosch, 32 Kleuskens, 33 v. Ass,
34 Denissen, 35 E. Vermeulen, 38
Gebr. v. Haren, 39 Tonen.
Jaarlingen. Aankomst eerste duif
11.09.55, laatste 11.37.03.
1, 23, 55 en 101 Munckhof-Poels,
2 P. en J. Hendriks, 3, 46 en 54
de Riet, 4 Siebers. 5, 10, 38, 99 en
100 Lormans, 6, 13, 29, 65 en 89 P.
Strijbos, 7, 34 J. Kusters, 8 P. Jans
sen Kr, 9, 59 de Bruijn, 11, 25, 36,
63 Verstegen en Zn, 12, 16,95 Gebr.
Ewalds, 14, 31, 50, 90 Boom, 15, 21,
27, 28, 47 G. Philipsen, 17 manders,
18, 39 W. Peters, 19, 41 Barends,
20 P. Willems, 22, 64 Servio, 24 E.
Vermeulen, 26 J. W. Hendriks, 32
de Lauw, 33 Swachofen, 35, 78
Bertrams, 37, 87 Fr. Vermeulen, 40,
66 Schellen, 42 St. B., 43 G. Jans
sen O, 44, 75, 76, 97 Jac. Arts, 45,
48, 93 Voesten, 49 Kelders, 51 M.
Hendriks, 52 J. Janssen Kr, 53, 57
A. Willems, 56, 58 J. Strijbos, 60 H.
Peters, 61 Gebr. v. Haren, 62, 70,
91 Joh. Janssen, 67 Janssen V, 68
Gebr. Hendriks, 69 Emonds, 71
Denissen, 72, 73 Thfjssen, 74 P.
Philipsen H., 77 Vercauteren, 79,
86, 94 Hellegers, 80, 92 Gommans,
81, 88 Sijbers, 82, 83 Janssen Ys,
84 van Ga*sel, 85 v. Ass, 96 Duijf,
"1 H. Hendriks.
Enkele belangrijke mededelingen:
Dit jaar hebben wij hier in Venray
geen inkorf-lokaal voor de natio
nale vlucht op St. Vincent. Zij, die
nu toch spelen willen, kunnen hun
duiven te Horst in gaan korven op
maandag 24 juni a.s. Men is echter
verplicht ook Provinciaal te spelen.
Het juiste uur van inkorving hopen
wij nog tijdig te kunnen melden.
Zondag 23 juni a.s. viert de Post-
duivenver. te Horst haar 25-jarig
bestaan. Op deze dag zullen zij dan
een extra jubileum-vlucht organi
seren .op Compiegne. Het concours
gaat natuurlijK gewoon door, maar
daarnaast kan men dan deelnemen
aan de jubileumvlucht, waarvoor
extra poule-brieven worden ver
strekt. Men kan hierop zoveel
duiven spelen als men wil, alles
onder elkaar jarig en oud. Aan dit
extra concours wordt ook deelge
nomen door de concours-combinatie
de V.L.A.G. uit Arcen. Hoofdprijs
(vervolg achterpagina)