U kunt het beter
KRUGHI dan UITGEÏEI
DE GRUYTER
k
Weej make rempkes
op de febriek
Wist II....
als het om een dnhbeltfe gaat!
een tablef chocolade
begrafenissen
aUee«Lde^W1
KEN UW EIGEN INDUSTRIE. 2.
Rond de eeuwwisseling kwam het
el in de mode. Dat wil zeggen, dat
al langer hoe meer boeren wat
kippen gingen houden, die van zelf
zorgden, dat er eieren kwamen.
Die eieren werden dan ofwel op de
markt verkocht of aan de krem-
mers geruild voor textiel en kolo
niale waren. Vooral in Duitsland
was men verlekkerd op deze kippen-
producten en was men bereid hier
voor een behoorlijke prijs te betalen.
Die eieren-leverantie had echter
een groot bezwaar en dat was dat
de eieren tamelijk breekbaar waren.
Tot op een gegeven moment iemand
op de gedachte kwam een stuk
carton uit te stansen met ronde
gaten, waarin dan de eieren recht
op geplaatst en vastgehouden kon
den worden. Een groot gemak, ook
voor deze streken, waar vooral het
transport op grote moeilijkheden
stuitte.
Toen in 1906 de Botermijn van
Maastricht dit procédé ook toe
ging passen, moest voor de fabri
cage van deze „eier-matrassen'
ingeschreven worden en kwam als
laagste inschrijver uit de bus de
Cartonagefabriek
Gebrs. Laurensse
te Venray. Piet en Willem Lave-
rensse (zoals ze genoemd werden)
waren in 1902 al in de carton ge
doken. Het hoe en waarom is
moeilijk meer te achterhalen, om
dat met de oorlog alle archief
stukken verloren gingen. Ze hadden
een kleine drukkerij en van papier
naar carton is maar een kleine
sprong.
Waarschijnlijk is het met de
drukkerij niet zo heel best gelopen
en heeft men zich speciaal op de
cartonage met alles wat er aan
vast zit toegelegd. Want naast de
eierraampjes, die later wel het
hoofdproduct werden van deze
industrie, werden voor alle moge
lijke doeleinden dozen gemaakt.
De eierraampjes werden, zoals
gezegd, hoofdproduct, toen in Roer
mond de Centrale Roermondse
Eiermijn vooral de eierproductie in
deze streken nog aantrekkelijker
maakte. Dat was vooral in de
dertiger jaren toen meer dan 120
man dagelijks naar de fabriek
gingen en in navolging van de
werkers op de Philips-fabrieken
het schone lied zongen: Weej make
rempkes op de fabriek....
Waarmede dan de torenhoge
stapels eierraampjes bedoeld waren,
die in een fantastisch tempo door
de meestal jonge knapen gestansd
en in elkaar getimmerd werden.
Een eindeloos saai werk zo op het
oog, maar dat velen toch de zo
moeilijke crisisjaren door hielp, al
was dan de verdienste gering.
Toendertijd werd zelfs in een
drie-ploegen-stelsel gewerkt en
ging het dag en nacht door. De
gewichten carton welke toen ver
werkt zijn, liepen in de millioenen
kilo's. Bovendien had men in Roer
mond ook nog een filiaal, waar ook
gemiddeld zo'n 50 jongens aan het
werk waren. In 1939 werd de zaak
omgezet in een Naamloze Venoot-
schap, waarvan de heren Breukers
M. en Laurensse J. directeur wer
den.
Automatisering
Een der voornaamste doelstelling
der nieuwe directie was te komen
tot automatisering van het bedrijf.
Verschillende nieuwe machines
werden aangekocht en toen door de
oorlog zelfs dit niet meer mogelijk
werd, in eigen opdracht gebouwd.
Vooral M. Laurensse had daarvoor
een technische knobbel, waardoor
in samenwerking met de fa. Custers
verschillende stansmachines van
eigen vinding konden vervaardigd
en geplaatst worden.
Doch de oorlog bracht niet alleen
gebrek aan machines, er was ge
brek aan carton en wat nog voor
namer was er kwam gebrek aan
werkkrachten en aan eieren.... Het
een hield met het ander verband
en men heeft toen definitief het
roer omgegooid. De raampjes kwa
men weer op het tweede plan en
de dozen voor ieder fabrikaat en
voor ieder doeleinde werden hoofd
zaak. Deze omschakeling werd
mogelijk door het uitgebreide
machinepark en de oudere vaklui,
die het bedrijf trouw zijn gebleven.
Onder de oorlog zijn dan ook de
eerste proeven genomen met de
zg. eierdozen, waarin een 12tal
eieren konden worden verpakt en
verstuurd.
Dat menig clandestien eitje in
die tijd door heel wat Venrayers is
verstuurd, is niet alleen aan de zo
hongerige mensheid ten goede ge
komen, maar heeft ook de fabriek
de nodige ervaring gegeven in de
fabricage, maar ook in de moge
lijkheden daarvan.
En zo kon het gebeuren, dat de
eerste Amerikaanse troepen in
Duitsland hun eitjes kregen in net
te kartonnen dozen, die afkomstig
waren van de Venrayse cartonage
fabriek.
Aldra bleek na de oorlog, dat
het oude procédé van eierraampjes
zijn langste leven gehad heeft.
Voor de export van dit kippen-
product moest van regeringswege
voortaan gebruikt gemaakt worden
van een nieuw verpakkingsmiddel,
dat het ei als het ware omhult en
dat men ook hier in de winkels al
langer hoe meer ziet verschijnen.
Dit is een gepatenteerd product,
dat de Cartonnagefabriek Laurensse
niet mag vervaardigen. Alleen het
binnenlands transport blijft dus
over.
Dat heeft nogal verstrekkende
gevolgen voor de fabriek gehad.
Maar men is daar niet met de han
den over elkaar blijven zitten.
Want de dozenfabricage heeft
deze uitval" al lang weer goedge
maakt. De 35 man personeel, die
thans hier werken, fabriceren aan
dikwijls kostbare machine's de
meest uiteenlopende dozen voor
allerlei doeleinden.
Zo kan het zijn, dat uw nieuwe
schoenen uit een doos van Laurens
se komt, evenals de koekjes voor
het vee, de vla of taart voor uw
feesttafel, om nu maar eens drie
uiteenlopende verpakkingen te noe
men. Voor elk doel en naar iedere
keus worden thans dozen vervaar
digd en de Stichting Werkplaats,
alsmede thuiswerkers hebben dik
wijls de grootste moeite dit tempo
bij te houden. Een ternpo, dat niet
alleen bepaald wordt door de vraag
uit het binnenland, maar ook en
vooral uit België, dat een goed af
nemer is van het Venrayse pro
duet.
Deze fabricage maakte niet al
leen de aanschaf noodzakelijk van
nieuwe machine's, maar dwong ook
tot uitbreiding van de fabriek.
In 1955 is de vergrootte fabriek
in gebruik genomen, waarin o.
de drukkerij gesplitst werd van de
stanzerij en ook het magazijn be
langrijk werd uitgebreid.
Dat deze uitbreiding intussen,
zeker wat het magazijn betreft, al
weer te klein is, toont aan, dat ook
deze industrie een behoorlijke groei
blijft vertonen.
Eier-verpakking.
Doch de eieren laat men niet los.
Als men jarenlang het transport
van eieren heeft mogelijk gemaakt
door een doelmatige en handige
verpakking, dan blijft deze verpak
king toch altijd weer de aandacht
vragen.
Amerika, het land, dat ons zeker
op het gebied van verpakking zo
heel veel te leren geeft, heeft in
practisch iedere winkel een handig
doosje, waarin een half dozijn eieren
klaar staan om door de huisvrouw
meegenomen te worden.
Iets dergelijks kennen we hier
nog niet, of het moet zijn dat men
de zware cartonnen dozen heeft.
In het overgrote deel der winkels
krijgt men de eieren in een zakje,
met alle gevolgen van dien.
Het is een veel lichter en smaak
voller Amerikaans procédé, waar
mee thans de cartonnagefabriek
ernstige proeven neemt, om dit
aangepast aan de Nederlandse ge
woonten en smaak voor onze win
kels klaar te maken. Dat is een
van de vele toekomstmogelijkheden
die de directie overweegt.
Op het gebied van de golfcarton
waarvan de N.V. Cartonnagefabriek
Laurensse een vertegenwoordiging
heeft, liggen nog vele terreinen
braak en zijn we goed ingelicht, dan
zal ook cp dit terrein nog veel te
doen zijn in de toekomst.
Zo blijkt deze oude Venrayse in
dustrie die met de strohulzenfabriek
jarenlang de enigste was in Venray,
nog vol leven te zijn.
De remkes van vroeger dagen,
verheerlijkt en vervloekt, hebben
waarschijnlijk hun langste tijd ge
kend, maar andere nieuwe procedé's
volgen, of zijn reeds doelmatig ge
bleken. Door de moderne machines,
de goede outilageen vooral de goede
naam, die zij tot ver over de grenzen
heeft, kan in de toekomst nog veel
van deze fabriek verwacht worden.
Waarmede dan tevens de indus
trialisatie van onze gemeente in
hoge mate gediend wordt.
niet over te praten. Dat doen ze.
Maar in Engeland praten de dieren
vrienden er wel over. Onophoudelijk
wordt de Hydeparkwachter telefo
nisch bestookt door mensen, die
een lans willen breken voor de
borelinkskes, die straks als het zo
ver is vrolijk uit de scherven zullen
kruipen om bij de eerste en de
laatste stap die ze doen een beroer
de indruk van de wereld mee te
nemen.
De parkwachter ziet het allemaal
een beetje gemoedelijk en is van
dat in Marshall een 63-jarige heer
is overleden, die geheel zijn leven
heeft geprobeerd een andere naam
te kijgen. Hij heette namelijk Sinter
Klaas en daarom kreeg hij jaarlijks
tienduizenden brieven van kinderen
uit alle delen van de wereld. De
autoriteiten vonden het echter veel
te leuk en weigerden dus naams
verandering. Sinter Klaas was daar
om gedwongen iedere brief te be
antwoorden, want hij zou aan de
andere kant niet graag hebben, dat
de afzendertjes teleurgesteld zouden
zijn.
dat jaren geleden eens honderd
Friezen bijeen zijn geweest om sa
men een soort begrafenisverzeke
ringen te stichten. Zij bepaalden,
dat als een van hen doodging, de
anderen voor een fatsoenlijke graf
steen moesten zorgen. Een der
honderd stelde toen voor, de laatste
van de club die overleed een bij
zonder mooi graf te verschaffen.
Het voorstel werd met algemene
stemmen aangenomen. Onlangs is
de laatste der honderd overleden.
Het was de man van het voorstel.
dat Amerikanen wild zijn op sta
tistieken en alles uitpluizen. Zo heeft
iemand nu weer uitgerekend, dat een
gemiddelde Amerikaan achtentwin
tig minuten moet werken om een
biefstuk te verdienen. In 1919 moest
hij er nog meer dan drie kwartier
voor arbeiden.
dat intussen de knoppen blijven
uitspruiten. De eieren trouwens ook.
In Hydepark te Londen gaat dat
binnenkort gebeuren in een veertien
meter hoge boom, waar moedereend
voor de variatie haar broedsel heeft
gedeponeerd.
Nu is het U en mij, ons allemaal
als eendenvriend bekend, dat eend
jes als zij voor het eerst het nest
verlaten, recht naar het water
wandelen. Daar hoeven we verder
mening, dat hij er weinig aan kan
doen. Als ie het nest met eieren
naar de grond haalt gooien en pa-
en moe-eend de zaak plat en aan
parachutjes ombinden denkt de
brave man eenvoudig n'et. Boven
dien zijn er altijd nog mensen, die
vergeten, dat eendjes goed in hun
dons zitten en dat ze niet zo snel
vallen als mensen.
We hebben dan ook alle hoop,
dat het met het sterftecijfer van
de eendjes wel mee zal vallen. De
enige, die het haasje dreigt te wor
den van deze affaire, is pa-eend.
Hij is geen hoogvlieger en op zijn
leeftijd....
dat een theater in New-York de
stoelen van de vijf eerste rijen loge
vervangen heeft door goed beklede
ligplaatsen. Deze zijn bestemd voor
bezoekers, die zich in het theater
„als thuis" willen voelen. Bovendien
worden de theaterbezoekers op ver
zoek gemakkelijke pantoffels ter
beschikking gesteld. Ondanks de
hoge prijs zijn de ligplaatsen van
het theater doorlopend uitverkocht.
Algehele regeling en
verzorging van
GOUMASS Tclef. 502
Een dubbeltje is weer geld
Van elke gulden die U bij
De Gruyter besteedt wordt U
een dubbeltje uitbetaald voor
Uw kassabons. Is dat niet heel
wat anders dan bij elke be
stede gulden een dubbeltje
toegeven?
Alleen bij De Gruyter
krijgt U 10% korting
op alle artikelen be- j
halve suiker, zout en jf
Alleen De Gruyter kan
dat, dankzij eigen moderne
fabrieken, eigen verpakkings
industrie, eigen expeditie naar
425 eigen winkels en vooral
dankzij een grote omzet door
honderdduizenden goede,
trouwe klanten
Bij elke aankoop van
250 gram koffie of
50 gram Oploskoffie
(ter waardè van 75 cent)
Geldig van 17 t/m 23 april 1957
De Gruyter's koffie
Goudmerk 250 gram 258 et.
Roodmerk 250 gram 218 ct.
Biauwmerk 250 gram 196 ct.
Oranjemerk 250 gram 172 ct.
Oploskoffie busje 50 gr. 245 Ct.
Oploskoffie busje 25 gr. 138 Ct.
Oploskoffie bus 200 gr. 910 ct.
S.
