Wie m korting belooft, moet 10°'o korting geven... g'tdUó DE GRUYTEM De schoonmaak en wat oude foto's De pólis krijgt belangrijke functie in 't boerenbedrijf 1® denkt H er i, toch ook over? een stuk Goudstreepzeep Geboren en getogen Venrayer, mogen we u eens een paar vragen stellen Weet u wat een „vim" rogge of haver ls, wat „vieste", wat „domme" is, wat een „huëi" is en wat „biese" zijn Als u de betekenis kent, onze gelukwensen, dan hebt u het schone Venrayse dialect nog onder de knie. Maar neemt u dan de moeite eens om het uw kinderen of personeel te vragen en u zult merken, dat velen van hen nooit van de beteke nis van deze woorden hebben ge hoord, ondanks het feit, dat zij ook Venray's praten, dat zij hier ge boren en getogen zijn en misschien verontwaardigd de beschuldiging afwijzen dat ze „hoog-hollands" praten. Het zal u dan opvallen, dat ook een dialect verandert, nieuwe woor den vormt, anderen doet verdwijnen. Zo is het ook met andere Venrayse dingen. De ouderen onder u hebben misschien prettige herinneringen aan „de Hulst", jongeren hebben dat aan het „Smaal Pedje", maar over tientallen jaren weten nog slechts enkelingen hoe en waar zowel de Hulst als het Smaal Pedje waren. Ze zijn verdwenen en nieuwe wegen, nieuwe straten met deftiger namen zijn er voor in de plaats gekomen. Beseft men wel, dat op het ogen blik in Venray minstens 4000 kin deren leven, hier geboren en ge togen, die niet weten hoe de oude toren van St. Petrus Banden er feitelijk uitzag, behalve dan van een foto. Hetzelfde kan gezegd worden van 't Henseniusbeeld en over enkele jaren moeten we de kleine pukken al weer vertellen, dat „vroeger" op het Henseniusplein en de Grote Markt bomen stonden, waarover heel wat te doen is geweest. Ook die zijn veranderd in moderne parkeerpleinen, waarop een oude pomp misstaat en voor een beeld van Hensenius geen plaats meer is. Dat is in zich allemaal niet erg, soms zelfs zeer goed, maar het moet een recht geaard Venrayer toch aan het hart gaan, dat van al dat oude niets meer over blijft, zelfs geen herinnering. Dat de oude Venrayse „toer" ieder jaar wat minder, wat vuiler, alleen nog in de boerebruiloft met vastelaovend is en dat het gevaar niet denk beeldig is, dat over enkele jaren helemaal niets meer van een Ven rayse toer over is, men ternauwer nood nog weet hoe hij er uitzag. En dat terwijl het misschien het pronkstuk was van uw groot moeder.... Bij het uiteenschoppen van een der vuilnisbelten langs onze wegen vond onlangs een der kleinen een oude foto, die al veel geleden had. Daarop stond de trotse Venrayse gemeentetram, met een nog trot sere en besnorde conducteur voor het Venrayse station. Het kind had die kaart meegenomen, zoals het elke kaart meeneemt en toevallig dat we er op keken en vroegen hoe het er aan kwam. Men gooit op dit moment dus nog dergelijke kostbare kaar ten weg en men handelt daarmede even stompzinnig als de jongelui, die enkele jaren geleden wat pot jes opgroeven in de buurt van het Zwart Water en het Venrays broek en niet beters wisten te doen, dan ze maar kapot te gooien. Niet be seffende dat ze urnen kapot gooiden, van bijna 1900 jaren oud. De schoonmaaktijd is weer in het land en het is lang niet denk beeldig dat nu ook verdwijnen gaat die oude kist, of oude kast, met die oude ansichtskaarten, met die oude toer. Oorlog en bombardement hebben al vele slachtoffers gemaakt en iedere schoonmaak evenzo. Oude familie-foto's, waarop een huis staat, dat reeds lang verdwe nen is, waarop een vereniging staat, die al lang ter ziele is, waarop een uitvoering staat, waarvan men alleen nog een vage herinnering heeft, oude straatfoto'3, waarin men zich niet terug herkent, oude krantenknipsels, waarvan men de betekenis niet meer kent. Ze lopen wederom gevaar te verdwijnen in een vuilnis-emmer of als speelgoed voor de jeugd. Een dringend verzoek om dat niet te doen. Spaar toch deze jeugd- en andere herinneringen en doet u zelf de moeite niet, pak ze dan in en laat ze op het Gemeente huis bezorgen. Daar is men u dankbaar er voor en misschien dat in de toekomst die dingen dan hun plaats krijgen die ze waard zijn. Bij sterfgevallen, vooral van oudere mensen, komen zo dikwijls dingen voor de dag, die voor de nabestaanden practisch geen waarde hebben. Foto's e.d., die de erfge namen weinig of niets zeggen. Oude dingen misschien, die men vroeger gebruikte, b.v. snotneus e.d., waar aan de moderne mens geen waarde meer hecht en die dan zo gemak kelijk verdwijnen. Laat ze op het Gemeentehuis bezorgen, daar weet men er wel weg mee. Het wordt de allerhoogste tijd, dat we juist deze oude dingen eens wat gaan bewaren en dat we ons nageslacht een herinnering aan het Venray van ons en vroeger kunnen nalaten. Daarom nog een dringend verzoek aan onze amateur-foto- graven. Hebt u eens een aardige foto van het een of ander Venrayse plekje, straat, weg of gebouw ge maakt, stuur dan ook een afdruk aan de Gemeente. Eventuele kosten worden vergoed en u kunt er van verzekerd zijn, dat over honderd jaren uw foto mee zal helpen het oude Venray van nu beter te leren kennen en begrijpen. En mocht u oude Venrayse woor den kennen, zoals we hierboven enkele hebben genoemd, of plaats namen, die reeds lang verdwenen zijn, schrijf ze op een briefje en doe de moeite dat op het Gemeente huis in te leveren. Help mee het oude te bewaren en de geschiedenis van uw streek mee-op te bouwen. Dodelijke ongelukken in Limburg Op het kruispunt Rijksweg—Na- poleonsbaan te Horn, is maandag middag het vierjarig zoontje Theo van de familie S. door 'n personen auto aangereden en op slag gedood. Het kind stak zonder op het ver keer te letten de Rijksweg over en werd door een juist passerende auto gegrepen. Te Well kwam het 3,5 jarig doch tertje van de familie Joosten uit ElsterenWell onder een autobus van de Zuid-Ooster. Het kind werd op slag gedood. De grootmoeder, de 76-jarige mevrouw Koppes uit Well, die het kind nog probeerde te grij pen, werd ook door de bus over reden. Zij moest in zorgwekkende toestand Jn hetziekenhuiste Venray worden opgenomen. Het bejaarde echtpaar Koppes was met twee Idnderen van schoon zoon Joosten een dagje uitgeweest. Omstreeks half zeven keerden zij met de bus te Well terug. Toen grootmoeder Koppes met haarklein- dochtertje achter de bus wilde door lopen, reed de bus juist terug en werden beiden aangereden. Te Bergen werd het drie-jarig jongetje Josje van Triel door een personenauto, afkomstig uit Veen- dam, aangereden. Het kind, dat in een onoplettend ogenblik de drukke Rijksweg wilde oversteken, werd in zorgwekkende toestand naar het ziekenhuis te Venray vervoerd. Landbouw blijft nog achter bij andere groepen In velerlei opzicht is er in deze eeuw en in het bijzonder in de jaren na de tweede wereldoorlog verandering gekomen in het leven van de boer en in de wijze waar op hij zijn bedrijf voert. Een mo derne bedrijfsultrusting is nodig om te kunnen voldoen aan de hoge kwaliteitseisen, die aan de agra rische produkten gesteld worden en om het bedrijf rendabel te maken. Het tekort aan arbeids krachten maakt een efficiënte en moderne bedrijfsvoering nog nood zakelijker. Veranderingen in het boerenbe drijf hebben zich ook voltrokken op financieel gebied, waartoe ook dat van de verzekering gerekend kan worden. In het algemeen dacht men er vroeger op het platteland niet aan om bepaalde risico's met anderen te delen. Later is men zich aaneen gaan sluiten om gezamenlijk mo gelijke tegenslagen als brandschade, veesterfte en dergelijke te kunnen opvangen. Ook de tijd, dat de boer wel zijn have en goed verzekerde, maar niet zichzelf is voorbij. De levensverze kering vindt steeds meer ingang bij de agrarische bevolking. Dit behoeft geen verwondering te wekken. Deze combinatie van spa ren en risico dekken, is voor de boer even belangrijk als voor ieder ander; aan gezinsverzorging en oudedagsvoorziening mogen op het platteland geen lichtere eisen wor den gesteld dan in de stad. Voor het boerenbedrijf kan de levensver zekering echter nog een bijzondere betekenis hebben. Een polis van levensverzekering vertegenwoordigt een geldswaarde, die groter wordt naar gelang de verzekering langer heeft bestaan, maar die ook op een onverwacht moment volwaardig kan worden. Een van de meest voorkomende verzekeringsvormen houdt nl. in de uitkering van het kapitaal op de einddatum of ook terstond bij eerder overlijden van de verzekerde. Wat heeft de boer nu aan deze verzeke ring voor zijn bedrijf? Wanneer gelden bij een bank ge leend worden, verlangt deze een bepaalde garantie. De polis kan dan op eenvoudige wijze als onderpand worden gegeven. Daardoor heeft de bank de zekerheid, dat bij tussen tijds overlijden het krediet kan worden afgelost, terwijl de nabe staanden van een schuld worden bevrijd. Mocht zich nalatigheid in de schuldaflossing voordoen, dan kan de bank uit de polis verhaal zoeken door deze te doen afkopen. Heeft de boer een eigen bedrijf of heeft hij landerijen, die met hypotheek zijn belast, dan kan een uitkering van levensverzekering deze aflossen, waarbij in vele gevallen een bedrijf onbezwaard wordt en vrij overgaat op de erfgenamen. Ook kan bij de levensverzekerin ^maatschappij jgeld worden geleend tegen onderpand van de polis. Erfeniskwesties Veelal wordt ook een verzekering gesloten, die uitsluitend recht geeft op een kapitaal bij overlijden van de verzekerde. Een boer heeft meestal verreweg het grootste deel van zijn ver mogen in de boerderij zelf belegd. Het is vaak zijn wens, dat zijn zoon hem in het bedrijf opvolgt. Om deze het volledige en ongestoor de genot van zijn aandeel in de na latenschap in de vorm van de boer derij te garanderen en hem te behoeden voor een deelgerechtigd- heid in het bedrijf of voor opeising van een aandeel daarin door broers of zusters, kan een kapitaaluitke ring worden bereikt, dat laatst genoemden hun aanspraak op een deel der nalatenschap in contanten verkrijgen. Minder prettige erfenis kwesties worden daardoor ver meden. Hoewel reeds vele agrariërs het nut van de levensverzekering heb ben ingezien en aan hun waarde papieren een polis hebben toege voegd, heeft de boer in dit opzicht toch nog een belangrijke achter stand bij de rest van de Neder landse bevolking. Dit is gebleken uit een onderzoek, dat het Nederlands Instituut voor de Publieke Opinie enige tijd ge leden heeft ingesteld in opdracht van de gezamenlijke levensverzeke ring-maatschappijen. Dat onderzoek heeft uitgewezen, dat de gemiddelde Nederlander op 65-jarige leeftijd, wanneer hij zijn werk neerlegt, een inkomen wil hebben van 80 pet. van zijn huidige inkomen. Op een dergelijk inkomen op latere leeftijd kan echter nog lang niet iedereen rekenen. Bij de ambtenaren is de zeker heid van een goedverzorgde oude dag het grootst; 90 pet. van hen die niet onder een of andere pen sioenregeling vallenden dus zelf voor de oudedag moeten zorgen is dat percentage veel lager. Bij de land bouwers bedraagt het slechts 40. Er is echter een grote verandering ten goede te constateren ook op het platteland. Juist het feit, dat een polis van levensverzekering niet alleen van belang is voor gezins verzorging en oudedagsverzorging, maar ook aan het bedrijf zelf dienstbaar kan worden gemaakt, heeft tot gevolg, dat het boeren bedrijf en de levensverzekering in toenemende mate naar elkaar toe groeien. Dat kan alleen De Gruyter, dankzij reusachtige eigen impor ten, eigen moderne fabrieken en 415 eigen winkels. De Gruyter geeft ai meer dan 50 jaar kassabons voor 10% korting. Op a!le artikelen, slechts uitgezonderd suiker, zout en soda. Het ligt voor de hand, dat De Gruyter 10% korting geeft, èn betere waar levert, want De Gruyter verzorgt alles zelf en heeft kwaliteits-contröle tot aan de klant toe. Bij elke aankoop van 2 pakken Trexop of 2 pakken Zelfwerkend wasmiddel geldig van 27 maarl t/m 2 april 1957 •••••••••••O'O'O'O' f- Trexop 42 ct Trexop blauw paic 42 ct Zelfw. wasmiddel pak 42 ct Wolwasmiddel pak 40 ct Zeeppoeder pak 32 ct Huishoudzeep .dubbel stuk 27 ct 35 ct

Peel en Maas | 1957 | | pagina 4