tde óp aaide.... SPORT AMBTELIJK SOCIAAL Nederlanders in Indië Goed wonen en de voorlichting daartoe... 10 Jaren kajotters Rijbewijs voor bromfietsers? De middenstand vergaderde Bekendmaking Vuurwapenwet Zaterdag 22 December 1956 No 51 ZEVEN EN ZEVENTIGSTE JAARGANS M PEEL EN MAAS M DRUK EN UITGAVE FIRMA VAN DEN MUNCKHOF XKTTZlfW DT AT\ \7f\fXÏ> \7"C*TVTD A V ITM OA/ICTO PlfE'lM ADVERTENTIE-PRIJS: 8 ct. per ra.m. ABONNEMENTS- GROTESTRAAT 28 TELEFOON 512 GIRO 150652 VV IwlJrIVDJU/\l-l V UVJIV V I\^L I JC/1N UiYlO 1 IXEdVGH PRIJS PER KWARTAAL f 1.25 BUITEN VENRAY f 1.45 Het Kerstfeest staat weer voor de deur; nog twee dagen en wij knielen neer bij de kribbe van de pasgeboren Verlosser. Maandag zingt de kerk reeds vol blijdschap: „Heden zult gij weten, dat de Heer komt en morgen zult gij Zijn heerlijkheid zien. Heiligt Uzelf heden en wees bereid, want morgen zal de Heer ne derdalen." En dan komt de Kerstnacht met haar hemels licht, dat dan weer, evenals over de herders in Bethle- hems velden, ook over ons zal schij nen, wanneer wij tenminste behoren tot de eenvoudigen en ootmoedigen van hart en werkelijk van goede wil zijn! Die nacht schoner dan welke dag ook. Elke christen wil die nacht vroeg opstaan en hij offert zelfs graag zijn nachtrust op om naar de plechtige Nachtmis te gaan en de geboorte van de Verlosser te vieren. Ik denk hier aan de schone vers: regels van onze grote dichter Joost van de Vondel: „o Kerstnacht, schoner dan de daegen, Hoe kan Herodes 't licht ver- draegen, Dat in uw duisternisse blinckt En wordt geviert en aangebeden Er komt mij nog een andere dichtregel in het geheugen: „Het was als had de hemel de aarde stil gekust." En waarlijk, is het niet zo, dat op Kerstmis, in die zalige nacht, de hemel aan de aarde zijn vurige liefde openbaarde door haar te om helzen en haar het beste en schoon ste te schenken, wat de liefde ooit in staat was te geven: een lieftallig onschuldig kind Begint met het Kerstverhaal niet de liefdesgeschiedenis van hemel en aarde? Zozeer heeft God de wereld lief gehad, dat Hij de mensen Zijn eengeboren Zoon schonk. „VREDE OP AARDE", zongen de Engelen in de eerste Kerstnacht en de Kerk zingt haar vreugde uit in haar mooie beurtgezangen: „Heden is ons de ware vreugde van de hemel neergedaald; Heden is over de gehele wereld de hemel druipend van honing geworden; Heden is voor ons aangebroken de dag van de nieuwe verlos sing, De sinds lange tijd aangekondigde redding, de eeuwige geluk zaligheid". Wat is dat voor vrede, die ware vrede Hoe kan er nu vrede zijn in een wereld, waar de meeste mensen alléén maar aan hun eigen of hun eigen gezin denken en geen reke ning houden met de belangen van anderen Hoe kan er vrede zijn in de mens, die met zichzelf overhoop ligt? Die tot boven toe vol zorgen zit en er geen raad mee weet Die vrede is dezelfde vrede, die de priester in iedere H. Mis de gelovigen toewenst: „De vrede des Heren moge altijd met U zijn". Het is de vrede van God, die alle begrip te boven gaat en die ons hart en ons verstand bewaart in Christus' Jezus. Die vrede is beloofd aan alle mensen van goede wil Die vrede wordt slechts uit lief de en ootmoed geboren. Slechts hij, die werkelijk lief heeft, zal die vrede kunnen sma ken. God, die liefde is, heeft ons ge schapen om lief te hebben. In de Kerstnacht vooral spreekt ons de liefde van God zeer sterk aan. Zoals ieder pasgeboren kind ontroert, zo ontroert in veel hogere mate het Goddelijk Kind van Beth lehem. Sedert wij in de Kerstnacht de overgrote liefde Gods ervaren heb ben, moest die liefde nooit meer uit onze gedachten wijken en heel ons leven door, ons denken en doen beïnvloeden. Die liefde moest alle liefdeloosheid en egoïsme onder de mensen doen verdwijnen. Onze Verlosser kwam als Vrede vorst en daarom ook begon Hij Zijn loopbaan op aarde met een predikatie over ootmoed, de deugd, die dwingend nodig is om in vrede te leven. De eersten, die Hij dan ook toe liet in de stal, om Hem in Zijn kribbe te zien en te vereren, waren gewone herders, allereenvoudigste en zeer ootmoedige mensen. Als God Zich zo diep vernedert, moeten wij, nietige mensen, onze kleinheid en hulpeloosheid tegen over de grote God, onze almachtige Schepper toch beter inzien Hoe kan een verstandig mens nog een hoge dunk hebben van zichzelf, als hij toch goed weet, dat hij toch alles aan God, onze Vader in de hemel, te danken heeft Hoe kan hij dan minachtend op anderen neerzien, omdat hij zelf misschien wat meer geld verdient, of een mooiere positie in de maat schappij bekleedt „Hier geldt geen adel, staat noch pracht. De hemel heeft het kleen (kleine en geringe) verkozen. Al wie door ootmoed wordt herboren, Die is van 't hemelsche geslacht". (Joost van de Vondel) Als wij werkelijk liefhebben en ootmoedig zijr, zal er ook vrede komen in ons hart. Vrede en ook vreugde. Vreugde over onze wedergeboorte tot kind van God en erfgenaam des hemels. Vreugde over onze verlos sing, die met Kerstmis begonnen is. Toen de hemel de aarde stil kuste. En, zoals de dichter voort gaat: Sindsdien kon de aarde niets an ders doen dan van de hemel dro men. Zo moest het ook onder ons Christenen zijn. Vol liefde en ootmoed geven wij ons geheel gevangen aan die grote God en Zaligmaker, die slechts ons waarachtig geluk op het oog heeft. Wa weten ons in Christus steeds veilig geborgen. Dat veilige gevoel, ook temidden van tegenslagen, lijden, zorgen en allerlei verwar ring, dat is de vrede van Kerstmis! Toen hij op Kerstmis van 't vorig jaar stierf, was hij 79 jaar en nog een paar maanden. Hij woonde gans alleen, in een desa, op kilometers afstand van de stad. Hij werkte nog voor zover zijn krachten het toelieten: wat hout kloven en dat verkopen aan zijn buren. Maar dat bracht hem niet genoeg op om ervan te kunnen leven en zijn klein tuintje met een paar pisangs en papajas maakten geen vetpot. De onrijpe vruchten van de papaja werden gekookt als toespijs bij een weinig slechte kwali teit rijzt, gemengd met mais. Om de honger te stillen kwam hij nu en dan afzakken naar de stad; daar had hij een paar adres sen, waar men hem wat toe stopte en waar hij eens naar maaglust kon eten. Bij een zuster Ursuline was hij altijd tegen etenstijd aan een achter deur bij de keuken; en aan een andere deur was een oude broeder die altijd iets aparts voor hem had. Zo kwam hij ook eens bij mij. Ik had hem leren kennen een dertigtal jaren geleden toen hij, als onbe voegd zaakwaarnemer of prakoel bamboe, voor anderen processen en belastingsproblemen opknapte. Ook dat was geen rijkdom, maar men kon er van leven. Doch de oorlog bracht er onherstelbaar de de klad in. Zijn pleegzoon liet hem in de steek. Hij begon te zwerven achter de hongerende demarcatie lijn. Ten slotte bleef hij hangen in een eenzaam plaatsje. De overdracht kwam. En de af geleefde Nedérlander moest ook een keuze doen; een keuze om te blijven wonen in zijn hutje van bamboe. Hij, die kind noch kraai had, wat moest hij doen? Waarom ging het eigenlijk? En als hij deze desa uit moest, waarheen dan?' Familie, waar? Vrienden, vrienden in de nood... Hij werd dus maar Indonesisch staatsburger. Als je al de zeventig voorbij bent en je hebt niets en niemand, dan blijf je waar je bent. Niemand gaf hem een betere raad. De Berita Negara vermeldde zijn naam, voortaan zou hij niet meer ontgaan aan de Nederlandse ad ministratie. Ben je Nederlander, of ben je Indonesisch staatsburger? vroeg ik hem eens. Ik ben altijd nederlander geweest, zei hij: mijn vader en moeder waren beiden Nederlanders. Heb jij je niet opgegeven in '50 of '51 om Indonesiër te worden? Neen, neen. Ik ben wel een keer naar het kantoor geweest, omdat de mensen zeiden: nu de zaken zijn overgedragen aan Indonesië, moet jij je gaan aangeven, anders mag je hier niet blijven. En werd je toen niet gevraagd of je Indonesiër wilde worden? Ik heb er niet veel van begrepen, ik wilde blijven wonen in de desa. Kijk als je Nederlander bent, kun je onderstand krijgen, dan hoef je geen armoe te lijden. Hij was toen 77 jaar. Er werd moeite gedaan, er werd een geboortebewijs gevonden, en er kwam onderstand, genoeg om van te leven in de desa. Hij kreeg er wat kleding bij, en op een goede dag nog een nieuwe deken voor zijn oude botten. Hij was blij in zijn hutje. Maar de Nederlandse administra tie achterhaalde hem; hij, gewezen Nederlander, had geen recht op onderstand. Stop met die geldver spilling De paspoort-ambtenaar kwam eens in de buurt: Ik moet u dat paspoort weer afnemen, want uit de registers blijkt, dat je Indonesiër bent geworden. Ja ik weet het zelf niet; hier is mijn Nederlands paspoort. En bij de paspoortambtenaar was ook een Nederlandse sociale raad- ambtenaar, die ook een woordje meesprak. Ik heb je pas nog een nieuwe deken gegeven, die moet ik ook mee terug nemen. Zuinig werd de waarde volle deken meegenomen, voor een echte Nederlander. Nog enkele malen is hij naar de grote stad gekomen. De uitputting van de 78-jarige werd steeds dui delijker. Hij werd ziek, maar kort, en stierf in de desa, werd begraven door de desalui. Hij ruste in vrede. En, een geluk, dank zij de amb telijk sociale zorg, is de deken be houden voor Nederland. Toen wij onlangs een beschouwing gaven over een avond in Helmond, waar we te gast waren van een woningbouwvereniging, die de nieu we bewoners van een buurt op een avond bijeen riep om ze eens te vertellen waartoe een woning fei telijk wel diende. Toen hebben we verschillende reacties gehad. De ene partij zei, dat dit nergens voor nodig was, omdat mijn huis mijn kasteel is, waarin ik kan doen en laten wat ik wil, en de andere partij vertelde, dat het overbodige moeite was, want ze leren het toch nooit. Zo vertelde zelfs een architect, dat er rond Venray nieuwe boer derijen worden gebouwd, die al met al toch een smak geld kosten van de bouwheren. Maar men stond en bleef staan op de „goej kamer", de zgn. salon, waar het negentiende deel van het jaar niemand inkomt, behalve om de fiets in te zetten en het overige deel niemand prettig zit, omdat de stoelen eenvoudig niet ingezeten raken. Behalve, dat die „fietsenberg plaats" veel geld kost, gaat er nut tige ruimte verloren, die zeker op een boerderij beter en doelmatiger besteed kon worden, waar huishou ding en bedrijf zo zeer in elkaar grijpen. Trouwens, wie ook in Venray zelf door verschillende nieuwe wijken wandelt en dan eens door de gor dijnen gluurt wat wel ongepast, maar daarnaast ook leerzaam kan zijn ziet, dat ook in deze nieuwe huizen nog veel „goej kamers" zijn, waarin het dressoirtje en de beste meubelen zijn geplaatst, die alleen met zondagen en hoge feestdagen „bezeten mogen worden, maar waar geen plaats is voor de jeugd, die altijd en eeuwig op straat zit. Want thuis mag niets vuil gemaakt, noch versierd worden. En hoe dikwijls wordt aan die salon een gerieflijker keuken, een gemakkelijk schoon te houden ka mer, of douche, of badkamer op geofferd? Die zijn dan te duur Laten we elkaar goed begrijpen. We hebben niets tegen dezg. sa lons en we kunnen ons heel goed indenken, dat een huismoeder wat trots zal zijn op die prachtige meu bels, die glad en blinkend geboen de vloer, op dit voorbeeld voor het hele huis. Maar we zijn er wel tegen als dit ten koste gaat van de nuttige woonruimte, ten koste gaat van andere nuttige dingen als een was machine, een geijser, een douchecel, waarin de kinderen beter zichzelf kunnen redden. Allemaal dingen, die tijd en ener gie sparen, de hygiëne bevorderen en behalve de materiële winst aan tijd en arbeidskracht, ook een grote geestelijke winst opleveren. Immers door de hulp van machi nes en apparaten, het werken in een doelmatig enjpractisch inge richte woning zal de arbeidslust en de arbeidsvreugde stijgen. Moeder de vrouw zal meer lust en tijd krijgen om met haar man en kinderen een goed gezinsleven tot bloei te brengen. En zij zal ook haar plaats buiten de kleine kring van het eigen ge zin, in het maatschappelijk leven kunnen innemen. Om dat te bevorderen, moet de huisvrouw en haar gezin in de eerste plaats kennis en inzicht verwerven omtrent de nieuwe om standigheden. Om dit te bevorderen, is voor lichting nodig. Ook aan het hele gezin, maar vooral aan de huis vrouw. En al is het zeker waar, dat in deze tijd het jongere meisje op huishoudschool en andere cur sussen hierover enige voorlichting inderdaad ontvangt, er trekken nu te veel ouderen naar nieuwe wo ningen of gaan ze bouwen, zonder hiervan enig begrip te hebben. Nu kan men er over vechten gaan, wie dan voor een dergelijke voorlichting moet zorgen, dan heeft men als enig resultaat, dat er niets gebeurd. Men kan ook de handen ineen slaan, zoals men in Helmond deed en gezamenlijk voor voorlichting zorgen. En wanneer dan huismoe ders metterdaad de voordelen van een andere inrichting van het huis, te zien krijgen, wanneer ze precies weten, wat ze met een geijser, wat ze met een douche kunnen doen en wat een en ander gaat kosten, dan zullen er maar weinig meer zijn, die toch hun oude gang blijven gaan. Dan wordt door zulk een voor lichtingsavond een groot goed be werkt, waarvan niet alléén de huisvrouw zelf, maar onze gehéle gemeenschap kan profiteren Dat moet de moeite van een der gelijke organisatie méér dan waard zijn! HANDBOOG Om de handboogsport meer be kendheid te geven zal hier in Ven ray, binnenkort begonnen worden om jeugdige personen van 13 tot 18 jaar enigszins te onderrichten in deze sport. Er zal wellicht elke zondagmiddag een paar uren aan deze jongens de gelegenheid worden gegeven, om zich door goede leiding in deze sport te bekwamen. Van verschillende handboogschut terijen uit Venray en omgeving, hebben zich hiervoor reeds van deze jeugdige personen opgegeven. Moch ten er onder de jongeren in Venray nog jongens zijn, die voor deze sport iets voelen, zij worden 2e Kerstdag om half 3 verwacht in de Burggraaf, waar alle inlichtingen te verkrijgen zijn. Zouden de leiders van het patro naat en andere jeugdverenigingen niet eens wat propaganda voor deze mooie sport kunnen maken, het is voor vele jongeren zeer zeker een van de mooiste sporten waar aan zij hun vrije tijd kunnen be steden. Dus allen, welke hiervoor interesse hebben, verwachten wij 2e Kerstdag in de Burggraaf. De kajotters hebben op uitbundige wijze het 10-jarig bestaan van hun vereniging gevierd. Dat begon al zaterdagavond, toen in Prinsenhof een feestvergadering gehouden werd, waarop o.m. voor zitter F. v. Els, de taak van de kajotters in deze tijd nog eens toe lichtte en waarop de voorzitter van de KAB de heer Schoester, een ernstige rede hield over hetzelfde onderwerp. Naast dit ernstige gedeelte was ook de humor niet, vergeten en con ferencier Gerrits en het orkest Jo v. Els, bleken hun taak te verstaan. Een gezellig dansje wisselde de verschillende onderdelen. Zondagmorgen hield het jubileren de bestuur een druk bezochte recep tie in hun clublokaal in de oude Ambachtsschool, dat voor deze ge legenheid eens extra was opgeknapt. De voorzitter van de K.A.B. was hier de eerste, die zijn gelukwensen kwam aanbieden en die hen de steun der grotere broeders in de K.A.B. nogmaals van harte toezegde. Deken Loonen bood ook zijn geluk wensen aan en noemde de K.A.J., een der voornaamste jeugdbewe gingen van zijn Dekenaat. Burgemeester Janssen was de volgende die gelukwenste met dit jubileum. Hij hoopte, dat de K.A.J. de arbeidersjeugd niet alleen zou blijven binden, maar ook die gehele jeugd zou omvatten, waarvan er nog altijd te veel afzijdig staan. De heer Laurensse feliciteerde namens de Industriële club en sprak zijn voldoening uit over de goede samenwerking, welke bestaat tussen werkgever en werknemer. De moderne tijd eist veel van de arbeider, ook wat zijn geestelijke ontwikkeling betreft. In dit verband wees hij op het goede nut van de Pater Fortisschool. Een enquête onder de industriëlen gehouden, toont aan, dat ruim 90 jonge arbeiders dit onderwijs willen volgen. Aangezien 40 genoeg is om met een dergelijke school te star ten, kan men eerstdaags zeker hier meer over horen. Namens de Jeugdraad bood de heer Hendriks gelukwensen aan, terwijl de heer Poels sprak namens de bejaarden-soos, de troetelkin deren van de Kajotters, die hen immers hun clublokaal enkele mid dagen in de week ter beschikking stellen voor de bejaarden. Hij bood gelukwensen aan en sprak dank uit voor de prettige samenwerking tussen jong en oud. De heer Gerrats sprak namens de Metaalbewerkersbond 'n woord van gelukwens. Bij die gelukwensen voegden zich vele andere, o.a. van zustervereni gingen van andere plaatsen, van jeugdverenigingen hier ter plaatse, van particulieren, zaken en indus trieën, terwijl veel bloemen en schriftelijke gelukwensen werden aangeboden. Het was daar een komen en gaan en ook hier was de sfeer weer prima, waar o.a. een eigen orkestje en eigen buffet het hunne toe bij droegen. Als slot van de festiviteiten was er dan Woensdag de avondmis, die door alle Kajotters werd bijgewoond. Al met al een goed feest, waar aan men nog lang zeer prettige herinneringen zal bewaren. Door de Overheid wordt ernstig overwogen om voor bromfiets berijders een rijbewijs verplicht te stellen. Uiteraard zal men dan aan de kennis van de verkeersregels hogere eisen gaan stellen. Hieraan ontbreekt bij velen nog het een en ander. De Vereniging voor Veilig Ver keer, afdeling Venray, heeft ge meend in deze niet te mogen achterblijven en heeft de heer Jansen, adjudant van de rijkspolitie te Venray aangezocht om speciaal voor de bromfietsers een cursus te geven. In 4 lessen zullen de verkeersvoorschriften volledig be handeld worden. Het behoeft geen nadere uitleg dat deze cursus U een unieke ge legenheid biedt om Uw kennis van de verkeerswetgeving te vervol maken. De eerste les zal gegeven worden op 9 januari 1957 om 8 uur namiddag in de achterzaal van café de Engel, Grotestraat, Venray. Getracht zal worden om bij de laatste les de beschikking te krijgen over een bomfiets-testapparaat, waarmee Uw reactievermogen ge test kan worden. Bovendien zal elke cursist die met goed gevolg aan deze cursus deelneemt, een diploma worden uitgereikt. Tenslotte zij nog medegedeeld dat aan het volgen van deze lessen geen kosten verbonden zijn. Het was ditmaal een druk be zochte middenstandsvergadering, die maandag j.l. in hotel de Zwaan alhier werd gehouden. Daarop kwam de nieuwe pensioenregeling ter sprake, waarover de secretaris Fr. Janssen een inleiding hield. Deze heer leidde trouwens de hele vergadering, daar de Voorzitter door ziekte verhinderd was. Zijn betoog werd met aandacht gevolgd en uit verschillende vragen bleek wel, dat dit onderwerp de belang stelling had. Trouwens de gehele vergadering was geanimeerd. Er werd een hartig woordje ge zegd over het vreemdelingenverkeer in Venray en uit de toelichting bleek, dat de middenstandsvereniging een nieuwe vereniging voor vreemde lingenverkeer helpen. Er werd in dit verband een be roep gedaan op de middenstanders om de zaak toch eens wat breder te zien en ook door financiële hulp deze zo nuttige en noodzakelijke vereniging mogelijk te maken. Een verzoek van de gemeente om advies over de duur van de kermis in Venray-kom werd beantwoord in die zin, dat wat de middenstand betreft, deze rustig Woendag- 's avonds gesloten mag worden. Mededeling werd gedaan van het feit, dat in Oostrum een nieuwe middenstandsvereniging is opge richt, die nauw zal samenwerken met Venray. Men denkt zelfs aan een soort overkoepelende organi satie, ook al in verband met andere splitsingen op kerkdorpen. Het vraagstuk van een-middag- sluiten-in-de-week, zal eerst in de vakorganisattes moeten worden be sproken. Hun adviezen zullen dan voor de middenstand zelf punt van bespreking uitmaken. Nieuws uit Venray en Omgeving GROENE KRUIS DONDERDAG a.S. Consultatiebureau voor zuigelingen uit de kerkdorpen. Burgemeester en wethouders van Venray brengen ter openbare ken nis, dat bij hun besluit van heden nummer 869, aan het Autobus bedrijf Kupers' Tours, gevestigd te Venray, Beekweg M 88a, vergun ning is verleend voor de uitvoering van groepsvervoer binnen deze gemeente, ten behoeve van de kinderen woonachtig in de Vrede- peel, die dagelijks de school in Merselo bezoeken en ten behoeve van de vrouwen en kinderen uit de Vredepeel, die 's zondags de kerke lijke diensten in Merselo bijwonen. Venray, 12 december 1956. Het hoofd van plaatselijke politie te Venray vestigt er de aandacht van belanghebbenden op, dat de verleende bijzondere machtigingen tot het voorhanden hebben van een vuurwapen op grond van de Vuur wapenwet 1919, hun geldigheid op 1 januari 1957 verliezen. Vóór die datum dienen aanvragen om een nieuwe machtiging ter gemeentesecretarie afdeling I te worden gedaan. Venray, 14 december 1956 Het hoofd van plaatselijke politie, A. H. M. JANSSEN Interparochiële Kerstactie Venray Het comité is zo vrij nog eens een beroep te doen uw medewer king te verlenen tot het slagen van de interparochiële Kerstactie ten behoeve van de Venrayse mensen, die noodlijdend zijn. Mogen wij de winkeliers voor stellen iets van praktische waarde uit de winkel te geven. Dit kunnen, zijn, geconserveerde levensmiddelen, schoeisel, kleding en diverse huishoudelijke artikelen. Doch niet alleen de winkeliers maar ook zovele andere gezinnen kunnen op deze wijze de Kerstactie helpen slagen. Dan blijft nog altijd demogelijk heid uw financiële bijdrage over te maken op nummer 52742 van de Nederlandse Credietbank t.n.v. het Kerstactiecomité. Mocht U een en ander willen geven in natura, dan is het Kerst comité graag bereid het pakketje bij U op te halen (tel. 666). Geslaagd Op het te Eindhoven gehouden modevak-praktijk examen, slaagde voor coupeuse en lerares-modevak, mej. Toos v. Gerven uit Venray en Toos v. Hoof uit Ysselsteyn. Opening bloemisterij Van Ham De traditionele bloemstukken bij de opening van een nieuwe zaak ontbraken ditmaal, toen vorige week de firma van Ham aan de Julianasingel de nieuw gebouwde bloemisterij opende. Het kon ook moeilijk anders omdat immers hier zelf een schat van bloemen aanwezig was, waar iedere bloemenliefhebber zijn hart aan op kan halen. Van het kleinste potje tot de grootste mand kon men vinden in de grote showruimte van deze nieuwe zaak. Deze door architect Col sen ont worpen bloemenzaak, welke het aannemingsbedrijf Verhoeven in betrekkelijk korte tijd heeft opge bouwd, deed aanvankelijk vreemd aan, mede door de grote binnenhof, welke showroom en kwekerij splitst. Wanneer echter deze binnenhof zal zijn aangekleed en waar anders mee dan met bloemen, dan zal ongetwijfeld in de toekomst aan de Julianasingel een pand verrijzen, dat een bloemrijk sieraad is voor de hele Venrayse winkelstand en dat de naam Semper Florens met terdaad in praktijk zal brengen. Ongelukken Een vrachtauto beladen met hout kwam op de Overloonseweg in de sloot terecht, toen de chauffeur uit moest wijken voor een kind, dat onverwacht de weg overstak. De zwaar beladen wagen werd danig j vernield, maar de chauffeur kwam met de schrik vrij.

Peel en Maas | 1956 | | pagina 1