De Politierechter oordeelt... Met een trein vol ellende WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN Bruiloften in 't groot Grondonderzoek voor de Limburgse tuinbouw Uit„Peel en Maas" ZIlfRETft begrafenissen Begrafeoisondernpming GOUMASS Telef. 592 100 gram rumbonen voor slechts 25 ct. Van Linz naar Utrecht met 650 Hongaarse vluchtelingen Zaterdag 24 November 1956 No 47 ZEVEN EN ZEVENTIGSTE JAARGANG i9 PEEL EN MAAS CONFECTIE VAI m DRUK EN UITGAVE FIRMA VAN DEN MUNCKHOF GROTESTRAAT 28 TELEFOON 512 GIRO 150652 ADVERTENTIE-PRIJS: 8 ct. per m.m. ABONNEMENTS PRIJS PER KWARTAAL f 1.25 BUITEN VENRAY f 1.45 Hele rijen dronkenlappen pas seerden wederom de balie op de jongste zitting van de politierech ter te Venray. En ze hadden in zoverre pech, dat Mr. Wilbrenninck weer als Officier van Justitie fungeerde, die nu eenmaal deze zondaars een boos hart toedraagt. Op deze zitting verklaarde hij voor de zoveelste maal waarom. Van alle delicten immers, die in het arrondissement Roermond be recht worden, is 1 vijfde deel van dit soort gevallen. Mensen, die met hun dronken kop op een fiets, brommer of scoo ter kruipen en dan niet alléén hun eigen leven op het spel zetten, maar ook dat van anderen. Van de 100.000 mensen worden er in Nederland 72 per jr voor dit feit opgepakt. In Noord-Limburg is dat cijfer echter 126 en dit vond de Officier het meest treurige kampioenschap, dat men maar kan halen. Reden waarom hij dan ook spoor slags begon met boetes van f 30 en nog hoger uit te delen en oude klanten zelfs gratis logies in Roer mond aanbood. Bovendien beloofde hij dronken brommers echte brommers te ma ken, maar dan in het huis van bewaring. Men is dus voor de zo veelste maal gewaarschuwd. De jongeman uit Af f er den, die een ander bij de keel gegrepen had kreeg voor die prestatie f 30. Maar de Helmonder, die in Grub- benvorst oud ijzer had opgehaald, werd vrijgesproken. Hij bleek op de eerste plaats handgeld gegeven te hebben en de volgende dag terug gekomen te zijn, om de rest van de partij op te halen, die hij netjes met de boer had afgerekend. Hoe hij nu beschuldigd kon wor den van diefstal, was zowel de verdachte als de officier een raad sel. Een raadsel, dat de twee oud jes, die als getuigen verschenen waren, niet vermochten op te los sen. Zij konden hoogstens vertellen, dat de oud-ijzer-koopman hen heel netjes behandeld had en waarom ze hem dan zo snodelijk beschul digd hadden van diefstal, waren ze beiden vergeten. Dat was ook al zo lang geleden. De Venrayse wildeman, die na ettelijke borrels van de sokken te hebben geslagen, als dank voor het aangenaam verpozen, de ruiten van de herbergier met een stalen roos ter ging bewerken, tegen welke be werking die ruiten rinkelend had den geprotesteerd, kreeg op de eerste plaats de rekening van f 23 te voldoen plus nog een boete van f 40 extra. En een andere Venrayenaar, die zijn paard onder de buik geschopt had, kreeg er f 20 voor en verlof van de officier om op zijn visite kaartje „ploert" te zetten, hetgeen geen mooi woord is. Twee broers, die eikaars korte leven vergallen door elkaar in de haren te vliegen, zullen wijzer moeten worden. De een kreeg nu f 15 en 2 weken voorwaardelijk. Als er nu weer geslagen wordt, is het Roermond geblazen, waar de kost bestaat uit water en brood. De Gennepse vrachtrijder D., die in het slachthuis moest zijn en daar toen al die geslachte varkens zag hangen, kon de verleiding niet weerstaan om een volgende keer een, broodmes mee te nemen en 't varken te lijf ,te gaan. Van het varken was na die operatie wenig meer over. Zijn verweer, alsdat hij verlof zou heb ben van iemand, werd niet gegloofd omdat hij de naam niet zeggen kon. Het zal dus het spook van het abattoir wel geweest zijn en daar om mag hij nu f 40 boete betalen en als ie nou nog maar één keer naar een varken durft te kijken, laat staan naar een broodmes, wordt het bovendien een maand vacantie op rijks kosten. Twee Venlose dames hadden een firma opgericht tot het inpikken van damestasjes. De een gapte ze in de danstent en de ander kreeg dan de opmaak-spullen uit die tas sen. Dat had ze nodig voor haar vak: mannequin. Die firma was gauw op de fles, want de politie houdt niet van dergelijke grapjes en nu stonden de dames te luisteren naar wat de Officier van die firma dacht. Laten we volstaan met te zeggen, dat dat niet veel fraais was. Beide dames mogen nu f 40 betalen. De Americaan die op een goede dag in Venray verzeild raakte, trof het bar slecht, toen hij een zijner liefhebberijen aan het uitoefenen was. Hij trapte namelijk een licht- -nast uit, zonder er erg in te hebben, dat een opperwachtmeester der Rij/.spolitie achter hem stond. De lamp ging uit, maar menheer was het haasje. De gemeente Venray stuurde hem een rekening thuis van een nieuwe lamp enz. en die was niet mis. Bovendien mag hij als extraatje voor zijn kracht patserij nu nog f 25 betalen. Voor lopig zal deze heer wel in America blijven... In Bergen had een smid een knecht. Maar toen de knecht weg was, was de halve smederij ver trokken en met kar en paard moest onze smid zijn gereedschappen terug gaan halen, f 50 boete en 3 mnd v.w. was de rekening, die werd ge presenteerd. Men komt maar liefst zo weinig mogelijk op het politiebureau. Moet men er zijn, dan is men er liefst zo gauw mogelijk weg. Maar niet alzo in Venlo. Daar moet men ze eerst een proces-verbaal geven, wil len ze er weg gaan, zo gezellig schijnt het daar te zijn. K. uit Venlo moest nu tenminste f 25 voor dat feit betalen. En de Haagse juffer die als sou venir aan het schone Limburgse land een troffel meepikte van een eerzame metselaar, kreeg f 40 boete om te leren, dat we de troffels hard genoeg nodig hebben voorde weder' opbouw van ons gewest. De Venraynaar die in Wanssum liefst 17 konijnen meegapte, kreeg f 40 en 3 mnd. v.w. En tenslotte was er de Venlose jongeling van omstreeks 17 jaren. Hij had liefde opgevat voor Leonie, een blonde Venlose van 1000 weken. Om het schone kind een schone dag te bezorgen, pikte hij de scooter mee van een vriend van hem en met Leonie achterop ging het door de schone Noord-Limburgse^dreven. Niet lang echter, want onze held, die geen rijbewijs had, klom boven op een Duitse wagen en daar zijn scooters niet op gebouwd. Leonie haar kousen waren kapot, maar dat was nog niet het ergste. De Duitser diende een schade rekening in van 180 D.M. Toen de scooter opgeknapt was, was de rekening bijna f 400 en onze 17- jarige kon aan het betalen. Dan kwam de Staat zijn rekeningen indienen: 1. diefstal van een scooter f 50; 2. rijden zonder rijbewijs f 40 en 3. verkeer in gevaar brengen wederom f 40. Dit alles is nog wel te boven te komen, door hard werken, zuinig leven en nog harder sparen. Maar Leonie heeft hem die kapotte kousen niet kunnen vergeven. Hij was na tuurlijk direct bereid geweest de kosten daarvan ook de zijne te maken, maar dat was niet nodig. Leonie maakte het paf uit. En zo staat onze jongeling met gebroken hart voor een berg re keningen, eenzaam en verlaten. En Leonie zit nu bij een ander op de scooter. Wat is het leven toch wreed. Vier trouwlustige paartjes te Nuth en drie te Treebeek. In de Limburgse mijngemeente Nuth en Treebeek zijn zaterdag twee bijzondere bruiloften gevierd: in Nuth trouwden niet minder dan vier personen uit één gezin: Harry Jan, Tilla en Anny van Horck en in Treebeek drie broers en zusters: Thea, Mia en Jan Koch. Een bijzonderheid was bovendien nog, dat de laatste drie in het hu welijk traden eveneens met drie personen uit één gezin. De bruiloft van de vier van Horcks is een waar dorpsfeest ge worden. Voor de St Bavokerk van Nuth verdrongen zich vier keer zoveel kijklustigen dan bij enkelvoudige bruiloften, de kerkelijke plechtig heden verliepen luisterrijker dan anders, de grootste zaal van het dorp was omgetoverd tot een rui me feesthal en vanwege 't unieke feit: 4 bruiloften op één dag, gaf de fanfare een klinkende serenade. Glunderend genoot vader van Horck van dit alles. Niet minder dan twee honderd gasten, vertegenwoordigers van 5 bij deze bruiloften betrokken fa milies. De eregasten waren uiteraard: Tilla van Horck (23 jaar) en haar man Albert Stevens, (23jarige kok te Valkenburg; Anny van Horck (21 jaar) en de 23jarige chauffeur Piet Deterenuit Amstenrade; Har ry van Horck, 31 jarig mijnwerker met zijn vrouw Mia Weyermans, uit Nuth en tenslotte het vierde bruidspaar chauffeur Jan v. Horck 25 jaar en Mia Loermansuit Tree beek, met haar 19 jaar, het jongste bruidje van het feest. Vele gasten hebben in de zaal Wanters te Grijzegrubben royaal feest gevierd. Het vetste varken uit de stal werd er voor geslacht, tachtig Lim burgse vla's werden er gebakken, vijfhonderd liter bier ingeslagen en een heel regiment vette hanen onthoofd. In Treebeek, waar de drievoudige bruiloft werd gevierd, waren alleen tvVee familie's erbij betrokken. Van de Treebeekse familie Koch trad Thea, 22 jaar, Mia, 26 jaar en Sjaak 28 jaar in het huwelijk met resp. Toon, 26 jaar, Harry, 30 jaar en Doortje Vermeulen, 27 jaar uit het Noordlimburgse dorpje S wolgen Alle drie de paartjes gaan zich in de mijnstreek vestigen, omdat de drie bruidegoms werkzaam zijn bij de staatsmijnen. Het was voor deze „kompels" bij zonder zinvol, dat hun huwelijk werd voltrokken in de kerk van Treebeek, die toegewijd is aan de H. Barbara, Patrones van onze mijnwerkers. Noord-Limburg is een belangrijk tuinbouwgebied. Men treft er glas tuinbouw aan. waaronder waren huizen en rolbakken. Deze glas tuinbouw breidt zich steeds meer uit, terwijl ook aspergevelden wor den aangelegd en dit jaar zwarte bessen en aardbeien zich in toe nemende belangstelling mogen ver heugen. De belangstelling voor grond onderzoek .houdt hiermede gelijke tred. Bijna alle grondmonsters gaan naar het Bedrijf slaboratorium voor Grond- en Gewasonderzoek te Gel drop (met filialen te Oosterbeek, Groningen en Goes). Het aantal grondmonsters in de Limburgse tuinbouw is in enkele jaren opge lopen van 500 naar 2000. Deze toe name wordt toegeschreven aan een modernere bedrijfsvoering, aan de actieve grondmonsternemers en aan de volledige en juiste bemestings adviezen. De Proeftuin „Noord-Limburg" te Venlo, heeft hierbij een belang rijke taak, doordat bemestings- proeven worden genomen, die de basis vormen van de bemestings adviezen. Boveddien worden deze laatste voor noord- en midden- Limburg vanuit deze Proeftuin verzorgd. De meest opmerkelijke resultaten werden verkregen met magnesium en fosfor. Magnesiumgebrek kwam in Limburg zeer veel voor bij fruit bomen, tomaten en augurken. Door te spuiten met magnesiumsulfaat en te mesten met kieseriet en kalk met een hoog magnesiumgehalte komt, in tegenstelling tot enige jaren geleden, gebrek aan magne sium bijna niet meer voor. De noordlimburgse gronden blij ken voorts behoefte aan fosfaat te hebben. Snel werkend fosfaat, dat kort voor het zaaien of planten wordt toegediend levert in de groenteteelt zeer goede resultaten op. De adviezen worden in het al gemeen door de tuinders goed op gevolgd met gunstig resultaat. Overigens is stipt opvolgen van het bemestingsadvies niet juist, omdat de omstandigheden te veel variëren. Vooral het voorspellen van de juiste stikstof bemesting is nog niet goed mogelijk. Hoewel de prijs van het grond onderzoek in het algemeen geen bezwaar is, is het raadzaam elk jaar regelmatig 1 of 2 percelen te laten onderzoeken om de kosten over de jaren te spreiden. Het nemen van een abonnement is hier voor een goed hulpmiddel. Hierdoor wordt de tuinder als het ware vaste klant van het bedrijfslaboratorium en worden de percelen regelmatig tegen gereduceerde prijs onderzocht van 28 nov. 1908 De leraar in bijenteelt van Giersbergen, hield een rede over de behandeling van bijen. - Bij de gasfabriek waren gas- cokes te verkrijgen voor 87 cent per 50 kg. - Frater Th. Kusters M.S.C. uit Leunen zou 21 december priester worden gewijd. De heer Piet van Dijck uit Merselo, werd benoemd tot onder wijzer te NieuwSchoonebeek. De volledige sortering vindt u bij J. Coenen-Houtackers Algehele regeling en verzorging van bij aankoop van 100 gr. VéGé-tbee. U hebt keuze uit de volgende soorten VéGé-Buiterfly thee 100 gr. 108 ct. met 22 gratis geldzegels VéGé-Oranje Pecco thee 100 gr. 100 ct. met 20 gratis geldzegels VéGé-Goudmerk thee 100 gr. 94 ct. met 19 gratis geldzegels VéGé-Blauwmerk thee 100 gr. 84 ct. W" met 17 gratis geldzegels VéGé-Bruinmerk thee 100 gr. 74 ct. met 15 gratis geldzegels 'e -mmr# chocoladeletters 50 ct. per stuk met 10 gratis geld- zegels (ook de grote letters M en W) Alleen bij de 1600 VéGé-kruldeniers gratis geldzegels! Als de trein met de 650 hongaarse vluchtelingen om 2 uur 's nachts puffend en blazend op gang komt en het akelig koude en spaarzaam verlichte station van Linz uitstoomt, beseffen we eigenlijk pas goed, wat de rit betekent voor deze verdreve nen. Zij aan zij zitten ze in de volle coupé's in bijelkaar geraapte, soms pas in Oostenrijk ontvangen kleding. Een enkeling heeft zowaar enige bagage: een tas, een plunjezak, een klein koffertje. De meesten hebben niets bij ztch.... Landverhuizers zonder geld, zon der papieren veelal en zonder be zittingen. Ze kijken elkaar aan en zwijgen nu. Na al het lawaai op de Oostenrijkse stations, waar het in stappen met het gebruikelijke rumoer en zelfs geestdrift gepaard ging, komt de reactie. Ze stomen weg van het buurland, dat hen gastvrij ontving. Weg in de ver keerde richting. Weg van hun huis en weg van hun verwanten. Hon garije-Holland schreef iemand met krijt op een wagon. Sommigen trachten te dutten, rechtop zittend of tegen elkaar ge leund. Een baby huilt. Het is Mariska. Als we langs de comparti menten dwalen, zien we veel bleke gezichten. Geen water Dokter Jaszmanen zijn helpsters lopen af en aan, maar ze hebben het veel te moeilijk. De overhaaste organisatie wreekt zich. Vooral het gebrek aan een restauratiewagen doet zich gevoelen, zodra de ochtend begint te gloren. Er zijn twee zieken in de trein en twee vrouwen in verwachting en 11 babies, die op tijd een flesje en een schone luier moeten hebben. En eigenlijk in bad zouden moeten straks, maar er is geen warm water in de wagons, zelfs geen koud water om de dorst te lessen. De mensen kunnen niet goed slapen. En velen hebben hard slaap nodig. Er zijn er, die dagen lang hebben gevochten, gewaakt en ge patrouilleerd en daarna tientallen kilometers, honderd kilometer soms en meer ook, liepen naar de grens. Niet over gebaande wegen, maar door bergen en velden om niet gesnapt te worden door de Russen. Die hele dag huilt Mariska. Opgejaagd, levenslang Ik praat met Jutka, een apotheker- assistente, die haar beide ouders verloren heeft. Haar hele leven lang zijn zij opgejaagd. Eerst moesten ze hun dorpje in Zeven bergen verlaten, omdat Roemenië het bezette, toen vorderden de Duitsers hun huis in Szolnok, daarop moesten ze evacueren voor de Russen en tenslotte heeft ze de wijk genomen naar het westen. Vader en moeder zijn neergemaaid door een tank. Ik praat met Zsolt, die ook zijn I achternaam liever niet noemt. Hij komt van Sopron met 45 mede studenten. Hij vertelt van het ver zetswerk. Alle 1000 studenten namen deel aan de opstand en 600 konden nog vluchten, zij het zonder iets mee te kunnen nemen. Van de stad Sopron is de helft der 30.000 in woners de Oostenrijkse grens over gestoken. Zsolt hoopt in Delft verder te kunnen studeren, hij wil mijningenieur worden. Het Univer sitair Asylfonds heeft hem steun toegezegd. Een moeilijke vlucht? Ja, er werd zo geschoten, dat hij door beken moest waden en over scherpe rotsen klauteren met het gevolg, dat hij zonder bovenbroek over de grens kwam... Opgestapeld op een voetbalveld... Een arbeidersvrouw stamelt half verstaanbare woorden. Man weg, de lijken opgestapeld op een voet balveld en met chloor overgoten. Ik staar haar niet begrijpend aan, maar van alle zijde bevestigen de Hongaren het verhaal. Er vielen zoveel doden, dat aan begraven niet gedacht kon worden. Deze vrouw heeft de ellende niet kunnen verdragen, haar kinderen gegrepen en ze meeeezeuld van Boedapest 170 kilometer naar het vrije westen. Als ze een doosje zakdoekjes van me krijgt, begrijpt ze niet waar ze dat aan verdiend heeft. De trein stoomt voort, stopt, blij ft staan, stoomt verder. Vertraging, één uur, twee uur, we zijn pas in Neurenberg. De helpsters delen brood, koffie, soep en melk uit. Het eten is royaal, maar er is nog steeds geen water om babies te wassen of luiers te spoelen, laat staan om de kwellende dorst te lessen. Gelukkig zijn er wat ver snaperingen. Hele kleine meisjes staren met grote verschrikte ogen naar de alsmaar voorbijflitsende bergen en de onbekende namen van de duitse stations. Ze hebben geen speelgoed, hoe houden deze mensen die kin deren 24 uur zoet Gelukkig heb ik wat lollies bij me en een zak toffees. Maar Mariska blijft huilen. „Ilona kwam er over met een schotwond in haar gezicht en een kogel in haar schouder", vertelt iemand, „en er zijn er heel wat neergeschoten, toen ze de vrijheid al zagen". Werkwilligen in de val... De arbeiders van Györ staren zwijgend voor zich uit. Nee, zij willen niet werken voor de Ruski. Niemand werken voor de Ruski. Toen kadar de arbeiders opriep, zijn er nog wel naar de fabriek gegaan, maar achter hen vielen de poorten dicht en binnen werden de mitrailleurs op hen gericht. Ze werden afgevoerd naar het oosten en geen van deze werkwilligen is teruggekeerd. „Ze zullen heel het land depor teren", zegt Laszlo heftig, „allemaal naar Siberië net zoals ze met Estland, Letland en Litauen gedaan hebben". „En rantsoenering met bonnen voor de werkers en niets voor de rest. Kun je opkomen en opgepakt worden of je schuil houden en kreperen Ik hoor het van meer kanten. De deportatie is begonnen en de verhalen zijn triest genoeg allemaal eensluidend. Düsseldorf.... vijf uur vertraging. Verder, steeds verder van Honga rije. Waar blijft Holland ,,'t Is in de trein toch beter dan op die open vrachtwagen naar Sankt Wolfgang" mompelt iemand. Een Limburgs welkom „Venlo Die roep doet iedereen overeind komen. Het land van be stemming... hoe ziet dat er uit Autolichten flitsen voorbij als de trein de stad inrijdt; een vervallen station, dat afgebroken wordt. Mensen, soldaten, politiemannen, fotografen, nog meer mensen. De remmen piepen en knarsen. Als de jonge Hongaren die belangstelling zien, juichen ze van plezier. Het schalt over de hoofden van de wachtenden. Biitzlampen flitsen. Rode-kruismensen staan klaar met pakjes en we lezen „Szeretettel Hollandiaban" (met liefde begroe ten wij u in Holland). Tranen wellen op. Ieder verdringt zich nu voor de vensters, die open gaan, helemaal open om alles te kunnen zien. Uit de pakjes komen fruit, chocola, sprits, taai-taai. Het volkslied... Stram in de hou ding die nederlandse militairen en spoorwegmannen. Dan het Wilhel mus. Gejuich. „Dat... dat is het mooiste van de reis...", snikt de vrouw uit Boeda pest en ze veegt met haar hoofd doek over haar wangen. De douane kijkt toe. Deze trein wordt niet gevisiteerd. De mensen vervoeren geen contrabande, geen deviezen, zelfs geen lijfgoed. De meesten hebben geen pas of ander papier. We rijden weer, met een electrische locomotief nu. En door de wagons gaan de in Venlo inge stapte geestelijke verzorgers en bemoedigpn de mensen. Ze vechten door „Ik hoor hier van een vrouw, die haar man en twee zoons verloor", vertelt een priester in de corridor, „en die met haar dochter doorvocht met handgranaten en flessen ben zine." „Zullen deze mensen ooit de töltött paprika en de türas t'eszta weer proeven „Ik hoop het", zegt hij, maar zijn hoofd schudt nee. Dan schuift hij de volgende deur open en deelt sigaretten uit. „Ik heb al heel wat katholieken aangetroffen", zegt hij. Ik kijk naar binnen. Mariska huilt niet meer. Ze sabbelt op een partje sinaasappel en kijkt verrukt door het raam naar de lichtjes van Eindhoven.

Peel en Maas | 1956 | | pagina 1