De Politierechter oordeelt...
Met een trein vol
ellende
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
Bruiloften in 't groot
Grondonderzoek voor de
Limburgse tuinbouw
Uit„Peel en Maas"
ZIlfRETft
begrafenissen
Begrafeoisondernpming
GOUMASS Telef. 592
100 gram rumbonen
voor slechts 25 ct.
Van Linz naar Utrecht met
650 Hongaarse vluchtelingen
Zaterdag 24 November 1956 No 47
ZEVEN EN ZEVENTIGSTE JAARGANG
i9 PEEL EN MAAS
CONFECTIE VAI
m
DRUK EN UITGAVE FIRMA VAN DEN MUNCKHOF
GROTESTRAAT 28 TELEFOON 512 GIRO 150652
ADVERTENTIE-PRIJS: 8 ct. per m.m. ABONNEMENTS
PRIJS PER KWARTAAL f 1.25 BUITEN VENRAY f 1.45
Hele rijen dronkenlappen pas
seerden wederom de balie op de
jongste zitting van de politierech
ter te Venray.
En ze hadden in zoverre pech,
dat Mr. Wilbrenninck weer als
Officier van Justitie fungeerde, die
nu eenmaal deze zondaars een boos
hart toedraagt.
Op deze zitting verklaarde hij
voor de zoveelste maal waarom.
Van alle delicten immers, die in
het arrondissement Roermond be
recht worden, is 1 vijfde deel van
dit soort gevallen.
Mensen, die met hun dronken
kop op een fiets, brommer of scoo
ter kruipen en dan niet alléén hun
eigen leven op het spel zetten,
maar ook dat van anderen.
Van de 100.000 mensen worden
er in Nederland 72 per jr voor dit
feit opgepakt. In Noord-Limburg
is dat cijfer echter 126 en dit vond
de Officier het meest treurige
kampioenschap, dat men maar kan
halen.
Reden waarom hij dan ook spoor
slags begon met boetes van f 30
en nog hoger uit te delen en oude
klanten zelfs gratis logies in Roer
mond aanbood.
Bovendien beloofde hij dronken
brommers echte brommers te ma
ken, maar dan in het huis van
bewaring. Men is dus voor de zo
veelste maal gewaarschuwd.
De jongeman uit Af f er den, die
een ander bij de keel gegrepen had
kreeg voor die prestatie f 30.
Maar de Helmonder, die in Grub-
benvorst oud ijzer had opgehaald,
werd vrijgesproken. Hij bleek op de
eerste plaats handgeld gegeven te
hebben en de volgende dag terug
gekomen te zijn, om de rest van
de partij op te halen, die hij netjes
met de boer had afgerekend.
Hoe hij nu beschuldigd kon wor
den van diefstal, was zowel de
verdachte als de officier een raad
sel. Een raadsel, dat de twee oud
jes, die als getuigen verschenen
waren, niet vermochten op te los
sen.
Zij konden hoogstens vertellen,
dat de oud-ijzer-koopman hen heel
netjes behandeld had en waarom
ze hem dan zo snodelijk beschul
digd hadden van diefstal, waren ze
beiden vergeten. Dat was ook al
zo lang geleden.
De Venrayse wildeman, die na
ettelijke borrels van de sokken te
hebben geslagen, als dank voor het
aangenaam verpozen, de ruiten van
de herbergier met een stalen roos
ter ging bewerken, tegen welke be
werking die ruiten rinkelend had
den geprotesteerd, kreeg op de
eerste plaats de rekening van f 23
te voldoen plus nog een boete van
f 40 extra.
En een andere Venrayenaar, die
zijn paard onder de buik geschopt
had, kreeg er f 20 voor en verlof
van de officier om op zijn visite
kaartje „ploert" te zetten, hetgeen
geen mooi woord is.
Twee broers, die eikaars korte
leven vergallen door elkaar in de
haren te vliegen, zullen wijzer
moeten worden. De een kreeg nu
f 15 en 2 weken voorwaardelijk.
Als er nu weer geslagen wordt, is
het Roermond geblazen, waar de
kost bestaat uit water en brood.
De Gennepse vrachtrijder D., die
in het slachthuis moest zijn en daar
toen al die geslachte varkens zag
hangen, kon de verleiding niet
weerstaan om een volgende keer
een, broodmes mee te nemen en 't
varken te lijf ,te gaan.
Van het varken was na die
operatie wenig meer over. Zijn
verweer, alsdat hij verlof zou heb
ben van iemand, werd niet gegloofd
omdat hij de naam niet zeggen
kon.
Het zal dus het spook van het
abattoir wel geweest zijn en daar
om mag hij nu f 40 boete betalen
en als ie nou nog maar één keer
naar een varken durft te kijken,
laat staan naar een broodmes,
wordt het bovendien een maand
vacantie op rijks kosten.
Twee Venlose dames hadden een
firma opgericht tot het inpikken
van damestasjes. De een gapte ze
in de danstent en de ander kreeg
dan de opmaak-spullen uit die tas
sen. Dat had ze nodig voor haar
vak: mannequin. Die firma was
gauw op de fles, want de politie
houdt niet van dergelijke grapjes
en nu stonden de dames te luisteren
naar wat de Officier van die firma
dacht. Laten we volstaan met te
zeggen, dat dat niet veel fraais was.
Beide dames mogen nu f 40 betalen.
De Americaan die op een goede
dag in Venray verzeild raakte, trof
het bar slecht, toen hij een zijner
liefhebberijen aan het uitoefenen
was. Hij trapte namelijk een licht-
-nast uit, zonder er erg in te hebben,
dat een opperwachtmeester der
Rij/.spolitie achter hem stond. De
lamp ging uit, maar menheer was
het haasje. De gemeente Venray
stuurde hem een rekening thuis
van een nieuwe lamp enz. en die
was niet mis. Bovendien mag hij
als extraatje voor zijn kracht
patserij nu nog f 25 betalen. Voor
lopig zal deze heer wel in America
blijven...
In Bergen had een smid een
knecht. Maar toen de knecht weg
was, was de halve smederij ver
trokken en met kar en paard moest
onze smid zijn gereedschappen terug
gaan halen, f 50 boete en 3 mnd
v.w. was de rekening, die werd ge
presenteerd.
Men komt maar liefst zo weinig
mogelijk op het politiebureau. Moet
men er zijn, dan is men er liefst
zo gauw mogelijk weg. Maar niet
alzo in Venlo. Daar moet men ze
eerst een proces-verbaal geven, wil
len ze er weg gaan, zo gezellig
schijnt het daar te zijn. K. uit Venlo
moest nu tenminste f 25 voor dat
feit betalen.
En de Haagse juffer die als sou
venir aan het schone Limburgse
land een troffel meepikte van een
eerzame metselaar, kreeg f 40 boete
om te leren, dat we de troffels hard
genoeg nodig hebben voorde weder'
opbouw van ons gewest.
De Venraynaar die in Wanssum
liefst 17 konijnen meegapte, kreeg
f 40 en 3 mnd. v.w.
En tenslotte was er de Venlose
jongeling van omstreeks 17 jaren.
Hij had liefde opgevat voor Leonie,
een blonde Venlose van 1000 weken.
Om het schone kind een schone dag
te bezorgen, pikte hij de scooter
mee van een vriend van hem en
met Leonie achterop ging het door
de schone Noord-Limburgse^dreven.
Niet lang echter, want onze held,
die geen rijbewijs had, klom boven
op een Duitse wagen en daar zijn
scooters niet op gebouwd.
Leonie haar kousen waren kapot,
maar dat was nog niet het ergste.
De Duitser diende een schade
rekening in van 180 D.M. Toen de
scooter opgeknapt was, was de
rekening bijna f 400 en onze 17-
jarige kon aan het betalen. Dan
kwam de Staat zijn rekeningen
indienen: 1. diefstal van een scooter
f 50; 2. rijden zonder rijbewijs f 40
en 3. verkeer in gevaar brengen
wederom f 40.
Dit alles is nog wel te boven te
komen, door hard werken, zuinig
leven en nog harder sparen. Maar
Leonie heeft hem die kapotte kousen
niet kunnen vergeven. Hij was na
tuurlijk direct bereid geweest de
kosten daarvan ook de zijne te
maken, maar dat was niet nodig.
Leonie maakte het paf uit.
En zo staat onze jongeling met
gebroken hart voor een berg re
keningen, eenzaam en verlaten. En
Leonie zit nu bij een ander op de
scooter. Wat is het leven toch wreed.
Vier trouwlustige paartjes
te Nuth en drie te Treebeek.
In de Limburgse mijngemeente
Nuth en Treebeek zijn zaterdag
twee bijzondere bruiloften gevierd:
in Nuth trouwden niet minder dan
vier personen uit één gezin: Harry
Jan, Tilla en Anny van Horck en
in Treebeek drie broers en zusters:
Thea, Mia en Jan Koch.
Een bijzonderheid was bovendien
nog, dat de laatste drie in het hu
welijk traden eveneens met drie
personen uit één gezin.
De bruiloft van de vier van
Horcks is een waar dorpsfeest ge
worden.
Voor de St Bavokerk van Nuth
verdrongen zich vier keer zoveel
kijklustigen dan bij enkelvoudige
bruiloften, de kerkelijke plechtig
heden verliepen luisterrijker dan
anders, de grootste zaal van het
dorp was omgetoverd tot een rui
me feesthal en vanwege 't unieke
feit: 4 bruiloften op één dag, gaf
de fanfare een klinkende serenade.
Glunderend genoot vader van
Horck van dit alles.
Niet minder dan twee honderd
gasten, vertegenwoordigers van 5
bij deze bruiloften betrokken fa
milies.
De eregasten waren uiteraard:
Tilla van Horck (23 jaar) en haar
man Albert Stevens, (23jarige kok
te Valkenburg; Anny van Horck
(21 jaar) en de 23jarige chauffeur
Piet Deterenuit Amstenrade; Har
ry van Horck, 31 jarig mijnwerker
met zijn vrouw Mia Weyermans,
uit Nuth en tenslotte het vierde
bruidspaar chauffeur Jan v. Horck
25 jaar en Mia Loermansuit Tree
beek, met haar 19 jaar, het jongste
bruidje van het feest.
Vele gasten hebben in de zaal
Wanters te Grijzegrubben royaal
feest gevierd.
Het vetste varken uit de stal
werd er voor geslacht, tachtig Lim
burgse vla's werden er gebakken,
vijfhonderd liter bier ingeslagen
en een heel regiment vette hanen
onthoofd.
In Treebeek, waar de drievoudige
bruiloft werd gevierd, waren alleen
tvVee familie's erbij betrokken. Van
de Treebeekse familie Koch trad
Thea, 22 jaar, Mia, 26 jaar en Sjaak
28 jaar in het huwelijk met resp.
Toon, 26 jaar, Harry, 30 jaar en
Doortje Vermeulen, 27 jaar uit het
Noordlimburgse dorpje S wolgen
Alle drie de paartjes gaan zich in
de mijnstreek vestigen, omdat de
drie bruidegoms werkzaam zijn bij
de staatsmijnen.
Het was voor deze „kompels" bij
zonder zinvol, dat hun huwelijk
werd voltrokken in de kerk van
Treebeek, die toegewijd is aan de
H. Barbara, Patrones van onze
mijnwerkers.
Noord-Limburg is een belangrijk
tuinbouwgebied. Men treft er glas
tuinbouw aan. waaronder waren
huizen en rolbakken. Deze glas
tuinbouw breidt zich steeds meer
uit, terwijl ook aspergevelden wor
den aangelegd en dit jaar zwarte
bessen en aardbeien zich in toe
nemende belangstelling mogen ver
heugen.
De belangstelling voor grond
onderzoek .houdt hiermede gelijke
tred. Bijna alle grondmonsters gaan
naar het Bedrijf slaboratorium voor
Grond- en Gewasonderzoek te Gel
drop (met filialen te Oosterbeek,
Groningen en Goes). Het aantal
grondmonsters in de Limburgse
tuinbouw is in enkele jaren opge
lopen van 500 naar 2000. Deze toe
name wordt toegeschreven aan een
modernere bedrijfsvoering, aan de
actieve grondmonsternemers en aan
de volledige en juiste bemestings
adviezen.
De Proeftuin „Noord-Limburg"
te Venlo, heeft hierbij een belang
rijke taak, doordat bemestings-
proeven worden genomen, die de
basis vormen van de bemestings
adviezen. Boveddien worden deze
laatste voor noord- en midden-
Limburg vanuit deze Proeftuin
verzorgd.
De meest opmerkelijke resultaten
werden verkregen met magnesium
en fosfor. Magnesiumgebrek kwam
in Limburg zeer veel voor bij fruit
bomen, tomaten en augurken. Door
te spuiten met magnesiumsulfaat
en te mesten met kieseriet en kalk
met een hoog magnesiumgehalte
komt, in tegenstelling tot enige
jaren geleden, gebrek aan magne
sium bijna niet meer voor.
De noordlimburgse gronden blij
ken voorts behoefte aan fosfaat te
hebben. Snel werkend fosfaat, dat
kort voor het zaaien of planten
wordt toegediend levert in de
groenteteelt zeer goede resultaten
op. De adviezen worden in het al
gemeen door de tuinders goed op
gevolgd met gunstig resultaat.
Overigens is stipt opvolgen van
het bemestingsadvies niet juist,
omdat de omstandigheden te veel
variëren. Vooral het voorspellen
van de juiste stikstof bemesting is
nog niet goed mogelijk.
Hoewel de prijs van het grond
onderzoek in het algemeen geen
bezwaar is, is het raadzaam elk
jaar regelmatig 1 of 2 percelen te
laten onderzoeken om de kosten
over de jaren te spreiden. Het
nemen van een abonnement is hier
voor een goed hulpmiddel. Hierdoor
wordt de tuinder als het ware vaste
klant van het bedrijfslaboratorium
en worden de percelen regelmatig
tegen gereduceerde prijs onderzocht
van 28 nov. 1908
De leraar in bijenteelt van
Giersbergen, hield een rede over de
behandeling van bijen.
- Bij de gasfabriek waren gas-
cokes te verkrijgen voor 87 cent
per 50 kg.
- Frater Th. Kusters M.S.C. uit
Leunen zou 21 december priester
worden gewijd.
De heer Piet van Dijck uit
Merselo, werd benoemd tot onder
wijzer te NieuwSchoonebeek.
De volledige sortering vindt u bij
J. Coenen-Houtackers
Algehele regeling en
verzorging van
bij aankoop van 100 gr. VéGé-tbee.
U hebt keuze uit de
volgende soorten
VéGé-Buiterfly thee
100 gr. 108 ct.
met 22 gratis geldzegels
VéGé-Oranje Pecco thee
100 gr. 100 ct.
met 20 gratis geldzegels
VéGé-Goudmerk thee
100 gr. 94 ct.
met 19 gratis geldzegels
VéGé-Blauwmerk thee
100 gr. 84 ct. W"
met 17 gratis geldzegels
VéGé-Bruinmerk thee
100 gr. 74 ct.
met 15 gratis geldzegels
'e -mmr#
chocoladeletters
50 ct. per stuk met 10 gratis geld-
zegels (ook de grote letters M en W)
Alleen bij de 1600 VéGé-kruldeniers
gratis geldzegels!
Als de trein met de 650 hongaarse
vluchtelingen om 2 uur 's nachts
puffend en blazend op gang komt
en het akelig koude en spaarzaam
verlichte station van Linz uitstoomt,
beseffen we eigenlijk pas goed, wat
de rit betekent voor deze verdreve
nen. Zij aan zij zitten ze in de volle
coupé's in bijelkaar geraapte, soms
pas in Oostenrijk ontvangen kleding.
Een enkeling heeft zowaar enige
bagage: een tas, een plunjezak,
een klein koffertje. De meesten
hebben niets bij ztch....
Landverhuizers zonder geld, zon
der papieren veelal en zonder be
zittingen. Ze kijken elkaar aan en
zwijgen nu. Na al het lawaai op de
Oostenrijkse stations, waar het in
stappen met het gebruikelijke
rumoer en zelfs geestdrift gepaard
ging, komt de reactie. Ze stomen
weg van het buurland, dat hen
gastvrij ontving. Weg in de ver
keerde richting. Weg van hun huis
en weg van hun verwanten. Hon
garije-Holland schreef iemand met
krijt op een wagon.
Sommigen trachten te dutten,
rechtop zittend of tegen elkaar ge
leund. Een baby huilt. Het is
Mariska. Als we langs de comparti
menten dwalen, zien we veel bleke
gezichten.
Geen water
Dokter Jaszmanen zijn helpsters
lopen af en aan, maar ze hebben
het veel te moeilijk. De overhaaste
organisatie wreekt zich. Vooral het
gebrek aan een restauratiewagen
doet zich gevoelen, zodra de ochtend
begint te gloren.
Er zijn twee zieken in de trein
en twee vrouwen in verwachting
en 11 babies, die op tijd een flesje
en een schone luier moeten hebben.
En eigenlijk in bad zouden moeten
straks, maar er is geen warm water
in de wagons, zelfs geen koud
water om de dorst te lessen.
De mensen kunnen niet goed
slapen. En velen hebben hard slaap
nodig. Er zijn er, die dagen lang
hebben gevochten, gewaakt en ge
patrouilleerd en daarna tientallen
kilometers, honderd kilometer
soms en meer ook, liepen naar de
grens. Niet over gebaande wegen,
maar door bergen en velden om
niet gesnapt te worden door de
Russen.
Die hele dag huilt Mariska.
Opgejaagd, levenslang
Ik praat met Jutka, een apotheker-
assistente, die haar beide ouders
verloren heeft. Haar hele leven
lang zijn zij opgejaagd. Eerst
moesten ze hun dorpje in Zeven
bergen verlaten, omdat Roemenië
het bezette, toen vorderden de
Duitsers hun huis in Szolnok,
daarop moesten ze evacueren voor
de Russen en tenslotte heeft ze de
wijk genomen naar het westen.
Vader en moeder zijn neergemaaid
door een tank.
Ik praat met Zsolt, die ook zijn
I achternaam liever niet noemt. Hij
komt van Sopron met 45 mede
studenten. Hij vertelt van het ver
zetswerk. Alle 1000 studenten namen
deel aan de opstand en 600 konden
nog vluchten, zij het zonder iets
mee te kunnen nemen. Van de stad
Sopron is de helft der 30.000 in
woners de Oostenrijkse grens over
gestoken. Zsolt hoopt in Delft
verder te kunnen studeren, hij wil
mijningenieur worden. Het Univer
sitair Asylfonds heeft hem steun
toegezegd.
Een moeilijke vlucht? Ja, er
werd zo geschoten, dat hij door
beken moest waden en over scherpe
rotsen klauteren met het gevolg,
dat hij zonder bovenbroek over de
grens kwam...
Opgestapeld
op een voetbalveld...
Een arbeidersvrouw stamelt half
verstaanbare woorden. Man weg,
de lijken opgestapeld op een voet
balveld en met chloor overgoten.
Ik staar haar niet begrijpend aan,
maar van alle zijde bevestigen de
Hongaren het verhaal. Er vielen
zoveel doden, dat aan begraven
niet gedacht kon worden. Deze
vrouw heeft de ellende niet kunnen
verdragen, haar kinderen gegrepen
en ze meeeezeuld van Boedapest
170 kilometer naar het vrije westen.
Als ze een doosje zakdoekjes van
me krijgt, begrijpt ze niet waar ze
dat aan verdiend heeft.
De trein stoomt voort, stopt, blij ft
staan, stoomt verder. Vertraging,
één uur, twee uur, we zijn pas in
Neurenberg. De helpsters delen
brood, koffie, soep en melk uit.
Het eten is royaal, maar er is nog
steeds geen water om babies te
wassen of luiers te spoelen, laat
staan om de kwellende dorst te
lessen. Gelukkig zijn er wat ver
snaperingen.
Hele kleine meisjes staren met
grote verschrikte ogen naar de
alsmaar voorbijflitsende bergen en
de onbekende namen van de duitse
stations. Ze hebben geen speelgoed,
hoe houden deze mensen die kin
deren 24 uur zoet Gelukkig heb
ik wat lollies bij me en een zak
toffees. Maar Mariska blijft huilen.
„Ilona kwam er over met een
schotwond in haar gezicht en een
kogel in haar schouder", vertelt
iemand, „en er zijn er heel wat
neergeschoten, toen ze de vrijheid
al zagen".
Werkwilligen in de val...
De arbeiders van Györ staren
zwijgend voor zich uit. Nee, zij
willen niet werken voor de Ruski.
Niemand werken voor de Ruski.
Toen kadar de arbeiders opriep,
zijn er nog wel naar de fabriek
gegaan, maar achter hen vielen de
poorten dicht en binnen werden de
mitrailleurs op hen gericht. Ze
werden afgevoerd naar het oosten
en geen van deze werkwilligen is
teruggekeerd.
„Ze zullen heel het land depor
teren", zegt Laszlo heftig, „allemaal
naar Siberië net zoals ze met
Estland, Letland en Litauen gedaan
hebben".
„En rantsoenering met bonnen
voor de werkers en niets voor de
rest. Kun je opkomen en opgepakt
worden of je schuil houden en
kreperen Ik hoor het van meer
kanten. De deportatie is begonnen
en de verhalen zijn triest genoeg
allemaal eensluidend.
Düsseldorf.... vijf uur vertraging.
Verder, steeds verder van Honga
rije. Waar blijft Holland
,,'t Is in de trein toch beter dan
op die open vrachtwagen naar Sankt
Wolfgang" mompelt iemand.
Een Limburgs welkom
„Venlo Die roep doet iedereen
overeind komen. Het land van be
stemming... hoe ziet dat er uit
Autolichten flitsen voorbij als de
trein de stad inrijdt; een vervallen
station, dat afgebroken wordt.
Mensen, soldaten, politiemannen,
fotografen, nog meer mensen. De
remmen piepen en knarsen. Als de
jonge Hongaren die belangstelling
zien, juichen ze van plezier. Het
schalt over de hoofden van de
wachtenden. Biitzlampen flitsen.
Rode-kruismensen staan klaar
met pakjes en we lezen „Szeretettel
Hollandiaban" (met liefde begroe
ten wij u in Holland). Tranen
wellen op. Ieder verdringt zich nu
voor de vensters, die open gaan,
helemaal open om alles te kunnen
zien. Uit de pakjes komen fruit,
chocola, sprits, taai-taai.
Het volkslied... Stram in de hou
ding die nederlandse militairen en
spoorwegmannen. Dan het Wilhel
mus. Gejuich.
„Dat... dat is het mooiste van de
reis...", snikt de vrouw uit Boeda
pest en ze veegt met haar hoofd
doek over haar wangen.
De douane kijkt toe. Deze trein
wordt niet gevisiteerd. De mensen
vervoeren geen contrabande, geen
deviezen, zelfs geen lijfgoed. De
meesten hebben geen pas of ander
papier. We rijden weer, met een
electrische locomotief nu. En door
de wagons gaan de in Venlo inge
stapte geestelijke verzorgers en
bemoedigpn de mensen.
Ze vechten door
„Ik hoor hier van een vrouw, die
haar man en twee zoons verloor",
vertelt een priester in de corridor,
„en die met haar dochter doorvocht
met handgranaten en flessen ben
zine."
„Zullen deze mensen ooit de
töltött paprika en de türas t'eszta
weer proeven
„Ik hoop het", zegt hij, maar zijn
hoofd schudt nee. Dan schuift hij
de volgende deur open en deelt
sigaretten uit. „Ik heb al heel wat
katholieken aangetroffen", zegt hij.
Ik kijk naar binnen. Mariska huilt
niet meer. Ze sabbelt op een partje
sinaasappel en kijkt verrukt door
het raam naar de lichtjes van
Eindhoven.