HONGARIJE
Daar zijn we weer
BEDDEN-RECLAME
DEKENS
THOMASSEN
J. Coenen-Houtackers
„THE QUEEH" C0HFECTIE
D~ C00PMAHS w" - t
Lüod en Tuinbouw.
VROEGER en MI...
Haarden
Kachels
Oliestookhaarden
J.
FIRMA VAN DEN MUNCKH0F
lpers. vlokstel met kapokkussen v.af 39.50
lpers. binnenvering
2pers. vlokstel m. kapokkussen
2pers. binnenvering
v.af
39.50
59.75
59.50
89.50
in de nieuwste dessins
tegen de laagste prijzen
Stalen ledikanten met voetbord lpers.
2pers.
Stalen divanbedden, stalen slaapkamers
vanaf 37 25
46.75
de specialiteit van
Petroleumkachels
EEN RIJK BEZIT
Lange pantalons,
truien, vesten,
handschoenen,
sjaals, enz.
VERHUUR
complete
gelegenheids
kleding
DRUKKERIJ
(Vervolg van eerste pagina)
Wanneer de overheid eerst jaren
lang de prijzen dicteert en de wijze
van kostenberekening voorschrijft,
dan is het geen wonder wanneer
bij ongunstige uitkomsten van dit
systeem de boer bij deze slechte
adviseur op schadevergoeding aan
dringt. De verantwoordelijkheid van
de ondernemer voor zijn eigen be
drijf is bij de landbouw op het
altaar van de geleide economie ge
offerd en prompt in rook opgegaan.
Belasting op onschuldigen
Het gevolg van de landbouw-
evperimenten iigt in de regerings
nota voor ons. Er komt 'n verhoging
van de prijs van verschillende land
bouwproducten. Het nadelig saldo
van het landbouw-egalisatiefonds
zal toenemen.
Dit laatste betekent, dat er thans
aan belasting zal moeten binnen
komen het bedrag, dat we voorheen
te weinig voor onze landbouwpro
ducten hebben betaald. Dit betekent
tevens, dat geheel andere burgers
thans moeten betalen dan degenen,
die bedoelde produkten hebben ver
bruikt. Vermoedelijk ligt hierin de
zin van de rechtvaardigheid ener
socialistische landbouwpolitiek, die
moeilijk kan worden bewonderd.
Aan dit soort politiek moet een
halt worden toegeroepen. Niet de
overheid, maar de boer zelf komt
het recht toe te bepalen, op welke
wijze hij zijn bedrijf rendabel moet
maken. Bij algemene overheids
steun delen de minder bekwamen
en de lijntrekkers met de vakmensen
en de n ij veren.
Zo lang men in de prijspolitiek
voor de landbouw (èn in het neder -
landse loonbeleid in het algemeen)
deze even oneconomische als on
rechtvaardige gedragslijn niet inziet
is er geen uitkomst voor boeren en
veehouders in zicht.
Het grondverzet van ons vee
Knollen en voederbieten nemen
op de gemengde bedrijven weer
een belangrijke plaats in het dag
rantsoen van ons vee in. Het zijn
waterrijke voedermiddelen en daar
om moeten ze met mate gevoerd
worden. Gemakkelijk verliest het
dier anders een deel van zijn mine-
ralenvoorraad.
Met deze voeders wordteen grote
massa grond bijgevoerd. Dit is
ballast, die het dun worden van de
mest nog meer in de hand werkt.
Vijf kilo grond per koe per dag is
nog normaal, maar veel te veel.
Voert daarom zo schoon moge
lijke hakvruchten. Sterk met grond
besmeurde voeders kosten voer.
Geeft Uw vee de tijd
Opstallen is een werk, dat de
boer liefst zo laat mogelijk doet.
Ook het vee houdt er niet van, ook
al is het binnen veel behaaglijker
dan buiten in deze tijd van het
jaar.
Veel dieren krijgen nl. last van
diarrhee. De mest wordt waterdun,
de dieren voelen zich slap en lij
den daardoor.
De meest voorkomende oorzaak?
Een verkeerde overgang van weide
naar stal.
Zorg er toch vooral voor, dat uw
dieren ook op stal nog wat gras
krijgen in de eerste week.
Zorgt er voor, dat de herfstvoe-
dermiddelen langzaam de plaats
van het weidegras innemen. De
koe of liever nog de pens krijgt
dan de tijd zich aan te passen aan
het nieuwe regime.
Dat is het beste voor een regel
matige melkproduktie.
Suikerbietenoogst 1956
Verwacht wordt, dat de suiker
bietenopbrengst dit jaar ongeveer
een half millioen ton lager zijn zal
dan die van het vorig jaar. In 1955
werd 3.1 millioen ton suikerbieten
geoogst. Dit jaar schat men circa
2 6 millioen ton van de velden te
kunnen halen.
Hoe groot het tekort is
Wanneer men rekent, dat iedere
boerenzoon van 27 jaar, die in het
bedrijf werkzaam is, een landbouw
bedrijf onder eigen beheer zou
moeten krijgen, is er een tekort
aan 40.000 bedrijven.
Alleen op de zandgronden zou
den er al 25 000 bedrijven méér
moeten zijn.
Georganiseerde
mollenbestrijding
De grote schade die mollen aan
het grasland toebrengen, heeft er
toe geleid, dat men hier en daar
deze dieren georganiseerd bestrijdt.
In Varsseveld (Gelderland) heeft
men sedert april jl. 8500 mollen
gevangen. De akties zullen worden
voortgezet.
Boerderij branden in augustus.
In de maand augustus 1956 zijn
21 boerderij branden voorgekomen,
waarbij de boerderij totaal werd
vernield of zwaar beschadigd.
Twee van deze branden kwamen
voor in Groningen, twee in Fries
land, twee in Drenthe, vijf in
Overijssel, drie in Gelderland, vier
in Noord-Holland, een in Zuid-Hol
land en twee in Noord-Brabant.
Slechte aardappeloogst, maar
meer consumptie-aardappelen
Tengevolge van het slechte weer
blijft de aardappeloogst 1956 kleiner
dan die in 1955. De huidige oogst
is 4 pet kleiner, vooral doordat vele
fabrieksaardappelen reeds in de
grond verrot zijn.
De consumptie-aardappelenpositie
is echter beter. Volgens het blad
„Boer en Tuinder" wordt verwacht,
dat de vraag naar deze aardappelen
dit jaar in het buitenland niet erg
groot zal zyn. Over het algemeen
is de oogst in onze buurlanden nl.
groter dan in 1955.
Het schijnt al weer weken geleden
dat we hoorden en lazen over de
vrijheidsstrijd der Hongaren. Toch
zijn er ternauwernood veertien
dagen voorbij, dat dit moedig volk
met de blote vuist de vrijheid her
won. En weer verloor... dank zij
het smerige verraad der Russen.
Zondagmorgen trokken Russische
tanks het brandende Boedapest
binnen en trokken de toneelknech
ten van het Kremlin het ijzeren
gordijn weer toe.
Er is de laatste week veel ge
sproken en gelukkig ook veel
gebeden. Onze bidstonden in de
kerk waren overvol, onze bede
tochten trokken duizenden mensen 1
en de hemel werd geweld aan ge
daan om het rode geweld in te
dammen.
Het enigste wat we konden doen
in een wereld die praat, in een
wereld, die telkens opnieuw de
Russen aanhoort, die van vrijheid
spreken en democratie, maar weer
loze volkeren vertrappen en uit
buiten. In een wereld, die het te
druk heeft met de olie, met een
Suez-kanaal, met een presidents
verkiezing en er niets aan verdie
nen kan om een geslagen volk zijn
vrijheid te hergeven. En met hen
vele anderen.
Er is nu bijna een week verlopen
sinds deze 4e november, sinds die 1
„dag van het verraad". Duizenden
vluchtelingen zijn met achterlating
van have en goed de grens nog
over kunnen komen, maar over J
Hongarije zelf is er geen nieuws
meer. De dood en de angst zullen
er rondwaren, daar achter dat l
ijzeren gordijn, maar langzaam
maar zeker verdwijnt Hongarije
van de voorpagina's der kranten
en zal het weer worden zoals het
twaalf jaren lang is geweest: geen
nieuws meer.
Sport en andere gebeurtenissen
zullen onze aandacht weer elders
richten en ons gewone dagelijkse
leven zal zijn gewone dagelijkse
gang weer gaan.
In een vrij land, waar we nog
kans en tijd hebben om over aller
lei onderwerpen onze eigen vrije
gedachten te uiten.
Het enigste wat we kunnen blij
ven doen, wat we moeten doen, is
bidden en offeren. Bidden, dat
eindelijk in dat land en in al die
landen achter het ijzeren gordijn
de vrijheid zal mogen wederkeren,
dat de vloek van het communisme
van de wereld wordt weggenomen
en dat er vrede moge heersen in
onze dagen...
En offeren... We zullen van onze
offers niet die spectaculaire dingen
meer zien, die we in het begin van
deze week zagen, toen hulpcolonnes
de weg naar Boedapest nog konden
vinden, toen vliegtuigen redding
en bijstand konden brengen. Dat is
voorbij....
Er blijft voor ons offer weinig
spectaculairs meer over. En het
gevaar is niet denkbeeldig dat met
het spectaculair ook het offer ver
dwijnen zal. Het offer, dat nu moet
dienen om de stille armoede van
een Hongaarse vluchteling, die
totaal beroofd van have en goed
ergens in Europa zwerft, te helpen
leningen, om werk te verschaffen,
kleding en dekking. Toch zal dat
het enige kunnen zijn, waarmede
wij helpen kunnen, helpen moeten,
wil al het gepraat der laatste week,
geen mooie woorden zijn geweest
zonder inhoud, zonder diepte.
Ons leven zal doorgaan, maar het
leven in Hongarije en de andere
satelietlanden kan zo niet door
gaan. Misschien dat ons gebed en
ons offer mede het wereldgeweten
zal wakker schudden.
In 't verleden ligt 'fc heden,
in het nu wat komen zal...
Op ons bureau lagen enkele
oude foto's van Venray. Van Ven-
ray, zoals het een dertig, veertig
jaar geleden was, met zijn paarden
tram, petroleum- en gasverlichting,
met zijn hobbelige straatkeien en
trottoirs en bepaald slechte wegen.
Men raakt dan onwillekeurig aan
het peinzen, dat dit alles ouderwets
en versleten nauwelijks een half
mensenleven achter ons ligt. Al is
het zeker waar, dat de oorlog vele
dingen heeft veranderd, die er an
ders misschien nog niet gekomen
waren, toch men wordt er even
stil van.
De Peel is verdwenen, op een
enkel stuk na, is de dorre en woes
te grond omgetoverd in vruchtbaar
akkerland, in prachtige, moderne
boerderijen
Een net van goede wegen geeft
verbindingsmogelijkheden naar alle
kanten. Honderden auto's en vracht
wagens komen dagelijks Venray
binnen en gaan er uit.
In nog geen mensenleeftijd heb
ben zich hier veranderingen voor
gedaan, die niet alléén het uiter
lijke onzer gemeente hardgrondig
hebben veranderd, maar ook het
innerlijke.
Een evolutie, die elke plaats in
Nederland heeft doorgemaakt en
doormaakt, zij het niet altijd zon
der moeilijkheden, zonder brokken.
En men vraagt zich af, hoe het
over 40 tot 50 jaren hier zal uit
zien. Want deze ontwikkeling, deze
uitbreiding en deze vooruitgang
gaat nog immer door. En het lijkt
al maar sneller te gaan, op veler
lei terrein.
Woningbouw, scholenbouw, we
genaanleg, ontspanningsruimten
kunnen het tempo van Venray niet
volhouden. Het een is nog niet
klaar of men vraagt alweer naar
het ander.
Stilstaan is achteruitgang.
Vooruitgang is groei, al stelt dat
onze bestuurderen voor dikwijls
zware en grote eisen.
Zo ooit, dan is nu regeren voor
uitzien, want er zijn nog vele pro
blemen, die juist voor deze ont
wikkeling onze aandacht vragen.
We volstaan met enkele voorbeel
den, zoals bijv. industrialisatie.
De ontwikkeling van de industrie
is nog eens aan de orde gekomen
in de laatste speech van Prof. Dr.
De Quay in de Brabantse Staten-
zltting, toen hij stelde, dat door
het steeds meer nijpende probleem
aan ruimte in het Westen van ons
land, in de toekomst emigratie van
daar, naar de randgewesten nood
zakelijk zal worden.
Dat houdt in, dat die randpro
vincies zich verder moeten ontwik
kelen, welke ontwikkeling van bo
venaf moet gesitmuleerd worden
dooro.a. een verkeers-geografische
ontsluiting, opheffing van culturele
achterstand en de op deze ontwik
keling gerichte woningbouw.
Om dat te bereiken, zal in de
randprovincies, waarbij hij o.a. met
name Brabant en Limburg noemde,
een intensieve samenwerking nood
zakelijk zijn tussen rijk, gemeente
en particulier initiatief.
En ernstig waarschuwde hij:
„Het initiatief daartoe zal gro-
deels van de plaatselijke en ge
meentelijke overheden dienen
uit te gaan, waaruit tevens de
mentale rijpheid voor deze ver
snelde ontwikkeling zal kunnen
blijken."
Of we inderdaad voor een en
ander „geestelijk rijp zijn", is een
punt, dat we durven betwijfelen.
Een ander groots gebeuren is de
binnen afzienbare tijd te verwach
ten ruilverkaveling van onze ge
hele gemeente.
Het is alweer enige tijd geleden,
dat hierover berichten verschenen,
waaruit o.m. bleek, dat een groot
deel van Vènray als proef-object
„het" voorbeeld zal worden voor
de geplande ruilverkaveling van
het gehele gebied ten Westen van
de Maas.
We behoeven er niet aan te twij
felen, dat dit project, wat nu wordt
voorbereid en waar te zijner tijd
het nodige wel over gezegd en ge
schreven zal worden, diepgaande
veranderingen zal brengen in de
Venrayse landbouw in 't algemeen
en in sommige bedrijven in het
bijzonder!
Deze sanering op grote schaal,
zoals we de ruilverkaveling ook
mogen noemen, zal offers vragen
offers, zowel van een enkeling als
van de gemeenschap. Nu is het de
vraag of we die offers kunnen op
brengen? Of daar de mentale rijp
heid voor zal bestaan? Dat te be
werkstelligen zal toekomst-politiek
dienen te zijn.
Twee punten, die het toekomstig
beeld van onze gemeente ernstig
kunnen veranderen, ten goede of
ten kwade, dat ligt er aan, hoe wij
dit alles nu voorbereiden..
Als we dan tenslotte nog even
terugkomen op de verkeersgeogra-
fische ontsluiting van Venray, die
niet alleen voor industrialisatie
voornaam is, dan is dit niet om de
reeks problemen, die thans op op
lossing of voorbereiding wachten
af te sluiten, maar om ook hier
nog even de extra aandacht op te
vestigen.
Ten opzichte van een 50 jaren
geleden, hebben we nu goede we
gen, die ons verbinden met Eind
hoven en met Venlo. Tamelijk goed
via de brug in Well met Nijmegen.
Maar met het westen van het
land is de verbinding slecht. Uitge
sproken slecht, omdat hier ofwel al
het verkeer moet gaan via de kron
kelwegen Overloon-Oploo, of via
de secundaire Vredepeelweg naar
de Rips Gemert (die een buiten
staander helemaal niet kent) of
via de omweg Helmond-Veghel.
We hebben vorige week reeds ge
vraagd waar het Limburgse deel
van de grote noord-zuid verbinding
blijft, een verbinding, waarvanonze
gemeente het grootste voordeel
kan hebben.
We vragen ons af, of de Wellse
brug nu inderdaad alleen maar be
doeld kan zijn om de veerpont
overbodig te maken, of dat ze ook
bedoeld is om een goede aansluiting
te geven op de enkele kilometers
verder liggende prachtige nieuwe
Duitse weg, waarom dan daarop
geen behoorlijke aansluiting, om
het verkeer verder Duitsland in
mogelijk te maken.
De weg van Deurne zal verlegd
worden, zelfs in 1957 al, zoals op
een Statenvergadering is meege
deeld. Maar niemand weet hoe. Wel
weten we. dat door het gereedkomen
van de weg HorstGriendtsveen-
Deurne, Venray een groot deel van
het doorkomend verkeer gaat mis
sen!
Hetgeen geen winstpunt voor onze
plaats is. En iedereen is er toch
wel van overtuigd, dat het station
in Oostrum op zijn zachtst gezegd,
ongelukkig iigt.
Ook op dit terrein ligt, geloven
we, nog veel te wachten op initiatief
van plaatselijke overheden.
Zo kunnen we doorgaan..,. En
men mag zich dan afvragen hoe
over 50 jaren het beeld van Venray
zal zijn. Een beeld wat we thans
moeten vormen en waarvan wij
de mensen van nu voor een groot
deel de verantwoordelijkheid dragen.
met onze bekende
Weer brengt THOMASSEN unieke aanbiedingen
nu nog tegen OUDE PRIJZEN
99
99
99
De beste merken
met zichtbaar vuur
vindt U in Venray's ruimst gesorteerde Ba ar. Maak nu uw
keuze en voorkom teleurstelling door t9 lang wachten.
Hofstraat
Tel. 270
HEREN
winterjassen, gabard. regenjassen
jekkers, costuums, colberts
en pantalons.
JONGENS
costuums, autocoats, joppers.
VOORDELIG DEGELIJK DUURZAAM
Schoolstraat 11
Telefoon 628
VENRAY
Middenstanders en Zakenlieden
Voor een aardige en passende
kerst- en nieuwjaarswens aan uw
relaties willen wij gaarne zorg
dragen. Wacht echter niet te lang
met het bespreken daarvan, doch
laat ons thans reeds een ontwerp
vervaardigen.