HONGARIJE Daar zijn we weer BEDDEN-RECLAME DEKENS THOMASSEN J. Coenen-Houtackers „THE QUEEH" C0HFECTIE D~ C00PMAHS w" - t Lüod en Tuinbouw. VROEGER en MI... Haarden Kachels Oliestookhaarden J. FIRMA VAN DEN MUNCKH0F lpers. vlokstel met kapokkussen v.af 39.50 lpers. binnenvering 2pers. vlokstel m. kapokkussen 2pers. binnenvering v.af 39.50 59.75 59.50 89.50 in de nieuwste dessins tegen de laagste prijzen Stalen ledikanten met voetbord lpers. 2pers. Stalen divanbedden, stalen slaapkamers vanaf 37 25 46.75 de specialiteit van Petroleumkachels EEN RIJK BEZIT Lange pantalons, truien, vesten, handschoenen, sjaals, enz. VERHUUR complete gelegenheids kleding DRUKKERIJ (Vervolg van eerste pagina) Wanneer de overheid eerst jaren lang de prijzen dicteert en de wijze van kostenberekening voorschrijft, dan is het geen wonder wanneer bij ongunstige uitkomsten van dit systeem de boer bij deze slechte adviseur op schadevergoeding aan dringt. De verantwoordelijkheid van de ondernemer voor zijn eigen be drijf is bij de landbouw op het altaar van de geleide economie ge offerd en prompt in rook opgegaan. Belasting op onschuldigen Het gevolg van de landbouw- evperimenten iigt in de regerings nota voor ons. Er komt 'n verhoging van de prijs van verschillende land bouwproducten. Het nadelig saldo van het landbouw-egalisatiefonds zal toenemen. Dit laatste betekent, dat er thans aan belasting zal moeten binnen komen het bedrag, dat we voorheen te weinig voor onze landbouwpro ducten hebben betaald. Dit betekent tevens, dat geheel andere burgers thans moeten betalen dan degenen, die bedoelde produkten hebben ver bruikt. Vermoedelijk ligt hierin de zin van de rechtvaardigheid ener socialistische landbouwpolitiek, die moeilijk kan worden bewonderd. Aan dit soort politiek moet een halt worden toegeroepen. Niet de overheid, maar de boer zelf komt het recht toe te bepalen, op welke wijze hij zijn bedrijf rendabel moet maken. Bij algemene overheids steun delen de minder bekwamen en de lijntrekkers met de vakmensen en de n ij veren. Zo lang men in de prijspolitiek voor de landbouw (èn in het neder - landse loonbeleid in het algemeen) deze even oneconomische als on rechtvaardige gedragslijn niet inziet is er geen uitkomst voor boeren en veehouders in zicht. Het grondverzet van ons vee Knollen en voederbieten nemen op de gemengde bedrijven weer een belangrijke plaats in het dag rantsoen van ons vee in. Het zijn waterrijke voedermiddelen en daar om moeten ze met mate gevoerd worden. Gemakkelijk verliest het dier anders een deel van zijn mine- ralenvoorraad. Met deze voeders wordteen grote massa grond bijgevoerd. Dit is ballast, die het dun worden van de mest nog meer in de hand werkt. Vijf kilo grond per koe per dag is nog normaal, maar veel te veel. Voert daarom zo schoon moge lijke hakvruchten. Sterk met grond besmeurde voeders kosten voer. Geeft Uw vee de tijd Opstallen is een werk, dat de boer liefst zo laat mogelijk doet. Ook het vee houdt er niet van, ook al is het binnen veel behaaglijker dan buiten in deze tijd van het jaar. Veel dieren krijgen nl. last van diarrhee. De mest wordt waterdun, de dieren voelen zich slap en lij den daardoor. De meest voorkomende oorzaak? Een verkeerde overgang van weide naar stal. Zorg er toch vooral voor, dat uw dieren ook op stal nog wat gras krijgen in de eerste week. Zorgt er voor, dat de herfstvoe- dermiddelen langzaam de plaats van het weidegras innemen. De koe of liever nog de pens krijgt dan de tijd zich aan te passen aan het nieuwe regime. Dat is het beste voor een regel matige melkproduktie. Suikerbietenoogst 1956 Verwacht wordt, dat de suiker bietenopbrengst dit jaar ongeveer een half millioen ton lager zijn zal dan die van het vorig jaar. In 1955 werd 3.1 millioen ton suikerbieten geoogst. Dit jaar schat men circa 2 6 millioen ton van de velden te kunnen halen. Hoe groot het tekort is Wanneer men rekent, dat iedere boerenzoon van 27 jaar, die in het bedrijf werkzaam is, een landbouw bedrijf onder eigen beheer zou moeten krijgen, is er een tekort aan 40.000 bedrijven. Alleen op de zandgronden zou den er al 25 000 bedrijven méér moeten zijn. Georganiseerde mollenbestrijding De grote schade die mollen aan het grasland toebrengen, heeft er toe geleid, dat men hier en daar deze dieren georganiseerd bestrijdt. In Varsseveld (Gelderland) heeft men sedert april jl. 8500 mollen gevangen. De akties zullen worden voortgezet. Boerderij branden in augustus. In de maand augustus 1956 zijn 21 boerderij branden voorgekomen, waarbij de boerderij totaal werd vernield of zwaar beschadigd. Twee van deze branden kwamen voor in Groningen, twee in Fries land, twee in Drenthe, vijf in Overijssel, drie in Gelderland, vier in Noord-Holland, een in Zuid-Hol land en twee in Noord-Brabant. Slechte aardappeloogst, maar meer consumptie-aardappelen Tengevolge van het slechte weer blijft de aardappeloogst 1956 kleiner dan die in 1955. De huidige oogst is 4 pet kleiner, vooral doordat vele fabrieksaardappelen reeds in de grond verrot zijn. De consumptie-aardappelenpositie is echter beter. Volgens het blad „Boer en Tuinder" wordt verwacht, dat de vraag naar deze aardappelen dit jaar in het buitenland niet erg groot zal zyn. Over het algemeen is de oogst in onze buurlanden nl. groter dan in 1955. Het schijnt al weer weken geleden dat we hoorden en lazen over de vrijheidsstrijd der Hongaren. Toch zijn er ternauwernood veertien dagen voorbij, dat dit moedig volk met de blote vuist de vrijheid her won. En weer verloor... dank zij het smerige verraad der Russen. Zondagmorgen trokken Russische tanks het brandende Boedapest binnen en trokken de toneelknech ten van het Kremlin het ijzeren gordijn weer toe. Er is de laatste week veel ge sproken en gelukkig ook veel gebeden. Onze bidstonden in de kerk waren overvol, onze bede tochten trokken duizenden mensen 1 en de hemel werd geweld aan ge daan om het rode geweld in te dammen. Het enigste wat we konden doen in een wereld die praat, in een wereld, die telkens opnieuw de Russen aanhoort, die van vrijheid spreken en democratie, maar weer loze volkeren vertrappen en uit buiten. In een wereld, die het te druk heeft met de olie, met een Suez-kanaal, met een presidents verkiezing en er niets aan verdie nen kan om een geslagen volk zijn vrijheid te hergeven. En met hen vele anderen. Er is nu bijna een week verlopen sinds deze 4e november, sinds die 1 „dag van het verraad". Duizenden vluchtelingen zijn met achterlating van have en goed de grens nog over kunnen komen, maar over J Hongarije zelf is er geen nieuws meer. De dood en de angst zullen er rondwaren, daar achter dat l ijzeren gordijn, maar langzaam maar zeker verdwijnt Hongarije van de voorpagina's der kranten en zal het weer worden zoals het twaalf jaren lang is geweest: geen nieuws meer. Sport en andere gebeurtenissen zullen onze aandacht weer elders richten en ons gewone dagelijkse leven zal zijn gewone dagelijkse gang weer gaan. In een vrij land, waar we nog kans en tijd hebben om over aller lei onderwerpen onze eigen vrije gedachten te uiten. Het enigste wat we kunnen blij ven doen, wat we moeten doen, is bidden en offeren. Bidden, dat eindelijk in dat land en in al die landen achter het ijzeren gordijn de vrijheid zal mogen wederkeren, dat de vloek van het communisme van de wereld wordt weggenomen en dat er vrede moge heersen in onze dagen... En offeren... We zullen van onze offers niet die spectaculaire dingen meer zien, die we in het begin van deze week zagen, toen hulpcolonnes de weg naar Boedapest nog konden vinden, toen vliegtuigen redding en bijstand konden brengen. Dat is voorbij.... Er blijft voor ons offer weinig spectaculairs meer over. En het gevaar is niet denkbeeldig dat met het spectaculair ook het offer ver dwijnen zal. Het offer, dat nu moet dienen om de stille armoede van een Hongaarse vluchteling, die totaal beroofd van have en goed ergens in Europa zwerft, te helpen leningen, om werk te verschaffen, kleding en dekking. Toch zal dat het enige kunnen zijn, waarmede wij helpen kunnen, helpen moeten, wil al het gepraat der laatste week, geen mooie woorden zijn geweest zonder inhoud, zonder diepte. Ons leven zal doorgaan, maar het leven in Hongarije en de andere satelietlanden kan zo niet door gaan. Misschien dat ons gebed en ons offer mede het wereldgeweten zal wakker schudden. In 't verleden ligt 'fc heden, in het nu wat komen zal... Op ons bureau lagen enkele oude foto's van Venray. Van Ven- ray, zoals het een dertig, veertig jaar geleden was, met zijn paarden tram, petroleum- en gasverlichting, met zijn hobbelige straatkeien en trottoirs en bepaald slechte wegen. Men raakt dan onwillekeurig aan het peinzen, dat dit alles ouderwets en versleten nauwelijks een half mensenleven achter ons ligt. Al is het zeker waar, dat de oorlog vele dingen heeft veranderd, die er an ders misschien nog niet gekomen waren, toch men wordt er even stil van. De Peel is verdwenen, op een enkel stuk na, is de dorre en woes te grond omgetoverd in vruchtbaar akkerland, in prachtige, moderne boerderijen Een net van goede wegen geeft verbindingsmogelijkheden naar alle kanten. Honderden auto's en vracht wagens komen dagelijks Venray binnen en gaan er uit. In nog geen mensenleeftijd heb ben zich hier veranderingen voor gedaan, die niet alléén het uiter lijke onzer gemeente hardgrondig hebben veranderd, maar ook het innerlijke. Een evolutie, die elke plaats in Nederland heeft doorgemaakt en doormaakt, zij het niet altijd zon der moeilijkheden, zonder brokken. En men vraagt zich af, hoe het over 40 tot 50 jaren hier zal uit zien. Want deze ontwikkeling, deze uitbreiding en deze vooruitgang gaat nog immer door. En het lijkt al maar sneller te gaan, op veler lei terrein. Woningbouw, scholenbouw, we genaanleg, ontspanningsruimten kunnen het tempo van Venray niet volhouden. Het een is nog niet klaar of men vraagt alweer naar het ander. Stilstaan is achteruitgang. Vooruitgang is groei, al stelt dat onze bestuurderen voor dikwijls zware en grote eisen. Zo ooit, dan is nu regeren voor uitzien, want er zijn nog vele pro blemen, die juist voor deze ont wikkeling onze aandacht vragen. We volstaan met enkele voorbeel den, zoals bijv. industrialisatie. De ontwikkeling van de industrie is nog eens aan de orde gekomen in de laatste speech van Prof. Dr. De Quay in de Brabantse Staten- zltting, toen hij stelde, dat door het steeds meer nijpende probleem aan ruimte in het Westen van ons land, in de toekomst emigratie van daar, naar de randgewesten nood zakelijk zal worden. Dat houdt in, dat die randpro vincies zich verder moeten ontwik kelen, welke ontwikkeling van bo venaf moet gesitmuleerd worden dooro.a. een verkeers-geografische ontsluiting, opheffing van culturele achterstand en de op deze ontwik keling gerichte woningbouw. Om dat te bereiken, zal in de randprovincies, waarbij hij o.a. met name Brabant en Limburg noemde, een intensieve samenwerking nood zakelijk zijn tussen rijk, gemeente en particulier initiatief. En ernstig waarschuwde hij: „Het initiatief daartoe zal gro- deels van de plaatselijke en ge meentelijke overheden dienen uit te gaan, waaruit tevens de mentale rijpheid voor deze ver snelde ontwikkeling zal kunnen blijken." Of we inderdaad voor een en ander „geestelijk rijp zijn", is een punt, dat we durven betwijfelen. Een ander groots gebeuren is de binnen afzienbare tijd te verwach ten ruilverkaveling van onze ge hele gemeente. Het is alweer enige tijd geleden, dat hierover berichten verschenen, waaruit o.m. bleek, dat een groot deel van Vènray als proef-object „het" voorbeeld zal worden voor de geplande ruilverkaveling van het gehele gebied ten Westen van de Maas. We behoeven er niet aan te twij felen, dat dit project, wat nu wordt voorbereid en waar te zijner tijd het nodige wel over gezegd en ge schreven zal worden, diepgaande veranderingen zal brengen in de Venrayse landbouw in 't algemeen en in sommige bedrijven in het bijzonder! Deze sanering op grote schaal, zoals we de ruilverkaveling ook mogen noemen, zal offers vragen offers, zowel van een enkeling als van de gemeenschap. Nu is het de vraag of we die offers kunnen op brengen? Of daar de mentale rijp heid voor zal bestaan? Dat te be werkstelligen zal toekomst-politiek dienen te zijn. Twee punten, die het toekomstig beeld van onze gemeente ernstig kunnen veranderen, ten goede of ten kwade, dat ligt er aan, hoe wij dit alles nu voorbereiden.. Als we dan tenslotte nog even terugkomen op de verkeersgeogra- fische ontsluiting van Venray, die niet alleen voor industrialisatie voornaam is, dan is dit niet om de reeks problemen, die thans op op lossing of voorbereiding wachten af te sluiten, maar om ook hier nog even de extra aandacht op te vestigen. Ten opzichte van een 50 jaren geleden, hebben we nu goede we gen, die ons verbinden met Eind hoven en met Venlo. Tamelijk goed via de brug in Well met Nijmegen. Maar met het westen van het land is de verbinding slecht. Uitge sproken slecht, omdat hier ofwel al het verkeer moet gaan via de kron kelwegen Overloon-Oploo, of via de secundaire Vredepeelweg naar de Rips Gemert (die een buiten staander helemaal niet kent) of via de omweg Helmond-Veghel. We hebben vorige week reeds ge vraagd waar het Limburgse deel van de grote noord-zuid verbinding blijft, een verbinding, waarvanonze gemeente het grootste voordeel kan hebben. We vragen ons af, of de Wellse brug nu inderdaad alleen maar be doeld kan zijn om de veerpont overbodig te maken, of dat ze ook bedoeld is om een goede aansluiting te geven op de enkele kilometers verder liggende prachtige nieuwe Duitse weg, waarom dan daarop geen behoorlijke aansluiting, om het verkeer verder Duitsland in mogelijk te maken. De weg van Deurne zal verlegd worden, zelfs in 1957 al, zoals op een Statenvergadering is meege deeld. Maar niemand weet hoe. Wel weten we. dat door het gereedkomen van de weg HorstGriendtsveen- Deurne, Venray een groot deel van het doorkomend verkeer gaat mis sen! Hetgeen geen winstpunt voor onze plaats is. En iedereen is er toch wel van overtuigd, dat het station in Oostrum op zijn zachtst gezegd, ongelukkig iigt. Ook op dit terrein ligt, geloven we, nog veel te wachten op initiatief van plaatselijke overheden. Zo kunnen we doorgaan..,. En men mag zich dan afvragen hoe over 50 jaren het beeld van Venray zal zijn. Een beeld wat we thans moeten vormen en waarvan wij de mensen van nu voor een groot deel de verantwoordelijkheid dragen. met onze bekende Weer brengt THOMASSEN unieke aanbiedingen nu nog tegen OUDE PRIJZEN 99 99 99 De beste merken met zichtbaar vuur vindt U in Venray's ruimst gesorteerde Ba ar. Maak nu uw keuze en voorkom teleurstelling door t9 lang wachten. Hofstraat Tel. 270 HEREN winterjassen, gabard. regenjassen jekkers, costuums, colberts en pantalons. JONGENS costuums, autocoats, joppers. VOORDELIG DEGELIJK DUURZAAM Schoolstraat 11 Telefoon 628 VENRAY Middenstanders en Zakenlieden Voor een aardige en passende kerst- en nieuwjaarswens aan uw relaties willen wij gaarne zorg dragen. Wacht echter niet te lang met het bespreken daarvan, doch laat ons thans reeds een ontwerp vervaardigen.

Peel en Maas | 1956 | | pagina 4