Een Venrayse kerkenbonwer
in west-Australië
Jaarvergadering
Zuivelfabriek,,Venray
Noord-Zuid verbinding gedeeltelijk klaar
DANSEN
De zelfkant is er niet
slechter op geworden
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
Wanneer volgt Limburg?
Uit„Peelen Maas"
Acties tot herwinnen van dit gebied
Zaterdag 3 November 1956 No 44
ZEVEN EN ZEVENTIGSTE JAARGANG
f ONDERVINDT
PEEL EN MAAS
CONFECTIE VAI
DRUK EN UITGAVE FIRMA VAN DEN MUNCKHOF
ADVERTENTIE-PRIJS: 8 ct. per m.m. ABONNEMENTS-
PRIJS PER KWARTAAL I 1.35 BUITEN VENRAY I 1.45
In de jaarvergadering van de
coöp. zuivelfabriek „Venray" hield
de directeur nog een algemene be
schouwing over de melkprijs.
Hij vertelde daarin, dat geduren
de 1955 de afzet van zuivel- en
melkprodukten zonder veel moeite
heeft plaats gevonden.
Toch kan er niet van een guns
tig zuivel jaar gesproken worden,
omdat de kostenstijging, die van
de geldelijke opbrengst overtrof,
als gevolg van de hogere lonen,
welke allerwege moeten worden
betaald.
Tot november vorig jaar was als
garantieloon vastgesteld 22 ct per
kg melk bij 3.7 pet vet.
Met de prestatieprijs er bij ont
vingen de aangesloten leden tot die
datum 23.7 ct per kg melk met 3.7
pet vet. Hiervan isl.l ct uitbetaald
door de Prov. Voedselcommissaris.
Na 1 november 1955 is de garantie
prijs verhoogd tot 23 ct per kg
melk, maar hoeveel hier nog bij
zal komen, op grond van de pres
tatie, moet nog worden afgewacht,
ook al in verband met de politiek
van het nieuwe kabinet.
ZUIVELFONDS.
Sinds dien datum worden ook op
een andere manier de heffingen
ten bate van het zuivelfonds geïnd.
Die moeten nu rechtstreeks vanfde
boeren komen en iedere 14 dagen
vindt men dan ook 5 ct voor elke
100 kg. geleverde melk ingehouden.
Ook de terugbetalingen gebeuren
rechtstreeks en sindsdien zijn dan
ook al f 56.000 rechtstreeks aan de
boeren uitbetaald.
Dat heeft o.a. tot gevolg, dat het
onverdeeld melkgeld op de balans
der fabriek in de toekomst heel
wat kleiner zal worden, omdat tot
heden onder die post de laatste
nog niet betaalde restituties van
het zuivelfonds stonden. Voor 1955
was dat bijv. f 81.500.
In een uitvoerig betoog ging spr.
in op het verschil tussen de prijzen
van de consumptiemelk en de in-
dustriemelk, welke door verschil
lende heffingen en toeslagen ech
ter zodanig verrekend wordt, dat
het voordelig verschil tussen de
prijs van consumptie- en industrie-
melk ten goede komt aan alle door
de leden geleverde melk.
AFZET ZUIVEL-
PRODUKTEN.
De afzet van zuivelprodukten
bleek vorig jaar slecht gelopen te
zijn. De landen, waarheen geëxpor
teerd wordt, gaan zichzelf ook al
langer hoe meer op de zuivelpro
duktie toeleggen, waardoor onze
kansen kleiner worden.
Dat brengt lagere prijzen met
zich en dat terwijl de produktie-
kosten, die voor 40 pet uit ar
beidslonen bestaan, blijven stijgen.
De landbouw is thans praktisch
overal ter wereld in een krisis ge
wikkeld. De produktiviteit in de
landbouw kan niet zo vlug stijgen,
waardoor de verhoogde lonen voor
de landbouw te zwaar drukken.
Wat de toekomst brengen zal is
moeilijk te zeggen, temeer, waar de
hele landbouwpolitiek op dit mo
ment op de helling staat, door de
eisen, welke het Landbouwschap bij
de jongste kabinetsformatie heeft
gesteld.
ONVERDEELD
MELKGELD
Bij de behandeling der begroting
bleek, dat er een onverdeeld melk
geld was van f 111.329,15. De ver
gadering keurde het bestuursvoor
stel goed om deze in hun geheel te
verdelen over de leden, wat onge
veer f 0,90 wordt voor elke 100 kg
geleverde melk.
Op deze jaarvergadering werden
de heren J. v. Dijck, Heide en Fr.
Geurts Geijsteren, als bestuurslid
herkozen.
Aan de heer Pubben, die zich niet
meer herkiesbaar stelde, werd dank
gebracht voor het vele werk, dat
hij voor debelangen der leden heeft
gedaan.
Als nieuw bestuurslid werd bij
acclamatie gekozen de heer J. Jans
sen Vredepeel. Als lid van de Raad
van commissarissen werd herkozen
de heer A. L. Willemsen en als
nieuw lid de heer M. Emonts uit
Merselo.
DEKEN BERDENFONDS
Staande deze vergadering deed
voorzitter Asselberghs enkele mede
delingen o.a. over het Deken Berden
fonds, het priesterstudiefonds, wat
de fabriek ter gelegenheid van haar
jubileum heeft ingesteld.
Het bleek, dat er nog al enkele
fiscale moeilijkheden te overwinnen
geweest waren, maar nu was dan
de zaak belastingvrij, mits ieder lid
een betreffende verklaring tekende.
Daartoe waren formulieren aan de
leden verstrekt. Het merendeel is
goed binnen gekomen, maar er zijn
er ook nog achter. Tot heden zijn
bereidverklaringen binnen vooreen
bedrag van f 23.451,06. Als de ach
terblijvers nu opschieten is men zo
aan de gestelde f 25.000.
Verder werd meegedeeld, dat de
bezoek-actie aan de nieuwe fabriek
zeer geslaagd was. Meer dan 1100
mensen hebben de nieuwe fabriek
bezocht en in 25 excursies hebben
bestuur en directeur de mensen de
vooruitgang der fabriek getoond.
De voorzitter deed vervolgens een
beroep op de leden om eens onder
ling te bekijken of men zich niet
aan zou sluiten bij het veevoeder
bureau, dat het voeren op de stal
eens bekijken wil. Een ^twintigtal
bedrijven hebben een proef geno
men en men is over de uitkomsten
zeer tevreden. Er is wel gebleken,
dat op vele plaatsen dit voeren in de
winter, heel wat rendabeler kan
worden gemaakt.
Spreker vroeg zich trouwens af
of het geen tij l werd, dat ook de
fabriek aan een stal- en voeder
adviseur ging denken, die op andere
plaatsen al goed werk verricht.
K.I.
Over het doen en laten in de
K.I.-vereniging was men tevreden,
Een en ander bleek naar wens te
zijn verlopen, er was echter een
„maartje"...
De belastingen hebben dat doen
en laten ook eens bestudeerd en
waren van mening, dat hier inder
daad diensten werden verricht,
waarover omzetbelasting verschul
digd is.
Deze heren zijn dus met een na
vordering gekomen van ruim 7000
gulden en nu is Leiden in last.
Voorzitter Rutten stelde voor, om
het inseminatie-bedrag van f 13 op
f 14 per koe te brengen.
Aangezien 1956 haast voorbij is,
wilde hij die verhoging voor dit
jaar af doen trekken van de leden
lening, terwijl in 1957 dan voortaan
f 14 betaald zal moeten worden.
Hiermee ging men akkoord.
De heer Rutten bleek zeer tevre
den over de behaalde resultaten,
maar vond het jammer, dat door
het wegvallen der jongveekeurin
gen slechts moeilijk vergelijkings
normen te vinden waren voor de
resultaten der jongere stieren.
Men zal proberen in de toekomst
toch dergelijke „bijeenkomsten" te
houden, waardoor een beter over
zicht der resultaten verkregen zal
worden.
Hiervoor riep hij de medewerktng
in van de leden, evenals bij de
enquête over de „vrang-ziekte", die
slechts tot een beter inzicht en zo
mogelijk genezing kan leiden.
De nieuwe stierenstal blijkt maar
niet zo even te verwezenlijken te
zijn. De plannen zijn nu klaar, die
bestaan in de bouw van een nieuwe
stal in de buurt van de bestaande,
die beslist onvolwaardig is.
Maar nu zijn er moeilijkheden
met de grond, die wel gekocht en
ingeruild kan worden, doch nu werkt
de pachter niet mee en hierop
stagneert weer de hele geschiede
nis.
Spreker vond het een troosteloos
geval, maar hoopte dat desniette
min binnenkort een oplossing zou
kunnen worden gevonden.
ABORTUS-BANG-
BESTRIJDING.
Dr. Tacken, direkteur van de
Prov. Gezondheidsdienst v. dieren
in Limburg, welke evenals de beide
dierenartsen Kremer en vd. Winden
op deze vergadering aanwezig waren
gaf een uitvoerige uitleg over het
besmettelijk verwerpen bij rundvee
de zgn. abortus-bang.
Daarbij gaf hij enkele cijfers van
het Limburgse gedeelte van de
fabriek, waaruit bleek, dat in 1951-
1952 30 pet der bedrijven door deze
ziekte besmet was. Van 1952-1953
was dat 19 pet, van '53-'54 15 pet,
van '54-'55 11 pet en van '55-'56 9
pet. De schade, welke hierdoor ge
leden is, was zeer groot.
In de toekomst zal de abortus-
bang-bestrijding geregeld worden
via het reglement voor de georga
niseerde dierziektenbestrqding, dat
door de vergadering aangenomen
werd.
Het liep vlug naar middernacht,
toen voorzitter Asselberghs deze
vergadering kon sluiten. Hij ver
trouwde erop, dat in de toekomst
meerdere leden de vergadering zou
den bezoeken. (Men overwoog daar
toe een later begin-uur) en dat
komend jaar de jaarvergadering
vroeger gehouden kan worden. Hij
bracht dank aan de sprekers, o.a.
oud-deken Berden, die als geestel.
adviseur deze vergadering bezocht
en aan de heer J. Loonen uit Oos
trum, die nog een interessante
toelichting had gegeven op de
melkprijs-regeling.
BEL OP BIJ BRAND
No. 392
Waarschijnlijk heeft ook U ge
hoord en gelezen hoe voor 14 dagen
terug de Commissaris van de Ko
ningin in Gelderland een nieuw
pontveer over de Waal tussen Dru-
ten en Ochten in gebruik heeft
gesteld.
Een bericht als vele andere, maar
feitelijk hadden we de vlag in Ven
ray uit moeten steken. Want deze
in gebruik stelling heeft ook voor
Venray grote betekenis.
Want hiermede is de middenmoot
van de grote interprovinciale noord
zuid-verbinding, die straks zal zor
gen voor een regelrechte verbinding
over drie rivieren heen, van het
Peelgebied en Oss met Veenendaal
en Amersfoort officieel in gebruik
gesteld.
Zoals bekend zal, wat het Lim
burgs gedeelte van deze noord-zuid
verbinding betreft, deze weg van
Helden, via Ysselsteyn en Vredepeel
naar Oss lopen.
Het gehele Gelderse gedeelte van
deze weg, het stuk tussen de Rijn
en de Maas, is gereed, terwijl in de
moeilijkste oeververbinding die
over de Waal thans is voorzien
door het ingebruik nemen van een
ultra moderne Duitse veerpont.
De brug over de Rijn, die aan
gelegd wordt óp de pijlers van de
in 1940 verwoeste spoorbrug van
Rhenen, nadert zijn voltooing en
zal komend voorjaar geopend kun-
een worden.
Het zorgenkind blijft voorlopig
nog de verbinding over de Maas,
die nu nog onderhouden moet
worden met een oude kleine gier-
pont (bij Megen) welke eigendom
is van de Rijkswaterstaat. Er wordt
onderhandeld om ook hier óf een
brug aan te leggen óf een modere
pont in vaart te brengen.
De nieuwe weg, wordt op de
eerste plaats aangelegd ter ontslui
ting van enkele min of meer achter
gebleven gebieden: n.m. de Peel-
gebieden rondom Venray en Horst;
de Brabantse Maaskant, het Land
van Maas en Waal en de Betuwe.
Door een nauwe samenwerking
tussen de provincie Gelderland,
Utrecht en Noord-Brabant konadit
gedeelte van de noord-zuidweg in
een record tempo aangelegd wor
den.
Eerst in 1950 vestigde de burge
meester van Ochten, de heer J.
Houtkoper in een schijven aan het
provinciaal bestuur de aandacht op
de noodzaak van een dergelijke
verbinding en een jaar later kwam
een ontwerp hiervoor in openbare
discussie in de Staten van Gelder
land. Alleen de provincie Gelderland
voteerde voor deze weg ongeveer
tien miljoen gulden.
Een voorbeeld voor Limburg,
waar het Limburgse gedeelte van
deze weg ook al jaren op het pro
gramma staat, doch nog immer
niets is gebeurd.
Wie de belangstelling kent, die de
automobilisten nu al aan de dag
leggen voor de weg Venray-Merselo
Vredepeel-Rips, ondanks het feit
dat practisch alleen Venrayers die
weg kennen, zal begrijpen dat aan
het Limburgs gedeelte binnenkort
ook definitief begonnen wordt.
Erg ouderwetse mensen zullen
bedenkelijk het hoofd schudden als
ze in katholieke bladen lezen dat de
Katholieke Jeugdraad van Limburg
graag ziet dat er overal goed
georganiseerde dansscursussen op
gericht worden. Waar gaan we heen?
Toch is dit niets nieuws. De lan
delijke Katholieke Actie heeft zulke
cursussen al meer dan 10 jaren
geleden aanbevolen en voor dat
doel heeft zij de Katholieke Bond
van dansleraren „San Filipo Neri"
opgericht.
De hierbij aangesloten danslera
ren stellen zich ten doel de jonge
lui in hun lessen niet alleen de
kunst van het dansen maar ook
datgene bij te brengen, wat men in
het gezelschapsleven als een katho
lieke levensstijl kan herkennen.
Twee jaren geleden zijn we in
Venray met zulk een danscursus
gestart, en wel met 2 groepen van
ieder ongeveer 30 personen. Vorig
jaar kon men in Venray het niet
verder brengen dan 1 groep van
30 personen. En dit jaar heeft zich
tot nu toe nog niemand voor een
danscursus opgegeven, terwijl er
zich bijv. in Oostrum 80 personen
voor een danscursus opgaven.
Zouden nu ineens alle jonge
mensen van Venray behoorlijk kun
nen dansen? Je moet anders maar
eens kijken hoe ruw en onbe
schaafd het dikwijls toegaat in de
overvolle danstenten, maar veel
ouders vinden het heel gewoon dat
hun kinderen van 16 jaar (wat
door de wet verboden is) zonder
behoorlijk dansen te hebben ge
leerd daar naar toe gaan.
Jonge mensen dansen graag.
Maar dansen is al zo wat als het
niet beschaafd en mooi gebeurt.
En dat moet geleerd worden. En
geleerd worden door iemand die
door zijn voorbeeld, door zijn woord
en door de leerstof zijner lessen in
de jongelui het bewustzijn wakker
houdt van hun kindschap Gods, en
die hen omgangsvormen bijbrengt
die gedragen wordendoor de onder
linge eerbied. Grote jongens en
meisjes, die dikwijls zo lomp zijn.in
hun omgang met elkaar en in de
danstent, kunnen hier nog veel
goeds leren.
Naar wij vernemen wil het Jonge
ren-comité in Venray, het zoge
naamde „Jeugd-Forum", de orga
nisatie van deze danscursus voor
Venray op
zich nemen. En dan denkt het voor
al aan de jongelui van 16 en 17
jaar die graag willen dansen en
hier de gelegenheid krijgen om te
leren hoe het hoort en hoe het
kan, als zij na zo'n cursus in een
openbare dansgelegenheid komen.
Vóór de cursus start zal er eerst
een avond gegeven worden voorde
ouders en de jeugd van Venray
met uitleg en demonstratie.
En er zal een comité gevormd
worden uit ouders en jongemensen,
dat verantwoordelijk is voor het
goede verloop van de cursus. De
ouders kunnen dus met een gerust
hart hun kinderen daar naar toe
laten gaan.
De cursus bestaat uit 18 a 20
lessen, de laatste les geldt als feest
avond voor ouders en cursisten. Het
kan nodig en gewenst zijn de lessen
te verdelen over 2 seizoenen, zodat
de danslessen niet elke week maar
om de veertien dagen plaats vinden.
Maar de cursisten verplichten zich
de hele cursus af te maken, want
de cursus bestaat uit 18 of 20 lessen.
Overeenkomstig een met de in
Limburg bq de katholieke bond
aangesloten dansleraren getroffen
regeling, zullen de cursuskosten f 1
per deelnemer (ster) per les be
dragen bij een deelname van 15
paren. Bij het begin van de cursus
zal een gedeelte van het lesgeld
betaald moeten worden.
Het zal nog nader bekend ge
maakt worden wanneer de avond
is voor de ouders en de jeugd van
Venray met uitleg en demonstratie.
van 5 november 1910
Aanbesteed werd te Oostrum
het bouwen van een stoomleder-
fabriek en direkteurswoning voor
rekening van de heer Ant. Poels.
Groenendaal en Martens Venray,
mochten het doen voor f 13.850.
Pater Gelacius J. Wismans
O.F.M., leraar te Megen, werd be
stemd voor de Missie van Zuid-
Chansi.
In de vishandel W. van Wel,
waren verkrijgbaar haringen a 4
cent per stuk, engelse gerookte
bokking a 4 en 5 cent.
De heer P.J. van Mil vestigde
zich in de Eindstraat als Mr. Kleer
maker.
van 6 november 1909
Trans Cedron te Oostrum werd
verrijkt met een prachtige piëta,
Maria met Christus.
van 7 november 1908
J. V. wijdde een artikel aan
de bekende Venrayse Pater Peeters
M.S.C.
De R. K. Volkenbond, richtte
een toneelklub op.
Uit het moederhuis te Gent,
arriveerde een tiental zusters van
Liefde, die de.te bewonen gedeelten
van het St Annagesticht betrokken.
De klerk der P.T.T. H.J.C.
Jaspers werd verplaatst naar A'dam.
Een pleidooi werd gehouden
tot oprichting van een patronaat
in Venray.
van 12 november 1910
De liefdadigheidspredikatie
voor de Sint Vincentiusvereniging
bracht f 98,56 op.
De zaal van de heer M. Arts
te Merselo, ging plechtig geopend
worden.
van 10 november 1906
Wegens het voorkomen van
hondsdolheid moesten de honden in
deze gemeente gedurende vier
maanden gemuilkorfd zijn, indien
zij zich in het openbaar buiten be
vonden.
Te Oirlo werd bij een koe van
L. J. miltvuur geconstateerd. Het
dier werd afgemaakt en verbrand.
Pater Aegidius Versluys o.f.m,, oud-kapelaan van het Rektoraat van
O.L. Vrouw van Zeven Smarten te Venray, zal in de toekomst enige
artikelen schrijven in ons blad „Peel en Maas" over: „De Venrayse
emigranten in Australië."
Tussen Perth en Melbourne, 1810—1956
Na een lange, koele zeereis met
echt Hollands* weer, dat ons na de
evenaar scheen ingehaald te hebben
en ons niet wilde loslaten, kwamen
wij te Perth, de eerste haven van
Australië binnen. Het was in dat
zon-verbrande west-Australië pre
cies de Hollandse 1956. Het regende
dat het goot, donkere wolkenmas
sa's dreven over.
De berichten over Australië en
bijzonder over west-Australië d.i.
Perth, waren ongunstiger naarmate
wij de kust naderden. Er kwam
een hele boot met ambtenaren bij
ons, die sommige mensen, welke
daar van de boot wilde gaan, met
hun sombere berichten de zenuwen
op het lijf joegen. Een niet-katholiek,
maar zeer keurig gezin, kwam bij
mij aanhuilen: „Wat moeten wij
doen Aan de wal roepen onze
kennissen: kom maar, we hebben
een huis voor jullie, en hier aan
boord adviseren de ambtenaren
vaar door, want er heerst werke
loosheid in west-Australië".
Ik had deze mensen leren kennen
als degelijke harde werkers en heb
ze uiteindelijk gezegd: „Hak de
knoop door, want die mensen daar
beneden weten het beter dan wij."
Ze zijn gegaan en ik heb ze later
een telegram gestuurd met mogelijk
werk er in. U begrijpt, dat de
stemming er niet prettig op werd.
Zo sta je daar aan de reling te
kijken of je geen bekende ziet- Piet
Beerkens, die vroeger in de Grote
straat woonde, zou mij komen
halen, maar ik zie nog niemand.
Er wordt opeens geroepen: „Pater,
komt U van Venray?" „Ja" ant
woord ik. „O, ik ben Wim Cremers,"
roept een man in een leren motor-
jas, „van het Groenewoldsepad"
Ik herinner me opeens dat ik op
een communiefeest geweest ben
van een zijn 'kleinkinderen, waar
ook een cadeau was van opa uit
Austalië, nl. een fiets voor de kleine
jongen. Dit moet dan die opa zijn.
Nu was er contact en we hebben
elkaar over de reling toe staan
roepen. Hij woonde 100 meter van
Piet Beerkens vandaan, dus als die
niet kwam, zou hij wel zorgen mij
daar te krijgen.
Ik ging dus alles klaar maken
om weg te komen. Ondertussen was
Piet Beerkens met zijn vrouw en
kinderen ook gekomen. Zij namen
mij mee naar hun huis.
Dat woord huis houdt veel in,
niet omdat het zo'n mooi huis was,
maar veel meer, omdat deze men
sen hun eigen woning met eigen
handen gebouwd hadden. Wat trots:
een eigen stukje grond, waarop
iets staat, dat je van je eigen kunt
noemen.
Deze mensen waren echte
pioniers. We hebben er een heer
lijke en gezellige avond gehad met
koffie, slagroom en bier en natuur
lijk ook Australische cake, zelf
gebakken.
Iedere emigrant is nog lang geen
goede, maar dit zijn prima emigran
ten. Volgend jaar staat het defini
tieve eigen huis, de fundamenten
lager er aJ. Zulke mensenslagen en
willen voor geen geld meer weg.
Zo hebben wij die avond interes
sant en gezellig bij elkaar gezeten.
Tegen elf uur bracht Jan Beerkens,
een broer van Piet, die enige tijd
uit Nieuw-Zeeland over was, ons
met de auto naar Wim Cremers,
een dikke vriend van zijn eigen
pastoor en van velen uit de omge
ving. Op het ogenblik heeft hij 3
kerken in aanbouw en de pastoors
zijn enthousiast over deze ijverige
met bezieling werkende man. Hij
zegt: „in Venray was ik maar ge
woon metselaar en hier ben ik
aannemer en kerkenbouwer." Nu
zit hij er helemaal tussen.
Vlak tegenover zijn huisje was
hij een kerkje aan het metselen,
waar de pastoor en de daar wonen
de Hollanders mij direct wilden
neerzetten en daar houden. Maar
de volgende dag ben ik maar weer
netjes op de boot gestapt en door
gevaren.
Ik had die nacht geslapen op een
kermisbed in de keuken. Het huis
stond er pas voor een klein ge
deelte. Zij hoopten het spoedig
helemaal te kunnen afbouwen en
dan zou het een werkelijk goed en
confortabel huis zijn.
Beerkens en Cremers zijn de
volgende dag met mij mee gegaan
naar de kerk en vonden het fijn
weer eens een ouderwetse Hol
landse mis, zoals zij het noemen,
gehad te hebben. De pastoor diende
mij en na het ontbijt kwam hij met
de kapelaan op bezoek bij de familie
Cremers. Na die tijd zijn we nog
koffie gaan drinken bij Beerkens,
waarna wij allemaal met de auto
naar de boot gegaan zijn. We
maakten hierbij een flinke omweg
om zoveel mogelijk ook van het
schone Perth te zien, met zijn
prachtige universiteit en Swan
River.
Bij de boot aangekomen ont
moetten wij nog andere kennissen
en op een gegeven ogenblik zaten
we met een groep van 15 mensen
bij elkaar. Het was jammer, dat
Th. Voesten en J. Hoedemakers ons
misgelopen waren. Zij zouden ook
met ons meegegaan zijn, maar
waren op het eigenlijke ogenblik
nergens te vinden. Nu konden zij
toch nog even met hen spreken.
Het is weer fijn om met oude ken
nissen te praten.
Pater Aegidius Versluys o.f.m.
1. Dunkley Ave
Firle S.A. Australië.
Een zestal jaren behoort de z.g.
Zelfkant, het ter grenscorrectie aan
Nederland toegewezen gebied, min
of meer tot onze nationale eenheid.
Het zou dit volkomen kunnen zijn
geweest als niet steeds de mogelijk
heid van „repatrieering" was han
gende gebleven, waarvan men van
Duitse zijde dankbaar gebruik heeft
gemaakt tot in de laatste weken
toe, om de bevolking aan te sporen
zich niet door Nederland geestelijk
te laten annexeren.
De bevolking van de Zelfkant is
door de Limburgers geen ogenblik
als Duits, in de zin van Pruisisch,
beschouwd. Vóór zijn onderhorig
heid aan de staat Duitsland, zoals
wij die nu kenden, heeft de streek
tot het hertogdom Gullik behoort,
evenals verschillende midden-Lim
burgse gemeenten. Naar volksaard
en taal kan men het omstreden ge
bied tot de Sittartse sfeer rekenen.
Tegenstellingen als tussen Elzas
en Frankrijk of zelfs tussen Eupen
en België waren niet aanwezig.
De volkstaal, het dialect, de ver
standige leiding van een Zuid-Oost-
Limburger deden de Zelfkanters
zich spoedig thuis gevoelen in ons
Limburgse gewest. Natuurlijk was
dit niet iedereen naar de zin. Hoe
wel het door-en-door katholieke
Rijnland dat in dit geval geogra
fisch toch volkomen Maasland
heten mag het Hitier regime
niet zo erg sympathiek vond, leef
den toch ook hier, vooral onder de
jongere generatie, mensen, die de
korte dagen van maximale militaire
glorie van het Reich naar het hoofd
was geslagen en die over de grens
correcties bleven wrokken.
De nog steeds infiltrerende Duit
se propaganda vindt bij deze willig
gehoor. We geloven niet, dat hun
aantal groot is. Velen weten echter
niet waar ze aan toe zijn. Keert
het gebied nog eens naar moeder
Germania terug? De vraag bepaalt
tenminste de uiting van gevoelens.
Limburg heeft voor wat men
wel noemt de grenscorrecties niet
erg druk gemaakt. Als vergoeding
van oorlogsschade vpnd men ze te
onbelangrijk, doch men had oog
voor de grote verkeersverbetering,
die hierdoor tussen de oude mijn
streek en het jongste kolenrevier
bij Vlodrop mogelijk werden.
Enige vergroting van de Neder
landse kolenreserve was eveneens
welkom. Tegen de mede over te
nemen bevolking kon men niets
hebben, want deze vormde al sedert
eeuwen een eenheid met onze eigen
mensen. Ze moeten zich hier ook
wel thuis gevoelen, al blijven ze
bedachtzaam om dit te uiten.
Tussen België en Duitsland waren
ook grenscorrecties toegepast, die
nu ongedaan worden gemaakt. Dit
heeft aan beide zijden van onze
grens hoop verwekt, die echter
ongegrond is.
Het „annexeren" van de Zelfkant
heeft hier nooit enthousiasme ver
wekt, doch nu een zekere mate van
eenheid werd verkregen, verzet zich
(Vervolg zie achterpagina)