Een Venrayse kerkenbonwer in west-Australië Jaarvergadering Zuivelfabriek,,Venray Noord-Zuid verbinding gedeeltelijk klaar DANSEN De zelfkant is er niet slechter op geworden WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN Wanneer volgt Limburg? Uit„Peelen Maas" Acties tot herwinnen van dit gebied Zaterdag 3 November 1956 No 44 ZEVEN EN ZEVENTIGSTE JAARGANG f ONDERVINDT PEEL EN MAAS CONFECTIE VAI DRUK EN UITGAVE FIRMA VAN DEN MUNCKHOF ADVERTENTIE-PRIJS: 8 ct. per m.m. ABONNEMENTS- PRIJS PER KWARTAAL I 1.35 BUITEN VENRAY I 1.45 In de jaarvergadering van de coöp. zuivelfabriek „Venray" hield de directeur nog een algemene be schouwing over de melkprijs. Hij vertelde daarin, dat geduren de 1955 de afzet van zuivel- en melkprodukten zonder veel moeite heeft plaats gevonden. Toch kan er niet van een guns tig zuivel jaar gesproken worden, omdat de kostenstijging, die van de geldelijke opbrengst overtrof, als gevolg van de hogere lonen, welke allerwege moeten worden betaald. Tot november vorig jaar was als garantieloon vastgesteld 22 ct per kg melk bij 3.7 pet vet. Met de prestatieprijs er bij ont vingen de aangesloten leden tot die datum 23.7 ct per kg melk met 3.7 pet vet. Hiervan isl.l ct uitbetaald door de Prov. Voedselcommissaris. Na 1 november 1955 is de garantie prijs verhoogd tot 23 ct per kg melk, maar hoeveel hier nog bij zal komen, op grond van de pres tatie, moet nog worden afgewacht, ook al in verband met de politiek van het nieuwe kabinet. ZUIVELFONDS. Sinds dien datum worden ook op een andere manier de heffingen ten bate van het zuivelfonds geïnd. Die moeten nu rechtstreeks vanfde boeren komen en iedere 14 dagen vindt men dan ook 5 ct voor elke 100 kg. geleverde melk ingehouden. Ook de terugbetalingen gebeuren rechtstreeks en sindsdien zijn dan ook al f 56.000 rechtstreeks aan de boeren uitbetaald. Dat heeft o.a. tot gevolg, dat het onverdeeld melkgeld op de balans der fabriek in de toekomst heel wat kleiner zal worden, omdat tot heden onder die post de laatste nog niet betaalde restituties van het zuivelfonds stonden. Voor 1955 was dat bijv. f 81.500. In een uitvoerig betoog ging spr. in op het verschil tussen de prijzen van de consumptiemelk en de in- dustriemelk, welke door verschil lende heffingen en toeslagen ech ter zodanig verrekend wordt, dat het voordelig verschil tussen de prijs van consumptie- en industrie- melk ten goede komt aan alle door de leden geleverde melk. AFZET ZUIVEL- PRODUKTEN. De afzet van zuivelprodukten bleek vorig jaar slecht gelopen te zijn. De landen, waarheen geëxpor teerd wordt, gaan zichzelf ook al langer hoe meer op de zuivelpro duktie toeleggen, waardoor onze kansen kleiner worden. Dat brengt lagere prijzen met zich en dat terwijl de produktie- kosten, die voor 40 pet uit ar beidslonen bestaan, blijven stijgen. De landbouw is thans praktisch overal ter wereld in een krisis ge wikkeld. De produktiviteit in de landbouw kan niet zo vlug stijgen, waardoor de verhoogde lonen voor de landbouw te zwaar drukken. Wat de toekomst brengen zal is moeilijk te zeggen, temeer, waar de hele landbouwpolitiek op dit mo ment op de helling staat, door de eisen, welke het Landbouwschap bij de jongste kabinetsformatie heeft gesteld. ONVERDEELD MELKGELD Bij de behandeling der begroting bleek, dat er een onverdeeld melk geld was van f 111.329,15. De ver gadering keurde het bestuursvoor stel goed om deze in hun geheel te verdelen over de leden, wat onge veer f 0,90 wordt voor elke 100 kg geleverde melk. Op deze jaarvergadering werden de heren J. v. Dijck, Heide en Fr. Geurts Geijsteren, als bestuurslid herkozen. Aan de heer Pubben, die zich niet meer herkiesbaar stelde, werd dank gebracht voor het vele werk, dat hij voor debelangen der leden heeft gedaan. Als nieuw bestuurslid werd bij acclamatie gekozen de heer J. Jans sen Vredepeel. Als lid van de Raad van commissarissen werd herkozen de heer A. L. Willemsen en als nieuw lid de heer M. Emonts uit Merselo. DEKEN BERDENFONDS Staande deze vergadering deed voorzitter Asselberghs enkele mede delingen o.a. over het Deken Berden fonds, het priesterstudiefonds, wat de fabriek ter gelegenheid van haar jubileum heeft ingesteld. Het bleek, dat er nog al enkele fiscale moeilijkheden te overwinnen geweest waren, maar nu was dan de zaak belastingvrij, mits ieder lid een betreffende verklaring tekende. Daartoe waren formulieren aan de leden verstrekt. Het merendeel is goed binnen gekomen, maar er zijn er ook nog achter. Tot heden zijn bereidverklaringen binnen vooreen bedrag van f 23.451,06. Als de ach terblijvers nu opschieten is men zo aan de gestelde f 25.000. Verder werd meegedeeld, dat de bezoek-actie aan de nieuwe fabriek zeer geslaagd was. Meer dan 1100 mensen hebben de nieuwe fabriek bezocht en in 25 excursies hebben bestuur en directeur de mensen de vooruitgang der fabriek getoond. De voorzitter deed vervolgens een beroep op de leden om eens onder ling te bekijken of men zich niet aan zou sluiten bij het veevoeder bureau, dat het voeren op de stal eens bekijken wil. Een ^twintigtal bedrijven hebben een proef geno men en men is over de uitkomsten zeer tevreden. Er is wel gebleken, dat op vele plaatsen dit voeren in de winter, heel wat rendabeler kan worden gemaakt. Spreker vroeg zich trouwens af of het geen tij l werd, dat ook de fabriek aan een stal- en voeder adviseur ging denken, die op andere plaatsen al goed werk verricht. K.I. Over het doen en laten in de K.I.-vereniging was men tevreden, Een en ander bleek naar wens te zijn verlopen, er was echter een „maartje"... De belastingen hebben dat doen en laten ook eens bestudeerd en waren van mening, dat hier inder daad diensten werden verricht, waarover omzetbelasting verschul digd is. Deze heren zijn dus met een na vordering gekomen van ruim 7000 gulden en nu is Leiden in last. Voorzitter Rutten stelde voor, om het inseminatie-bedrag van f 13 op f 14 per koe te brengen. Aangezien 1956 haast voorbij is, wilde hij die verhoging voor dit jaar af doen trekken van de leden lening, terwijl in 1957 dan voortaan f 14 betaald zal moeten worden. Hiermee ging men akkoord. De heer Rutten bleek zeer tevre den over de behaalde resultaten, maar vond het jammer, dat door het wegvallen der jongveekeurin gen slechts moeilijk vergelijkings normen te vinden waren voor de resultaten der jongere stieren. Men zal proberen in de toekomst toch dergelijke „bijeenkomsten" te houden, waardoor een beter over zicht der resultaten verkregen zal worden. Hiervoor riep hij de medewerktng in van de leden, evenals bij de enquête over de „vrang-ziekte", die slechts tot een beter inzicht en zo mogelijk genezing kan leiden. De nieuwe stierenstal blijkt maar niet zo even te verwezenlijken te zijn. De plannen zijn nu klaar, die bestaan in de bouw van een nieuwe stal in de buurt van de bestaande, die beslist onvolwaardig is. Maar nu zijn er moeilijkheden met de grond, die wel gekocht en ingeruild kan worden, doch nu werkt de pachter niet mee en hierop stagneert weer de hele geschiede nis. Spreker vond het een troosteloos geval, maar hoopte dat desniette min binnenkort een oplossing zou kunnen worden gevonden. ABORTUS-BANG- BESTRIJDING. Dr. Tacken, direkteur van de Prov. Gezondheidsdienst v. dieren in Limburg, welke evenals de beide dierenartsen Kremer en vd. Winden op deze vergadering aanwezig waren gaf een uitvoerige uitleg over het besmettelijk verwerpen bij rundvee de zgn. abortus-bang. Daarbij gaf hij enkele cijfers van het Limburgse gedeelte van de fabriek, waaruit bleek, dat in 1951- 1952 30 pet der bedrijven door deze ziekte besmet was. Van 1952-1953 was dat 19 pet, van '53-'54 15 pet, van '54-'55 11 pet en van '55-'56 9 pet. De schade, welke hierdoor ge leden is, was zeer groot. In de toekomst zal de abortus- bang-bestrijding geregeld worden via het reglement voor de georga niseerde dierziektenbestrqding, dat door de vergadering aangenomen werd. Het liep vlug naar middernacht, toen voorzitter Asselberghs deze vergadering kon sluiten. Hij ver trouwde erop, dat in de toekomst meerdere leden de vergadering zou den bezoeken. (Men overwoog daar toe een later begin-uur) en dat komend jaar de jaarvergadering vroeger gehouden kan worden. Hij bracht dank aan de sprekers, o.a. oud-deken Berden, die als geestel. adviseur deze vergadering bezocht en aan de heer J. Loonen uit Oos trum, die nog een interessante toelichting had gegeven op de melkprijs-regeling. BEL OP BIJ BRAND No. 392 Waarschijnlijk heeft ook U ge hoord en gelezen hoe voor 14 dagen terug de Commissaris van de Ko ningin in Gelderland een nieuw pontveer over de Waal tussen Dru- ten en Ochten in gebruik heeft gesteld. Een bericht als vele andere, maar feitelijk hadden we de vlag in Ven ray uit moeten steken. Want deze in gebruik stelling heeft ook voor Venray grote betekenis. Want hiermede is de middenmoot van de grote interprovinciale noord zuid-verbinding, die straks zal zor gen voor een regelrechte verbinding over drie rivieren heen, van het Peelgebied en Oss met Veenendaal en Amersfoort officieel in gebruik gesteld. Zoals bekend zal, wat het Lim burgs gedeelte van deze noord-zuid verbinding betreft, deze weg van Helden, via Ysselsteyn en Vredepeel naar Oss lopen. Het gehele Gelderse gedeelte van deze weg, het stuk tussen de Rijn en de Maas, is gereed, terwijl in de moeilijkste oeververbinding die over de Waal thans is voorzien door het ingebruik nemen van een ultra moderne Duitse veerpont. De brug over de Rijn, die aan gelegd wordt óp de pijlers van de in 1940 verwoeste spoorbrug van Rhenen, nadert zijn voltooing en zal komend voorjaar geopend kun- een worden. Het zorgenkind blijft voorlopig nog de verbinding over de Maas, die nu nog onderhouden moet worden met een oude kleine gier- pont (bij Megen) welke eigendom is van de Rijkswaterstaat. Er wordt onderhandeld om ook hier óf een brug aan te leggen óf een modere pont in vaart te brengen. De nieuwe weg, wordt op de eerste plaats aangelegd ter ontslui ting van enkele min of meer achter gebleven gebieden: n.m. de Peel- gebieden rondom Venray en Horst; de Brabantse Maaskant, het Land van Maas en Waal en de Betuwe. Door een nauwe samenwerking tussen de provincie Gelderland, Utrecht en Noord-Brabant konadit gedeelte van de noord-zuidweg in een record tempo aangelegd wor den. Eerst in 1950 vestigde de burge meester van Ochten, de heer J. Houtkoper in een schijven aan het provinciaal bestuur de aandacht op de noodzaak van een dergelijke verbinding en een jaar later kwam een ontwerp hiervoor in openbare discussie in de Staten van Gelder land. Alleen de provincie Gelderland voteerde voor deze weg ongeveer tien miljoen gulden. Een voorbeeld voor Limburg, waar het Limburgse gedeelte van deze weg ook al jaren op het pro gramma staat, doch nog immer niets is gebeurd. Wie de belangstelling kent, die de automobilisten nu al aan de dag leggen voor de weg Venray-Merselo Vredepeel-Rips, ondanks het feit dat practisch alleen Venrayers die weg kennen, zal begrijpen dat aan het Limburgs gedeelte binnenkort ook definitief begonnen wordt. Erg ouderwetse mensen zullen bedenkelijk het hoofd schudden als ze in katholieke bladen lezen dat de Katholieke Jeugdraad van Limburg graag ziet dat er overal goed georganiseerde dansscursussen op gericht worden. Waar gaan we heen? Toch is dit niets nieuws. De lan delijke Katholieke Actie heeft zulke cursussen al meer dan 10 jaren geleden aanbevolen en voor dat doel heeft zij de Katholieke Bond van dansleraren „San Filipo Neri" opgericht. De hierbij aangesloten danslera ren stellen zich ten doel de jonge lui in hun lessen niet alleen de kunst van het dansen maar ook datgene bij te brengen, wat men in het gezelschapsleven als een katho lieke levensstijl kan herkennen. Twee jaren geleden zijn we in Venray met zulk een danscursus gestart, en wel met 2 groepen van ieder ongeveer 30 personen. Vorig jaar kon men in Venray het niet verder brengen dan 1 groep van 30 personen. En dit jaar heeft zich tot nu toe nog niemand voor een danscursus opgegeven, terwijl er zich bijv. in Oostrum 80 personen voor een danscursus opgaven. Zouden nu ineens alle jonge mensen van Venray behoorlijk kun nen dansen? Je moet anders maar eens kijken hoe ruw en onbe schaafd het dikwijls toegaat in de overvolle danstenten, maar veel ouders vinden het heel gewoon dat hun kinderen van 16 jaar (wat door de wet verboden is) zonder behoorlijk dansen te hebben ge leerd daar naar toe gaan. Jonge mensen dansen graag. Maar dansen is al zo wat als het niet beschaafd en mooi gebeurt. En dat moet geleerd worden. En geleerd worden door iemand die door zijn voorbeeld, door zijn woord en door de leerstof zijner lessen in de jongelui het bewustzijn wakker houdt van hun kindschap Gods, en die hen omgangsvormen bijbrengt die gedragen wordendoor de onder linge eerbied. Grote jongens en meisjes, die dikwijls zo lomp zijn.in hun omgang met elkaar en in de danstent, kunnen hier nog veel goeds leren. Naar wij vernemen wil het Jonge ren-comité in Venray, het zoge naamde „Jeugd-Forum", de orga nisatie van deze danscursus voor Venray op zich nemen. En dan denkt het voor al aan de jongelui van 16 en 17 jaar die graag willen dansen en hier de gelegenheid krijgen om te leren hoe het hoort en hoe het kan, als zij na zo'n cursus in een openbare dansgelegenheid komen. Vóór de cursus start zal er eerst een avond gegeven worden voorde ouders en de jeugd van Venray met uitleg en demonstratie. En er zal een comité gevormd worden uit ouders en jongemensen, dat verantwoordelijk is voor het goede verloop van de cursus. De ouders kunnen dus met een gerust hart hun kinderen daar naar toe laten gaan. De cursus bestaat uit 18 a 20 lessen, de laatste les geldt als feest avond voor ouders en cursisten. Het kan nodig en gewenst zijn de lessen te verdelen over 2 seizoenen, zodat de danslessen niet elke week maar om de veertien dagen plaats vinden. Maar de cursisten verplichten zich de hele cursus af te maken, want de cursus bestaat uit 18 of 20 lessen. Overeenkomstig een met de in Limburg bq de katholieke bond aangesloten dansleraren getroffen regeling, zullen de cursuskosten f 1 per deelnemer (ster) per les be dragen bij een deelname van 15 paren. Bij het begin van de cursus zal een gedeelte van het lesgeld betaald moeten worden. Het zal nog nader bekend ge maakt worden wanneer de avond is voor de ouders en de jeugd van Venray met uitleg en demonstratie. van 5 november 1910 Aanbesteed werd te Oostrum het bouwen van een stoomleder- fabriek en direkteurswoning voor rekening van de heer Ant. Poels. Groenendaal en Martens Venray, mochten het doen voor f 13.850. Pater Gelacius J. Wismans O.F.M., leraar te Megen, werd be stemd voor de Missie van Zuid- Chansi. In de vishandel W. van Wel, waren verkrijgbaar haringen a 4 cent per stuk, engelse gerookte bokking a 4 en 5 cent. De heer P.J. van Mil vestigde zich in de Eindstraat als Mr. Kleer maker. van 6 november 1909 Trans Cedron te Oostrum werd verrijkt met een prachtige piëta, Maria met Christus. van 7 november 1908 J. V. wijdde een artikel aan de bekende Venrayse Pater Peeters M.S.C. De R. K. Volkenbond, richtte een toneelklub op. Uit het moederhuis te Gent, arriveerde een tiental zusters van Liefde, die de.te bewonen gedeelten van het St Annagesticht betrokken. De klerk der P.T.T. H.J.C. Jaspers werd verplaatst naar A'dam. Een pleidooi werd gehouden tot oprichting van een patronaat in Venray. van 12 november 1910 De liefdadigheidspredikatie voor de Sint Vincentiusvereniging bracht f 98,56 op. De zaal van de heer M. Arts te Merselo, ging plechtig geopend worden. van 10 november 1906 Wegens het voorkomen van hondsdolheid moesten de honden in deze gemeente gedurende vier maanden gemuilkorfd zijn, indien zij zich in het openbaar buiten be vonden. Te Oirlo werd bij een koe van L. J. miltvuur geconstateerd. Het dier werd afgemaakt en verbrand. Pater Aegidius Versluys o.f.m,, oud-kapelaan van het Rektoraat van O.L. Vrouw van Zeven Smarten te Venray, zal in de toekomst enige artikelen schrijven in ons blad „Peel en Maas" over: „De Venrayse emigranten in Australië." Tussen Perth en Melbourne, 1810—1956 Na een lange, koele zeereis met echt Hollands* weer, dat ons na de evenaar scheen ingehaald te hebben en ons niet wilde loslaten, kwamen wij te Perth, de eerste haven van Australië binnen. Het was in dat zon-verbrande west-Australië pre cies de Hollandse 1956. Het regende dat het goot, donkere wolkenmas sa's dreven over. De berichten over Australië en bijzonder over west-Australië d.i. Perth, waren ongunstiger naarmate wij de kust naderden. Er kwam een hele boot met ambtenaren bij ons, die sommige mensen, welke daar van de boot wilde gaan, met hun sombere berichten de zenuwen op het lijf joegen. Een niet-katholiek, maar zeer keurig gezin, kwam bij mij aanhuilen: „Wat moeten wij doen Aan de wal roepen onze kennissen: kom maar, we hebben een huis voor jullie, en hier aan boord adviseren de ambtenaren vaar door, want er heerst werke loosheid in west-Australië". Ik had deze mensen leren kennen als degelijke harde werkers en heb ze uiteindelijk gezegd: „Hak de knoop door, want die mensen daar beneden weten het beter dan wij." Ze zijn gegaan en ik heb ze later een telegram gestuurd met mogelijk werk er in. U begrijpt, dat de stemming er niet prettig op werd. Zo sta je daar aan de reling te kijken of je geen bekende ziet- Piet Beerkens, die vroeger in de Grote straat woonde, zou mij komen halen, maar ik zie nog niemand. Er wordt opeens geroepen: „Pater, komt U van Venray?" „Ja" ant woord ik. „O, ik ben Wim Cremers," roept een man in een leren motor- jas, „van het Groenewoldsepad" Ik herinner me opeens dat ik op een communiefeest geweest ben van een zijn 'kleinkinderen, waar ook een cadeau was van opa uit Austalië, nl. een fiets voor de kleine jongen. Dit moet dan die opa zijn. Nu was er contact en we hebben elkaar over de reling toe staan roepen. Hij woonde 100 meter van Piet Beerkens vandaan, dus als die niet kwam, zou hij wel zorgen mij daar te krijgen. Ik ging dus alles klaar maken om weg te komen. Ondertussen was Piet Beerkens met zijn vrouw en kinderen ook gekomen. Zij namen mij mee naar hun huis. Dat woord huis houdt veel in, niet omdat het zo'n mooi huis was, maar veel meer, omdat deze men sen hun eigen woning met eigen handen gebouwd hadden. Wat trots: een eigen stukje grond, waarop iets staat, dat je van je eigen kunt noemen. Deze mensen waren echte pioniers. We hebben er een heer lijke en gezellige avond gehad met koffie, slagroom en bier en natuur lijk ook Australische cake, zelf gebakken. Iedere emigrant is nog lang geen goede, maar dit zijn prima emigran ten. Volgend jaar staat het defini tieve eigen huis, de fundamenten lager er aJ. Zulke mensenslagen en willen voor geen geld meer weg. Zo hebben wij die avond interes sant en gezellig bij elkaar gezeten. Tegen elf uur bracht Jan Beerkens, een broer van Piet, die enige tijd uit Nieuw-Zeeland over was, ons met de auto naar Wim Cremers, een dikke vriend van zijn eigen pastoor en van velen uit de omge ving. Op het ogenblik heeft hij 3 kerken in aanbouw en de pastoors zijn enthousiast over deze ijverige met bezieling werkende man. Hij zegt: „in Venray was ik maar ge woon metselaar en hier ben ik aannemer en kerkenbouwer." Nu zit hij er helemaal tussen. Vlak tegenover zijn huisje was hij een kerkje aan het metselen, waar de pastoor en de daar wonen de Hollanders mij direct wilden neerzetten en daar houden. Maar de volgende dag ben ik maar weer netjes op de boot gestapt en door gevaren. Ik had die nacht geslapen op een kermisbed in de keuken. Het huis stond er pas voor een klein ge deelte. Zij hoopten het spoedig helemaal te kunnen afbouwen en dan zou het een werkelijk goed en confortabel huis zijn. Beerkens en Cremers zijn de volgende dag met mij mee gegaan naar de kerk en vonden het fijn weer eens een ouderwetse Hol landse mis, zoals zij het noemen, gehad te hebben. De pastoor diende mij en na het ontbijt kwam hij met de kapelaan op bezoek bij de familie Cremers. Na die tijd zijn we nog koffie gaan drinken bij Beerkens, waarna wij allemaal met de auto naar de boot gegaan zijn. We maakten hierbij een flinke omweg om zoveel mogelijk ook van het schone Perth te zien, met zijn prachtige universiteit en Swan River. Bij de boot aangekomen ont moetten wij nog andere kennissen en op een gegeven ogenblik zaten we met een groep van 15 mensen bij elkaar. Het was jammer, dat Th. Voesten en J. Hoedemakers ons misgelopen waren. Zij zouden ook met ons meegegaan zijn, maar waren op het eigenlijke ogenblik nergens te vinden. Nu konden zij toch nog even met hen spreken. Het is weer fijn om met oude ken nissen te praten. Pater Aegidius Versluys o.f.m. 1. Dunkley Ave Firle S.A. Australië. Een zestal jaren behoort de z.g. Zelfkant, het ter grenscorrectie aan Nederland toegewezen gebied, min of meer tot onze nationale eenheid. Het zou dit volkomen kunnen zijn geweest als niet steeds de mogelijk heid van „repatrieering" was han gende gebleven, waarvan men van Duitse zijde dankbaar gebruik heeft gemaakt tot in de laatste weken toe, om de bevolking aan te sporen zich niet door Nederland geestelijk te laten annexeren. De bevolking van de Zelfkant is door de Limburgers geen ogenblik als Duits, in de zin van Pruisisch, beschouwd. Vóór zijn onderhorig heid aan de staat Duitsland, zoals wij die nu kenden, heeft de streek tot het hertogdom Gullik behoort, evenals verschillende midden-Lim burgse gemeenten. Naar volksaard en taal kan men het omstreden ge bied tot de Sittartse sfeer rekenen. Tegenstellingen als tussen Elzas en Frankrijk of zelfs tussen Eupen en België waren niet aanwezig. De volkstaal, het dialect, de ver standige leiding van een Zuid-Oost- Limburger deden de Zelfkanters zich spoedig thuis gevoelen in ons Limburgse gewest. Natuurlijk was dit niet iedereen naar de zin. Hoe wel het door-en-door katholieke Rijnland dat in dit geval geogra fisch toch volkomen Maasland heten mag het Hitier regime niet zo erg sympathiek vond, leef den toch ook hier, vooral onder de jongere generatie, mensen, die de korte dagen van maximale militaire glorie van het Reich naar het hoofd was geslagen en die over de grens correcties bleven wrokken. De nog steeds infiltrerende Duit se propaganda vindt bij deze willig gehoor. We geloven niet, dat hun aantal groot is. Velen weten echter niet waar ze aan toe zijn. Keert het gebied nog eens naar moeder Germania terug? De vraag bepaalt tenminste de uiting van gevoelens. Limburg heeft voor wat men wel noemt de grenscorrecties niet erg druk gemaakt. Als vergoeding van oorlogsschade vpnd men ze te onbelangrijk, doch men had oog voor de grote verkeersverbetering, die hierdoor tussen de oude mijn streek en het jongste kolenrevier bij Vlodrop mogelijk werden. Enige vergroting van de Neder landse kolenreserve was eveneens welkom. Tegen de mede over te nemen bevolking kon men niets hebben, want deze vormde al sedert eeuwen een eenheid met onze eigen mensen. Ze moeten zich hier ook wel thuis gevoelen, al blijven ze bedachtzaam om dit te uiten. Tussen België en Duitsland waren ook grenscorrecties toegepast, die nu ongedaan worden gemaakt. Dit heeft aan beide zijden van onze grens hoop verwekt, die echter ongegrond is. Het „annexeren" van de Zelfkant heeft hier nooit enthousiasme ver wekt, doch nu een zekere mate van eenheid werd verkregen, verzet zich (Vervolg zie achterpagina)

Peel en Maas | 1956 | | pagina 1