Voor de Politierechter
Kapitein van Köpenick
Ée"
.fee5®'
Men moet als men voor de
Politierechter verschijnt van Ne
derlandse bloede zijn. Niet, dat dan
de procedure zo prettig is, maar
toch stuk ken prettiger dan wanneer
men een Duitser is.
Want dan komen zo licht de
jaren 19401945 weer naar boven
zweven en wordt zo graag de ge
legenheid aangegrepen om nog'
eens even een stoot in die richting
te geven.
Dat ondervond de vorige zitting
een Duitse juffrouw, die als een
souvenir aan Holland een zilveren
vaasje meepikte. Ze had dat in een
hotel zien staan, dat buitengewoon
aardig gevonden en netjes gevraagd
of ze dat kopen kon.
De ober had haar op zijn beurt
ook weer netjes aan het verstand
gebracht, dat voor de verkoop van
zilveren vaasjes in Holland de
hotels niet in aanmerking komen,
Daarvoor bestaan luxe zaken met
gediplomeerde menheren, die der
gelijke dingen verzorgen.
Maar zie, deze Duitse juffrouw
gaat vertrekken en als de ober dan
de tafel afruimt, blijkt ook het
zilveren vaasje mee vertrokken te
zijn.
Dan komt er politie aan te pas
en als de Duitse juffer op het punt
staat naar haar Heimat terug te
fahren, dan slaat de Hollandse wet
toe. En hard toe, om de schade
van '40—'45 een klein beetje terug
te halen.
Want het werden maar liefst 3
maanden gevangenisstraf.
Een Duitse jongeling was met
2ijn tante op de Venlose markt en
opeens is er grote heibel. Men had
namelijk gezien, dat die tante een
handdoek wegratste van een der
kramen en aangezien een derge
lijke handelwijze moeilijk geduld
kan worden, was er zo politie bij
en een heleboel heibel.
De Duitse neef ging een eindje
aan de kant staar, maar werd on
verwacht ook bij zijn kraag gevat
en zie, ook uit zijn tas komt een
handdoek te voorschijn.
Neef is hoogst verbaasd hoe dat
mogelijk is, maar dat brengt hem
de Officier wel aan zijn verstand.
Het schijnt een soort erfelijke
belasting te wezen, gezien '40'45.
Nu de kan jonge man f 75 hollandse
guldens betalen om van die erfe
lijkheid af te komen en het is maar
te hopen, dat hij niet alles verstaan
heeft, want anders houdt hij er
zeker een complex van over.
Maar ook de Nederlanderszijn het
haasje en speciaal de Noord-Lim
burgers, die het bier weer o zo best
bevonden hadden. Hetgeen op zich,
voor een enkele keer geen bezwaar
is, maar men moet dan fiets, brom
mer, skooter en auto laten staan
waar ze staan. Want anders loopt 't
mis....
K. uit Tegelen deed dat en mag
f 40 betalen.
G. uit Belfeld heeft zijn hele be
drijf opgedronken, is al in de ge
vangenis geweest, in een sanato
rium voor drankzuchtigen en in
Veenhuizen en toch kroop hij weer
dronken op een fiets.
Nu werd het een maand echt en
een maand voorwaardelijk.
V. uit Horst reed hier in Venrav
met zijn brommer tegen een boom
en de hulp brengende politie-agent
rook de drank al meters ver. De
bloedproef mislukte, want volgens
de uitslag had de onfortuinlijke
brommer meer alkohol dan bloed
in zijn lichaam en volgens de me
dische wetenschap is een dergelijk
iemand onbestaanbaar.
Desondanks kreeg de man f 40.
v. H. uit Tegelen kreeg f 30 en
K. uit Venlo, evenals C. f 40.
S. uit Venlo kwam voor de 20ste
maal en kreeg 14 dagen. Bovendien
had hij nog een flinke portie aan
voorwaardelijke straffen, zodat hij
voor het eerste jaar uit de circu
latie gaat verdwijnen.
H. uit Baarlo kwam voor de 5de
maal en kreeg vanwege 't lustrum
1 maand vast en 1 maand voorw.
J. uit Venlo gaat er 1 maand ach
ter. Het was bij hem de 3de maal.
Waarmee de dronkelappen dan de
revue weer gepasseerd zijn.
uit Kessel is een achtenswaar-
man, iets wat men van zijn
B.
dig
buurman niet kan zeggen. Want
dat is een vervelend mens, die de
achtenswaardige K. het leven op
allerlei manieren zuur maakt, tot
dat K. de gal overliep en tegen de
buurman „niksnutter" zei. Hiermee
sloeg hij de spijker wel op zijn kop
maar het is en blijft belediging. En
dat kost een tientje.
Een Venrayse zoon werd gedag
vaard, omdat hij van zijn vader
een duivenklok behouden had. Hij
meende dat te kunnen doen, omdat
zijn papa hem nog geld schuldig
zou zijn van een erfenis en kost
geld.
Maar daarmee is hij eigen rech
ter gaan spelen en niets waar een
rechter meer hekel aan heeft, dan
dat men onder zijn duiven gaat
schieten. Zoonlief, die zijn eigen
vader mijnheer noemde, ging dan
ook over de kling voor f 30 en de
klok ging terug naar papa.
Een student, die aan het grens-
kantoor te Venlo een marechaussee
beledigd had, die zijn vaderlandse
plicht deed bij de passen-controle
kreeg f 25 boete.
v. L. had in Velden ruzie met
zijn buurman. En op een goede
morgen, juist toen hij wou gaan
schoffelen, is er de uitbarsting van
gekomen. Uit de getuigenverklaring
kwam vast te staan, dat L. met
een schoffel aan de gang geweest
is. Of hij geslagen had, of die had
losgerukt, kwam niet vast te staan,
maar wel, dat toen hij het slagveld
verliet, zowel de buurman als zijn
vrouw ernstige wonden aan de
polsen hadden opgelopen, die ken
nelijk van L. zijn schoffel afkoms
tig waren.
De vrouw is bijna een half jaar
onder doktersbehandeling en de
schaderegeling beliep derhalve nog
astronomische cijfers. De politie
rechter kon hier niets aan doen,
maar liet L. dertig gulden betalen.
In doorsnee zijn de gevallen voor
de politierechter kleine en meestal
onbeduidende dingen, waar men
dikwijls over moet lachen. Maar
zo nu en dan komt ook de tragiek
om de deur kijken en dan kan het
er heel stil worden in Venray's
raadzaal. Zo ook in deze zitting.
Daar wordt een flinke jonge man
binnengebracht door enkele politie
agenten. Hij blijkt in Arnhem „te
zitten," is getrouwd en vader van
enkele kinderen.
Hij heeft een bedroevende jeugd
gehad, is als kleine jongen enkele
malen met de politie in aanraking
geweest en uiteindelijk in een
jeugdgevangenis, waar men hem
aan orde en regelmaat heeft pro
beren te wennen en een vak wou
laten leren. Hij ging er echter van
door en toen was het hek helemaal
van de dam.
Ondanks het feit, dat hij was
getrouwd, ging hij rustig met an
dere meisjes op stap, maakte hen
ongelukkig en tenslotte liet zijn
vrouw zich scheiden. En terwijl hij
voor de ene zaak in voorarrest zit
moet hij zich hier weer komen ver
antwoorden voor een bijzonder
laffe streek.
Een meisje heeft hij namelijk zo
ver gekregen, dat ze, ondanks de
protesten der ouders, toch met hem
omgaat. En dan weet hij op zekere
dag het kind te bewegen met hem
mee te trekken de wijde wereld in
zogenaamd naar België.
Maar als ze dan in Venlo zijn,
is er geen geld meer en dan dwingt
deze vlegel het meisje de geleende
brommer te verkopen, waarbij het
meisje wordt gesnapt.
Als men dan op zoek gaat naar
de jongeman, is hij verdwenen. Het
meisje is al eerder voor geweest.
Een zielig figuurtje, dat diep be
treurde, niet naar de raad van haar
ouders en bekenden te hebben ge
luisterd.
De zaak is toen aangehouden.
Men wilde eerst de man horen.
Die werd nu binnen gebracht.
Het is een somber verhaal, wat
de politierechter ophangt: van de
ene gevangenis naar de andere,
van meisje naar meisje en ondanks
het feit, dat hij wel zorgde, dat 't
meisje de schuldige was, zal hij 4
maanden moeten gaan brommen.
Het meisje, dat al genoeg ge
straft is, kreeg een maand voor
waardelijk.
en nog wat
Men kent het voorval, hetwelk
zich 50 jaren geleden afspeelde in
de voorstad van Berlijn, Köpenick
wat over geheel Europa een scha
terlach verwekten over de destijds
bespottelijke uniformenvrees in
Duitsland.
Een geniale deugniet, die reeds
jaren lang in de gevangenis door
bracht, verkledend in kapiteins
uniform, neemt van het paradeveld
een compagnie soldaten weg en
steelt met hun hulp en onder hun
bescherming een burgemeester, een
ontvanger en de inhoud van de ge-
Geentekas.
De beide eersten levert hij over
aan het gerecht, het geld echter
eigende hij zich toe.
Een boevenstreek, die hem Schin-
derhannes en Cartouches benijden.
De man, die dit zaakje opknapte,
is zeker de populairste van geheel
Duitsland. Met duizenden en dui
zenden werden van deze gebeurte
nis prentbriefkaarten en andere
illustratiën gemaakt en verkocht.
Wat massel daarmede gemaakt
werd blijkt wel uit de bijzonder
heid dat de kaarten verkocht wer
den voor 10 pfenning en gefabri
ceerd voor 3.50 Mark per honderd.
En daar waren verkopers, die in
'n ogenblik 80 a 100 Mark hadden
gebeurd.
Het stuk werd opgevoerd als sa-
tyrische revue in het Metropool
theater voor welks ingangen, zich
eindeloze queus vormden. Reeds
een paar dagen daarna verscheen
een geïllustreerd verhaal van het
gebeurde.
Inderdaad populairder man be
staat er niet dan de „Rauberhaupt-
man von Köpeniek", wien zeker
een reusachtige ovatie wacht van
de „witzige Berliner".
Intussen het gezag zit er lelijk
mee in, de burgemeester en ont
vanger van de plaats, de bevelvoe
rende officieren van het parade
plein, de gedupeerde soldaten, voor
al echter de in Duitsland boven al
les heilige uniform, zijn een spot
geworden voor geheel Europa.
't Is waarlijk geen wonder, dat
„der Oberste Kriegsherr" alles be
halve vrolijk is over het zaakje.
Ook de Duitse pers zoekt op aller
hande wijzen de mogelijkheid van
deze gebeurtenis te verklaren en
haar blamerend karakter te ver
kleinen.
Zelfs was er een blad zo onhan
dig er Pausin Johanna, hersenschim
miger gedachtenis, bij te halen.
Minder onhandig verdedigt zich de
Koln. Volksz. die 'n paar voorbeel
den yan groots bedrog aanhaalt,
waarvan het ene in Frankrijk, het
andere in Engeland werd opgevoerd.
Het eerste is de geschiedenis van
een zekere Pierre Cognard.
Deze was als tuchthuisboef ont
snapt en vermoordde in zijn her
kregen vrijheid de Franse emigran
ten-officier de markies Pontit Ste
Helene.
Met de papieren van zijn slacht
offer begeeft hij zich tijdens de
100 dagen naar Gent, waar Lodewijk
XVIII verbleef, wien hij zijn diens
ten aanbood.
In die dagen waren er niet veel
officieren die de moed daartoe
hadden. Men begrijpt dus, hoe de
bedrieger, wiens papieren schijn
baar in orde waren, welkom was.
Wel had hij vreemde, ruwe
manieren, doch men schreef dit toe
aan zijn leven te velde.
Bij de tweede restauratie trok
ook Cognard de Tuilleriën binnen,
werd door de koning benoemd tot
generaal-luitenant, geridderd en
met een commando in Parijs be
kleed.
Het ongeluk wilde echter dat een
ketting-kameraad van de geridder
de gunsteling vrij en naar Parijs
kwam. Hij herkende de boef, wilde
van dit geheim profiteren, maar
werd zeer zeker onhandig
door zijn makker smadelijk de deur
uitgeworpen.
Het gevolg was een onmiddellijke
aanklacht.
In 't eerst vond hij weinig geloof
bij de politie, die een zo hoogge
plaatste overste en markies niet
durfde gevangen nemen. De aan
klager hield echter aan en zeide,
dat het bewijs zijner bewering in
de schouder van de geridderde was
ingebrand met de bekende lettersTF
Men besloot te onderzoeken en de
markies moest zijn mooie jas ver
ruilen tegen de tuchthuislivrei.
Toch smaakte de man de vol
doening politie en hof, tot de koning
incluis, zo mooi gefopt te hebben.
Niet minder brutaal is de volgende
Engelse boevenstreek, door de Daily
Telegraph herinnerd.
Bij een juwelier in de City ver
voegde zich op zekeren dag een
geestelijke, die verzocht zilveren
thee en koffiekannen en vazen te
mogen zien.
Hij gaf voor namens zijn ge
meente een cadeau te mogen kopen
en betaalde het gekozene met een
banknoot van 100 pond (f 1200).
De juwelier talmde met het in
pakken der geschenken en zond
intussen iemand met het bankbiljet
naar de dichtbijgelegen Engelse
bank om het briefje te laten onder
zoeken.
Dit werd als echt erkend. De
koopman stak het briefje verge
noegd in zijn zak, en was bezig
voor de geestelijke een kwitantie
te schrijven toen de winkeldeur
opnieuw geopend werd en een
tweede geestelijke inkwam.
De beide geestelijke heren zagen
elkander eerst verbaasd aan, doch
braken weldra in blijde erkennings
blijken uit.
Zij begroette elkander hartelijk
als oude kennissen, die zich in
lange tijd niet gezien hadden en
noemde elkander Smith en Brown.
De juwelier werd dolprettig ge
stemd, toen ook de tweede geeste
lijke verklaarde door zijn gemeente
naren gemachtigd te zijn, een
geschenk uit te kiezen.
Al spoedig waren de toonbanken
in de winkel met allerlei zilver
werk overladen en juist had de
tweede geestelijke zijn keuze op
enige voorwerpen van hoge waarde
gevestigd, toen een politiebeambte
binnentrad, wiens verschijning de
beide geestelijken met plotselinge
en hevige schrik beving.
„Ha, ha, riep de politieman, ein
delijk heb ik jullie te pakken!" En
zich wendend tot de verbaasde
juwelier zeide hij: „die twee noemer,
zich Smith en Brown nietwaar?"
„Zij kwamen namens hun paro
chianen om een geschenk uit te
zoeken hé Hun ware naam is
Snark en Prince en zijn de grootste
boeven van onze Londense dieven
bende".
Terwijl hij sprak deed hij de
beide boeven, die geheel onder in
vloed van vrees schenen, de hand
boeien aan en beval in een gereed
staande koets te stappen. Ook de
juwelier werd verzocht als getuige
mee te gaan naar het politiebureau
en nadat vele kostbare voorwerpen
als bewijsstukken waren meegeno
men, steeg ook de politiebeambte
in en zette zich een tweede bij de
koetsier. Daarna reed de koets snel
weg.
Nog niet lang was de wagen in
beweging, toen de juwelier een
wonderbare slaperigheid over zich
voelde komen, waaraan hij geen
weerstand kon bieden.
Na vele uren ontwaakte hij met
zware hoofdpijn op een eenzame
plaats der Doks in de ledige wagen.
Geestelijken en politiebeambten
waren verdwenen en met hen de
geschenken en andere ingepakte
zaken, het bankbiljet, zijn horloge,
portefeuille, kortom alles wat hij
aan waarde bij zich droeg.
Nooit werden de leden van dit
komplot ontdekt en nimmer zag de
gedupeerde iets van zijn zaken
terug.
Zeer zeker zijn beide staaltjes
van gauwdievendurf erg brutaal.
Maar zij bewijzen al zeer weinig
ten voordele van het bespotte
Duitse militairisme.
Vooreerst als men mij voor de
gek heeft gehouden, is het een
magere troost voor me, dat ook
mijn buurman voor 't lap:e gehou
den is.
Vervolgens halen het beide streken
niet bij die van Köpenick.
Daar wordt eenvoudig alles in 't
ootje genomen, wat officieel met
gezag bekleed is.
Geen valse papieren helpen het
bedrag volmaken, doch alleen ge
raffineerde slimheid speelt hier een
schitterend gelukte komedie. Maar
pijnlijk, diep pijnlijk voor de
belachelijke uniform-vrees van „das
gjosze vaterland"
VéOé
i
e BPijs
èn nog 10°/o korting!
bij aankoop van 1 pak
VéGé-cacao d 65 ct. met
nog 13 gratis geldzegels.
Vers verpakt in cellofaan:
Grote
VéGé-ontbijtkoek 50 ct,
me» 10 gratis geldzegels
Grote
VéGé-candijkoek 59 ct.
met 12 gratis geldzegels
10%( in gratis geldzegels
Alléén bij de 1600 VéGé-
kruideniers
