Met vacantie naar CAMIW
De ïenrayse Gemeenteraad
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
Terkeerszondaars in Frankrijk
ter plaatse veroordeeld.
Zaterdag 22 September 1956 No 38
ZEVEN EN ZEVENTIGSTE JAARGANG
"EEN RIJK BEZIT
13 PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE FIRMA VAN DEN MÜNCKHOF
GROTE STRAAT 28 TELEFOON 513 GIRO 150652
ADVERTENTIE-PRIJS: 8 ct. per m.m. ABONNEMENTS
PRIJS PER KWARTAAL f 1.25 BUITEN VENRAY t 1.45
EEN BEZOEK AAN DE NEGERHUT
VAN „OOM TOM".
Het belangrijkste element van
een vacantie in Canada is voor de
genen, die daar hun familie bezoe
ken, ongetwijfeld het weerzien van
hen, met wie zij bloedverwant zijn.
Hoewel ook voor ons het fami
liebezoek het hoofddoel van onze
vakantie was en dit geheel aan
onze hooggespannen verwachting
heeft beantwoord, zullen we in 't
raam van deze reportage hierover
niet meer spreken.
Uiteraard interesseren dergelijke
persoonlijke belevenissen de lezers
weinig en bovendien laat de vreug
de van het elkaar weerzien, na een
afwezigheid van enkele jaren, zich
beter beleven dan beschrijven.
Wij zitten dus thans in Sarnia.
Dit ligt tien graden zuidelijker
dan Nederland en dat kun je best
merkemook.
We profiteren van de heerlijk
koesterende zon. Op deze eerste
morgen na onze nachtelijke aan
komst, doen we het maar wat
kalmpjes aan en genieten van de
weldadige rust en het heerlijke
klimaat, dat we al onze landgeno
ten in het vaderland op dit mo
ment hartelijk toewensen.
Intussen valt ons de eigenaar
dige huizenbouw hier op.
Bijna alle woningen zijn van
hout opgetrokken. Ze zijn niet
groot. Doorgaans één verdieping,
op een basement, dat is een grote
kelderruimte, die onder het gehele
huis doorloopt.
Hierin staat de ketel voor de
centrale verwarming. Men heeft
hier in bijna elk huis het hete-
lucht systeem. Geen radiatoren
dus, maar roosters in de vloeren
en wanden, waardoor 'swinters de
warme lucht in de verschillende
vertrekken binnenstroomt.
Dit basement wordt ook gebruikt
als bergruimte en soms in de
zomer als slaapruimte voor de
kinderen, omdat het er heerlijk
koel is.
De meeste huizen hebben één
woonvertrek en een keukenkamer,
één badkamer en enkele slaapka
mers.
Opmerkelijk is, dat men in slaap
kamers geen wastafel aantreft. De
hele familie moet voor de dagelijk
se toiletverzorging afwisselend ge
bruik maken van de badkamer.
Sarnia is het type van een door
snee Canadese plaats, voor zover
wij die hebben gezien. De stad is
in enkele jaren tijds meer dan ver
drievoudigd in haar inwonerstal.
Dat komt omdat zich hier in de
oorlog zeer belangrijke industrieën
hebben gevestigd.
Hierbij drie grote olie-industrieën
benevens een chemische industrie
en de Polymar Corporation, de
grootste fabriek voor synthetische
rubber ter wereld.
Deze laatste fabriek heeft een
capaciteit van meer dan 200 mil
joen pond rubber per jaar, afge
zien van de bijproducten, die hier
worden vervaardigd. Deze indus
trieën hebben duizenden arbeiders
aangetrokken, waardoor de snelle
groei van de stad verklaard wordt.
Die snelle groei kan men ook in
de plaats zelf waarnemen.
De stad heeft een oude kern, dat
wil zeggen woningen en winkels,
die enkele tientallen jaren oud zijn
en verder is hetpractisch allemaal
nieuwbouw. Lange rechte straten,
met aan weerszijden dein de mees
te gevallen houten woningen, waar
van de wanden soms overkleed zijn
met asbestplaten, waarin de figu
ren van gemetselde steen zijn irn
ingeperst, zodat het oppervlakkig
de indruk geeft, dat men met een
gemetseld huis te doen heeft.
We kunnen niet zeggen, dat die
wijze van bebouwing ons erg be
koort. Er zit niet veel lijn in. Men
vindt allerlei type woningen, kris
kras door elkaar en daardoor geef t
dit een disharmonische aanblik.
In Canada kent men blijkbaar
niet de zg. schoonheidscommissie,
die beoordeelt of het type woning,
dat men wil bouwen, wel harmoni
eert met de andere woningen in
dezelfde straat.
Geen bloemen, wel
televisie-antennes.
Wanneer we zo door de uitge
strekte buitenwijken van Sarnia
wandelen, een gevaarlijke on
derneming, want de Canadese we
gen en straten zijn er niet op be
rekend, dat er ook nog mensen
leven, die zich niet met een auto,
maar te voet of per rijwiel voort
bewegen, valt ons op, dat men bij
de woningbouw een ruim gebruik
maakt van de grond.
Bij elk huis behoort meestal een
een hele lap grond, maar men doet
er niet veel mee. De welverzorgde
bloemrijke tuintjes, die we in ons
land zo gaarne zien, hebben we hier
node gemist.
Slechts hier en daar zagen we
een bed met bloemen en dan kon
den we er zeker van zijn, dat hier
Nederlandse immigranten wonen.
In plaats van bloemen in de tuin,
heeft men een hoge televisie-anten
ne op het dak. Straat na straat,
huis na huis, een onafzienbaar bos.
Fraai lijkt dat niet.
Het is een teken van eenvormig
heid, welke we in de woningen zelf
ook hebben aangetroffen, bijv. ten
opzichte van de inrichting.
De televisie beleeft hier haar hoog
tij. Bijna iedereen beschikt over een
toestel, waarop men van 's morgens
5 tot 'snachts 2 of 3 uur, niet minder
dan 5 verschillende uitzendingen kan
zien en horen.
Het voert te ver om in dit ver
band over de aard der uitzendingen
te schrijven. We hebben heel goede
cultureel verantwoorde uitzen
dingen gezien, doch ook wel met
een bedenkelijk karakter, vooral
ten opzichte van de opgroeiende
jeugd.
Practisch elk programmapunt
wordt één of meermalen onder
broken wordt door reclame voor
merkartikelen enz.
De televisie is hier evenals de
radio op commerciële leest ge
schoeid en hierdoor is er vaak een
zekere wedijver tussen de stations,
om maar een zo sensationeel mo
gelijk programma aan de kijkers
te bieden.
Er zijn echter ook wel actuele
reportages. Zo zagen we o.m. pre
sident Eisenhower aankomen in
San Francisco en daar optreden
voor de cpnventie der Republikei
nen, waar hij opnieuw candidaat
werd gesteld voor het president
schap. Dat was een indrukwekkend
en interessant schouwspel.
Een land van
tegenstellingen.
Canada is een land van tegen
stellingen.
Als natie is het nog zeer jong
en dat kan men op velerlei wijzen
inzien, maar geologisch gesproken
behoren sommige delen van dit
land tot het oudst bekende deel
van de aardbodem.
Men vindt er de hypermoderne
gebouwen in de grote steden, de
eenvoudige woningen der Indianen
in hun reservaten en de sneeuw-
hutten der Eskimo's in de afgele
gen Poolstreken.
De laatste hebben we niet gezien
want zover voerde ons de reis
door Canada niet, maar wel zijn
we door de reservaten der India
nen gereden.
De Indianen vormen de oor
spronkelijke bevolking van Canada
en als zodanig worden zij door het
gouvernement beschermd en in ere
gehouden.
Zij hebben verscheidene onver
vreemdbare rechten in hun reser
vaten, waar hun stamhoofden nog
een grote zeggenschap hebben.
Het spreekt tot de verbeelding
van de Europeaan, als hij een In
diaans reservaat binnengaat. Hij
verwacht spoedig geconfronteerd te
worden met zo'n roodbruine mede
mensen, getooid met kleurrijke
veren in hun gitzwarte lange haren
en krijgshaftig uitgedost met prae-
historische strijdmiddelen.
In feite is het bezoeken van een
Indianenreservaat echter maar een
vrij nuchtere geschiedenis. De In
diaan is nl. geheel gemoderniseerd.
Hij kleedt zich op westerse wijze,
rookt z'n sigaretje in plaats van de
befaamde „vredespijp" en rijdt in
een moderne „car" in stee van op
een vurig ros. Vaak werken de
Indianen in de fabrieken, doch velen
van hen werken liever niet. Het
oude instinct van jagen en vissen
zit er bij hen nog wel in en zij
nemen vaak genoegen met de onder
steuning die ze in hun reservaten
van regeringswege ontvangen.
Ondanks hun aanpassing aan de
westerse leefwijze, kan men de In
dianen er direct uithalen. Ze heb
ben een opvallend roodbruine huids
kleur, blauwzwart sluik haar en een
typische gelaatsvorm die iets mon
gools aandoet door de sterk uitste
kende jukbeenderen.
Vlak bij Sarnia is een uitgebreid
Indianenreservaat. Later troffen'we
er ook een aan bij Montreal, waar
ze in hun afgerasterd Indianendorp,
compleet met totempalen enz., veel
toeristen trokken.
De Indianen maken, met de Es
kimo's, slechts 1 pet uit van de
totale bevolking.
We kwamen door het Indianen
reservaat toen we op de eerste
Maandag na onze aankomst een
tochtje maakten in de omgeving
van Sarnia. We reden langs de St
Clair-river, die de grens vormt tus
sen Canada en de Ver. Staten en
zagen voor het eerst de enorme
Blue Water Bridge, die hier de ver
binding vormt tussen heidelanden.
Op de rivier was een druk scheep
vaartverkeer. Geen wonder, want
dit water vormt de verbinding tus
sen het Huronmeer en het StClair-
meer, welk laatste weer in verbin-
zal a.s. Dinsdag om 6 uur in het
openbaar vergaderen. Op de agenda
staan verschillende voorstellen van
B. en W., o.a. tot verkoop van de
navolgende percelen grond:
a. aan de Wilhelminastraat aan
P. M. H. Laurensse, voor de bouw
van een woning;
b. idem aan de Stroom verkoop-
Mij voor de bouw van een nieuw
schakelstation;
c. aan de Julianasingel aan A.
J. Bollen, voor de bouw van een
woning;
d. 10 ha. peelgrond aan P. Wilm-
sen, Peelweg 4, thans door hem
gepacht.
Voorgesteld wordt grond aan te
kopen van:
a. M. van de Ven, Hagëlweg,
64 M2 voor de aanleg van het
stamriool;
b. H. de Bruijn, 48 M2 voor het
zelfde doel, terwijl ook nog een
stukje grond geruild wordt.
In Ysselsteyn gaat men een ge
meenschapshuis bouwen, dat o.a.
een toneelzaal bevat met 400 zit
plaatsen, een vergaderlokaal, hal,
garderobe, kleedkamers etc., dat
begroot wordt op ongeveer f 115.000
f 35.000 daarvan wordt verkre
gen via rijksbijdragen en particu
liere leningen, maar voor het f res
tant van f 80.000, moet men een
lening aangaan bij dë Boerenleen
bank.
De vraag wordt nu gesteld, of
de Gemeente garant wil blijven
voor dat bedrag. De Raad zal daar
uitspraak in moeten doen.
In de Vredepeel tobt men met
het vervoer van de leerplichtige
kinderen naar de lagere school in
Merselo. Reeds eerder is een vader
gekomen met het verzoek, om een
bijdrage in het vervoer met auto,
wat indertijd door de Raad terzij
de werd gelegd. Wel wilde men
f 30 per jaar per kind fietsenver-
goeding geven.
Het blijkt, dat de huisvaders in
de Vredepeel daar geen genoegen
mee hebben genomen. De eerste
vrager is in hoger beroep gegaan
en de overige hebben op hun beurt
ook weer een verzoek ingediend
om hun kind per auto naar de
school te brengen.
Aangezien dit zowat 20 kinderen
betreft, hebben B. en W. besloten,
om voortaan een bus te laten lo
pen. De ouders betalen dan 30 ct.
per kind per dag, terwijl dan de
gemeente het overige betaalt. Dat
is ruim f 3000.
De ouders moeten dan hun kin
deren met de bus meesturen. Er
komt een bepaalde route, waar
langs enkele schuilhutten geplaatst
zullen worden.
De Raad wordt tevens gevraagd
de verbouw van de barak in de
ding staat met het Eriemeer. Deze
meren zijn volgens onze begrippen
zeeën, vooral het Huronmeer, dat
vele malen groter is dan Nederland.
Het is dan ook geen wonder, dat de
St Clairriver een belangrijk scheeps-
water is, met een drukker scheep
vaart dan het Suezkanaal heeft.
In Sombra zagen we het optreden
van de Sarnia Lionettes. Dat is een
muziekcorps van meisjes van 1423
jaar. Ze zijn allen gekleed in bij
zonder fraaie en kleurrijke unifor
men en getooid met sjako. Voor
afgegaan door de majorettes, ge
kleed in crème uniformen met zware
goudtressen en epauletten versierd,
gaf deze groep een zeer spectacu
laire aanblik, die werd verhoogd
door de gracieuze marspas en de
prima marsmuziek waarop werd
gemarcheerd.
In Dresden komen we bij het graf
van „Oom Tom", bekend uit het
boek van Mevrouw H. Beecher-
Stowe, „De Negerhut van Oom
Tom". In dit boek heeft zij de levens
geschiedenis behandeld van Josiah
Henson, die 15 Juni 1789 in slavernij
werd geboren in Charles County.
Deze Josiah Henson werd na zijn
bewogen leven in slavernij, dat in
dit boek zo ontroerend is beschre
ven, door ontvluchting een vrij man,
waarna hij in Canada leefde. Hier
woonde hij o.m. bij Dresden, waar hij
predikant werd van de negers. Hij
stierf er, na een ziekte van 3 dagen,
op 94-jarige leeftijd op 5 Mei 1883.
Het was een eigenaardige gewaar
wording te staan bij het graf van
de sympathieke figuur, waarover
we in onze kinderjaren met zoveel
spanning en ontroering hadden ge
lezen. Ook het huis, waarin hij tij
dens zijn laatste levensjaren heeft
gewoond, staat hier nog in originele
toestand.
Het is ingericht tot een eenvoudig
museum door Mr. William Chappie
te Dresden, die voor een zeer wel
kome toelichting zorgdroeg. Veel
voorwerpen uit de slaventijd, o.a.
de slavenzweep, zijner aanwezig.
Het was reeds vrij laat toen we
na een welbestede middag Jweer
thuis kwamen, waar ons een nieuwe
verrassing wachtte, doch daarover
een volgende keer.
Patersstraat, voor hulsvesting van
het nieuwe leerjaar goed te keu
ren, evenals een bijdrage voor dit
jaar in de ongedekte kosten van
de Mater Ambilisschool, welke op
ruim f 1300 worden geraamn.
Een ander voorstel is, om de
telefooncentrale op het gemeente
huis dusdanig uit te breiden, dat
het lange wachten voortaan is uit
gesloten. Er zullen dan 4 lijnen
bijkomen, zodat men meer armslag
heeft. Die uitbreiding kost f 9000,
als de Raad dit goedkeurt.
In de Oranjewijk zullen de ge
projecteerde plantsoenenen bomen
ook geplant moeten worden, nu die
buurt intussen bjjna gereed is.
Daarvoor stellen B. en W. een
bedrag van f 9640 beschikbaar te
willen stellen.
De Landbouwschool is zodanig
uitgebreid, dat men in het gebouw
aan de Stationsweg niet meer alle
leerlingen bergen kan. Men heeft
een noodoplossing gevonden door
het oude cafélokaal bij M. v.d.Ven
te huren, dat met 'nnoodgebouwtje
voorlopig een oplossing biedt. De
kosten aan een en ander verbonden
bedragen dan f 5000 en ook hier
wordt het oordeel van de Raad ge
vraagd.
De Venrayse hockeyclub kan een
terrein krijgen voor dit jaar, maar
wil ze inderdaad in competitie
verband kunnen blijven spelen, dan
zal een volgend jaar een ander
terrein ter beschikking moeten
staan. B. en W. willen wel helpen,
maar kunnen op het ogenblik niets
anders bieden, dan een stuk van het
oude speelterrein aan de Leunse-
weg, dat voorlopig niet bebouwd
zal worden. Het opknappen daar
van, omrasteren en inzaaien gaat
echter f 5700 kosten en de vraag
zal zijn of de raad daarmede ac-
coord gaat.
Dan wil men komen tot uitbrei
ding van de nachtverlichting. Nu
blijven van de 637 lampen er 29
's nachts aan. Men wil dat
aantal aanmerkelijk uitbreiden (hoe
veel staat echter niet vermeld).
Een en ander gaat f 700 extra
kosten.
Dan is de wijk rond deHensenius-
school zover, dat hier lampen ge
plaatst kunnen worden. De voor
liggende begroting vermeldt een
bedrag van f 4000 en tenslotte zal
de verlichting op de kerkdorpen
worden uitgebreid. Hoeveel dit is,
is nog onbekend, omdat de zaak
nog in onderzoek is. Daar horen we
dan op de Raadsvergadering wel
meer van.
Verder is er de minder prettige
mededeling, dat de aandrang om
verhoging van de algemene uitke
ring uit het gemeentefonds voor
1956 na bijna een jaar overleg door
de ministers van binnenlandse zaken
en financiën is afgewezen. B. en W.
willen dezelfde aanvraag indienen
voor 1957 en dat voor 1 October
moeten gebeuren. De machting van
de Raad wordt nu gevraagd.
Nu de Schoolstraat etc. wordt
opgeknapt, vragen B.en W.om^nach-
tiging ook het Kerkpad, Schouten
straatje, Kortestraat, Hensenius-
straat, Leeuwstraat, Paterslaan en
Langstraat te mogen opknappen.
Ze is van plan dit werk onderhands
op te dragen aan de fa. Vissers,
indien tenminste de prijs redelijk is.
Dit zijn dan in vogelvlucht de
voornaamste agendapunten, waar
over de raad a.s. Dinsdag haar oor
deel zal dienen te geven.
Üouwe Egberts wandkoffemolen
De bijzondere kwaliteit van Douwo
Egberts koffie komt volledig tot haan
recht, als U deze koffie maalt, direct
voor het zetten. Gebruik daarvoor de
ideale D.E.-koffiemolen, die verkrijg
baar is op 1500 punten, verpakt bjr
Douwe Egberts koffie en thee.
lekkere koSSie...
Het enorme aantal dodelijke ver
keersongelukken stelt ook de Fran
se autoriteiten voor moeilijke pro
blemen. De gemiddelde verkeers
snelheid is er beslist groter dan
in Nederland en de wegen zijn op
vele plaatsen zo uitstekend, dat de
bestuurders vrijwel voortdurend
worden uitgenodigd hun kilometer
teller rond de 120 te laten schom
melen.
Een andere oorzaak van het stij
gende gevaar is het feit, ^dat
vele vakantiebestuurders grote af
standen afleggen.
Voor de doorsnee Nederlander is
een reis van Amsterdam naar
Maastricht al een nette onderne
ming, maar in de uitgestrektheden
van het Franse land tellen zelfs
duizend kilometers niet meer mee.
Als de oververmoeidheid ook nog
de haast g$at prikkelen zijn alle
factoren aanwezig voor de dodelij
ke botsing.
Gerechtszitting tussen
de rozen
In de strijd voor orde en rust op
de wegen hanteert de verkeerspoli
tie thans een experimenteel wapen
in de vorm van keurig uitgezette
val.
Alle automobilisten, die er in rij
den, worden onmiddellijk voor een
gerecht in de openlucht gebracht en
vaak moeten ze met de trein verder
reizen, omdat ter plaatse hun rij
bewijs wordt afgenomen. Op een
hoofdverkeersweg bij Biarritz werd
het nieuwe systeem geprobeerd.
Vier Franse verkeersrechters had
den in de schaduw van wat plan
tanen een openlucht-rechtzaal inge
richt, midden in een heerlijke ro
zentuin en vlak bij de verkeersweg.
Op de grote verkeersweg zelf was
de witte scheidingslijn kersvers
opnieuw getrokken; twee als brave
toeristen uitziende agenten-in-bur-
ger zaten langs de kant van de weg
op een punt kort vóór het einde
van de scherpe helling.
De weg helt hier zo sterk, dat
men op dertig meter van het hoog
ste punt nog niet eens het dak van
een eventuele tegenligger kan zien
Drie uur hebben de beide „toeris
ten" hier gezeten, met een fototoe
stel in de hand. Veertig autorijders
liepen tegen de lamp en ontkennen
hielp niet, omdat hun overtreding,
in het algemeen overschrijden van
de witte band, al op de gevoelige
plaat was vastgelegd.
De zondaars, onmiddellijk na hun
vergrijp door de politiefluit tot stil
stand gedwongen, werden vervol
gens verzocht mee te gaan naar de
openluchlrechtbank tussen de rozen,
waar de prefect Delauny hen met
grote gestrengheid ondervroeg.
„Monsieur, ik had erg veel haast",
aldus de 58-jarige Parijf e dame M.L.
„Ik wilde vanavond op tijd thuis
zijn, want morgen moet ik weer
naar kantoor", aldus de 42-jarige
advocaat uit Bordeaux.
En de handelsreiziger Gr. uit
Versailles:
„Ik wist niet, dat het zo erg was
om eens even met mijn linkerwie-
len aan de andere zijde van de witte
band te rijden". De prefect ant
woordde woedend: „Zoals u zijn er
helaas honderduizenden, monsieur",
ze weten niet eens meer dat het
erg is om met een vaart van 125
km. per uur op de weghelft te rij
den, die gemaakt is voor de tegen
liggers. U en al die anderen zullen
weer moeten leren hoe erg het is
en daarom veroordeel ik u tot 5000
francs boete en drie maanden in
trekken van uw rijbewijs".
Monsieur mocht met de trein te
rug naar huis. En zoals hij waren
er nog tientallen anderen. De helft
van de verkeerszondaars moet dui
zend francs boete betalen en het
rijbewijs inleveren vaak slechts voor
de tijd van twee weken, maar mis
schien is een halve maand wel ge
noeg om hen tot voorzichtigheid
aan te manen.
SITTARD GROEIT STERK
Het aantal ingezetenen van Sit-
tard heeft thans de 28.000 over
schreden. In 7 jaar tijds is de be
volking gestegen met 8000 zielen,
zodat in 1958 de dertigduizendste
mag verwacht worden.
In de 8 maanden van dit jaar
was reeds toename van 800 zielen.