Met vacantie naar CAMIW De ïenrayse Gemeenteraad WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN Terkeerszondaars in Frankrijk ter plaatse veroordeeld. Zaterdag 22 September 1956 No 38 ZEVEN EN ZEVENTIGSTE JAARGANG "EEN RIJK BEZIT 13 PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE FIRMA VAN DEN MÜNCKHOF GROTE STRAAT 28 TELEFOON 513 GIRO 150652 ADVERTENTIE-PRIJS: 8 ct. per m.m. ABONNEMENTS PRIJS PER KWARTAAL f 1.25 BUITEN VENRAY t 1.45 EEN BEZOEK AAN DE NEGERHUT VAN „OOM TOM". Het belangrijkste element van een vacantie in Canada is voor de genen, die daar hun familie bezoe ken, ongetwijfeld het weerzien van hen, met wie zij bloedverwant zijn. Hoewel ook voor ons het fami liebezoek het hoofddoel van onze vakantie was en dit geheel aan onze hooggespannen verwachting heeft beantwoord, zullen we in 't raam van deze reportage hierover niet meer spreken. Uiteraard interesseren dergelijke persoonlijke belevenissen de lezers weinig en bovendien laat de vreug de van het elkaar weerzien, na een afwezigheid van enkele jaren, zich beter beleven dan beschrijven. Wij zitten dus thans in Sarnia. Dit ligt tien graden zuidelijker dan Nederland en dat kun je best merkemook. We profiteren van de heerlijk koesterende zon. Op deze eerste morgen na onze nachtelijke aan komst, doen we het maar wat kalmpjes aan en genieten van de weldadige rust en het heerlijke klimaat, dat we al onze landgeno ten in het vaderland op dit mo ment hartelijk toewensen. Intussen valt ons de eigenaar dige huizenbouw hier op. Bijna alle woningen zijn van hout opgetrokken. Ze zijn niet groot. Doorgaans één verdieping, op een basement, dat is een grote kelderruimte, die onder het gehele huis doorloopt. Hierin staat de ketel voor de centrale verwarming. Men heeft hier in bijna elk huis het hete- lucht systeem. Geen radiatoren dus, maar roosters in de vloeren en wanden, waardoor 'swinters de warme lucht in de verschillende vertrekken binnenstroomt. Dit basement wordt ook gebruikt als bergruimte en soms in de zomer als slaapruimte voor de kinderen, omdat het er heerlijk koel is. De meeste huizen hebben één woonvertrek en een keukenkamer, één badkamer en enkele slaapka mers. Opmerkelijk is, dat men in slaap kamers geen wastafel aantreft. De hele familie moet voor de dagelijk se toiletverzorging afwisselend ge bruik maken van de badkamer. Sarnia is het type van een door snee Canadese plaats, voor zover wij die hebben gezien. De stad is in enkele jaren tijds meer dan ver drievoudigd in haar inwonerstal. Dat komt omdat zich hier in de oorlog zeer belangrijke industrieën hebben gevestigd. Hierbij drie grote olie-industrieën benevens een chemische industrie en de Polymar Corporation, de grootste fabriek voor synthetische rubber ter wereld. Deze laatste fabriek heeft een capaciteit van meer dan 200 mil joen pond rubber per jaar, afge zien van de bijproducten, die hier worden vervaardigd. Deze indus trieën hebben duizenden arbeiders aangetrokken, waardoor de snelle groei van de stad verklaard wordt. Die snelle groei kan men ook in de plaats zelf waarnemen. De stad heeft een oude kern, dat wil zeggen woningen en winkels, die enkele tientallen jaren oud zijn en verder is hetpractisch allemaal nieuwbouw. Lange rechte straten, met aan weerszijden dein de mees te gevallen houten woningen, waar van de wanden soms overkleed zijn met asbestplaten, waarin de figu ren van gemetselde steen zijn irn ingeperst, zodat het oppervlakkig de indruk geeft, dat men met een gemetseld huis te doen heeft. We kunnen niet zeggen, dat die wijze van bebouwing ons erg be koort. Er zit niet veel lijn in. Men vindt allerlei type woningen, kris kras door elkaar en daardoor geef t dit een disharmonische aanblik. In Canada kent men blijkbaar niet de zg. schoonheidscommissie, die beoordeelt of het type woning, dat men wil bouwen, wel harmoni eert met de andere woningen in dezelfde straat. Geen bloemen, wel televisie-antennes. Wanneer we zo door de uitge strekte buitenwijken van Sarnia wandelen, een gevaarlijke on derneming, want de Canadese we gen en straten zijn er niet op be rekend, dat er ook nog mensen leven, die zich niet met een auto, maar te voet of per rijwiel voort bewegen, valt ons op, dat men bij de woningbouw een ruim gebruik maakt van de grond. Bij elk huis behoort meestal een een hele lap grond, maar men doet er niet veel mee. De welverzorgde bloemrijke tuintjes, die we in ons land zo gaarne zien, hebben we hier node gemist. Slechts hier en daar zagen we een bed met bloemen en dan kon den we er zeker van zijn, dat hier Nederlandse immigranten wonen. In plaats van bloemen in de tuin, heeft men een hoge televisie-anten ne op het dak. Straat na straat, huis na huis, een onafzienbaar bos. Fraai lijkt dat niet. Het is een teken van eenvormig heid, welke we in de woningen zelf ook hebben aangetroffen, bijv. ten opzichte van de inrichting. De televisie beleeft hier haar hoog tij. Bijna iedereen beschikt over een toestel, waarop men van 's morgens 5 tot 'snachts 2 of 3 uur, niet minder dan 5 verschillende uitzendingen kan zien en horen. Het voert te ver om in dit ver band over de aard der uitzendingen te schrijven. We hebben heel goede cultureel verantwoorde uitzen dingen gezien, doch ook wel met een bedenkelijk karakter, vooral ten opzichte van de opgroeiende jeugd. Practisch elk programmapunt wordt één of meermalen onder broken wordt door reclame voor merkartikelen enz. De televisie is hier evenals de radio op commerciële leest ge schoeid en hierdoor is er vaak een zekere wedijver tussen de stations, om maar een zo sensationeel mo gelijk programma aan de kijkers te bieden. Er zijn echter ook wel actuele reportages. Zo zagen we o.m. pre sident Eisenhower aankomen in San Francisco en daar optreden voor de cpnventie der Republikei nen, waar hij opnieuw candidaat werd gesteld voor het president schap. Dat was een indrukwekkend en interessant schouwspel. Een land van tegenstellingen. Canada is een land van tegen stellingen. Als natie is het nog zeer jong en dat kan men op velerlei wijzen inzien, maar geologisch gesproken behoren sommige delen van dit land tot het oudst bekende deel van de aardbodem. Men vindt er de hypermoderne gebouwen in de grote steden, de eenvoudige woningen der Indianen in hun reservaten en de sneeuw- hutten der Eskimo's in de afgele gen Poolstreken. De laatste hebben we niet gezien want zover voerde ons de reis door Canada niet, maar wel zijn we door de reservaten der India nen gereden. De Indianen vormen de oor spronkelijke bevolking van Canada en als zodanig worden zij door het gouvernement beschermd en in ere gehouden. Zij hebben verscheidene onver vreemdbare rechten in hun reser vaten, waar hun stamhoofden nog een grote zeggenschap hebben. Het spreekt tot de verbeelding van de Europeaan, als hij een In diaans reservaat binnengaat. Hij verwacht spoedig geconfronteerd te worden met zo'n roodbruine mede mensen, getooid met kleurrijke veren in hun gitzwarte lange haren en krijgshaftig uitgedost met prae- historische strijdmiddelen. In feite is het bezoeken van een Indianenreservaat echter maar een vrij nuchtere geschiedenis. De In diaan is nl. geheel gemoderniseerd. Hij kleedt zich op westerse wijze, rookt z'n sigaretje in plaats van de befaamde „vredespijp" en rijdt in een moderne „car" in stee van op een vurig ros. Vaak werken de Indianen in de fabrieken, doch velen van hen werken liever niet. Het oude instinct van jagen en vissen zit er bij hen nog wel in en zij nemen vaak genoegen met de onder steuning die ze in hun reservaten van regeringswege ontvangen. Ondanks hun aanpassing aan de westerse leefwijze, kan men de In dianen er direct uithalen. Ze heb ben een opvallend roodbruine huids kleur, blauwzwart sluik haar en een typische gelaatsvorm die iets mon gools aandoet door de sterk uitste kende jukbeenderen. Vlak bij Sarnia is een uitgebreid Indianenreservaat. Later troffen'we er ook een aan bij Montreal, waar ze in hun afgerasterd Indianendorp, compleet met totempalen enz., veel toeristen trokken. De Indianen maken, met de Es kimo's, slechts 1 pet uit van de totale bevolking. We kwamen door het Indianen reservaat toen we op de eerste Maandag na onze aankomst een tochtje maakten in de omgeving van Sarnia. We reden langs de St Clair-river, die de grens vormt tus sen Canada en de Ver. Staten en zagen voor het eerst de enorme Blue Water Bridge, die hier de ver binding vormt tussen heidelanden. Op de rivier was een druk scheep vaartverkeer. Geen wonder, want dit water vormt de verbinding tus sen het Huronmeer en het StClair- meer, welk laatste weer in verbin- zal a.s. Dinsdag om 6 uur in het openbaar vergaderen. Op de agenda staan verschillende voorstellen van B. en W., o.a. tot verkoop van de navolgende percelen grond: a. aan de Wilhelminastraat aan P. M. H. Laurensse, voor de bouw van een woning; b. idem aan de Stroom verkoop- Mij voor de bouw van een nieuw schakelstation; c. aan de Julianasingel aan A. J. Bollen, voor de bouw van een woning; d. 10 ha. peelgrond aan P. Wilm- sen, Peelweg 4, thans door hem gepacht. Voorgesteld wordt grond aan te kopen van: a. M. van de Ven, Hagëlweg, 64 M2 voor de aanleg van het stamriool; b. H. de Bruijn, 48 M2 voor het zelfde doel, terwijl ook nog een stukje grond geruild wordt. In Ysselsteyn gaat men een ge meenschapshuis bouwen, dat o.a. een toneelzaal bevat met 400 zit plaatsen, een vergaderlokaal, hal, garderobe, kleedkamers etc., dat begroot wordt op ongeveer f 115.000 f 35.000 daarvan wordt verkre gen via rijksbijdragen en particu liere leningen, maar voor het f res tant van f 80.000, moet men een lening aangaan bij dë Boerenleen bank. De vraag wordt nu gesteld, of de Gemeente garant wil blijven voor dat bedrag. De Raad zal daar uitspraak in moeten doen. In de Vredepeel tobt men met het vervoer van de leerplichtige kinderen naar de lagere school in Merselo. Reeds eerder is een vader gekomen met het verzoek, om een bijdrage in het vervoer met auto, wat indertijd door de Raad terzij de werd gelegd. Wel wilde men f 30 per jaar per kind fietsenver- goeding geven. Het blijkt, dat de huisvaders in de Vredepeel daar geen genoegen mee hebben genomen. De eerste vrager is in hoger beroep gegaan en de overige hebben op hun beurt ook weer een verzoek ingediend om hun kind per auto naar de school te brengen. Aangezien dit zowat 20 kinderen betreft, hebben B. en W. besloten, om voortaan een bus te laten lo pen. De ouders betalen dan 30 ct. per kind per dag, terwijl dan de gemeente het overige betaalt. Dat is ruim f 3000. De ouders moeten dan hun kin deren met de bus meesturen. Er komt een bepaalde route, waar langs enkele schuilhutten geplaatst zullen worden. De Raad wordt tevens gevraagd de verbouw van de barak in de ding staat met het Eriemeer. Deze meren zijn volgens onze begrippen zeeën, vooral het Huronmeer, dat vele malen groter is dan Nederland. Het is dan ook geen wonder, dat de St Clairriver een belangrijk scheeps- water is, met een drukker scheep vaart dan het Suezkanaal heeft. In Sombra zagen we het optreden van de Sarnia Lionettes. Dat is een muziekcorps van meisjes van 1423 jaar. Ze zijn allen gekleed in bij zonder fraaie en kleurrijke unifor men en getooid met sjako. Voor afgegaan door de majorettes, ge kleed in crème uniformen met zware goudtressen en epauletten versierd, gaf deze groep een zeer spectacu laire aanblik, die werd verhoogd door de gracieuze marspas en de prima marsmuziek waarop werd gemarcheerd. In Dresden komen we bij het graf van „Oom Tom", bekend uit het boek van Mevrouw H. Beecher- Stowe, „De Negerhut van Oom Tom". In dit boek heeft zij de levens geschiedenis behandeld van Josiah Henson, die 15 Juni 1789 in slavernij werd geboren in Charles County. Deze Josiah Henson werd na zijn bewogen leven in slavernij, dat in dit boek zo ontroerend is beschre ven, door ontvluchting een vrij man, waarna hij in Canada leefde. Hier woonde hij o.m. bij Dresden, waar hij predikant werd van de negers. Hij stierf er, na een ziekte van 3 dagen, op 94-jarige leeftijd op 5 Mei 1883. Het was een eigenaardige gewaar wording te staan bij het graf van de sympathieke figuur, waarover we in onze kinderjaren met zoveel spanning en ontroering hadden ge lezen. Ook het huis, waarin hij tij dens zijn laatste levensjaren heeft gewoond, staat hier nog in originele toestand. Het is ingericht tot een eenvoudig museum door Mr. William Chappie te Dresden, die voor een zeer wel kome toelichting zorgdroeg. Veel voorwerpen uit de slaventijd, o.a. de slavenzweep, zijner aanwezig. Het was reeds vrij laat toen we na een welbestede middag Jweer thuis kwamen, waar ons een nieuwe verrassing wachtte, doch daarover een volgende keer. Patersstraat, voor hulsvesting van het nieuwe leerjaar goed te keu ren, evenals een bijdrage voor dit jaar in de ongedekte kosten van de Mater Ambilisschool, welke op ruim f 1300 worden geraamn. Een ander voorstel is, om de telefooncentrale op het gemeente huis dusdanig uit te breiden, dat het lange wachten voortaan is uit gesloten. Er zullen dan 4 lijnen bijkomen, zodat men meer armslag heeft. Die uitbreiding kost f 9000, als de Raad dit goedkeurt. In de Oranjewijk zullen de ge projecteerde plantsoenenen bomen ook geplant moeten worden, nu die buurt intussen bjjna gereed is. Daarvoor stellen B. en W. een bedrag van f 9640 beschikbaar te willen stellen. De Landbouwschool is zodanig uitgebreid, dat men in het gebouw aan de Stationsweg niet meer alle leerlingen bergen kan. Men heeft een noodoplossing gevonden door het oude cafélokaal bij M. v.d.Ven te huren, dat met 'nnoodgebouwtje voorlopig een oplossing biedt. De kosten aan een en ander verbonden bedragen dan f 5000 en ook hier wordt het oordeel van de Raad ge vraagd. De Venrayse hockeyclub kan een terrein krijgen voor dit jaar, maar wil ze inderdaad in competitie verband kunnen blijven spelen, dan zal een volgend jaar een ander terrein ter beschikking moeten staan. B. en W. willen wel helpen, maar kunnen op het ogenblik niets anders bieden, dan een stuk van het oude speelterrein aan de Leunse- weg, dat voorlopig niet bebouwd zal worden. Het opknappen daar van, omrasteren en inzaaien gaat echter f 5700 kosten en de vraag zal zijn of de raad daarmede ac- coord gaat. Dan wil men komen tot uitbrei ding van de nachtverlichting. Nu blijven van de 637 lampen er 29 's nachts aan. Men wil dat aantal aanmerkelijk uitbreiden (hoe veel staat echter niet vermeld). Een en ander gaat f 700 extra kosten. Dan is de wijk rond deHensenius- school zover, dat hier lampen ge plaatst kunnen worden. De voor liggende begroting vermeldt een bedrag van f 4000 en tenslotte zal de verlichting op de kerkdorpen worden uitgebreid. Hoeveel dit is, is nog onbekend, omdat de zaak nog in onderzoek is. Daar horen we dan op de Raadsvergadering wel meer van. Verder is er de minder prettige mededeling, dat de aandrang om verhoging van de algemene uitke ring uit het gemeentefonds voor 1956 na bijna een jaar overleg door de ministers van binnenlandse zaken en financiën is afgewezen. B. en W. willen dezelfde aanvraag indienen voor 1957 en dat voor 1 October moeten gebeuren. De machting van de Raad wordt nu gevraagd. Nu de Schoolstraat etc. wordt opgeknapt, vragen B.en W.om^nach- tiging ook het Kerkpad, Schouten straatje, Kortestraat, Hensenius- straat, Leeuwstraat, Paterslaan en Langstraat te mogen opknappen. Ze is van plan dit werk onderhands op te dragen aan de fa. Vissers, indien tenminste de prijs redelijk is. Dit zijn dan in vogelvlucht de voornaamste agendapunten, waar over de raad a.s. Dinsdag haar oor deel zal dienen te geven. Üouwe Egberts wandkoffemolen De bijzondere kwaliteit van Douwo Egberts koffie komt volledig tot haan recht, als U deze koffie maalt, direct voor het zetten. Gebruik daarvoor de ideale D.E.-koffiemolen, die verkrijg baar is op 1500 punten, verpakt bjr Douwe Egberts koffie en thee. lekkere koSSie... Het enorme aantal dodelijke ver keersongelukken stelt ook de Fran se autoriteiten voor moeilijke pro blemen. De gemiddelde verkeers snelheid is er beslist groter dan in Nederland en de wegen zijn op vele plaatsen zo uitstekend, dat de bestuurders vrijwel voortdurend worden uitgenodigd hun kilometer teller rond de 120 te laten schom melen. Een andere oorzaak van het stij gende gevaar is het feit, ^dat vele vakantiebestuurders grote af standen afleggen. Voor de doorsnee Nederlander is een reis van Amsterdam naar Maastricht al een nette onderne ming, maar in de uitgestrektheden van het Franse land tellen zelfs duizend kilometers niet meer mee. Als de oververmoeidheid ook nog de haast g$at prikkelen zijn alle factoren aanwezig voor de dodelij ke botsing. Gerechtszitting tussen de rozen In de strijd voor orde en rust op de wegen hanteert de verkeerspoli tie thans een experimenteel wapen in de vorm van keurig uitgezette val. Alle automobilisten, die er in rij den, worden onmiddellijk voor een gerecht in de openlucht gebracht en vaak moeten ze met de trein verder reizen, omdat ter plaatse hun rij bewijs wordt afgenomen. Op een hoofdverkeersweg bij Biarritz werd het nieuwe systeem geprobeerd. Vier Franse verkeersrechters had den in de schaduw van wat plan tanen een openlucht-rechtzaal inge richt, midden in een heerlijke ro zentuin en vlak bij de verkeersweg. Op de grote verkeersweg zelf was de witte scheidingslijn kersvers opnieuw getrokken; twee als brave toeristen uitziende agenten-in-bur- ger zaten langs de kant van de weg op een punt kort vóór het einde van de scherpe helling. De weg helt hier zo sterk, dat men op dertig meter van het hoog ste punt nog niet eens het dak van een eventuele tegenligger kan zien Drie uur hebben de beide „toeris ten" hier gezeten, met een fototoe stel in de hand. Veertig autorijders liepen tegen de lamp en ontkennen hielp niet, omdat hun overtreding, in het algemeen overschrijden van de witte band, al op de gevoelige plaat was vastgelegd. De zondaars, onmiddellijk na hun vergrijp door de politiefluit tot stil stand gedwongen, werden vervol gens verzocht mee te gaan naar de openluchlrechtbank tussen de rozen, waar de prefect Delauny hen met grote gestrengheid ondervroeg. „Monsieur, ik had erg veel haast", aldus de 58-jarige Parijf e dame M.L. „Ik wilde vanavond op tijd thuis zijn, want morgen moet ik weer naar kantoor", aldus de 42-jarige advocaat uit Bordeaux. En de handelsreiziger Gr. uit Versailles: „Ik wist niet, dat het zo erg was om eens even met mijn linkerwie- len aan de andere zijde van de witte band te rijden". De prefect ant woordde woedend: „Zoals u zijn er helaas honderduizenden, monsieur", ze weten niet eens meer dat het erg is om met een vaart van 125 km. per uur op de weghelft te rij den, die gemaakt is voor de tegen liggers. U en al die anderen zullen weer moeten leren hoe erg het is en daarom veroordeel ik u tot 5000 francs boete en drie maanden in trekken van uw rijbewijs". Monsieur mocht met de trein te rug naar huis. En zoals hij waren er nog tientallen anderen. De helft van de verkeerszondaars moet dui zend francs boete betalen en het rijbewijs inleveren vaak slechts voor de tijd van twee weken, maar mis schien is een halve maand wel ge noeg om hen tot voorzichtigheid aan te manen. SITTARD GROEIT STERK Het aantal ingezetenen van Sit- tard heeft thans de 28.000 over schreden. In 7 jaar tijds is de be volking gestegen met 8000 zielen, zodat in 1958 de dertigduizendste mag verwacht worden. In de 8 maanden van dit jaar was reeds toename van 800 zielen.

Peel en Maas | 1956 | | pagina 1