vacantie naar CAMDA SPORT voor slechts 29 cent De Politierechter oorde elt- IB 250 gram fijngekruide speculaas Land- en Tninbonw WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN Uit„Peelen Maas" VéGé-koffie Gevonden: Zaterdag 15 September 1956 No 37 ZEVEN EN ZEVENTIGSTE JAARGANG AAS DRUK EN UITGAVE FIRMA VAN DEN MUNCKHOF GROTE STRAAT 28 TELEFOON 512 GIRO 150652 ADVERTENTIE-PRIJS: 8 ct. per m.m. ABONNEMENTS PRIJS PER KWARTAAL f 1.25 BUITEN VENRAY f 1.45 II. Toen we die morgen, ongeveer een uur na aankomst, in het ge woel van Montreal met z'n 27a mil- lioen inwoners waren opgenomen, konden we ons moeilijk voorstellen dat we de vorige avond omstreeks hetzelfde uur uit Amsterdam waren vertrokken. Dit betekende een snelle omscha keling op velerlei gebied. Niet het minst ten opzichte van het weer. We waren uit een koud en regenachtig Nederland vertrok ken, dat niet alleen warme kleding maar bovendien een flinke regen jas nodig maakte. Hier brandde de zon aan een wolkenloze, staalblauwe hemel, zodat we al spoedig onze colberts uitgooiden en de ramen van de auto naar beneden moesten draaien om zo mogelijk toch nog een klein koeltje op te vangen. Het verschil in weer en tempera tuur tussen Nederland en Canada was wel het eerste dat ons frap peerde. We werden deze middag en ook de volgende dag door Montreal gereden door de fieldman van het immigration-committee der Chr. Ref. Church in Canada, Mr. A. de Jonge. We hadden hem reeds ont moet bij het onderzoek der uit Nederland binnenkomende passa giers door de douane. Hij vervulde daarbij de onmisbare rol van tus senpersoon tussen de Nederlandse immigranten en de douane, waar door dit onderzoek zeer vlot van stapel liep. Met ons vliegtuig waren nl. ver scheidene emigrerende families meegekomen, waarvan er enkele in Montreal bleven, o.a. twee inge nieurs met hun families die een betrekking hadden aanvaard bij Canadair, de enorme vliegtuigen- fabriek in Montreal, waar de be kende Thunder jets worden ver vaardigd. De belangeloze diensten die de fieldman desgewenst aan de Neder landse passagiers verleende, werden zeer op prijs gesteld, want al kan men nog zo perfect Engels spreken in Nederland, het is een hele toer om het rap gesproken „slang1' der Canadezen te verstaan. Over onze tocht door Montreal hopen we in een volgend artikel te schrijven, omdat we ook in het laatst der vacantie nog enkele dagen in deze metropool hebben doorgebracht en we onze indrukken over deze grootste binnenhaven ter wereld gaarne in één verband houden. Hoewel in Montreal nog niet zoveel Nederlandse immigranten zijn als b.v. in Zuid-Ontario, is niettemin ons land toch behoorlijk vertegenwoordigd in de bevolking van het oude Indianendorp Hoche- laga, dat de Franse zeeman Jacques Cartier in 1534 ontdekte toen hij de St. Laurensrivier afvoer en dat sindsdien tot een wereldstad is uitgegroeid. We hadden het ge noegen in deze stad twee nichten in goede welstand te ontmoeten. Van haar hoorden we dat het in Montreal voor de Nederlanders prettig werken is en dat er een hechte band tussen de Nederlanders in deze grote stad is, zodat ze niet gemakkelijk in de massa verloren gaan. Toen we 's avonds in onze hotel kamer aankwamen, was het eerste wat ons hier opviel het televisie toestel dat er ten behoeve der gasten stond. Als men dat wilde, kon men vanaf z'n bed de televisie voorstellingen volgen. Wij hebben dat echter niet gedaan. Door de nachtelijke reis en de vermoeiende dag met z'n talloze nieuwe indruk ken, die daarop volgde, had Mor pheus deze avond het al heel ge makkelijk om ons in zijn armen te krijgen... Het ligt voor de hand, dat als men na een vacantie van enkele weken in Canada en de Verenigde Staten een beschrijving wil geven van land, volk en toestanden, die men aantreft, men hierbij dient te volstaan met het weergeven van persoonlijke indrukken. Deze kunnen uiteraard slechts oppervlakkig zijn, want het is niet mogelijk om in zulk een korte tijd de verschillende aspecten van het Canadese volksleven en de toe standen in dit op een na grootste land ter wereld ook maar enigszins te benaderen. Bovendien hebben wij slechts een fractie van dit onmetelijke land kunnen bezoeken, zodat wij ons thans evenmin een oordeel kunnen vormen over de situatie in de provincies waar we niet zijn geweest, als toen we vóór de reis nog rustig op onze kantoor stoel zaten. Het hoofddoel van onze reis is geweest familiebezoek en spreken met diverse Nederlandse immigran ten in Canada en de States. Er zijn in Nederland talloos velen, die hun familiebetrekkingen, kinde ren en kleinkinderen wel graag eens een bezoek van enkele weken zouden willen brengen. Voor hen die nog in het arbeidsproces zijn opgenomen werkt de tijdsfactor belemmerend op het tot uitvoering brengen van die verlangens. De regelmatige diensten die de K.L.M. op New York en Montreal onder houdt en de populaire toeristen klasse die zij voor deze diensten heeft ingesteld maken echter het door velen onmogelijk geachte tot een mogelijkheid, omdat een reis naar New York of Montreal vanaf Amsterdam door de lucht niet zoveel tijd vraagt als een treinreis naar Zuid-Zwitserland. Op weg naar Zuid-Ontario Hierdoor werd het ook ons moge lijk gemaakt onze familie in Zuid- Ontario te bezoeken. Op de dag na onze aankomst in Montreal ver trokken we 's middags om half vijf met de befaamde Canadian Pacific Railway naar Sarnia, dat in het zuid-westen van Ontario ligt, ten nood-oosten van het St. Clairkanaal, dat de verbinding vormt tussen het enorme Huronmeer (vele malen groter dan Nederland) en het veel kleinere St. Clairmeer. Dit kanaal vormt tevens de grens tussen Canada en de Ver. Staten. Zuid-Ontario is blijkbaar het eldorado voor de Nederlandse immigranten in Canada; men treft hen er althans bij tienduizenden aan, zowel de pioniers, de z.g. „old timers", als de „new comers", dat zijn zij, die deel uitmaken van de circa 130.000 Nederlanders die na 1947 naar Canada zijn geëmigreerd. Met beide groepen hebben we op onze reis kennis gemaakt en als onze algemene conclusie kunnen we nu al vast mededelen, dat zowel de old timers als de nieuwe immi granten nog zeer veel belangstelling koesteren voor het moederland, het kleine land aan de andere zijde van de oceaan. Ze zijn nog met sterke banden hieraan verbonden, maar toch willen de meeslen daarheen niet terugkeren anders dan voor een trip van enkele maanden... Het verlangen naar een trip leefde bij de meeste Canadese Nederlanders of Nederlandse Canadezen, met wie we in deze tqd hebben gesproken; velen hadden daarvoor concrete plannen. Toen de trein Montreal verliet, maakten we, hoewel we door het dichtstbevolkte deel van Canada reisden, kennis met de enorme uitgestrektheid van dit bijzondere land, dat slechts 6 millioen inwo ners meer telt dan ons kleine Nederland. Op de kaart Is het traject Montreal-Sarnia niet zo groot (we behoefden alleen Zuid- Ontario van Noord-Oost naar Zuid- West te doorkruisen), maar toch had de snelle Canadian Pacific Railway er nog bijna 12 uren voor nodig om deze afstand af te leggen, slechts een paar uren minder dan waarin de „Flying Dutchman" de afstand Amsterdam-Montreal over brugde. Het landschap tussen Montreal en Toronto waar we grotendeels nog bij daglicht door reden was wel afwisselend, hoewel niet bijzon der imponerend. De landerijen geven niet de vruchtbare en ver zorgde aanblik te zien van onze weilanden met hun glanzende koeien. Vee ontdekten we slechts weinig. Slechts hier en daar stond een farm, maar ook deze stelde meestal teleur; in de regel was het een woonhuis met een enkele tien tallen meters verder op staande schuur, die er vaak vervallen uit zag. Zulke farms kunnen de toets der vergelijking met de kapitale boerderijen in Noordelijk Nederland dan ook niet doorstaan. Trouwens, het boeren gaat in dit land in vele opzichten anders dan bij ons en verscheidene immigran ten hebben ons verzekerd, dat het niet verstandig is om hier direct een farm te beginnen zonder eerst geruime tijd bij een of meer Cana dese boeren te hebben gewerkt en zich de methode van werken hier te hebben eigen gemaakt. Begint men te vlug, dan loopt men de kans leergeld te moeten betalen en soms niet weinig ook. Nu we terwijl de trein druk aan het mijlen-eten is het toch over het werken op de farm heb ben, kan het geen kwaad er even op te wijzen dat ook het zich als arbeider bij een farmer verhuren bepaalde risico's voor de emigrant kan meebrengen, vooral als hij de Engelse taal niet al te goed mach tig is. Het is van groot belang te weten, dat men bij een goede boer komt en hiervoor is de tussenkomst van ter plaatse goed bekende Ne derlandse kennissen of van de emigratiediensten van zeer groot belang. We hebben gesproken met enige immigranten, die in Nederland reeds zich bij een Canadese boer hadden verhuurd en die hier een ontzettend harde begintijd hebben gehad, met veel teleurstellingen. Een goed gesitueerde Nederlandse boer bijvoorbeeld, die de drang naar emigratie in zich voelde bran den, verkocht in Nederland zijn have en goed en trok met zijn ge- De zittingen van de politierechter in de Venrayse raadszaal zijn weer begonnen. Zo kwam j.l. Vrijdag de eerste ris zondaren van het nieuwe seizoen voor de balie. Dat was allereerst een Venrayer die last had van ver droogde Peelgrond. Als de stuwen in het defensiekanaal maar iets hoger stonden, dan kregen zijn landerijen ook meer water, was zijn redenatie, reden waarom hij dan ook naar de Gemeente schreef, of hij het water hoger op mocht stuwen. In plaats, dat de Gemeente hem een briefje schreef, dat zij hiervoor geen toestemming kon geven, omdat daar over andere en machtiger instanties beslissen, kreeg hij ten antwoord, dat hij zijn gang kon gaan. En dat deed hij dan ook. Was het daar bij gebleven, dan had hij zijn schuld nog altijd op de Gemeente af kunnen wentelen, maar de man ging andere houten balken uit de stuw afzagen om ze aanzijn doel dienstbaar te maken. En toen was hij voor de tweede maal „zuur". De rechter hield met alle omstan digheden rekening en het werd f 25 boete. Dronken op een fiets zitten, Is een kwaal van deze streek, aldus de Officier, die dat aantoonde door een hele ris van dergelijke zondaars voor te brengen. Ze kregen allen een daverende vermaning, werden gewezen op het onverantwoordelijke van hun gedrag en mochten, indien het voor de eerste keer was f 30, en voor de tweede maal f 40 be talen. De laatsten kregen zelfs een voorwaardelijke veroordeling van 8 dagen en tenslotte kregen de oudere klanten gratis logies in Roermond. Tegenover een lands gemiddelde van 50 klanten, leverde deze streek afgelopen jaar 130 mensen op, het geen voor de Officier aanleiding was om in de nabije toekomst met zwaardere straffen te komen. Een Venrayse jongeling had een brommer geleend en was daarmede aan het toeren. Hij slip te en smakte tegen de grond, waarbij zowel hij zelf als de brommer, behoorlijk be schadigd werd. Beducht voor de vaderlijke toorn verzon de jonge man toen het verhaal, dat hij door een auto was aangereden, een ver haal, dat ook aan de politie werd doorgegeven, opdat die de snode zin naar Canada.' Hier werkte hij 8 maanden bij een boer onder zeer zware omstandigheden, kon het toen niet langer volhouden en zocht een andere „job", doch... kreeg toen geen cent voor zijn 8 maanden dienst uitbetaald. Dat zijn toestanden, die wij ons in Nederland niet kunnen voor stellen en die ons rechtsbegrip te boven gaan, doch die hier meer malen schijnen voor te komen, zonder dat men er veel aan kan doen. Gelukkig staan tegenover deze en meer van dergelijke sombere schilderingen ook talrijke andere voorbeelden van prima farmers, die alles in het werk stellen om hun pas overgekomen arbeiders en hun gezinsleden zo spoedig mogelijk op hun gemak te stellen en hen met raad en daad terzijde te staan. Uitkijken blijft voor de immi grant echter de boodschap Onze trein raast intussen door het Canadese land, zo nu en dan stoppend bij een groter of kleiner station. Ook bij de kleinere stations wordt n.l. gestopt, want de treinen rijden hier niet met dezelfde fre- kwentie als in Nederland. Tussen Montreal-Toronto-London en verder rijden in beide richtin gen slechts enkele treinen per et maal. Als we Toronto naderen, is het al helemaal donker geworden. Toch krijgen we wel enig begrip over deze enorme stad, met zijn 1.200.000 inwoners, want we rijden geruime tijd door en langs de be bouwde kom. Overal branden en flitsen de lichtreclames in zulk een grote verscheidenheid van vorm en kleur dat het een overweldigende indruk maakt. Hier moeten we onze trein ver laten en overstappen in die, welke Chicago als eindpunt heeft. Het laatste traject van onze reis is begonnen. 't Is inmiddels al half een in de nacht geworden, maar de trein is nog flink bezet en er komen ook nog ouders met kleine kinderen in de trein, zelfs met babys. Dat schijnt hier echter heel gewoon te zijn. Voor de kinderen wordt een slaapplaats je op de zachte, goed verende zitplaatsen klaar gemaakt, waar ze al spoedig in slaap suk kelen. Wij laten onze rugleuningen naar achter kantelen en proberen ook een uiltje te knappen, want we hebben nog bijna 4 uur te rijden. Het is 4 uur in de nacht als wij in Sarnia aankomen. We hebben onze vacantiestandplaats bereikt, waar de nachtelijke begroeting met onze familie op het station plaats heeft. auto-bestuurder, die na het ongeluk maar doorgereden was, op zou sporen. Haar speurwerk had echter andere resultaten. Het bleek, dat de jongeman het hele verhaal uit zijn duim gezogen had en Hermandad voor niets in het geweer had ge roepen. Dat kostte hem f 25. Een arbeider had wat tegen zijn baas en daarom ging hij hem op kantoor eens vertellen hoe hjj over hem dacht. Dat was zo weinig fraai, dat die baas hem de deur wees, maar de knecht was nog lang niet klaar. Hij bleef zijn mening zeggen, maar pleegde daarmede huisvrede breuk. En dat kost f 20. Een electriën uit Nederweert had er gewoonte van gemaakt de afval van electische kabels e.d. voor eigen rekening te verkopen, terwijl het toch eigendom van zijn baas is. En zo was er in de loop van enkele maanden voor een f 160 afval ver dwenen. Die moet hij nu terug betalen. Maar over zijn straf was men het niet eens. De reclassering zal nu eerst een rapport moeten indienen. Een Venrayse kostheer werd er van beschuldigd, zijn kostdame ge slagen te hebben en geknepen. De kostdame deed omstandig uit de doeken hoe zij het lijdend voorwerp geweest was, maar de kostheer zei, dat de dame het eerst begonnen was, door hem n.l. met haar schoen te bewerken. „Das nie", zei de kost dame, die schoen Is eerst te voor schijn gekomen toen de kostheer ge slagen had. Hij was 't zuiverste af weermiddel tegen meer en grotere drieste daden. Aangezien de Officier het standpunt huldigt, dat men dames moet behandelen als dieren, zoals hij zei, nl. met zachtheid,'was de kostheer het „haasje", f 20 boete siert nu zijn straflijst. De kostheer zal er het beste aan doen zo gauw mogelijk een ander kosthuis te zoeken. Iemand uit Geijsteren, ging ter kermis, toen hij voorbij een café kwam. waarin een jongeling zat die hem riep binnen te komen. Diehad nl. nog een appeltje met onze man te schillen. En het is de gewoonte, dat die schillerij zo met de kermis wordt opgeknapt. Onze man snapte wel wat dat betekende en dacht bij zichzelf, dat de eerste klap wel een daalder waard is. Daarom pakte hij een stoel en sloeg de roeper met een van de wereld. Het werd geen daalder maar f 30, zodat hij zich dus toch misrekend heeft. Zijn ge zicht stond echter alles behalve op berouw... In Bergen doet men dat anders. Als men daar met een man ruzie heeft, dan verkoopt men diens echt genote de klappen, welke voor de man zijn bedoeld. Men loopt zó weinig kans om meteen de rekening terug te krijgen. Maar de politie springt dan als ware heren in het verkeer tussenbeide en de held kreeg alsnog de rekening gepresen- En die was f 40. Een conductrice van de Zuid ooster in Venlo, kon de verleiding van al het geld, dat zij iedere avond onder haar beheer had maar slecht verdragen. De ene keer pikte ze een dubbelt j e, de andere keer een k wart j en dat liep zo op tot f 135. Toen kwam controle en was de juffrouw „de sigaar". De Officier kon het maar matig waarderen, dat deze meisjes met dergelijke geldbedragen naar huis gestuurd worden, omdat dit voor zwakkere zusters wel een heel grote verleiding is. Maar des niettemin kreeg de juffrouw f 25 boete en 3 mnd. v.w. Waarmede dan weer het einde gekomen was van de eerste zitting van de politie rechter in dit nieuwe seizoen. van 19 sept. 1908 Dr. H. Poels keerde naar Washington terug. Tot Rector te Merselo werd benoemd de weleerw. heer A. Ver stappen, Kapelaan te Blerik. van 18 sept. 1909 Te Venray werd een Noord- Limburgse propagandadag gehou den, georganiseerd door de Ver eniging van Volkszang en de Limb. Onderwijzersbond. Pastoor P. Schmeitz hield een rede over Ons Volkslied. Dr. Gies- berts sprak over de nadelige ge volgen van de alkohol. van 17 sept. 1910 De paters theologanten van Wittem kwamen ter bedevaart naar O.L. Vrouw van Oostrum. van 15 sept. 1906 Enige landbouwers uit O ver- loon, Vierlingsbeek, die beschuldigd werden in de Vredepeel heide en zoden te hebben weggenomen, zijn door de Rechtbank te Roermond vrijgesproken. De timmerman J. V. werkzaam aan het krankzinnigengesticht al hier viel van een hoge ladder en brak zijn linkervoet. (dat zi|n ongeveer 35 speculaasjes!) bij aankoop van 2SO gram (Bij VéGé-koffie altijd 10% korting in gratis geldzegels) De VéGé-kruidenier heeft ook verpakte speculaas, die zo lekker vers en bros blijft! Heerlijk bij koffie, thee of chocola èn op de boterham! Bereid volgens oud-Hollands recept! Luchtdicht verpaktl pak van 250 gram 53 ct. met 11 gratis geldzegels pak van 500 gram 1ÖO ct. met 20 gratis geldzegels geeft gratis geldzegels! zwart kinderlaarsje, Schols, Pa- terslaan 2; aansteker, Paterskloos- ter; zwarte damesportemonnaie, Schepers, Schoolstraat; bindtouw, v. Rhee, Patersstraat 24a; 2 zakken turf strooisel, Wed. Jeurissen, Kruis straat 2; U-ijzer, Vollenberg, Mgr. Nolensstraat 1; gymn.-schoen, Jeu ken, Brukske 9; rode kinderporte- monnaie, P. Janssen, Stationsweg 1; kinderportemonnaie, Schuurman Oranjestraat 11; sleutelring met sleutels, rood kinderschoentje, een rubber zadeldek, Politiebureau; ro de damesportemonnaie, Koch, ver pleger, Servaas; zilv. kinderarmb., Smits, Vlakwaterweg 7; witte kees hond, Laurensse, Hofstraat; regen muts, Poels, Kruisstr. 28; lichtbl. regenmuts, Janssen, Wilhelmina- straat 45; zwart kinderfietsje, Pou- wels, Hofstraat; herenrijwiel, Clae- sen, Eindstraat 7. GROTE WANDELTOCHT TE HORST Zondag 30 september wordt er in Horst een grote wandeltocht ge organiseerd, waaraan iedere recht geaarde wandelaar zijn hart kan ophalen. Deelname staat open voor geüni formeerde en niet geüniformeerde groepen van tenminste 10 personen pius leider (sters). Vanzelfsprekend kunnen ook individuele personen aan de tocht deelnemen. Opgave kan geschieden bij G. Driessen, Loevestr. 10 tel. K4709 610 en bij van Heqster, Wilhelmi- naplein, Horst. Groepen, die willen deelnemen, raden wij aan voor 27 sept. aangif te te doen, want na die datum is het inschrijfgeld hoger. Individuele personen kunnen in schrijven tot uiterlijk 11 uur vm. daarna wordt het startbureau ge sloten. Van de weide naar de stal Binnenkort wordt het vee weer op stal gezet. Verbeteringen, aan vullingen, kunnen nu nog worden uitgevoerd, maar dan is het nood zakelijk dat nu direkt maatregelen worden getroffen. Opnieuw zal blijken dat aan de moderne stal hoge eisen worden ge steld. De ligplaats van de dieren bijvoorbeeld vormt een groot pro bleem. Het vee vertoeft immers zijn hal ve leven op stal, daarom is een warme, niet te harde ligplaats ver eist. Veelal heeft men wel eens gele zen of gehoord over de voordelen van de moderne rubber stalvloer en zo is men tot de ontdekking gekomen, dat stro voordien de enige mogelijkheid niet geheel voldoet. Indien de lege stal de inleiding vormt voor een modernisering doet men er goed aan eens aandacht te schenken aan de mogelijkheden van de rubber stalvloer. De zachtheid van het materiaal voorkomt stalbenen; rubber beschut het vee tegen optrekkende kou van de vloer voorts zal minder lichaams warmte aan de dieren ontrokken worden, wat een verhoogde melk en vetproduktie meebrengt. Een verbeterende ligplaats schenkt een grotere hygiëne, met als resul taten zuiverder melk van gezonder vee. Voorts heeft dergelijke vloer het voordeel, dat met minder dan de helft van stro kan worden volstaan, waardoor men, gezien de dure prijs van het stro, de aanschaffingkosten er snel uit heeft. Rubber stalvloe- ren worden in ons land vervaar digd en zijn door de fabriek met de langste ervaring geoctrooieerd. Slechts enkele gegevens over de ze stalvloer werden hier genoemd. Vele veehouders en deskundigen hebben zich over de voordelen uitgesproken en dit ideaal van zorg voor het vee omschreven. Een ideaal dat waard is om na gestreefd te worden.

Peel en Maas | 1956 | | pagina 1