vacantie naar CAMDA
SPORT
voor slechts 29 cent
De Politierechter oorde elt-
IB
250 gram fijngekruide
speculaas
Land- en Tninbonw
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
Uit„Peelen Maas"
VéGé-koffie
Gevonden:
Zaterdag 15 September 1956 No 37
ZEVEN EN ZEVENTIGSTE JAARGANG
AAS
DRUK EN UITGAVE FIRMA VAN DEN MUNCKHOF
GROTE STRAAT 28 TELEFOON 512 GIRO 150652
ADVERTENTIE-PRIJS: 8 ct. per m.m. ABONNEMENTS
PRIJS PER KWARTAAL f 1.25 BUITEN VENRAY f 1.45
II.
Toen we die morgen, ongeveer
een uur na aankomst, in het ge
woel van Montreal met z'n 27a mil-
lioen inwoners waren opgenomen,
konden we ons moeilijk voorstellen
dat we de vorige avond omstreeks
hetzelfde uur uit Amsterdam waren
vertrokken.
Dit betekende een snelle omscha
keling op velerlei gebied.
Niet het minst ten opzichte van
het weer. We waren uit een koud
en regenachtig Nederland vertrok
ken, dat niet alleen warme kleding
maar bovendien een flinke regen
jas nodig maakte. Hier brandde de
zon aan een wolkenloze, staalblauwe
hemel, zodat we al spoedig onze
colberts uitgooiden en de ramen van
de auto naar beneden moesten
draaien om zo mogelijk toch nog
een klein koeltje op te vangen.
Het verschil in weer en tempera
tuur tussen Nederland en Canada
was wel het eerste dat ons frap
peerde.
We werden deze middag en ook
de volgende dag door Montreal
gereden door de fieldman van het
immigration-committee der Chr.
Ref. Church in Canada, Mr. A. de
Jonge. We hadden hem reeds ont
moet bij het onderzoek der uit
Nederland binnenkomende passa
giers door de douane. Hij vervulde
daarbij de onmisbare rol van tus
senpersoon tussen de Nederlandse
immigranten en de douane, waar
door dit onderzoek zeer vlot van
stapel liep.
Met ons vliegtuig waren nl. ver
scheidene emigrerende families
meegekomen, waarvan er enkele
in Montreal bleven, o.a. twee inge
nieurs met hun families die een
betrekking hadden aanvaard bij
Canadair, de enorme vliegtuigen-
fabriek in Montreal, waar de be
kende Thunder jets worden ver
vaardigd.
De belangeloze diensten die de
fieldman desgewenst aan de Neder
landse passagiers verleende, werden
zeer op prijs gesteld, want al kan
men nog zo perfect Engels spreken
in Nederland, het is een hele toer
om het rap gesproken „slang1' der
Canadezen te verstaan.
Over onze tocht door Montreal
hopen we in een volgend artikel
te schrijven, omdat we ook in het
laatst der vacantie nog enkele
dagen in deze metropool hebben
doorgebracht en we onze indrukken
over deze grootste binnenhaven ter
wereld gaarne in één verband
houden.
Hoewel in Montreal nog niet
zoveel Nederlandse immigranten
zijn als b.v. in Zuid-Ontario, is
niettemin ons land toch behoorlijk
vertegenwoordigd in de bevolking
van het oude Indianendorp Hoche-
laga, dat de Franse zeeman Jacques
Cartier in 1534 ontdekte toen hij
de St. Laurensrivier afvoer en dat
sindsdien tot een wereldstad is
uitgegroeid. We hadden het ge
noegen in deze stad twee nichten
in goede welstand te ontmoeten.
Van haar hoorden we dat het in
Montreal voor de Nederlanders
prettig werken is en dat er een
hechte band tussen de Nederlanders
in deze grote stad is, zodat ze niet
gemakkelijk in de massa verloren
gaan.
Toen we 's avonds in onze hotel
kamer aankwamen, was het eerste
wat ons hier opviel het televisie
toestel dat er ten behoeve der
gasten stond. Als men dat wilde,
kon men vanaf z'n bed de televisie
voorstellingen volgen. Wij hebben
dat echter niet gedaan. Door de
nachtelijke reis en de vermoeiende
dag met z'n talloze nieuwe indruk
ken, die daarop volgde, had Mor
pheus deze avond het al heel ge
makkelijk om ons in zijn armen te
krijgen...
Het ligt voor de hand, dat als
men na een vacantie van enkele
weken in Canada en de Verenigde
Staten een beschrijving wil geven
van land, volk en toestanden, die
men aantreft, men hierbij dient te
volstaan met het weergeven van
persoonlijke indrukken.
Deze kunnen uiteraard slechts
oppervlakkig zijn, want het is niet
mogelijk om in zulk een korte tijd
de verschillende aspecten van het
Canadese volksleven en de toe
standen in dit op een na grootste
land ter wereld ook maar enigszins
te benaderen. Bovendien hebben
wij slechts een fractie van dit
onmetelijke land kunnen bezoeken,
zodat wij ons thans evenmin een
oordeel kunnen vormen over de
situatie in de provincies waar we
niet zijn geweest, als toen we vóór
de reis nog rustig op onze kantoor
stoel zaten.
Het hoofddoel van onze reis is
geweest familiebezoek en spreken
met diverse Nederlandse immigran
ten in Canada en de States.
Er zijn in Nederland talloos velen,
die hun familiebetrekkingen, kinde
ren en kleinkinderen wel graag
eens een bezoek van enkele weken
zouden willen brengen. Voor hen
die nog in het arbeidsproces zijn
opgenomen werkt de tijdsfactor
belemmerend op het tot uitvoering
brengen van die verlangens. De
regelmatige diensten die de K.L.M.
op New York en Montreal onder
houdt en de populaire toeristen
klasse die zij voor deze diensten
heeft ingesteld maken echter het
door velen onmogelijk geachte tot
een mogelijkheid, omdat een reis
naar New York of Montreal vanaf
Amsterdam door de lucht niet
zoveel tijd vraagt als een treinreis
naar Zuid-Zwitserland.
Op weg naar Zuid-Ontario
Hierdoor werd het ook ons moge
lijk gemaakt onze familie in Zuid-
Ontario te bezoeken. Op de dag na
onze aankomst in Montreal ver
trokken we 's middags om half vijf
met de befaamde Canadian Pacific
Railway naar Sarnia, dat in het
zuid-westen van Ontario ligt, ten
nood-oosten van het St. Clairkanaal,
dat de verbinding vormt tussen het
enorme Huronmeer (vele malen
groter dan Nederland) en het veel
kleinere St. Clairmeer. Dit kanaal
vormt tevens de grens tussen
Canada en de Ver. Staten.
Zuid-Ontario is blijkbaar het
eldorado voor de Nederlandse
immigranten in Canada; men treft
hen er althans bij tienduizenden
aan, zowel de pioniers, de z.g. „old
timers", als de „new comers", dat
zijn zij, die deel uitmaken van de
circa 130.000 Nederlanders die na
1947 naar Canada zijn geëmigreerd.
Met beide groepen hebben we op
onze reis kennis gemaakt en als
onze algemene conclusie kunnen
we nu al vast mededelen, dat zowel
de old timers als de nieuwe immi
granten nog zeer veel belangstelling
koesteren voor het moederland, het
kleine land aan de andere zijde van
de oceaan. Ze zijn nog met sterke
banden hieraan verbonden, maar
toch willen de meeslen daarheen
niet terugkeren anders dan voor
een trip van enkele maanden... Het
verlangen naar een trip leefde bij
de meeste Canadese Nederlanders
of Nederlandse Canadezen, met wie
we in deze tqd hebben gesproken;
velen hadden daarvoor concrete
plannen.
Toen de trein Montreal verliet,
maakten we, hoewel we door het
dichtstbevolkte deel van Canada
reisden, kennis met de enorme
uitgestrektheid van dit bijzondere
land, dat slechts 6 millioen inwo
ners meer telt dan ons kleine
Nederland. Op de kaart Is het
traject Montreal-Sarnia niet zo
groot (we behoefden alleen Zuid-
Ontario van Noord-Oost naar Zuid-
West te doorkruisen), maar toch
had de snelle Canadian Pacific
Railway er nog bijna 12 uren voor
nodig om deze afstand af te leggen,
slechts een paar uren minder dan
waarin de „Flying Dutchman" de
afstand Amsterdam-Montreal over
brugde.
Het landschap tussen Montreal
en Toronto waar we grotendeels
nog bij daglicht door reden was
wel afwisselend, hoewel niet bijzon
der imponerend. De landerijen
geven niet de vruchtbare en ver
zorgde aanblik te zien van onze
weilanden met hun glanzende koeien.
Vee ontdekten we slechts weinig.
Slechts hier en daar stond een
farm, maar ook deze stelde meestal
teleur; in de regel was het een
woonhuis met een enkele tien
tallen meters verder op staande
schuur, die er vaak vervallen uit
zag. Zulke farms kunnen de toets
der vergelijking met de kapitale
boerderijen in Noordelijk Nederland
dan ook niet doorstaan.
Trouwens, het boeren gaat in dit
land in vele opzichten anders dan
bij ons en verscheidene immigran
ten hebben ons verzekerd, dat het
niet verstandig is om hier direct
een farm te beginnen zonder eerst
geruime tijd bij een of meer Cana
dese boeren te hebben gewerkt en
zich de methode van werken hier
te hebben eigen gemaakt. Begint
men te vlug, dan loopt men de
kans leergeld te moeten betalen en
soms niet weinig ook.
Nu we terwijl de trein druk
aan het mijlen-eten is het toch
over het werken op de farm heb
ben, kan het geen kwaad er even
op te wijzen dat ook het zich als
arbeider bij een farmer verhuren
bepaalde risico's voor de emigrant
kan meebrengen, vooral als hij de
Engelse taal niet al te goed mach
tig is. Het is van groot belang te
weten, dat men bij een goede boer
komt en hiervoor is de tussenkomst
van ter plaatse goed bekende Ne
derlandse kennissen of van de
emigratiediensten van zeer groot
belang.
We hebben gesproken met enige
immigranten, die in Nederland
reeds zich bij een Canadese boer
hadden verhuurd en die hier een
ontzettend harde begintijd hebben
gehad, met veel teleurstellingen.
Een goed gesitueerde Nederlandse
boer bijvoorbeeld, die de drang
naar emigratie in zich voelde bran
den, verkocht in Nederland zijn
have en goed en trok met zijn ge-
De zittingen van de politierechter
in de Venrayse raadszaal zijn weer
begonnen.
Zo kwam j.l. Vrijdag de eerste
ris zondaren van het nieuwe seizoen
voor de balie. Dat was allereerst
een Venrayer die last had van ver
droogde Peelgrond. Als de stuwen
in het defensiekanaal maar iets
hoger stonden, dan kregen zijn
landerijen ook meer water, was zijn
redenatie, reden waarom hij dan ook
naar de Gemeente schreef, of hij
het water hoger op mocht stuwen.
In plaats, dat de Gemeente hem een
briefje schreef, dat zij hiervoor geen
toestemming kon geven, omdat daar
over andere en machtiger instanties
beslissen, kreeg hij ten antwoord,
dat hij zijn gang kon gaan. En dat
deed hij dan ook.
Was het daar bij gebleven, dan
had hij zijn schuld nog altijd op de
Gemeente af kunnen wentelen, maar
de man ging andere houten balken
uit de stuw afzagen om ze aanzijn
doel dienstbaar te maken. En toen
was hij voor de tweede maal „zuur".
De rechter hield met alle omstan
digheden rekening en het werd
f 25 boete.
Dronken op een fiets zitten, Is
een kwaal van deze streek, aldus de
Officier, die dat aantoonde door
een hele ris van dergelijke zondaars
voor te brengen. Ze kregen allen
een daverende vermaning, werden
gewezen op het onverantwoordelijke
van hun gedrag en mochten, indien
het voor de eerste keer was f 30,
en voor de tweede maal f 40 be
talen. De laatsten kregen zelfs een
voorwaardelijke veroordeling van 8
dagen en tenslotte kregen de oudere
klanten gratis logies in Roermond.
Tegenover een lands gemiddelde
van 50 klanten, leverde deze streek
afgelopen jaar 130 mensen op, het
geen voor de Officier aanleiding
was om in de nabije toekomst met
zwaardere straffen te komen.
Een Venrayse jongeling had een
brommer geleend en was daarmede
aan het toeren. Hij slip te en smakte
tegen de grond, waarbij zowel hij
zelf als de brommer, behoorlijk be
schadigd werd. Beducht voor de
vaderlijke toorn verzon de jonge
man toen het verhaal, dat hij door
een auto was aangereden, een ver
haal, dat ook aan de politie werd
doorgegeven, opdat die de snode
zin naar Canada.' Hier werkte hij
8 maanden bij een boer onder zeer
zware omstandigheden, kon het toen
niet langer volhouden en zocht een
andere „job", doch... kreeg toen
geen cent voor zijn 8 maanden
dienst uitbetaald.
Dat zijn toestanden, die wij ons
in Nederland niet kunnen voor
stellen en die ons rechtsbegrip te
boven gaan, doch die hier meer
malen schijnen voor te komen,
zonder dat men er veel aan kan
doen.
Gelukkig staan tegenover deze
en meer van dergelijke sombere
schilderingen ook talrijke andere
voorbeelden van prima farmers,
die alles in het werk stellen om
hun pas overgekomen arbeiders
en hun gezinsleden zo spoedig
mogelijk op hun gemak te stellen
en hen met raad en daad terzijde
te staan.
Uitkijken blijft voor de immi
grant echter de boodschap
Onze trein raast intussen door
het Canadese land, zo nu en dan
stoppend bij een groter of kleiner
station. Ook bij de kleinere stations
wordt n.l. gestopt, want de treinen
rijden hier niet met dezelfde fre-
kwentie als in Nederland.
Tussen Montreal-Toronto-London
en verder rijden in beide richtin
gen slechts enkele treinen per et
maal.
Als we Toronto naderen, is het
al helemaal donker geworden.
Toch krijgen we wel enig begrip
over deze enorme stad, met zijn
1.200.000 inwoners, want we rijden
geruime tijd door en langs de be
bouwde kom.
Overal branden en flitsen de
lichtreclames in zulk een grote
verscheidenheid van vorm en kleur
dat het een overweldigende indruk
maakt.
Hier moeten we onze trein ver
laten en overstappen in die, welke
Chicago als eindpunt heeft.
Het laatste traject van onze reis
is begonnen.
't Is inmiddels al half een in de
nacht geworden, maar de trein is
nog flink bezet en er komen ook
nog ouders met kleine kinderen in
de trein, zelfs met babys. Dat
schijnt hier echter heel gewoon te
zijn. Voor de kinderen wordt een
slaapplaats je op de zachte, goed
verende zitplaatsen klaar gemaakt,
waar ze al spoedig in slaap suk
kelen.
Wij laten onze rugleuningen naar
achter kantelen en proberen ook
een uiltje te knappen, want we
hebben nog bijna 4 uur te rijden.
Het is 4 uur in de nacht als wij
in Sarnia aankomen. We hebben
onze vacantiestandplaats bereikt,
waar de nachtelijke begroeting met
onze familie op het station plaats
heeft.
auto-bestuurder, die na het ongeluk
maar doorgereden was, op zou
sporen. Haar speurwerk had echter
andere resultaten. Het bleek, dat de
jongeman het hele verhaal uit zijn
duim gezogen had en Hermandad
voor niets in het geweer had ge
roepen. Dat kostte hem f 25.
Een arbeider had wat tegen zijn
baas en daarom ging hij hem op
kantoor eens vertellen hoe hjj over
hem dacht. Dat was zo weinig fraai,
dat die baas hem de deur wees,
maar de knecht was nog lang niet
klaar. Hij bleef zijn mening zeggen,
maar pleegde daarmede huisvrede
breuk. En dat kost f 20.
Een electriën uit Nederweert had
er gewoonte van gemaakt de afval
van electische kabels e.d. voor eigen
rekening te verkopen, terwijl het
toch eigendom van zijn baas is. En
zo was er in de loop van enkele
maanden voor een f 160 afval ver
dwenen. Die moet hij nu terug
betalen. Maar over zijn straf was
men het niet eens. De reclassering
zal nu eerst een rapport moeten
indienen.
Een Venrayse kostheer werd er
van beschuldigd, zijn kostdame ge
slagen te hebben en geknepen. De
kostdame deed omstandig uit de
doeken hoe zij het lijdend voorwerp
geweest was, maar de kostheer
zei, dat de dame het eerst begonnen
was, door hem n.l. met haar schoen
te bewerken. „Das nie", zei de kost
dame, die schoen Is eerst te voor
schijn gekomen toen de kostheer ge
slagen had. Hij was 't zuiverste af
weermiddel tegen meer en grotere
drieste daden. Aangezien de Officier
het standpunt huldigt, dat men
dames moet behandelen als dieren,
zoals hij zei, nl. met zachtheid,'was
de kostheer het „haasje", f 20 boete
siert nu zijn straflijst. De kostheer
zal er het beste aan doen zo gauw
mogelijk een ander kosthuis te
zoeken.
Iemand uit Geijsteren, ging ter
kermis, toen hij voorbij een café
kwam. waarin een jongeling zat die
hem riep binnen te komen. Diehad
nl. nog een appeltje met onze man
te schillen. En het is de gewoonte,
dat die schillerij zo met de kermis
wordt opgeknapt. Onze man snapte
wel wat dat betekende en dacht bij
zichzelf, dat de eerste klap wel een
daalder waard is. Daarom pakte hij
een stoel en sloeg de roeper met
een van de wereld. Het werd geen
daalder maar f 30, zodat hij zich
dus toch misrekend heeft. Zijn ge
zicht stond echter alles behalve op
berouw...
In Bergen doet men dat anders.
Als men daar met een man ruzie
heeft, dan verkoopt men diens echt
genote de klappen, welke voor de
man zijn bedoeld. Men loopt zó
weinig kans om meteen de rekening
terug te krijgen. Maar de politie
springt dan als ware heren in het
verkeer tussenbeide en de held
kreeg alsnog de rekening gepresen-
En die was f 40.
Een conductrice van de Zuid
ooster in Venlo, kon de verleiding
van al het geld, dat zij iedere avond
onder haar beheer had maar slecht
verdragen. De ene keer pikte ze een
dubbelt j e, de andere keer een k wart j
en dat liep zo op tot f 135. Toen
kwam controle en was de juffrouw
„de sigaar". De Officier kon het
maar matig waarderen, dat deze
meisjes met dergelijke geldbedragen
naar huis gestuurd worden, omdat
dit voor zwakkere zusters wel een
heel grote verleiding is. Maar des
niettemin kreeg de juffrouw f 25
boete en 3 mnd. v.w. Waarmede
dan weer het einde gekomen was
van de eerste zitting van de politie
rechter in dit nieuwe seizoen.
van 19 sept. 1908
Dr. H. Poels keerde naar
Washington terug.
Tot Rector te Merselo werd
benoemd de weleerw. heer A. Ver
stappen, Kapelaan te Blerik.
van 18 sept. 1909
Te Venray werd een Noord-
Limburgse propagandadag gehou
den, georganiseerd door de Ver
eniging van Volkszang en de Limb.
Onderwijzersbond.
Pastoor P. Schmeitz hield een
rede over Ons Volkslied. Dr. Gies-
berts sprak over de nadelige ge
volgen van de alkohol.
van 17 sept. 1910
De paters theologanten van
Wittem kwamen ter bedevaart naar
O.L. Vrouw van Oostrum.
van 15 sept. 1906
Enige landbouwers uit O ver-
loon, Vierlingsbeek, die beschuldigd
werden in de Vredepeel heide en
zoden te hebben weggenomen, zijn
door de Rechtbank te Roermond
vrijgesproken.
De timmerman J. V. werkzaam
aan het krankzinnigengesticht al
hier viel van een hoge ladder en
brak zijn linkervoet.
(dat zi|n ongeveer 35 speculaasjes!)
bij aankoop van 2SO gram
(Bij VéGé-koffie altijd 10% korting in
gratis geldzegels)
De VéGé-kruidenier heeft ook verpakte
speculaas, die zo lekker vers en bros blijft!
Heerlijk bij koffie, thee of chocola èn
op de boterham!
Bereid volgens oud-Hollands recept!
Luchtdicht verpaktl
pak van 250 gram 53 ct. met
11 gratis geldzegels
pak van 500 gram 1ÖO ct. met
20 gratis geldzegels
geeft gratis geldzegels!
zwart kinderlaarsje, Schols, Pa-
terslaan 2; aansteker, Paterskloos-
ter; zwarte damesportemonnaie,
Schepers, Schoolstraat; bindtouw,
v. Rhee, Patersstraat 24a; 2 zakken
turf strooisel, Wed. Jeurissen, Kruis
straat 2; U-ijzer, Vollenberg, Mgr.
Nolensstraat 1; gymn.-schoen, Jeu
ken, Brukske 9; rode kinderporte-
monnaie, P. Janssen, Stationsweg
1; kinderportemonnaie, Schuurman
Oranjestraat 11; sleutelring met
sleutels, rood kinderschoentje, een
rubber zadeldek, Politiebureau; ro
de damesportemonnaie, Koch, ver
pleger, Servaas; zilv. kinderarmb.,
Smits, Vlakwaterweg 7; witte kees
hond, Laurensse, Hofstraat; regen
muts, Poels, Kruisstr. 28; lichtbl.
regenmuts, Janssen, Wilhelmina-
straat 45; zwart kinderfietsje, Pou-
wels, Hofstraat; herenrijwiel, Clae-
sen, Eindstraat 7.
GROTE WANDELTOCHT
TE HORST
Zondag 30 september wordt er
in Horst een grote wandeltocht ge
organiseerd, waaraan iedere recht
geaarde wandelaar zijn hart kan
ophalen.
Deelname staat open voor geüni
formeerde en niet geüniformeerde
groepen van tenminste 10 personen
pius leider (sters). Vanzelfsprekend
kunnen ook individuele personen
aan de tocht deelnemen.
Opgave kan geschieden bij G.
Driessen, Loevestr. 10 tel. K4709
610 en bij van Heqster, Wilhelmi-
naplein, Horst.
Groepen, die willen deelnemen,
raden wij aan voor 27 sept. aangif
te te doen, want na die datum is
het inschrijfgeld hoger.
Individuele personen kunnen in
schrijven tot uiterlijk 11 uur vm.
daarna wordt het startbureau ge
sloten.
Van de weide naar de stal
Binnenkort wordt het vee weer
op stal gezet. Verbeteringen, aan
vullingen, kunnen nu nog worden
uitgevoerd, maar dan is het nood
zakelijk dat nu direkt maatregelen
worden getroffen.
Opnieuw zal blijken dat aan de
moderne stal hoge eisen worden ge
steld. De ligplaats van de dieren
bijvoorbeeld vormt een groot pro
bleem.
Het vee vertoeft immers zijn hal
ve leven op stal, daarom is een
warme, niet te harde ligplaats ver
eist.
Veelal heeft men wel eens gele
zen of gehoord over de voordelen
van de moderne rubber stalvloer
en zo is men tot de ontdekking
gekomen, dat stro voordien de
enige mogelijkheid niet geheel
voldoet.
Indien de lege stal de inleiding
vormt voor een modernisering doet
men er goed aan eens aandacht te
schenken aan de mogelijkheden van
de rubber stalvloer.
De zachtheid van het materiaal
voorkomt stalbenen; rubber beschut
het vee tegen optrekkende kou van
de vloer voorts zal minder lichaams
warmte aan de dieren ontrokken
worden, wat een verhoogde melk
en vetproduktie meebrengt.
Een verbeterende ligplaats schenkt
een grotere hygiëne, met als resul
taten zuiverder melk van gezonder
vee.
Voorts heeft dergelijke vloer het
voordeel, dat met minder dan de
helft van stro kan worden volstaan,
waardoor men, gezien de dure prijs
van het stro, de aanschaffingkosten
er snel uit heeft. Rubber stalvloe-
ren worden in ons land vervaar
digd en zijn door de fabriek met de
langste ervaring geoctrooieerd.
Slechts enkele gegevens over de
ze stalvloer werden hier genoemd.
Vele veehouders en deskundigen
hebben zich over de voordelen
uitgesproken en dit ideaal van zorg
voor het vee omschreven.
Een ideaal dat waard is om na
gestreefd te worden.