Op ter stembus Woningnood De »ïredepaal« moet terug!... Ontstellende woningnood blijft... en woningbouw in Venray WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN Wie draagt de verantwoordelijkheid? Openstelling Gemeentehuis op Woensdag 10 Jnni 1956. Bekendmakingen Zaterdag 9 Juni 1956 No 23 ZEVEN EN ZEVENTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS CONFECTIE VAN "EEN RIJK BEZIT DRUK EN UITGAVE FIRMA VAN DEN MÜNCKHOF GROTE STRAAT 28 TELEFOON 512 GIRO 150652 ADVERTENTIE-PRIJS: 8 ct. per m.ra. ABONNEMENTS PRIJS PER KWARTAAL f 1.25 BUITEN VENRAY f 1.45 Woensdag a.s. worden we alle-' maal, voor zover we de stemgerech tigde leeftijd hebben, opgeroepen om onze stemplicht te vervullen. En we kiezen dan de nieuwe Tweede Kamerleden en daardoor tevens onze Eerste Kamer en onze regering. Van de verkiezingsstrijd, zoals die op vele plaatsen van ons land gevoerd wordt met affiches, ver gaderingen, meetingen, spreek beurten en soms zelfs handtastelijk heden merken we hier weinig of niets. Het is net, dat er een K.V.P.- helikopter hier is geweest, maar voor de rest zou men niet zeggen, dat er verkiezingen zijn. Men is in tegenstelling met andere jaren wat royaler geweest met affiches en daar doen we het dan maar mee. Op sommige kerkdorpen heeft men nog wat weten te organiseren, Oirlo en Veulen gaan o.m. naar de meeting in Maastricht, maar in de kom zelf gebeurt helemaal niets. Van strijd merkt men hier wei nig. We zijn immers een katholieke gemeente en stemmen „dus" KVP. Misschien is het dan goed in her innering te brengen, dat de Tweede Kamer-verkiezingen in 1948 hier ter plaatse 103 P.v.d.A.-stemmen opleverden, terwijl dat aantal in 1952 meer dan verdubbeld was, nl. 235. Maar de ietwat landerige stem ming, die hier ten aanzien van de politiek hangt, mag ons toch niet weerhouden onze plicht als kiezer te vervullen. Dat is niet alleen een wettelijke plicht, bij het niet vol brengen waarvan we met de politie in aanraking komen, maar ook een zedelijke plicht. Allereerst omdat zonder een uit spraak van de kiezers de democratie niet functioneren kan. Door niet te kiezen verloochent men zijn Ne derlandschap. Op de tweede plaats omdat van onze stem en vooral van onze ka tholieke stem veel kan afhangen. Zeker de problemen uit vroegere tijd, als de schoolstrijd en die om het algemeen kiesrecht, waren spectaculairder, spraken ook de ge wone man meer aan, maar in we zen is er in al de problemen weinig veranderd. Door deze verkiezingen wordt immers de invloed bepaald, die de katholieken gedurende de eerst volgende vier jaren op het staats bestuur en de tot standkoming van wetten zullen hebben. We nemen de P.B.O., de publiek rechterlijke bedrijfsorganisatie, het bijzonder onderwijs, de weduwe- en wezentoeslagen, middenstandspoli- tiek, de sociale politiek in het al gemeen en boven alles uit de woningbouw, speciaal voor grote gezinnen en e.v.a. problemen, dan is het zelfs de domste duidelijk, dat hierbij en hierin de katholieke stem onmogelijk gemist kan worden. Zeker, de stemregeling is niet prettig, nu men maar voorgescho teld krijgt wie men te kiezen heeft en daar zelf wel heel weinig invloed uit kan oefenen. Zeker, de KVP is ook niet zonder fouten, maar dit zijn interne kwesties, die in de KVP, dat zijn dus degenen, die in deze vereniging samen zijn, dus U en ik, moeten opgelost worden. Maar naar buiten uit moet de katholieke een heid bewaard worden. Naar buiten uit moet de katholieke stem krach tig klinken wanneer katholieke belangen onze belangen ver dedigd en naar voren gebracht moe ten worden. We kunnen daar nog lang en breed over schrijven en praten, maar als we even nadenken en ons gezond verstand gebruiken zal iedereen voor zich zelf begrijpen, welk zijn taak is, als hij op Woens dag a.s. naar een der Venrayse stemlokalen gaat. En om U aan het nadenken te zetten, was feitelijk dit stukje be doeld. Het traditionele formuliertje, waarop het aantal woningzoekenden in de gemeente Venray in nuchtere cijfers wordt vastgelegd, is op 1 juni jl. weer eens opgemaakt. Ondanks het betrekkelijk groot aantal woningen, wat in de afge lopen maand o.a. in Oost is klaar gekomen, hebben we zegge en schrijve één gezin minder dan op 1 mei jl. op deze lijst staan. Per 1 juni hadden we namelijk nog 298 gezinnen, die een woning zoeken. Dat betekent dat de 1171 mensen, die deze gezinnen tellen ofwel nog helemaal geen woning hebben, ofwel tobben met te kleine ruimte bij anderen in, ofwel een te 'kleine noodwoning of gewone woning hebben, ofwel opzegging van huur gekregen hebben, omdat hun woning is verkocht. En ten slotte zijn daarbij nog een kleine 150 mensen buiten onze gemeente, die hier hun werk hebben en die ook bij dat werk willen wonen. Een eenvoudige rekensom leert, dat van die 298 gezinnen als er geen meer bijkomen, wat natuur lijk even goed doorgaat er bin nen afzienbare tijd 90 geholpen kunnen worden door de woning bouw bij de Henseniusschool en op de kerkdorpen Oirlo en Heide. Verder zijn er een 40-tal dat een bouwvergunning heeft aangevraagd. Dan blijven er al met al nog mins tens 170 gezinnen over. BOUWPREMIE In dit verband is het wel van belang dat men zich realiseert wat het antwoord betekent dat de Voorzitter gaf in de laatste raads vergadering op de vraag hoe het stond met de woningtoewijzing voor Venray in dit jaar. Zoals bekend hebben we in onze gemeente ons bouwvolume, dat gegeven is voor de jaren 1952—'56 schoon op. De 90 woningen rond de Henseniusschool en in Oirlo en Heide zijn de laatste restanten er van. Zijn die klaar, dan moesten we feitelijk wachten tot einde van dit jaar, wanneer nieuwe contin genten voor de komende 4 jaren worden bekend gemaakt en uitge geven. Intussen heeft de minister echter iets anders ondekr, nm. dat er plaatsen in Nederland zijn, waar bouwvakarbeiders werkeloos waren of zijn, omdat ze door gebrek aan bouwcontingenten in die plaatsen niets te doen hadden. Daarom heeft hij toegezegd, dat die plaatsen extra contingenten konden krijgen, mits natuurlijk be wezen was, dat deze arbeiders bij gebrek aan bouwgelegenheid niet werken konden. Deze maatregel is voor onze plaats zoals voor vele andere, die een grote groep bouw vakarbeiders hebben, natuurlijk van groot gewicht. Hier temeer nog omdat de Duitse grensstreek en zelfs België tame lijk grote aantrekkingskracht op onze bouwvakarbeiders uitoefent, in verband o.a. met de hogere lonen. Een zuigkracht, die naar mate er minder werk is, sterker wordt. En zo heeft dan ook Venray zich niet onbetuigd gelaten om uit dit extra potje nog wat te kunnen putten. De gemeente, die in al die jaren door via de woningbouwver eniging opgetreden is als bouwheer van honderden woningen een taak, die nu toch niet precies een taak des gemeentes behoort te zijn; heeft deze gelegenheid aangegrepen om vooral de eigen-bouwers een kans te geven. Men heeft deze mensen aangespoord om zo vlug mogelijk een tekening in orde te hebben en een aannemer te zoeken, die bereid is, het geval voor hen te bouwen. Ruim 40 mensen hebben aan die oproep gehoor gegeven en zo kon o.a. de gemeente vragen om uit die extra toelage deze mensen te hel pen. We hebben het resultaat gehoord uit de mond van de voorzitter, in de laatste raadsvergadering: volu me voor 5 woningen voor eigen bouwers is toegewezen. Een nog al schamel resultaat, al zal dit aantal ongetwijfeld nog stijgen. ENQUETE ONDER DE AANNEMERS Dat dit hard nodig is, leert een enquête, die de plaatselijke afdeling v.d. aannemers en patroonsbond onder haar leden heeft gehouden. Hierop hebben veertien aannemers gereageerd, met tezamen 176 ar beiders. Deze 14 aannemers blijken ge middeld nog voor een goede maand werk te hebben, maar dan is het schoon op. Zeker men verwacht nog de bouw van enkele bedrijfsruimten, van 2 kleuterscholen en misschien een gymnastieklokaal, om van een to neelzaal maar niet te spreken, maar al met al hebben deze 14 aannemers aangegeven tot 1 Jan. 1957 nog wel ruim anderhalf mil- lioen werk te kunnen gebruiken, te beginnen binnen een maand. Waarbij dan de vraag mag wor den gesteld of de aannemers, die niet aan deze enquête hebben meegedaan, alle zo ruimschoots in hun werk zitten, dat ze voor werk loosheid of stilliggen niet behoeven te vrezen. Van een raadselachtige Commis sie, die zich „De Gezworenen uit de Gemeenschap Venray" noemen, kregen we het volgende schrijven toegezonden, dat Vrijdagavond is gezonden aan de heren Burgemees ters van Oploo en Vierlingsbeek. Zoals uit dit schrijven blijkt, wil deze Commissie de beruchte en beroemde Vredepaal, die blijkens haar onderzoekingen nog schijnt te bestaan, terug hebben in Venray. Gezien de „plechtstatige toon" van deze brief is het hier zeker niet de bedoeling om de aloude Vredepeel-twisten weer eens te doen herleven, maar is nu een vreed zame strijd, met de paal als inzet van dit „ultimatum". Het schrijven naar de Burge meesters luidt als volgt: De Commissie der Gezworenen uit de Gemeenschap Venray, WETENDE: dat op 5 mei 1553 in het klooster „Jeruzalem" te Venray, door Z.M. Karei V, Heer der Nederlanden enz. enz., met zijn zegel het accoord is bevestigd, dat in 1551 gesloten werd tussen de inwoners van Vierlings beek, Oploo c.s. met die van Ven ray, houdende regeling inzake de later zo genoemde Vrede- peelkwestie waarbij de grens tussen Vierlingsbeek, Oploo c.s. en Venray (dus de Noordgrens van Venray) werd vastgesteld; dat in 1716 door de Staten-Gene- raal der Verenigde Nederlanden een overeenkomst werd gesloten met Z.M. de Koning van Pruisen, houdende regeling inzake de Vre- depeel-kwestie, waarbij de grens tussen de Meijerij en Venray (dus de Westgrens) werd vastgesteld; dat in genoemd jaar op het snij punt van de Noord- en van de Westgrens (vastgesteld zoals hier boven is omschreven) op bevel van genoemde Staten en van genoemde Koning een paal geslagen werd, welke in de volksmond werd aan geduid als de Vredepaal; dat genoemde overeenkomsten en het plaatsen van genoemde Vrede paal die intussen door de Bra banders reeds snodelijk vernield was werd bekrachtigd door een overeenkomst van het Land van Cuyck en het Land van Kessel in 1718, welke overeenkomst in 1719 werd geratificeerd door de Staten- Generaal der Verenigde Nederlan den en in 1733 door Z.M. de Koning van Pruisen; dat toen, door die van Venray, wederom uit schoon eikenhout, een nieuwe Vredepaal is geleverd en geplaatst op genoemd snijpunt; dat zelfs in de Franse tijd deze plaatsing door het toen ingevoerde kadaster werd erkend en juist be vonden; dat desondanks de Brabanders herhaaldelijk nog deze genoemde paal hebben vernield, welke ver nielingen even herhaaldelijk door die van Venray werden hersteld op eigen kosten en met eigen risico; dat op 22 febr. 1949, bij de defi nitieve oplossing van het geschil rond de Vredepeel, de toezegging gedaan is, dat genoemde paal zijnde Venray's eigendom mede als compensatie voor het vele goede wat die van Venray, ondanks de soms smadelijke beledigingen hun ner voorvaderen, bij deze oplossing voor die van Brabant wisten te bereiken, zou worden teruggegeven aan Venray; dat na het copieus diner bij ge legenheid van de officiële open stelling der Vredepeel door Z. Exc. de Minister van Landbouw etc. Ir. S.L. Mansholt op 16 Juni 1955 deze zelfde toezegging wederom is ge daan; dat op den dag van heden, die van Brabant, Venray's wettig eigen dom, ondanks herhaalde beloften en toezeggingen nog immer niet hebben teruggebracht of terug doen brengen, dit ondanks het feit, dat genoemde paal in een der betrok ken Brabantse plaatsen, zoals een diepgaand onderzoek heeft uitge wezen, nog immer aanwezig is; VORDERT: dat voor of op Vrijdag 15 Juni de vooravond van de eerste verjaar dag van de officiële in gebruik neming van de Vredepeel deze paal, in goede en gerede staat, aan de gemeente Venray zal worden overgegeven en in handen gesteld wordt vertegenwoordigers van het bestuur dezer gemeente; dat de heren burgemeesters van Oploo en Vierlingsbeek zullen zorgen voor de teruggave, zoals hierboven is omschreven en dat zij al hun gezag en waardigheid achter een vrijwillige overgave van de Vrede paal zullen stellen; BESLUIT: dat zij in geval van weigering het recht in eigen hand zullen nemen en dat de gevolgen van haar wraak en woede verschrikkelijk zullen zijn; dat zij in zulk een geval met strenge hand een definitief einde zal maken aan de rechtsverkrach ting, die al sedert het omhakken van de eerste Vredepaal door die van Brabant, tot op de dag van heden maar blijft voortbestaan; MEENT: dat zij dan in het welbegrepen belang van gemeenten en burgers de heren burgemeesters van Vier lingsbeek en Oploo, met de meeste nadruk moet verzoeken alles in het werk te stellen deze paal inderdaad een paal des Vredes te doen zijn en na eeuwen strijd te doen terug geven aan de rechtmatige en enige eigenaar. Hieruit blijkt dus, zoals in de laatste raadsvergadering ook werd gesteld, dat verschillende bouwvak arbeiders in de komende maanden en wel de juist meest gunstige bouwmaanden met hun duimen zullen zitten draaien, indien ten minste de urgentiecommissie niet wat scheutiger wordt met haar toewijzing van woningen uit dit contigent. Misschien dat een goede enquête onder alle Venrayse aannemers iets van gemeentewege toch be trekkelijk gemakkelijk te organi seren moet zijn nog bedenkelijker cijfers laat zien, want men kan het slechts betreuren dat zo weinigen aan de enquête der aannemers hebben meegedaan. En met die cijfers moeten zowel de minister als de uitvoerende organen toch te overtuigen zijn, temeer waar de maandelijkse staat toch aantoont dat de woningnood in onze plaats nog altijd veel en veel te groot is. Om deze nood op te lossen moet geen moeite ons te groot zijn. Bijna 1200 mensen wachten in Venray nog op een behoorlijk onderdak. De Nederlandse Maatschappij voor Nijverheid en Handel heeft een rapport het licht doen zien over de woningbouwproductie in Nederland, dat aan actuali teit en belangrijkheid menig ander vraagstuk uit onze dagen overtreft. Het zou nog wel 17 jaren kunnen duren, voordat de woningbouw-achterstand is ingehaald, aldus dit rapport. Aangaande de oorzaken van de trage woningbouw stelt de commis sie allereerst de overheid aanspra kelijk. De overheid wil zeggen, dat zowel de landsregering als de ge meentelijke autoriteiten eens voor de spiegel moeten gaan staan en op zichzelf wijzen. Het juiste kli maat voor een snelle woningbouw ontbreekt. Er moeten zoveel commissies worden gehoord, zoveel vergun ningen worden verstrekt, zoveel bureaucratische hindernissen wor den genomen, dat er zonder meer een streep moet worden gehaald door de overmatige paperassen- winkel om deze te vervangen door een maximum aan vrijheid. Die vrijheid kan niet schaden, want met al het toezicht en de vele controle zijn wij met de woningbouw achterop geraakt in vergelijking met anderelan den. Het kan dus alleen maar beter worden, nooit slechter. Bovendien wint men direct de kosten van al die commissies, al die voorbereidende rapporten, hetgeen een besparing op het ambtelijk apparaat kan be tekenen, terwijl de bouwer zijn kostprijs ziet dalen. In de afgelopen jaren heeft de regering een reeks van lonen- en prijsvraagstukken opgelost ten koste van de huiseigenaren, dus ten koste van de behoefte aan wonen. De belasting is hoog, want de regering heeft veel uitgaven. De kosten van bouwen zijn hoog, want de materialen kosten enorm veel. De lonen moesten omhoog, want de welvaart nam immers toe. Maar de huren konden wel laag blijven. De eigenaars konden zich immers toch niet verzetten. Maar de wet van vraag en aanbod kent geen genade. Zij presenteert nu de rekening in een vertraagde woningbouw. Slechts als de nieuwe regering bereid is haar economisch program af te stemmen op bouwen en nog eens bouwen en daaraan andere belangen aan weet op te offeren, dan zullen we in de toekomst nog in een fatsoenlijk huis kunnen wonen. Wij zijn nauwgezet in het na komen van onze defensieverplich tingen in het kader van de Navo. Dat kost 1300 miljoen per jaar. Wij zijn bereid geld uit te trekken voor onderontwikkelde gebieden. Maar nog nimmer zal een regering zo krenterig zijn geweest met het toe kennen van ruime premies aan de woningbouw. Slechte organisatie Wat het zwaarst is moet het zwaarst wegen.. Eerst huizen en niemand zal bezwaar hebben tegen de offers, die dit vergt. Het bedrijfsleven krijgt van de commissie ook een veeg uit de pan. De bouwtijd per woning is na de oorlog verlengd. Dit houdt in, dat de aannemers de woning productie slecht organiseren en dat de bouwvakarbeiders zich niet voldoende inspannen. 'Men wil blijkbaar nog bouwen zoals de voorvaderen het deden. De huizen moeten voor een groter deel reeds in de fabrieken ge reed gemaakt worden. Het bou wen nu deels gaan betekenen: in elkaar zetten. Aannemers moeten hun hoof den bij elkaar steken en samen gaan bouwen, waardoor kosten besparing wordt verkregen. Er moet standaardisatie komen en de industrie moet de handen ineen slaan om te zien, op welke wijze men de bouwers de helpende hand kan bieden. De arbeidsschaarste op het ter rein van de woningbouw is ontstel lend. Men knutselt er met de lonen. Men doet de arbeiders zeer mooie beloften en komt ze niet na. Men geeft zich uit voor volleerde kracht en men is een beginneling. Men wil niet onder ongunstige weersomstandigheJen werken. Men spreekt over uitbreiding van va- cantie en over loonsverhoging, doch men wenst zich niet druk te maken over de behoefte aan wo ningen. Dan komt de overheid de werkgevers niet tegemoet in een belastingconsessie wanneer 't gaat om overwerken. Waarom bang voor overwerk? Waarom verzet men zich op welke gronden ook tegen een maatregel, die duizenden en nog eens duizen den arbeidsuren zouden kunnen toevoegen aan de thans mogelijke? Alleen door uitbreiding van het aantal arbeidsuren op vrijwillige basis door overwerkbetaling en des noods door belasiing vrij overwerk zullen de beschikbare bouwvakar beiders tot extra prestaties worden geprikkeld. Men kan geen nieuwe krachten uit de grond stampen binnen enkele maanden en de thans aanwezige krachten zullen dus tot uiterste inspanning moeten worden geprikkeld. Dit maakt de bouwkos ten hoger en noodzaakt eveneens tot hogere huren. Het is een betreurenswaardig verschijnsel, maar wanneer ons volk niet meer dan 6 tot 10 procent van het inkomen voor huisvesting wil besteden, dan moet het zich ook niet verwonderen wanneer het over 10 of 20 jaar voor het grootste deel in krotten, te kleine of slecht ge bouwde woningen leeft. Alle waar is naar zijn geld. Men heeft te kiezen of te delen. Offers nodig Er is ook een taak voor de vak bonden. Men dient de werknemers duidelijk te maken dat zij voor de nieuwe voorraad woningen offers moeten brengen. Men kan de lasten van de huizenbouw niet afwentelen op een beperkte groep huiseigena ren of op de staat waar men zelf deel van uitmaakt. Wil men een moderne, degelijke woning met douchecel en ander gerief, dan moet men daar behoor lijk voor betalen. Men wil wonen voor een appel en een ei en deze onzinnige gedachte is gekweekt door een overheid die alleen maar keek naar lage lonen en prijzen en de rest niet telde, de woningbouw incluis. Nu zijn de lonen al iaar in jaar uit met tientallen percenten geste gen maar men weigert de onver mijdelijke conclusie te trekken dat ook de huurprijzen dan met tiental len percenten moeten stijgen. Tenslotte hebben vele bouwers belang bij een voortduren van de woningschaarste, omdat zij er grof aan verdienen. Zij huilen mee met het noodlijdende volk, maar zij danken intussen de gunst der tijden, die hun honderduizenden winst bracht. Er moeten strenge straf fen komen op overmatige winsten op nieuwbouw, maar er moet een ruime winstmage blijven. Onze re gering wacht een grootse taak in moeilijke woningbouwopdracht. Nieuws uit Venray en Omgeving GBOENE KRUIS DONDERDAG a.s.: Consultatiebureau voor zuigelingen uit de Kom Kleuterbureau Op het Kleuterbureau worden ALLEEN die kleuters geholpen, welke een schriftelijke oproep heb ben ontvangen. Zonder oproep wordt niemand toegelaten. Diegene die door omstandigheden lange tijd geen oproep hebben ont vangen, kunnen zich melden. Rijkspostspaarbank Aan het postkantoor Venray en de daaronder ressorterende post- inrichtingen werd gedurende de maand mei ontvangen f 114.038,85, uitbetaald f 65.472,76. Burgemeester en Wethouders van Venray brengen ter algemene ken nis, dat de gemeente-secretarie in verband met de verkiezingen op Woensdag 13 Juni 1956, op die dag uitsluitend geopend is voor de Af delingen Burgelijke stand en ver kiezingen van 10 tot 12 uur. Venray, 6 juni 1956. Burgemeester en wethouders der gemeente Venray brengen hierbij ter openbare kennis, dat door de raad dezer gemeente bij besluit van heden, no. 355 medewerking inge volge de Lager-onderwijswet 1920 is verleend aan het R.K. Schoolbe stuur van de St. Jozef-school te Castenray voor de aanschaffing van lampen en verlichtingsarmatu ren in het nieuwe klaslokaal, de gang, bergruimte en kelders. Venray, 29 mei 1956 Burgemeester en Wethouders der gemeente Venray brengen ter open bare kennis, dat door de raad der gemeente in zijn vergadering van heden medewerking is verleend aan het Bestuur der R.K. Bijzondere Lagere Jongensschool te Oirlo E18 voor het aanschaffen en aanbren gen van leermiddelen t.b.v. het on derwijs in de lichamelijke oefening aan de leerlingen van de R.K. La gere Jongens- en de R.K. Lagere Meisjesschool te Oirlo. Venray, 29 mei 1956. Burgemeester en wethouders der gemeente Venray brengen ter open bare kennis, dat door de raad der gemeente in zijn vergadering van heden medewerking is verleend aan het bestuur der R.K. bijzondere lagere school te Ysselsteyn voor de aanschaffing van gordijnen, vloer matten en een kruisbeeld t.b.v. de nieuw gebouwde lokalen aan de onder zijn bestuur staande bijzonde re lagere school. Venray, 29 Mei 1956. Burgemeester en Wethouders vnd. A.H.M. Janssen, Burgemeester H.P.L. Vorst, Secretaris. Eindiploma 3-jarige Handelsavondschool Maandag en Dinsdag waren weer de traditionele examen-avonden voor de leerlingen van de hoogste klasse der Handelsavondschool in Lunchroom Verheugen. Dat er de afgelopen jaren be hoorlijk gewerkt is door de jonge lui bewees de uitslag, die bepaalde dat allen geslaagd waren. Dat waren dan de dames Dientje van Baar, Gerry Bonants, Toos Hendriks, Willy Minnema en Marly Rademakers uit Venray en Nelly Kersjes uit Oostrum. De heren Har. Cornelissen, Scheide; Gerrit Janssen, Siebenge- wald. P. Jenniskens, Veltum; Theo Smits, Oostrum; Martien v. Els, Jos Hoedemakers, Tom Linders, Joos v.d. Munckhof, en Harry Ste vens uit Venray. Bij de diploma uitreiking spraken o.a. de heren Derksen en van Heys- ter, die wezen op het grote belang van dit diploma, dat niet alleen voldoende is als middenstands diploma, maar ook voor degenen die op kantoor zitten of willen gaan, een waardevol getuigschrift is. Kapelaan Keyzers bracht de feli citaties over van de heer Deken. De heer Gitmans uit Tegelen, de rijksgecommiteerde, sprak zijn vol doening uit over de uitslag en spoorde de geslaagden aan, niet op te houden met hun studie, maar zich verder te blijven bekwamen. Namens de leerlingen sprak Har ry Cornelissen een dankwoord tot de leraren. Derde Orde-mededelingen a.s. Zondag 10 Juni vergadering van de Derde Orde, 's morgens 10.15 in San Damiano, 's middags 3 uur in Paterskerk. Novicenanderricht zal gegeven worden op Vrijdag 15 Juni a.s. Zij die zich als novicen aangemeld hebben, ontvangen hierover nog bericht. Indien er nog belangstel lenden zijn, kunnen zij zich melden bij Pater Directeur of een der be stuursleden.

Peel en Maas | 1956 | | pagina 1