Eerlijk antwoord Minder pensioen door staatspensioen? Jaarvergadering Kil rfr>r sss weekblad voor venray en omstreken Zeven jaar na zijn afsterven EEN BOEK OVER POELS aan een getrouwd paar H.K.W.-nieuws uit de afdeling tenray Zaterdag 18 Februari 1956 No 7 ZEVEN EN ZEVENTIGSTE JAARGANG m PEEL EN MAAS f CONFECTIE VAI ADVERTENTIE-PRIJS: 8 ct. per m.m. ABONNEMENTS PRIJS PER KWARTAAL I 1.25 BUITEN VENRAY f 1.45 In „het Volk", een Belgi-ch dag blad, vonden wij volgende recentie over het boek van Paier Cols-en over Poels, van de hand van D. de Swaef. De titel is met opzet gekozen. Er is immers maar één Poels, de gene raal, die de sociale slag om Neder lands Limburg won. Een naam als een vlag. Geen voornaam: hij heette eigenlijk Henri. Maar in de Peel, ie Venray, waar hij 14 februari 1868 geboren werd, noemden zijn school makkers en de schaapherders van zijn vader hem Driekus. Toen hij er later kwam, beroemd en hoogg« plaatst, wisten zijn ouue vrienden niet wat te zeggen: „Zeg maar Driekus, da zedde vroeger ok", stelde hij hen gerust. Het ty peert de man, die door zijn latere geleerdheid, titels en glorie, nooit vervreemd werd aan zijn geliefd, eenvoudig volk. Anderen zegden: Doctor Poels, want dat was hij. Seminarie te Rolduc en te Roermond, priester gewijd 9 september 1891, het jaar van Rerum Novarum! Promotie tot doctor inde Godgeleerdheid te Leu ven in 1897. Bemerk de 6 jaar studie, na zijn priesterwijding. Tnans me. die titel: Magister, meester in de theologie. Zelfs „Monseigneur" Poels zegt men niet, hoewei die eretitel hem door Rome werd verleend, als een erkenning van zijn verdienste. Neen, stout en boud: Poels. Het boek dat we thans begroeten als een gebeurtenis, aoet het ook zo. Een boek, groot en zwaar als een plavei, een kerkplavei zo men wil. Er zit symboliek in dat formaat en dat gewicht, gestempeld met d t ene woord: Poels. Men kan er rui ten mee ingooien, ook kerkruiten, want dat heeft die man wel eens gedaan. Of beter: die plavei doet ons denken aan de grote bouwer Poels, die gevloerd en geplaveid heeft als geen. EEN VOORMAN Een stoere, zelfs ruige op hei frontbiaü wellicht met opzet zo ge tekend in zwaie trekken, doet ons denken aan het woord van Prof. Brons, toen hij over een andeie sterke Nederlander, Kardinaal De Jong, zegde: „Het is een dankbaar werk iemand ie tekenen, die nooit een masker heeft gedragen, noon meer dan één gezicht het zien en eerlijk is wat hij heet: de opper herder. Geen landgenoot zal vragen: Wie is hij? De oorlog heeft hem in zijn volle waardigheid en zijn diepe werking geopenbaard aan zijn voik". Inderdaad, Poels is in de sociale stiijd gegioeid tot een voorman: de hele Nederlandse christelijke ar beidersbeweging stond ach.er hem. En ook over de grenzen, bij ons voorzeker, stond zijn naam als een „teken opgericht onoer de naties". Zo het dankbaar is Poels man zonder masker te tekenen, het enige dat daarbij kan tegenvallen is, dat zo kort na dit bruisende leven, moei lijk alles kan gezegd worden, ori sommige levende gevoeligheden niet te kwetsen. Ik denk aan het woord van Pla toon: „In het openbare leven moei men meer letien op v/at ue leider? zwijgen dan op wat ze zeggen". Pater Coisen heeft in dit zware volume, bijna 700 bladzijden klein di uk, gepxobeeid zo objectief mo gelijk uit portret ie scniideien. Hij zegt zelf: „een portret is nooit ai: het is een proeve van biografie". Inderdaad de nodige af stand om te ooi delen over denken en doen ontbz eekt ons zeker, zeven jaar na de dood van deze pioniei. Maar een man als Poels had recht op waarheid, zo volledig mogelijk. Niemand echter was beter dan Colsen voorbereid om het te pro beren. Jarenlang werkte hij aan Poels' zyde als „adjudant", en heef i aldus een vertrouwdneid met zijn denken en doen bereikt, die niemand hem zal vei beteren. Hij alleen be scbikte trouwens over een enige documentie: de eigen geschriften van Poeis, zijn wijdvertakte brief wisseling, een autobiografie, een verweerschrift, en tevens een schat van ong. schreven herinneringen in eigen geheugen en in dat van zijn omgeving. Wie als hij weet wat Poels zegde en deed, en wat nooit geschreven werd? Deze biografie is in twee on gelijke delen uiteengevallen. Eerst de bijbelgeleerde van Leuven en Washington. Dan de sociale voor trekker van Limburg. Het eerste deel, ongeveer 250 blz. is aan de exegeet en professor gewijd; het tweede ongeveer 400 blz. aan de sociale denker en leider. TE LEUVEN Reeds als student te Leuven nam Poels deel aan de wetenschappelijke strijd van die dagen om de H. Schrift, en weerlegde met grote scherpzinnigheid de vrijzinnige op vattingen der Leidse professoren. Zijn proefschrift ging over de Ark des Verbonds van het Oude Israel, en trok zeer de aandacht om de scherpte van het bemog en de nieuwe inzichten erin vastgelegd. Datgene wat nu door iedereen wordt aanvaard als de gangbare en gefundeerde mening, werd toen door Poels in ware pioniersarbeid voor bereid en uitgewerkt. Het boek onthult, documenten erbij, de teleurstelling van Poels wetenschappelijke loopbaan te Washington aan de katholieke Uni versiteit. Een naar het oordeel van de schrijver en de lezer schuldeloos mislukken van een hoogbegaafden rechtzinning geleerde in een atmos feer van wantrouwen, misverstand en valse beschuldigingen, die helaas niet altijd kunnen worden recht gezet. Poels komt daar schoon uit als geleerde. Mij treft altijd de symboliek van dit leven en de wonderbare schik king der Voorzienigheid, die op kromme lijnen van menselijke zwak heid en diplomatie nog recht kan schrijven. Poels maakte zijn doctor thesis over de Ark des Verbond*. Zijn terugkeer naar het gehucht Weiten betekent, dat hij de Ark des Verbonds midden in zijn bedreigde Godsvolk zou bewaren. Zyn werk in het mijngebied En dat is zijn grootste verdienste. Zijn tweede „carrière" vertoont een stijgende lijn. Langs een moeizame weg was hij „tijdig" beland in een streek, die van vredig landbouw gebied vlug tot industriegewest werd omgetoverd. Daarin nam hij een zware taak op: de organisatie van de christelijke arbeidersbewe gmg in al haar uitzichten. Is het weer niet symbolisch dat Poels priester werd, een paar maan den na het verschijnen van Rerum No varum Dat zou tenslotte zijn priesterleven worden: het op muziek zetten van de grondkeure van Leo XIII in de Nederlandse mijngouwen. Woningbouwverenigingen, huis vestingscomités. gezellenhuizen, coöperaties, vakbonden, stands organisaties, arbeidersontwikkeling en alles wat met het leven der werkmensen samenhing had zijn volle aandacht en de volle krachi van zijn arm. Hij zag en hij deed, en het ging langs talrijke lijnen die allemaal uitkwamen op het eind punt: de verheffing van de arbei dersstand en de evangelisatie van de sociale orde in de hele maat schappij. Als een toren stak deze geeste lijke en lichamelijke reus met kop en scnouuer uil boven zijn omge ving. Niet te verwonderen dat men nem ook vinnig bekampt en tegen- gewei kt heeft, ook daar. Niet te verwonderen dat de Nazi's, die hij jaren tevoren had voelen aankomen, naar één man zochten: „Wo ist dei Poels?" zoals Radio-Hamburg zich teleurgesteld liet ontvallen. Hfj zat in Zwitserland en heeft daar met de andei e vijand nr. 1, P. Mucker- mann, een intense en belangrijke studie-arbeid geleverd. We nopen dat die eenmaal zal verschijnen. Na de oorlog werd de bijna tachtigjarige f oels, opnieuw de stuwkracht voor de leiders, de jaadsman voor de adviseurs, de vaoerlijKe viiend voor eenieder die nem opzoekt. Op de schouders van zijn mijn- Werners werd hij koninklijk ten grave gedragen. De mooie loio van die uiivaari doet me altijd weer denken aan de Ark des Verbonds ue zware kist op de schoudeis der zwar te mannen met lederen nelm en mijnlamp. Wij mogen dankbaar zijn omdat P. Coisen zijn meester in het voile ïichl geplaatst heeft. Het zij nochtans tenslotte toege laten enneie vragen te stellen. Was het wei gewenst zo lang te verwijlen bij de prille jeugd van Poels en te bewijzen dat een mens beïnvloed wordt door zijn omge ving Heeft de auteur er goed aan gedaan al de brieven, artikels, verslagen en verhandelingen in te lassen in de tekst De leefbaarheid heeft er zeker bij verloren. Want nu vergt het boek daardoor een extra-inspanning, te meer daar de auteur van zijn „patroon" de ietwat omslachtige „literatuur" heeft over genomen. Er zijn o.i. enkele stuk ken die in de tekst zeif moeten blijven, maar veel andere konden naar een bijlage of documentaue- bundei worden verwezen. Het zou ons niet verwonderen, dat het boek de aarnoop zal worden van een polemiek. Professor Ogler (De Tijd, woens dag 4 januari 1956) stelt de vraag of de ideeën van Poels over stands- organisatie nog wel beantwoorden aan de huidige aanwmsten der sociologische wetenschap. Ik wed dat men onmiddellijk zal antwoorden: ja, Poels was zijn tijd zo ver vooruit dat hij pas laier zal begrepen worden. Wij zuilen zien wat ueze op-punt-stelhng zal geven. Tenslotte gaat van heel dit boek een les uit van bescheidenheid, omwille van de kleinmenselijke In „Credo", diocesaan weekblad voor het bisdom Roermond, vraagt een getrouwd paar het volgende: „Mijn vrouw en ik hebben 't er tegenwoordig nogal eens over hoe het toch zit met onze leer over het kinderen krijgen. Eigenlijk komt het allemaal neer op de vraag of het beter is een groot aantal kinderen te krijgen of een kleiner aantal en die des te beter op te voeden. Wat is nu eigenlijk Gods wil Je zou zo zeggen, dat de opvattingen hieromtrent aan 't veranderen zijn. Wilt U ook hierop eens antwoord geven. Er zullen wel meer ouders zijn, die benieuwd zijn hoe of dat zit." En het antwoord: Een tere vraag, misschien wel zo teer dat men er in een blad als het onze niet ge makkelijk op kan antwoorden. En toch is het een vraag, die bij velen leeft, en die een duidelijk antwoord moet krijgen. We zullen proberen, 1. Algemene regels zijn hier eigenlijk niet mogelijk. Elk huwelijk is een instituut op zich. dat welis waar gebonden is aan de instelling Gods en aan de heilige wetten welke Hij daarvoor gesteld heeft, maar dat toch beleefd moet worden door die man en die vrouw met hun eigen aard, hun eigen passie, hun eigen liefde, en ook hun eigen economische en sociale mogelijk heden. Als de gehuwden zich aan Gods wet houden en het huwelijk in Gods geest trachten te beleven op alle gebied en dus niet alléén ten aanzien van het kinderen krijgen, dan mag geen buitenstaander, wie dan ook, zich met de beleving van dat huwelijk bemoeien. Goden de ouders zelf regelen het huwelijks leven en wat de H. Kerk hier doet is niets anders dan „een gezant schap van God uitoefenen" zowel ten aanzien van de lering in naam van God als ook om de ouders bij de grote taak van de opvoeding der kinderen bij te staan. Verder mag ook de Kerk en de priester zich niet inmengen en zal zij dat ook niet doen. 2. Bij de beleving van het huwe lijk hebben de ouders zich stipt te houden aan Gods instelling en Gods wet. Dat geldt heel bijzonder ten aanzien van de trouw jegens elkaar en van de eigenlijke huwelijks omgang. De passie spreekt hier een zeer voornaam woord mee, ze is door O.L. Heer zelf aan de be leving van dit instituut verbonden, maar ook deze drift moet onder worpen blijven en beheerst worden door de rede, voorgelicht door het geloof. Wie zichzelf zou zoeken buiten de orde, welke God hier in de natuur en door de sacramentele verheffing van dit natuur-instituut heeft gesteld, zondigt en schendt de wetten van het leven. 3. Zonder goede reden mogen ouders de huwelijksbeleving niet zo regelen, dat het nieuwe leven uit gesloten wordt. Het huwelijk is nu eenmaal gelijk onze Paus nog eens nadrukkelijk heeft voorge houden een instituut, dat, wan neer het beleefd wordt, goed beleefd moet worden en er is goede reden voor nodig om die op zichzelf goede beleving zo te regelen dat feitelijk de kans op dat nieuwe leven wordt uitgesloten. 4. Is er echter wel goede reden aanwezig, dan is deze toeleg gerecht vaardigd, maar altijd in de ver onderstelling, dat de wijze van be leving niet strijdt met de orde door God gesteld (m.a.w. echt huwelijks- misbruik is altijd ongeoorloofd). 5. De ouders mogen bij de be leving van het huwelijk gerust reke ning houden met medische, sociale, economische en pedagogische mo gelijkheden. God laat dat niet alleen toe, maar Hij verlangt dat de mens ook, in dit opzicht, redelijk handelt en alle omstandigheden van be hoefte, van wederzijds recht, van gezondheid van opvoedingsmogelijk heden enz. in zijn houding ver disconteert. Altijd (nog eens!) in de veronderstelling, dat de mens Gods ordening niet verkracht en niet op ongeoorloofde wijze lusten en lasten scheidt. 6. Wat in één huwelijk redelijk is, is dit daarom nog niet in een ander. De behoefte, de passie, de liefde, de urgentie van het weder zijdse recht, de sociale en pedago gische mogelijkheden liggen in elk huwelijk anders. 7. Niemand mag dus als buiten staander zo maar een huwelijk beoordelen; zelfs het kleine of grote aantal kinderen mag niet als reden gelden waarom men over een hu welijk als goed of minder goed gaat eurdelen. Het oorcn-el is aan God en de gehuwden hebben Hem alleen rekenschap te geven. Hier komt alles aan op goede gewetensvor ming en eerlijke beleving van,Gods wet. Gemakzucht noch genotzuch' mogen hier maatstaf zijn, maar angst en preutsheid deugen even min. 8. Edelmoedigheid jegens el kander, edelmoedigheid en liefde voor het kind, maar vooral edel moedigheid in de samenwerking met de Schepper en in de beleving van de door Hem gestelde orde, dat is de goede grondslag van het christelijk huwelijksleven, en Gods zegen rust ongetwijfeld op de gezin nen waarin deze even christelijke als menselijke edelmoedigheid ten grondslag ligt aan de beleving der onderlinge echtelijke liefde! Gewenst of ongewenst? Het voorlopig verslag op het wetsontwerp ouderdomsverzekering is verschenen. Zoals bekend is de thans gelden de noodwet ouderdomsvoorziening verlengd tot einde van dit jaar en hoewel een jaar aliijd nog twaalf maanden heeft, zal er ondanks dit toch nog hard gewerkt moeten worden, wil men de nieuwe regeling in kannen en kruiken hebben voor 1 Januari 1957. Alles zou van een leiendakje gaan, ware er niet het zo lang zamerhand berucht geworden „aan- passings"-artikei 60, dat in de ogen van vrijwel niemand door de beugel kan. Wij geloven daarom niet, dat dit artikel, zoals het nu voor ons ligt, de eindstreep zal halen. De kritiek op dit artikel is algemeen. Artikel 60 biedt nl. de wettelijke mogelijkheid pensioenen verleend krachtens pensioenregelingen te verlagen; dit om te voorkomen, dat het pensioen krachtens een be staande regeling plus het alge een ouderdomspensioen (en plus een eventuele rente krachtens de Inva liditeitswet) meer zou kunnen gaan bedragen dan het verdiende loon. Vooralsnog moeten wij de rege ling omtrent de ambtelijke pen sioenen buiten beschouwing laten; deze worden immers geregeld in een afzonderlijk wetsontwerp, dat nog niet is verschenen. dingen waar niemand blijkbaar vrij van is. Poels komt er zo groot en zo schoon uit dat sommige anderen er, helaas, ietwat klein en onfraai bij worden. D. DE SWAEF (1) J. Colsen, C. M. Poels, J. J. Romen en Zonen, Roermond Maaseik, 1955, 680 blz. 27 x 19 cm. De vertegenwoordigers uit de Tweede Kamer, die het voorlopig verslag opstelden, zijn in het alge meen van oordeel, dat er van weinig aanpassingen sprake zal zijn, omdat de huidige pensioenuitkerin gen en de rechten daarop te laag zijn om verminderd te worden. Veel minder eenstemmigheid be staat er over een aanpassing van in de bestaande regeling reeds ver worven rechten. Enerzijds wordt een aanpassing van een bestaand pensioen of van een reeds verkregen recht op een toekomstig pensioen als een aan tasting van een verworven recht gezien, anderzijds wordt deze aan tasting genomen, omdat anders sociaal ongewenste toestanden zou den kunnen ontstaan. Het totaal van een pensioen- inkomen zou dan echter niet min der dan 70 80 pet van het loon mogen bedragen. Alleen de hoge inkomens Ten slotte is er een derde, maar grote groep, die als haar standpunt te kennen geeft, dat alleen bij een hoog pensioeninkomen het alge mene ouderdomspensioen moet worden gekort. Dan komt men wel in strijd met een der belangrijkste uitgangs punten van het wetsontwerp, nl. dat iedere Nederlander in aanmer king komt voor het algemene ouderdomspensioen. Naar recht en billijkheid moet dat even hoog zijn voor elke Neder lander. Te regelen door het bedrijfsleven Weer een andere groep kamer leden is van mening, de aanpassing maar over te laten aan het bedrijfs leven, met haar ongeveer 12000 pensioenregelingen van de meest uiteenlopende structuur. Het bedrijfsleven zelf kan dan zo nodig rekening houden met de in de bestaande pensioenvoorzieningen nog te creeëren rechten en even eens met tal van andere dingen, welke aan een bepaalde pensioen voorziening kunnen vastzitten. Gezien het voorlopig verslag echter bestaat er naar onze mening weinig kans, dat artikel 60 geheel zal verdwijnen, er zullen echter wel meer garanties in moeten worden opgenomen. Een beperking tot een bepaald bedrag komt ons echter in hoge mate onbillijk voor. De nieuwe ouderdomsverzekering zal geen einde maken aan alle onbillijkheden, maar de onbillijkheid geschapen door het huidige artikel 60 is groot, ook als het uitsluitend zal gaan om de bovenomschreven „nog te verkrijgen rechten". Een van de 12 vakbonden welke tesamen deel uitmaken van de K.A.B. Venray is de Ned. Bond van Administratief, Verkopend en Ver- zekeringspersoneel St Franciscus van Assisië. Het doet enigszins vreemd aan in het organisatieleven van Venray, dat verhoudingsgewijze, het meeste ongeorganiseerde voorkomen onder de „hoofdarbeiders". Wat zou hier de oorzaak van zijn Zijn de arbeidsvoorwaarden gun stiger en zekerder voor deze cate gorie van werknemers, dan voor de handarbeider. Zal in de toe komstige Publiekrechtelijke Be drijfsorganisatie deze categorie ar beiders de rechten die uit deze organisatie voortvloeien zonder meer in de schoot geworpen worden, terwijl de andere groepen na diep organisatorie's overleg de rechten geleidelijk aan zuilen verwerven. Niemand behoeft zich hieromtrem illusies te maken. In deze toe komstige organisatievorm zullen die vakbonden voor hun leden iets kunnen bereiken welke representiel zijn. Ook het aantal leden van onze katholieke vakorganisatie's mede bepalende zijn in wetke vorm de P.B.O. ingevoerd zal worden. Vandaag den dag zijn er vele sociale onderwerpen, die voor onze leden van groot belang zijn. Meestal zijn dit onderwerpen en problemen, waarbij de bond een belangrijke taak te vervullen heeft. Denk b.v. eens aan een rechtvaardigen sala riëring over de hele lijn, door b.v. het streven naar hogere jeugd salarissen, kortere doorlopende leeftijdschalen en grotere jaarlijkse salarisverhogingen. Steeds meer ondernemingsraden worden er geïnstalleerd en de w t op de Publiekrechtelijke Bedrijfs organisatie wordt in toenemende mate uitgevoerd. Voorts is er hei vraagstuk van de aanpassing van de ondernemingspensioenfondsen aan de komende algemene ouder domsvoorziening. Allemaal vraagstukken en toe komstproblemen welke onze aan dacht niet mogen ontgaan en waar in wij middels onze bond een woordje in mee willen spreken. Of dat willen werkelijkheid kan worden hangt af van het feit of voldoende leden zich achter deze bond scharen. Op onze jaarvergadering van 20 februari a.s. om 8 uur in Hotel de Zwaan zal onze districtsbestuurder uit Eindhoven een spreekbeurt houden over deze onderwerpen. Naast de 10 agendapunten van deze jaarvergadering zal er behalve genoemde spreekbeurt als attractie een boeken verloting plaats hebben. Het bestuur rekent op de eerste plaats op alle leden van de H.K.W. en daarnaast heet zij ook alle ongeorganiseerde collega's van harte welkom. Teneinde inzicht te krijgen in genoemde actuele problemen is deze avond zeker uw belangstelling waard. Het was een tevreden voorzitter, die bij de KABers vorige week de jaarvergadering kon sluiten. Want in die vergadering hadden een in drukwekkende rij van jaarverslagen nog eens duidelijk aangetoond, dat de plaatselijke afdeling van de KAB vol activiteit en leven zit. Terwijl daarnaas de herinering aan het schone gouden feest nog extra glans aan de voorbije dagen gaf. Het bleek, dat het ledental ge stegen is tot 1139 leden. Het cultu rele werk vraagt grote offers, met ruim f 3000 als uitgavepost. Maar de ontwikkeiingsavonden mogen er dan ook zijn. Met andere stands organisaties samen, wist het pries terstudiefonds f 1300 bijeen te brengen. De toneelclub had in het afge lopen jaar tien voorstellingen ge geven, met 3 verschillende stukken. De Centrale Volksbank kreeg meer dan f 17.000 ingelegd van haar spaarders en kon er bijna f 20.000 uitbetalen. De verzekering Concordia bleek ruim 1 miljoen gulden verzekerd kapitaal te nebben. Centraal Ziekenfonds had 300 ver zekerden meer ingeschreven en stond daarmede aan 7000 Venrayse leden. Het Lourdes Ziekenfonds heeft ruim 2500 leden, die 3 Venrayse zieken een reis naar Lourdes mo gelijk maken. De Brandverzekering heeft meer dan f 150.000 verzekerd kapitaal in Venray staan. De Dr Poelsstichting had in 18 gezinnen gezinshulp verschaft en 16 kinderen een vacantie in Groene- woud bezorgd. Ruim f 1100 wist men voor dit werk bij elkaar te brengen. Credo Pugno bleek haar taak van geestelijke vorming vane arbeider in het afgelopen jaar wederom met grote bevorderd te nebben, al waren wensen omtrent het bezoek aan de vergaderingen. De propagandacommissie bleek voor een groot deel de bijna 100 nieuwe leden voor de KAB aange worven te nebben en was bezig te komen tot de oprichting van een vakbond voedings- en genotmiddelen voor o.a. bakkers-en slagersgezellen. De Kiein-veecentrale nad een ver zekerd kapitaal van f 31.000 en is daarmede bijna de kampioen van Venray. In 1955 werd f 750 schade uitbetaald. Herwonnen Levenskracht bleek ook dit wederom een respectabel bedrag van meer dan f 6000 bij een te brengen en had mede daardoor verschillende mensen kunnen helpen Deken Loonen die met pater Rector, Wethouder van Boven en afgevaardigden van de ARKA en de KAV de gast was op die avond, sprak zijn bewonde ring uit voor het vele werk, watde leden doen voor hun organisatie en dus voor de arbeidersstand in het algemeen. Hierdoor verrichten zij een sociaal apostolaat, dat een der schoonste vormen van medewerking is aan de uitbreiding van Christus Rijk op aarde. Hij riep de K.A.B.-ers op, de goede geest te blijven bewaren. Niet alleen maar naar de stolfeiijke resultaten te kijken, maar bewust te zijn en te blijven, dat zij als katholiek een opdraent en taak hebben in het leven. Sprekende over deindustrialisatie wees hij er nadrukkelijk op, dat er ernstig rekening mee dient gehou den te worden, dat men hier leeft in een katholieke gemeenscnap en, dat men komt in'n katholiek milieu. Voor vermeei dering van het aan tal roepingen vroeg de Heer Deken net bijzonder gebed. Wethouder van Boven sprak na mens het Gemeentebestuur de te vredenheid uit over de krachtige organisatie, terwijl de heer A. Janssen, namens 'de ARKA de be wondering voor het vele en prach tige werk uitsprak. Met een beroep om op 18 Maart a.s. naar St Jozef op de Smakt ter bedevaart te gaan, werd deze jaar vergadering gesloten. Nieuws uit Venray en Omgeving GUUKNE KKUI3 DONDERDAG a.s.: Consultatiebureau voor zuigelingen uit de Kom GEVONDEN: balpoint-pen, Poels, Kruisstraat 28 rijwiel-handwarmer?, Linssen, D 12b Oostrum; bruine hond, Pnilip en, Pr Beatrixstraat 7; witte wollen wan ten, Pniiipsen, Deurnese weg 6; 2 muntbiljetten, Smits, Groenewoldse pad 2; gebreide handschoen, lange zwarie handscnoen, gebr. handsch. sleutel,da-, autoband, Politiebureau; lage br. herenschoen, van Maris, Oostsingel 4; br. kinderwant, Spee Oud Oostr. weg 16; medaille, Leen- ders, Stationsweg 29, hoofddoekje, Pistunia, StAnnageslicht; overhemd Janssen, Langstraat 54; zilveroon, Vullings, Kempweg23; damesrijwiel Ewals, Kx uisstraat 8; blauwe capu chon, Clephas, Gasstraat36; zwarte glacé, Colsen, Langstraat. Zitdag Emigratie-Stichting Zitdag van de Kath. Limb. Emi gratie Stichting, te Venray in hotel de Zwaan, op 22 Februari a.s. van 1417 uur n.m. V erloo f dencursus Dinsdag a.s., 21 februari, begint de verloofdencursus voor Venray en omstreken. De bijeenkomsten begin nen 's avonds om half 8 precies en worden gehouden in San Damiano (voorm. hotel Gitzeis). Degenen die deze cursus willen volgen, dienen zich zo spoedig mo gelijk op te geven by paierLicinius, Paiersklooster Venray, met vermel ding van volledig adres en vermoe delijke trouwdatum. GESLAAGD Op het examen van het Instituut voor de Praktijkdiploma's slaagden voor het diploma Typen de dames L. Janssen, H. Kateman, M. Kersten, M. Maurer, A. Peters, H. Sanders, L. Wilmsen en voor het diploma Stenografie Mej. A. Peters,

Peel en Maas | 1956 | | pagina 1