Goed ingezet!... Tanks van ijzervreter Patton beten zich door Duitse linies Brandt het rode lieht, dan koppen dicht!" Uit„Peel en Maas" Populieren bij elk boeren-erf. Veilig Verkeer! 11 jaar geleden: Nieuwe hervormingen in de Goede Week. Zaterdag 3 December 1955 No 48 ZES EN ZEVENTIGSTE JAARGANG CONFECTIE VAN yê "EEN RIJK BEZIT MAAS PKVr <~»M«Tï?P"K"P,1U ADVERTENTIEPRIJS 8 ct. p. mm. ABONNEMENTS- JE,1> UMo 1 tvEitvtllN PRIJS PER KWARTAAL I 1.25 Bollen Venrnj I 1.45 Dertig jaar Katholieke Radio Omroep „De eerste uitzending zou een beetje solemneel gaan en daarom moest van dit heuglijke feit den luisterenden volke in verscheidene talen worden kond gedaan". Zo beschrijft de huidige directeur van de Katholieke Radio Omroep, de heer P.A.M. Speet, de eerste radio-uitzending van de KRO in de studio van de N.S.F. (Nederlandse Seintoestellen Fabriek). Deze gedenkwaardige dag, 24 no vember 1925, is niet door de K.R.O. gevierd. Slechts zal de avond voor de 30ste verjaardag van de K.R.O., de voorzitter, Prof. J.B. Kors O.P. wijdde, in een korte toespraak enige aandacht aan dit voor heel het ka tholieke volk zo heuglijke feit. De heer Speet vertelt dan verder: In verband hiermede had een kennis Pastoor Perquin op mij at tent gemaakt, en al gauw kreeg ik een telefoontje van hem met het verzoek, of ik eens wilde aankomen. Ik was toen nog in de industrie werkzaam en u begrijpt dus wel, dat ik geen flauwe notie had, wat „omroepen" zoal inhield. Het enige wat ik goed begreep was, dat ik me onsterfelijk belachelijk zou maken als ik voor de microfoon een flater beging. Ik kwam dus nogal geëmotioneerd in Pastoors kamer. Pastoor zat juist voor een in die tijd hoogst mo dern toestel en manoeuvreerde met tal van knoppen en spoelen, wat mij geweldig imponeerde. Ik kreeg dadelijk een prettige in- ^druk van onze radiopastoor. Hij gaf me een sigaar, stelde me amicaal gerust over dat netelige „omroepen", waarop ik het helemaal niet be grepen had, en bleef tegelijk zake lijk, zo zakelijk zelfs, dat we, toen ik nog geen vijf minuten binnen was, de tekst al zaten op te stellen, die 's avonds voor de microfoon ge zegd moest worden. Daarna liepen we hec programma nog eens door en richtte Pastoor mijn eerste wankele schreden in de doolhof van muziek en zang. We spraken vervolgens een trein af naar Hilversum, en toen werd ik op een fatsoenlijke manier de deur uit uitgebonjourd „omdat er nog nog zoveel te doen was". In de trein leek het wel, of we naar de paardenrennen gingen, zo zaten we alle kansen van succes en fiasco te wegen. Maar Pastoor bleef onverstoorbaar optimistisch; hij gaf ons, dat wil zeggen de koor zangers van de SintDominicuskerk en mij, allerlei goede raad, zodat wij ten slotte tamelijk welgemoed in de studio belandden. Studio was een wel wat weidse naam voor een gewone, flinke kamer, de wanden bekleed met blauw laken, dat in golvende plooien neerhing tot op de grond. Het was er snikheet door de sterke lampen, die van de zoldering hingen, je had het gevoel, dat je in die atmosfeer zat uit te drogen tot een mummie. Maar goed, Pastoor met zijn man netjes waren dus in de studio ver schenen. Even later kwam ook het orkestje binnen, en toen ook onze eerste spreker, professor Gerard Bromm, was gearriveerd, was alles „klaar voor uitzending". Er heerste een plechtige stilte. Pastoor was al in een lerpn fauteuiltje neergezogen voor zijn openingsspeech, en ik staakte mijn bevende hand uit om „de microfoon te openen", toen in eens de deur openging en een bru tale persfotograaf zich, met toestel en al, een weg baande tussen armen en benen van de stijf opeengepakte koorzangers en orkestleden. Pastoor moest nog even „genomen worden"; ziet u, hier is de foto.... Toen de rook van het „Blitz" was opgetrok ken en de fotograaf verdween, konden we weer verder gaan. Ik schakelde .het rode lampje in boven de microfoon, (ik herinner me nog, dat ik me toen bovenaards gewichtig voelde), en dat was een sein voor de technicus en ook voor de mensen in de studio zelf. Want het heette toen: „Brandt het rode licht, dan koppen dicht". En toen hield Pastoor zijn openingsspeech..." Aan dit eerste programma was reeds eerder een uitzending voor afgegaan, nl. op oktober de uit zending van een hoogmis uit de St Dominicuskerk te Amsterdam. Onder de mis hield de stichter van de K.R.O., pastoor Perquin, zijn eerste radio-predicatie. In de K.R.O.-gids van 20 oktober schreef pastoor Perquin reeds: „Op 24 november begint de K. R.O. officieel en zal van dien datum af geregeld iederen dinsdagavond uitzenden. De kerkuitzendingen heb ben geregeld plaats om de drie Zondagen; gelijk ook de morgen wijding". Twee weken later kon pastoor Perquin schrijven: „Het zal onze lezers zeker veel genoegen doen te vernemen, dat te beginnen met 24 november a.s. de K.R.O. iederen Dinsdagavond de zender der N.S.F. tot zijn dispositie heeft en de H.D.O. voor die uitzen ding in welwillendheid niet onder doet en ons zijn orkest onder direc tie van Lupgens tot illustratie van die avonden afstaat. Het is een voorlopige toestand die in het leven wordt geroepen, Zodra de Staatscommissie defini tieve besluiten heeft genomen zal er waarschijnlijk op een of andere wijze verandering komen". Hier wordt voor het eerst gespro ken van K.R.O., terwijl de gids, waarvan het eerste nummer al op 1 mei van dat jaar was verschenen, nog sprak van Katholieke Draad loze Omroep. En van dat tijdstip begint de bloei van de katholieke radio in ons land. Wij kennen allen ongetwijfeld de geschiedenis, die de meesten van ons nog vers in het geheugen ligt, of die anderen nog bijgebleven is uit de viering van het zilveren be staan van de K.R.O. wat in 1950 op uitbundige wijze is geschied, niet in het minst omdat de K.R.O. des tijds als bijna 300.000 leden had ge boekt, welk aantal inmiddels is uitgegroeid tot 425.000. Hierdoor is de K.R.O. verreweg de grootste omroeporganisatie ge worden. Daar blijkt uit, dat de mo rele steun, die het episcopaat steeds gegeven heeft aan de eigen omroep en het beroep, dat de bisschoppen bij voorkomende gelegenheden heb ben gedaan op de katholieke be volking, hun eigen omroep te steunen, geen woorden waren van roependen in een woestijn, ofschoon nog lang niet alle katholieke ge zinnen lid zijn van de K.R.O. Wanneer het ideale getal bereikt moet worden, zullen er zich nog minstens evenveel abonné's aan moeten moeten melden als er nu reeds zijn. Wij willen nog even de voor naamste feiten uit de laatste vijf jaren van de K.R.O.-geschiedenls memoreren. De belangrijkste datum is onbe twist 2 oktober als de Nederlandse Televisie Stichting start met haar programma's De K.R.O. volgt twee weken later. Zo de K.R.O. een harde strijd heeft moeten voeren voor gelijkberechtiging en autonomie, de strijd in de televisie zal niet min der fel zijn. Het valt te betreuren, dat in de huidige toestand de K.R.O. even als de andere omroepenniet zelf standig zijn wat de samenstelling en de uitzending der programma's betreft. De K.R.O. zal er echter naar blijven streven zo verzeker de men ons van die zijde in de televisie dezelfde positie te ver krijgen als in de radio. Ook de vele acties ten bate van een of ander liefdadig doel, zullen nog velen in de herinnering liggen. Wij noemen hier: steentjesactie, Grebbe-kerk-actie, pleister-actie en S.U.S.-actie. De laatste mag ongetwijfeld een monstreuze „loterij" worden ge noemd; nog nimmer was in Neder land zulk een grote actie op touw gezet. Zij bracht ruim 1,2 millioen op voor zes belangrijke doelen. Voorts zijn de viering van „Hon derd Jaar Kromstaf", waaronder voor het eerst een hoogmis op de televisie was te volgen, en de be grafenis van Kardinaal de Jong, bij welke gebeurtenis de K.R.O. voor de eerste maal een plechtig heid binnen een kerkgebouw op het witte scherm brachtmijlpalen in het dertig jarig bestaan van de K.R.O. Al met al veel feiten, die tot ver blijding stemmen en... totnadenken. Want het is moeilijk een positie te veroveren, moeilijker is het wellicht haar te handhaven, te handhaven tot welzijn van geheel het volk in het algemeen en de katholieke be volking in het bijzonder. - De oud-dorpsgenoot Pierre van de Voort te Roermond, slaagde in Den Haag voor het examen Post Radicaal. 2 Dec. 1905 Bij Johan Strijbos was te verkrijgen zeeppoeder 3 cent per pakje. 29 November vergaderde de Raad van de gemeente. De heer Gerard Kusters, post bode alhier, werd derde besteller. Zuster Eudoxie, 82 jaar oud, herdacht in Batavia de dag, dat zij voor 60 jaren in de Orde van ile H. Ursula trad. Een korte levensschets van de H. Oda werd geplaatst. 1 Dec. 1906 Op een feestavond van de R.K. Volksbond gaven Paters Missiona rissen van het H. Hart een voor stelling met lichtbeelden. De Gebroeders J. en A. Ver heugen behaalden op een voor drachtenwedstrijd te Eindhoven de eerste prijs. Het is een gelukkig verschijnsel, dat in vrijwel alle takken van wetenschappelijk onderzoek een voortdurende groei van internal ionle samenwerking valt waar te nemen. Een bijzonder goed voorbeeld is gelegen van wat door internatio nale samenwerking kan worden bereikt en reeds bereikt is in de populierencultuur. Landen, die door de oorlog met grote houttekorten hebben te kam pen, hebben een bijzondere belang stelling voor de populier de snelst groeiende houtsoort van de gematigde, luchtstreken. Boven dien dreigt de wereldhoutvoorzie- ning steeds moeilijker te worden, zodat het derhalve gaat om het zoeken van houtsoorten, die in de kortst mogelijke tijd een maximale hoeveelheid bruikbaar hout kunnen produceren. Gemakkelijke kruisingen Bij het populierengeslacht ont staat bijzonder gemakkelijk ver warring als gevolg van het grote aantal zeer moeilijk uit elkaar te herkennen kruisingen, die in alle landen voorkomen. Sommige daar van zijn zeer goed, andere absoluut onbruikbaar o.a. wegens hun ge voeligheid voor bepaalde ziekten. Ook in dit verband is een nader onderzoek gewenst. Dank zij de snelle groei van de populier de zgn. vegetatieve vermeerdering zou het mogelijk zijn een kruising, die waardevolle eigenschappen be zit, zonder enige moeite in zeer korte tijd in duizenden exemplaren te vermenigvuldigen. Op deze wijze zou men derhalve uitsluitend exem plaren krijgen met precies dezelfde eigenschappen als de oorspronke lijke moederboom. Uitwisseling van ervaringen Vooral op het gebied van het kruisingsselectie- en veredelings- werk bij de populierencultuur is internationale uitwisseling van ervaringen en bespreking van de problemen, die zich hierbij voor doen, noodzakelijk. Vertegenwoor digers uit negen landen bespreken regelmatig de verschillende proble men, die zich ten aanzien van de populierencultuur in enkele landen voordoen. Het gaat er immers om deze cultuur in ieder aangesloten land op een zo hoog mogelijk peil te brengen, teneinde voor deze snelgroeiende houtsoort te komen tot een zo groot mogelijk sortiment, dat aan de hoogste eisen van kwaliteit en kwantiteit voldoet. Bij geen houtsoort kunnen boven dien de resultaten door ziekten tengevolge van gebruik van ver keerde soorten zo volledig worden teniet gedaan als bij de populier. Dit is dan ook de oorzaak van de gunstige ontwikkeling van de internationale samenwerking op het gebied van het wetenschappelijk onderzoek bij dit geslacht. Bij dit onderzoek neemt Neder land een vooraanstaande plaats in, niet in het minst door het feit, dat de studies hier te lande ten aan zien van de zgn. nomenclatuur van het geslacht „Populus" internatio naal de basis zijn geworden voor een verder onderzoek in deze richting. De controle op herkomst, gezond heid en soortechtheid van het af te leveren plantmateriaal is ten slotte in geen land ter wereld zo streng doorgevoerd als in ons land. Er is dus alle reden er naar te streven deze voorsprong te behou den, evenwel met inachtneming van wat op internationaal terrein ten opzichte van de populierencultuur wordt tot stand gebracht. Zorg dat ook aan de achter kant Uw (rode) licht behoorlek brandt! Honderden ongelukken gebeuren er bij donker, doordat degene, die achterop kwam, botste op de ge brekkig of in het geheel niet ver lichte achterzijde van de voorligger. Eisen achterverlichting van personen-auto's. Twee achterlichten, niet hoger dan 1.25 van de grond en niet meer dan 40 cm. binnenwaarts aange bracht op gelijke hoogte. Ze moeten achterwaarts een rood licht uitstra len, dat bij helder weer tot een af stand van 200meter duidelijk zicht baar blijft. Reflectoren. Als de achterlichten niet tevens als reflector dienst doen, moeten er zich aan de achterkant twee goed werkende reflectoren bevin den, ook weer op gelijke hoogte. Afstanden van de grond als boven. Bij nacht en helder weer moeten zij zichtbaar zijn voor een waarnemer op 100 meter achter de auto, wan neer ze beschenen worden door de ongedimde koplichten van een auto, eveneens op 100 meter daarachter. Stoplichten. Aantal één of twee. Als er één aanwezig is, moet dit in het mid den of links van het midden aan gebracht zijn. Als er twee zijn, dan moeten ze op gelijke hoogte zitten, symmetrisch ten opzichte van het midden. Maximum-afstand van de grond 1.25 m., minimum 40 cm. Het stoplicht of de stoplichten moet (of moeten) door gekleurd doorzichtig materiaal duidelijk zicht baar oranje-geel tot oranje-rood licht uitstralen. Wist U dat? Het kan zijn, dat U uit uw auto stapt en bemerkt, dat uw achter verlichting defect is. Daar een on geluk zelden alleen komt, zal het, veronderstellen we, op een plaats zijn, waar uw voertuig niet onver licht staan mag. Dus bijv. niet in de bebouwde kom binnen de afstand van een brandende straatlantaarn. Volgens de wet bent U nu ver plicht achter de auto een rood licht gevende lantaarn te plaatsen (op ongeveer 30 m. afstand) of een rood licht reflecterend voorwerp. Deze voorwerpen zijn in de handel. Het behoort eigenlijk bij de uitrus ting van uw wagen! En gaat U nu eens na, of alles klopt. Het is beter, dat U het tijdig doet dan de politie. Maar dat mag het eigenlijke mo tief niet wezen. Dit moet liggen in de wens, zo correct en zo veilig mogelijk te rijden. En wie uit veiligheidsoogpunt nog meer wil doen dan de wet voorschrijft, en we juichen dit ten zeerste toe, kan nog op een doel matige plaats een rood reflecteren de strip aanbrengen! Verbond Voor Veilig Verkeer Verleden Zondag werd in Hotel de Zwaan een vergadering gehou den. Vrijwel voltallig waren hier de medewerksters en werkers bijeen. Doel was: het organiseren van de loten-verkoop, ter ondersteuning van de actie voor de Limburgse Slotzusters. De Hoogeerw. heer Deken Loonen leidde deze vergadering. Na in het kort het gunstige verloop van de kwartjes-actie te hebben belicht, ging Spr. over tot het voornaamste punt van deze vergadering, de actie „Voor U, achter de tralies". Duidelijk schetste Spr. de grote financiële nood, welke onder de Limburgse Slotzusters heerst. Op de collectanten deed hij een beroep te trachten, gemiddeld per gezin één lot te verkopen. Na deze bespreking volgden daden: het eerste stel loten ging naar Deken Loonen, het tweede stel naar Kapelaan Keijzers. Daarna gingen met nieuwe moed bezielde collec tanten de wijken in. Verwacht, dat de Venrayse inwo ners, de goede voorbeelden van hun geestelijke leiders volgen, door te kopen volgens draagkracht. Deze loten-verkoop gaat door tot Zondagavond 4 Dec. 8 u. 's avonds. Op dat moment begint 't innemen van gelden op het Secretariaat. Laat ook Uw gulden er bij zijn Landbouw en veeteelt. BIGGEN-STERFTE. In vergelijking met andere landen slaat ons land met betrekking tot de biggensterfte zeker geen slecht figuur. Maar toch kan er ook bij ons nog wel wat verbeteren. Speciaal in het koude jaargetijde is de biggensterfte van belang. Dit kan aan verschillende oorzaken worden toegeschreven, o.a. aan de voeding van de zeugen in de winter. Deze kunnen met voordeel een uit loop ontvangen. Is een vrije uitloop onmogelijk, dan geve men in elk geval wat ruwvoer en slootbagger aan de dieren. Men behoeft werkelijk niet bang te zijn, dat deze dieren kou zullen vatten, mits.... ze maar dagelijks buiten komen. Ook de jonge biggen moeten zo spoedig mogelijk aan de buiten lucht worden gewend. Het vorig jaar zagen we biggen in de sneeuw dartelen. Wat wel vele biggenlevens kost is tocht Men dient ervoor zorg te dragen, dat alle tochtgaten goed zijn ge sloten. Overdag een frisse neus, des nachts een tochtvrije, warme stal is de juiste combinatie. Onder warm wordt niet verstaan ver warmd, tenzij het gaat om de zeer jonge biggen. Dan voldoen droog- straallampen zeer goed en heeft men bovendien minder gevaar voor doodliggen. Op 9 december is het tien jaar geleden, dat de befaamde, im pulsieve, amerikaanse generaal George S. Patton, die legen darische vermaardheid kreeg door de bliksemopmars van zijn tankdivisies door Frankrijk, België en Duitsland tot aan de tjechsische grens, in de omgeving van Mannheim zwaar ge wond werd. Zijn auto kwam in botsing met een zware vracht wagen. Twee weken lang streed het geharde lichaam van deze ijzervreter tegen de dood. Het hielp niet en op 21 december bereikte de inmiddels bevrijde wereld het bericht, dat een van haar vrijheidsstrijders in Heidelberg was overleden. Het stoffelijk overschot van Patton werd op zijn eigen verzoek begraven op het soldatenkerkhof van Hamro in Luxemburg. Bij de eenvoudige begrafenisplechtigheid was onder meer aanwezig de russische generaal Zjoekof toen nog bondgenoot der geallieerden. Patton is niet de man geweest, die door gestaag volhouden en een voorbeeldig gedrag de generaals- rang in het amerikaanse leger heeft bereikt. Meermalen heeft hij zijn carrière in de waagschaal gesteld door een ondoordacht en driftig optreden. Maar aan de ene kant wilde dev legerleiding hem niet missen, aan de andere kant had hij zoveel ge-erfd van zijn ouders, dat hij de rijkste generaal van Amerika genoemd werd en dus bepaald niet om een baantje ver legen zat. Zijn jeugd bracht Patton door op een boerderij in Californië. Toen hij de daarvoor vereiste leeftijd had bereikt, melde hij zich aan de wereld vermaarde militaire academie van Westpoint, de kweek school van generaals. Maar niemand die in de jeugdige overmoedige jongeling, die meer een gezond lichaam dan over een gezonde geest scheen te beschikken een toekom stige generaal zag. Onder de lessen in tactiek snurkte hij hetgeen hem later niet verhin derde om, toen hij al luitenant kolonel was, over tactiek te spreken alsof hij ze zelf had uitgevonden. Ook zijn wijze van studeren ge tuigde niet van al teveel intelligen tie. Hij leerde de boeken van buiten zonder de samenhang der studie- stof te zien. Geen wonder dan ook, dat hij een jaar langer over deze opleidingsschool creed dan norma liter. In de sport blonk Patton zeer uit. Hij nam deel aan de olympische spelen van Stockholm, waar hij onder meer aan het pistoolschieten deelnam. Tijdens de wedstrijd schoot hij slechts negen van de tien kogels in de roos, terwijl hij daarentegen de dag tevoren het wereldrecord pistoolschieten had verbeterd. Wij allen kennen Patton van de slag om de Ardennenf toen hij generaal McAuluffe, de man, die „Nuts" durfde te zeggen tegen een overmachtige vijand, op Kerst morgen ontzette, met een van de bliksemoffensieven van zijn alles- vernielende en nietsontziende tanks. Daags vóór de aanval lag er een zware mist over de velden. De wegen waren modderig en zacht. Patton besefte, dat hij bij zulk een weergesteldheid met zijn logge pantserwagens weinig kon uitrich ten. Hij begon niet te vloeken, ofschoon hij nu niet bepaald bekend stond om zijn fijne woordenkeus. Patton vroeg ook geen hulpstrijd krachten. Patton bad. Deze drie sterren-generaal bad met een een voud en een nederigheid, die zijn staf versteld deden staan. Hieruit bleek weer eens hoe impulsief Patton was, en hoe hij, ondanks zijn gevoel van eigen waarde en zijn keiharde oorlogs mentaliteit toch, een gewoon mens bleef. De morgen van de aanval klaarde het weer op. De zon bescheen de met sneeuwbedekte heuvelkammen van de Ardennen. De tanks konden rijden. Het succes bleef niet uit. Patton joeg het cordon Duitsers rond Bastogne uiteen en ontzette de tot wanhoop gebrachte en schier verhongerde geallieerden. Eenmaal is de positie van gene raal Patton zo zwak geweest, dat het niet veel scheelde of hij had zijn loopbaan beëindigd. De gehele amerikaanse pers en de publieke opinie kwamen in op stand tegen Patton, toen deze. als commandant van het eerste ameri kaanse leger, dat geland was op Sicilië, een soldaat een klap toe diende. Het zweeds dagblad Aftonbladet gaf van dit voorval het volgende relaas: Patton inspecteerde een ziekenhuis en moet plotseling van mening zijn geweest, dat een sol daat, die aan een zenuwinzinking leed, niet op bed behoefde te liggen Hij beval de soldaat op te staan en toen deze niet onmiddellijk ge hoorzaamde, bokste Patton hem het bed uit. Een dokter kwam toe lopen en zeide tot de generaal, dat hij niet het bevel voerde in het ziekenhuis maar hij zelf als dokter. Patton trok daarop zijn revolver, maar werd ontwapend. Dit was wellicht wel het meest krasse staaltje van de impulsivi teit van Patton. Eisenhower even wel begreep de waarde van zijn generaal, die hij overplaatste om hem voor een belangrijker taak te plaatsen: de voorbereiding in Enge land voor de grootscheepse invasie in Normandië. Patton werd com mandant van het vermaarde derde leger, waarmede hij door de duitse gelederen heen wandelde met het gemak van een Gulliver door een zwerm pygmeeën. Het ging goed met Patton. totdat hij wederom over de schreef ging. De overwonnen nazi-generaals be handelde hij te vriendelijk nadat de vrede getekend was. Inderdaad, Patton was geen diplomaat, geen politicus. Hij vond geen behagen in het overwinnen van overwonnenen. Hij werd van zijn post in Beieren ontheven en benoemd tot commandant van het slechts op papier bestaande ameri kaanse vijftiende leger. Een standbeeld te Ettelbrück (Luxemburg) herinnert het nage slacht aan George Smith Patton, de man van bloed en lef (blood and guts) zoals zijn soldaten hem gedoopt hadden. Een man, die ondanks zijn hardheid geprezen werd bij zijn chefs en zijn minderen. Van hem is het gezegde: Ik heb de pest aan de man, die het woord verdediging heeft uitgevonden. Ik kan niet anders dan aanvallen, met alles wat ik ter beschikking heb. Behalve een tochtvrije ruimte, dient men ook te hebben een stal met een goede vloer. Beton is echter niet aan te bevelen. Zo mo gelijk brenge men een houten vloer aan in de biggenhokken. Deze kleine, weinig kostende punten kunnen veel schade bespa ren en dat is toch belangrijk. Ook nu! Door Rome is een decreet gepu bliceerd, waarin een hervorming van de goede-week-plechtigheden wordt afgekondigd. Hierdoor zullen de gelovigen een groter aandeel hebben in de liturgische plechtig heden. Het decreet zegt, dat de reden van de terugkeer naar avondviering van de liturgische plechtigheden van donderdag, vrijdag en zaterdag, het heilig triduum van de goede week, niet moet gezocht worden in overwegingen van historische of oudheidkundige oorsprong, maar in motieven, die in wezen met de ziel zorg verband houden nl. met de grote schare gelovigen te betrek ken in de viering van de geheimen van het lijden en de dood van onze Heiland. Daarna laat het decreet de vol gende veranderingen volgen. Op palmzondag zal de traditie om de palmen te zegenen, terugge bracht worden tot zijn oorspronke lijke eenvoud, daarentegen zal de palmprocessie wederom in haar oude feestelijke vorm worden her steld, en daardoor zal meer de aan dacht worden gevestigd op haar ware karakter als een daad van openbaar eerbetoon aan Christus de messias en koning. De H. Mis op witte donderdag (in coena domini) is naar de avond geplaatst. In de nieuwe regeling is een plaats ingeruimd voor de viering van het mandatum, dat is traditie der voetwassing, gedurende dezelfde H. Mis in coena domini. onmiddellijk na het evangelie. Er zijn in de liturgie van goede vrijdag veranderingen aangebracht. Van het allergrootste gewicht dient de verering van het H. Kruis te worden beschouwd, die het meest belangrijkste element vormt van de gehele oud-christelijke viering van goede vrijdag. De nieuwe traditie wordt daar door ook in overeenstemming ge bracht met de aard en viering van vroeger, welke uitsluitend bestond in de eenvoudige rite van commu niceren. Vervolg zie achter-pagina. PEEL EN GROOTESTRAAT 28 TELEF. S12 "KS™2 WEEKBLAD VOOR VEN!

Peel en Maas | 1955 | | pagina 1