Vaders,
Men is eerlijker dan
U denkt
knonen de jongelai
van U iels opsteken?
Jaarverslag Dekenaal Soc. Char. Centrum
K.A.B.-K.A.V.
HOEKJE
Film-agenda
Diploma-nitreiking in het
Zaterdag 18 Juni 1955 No 24
ZES EN ZEVENTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
CONFECTIE VAN
Yê
"EEN RIJK BEZIT
DRUK EN UITGAVE FIRl» A VAN DEN MUNCKHOF WPFKRI ATI VOOR VFNRiV FN HM^tTRFKFN ADVERTENTIEPRIJS 8 ct. p. mm. ABONNEMENTS-
QROOTESTRAAT 28 TELEF. 512 GIRO 150652 DDIVDDAU V UUIV V EillIvA I ülv UiVlü 1 AEdVEill PRIJS PER KWARTAAL f 1.25 Bnltcn Venr*j I 1.45
Het gerucht gaat, dat „Vaderdag"
een stunt zou zijn van de bloemis
ten en bakkers, om uit vader ook
een slaatje te slaan. Maar dat
willen we niet waar laten zijn. Al
hoort er dan bij een feest een
bloemetje en een stukje banket,
het stralende middelpunt is toch de
feesteling zelf. En de feesteling,
die we nu in de bloemetjes en de
sigaren zetten, omdat hij het zo
dubbel en dwars verdiend heeft, is:
Vader, onze beste Vader.
En als wij op Vaderdag vragen
of de jongelui van hun Vader iets
kunnen opsteken, dan bedoelen wij
niet de sigaren, die U morgen
rijkelijk ten deel zullen vallen en
die we U van harte gunnen de
jongelui roken trouwens liever
sigaretten maar dan bedoelen
wij U te vragen of de jongelui het
hele jaar door van U iets mogen
opsteken. De jongelui die op weg
zijn naar de volwassenheid kunnen
U immers niet missen; zij willen
van U nog veel leren voor hun
verder leven en U moet voor hen
meer betekenen dan iemand die
voor het gezin de kost verdient.
We zullen de jeugd op deze
Vaderdag maar zelf aan het woord
laten; misschien kunnen de Vaders
daar ook nog wel iets van op
steken.
Eerst laten we een jongen aan
het woord; het is een opstel dat
hij maakte bij gelegenheid van
deze Vaderdag.
„Nu hebben we dan de gelegen
heid om U niet alleen in de siga
ren maar ook in de bloemetjes
te zetten. En aller ogen zijn ge
richt op U, die voorzover het ons
heugt, iedere dag die God U gaf
voor ons werkte, eenvoudigweg,
zonder „show" of commentaar,
vergrijzend in trouwe plichtsver
vulling. Alles wat we genoten
hebben, genoten wij dank zij Uw
noeste arbeid. Vele gaven, weinig
eisen. De hoogste huiselijke auto
riteit, in wiens rechtsgebied we
ons veilig en gelukkig voelden.
U bekleedde succesvol de meest
uiteenlopende beroepen, kookte,
waste af, schiiderde, timmerde,
bakte, tuinierde en nog 1000
andere ambachten. U sneed het
vlees aan tafel, deelde het Zon
dagscentje uit voor collecte, ijsco
en bioscoop, bad het rozenhoedje
voor, bouwde Kerststallen, pootte
Kerstbomen, schilderde Paas
eieren enz. enz. U wist altijd raad,
hielp bij alles en niets was U
ooit teveel. Zelf scheen U nooit
iets nodig te hebben. Trouw, op
offering en een groot hart. Onze
kostbare schat en onwankelbare
steun, wiens (soms harde) hand
ons veilig leidde langs een moei
lijke weg, steeds dienend in al
ons lief en leed. U bent onmis
baar, onvervangbaar en onbetaal
baar. U bent en dat vat alle
goeds samen Onze Vader. En
wij zijn trots op U, geweldig trots,
trots op U en op al Uw „mede-
vaders", voor wie we vandaag op
uitbundige wijze de bloemetjes
buiten zetten. En met recht".
Niet alle jongelui zijn zo uitbun
dig vol lof over hun Vader. Hier
volgt een opstelletje waaruit U
kunt lezen hoe een meisje van
15 jaar over haar Vader denkt:
„Een Vader is een noodzakelijk
kwaad. De meeste tijd is hij weg,
en als hij thuis is, slaapt hij.
Mijn vader moet altijd hard
werken, maar daarvoor brengt
hij veel geld binnen. Zonder
Vader valt 't niet mee, maar met
'n vader ook niet. Vaders zijn
door God ingesteld, om je op 't
rechte pad te houden, maar soms
gaat dat wel eens op een ver
keerde manier. Als je 't zo leest
zóu je zeggen, dat ik niet van
mijn vader houd, maar dat toch
wel. Maar soms hebben we 't
gevoel, dat we het zonder papa
ook kunnen stellen, al zouden we
hem missen".
Vaders, ook Gij die aan Uw Vader
plicht denkt te voldoen alleen met
hard te werken voor de kost, de
jongelui willen allen voortaan nog
meer van U opsteken.
Waarom doet u soms alsof U
meer belangstelling hebt voor Uw
duiven dan voor Uw kinderen?
Waarom schijnt U dikwyls Uw
grotere kinderen helemaal niet te
begrijpen? Bent U misschien ver
geten dat U zelf ook eens jong
bent geweest Waarom vindt U
hun moeilijkheden dan kinderach
tig?
Vaders, mochten toch alle jonge
lui in U de beschermer en de steun
zien voor moeder en de kinderen
Moeder heeft Uw steun absoluut
nodig bij de opvoeding van de
kinderen. En de grotere jongens en
meisjes vragen van U dat U nog
meer probeert hun moeilijkheden
te begrijpen en om hun dan ook
met raad en daad bij te staan.
v.d. B.
Het jaarverslag van het Sociaal
Charitatief Centrum over het af
gelopen jaar toont duidelijk aan,
dat dit werk geen overbodige luxe
is in onze gemeenschap. Op de aller
eerste plaats heeft het grote aan
dacht aan het algemeen maatschap
pelijk werk.
Zo heeft bejaardenzorg ook in 1954
de aandacht van het Centrum ge
had eniseen nieuw comité gevormd,
dat dit probleem opnieuw bestu
deerd. Daarnaast heeft het initiatief
van de Ka jotters om de ouderen
gelegenheid te geven in de winter
dagen bij elkaar te komen in een
soort soos meehelpen verwezenlijken
en uitbreiden. Bovendien heeft het
Centrum voor de ouden van dagen
een uitstapje georganiseerd, dat
ook dit jaar weer herhaald zal
worden.
De plaatselijke comité's in Cas-
tenray, Veulen en Leunen, hebben
ook daar iets dergelijks opgezet.
Het kindervacantiewerk was een
ander onderdeel van het Centrum-
programma. Nieuwe leidsters en
leiders werden aangetrokken en zo
was het mogelijk om meer dan 500
kinderen in de vacantie een week
georganiseerd vacantie te laten
„vieren".
Voor gerepatrieerdenzorg werd
een inventarisatie gehouden van
gerepatrieerde gezinnen in 't Deke
naat en de uitkeringen volgens de
Rijksregeling gecontroleerd.
Wat het woningprobleem betreft
merkt het jaarverslag op, dat dit
probleem dringend blijft. Hetaantal
verzoeken om bemiddeling zijn nog
steeds vele. Aan het einde van 1954
werd aan de gemeente een over
zicht gegeven van de verschillende
huisvestingsgevallen, die andere
woonruimten behoeven.
Ook het kinder-en meisjesbescher-
mingswerk had de volle aandacht
voor zover door de plaatselijke af
delingen dit werk aan het Centrum
werd overgelaten.
De strenge winter van 1954 maak
te een speciale kolen- en deken
actie voor de arme en grote ge
zinnen van Venray noodzakelijk.
Dank zij deze actie kon kolengeld
worden uitgekeerd en dekens wor
den afgegeven.
De jaarlijkse kerstactie kreeg ook
de hulp van het Centrum en ver
schillende gezinnen konden met
Driekoningen met een groot pakket
worden verrast.
Het sociaal werk van individuele
aard is het afgelopen jaar bewust
verminderd, omdat dit op de eerste
plaats een taak is van de verschil
lende bij het Centrum aangesloten
charitatieve verenigingen en de vrij
willigers. Voor deze laatste werd
ook in begin 1955 een z.g. sociale
cursus georganiseerd.
Deze vermindering betekent echter
niet, dat niemand meer op Paters-
straat 10a aan komt kloppen. In
228 gevallen werd nog bemiddeling
verleend, o.a. in arbeidszaken, voor
gezinshulp, voor
bejaardenzorg, voor gezondheids
zorg, voor huisvesting, sociale wet
geving, gezins- en huwelijksmoeilijk
heden, beroepsvoorlichting en vele
andere.
Parochiële comité's
Het verslag constateert dankbaar,
dat de provinciale comité's in Cas-
tenray, Heide, Leunen, Veulen en
Wanssum, behoorlijk werken.
Binnenkort hoopt men ook in
Blitterswijck een dergelijk comité
op te richten, terwijl dat van M'er-
selo zal gereorganiseerd worden.
Oostrum, Oirlo en Geijsteren, hoopt
men dit jaar te „bewerken".
Voor de plannen in dit jaar wijst
het verslag op de uitbreiding van
het reclasseringswerk op de kerk
dorpen en in de kom, terwijl ook
betere beroeps-keuze-voorlichting
de aandacht heeft. De levensom
standigheden der oorlogsslacht
offers zal worden bestudeerd.
Met een beroep op vrijwilligers
om mee te helpen het sociaal chari
tatief werk te kunnen uitbreiden,
besluit het jaarverslag.
Men knippert wel eens even met
zijn ogen, als men op de kazerne
bladert in de schriften, waarin de
gevonden voorwerpen staan inge
schreven.
Want wie verliest er nu een
varken Zo'n beestje kan natuur
lijk altijd eens aan de wandel gaan,
maar dat de eigenaar niet op komt
dagen, is wel het vreemdste wat
men kan treffen. Trouwens, wie
merkt niet het verlies van een
linker herenschoen Toch is er
nooit een verliezer op komen dagen
en heeft diezelfde herenschoen
jarenlang op het lijstje van gevon
den voorwerpen gestaan. En zo zijn
er zovele dingen.
Een ding is zeker, als men zo
door die schriften bladert, dan
komt men tot de ontdekking, dat
er in Venray vele eerlijke mensen
wonen. Betrouwbare vinders, die
eerlijk de politie komen vertellen,
dat en dat heb ik gevonden. Maar
men komt ook tot de ontdekking,
dat er vele mensen zijn, die als ze
wat verloren hebben, nog niet eens
de moeite nemen om bij de politie
te informeren, of het geregeld
verschijnende bericht over de ge
vonden voorwerpen te lezen.
Er is natuurlijk ook in onze
gemeente „kaf onder het koren".
Maar bij lange na niet in die mate,
dat men er bij voorbaat van over
tuigd mag zijn,-dat men het ver
lorene niet terug zal vinden. In
tegendeel, zoals uit de officiële
stukken blijkt, staan de kansen
voor de verliezer om het verlorene
terug te krijgen zeer goed.
Dat merkte b.v. de man, die ach
ter in de Peel, waar bijna geen
mens komt, een portefeuille ver
loor met bijna f 1000.—. Thuis
gekomen merkte hij het verlies,
maar alvorens weer terug te gaan
om te zoeken, was hij zo verstandig
even langs de kazerne te rijden
om het verlies aan te geven. En
zie daar kon men hem de bood
schap geven, dat die en die zijn
portefeuille gevonden had en dat
hij ze daar af kon halen. Trouwens
wie de lange lijst ziet van gevonden
portemonnaies en portefeuilles, die
in de laatste jaren zijn ingeleverd
of waarvan bericht is gegeven, is
er van overtuigd, dat veel van wat
verloren ging, toch weer terecht
komt.
„Kwijt" is nog niet kwijt
Waarom doen toch zovele onbe
kende verliezers en daarom
onbekend blijvende zó weinig
moeite om verloren voorwerpen,
waar zij aan gehecht zijn en die
vaak een flinke waarde hebben,
terug te krijgen
Hier speelt, zoals gezegd, gebrek
aan vertrouwen in de evenmens
wel de voornaamste rol. De te
voorbarig getrokken conclusies:
„Kwijt is kwijt. Daar zien we toch
nooit iets meer van terug". En
daarmee houdt gewoonlijk de na
speuring al meteen op. Van een
„Hoop doet leven" is bij het gros
der verliezers geen sprake meer.
Daar komt dan nog wat vergeet
achtigheid (van uitstel tot afstel),
wat laksheid of wat misplaatste
schroom bij en dat is voldoende
om het verlorene inderdaad nooit
meer terug te krijgen...
En terwijl de verliezer misschien
maanden later nog van spijt jam
mert oyer zijn verlies en de eerlijke
vinder zijn bedoeling niet heeft
bereikt, ligt ergens in Venray of
op de kazerne het verlorene op de
rechtmatige, doch nooit opdagende
eigenaar te wachten..., tot Sint
Juttemis....
Dit geldt niet alleen voor de ge
vonden voorwerpen op de kazernes.
Vraagt onze kosters eens naar hun
collectie kerkboeken, missaals, ro
zenkransen, handschoenen, shawls.
Dozen, ja zelfs kisten vol staan te
wachten op de rechtmatige eige
naars, die nooit komen opdagen.
Contact...
Wat moet men nu doen, als men
iets gevonden heeft. Volgens de
verordening moet men binnen twee
maal 24 uren aangifte doen van het
„vinden of opvissen" van voorwer
pen. Men meldt dat dus niet op
het bureau van dit blad, maar al
leen aan de kazerne.
Daar wordt het voorwerp Inge
schreven en men mag het dan mee
naar huis nemen, indien de ver
liezer nog niet bekend is. Is hij of
zij wel bekend dan krijgt men het
adres, opdat de vinder een eerlijk
verdiende redelijke beloning in ont
vangst kan nemen.
Is men wat verloren, dan doet
men het beste dit direct (en dus
niet enkele dagen uitstellen) op te
geven bij de plaatselijke politie. Is
het bewuste voorwerp gevonden,
dan krijgt men het adres van de
vinder en kan men daarmede de
zaak afwerken.
Het is verder een kwestie van
fatsoen, dat men de politie even
eens waarschuwt wanneer men op
andere wijze het verlorene heeft
terug gevonden of gekregen. Tegen
deze regel wordt nog al eens ge
zondigd en dan staat nog maanden
lang de verlies-aangifte geboekt,
terwijl de spullen al lang terecht
zijn.
Redeiyke beloning
Nog een enkel woord over de be
loning van de vinder. Daarover
staat niets in de wet bepaald. Ge
maakte onkosten voor de vinder,
zoals bv. het voeren van een weg
gelopen hond etc. moeten betaald
worden. Maar daarnaast is het
toch niet meer als billijk, dat men
De K.A.V.-K.A.B. leeft mee met Uw
wel en wee. Leeft U mee met Uw
K.A.V.-K.A.B.
Welvaart Welstand
Een zegen of een vloek?
Wij hoorden dezer dagen, op een
bijeenkomst, een uitlating van
iemand die het goed meent met
onze arbeiders, die ons trof en ons
tot nadenken heeft gestemd. Daar
werd n.l. beweerd, dat de grote
welvaart en de daarmede gepaard
gaande grotere welstand van onze
arbeiders en vele gevallen een rem
bleek te zijn voor de godsdienstzin
van de arbeider en van de mens in
het algemeen.
Wij hebben deze mening absoluut
bestreden en toch... achteraf hebben
wij ons afgevraagd of hier toch
niet een kern van waarheid in
schuilt. Voorop dient gesteld dat:
indien deze kern van waarheid in
derdaad aanwezig is, het niet aan
gaat hieruit te concluderen, dat
men de welstand van de mens zo
laag mogelijk dient te houden om
zijn zieleheil niet te schaden.
Immers, om ons leven zó te be
leven, dat wij onze taak, inde maat
schappij, goed en volgens Gods
bedoelingen kunnen vervullen, is
een zekere welstand absoluut nood
zakelijk. En nu rijst direct de vraag:
wat is voor ons K.A.B.-ers ."„een
zekere mate van welstand"
Een vraag die zeer moeilijk te
beantwoorden is. De één stelt zijn
eisen aan dit leven nu eenmaal
hoger dan de andar.
Een verstandig mens weet echter,
dat er een moment komt waarop
men, eerlijkheidshalve, moet zeggen
„kijk nu heb ik een peil bereikt
waarmede het mij mogelijk is mijn
gezin datgene te geven, waarop het
recht heeft. Een peil dus waarop
onze finantiële zorgen draaglijk zijn,
nu is het mogelijk, dat wij onze
kinderen kunnen kleden zoals het
behoort, kunnen voeden zoals dat
voor hun normale lichamelijke ont
wikkeling nodig is.
Nu kunnen wij een zeker bedrag
besteden aan ontspanning en ont
wikkeling, nü is dus het moment
gekomen, dat wij zovéél levensmoed
kunnen opbrengen om te zeggen:
„wij zijn tevreden".
Stelt men zijn eisen hoger dan
zal men deze alléén mogen be
vredigen:
le. Wanneer door deze hogere eisen
niet tekort gedaan wordt aan de
primaire levensvoorwaarden als
hierboven genoemd;
2e. Zullen deze hogere eisen nooit
in strijd mogen zijn met onze
principe's als katholiek arbeider.
Het gezinsinkomen is in de eerste
plaats bestemd om te voldoen aan
de direct noodzakelijke levensbe
hoeften die ieder mens zich kan en
mag scheppen. Een, van hun ver
antwoordelijkheid bewust, ouder
paar zal óók op het terrein van
ontspanning etc. datgene kiezen,
voor zichzelf en hun kinderen, dat
hun zieleheil niet schaadt.
Overdadige luxe en overdadig
comfort kweekt slappelingen, die
nooit meer tevreden gesteld kun
nen worden en die, zelfs met het
kostbaarste niet echt blij kunnen
zijn.
Gelukkig zijn, wil niet zeggen:
geniet van alle dingen, die de we
reld van vandaag ons biedt, zoveel
mogelijk! Door voortdurend aan
onze eigen ontwikkeling te werken
moeten wij in staat gesteld worden
zelf te beoordelen wat goed voor
ons is en wat ons kan schaden.
Zo zal iemand die finantieel juist
in staat is een goede film te gaan
zien, gelukkiger kunnen zijn dan
iemand, om maar iets te noemen,
die alle mondaine badplaatsen af
loopt.
Beste Vrienden, besteed uw ge
zinsinkomen in elk geval zo, dat gij
voor God verantwoordt zijt.
Alles wat KAB-er hierboven heeft
geschreven is samen te vatten in
enkele zinnen die voor ieder van
ons begrijpelijk zijn:
Zoek God in uw werk en in uw
ontspanning
Zoek God daar, waar óók God blij
kan zijn
Dan worden ook wij aan deze
blijdschap deelachtig
Dan is Uw duurgekochte welstand
een zegen
Dan wordt Uw welstand nooit
een vloek.
Uw KAB-er
BEL OP BIJ BRAND
No. 392
de eerlijke vinder een beloning geeft
voor het terugbrengen van het ver
lorene.
Hoeveel dat moet zijn, staat ieder
vrij. Maar redelijk is in ieder ge
val niet dat iemand die voor jaren
terug hier f 12.000.— van straat op
raapte en eerlijk terugbracht, met
een hele gulden werd afgescheept.
En dat een ander die enkele hon
derden verloren guldens terugbracht
de mededeling kreeg dat hij de deur
gauw dicht moest doen, want het
tochtte zo....
Circus-arena
Deze film is een uitvoerige
reportage van het Russische circus-
leven. Allerlei soorten acrobatiek,
koorddansen, jongleren, dleren-
dressuur, enz. worden achtereen
volgens vertoond.
Doordat de circusprestaties op
hoog peil staan en met veel zwier
verfilmd zijn, is dit verslag in hoge
mate interessant en onderhoudend.
Men heeft hier zeker het beste,
dat het Russische circus te bieden
heeft bijeengebracht en door een
goede opnametechniek op een pret
tige wijze in beeld gebracht. Ook
de aangewende kleuren zijn van
behoorlijke kwaliteit.
Geschikte ontspanning voor alle
leeftijden.
Frtihling auf dem Eis
Alida, de vrouw van Herbert
Gordon, die met zijn ijsrevue tal
lozen naar de Weense kunstijsbaan
lokt, acht zich de grote ster van
de revue en laat iedereen ontslaan,
die haar talenten als kunstrijdster
en zangeres in twijfel trekt. De
meer begaafde Eva weet echter
met de andere slachtoffers van
Alida's tyrannie een ijsrevue te
brengen, die aan het monopolie van
Gordon een einde maakt. De jour
nalist Ralier, die talloze moeilijk
heden uit de weg heeft geruimd,
wint Eva's hart.
Dit verhaal is de omlijsting van
een reeks ijsballetten en -pantomi
mes, die door choreografie en
eostumering vaak boeien en door
de geleverde prestaties verbluffen.
De kleuren zijn wel wat bont en
de camera heeft gaan andere func
tie dan de ijstaferelen aandachtig
te volgen, maar overigens is de
film onderhoudend in zijn soort.
Enig voorbehoud om de kleding.
Toelaatbaar voor alle leeftijden.
In tegenwoordigheid van de Com
missaris voor Ambonezenzorg in
Nederland, de heer van Ringen, de
heer Burgemeester, vertegenwoor
digers van de CRAM, een der
grootste organisaties van de Am
bonezen, werd Woensdag in het
kamp Vlakwater een bijeenkomst
gehouden, waarin diploma's aan
geslaagde Ambonese dames en
heren werden uitgereikt.
In zijn inleiding wees de heer
van Ringen er op, dat de Ambonese
vrouwen zich beter aan de omstan
digheden hebben aangepast dan de
mannen. Zij hebben de kansen aan
gegrepen, die hier worden geboden
en maken volop gebruik van de
cursussen die voor hen gegeven
worden in naaien, breien, patroon
tekenen, kinderverzorging, huis
houding enz.
De mannen echter, die voor een
groot deel ofwel door de naoorlogse
chaos in Indië niets hebben kunnen
leren, ofwel als militair zijn over
gekomen, kunnen er maar slecht
toe worden overgehaald om van
de vele kansen, die Nederland
hen biedt gebruik te maken. Prac-
tisch alles kunnen ze leren, maar
nog teveel zijn er, die als los
arbeider een centje proberen bij te
verdienen, maar voor het overige
het wel geloven. Zij zullen echter
dienen te beseffen, dat zij niet
eeuwig in Nederland blijven en dat
zij na hun vertrek nergens zulk
een verzorgingsapparaat zullen
vinden als in Nederland. Integen
deel, zij zullen op eigen benen
moeten blijven staan en dat kan
alleen als zij een vak hebben ge
leerd.
De vertegenwoordiger van de
CRAMS sprak de vele aanwezigen
toe en onderstreepte de woorden
van de heer van Ringen. Ambon is
alleen gebaad met vaklui, met
mensen die op kunnen bouwen en
kunnen werken. Hij wees er de
Ambonezen op dat de tijden van
soldaat spelen en andere erebaan
tjes voorbij is. Definitief. Dat men
weer terug moet naar het oude.
Dat is werken om de kost te ver
dienen, om vooruit te komen in de
wereld. Hij was daarom blij dat in
kamp Venray, als eerste van de
kampen in Nederland begonnen
was geworden met de rotamvlech-
terij en dat daarvoor de eerste
diploma's konden worden uitge
reikt. En hij spoorde de jongeren
aan de kansen te grijpen, die ge
boden worden. Er zijn zelfs jonge
ren op de MTS en hiervan zal het
oude Vaderland Ambon het meest
plezier hebben.
Sprekende over de politieke toe
standen, veroordeelde hij de actie
Westerling, die opnieuw onrust zal
zaaien in het Ambonese gebied,
waar juist rust en vrede zo hard
nodig is.
Dan werden aan een twintigtal
dames en heren de diploma's uitge
reikt, waarna de genodigden een
rondgang maakten langs de ten
toongestelde werkstukken, die in
derdaad getuigenis aflegde van de
werklust en ijver der geslaagden.
Een verloting bracht menig aardig
prijsje in rotanwerk in andere
handen.
Het feest werd opgeluisterd door
een Ambonees orkest, dat behalve
Ambonese liederen ook die van
Hawaii bleek te kennen.
Nieuws uit
Venray en Omgeving
GROENE KRUIS
DONDERDAG a.s.:
GEEN CONSULTATIE-BUREAU
Bekendmaking
Burgemeester en Wethouders der
gemeente Venray, brengen ter open
bare kennis, dat door de raad in
zijn vergadering van 31 Mei 1955
aan het R.K. Kerkbestuur van de
H. Catharina te Venray Leunen,
het bestuur uitoefenende over de
R.K. Bijzondere lagere jongens
school aldaar, medewerking is ge
weigerd voor het aanbrengen van
4 z.g. staande urinoirs in de bij die
school behorende toiletafdeling in
plaats van wandurinoirs.
Venray, 31 Mei 1955.
AANBESTEDING
Uitslag van de aanbesteding voor
het aanleggen van een stamriool
met bijkomende werken te Venray.
Ingeschreven werd als volgt:
Visser's Wegenbouw- en
Aann.bedr. N.V., Drunen f 351.400.
A annemingsbedrij f
„De Oosthoek-', Uden f 355.440.
Fa. van Drunen,
's Hertogenbosch f 356.900.—
Aannemingsbedrijf
E. van Creij, Rosmalen f 357.000.
P. B. Huberts, De Bilt f 359.000.—
W. de Wijs, Bennekom f 362.000.—
Begroting f 348.617.—.
Gunningen en aanbestedingen
Het Kerkbestuur te Overloon heeft
de bouw van de kerk met pastorie
opgedragen aan de laagste inschrij
ver, de firma Gebr. Janssen te Ven
ray.
Aan de fa. Kersten en Zn. te
Overloon en Gebr. Kersten te Wan-
sum werd opgedragen het bouwen
van een drietal boerderijen in de
Vredepeel.
Jonge Boerendag
Op 10 Juli a.s. zullen de Jonge
Boeren en Boerinnen samenkomen
bij het St. Willibrordus kapelletje
in Geysteren waar Mgr. Dr. Feron
hen toe zal spreken. Ook verwacht
men daar de Belgische afgevaardig
de Jos Dupont, volksvertegenwoor
diger namens de Katholieke Partij
in België, die daar zal spreken over
de schoolstrijd in België.
Sterrit Bond Zonder Naam
Aan de j.l. Zondag gehouden
Sterrit naar Zandvoort, werd ook
deelgenomen door 15 automobilisten
uit Venray, die hun passagiers, ruim
50 huismoeders en huisvaders, ge
heel belangeloos een prachtige dag
hebben bezorgd, waar zelfs het
regenachtige weer geen afbreuk
aan kon doen.
Allen hebben genoten van de
prachtige rit over de Veluwe, door
't Gooi naar Zandvoort, waar velen
voor het eerst de zee aanschouwden.
Verschillende Venrayse automo
bilisten hebben hun passagiers nog
verrast met een bezoek aan Schiphol
een rit door Amsterdam, een rond
rit langs de radiostudio's in Hilver
sum of dergelijke.
De Sterrit 1955 heeft hiermede
bewezen, dat ook Venrayers nog
wel iets voor hun medemensen over
hebben. Geen wonder, dat de Bond
Zonder Naam afd. Venray, zo dank
baar gestemd is door de schitteren
de medewerking, welke zij heeft
mogen ondervinden.
LOCOMOTIEF
een naam van vertrouwen,
U kont er jaren op bouwen.
Agent van Locomotief rijwielen
POELS' Rijwielhandel
De grote Kindsheidsoptocht
in Venray
Deze week wordt de lijst opge
steld van al de kinderen, die aan
de grote Kindsheidsoptocht van
10 Juli (Zondagmiddag) deelnemen.
Na Zaterdag 25 Juni kunnen zich
geen kinderen meer komen op
geven voor de optocht. Kinderen
die een geschikt costuumpje voor
de optocht in hun bezit hebben
(als Indiaan, als Chinees, Japannees,
page, heraut, enz.) en zich nog niet
opgegeven hebber, kunnen dat
volgende week nog doen. Wie zich
te laat opgeeft, kan zeker niet meer
meedoen.
Retraite voor moeders
in Venray
Het ligt in de bedoeling om eind
Juli weer een retraite in Venray
te organiseren voor de moeders
van Venray. Reeds 2 maal is zo'n
retraite geweest op „Jerusalem" en
de deelneemsters waren toen allen
zeer enthousiast over de mooie
dagen van de retraite.
Er zal deze keer door een goede
predikant met de moeders gespro
ken worden over de verschillende
moeilijke huwelijks- en opvoedings
problemen. De dagen van de retraite
zullen nog bekend worden gemaakt.
U doet deze keer toch zeker ook