Vaders, Men is eerlijker dan U denkt knonen de jongelai van U iels opsteken? Jaarverslag Dekenaal Soc. Char. Centrum K.A.B.-K.A.V. HOEKJE Film-agenda Diploma-nitreiking in het Zaterdag 18 Juni 1955 No 24 ZES EN ZEVENTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS CONFECTIE VAN Yê "EEN RIJK BEZIT DRUK EN UITGAVE FIRl» A VAN DEN MUNCKHOF WPFKRI ATI VOOR VFNRiV FN HM^tTRFKFN ADVERTENTIEPRIJS 8 ct. p. mm. ABONNEMENTS- QROOTESTRAAT 28 TELEF. 512 GIRO 150652 DDIVDDAU V UUIV V EillIvA I ülv UiVlü 1 AEdVEill PRIJS PER KWARTAAL f 1.25 Bnltcn Venr*j I 1.45 Het gerucht gaat, dat „Vaderdag" een stunt zou zijn van de bloemis ten en bakkers, om uit vader ook een slaatje te slaan. Maar dat willen we niet waar laten zijn. Al hoort er dan bij een feest een bloemetje en een stukje banket, het stralende middelpunt is toch de feesteling zelf. En de feesteling, die we nu in de bloemetjes en de sigaren zetten, omdat hij het zo dubbel en dwars verdiend heeft, is: Vader, onze beste Vader. En als wij op Vaderdag vragen of de jongelui van hun Vader iets kunnen opsteken, dan bedoelen wij niet de sigaren, die U morgen rijkelijk ten deel zullen vallen en die we U van harte gunnen de jongelui roken trouwens liever sigaretten maar dan bedoelen wij U te vragen of de jongelui het hele jaar door van U iets mogen opsteken. De jongelui die op weg zijn naar de volwassenheid kunnen U immers niet missen; zij willen van U nog veel leren voor hun verder leven en U moet voor hen meer betekenen dan iemand die voor het gezin de kost verdient. We zullen de jeugd op deze Vaderdag maar zelf aan het woord laten; misschien kunnen de Vaders daar ook nog wel iets van op steken. Eerst laten we een jongen aan het woord; het is een opstel dat hij maakte bij gelegenheid van deze Vaderdag. „Nu hebben we dan de gelegen heid om U niet alleen in de siga ren maar ook in de bloemetjes te zetten. En aller ogen zijn ge richt op U, die voorzover het ons heugt, iedere dag die God U gaf voor ons werkte, eenvoudigweg, zonder „show" of commentaar, vergrijzend in trouwe plichtsver vulling. Alles wat we genoten hebben, genoten wij dank zij Uw noeste arbeid. Vele gaven, weinig eisen. De hoogste huiselijke auto riteit, in wiens rechtsgebied we ons veilig en gelukkig voelden. U bekleedde succesvol de meest uiteenlopende beroepen, kookte, waste af, schiiderde, timmerde, bakte, tuinierde en nog 1000 andere ambachten. U sneed het vlees aan tafel, deelde het Zon dagscentje uit voor collecte, ijsco en bioscoop, bad het rozenhoedje voor, bouwde Kerststallen, pootte Kerstbomen, schilderde Paas eieren enz. enz. U wist altijd raad, hielp bij alles en niets was U ooit teveel. Zelf scheen U nooit iets nodig te hebben. Trouw, op offering en een groot hart. Onze kostbare schat en onwankelbare steun, wiens (soms harde) hand ons veilig leidde langs een moei lijke weg, steeds dienend in al ons lief en leed. U bent onmis baar, onvervangbaar en onbetaal baar. U bent en dat vat alle goeds samen Onze Vader. En wij zijn trots op U, geweldig trots, trots op U en op al Uw „mede- vaders", voor wie we vandaag op uitbundige wijze de bloemetjes buiten zetten. En met recht". Niet alle jongelui zijn zo uitbun dig vol lof over hun Vader. Hier volgt een opstelletje waaruit U kunt lezen hoe een meisje van 15 jaar over haar Vader denkt: „Een Vader is een noodzakelijk kwaad. De meeste tijd is hij weg, en als hij thuis is, slaapt hij. Mijn vader moet altijd hard werken, maar daarvoor brengt hij veel geld binnen. Zonder Vader valt 't niet mee, maar met 'n vader ook niet. Vaders zijn door God ingesteld, om je op 't rechte pad te houden, maar soms gaat dat wel eens op een ver keerde manier. Als je 't zo leest zóu je zeggen, dat ik niet van mijn vader houd, maar dat toch wel. Maar soms hebben we 't gevoel, dat we het zonder papa ook kunnen stellen, al zouden we hem missen". Vaders, ook Gij die aan Uw Vader plicht denkt te voldoen alleen met hard te werken voor de kost, de jongelui willen allen voortaan nog meer van U opsteken. Waarom doet u soms alsof U meer belangstelling hebt voor Uw duiven dan voor Uw kinderen? Waarom schijnt U dikwyls Uw grotere kinderen helemaal niet te begrijpen? Bent U misschien ver geten dat U zelf ook eens jong bent geweest Waarom vindt U hun moeilijkheden dan kinderach tig? Vaders, mochten toch alle jonge lui in U de beschermer en de steun zien voor moeder en de kinderen Moeder heeft Uw steun absoluut nodig bij de opvoeding van de kinderen. En de grotere jongens en meisjes vragen van U dat U nog meer probeert hun moeilijkheden te begrijpen en om hun dan ook met raad en daad bij te staan. v.d. B. Het jaarverslag van het Sociaal Charitatief Centrum over het af gelopen jaar toont duidelijk aan, dat dit werk geen overbodige luxe is in onze gemeenschap. Op de aller eerste plaats heeft het grote aan dacht aan het algemeen maatschap pelijk werk. Zo heeft bejaardenzorg ook in 1954 de aandacht van het Centrum ge had eniseen nieuw comité gevormd, dat dit probleem opnieuw bestu deerd. Daarnaast heeft het initiatief van de Ka jotters om de ouderen gelegenheid te geven in de winter dagen bij elkaar te komen in een soort soos meehelpen verwezenlijken en uitbreiden. Bovendien heeft het Centrum voor de ouden van dagen een uitstapje georganiseerd, dat ook dit jaar weer herhaald zal worden. De plaatselijke comité's in Cas- tenray, Veulen en Leunen, hebben ook daar iets dergelijks opgezet. Het kindervacantiewerk was een ander onderdeel van het Centrum- programma. Nieuwe leidsters en leiders werden aangetrokken en zo was het mogelijk om meer dan 500 kinderen in de vacantie een week georganiseerd vacantie te laten „vieren". Voor gerepatrieerdenzorg werd een inventarisatie gehouden van gerepatrieerde gezinnen in 't Deke naat en de uitkeringen volgens de Rijksregeling gecontroleerd. Wat het woningprobleem betreft merkt het jaarverslag op, dat dit probleem dringend blijft. Hetaantal verzoeken om bemiddeling zijn nog steeds vele. Aan het einde van 1954 werd aan de gemeente een over zicht gegeven van de verschillende huisvestingsgevallen, die andere woonruimten behoeven. Ook het kinder-en meisjesbescher- mingswerk had de volle aandacht voor zover door de plaatselijke af delingen dit werk aan het Centrum werd overgelaten. De strenge winter van 1954 maak te een speciale kolen- en deken actie voor de arme en grote ge zinnen van Venray noodzakelijk. Dank zij deze actie kon kolengeld worden uitgekeerd en dekens wor den afgegeven. De jaarlijkse kerstactie kreeg ook de hulp van het Centrum en ver schillende gezinnen konden met Driekoningen met een groot pakket worden verrast. Het sociaal werk van individuele aard is het afgelopen jaar bewust verminderd, omdat dit op de eerste plaats een taak is van de verschil lende bij het Centrum aangesloten charitatieve verenigingen en de vrij willigers. Voor deze laatste werd ook in begin 1955 een z.g. sociale cursus georganiseerd. Deze vermindering betekent echter niet, dat niemand meer op Paters- straat 10a aan komt kloppen. In 228 gevallen werd nog bemiddeling verleend, o.a. in arbeidszaken, voor gezinshulp, voor bejaardenzorg, voor gezondheids zorg, voor huisvesting, sociale wet geving, gezins- en huwelijksmoeilijk heden, beroepsvoorlichting en vele andere. Parochiële comité's Het verslag constateert dankbaar, dat de provinciale comité's in Cas- tenray, Heide, Leunen, Veulen en Wanssum, behoorlijk werken. Binnenkort hoopt men ook in Blitterswijck een dergelijk comité op te richten, terwijl dat van M'er- selo zal gereorganiseerd worden. Oostrum, Oirlo en Geijsteren, hoopt men dit jaar te „bewerken". Voor de plannen in dit jaar wijst het verslag op de uitbreiding van het reclasseringswerk op de kerk dorpen en in de kom, terwijl ook betere beroeps-keuze-voorlichting de aandacht heeft. De levensom standigheden der oorlogsslacht offers zal worden bestudeerd. Met een beroep op vrijwilligers om mee te helpen het sociaal chari tatief werk te kunnen uitbreiden, besluit het jaarverslag. Men knippert wel eens even met zijn ogen, als men op de kazerne bladert in de schriften, waarin de gevonden voorwerpen staan inge schreven. Want wie verliest er nu een varken Zo'n beestje kan natuur lijk altijd eens aan de wandel gaan, maar dat de eigenaar niet op komt dagen, is wel het vreemdste wat men kan treffen. Trouwens, wie merkt niet het verlies van een linker herenschoen Toch is er nooit een verliezer op komen dagen en heeft diezelfde herenschoen jarenlang op het lijstje van gevon den voorwerpen gestaan. En zo zijn er zovele dingen. Een ding is zeker, als men zo door die schriften bladert, dan komt men tot de ontdekking, dat er in Venray vele eerlijke mensen wonen. Betrouwbare vinders, die eerlijk de politie komen vertellen, dat en dat heb ik gevonden. Maar men komt ook tot de ontdekking, dat er vele mensen zijn, die als ze wat verloren hebben, nog niet eens de moeite nemen om bij de politie te informeren, of het geregeld verschijnende bericht over de ge vonden voorwerpen te lezen. Er is natuurlijk ook in onze gemeente „kaf onder het koren". Maar bij lange na niet in die mate, dat men er bij voorbaat van over tuigd mag zijn,-dat men het ver lorene niet terug zal vinden. In tegendeel, zoals uit de officiële stukken blijkt, staan de kansen voor de verliezer om het verlorene terug te krijgen zeer goed. Dat merkte b.v. de man, die ach ter in de Peel, waar bijna geen mens komt, een portefeuille ver loor met bijna f 1000.—. Thuis gekomen merkte hij het verlies, maar alvorens weer terug te gaan om te zoeken, was hij zo verstandig even langs de kazerne te rijden om het verlies aan te geven. En zie daar kon men hem de bood schap geven, dat die en die zijn portefeuille gevonden had en dat hij ze daar af kon halen. Trouwens wie de lange lijst ziet van gevonden portemonnaies en portefeuilles, die in de laatste jaren zijn ingeleverd of waarvan bericht is gegeven, is er van overtuigd, dat veel van wat verloren ging, toch weer terecht komt. „Kwijt" is nog niet kwijt Waarom doen toch zovele onbe kende verliezers en daarom onbekend blijvende zó weinig moeite om verloren voorwerpen, waar zij aan gehecht zijn en die vaak een flinke waarde hebben, terug te krijgen Hier speelt, zoals gezegd, gebrek aan vertrouwen in de evenmens wel de voornaamste rol. De te voorbarig getrokken conclusies: „Kwijt is kwijt. Daar zien we toch nooit iets meer van terug". En daarmee houdt gewoonlijk de na speuring al meteen op. Van een „Hoop doet leven" is bij het gros der verliezers geen sprake meer. Daar komt dan nog wat vergeet achtigheid (van uitstel tot afstel), wat laksheid of wat misplaatste schroom bij en dat is voldoende om het verlorene inderdaad nooit meer terug te krijgen... En terwijl de verliezer misschien maanden later nog van spijt jam mert oyer zijn verlies en de eerlijke vinder zijn bedoeling niet heeft bereikt, ligt ergens in Venray of op de kazerne het verlorene op de rechtmatige, doch nooit opdagende eigenaar te wachten..., tot Sint Juttemis.... Dit geldt niet alleen voor de ge vonden voorwerpen op de kazernes. Vraagt onze kosters eens naar hun collectie kerkboeken, missaals, ro zenkransen, handschoenen, shawls. Dozen, ja zelfs kisten vol staan te wachten op de rechtmatige eige naars, die nooit komen opdagen. Contact... Wat moet men nu doen, als men iets gevonden heeft. Volgens de verordening moet men binnen twee maal 24 uren aangifte doen van het „vinden of opvissen" van voorwer pen. Men meldt dat dus niet op het bureau van dit blad, maar al leen aan de kazerne. Daar wordt het voorwerp Inge schreven en men mag het dan mee naar huis nemen, indien de ver liezer nog niet bekend is. Is hij of zij wel bekend dan krijgt men het adres, opdat de vinder een eerlijk verdiende redelijke beloning in ont vangst kan nemen. Is men wat verloren, dan doet men het beste dit direct (en dus niet enkele dagen uitstellen) op te geven bij de plaatselijke politie. Is het bewuste voorwerp gevonden, dan krijgt men het adres van de vinder en kan men daarmede de zaak afwerken. Het is verder een kwestie van fatsoen, dat men de politie even eens waarschuwt wanneer men op andere wijze het verlorene heeft terug gevonden of gekregen. Tegen deze regel wordt nog al eens ge zondigd en dan staat nog maanden lang de verlies-aangifte geboekt, terwijl de spullen al lang terecht zijn. Redeiyke beloning Nog een enkel woord over de be loning van de vinder. Daarover staat niets in de wet bepaald. Ge maakte onkosten voor de vinder, zoals bv. het voeren van een weg gelopen hond etc. moeten betaald worden. Maar daarnaast is het toch niet meer als billijk, dat men De K.A.V.-K.A.B. leeft mee met Uw wel en wee. Leeft U mee met Uw K.A.V.-K.A.B. Welvaart Welstand Een zegen of een vloek? Wij hoorden dezer dagen, op een bijeenkomst, een uitlating van iemand die het goed meent met onze arbeiders, die ons trof en ons tot nadenken heeft gestemd. Daar werd n.l. beweerd, dat de grote welvaart en de daarmede gepaard gaande grotere welstand van onze arbeiders en vele gevallen een rem bleek te zijn voor de godsdienstzin van de arbeider en van de mens in het algemeen. Wij hebben deze mening absoluut bestreden en toch... achteraf hebben wij ons afgevraagd of hier toch niet een kern van waarheid in schuilt. Voorop dient gesteld dat: indien deze kern van waarheid in derdaad aanwezig is, het niet aan gaat hieruit te concluderen, dat men de welstand van de mens zo laag mogelijk dient te houden om zijn zieleheil niet te schaden. Immers, om ons leven zó te be leven, dat wij onze taak, inde maat schappij, goed en volgens Gods bedoelingen kunnen vervullen, is een zekere welstand absoluut nood zakelijk. En nu rijst direct de vraag: wat is voor ons K.A.B.-ers ."„een zekere mate van welstand" Een vraag die zeer moeilijk te beantwoorden is. De één stelt zijn eisen aan dit leven nu eenmaal hoger dan de andar. Een verstandig mens weet echter, dat er een moment komt waarop men, eerlijkheidshalve, moet zeggen „kijk nu heb ik een peil bereikt waarmede het mij mogelijk is mijn gezin datgene te geven, waarop het recht heeft. Een peil dus waarop onze finantiële zorgen draaglijk zijn, nu is het mogelijk, dat wij onze kinderen kunnen kleden zoals het behoort, kunnen voeden zoals dat voor hun normale lichamelijke ont wikkeling nodig is. Nu kunnen wij een zeker bedrag besteden aan ontspanning en ont wikkeling, nü is dus het moment gekomen, dat wij zovéél levensmoed kunnen opbrengen om te zeggen: „wij zijn tevreden". Stelt men zijn eisen hoger dan zal men deze alléén mogen be vredigen: le. Wanneer door deze hogere eisen niet tekort gedaan wordt aan de primaire levensvoorwaarden als hierboven genoemd; 2e. Zullen deze hogere eisen nooit in strijd mogen zijn met onze principe's als katholiek arbeider. Het gezinsinkomen is in de eerste plaats bestemd om te voldoen aan de direct noodzakelijke levensbe hoeften die ieder mens zich kan en mag scheppen. Een, van hun ver antwoordelijkheid bewust, ouder paar zal óók op het terrein van ontspanning etc. datgene kiezen, voor zichzelf en hun kinderen, dat hun zieleheil niet schaadt. Overdadige luxe en overdadig comfort kweekt slappelingen, die nooit meer tevreden gesteld kun nen worden en die, zelfs met het kostbaarste niet echt blij kunnen zijn. Gelukkig zijn, wil niet zeggen: geniet van alle dingen, die de we reld van vandaag ons biedt, zoveel mogelijk! Door voortdurend aan onze eigen ontwikkeling te werken moeten wij in staat gesteld worden zelf te beoordelen wat goed voor ons is en wat ons kan schaden. Zo zal iemand die finantieel juist in staat is een goede film te gaan zien, gelukkiger kunnen zijn dan iemand, om maar iets te noemen, die alle mondaine badplaatsen af loopt. Beste Vrienden, besteed uw ge zinsinkomen in elk geval zo, dat gij voor God verantwoordt zijt. Alles wat KAB-er hierboven heeft geschreven is samen te vatten in enkele zinnen die voor ieder van ons begrijpelijk zijn: Zoek God in uw werk en in uw ontspanning Zoek God daar, waar óók God blij kan zijn Dan worden ook wij aan deze blijdschap deelachtig Dan is Uw duurgekochte welstand een zegen Dan wordt Uw welstand nooit een vloek. Uw KAB-er BEL OP BIJ BRAND No. 392 de eerlijke vinder een beloning geeft voor het terugbrengen van het ver lorene. Hoeveel dat moet zijn, staat ieder vrij. Maar redelijk is in ieder ge val niet dat iemand die voor jaren terug hier f 12.000.— van straat op raapte en eerlijk terugbracht, met een hele gulden werd afgescheept. En dat een ander die enkele hon derden verloren guldens terugbracht de mededeling kreeg dat hij de deur gauw dicht moest doen, want het tochtte zo.... Circus-arena Deze film is een uitvoerige reportage van het Russische circus- leven. Allerlei soorten acrobatiek, koorddansen, jongleren, dleren- dressuur, enz. worden achtereen volgens vertoond. Doordat de circusprestaties op hoog peil staan en met veel zwier verfilmd zijn, is dit verslag in hoge mate interessant en onderhoudend. Men heeft hier zeker het beste, dat het Russische circus te bieden heeft bijeengebracht en door een goede opnametechniek op een pret tige wijze in beeld gebracht. Ook de aangewende kleuren zijn van behoorlijke kwaliteit. Geschikte ontspanning voor alle leeftijden. Frtihling auf dem Eis Alida, de vrouw van Herbert Gordon, die met zijn ijsrevue tal lozen naar de Weense kunstijsbaan lokt, acht zich de grote ster van de revue en laat iedereen ontslaan, die haar talenten als kunstrijdster en zangeres in twijfel trekt. De meer begaafde Eva weet echter met de andere slachtoffers van Alida's tyrannie een ijsrevue te brengen, die aan het monopolie van Gordon een einde maakt. De jour nalist Ralier, die talloze moeilijk heden uit de weg heeft geruimd, wint Eva's hart. Dit verhaal is de omlijsting van een reeks ijsballetten en -pantomi mes, die door choreografie en eostumering vaak boeien en door de geleverde prestaties verbluffen. De kleuren zijn wel wat bont en de camera heeft gaan andere func tie dan de ijstaferelen aandachtig te volgen, maar overigens is de film onderhoudend in zijn soort. Enig voorbehoud om de kleding. Toelaatbaar voor alle leeftijden. In tegenwoordigheid van de Com missaris voor Ambonezenzorg in Nederland, de heer van Ringen, de heer Burgemeester, vertegenwoor digers van de CRAM, een der grootste organisaties van de Am bonezen, werd Woensdag in het kamp Vlakwater een bijeenkomst gehouden, waarin diploma's aan geslaagde Ambonese dames en heren werden uitgereikt. In zijn inleiding wees de heer van Ringen er op, dat de Ambonese vrouwen zich beter aan de omstan digheden hebben aangepast dan de mannen. Zij hebben de kansen aan gegrepen, die hier worden geboden en maken volop gebruik van de cursussen die voor hen gegeven worden in naaien, breien, patroon tekenen, kinderverzorging, huis houding enz. De mannen echter, die voor een groot deel ofwel door de naoorlogse chaos in Indië niets hebben kunnen leren, ofwel als militair zijn over gekomen, kunnen er maar slecht toe worden overgehaald om van de vele kansen, die Nederland hen biedt gebruik te maken. Prac- tisch alles kunnen ze leren, maar nog teveel zijn er, die als los arbeider een centje proberen bij te verdienen, maar voor het overige het wel geloven. Zij zullen echter dienen te beseffen, dat zij niet eeuwig in Nederland blijven en dat zij na hun vertrek nergens zulk een verzorgingsapparaat zullen vinden als in Nederland. Integen deel, zij zullen op eigen benen moeten blijven staan en dat kan alleen als zij een vak hebben ge leerd. De vertegenwoordiger van de CRAMS sprak de vele aanwezigen toe en onderstreepte de woorden van de heer van Ringen. Ambon is alleen gebaad met vaklui, met mensen die op kunnen bouwen en kunnen werken. Hij wees er de Ambonezen op dat de tijden van soldaat spelen en andere erebaan tjes voorbij is. Definitief. Dat men weer terug moet naar het oude. Dat is werken om de kost te ver dienen, om vooruit te komen in de wereld. Hij was daarom blij dat in kamp Venray, als eerste van de kampen in Nederland begonnen was geworden met de rotamvlech- terij en dat daarvoor de eerste diploma's konden worden uitge reikt. En hij spoorde de jongeren aan de kansen te grijpen, die ge boden worden. Er zijn zelfs jonge ren op de MTS en hiervan zal het oude Vaderland Ambon het meest plezier hebben. Sprekende over de politieke toe standen, veroordeelde hij de actie Westerling, die opnieuw onrust zal zaaien in het Ambonese gebied, waar juist rust en vrede zo hard nodig is. Dan werden aan een twintigtal dames en heren de diploma's uitge reikt, waarna de genodigden een rondgang maakten langs de ten toongestelde werkstukken, die in derdaad getuigenis aflegde van de werklust en ijver der geslaagden. Een verloting bracht menig aardig prijsje in rotanwerk in andere handen. Het feest werd opgeluisterd door een Ambonees orkest, dat behalve Ambonese liederen ook die van Hawaii bleek te kennen. Nieuws uit Venray en Omgeving GROENE KRUIS DONDERDAG a.s.: GEEN CONSULTATIE-BUREAU Bekendmaking Burgemeester en Wethouders der gemeente Venray, brengen ter open bare kennis, dat door de raad in zijn vergadering van 31 Mei 1955 aan het R.K. Kerkbestuur van de H. Catharina te Venray Leunen, het bestuur uitoefenende over de R.K. Bijzondere lagere jongens school aldaar, medewerking is ge weigerd voor het aanbrengen van 4 z.g. staande urinoirs in de bij die school behorende toiletafdeling in plaats van wandurinoirs. Venray, 31 Mei 1955. AANBESTEDING Uitslag van de aanbesteding voor het aanleggen van een stamriool met bijkomende werken te Venray. Ingeschreven werd als volgt: Visser's Wegenbouw- en Aann.bedr. N.V., Drunen f 351.400. A annemingsbedrij f „De Oosthoek-', Uden f 355.440. Fa. van Drunen, 's Hertogenbosch f 356.900.— Aannemingsbedrijf E. van Creij, Rosmalen f 357.000. P. B. Huberts, De Bilt f 359.000.— W. de Wijs, Bennekom f 362.000.— Begroting f 348.617.—. Gunningen en aanbestedingen Het Kerkbestuur te Overloon heeft de bouw van de kerk met pastorie opgedragen aan de laagste inschrij ver, de firma Gebr. Janssen te Ven ray. Aan de fa. Kersten en Zn. te Overloon en Gebr. Kersten te Wan- sum werd opgedragen het bouwen van een drietal boerderijen in de Vredepeel. Jonge Boerendag Op 10 Juli a.s. zullen de Jonge Boeren en Boerinnen samenkomen bij het St. Willibrordus kapelletje in Geysteren waar Mgr. Dr. Feron hen toe zal spreken. Ook verwacht men daar de Belgische afgevaardig de Jos Dupont, volksvertegenwoor diger namens de Katholieke Partij in België, die daar zal spreken over de schoolstrijd in België. Sterrit Bond Zonder Naam Aan de j.l. Zondag gehouden Sterrit naar Zandvoort, werd ook deelgenomen door 15 automobilisten uit Venray, die hun passagiers, ruim 50 huismoeders en huisvaders, ge heel belangeloos een prachtige dag hebben bezorgd, waar zelfs het regenachtige weer geen afbreuk aan kon doen. Allen hebben genoten van de prachtige rit over de Veluwe, door 't Gooi naar Zandvoort, waar velen voor het eerst de zee aanschouwden. Verschillende Venrayse automo bilisten hebben hun passagiers nog verrast met een bezoek aan Schiphol een rit door Amsterdam, een rond rit langs de radiostudio's in Hilver sum of dergelijke. De Sterrit 1955 heeft hiermede bewezen, dat ook Venrayers nog wel iets voor hun medemensen over hebben. Geen wonder, dat de Bond Zonder Naam afd. Venray, zo dank baar gestemd is door de schitteren de medewerking, welke zij heeft mogen ondervinden. LOCOMOTIEF een naam van vertrouwen, U kont er jaren op bouwen. Agent van Locomotief rijwielen POELS' Rijwielhandel De grote Kindsheidsoptocht in Venray Deze week wordt de lijst opge steld van al de kinderen, die aan de grote Kindsheidsoptocht van 10 Juli (Zondagmiddag) deelnemen. Na Zaterdag 25 Juni kunnen zich geen kinderen meer komen op geven voor de optocht. Kinderen die een geschikt costuumpje voor de optocht in hun bezit hebben (als Indiaan, als Chinees, Japannees, page, heraut, enz.) en zich nog niet opgegeven hebber, kunnen dat volgende week nog doen. Wie zich te laat opgeeft, kan zeker niet meer meedoen. Retraite voor moeders in Venray Het ligt in de bedoeling om eind Juli weer een retraite in Venray te organiseren voor de moeders van Venray. Reeds 2 maal is zo'n retraite geweest op „Jerusalem" en de deelneemsters waren toen allen zeer enthousiast over de mooie dagen van de retraite. Er zal deze keer door een goede predikant met de moeders gespro ken worden over de verschillende moeilijke huwelijks- en opvoedings problemen. De dagen van de retraite zullen nog bekend worden gemaakt. U doet deze keer toch zeker ook

Peel en Maas | 1955 | | pagina 1