Bloedtransfusiedienst Venray. Goede Vrijdag EROOTIT.SST^ FIR-?kALEFAN5i5EN "HSc.50652 WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN PWjiV^KWA^TA^f Venray en de Missionarissen van het h. Hart. ings-werk Twee ond-Dekens van Venray vieren priesterfeest Orgelhoekje Verschil in broodprijs zon slechts 2 cent zijn Zaterdag 2 April 1955 No 13 ZES EN ZEVENTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS f CONFECTIE VAN Té "EEN RIJK BEZIT Gij bent bespot, bespuwd, gehoond. Met doornen is Uw hoofd gekroond. Ze hebben U nan 't kruis geslagen. Met hout der schande moest Gij zelf dragen. Eén heft een hand ziet, hij zwiept toe Uw aangezicht verzet zich niet l is moe van het ondraagzaam lijden, dat ons moet gaan bevrijden. Waartoe die haat? Waarvoor dat kwaad, door honderden milliarden reeds bedreven op deze wereld, door U aan ons gegeven als voorportaal van 't eeuwige geluk doch wij, wij slaan het stuk door oorlog, roof en moord. Slechts rest de goeden nog dit ene woord: Zoals het daglicht werd geboren uit de nacht, zal ook het goede door het kwade worden voortgebracht. Wim van den Eynde XVI. Niet erg lang bleef Pater Jan van der Sterren in Lembean. Hoofd zakelijk was het de bedoeling om de taal goed machtig te worden en dan naar een andere post te ver trekken. Het gebied, dat hem te wachten stond was geen gemakke lijke taak, maar in ieder geval zou hij het wel aan kunnen. Na een jaar was Jan ver genoeg om een volkomen zelfstandige taak te aan vaarden en wel in de Banggai- Archipel. Dit is een eilanden-groep aan de Oostkust van Celebes. In 1922 werden ze het eerst door de Mis sionarissen van het H. Hart bezocht. Het was de toenmalige Prefect Mgr. Vesters. Er was toen slechts een klein aantal katholieken (Phi- lipino's), die zich in Sambiut hadden gevestigd. Katholiek waren ze ge bleven, ofschoon ze zeldzaam een missionaris hadden ontmoet. Sinds dien zijn de eilanden voortaan regelmatig bezocht door een mis sionaris en in 1926 telde men reeds 600 katholieken. Gezien de grote toename van katholieken werd besloten in 1928 om een vaste missionaris te be noemen voor die eilanden. Groot was de ziele-oogst, ofschoon de Banggai-Archipel ook rijkelijk ge zegend is met kruisen en weder waardigheden. De bevolking is er erg onbeschaafd. Waar zouden ze de beschaving ook geleerd hebben Het is voor een missionaris geen kleinigheid om altijd onder derge- \lijke mensen te moeten leven. Verder de grote moeilijkheid van de dienst reizen, die in de meeste gevallen over zee gemaakt moeten worden. Gelukkig is men in het bezit van een motorboot, maar ook dikwijls wordt de gewone zeilprauw nog ingespannen. Het is nog echt stoer missionariswerk in de echte zin van het woord. De eenzaamheid van de missionaris wordt een beetje opgeheven door een internaat voor schoolkinderen in Sambiut. De pastoor leeft er van de geef van het volk. Iedere middag en avond wordt hem het eten gebracht. Zoals reeds gezegd, zijn er veel dienstreizen verbonden aan het werk van de pastoor. Jan van der Sterren weet er van mee te praten en zal de dag niet vergeten, dat zijn motorboot naar de haaien is gegaan. Gelukkig is hij er zelf goed afgekomen. Maar ook hier is het, dat de geschiedenis zich her haalt. Ik neem hier de gegevens uit zijn brief aan zijn familie. Jan is op dienstreis gegaan en aanvankelijk ging het buitengewoon goed. Langs de kust had hij reeds meer dan zestig doopsels toege diend. Zijn vervoermiddel was een gewone prau met een motor eraan bevestigd. Natuurlijk gaan op zo'n tocht verschillende boys mee. Een goede 30 kilometer waren ze van land verwijderd, toen er benzine getankt moest worden. Dit is een gewoon karweitje, maar deze keer liep het mis. Hoe het précies gegaan is weet Pater Jan ook niet, maar onder het bidden van zijn brevier voelt hij opeens vuur aan zijn benen. De motor was in brand gevlogen en het vuur was overgeslagen naar de benzineblik waaruit pas getankt was. Opeens overal vuur. Alles wat op een of andere manier stofgoed was werd aanstonds gebruikt om te blussen. Gelukkig wordt men het vuur in de prauw meester en de motor blijft alleen doorbranden. Dat was toen ook gauw verholpen. Na de brandwonden verbonden te hebben besluit men om zeilende verder te gaan. Natuurlijk met een half zeil, want de andere helft was ook verbrand. Zo zijn ze aan wal gekomen, waar de motor werd gerepareerd. De reis kon de volgende dag weer worden voortgezet. De motor bleek echter nog niet safe. Na een goed half uur draaien vertikt hij het weer. Pater Jan zou zeker die reis niet hebben aanvaard, maar omwille van een zware zieke wilde hij terug naar zijn statie. Overigens was het maar een kleine dag varen. Als de motor weer gaat weigeren, wil Jan hem maken, doch door de wind en gol ven laat hij een onderdeel in de golven vallen. En zijn ze uitgepraat. Er komt daarbij in de kortste keren een geweldige storm opzetten, zodat men genoodzaakt wordt om een noodhaven op te zoeken. Een 100 meter van de kust wordt de boot tussen een machtige hoop stenen eilandjes gegooid. Heel het bootje lekt als een biezen mandje. Met behulp van de bevolking van het eilandje, waar men wilde aan leggen, is alles goed afgelopen, maar enkele uren met man en macht water scheppen is bij dat klimaat niet aantrekkelijk. Een week is de boot daar in de reparatie geweest en Jan kwam toen eindelijk weer thuis van zijn dienstreis. Als ik die verhalen lees, komt onwillekeurig de gedachte bij me op aan St Paulus, met zijn gevaren te land en ter zee en dan wel voor al ter zee. Wij, hier in Nederland, weten niet genoeg wat een missionaris tegenwoQrdig nog meemaakt. On willekeurig denken we aan heel oude tijden. Maar het is goed om te weten, dat ook nu nog derge lijke moeilijkheden en gevaren door een missionaris getrotseerd moeten worden. Pater van der Sterren is een van die missionarissen en ik weet, dat Venray hem niet in de steek zal laten en hem zal steunen met gebed en offer. Venray vergeet zijn Venrayse missionarissen niet A. Op de derde oriëntatieavond van het Sociaal Charitatief Centrum sprak de Eerw. Zuster Mariana over het werk van de Dominicanes sen van Bethanië uit Venlo, een orde, die zich inzet voor het Reclas- serings- en Kinderbeschermings- werk. In de lezing, welke met lichtbeel den werd toegelicht, toonde de Eerw. Zuster o.m. het rehabiliteren de werk, waarbij zij aantoonde dat in genoemde orde ook zgn. geval len meisjes een plaats konden krij gen. Het reclasseringswerk bestaat o.m. in cel bezoek o.a. in de te Rotterdam gelegen vrouwengevan genis, waar de katholieken gevan genen eens per maand worden op gezocht en zo goed als mogelijk is worden geholpen. Bij de uitreiking van de Dr Land- steiner-penning aan een dertigtal mensen van de bloedtransfusie dienst, welke plechtigheid Dinsdag plaats had, hield Dr Termote, in ternist in het St Elisabeth-Zieken- huis alhier, een interessante lezing over de bloedtransfusie-dienst in het algemeen. Twee prikjes Tegenwoordig is de bloedtrans fusie een algemeen aanvaard feit geworden. Velen hebben er reeds mee te maken gehad, hetzij als bloedgever, hetzij als bloedontvan- ger en men vindt het alweer dood gewoon. De bloedgever, de donor, wordt op een gegeven moment opgeroe pen, krijgt een prik en ziet zijn bloed in een fles lopen. Bloed, dat niet stolt. Heeft men genoeg, dan wordt 't buisje uit de arm getrok ken, een pleistertje op de wond, even blijven liggen, een kop koffie en het is gebeurd. Enkele uren later (het kan zelfs 14 dagen later zijn) krijgt de patiënt een prik, wordt het buisje in zijn arm ge stoken en even later ziet men lang zaam de fles bloed leegdruppelen, nieuwe kracht en gezondheid bren gende. Risico is er niet bij, of het moest zijn, dat de donor te gauw wegloopt en zijn lichaam niet een paar minuten rust gunt, dat het nodig heeft om de bloedreserves in het geweer te roepen. Dan loopt hij kans duizelig te worden en zelfs flauw te vallen. Wacht hij rustig 10 minuten, dan is alles over en kan hij zijn dagelijks werk weer hervatten. Zo is 't echter nog niet zo heel lang. Veel onderzoek en geëxperi- menteer, o.a. met dieren en veel teleurstellingen hebben de trans fusie gemaakt tot wat ze nu is; een redmiddel voor velen en een machtig wapen in de hand van de arts. 300 jaren geleden. Toch is 't al bijna 300 jaren ge leden, dat de eerste bloedtransfusie aan een mens werd gegeven. In 1667 gaf namelijk de arts Jean Baptist Denis een jongen schapen- bloed, via de directe methode. Dat wil zeggen, dat schaap en mens via ingewikkelde ingrepen met elkaar verbonden werden. Deze wijze van werken had echter weinig succes en daaruit is te verklaren, dat deze methode zeer zelden in de volgende 150 jaren werd uitgevoerd. In 1818 was het James Blundell, die voor het eerst mensenbloed bij de transfusie gebruikte. Ook toen weer volgens de directe methode. Ook dit was een zeer gecompli ceerde ingreep. Men gebruikt na melijk slagaderbloed van de donor en aangezien men nog niets wist van bloedgroepen e.d., was 't goed mogelijk, dat shock-toestand, lucht embolie, stolsel e.d. optraden, die dikwijls dodend waren voor de patiënt. Toch werden tot 1900 meer dan 400 maal bloedtransfusie toegepast. In 1900 ontdekte de Duitser Dr. Karl Landsteiner de verschillende bloedgroepen nl. A, B en AB, maar het duurde tot 1911 voordat Dr. Ottenberg het verband van deze bloedgroepen met de transfusie-reacties vaststelde. Toen men eenmaal door had, dat de verschillende bloedgroepen alleen volgens hun bepaalde kassificatie, dus A bij A en B bij B, Ab bij Ab en O met O gunstige reacties gaven begon de grote opgang van de transfusiedienst, zeker toen de Belg Hustin ontdekte, dat bloed niet stolde als het met zout en citroenzuur was behandeld. Toen was de directe methode niet meer nodig en kon de uitgestelde trans fusie (de zg. flessen-methode) voortaan gebruikt worden. Als dan in 1940 Dr. Landsteiner nog de Rhesus bloedgroepen ontdekt, weet men practisch alles af van wat zich afspeelt bij de bloedtransfusie. Bloedtransfusie in Venray Als op dit moment de arts geen beschikking had over bloed voor Besproken werd het werk in Stevensbeek, waar meisjes van 16 tot 21 jaar heropgevoed worden. Het werk in de Observatiehuizen te Rijsbergen en Mook, voor jongere kinderen werd aan de hand van lichtbeelden nader uitgelegd, als mede te Baexem voor voogdijkin deren, die op het ogenblik een der modernste inrichtingen op dit terrein is. Een zeer interessante lezing, die het werk van deze Zusters voor velen in een geheel nieuw licht plaatsen. De voorzitter L. Laurensse, kon digde aan, dat ook in Venray een reclasserings-comité zal opgericht worden. Verder werd besloten een contact avond te houden, waarop Dr Ver aart o.m. zal spreken over de gees telijke volksgezondheid. Deze avond zal midden April gehouden worden. de transfusiedienst, zouden niet alleen veel minder operaties plaats kunnen hebben maar zouden ook meer mensen moeten sterven, die nu gered kunnen worden. Door de moderne techniek stijgt het aantal operaties en daarmede het aantal bloedtransfusies. In 1953 waren hier in het Ziekenhuis 201 trans fusies afkomstig van 186 donors. In 1954 waren het er 254 of 21 per maand van 276 donors. Hoewel het aantal donors op dit moment voor het Ziekenhuis in Venray voldoende is, dit in tegen stelling met vroegere publicaties, houdt men zich toch aanbevolen voor nieuwe opgaven, want zoals uit bovenstaande cijfers blijkt wordt telkens meer bloed gevraagd. Namens de doktoren van Venray bracht Dr. Termote aan het einde van zijn inleiding dank aan alle donors voor hun onbaatzuchtig werk. Dankbaar was ook de heer Burgemeester gestemd, die aan de dames en heren, die 5 of meermalen bloed hadden afgestaan, de Dr. Landsteiner pen ning overhandigde. De Burgemees ter verheugde er zich over dat in deze materialistische tijd nog zo- velen gevonden werden, die op een dergelijke onbaatzuchtige wijze hun medemens hielpen, met iets van zich zelf. Men praat veel over de charitas, maar dit is charitas metterdaad. Hij prees de aanwezigen donors en noemde hun werk zeer prijzens waardig en hij hoopte dat hun voorbeeld navolging zou mogen vinden. Als eerste wilde hij zich zelf als donor opgeven. De penning, die hij zou overhan digen noemde hij een hoge onder scheiding, omdat ze enigermate uitdrukking gaf van de dank van het Nederlandse Rode Kruis voor het werk van de donors. Na afloop van de uitreiking der penningen werd dan nog eens extra bedankt dhr. F. Cremers, die de plaquette voor 15 malen bloed- afgif ten in ontvangst mocht nemen. Na een gezellig samenzijn, sloot Voorzitter Colsen deze vergadering, waarop 28 donors de penning ont vingen namens het hoofdbestuur van het Nederlandse Rode Kruis. Venray kent sinds de oprichting van het Dekenaat Venray drie Dekens. Twee zijn rustend nl. de H.E. Heren Thielen en Berden. Dat is op zich al een bijzonderheid, waar echter nog meer de nadruk op komt te liggen, als beide laatsten ongeveer ter zelfder tijd een pries terfeest vieren. Oud-Deken Thielen vierde namelijk Woensdag jl. in alle stilte zijn 60-jarig priesterfeest in het ziekenhuis te Horst, waar hij sinds 1935, bij gelegenheid van zijn 40-jarig priesterfeest, zijn intrek heeft genomen. De bijna 83-jarige priester, die meer dan 7 jaren aan het hoofd stond van de Parochie St. Petrus Banden en de eerste Deken was van het nieuwe Venrayse Dekenaat, heeft dit feest in alle stilte her dacht. Hij is nog steeds vitaal en volgt de gebeurtenissen rondom zich nog immer met volle aandacht. Dat hij ook Venray niet vergeet blijkt uit zijn gesprekken, waarbij hij goed op de hoogte blijkt te zijn van alles wat in Venray gebeurt. Op deze dag mocht hij ook van Venrayse zijden nog vele geluk wensen in ontvangst nemen. Deken Thielen werd in ,1871 te Horst geboren. In 1895 werd hij priester gewijd, waarna hij tot 1921 leraar was aan het College te Rolduc. In 1921 werd hij tot pastoor in Mook benoemd en in 1927 werd hij pastoor in Venray. In 1935 werd hij rustende. Oud-Deken Berden viert op Vrijdag 8 April zijn 50-jarig priesterfeest. En laten we er direct bijzetten: in alle stilte, want de gouden jubilaris wil niet dat enige aandacht aan dit feest gegeven wordt. Ondanks herhaaldelijk aan dringen van geestelijke en wereld lijke autoriteiten wilde hij geen feestelijke herdenking en bij deze wens hebben wij ons natuurlijk neer te leggen. Oud-Deken Berden, die vorig jaar afscheid nam, is nog steeds een bekende figuur. Men kan ook moei lijk de twintig jaren geestelijk leiderschap van deze priester ver geten. In de twintiger jaren is hij rector te Oostrum geweest en van 1935 tot 1954 was hij de geestelijke leider van het Venrayse Dekenaat. Bij zijn afscheid vorig jaar is nog eens duidelijk aan het licht gekomen, wat deze priester voor Venray heeft gedaan en hoe hij voor zijn Mgr. Hanssen 25 jaar priester Mgr. dr. J. M. J. A. Hanssen, bis schop-coadjutor van Roermond, zal Dinsdag 5 April de dag herdenken waarop hij, vijfentwintig jaar ge leden, tot priester werd gewijd. Daar deze herdenking echter inde Goede Week valt, zal de viering geschieden op Eerste Paasdag. Mooi succes! Op de Paasveetentoonstelling te Beek behaalde de heer Th. Geurts uit Wanssum, de navolgende be kroningen: Categorie 3: runderen met melk tanden, 2e prijs. Cat. 4, runderen met 2 brede tanden: 3e prijs. Cat. 5, runderen met 4 brede tanden: le pr. Cat. 8, koeien: ere- en 2e prijs. Bouw industriehallen Te Gennep had de aanbesteding plaats voor de bouw van twee in dustriehallen op het Industrie terrein. De laagste inschrijfster was de Cago uit Gennep voor de som van f 152.800. „Het Limburgse Groene Kruis" Het Hoofdbestuur van de R.K. Vereniging „Het Limburgse Groene Kruis" heeft benoemd tot medisch directeur de heer F. W. M. Suijs, thans arts te Beek en Donk(N.-Br.) De heer J. Bremmers, secretaris van de RJK. Vereniging „Het Lim burgse Groene Kruis", is gelijktijdig benoemd tot administratief direc teur. Dr W.J.F. Nuyens in het goud Op 31 Maart j.l. herdacht dr W. J.F. Nuyens te Boxmeer de dag, dat hij 50 jaar geleden zijn arts examen behaalde. Twee jaar later vestigde de nog jonge arts zich in Boxmeer. In 1930 werd dr Nuyens verbonden aan de Psychiatrische Inrichting Sint Anna te Venray. Na hier en kele jaren werkzaam te zijn ge weest, werd dr. Nuyens benoemd in de inspectie Den Bosch als psy chiater bij de dienst geestelijke volksgezondheid. In alle rangen van het maatschappelijke en charitatieve leven, niet alleen in Boxmeer, maar in het gehele land van Cuyck en Noord-Limburg was dr Nuyens in deze halve eeuw werkzaam. Grote bekendheid geniet deze eenvoudige arts bij de pelgrims der Lourdes-bedevaarten, die hij mins tens twee maal per jaar meemaakt. Bij zijn zilveren artsjubileum werden zijn verdiensten beloond met de pauselijke onderscheiding der Orde van de H. Gregorius de Grote. Verder ontving hij de Rode Kruis-onderscheiding van Oostenrijk en de Watersnoodmedaille 1926. Binnenkort hoopt dr Nuyens 80 jaar te worden. Gemeenteraad Bergen contra Ged. Staten Ged. Staten hebben het besluit van de gemeenteraad van Bergen, vernietigd, waarbij werd verklaard, dat de heer G.A. Smals alle ver eisten van het raadslidmaatschap bezit. Hierover was verschil van mening gerezen, nadat onlangs een nieuwe gemeente-geneesheer in Bergen was benoemd, waarbij toen aan het licht kwam, dat volgens een instructie van 1946 ook de heer Smals nog altijd gemeente-genees heer was. De voorzitter van de raad stelde vast, dat deze functie volgens de bepalingen van de kieswet onver enigbaar is met het raadslidmaat schap. Hij stelde voor de heer Smals van dit lidmaatschap vervallen te verklaren. De raad stelde zich echter op 't standpunt, dat de heer Smals wel voldoet aan de voorwaarden, mede omdat hij sinds z'n benoeming tot raadslid in geen enkele vorm eniger lei financiële vergoeding heeft ont vangen. Men besloot thans tegen het be sluit van Ged. Staten bij de Kroon in beroep te gaan. De heer Smals zal persoonlijk ook nog beroep aan tekenen. Dodelyke aanrijding in Hoensbroek Dinsdag is de 59-jarige J. H. Mevissen uit Hoensbroek door een mijnwerkersbus van de firma vd. M. uit Horst overreden en op slag gedood. De heer M., die ploegbaas badknecht is op de staatsmijn Hen drik, was per rijwiel op weg naar zijn werk. Het slachtoffer was ge huwd en vader van 5 kinderen. (Bijna) een sprookje in Spyk In Spijk is het sprookje van „de zeven geitjes" bijna werkelijkheid geworden. Marie, de geit van G. Brongers, heeft er het leven ge schonken aaneen vijf ling: 4bokkies en 1 geitje. En heeft daarmee een Nederlands record op haar naam. parochianen heeft gewerkt en ge zorgd. En dat hij thans in Leunen nog met alle belangstelling het wel en wee van Venray volgt is vanzelfsprekend. Dat zijn oud-parochianen ook hem niet vergeten, zal ook blijken op deze dag, want al moet men van uiterlijk vertoon afzien, toch zullen velen hem dankbaar geden ken in hun gebed, juist in de dagen van de Goede Week. Verantwoording vorig bedrag f 19140.45 Orgelbusjes Boshuizen, Lull en Servatiusweg f 111.44 Diverse wijken f 156.13 Wed. G. Venray een orgelpijp f 10. Gift N.N. orgelpijp f 500.— N.N. f 100.— N.N. f 50.— N.N. f 25.— N.N. f 25.— N.N. f 5.— Inhoud van orgelbusje f 46.69 TOTAAL f 20169.71 Bouwt Uw Orgel mee af Gironummer 576604 Orgelfonds Venray Afhalen of bezorgen? Minister Mansholt heeft op het Int. Bakkerscongres medegedeeld, dat de broodprijs in ons land de laagste is van Europa. Na deze uitspraak wekt het ver wondering, dat de bewindsman zonder enig overleg met de Bakkerij gekomen is met de uitspraak, dat er maar een eind moet komen aan de bezorgkosten en daardoor bij de consument de indruk vestigt, dat er teveel wordt betaald voor het brood. Aldus wordt gesteld in het jongste nummer van „De Katho lieke Bakker", welk blad de mede delingen van de minister over het verschil in afhaal- en bezorgprijs van brood aanvecht. Er zal, zo zegt het blad, wel enig verschil te vinden zijn tussen afhaal en bezorgprijs, maar als dat twee cent zal bedragen dan zal het veel zijn. Als de winkelverkoop toeneemt, moet de bakker personeel in zijn winkel hebben, dat geld kost. Bovendien komen er verpakklngs- kosten. De bezorgprijzen van brood en van melk zijn absoluut niet met elkaar in verband te brengen, zoals minister Mansholt deed. Als bij het brood de bezorging wordt opgeheven dan kunnen de bezorgers, die 's mor gens in de bakkerij werken, toch niet in de productie worden gemist en omdat zij toch een volle dag in dienst gehouden moeten worden, zullen deze loonkosten dan geheel op de productie drukken met als gevolg: verhoging van de kostprijs van het brood. Wanneer men maar een verschil van twee cent krijgt tussen afhalen en bezorgen, dan gaat de consument daarvoor stellig niet zelf het brood halen. Bovendien dreigt dan het gevaar, dat bedrijven, die alleen bezorgdebiet hebben, gaan bezorgen tegen de afhaalprijs. Dan is het effect van het verschil verloren ge gaan en is het gevolg alleen, dat de hele bakkerij plaatselijk op een lagere pfijs gekomen is. Als dit de verborgen bedoeling van de regering is, laat men dat dan liever zeggen. Opgemerkt wordt voorts, dat zo wel op het platteland als in de nieuwe wijken van de grote steden de bezorging niet gemist kan wor den. „De Katholieke Bakker', acht 't onjuist, dat de overheid uitspra ken zoals de onderhavige maar rauwelings doet, zonder overleg met de bakkers zelf. Nieuws uit Venray en Omgeving GROENE KRUIS A.s. Donderdag 7 April, is het geen Consuitatiehureau voor zuigelingen. Openbare bekendmaking Burgemeester en Wethouders der gemeente Venray brengen ter open bare kennis, dat door hen bij be sluit van heden, no. 156, de ten name van M.H. Stoks, wonende Lang straat 22 alhier, staande vergun ning voor het vervoer van personen met een huurauto overeenkomstig zijn verzoek is overgedragen aan Henricus Johannes Stoks, thans nog wonende te Nuenen F 26m. Venray, 16 Maart 1955. Vertrek naar de Missie Maandag vertrok vanuit Merseio naar het Missiegebied in Brazilië de Weleerw. Pater B. van Meijel. Pater van Meijel dankte aan de vooravond van zijn vertrek al de weldoeners uit Merseio en omgeving voor de vele giften en gaven, welke hij voor zijn vertrek had meegekregen. Botsing Maandag kwamen op de Stations weg een scooter en een luxe wagen met elkaar in botsing. De materiële schade was nogal beduidend, maar de belde bestuurders kwamen met de schrik vrij. GEVONDEN: 1 paar bruine wanten, laten liggen bij Zeegers, Schoolstraat 6. 2 boodschaptassen, zijn blijven staan in de winkel van Slagerij Goumans, Patersstraat 8.

Peel en Maas | 1955 | | pagina 1