Op de drempel!
Een jaar ging weer voorbij!
Het Rectoraat
van de Paters hersteld
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN fSmmkwartaal'»ft
De Patrones van het
nieuwe Rectoraat
Film-agenda
Vrijdag 31 December 1954 No. 53
VIJF EN ZEVENTIGSTE JAARGANG
f ONDERVINDT'
Vük
PEEL EN MAAS
f CONFECTIE VAl
DRUK EN UITGAVE FIRMA VAN DEN MUNCKHOF
GROOTESTRAAT 28 TELEF. 512 GIRO 150652
ABONNEMENTS-
1.25 Buiten Venray f 1-46
Wanneer we, zoals te doen ge
bruikelijk is, op het einde van dit
jaar zo eens terug zien over het
wel en wee van onze gemeente,
dan blijkt ook dit jaar weer in het
teken te hebben gestaan van wo
ningbouw. Het grote probleem van
Nederland, het grote probleem ook
in Venray.
Honderden mensen wachten op
een woning, die de Overheid op de
een of andere wijze moet laten
bouwen.
Enkele weken geleden hebben we
aangetoond, dat ondanks de grote
cijfers van woningbouw, toch nog
altijd een beduidende achterstand
te signaleren is.
Kan men enerzijds als oorzaak
daarvoor aangegeven, dat door de
regeringsmaatregelen en perso
neelsgebrek de bouw van woningen
geremd is, van de andere kant
speelde hier grondgebrek een grote
rol.
Grondgebrek, dat zich nu steeds
meer zal gaan toespitsen nu de
ontginnings-mogelijkheden van de
woeste gronden jaarlijks minder
worden. PJannen waren laat klaar,
worden nog steeds uitgebreid of
gewijzigd en dat alles remt en
remt.
We mogen verwachten, dat ver
schillende van die remmen dit ko
mende jaar voor goed zullen ver
wijderd worden en dat, geleerd
door het verleden, eerder toekomst
plannen zullen worden opgesteld,
waardoor ruimere armslag en
vlottere afwerking mogelijk gaan
worden.
O—
Een ander probleem is de toe
stand onzer wegen.
In een rapport heeft de Raad
deze kwestie dit jaar geregeld en
men mag hopen, dat dit alles zal
bijdragen om de wegen-misère
waar nu in dit natte jaargetij wel
een hoogtepunt geregistreerd kan
worden zoveel mogelijk op te
heffen.
Het intensievere verkeer en het
groter gebruik dat ervan gemaakt
wordt, het zwaardere materiaal,
zal er echter aanleiding toe geven,
dat vele wegen méér verhard en
van een behoorlijk wegdek worden
voorzien, dan nu feitelijk de bedoe
ling is.
We hebben nu eenmaal een zeer
uitgebreid wegennet en zullen de
consequenties daarvan ook moeten
dragen. De financiële offers, die
daartoe vereist worden, zullen
echter te groot gaan worden en
daarom én Rijk én Provincie het
hunne in de verbetering van ons
wegennet bij moeten dragen.
0—
Het besluit om te komen tot een
sociologisch onderzoek is al maan
den geleden genomen, Een goed
besluit, omdat daaruit de overheid
haar toekomstpoliliek kan bepa
len, o.m. ten opzichte van woning
bouw, industrialisatie en vele an
dere problemen.
Door onbekende oorzaken is na
het vallen van dit besluit niets
meer gebeurd. Dat wil zeggen, met
iets dat voor de buitenwereld
merkbaar was.
We nemen aan, dat daartoe zeer
geldige redenen zijn, maar vragen
ons van de andere kant af, waar
het entl ousiasme is gebleven van
het bestuur, dat dit besluit ter
tafel bracht en van de Raad, die
dit besluit goedkeurde.
Temeer ook, daar een dergelijk
rapport „noodzakelijk is ter bepa
ling van het toekomstig beleid op
velerlei terrein", aldus indertijd de
woorden van B. en W. bij genoemd
voorstel.
Misschien dat 1955 de oplossing
brengen zal.
0—
Op onderwijsgebied is 1954 een
topjaar geweest.
Twee nieuwe scholen, het rapport
kleuter-onderwijs, spraaklessen,
lager onderwijs, uitbreiding van het
kleuteronderwijs op de kerkdorpen,
allemaal punten, die voldoening
brachten en hoop geven voor de
zeer nabije toekomst.
De noodzaak daarvan ligt in ver
schillende rapporten vast en gezien
de belangstelling, die de Overheid
hiervoor heeft, zal ook 1955 op dit
terrein de nog bestaande achter
stand ingehaald en de toestand
verbeterd worden.
De industrialisatie onzer gemeen
te heeft dit jaar in het middelpunt
gestaan van de belangstelling ge
durende de industriedagen.
Maar daarna is die belangstel
ling mede omdat er toch werk
genoeg was tamelijk afgezwakt.
Het ontbreken van behoorlijke ge
gevens over werkkrachten, huis
vesting enz. zal verder een reden
geweest zijn, dat men maar kalm
aan deed. De vraag dient echter
gesteld te worden of dit juist is.
De gunstige conjunctuur brengt
nu velen werk buiten Venray, maar
slaat de wind over, dan zullen zij
de eerste zijn, die naar nieuw werk
moeten uitzien.
Werk, dat er in Venray moet
zijn. Wanneer men zich nu in slaap
laat sussen door de zeer gunstige
cijfers van het Arbeidsbureau, dan
kon men wel eens wat ruw ge
wekt kunnen worden.
Er is nog veel plaats op het in
dustrieterrein eri al kan men ook
wijzen op de bouw van de Inalfa-
fabriek, er blijft nog ruimte over.
0—
Met de plannen en de uitvoering
van het nieuwe orgel zijn we dit
jaar weer een stap nader gekomen
tot de uiteindelijke wederopbouw
van de St Petrus Banden, Venrays
monumentale kathedraal, die feite
lijk het symbool geworden is van
het herstel en de wederopbouw
van Venray. Maar zolang de mo
numentale toren niet terugkomt,
blijft nog steeds het beeld niet af
van die wederopbouw.
Men gaat zo langzamerhand wen
nen aan het kerkgebouw zonder
toren en de jeugdige generatie
groeit zo langzaam op met het
idee, dat het zo feitelijk in orde is.
We herdachten dit jaar onze
tienjarige bevrijding, maar nog
steeds ontbreekt die machtige kolos,
die sinds eeuwen wees naar het
middelpunt van onze gemeente en
een trouwe baken was in het Peel-
landschap. Moge 1955 daarvoor ook
een oplossing brengen.
0—
De aanleg van een vliegveld mid
den in de Peel heeft moeilijkheden
met zich gebracht bij de ontgin
ning van de Meerselse Peel, omdat
daar nu eenmaal niet de oude plan
nen konden verwezenlijkt worden.
Intussen zijn die weer opgelost
en zal men binnen afzienbare tijd
ook die oude Peelvlakte niet meer
terug kennen.
In de Vredepeel gaan de eerste
boerderijen gebouwd worden en zo
raken we langzamerhand door onze
Peel heen en krijgen we daarvoor
vruchtbare grond terug.
Dat alles is gebeurd, zonder dat
daar nu veel fanfares en spektakel
bij kwam, maar in de afgelopen
jaren is hier toch een millioenen-
project uitgevoerd, waar men voor
de financiële kant al respect moet
hebben om van de vele andere
consequenties dan nog maar niet
te spreker.
En zo blijft ons alleen deHeijd e
Peel nog over en enkele heront
ginningen rond Ysselsteyn.
Zo zullen wij die voor een
tienlal jaren feitelijk niet goed
wisten, wat we met al die grond
hier moesten doen binnen af
zienbare tijd geconfronteerd worden
met het grondprobleem, waar men
elders al lang mee tobde.
Gelukkig kan men constateren,
dat de boeren-organisaties dit alles
inzien en dat men langzaam maar
zeker de bakens gaat verzetten,
Dat het ons dit jaar niet mocht
gelukken de Tuinbouwvakschool
hier te krijgen, is naast een teleur
stelling toch ook een stimulans
geweest om zeker voor 1955 her
nieuwde pogingen te doen.
Dat men daarbij wel eens zal
stuiten op conservatisme e.d. zal
geen aanleiding mogen zijn om dit
streven op te geven. Integendeel
Zo hebben we dan enkele pro
blemen naar voren gebracht, die
ons in het afgelopen jaar hebben
bezig gehouden en die ook in het
nieuwe onze aandacht zullen vragen.
Vele andere bleven ongenoemd. Het
jaar dat van ons ging heeft vele
goede dingen gebracht.
In de verschillende takken van
handel en nijverheid heeft men
niet mogen klagen. Werk was ei
genoeg en onze landbouwers kon
den over het algemeen behoorlijke
winsten maken. We zijn als ge
meenschap weer iets gegroeid en
langzaam maar zeker komen we
van het oude dorpje naar een nieuwe
kleine stad, waar de nadruk niet
meer direct valt op de landbouw,
maar op industrie en ambacht.
Deze groei brengt op velerlei ge
bied problemen met zich. Sommige
daarvan onderkennen we, andere
moeten we nog zoeken, om zo mee
te kunnen werken aan een geluk
kige oplossing daarvan. Ze moeten
overwonnen worden wil deze in zich
juiste ontwikkeling, die vruchten
dragen, die ieder er van verwacht:
een gelukkige toekomst in een ge
lukkige gemeenschap
li-
Dat wij in het afgelopen jaar als
krant verschillende van die pro
blemen aan de orde hebben mogen
stellen, dat wij het nieuws uit Ven
ray en omgeving hebben mogen
vastleggen en menigmaal voorlich
ting op velerlei terrein hebben
mogen geven, is een taak, die tel
kens opnieuw voldoening schenkt.
Venray is een gemeente met een
gezonde groei, waar nog veel te be
reiken is. Dat is mogelijk als wij
allen, zonder uitzondering, ieder op
ons eigen terrein blijven samen
werken, met dat doel voor ogen.
Dat te mogen stimuleren en deze
samenwerking te bevorderen zal
een van de hoofdpunten blijven van
het programma van ons blad. Ook
in 1955.
Hedenavond als de klok twaalf
uur slaat zal degene, die het
woord voert aan tafel, in de vrien
denkring zeggen: „Ze zijn voorbij,
365 dagen Het leek heel wat en
het was niets
Ze zullen elkaar aankijken en
lachen en hun glas opheffen, maar
ieder zal toch een ogenblik denken
Alweer een jaar voorbij. Wat neem
ik ervan mee voor de eeuwigheid?
Er ligt nu weer een jaar achter
ons, Wat hebben wij ermee gedaan?
Het is laten we het maar rond
uit bekennen alles bij elkaar,
werkelijk niet zoveel, dat we er
erg trots op kunnen zijn!
En het komt er niet zozeer op
aan, hoe de mensen over ons oor
delen, maar het komt er wel op
aan, wat wij hierboven hebben te
antwoorden, als ons rekenschap
gevraagd wordt over de vele jaren,
die God ons voor deze aarde had
toebedeeld.
Het zal niet meevallen als we
dan moeten antwoorden: „God, ik
heb niet veel uitgevoerd. Ik heb
mijn tijd verleuterd en verkletst.
Ik heb uren met de buren staan
praten en de hele buurt over de
hekel gehaald. Ik had talenten,
maar ik heb ze vergooid. Ik was
zoveel uur per jaar dronken. Voor
de gemeenschap en voor mijn
naaste heb ik niet veel over ge
had."
De minuten van het afgelopen
jaar zijn als droog zand tussen
onze vingers weg geglipt. Als een
nooit tot rust komende, nooit stil
staande stroom, gingen de uren
langs ons heen. Maar het bezink
sel van die stroom is in ons ach
tergebleven: onze daden, onze goede
daden, maar ook onze tekortko
mingen, al wat we goeds konden
doen, maar nalieten, wat we lieten
misgroeien, wat we lieten verslij
ten in onverschilligheid, wat we
lieten verharden door een tekort
aan liefde.
Neen een hartroerend afscheid
zal het niet zijn nu de laatste
seconden van 1954 zijn gekomen.
Maar een eerlijk besef van ons
tekort kan in ieder geval deze
weinige ogenblikken tot de vrucht
baarste maken van heel het voor
bije jaar.
We moeten onszelf eens eerlijk
afvragen, of wij in ons dagelijks
leven, in ons doen en laten, in be
langstelling en medeleven, in woord
en voorbeeld voor elkaar werkelijk
goede mensen zijn geweest en voor
God, engelen en mensen een wel
gevallig schouwspel.
Dit is de maatstaf, waarnaar het
afgelopen jaar zal afgemeten moe
ten worden.
Het leven werkt met een wan.
Het kaf waaitweg, alleen het waar
devolle blijft liggen. De vraag is
maar, wat er als je dood gaat
in blijft liggen.
We kunnen er zeker van zijn:
geen geld, geen mooie beloften,
geen grote naam, maar alleen de
goede daden, die de liefde tot God
tot de mensen verricht heeft.
Het zal een angstwekkende ge
waarwording zijn hierboven aan te
komen met lege handen.
We willen echter geen pessimis
ten zijn. We kunnen immers weer
beginnen met een jaar, dat nog
fonkelnieuw is.
En wie zou het nieuwe jaar niet
ingaan onder de wuivende vlaggen
van zijn goede voornemens en over
de gestrooide bloemen van zijn
schone beloften?
In nome Domine, dat wil zeggen
i de naam des Heren, willen wij
het nieuwe jaar beginnen. Anno
Domini 1955: het jaar van onze
Heer.
We zullen ons misschien moeten
her-oriënteren, dat wil zeggen:
anders moeten instellen.
Niet naar de beginselen van de
wereldse mensen, die bij alles al
leen maar vragen: Wat koop ik er
voor? Wat voor genot levert mij
dat op?
Neen, wij zullen ons moeten rich
ten naar Bethlehem en Jerusalem,
waar Gods Zoon mens werd en
Zich liet doden uit liefde tot God
en tot de mensen.
Het kruis is niet alleen in de
wereld gekomen om op een graf
te staan of om als een katholiek
sieraad in onze huizen te hangen.
Het Kruis en Hij, Die er aan stierf,
predikte de liefde tot God en tot
de mensen.
Daarom was Hij juist gestorven,
opdat wij het leven zouden hebben,
een lev?n, dat de moeite waard is,
om geleefd te worden: het godde
lijk leven.
Wie God niet lief heeft, heeft
iets anders lief, het geld, de zin
nelijke lust, de drank of de Satan.
En daaraan zal de wereld altijd ten
gronde gaan.
En egoïsten, die voor hun naaste
weinig over hebben en alléén aan
zichzelf denken, zijn druk bezig de
aarde voor hun medemensen tot
een hel te maken.
Willen wij een gelukkig nieuw
jaar, dan hebben wij dus niets an
ders te doen, dan elkander dichter
bij God en de mensen tot elkaar te
brengen door oprechte liefde.
P.D.
Over de titel van deze bijdrage
zullen misschien sommige lezers
verbaasd staan.
Is de Paterskerk vroeger ook al
Rectoraatskerk geweest
Natuurlijk niet vanaf de aanvang
in 1647, al bood zij dikwijls een
welkome hulp ter ontlasting van
de eigenlijke Parochiekerk van St
Petrus Banden. Maar haar karak
ter was die van een openbare
kerk.
Echter had na een verblijf der
Paters van ruim 150 jaren, waarin
zij in vrede veel moeizaam werk
verricht hadden in Venray zelf, in
de gehuchten en in een wijde om
geving een zeer droeve gebeur
tenis plaats.
Door het decreet van Napoleon
van 9 Juni 1802, werd het lot van
het Venrayse klooster bezegeld.
En op Maandag 15 Sept 1802
feestdag van Maria van Zeven
Smarten werden de Minderbroe
ders van Venray gedwongen hun
klooster te verlaten.
Het Allerheiligste werd toen naar
de Parochiekerk gebracht. De kerk
stond verlaten, het tabernakel was
ledig.
Maar Venray had een kranige
burgemeester, oftewel maire. Reeds
11 Juli 1802 had hij een poging
aangewend om die ramp voor zijn
gemeente af te wenden. Maar spe
ciaal voor het behoud van de
kloosterkerk streed hij in een brief
van 19 Augustus 1802.
„Werkelijk één kerk is in deze
gemeente niet voldoende en ik
ben van plan, mede namens de
Zo rest ons dan vlak voor het
nieuwe jaar dank te zeggen aan
al onze lezers, die trouw blijven aan
het plaatselijk blad. We mogen trots
zeggen, dat in ieder huis van onze
gemeente Peel en Maas op tafel
ligt en we hopen dat ook in de toe
komst dit zo blijven mag.
We danken al onze abonnees
buiten Venray, in Nederland, in
België, in Duitsland, Frankrijk,
Noorwegen en Italië en vooral onze
emigranten in alle werelddelen.
Moge Peel en Maas voor hun blij
ven de band met hun geboorte
plaats en de trouwe weergever van
al wat hier gebeurd.
We danken onze adverteerders,
die zo onmisbaar zijn voor een
krant. Mogen de samenwerking
tussen hen en de krant ook in de
toekomst dat brengen, wat ze er
van verwachten.
En tenslotte een hartelijk woord
van dank aan onze medewerkers.
Aan allen, die ons het afgelopen
jaar hielpen onze taak te vervullen
en van wiens tijd of geduld wij soms
zo veel vroegen. Mogen die samen
werking ook in de toekomst even
prettig blijven als thans.
En met die gedachten wensen wij
U allen een recht Zalig en Voor
spoedig 1955.
Onder de vele titels, waaronder
de Lieve Vrouwe Maria door de
Minderbroeders is vereerd gewor
den, is zeker die van haar zeven
Smarten een zeer voorname ge
weest.
Naast de „Man van Smarten"
plaatsten zij de „Moeder van Smar
ten", naast Jezus' Kruisweg, waar-1
van zij de grootste propagandisten
werden, hebben zij Maria's Kruis
weg verspreid.
Reeds in 1515 besloten de Neder
landse Minderbroeders jaarlijks de
feestdag van de zeven Weeën in al
hun kloosters te vieren.
In 1637 richtten zij te Antwerpen
de eerste broederschap vanO.L.Vr.
van Smarten op, die weldra in vele
kerken een plaats vond onder de
andere godvruchtige. Onder de titel
van Or.ze Lieve Vrouw van VII
Smarten werd Maria ook de patro-
nesse van keik en klooster te
Venray. Vooral ook in Venray werd
veel gedaan tot verbreiding van de
devotie tot de smartvolle Moeder.
Ook hier werd de broederschap
opgericht. En weldra bestond zowel
bij de Paterskerk als bij de Parochie
kerk de Hof van de zeven Smarten.
Zoals bekend, bevinden zich de oor
spronkelijke panelen, die de zeven
Smarten van Maria voorstellen, zich
nu in de pandgangen van het kloos
ter. Na de herbouw van het klooster
werden nieuwe voorstellingen aan
gebracht, die thans langs de zijkant
van de kerk zich bevinden.
Het is nog niet zo lang geleden,
dat vooral moeders bij ziekte van
haar kinderen daar bij de over
weging van de smarten van Maria
troost gingen zoeken. Moge dat ge
bruik hersteld worden!
In de Paterskerk zelf bevindt zich
nu het kunstvol raam, dat de zeven
Smarten voorstelt. Velen hopen, dat j
zich weldra ook een beeld van de
Smartvolle Moeder er wederom een
plaats moge vinden. In dit verband 1
willen wij nog eens wijzen op het
mooie boekje met oefeningen tot de
Moeder van Zeven Smarten, dat
achterin de Paterskerk verkrijgbaar j
is.
Wij hopen, dat het nieuwe recto-
raat onder bescherming van de
Moeder van Smarten voor veel leed
zal bewaard blijven. Komt dat leed
toch en welke mens blijft ervan
verschoond, dan zal Zij zeker sterkte
geven door haar voorbeeld en troost
door haar hulp en zegeningen.
gemeenteraad, bij de bisschop en
de prefect vergunning aan te
vragen om de Minderbroeders-
kerk als hulpkerk te mogen be
houden".
De maire Urliehs begaf zich zelfs
daarvoor naar Aken, waar hij lang
verbleef. Zo goed wist hij daar de
zaak te bepleiten, dat reeds op 17
September 1802, twee dagen na de
sluiting derhalve, bevel gegeven
werd de kerk te ontzegelen en te
openen.
Maar hij verkreeg nog meer.
De ex-gardiaan Matthias Houben
werd tot Rector aangesteld. Deze
ontving volmacht van de Bisschop
alle rechten, aan zijn benoeming
verbonden, uit te oefenen en kon
in ondergeschiktheid aan de
Pastoor van de parochie - alle pas
torale functies in de kloosterkerk
uitoefenen.
Verschillende moeilijkheden wer
den in de loop van de tijd bevre
digend opgelost. Maar op 15 April
1804 stierf de eerste Rector. Zijn
opvolger werd Pater Antonius
Amers, die als Rector in functie
bleef tot aan zijn dood op 11 Juli
1818. Zijn opvolger werd Pater
Nicolaus Mulders, die Rector bleef
tot 1820.
Toen nam de Pastoor Lambertus
van Elsbergh de regeling van de
diensten in de oude kloosterkerk
op zich en nam net beheer ervan
op zich vanaf 1828, toen geen Min
derbroeder zich te Venray meer
bevond.
Deze toestand handhaafde zich,
totdat er kwestie was van terug
keer der Paters te Venray.
De toenmalige Pastoor Petrus
Verheggen wilde toen de kerk ge
heel aan zich houden of slechts
onder zulke voorwaarden aan de
Paters afstaan, dat hij daar alle
diensten kon regelen.
En aanvankelijk kwam er een
regeling t;t stand, waardoor de
Parochie-geestelij ken en de Paters
om de beurt in de Paterskerk zou
den preken en de hoogmis doen en
dat de Paters op drie dagen in de
week zouden biechthoren.
Echter na aangename besprekin
gen bleef alléén over, dat de kloos
terkerk ook in de toekomst
annexe-kerk van de Parochiekerk
zou genoemd worden, waartegen
niemand bezwaar kon hebben.
Die besprekingen hadden plaats
op 25 September 1844. Zij beteken
den feitelijk het einde van het
Rectoraat, dat dus van 1802—1844
geduurd heeft.
Op 27 September 1844 droeg de
provinciale Overste de eerste Hoog
mis op in de oude kloosterkerk.
Deze kreeg feitelijk toen haar
oude bestemming terug, nl. die van
een openbare kerk.
Door de beslissing van Mgr Gu-
lielmus Lemmens is deze klooster
kerk nu tevens Rectoraatskerk
geworden met eigen gebied.
Moge deze toestemming een lan
ger tijdperk beschoren zijn, dan die
van het vroegere Rectoraat!
Zij die van de zonde leven
Deze film toont zich begaan met
het trieste lot van de meisjes, die
de Franse filmmaker „les compag-
nes de la nuit" heeft genoemd. Men
leert er uit, dat in Parijs de prosti
tutie wordt geleid door een van de
smerigste vormen van gangsterdom,
waarin van elk meisje van de straat
een beklagenswaardig en machte
loos schepsel wordt gemaakt, in wie
alle normale menselijke uitingen
geweldadig zijn onderdrukt.
De gegevens voor het verhaal
zo wordt meegedeeld zijn ont
leend aan de Franse politie-do siers.
De schildering van het weerzinwek
kend milieu is met talent en be
heersing gedaan.
Maar het verhaal zelf bevat zo
veel sensationele details, dat men
eraan kan twijfelen of deze film
als waarschuwing wel oprecht is. In
ieder geval, ondanks de min of
meer positieve strekking, voorbe
houden voor geestelijk volwassenen.
Nieuws uit
Venray en Orrigeving
GROENE KRUIS
DONDERDAG a.s.:
Consultatiebureau voor zuigelingen
uit de Kerkdorpen
Bekendmakiog
Burgemeester en Wethouders van
Venray, brengen ter openbare ken
nis, dat het IJK-kantoor te Maas
tricht, St. Servaasklooster 41, nal
Januari 1955 voor de herkeuring
van maten, gewichten en meet
werktuigen zal zijn opengesteld elke
Vrijdag van 9 tot 12.30 uur en van
14.30 tot 17 uur, behalve op Goede
Vrijdag.
Venray, 22 December 1954.
GEVONDEN
parapluie, Wed. Hendrix, Paters-
straat; enig klein geld, Bergs, Bur-
gem. vd. Loostraat 2; alpinomuts,
H. v. Gerven, Merseloseweg; bood
schappentas, parapluie, leren hand
schoen en want, Kazerne; bruine
capuchon, Derksen, Patersstraat;
kinderkerkboekje, waarin de naam
Anny Ewals, Postkantoor; porte-
monnaie met inhoud, Vollenberg,
Paterslaan 8; een bankbiljet, Arts,
kleermaker, Hoenderstraat; geblok
te herensjaal, Geurts. Veltum I 4.
Nichts für kleine Madchen
De nieuwe operette, welke Poly
hymnia 2e kerstdag bracht, heeft
een uitstekende ontvangst gehad.
Een volle zaal wachtte op wat ko
men ging. En dat was niet mis. Een
rijke enscenering, die menig beroeps
gezelschap zelfs zou doen watertan
den, behoorlijke muziek, een aardig,
vlot gegeven, rijke balletten en
goede solo-partijen, kortom een
vrolijke operette, die op enkele
kleine feilen na behoorlijk ten to
nele werd gebracht.
Vooral het eerste en vierde be
drijf zat vol vaart en afwisseling
en in het eerste bedrijf zagen we
een nieuwe ster, die voor de toe
komst nog veel beloofd, nm. Tiny
Tacken, die als dienstbode haar rol
zeer vlot bracht. Maar als we namen
moeten noemen, dan mogen we
zeker Mevr. Verheugen en Mevr.
Bonenkamp niet vergeten, waarvan
de eerste over uitstekende zang
kwaliteiten bleek te beschikken en
de tweede kon roemen op costuums,
regie en balet, waarover zij de lei
ding had en waarvan zij voor de
ontwerpen en uitvoering heeft zorg
gedragen.
Daarnaast staat dan Me j. G. Thie-
len, die als dochter van de zeer
geleerde en zeer verwaande graaf
(J. Rutten) een der hoofdrollen
had te vervullen.
Van de heren mogen we noemen
J. Rutten. E. Sijbers, Th. Claessens
A. Jeuken en W. Michels, waarvan
de laatste als jeune premier uitste
kend zijn rol vervulde. Niet te ver
geten dan het koor en de balletten,
d e werkelijk een openbaring waren.
Al met al een programma dat er
mag zijn en waarmede men nog
vele successen zal oogsten.
Hoenderpest in Ysselsteyn
In Ysselsteyn is op verschillende
bedrijven hoederpest geconstateerd.
Dat had tot gevolg dat menig hoen
derstapel moest verdwijnen en wor
den opgeruimd. Men doet alles om
deze kwaadaardige ziekte onder de
knie te krijgen en men waakt angst
vallig voor verdere uitbreiding.
Gelukkige afloop
Maandag is aan de overweg te
Oostrum een ongeluk gebeurd, dat
gelukkig zonder persoonlijke schade
is efgelopen, hoewel een en ander
op het moment van gebeuren zeer
ernstig aanzag. Terwijl de spoor
bomen dicht waren, kwam uit de
richting Wanssum een vrachtwa
gen aangereden, beladen met 4 ton
kiezel.
Aangezien de spoorbomen dicht
waren, wilde de chauffeur remmen,
maar constateerde tot zijn schrik,
dat deze niet mesr werkten. Om de
losplaats op te rijden was hij reeds
te ver doorgereden, dus was het
voor hem zaak, de voor hem staan
de en wachtende auto's te passeren.
Dat lukte hem inderdaad, maar de
gesloten boom bleek niet sterk ge
noeg te zijn om de wagen tegen te
houden, De wagen schoot hier door
heen en terwijl juist de laatste
wagen van de personentrein hem
passeerde schoot hij de spoorbaan
over, waar hij aan de andere kant
ook de spoorboom vernielde.
De chauffeur had nog zoveel
tegenwoordigheid van geest om
het stuur om te gooien, zodat ook
de wachtende auto's aan de over
zijde konden worden gepasseerd.
Toen eindelijk en ten lange leste
de wagen tot stilstand kwam, wa
ren de nodige materiële brokken,
vooral aan de spoorbomen groot,
maar dank zij de oplettendheid van
de chauffeur waren er, ondanks
het feit, dat heter nog al druk was
voor de gesloten bomen, geen per
soonlijke ongelukken gebeurd.
De Verkeei spolitie zal nu het
vraagstuk proberen op te lossen,
hoe dit rem defect mogelijk was en
de Ned. Spoorwegen hebben zo
snel mogelijk de bomen, die geheel
ontzet waren, wederom in orde ge
bracht.