Op de drempel! Een jaar ging weer voorbij! Het Rectoraat van de Paters hersteld WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN fSmmkwartaal'»ft De Patrones van het nieuwe Rectoraat Film-agenda Vrijdag 31 December 1954 No. 53 VIJF EN ZEVENTIGSTE JAARGANG f ONDERVINDT' Vük PEEL EN MAAS f CONFECTIE VAl DRUK EN UITGAVE FIRMA VAN DEN MUNCKHOF GROOTESTRAAT 28 TELEF. 512 GIRO 150652 ABONNEMENTS- 1.25 Buiten Venray f 1-46 Wanneer we, zoals te doen ge bruikelijk is, op het einde van dit jaar zo eens terug zien over het wel en wee van onze gemeente, dan blijkt ook dit jaar weer in het teken te hebben gestaan van wo ningbouw. Het grote probleem van Nederland, het grote probleem ook in Venray. Honderden mensen wachten op een woning, die de Overheid op de een of andere wijze moet laten bouwen. Enkele weken geleden hebben we aangetoond, dat ondanks de grote cijfers van woningbouw, toch nog altijd een beduidende achterstand te signaleren is. Kan men enerzijds als oorzaak daarvoor aangegeven, dat door de regeringsmaatregelen en perso neelsgebrek de bouw van woningen geremd is, van de andere kant speelde hier grondgebrek een grote rol. Grondgebrek, dat zich nu steeds meer zal gaan toespitsen nu de ontginnings-mogelijkheden van de woeste gronden jaarlijks minder worden. PJannen waren laat klaar, worden nog steeds uitgebreid of gewijzigd en dat alles remt en remt. We mogen verwachten, dat ver schillende van die remmen dit ko mende jaar voor goed zullen ver wijderd worden en dat, geleerd door het verleden, eerder toekomst plannen zullen worden opgesteld, waardoor ruimere armslag en vlottere afwerking mogelijk gaan worden. O— Een ander probleem is de toe stand onzer wegen. In een rapport heeft de Raad deze kwestie dit jaar geregeld en men mag hopen, dat dit alles zal bijdragen om de wegen-misère waar nu in dit natte jaargetij wel een hoogtepunt geregistreerd kan worden zoveel mogelijk op te heffen. Het intensievere verkeer en het groter gebruik dat ervan gemaakt wordt, het zwaardere materiaal, zal er echter aanleiding toe geven, dat vele wegen méér verhard en van een behoorlijk wegdek worden voorzien, dan nu feitelijk de bedoe ling is. We hebben nu eenmaal een zeer uitgebreid wegennet en zullen de consequenties daarvan ook moeten dragen. De financiële offers, die daartoe vereist worden, zullen echter te groot gaan worden en daarom én Rijk én Provincie het hunne in de verbetering van ons wegennet bij moeten dragen. 0— Het besluit om te komen tot een sociologisch onderzoek is al maan den geleden genomen, Een goed besluit, omdat daaruit de overheid haar toekomstpoliliek kan bepa len, o.m. ten opzichte van woning bouw, industrialisatie en vele an dere problemen. Door onbekende oorzaken is na het vallen van dit besluit niets meer gebeurd. Dat wil zeggen, met iets dat voor de buitenwereld merkbaar was. We nemen aan, dat daartoe zeer geldige redenen zijn, maar vragen ons van de andere kant af, waar het entl ousiasme is gebleven van het bestuur, dat dit besluit ter tafel bracht en van de Raad, die dit besluit goedkeurde. Temeer ook, daar een dergelijk rapport „noodzakelijk is ter bepa ling van het toekomstig beleid op velerlei terrein", aldus indertijd de woorden van B. en W. bij genoemd voorstel. Misschien dat 1955 de oplossing brengen zal. 0— Op onderwijsgebied is 1954 een topjaar geweest. Twee nieuwe scholen, het rapport kleuter-onderwijs, spraaklessen, lager onderwijs, uitbreiding van het kleuteronderwijs op de kerkdorpen, allemaal punten, die voldoening brachten en hoop geven voor de zeer nabije toekomst. De noodzaak daarvan ligt in ver schillende rapporten vast en gezien de belangstelling, die de Overheid hiervoor heeft, zal ook 1955 op dit terrein de nog bestaande achter stand ingehaald en de toestand verbeterd worden. De industrialisatie onzer gemeen te heeft dit jaar in het middelpunt gestaan van de belangstelling ge durende de industriedagen. Maar daarna is die belangstel ling mede omdat er toch werk genoeg was tamelijk afgezwakt. Het ontbreken van behoorlijke ge gevens over werkkrachten, huis vesting enz. zal verder een reden geweest zijn, dat men maar kalm aan deed. De vraag dient echter gesteld te worden of dit juist is. De gunstige conjunctuur brengt nu velen werk buiten Venray, maar slaat de wind over, dan zullen zij de eerste zijn, die naar nieuw werk moeten uitzien. Werk, dat er in Venray moet zijn. Wanneer men zich nu in slaap laat sussen door de zeer gunstige cijfers van het Arbeidsbureau, dan kon men wel eens wat ruw ge wekt kunnen worden. Er is nog veel plaats op het in dustrieterrein eri al kan men ook wijzen op de bouw van de Inalfa- fabriek, er blijft nog ruimte over. 0— Met de plannen en de uitvoering van het nieuwe orgel zijn we dit jaar weer een stap nader gekomen tot de uiteindelijke wederopbouw van de St Petrus Banden, Venrays monumentale kathedraal, die feite lijk het symbool geworden is van het herstel en de wederopbouw van Venray. Maar zolang de mo numentale toren niet terugkomt, blijft nog steeds het beeld niet af van die wederopbouw. Men gaat zo langzamerhand wen nen aan het kerkgebouw zonder toren en de jeugdige generatie groeit zo langzaam op met het idee, dat het zo feitelijk in orde is. We herdachten dit jaar onze tienjarige bevrijding, maar nog steeds ontbreekt die machtige kolos, die sinds eeuwen wees naar het middelpunt van onze gemeente en een trouwe baken was in het Peel- landschap. Moge 1955 daarvoor ook een oplossing brengen. 0— De aanleg van een vliegveld mid den in de Peel heeft moeilijkheden met zich gebracht bij de ontgin ning van de Meerselse Peel, omdat daar nu eenmaal niet de oude plan nen konden verwezenlijkt worden. Intussen zijn die weer opgelost en zal men binnen afzienbare tijd ook die oude Peelvlakte niet meer terug kennen. In de Vredepeel gaan de eerste boerderijen gebouwd worden en zo raken we langzamerhand door onze Peel heen en krijgen we daarvoor vruchtbare grond terug. Dat alles is gebeurd, zonder dat daar nu veel fanfares en spektakel bij kwam, maar in de afgelopen jaren is hier toch een millioenen- project uitgevoerd, waar men voor de financiële kant al respect moet hebben om van de vele andere consequenties dan nog maar niet te spreker. En zo blijft ons alleen deHeijd e Peel nog over en enkele heront ginningen rond Ysselsteyn. Zo zullen wij die voor een tienlal jaren feitelijk niet goed wisten, wat we met al die grond hier moesten doen binnen af zienbare tijd geconfronteerd worden met het grondprobleem, waar men elders al lang mee tobde. Gelukkig kan men constateren, dat de boeren-organisaties dit alles inzien en dat men langzaam maar zeker de bakens gaat verzetten, Dat het ons dit jaar niet mocht gelukken de Tuinbouwvakschool hier te krijgen, is naast een teleur stelling toch ook een stimulans geweest om zeker voor 1955 her nieuwde pogingen te doen. Dat men daarbij wel eens zal stuiten op conservatisme e.d. zal geen aanleiding mogen zijn om dit streven op te geven. Integendeel Zo hebben we dan enkele pro blemen naar voren gebracht, die ons in het afgelopen jaar hebben bezig gehouden en die ook in het nieuwe onze aandacht zullen vragen. Vele andere bleven ongenoemd. Het jaar dat van ons ging heeft vele goede dingen gebracht. In de verschillende takken van handel en nijverheid heeft men niet mogen klagen. Werk was ei genoeg en onze landbouwers kon den over het algemeen behoorlijke winsten maken. We zijn als ge meenschap weer iets gegroeid en langzaam maar zeker komen we van het oude dorpje naar een nieuwe kleine stad, waar de nadruk niet meer direct valt op de landbouw, maar op industrie en ambacht. Deze groei brengt op velerlei ge bied problemen met zich. Sommige daarvan onderkennen we, andere moeten we nog zoeken, om zo mee te kunnen werken aan een geluk kige oplossing daarvan. Ze moeten overwonnen worden wil deze in zich juiste ontwikkeling, die vruchten dragen, die ieder er van verwacht: een gelukkige toekomst in een ge lukkige gemeenschap li- Dat wij in het afgelopen jaar als krant verschillende van die pro blemen aan de orde hebben mogen stellen, dat wij het nieuws uit Ven ray en omgeving hebben mogen vastleggen en menigmaal voorlich ting op velerlei terrein hebben mogen geven, is een taak, die tel kens opnieuw voldoening schenkt. Venray is een gemeente met een gezonde groei, waar nog veel te be reiken is. Dat is mogelijk als wij allen, zonder uitzondering, ieder op ons eigen terrein blijven samen werken, met dat doel voor ogen. Dat te mogen stimuleren en deze samenwerking te bevorderen zal een van de hoofdpunten blijven van het programma van ons blad. Ook in 1955. Hedenavond als de klok twaalf uur slaat zal degene, die het woord voert aan tafel, in de vrien denkring zeggen: „Ze zijn voorbij, 365 dagen Het leek heel wat en het was niets Ze zullen elkaar aankijken en lachen en hun glas opheffen, maar ieder zal toch een ogenblik denken Alweer een jaar voorbij. Wat neem ik ervan mee voor de eeuwigheid? Er ligt nu weer een jaar achter ons, Wat hebben wij ermee gedaan? Het is laten we het maar rond uit bekennen alles bij elkaar, werkelijk niet zoveel, dat we er erg trots op kunnen zijn! En het komt er niet zozeer op aan, hoe de mensen over ons oor delen, maar het komt er wel op aan, wat wij hierboven hebben te antwoorden, als ons rekenschap gevraagd wordt over de vele jaren, die God ons voor deze aarde had toebedeeld. Het zal niet meevallen als we dan moeten antwoorden: „God, ik heb niet veel uitgevoerd. Ik heb mijn tijd verleuterd en verkletst. Ik heb uren met de buren staan praten en de hele buurt over de hekel gehaald. Ik had talenten, maar ik heb ze vergooid. Ik was zoveel uur per jaar dronken. Voor de gemeenschap en voor mijn naaste heb ik niet veel over ge had." De minuten van het afgelopen jaar zijn als droog zand tussen onze vingers weg geglipt. Als een nooit tot rust komende, nooit stil staande stroom, gingen de uren langs ons heen. Maar het bezink sel van die stroom is in ons ach tergebleven: onze daden, onze goede daden, maar ook onze tekortko mingen, al wat we goeds konden doen, maar nalieten, wat we lieten misgroeien, wat we lieten verslij ten in onverschilligheid, wat we lieten verharden door een tekort aan liefde. Neen een hartroerend afscheid zal het niet zijn nu de laatste seconden van 1954 zijn gekomen. Maar een eerlijk besef van ons tekort kan in ieder geval deze weinige ogenblikken tot de vrucht baarste maken van heel het voor bije jaar. We moeten onszelf eens eerlijk afvragen, of wij in ons dagelijks leven, in ons doen en laten, in be langstelling en medeleven, in woord en voorbeeld voor elkaar werkelijk goede mensen zijn geweest en voor God, engelen en mensen een wel gevallig schouwspel. Dit is de maatstaf, waarnaar het afgelopen jaar zal afgemeten moe ten worden. Het leven werkt met een wan. Het kaf waaitweg, alleen het waar devolle blijft liggen. De vraag is maar, wat er als je dood gaat in blijft liggen. We kunnen er zeker van zijn: geen geld, geen mooie beloften, geen grote naam, maar alleen de goede daden, die de liefde tot God tot de mensen verricht heeft. Het zal een angstwekkende ge waarwording zijn hierboven aan te komen met lege handen. We willen echter geen pessimis ten zijn. We kunnen immers weer beginnen met een jaar, dat nog fonkelnieuw is. En wie zou het nieuwe jaar niet ingaan onder de wuivende vlaggen van zijn goede voornemens en over de gestrooide bloemen van zijn schone beloften? In nome Domine, dat wil zeggen i de naam des Heren, willen wij het nieuwe jaar beginnen. Anno Domini 1955: het jaar van onze Heer. We zullen ons misschien moeten her-oriënteren, dat wil zeggen: anders moeten instellen. Niet naar de beginselen van de wereldse mensen, die bij alles al leen maar vragen: Wat koop ik er voor? Wat voor genot levert mij dat op? Neen, wij zullen ons moeten rich ten naar Bethlehem en Jerusalem, waar Gods Zoon mens werd en Zich liet doden uit liefde tot God en tot de mensen. Het kruis is niet alleen in de wereld gekomen om op een graf te staan of om als een katholiek sieraad in onze huizen te hangen. Het Kruis en Hij, Die er aan stierf, predikte de liefde tot God en tot de mensen. Daarom was Hij juist gestorven, opdat wij het leven zouden hebben, een lev?n, dat de moeite waard is, om geleefd te worden: het godde lijk leven. Wie God niet lief heeft, heeft iets anders lief, het geld, de zin nelijke lust, de drank of de Satan. En daaraan zal de wereld altijd ten gronde gaan. En egoïsten, die voor hun naaste weinig over hebben en alléén aan zichzelf denken, zijn druk bezig de aarde voor hun medemensen tot een hel te maken. Willen wij een gelukkig nieuw jaar, dan hebben wij dus niets an ders te doen, dan elkander dichter bij God en de mensen tot elkaar te brengen door oprechte liefde. P.D. Over de titel van deze bijdrage zullen misschien sommige lezers verbaasd staan. Is de Paterskerk vroeger ook al Rectoraatskerk geweest Natuurlijk niet vanaf de aanvang in 1647, al bood zij dikwijls een welkome hulp ter ontlasting van de eigenlijke Parochiekerk van St Petrus Banden. Maar haar karak ter was die van een openbare kerk. Echter had na een verblijf der Paters van ruim 150 jaren, waarin zij in vrede veel moeizaam werk verricht hadden in Venray zelf, in de gehuchten en in een wijde om geving een zeer droeve gebeur tenis plaats. Door het decreet van Napoleon van 9 Juni 1802, werd het lot van het Venrayse klooster bezegeld. En op Maandag 15 Sept 1802 feestdag van Maria van Zeven Smarten werden de Minderbroe ders van Venray gedwongen hun klooster te verlaten. Het Allerheiligste werd toen naar de Parochiekerk gebracht. De kerk stond verlaten, het tabernakel was ledig. Maar Venray had een kranige burgemeester, oftewel maire. Reeds 11 Juli 1802 had hij een poging aangewend om die ramp voor zijn gemeente af te wenden. Maar spe ciaal voor het behoud van de kloosterkerk streed hij in een brief van 19 Augustus 1802. „Werkelijk één kerk is in deze gemeente niet voldoende en ik ben van plan, mede namens de Zo rest ons dan vlak voor het nieuwe jaar dank te zeggen aan al onze lezers, die trouw blijven aan het plaatselijk blad. We mogen trots zeggen, dat in ieder huis van onze gemeente Peel en Maas op tafel ligt en we hopen dat ook in de toe komst dit zo blijven mag. We danken al onze abonnees buiten Venray, in Nederland, in België, in Duitsland, Frankrijk, Noorwegen en Italië en vooral onze emigranten in alle werelddelen. Moge Peel en Maas voor hun blij ven de band met hun geboorte plaats en de trouwe weergever van al wat hier gebeurd. We danken onze adverteerders, die zo onmisbaar zijn voor een krant. Mogen de samenwerking tussen hen en de krant ook in de toekomst dat brengen, wat ze er van verwachten. En tenslotte een hartelijk woord van dank aan onze medewerkers. Aan allen, die ons het afgelopen jaar hielpen onze taak te vervullen en van wiens tijd of geduld wij soms zo veel vroegen. Mogen die samen werking ook in de toekomst even prettig blijven als thans. En met die gedachten wensen wij U allen een recht Zalig en Voor spoedig 1955. Onder de vele titels, waaronder de Lieve Vrouwe Maria door de Minderbroeders is vereerd gewor den, is zeker die van haar zeven Smarten een zeer voorname ge weest. Naast de „Man van Smarten" plaatsten zij de „Moeder van Smar ten", naast Jezus' Kruisweg, waar-1 van zij de grootste propagandisten werden, hebben zij Maria's Kruis weg verspreid. Reeds in 1515 besloten de Neder landse Minderbroeders jaarlijks de feestdag van de zeven Weeën in al hun kloosters te vieren. In 1637 richtten zij te Antwerpen de eerste broederschap vanO.L.Vr. van Smarten op, die weldra in vele kerken een plaats vond onder de andere godvruchtige. Onder de titel van Or.ze Lieve Vrouw van VII Smarten werd Maria ook de patro- nesse van keik en klooster te Venray. Vooral ook in Venray werd veel gedaan tot verbreiding van de devotie tot de smartvolle Moeder. Ook hier werd de broederschap opgericht. En weldra bestond zowel bij de Paterskerk als bij de Parochie kerk de Hof van de zeven Smarten. Zoals bekend, bevinden zich de oor spronkelijke panelen, die de zeven Smarten van Maria voorstellen, zich nu in de pandgangen van het kloos ter. Na de herbouw van het klooster werden nieuwe voorstellingen aan gebracht, die thans langs de zijkant van de kerk zich bevinden. Het is nog niet zo lang geleden, dat vooral moeders bij ziekte van haar kinderen daar bij de over weging van de smarten van Maria troost gingen zoeken. Moge dat ge bruik hersteld worden! In de Paterskerk zelf bevindt zich nu het kunstvol raam, dat de zeven Smarten voorstelt. Velen hopen, dat j zich weldra ook een beeld van de Smartvolle Moeder er wederom een plaats moge vinden. In dit verband 1 willen wij nog eens wijzen op het mooie boekje met oefeningen tot de Moeder van Zeven Smarten, dat achterin de Paterskerk verkrijgbaar j is. Wij hopen, dat het nieuwe recto- raat onder bescherming van de Moeder van Smarten voor veel leed zal bewaard blijven. Komt dat leed toch en welke mens blijft ervan verschoond, dan zal Zij zeker sterkte geven door haar voorbeeld en troost door haar hulp en zegeningen. gemeenteraad, bij de bisschop en de prefect vergunning aan te vragen om de Minderbroeders- kerk als hulpkerk te mogen be houden". De maire Urliehs begaf zich zelfs daarvoor naar Aken, waar hij lang verbleef. Zo goed wist hij daar de zaak te bepleiten, dat reeds op 17 September 1802, twee dagen na de sluiting derhalve, bevel gegeven werd de kerk te ontzegelen en te openen. Maar hij verkreeg nog meer. De ex-gardiaan Matthias Houben werd tot Rector aangesteld. Deze ontving volmacht van de Bisschop alle rechten, aan zijn benoeming verbonden, uit te oefenen en kon in ondergeschiktheid aan de Pastoor van de parochie - alle pas torale functies in de kloosterkerk uitoefenen. Verschillende moeilijkheden wer den in de loop van de tijd bevre digend opgelost. Maar op 15 April 1804 stierf de eerste Rector. Zijn opvolger werd Pater Antonius Amers, die als Rector in functie bleef tot aan zijn dood op 11 Juli 1818. Zijn opvolger werd Pater Nicolaus Mulders, die Rector bleef tot 1820. Toen nam de Pastoor Lambertus van Elsbergh de regeling van de diensten in de oude kloosterkerk op zich en nam net beheer ervan op zich vanaf 1828, toen geen Min derbroeder zich te Venray meer bevond. Deze toestand handhaafde zich, totdat er kwestie was van terug keer der Paters te Venray. De toenmalige Pastoor Petrus Verheggen wilde toen de kerk ge heel aan zich houden of slechts onder zulke voorwaarden aan de Paters afstaan, dat hij daar alle diensten kon regelen. En aanvankelijk kwam er een regeling t;t stand, waardoor de Parochie-geestelij ken en de Paters om de beurt in de Paterskerk zou den preken en de hoogmis doen en dat de Paters op drie dagen in de week zouden biechthoren. Echter na aangename besprekin gen bleef alléén over, dat de kloos terkerk ook in de toekomst annexe-kerk van de Parochiekerk zou genoemd worden, waartegen niemand bezwaar kon hebben. Die besprekingen hadden plaats op 25 September 1844. Zij beteken den feitelijk het einde van het Rectoraat, dat dus van 1802—1844 geduurd heeft. Op 27 September 1844 droeg de provinciale Overste de eerste Hoog mis op in de oude kloosterkerk. Deze kreeg feitelijk toen haar oude bestemming terug, nl. die van een openbare kerk. Door de beslissing van Mgr Gu- lielmus Lemmens is deze klooster kerk nu tevens Rectoraatskerk geworden met eigen gebied. Moge deze toestemming een lan ger tijdperk beschoren zijn, dan die van het vroegere Rectoraat! Zij die van de zonde leven Deze film toont zich begaan met het trieste lot van de meisjes, die de Franse filmmaker „les compag- nes de la nuit" heeft genoemd. Men leert er uit, dat in Parijs de prosti tutie wordt geleid door een van de smerigste vormen van gangsterdom, waarin van elk meisje van de straat een beklagenswaardig en machte loos schepsel wordt gemaakt, in wie alle normale menselijke uitingen geweldadig zijn onderdrukt. De gegevens voor het verhaal zo wordt meegedeeld zijn ont leend aan de Franse politie-do siers. De schildering van het weerzinwek kend milieu is met talent en be heersing gedaan. Maar het verhaal zelf bevat zo veel sensationele details, dat men eraan kan twijfelen of deze film als waarschuwing wel oprecht is. In ieder geval, ondanks de min of meer positieve strekking, voorbe houden voor geestelijk volwassenen. Nieuws uit Venray en Orrigeving GROENE KRUIS DONDERDAG a.s.: Consultatiebureau voor zuigelingen uit de Kerkdorpen Bekendmakiog Burgemeester en Wethouders van Venray, brengen ter openbare ken nis, dat het IJK-kantoor te Maas tricht, St. Servaasklooster 41, nal Januari 1955 voor de herkeuring van maten, gewichten en meet werktuigen zal zijn opengesteld elke Vrijdag van 9 tot 12.30 uur en van 14.30 tot 17 uur, behalve op Goede Vrijdag. Venray, 22 December 1954. GEVONDEN parapluie, Wed. Hendrix, Paters- straat; enig klein geld, Bergs, Bur- gem. vd. Loostraat 2; alpinomuts, H. v. Gerven, Merseloseweg; bood schappentas, parapluie, leren hand schoen en want, Kazerne; bruine capuchon, Derksen, Patersstraat; kinderkerkboekje, waarin de naam Anny Ewals, Postkantoor; porte- monnaie met inhoud, Vollenberg, Paterslaan 8; een bankbiljet, Arts, kleermaker, Hoenderstraat; geblok te herensjaal, Geurts. Veltum I 4. Nichts für kleine Madchen De nieuwe operette, welke Poly hymnia 2e kerstdag bracht, heeft een uitstekende ontvangst gehad. Een volle zaal wachtte op wat ko men ging. En dat was niet mis. Een rijke enscenering, die menig beroeps gezelschap zelfs zou doen watertan den, behoorlijke muziek, een aardig, vlot gegeven, rijke balletten en goede solo-partijen, kortom een vrolijke operette, die op enkele kleine feilen na behoorlijk ten to nele werd gebracht. Vooral het eerste en vierde be drijf zat vol vaart en afwisseling en in het eerste bedrijf zagen we een nieuwe ster, die voor de toe komst nog veel beloofd, nm. Tiny Tacken, die als dienstbode haar rol zeer vlot bracht. Maar als we namen moeten noemen, dan mogen we zeker Mevr. Verheugen en Mevr. Bonenkamp niet vergeten, waarvan de eerste over uitstekende zang kwaliteiten bleek te beschikken en de tweede kon roemen op costuums, regie en balet, waarover zij de lei ding had en waarvan zij voor de ontwerpen en uitvoering heeft zorg gedragen. Daarnaast staat dan Me j. G. Thie- len, die als dochter van de zeer geleerde en zeer verwaande graaf (J. Rutten) een der hoofdrollen had te vervullen. Van de heren mogen we noemen J. Rutten. E. Sijbers, Th. Claessens A. Jeuken en W. Michels, waarvan de laatste als jeune premier uitste kend zijn rol vervulde. Niet te ver geten dan het koor en de balletten, d e werkelijk een openbaring waren. Al met al een programma dat er mag zijn en waarmede men nog vele successen zal oogsten. Hoenderpest in Ysselsteyn In Ysselsteyn is op verschillende bedrijven hoederpest geconstateerd. Dat had tot gevolg dat menig hoen derstapel moest verdwijnen en wor den opgeruimd. Men doet alles om deze kwaadaardige ziekte onder de knie te krijgen en men waakt angst vallig voor verdere uitbreiding. Gelukkige afloop Maandag is aan de overweg te Oostrum een ongeluk gebeurd, dat gelukkig zonder persoonlijke schade is efgelopen, hoewel een en ander op het moment van gebeuren zeer ernstig aanzag. Terwijl de spoor bomen dicht waren, kwam uit de richting Wanssum een vrachtwa gen aangereden, beladen met 4 ton kiezel. Aangezien de spoorbomen dicht waren, wilde de chauffeur remmen, maar constateerde tot zijn schrik, dat deze niet mesr werkten. Om de losplaats op te rijden was hij reeds te ver doorgereden, dus was het voor hem zaak, de voor hem staan de en wachtende auto's te passeren. Dat lukte hem inderdaad, maar de gesloten boom bleek niet sterk ge noeg te zijn om de wagen tegen te houden, De wagen schoot hier door heen en terwijl juist de laatste wagen van de personentrein hem passeerde schoot hij de spoorbaan over, waar hij aan de andere kant ook de spoorboom vernielde. De chauffeur had nog zoveel tegenwoordigheid van geest om het stuur om te gooien, zodat ook de wachtende auto's aan de over zijde konden worden gepasseerd. Toen eindelijk en ten lange leste de wagen tot stilstand kwam, wa ren de nodige materiële brokken, vooral aan de spoorbomen groot, maar dank zij de oplettendheid van de chauffeur waren er, ondanks het feit, dat heter nog al druk was voor de gesloten bomen, geen per soonlijke ongelukken gebeurd. De Verkeei spolitie zal nu het vraagstuk proberen op te lossen, hoe dit rem defect mogelijk was en de Ned. Spoorwegen hebben zo snel mogelijk de bomen, die geheel ontzet waren, wederom in orde ge bracht.

Peel en Maas | 1954 | | pagina 1