aan de mensen Hooit zal ik die Hachfmis vergeten Film-agenda Venray en de Missionarissen van het H. hart. INGEZONDEN Splitsing der St Petrus- Parochiale Kerst-actie St. Petros Banden. Kanarie-show te ïenray Uit„Peelen Maas" Vrijdag 24 December 1954 No. 52 VIJF EN ZEVENTIGSTE JAARGANG f CONFECTIE VAN "EEN RIJK BEZIT PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE FIRMA VAN DEN MUNCKHOF U/PPlfRI AH VOOP VFTMP A V PW HMSTRPIfPN ADVERTENTIEPRIJS 8 ct. p. mm. ABONNEMENTS- GROOTESTRAAT 28 TELEF. 512 GIRO 150652 *V CtADLAU V UUK VE,niVAÏ JQlV UMO l I\JC,XVC,1M PRIJS PER KWARTAAL f 1.25 Bulten Venr.y f 1.45 Het Kerstfeest is een feest dat iedereen aanspreekt. De mensen willen allen Kerstmis vieren. Des noods zonder Christus, alleen door eens lekker te eten en te drinken, met muziek en dans, met papieren Kerstklokken en roodschijnend licht. Toch begrijpen de meeste mensen wel, dat het ook iets kerke lijks moet zijn. Ze moeten naar de Nachtmis zijn geweest, waar ze bijna een traan wegpinkten bij het zingen van de mooie Kerstliederen en als ze langs de Kerststal liepen waar het Kindje hun tegenlachte. Dat moeten ze meegemaakt hebben, anders is het voor hun geen Kerst mis geweest. Dat met Kerstmis Jezus opnieuw geboren wil worden in ons, dat ontgaat aan velen. Voor hen is 'Kerstmis niet meer dan een mooie herinnering aan een grote gebeur tenis uit het verre verleden: dat God de Zoon mens werd en als een klein kindje werd geboren in een stal. En dat Hij vrede kwam bren gen aan de mensen van goede wil. Maar weten de meesten wel wat dat zeggen wil: vrede aan de men sen van goede wil Vrede is er, als er geen oorlog, ruzie, vijand schap meer is. Vrede is dus liefde, vrede is verzoening. Die kwam Jezus brengen. Hij kwam de men sen leren hoe zij zich met God konden verzoenen: „Bekeert u, want het rijk der hemelen is op komst". En Hij bracht zelf ook die verzoe ning met God door Zijn lijden en kruis. Zo bracht Hij vrede aan de mensen. En wat doet Jezus op dit Kerst feest Hij komt weer vrede bren gen aan de mensen. Maar ze moeten dan van goede wil zijn. „Ik ben van goede wil, zal iemand zeggen. Ik doe niets wat slecht is". Maar iets anders dan niets slechts doen is het, om voor Christus een goede ontvangst te bereiden in het Bethle hem van ons hart. Dit zal dikwijls neerkomen op de vraag, of wij voortaan ernst willen maken met ons Christendom, en het niet alleen doen bestaan uit de Zondagsmis en wat haastig opgezegde gebeden, maar vooral in trouwe plichtsver vulling, in oprechte liefde tot God en hartelijke liefde voor onze even mens. Dan pas kan Christus op nieuw in ons geboren worden, zodat Hij ook voortaan in ons gaat leven. Kerstmis moet niet afgelopen zijn als de Nachtmis uit is of als de le Kerstdag voorbij is. Jezus moet de Emmanuël voor ons blijven, de God-met-ons, de God van Liefde Die met ons door het leven gaat. Gods wil moet de hoogste wet zijn voor ons leven, Gods wil die vooral bestaat uit liefde tot God en liefde tot de naaste. Als we zo Kerstmis vieren zal er vrede voor ons zijn. Vrede met God, vrede en rust in ons hart, omdat wij de onwankelbare zeker heid hebben, dat God met ons is, dat God ons echt lief heeft, dat wij Zijn kinderen zijn, die Hij bestemd heeft voor een eeuwig geluk. Als we zo Kerstmis vieren als het feest van Gods goedheid jegens ons mensen, omdat die goedheid van God in Jezus een zichtbare tastbare gestalte heeft aangenomen, dan zal er ook meer vrede zijn onder de mensen, tenminste in onze naaste omgeving. Want dan zullen we de mensen die naast ons leven meer gaan zien als onze broeders en zusters in Christus Jezus. Vanaf deze Kerstmis moesten we eigenlijk proberen eens echt goed te zijn voor anderen voor wie wij tot nu toe niet veel sympathie hadden, en om iemand die hulp nodig heeft, ook te helpen als wij dat gemakkelijk kunnen met wat goede wil. Dan zou er door ons toedoen tenminste in onze omge ving minder ruzie, minder afgunst, minder vijandschap, minder egoïsme, minder liefdeloosheid zijn, en in plaats daarvan meer echte vrede onder de mensen. P.D. Als de klokken van Kerstmis luiden over stad en dorp, zullen veertig duizend van onze jonge militairen niet thuis zijn. Hun Kerstfeest zullen ze vieren in de hospitalen, op de grensposten, in het wachtlokaal van de kazerne, in de als kerk gebruikte cantine, bioscoop of garage. Met veertig duizend zullen ze zingen van „Stille Nacht" en hun gedachten zullen gaan naar huis, naar vader en moeder, naar het meisje.... Ze zullen veel, heel veel missen. Want een Kerstmis in de kazerne mist alle kerkelijke luister en telt vele uren van verveling. Het zal kunnen voorbijgaan in wat straat- geslenter en wat bioscoop- en café bezoek. Maar het kan ook zijn dat de jonge soldaat er juist Hem vindt, door wie het Kerstfeest bestaat: Christus Dit deed een soldaat een dezer dagen schrijven: Verleden jaar zat ik in Den Haag. Toch ben ik blij dat ik het Kerstfeest ook eens in de kazerne heb meegemaakt. Nooit zal ik die Nachtmis vergeten En daarna die mooie koffietafel. Daar voor zal ik Nationaal Katholiek Thuisfront mijn hele leven dank baar zijn. En met mij ongetwijfeld velen. Wat zal Kerstmis dit jaar worden Weer een onvergetelijke herinnering voor velen Ongetwij feld... mits Katholiek Thuisfront in de gelegenheid wordt gesteld om iets voor die veertig duizend jon gens te doen, en het Kerstfeest voor onze deze jongens te redden. Nu, rondom de dagen van Kerst mis, mogen de gedachten wel gaan naar de grote massa van de Neder landse jeugd die zonder Uw hulp gedoemd is een Kerstmis te hebben, dat niet de naam van een Kerst feest mag dragen, en voor hen zal kunnen bestaan in straatslenteren, verveling en cafébezoek. Maar door Uw hulp zullen ook deze het Kind kunnen vinden. Rondom onze kribbe moeten we het voldoening-gevend gevoel hebben, dat ook zij zijn verzorgd. Stort daarom nog in deze dagen een bedragje op giro 520.000 van Katholiek Thuisfront, Den Haag. Geef de soldaten door Uw gave een lift... de laatste lift van het jaar... naar het Kerstkind. U en het Kind en de veertigduizend soldaten zullen er gelukkig mee zijn. De rode baret Een hulde aan de moed en de geestkracht van de parachutisten die in Engeland werden opgeleid, voordat de geallieerden hun zware slagen aan de Duitsers gingen toe dienen. De held is een stoere Yank, die wegens een schuldcomplex een offi ciersopleiding weigert, maar ten slotte by een succesvolle raid zijn zelfvertrouwen herwint. De film geeft een goed, maar soms zeer rauw beeld van het leven van parachutist, tegen een geslaag de semi-documentaire achtergrond. Om paedagogische redenen niet voor al te jeugdigen. Boven 14 jaar. De laatste der Comanches Na het voorbeeld van de film „De 13 lanciers", vindt een groepje uit geputte en door de Comanches ver slagen cavaleristen midden in de woestijn een oude ruïne, en tevens de enige bron in de gehele omtrek. Ondanks vele bloedige aan vallen van de Indianen, die om water verlegen zitten, weet het groepje in de ruïne stand te houden tot er redding komt opdagen. De strijd is eenvoudig gehouden ten gunste van een bredere drama tische uitwerking, waardoor de film meer dan gewoonlijk boeit. Goede ontspanning voor boven de 14 jaar. Song of Rusia (Cyclus-voorstelling) In deze film laat de Sovjet-Unie een doorsnee zien van zijn presta ties op het gebied van ballet, opera en volksdans, waarin de balletkunst van Galina Oelanowa en Doedins- ka ja en de stem van Lemesjew uit blinken. Hun talent doet veel ouder wetse entourage vergeten. Als eerste kennismaking meteen balletfilm niet kwaad dus; het zal de toeschouwer ongetwijfeld met verlangen doen uitzien naar de betere films die er over dit onder werp bestaan, zoals: „Hoffmann's Vertellingen", „Russisch Ballet", of „De Rode Schoentjes". Misschien komt er een in de volgende Cyclus aan de beurt? Alle leeftijden. II Over de geschiedenis van de eerste Missionaris van het H. Hart uit Nederland, Pater Simon Henri Peeters, kunnen we het best zijn tijdgenoten aan het woord laten en tevens zullen we dan zien, hoeveel de Zusters Ursulinen van Venray voor deze priester hebben gedaan en in hem voor deze jonge con gregatie. De gegevens, die hier volgen, ontlenen wij grotendeels aan het Jaarboekje van Alberdink Tijm, be werkt door J. de Rijk, priester aan het Seminarie te Hagen veld. In het jaar 1872 leefde er te Venray een 12 jarige knaap, die flink en schrander uitzijn zwarte ogen keek en onder de koorkna pen van de Grote Kerk een goed figuur maakte. Deze voelde er veel voor om priester te worden, maar hoe zou dat mogelijk zijn. Zijn vader, een eenvoudige brave knecht van het Ursulinenklooster, was juist in die tijd overleden. Er was geen denken aan om aan geld te ko men, dat nodig was voor de stu die. Daarom sprak hij er ook met niemand over, tenzij met zijn goede moeder, die hem slechts de raad kon geven om veel te bidden, dat hij zijn ideaal zou kunnen bereiken. Dit deed de jongen, maar er scheen geen uit komst te komen. Nu gebeurde het, dat in het najaar van 1872 de procurator- generaal van de M.S.C. uit Issou- dun in Venray op bezoek kwam in het Ursulinen-klooster. Daar vertelde hij van het „Klein Lief dewerk", dat was opgericht. Dit was een vereniging van vele mensen, die door een jaarlijks klein offertje van een stuiver, de opleiding van jonge priesters in die congregatie wilden steunen. Van tevoren was deze vereniging in ons land volkomen onbekend. Trouwens ook de priester was onbekend en deed vreemd aan door het rode hart, dat hij op zijn linkerborst droeg. De priester sprak met Mère Pélagie over deze vereniging en in haar vond hij een der ijverig ste medewerksters, die hij ooit heeft gekend. Heel haar leven heeft Mère Pélagie met de groot ste ijver gewerkt aan het Klein Liefdewerk. Tevens vroeg de Pater aan de Révérende Mère of ze niet een geschikte kwekeling had. Hollan ders had men nog niet en men zou die graag hebben. Na enig denken en zoeken zei een der Zusters: „Zou Henri Pee ters daar niet goed voor zijn?" Hoe haar gedachten juist op hem vielen, heeft ze nooit kunnen verklaren. Maar de Révérende Mère gaat aanstonds op dit voor stel in en laat de moeder en de jonge Henri ontbieden. Letterlijk krijgen we dan het volgende gesprek: „Heb je er ooit aan gedacht om priester te worden?" vraagt de Révérende Mère. „Ja eerwaarde Moeder, lang en veel, maar het kan toch niet." „Waarom niet?" „Moeder kan het niet betalen." „Als ik het eens deed." „O, dat is wat anders, maar dan...." en de arme jongen bleef peinzen. „Wel, wat dan?" „Dan blijft moeder alleen en ik ben de oudste en ik moet haar helpen." „Als ik dan voor moeder zorg de?" „O, dan is het in orde, eer waarde moeder; dan ben ik klaar". En klaar was het. „Maar als je nu eens ver, heel ver moest gaan en moeder in heel lange tijd niet meer zult zien?" „Dat is niets, eerwaarde moe der". „Zou je wel naar Frankrijk willen gaan?" „Waarom niet, eerwaarde moe der?" Na dit gesprek werd het besluit aanstonds genomen en de harte- wens van de jongen zou daardoor in vervulling kunnen gaan: hij zou priester worden. In enkele maanden leerde hij bij de Zusters wat frans en toen zou de grote reis naar het vreemde grote land aanvangen. Natuurlijk was de treinverbin ding in die dagen niet zo puik in orde als in onze dagen. Er werd echter uitgezien naar een reisge legenheid om Henri naar Issoudun te krijgen. Toevallig vertrok er in Februari 1873 een heer uit Venray naar Frankrijk en deze wilde de zorg over Henri op zich nemen. Pijnlijk was het ogenblik, dat moeder en zoon afscheid van el kander namen, ofschoon toen nie mand wist, dat het de laatste keer zou zijn, dat ze elkander hier op aarde zien. De Révérende Mère vertelde la ter, dat ze grote schrik had gehad op dat moment en dat ze nog niet wist, hoe ze het had gedurfd om een jongen van twaalf jaar zomaar naar een vreemd land te laten gaan, zonder dat deze de taal meester was. De reis ging over Duitsland en België en duurde tot Parijs acht dagen. Het was geen prachtige express. Het was zelfs geen boemeltrein. Het was een schapentrein. Vijf en dertig wagons schapen moesten naar Parijs gebracht worden en die handel lag toentertijd in han den van de firma Poels uit Venray. Op deze wijze kwam de kleine priester-student kosteloos maar niet zo erg vlug op de plaats van bestemminglssoudun, vanwaar hij te voet met een Pater verder ging naar de oude abdij van Chezal Benoit, waar zijn studies een aan vang namen. Uit deze geschiedenis ziet men overduidelijk, hoeveel de congrega tie van de M.S.C. te danken heeft aan de Zusters Ursulinen van Ven ray. En het was niet dit alléén, maar deze Zusters bleven werken voor het kleine plantje, dat Pater Chevalier in Issoudun had geplant. A. Cyclus-film Geachte Redactie, Met enige verwondering heb ik de vorige week in Uw blad het inge zonden stukje gelezen ondertekend door „een toeschouwer" die zonder kennis van zaken met enkele regels het prachtige culturele werk van de K.F.A. probeert af te breken. Het ging n.l. over de cyclus-film „De onvergetelijke melodie", die in de film-agenda geen al te beste recensie had gekregen. Schrijver van het ingezonden stukje beschuldigt de recensent van onkundigheid of kwaadwilligheid. De zelfde beschuldiging zou ik bijna gaan richten aan het adres van die anonieme schrijver. Hij had toch moeten weten, dat die film agenda opgesteld wordt met behulp van de gegevens van de Katholieke Film-Actie. En die Kath. Film-Actie beschikt over een staf deskundigen op filmgebied die eén onbevoor oordeelde en onpartijdige recensie geven van iedere film. De bedoelde „toeschouwer" schrijft over een onkundige recentie, en schijnt dus niet eens te weten, dat het „recensie" en niet „recentie" moet zijn; als hij wist waar dit vreemde woord van was afgeleid, zou hij nooit „recentie" geschreven hebben. Maar die taalfout is nog heel gemakkelijk te vergeven. Verder schrijft hij, dat hij maar zelden de bioscoop bezoekt; waar haalt hij dan het recht vandaan om de recensenten van de K.F.A., die voortdurend films critisch beoor delen, van onkundigheid te beschul digen? De cyclus-film werd trouwens niet geheel afgebroken. Er werd van gezegd, dat een muzieklief hebber er goed van zou kunnen genieten. Maar als een film als een cyclus-film wordt aangekondigd, mag men toch ook wel verwachten, dat zo'n film niet alleen wat die muziek betreft, maar ook in andere opzichten een prima film is. Als die anonieme schrijver zo voor meer cultuur is, moest hij zich toch ook erover verheugen dat we nu eindelijk in Venray eens goed voorgelicht worden op filmgebied. Die voorlichting van de filmagenda is toch zó, dat er eerlijk wordt ge zegd wat er goed en mooi en wat er niet goed of minder mooi is bij iedere film; er wordtovereen film, die geen kunst is, toch waarderend geschreven als de strekking van de film maar goed is of de film althans een geschikte ontspanning kan bieden. Ik wil niet veronderstellen, dat die anonieme schrijver niet gediend is van een juiste voorlichting, en meer vertrouwen heeft in de reclame-voorlichting, die natuurlijk alle komende films als meester werken of superfilms moet aan kondigen om maar veel toeschou wers te krijgen? Waarom gaat hij zelf immers maar zo zelden naar de bioscoop? Anders moest hij toch al die films gaan zien. U dankend voor de verleende plaatsruimte. S.B. van de B. Export eieren bereikt de 2 milliard stuks Maandag 20 December was voor de Nederlandse pluimveehouderij een vreugdevolle dag. Op die dag namelijk heeft de uitvoer van eieren het respectabele aantal van 2 milliard stuks bereikt. Verleden jaar al nam Nederland met een totale uitvoer van 1.683.000 stuks eieren de eerste plaats in de rij van exporterende landen in. Zondag is zowel in de grote kerk als in de Paterskerk een Bisschop pelijk schrijven voorgelezen, waarin Z.H. Exc. Mgr. G. Lemmens het voornemen te kennen gaf, de pa rochie St Petrus-Banden te split sen en een deel daarvan toe te ver trouwen aan de Paters Francis canen, wier kerk, dan rectoraatskerk gaat worden. In dit bisschoppelijke schrijven werden de grenzen voorgesteld, van dat deel van de parochie St Petrus- Banden, waarover voortaan de Pa ters de geestelijke leiding zullen hebben. Deze grenzen zijn als volgt: De Westgrens wordt gevormd door een rechte lijn, die uitgaat van de viersprong EngsteegKruis straatWieënweg (dus vanaf de Molen St. Petrus) naar de kruising HoebertwegLangstraat. Die grens volgt dus geen bestaan de wegen, maar loopt in de rechte lijn over het land vanaf de molen naar de Hoebertweg. Dan volgt de grens de Langstraat en de Leeuw straat tot het Henseniusplein. De Noordgrens wordt gevormd door de Zuidzijde van het Hensenius plein. Verder door de Poststraat- Kolkweg en de Zuidzijde van het St Servatiusgesticht. Ze volgt dan de Oude Oostrumseweg tot de grens van de parochie Oostrum. In het Oosten grenst het nieuwe rectoraat aan de parochie Oostrum, in het Zuiden aan de parochiegrens van Leunen, tot aan het punt van uitgang, Stoks molen. Voor wat de Langstraat, Leeuw straat, Poststraat, Kolkwegen Oude Oostrumseweg betreft, behoren alle huizen tot het nieuwe rectoraat, die hun hoofduitgang op deze straten hebben en niet meer dan 20 meter daarvan verwijderd zijn. Bezwaren tegen deze regeling kunnen tot morgenavond bij de H.E.H. Deken worden ingediend. Nu het morgen weer Kerstmis is, Kerstmis, het feest van liefde, van vrede, van goedheid, willen wij weer graag Uw aandacht vestigen op de Kerst-actie voor de armen van onze parochie, welke actie al enkele jaren naast de zieken-actie gevoerd wordt. De actie waarbij de parochianen ZELF hun liefdegaven KOMEN SCHENKEN aan het Kerstkindje in de kribbe. Het Kerstkindje, dat zo schamel in de kribbe ligt, willen wij zo graag iets goeds schenken. Daarom wordt evenals vorige jaren, bij de Kerststal in de Pa rochiekerk weer een mand ge plaatst, waarin alle goede gaven kunnen worden gedeponeerd voor het Kerstkind. Immers, „Wat gij aan de minsten der Mijnen gedaan hebt, dat hebt gij aan Mij gedaan." Het Kerstactie-comité stelt haar verwachtingen hoog. Zij mag dit doen door haar er varingen van vorige jaren. Zij stelt zich zelfs als ideaal, dat door IEDER GEZIN één stuk nieuw goed wordt geschonken. Deze actie, welke ook door de Hoogeerwaarde Heer Deken zeer wordt toegejuicht, zal, wanneer iedere parochiaan hieraan mede werkt, zeer zeker slagen. PAROCHIEEL KERSTACTIE-COMITÉ Het is een goede gedachte ge weest van de kanarievereniging „De Huisvriend" te Venray, aangesloten bij de Alg. Ned. Bond van Kanarie teelt en vogelbescherming, om ook dit jaar weer een tentoonstelling te organiseren. Velen waren benieuwd wat op deze 2e tentoonstelling van deze r.og jonge vereniging zou worden aangevoerd, doch even zo velen stonden Zondag verwonderd wat reeds op dit terrein in Venray is bereikt. Wanneer men de zacht me lodieuze zang van de vogels hoort en de prachtige verscheidenheid van kleuren ziet, dan twijfelt men niet meer aan de bekwaamheid van de kwekers die door juiste selectie en kweekwijze dit mochten bereiken. De vogels werden gekeurd op zang door de heer P. Minnaar te Eindhoven en op kleur door de heer Roosmalen te Helmond. De uitslagen zijn als volgt: ZANGVOGELS. Klasse A 4 vogels, E.K.: 1 A. Voesten, 2 Jac. Duijf, 3 H. Litjens, Venray en H. Rongen, Leunen. Klasse B 2 vogels E.K.: 1 L.Ver beek, 2 K. Thijssen, 3 G. Michiels, 4 A. Voesten. Venray en 5 W. Lin- ders, Boxmeer. Klasse C, 1 vogel E.K.: 1W. Lln- ders Boxmeer, 2 H. v. Bergen Ven ray, 3 mej. G. Derks Sambeek, 4 en 5 A.J. Dijkmans, Venray. Klasse D, open klasse, 1 vogel: 1 K. Thijssen, 2 A. Voesten, 3 H.A. de Riet, 4 M. Laurensse en 5 Jos. Poels, Venray. Klasse E, jeugd-klasse: 1 H.A. de Riet en 2 L Verbeek, Venray. KLEURVOGELS. Klasse I, vet- stofkleuren E.K.: 1 en 3 Th. Brok. Leunen met kleur Oranje-rood, 2 M. BorchsOverloon met kleur Gelijk- getekende. Pigmentkleuren E.K.: 1, 2 en 3 Jos. Poels Venray met kleur Oranje rood Isabel, 2e met kleur Oranje- rood-agaat. Klasse II, open klasse: 1 A. van Dommelen Leunen met kleur Goud groen, 2 J.W. Kessels Citroen, 3 J. H. de Riet Zilver Isabel, en 4 Th. Thielen Venray, Oranje-rood-bruin. Klasse kuif kanarie: 1 W. Linders Boxmeer, 2 H. Litjens, Venray. van 28 December 1895 Te Oirlo werd een R.K. pa rochiaal Armbestuur gevormd. Voor zitter werd Pastoor Leens, onder voorzitter Rector Geurts, en tot secretaris penningmeester W. Hesen en tot leden E. Hendrikx en M. Dinghs benoemd.] van 29 December 1900 De gebruikelijke Kerstmis- soirée van de heren studenten was een avond van zeldzaam kunst genot. Onder leiding van Pater A. Schuurman werden schone stukken ten gehore gebracht. De uitvoering van het drama „Tarcisius" te schet sen, dat was voor de Redactie on mogelijk. - De collectie voor een hulde blijk aan H.M. Koningin Wilhel- mina, bracht f 72 op. - De lantaarnman HendrikKuij- pers was met f 210 de laagste in schrijver voor de openbare verlich ting van de gemeente Venray. Stappen werden gedaan tot oprichting van een Matigheids vereniging. Voor Akte B Franse taal M.O., slaagde Mej. J.M. van Thiel van „Jerusalem". van 30 December 1899 Op de feestavond op het Gym nasium, tweede Kerstdag, werd op gevoerd het drama: Kruistocht der kinderen naar Michaud, bewerkt door P. Celestinus Hoovers. Onder de spelers kwamen zeer gunstig uit: L. van der Loo, J. Scheffer.A. Meyer, D. Janssen en J. Hulsebosch. De Z. Ew. Heer J.A. Geurts, werd 27 December geïnstalleerd als Pastoor van Oirlo. Nieuws uit Venray en Omgeving GROENE KREIS DONDERDAG a.s.: Consultatiebureau voor zuigelingen uit de KOM GEVONDEN VOORWERPEN Kinderboekje en armband je, Wmr van Lierop, Hagel weg. Groen wol len want en armbandje, Swinkels, Kempweg 34. Herenpolshorloge, Claessens, Eindstraat 7. Padvinders- riem en zwart blauw gebreide want, Kazerne. Kinder armband, Verhaeg, Landweertweg 14. Dames rijwiel, Wed. Jeurissen, Langstraat. Rijwiel- zadel, H. Strijbosch, Hoebertweg la. Glacé heren handschoen, Jeuken, Oostrum C 17. 2 Muntbiljetten, H. Bongaerts, Hoenderstraat 100. 2 Strengen dik touw, J. Beerkens, Kolkweg 8. Pater van Berlo f Zoals wij reeds vorige week meldden is Pater Emmanuel van Berlo te Turnhout in België over leden, na jaren lang lijden. Deze gestorven priester werd 24 Febr. 1879 te Leunen geboren en trad in de orde der Minderbroeders in September 1895. Hij deed zijn hogere studies aan de Hogeschool van Leuven en werd zeer jong nog belast met de op leiding en vorming van zijn Vlaamse confraters. Jarenlang doceerde hij hen de Schriftuur en Moraal theologie. Viermaal werd hij tot provinciaal gekozen van de Vlaamse Minder broeders en in die hoedanigheid be zocht hij o.a. de Congolese, Chinese en Chileense missies, welke aan de Vlaamse Franciscanen zijn toe vertrouwd. Door de H.E. Pater Generaal aan gesteld als Visitator der Orde be zocht hij in die hoedanigheid o.m. de Nederlandse, Franse en Canadese Provincie. In het 52ste jaar van zijn priesterschap overleed hij in Turn hout, na een lang en geduldig ge dragen lijden. Pater Provinciaal, in tegenwoordigheid van het voltallig definitiorum celebreerde de be- grafenisdienst. Met hem is een groot priester en een zeer verdienstelijk minder broeder, vooral voor de Vlaamse orde heen gegaan. BLIKSEM-ACTIE Jongelui van het Bisschoppelijk College von Roermond zullen Maan dag a,s. een bliksem-actie hóuden. In verschillende plaatsen van Noord-Limburg zullen zij op die dag loten ten verkoop aanbieden, waarvan de opbrengst is bestemd voor de missie in Portugeas Noord- Africa, waar o.m. Pater Janssen

Peel en Maas | 1954 | | pagina 1