aan de mensen
Hooit zal ik die Hachfmis
vergeten
Film-agenda
Venray en de Missionarissen
van het H. hart.
INGEZONDEN
Splitsing der St Petrus-
Parochiale Kerst-actie
St. Petros Banden.
Kanarie-show te ïenray
Uit„Peelen Maas"
Vrijdag 24 December 1954 No. 52
VIJF EN ZEVENTIGSTE JAARGANG
f CONFECTIE VAN
"EEN RIJK BEZIT
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE FIRMA VAN DEN MUNCKHOF U/PPlfRI AH VOOP VFTMP A V PW HMSTRPIfPN ADVERTENTIEPRIJS 8 ct. p. mm. ABONNEMENTS-
GROOTESTRAAT 28 TELEF. 512 GIRO 150652 *V CtADLAU V UUK VE,niVAÏ JQlV UMO l I\JC,XVC,1M PRIJS PER KWARTAAL f 1.25 Bulten Venr.y f 1.45
Het Kerstfeest is een feest dat
iedereen aanspreekt. De mensen
willen allen Kerstmis vieren. Des
noods zonder Christus, alleen door
eens lekker te eten en te drinken,
met muziek en dans, met papieren
Kerstklokken en roodschijnend
licht. Toch begrijpen de meeste
mensen wel, dat het ook iets kerke
lijks moet zijn. Ze moeten naar de
Nachtmis zijn geweest, waar ze
bijna een traan wegpinkten bij het
zingen van de mooie Kerstliederen
en als ze langs de Kerststal liepen
waar het Kindje hun tegenlachte.
Dat moeten ze meegemaakt hebben,
anders is het voor hun geen Kerst
mis geweest.
Dat met Kerstmis Jezus opnieuw
geboren wil worden in ons, dat
ontgaat aan velen. Voor hen is
'Kerstmis niet meer dan een mooie
herinnering aan een grote gebeur
tenis uit het verre verleden: dat
God de Zoon mens werd en als een
klein kindje werd geboren in een
stal. En dat Hij vrede kwam bren
gen aan de mensen van goede wil.
Maar weten de meesten wel wat
dat zeggen wil: vrede aan de men
sen van goede wil Vrede is er,
als er geen oorlog, ruzie, vijand
schap meer is. Vrede is dus liefde,
vrede is verzoening. Die kwam
Jezus brengen. Hij kwam de men
sen leren hoe zij zich met God
konden verzoenen: „Bekeert u, want
het rijk der hemelen is op komst".
En Hij bracht zelf ook die verzoe
ning met God door Zijn lijden en
kruis. Zo bracht Hij vrede aan de
mensen.
En wat doet Jezus op dit Kerst
feest Hij komt weer vrede bren
gen aan de mensen. Maar ze moeten
dan van goede wil zijn. „Ik ben
van goede wil, zal iemand zeggen.
Ik doe niets wat slecht is". Maar
iets anders dan niets slechts doen
is het, om voor Christus een goede
ontvangst te bereiden in het Bethle
hem van ons hart. Dit zal dikwijls
neerkomen op de vraag, of wij
voortaan ernst willen maken met
ons Christendom, en het niet alleen
doen bestaan uit de Zondagsmis en
wat haastig opgezegde gebeden,
maar vooral in trouwe plichtsver
vulling, in oprechte liefde tot God
en hartelijke liefde voor onze even
mens. Dan pas kan Christus op
nieuw in ons geboren worden,
zodat Hij ook voortaan in ons gaat
leven.
Kerstmis moet niet afgelopen
zijn als de Nachtmis uit is of als
de le Kerstdag voorbij is. Jezus
moet de Emmanuël voor ons blijven,
de God-met-ons, de God van Liefde
Die met ons door het leven gaat.
Gods wil moet de hoogste wet zijn
voor ons leven, Gods wil die vooral
bestaat uit liefde tot God en liefde
tot de naaste.
Als we zo Kerstmis vieren zal
er vrede voor ons zijn. Vrede met
God, vrede en rust in ons hart,
omdat wij de onwankelbare zeker
heid hebben, dat God met ons is,
dat God ons echt lief heeft, dat wij
Zijn kinderen zijn, die Hij bestemd
heeft voor een eeuwig geluk.
Als we zo Kerstmis vieren als het
feest van Gods goedheid jegens
ons mensen, omdat die goedheid
van God in Jezus een zichtbare
tastbare gestalte heeft aangenomen,
dan zal er ook meer vrede zijn
onder de mensen, tenminste in onze
naaste omgeving. Want dan zullen
we de mensen die naast ons leven
meer gaan zien als onze broeders
en zusters in Christus Jezus.
Vanaf deze Kerstmis moesten we
eigenlijk proberen eens echt goed
te zijn voor anderen voor wie wij
tot nu toe niet veel sympathie
hadden, en om iemand die hulp
nodig heeft, ook te helpen als wij
dat gemakkelijk kunnen met wat
goede wil. Dan zou er door ons
toedoen tenminste in onze omge
ving minder ruzie, minder afgunst,
minder vijandschap, minder egoïsme,
minder liefdeloosheid zijn, en in
plaats daarvan meer echte vrede
onder de mensen. P.D.
Als de klokken van Kerstmis
luiden over stad en dorp, zullen
veertig duizend van onze jonge
militairen niet thuis zijn. Hun
Kerstfeest zullen ze vieren in de
hospitalen, op de grensposten, in
het wachtlokaal van de kazerne, in
de als kerk gebruikte cantine,
bioscoop of garage. Met veertig
duizend zullen ze zingen van „Stille
Nacht" en hun gedachten zullen
gaan naar huis, naar vader en
moeder, naar het meisje.... Ze zullen
veel, heel veel missen.
Want een Kerstmis in de kazerne
mist alle kerkelijke luister en telt
vele uren van verveling. Het zal
kunnen voorbijgaan in wat straat-
geslenter en wat bioscoop- en café
bezoek. Maar het kan ook zijn dat
de jonge soldaat er juist Hem vindt,
door wie het Kerstfeest bestaat:
Christus
Dit deed een soldaat een dezer
dagen schrijven: Verleden jaar zat
ik in Den Haag. Toch ben ik blij
dat ik het Kerstfeest ook eens in
de kazerne heb meegemaakt. Nooit
zal ik die Nachtmis vergeten En
daarna die mooie koffietafel. Daar
voor zal ik Nationaal Katholiek
Thuisfront mijn hele leven dank
baar zijn. En met mij ongetwijfeld
velen. Wat zal Kerstmis dit jaar
worden Weer een onvergetelijke
herinnering voor velen Ongetwij
feld... mits Katholiek Thuisfront in
de gelegenheid wordt gesteld om
iets voor die veertig duizend jon
gens te doen, en het Kerstfeest
voor onze deze jongens te redden.
Nu, rondom de dagen van Kerst
mis, mogen de gedachten wel gaan
naar de grote massa van de Neder
landse jeugd die zonder Uw hulp
gedoemd is een Kerstmis te hebben,
dat niet de naam van een Kerst
feest mag dragen, en voor hen zal
kunnen bestaan in straatslenteren,
verveling en cafébezoek. Maar door
Uw hulp zullen ook deze het Kind
kunnen vinden. Rondom onze kribbe
moeten we het voldoening-gevend
gevoel hebben, dat ook zij zijn
verzorgd. Stort daarom nog in deze
dagen een bedragje op giro 520.000
van Katholiek Thuisfront, Den
Haag.
Geef de soldaten door Uw gave
een lift... de laatste lift van het
jaar... naar het Kerstkind. U en het
Kind en de veertigduizend soldaten
zullen er gelukkig mee zijn.
De rode baret
Een hulde aan de moed en de
geestkracht van de parachutisten
die in Engeland werden opgeleid,
voordat de geallieerden hun zware
slagen aan de Duitsers gingen toe
dienen.
De held is een stoere Yank, die
wegens een schuldcomplex een offi
ciersopleiding weigert, maar ten
slotte by een succesvolle raid zijn
zelfvertrouwen herwint.
De film geeft een goed, maar
soms zeer rauw beeld van het leven
van parachutist, tegen een geslaag
de semi-documentaire achtergrond.
Om paedagogische redenen niet
voor al te jeugdigen. Boven 14 jaar.
De laatste der Comanches
Na het voorbeeld van de film „De
13 lanciers", vindt een groepje uit
geputte en door de Comanches ver
slagen cavaleristen midden in de
woestijn een oude ruïne, en
tevens de enige bron in de gehele
omtrek. Ondanks vele bloedige aan
vallen van de Indianen, die om
water verlegen zitten, weet het
groepje in de ruïne stand te houden
tot er redding komt opdagen.
De strijd is eenvoudig gehouden
ten gunste van een bredere drama
tische uitwerking, waardoor de film
meer dan gewoonlijk boeit.
Goede ontspanning voor boven de
14 jaar.
Song of Rusia
(Cyclus-voorstelling)
In deze film laat de Sovjet-Unie
een doorsnee zien van zijn presta
ties op het gebied van ballet, opera
en volksdans, waarin de balletkunst
van Galina Oelanowa en Doedins-
ka ja en de stem van Lemesjew uit
blinken. Hun talent doet veel ouder
wetse entourage vergeten.
Als eerste kennismaking meteen
balletfilm niet kwaad dus; het zal
de toeschouwer ongetwijfeld met
verlangen doen uitzien naar de
betere films die er over dit onder
werp bestaan, zoals: „Hoffmann's
Vertellingen", „Russisch Ballet", of
„De Rode Schoentjes". Misschien
komt er een in de volgende Cyclus
aan de beurt? Alle leeftijden.
II
Over de geschiedenis van de
eerste Missionaris van het H. Hart
uit Nederland, Pater Simon Henri
Peeters, kunnen we het best zijn
tijdgenoten aan het woord laten en
tevens zullen we dan zien, hoeveel
de Zusters Ursulinen van Venray
voor deze priester hebben gedaan
en in hem voor deze jonge con
gregatie.
De gegevens, die hier volgen,
ontlenen wij grotendeels aan het
Jaarboekje van Alberdink Tijm, be
werkt door J. de Rijk, priester aan
het Seminarie te Hagen veld.
In het jaar 1872 leefde er te
Venray een 12 jarige knaap, die
flink en schrander uitzijn zwarte
ogen keek en onder de koorkna
pen van de Grote Kerk een goed
figuur maakte.
Deze voelde er veel voor om
priester te worden, maar hoe zou
dat mogelijk zijn. Zijn vader, een
eenvoudige brave knecht van het
Ursulinenklooster, was juist in
die tijd overleden. Er was geen
denken aan om aan geld te ko
men, dat nodig was voor de stu
die. Daarom sprak hij er ook met
niemand over, tenzij met zijn
goede moeder, die hem slechts
de raad kon geven om veel te
bidden, dat hij zijn ideaal zou
kunnen bereiken. Dit deed de
jongen, maar er scheen geen uit
komst te komen.
Nu gebeurde het, dat in het
najaar van 1872 de procurator-
generaal van de M.S.C. uit Issou-
dun in Venray op bezoek kwam
in het Ursulinen-klooster. Daar
vertelde hij van het „Klein Lief
dewerk", dat was opgericht. Dit
was een vereniging van vele
mensen, die door een jaarlijks
klein offertje van een stuiver,
de opleiding van jonge priesters
in die congregatie wilden steunen.
Van tevoren was deze vereniging
in ons land volkomen onbekend.
Trouwens ook de priester was
onbekend en deed vreemd aan
door het rode hart, dat hij op
zijn linkerborst droeg.
De priester sprak met Mère
Pélagie over deze vereniging en
in haar vond hij een der ijverig
ste medewerksters, die hij ooit
heeft gekend. Heel haar leven
heeft Mère Pélagie met de groot
ste ijver gewerkt aan het Klein
Liefdewerk.
Tevens vroeg de Pater aan de
Révérende Mère of ze niet een
geschikte kwekeling had. Hollan
ders had men nog niet en men
zou die graag hebben.
Na enig denken en zoeken zei
een der Zusters: „Zou Henri Pee
ters daar niet goed voor zijn?"
Hoe haar gedachten juist op hem
vielen, heeft ze nooit kunnen
verklaren. Maar de Révérende
Mère gaat aanstonds op dit voor
stel in en laat de moeder en de
jonge Henri ontbieden.
Letterlijk krijgen we dan het
volgende gesprek:
„Heb je er ooit aan gedacht
om priester te worden?" vraagt
de Révérende Mère.
„Ja eerwaarde Moeder, lang en
veel, maar het kan toch niet."
„Waarom niet?"
„Moeder kan het niet betalen."
„Als ik het eens deed."
„O, dat is wat anders, maar
dan...." en de arme jongen bleef
peinzen.
„Wel, wat dan?"
„Dan blijft moeder alleen en ik
ben de oudste en ik moet haar
helpen."
„Als ik dan voor moeder zorg
de?"
„O, dan is het in orde, eer
waarde moeder; dan ben ik klaar".
En klaar was het.
„Maar als je nu eens ver, heel
ver moest gaan en moeder in
heel lange tijd niet meer zult
zien?"
„Dat is niets, eerwaarde moe
der".
„Zou je wel naar Frankrijk
willen gaan?"
„Waarom niet, eerwaarde moe
der?"
Na dit gesprek werd het besluit
aanstonds genomen en de harte-
wens van de jongen zou daardoor
in vervulling kunnen gaan: hij zou
priester worden.
In enkele maanden leerde hij bij
de Zusters wat frans en toen zou
de grote reis naar het vreemde
grote land aanvangen.
Natuurlijk was de treinverbin
ding in die dagen niet zo puik in
orde als in onze dagen. Er werd
echter uitgezien naar een reisge
legenheid om Henri naar Issoudun
te krijgen. Toevallig vertrok er in
Februari 1873 een heer uit Venray
naar Frankrijk en deze wilde de
zorg over Henri op zich nemen.
Pijnlijk was het ogenblik, dat
moeder en zoon afscheid van el
kander namen, ofschoon toen nie
mand wist, dat het de laatste keer
zou zijn, dat ze elkander hier op
aarde zien.
De Révérende Mère vertelde la
ter, dat ze grote schrik had gehad
op dat moment en dat ze nog niet
wist, hoe ze het had gedurfd om
een jongen van twaalf jaar zomaar
naar een vreemd land te laten
gaan, zonder dat deze de taal
meester was.
De reis ging over Duitsland en
België en duurde tot Parijs acht
dagen.
Het was geen prachtige express.
Het was zelfs geen boemeltrein.
Het was een schapentrein. Vijf en
dertig wagons schapen moesten
naar Parijs gebracht worden en
die handel lag toentertijd in han
den van de firma Poels uit Venray.
Op deze wijze kwam de kleine
priester-student kosteloos maar
niet zo erg vlug op de plaats
van bestemminglssoudun, vanwaar
hij te voet met een Pater verder
ging naar de oude abdij van Chezal
Benoit, waar zijn studies een aan
vang namen.
Uit deze geschiedenis ziet men
overduidelijk, hoeveel de congrega
tie van de M.S.C. te danken heeft
aan de Zusters Ursulinen van Ven
ray. En het was niet dit alléén,
maar deze Zusters bleven werken
voor het kleine plantje, dat Pater
Chevalier in Issoudun had geplant.
A.
Cyclus-film
Geachte Redactie,
Met enige verwondering heb ik de
vorige week in Uw blad het inge
zonden stukje gelezen ondertekend
door „een toeschouwer" die zonder
kennis van zaken met enkele regels
het prachtige culturele werk van
de K.F.A. probeert af te breken.
Het ging n.l. over de cyclus-film
„De onvergetelijke melodie", die in
de film-agenda geen al te beste
recensie had gekregen.
Schrijver van het ingezonden
stukje beschuldigt de recensent van
onkundigheid of kwaadwilligheid.
De zelfde beschuldiging zou ik
bijna gaan richten aan het adres
van die anonieme schrijver. Hij had
toch moeten weten, dat die film
agenda opgesteld wordt met behulp
van de gegevens van de Katholieke
Film-Actie. En die Kath. Film-Actie
beschikt over een staf deskundigen
op filmgebied die eén onbevoor
oordeelde en onpartijdige recensie
geven van iedere film.
De bedoelde „toeschouwer" schrijft
over een onkundige recentie, en
schijnt dus niet eens te weten, dat
het „recensie" en niet „recentie"
moet zijn; als hij wist waar dit
vreemde woord van was afgeleid,
zou hij nooit „recentie" geschreven
hebben. Maar die taalfout is nog
heel gemakkelijk te vergeven.
Verder schrijft hij, dat hij maar
zelden de bioscoop bezoekt; waar
haalt hij dan het recht vandaan om
de recensenten van de K.F.A., die
voortdurend films critisch beoor
delen, van onkundigheid te beschul
digen?
De cyclus-film werd trouwens niet
geheel afgebroken. Er werd van
gezegd, dat een muzieklief hebber er
goed van zou kunnen genieten. Maar
als een film als een cyclus-film
wordt aangekondigd, mag men toch
ook wel verwachten, dat zo'n film
niet alleen wat die muziek betreft,
maar ook in andere opzichten een
prima film is.
Als die anonieme schrijver zo
voor meer cultuur is, moest hij zich
toch ook erover verheugen dat we
nu eindelijk in Venray eens goed
voorgelicht worden op filmgebied.
Die voorlichting van de filmagenda
is toch zó, dat er eerlijk wordt ge
zegd wat er goed en mooi en wat
er niet goed of minder mooi is bij
iedere film; er wordtovereen film,
die geen kunst is, toch waarderend
geschreven als de strekking van de
film maar goed is of de film althans
een geschikte ontspanning kan
bieden.
Ik wil niet veronderstellen, dat
die anonieme schrijver niet gediend
is van een juiste voorlichting, en
meer vertrouwen heeft in de
reclame-voorlichting, die natuurlijk
alle komende films als meester
werken of superfilms moet aan
kondigen om maar veel toeschou
wers te krijgen?
Waarom gaat hij zelf immers
maar zo zelden naar de bioscoop?
Anders moest hij toch al die films
gaan zien.
U dankend voor de verleende
plaatsruimte. S.B. van de B.
Export eieren bereikt
de 2 milliard stuks
Maandag 20 December was voor
de Nederlandse pluimveehouderij
een vreugdevolle dag. Op die dag
namelijk heeft de uitvoer van
eieren het respectabele aantal van
2 milliard stuks bereikt. Verleden
jaar al nam Nederland met een
totale uitvoer van 1.683.000 stuks
eieren de eerste plaats in de rij
van exporterende landen in.
Zondag is zowel in de grote kerk
als in de Paterskerk een Bisschop
pelijk schrijven voorgelezen, waarin
Z.H. Exc. Mgr. G. Lemmens het
voornemen te kennen gaf, de pa
rochie St Petrus-Banden te split
sen en een deel daarvan toe te ver
trouwen aan de Paters Francis
canen, wier kerk, dan rectoraatskerk
gaat worden.
In dit bisschoppelijke schrijven
werden de grenzen voorgesteld, van
dat deel van de parochie St Petrus-
Banden, waarover voortaan de Pa
ters de geestelijke leiding zullen
hebben. Deze grenzen zijn als volgt:
De Westgrens wordt gevormd
door een rechte lijn, die uitgaat
van de viersprong EngsteegKruis
straatWieënweg (dus vanaf de
Molen St. Petrus) naar de kruising
HoebertwegLangstraat.
Die grens volgt dus geen bestaan
de wegen, maar loopt in de rechte
lijn over het land vanaf de molen
naar de Hoebertweg. Dan volgt de
grens de Langstraat en de Leeuw
straat tot het Henseniusplein.
De Noordgrens wordt gevormd
door de Zuidzijde van het Hensenius
plein. Verder door de Poststraat-
Kolkweg en de Zuidzijde van het
St Servatiusgesticht. Ze volgt dan
de Oude Oostrumseweg tot de grens
van de parochie Oostrum.
In het Oosten grenst het nieuwe
rectoraat aan de parochie Oostrum,
in het Zuiden aan de parochiegrens
van Leunen, tot aan het punt van
uitgang, Stoks molen.
Voor wat de Langstraat, Leeuw
straat, Poststraat, Kolkwegen Oude
Oostrumseweg betreft, behoren alle
huizen tot het nieuwe rectoraat,
die hun hoofduitgang op deze straten
hebben en niet meer dan 20 meter
daarvan verwijderd zijn.
Bezwaren tegen deze regeling
kunnen tot morgenavond bij de
H.E.H. Deken worden ingediend.
Nu het morgen weer Kerstmis
is, Kerstmis, het feest van liefde,
van vrede, van goedheid, willen wij
weer graag Uw aandacht vestigen
op de Kerst-actie voor de armen
van onze parochie, welke actie al
enkele jaren naast de zieken-actie
gevoerd wordt. De actie waarbij de
parochianen ZELF hun liefdegaven
KOMEN SCHENKEN aan het
Kerstkindje in de kribbe.
Het Kerstkindje, dat zo schamel
in de kribbe ligt, willen wij zo
graag iets goeds schenken.
Daarom wordt evenals vorige
jaren, bij de Kerststal in de Pa
rochiekerk weer een mand ge
plaatst, waarin alle goede gaven
kunnen worden gedeponeerd voor
het Kerstkind. Immers, „Wat gij
aan de minsten der Mijnen gedaan
hebt, dat hebt gij aan Mij gedaan."
Het Kerstactie-comité stelt haar
verwachtingen hoog.
Zij mag dit doen door haar er
varingen van vorige jaren.
Zij stelt zich zelfs als ideaal, dat
door IEDER GEZIN één stuk nieuw
goed wordt geschonken.
Deze actie, welke ook door de
Hoogeerwaarde Heer Deken zeer
wordt toegejuicht, zal, wanneer
iedere parochiaan hieraan mede
werkt, zeer zeker slagen.
PAROCHIEEL
KERSTACTIE-COMITÉ
Het is een goede gedachte ge
weest van de kanarievereniging „De
Huisvriend" te Venray, aangesloten
bij de Alg. Ned. Bond van Kanarie
teelt en vogelbescherming, om ook
dit jaar weer een tentoonstelling te
organiseren.
Velen waren benieuwd wat op
deze 2e tentoonstelling van deze
r.og jonge vereniging zou worden
aangevoerd, doch even zo velen
stonden Zondag verwonderd wat
reeds op dit terrein in Venray is
bereikt. Wanneer men de zacht me
lodieuze zang van de vogels hoort
en de prachtige verscheidenheid van
kleuren ziet, dan twijfelt men niet
meer aan de bekwaamheid van de
kwekers die door juiste selectie en
kweekwijze dit mochten bereiken.
De vogels werden gekeurd op
zang door de heer P. Minnaar te
Eindhoven en op kleur door de heer
Roosmalen te Helmond.
De uitslagen zijn als volgt:
ZANGVOGELS. Klasse A 4 vogels,
E.K.: 1 A. Voesten, 2 Jac. Duijf, 3
H. Litjens, Venray en H. Rongen,
Leunen.
Klasse B 2 vogels E.K.: 1 L.Ver
beek, 2 K. Thijssen, 3 G. Michiels,
4 A. Voesten. Venray en 5 W. Lin-
ders, Boxmeer.
Klasse C, 1 vogel E.K.: 1W. Lln-
ders Boxmeer, 2 H. v. Bergen Ven
ray, 3 mej. G. Derks Sambeek, 4
en 5 A.J. Dijkmans, Venray.
Klasse D, open klasse, 1 vogel: 1
K. Thijssen, 2 A. Voesten, 3 H.A.
de Riet, 4 M. Laurensse en 5 Jos.
Poels, Venray.
Klasse E, jeugd-klasse: 1 H.A. de
Riet en 2 L Verbeek, Venray.
KLEURVOGELS. Klasse I, vet-
stofkleuren E.K.: 1 en 3 Th. Brok.
Leunen met kleur Oranje-rood, 2
M. BorchsOverloon met kleur Gelijk-
getekende.
Pigmentkleuren E.K.: 1, 2 en 3
Jos. Poels Venray met kleur Oranje
rood Isabel, 2e met kleur Oranje-
rood-agaat.
Klasse II, open klasse: 1 A. van
Dommelen Leunen met kleur Goud
groen, 2 J.W. Kessels Citroen, 3 J.
H. de Riet Zilver Isabel, en 4 Th.
Thielen Venray, Oranje-rood-bruin.
Klasse kuif kanarie: 1 W. Linders
Boxmeer, 2 H. Litjens, Venray.
van 28 December 1895
Te Oirlo werd een R.K. pa
rochiaal Armbestuur gevormd. Voor
zitter werd Pastoor Leens, onder
voorzitter Rector Geurts, en tot
secretaris penningmeester W. Hesen
en tot leden E. Hendrikx en M.
Dinghs benoemd.]
van 29 December 1900
De gebruikelijke Kerstmis-
soirée van de heren studenten was
een avond van zeldzaam kunst
genot. Onder leiding van Pater A.
Schuurman werden schone stukken
ten gehore gebracht. De uitvoering
van het drama „Tarcisius" te schet
sen, dat was voor de Redactie on
mogelijk.
- De collectie voor een hulde
blijk aan H.M. Koningin Wilhel-
mina, bracht f 72 op.
- De lantaarnman HendrikKuij-
pers was met f 210 de laagste in
schrijver voor de openbare verlich
ting van de gemeente Venray.
Stappen werden gedaan tot
oprichting van een Matigheids
vereniging.
Voor Akte B Franse taal M.O.,
slaagde Mej. J.M. van Thiel van
„Jerusalem".
van 30 December 1899
Op de feestavond op het Gym
nasium, tweede Kerstdag, werd op
gevoerd het drama: Kruistocht der
kinderen naar Michaud, bewerkt
door P. Celestinus Hoovers. Onder
de spelers kwamen zeer gunstig
uit: L. van der Loo, J. Scheffer.A.
Meyer, D. Janssen en J. Hulsebosch.
De Z. Ew. Heer J.A. Geurts,
werd 27 December geïnstalleerd als
Pastoor van Oirlo.
Nieuws uit
Venray en Omgeving
GROENE KREIS
DONDERDAG a.s.:
Consultatiebureau voor zuigelingen
uit de KOM
GEVONDEN VOORWERPEN
Kinderboekje en armband je, Wmr
van Lierop, Hagel weg. Groen wol
len want en armbandje, Swinkels,
Kempweg 34. Herenpolshorloge,
Claessens, Eindstraat 7. Padvinders-
riem en zwart blauw gebreide want,
Kazerne. Kinder armband, Verhaeg,
Landweertweg 14. Dames rijwiel,
Wed. Jeurissen, Langstraat. Rijwiel-
zadel, H. Strijbosch, Hoebertweg la.
Glacé heren handschoen, Jeuken,
Oostrum C 17. 2 Muntbiljetten, H.
Bongaerts, Hoenderstraat 100. 2
Strengen dik touw, J. Beerkens,
Kolkweg 8.
Pater van Berlo f
Zoals wij reeds vorige week
meldden is Pater Emmanuel van
Berlo te Turnhout in België over
leden, na jaren lang lijden.
Deze gestorven priester werd 24
Febr. 1879 te Leunen geboren en
trad in de orde der Minderbroeders
in September 1895.
Hij deed zijn hogere studies aan
de Hogeschool van Leuven en werd
zeer jong nog belast met de op
leiding en vorming van zijn Vlaamse
confraters. Jarenlang doceerde hij
hen de Schriftuur en Moraal
theologie.
Viermaal werd hij tot provinciaal
gekozen van de Vlaamse Minder
broeders en in die hoedanigheid be
zocht hij o.a. de Congolese, Chinese
en Chileense missies, welke aan de
Vlaamse Franciscanen zijn toe
vertrouwd.
Door de H.E. Pater Generaal aan
gesteld als Visitator der Orde be
zocht hij in die hoedanigheid o.m.
de Nederlandse, Franse en Canadese
Provincie. In het 52ste jaar van zijn
priesterschap overleed hij in Turn
hout, na een lang en geduldig ge
dragen lijden. Pater Provinciaal, in
tegenwoordigheid van het voltallig
definitiorum celebreerde de be-
grafenisdienst.
Met hem is een groot priester en
een zeer verdienstelijk minder
broeder, vooral voor de Vlaamse
orde heen gegaan.
BLIKSEM-ACTIE
Jongelui van het Bisschoppelijk
College von Roermond zullen Maan
dag a,s. een bliksem-actie hóuden.
In verschillende plaatsen van
Noord-Limburg zullen zij op die
dag loten ten verkoop aanbieden,
waarvan de opbrengst is bestemd
voor de missie in Portugeas Noord-
Africa, waar o.m. Pater Janssen