Woningbouw
en grondpolitiek
Uit Nieuw-Guinea.
Vesting van Amerikaanse
luchtbasis in Venray.
Open brief
BUITENLAND
aan alle opvoeders
Zaterdag 20 Februari 1954 No. 7
VIJF EN ZEVENTIGSTE JAARGANG
f ONDERVINDT 'T
fok
KLEDING WINT 'T
PEEL EN MAAS
f CONFECTIE VAN
tok
EEN RIJK BEZIT
DRUK EN UITGAVE FIRMA VAN DEN MUNCKHOF WPTP^RT AH VOOR VFNRAY FN OM^TRFICFN ADVERTENTIEPRIJS 8 ct. p. mm. ABONNEMENTS-
GROOTESTRAAT 28 TELEF. 512 GIRO 150652 CCIVDL/iU M \JKJIV VUUVAI UIVIO I ULVIVEri J PRIJS PER KWARTAAL f 1.25 Buiten Venray f 1.45
De Minister van Oorlog Ir Staf is Dinsdagmiddag naar Amerika
vertrokken om daar besprekingen te voeren over materiaal-leveran
ties aan het Nederlandse leger. In zijn daaraan voorafgaande pers
conferentie zei hij o.a.:
„Ook zal gesproken worden over de stationnering van
Amerikaanse onderdelen in Nederland. Indien men het
daar over eens wordt, zouden deze wellicht dit najaar
verwacht kunnen worden. Het betreft hier een versterking
van de luchtmacht. Het belang van deze stationnering
zou vooral in het gebaar liggen. Het zou bewijzen, dat
ons land als strategisch belangrijk wordt gezien. En Ne
derland maakt meer kans op deze stationnering naarmate
het zelf meer moeite wil- doen om zijn militaire kracht
op te voeren".
Als een van de velden, die voor het stationneren van de
Amerikanen in aanmerking komen, noemde Ir Staf het
vliegveld Venray.
De totale oppervlakte hiervan zal plus minus 450 heet.
bedragen en het zal voorzien zijn van een hoofdstartbaan
en een parallelbaan. Het ligt in de bedoeling op deze
basis, die als een volwaardig vliegveld kan worden aan
gemerkt en aan de Nato-eisen zal voldoen, de jachtvlieg-
opleidingen van de Kon. Luchtmacht te concentreren.
Van andere zijde wordt intussen weer tegengesproken, dat de
Amerikanen in Venray komen.
Vergiste de Minister zich dus of
We zullen moeten afwachten
In leder geval laat het Bureau Aanleg, Behèer en Onderhoud
van Vliegvelden rustig doorgaan met het uitzetten van de startbanen
en het schijnt wel vast te staan, dat 320 heet. van onze gemeente
hieraan worden opgeofferd.
De toewijzing van 150 woningen
aan de gemeente Venray voor de
eerstkomende drie jaren, zal met
vreugde ontvangen zijn. evenals de
mededeling dat voor industrie nog
een apart contingent is gereser
veerd, waaruit door de gemeente
ook nog geput kan worden. Men
kan hier immers de nog steeds
grote woningnood mee helpen ver
lichten en vooral particuliere bou
wers een kans geven tot het
stichten van een eigen woning.
Doch dit aantal woningen zal ook
zijn consequenties met zich dragen.
In de agenda voor de Gemeente
raad zien we reeds dat in Venray-
Oost nieuwe onteigeningen worden
voorbereid en we geloven, dat dit
eerst een begin zal zijn. Want niet
alleen in Venray-Oost zal grond
nodig zijn voor woningbouw, ook
elders. En dan denken we allereerst
aan de kerkdorpen, waarvan het
een meer, het andere minder ook
roept om woningen. Woningen, die
in het verleden dikwijls niet ver
wezenlijkt zijn kunnen worden,
doordat er geen grond beschikbaar
was.
We denken hier b.v. aan het
Veulen, waarover in de laatste
raadsvergadering nog eens gespro
ken is. Ook hier zal men over
moeten gaan tot onteigening.
Of dit nu prettig is of niet. De
woningbehoefte eist nu eenmaal
grond en al is'het zeker waar dat
men dan kan trachten, zoveel als
mogelijk is, om goede cultuurgrond
te sparen, er zullen nu eenmaal
slachtoffers moeten vallen.
En zoals het op de kerkdorpen
ligt, zo zal het ook in de kom zijn.
Venray Oost zal voor dit contingent
te klein zijn, wil men daar niet de
zelfde stijl en soort woningen krij
gen.
Men zal dus naar elders moeten.
Weer speelt hier de kwestie cul
tuurgrond een rol, maar even goed
de te vormen nieuwe parochie, de
reeds opgerichte„en nog op te rich
ten scholen, die "men nu eenmaal
niet buiten een bepaalde kom kan
houden, en waarvoor dus uitbrei
dingsplannen zullen moeten komen.
En dan rijst vanzelf de vraag of
men er goed aan doet iedere keer
maar weer opnieuw te onderhan
delen, iedere keer bij misluk
king maar weer te onteigenen, waar
nogal wat tijd in gaat zitten. Tijd,
die kostbaar is!
Want zoals gezegd met 150 wo
ningen hebben we een minimum,
uit industrie en andere toewijzin
gen zullen er nog wel een vijftigtal*
bijkomen en waar moet men heen
als we zoals in het verleden toch
practisch gebeurde, telkens opnieuw
weer van voren af aan moet begin
nen.
Er zal zeker grondpolitiek ge
voerd moeten worden, wanneer een
maal is vastgesteld hoe en waar
men bouwen wil In de toekomst en
welke mogelijkheden er zijn.
Misschien, dat de toekomstige
raadsvergaderingen hier iets naders
over kunnen meedelen. De plannen
voor Venray-Oost wijzen in een der
gelijke richting.
Brief van een Venrayse Missionaris.
KAOKONAO, 10 December 1953
Kunt U zich voorstellen, dat men
op Nieuw-Guinea het zó druk kan
hebben, dat de correspondentie tot
het noodzakelijkste beperkt moet
blijven?
Nieuw-Guinea, het land waar de
tijd immers stil schijnt te staan
Maar toch is het zo
Dit gaat me echter aan 't harten
ik voel 't kriebelen onder mijn
baadje, als ik denk aan de grote
beloften, gedaan vóór mijn vertrek
uit Holland.
Het is daarom, dorpsgenoten en
waarde lezer, dat ik op de voor
avond voor het vertrek van een
nieuwe patrouille in aller haast
een velletje probeer vol te schrijven.
Om U bij de komende jaarwisseling
voor ons lijkt die nu misschien
veel dichter bij dan voor jullie in
Holland een oprecht Zalig Nieuw
jaar toe te wensen. Een nieuwjaar,
waarin God U allen moge behoe
den voor 't vele kwaad dat er is,
en zegenen met Zijn goedheid.
Door Venray's weekblad, „Peel
en Maas", dat me doorzijn redactie
regelmatig wordt toegestuurd, blijf
ik op de hoogte van 't wel en wee,
dat zich afspeelt in mijn geboorte
dorp.
Terwijl ik dagenlang zit in de
prauw zit ik mee bij de open
bare raadsvergadering, waar onze
vroede vaderen vergaderen. Als ik
„Zat van die" ben, ga ik over tot
het nieuws uit „Peel en Maas" van
50 jaren geleden en confronteer
dit onmiddellijk met de toestand
van thans.
„Wat 'n toestand" zou „de Linie"
vaak kunnen schrijven. Maar kort
om, ge zult wel kunnen aanvoelen,
dat ons weekblad ook op de kusten
van Zuid-N.-Guineaop hartverkwik
kende wijze wordt gesavoureerd.
Het legt een band, die vele brieven
kan vervangen.
Ondergetekende zit dan bijna een
jaar in een gebied, dat „Minnika"
wordt genoemd. De Missie heeft
hier een bloeiende christianiteit,
ruim 8000 katholieken. Maar omdat
deze beminde gelovigen verspreid
zitten langs een kust van 350 km
lengte, kunt U begrijpen, dat daar
voor drie pastoors werk aan de
winkel is. Mij werd de westelijke
sector toegewezen, de langste, maar
met 't minste aantal mensen, wat
toch nog 'n getal van 2300 christenen
betekent.
De hoofdstatie Kaokanao is m'n
vertrekpunt. Vandaar ga ik de kam
pongs af, 10 stuks, die bijna alle
vlak bij zee gelegen zijn. Voorzover
de zee 't toelaat, gaat de reis per
prauw, maar vaak is het lopen, als
de westenwind doorstaat.
Afwisseling is er genoeg. Het kan
gebeuren, dat men over 'n streek
van 30 km, twee dagen doet, maar
ook dat men in 1 dag 100 km kan
zeilen. Maar dit reizen is slechts
bijzaak, het gaat om de mensen. En
dat zijn de papoea'^ de papoea's
van de Zuidkust. Een slag volk, dat
er w.b. uiterlijk wezen mag.
Over 't algemeen zijn ze groot en
fors gebouwd. Vooral door 't vele,
zware roeien, wat zittend, maar ook
staande gebeurt, bezitten velen een
body waarop menige athleet jaloers
mag zijn. En ze zijn gezond, on
danks het feit, dat sago het hoofd-
voedsel is.
De natuur, vooral ook de zee.
zorgen voor een rijkelijke aanvul
ling. Hier pas heb ik vis leren eten!
De missie of de Mimika heeft
kort geleden zijn zilveren jubilé
gevierd. 25 jaar is in de geschie
denis van de kerk niet zo veel, en
men mag dan ook niet verwachten,
dat deze primitieven na die korte
tijd al christenen zijn, zoals wij ons
christenen voorstellen. Nee, dat niet.
De erfenis van hun vaders, hei
denen en menseneters op de laagste
trap der beschaving, is ook nu nog
in vele vormen zichtbaar.
Hun vooraanstaande feesten
o.a. neus doorboring, prauwenfeest
waren al sinds lang verboden.
Nu is men aan het proberen om die
feesten in enigszins gewijzigde vorm
in ere te herstellen; maar zonder
de uitspattingen, die in vroegere
tijden er mee gepaard gingen.
Dit is echter 'n riskante onder
neming, Te vaak bekroop me een
beanstigend gevoel, als des nachts
de trommen rythmisch weerklinken
en in dreunende gezangen de helden
daden der voorouders in herinnering
worden geroepen. Dan lijkt het alsof
de vroeger glorietijden herleefd zijn.
Ziet men de morgen erop die
zelfde mensen met aandachtige ge
zichten luisteren naar datgene wat
het geloof hen te leren heeft, dan
staat men voor een raadsel. Wat
leeft er in deze mensen, wat gaat
er om in hun gedachten wereld?
De voornaamste sleutel zal de
kennis van hun taal zijn. Maar ook
daar wordt het ons niet gemak
kelijk gemaakt. Hoe primitiever een
volk, hoe ingewikkelder vaak zijn
taal kan zijn. En daarin wordt 't
ons wel heel moeilijk gemaakt.
Maar 't is al laat geworden en we
zullen morgen heel vroeg op stap
moeten. Nu is het hier de warme
tijd, de tijd, dat de boter smelt in
de blikken en men op het strand
een ei kan koken in het gloeiende
zand.
Waarde lezer, ik beloof U niets,
doch hóóp slechts, bij gelegenheid
misschien in het komende jaar U
nog iets meer te vertellen over dit
land en zijn volk.
P. ROMBOUT CAMPS O.F.M.
R.K. MISSIE KAOKONAO
verlenen aan de rebel Ho Tsji Minh
en als dan een wapenstilstand wordt
gesloten, kunnen ook de Fransen
hun terugtocht voorbereiden. Mits
vrije verkiezingen worden gehouden
onder goede neutrale controle en
een democratisch gekozen regering
de twee huidige stelsels die geen
van beiden op een meerderheid
steunen vervangt.
Zo zouden gematigde nationalisten
die geen communisten zijn, maar
wel vooruitstrevende hervormers,
misschien aan het bewind komen.
Iets dergelijks zweeft de Fransen
voor ogen. Militaire successen van
enige betekenis blijken zij niet te
kunnen behalen.
In Amerika begrijpen de diplo
maten wel, dat de oorlog niet eeuwig
kan voortduren. Maar de militaire
leiders zouden graag een overwin
ning van Franse en met hen ver
bonden troepen zien.
De Zuidkoreaanse president Syng-
man Rhee heef t troepen aangeboden.
Te Parijs is dat aanbod afgewezen.
Immers met Peking zou men zo niet
tot een accoord kunnen komen en
daarop stuurt men nu eerst aan.
ITALIË
Onder leiding van de katholiek
Scelba is men in Italië teruggekeerd
tot een vroeger experiment: een
regering van katholieken, liberalen
en rechtse socialisten. Hun program
zal vooruitstrevend zijn en vooral
meer grondverdeling, irrigatie enz.
voorstaan.
Zo hoopt men verdere groei van
het 'communisme te fnuiken. De
vraag is echter, of de katholieke
rechtervleugel Scelba trouw zal
blijven.
DE BERLIJNSE
CONFERENTIE.
Deze week eindigt de conferentie
van Berlijn. Zij heeft inzake Duits
land en Oostenrijk niet heel veel
opgeleverd.
Men kent de oorzaken van dit
falen: een hereend Duitsland zou
anti-russisch zijn en Moskou wenst
zijn oostelijke zone niet zonder
noodzaak prijs te geven.
Wat Oostenrijk aangaat, is de
hoofdzaak, dat het terugtrekken
der russische troepen daar zou lei
den tot onafhankelijkheid van Hon
garije en Roemenië.
Daar mogen russische militaire
eenheden doorheen trekken en
kampen onderhouden, zolang neder
Oostenrijk is bezet.
Daarna zou Moskou moeten heen
gaan... of genoemde landen een
bezetting opleggen, wat zeker geen
populaire maatregel zou zijn.
Dus verkiezen de russen om te
blijven.
Verrassend was, dat het westen
bereid bleek, allerlei financiële en
zelfs politieke eisen inzake Oos
tenrijk (over optreden tegen nazi-
organisaties en vluchtelingen, die
anti-russisch zijn enz.) in te wil
ligen.
Molotow moest toen nieuwe voor
wendsels zoeken: dat Wenen voor
goed geneutraliseerd zou worden,
dat eerst de duitse kwestie moest
worden geregeld en dat ook zou
worden gegarandeerd, dat Triëst
geen westelijke basis zou worden.
Men neemt wel aan, dat er nu
verder overleg zal zijn tussen de
vier hoge commissarissen in de
bezette gebieden. En tevens, dat
besprekingen over aanwending van
atoom-energie voor vredelievende
doeleinden zullen worden voortge
zet.
Ook, dat misschien iets wordt
bereikt over het doen houden van
de reeds lang uitgestelde politieke
conferentie over Korea, met deel
neming van Peking en van noord
en zuid-Korea. Voorts zijn de be
raadslagingen over een bestand in
Indo-China zeker niet van de
baan.
Met een echte mislukking eindigt
de conferentie niet en zij laat de
deur open voor verdere gesprek
ken.
Men weet nu alleen, dat in Eu
ropa de Russen hun posities hard
nekkig verdedigen en dat zij vrezen
die zonder militaire bezetting te
verliezen.
Dat is voor Moskou een zwak
punt: zonder soldaten geen trouw
meer aan de Sowjet-Unie, zo weet
men in het Kremlin.
Het westen heeft Molotow beslist
in de verdediging gedrongen.
Anderzijds houdt Rusland zozeer
vast aan zijn posities, dat alleen
op basis van een status quo in
Europa ontspanning te verwachten
valt.
INDO-CHINA
De Fransen zouden graag een be
stand willen ln Indo-China.
Als Peking nu ophoudt, steun te
Oudergetekende, een opvoeder,
neemt in naam van alle opvoeders
en toch zeker van alle rechtgeaar
de ouders, die immers de eerste
en voornaamste opvoeders der jeugd
zijn, te moeten protesteren tegen
de laksheid, waarmee in onze ge
meente gehandeld wordt, wat be
treft het ongeoorloofd bezoeken van
de bioscoop, door jongelui, die niet
de vereiste leeftijd hebben.
Van vele kanten gaan er klach
ten oft dat er een massa jongens
en meisjes van plus minus 16 jaar
in de bioscoop zitten, wanneer er
een film vertoond wordt, die door
de keuring slechts toelaatbaar is
geacht boven de 18 jaar, ook dat
er nog veel kinderen van pl. min.
12 jaar komen, als de film slechts
toelaatbaar is boven de 14 jaar.
Het is de taak van de gemeente
lijke overheid hiertegen te waken
en de politie heeft het recht en
dus ook de plicht, om zulke, voor
bepaalde films te jeugdige perso
nen terug te sturen of uit de zaal
te verwijderen.
Als de politie hier strenger op
trad en er zo nodig door de ge
meentelijke overheid een sanctie
werd opgezet tegen de overtreding
in de vorm van een boete (dat is
iet^voor de vroede vaderen om er
in de raadsvergadering een bal
letje over op te werpen) dan zou
dit een hele geruststelling zijn voor
de ouders, die hun grotere jongens
en meisjes nu eenmaal niet altijd
aan een touwtje kunnen vasthou
den.
Wat ook misleidend werkt, is,
dat er nu en dan films worden
aangekondigd voor „streng boven
de 18 jaar", alsof men bij de films,
die zonder meer boven de 18 'jaar
zijn, die leeftijdsaanduiding niet zo
nauw behoeft te nemen, zodat die
bijvoeging van „streng" alleen tot
gevolg heeft, dat nog meer jonge
ren aangelokt worden om die film
te gaan zien, wat ook bevorderd
wordt door de „aanlokkelijke" fo
to's, die iedereen, die langs komt,
moet zien of hij wil of niet, tot
ergernis van fatsoenlijke mensen,
tot ontstichting van de kinderen en
tot schade van de jongeren, die
zich eraan vergapen.
Ik begrijp niet, waarom die foto's
in plaats van langs de straat, niet
in de hal opgehangen kunnen wor
den.
En wat die films van „streng"
boven de 18 jaar betreft: ik heb
van welingelichte zijde vernomen,
dat het hier gaat over films die
alleen geschikt zijn voor personen
die genoeg critisch onderscheidings
vermogen hebben of geestelijk vol
wassen zijn zodat zeniet ontvankelijk
zijn voor de minder goede strek
king of iets verkeerds wat er in
film zit, zodat deze films ook voor
vele jongelui boven de 18 jaar on
geschikt zijn.
Zulke films kunnen misschien in
de steden, waar meerdere bioscopen
zijn, gedraaid worden, maar niet in
plaatsen, waar maar één bioscoop
is en verder weinig amusement,
waardoor de jongelui van onze
goede katholieke streek er als van
zelf toe komen zulke films ook te
gaan zien,
Waarom niet een comité opgericht
van enige ontwikkelde, zich voor
de jeugd van onder en boven de
18 jaar verantwoordelijk voelende,
opvoeders, die de bevoegdheid heb
ben een of andere film voor deze
plaats af te keuren, zodat deze dan
ook niet vertoond mag worden?
Als de opvoeders dit niet klaar
krijgen, zou dan de gemeentelijke
overheid niet zo'n comité kunnen
oprichten met deze bevoegdheid?
Als de opvoeders van onze jeugd
het met mij eens zijn, laten zij^dan
ook van zich horen zodat ik niet
de stem ben van iemand, die roept
in de woestijn. Hier staat te veel
op het spel om alleen maar ach en
wee te roepen en verder geen stap
pen te doen tot verbetering.
PAEDAGOOG.
Land- en Tuinbouw
De rentabiliteit van onze
kippenhouder ij.
Volgens de Nederlandse pluim
veefederatie werd in 1953 vooreen
waarde van 313.2 millioen gulden
aan pluimveeproducten geëxpor
teerd, tegen 279.2 millioen gulden
in 1952.
Hierin is onder meer begrepen
een uitvoer van 1643,7 millioen stuks
kippeneieren tegen 1356,4 milloen
in 1952. Hierdoor werd Nederland,
zoals reeds eerder werd medege
deeld, het grootste eier-exporterend
land van de wereld.
De Nederlandse eierprofs vieren
hun triomfen voornamelijk in West-
Duitsland. welk land het afneemt
en consumeert.
Anders dan bij de amateurs meet
de beroepspluimveehouder zijn
triomfen af naar de grootte van het
geldelijk gewin. Welnu, de gemid
delde beroepskippenhouder zal ook
in dit opzichtmet enig welgevallen
op 1953 terugblikken.
De Pluimvee-federatie heeft be
rekend, dat de gemiddelde rentabili
teit van de Nederlandse kip in 1953
was te stellen op 5,83 gulden per
kip tegen 4,18 gulden in 1952.
De federatie becijferde, dat de
geraamde totale uitgaven in 1953
per kilogram eieren, waarbij inbe
grepen het arbeidsloon, 200 cent
heeft bedragen tegen 232 cent in
1952. De inkomsten bedroegen per
kg in 1953 253 cent tegen 270
cent, Hierdoor bedroeg het voor
delig verschil in 1953 53 cent tegen
38 cent in 1952.
De Federatie neemt aan, dat de
gemiddeldeNederl. professionele kip
11 kg eieren per jaar produceert.
Zij concludeert tenslotte, dat de Ne
derlandse beroeps-pluimveehouder
in 1953 een winst heeft behaald van
27 percent tegen 16 pet van 1952.
Er wordt aan toegevoegd, dat men
deze cijfers niet zonder meer kan
toepassen op ieder bedrijf afzon
derlijk, doch dat ze ter oriëntering
Nieuws uit
Venray en Omgeving
ZONDAGSDIENST Doktoren
Van Zaterdagavond 8 uur tot
Maandagmorgen 8 uur
H. VAN DEN HOMBERGH
Oostsingel 6 Telefoon 393
Alléén voor spoedgevallen
Visites moeten aangevraagd worden
voor 12 uur.
GROENE KRUIS
DONDERDAG a.s.:
Consultatiebureau voor zuigelingen
uit de KOM
NIEUWE VOORZITTER
VAN DE R.K.O.B.
In de vergadering van de R.K.
Onderwijzersbond afd. Venray werd
na een lezing van Rector Mans
over het humanisme een be
stuursverkiezing gehouden. Deze
was nodig wegens het vertrek van
de heer Revis, die acht jaar met
grote eer de voorzittershamer had
gehanteerd.
Met grote meerderheid van stem
men werd eerst tot bestuurslid
gekozen de heer van den Berg,
Kempweg, leraar aan de R.K. ULO-,
school alhier.
Bij de verkiezing tot voorzitter,
die daarna volgde, werd dezelfde
heer gekozen met 53 van de 56
stemmen. Wel kreeg de heer van
den Berg daardoor een groot be
wijs van algemeen vertrouwen en
van een uitgesproken verwachting,
dat onder zijn leiding de afdeling
haar verblijdende bloei zal hand
haven en verstevigen.
Daarvan maakte zich de HEw.
heer Deken zich van allen de tolk
in een korte toespraak tot de nieuw
gekozen Voorzitter.
P. Rogerius Burgers o.f.m. f
Op 11 Februari j.l. overleed te
Megen Pater Rogerius Burgers, de
oudste van de Nederlandse Minder
broeders.
Hij was geboren 30 Mei 1864 en
bereikte dus de leeftijd van bijna
90 jaren. Daarvan was hij ruim 71
jaar minderbroeder en 65 jaar
priester.
Verschillende eervolle posities
heeft hij bekleed, zoals Commissa
ris in de Missie van Brazilië, se
cretaris van de Provincie, definitor,
pastoor, rector en verschillende
malen gardiaan en vicaris, o.a. hier
in Venray.
Hij maakte zijn humaniora aan
het Gymnasium alhier met grote
lof, zodat hij op hoge leeftijd nog
de klaarste bewijzen gaf van zijn
uitstekende latijnse kennis.
Met grote hoogachting bleef hij
ORGELIIOEKJE!
Verantwoording
Vorig bedrag f 17408,68
N.N. per giro een
orgelpijpje f 10.
N.N. uit dankbaarheid f 25,
Van een kolenboer f 7,50
Een vol orgelbusje f 72.29
N.N. Stationsweg
een Orgelpijp f 100,
N.N, Grote Straat
een Orgelpijpje f 10,
Totaal f 17633,47
Waar blijven de liefhebbers voor
orgelpijpen? Er resten er nog 999,
waaronder enkele grote, die het
vóórfront van 't orgel zullen sieren.
Ook verenigingen, clubs enz. kun
nen een orgelpijp kopen. Beleg daar
over eens een vergadering of plaats
't op de agenda van een reeds vast
gestelde of nog te houden verga
dering.
Bouwt NU vooral mee aan Uw Orgel
Girronummer 576604
Ogelfonds Venray
vervuld tot de bekende Venrayse
Paters Gijsbertus Maas en Wilhel
mus Laumen. Hij was een groot
minnaar van de klassieken, het
dialect èn de geschiedenis. Talrijk
zijn zijn publicaties, die ernst en
diep inzicht verraden.
Wij herinneren ons hierbij zijn
reisbeschrijving naar Brazilië, in
ons blad van het jaar 1900 en zijn
herinneringen aan Mgr Dr Poels,
waarvan hij nog het vorig jaar
enige bijzonderheden ln Peel en
Maas publiceerde. R.I.P.
H. Familie
Mededeling:
De gelukkige winnaar van de
Lourdes-Fatima-bedevaart is Corn.
Vink, Brukske op lot no. 236.
De Antonius-noveen
De eerste dag van onze noveen
is goed ingezet met een grote deel
name aan 't heilig Misoffer en met
een grote opkomst in de avond
gebedsoefening. Blijven we deze
negen Dinsdagen volharden in onze
gebeden tot onze machtige voor
spreker bij God, Sint Antonius.
Zoals hij zovelen geholpen heeft,
zai hij ook ons kinderlijk vertrou
wen niet teleurstellen. Wel moeten
we bidden in de goede geest, 't
grootste vertrouwen moet samen
gaan met de grootste overgave aan
Gods H. Wil.
Beschouw de noveen vooral niet
als een loterij, waar U wie weet
misschien wel een goede prijs
zult winnen. God verhoort ons èn
naar de mate van ons volhardend,
vertrouwvol gebed èn naar de mate
't goed voor ons is. 't Is juist
daarom dat in onze noveen, door
drie achtereenvolgende predikanten,
enkele fundamentele punten van
ons H. Geloof, die onmiddellijk 't
leven raken, kort belicht zullen
worden. We volstaan niet in deze
tijd met 'n oppervlakkige devotie,
we moeten dieper graven.
Pater Gardiaan
•Tweemaal te laat
Ons gepieker heeft toch al enig
goed gevolg opgeleverd en dat geeft
ons moed. De vorige Zondag was
't aantal laatkomers aanmerkelijk
minder. U moet echter niet denken
dat we tevreden zijn. 't Kan en
moet nog veel beter worden. Stoor
en hinder niemand, wees voor 't
begin van 't H. Misoffer aanwezig.
De priester moet niet op U, maar
U moet op depriester wachten. We
houden vol. U hoort dus meer van
ons.
Pater Gardiaan
PATRONAAT
Voor de ouders
De ouders klagen wel eens dat
de jongens thuis zeggen naar het
patronaat te gaan maar achteraf
blijken ze ergens anders geweest
te zijn. Daar is de leiding van het
Patronaat niet voor verantwoorde
lijk. Willen de ouders zekerheid
hebben, dat de jongens onder
patronaatstijd ook werkelijk op het
patronaat zijn en niet op straat of
ergens anders zijn, dan moeten zij
zich verstaan met de leiding van
het patronaat, dan worden zij, als
zij dat wensen, op de hoogte ge
houden wanneer hun zoon niet
vanaf het begin tot het einde van
de patronaatstijd aanwezig is ge
weest.
Verschillende jongens komen ook
veel te laat op het patronaat of
lopen na een tijdje weer weg en
geven daarvoor allerlei redenen op
die men maar moet geloven. Dit
geldt vooral voor de grotere jongens
van groep 2 en 3.
Behalve de verplichte patronaats
tijd op de Zondagen: nl. de jongens
van 14 en 15 jaar van na 't Lof
van 5 uur tot half 8 en de grootste
jongens van half 8 tot half 10, is
er in de week ook nog niet-ver-
plichte patronaatstijd voor de
jongens van 14 en 15 jaar Vrijdag
avond van half 8 tot 9 uur, en voor
de grootste jongens Dinsdag- en
Vrijdagavond van half 8 tot half 10.
Als de ouders zich met de leiding
persoonlijk of door middel van een
briefje in verbinding stellen, weet
deze waar ze aan toe is en kan zij
de ouders, als zij dat wensen, op
de hoogte brengen of hun zoon
onder de patronaatstijd ook werke
lijk op het patronaat is geweest.