Woningbouw en grondpolitiek Uit Nieuw-Guinea. Vesting van Amerikaanse luchtbasis in Venray. Open brief BUITENLAND aan alle opvoeders Zaterdag 20 Februari 1954 No. 7 VIJF EN ZEVENTIGSTE JAARGANG f ONDERVINDT 'T fok KLEDING WINT 'T PEEL EN MAAS f CONFECTIE VAN tok EEN RIJK BEZIT DRUK EN UITGAVE FIRMA VAN DEN MUNCKHOF WPTP^RT AH VOOR VFNRAY FN OM^TRFICFN ADVERTENTIEPRIJS 8 ct. p. mm. ABONNEMENTS- GROOTESTRAAT 28 TELEF. 512 GIRO 150652 CCIVDL/iU M \JKJIV VUUVAI UIVIO I ULVIVEri J PRIJS PER KWARTAAL f 1.25 Buiten Venray f 1.45 De Minister van Oorlog Ir Staf is Dinsdagmiddag naar Amerika vertrokken om daar besprekingen te voeren over materiaal-leveran ties aan het Nederlandse leger. In zijn daaraan voorafgaande pers conferentie zei hij o.a.: „Ook zal gesproken worden over de stationnering van Amerikaanse onderdelen in Nederland. Indien men het daar over eens wordt, zouden deze wellicht dit najaar verwacht kunnen worden. Het betreft hier een versterking van de luchtmacht. Het belang van deze stationnering zou vooral in het gebaar liggen. Het zou bewijzen, dat ons land als strategisch belangrijk wordt gezien. En Ne derland maakt meer kans op deze stationnering naarmate het zelf meer moeite wil- doen om zijn militaire kracht op te voeren". Als een van de velden, die voor het stationneren van de Amerikanen in aanmerking komen, noemde Ir Staf het vliegveld Venray. De totale oppervlakte hiervan zal plus minus 450 heet. bedragen en het zal voorzien zijn van een hoofdstartbaan en een parallelbaan. Het ligt in de bedoeling op deze basis, die als een volwaardig vliegveld kan worden aan gemerkt en aan de Nato-eisen zal voldoen, de jachtvlieg- opleidingen van de Kon. Luchtmacht te concentreren. Van andere zijde wordt intussen weer tegengesproken, dat de Amerikanen in Venray komen. Vergiste de Minister zich dus of We zullen moeten afwachten In leder geval laat het Bureau Aanleg, Behèer en Onderhoud van Vliegvelden rustig doorgaan met het uitzetten van de startbanen en het schijnt wel vast te staan, dat 320 heet. van onze gemeente hieraan worden opgeofferd. De toewijzing van 150 woningen aan de gemeente Venray voor de eerstkomende drie jaren, zal met vreugde ontvangen zijn. evenals de mededeling dat voor industrie nog een apart contingent is gereser veerd, waaruit door de gemeente ook nog geput kan worden. Men kan hier immers de nog steeds grote woningnood mee helpen ver lichten en vooral particuliere bou wers een kans geven tot het stichten van een eigen woning. Doch dit aantal woningen zal ook zijn consequenties met zich dragen. In de agenda voor de Gemeente raad zien we reeds dat in Venray- Oost nieuwe onteigeningen worden voorbereid en we geloven, dat dit eerst een begin zal zijn. Want niet alleen in Venray-Oost zal grond nodig zijn voor woningbouw, ook elders. En dan denken we allereerst aan de kerkdorpen, waarvan het een meer, het andere minder ook roept om woningen. Woningen, die in het verleden dikwijls niet ver wezenlijkt zijn kunnen worden, doordat er geen grond beschikbaar was. We denken hier b.v. aan het Veulen, waarover in de laatste raadsvergadering nog eens gespro ken is. Ook hier zal men over moeten gaan tot onteigening. Of dit nu prettig is of niet. De woningbehoefte eist nu eenmaal grond en al is'het zeker waar dat men dan kan trachten, zoveel als mogelijk is, om goede cultuurgrond te sparen, er zullen nu eenmaal slachtoffers moeten vallen. En zoals het op de kerkdorpen ligt, zo zal het ook in de kom zijn. Venray Oost zal voor dit contingent te klein zijn, wil men daar niet de zelfde stijl en soort woningen krij gen. Men zal dus naar elders moeten. Weer speelt hier de kwestie cul tuurgrond een rol, maar even goed de te vormen nieuwe parochie, de reeds opgerichte„en nog op te rich ten scholen, die "men nu eenmaal niet buiten een bepaalde kom kan houden, en waarvoor dus uitbrei dingsplannen zullen moeten komen. En dan rijst vanzelf de vraag of men er goed aan doet iedere keer maar weer opnieuw te onderhan delen, iedere keer bij misluk king maar weer te onteigenen, waar nogal wat tijd in gaat zitten. Tijd, die kostbaar is! Want zoals gezegd met 150 wo ningen hebben we een minimum, uit industrie en andere toewijzin gen zullen er nog wel een vijftigtal* bijkomen en waar moet men heen als we zoals in het verleden toch practisch gebeurde, telkens opnieuw weer van voren af aan moet begin nen. Er zal zeker grondpolitiek ge voerd moeten worden, wanneer een maal is vastgesteld hoe en waar men bouwen wil In de toekomst en welke mogelijkheden er zijn. Misschien, dat de toekomstige raadsvergaderingen hier iets naders over kunnen meedelen. De plannen voor Venray-Oost wijzen in een der gelijke richting. Brief van een Venrayse Missionaris. KAOKONAO, 10 December 1953 Kunt U zich voorstellen, dat men op Nieuw-Guinea het zó druk kan hebben, dat de correspondentie tot het noodzakelijkste beperkt moet blijven? Nieuw-Guinea, het land waar de tijd immers stil schijnt te staan Maar toch is het zo Dit gaat me echter aan 't harten ik voel 't kriebelen onder mijn baadje, als ik denk aan de grote beloften, gedaan vóór mijn vertrek uit Holland. Het is daarom, dorpsgenoten en waarde lezer, dat ik op de voor avond voor het vertrek van een nieuwe patrouille in aller haast een velletje probeer vol te schrijven. Om U bij de komende jaarwisseling voor ons lijkt die nu misschien veel dichter bij dan voor jullie in Holland een oprecht Zalig Nieuw jaar toe te wensen. Een nieuwjaar, waarin God U allen moge behoe den voor 't vele kwaad dat er is, en zegenen met Zijn goedheid. Door Venray's weekblad, „Peel en Maas", dat me doorzijn redactie regelmatig wordt toegestuurd, blijf ik op de hoogte van 't wel en wee, dat zich afspeelt in mijn geboorte dorp. Terwijl ik dagenlang zit in de prauw zit ik mee bij de open bare raadsvergadering, waar onze vroede vaderen vergaderen. Als ik „Zat van die" ben, ga ik over tot het nieuws uit „Peel en Maas" van 50 jaren geleden en confronteer dit onmiddellijk met de toestand van thans. „Wat 'n toestand" zou „de Linie" vaak kunnen schrijven. Maar kort om, ge zult wel kunnen aanvoelen, dat ons weekblad ook op de kusten van Zuid-N.-Guineaop hartverkwik kende wijze wordt gesavoureerd. Het legt een band, die vele brieven kan vervangen. Ondergetekende zit dan bijna een jaar in een gebied, dat „Minnika" wordt genoemd. De Missie heeft hier een bloeiende christianiteit, ruim 8000 katholieken. Maar omdat deze beminde gelovigen verspreid zitten langs een kust van 350 km lengte, kunt U begrijpen, dat daar voor drie pastoors werk aan de winkel is. Mij werd de westelijke sector toegewezen, de langste, maar met 't minste aantal mensen, wat toch nog 'n getal van 2300 christenen betekent. De hoofdstatie Kaokanao is m'n vertrekpunt. Vandaar ga ik de kam pongs af, 10 stuks, die bijna alle vlak bij zee gelegen zijn. Voorzover de zee 't toelaat, gaat de reis per prauw, maar vaak is het lopen, als de westenwind doorstaat. Afwisseling is er genoeg. Het kan gebeuren, dat men over 'n streek van 30 km, twee dagen doet, maar ook dat men in 1 dag 100 km kan zeilen. Maar dit reizen is slechts bijzaak, het gaat om de mensen. En dat zijn de papoea'^ de papoea's van de Zuidkust. Een slag volk, dat er w.b. uiterlijk wezen mag. Over 't algemeen zijn ze groot en fors gebouwd. Vooral door 't vele, zware roeien, wat zittend, maar ook staande gebeurt, bezitten velen een body waarop menige athleet jaloers mag zijn. En ze zijn gezond, on danks het feit, dat sago het hoofd- voedsel is. De natuur, vooral ook de zee. zorgen voor een rijkelijke aanvul ling. Hier pas heb ik vis leren eten! De missie of de Mimika heeft kort geleden zijn zilveren jubilé gevierd. 25 jaar is in de geschie denis van de kerk niet zo veel, en men mag dan ook niet verwachten, dat deze primitieven na die korte tijd al christenen zijn, zoals wij ons christenen voorstellen. Nee, dat niet. De erfenis van hun vaders, hei denen en menseneters op de laagste trap der beschaving, is ook nu nog in vele vormen zichtbaar. Hun vooraanstaande feesten o.a. neus doorboring, prauwenfeest waren al sinds lang verboden. Nu is men aan het proberen om die feesten in enigszins gewijzigde vorm in ere te herstellen; maar zonder de uitspattingen, die in vroegere tijden er mee gepaard gingen. Dit is echter 'n riskante onder neming, Te vaak bekroop me een beanstigend gevoel, als des nachts de trommen rythmisch weerklinken en in dreunende gezangen de helden daden der voorouders in herinnering worden geroepen. Dan lijkt het alsof de vroeger glorietijden herleefd zijn. Ziet men de morgen erop die zelfde mensen met aandachtige ge zichten luisteren naar datgene wat het geloof hen te leren heeft, dan staat men voor een raadsel. Wat leeft er in deze mensen, wat gaat er om in hun gedachten wereld? De voornaamste sleutel zal de kennis van hun taal zijn. Maar ook daar wordt het ons niet gemak kelijk gemaakt. Hoe primitiever een volk, hoe ingewikkelder vaak zijn taal kan zijn. En daarin wordt 't ons wel heel moeilijk gemaakt. Maar 't is al laat geworden en we zullen morgen heel vroeg op stap moeten. Nu is het hier de warme tijd, de tijd, dat de boter smelt in de blikken en men op het strand een ei kan koken in het gloeiende zand. Waarde lezer, ik beloof U niets, doch hóóp slechts, bij gelegenheid misschien in het komende jaar U nog iets meer te vertellen over dit land en zijn volk. P. ROMBOUT CAMPS O.F.M. R.K. MISSIE KAOKONAO verlenen aan de rebel Ho Tsji Minh en als dan een wapenstilstand wordt gesloten, kunnen ook de Fransen hun terugtocht voorbereiden. Mits vrije verkiezingen worden gehouden onder goede neutrale controle en een democratisch gekozen regering de twee huidige stelsels die geen van beiden op een meerderheid steunen vervangt. Zo zouden gematigde nationalisten die geen communisten zijn, maar wel vooruitstrevende hervormers, misschien aan het bewind komen. Iets dergelijks zweeft de Fransen voor ogen. Militaire successen van enige betekenis blijken zij niet te kunnen behalen. In Amerika begrijpen de diplo maten wel, dat de oorlog niet eeuwig kan voortduren. Maar de militaire leiders zouden graag een overwin ning van Franse en met hen ver bonden troepen zien. De Zuidkoreaanse president Syng- man Rhee heef t troepen aangeboden. Te Parijs is dat aanbod afgewezen. Immers met Peking zou men zo niet tot een accoord kunnen komen en daarop stuurt men nu eerst aan. ITALIË Onder leiding van de katholiek Scelba is men in Italië teruggekeerd tot een vroeger experiment: een regering van katholieken, liberalen en rechtse socialisten. Hun program zal vooruitstrevend zijn en vooral meer grondverdeling, irrigatie enz. voorstaan. Zo hoopt men verdere groei van het 'communisme te fnuiken. De vraag is echter, of de katholieke rechtervleugel Scelba trouw zal blijven. DE BERLIJNSE CONFERENTIE. Deze week eindigt de conferentie van Berlijn. Zij heeft inzake Duits land en Oostenrijk niet heel veel opgeleverd. Men kent de oorzaken van dit falen: een hereend Duitsland zou anti-russisch zijn en Moskou wenst zijn oostelijke zone niet zonder noodzaak prijs te geven. Wat Oostenrijk aangaat, is de hoofdzaak, dat het terugtrekken der russische troepen daar zou lei den tot onafhankelijkheid van Hon garije en Roemenië. Daar mogen russische militaire eenheden doorheen trekken en kampen onderhouden, zolang neder Oostenrijk is bezet. Daarna zou Moskou moeten heen gaan... of genoemde landen een bezetting opleggen, wat zeker geen populaire maatregel zou zijn. Dus verkiezen de russen om te blijven. Verrassend was, dat het westen bereid bleek, allerlei financiële en zelfs politieke eisen inzake Oos tenrijk (over optreden tegen nazi- organisaties en vluchtelingen, die anti-russisch zijn enz.) in te wil ligen. Molotow moest toen nieuwe voor wendsels zoeken: dat Wenen voor goed geneutraliseerd zou worden, dat eerst de duitse kwestie moest worden geregeld en dat ook zou worden gegarandeerd, dat Triëst geen westelijke basis zou worden. Men neemt wel aan, dat er nu verder overleg zal zijn tussen de vier hoge commissarissen in de bezette gebieden. En tevens, dat besprekingen over aanwending van atoom-energie voor vredelievende doeleinden zullen worden voortge zet. Ook, dat misschien iets wordt bereikt over het doen houden van de reeds lang uitgestelde politieke conferentie over Korea, met deel neming van Peking en van noord en zuid-Korea. Voorts zijn de be raadslagingen over een bestand in Indo-China zeker niet van de baan. Met een echte mislukking eindigt de conferentie niet en zij laat de deur open voor verdere gesprek ken. Men weet nu alleen, dat in Eu ropa de Russen hun posities hard nekkig verdedigen en dat zij vrezen die zonder militaire bezetting te verliezen. Dat is voor Moskou een zwak punt: zonder soldaten geen trouw meer aan de Sowjet-Unie, zo weet men in het Kremlin. Het westen heeft Molotow beslist in de verdediging gedrongen. Anderzijds houdt Rusland zozeer vast aan zijn posities, dat alleen op basis van een status quo in Europa ontspanning te verwachten valt. INDO-CHINA De Fransen zouden graag een be stand willen ln Indo-China. Als Peking nu ophoudt, steun te Oudergetekende, een opvoeder, neemt in naam van alle opvoeders en toch zeker van alle rechtgeaar de ouders, die immers de eerste en voornaamste opvoeders der jeugd zijn, te moeten protesteren tegen de laksheid, waarmee in onze ge meente gehandeld wordt, wat be treft het ongeoorloofd bezoeken van de bioscoop, door jongelui, die niet de vereiste leeftijd hebben. Van vele kanten gaan er klach ten oft dat er een massa jongens en meisjes van plus minus 16 jaar in de bioscoop zitten, wanneer er een film vertoond wordt, die door de keuring slechts toelaatbaar is geacht boven de 18 jaar, ook dat er nog veel kinderen van pl. min. 12 jaar komen, als de film slechts toelaatbaar is boven de 14 jaar. Het is de taak van de gemeente lijke overheid hiertegen te waken en de politie heeft het recht en dus ook de plicht, om zulke, voor bepaalde films te jeugdige perso nen terug te sturen of uit de zaal te verwijderen. Als de politie hier strenger op trad en er zo nodig door de ge meentelijke overheid een sanctie werd opgezet tegen de overtreding in de vorm van een boete (dat is iet^voor de vroede vaderen om er in de raadsvergadering een bal letje over op te werpen) dan zou dit een hele geruststelling zijn voor de ouders, die hun grotere jongens en meisjes nu eenmaal niet altijd aan een touwtje kunnen vasthou den. Wat ook misleidend werkt, is, dat er nu en dan films worden aangekondigd voor „streng boven de 18 jaar", alsof men bij de films, die zonder meer boven de 18 'jaar zijn, die leeftijdsaanduiding niet zo nauw behoeft te nemen, zodat die bijvoeging van „streng" alleen tot gevolg heeft, dat nog meer jonge ren aangelokt worden om die film te gaan zien, wat ook bevorderd wordt door de „aanlokkelijke" fo to's, die iedereen, die langs komt, moet zien of hij wil of niet, tot ergernis van fatsoenlijke mensen, tot ontstichting van de kinderen en tot schade van de jongeren, die zich eraan vergapen. Ik begrijp niet, waarom die foto's in plaats van langs de straat, niet in de hal opgehangen kunnen wor den. En wat die films van „streng" boven de 18 jaar betreft: ik heb van welingelichte zijde vernomen, dat het hier gaat over films die alleen geschikt zijn voor personen die genoeg critisch onderscheidings vermogen hebben of geestelijk vol wassen zijn zodat zeniet ontvankelijk zijn voor de minder goede strek king of iets verkeerds wat er in film zit, zodat deze films ook voor vele jongelui boven de 18 jaar on geschikt zijn. Zulke films kunnen misschien in de steden, waar meerdere bioscopen zijn, gedraaid worden, maar niet in plaatsen, waar maar één bioscoop is en verder weinig amusement, waardoor de jongelui van onze goede katholieke streek er als van zelf toe komen zulke films ook te gaan zien, Waarom niet een comité opgericht van enige ontwikkelde, zich voor de jeugd van onder en boven de 18 jaar verantwoordelijk voelende, opvoeders, die de bevoegdheid heb ben een of andere film voor deze plaats af te keuren, zodat deze dan ook niet vertoond mag worden? Als de opvoeders dit niet klaar krijgen, zou dan de gemeentelijke overheid niet zo'n comité kunnen oprichten met deze bevoegdheid? Als de opvoeders van onze jeugd het met mij eens zijn, laten zij^dan ook van zich horen zodat ik niet de stem ben van iemand, die roept in de woestijn. Hier staat te veel op het spel om alleen maar ach en wee te roepen en verder geen stap pen te doen tot verbetering. PAEDAGOOG. Land- en Tuinbouw De rentabiliteit van onze kippenhouder ij. Volgens de Nederlandse pluim veefederatie werd in 1953 vooreen waarde van 313.2 millioen gulden aan pluimveeproducten geëxpor teerd, tegen 279.2 millioen gulden in 1952. Hierin is onder meer begrepen een uitvoer van 1643,7 millioen stuks kippeneieren tegen 1356,4 milloen in 1952. Hierdoor werd Nederland, zoals reeds eerder werd medege deeld, het grootste eier-exporterend land van de wereld. De Nederlandse eierprofs vieren hun triomfen voornamelijk in West- Duitsland. welk land het afneemt en consumeert. Anders dan bij de amateurs meet de beroepspluimveehouder zijn triomfen af naar de grootte van het geldelijk gewin. Welnu, de gemid delde beroepskippenhouder zal ook in dit opzichtmet enig welgevallen op 1953 terugblikken. De Pluimvee-federatie heeft be rekend, dat de gemiddelde rentabili teit van de Nederlandse kip in 1953 was te stellen op 5,83 gulden per kip tegen 4,18 gulden in 1952. De federatie becijferde, dat de geraamde totale uitgaven in 1953 per kilogram eieren, waarbij inbe grepen het arbeidsloon, 200 cent heeft bedragen tegen 232 cent in 1952. De inkomsten bedroegen per kg in 1953 253 cent tegen 270 cent, Hierdoor bedroeg het voor delig verschil in 1953 53 cent tegen 38 cent in 1952. De Federatie neemt aan, dat de gemiddeldeNederl. professionele kip 11 kg eieren per jaar produceert. Zij concludeert tenslotte, dat de Ne derlandse beroeps-pluimveehouder in 1953 een winst heeft behaald van 27 percent tegen 16 pet van 1952. Er wordt aan toegevoegd, dat men deze cijfers niet zonder meer kan toepassen op ieder bedrijf afzon derlijk, doch dat ze ter oriëntering Nieuws uit Venray en Omgeving ZONDAGSDIENST Doktoren Van Zaterdagavond 8 uur tot Maandagmorgen 8 uur H. VAN DEN HOMBERGH Oostsingel 6 Telefoon 393 Alléén voor spoedgevallen Visites moeten aangevraagd worden voor 12 uur. GROENE KRUIS DONDERDAG a.s.: Consultatiebureau voor zuigelingen uit de KOM NIEUWE VOORZITTER VAN DE R.K.O.B. In de vergadering van de R.K. Onderwijzersbond afd. Venray werd na een lezing van Rector Mans over het humanisme een be stuursverkiezing gehouden. Deze was nodig wegens het vertrek van de heer Revis, die acht jaar met grote eer de voorzittershamer had gehanteerd. Met grote meerderheid van stem men werd eerst tot bestuurslid gekozen de heer van den Berg, Kempweg, leraar aan de R.K. ULO-, school alhier. Bij de verkiezing tot voorzitter, die daarna volgde, werd dezelfde heer gekozen met 53 van de 56 stemmen. Wel kreeg de heer van den Berg daardoor een groot be wijs van algemeen vertrouwen en van een uitgesproken verwachting, dat onder zijn leiding de afdeling haar verblijdende bloei zal hand haven en verstevigen. Daarvan maakte zich de HEw. heer Deken zich van allen de tolk in een korte toespraak tot de nieuw gekozen Voorzitter. P. Rogerius Burgers o.f.m. f Op 11 Februari j.l. overleed te Megen Pater Rogerius Burgers, de oudste van de Nederlandse Minder broeders. Hij was geboren 30 Mei 1864 en bereikte dus de leeftijd van bijna 90 jaren. Daarvan was hij ruim 71 jaar minderbroeder en 65 jaar priester. Verschillende eervolle posities heeft hij bekleed, zoals Commissa ris in de Missie van Brazilië, se cretaris van de Provincie, definitor, pastoor, rector en verschillende malen gardiaan en vicaris, o.a. hier in Venray. Hij maakte zijn humaniora aan het Gymnasium alhier met grote lof, zodat hij op hoge leeftijd nog de klaarste bewijzen gaf van zijn uitstekende latijnse kennis. Met grote hoogachting bleef hij ORGELIIOEKJE! Verantwoording Vorig bedrag f 17408,68 N.N. per giro een orgelpijpje f 10. N.N. uit dankbaarheid f 25, Van een kolenboer f 7,50 Een vol orgelbusje f 72.29 N.N. Stationsweg een Orgelpijp f 100, N.N, Grote Straat een Orgelpijpje f 10, Totaal f 17633,47 Waar blijven de liefhebbers voor orgelpijpen? Er resten er nog 999, waaronder enkele grote, die het vóórfront van 't orgel zullen sieren. Ook verenigingen, clubs enz. kun nen een orgelpijp kopen. Beleg daar over eens een vergadering of plaats 't op de agenda van een reeds vast gestelde of nog te houden verga dering. Bouwt NU vooral mee aan Uw Orgel Girronummer 576604 Ogelfonds Venray vervuld tot de bekende Venrayse Paters Gijsbertus Maas en Wilhel mus Laumen. Hij was een groot minnaar van de klassieken, het dialect èn de geschiedenis. Talrijk zijn zijn publicaties, die ernst en diep inzicht verraden. Wij herinneren ons hierbij zijn reisbeschrijving naar Brazilië, in ons blad van het jaar 1900 en zijn herinneringen aan Mgr Dr Poels, waarvan hij nog het vorig jaar enige bijzonderheden ln Peel en Maas publiceerde. R.I.P. H. Familie Mededeling: De gelukkige winnaar van de Lourdes-Fatima-bedevaart is Corn. Vink, Brukske op lot no. 236. De Antonius-noveen De eerste dag van onze noveen is goed ingezet met een grote deel name aan 't heilig Misoffer en met een grote opkomst in de avond gebedsoefening. Blijven we deze negen Dinsdagen volharden in onze gebeden tot onze machtige voor spreker bij God, Sint Antonius. Zoals hij zovelen geholpen heeft, zai hij ook ons kinderlijk vertrou wen niet teleurstellen. Wel moeten we bidden in de goede geest, 't grootste vertrouwen moet samen gaan met de grootste overgave aan Gods H. Wil. Beschouw de noveen vooral niet als een loterij, waar U wie weet misschien wel een goede prijs zult winnen. God verhoort ons èn naar de mate van ons volhardend, vertrouwvol gebed èn naar de mate 't goed voor ons is. 't Is juist daarom dat in onze noveen, door drie achtereenvolgende predikanten, enkele fundamentele punten van ons H. Geloof, die onmiddellijk 't leven raken, kort belicht zullen worden. We volstaan niet in deze tijd met 'n oppervlakkige devotie, we moeten dieper graven. Pater Gardiaan •Tweemaal te laat Ons gepieker heeft toch al enig goed gevolg opgeleverd en dat geeft ons moed. De vorige Zondag was 't aantal laatkomers aanmerkelijk minder. U moet echter niet denken dat we tevreden zijn. 't Kan en moet nog veel beter worden. Stoor en hinder niemand, wees voor 't begin van 't H. Misoffer aanwezig. De priester moet niet op U, maar U moet op depriester wachten. We houden vol. U hoort dus meer van ons. Pater Gardiaan PATRONAAT Voor de ouders De ouders klagen wel eens dat de jongens thuis zeggen naar het patronaat te gaan maar achteraf blijken ze ergens anders geweest te zijn. Daar is de leiding van het Patronaat niet voor verantwoorde lijk. Willen de ouders zekerheid hebben, dat de jongens onder patronaatstijd ook werkelijk op het patronaat zijn en niet op straat of ergens anders zijn, dan moeten zij zich verstaan met de leiding van het patronaat, dan worden zij, als zij dat wensen, op de hoogte ge houden wanneer hun zoon niet vanaf het begin tot het einde van de patronaatstijd aanwezig is ge weest. Verschillende jongens komen ook veel te laat op het patronaat of lopen na een tijdje weer weg en geven daarvoor allerlei redenen op die men maar moet geloven. Dit geldt vooral voor de grotere jongens van groep 2 en 3. Behalve de verplichte patronaats tijd op de Zondagen: nl. de jongens van 14 en 15 jaar van na 't Lof van 5 uur tot half 8 en de grootste jongens van half 8 tot half 10, is er in de week ook nog niet-ver- plichte patronaatstijd voor de jongens van 14 en 15 jaar Vrijdag avond van half 8 tot 9 uur, en voor de grootste jongens Dinsdag- en Vrijdagavond van half 8 tot half 10. Als de ouders zich met de leiding persoonlijk of door middel van een briefje in verbinding stellen, weet deze waar ze aan toe is en kan zij de ouders, als zij dat wensen, op de hoogte brengen of hun zoon onder de patronaatstijd ook werke lijk op het patronaat is geweest.

Peel en Maas | 1954 | | pagina 1