KINDER ■STQD Geboorte kaartjes Fa.v.dJunckhof sifiE li EflS Juffrouw Daatje Vakkundige zorg voor het fruit mooie sortering Hvlitnoeliging ddn ieclere<~Urouiv BEL BIJ BRAND 3 9 2 Land- en Tuinbouw Vroeg fruit is kostbaar, zowel voor de fruitteler als voor de con sument. Voor de teler houdt dit in, dat hij zijn vruchten met de uiterste zorg moet behandelen, want ook de allergeringste beschadiging vermin dert de waarde aanzienlijk. In Marokko, waar men, evenals hier, veel fruit exporteert, heeft men sinds kort een oplossing ge vonden, die ook in Nederland al veel toegepast wordt. Sinds lange tijd namelijk zocht men er naar de mogelijkheid om hel fruit op zijn lange weg langs geleideband en sorteermachine, waar de vruchten het meest te lijden hebben, te be schermen. Men probeerde het met vilt, paardenhaarbekleding, maar was onvoldaan, want beide stoffen ver vuilden en werden spoedig insecten nesten. Zodra de mogelijkheid zich voordeed, probeerde men het met schuimrubber. Men is nu zeer voldaan over deze werkwijze. Het materiaal voldoet uitstekend; de ondoordringbaarheid en de gemakkelijke wijze van be vestigen op alle onderdelen, onver schillig van welk materiaal, hadden tot gevolg, dat in één seizoen de volledige kosten van aanschaf meer dan ruimschoots werden vergoed. Door de verende eigenschappen van schuimrubber was het aantal gekneusde vruchten veel minder. Zonder twijfel zullen alle fruit telers, voor wie het vinden van een goede sorteermethode van het tere en vroege fruit een probleem vormt, deze mogelijkheid overwegen. Een goede wijze van bescherming, vooral voor het exportfruit, is economisch. De resultaten, die reeds behaald zijn, voorspellen voor de kwaliteit van de Nederlandse oogst alle goeds. Bestellingen kunnen vroeg tijdig gereserveerd worden. voor onze GRATIS J ubileum-Modesho w NAJAAR 1953 A.s. Zaterdag 19 September 's morgens 10.45 uur, 'smiddags 2.15 uur en 4.45 uur zal op de beide etages van ons modehuis de unieke Jubileum- Mode-show gehouden worden. Iedere Vrouw (en natuurlijk ook haar man) uit Nijmegen en omgeving, is WELKOM. DE TOEGANGSBEIVIfZEN ZlJN GRA TIS. Schriftelijk aan te vragen tot en met Dinsdag 15 September, of verkrijgbaar aan de cassa, vanaf Dinsdag 15 September 2 uur. Wij verzoeken U, Uw toegangsbewijs tijdig aan te vragen. De belangstel ling voor onze Jubileum-Modeshow is groot. De aanvragen zullen het aan tal beschikbare plaatsen overtreffen. f i it s p '4-; V, •f •Cs O 2s) jaar te Nijmegen Onze 2e Jubileum* attractie. Vanaf Maandag 21 Septem ber, zullen wij, zolang wij aan de aanvragen kunnen voldoen, bij aankoop van een artikel boven fl. 10 - een blijvende herinnering schen ken Deze zal bestaan uit een speciaal ontworpen, fraai uitgevoerde, altijddurende verjaardagkalender, waarbij op originele wijze een fijn batist zakdoekje met Brus selse kant is verpakt. Het scherm gaat op. Onze historische etalages zijn a.s week gereed Er zal druk over gesproken worden. Onze Jubileum - Modeshow wordt iets bijzonders. De show zal U een uitstekend beeld geven, niet alleen van de komende mode, maar ook van onze bijzondere Jubileum- collectie voor het a.s. najaars- en winterseizoen. Wij waren met onze manne quins in Parijs. De inspiraties van de grote Parijse mode huizen Fath, Balmain, Heim, Madeleine de Rauche vindt U in deze collectie terug. - Elke creatie is met alleen verleidelijk van model maar ook van prijs. Wij schreven reeds eerder dat wij de dames uit Nijmegen en omgeving wilden doen delen in ons Jubileum Welnu, U zult ver baasd staan van de speciale Jubileum-prijzen. En wat zo prettig is, de meeste modellen die zullen worden getoond zijn ook in grote maten ver krijgbaar. Modehuis Gebrs. Voss 155 juar mode-ervaring. Tijdens de Jubileum Mode show zullen onze mannequin^ U een beeld geven van de mode gedurende die periode van 1V2 eeuw Zoals de mode Empire, de Biedermeier, de Queue de Paris enz U kunt dan zien hoe onze over grootmoeders en oma's ge kleed- gingen. 't Trefpunt voor de Modieuze Vrouw. KORTE MOLENSTRAAT hoek ZIEKERSTRAAT uitsluitend gevestigd te Nijmegen Figuren uit het Venray- se land in het verleden door HERMAN H. J. MAAS Hoe juffrouw Daatje ertoe ge komen was, in Venray te gaan wonen Was zij misschien als jong meisje in Venray op het pensionaat geweest Ik weet het niet. In mijn kinderjaren was zij een vaste bezoekster van de Onze Lieve- vrouwenkerk in Oostrum. Altijd diep in het zwart, met een sluier afhangend over de rug, iets gebogen lopend, kwam zij geregeld een paar namiddagen in de week in Oostrum bidden, en telkens zat zij dan voor en na het kerkbezoek een uurtje thuis. Zij dronk met mijn moeder een kopje koffie en bepraatten samen het nieuws. Dikwijls zei ze: „Pa en Ma waren erg wereldse mensen, daarom moet ik veel voor hen bidden." Zelf was zij al oud, met sneeuwwitte haren. Een lief mens, een echte dame, uiterst be schaafd en met fijne manieren. Ik geloof, dat zij van lompheden zelfs niets begreep. Als zij iets lomps zag of hoorde, dan keek zij net, alsof zij met den ouden burgemeester Philip Esser uitroepen wilde: „Juz- zes Millen, wat zit dé kêl De destijdse lompheden in deze streek waren erg te betreuren. Allesbehalve goede manieren om vreemdelingen aan te trekken. En bezoek van vreemdeliugen moest toch van het grootste belang geacht worden. Vreemdelingen stellen het echter, en heel natuurlijk, op hoge prijs, ergens beleefd en netjes te worden ontvangen. Vanzelfsprekend moeten de vreemdelingen zich zelf ook behoorlijk gedragen, en niet zoals vele Nederlanders wel eens doen in het buitenland, daar zo de beest uithangen, dat de hotels hen liever kwijt zijn dan rijk. Het gekste was, dat zij, die zo lomp konden doen, er niets in zagen, als iemand met een halve jas aan liep, om zich heen spuwde, ruwe taal uitsloeg, 's Zondags 's morgens naar de Mis ging in de werkkleren van 's Zaterdags met de mestklompen aan, (en daarmee „zijn dingen" gedaan vond!), enz. Dat scheen niemand te hinderen Juffrouw Daatje las graag Frans. Van mijn Communiedag in 1888, (daar moest men in die tijd elf jaren oud voor zijn, want het was geen kinderwerk) had zij een klein feestje gemaakt in haar kamers boven in de Grote straat. Dat was een bovenwoning met aparte op gang, beneden was een sigaren winkel. Toen kreeg ik van haar een mooi Frans kerkboek cadeau en nog een Frans boek over de geschiedenis van Paus Pius VII. Die gedachtenissen heb ik mijn hele leven trouw bewaard, totdat ze door het Engels luchtbombardement op Zondag 6 December 1942 (een fijn Sinterklaaspresentje verloren zijn gegaan. Het horloge, dat ik op mijn Communiedag thuis heb ge kregen, draag ik nog altijd ik heb nooit een ander gehad. Een staaltje van ouderwetse gemoedelijkheid: Toen ik in Neder - weert woonde, draaide ik eens de veer stuk. Ik bracht het horloge naar de horlogemaker, mijn buur man, en wilde het graag gauw terughebben. „Och", zei hij, „ik zet er wel eens een nieuwe veer in, als ik veel werkzin heb, neem maar voor zolang een ander mee Wat ik deed. Als ik hem zag en er dan net aan dacht, vroeg ik wel, hoe het er mee stond. „O, dat komt voor mekaar zei hij. Vier jaren naderhand vertrok ik uit Nederweert. Net even voor 't vertrek herinnerde ik mij mijn horloge. De hotelwagen, die ons naar het station Weert zou brengen, stond al voor ons huis. Ik liet de koetsier, honderd meter verder, maar even stoppen. Horlogemaker Op 't Roodt stond al in de deur: ,,'t Is precies klaar, heer", zei hij. Als hij kans had gezien om mij daar te houden, verzekerde hij, door het horloge niet te maken, dan zou hij het niet zo gauw gemaakt hebben (Na vier jaren Toen hebben we maar geruild. (In Nederweert was de gewone aanspraak tegen mij„heer". Dag heer, enz. Alle andere ondetwijzers waren „meister"). Hoe het later met juffrouw Daatje verlopen is, weet ik niet. Ik ben aan haar blijven denken als aan een heel aparte verschijning in het Venrayse land. Mynheer van den Boogaard Ook een geregelde bezoeker van de Oostrumse kerk, maar dan van een heel ander slag, was in die tijd een mijnheer van den Boogaard. Hem herinner ik mij als een deftig stappende wandelaar met wandel stok, gezet, nogal groot, rechtop, vooruitstekende dikke buik, met altijd een wit vest aan, tegen ieder een knikkend met vriendelijk lachend gezicht. Als kind meende ik, dat hij de burgemeester was. Want de voor bijgangers, die hij zo vriendelijk toelachte, groetten hem: „Dag mienbeer den burgemêsterEn dan keek hij heel glorieus en knikte hij genadig. Toen hoorde ik echter ook al gauw, dat hij niet burge meester was, maar er pleizier in had, als hij zo aangesproken werd. Sommigen zullen het ook wel gedaan hebben uit spotlust, ten minste te oordelen naar hun aard. Misschien had hij op jongere leeftijd gehoopt, burgemeester van Venray te worden, en had de teleurstelling zich zo diep in zijn geest en gemoed vastgezet, dat hij er door aan het malen was geraakt en hij zich naderhand verbeeldde, werkelijk burgemeester te zijn, om zo boven zijn verdriet uit te komen. Ik zelf heb hem nooit anders gezien dan zoals ik hem hier heb Deschreven, vriendelijk, goedlachs, volkomen ongevaarlijk. Hadden personen met een bel- hamelnatuur hem geplaagd Hoe dat zijn mocht, ik weet het niet, maar er werd gezegd, dat hij lastig begon te worden, en niet meer te vertrouwen. Toen is hij naar Helden- Koningslust gebracht. Daar heeft hij nog verscheidene jaren geleefd, met hetzelfde geestelijk defect. Een onderwijzer van Helden-Konings lust, die bij mij les kwam nemen voor het hoofdonderwijzersexamen, wist er nog van. De broeders praatten er dikwijls over. Zij had den hem ook altijd mijnheer de burgemeester genoemd en precies gedaan, alsof hij de burgemeester van Koningslust was. Dat was ge bleken de enige doeltreffende manier te zijn om hem in een goede, milde stemming te houden. Anders kon hij wel de buien hebben, dat er met hem geen richt was te steken. Als er iets gedaan moest worden in de tuin, op het veld, enz. dan vroegen ze, wat mijnheer de burge meester daarvan dacht, en of hij de tijd had om eens te komen kijken. Dan liep alles als gesmeerd. Mijnheer de burgemeester had het druk, druk, van de vroege morgen tot de avond En door lopend vriendelijk, welgemoed, iedereen prijzend over het goede werk. Hij moest zich haasten, want immers overal tegelijk zijn om toe zicht te houden Net een groot klein kind, dat „grote-mens speelt". In het midden van de negentiende eeuw is er over de burgemeesters benoeming in Venray heel wat te doen geweest. Daar spraken mijn oom Jacobus en mijn moeder nog wel over als over „de Venrayse revolutie." Schêje Maan En dan was er in diezelfde jaren als van juffrouw Daatje en van mijnheer den burgemeester nog een derde geregelde bezoeker van de Oostrumse kerk: Schêje Maan. Hij woonde in de Schêj, maar zijn familienaam ken ik niet. Schêje Maan, een bejaarde man reeds, lang van postuur, kwam altijd bij ons, schoolkinderen, half en half smiesperend, vertellen, dat hij op het altaar in de kerk duufkes had gezien. Zo'n mooie Dan lachte hij met zijn hele gezicht. Hij deed niemand kwaad. Hij zag allerlei dingen en figuren, die alleen voor hem bestonden. Zo zei hij ook, op geheimzinnige toon: „Ziede, d'r is rouw ien het durp, ze loëpe van alle kante mit hoëg huuj En dan was er rondom nergens een hoge hoed te bespeuren. Dat ging een hele tijd goed, maar ten laatste liep het met hem toch ook verkeerd. Draaide het op godsdienstwaan zin uit? Ik geloof niet, dat zulke wending bij hem de voornaamste factor was, tenminste naar de aard van zijn uitingen te oordelen, maar veeleer, dat belhamelige plagerij het bij hem had bedorven. Gewoonlijk kwam hij zo maar in de hemdsmouwen, en op de klompen, in Oostrum aangedwaald. Hij moest Oos Lievrouwken êfkes goejendag gaon zegge. En de duufkes Die kenden hem Maar van lieverlede werd hij schuw. Schichtig gebarend en naar alle kanten angstig rondloerend. Dan kon hij opeens de klompen in de handen nemen, op zijn lange benen, het bovenlijf vooroverge bogen en de armen uitgestrekt, op de vlucht slaan. Zielig, zoals hij liep, om diep medelijden mee te hebben. Waarvoor ging hij dan op de vlucht Het was duidelijk te zien, dat de een of andere persoon, een eind af, hem de schrik had aangejaagd. Herkende men die persoon, bij het naderbijkomen, dan was men er soms wel vast van overtuigd, dat die persoon Schêje Maan niets in de weg had gelegd of in de weg leggen zou. Maar een onberede neerde angst had zich van hem meester gemaakt. De angst voor plagers met een beroerd karakter. En daarop trad weer een omkeer bij hem in. Hij kwam aandragen met een stuk hout van. een arm dik, en hier en daar een spijker erin, blijkbaar onderweg ergens uit een gelint (hek) gebroken. En zelfs eens met een stuk ploegijzer. Het ging er dus gevaarlijk uitzien. Toen moest hij wel weggebracht worden. Uw advertentie in PEEL EN MAAS heeft méér succes Bouw een stadje met stadhuis, winkel, school, huizen, bomen, auto. Prachtig speelgoed wagV de kinderen dol op"fcijr

Peel en Maas | 1953 | | pagina 4