Kermis ALBERT HEIJN De Roodse Kermis omstreeks 1900 1953. NIEUWE KEUtti Voor feestje groot of klein FEUILLETON 'n Actrice zonder schoenen. Uit „Peel en Maas' ZATERDAG 25 JULI 1953 No. 30 VIER EN ZEVENTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS IS ^8oteEnSTuRIATV28f,rTmEaLEFANS.2EN SBK&S WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN Degenen, die vergunning hebben bekomen tot het houden van mu ziek of variëté in hunne vergun nings- of verlofslokalen moeten onder overlegging der vergunning vóór Zaterdag 1 Augustus 1953 vm 12 uur ten kantore van de gemeen te-ontvanger de verschuldigde be lasting betalen. De kwitantie moet steeds op de eerste aanvrage aan de politie ambtenaren worden vertoond. Venray, 22 Juli 1953 De Burgemeester voornoemd, Mr A. H. M. JANSSEN. AFWIJKING VAN ARTIKEL 144 DER ALGEMENE POLITIEVERORDENING houdende verbod tot het bezoeken van avondvermakelijkheden door jeugdige personen gedurende de kermisdagen. De Burgemeester van Venray brengt ter algemene kennis, dat door hem ingevolge het bepaalde bij artikel 144 der Algemene Politie verordening de navolgende onthef fing wordt verleend aan bestuurders of beheerders van een inrichting, waar voor het publiek toegankelijke vermakelijkheden worden gegeven, om gedurende de kermisdagen in deze inrichtingen na des avonds negen uur toe te laten of te laten verblijven personen beneden de leeftijd van 18 jaar. Het bezoeken van de kermis- inrichtingen en van dranklokalen, waar vergunning is verleend voor het maken van muziek (uitgezon derd zijn gelegenheden, waar gedanst wordt) door personen beneden de 18-jarige leeftijd is in begeleiding van ouders, voogden of meerderjarige broers of zusters toegestaan.* Kinderen beneden de achttien jarige leeftijd, welke zich in een der inrichtingen of lokalen als bedoeld na negen uur des avonds bevinden, anders dan begeleid door ouders, voogden of meerderjarige broers of zusters, wordt daaruit door de politie verwijderd en tegen hen zal proces-verbaal worden opgemaakt. De ontheffing geldt enkel voor de Kom Venray. Venray, 22 Juli 1953. De Burgemeester voornoemd, A. H. M. JANSSEN 10.10.50 Vorst Salomon zijn tempel bouwt Op fundament van macht en goud Doch Vader Bisschops kerkenbouw Steunt vast op offerzin en trouw. Bij de gehouden verkiezing voor vier leden van de Gemeenteraad kwamen 168 van de 342 kiezers op. Herkozen werden H. Janssen met 149, H. Trynes met 132 en Dr. Rousseau met 123 stemmen. Her stemming moest plaats hebben tussen Johannes Loenen met 84 en Wilhelmus van Meijel met 76 stem men. Bij het hevig on weder op 17 Juli sloeg de bliksem op een turfsehop van H. Perlo te Brabander. Alles verbrandde, maar de woning bleef gespaard. De Burgerlijk Stand Venray van 14 tot 22 Juli 1893 meldde: Geboorten: geen Huwelijken: geen Sterfgevallen: geen. J. Goemans vestigde zich als Mr. Kleermaker in de Heuvelstraat te Venray. Hij was „Spécialité des paletots Dames". 25 Juli 1891 De heer W. de Haen, onderwijzer te Leunen, slaagde te Arnhem bij het examen als hoofdonderwijzer. Bij de gemeenteraadsverkiezingen kwamen 240 van de 334 kiezers op. Gekozen werden: Ph. Esser, bur gemeester met 232 stemmen; J. Arts, wethouder met 171 stemmen; M. Poels met 233 stemmenG. de Ponti, met 149 stemmen. De heer M. Hendriks kreeg 79 en M. Michels 59 stemmen. 25 Juli 1903 Bij de op 20 Juli gehouden aan besteding tot het bouwen van een boerderij te Vierlingsbeek waren onder de inschrijvers: Th. Vissers te Wanssum f 5119. J. Klaassen te Overloon f 4580. Victor Maassen te Venray f 4295.— In een ingezonden stuk klaagt Driek over de mishandeling van de „goeije Hensenius". „De rooische straotbengels" hadden „Hensenius marteler wille make, deur um te stenige net as den H. -Stephanus". Wegens het overlijden van Paus Leo XIII verscheen „Peel en Maas" als rouwnummer. OP 20 Juli hield de Gemeenteraad een spoedeisende vergadering om te beraadslagen over een bod voor het gemeentebos te Merselo door de heer Haffmans. Voor f 700.— werd het hem toegewezen. Mej. Jeannette Ellerbeck slaagde voor het eindexamen H.B.S. te Schiedam. Op 24 Juli had in tegenwoordig heid van Burgemeester en andere autoriteiten de prijsuitdeling op het Gymnasium plaats. Deze werd opgeluisterd door de zangafdeling .Concordia". verhuurt Joh. Claessens glaswerk, bestek en porcelein. Op de kleintjes passen is een zaak van wijs beleid. Waarom zoudt U duurder kopen dan nodig is? Als U AL Uw boodschappen bij Albert Heijn haalt, bespaart U maandelijks een belangrijk bedrag, omdat Albert Heijn de kunst verstaat het werkelijk goede voordeliger te leveren. Vruchtenkoekjes 100 g„m 25 Sinaasappelschijfjes 100 gram 29 Ananas-blokjes 150 gram 19 Grote Spritsen5 voor 25 Boterhamworst150 gram 39 B0FFIE KOFFIE - de kof lie die iedereen zo lekker vindt, alléén verkrijgbaar bij Albert Heijn. MAAKT U HET LEVEN GOEDKOPER! door Herman H. J. Maas Het is nu weer het kermisseizoen. Mijn herinneringen verplaatsen mij naar de tijd van mijn jonge, mijn Venrayse jaren, Zoiets vergeet men zijn hele leven niet. Waar men ook rondzwerft. En hoe veelbewogen I het leven ook zijn moge. De Venrayse dorpskermis, de grote kermis voor de hele gemeente en de naaste omstreken daarbij, dat was de glorie van het jaar En toch had elk gehucht ook nog zijn eigen kermis. De dorpskermis: een gebeurtenis van belang. In de eerste dagen van Augustus. Dan waren net de vacanties begonnen. Vooraf ging de grote velddrukte. Het hoorde zo bij het gebruik, dat de rog zoveel mogelijk gemaaid, gedroogd en op de schelven lag, of in mijten op het veld gezet, voordat de kermis begon. Dat bracht een grote ver andering in het landschap. Als men in de week na de kermis door het veld dwaalde, dan voelde men zich overvallen door een weemoedige stemming: de kermis weer voor een jaar voorbij, en de stoppel velden wezen al naar de naderende herfst... Maar de kermis had haar vaste kalenderdagen. En dat gekke weer verkoos zich daar niet aan te storen. Als het in Juli nog al veel regende en dat gebeurde toen ook wel eens, in die tijden was het weer even grillig en veranderlijk als tegenwoordig dan viel de maaitijd ook nog wel eens in de kermisdagen. En de zorg voor de oogst ging natuurlijk voor. Maar geen nood's Morgens vroeg maaien, dan trok de kermisroes van 's avonds tevoren uit de kop. Tot de middag, en dan kermis houden! Daar valt me net nog iets in. Ik was in de week voor kermis-Zondag eens in het begin van de avond naar het dorp gewandeld, in 1899. Ik bedoel omstreeks zes uur. Toen was het om elf uur nacht. Voor velen begint tegenwoordig dan pas de „dag". Tegen negen uur wan delde ik weer van het dorp naar huis terug. De straatweg naar Oostrum zag er in die dagen heel anders uit dan nu. Veel huizen stonden er nog niet langs. De boerderijen van den Burskesboer, Stoffele Christ, het huis van Drabbels bij het Sint Antonius-kapelletje (daar spookte BEKENDMAKING Burgemeester en Wethouders van Venray brengen ter openbare ken nis, dat door hen ingevolge artikel 12a der Winkelsluitingswet 1951, voor en tijdens de kermis te Ven rayKom algehele ontheffing is verleend van de bepalingen van artikel 2 en 8 der Winkelsluitings wet 1951 en wel op 31 Juli en 1 Augustus van 18 tot 21 uur; op 2 Augustus van 8 tot 24 uur; op 3, 4, 5 en 6 Augustus van 18 tot 24 uur; op 9 Augustus van 8 tot 24 uur. Venray, 22 Juli 1953. Burgemeester en Wethouders vnd., A. II. M. JANSSEN, Burgem. H. VORST, Secretaris SLUITINGSUUR voor drank lokaliteiten en openbare vermakelijkheden gedu- 4 rende de kermis inVen- ray-Kom in 1953. De Burgemeester der gemeente Venray, Gelet op het bepaalde in de Al gemene Politieverordening Venray, brengt ter algemene kennis: 1. dat aan houders van voor het publiek toegankelijke inrichtingen als bedoeld in artikel 121 der Al gemene Politieverordening Venray, voor zover gelegen in de kom der gemeente, door hem tot wederop zegging toestemming wordt ver leend. om hun lokaliteiten op 2, 3, 4, 5, 6 en 9 Augustus 1953 voor het publiek geopend te houden tot des nachts half een; 2. dat de onder 1 bedoelde toe stemming, zonder enige vooraf gaande waarschuwing, incidenteel of in het algemeen, zal worden in getrokken bij gebleken ongeregeld heden of niet naleving van door de ambtenaren der politie gegeven voorschriften; 3. dat de openbare kermisver makelijkheden op 2, 3, 4, 5, 6 en 9 Augustus mogen geopend zijn tot middernacht; 4.. dat in de voor het publiek toegankelijke inrichtingen, waarin met dezerzijdse vergunning muziek mag worden gemaakt of vermake lijkheden mogen worden gegeven, het geven van muziek of de ver makelijkheden zelve op 2, 3, 4, 5, 6 en 9 Augustus 1953 moet(en) zijn beëindigd om middernacht; 5. dat het aan de houders van vergunningslocaliteiten verboden is in die localiteiten of hunne aan- horigheden sterke drank te schen ken op 2, 3, 4, 5, 6 en 9 Augustus 1953 gedurende het tijdvak van 15 tot 22 uur; 6. dat op strikte naleving van de bestaande of hierbij gegeven voor schriften ten strengste zal worden toegezien. Venray, 22 Juli 1953 De Burgemeester van Venray, Mr. A. H. M. JANSSEN HOUDERS van DANSMUZIEK De Burgemeester van Venray brengt ter kennis van degenen, die op hunne aanvraag verlof tot het houden van dansmuziek hebben Een vlucht voor de Russen J. Vaszary. 11 De concierge, die geen kwade man was, alleen maar vreeselijk bang voor zijn vrouw, mompelde maar wat, zeggen deed hij niets. Ik zei ook niets, al wist ik, dat haar woorden op ons betrekking hadden. Maar alleen de gedachte met haar te moeten kijven, vervul de me met afschuw. De dienstmeisjes echter vielen haar levendig bij. Zij scholden ook op de heren, dat is nu eenmaal hun dagelijks amusement. Toen zij eindelijk allemaal waren opgestaan en ontbijten gingen in de keuken, begon ik te lezen. Mijn vrouw ging bij het raam zitten en keek naar buiten. Het zou moeilijk zijn geweest een gesprek te voeren. Daarvoor waren onze gedachten te somber. De 14-jarige dochter van de con cierge, in wie de boosaardigheid op gewekt was door het gedrag van haar moeder, deed al het mogelijke om ons het leven nog moeilijker te maken. Nu kwam zij de kamer in en zei, dat het boek, dat ik las, van haar was; zij wilde het hebben. Ik gaf het haar. Daarop ging zij naar het raam en zei tegen mijn vrouw: „Deze kamer is van ons. Ik wil hier zitten". Mijn vrouw ruimde haar plaats bekomen, dat zij verplicht zijn deze muziek op het door hem bepaalde uur, zijnde NEGEN UUR namiddag behoudens intrekking of wijzigin gen zijnerzijds stipt te doen eindi gen. .Door de politie wordt NIET ge waarschuwd en van hen, die na gesloten tijd hun inrichtingen nog voor dansmuziek geopend hebben, zal voor de volgende dagen de ver gunning worden ingetrokken. Op de vergunningen is de tijd, waarop de dansmuziek moet eindi gen vermeld, zijnde 9 uur nm. Alle bezoekers dienen in 't bezit te zijn van een geldig toegangsbe wijs, dat vanwege het gemeentebe stuur is verstrekt of gestempeld. Aan het verbod voor de onder nemers, om personen beneden de ACHTTIENJARIGE leeftijd toe te laten en aan het verbod voor per sonen beneden de achttienjarige leeftijd om deze inrichtingen binnen te gaan of daarin te verblijven, zal zeer streng de hand worden gehou den. De dansmuziekhouders zijn ver plicht met duidelijke, op minstens drie meter afstand leesbare letters aan de ingang en in de tent of zaal te vermelden, dat de toegang voor personen beneden 18 jaar is verboden. Bij overtreding zal zowel tegen de vergunninghouder als tegen de bezoekers procesverbaal worden opgemaakt en degenen, die zich hieraan schuldig maken, zullen bovendien onmiddellijk door de po litie worden verwijderd. Venray, 22 Juli 1953 De Burgemeester voornoemd, Mr A.H.M. JANSSEN. DRINGENDE UITNODIGING aan alle ouders, verzorgers en weldenkende inwoners De Burgemeester van Venray verzoekt de ingezetenen met de meeste aandrang hunne algehele medewerking te verlenen, om alle wanordelijkheden en drankmisbruik tijdens de kermis te voorkomen en aan de kasteleins na drie uur na middag tot tien 's avonds geen sterke drank te vragen. Aan ouders en verzorgers richt hij in hun eigen belang en in dat hunner kinderen de dringende uit nodiging mede te zorgen, dat de hand wordt gehouden, aan het ver bod van bezoeken van avondver makelijkheden door kinderen, voor zover daarvan geen ontheffing is verleend. Dit verbod is in het eigen belang der ouders en der kinderen vastge steld. Venray, 22 Juli 1953 De Burgemeester voornoemd, Mr. A.H.M. JANSSEN. BEKENDMAKING De Burgemeester der gemeente Venray maakt bekend, dat door hen, ingevolge het bepaalde bij ar tikel 127. sub b, der Algemene Po litieverordening Venray aan de houders der in de artikelen 121, 135 en 137 van evengenoemde ver ordening bedoelde inrichtingen of plaatsen, geen danstent zijnde, toe stemming wordt verleend om op Zondag 2, Maandag 3, Dinsdag 4, Woensdag 5, Donderdag 6 en op Zondag 9 Augustus a.s. aldaar hun vrouwelijk personeel gedurende de uitoefening van het bedrijf dienst te laten doen of door of vanwege de houder aanwezig te doen zijn, onder voorwaarde, dat zij de leef tijd van 16 jaar hebben bereikt en van een onbesproken levenswandel zijn. in, zonder een woord te zeggen. De vrouw van de congierge, ge ïrriteerd door ons geduldig zwijgen, liep woedend en deuren slaand heen en weer. Tegen ons zei ze, dat vanaf die dag de W.C. gesloten zou zijn. Wij moesten maar in de tuin gaan. Zij ging niet schrobben en achter andere mensen aan schoonmaken. Toen wij hierop evenmin antwoord gaven, ging zij kwaad de kamer uit en sloeg de deur achter zich dicht. Klaarblijkelijk kon zij het niet ver dragen, dat wij niet klaagden en haar evenmin om eten vroegen. Mo gelijk ook had ze gewetenswroeging, die ze op deze wijze trachtte te verwerken. Later kwam de concierge binnen. Hij vroeg me stotterend en verlegen hem te helpen met de postpakket ten, die naar beneden moesten op de vrachtwagen. Klaarblijkelijk had zijn vrouw hem daartoe aangezet. Hij maakte zo'n stumperige indruk, dat ik medelijden met hem kreeg. „Natuurlijk, ik help graag". De eerste etage van de villa werd door het postkantoor in beslag ge nomen. De grote salon van vroeger lag vol pakketten. De Sovjet-legerleiding gaf aan iedere soldaat toestemming een postpakket van 25 kg naar huis te sturen. Deze postpakketten waren natuurlijk vol met geroofd goed. De hele dag sleepen Bussu zakken aan, tot berstens toe volgestopt. In het midden van de kamer stond een weegschaal, ter controle dat de zakken de 25 kg niet overschreden. Een wachtmeester met een grote baard woog de stukken. De Russen keken verwonderd en verschrikt naar deze voor hen zo mystieke handeling. Bijna alle zak ken waren veel zwaarder dan 25 kg. De wachtmeester gooide eenvoudig Deze ontheffing geldt enkel voor de Kom Venray. Venray, 22 Juli 1953 De Burgemeester voornoemd, Mr A. H. M. JANSSEN. HOUDERS VAN MUZIEK OF VARIËTÉ. het overtollige uit de zakken, gelijk een kruidenier bij het rijst afwegen. Zodoende kwam er in een hoek een hele stapel van allerlei goederen. Kinderspeelgoed, vrouwen- en man nenkleding, schoenen, nachthemden, gordijnen, tapijten en allerlei ge bruiksartikelen. Er waren dames hoeden met rouwsluiers onder, fijn geborduurde baby-uitzetten, verre kijkers, zeep, koffiemolens, zelfs lege sigarenkistjes. Hoeveel families waren er niet geplunderd, hoeveel tranen en bloed kleefde niet aan deze in een hoek geschopte goederen De gewogen zakken werden weer dichtgenaaid, het adres er op gezet. De oude raadsheer, de eigenaar van het huis, was al aan het slepen toen ik er aan kwam. De wachtmeester gooide enige zakken op mijn schouders. Maar toen zag Andrej Andrejewitsch, de eerste luitenant mij. Hij protesteerde onmiddellijk. „Neen, neen, U hoeft niet met zakken te slepen. Dat moeten an deren doen. Een kunstenaar hoeft alleen maar te denken". Hij duwde de zakken van mijn rug, nodigde mij aan zijn tafel en haalde een fles brandewijn te voor schijn. „Laten we drinken, broedertje en over andere dingen peinzen". Ik durfde niet met mijn lege maag echt te gaan drinken, maar Andrej Andrejewitsch zat er behoorlijk achter heen. Terwijl de postpak ketten uit de kamer gebracht wer den, raakte de fles brandewijn ge leidelijk leeg. Andrej Andrejewitsch praatte over de Kaukasus, waar alles zo mooi was, het leven hard, maar de mensen zo goed. Tenslotte vertelde hij, dat hij de 22 Juli 1893 De weleerw. Heer Henri Poels werd aan de Universiteit te Leuver bevorderd tot het baccalaureaat ir de godgeleerdheid. volgende dag mee zou gaan met een grote postzending. Een paar dagen bleef hij dan weg. Voor deze avond inviteerde hij mij, met mijn vrouw voor een afscheidsdiner. In andere omstandigheden had ik er misschien anders over gedacht, maar aangezien wij reeds twee dagen geen hap eten hadden ge kregen, nam ik het aan. De mensen van de G.P.U. ver toonden zich ook deze dag niet. 'sAvonds gingen wij naar boven, naar het postkantoor, om te eten. Andrej Andrejewitsch bleek een goede gastheer te zijn. Tweeemmers met rode wijn stonden op de tafel. In een reusachtige schaal was fijn gehakt vlees. Daarenboven nog ham, gebak en zwarte koffie. In deze nooddruftige tijd was het een ko ninklijk maal. Het enige wat ons hinderde, was, dat wij volgens Russische gewoonte tezamen uit één schaal aten. De eerste luitenant en de wachtmeester •hoofdzakelijk met hun handen. Maar deze keer kon dat zelfs niet onze eetlust bederven. Mijn vrouw kreeg de genoeg doening door de vrouw van de con cierge aan tafel bediend te worden. Thans boog ze nederig en spiedde gedienstig naar ieder gebaar van de Russen. Andrej Andrejewitsch vond het buitengewoon amusant, dat wij door de Russen volkomen leeggeroofd waren. Hij lachte luidkeels en sloeg zich op de dijen. „Ruski szodat zabral", zei hij. (De Russische soldaat plundert.) De wachtmeester vond deze ge schiedenis niet zo leuk. Hij streek nadenken over zijn baard. Na tafel nam hij ons apart in een hoek van de kamer en in een bij kans perfect Frans bood hij ons aan uit al de pakketten, die op het post kantoor waren, of uit het goed, dat zij uit de zakken gegooid hadden, al datgene te kiezen, wat ons aan stond. Op deze manier moesten we ons maar schadeloos stellen voor al het verlies, dat de Russen ons had den veroorzaakt. Zijn aanbod bracht me in grote verlegenheid. Ik wilde hem niet be ledigen door zijn edelmoedigheid af te wijzen. De gedachte uit deze droevige buit mijn deel te krijgen, was echter ondragelijk voor mij. Ik trachtte hem dit uit te leggen en wonderbaarlijk genoeg begreep hij me terstond. Hij klopte mij op de schouderen schudde mij de hand. „Wees niet boos op mij broertje, ik heb het half en half vergeten, wat het betekent mens te zijn. Maar nog niet helemaal. Ik vroeg hem, waar hij zo goed Frans geleerd had. „Te Parijs" zei hij, voor zich uit peinzend. Toen vertelde hij, hoe hij nog in het Tsaristische Rusland opgegroeid was en naar Parijs was gegaan. Daar aan de universiteit had hij zijn ingenieurs-diploma gehaald. Maar juist om dit feit had hij het bij het Sovjet-leger niet verder ge bracht dan tot wachtmeester. Hij werd bij de onbetrouwbare elemen ten gerekend. Andrej Andrejewitseh vond zijn inval reusachtig. „De Russen hebben van jullie gestolen. In orde. Nu moet jullie de Russen bestelen, dan is de zaak uit de wereld. Hij stond reeds op en schopte met zijn bemodderde laarzen tegen het goed, dat in de hoek opgesta peld lag. „Kiest, dan mijn duifjes" Hij pikte een smoezelig rose cor set op en bood liet lachend mijn vrouw aan. Mijn vrouw zei, dat deze dingen niet mooi genoèg waren, zij had ze ook niet nodig. Andrej Andrejewitsch bood haar zijn arm en nam haar mee naar de andere kamer. Hij opende een kast die vol hing met dameskleren. „Neem deze aan. Een of andere burzsuj heeft het hier geiaten. Ze is weggelopen. Gelijk had ze". Hij bundelde alle kleren tezamen en drukte ze mijn vrouw in de hand. „Neem het mee! Iedereen steelt. Wie niet steelt, blijft arm". Aan alle kledingstukken zag je, dat ze van een oudere vrouw waren. Wij wisten eveneens, dat de huis eigenaar deze woning eertijds be woond had. Dit waren dus klaar blijkelijk de kleren van de oude mevrouw. Mijn vrouw nam alles aan. Nam zelfs uit de andere kast het onder goed ook nog erbij. Wij verlieten met een enorme bundel't postkantoor, gingen regel recht naar de kelder, waar het oude echtpaar woonde. Zij openden verschrikt de deur, nadat wij aangeklopt hadden. Maar toen wij onze belevenissen vertelden en de kleren overreikten, was het geluk van de oude dame grenzeloos. Zij drukte ze stuk voor stuk tegen zich aan, alsof het verloren en weer gevonden kinderen waren. VI Andrej Andrejewitsch keerde nooit meer terug. Noch naar het postkantoor, noch naar Rusland. vervolg zie achterpagina

Peel en Maas | 1953 | | pagina 1