fan links
Costand de Marche viert triomphen
Schoolonderwijzer-Koster
Joannes Deenen
BUITENLAND
m
uckh
BEL BIJ BRAND
3 9 2
li.
Andries Deenen liet dan z'n vrouw
met een kind Yiog in de wieg ach
ter, met het éne geluk bij het
ongeluk, tenminste niet onbemid
deld. De zorg voor het dagelijks
brood mocht haar bespaard blijven.
De kleine Joannes groeide voor
spoedig op. onder de zegen van
geestelijke begaafdheid. Voor zijn
eerste lager schoolonderwijs waren
de omstandigheden echter wel
uitgesproken slecht, onder de waar
neming van het koster-school
meesterschap in Oostrum door
Lindert (Leonard) Lemmen, van
zijn hoofdberoep wolspinner. Daar
stond weer het geluk tegenover,
dat zijn moeder hem helpen kon,
en dat zijn vader een rijke biblio
theek had nagelaten.
Ongetwijfeld gingen bijna alle
boeken hoog uit boven zijn klein
kinderleeftijd. Maar er was toch
altijd wel iets bij, dat voor hem
dienen kon. Vooral in het begin de
plaatwerken, zoals de mooie
illustraties bij de fabels van La
Fontaine en zeer veel andere,
waardoor zijn geest vroegtijdig
ontwikkeld en verruimd en zijn
liefde voor boeken opgewekt werd.
Zodra hij oud genoeg was om de
weg naar het dorp dagelijks heen
en terug te kunnen afleggen, kon
hij „de hoge school onder de boog"
bezoeken. Daar kreeg hij een goede
opleiding. Dat was „de school der
talen". Zulk een school ontsluit de
poorten naar alle boeken.
Omstreeks dettig jaren had wol
spinner Lindert Lemmen zijn func
tie van koster-schoolmeester be
kleed, toen hij in 1823 het tijdelijke
met het eeuwige verwisselde.
Bekleed als aanhangsel bij zijn
hoofdberoep van wolspinner, waar
van voor hem de schoorsteen
moest roken. Wellicht was hij een
bekwaam spinner, dus technisch
wel ontwikkeld en ook in staat de
kwaliteiten van wol en garens te
beoordelen. Maar enige geestelijke
kennis bezat hij hoegenaamd niet,
om van ontwikkeling maar hele
maal te zwijgen.
Van wat goede wil gaf hij wel
blijk, want in vrije uren legde hij
zich na zijn benoeming nog toe op
beoefening van de calligrafie
(schoonschrift). Daar werd in die
tijd heel veel werk van gemaakt.
Dat was ook techniek, zij het dan,1
dat het schoonheidsgevoel daarbij
een factor van betekenis was.
Ongelukkig evenwel, dat door de
sierkunst de hoofdzaak, de eenvoud
van het letterteken in de verdruk
king kwam.
Het runenschrift, de hiërogliefi-
sche tekens, enz. mogen elementen
van schoonheid bevatten, maar ze
zijn tevens oorzaak geweest, dat
de ontwikkelingsgang van kerfstok,
rebus en zo verder naar het alphabet
om zo te zeggen eindeloos lang
geduurd heeft. Niemand zal ook
ontkennen, dat het gotische en het
duitse schrift mooier waren dan
het zogenaamde latijnse, maar dit
laatste bezit het practische belang
van eenvoud. Al langer hoe meer
wordt ook door de stenografie en
het typen het handschrift naar de
achtergrond verdrongen als van
voortdurende afnemende waarde.
Zich wat toeleggen op calligrafie,
dat was in ieder geval alles, waar
toe Lindert Lemmen het in het
voor hem en zijn „overheid" en
zijn tijdgenoten minst belangrijke
deel van zijn drie functies (mis
schien wel onbelangrijk geachte)
heeft kunnen brengen.
Wie bekommerde zich immers
om het volkskind Dat moest maar
zo jong mogelijk aan het werk.
Leren diende te worden overgelaten
aan de standen met geld.
Lindert Lemmen was wolspinner.
Daarbij kosterde hij. En voor de
rest, nou ja, verder geen nieuws.
Als wolspinner was hij particulier
zakenman. Als bekleder van het
kosterschap oefende hij tevens (in
de wintermaandenhet beroep van
schoolmeester uit, dit laatste volgde
automatisch uit het eerste. Daar
voor had hij nooit Iets hoeven te
leren. Moest hij aan anderen
(schoolkinderen) wat leren Wie
kon dat wat schelen
Wat dat vraagstuk (het volks
onderwijs) betreft, was men thans
honderdvijftig jaren geleden, dus
ten tijde van Lindert Lemmen, in
Holland onze streken wel voor. O,
neen, ook daar hoegenaamd niet
door betere zorg van „Hogerhand'
geen denken aan Maar alleen door
het geniale streven van een parti
culier, Jan Nieuwenhuyzen, die in
1784 de „Maatschappij tot Nut van
het Algemeen" had gesticht, die
tegenwoordig nog bestaat en bloeit.
Daar vond Joannes Deenen boeken
en andere geschriften over in de
nagelaten bibliotheek van zijn
vader Andries, en zette zelf die
verzameling voort. (Een en ander
thans nog in het bezit van zijn
kleinzoon Herman H. J. Maas).
Toen Lindert Lemmen overleed
was Joannes Deenen 21 jaren oud,
en toegerust met de kennis in „de
school der talen" en de door eigen
studie en lectuur verkregen ont
wikkeling, alleszins in staat de
capaciteiten van Lindert Lemmen
te beoordelen naar waarde
Naar diezelfde waarde (onwaarde)
was Lindert Lemmen niet beoor
deeld door zijn opdrachtgevers.
Integendeel, die lieten hem maar
rustig doorkosterenschoolmeeste
ren, met andere woorden voort
modderen, twintig jaren nog na
het ontstaan van de Hollandse
Nationale Schoolwetgevingen. Ont
staan door de stimulans van de
Maatschappij tot Nut van het
Algemeen.
Nu moeten onze lezers niet den
ken, dat die Maatschappij van
particulieren het zo gemakkelijk
had Zij moest zelf maar voor geld
zorgen, „Hogerhand" stak geen
hand naar zo „laag" uit tot steun
En vond het wel geestig, dat haar
tegenstrevers de verandering van
naam hadden uitgeprakkezeerd in
„Maatschappij tot Nut van al het
Gemeen" Voorzeker, wat kon er
ook al gemeners bestaan dan volks
ontwikkeling
In zijn later leven zou Joannes
Deenen ook wel ondervinden, welk
een moeizaam lot hem beschoren
werd door zijn strijd en zijn moeiten
voor volksontwikkeling. En ook
zijn kleinzoon, die het van jongs af
elk offer waard schatte, dat voor
ouderlijk werk met groter krachten
van inzicht voort te zetten.
Lindert Lemmen deed maar voort
onder de oude toestanden. De be
ginnende veranderingen in het
eerste kwart van de negentiende
eeuw deerden hem niets. Als volg
zaam mens dacht hij alleen aan zijn
eigen belang. En kennis bezat hij
niet.
Wordt vervolgd.
Op de Nationale Prijskamp van
de Koninklijke Vereniging „Het
Belgisch Trekpaard", die vorige
week in Brussel werd gehouden en
aldaar ongeveer dezelfde betekenis
heeft als de Nationale Paarden-
tentoonstelling, die hier jaarlijks in
Den Bosch wordt gehouden, heeft
om de Russen mogelijkerwijs te
ontlopen.
„Altijd maar door de velden, want
de Rus bewaakt alleen de wegen.
Bovendien na zo'n nacht zwerven
ze niet rond, zoals zij het anders
doen. De meesten slapen hun roes
nog uit".
Ik wekte de anderen en wij maak
ten ons klaar voor de tocht. Wij
kregen eerst nog wat te eten, ook
nog wat voor onderweg. Daarna
mochten we vertrekken.
Het was een mooie, zonnige dag.
De sneeuw ging smelten. Wij had
den het niet zo koud als de vorige
dag. Wij voelden ons ook wat krach
tiger, daar wij wat gegeten en ge
slapen hadden. Daarentegen wisten
we nu hoe gevaarlijk de onder
neming was. Wij wisten, dat het
niet waarschijnlijk was, dat wij ons
doel heelhuids zouden bereiken. Van
daar, dat wij heel voorzichtig wer
den. Wij gluurden zenuwachtig links
en rechts de weg af. Wij ontliepen
de vlakke gedeelten. Wij gingen
achter langs de struiken of door de
sloten.
Telkens zagen we Russen, op
strooptocht, te voet of te paard.
Dan wierpen we ons voorover in de
smeltende sneeuw en wachtten tot
zij verdwenen waren.
Door deze manier van trekken
veranderde ons uiterlijk wel enigs
zins. Onze kleren raakten gescheurd
door de doornenstruiken. Van top
tot teen zaten we onder de modder.
De schoenen van mijn vrouw wa
ren geheel vergaan. Zij wikkelde
haar voeten in uit haar mantel
gescheurde voering, om niet op
blote voeten door de sneeuw en
modder te moeten gaan.
Desondanks stapte ze opgewekt
naast me voort. Soms zachtjes een
Engels liedje neuriënd. Ik bewon
derde haar moed en was haar
dankbaar. Hoeveel moeilijker en
zwaarder zou deze weg mij gevallen
zijn met een jammerende vrouw,
die dreigde flauw te vallen.
Maar voor haar was deze tocht
een spel en zoals al haar rollen,
speelde zij ook deze rol uitstekend.
Plotseling hield ik stil.
Tussen de struiken ontdekte ik
een menselijke figuur, nog geen
honderd meter vóór ons. Vermoede
lijk had ook hij ons gezien, want
hij dook onder in de struiken. Een
paar minuten lang wachtten wij met
kloppend hart. Al was het mogelijk
dat hij een Rus was, waarschijnlijk
was dit niet. Wat zou een Rus
hier midden in de weiden zoeken
Wij overlegden zachtjes met el
kaar. De wasvrouw kreeg alleen al
bij de gedachte aan gevaar bijna
een hartaanval. Zij drukte beide
handen op haar hart en zuchtte
zachtjes: „Mijn God... oh mijn God...
help me
We besloten verder te gaan. De
onbekende nam blijkbaar tezelfder
tijd hetzelfde besluit, want ook hij
kwam uit de struiken te voorschijn.
Ik voelde mij gerustgesteld: het
was een vrouw. Echter, toen wij
naderbij kwamen, werd ik gewaar,
dét de vreemde toch een man was.
Zijn ongewone kledij had me op een
dwaalspoor gebracht. Hij droeg een
vuil wit nachthemd, dat tot z'n enkels
hing, boven op zijn pantoffels. Het
ongewone van zijn verschijning werd
nog verhoogd doordat hij in zijn
ene hand een gloednieuwe emmer
droeg. Hij bleek een verschrikt
mannetje, kort van stuk.
Toen we bij hem kwamen, sprak
hij ons aan.
„Waar gaat u heen
„Naar Budapest".
„Dan hebben we dezelfde weg,
want ik ga naar Maria-Remete".
Hij zette zich in beweging en
trachtte met ons gelijke tred te
houden. Ik werd zenuwachtig van
de emmer, die bij iedere stap ram
melde. Hij zou de aandacht op ons
Costaud de Marche, de stoere Bel
gische hengst, in zijn nakomelingen
grote triomphen gevierd.
Zoals bekend is Costaud de Marche
ondanks het verzet van verschil
lende Belgische fokkers naar Venray
verkocht, waar hij door de Hengsten-
associatie als opvolger van Nico
was voorbestemd.
Het verzet van de Belgische fok
kers was op de allereerste plaats
natuurlijk gegrondvest op het na
tionale kampioenschap van deze
hengst, maar op de tweede plaats
omdat men van hem een goede na
komelingschap verwachtte, een na
komelingschap waarvan ten tijde
der verkoop nog weinig met zeker
heid te zeggen was.
Nu op deze Nationale Prijskamp
is echter wel duidelijk gebleken, dat
die Belgische fokkers gelijk kregen
en dat inderdaad zijn nakomeling
schap er zijn mag. Want niet alleen
werden op deze tentoonstelling be
trekkelijk veel nakomelingen van
deze Belgische kampioen, tot de
hoogst geprimeerden gekozen, maar
werd zelfs zijn bruinschimmel-doch-
ter Ketty de Beaumarche uitgeroe
pen tot kampioene der merriën.
niet op de laatste plaats dank zij
haar formidabele draf, een erfenis
van haar trotse vader.
Uit dit succes blijkt wel, dat ook
ditmaal de aankoop-commissie we
derom een zeer goede keus gedaan
heeft en de resultaten van de Bel
gische fokkers wekken voor de
Nederlanders düs ook grote ver
wachtingen.
OOST-DUITSLAND
De plotselinge koerswijziging in
Oost-Duitsland heeft algemeen ver
wondering gewekt. Zoals dit
meestal in Sovjet-kringen gebrui
kelijk is ging deze politieke veran
dering ook gepaard met de nodige
verwijten aan 't adres van vroegere
functionarissen.
In dit geval was het Semjonof,
de Hoge Sovjet-Commissaris, die
het voormalig hoofd van de inmid
dels opgeheven Sovjet-Controle
commissie, generaal Tsjoeikof,
openlijk beschuldigde een verkeerde
politiek gevoerd te hebben. En nu
kan Semjonof de fouten weer goed
maken.
Hij doet dat op een doortastende
wijze. De ontbinding van het Oost-
Duitse leger, de verzekering aan de
uitgewekenen bij terugkeer opnieuw
de beschikking te krijgen over hun
boerderijen, vormen daarvan de
bewijzen.
Maar is het nu in werkelijkheid
ook zo, dat Tsjoeikof gefaald heeft
en Semjonof nu gedwongen is de
vuile was af te doen Het klinkt
niet erg aannemelijk. Vooral niet,
omdat een leider van een Sovjet-
Controlecommissie niet veel meer
is dan een ambtenaar, die slechts
heeft uit te voeren wat het Krem
lin hem voorschrijft.
Nu kan het zijn, dat Tsjoeikof
een verkeerde opvatting van zijn
taak heeft gehad. Maar ook dit
lijkt onwaarschijnlijk, omdat Mos
kou dan wel eerder had ingegrepen.
Veeleer is aan te nemen, dat het
Kremlin tot het inzicht is gekomen,
de Sovjetisering van Oost-Duitsland
verkeerd aangepakt te hebben.
De economische chaos, die thans
in het Oost-Duitse gebied heerst,
doet meer de behoefte gevoelen
aan een versterking van de arbeids
krachten in de landbouw dan aan
het instandhouden en uitbreiden
van de Volkspolizei. Trouwens de
relletjes van de laatste dagen,
waarbij in Oost-Berlijn de arbeiders
staakten en duidelijk vroegen om
rechtvaardiger loon en vrije ver
kiezingen tonen wel aan dat de
Sovjetisering maar moeilijk slagen
kan
Maar er zit ook nog een andere
politieke kant aan deze zaak. De
toenadering van West-Duitsland
tot het Westen is voor de Sovjets
een doorn in het oog. Zij weten
vestigen.
"Waarvoor neemt u die emmer
mee
,Die heb ik gevonden. Ze is gloed
nieuw. Die kan ik toch niet laten
liggen".
„Waar hebt u die gevonden
„In Csobanka".
Ik keek verrast naar hem. Cso-
baka was op zijn minst een kilo
meter of twintig van ons vandaan.
„Het is wel wat ongewoon, dat
iemand in zijn nachthemd en op
pantoffels dergelijke afstanden af
legt".
De verklaring volgde er meteen op.
„Drie dagen geleden hield des
nachts een Russische vrachtauto
stil voor mijn huis. Ik woon aan
de rijksstraatweg. De Russen haal
den me uit bed om hun de weg te
wijzen hoe zij naar Csobénka moes
ten komen. Ik begon het met handen
en voeten uit te leggen, maar zij
wilden me mee hebben. Ik had me
nog eerst willen kleden, maar de
Russen waren niet genegen te wach
ten. Ze gooiden me op de vracht
auto zo als ik was. Toen ze op mijn
aanwijzingen in Csobanka aan
kwamen, werd ik van de wagen
geschopt".
Nu was hij al drie dagen onder
weg, in zijn nachthemd, om thuis
te komen. Op de grote weg was hij
het eerste uur al gevangen genomen.
Hij werd naar het bos gebracht om
hout te kappen. Het lukte hem er
vandoor te gaan. Sindsdien meed
hij alle wegen, zoals wij. Bij een
geplunderd huis had hij deze emmer
_evonden. Hij nam hem mee naar
luis om tenminste ook nog wat
voordeel uit het avontuur te hebben.
Het verhaal van het emmer
mannetje was zeer leerzaam.
Je kon er uit opmaken dat, in de
ogen van de Rus, wij nog niet de
waarde hadden van een dier of een
voorwerp.
Na een paar uur lopen waren we
evenwel, dat vele Duitsers verlan
gen naar een hereniging van hun
gespleten land.
Na de koersverandering in Oost-
Duitsland is de hoop op hereniging
weer wat groter geworden. Dit
betekent echter, dat de Duitsers
minder bereid zullen zijn de op het
Westen gerichte politiek van
Adenauer te steunen. Of, met
andere woorden, de kansen voor
Adenauer op een overwinning bij
de komende verkiezingen zijn afge
nomen.
De socialist Ollenhauer, die nooit
heeft willen weten van toenadering
tot het Westen, omdat hij daardoor
de mogelijkheid van hereniging
van de beide Duitslanden verkleind
zag, maakt nu een goede kans bij
de verkiezingen.
Weliswaar zijn koersveranderin
gen in de Sovjet-politiek altijd zo
zeer in nevelen gehuld, dat nooit
met zekerheid gezegd kan worden,
wat zij beogen. Maar het klinkt
toch vrij aannemelijk, dat de
ommezwaai in Oost-Duitsland als
voornaamste doel heeft de stem
ming in West-Duitsland ten aan
zien van een verdere aansluiting
bij het Westen een keer te doen
nemen. Overigens kunnen de Grote
Drie er voldaan over zijn, dat thans
reeds deze veranderingen in Oost-
Duitsland hebben plaats gehad. Zij
kunnen nu bij de conferentie op
Bermuda beter hun standpunt ten
aanzien van Rusland formeren.
ZUID-EUROPA
De toestand, welke in Italië ge
schapen is door de ongelukkige
uitslagen van de verkiezingen, en
de situatie in Frankrijk, welke
langzamerhand critieke vormen
begint aan te nemen door de
onmogelijkheid een minister-presi
dent te kiezen, bergen in zich een
gevaar voor het democratische
Europa. Beide landen dreigen on
regeerbaar te worden, waarmede
een zwakke stee in het Europese
democratische front wordt gevormd.
Wat dit betekent mag duidelijk
worden verondersteld, nu de een
wording binnen Europa zo'n moei
lijke zaak blijkt te zijn. Wie de
lachende derde is bij deze ver
zwakking van de democratie behoeft
niet gezegd te worden.
Het is koren op de molen van de
Russen, voor wie een verdeeldheid
van het Westen een tegemoetko
ming betekent aan hun politiek.
Ofschoon de situaties in Italië
en Frankrijk verschillend zijn, kan
in beide landen voor de huidige
crisis eenzelfde oorzaak worden
aangewezen.
En dat is de bevoorrechting van
persoonlijke of groepsbelangen bo
ven het algemeen belang.
De nederlaag van het democra
tische bloc in Italië gaf duidelijk
te zien, dat de noodzaak van een
sterke democratie van minder be
lang wordt geacht dan het tot
gelding brengen van de belangen
der kleine partijen.
Hierdoor is het gevaar ontstaan
van een chaotische toestand in het
land, welke vroeg of laat zou kun
nen leiden tot grootscheepse bin
nenlandse strijd.
En met Frankrijk is het al niet
anders. De volksvertegenwoordiging
weigert daar in meerderheid haar
stem te geven voor een premier.
Waarom Omdat ook te veel van
een nieuwe premier wordt gevergd
betreffende het tegemoetkomen aan
bepaalde partijbelangen.
Intussen sukkelt de Franse staat
voort in een regeringloze periode,
die wel eens uit kan lopen op zeer
ernstige financiële moeilijkheden.
Mayer kwam reeds ten val, omdat
zijn maatregelen om de economi
sche situatie te redden niet aan
vaard werden. Het uitblijven van
de benoeming van een nieuwe
minister-president betekent, dat de
financiële knoop, waarin het land
is geraakt, met de dag verwarder
wordt.
BELGIË
Het besluit van de Belgische
regering aan het parlement een
ontwerp-verklaring voor te leggen
goed en wel in Maria-Remete aan
gekomen. Het emmer-mannetje no
digde ons in zijn huis om een poosje
rust te nemen. Zijn vrouw zou ons
zeker wat te eten kunnen geven, al
was het ook een bescheiden maal.
Wij namen de uitnodiging aan,
maar van het maal kwam niets.
Het emmer-mannetje vond zijn
huis volkomen leeggeplunderd. Hij
hoopte nu maar, dat 't zijn vrouw
gelukt was om ergens heen te
vluchten. Hij wilde zich even aan
kleden en daarna op zoek uitgaan.
Maar tussen de stukgeslagen meu
belen zocht hij tevergeefs naar
kleren. Hij vond nog niet een stuk
lompen. Hoezeer wij ook met hem
begaan waren, helpen konden wij
hem niet. Zo namen wij afscheid,
om onze weg tie vervolgen.
Hij bracht ons tot het hek.
Bij de poort keek ik om. Op het
erf in zijn nachthemd, de emmer
in zijn hand, stond hij als het beeld
van de wanhoop.
Nadat wij het dorp over de akkers
hadden verlatep, namen we aan de
rand van het bos wat rust en aten
het brood op, dat wij van de vrouw
van de gepensionneerde mijnwerker
gekregen hadden. Daarna zetten we
onze tocht voort.
Hoog in de lucht hoorden we)het
aanzwellende geronk van vliegtuig
motoren. Wij zochten de hemel af.
Al spoedig^ronkten honderden zware
bombardementsvliegtuigen in for
matie boven onze hoofden, Ameri
kaanse vliegtuigenNa een klein
kwartier trilde de grond onder onze
voeten van de explosies van de
achter elkaar neervallende bommen.
Tegelijk bulderde het luchtafweer
geschut.
„Budapest wordt gebombardeerd.
Dan is Budapest dus nog niet ge
vallen. Het beleg duurt nog voort".
Dit was ontstellend nieuws voor
ons. Het was duidelijk, dat we de
stad niet in konden. Maar waar
tot herziening van de grondwet in
het belang van een aanpassing aan
de gewijzigde internationale ver
houdingen, toont de goede wil van
de Belgen op het stuk van de
internationale samenwerking.
Zo men weet kwamen er vooral
v. d. kant der socialisten bezwaren
tegen het aannemen van het E.D.G.
verdrag, omdat dit in strijd zou
zijn met de grondwet. De regering
deelt dit standpunt niet. De grond
wetsherziening is dus niet door de
Belgische regering ter hand geno
men om het E.D.G.-verdrag aange
nomen te krijgen. Het gaat er om
met de herziening te bewerkstel
ligen, dat het voortaan gemakke
lijker zal zijn voor België zich aan
te passen bij intern, verenigingen.
Het ware te wensen, dat alle
Europese landen in het belang van
de Europese eenwording tot een
soortgelijke herziening kwamen.
Misschien zou het dan eenvoudiger
zijn de barricades te overwinnen,
die thans de eenwording in de weg
staan. Meer dan een half jaar
sluimert thans de integratie. Dat
is zeker geen gunstjg teken voor
Europa in het algemeen en de
Europese landen afzonderlijk.
K.A.B.-bedevaart naar Lourdes
Gisteravond vertrok uit Maas
tricht de K.A.B.-bedevaart naar
Lourdes met 1200 deelnemers.
Hoofdaalmoezenier Roncken heeft
de geestelijke en de heer Hendriks
uit Venlo de technische leiding.
Leeftijdsgrens voor notarissen
Voorgesteld wordt 70 jaar
Bij de Tweede Kamer is ingediend
een wetsontwerp tot invoering van
een leeftijdsgrens voor het notaris
ambt en betreffende de oprichting
van een notarieel pensioenfonds.
Het wetsontwerp wil de leeftijds-,
grens stellen op 70 jaar, Minister
Donker wil deze grens ineens voor
allen invoeren.
Een notaris zal ten hoogste f 5000
per jaar genieten en een candidaat-
notaris ten hoogste f 3000 per jaar.
Er waren 1 Februari 109 notaris
sen boven de 70 jaar. De toestand,
dat van een ambtenarencorps 13.3
pCt. boven de 70 jaar is, kan aldus
de minister, niet langer worden
getolereerd.
Kersenplukker viel uit 'n boom
De 65-jarige gepensioneerde spoor -
man L. o.d. B. van de Mathiasstr.
te Weert viel Maandagmiddag bij
het kersenplukken uit een boom.
De man was vrijwel op slag dood.
Bruiloft met drie
diamanten paren
Woensdag vierde het echtpaar
Frans Timmermans-Hubbers te Oss
zijn diamanten bruiloft, temidden
van een honderdtal kinderen, klein
kinderen en andere familieleden. Dit
zestigjarig huwelijksfeest werd bij
zondere luister bijgezet door de
echtparen P. v. Lieshout-v. Aalst
en A. Doleweerd-v. d. Vorstenbosch
die namelijk ook beschouwd mogen
worden als diamanten echtelieden.
De eerste heeft in Mei diamanten
feest gevierd en de familie Dole-
weerd komt begin September aan
de beurt.
De drie bruidsparen zijn gezame-
lijk 487 jaar oud. In totaal hebben
ze 39 kinderen gehad en zijn nu te
tezamen 111 maal opa en oma.
Kleuter viel in kokend
zeepsop
Te Limbricht viel Dinsdagmiddag
het 5jarig zoontje van de familie
H. in een teil kokend zeepsop. Met
zware brandwonden werd 't ventje
naar het ziekenhuis te Sittard ge
bracht.
PSEUDO-VOGELPEST IN
GEIJSTEREN
Te Geijsteren is pseudo-vogelpest
uitgebroken onder de kippenstapel
van de landbouwer E.
De aanwezige dieren, 250 stuks
zijn op last van de Keuringsdienst
afgemaakt.
Meisje kroop onder auto
Het driejarig dochtertje van de
heer B. te Venlo is Woensdag
middag bij het spelen onder een
vrachtauto van de firma G. ge
kropen, die daar stenen loste. De
chauffeur heeft bij het wegrijden
niet gemerkt, dat het kind onder
de auto zat met hetgevolg.dat het
door een der achterwielen werd
overreden en op slag gedood.
Ter nagedachtenis
Heden Zaterdagmiddag wordt in
Gennep een monument onthuld ter
nagedachtenis der oorlogsslacht
offers. Vier verzetslieden, vijf mili
tairen, 24 omgekomen in concen
tratiekampen, 20 door oorlogsgeweld
om het leven gekomen. Het is veel
voor een plaats als Gennep. Van
Van Duinkerken zijn enkele regels
ingegrifd:
„Het leven dat zij voor de vrijheid
gaven verbiedt ons te leven als
angstige slaven".
OUDE MAN IN ZANDKUIL
BEDOLVEN
Toen Dinsdagmddag de 70-jarige
M. W. in een zandgroeve te Sweyk-
huizen (L) aan het graven was,
stortte een gedeelte van de wand
naar beneden. Ofschoon de massa
zand niet groot was, viel de heer
W. voorover en werd geheel onder
het zand bedolven. Toen men het
slachtoffer had uit gegraven, waren
de levensgeesten nog niet geweken.
Hij overleed echter korte tijd later.
MOTOR BOTSTE TEGEN
RIJWIEL.
Bestuurder na val overleden
De 32jarige monteur J. Nabuurs
uit Mill kwam Dinsdagmiddag op
de weg RipsMilheeze met zijn
motor in aanraking meteen fietser
die hij passeerde. De motorrijder
verloor hier de macht over zijn
stutfr en sloeg tegen het wegdek.
Met zeer ernstige verwondingen
werd hij naar het ziekenhuis te
Helmond overgebracht, waar hij
korte tijd later overleed.
Hoorns gezin op straat
Al een week lang kampeert een
Hoorns gezin, bestaande uit man en
vrouw en twee kleine kinderen,
onder een zeil, dat over het trot
toir aan de Kuil is gespannen. De
man, de straatmuzikant P.O., is
vorige week door de sterke arm
uit een huis aan het Gerrits-
land gezet, Hij woonde oorspronke
lijk aan de Kuil, maar kreeg ver
gunning van B. en W. een huis
aan het Gerritsland te betrekken.
De eigenaresse van deze woning
weigerde echter O. als huurder te
accepteren. Op een nacht brak
O. in en installeerde zich met zijn
gezin toch in die woning. De eige
naresse liet het er echter niet bij
zitten; een deurwaarder en enige
mannen van buiten de stad zetten
hen weer op de straat.
De muzikant van zijn kant wenste
zijn vorige huis aan de Kuil, dat
al jaren geleden onbewoonbaar is
verklaard, niet meer te betrekken.
Hij en de zijnen kamperen sindsdien
op het trottoir.
100.000 kroppen sla
voor de koeien
Maandag ging het op de groenten-
veling te Beverwijk al heel slecht
met de sla. Ruim 4000 kisten draai
den er deze dag door. Voor het
merendeel bestond deze sla uit eersté
kwaliteit.
Bijna honderdduizend kroppen sla
kwamen bij de koeien terecht.
De sla, die nog verkocht werd,
bracht ook al weinig op. Hiervoor
werd van 24 cent per krop betaald.
moesten we nu heen Het had geen
zin terug te keren. Verder kon je
ook niet gaan. Radeloos keken we
elkaar aan.
„Waar kunnen we nu een plek
vinden, waar we ons voor de ver
schrikkingen kunnen verstoppen,
waar krijgen we een stuk brood,
waar vinden we veiligheid
Toen wisten we nog niet, dat in
dit ongelukkige land in lange jaren
niemand zulk een plekje, zulk een
schuilplaats vinden zou.
Toen dachten we nog, dat de ver
schrikkingen van de Russische be
zetting voorbijgaande symptomen
van een overgangstijd waren, wij
dachten, dat er in enkele weken
weer vrede, orde en rust zouden
heersen.
Na kort beraad kwamen we niette
min tot de slotsom, dat we in de
richting van Budapest moesten ver
der gaan. Toen we vluchtten, was
de stad reeds gedeeltelijk in Rus
sische handen. Het was waarschijn
lijk, dat wij in dat stadsgedeelte
vrienden of kennissen zouden vin
den, waar we konden schuilen en
de gevaren van het beleg trotseren.
,In een grote stad is de veilig
heid groter. Daar gedragen zich de
bezetters toch op een andere manier.
Daar kun je zomaar niet roven,
moorden en geweld plegen, als in
de afgelegen huizen van de kleine
dorpen".
Wij vervolgden onze weg met
hernieuwd vertrouwen, wij dachten
een doel te hebben, dat we bereiken
konden en dat de moeite waard was
om bereikt te worden.
Het zou een grote vergissing
blijken.
Bij het naderen van de hoofdstad
hoorden we gebulder van de oorlog.
Van de hoogten om de stad schoten
de Russen op Budapest. Russische
vliegtuigen bevochten de Duitse
machines, die munitie naar beneden
gooiden in de ingesloten stad.
Machinegeweren ratelden. Mijnen
ontploften. Overal lagen lijken op
de akkers en in de weiden. Veel
burgers waren eronder. Lijken van
grijsaards, van kinderen, van jonge
vrouwen in nachtgewaden lagen in
de besmeurde sneeuw. En het werd
steeds moeilijker de Russen te ont
lopen. Honderden en honderden
Russen krioelden overal. Op auto's,
karren, te paard, en te voet.
Gevangenen joegen ze in lange
rijen voor zich uit; soldaten, bur
gers, vrouwen. Ergens herstelden
monniken de weg onder bewaking
van Russische soldaten met machine
pistolen. Elders sleepten mannen,
vrouwen en kinderen munitie aan
voor de kanonnen.
Meer en meer bemerkten we, dat
we de hel naderden. Maar aan terug
keren was geen denken aan.
Wij liepen als met dichte ogen
voort, om niet te hoeven te zien
wat er om ons heen gebeurde.
Wij maakten een geweldige om
weg. Over de met sneeuw door
drenkte akkers en weiden, tot onze
knieën in modder wadend, kwamen
we in Hidegküt aan. Hidegküt ligt
10 km van Budapest.
In het dorp wemelde het van
Russen.
Het was een wonder, dat zij ons
nog niet aangehouden hadden, dat
dat zij niets van ons wilden.
Op straat kwamen ons twee jonge
mannen tegen. Verbaasd bleven ze
staan, ze keken ons aan. Zij her
kenden ons klaarblijkelijk, maar
wilden hun eigen'.ogen niet geloven,
dat wij er zomaar waren.
Wordt vervolgd.