a
ggpg# RECLAME
RANG
8 ehanqielpapiet
DEGRUYTER
„ZAT VAN DIE"!
Het proces Jonas
gaat verder
ueipeUtzUtqen
Hoogst nieuwsgierig!
Ve ïws/uifi&iMa.
itóncfcmsktatUf.
Wollen Dekens
Venrayse Peelparel
Ramppiig'hit-d
Het zal vele lezers hetzelfd« gaar
als U overpeinzer, telkens wanneer
hij berichten leest over het ramp
gebied. Telkens komt dan de vreag
op hoe zal het deze mensen ver»taa
zullen ook zij verdrinken in alle mo
gelijke paperassen en papieren, zullen
ook zij alle mogelijke schatters er
9nquêreurs thuis krijgen, zullen ook
zij teleurgesteld worden in hun ver
wacht.ingen en hun redelijke eisen en
zal het hun precies gaan als hier in
dit rampengebied, waar iren nu negen
jaar na datum van do ramp nog steeds
niet alles i* vergoed en zelfs de resten
van het toch al schaarse deel wat
terug betaald werd en vergoed, nog
steeds niet is uitbetaald.
Zo langzamerhand sijpelen in de
berichten door, die er op wijzen, dat
ook dear dezelfde lange moeizame en
teleurstellende weg zal moeten wor
den afgelegd, ondanks alle schone
schijn, ondanks al;e tekenen van voor
uitgang.
De burgemeester van Amsterdam,
die np inspectietocht gaat, moet teleur
gesteld rapporteren, dat de mensen
stapels papieren in moeten vullen,
maar nog steeds niet definitefaf weten
over een eventuele schade-vergoeding
By moet vertellen hoe de mensen
daar over niets anders praten en dat
overal vragen gesteld worden, maar
dat de regering zwygt
Meer dan ioo millioen is bijeen
gebracht en het zijn departementen
die beslissen hoe deze gelden verdeeld
moeten worden en die-onderling vpch
ten welk deel zy van deze buit kun
nen binnen halen en welk deel zij
van de schade gevallen kunnen af
trekken i.v.m bulp reeds door parti
culieren geboden.
En het antwoord op al die vragen
en opmerkingen is tot heden niets
anders, als dat men het nog steeds
met geleerd heeft.
Noord Limburg was nog niet genoeg
als proefterrein, ook in Zeeland, West
Brabant en Zuid Holland moeten nog
pensioenen verdiend worden ten koste
van slachtoff-irs Dit is onbillijk en
oneerlijk, evengoed als het onbillijk
is, dat negen jaren na datum hier
nog steeds mensen wachten op een
definitieve afrekening, die gebaseerd
was op pryzen van 1940, die intussen
voor het merendeel al 3xzo hoog zijn
We Jeren het in ons dierbaar vader
land schijnbaar nooit.
v.y.v.
Wij ontvingen van de Limburgse
Federatie vau Verenigingen voor
Vreemdelingenverkeer een Hotel- en
PenBiongids voor Limburg, waarop
0 m. een kaartje voorkomt van de VV
kantoren in Limburg.
We zien in Noord-Limburg Well,
Arcen, Velden en Borst aangeduid,
maar Venray niet. Betekent dit, dat
nu officieel V V.V. uit Venray is ver
dwenen en wegens gebrek aan baten
roemloos ten onder is gegaan, of is
dit een fout van de genoemde federatie
In beide gevallen is het een zeer
ernstige fout.
Ieder jaar opnieuw blijken er meer
vreemdelingen in onze gemeente t»
komen, terwijl ook van Duitse zijde
de belangstelling voor Venray toe
neemt en practiEch ieder Zoodag
bussen van die zijde te verwachten zyn
Als hier geen VVV kantoortje kan
blijven bestaan en het verleden
heeft bewezen, dat dit onmogelijk i-
dan dient in ieder geval op eei
dergelijk officieel stuk als dezo gids
toch een secretariaat vermeld te
worden.
Is VVV werkelijk ten ondergegaan
dan zal men toch ernstig moeten pogen
hier weer verandering in te brengen
Bestaat het nog en we hebben alh
reden om dat aan te nemen, ondanks
de bedroevend weinig steun, die zy
ondervindt, dan dient op deze fou'
wel gewezen te worden Maar kan zy
tevens weer even in herinnering bren
gen bet geweldige belang wat ook
onze gemeente heeft by een goed
Verkeersbureau en kunnen mogelijk
nog eens plannen beraamd worden om
hier nieuw leven aan te geven.
Dansen
Van verschillende kanten hebben
wy lystjes ontvangen, waarop min of
meer nauwkeurig stond in welke
plaatsen hier in de omgeving de af
gelopen Zon- en werkdagen dansen
is geweest We zyn de inzenders daar
voor dankbaar en willen daarover ook
wel iets zeggen.
Voor enkele weken hoorden we
iemand beweren, dat het gehele ver
enigingsleven voor een groot deel af
hankelyk was van dansen. En om
nadere uitleg gevraagd van deze oi.
wel boute bewering kregen we het
volgende relaas te horen. Er zyn hier
zeer weinig verenigingen, op welk
terrein ook, die op een behoorlijke
kas kunnen bogen en dus eventuele
acties met goed succes volbrengen.
Pogingen om via fancy fairs e d.
aan wat geld te komen, lopen zeker
wat de kom betreft, uit op een fiisco.
Het gevolg daarvan is teleurstelling,
minder aniomo, dode verenigingen
Het enigste waar nug iets mee te
verdienen is, is dansen.
Bovendien had die spreker nog
andere argumenten. Een groot deel
van onze jeugd tieft men Zondags
overal aan, behalve in Venray
Men kan ze vinden op de dorpen
waar gedanst wordt en hoe laat ze
terugkomen, hoe en in wat voor ge
zelschap, blijft ook voor de ouders een
open vraag Was hier dansen dan zou
d jeugd ook in eigen plaats vertier
kunnen vinden.
We klagen over zalen, daar moest
groter en behoorlijker ruimte zijn,
maar er is niemand die een >.aal kan
exploiteren zonder verliezen, indien
hier zo nu en dan niet in gedanst
kan worden.
We ?ün een gemeente met meer
dan 18 «>00 inwoners en dat, men z^ker
na d« b-vrydinir het dansen aan ban
don h«efr gelegd,
door Herman H. J. Maas
Tienus Basten keuterde dan maar
weer mee voort, waar zy n zuster Trien
gebleven was. De volgende morgen
na zyn thuiskomst ging dat vanzelf.
Wat viel erover te praten
Het Heihoek8enieuw8 vertelde Trien
hem wel by stukjes en beetjes, naar
gelang zy aanknopingspunten vond in
bepaalde gebeurtenissen, nadat hy
was teruggekomen. Net, zoals het
uitkwam. „O", zei hy dan En wist
nauwelijks iets na te vragen, als blyk
van enige belangstelling of van ver
langen naar verduidelijking. Kon het
hem allemaal niets schelen
Er waren drie maanden verlopen,
dat was alles. Verlopen, meer beteken
de dat immers niet. Als hy niet had
hoeven te „zitten", dan zouden die
drie maanden nu evengoed voorbij zyn.
De turfhopen van boer Faassen
waren verbrand, de baldadigheden en
vernielingen gepleegd, er was beest
achtig gevochten die Zondagavond
en hy had moeten „zitten".
Boer Vulling8 en NolBsrens waren
er goed afgekomen, omdat hun ad
vocaat gezegd had, dat die Tienus
Basten stapelgek was en boer Vullirgs
en Nol Berens hadden doodonschuldig
maar wat grapjes met hem uitgehaald
en dat had hy allemaal verkeerd uit
gelegd.
Ja, als zulke grote geleerde koppen
als die advocaat en die rechters op
die manier het woord voerden, wat
bleef er dan van een arme ongeletter
de Heihoekse mens nog over?
Vernielingen maakten de eigenaar
woedend, nou, nogal glad, hè, en als
die eigenaar de dader te pakken kon
krijgen, dan probeerde hy hem af te
ranselen, maar misschien kreeg hijzelf
nok nog wel de klappen erby, het ging
er maar om, wie het sterkst was en
daarmee afgelopen. Of de rechtbank
moest er tussen komen. Dat gebeurde
wel voor groot volk als boer Faassen.
Daar mosst men immers „zat van
die" voorh°bben. Maar Tienus Basten
had toch geen geld by boer Faassen
gestolen
Boer Vulling8 kon een advocaat
betalen, dus was voor hem winnen
geen kunst!
Daar gaven anderen Tienus BaRten
schoon gelijk in Schande bleef er
niet van hangen. Daarmee moest alles
dan ook maar uit zyn, Tienus Basten
praatte toch ook niet meer over de
vrije met8elers? En niet over de ver
brande turfhopen en vernielingen
Uit was uit.
In het naburige dorp A. had de
brievengaarder een aangetekende brief
opengemaakt. Alleen uit nieuwsgierig
heid en jaloezie. Want die brief was
geadresseerd aan een bijzonder knappe
jonge getrouwde vrouw, die een echt
scheidingsproces voerde tegen haar
man, zy had kennis gekregen met een
andere man. Dat werd verteld. Zou
deze man de afzender zyn
Dat moest hij weten.
Die brievengaarder was ook razend
gek op haar. En in het dorp vlaste
nog iemand op zulk nieuws Hy wilde
weten, wat er in die brief stond, aan
iets anders dacht hy op het moment
helemaal niet. Hy maakte zo dikwijls
brieven open, en hij las alle brief
kaarten, en hy wist bliksems goed,
waar hij moest zyn om er de inhoud
te gaan vertellen. Daarvoor werd hy
eo«d b'doond met tractaties.
In het openen en weerdichtplakken
van enveloppes had hy handigheid
gekregen, hy deed het ook al jaren.
Hoe en door wie was hy daartoe ge
bracht
Dat bleef zyn geheim, anders zou
hy in plaats van een machtige vriond,
pen machtige vijand krijgen en kon
hy wel inpakken, Dat brieven openen
briefkaarten lezen om de inhoud
over te brengen naar „ergens" dat
gebeurde toch overal in kleine dorpjes
met alleen een brievengaarder?
Nu wilde het ongeluk, dat in die
brief zonder aangegeven waarde een
biljet van vijftig mark ingesloten was.
Dat stond ook onder de brief in een
P S en in de brief veel hartstochtelijk
intiems. Vlotte tractaties overwaard
Aan de bekoring dat biljet in zyn
zak te steken, kon hy geen wesrstand
bieden. Hij probeerde het P S. onlees
baar te maken, en beging bovendien
de onhandigheid, de brief in de ge
opende enveloppe in zyn zak mee te
nemen naar „ter plaatse". Zo kreukte
de enveloppe nogal enigszins. Dat ge
beurde '8 avond8 De tractaties waren
ongewoon vlot! Navenant.
Goed aangeschoten keerde hy naar
huis terug, en het weerdichtplakken
van de enveloppe voor de morgen-
bezorging zou daar wel d6 tekens van
gedragen hebben. Want, dat zaakje
raakte dadelijk aan het rollen. De af
zender diende een aanklacht in. Einde
voor den brievengaarderontslag uit
zyn ambt en gevangenisstraf.
Dat nieuws drong gauw de hele
streek door. Krek goed 1 Die brieven
gaarder kreeg niets meer dan zyn ver
diende loon 1 Geld stelen
Natuurlijk was zyn leven nu voor
goed kapot. Niemand zou hem nog
willen voor een betrekking. Als hy
zyn tijd „uitgezeten" had, kon hy
met een kermis en een carnaval ook
wel bitter weinig is.
In dit betoog schuilen inderdaad
vele belangrijke argumenten voor het
dansen. We zyn realist genoeg om te
erkennen, dat inderdaad met dansen
voor verenigingen en dergelijke, meer
bestaansmogelijkheden geschapen wor
den en dat ook op andere groDden
meer dansen werkelijk te verdedigen
Men kan het daarbij betreuren, dat
toneel, fancy fairs en andere attrac
ties niet meer zo in de smaak vallen,
maar als zelfp gehuchten als Holthees
vry geregeld dansgelegenheid
geven, dan is er alles voor te zeggen
ook in Venray hiertoe wat meer kans
te geven.
Intussen is er op Koninginne-ver
jaardag en op 5 Mei a s. reeds gelegen-
Ir juist (jeweest, heid en misschien, dat de toekomst
maar daar tegenover staat, dat dansen ook in deze zich guller toont.
gaan „werken" voor de kost. Hy had
als brievengaarder toch zyn inkomen
Een schande was hetl...
Onder de „Rewone" massa viel geen
sterveling over het onrechtmatig
openen van de enveloppe om de voor
een ander bestemde brief te lezen
Nardus Boeks gaf zonder meer toe
een ontrouwe beambte. Even ontrouw
als vele van zyn collega's. Ook zonder
zich dat geld toegeëigend te hebben,
zou hy met ontslag gestraft zyn. Ter:
wijl die collega's straffeloos doorgingen
met postgeheimen „ter plaatse" be
kend te maken.
Zodat men ook „ter plaatse" nauw
keurig wist, tot op een cent, hoeveel
die-en-die op een spaarbankboekje had
den staan. En welke „slechte" kran
ten hier en daar weleens, al was 't
ongevraagd, werden bezorgd. Nardus
Boeks had dat zelf eveneens onder
vonden. Wie waren echter de hoofd
schuldigen, dat zulke arme drommels
ten val gebracht werden en te gronde
gingen door vernietiging van hun kost
winning?
Als Tienus Basten, Guul Vossen
Driek Flaf s en honderden huns gelijken
„gezeten" hadden voor baldadigheden
vechten, zware mishandelingen
zelfs moord, dan sprak geen mens van
schande en hervatten zy doodgewoon
het ploegen, metalen, schaven, sny-
dereD, enz. Onmogelijk kon Nardus
Boeks anders dan afkeuren, dat som
mige rode krantjes, om aan de ar
beidersklasse te behagen, op de door
hen zelf zo genoemde „klassejustifie'
schimpten, onder de leusgelijke
monniken gelijke kappen".
Want dat was juist het grote euvel,
dat eenzelfde straf niet gelyk was in
vele gevallen van door stand en be
trekking en werkkring zo verschillen
de personen. Naar zyn menirg werd
méér gelet op een zekere klassejusitie
als een groot belang geëist Evenmin
als het Guul Vossen in zyn kostwin
ning hinderde, dat by nu en dan een
jaar of drie „zitten" moest voor zware
mishandeling, deed het fabrikant
Pruimenmakere in ziin zaak en in de
omgang met zakenlui kwaad, dat hy
in overleg met een vrouw een moord
aanslag gepleegd had op haar man en
daarvoor „vijftien jaren had gekregen"
Als man van geld was hy na zijn in
vrijheid stelling weer overal van harte
welkom
De mensen aanbaden immers den
mammon. Maar de carrière van een
miezerig slecht bezoldigd post- of
8poorwegambtenaarije, enz. werd on
herroepelijk verwoest door zelfs maar
een straf van enkele dagen hechtenis
voor een betrekkelijk onbeduidende
financiële onregelmatigheid.
Niet iedereen werd door een dorps
macht de hand boven het hoofd ge
houden, zoals in 't Peeldorpje Overkant
de schoolmeester Gavoerts, die al eens
opgesloten was in het politiehok door
de marechaussee, omdat hy in dron
kenschap door jaloersheid gedreven"
aan het vechten geslagen was met
een van de marechaussee, die vrijde
met de meid, met wie Gavoerts ook
gevrijd had. Dat kon Gavoerts geen
kwaad doe al had hy ook een ris
van dergelijke wangedragingen op zyn
kerfstok. Want hy schold, alsof hy
razend van heilige verontwaardiging
was, dronken de café's af, dat die ge
mene schrijver, die in de krant „de
vroede vaderen erdoor haalde en dus
het gezag aanrandde", de brandstapel
verdiende 1
Ja, zulk een brave man als meester
Gavoerts moest in ere gehouden
worden I
Wat maakte het daartegen uit, dat
hy wel eens dronken in de school
stond te hakkelen?
Onnozel, daarover te vallen. Zo'n
kleinigheid I De kinderen mochten toch
ook wel eens lachen Wie keek nou
nooit te diep in hetglaasjeDat over
kwam de beste 1
Nardus Boeks had goed praten,
meenden destreekbewoners. De macht
hebbers waren bang voor hem. Zy
dachten, dat hy nog veel meer van
hen wist dan hy in werkelijkheid
wist. Hun slecht geweten porde hen
tegen de ribben, zo nu en dan voel
den zy het bonzen. Als zy my beter
kenden, zouden ze mij vrezen, zonder
bang te zyn, zei Nardus Boeks. En
wat deze te verliezen Hy zou nooit
tegen iemand iets oneerlijks doen.
Wat bad Trien Basten aan Tienus
kuDnen vertellen over het gemompel
en gefluister in de gedrukte stemming
al maar dompiger, naarmate de
dagen dichter de najaarkermis gaat
naderen.
Stemming, gemompel od gefluister
waren toch geen gebeuren
Tienus ging wel eens in het café
van vrouw Janssen een glas bier
drinken. „Ah, Tienus jong, ok wer
ien 't durrep Heel gewoon, als het
koud was, of vroor, of regende, of
sneeuwde, of de zon gloeiend aan de
hemel hing te branden, het was toch
altijd de tijd van het jaar.
De najaarskermis in Heihoek sloot
de lange reeks van kermissen in deze
streek en daarom placht ze buitenge
woon druk te zyn en ging het er
dikwijls rauw naar toe, het kon er
wel eens lelijk spannen.
In de omliggende kerken werd er
over gepreekt. Over het dansen, de
mbisjes en de vrouwen draaiden om
den satan heen, zoals de muggen om
het vuur dansten en tenslotte in dat
vuur verschroeiden 1
Over de voortdurend toenemende
wuftheid van de vrouwenkleding, ze
droegen nu al in het publieke voetvrye
rokken, waar moest dat heen
Bet zag er uit, alsof de zedeloze
mode van het goddeloze Frankrijk
Frankrijk onze streken, die godlof,
tot nog toe trouw waren gebleven
aan eenvoud en aloude goede zeden,
met verderf en verrotting dreigde te
overweldigen
Over de fietsen, die nieuwerwetse
duivel8uitviudingen, die almaar meer
in zwang kwamen en het jongvolk
er toe brachten andere plaatsen te
gaan bezoeken om zich daar, uit het
oog van het heilzaam menselijk op
zicht, over te gaan geven aan grove
uitspanningen.
En helaas, met verscheurende droef
heid in het hart moest het er uit,
er bestonden zelfs al vrouwen, die
zich nog dames durfden te noemen,
die fietsten 1
Moest het al zover komeD, dat zy
door het opschorten van haar kleding
onder haar bewegingen schaamteloos
meer van haar lichaam op straat en
weg tentoon stelden dan een veile
straatdeern zou durven
Nou, verzekerde Nardus «Boeks, als
ik wist, dat ergens binnen een omtrek
van drie dagen gaans ooit gepreekt
was of wordt tegen vechtpartijen,
mishandelingen en moorden, dan zou
ik het opschrijven en zorgen, dat
het voor de geschiedenis bewaard
bleef.
Dat zou ik ook doen over preken
tegen ongerechtigheden en knoeieryen
om eigenbelang van bestuurders
Zulke preken zouden terecht merk
waardigheden mogen heten.
Maar daar kreeg hy de kans niet
voor.
Preken tegen vechten en mishan
delen Dat vroeg iemand hoogst
verbaasd. Wat viel daar dan wel
tegen te preken Wat deden de hoge
omes dan anders, dan de soldaten in
oorlogen laten vechten, mishandelen
en moorden
Ja, zuchtte Nardus Boeks, denken
moet, maar gevaarlijk is het toch
ook.
En toen was het dan najaarskermis
Zondag in Heihoek. Maar zo heel
anders dan in Foorgaande jaren.
Zonder drukte van voorbereiding en
blij verwachten, vooral de laatste
veertien dagen; druk gepraat over
zoveel einden krentenmik, zoveel
ponden goed vet vlees voor een grote
wasketel vol soep, zoveel rijst, suiker
en kaneel voor rijstepap waar het
mansvolk minachtend de neus voor
ophaalde en zoveel telders en
kommen paarsvleis, waarvan het
mansvolk na de voormiddagborrels
hopen naar binnen zou werken, met
goed wat zure eek en sterke mosterd
erby, voor het opknappen van de
jenever en voor het opwekken van
de bierdorst in de avonduren.
Anders probeerden de boerinnen
elkaar feestelijk te overtreffen met
de hoeveelheden. Nu verliep alles
veel stiller.
Er was zo geen rechte zin, niets
estelyks. Door die grauwe.dreiging
als van onweer van de twee pariyen
na alle voorafgaande gebeurtenissen.
En dat alles onbekend geheimzinnig
in de afwachting. Dat maakte het
zo griezelig.
Als gewoonlijk Zondags, ging het
vrouwvolk naar de vroegkerk in het
dorp en het mansvolk naar de hoog
mis. Van de Faasser.party bleef er
zowat niemand in het dorp hangen
op de lange terugweg van een
uur gaans, borrelend, kaarten en
plakken.
Maar boer Vullings en Nol Berens
met hun stel kameraden maakten
het des te bonter. Na elke borrel
schimpten zy lallend over die bange
heihazen 1 Hun durf was na die
Zondagavond zeker helemaal op
Wordt vervolgd.
Ingez onden Mededelingen
Dikwijls heb ik staan te kijken,
Aan het Postkantoor alhier,
Als een spaarder geld kwam halen,
Of ging brengen 't spaarpapier.
Weinig mensen zyn bescheiden,
Bleek my dan weer elke keer,
Steeds zag ik een lichaam rekken,
Van een dame of 66n heer,
Die zo graag een blik wou werpen
In een anders spaarbankboek.
Hoogst nieuwsgierig naar het saldo,
De bescheidenheid was zoek.
En de spaarder 't is natuurlijk
Werd van ergernis haast groeD,
Over zoveel onbeschaamdheid,
De absentie van 't fatsoen.
Ik heb met velen dit besproken,
Als het zo eens kwam te pas,
Ergernis steeds als een ander
In zijn spaarbankboekje las.
Het gevolg dat laat zich denken,
Niet meer sparen by de Post;
Met de buit dan naar een Spaarbank,
Waar 't loket is uitgedost
Met een éénpersoons lokaaltje,
Vry van nieuwsgierig oog;
Hier geen uitgerekte halzen,
Die men over 't boekje boog.
Rijkspostspaarbank, ging ik denken,
Letje wel goed op je „Saeck"
Heus, zo'n klein privé lokaaltje
Spaart je spaarders Is het raak
(Uit Spaarcommentaar)
Vorige week Donderdag is weer
een hoofdstuk afgesloten m het
onderhand berucht proces om de
schilderijen van Henri Jonas, die in
Veniay in beslag werden genomen,
op de tentoonstelling die Venray
Vooruit in de jongensschool heeft
georganiseerd.
Gaat het proces in eerste aanleg
tussen Mevr. de Wed Jonas en Venray
Vooruit, waarbij reeds van beide
zijden schriftelijke beschuldigingen
en het verweer hierop by de recht
bank zyn ingediend, in tweede aanleg
gaat het tegen Huize Servatius, als
de eigenaresse van het grootste deel
der schilderyen en als de inrichting,
van waaruit deze schilderijen afkom
stig zyn.
Ook Huize Servatius heeft eón
verweer ingestuurd op de beschuldi
ging van Mevr. de Wed. Jonas, die
o.m. beweerd dat Servatius het recht
niet had om deze schilderijen in
eigendom te hebben, omdat Jonas
niet" bevoegd was, schilderijen af te
geven.
Op dit verweer heeft thans de
rechtskundige van Mevr. Jonas weer
een antwoord ingediend, waarin hy
er op wy'st dat bestuur en personeel
van het St. Servatius gesticht bekend
zyn met de handelingsonbevoegdheid
van de hun toevertrouwde patiënten
en dat elk van dezen verworven
bezit by voorbaat reeds te kwader
trouw is.
Al hetgeen Servatius daartegen
aanvoert omtrent de wijze, waarop
zy het bezit dier schilderijen zou
hebben verkregen, duidt de raadsman
„zonder meer als zottepraat" aan.
Hy wijst tevens op het onderscheid
tussen het resultaat van de scheppen
de kracht van een kunstenaar en
van andere arbeid, waarvoor geen
scheppingskracht vereist is.
Tegen de suggestie dat men reeds
sedert vele jaren afwist van 't bezit
dezer schilderijen en dat deze doeken
in het gesticht immer onverholen en
volkomen openbaar waren, voert hy
aan, dat „een krankzinnigengesticht
niet een voor elkeen vryelyk toegan
kelijk gebouwencomplex is, waar
men willekeurig kan binnenstappen
om eens te kijken, wat er aan de
muren hangt" en verder dat „men
in dokters- en kunstenaarskringen
wist, dat Jonas door requirante was
geëxploiteerd hetgeen overigens
uit de te Venray gehouden tentoon
stelling nog eens bevestigd is doch
zulks nog niet betekende dat men
wist, wie de schilderijen in bezit
had."
Mevr. Jonas heeft nimmer beweerd
dat het algemeen bekend was dat
Servatius de onderhavige schilderyen
in bezit had maar dat integendeel
zelfs het bestaan daarvan op een
enkele uitzondering na, onbekend
was en er slechts een vermoeden
bestond, dat St. Servatius een groot
aantal werken van Jonas zou bezitten.
Ter toelichting van haar stellingen
heeft Mevr. Jonas haar conclusie van
antwoord vergezeld doen gaan van
een verklaring van erfrecht ten name
van eiseres, van een afschrift van de
benoeming van de provisioneel bewind
voerder over Jonas (gedateerd 16 11 '33)
en tenslotte van een spontaan schrij
ven van een Dr. Nuyens te Boxmeer
aan eiseres naar aauleiding van wat
Servatius by hun antwoord betoogde.
Dit zeer zeker verrassende schrijven
luidt„...ik was vyf jaar verbonden
aan St. Annagesticht en kan dus
oordelen.
Als een patiënt voor arbeidstherapie
iets doen mag of moet, wat hem
ligt en lykt, dan blijft 't resultaat,
zo mogelijk, zyn wettig eigendom en
hij kan dat niet afstaan, zolang hij
in 't gesticht verblyft en dus niets
rechtsgeldig doen kan. Als U ongelijk
zoudt hebben, dan zou de consequen
tie wezen, dat een dichter of schrijver,
die in een gesticht iets schreef of
dichtte of componeerde en 't dan
onwettig afgaf, geen eigendomsrecht
meer zou hebben en 't gesticht
dergelijke geestesproducten zou kun
nen exploiteren of verkopen of uit
geven. Wat toch wel de grootste
dwaasheid zou zyn
worden prima gewassen
a f 1.50 per stuk
in de
prachtsortering, laag in pry's.
Wolvilt
Carton 50 en 90 cm breed
Borstelwerk Poetsartikelen
Bussenverf mooie kleuren
Geweldig uitstrykvermogen
goede dekking hoge glans
Brandspiritus
Zoutzuur
Ammoniak
Creoline
Waterglas
Wasbenzine enz.
Alles in flessen in voorraad.
Beleefd aanbevelend,
3 Dubbeltjesrepena 10 ct. voor slechts 25 ct.
3 Grote repen. a 12 ct. voor slechts 30ct.
3Goudrepen a 18ct. voor slechts 45 ct.
3 Rozijn-Nootrepen a 2 5 ct. voor slechts 60 ct.
Geldig t/m Dinsdag a s.