a ggpg# RECLAME RANG 8 ehanqielpapiet DEGRUYTER „ZAT VAN DIE"! Het proces Jonas gaat verder ueipeUtzUtqen Hoogst nieuwsgierig! Ve ïws/uifi&iMa. itóncfcmsktatUf. Wollen Dekens Venrayse Peelparel Ramppiig'hit-d Het zal vele lezers hetzelfd« gaar als U overpeinzer, telkens wanneer hij berichten leest over het ramp gebied. Telkens komt dan de vreag op hoe zal het deze mensen ver»taa zullen ook zij verdrinken in alle mo gelijke paperassen en papieren, zullen ook zij alle mogelijke schatters er 9nquêreurs thuis krijgen, zullen ook zij teleurgesteld worden in hun ver wacht.ingen en hun redelijke eisen en zal het hun precies gaan als hier in dit rampengebied, waar iren nu negen jaar na datum van do ramp nog steeds niet alles i* vergoed en zelfs de resten van het toch al schaarse deel wat terug betaald werd en vergoed, nog steeds niet is uitbetaald. Zo langzamerhand sijpelen in de berichten door, die er op wijzen, dat ook dear dezelfde lange moeizame en teleurstellende weg zal moeten wor den afgelegd, ondanks alle schone schijn, ondanks al;e tekenen van voor uitgang. De burgemeester van Amsterdam, die np inspectietocht gaat, moet teleur gesteld rapporteren, dat de mensen stapels papieren in moeten vullen, maar nog steeds niet definitefaf weten over een eventuele schade-vergoeding By moet vertellen hoe de mensen daar over niets anders praten en dat overal vragen gesteld worden, maar dat de regering zwygt Meer dan ioo millioen is bijeen gebracht en het zijn departementen die beslissen hoe deze gelden verdeeld moeten worden en die-onderling vpch ten welk deel zy van deze buit kun nen binnen halen en welk deel zij van de schade gevallen kunnen af trekken i.v.m bulp reeds door parti culieren geboden. En het antwoord op al die vragen en opmerkingen is tot heden niets anders, als dat men het nog steeds met geleerd heeft. Noord Limburg was nog niet genoeg als proefterrein, ook in Zeeland, West Brabant en Zuid Holland moeten nog pensioenen verdiend worden ten koste van slachtoff-irs Dit is onbillijk en oneerlijk, evengoed als het onbillijk is, dat negen jaren na datum hier nog steeds mensen wachten op een definitieve afrekening, die gebaseerd was op pryzen van 1940, die intussen voor het merendeel al 3xzo hoog zijn We Jeren het in ons dierbaar vader land schijnbaar nooit. v.y.v. Wij ontvingen van de Limburgse Federatie vau Verenigingen voor Vreemdelingenverkeer een Hotel- en PenBiongids voor Limburg, waarop 0 m. een kaartje voorkomt van de VV kantoren in Limburg. We zien in Noord-Limburg Well, Arcen, Velden en Borst aangeduid, maar Venray niet. Betekent dit, dat nu officieel V V.V. uit Venray is ver dwenen en wegens gebrek aan baten roemloos ten onder is gegaan, of is dit een fout van de genoemde federatie In beide gevallen is het een zeer ernstige fout. Ieder jaar opnieuw blijken er meer vreemdelingen in onze gemeente t» komen, terwijl ook van Duitse zijde de belangstelling voor Venray toe neemt en practiEch ieder Zoodag bussen van die zijde te verwachten zyn Als hier geen VVV kantoortje kan blijven bestaan en het verleden heeft bewezen, dat dit onmogelijk i- dan dient in ieder geval op eei dergelijk officieel stuk als dezo gids toch een secretariaat vermeld te worden. Is VVV werkelijk ten ondergegaan dan zal men toch ernstig moeten pogen hier weer verandering in te brengen Bestaat het nog en we hebben alh reden om dat aan te nemen, ondanks de bedroevend weinig steun, die zy ondervindt, dan dient op deze fou' wel gewezen te worden Maar kan zy tevens weer even in herinnering bren gen bet geweldige belang wat ook onze gemeente heeft by een goed Verkeersbureau en kunnen mogelijk nog eens plannen beraamd worden om hier nieuw leven aan te geven. Dansen Van verschillende kanten hebben wy lystjes ontvangen, waarop min of meer nauwkeurig stond in welke plaatsen hier in de omgeving de af gelopen Zon- en werkdagen dansen is geweest We zyn de inzenders daar voor dankbaar en willen daarover ook wel iets zeggen. Voor enkele weken hoorden we iemand beweren, dat het gehele ver enigingsleven voor een groot deel af hankelyk was van dansen. En om nadere uitleg gevraagd van deze oi. wel boute bewering kregen we het volgende relaas te horen. Er zyn hier zeer weinig verenigingen, op welk terrein ook, die op een behoorlijke kas kunnen bogen en dus eventuele acties met goed succes volbrengen. Pogingen om via fancy fairs e d. aan wat geld te komen, lopen zeker wat de kom betreft, uit op een fiisco. Het gevolg daarvan is teleurstelling, minder aniomo, dode verenigingen Het enigste waar nug iets mee te verdienen is, is dansen. Bovendien had die spreker nog andere argumenten. Een groot deel van onze jeugd tieft men Zondags overal aan, behalve in Venray Men kan ze vinden op de dorpen waar gedanst wordt en hoe laat ze terugkomen, hoe en in wat voor ge zelschap, blijft ook voor de ouders een open vraag Was hier dansen dan zou d jeugd ook in eigen plaats vertier kunnen vinden. We klagen over zalen, daar moest groter en behoorlijker ruimte zijn, maar er is niemand die een >.aal kan exploiteren zonder verliezen, indien hier zo nu en dan niet in gedanst kan worden. We ?ün een gemeente met meer dan 18 «>00 inwoners en dat, men z^ker na d« b-vrydinir het dansen aan ban don h«efr gelegd, door Herman H. J. Maas Tienus Basten keuterde dan maar weer mee voort, waar zy n zuster Trien gebleven was. De volgende morgen na zyn thuiskomst ging dat vanzelf. Wat viel erover te praten Het Heihoek8enieuw8 vertelde Trien hem wel by stukjes en beetjes, naar gelang zy aanknopingspunten vond in bepaalde gebeurtenissen, nadat hy was teruggekomen. Net, zoals het uitkwam. „O", zei hy dan En wist nauwelijks iets na te vragen, als blyk van enige belangstelling of van ver langen naar verduidelijking. Kon het hem allemaal niets schelen Er waren drie maanden verlopen, dat was alles. Verlopen, meer beteken de dat immers niet. Als hy niet had hoeven te „zitten", dan zouden die drie maanden nu evengoed voorbij zyn. De turfhopen van boer Faassen waren verbrand, de baldadigheden en vernielingen gepleegd, er was beest achtig gevochten die Zondagavond en hy had moeten „zitten". Boer Vulling8 en NolBsrens waren er goed afgekomen, omdat hun ad vocaat gezegd had, dat die Tienus Basten stapelgek was en boer Vullirgs en Nol Berens hadden doodonschuldig maar wat grapjes met hem uitgehaald en dat had hy allemaal verkeerd uit gelegd. Ja, als zulke grote geleerde koppen als die advocaat en die rechters op die manier het woord voerden, wat bleef er dan van een arme ongeletter de Heihoekse mens nog over? Vernielingen maakten de eigenaar woedend, nou, nogal glad, hè, en als die eigenaar de dader te pakken kon krijgen, dan probeerde hy hem af te ranselen, maar misschien kreeg hijzelf nok nog wel de klappen erby, het ging er maar om, wie het sterkst was en daarmee afgelopen. Of de rechtbank moest er tussen komen. Dat gebeurde wel voor groot volk als boer Faassen. Daar mosst men immers „zat van die" voorh°bben. Maar Tienus Basten had toch geen geld by boer Faassen gestolen Boer Vulling8 kon een advocaat betalen, dus was voor hem winnen geen kunst! Daar gaven anderen Tienus BaRten schoon gelijk in Schande bleef er niet van hangen. Daarmee moest alles dan ook maar uit zyn, Tienus Basten praatte toch ook niet meer over de vrije met8elers? En niet over de ver brande turfhopen en vernielingen Uit was uit. In het naburige dorp A. had de brievengaarder een aangetekende brief opengemaakt. Alleen uit nieuwsgierig heid en jaloezie. Want die brief was geadresseerd aan een bijzonder knappe jonge getrouwde vrouw, die een echt scheidingsproces voerde tegen haar man, zy had kennis gekregen met een andere man. Dat werd verteld. Zou deze man de afzender zyn Dat moest hij weten. Die brievengaarder was ook razend gek op haar. En in het dorp vlaste nog iemand op zulk nieuws Hy wilde weten, wat er in die brief stond, aan iets anders dacht hy op het moment helemaal niet. Hy maakte zo dikwijls brieven open, en hij las alle brief kaarten, en hy wist bliksems goed, waar hij moest zyn om er de inhoud te gaan vertellen. Daarvoor werd hy eo«d b'doond met tractaties. In het openen en weerdichtplakken van enveloppes had hy handigheid gekregen, hy deed het ook al jaren. Hoe en door wie was hy daartoe ge bracht Dat bleef zyn geheim, anders zou hy in plaats van een machtige vriond, pen machtige vijand krijgen en kon hy wel inpakken, Dat brieven openen briefkaarten lezen om de inhoud over te brengen naar „ergens" dat gebeurde toch overal in kleine dorpjes met alleen een brievengaarder? Nu wilde het ongeluk, dat in die brief zonder aangegeven waarde een biljet van vijftig mark ingesloten was. Dat stond ook onder de brief in een P S en in de brief veel hartstochtelijk intiems. Vlotte tractaties overwaard Aan de bekoring dat biljet in zyn zak te steken, kon hy geen wesrstand bieden. Hij probeerde het P S. onlees baar te maken, en beging bovendien de onhandigheid, de brief in de ge opende enveloppe in zyn zak mee te nemen naar „ter plaatse". Zo kreukte de enveloppe nogal enigszins. Dat ge beurde '8 avond8 De tractaties waren ongewoon vlot! Navenant. Goed aangeschoten keerde hy naar huis terug, en het weerdichtplakken van de enveloppe voor de morgen- bezorging zou daar wel d6 tekens van gedragen hebben. Want, dat zaakje raakte dadelijk aan het rollen. De af zender diende een aanklacht in. Einde voor den brievengaarderontslag uit zyn ambt en gevangenisstraf. Dat nieuws drong gauw de hele streek door. Krek goed 1 Die brieven gaarder kreeg niets meer dan zyn ver diende loon 1 Geld stelen Natuurlijk was zyn leven nu voor goed kapot. Niemand zou hem nog willen voor een betrekking. Als hy zyn tijd „uitgezeten" had, kon hy met een kermis en een carnaval ook wel bitter weinig is. In dit betoog schuilen inderdaad vele belangrijke argumenten voor het dansen. We zyn realist genoeg om te erkennen, dat inderdaad met dansen voor verenigingen en dergelijke, meer bestaansmogelijkheden geschapen wor den en dat ook op andere groDden meer dansen werkelijk te verdedigen Men kan het daarbij betreuren, dat toneel, fancy fairs en andere attrac ties niet meer zo in de smaak vallen, maar als zelfp gehuchten als Holthees vry geregeld dansgelegenheid geven, dan is er alles voor te zeggen ook in Venray hiertoe wat meer kans te geven. Intussen is er op Koninginne-ver jaardag en op 5 Mei a s. reeds gelegen- Ir juist (jeweest, heid en misschien, dat de toekomst maar daar tegenover staat, dat dansen ook in deze zich guller toont. gaan „werken" voor de kost. Hy had als brievengaarder toch zyn inkomen Een schande was hetl... Onder de „Rewone" massa viel geen sterveling over het onrechtmatig openen van de enveloppe om de voor een ander bestemde brief te lezen Nardus Boeks gaf zonder meer toe een ontrouwe beambte. Even ontrouw als vele van zyn collega's. Ook zonder zich dat geld toegeëigend te hebben, zou hy met ontslag gestraft zyn. Ter: wijl die collega's straffeloos doorgingen met postgeheimen „ter plaatse" be kend te maken. Zodat men ook „ter plaatse" nauw keurig wist, tot op een cent, hoeveel die-en-die op een spaarbankboekje had den staan. En welke „slechte" kran ten hier en daar weleens, al was 't ongevraagd, werden bezorgd. Nardus Boeks had dat zelf eveneens onder vonden. Wie waren echter de hoofd schuldigen, dat zulke arme drommels ten val gebracht werden en te gronde gingen door vernietiging van hun kost winning? Als Tienus Basten, Guul Vossen Driek Flaf s en honderden huns gelijken „gezeten" hadden voor baldadigheden vechten, zware mishandelingen zelfs moord, dan sprak geen mens van schande en hervatten zy doodgewoon het ploegen, metalen, schaven, sny- dereD, enz. Onmogelijk kon Nardus Boeks anders dan afkeuren, dat som mige rode krantjes, om aan de ar beidersklasse te behagen, op de door hen zelf zo genoemde „klassejustifie' schimpten, onder de leusgelijke monniken gelijke kappen". Want dat was juist het grote euvel, dat eenzelfde straf niet gelyk was in vele gevallen van door stand en be trekking en werkkring zo verschillen de personen. Naar zyn menirg werd méér gelet op een zekere klassejusitie als een groot belang geëist Evenmin als het Guul Vossen in zyn kostwin ning hinderde, dat by nu en dan een jaar of drie „zitten" moest voor zware mishandeling, deed het fabrikant Pruimenmakere in ziin zaak en in de omgang met zakenlui kwaad, dat hy in overleg met een vrouw een moord aanslag gepleegd had op haar man en daarvoor „vijftien jaren had gekregen" Als man van geld was hy na zijn in vrijheid stelling weer overal van harte welkom De mensen aanbaden immers den mammon. Maar de carrière van een miezerig slecht bezoldigd post- of 8poorwegambtenaarije, enz. werd on herroepelijk verwoest door zelfs maar een straf van enkele dagen hechtenis voor een betrekkelijk onbeduidende financiële onregelmatigheid. Niet iedereen werd door een dorps macht de hand boven het hoofd ge houden, zoals in 't Peeldorpje Overkant de schoolmeester Gavoerts, die al eens opgesloten was in het politiehok door de marechaussee, omdat hy in dron kenschap door jaloersheid gedreven" aan het vechten geslagen was met een van de marechaussee, die vrijde met de meid, met wie Gavoerts ook gevrijd had. Dat kon Gavoerts geen kwaad doe al had hy ook een ris van dergelijke wangedragingen op zyn kerfstok. Want hy schold, alsof hy razend van heilige verontwaardiging was, dronken de café's af, dat die ge mene schrijver, die in de krant „de vroede vaderen erdoor haalde en dus het gezag aanrandde", de brandstapel verdiende 1 Ja, zulk een brave man als meester Gavoerts moest in ere gehouden worden I Wat maakte het daartegen uit, dat hy wel eens dronken in de school stond te hakkelen? Onnozel, daarover te vallen. Zo'n kleinigheid I De kinderen mochten toch ook wel eens lachen Wie keek nou nooit te diep in hetglaasjeDat over kwam de beste 1 Nardus Boeks had goed praten, meenden destreekbewoners. De macht hebbers waren bang voor hem. Zy dachten, dat hy nog veel meer van hen wist dan hy in werkelijkheid wist. Hun slecht geweten porde hen tegen de ribben, zo nu en dan voel den zy het bonzen. Als zy my beter kenden, zouden ze mij vrezen, zonder bang te zyn, zei Nardus Boeks. En wat deze te verliezen Hy zou nooit tegen iemand iets oneerlijks doen. Wat bad Trien Basten aan Tienus kuDnen vertellen over het gemompel en gefluister in de gedrukte stemming al maar dompiger, naarmate de dagen dichter de najaarkermis gaat naderen. Stemming, gemompel od gefluister waren toch geen gebeuren Tienus ging wel eens in het café van vrouw Janssen een glas bier drinken. „Ah, Tienus jong, ok wer ien 't durrep Heel gewoon, als het koud was, of vroor, of regende, of sneeuwde, of de zon gloeiend aan de hemel hing te branden, het was toch altijd de tijd van het jaar. De najaarskermis in Heihoek sloot de lange reeks van kermissen in deze streek en daarom placht ze buitenge woon druk te zyn en ging het er dikwijls rauw naar toe, het kon er wel eens lelijk spannen. In de omliggende kerken werd er over gepreekt. Over het dansen, de mbisjes en de vrouwen draaiden om den satan heen, zoals de muggen om het vuur dansten en tenslotte in dat vuur verschroeiden 1 Over de voortdurend toenemende wuftheid van de vrouwenkleding, ze droegen nu al in het publieke voetvrye rokken, waar moest dat heen Bet zag er uit, alsof de zedeloze mode van het goddeloze Frankrijk Frankrijk onze streken, die godlof, tot nog toe trouw waren gebleven aan eenvoud en aloude goede zeden, met verderf en verrotting dreigde te overweldigen Over de fietsen, die nieuwerwetse duivel8uitviudingen, die almaar meer in zwang kwamen en het jongvolk er toe brachten andere plaatsen te gaan bezoeken om zich daar, uit het oog van het heilzaam menselijk op zicht, over te gaan geven aan grove uitspanningen. En helaas, met verscheurende droef heid in het hart moest het er uit, er bestonden zelfs al vrouwen, die zich nog dames durfden te noemen, die fietsten 1 Moest het al zover komeD, dat zy door het opschorten van haar kleding onder haar bewegingen schaamteloos meer van haar lichaam op straat en weg tentoon stelden dan een veile straatdeern zou durven Nou, verzekerde Nardus «Boeks, als ik wist, dat ergens binnen een omtrek van drie dagen gaans ooit gepreekt was of wordt tegen vechtpartijen, mishandelingen en moorden, dan zou ik het opschrijven en zorgen, dat het voor de geschiedenis bewaard bleef. Dat zou ik ook doen over preken tegen ongerechtigheden en knoeieryen om eigenbelang van bestuurders Zulke preken zouden terecht merk waardigheden mogen heten. Maar daar kreeg hy de kans niet voor. Preken tegen vechten en mishan delen Dat vroeg iemand hoogst verbaasd. Wat viel daar dan wel tegen te preken Wat deden de hoge omes dan anders, dan de soldaten in oorlogen laten vechten, mishandelen en moorden Ja, zuchtte Nardus Boeks, denken moet, maar gevaarlijk is het toch ook. En toen was het dan najaarskermis Zondag in Heihoek. Maar zo heel anders dan in Foorgaande jaren. Zonder drukte van voorbereiding en blij verwachten, vooral de laatste veertien dagen; druk gepraat over zoveel einden krentenmik, zoveel ponden goed vet vlees voor een grote wasketel vol soep, zoveel rijst, suiker en kaneel voor rijstepap waar het mansvolk minachtend de neus voor ophaalde en zoveel telders en kommen paarsvleis, waarvan het mansvolk na de voormiddagborrels hopen naar binnen zou werken, met goed wat zure eek en sterke mosterd erby, voor het opknappen van de jenever en voor het opwekken van de bierdorst in de avonduren. Anders probeerden de boerinnen elkaar feestelijk te overtreffen met de hoeveelheden. Nu verliep alles veel stiller. Er was zo geen rechte zin, niets estelyks. Door die grauwe.dreiging als van onweer van de twee pariyen na alle voorafgaande gebeurtenissen. En dat alles onbekend geheimzinnig in de afwachting. Dat maakte het zo griezelig. Als gewoonlijk Zondags, ging het vrouwvolk naar de vroegkerk in het dorp en het mansvolk naar de hoog mis. Van de Faasser.party bleef er zowat niemand in het dorp hangen op de lange terugweg van een uur gaans, borrelend, kaarten en plakken. Maar boer Vullings en Nol Berens met hun stel kameraden maakten het des te bonter. Na elke borrel schimpten zy lallend over die bange heihazen 1 Hun durf was na die Zondagavond zeker helemaal op Wordt vervolgd. Ingez onden Mededelingen Dikwijls heb ik staan te kijken, Aan het Postkantoor alhier, Als een spaarder geld kwam halen, Of ging brengen 't spaarpapier. Weinig mensen zyn bescheiden, Bleek my dan weer elke keer, Steeds zag ik een lichaam rekken, Van een dame of 66n heer, Die zo graag een blik wou werpen In een anders spaarbankboek. Hoogst nieuwsgierig naar het saldo, De bescheidenheid was zoek. En de spaarder 't is natuurlijk Werd van ergernis haast groeD, Over zoveel onbeschaamdheid, De absentie van 't fatsoen. Ik heb met velen dit besproken, Als het zo eens kwam te pas, Ergernis steeds als een ander In zijn spaarbankboekje las. Het gevolg dat laat zich denken, Niet meer sparen by de Post; Met de buit dan naar een Spaarbank, Waar 't loket is uitgedost Met een éénpersoons lokaaltje, Vry van nieuwsgierig oog; Hier geen uitgerekte halzen, Die men over 't boekje boog. Rijkspostspaarbank, ging ik denken, Letje wel goed op je „Saeck" Heus, zo'n klein privé lokaaltje Spaart je spaarders Is het raak (Uit Spaarcommentaar) Vorige week Donderdag is weer een hoofdstuk afgesloten m het onderhand berucht proces om de schilderijen van Henri Jonas, die in Veniay in beslag werden genomen, op de tentoonstelling die Venray Vooruit in de jongensschool heeft georganiseerd. Gaat het proces in eerste aanleg tussen Mevr. de Wed Jonas en Venray Vooruit, waarbij reeds van beide zijden schriftelijke beschuldigingen en het verweer hierop by de recht bank zyn ingediend, in tweede aanleg gaat het tegen Huize Servatius, als de eigenaresse van het grootste deel der schilderyen en als de inrichting, van waaruit deze schilderijen afkom stig zyn. Ook Huize Servatius heeft eón verweer ingestuurd op de beschuldi ging van Mevr. de Wed. Jonas, die o.m. beweerd dat Servatius het recht niet had om deze schilderijen in eigendom te hebben, omdat Jonas niet" bevoegd was, schilderijen af te geven. Op dit verweer heeft thans de rechtskundige van Mevr. Jonas weer een antwoord ingediend, waarin hy er op wy'st dat bestuur en personeel van het St. Servatius gesticht bekend zyn met de handelingsonbevoegdheid van de hun toevertrouwde patiënten en dat elk van dezen verworven bezit by voorbaat reeds te kwader trouw is. Al hetgeen Servatius daartegen aanvoert omtrent de wijze, waarop zy het bezit dier schilderijen zou hebben verkregen, duidt de raadsman „zonder meer als zottepraat" aan. Hy wijst tevens op het onderscheid tussen het resultaat van de scheppen de kracht van een kunstenaar en van andere arbeid, waarvoor geen scheppingskracht vereist is. Tegen de suggestie dat men reeds sedert vele jaren afwist van 't bezit dezer schilderijen en dat deze doeken in het gesticht immer onverholen en volkomen openbaar waren, voert hy aan, dat „een krankzinnigengesticht niet een voor elkeen vryelyk toegan kelijk gebouwencomplex is, waar men willekeurig kan binnenstappen om eens te kijken, wat er aan de muren hangt" en verder dat „men in dokters- en kunstenaarskringen wist, dat Jonas door requirante was geëxploiteerd hetgeen overigens uit de te Venray gehouden tentoon stelling nog eens bevestigd is doch zulks nog niet betekende dat men wist, wie de schilderijen in bezit had." Mevr. Jonas heeft nimmer beweerd dat het algemeen bekend was dat Servatius de onderhavige schilderyen in bezit had maar dat integendeel zelfs het bestaan daarvan op een enkele uitzondering na, onbekend was en er slechts een vermoeden bestond, dat St. Servatius een groot aantal werken van Jonas zou bezitten. Ter toelichting van haar stellingen heeft Mevr. Jonas haar conclusie van antwoord vergezeld doen gaan van een verklaring van erfrecht ten name van eiseres, van een afschrift van de benoeming van de provisioneel bewind voerder over Jonas (gedateerd 16 11 '33) en tenslotte van een spontaan schrij ven van een Dr. Nuyens te Boxmeer aan eiseres naar aauleiding van wat Servatius by hun antwoord betoogde. Dit zeer zeker verrassende schrijven luidt„...ik was vyf jaar verbonden aan St. Annagesticht en kan dus oordelen. Als een patiënt voor arbeidstherapie iets doen mag of moet, wat hem ligt en lykt, dan blijft 't resultaat, zo mogelijk, zyn wettig eigendom en hij kan dat niet afstaan, zolang hij in 't gesticht verblyft en dus niets rechtsgeldig doen kan. Als U ongelijk zoudt hebben, dan zou de consequen tie wezen, dat een dichter of schrijver, die in een gesticht iets schreef of dichtte of componeerde en 't dan onwettig afgaf, geen eigendomsrecht meer zou hebben en 't gesticht dergelijke geestesproducten zou kun nen exploiteren of verkopen of uit geven. Wat toch wel de grootste dwaasheid zou zyn worden prima gewassen a f 1.50 per stuk in de prachtsortering, laag in pry's. Wolvilt Carton 50 en 90 cm breed Borstelwerk Poetsartikelen Bussenverf mooie kleuren Geweldig uitstrykvermogen goede dekking hoge glans Brandspiritus Zoutzuur Ammoniak Creoline Waterglas Wasbenzine enz. Alles in flessen in voorraad. Beleefd aanbevelend, 3 Dubbeltjesrepena 10 ct. voor slechts 25 ct. 3 Grote repen. a 12 ct. voor slechts 30ct. 3Goudrepen a 18ct. voor slechts 45 ct. 3 Rozijn-Nootrepen a 2 5 ct. voor slechts 60 ct. Geldig t/m Dinsdag a s.

Peel en Maas | 1953 | | pagina 4