lieuw Zeeland. Waarom is elektriciteit zo duur Van links „ZAT VAN DIE!" Emigratie-avond te Venlo BEL BIJ BRAND 392 Duisternis in de lichtrekening. Werkloosheid in Peel- en Maasland Iets over de K.ff .F. lucifers Adverteren is verkopen uckU Uit „Peel en Maas" NIEUWE KEEKEM door Herman H.J. Maas By dat gezegde werden en worden immers duim en wijsvinger over elkaar gewrevenhet bekende gebaar van gold tellen. „Zat van die!" Daar heeft altijd de wereld van de mensen om gedraaid, in vroegere tijden evergoed als nu. Geld is een ruilmiddel. Geld, zoals wy dat kennen, bestaat wel al heel lang, maar heeft in de geschiedenis van het mensdom toch niet altijd bestaan. In het begin, vele duizenden jaren geledon, kon het zode een had een schaap te veel, de ander te weinig; maar als deze wat anders te missen had, dan ruilden zy. Dat was ook een manier van kopen. Toen het leven ingewikkelder werd. ging dat echter niet meer. A had een schaap te veel en wilde dat graag verkopen, want hy moest schoenen hebben. B had geen schoenen, maar oen schaap had hy hard nodig. Daar moest dus iets anders op geprakko- zeerd worden. B bezat kiezelsteentjes. Hoeveel daarvan wilde A voor zyn schaap bobben Als nu de ruil (de koop) was afgesloten, kon A by een schoonmaker terecht. Die kiezelsteen tjes waren „geld", zoals wij geld kennen. Die soort van geld kon niet gang baar blijven, er was veel te veel voorraad, dus dat geld moest waarde loos worden. Men probeerde het met schelpjes, met gestempelde leren lapjes, enz. Hetzelfde liedje. Totdat de munten van „edele metalen", zilver en goud, in zwang gekomen zijn. En eindelijk de goudon standaard, Voorrad on betrekkelijk maar klein, en zo moest het middel van munt en bankbiljetten aangewend worden met al den aankleve van dien, als dekking, enz. enz. Dit is maar een sterk vereenvou digsto voorstelling. Geld regeert de wereld. Geld is macht. Door macht wordt geld ver kregen. Zo draait de kring rond. De magazijnen zitten vol goederen. Nie mand kan die goederen eten of drin ken, er ook geen kaartje voor de bioscoop voor krijgen, geen bontman tel voor een dame, enz. Voor die goederen moet afzet gezocht worden meestal in andere landen. Maar de macht daartoe? Die vraag draait in de wereldgeschiedenis meestal op oorlogen uit. Om de „massa" te misleiden, wordt dan wel iets gezocht, waarmee die massa door handige propaganda in oorlogspsychose wordt gebracht, dat is in de gemoedsgestel tenis van oorlogszucht of minstens van bereidheid en geschiktheid tot oorlog voeren. Er zyn toch ook wel eens oen andere soort van oorlogen gevoerd O zeker, ook wel ooit. Maar het mens dom is blind, zegt prof. Dr. E. de Greef van Leuven. De massa laat zich meeslepen. „Zat van dieDe hebzucht daar naar heeft en had het mensdom in haar sterke greep. De mensen in de hoogste tot de mensen in de laagste kringon. Maar deze laatste brengen het gewoonlijk niet verder dan de droom, de gedachte, de wens. Net als vroeger, toen de massa heel arm was, en zy in het sprookje smulde van het peperkoekenhuisje in het bos. Ieders voorstellingen en wensen zyn gericht naar ieders aard on begrip. „As ik zat van die haai", zei eens een voerman tegen mij, „dan liep ik iedere dag mit pantoefelkes an en den hogen hoed op nevve de mistkar I" En „as ik zoveul conté haai as geei", zei een werkster in mijn kinderjaren tegen mijn moeder, „dan aat lit niks meraskrènteweg Zo ieder zijn meug, naargelang zijn begrip van „zat van die!" „Zat van die!" Door die gedachte werd ook iemand in het Venrayse land zijn leven lang geplaagd, zonder dat hy er iets door opschoot. Ik noem hem Tienu8 Basten van de Poelkant. Daar ga ik nu een kluchtige geschiedenis over vertellen, die zich omstreeks vijftig jaren geleden heeft afgespoeld. Dat kan ik niet in één vertelling, daar zal ik er verscheidene voor nodig hebben. Dit is dan de eerste; de volgende week verder, enz. Die geschiedenis van Tienus Basten is heel nauw verbonden met een geval van brand in de Peel. (Een turfhoop afgebrand). De laatste jaren is ook voor hot Venrayse land de Peel in het hartje van do belangstelling gekomen. Ik heb mij van jongsaf levendig voor de Peel en het Peeiland geïnteresseerd, lk zag toon al de tijd komen, dat de Peel voor de Peeldorpen van de groot ste betekonis zou worden. Zeker weet ik, dat behalve wijlen H. N. Ouwer- ling van Deurne en J. Heeren (archi varis van Helmond) voorheen niemand zoveel studie van de Peel gemaakt heelt als ik. Rond het jaar iooo had nog byna geen mens onder de buitenstaanders onigo belangstelling voor de Peel. Met „buitenstaanders" bedoel ik dan vooral personen, die niet financieel in de voenexploitatio betrokken waren. Ysselsteyn en andere Peelstreken zyn inmiddels, niet voor de uitge strektheid van de gemeente Ven ray maar in ander opzicht, aanwinsten voor do gemeente geworden. In deze tijd va't de volle aandacht op de Venrayse Vredepeel. In het begin van onze geschiedenis was de Peel nog van niemand. Dus eigenden in do middeleeuwen de kasteelhoren zich willekeurig gedeel ten toe. Of er toen ook geschillen, misschien wel oorlogen tussen die heren ontstaan zyn over oigendoms- grenzen Onbekend. Later hebben de lieren stukken van de Peel aan de Peeldorpen geschonken of op andere wijze overgedragen. En eeuwenlang hebben die Peeldorpen onder elkaar geruzied over grenskwesties. Oorlogen tussen de gemeenten. Men hoeft in de Peel maar turf gestoken, waar men graag stak, zon der enig systeem. De boer haalde er zyn stalstrooisel en plaggen, weidde er zyn schapen, plaatste er zyn bijen korven, groef er leem uit voor stenen, zand en grint voor wegen en paden om zyn huis, enz., alles zonder op grenzen te letten, alsof de Peel alle- mans eigendom was. Niettemin bleef de Peel maar aldoor in oude staat liggen en de bevolking bleef over wegend minvermogend of arm. Zelf weet ik nog uit de jaren rond 1900, toen ik veel door de Peel dwaalde, dat sommige boeren karren turf naar huis haalden, waar ze maar hopen vonden, al hadden anderen die dan ook gestoken. Dat veroorzaakte onder de boeren veten en vechtpartijen. Oorlogen in het klein. Niet zelden werden 's nachts „huizenhoge turfhopen" (zoals een oude beschrijving het uitdrukt) uit wraakzucht in brand gestoken. Meer malen heb ik op mijn nachtelijke tochten door de Peel van Deurne naar Venray uit de verte zulke grote turfvuren gezien. Oc-k uit bal dadigheid gebeurde dat wel eens, door schepers die tijdverdrijf zochten en voor hun „lol" maar vuurtje stookten. Wie in 't veen was, keek niet op een hoop turf meer of minder Honderden jaren hebben de rand gemeenten onderling in ruzie geleefd over de grenzen van haar Peel eigen dommen, tot nog ver in onze eeuw toe. In een Raadsverslag van „Peel en Maas" van 4 November 1899 leest meD, hoe druk het in de vergadering van 31 October was toegegaan over grensoverschrijdingen bij het turven. Men wilde maar liefst dadelijk weer een procedure beginnen. Maar eens had men toch gedacht, tot een af doende beslissing gekomen te zyn. Ter herinnering aan dat heugelijke feit, dat de eeuwigdurende vrede zou betekenen, is toen op Venray's Peel- gebied de „Vredepaal" geplaatst en sedert is dat stuk Peel de „Vrede peel" genoemd. Aldus vastgesteld by Tractaat van Venlo tussen de ge machtigden van den koning van Pruisen (Venray was met Noord- Limburg Pruisisch Gelders-gebied) en die der Algemene Staten (van Holland voor de Brabantse Peeldorpen) de 20ste November mo. Daarbij werden de grenzen nauwkeurig bepaald en naderhand in kaart gebracht. Maar nadien ontstonden weer meer ruzies over gemeentelijke eigendomsgrenzen dan ooit te voron Omstreeks 1920 schreef landmeter A. F. van Beurden te Roermond nog, dat de archieven vol processen lagen, en dat men het toen hier en daar nog altyd niet eens kon worden Pas toen er niets meer te turven viel, werden pogingen om te stelen en vechten nutteloos. Waar toch niets te halen is, zullen hebzuchtigen de rust en de vrede niet gaan verstoren. Wy leven nu nog nauwelijks dertig jaren laterO, de Peel is zulk een interessante streek voor de economi sche, de maatschappelijke, de politieke en de culturele geschiedenis van Noord-Limburg en Oost-Brabant! Evenals de mijnstreek voor Zuid- Limburg. Ook Tienus Basten had in het ver branden van een turfhoop uit wraak zucht een rol gespeeld. Welke, dat zullen we later wel zien. Wat was die Tienus Basten dan toch voor iemand Och, zo'ne godde- wat, ge weet welIedereen aan de Peelkant zou U dadelijk met voor beelden duidelijk gemaakt hebben, hoe het precies met Tienus Basten geschapen stond. Geen kwaje kerel, maar een beetje raar, wat koppig, eigenzinnig, lang niet van de slimsten, alla, zo'ne klojpiet. Hoe oud hy was, wist hy nooit uit de kop, op een jaar meer of minder kwam het hem ook niks aan. Eens klojde- hy zo rondom zijn huisje, in werken had hy niet veel zin, daar was het nieuws voor hem al lang af, zó gek was hy nu ook weer niet. Toen kwam er een vreemde vent voorbij, die was om een praatje verlegen. De kippen scharden daar rond. „Of ze goed legden?" „Jawel", zei Tienus, „daar viel niet over te klagen." Een goed eten, eieren, vond die vent. Nou, met Pasen kon Tienus er best drie op Wat, drie, maar drie, snoof de vent verachtelijk, hy kon er gemakkelijk tien naar binnen werken, gruun, ge klutst, zo aan de mond Neen, daar geloofde Tienus nou krek niks van, dat kon niet, dat bestond niet, dat kreeg geen mens van de wereld klaar. Koppig ging Tienus er tegen in, ze moesten niet menen, hom maar alles wijs te kun nen maken „Wedden, om een gros Zo stelde de vent voor. „Aangenomen", zei Tienus, hij zou die gek wel eens lerenEn hy haalde gauw tien eieren, en op zyn manier heel slim had hy de dikste nog uit gezocht ook. Je hadt moeten zien, hoe hy keek, hij zou die vreemde!... Toen de vreemde vent er negen had opgeslokt, begon hy te kumen ..Ik kan nie meer!".... „Ziede wel riep Tienus uit. Ja, Tienus had het gewonnen, hy kreeg de gros, en de vent kuierde door. Tienus in de wolken, eengoejedag gemaaktGauw naar de herberg van vrouw Janssec, een glas bier drinken. (In die tyden kostte een groot glas bier, van een halve liter, een gros of zes cents, een schupke drie cents, een grote borrel vyf cents, een drupke drie cents). In volle glorie„vrouw Janssen, 'n glas bier, gewonnê met wedde!" Hy legde het haar uit. Nou, stelde vrouw Janssen hem voor, als hy haar voor ieder glas bier negen eieren bracht, kon hy de hele dag glazen bier komen drinken zonder centen. Hy zou haar wat roesten, lachte Tienus. De eieren deden op vandaag vier cents per stuk! Vrouw Janssen was er wel achter, maar zó zou zy hem niet te pakken krijgen, daar moest zy dan toch vroeger voor opstaan „Maar dat had Tienus Basten dan toch gedaan, negen eieren voor zes cent, de prijs van één glas bier, aan dien vreemden kerel gegeven", zei vrouw Janssen. „O, maar dat was deweddensch dat stond zich niet gelijk", keek Tienus verbaasd op. Kon vrouw Janssen dat nou nog niet eens begrij pen Hoe kon iemand zó dom zyn Toen gaf vrouw Janssen het maar op. Tienus Basten behoorde niet tot de snuggersten Wordt vervolgd, Nieuw Zeeland heeft besloten het komende jaar een kleiner aantal Nederlandse en Britse imigranten toe te laten dan dit jaar. Weliswaar doet zich in dit land thans geen werkloosheid voor, doch de regering van Nienw Zeeland geeft er de voorkeur aan haar te voorko men, liever dan haar te moeten genezen. Zy, die nu naar Nieuw Zeeland vertrekken, hebben dan ook in geen enkel opzicht minder kansen om er een gelukkige toekomst op te bouwen dan zjj, die een jaar geleden gingen emigreren. Alleen het aantal dergenen, die in de gelegenheid worden gesteld deze kansen te grijpen, is kleiner geworden. Het zal echter in hoge mate af hangen van de wyze waarop onze Nederlanders het in Nieuw Zeeland doen, of in de toekomst grotere aan tallen zullen kunnen vertrekken. De eerste Nederlandse emigranten vestigden door hun y ver, doorzettings vermogen en spaarzin een goede reputatie. Deze heeft echter geleden door de houding van een aantal na hen komenden. Er op uit om in de kortst mogelijke tijd zovoel mogelijk te verdieneD, liepen arbeiders weg uit de fabrieken die hen hadden opgeleid. In één fabriek te Auckland byv. werkten 39 Nederlanders, 5 daarvan verlieten de fabriek na i jaar, de overige 34 werkten er gemiddeld 81 dagen. 4 Nederlanders kwamen op kosten van een andere fabriek naar Nieuw Zeeland op een contract van 2 jaar. Zy liepen na een half jaar weg, daar zy hun passage toen konden terug betalen. Nederlanders, die met hun hand tekening beloofd hadden handenarbeid te verrichten, weigerden zulks bij aankomst.^ Het is om deze gevallen van con tractbreuk, zoveel mogelyk te beper ken, dat de Nieuw Zeelandse regering thans strenge eisen stelt aan het arbeidsverleden. Slechts eon werkzaamheid van enkele jaren in eenzelfde beroep aan* vaardt zy thans als waarborg, dat de betrokkene zyn tyd in het beroep, waarvoor hy geselecteerd is, ook zal uitdienen. Zo ziet men, dat zy, die emigreer den en alleen hun persoonlijke be langen nastreefden, en dan nog op kortzichtige wyze, er voor verant woordelijk zijn, dat vele anderen die zelfde kansen niet meer krijgen. Een dergelijke houding is overigens alleen mogelyk in een land met ruime werkgelegenheid. Emigranten, die in 1953 voor hun vertrek gereed komen, krijgen ook voorrang by het vervoer voor 1953. Op Maandag 20 October zal in zaal Nationaal een emigratieavond worden gehouden voor Venlo en omstreken. Spreker: Pater van den Elzen, juist terug gekeerd van een kruistocht door Canada en Drs Jos. van Campen, directeur van de Katholieke Centrale Emigratie Stichting. Laatst genoemde richt zich tot alle beroepen en belicht tevens de mogelijkheden in Australië en Nieuw Zeeland. Aansluitend gelegenheid tot het stellen van vragen. We hopen, dat zeer velen deze unieke gelegenheid zullen nemen om over deze landen te horen uit de mond van bezoekers en kenners van deze landen. Handboogsport Zondag hield de Handboogschuttery „St Oda" het jaarlijks Altschieten. De uitslag was als volgt: 1 Jan Janssen 121; 2 Th. van Ooi 109; 3 W. van de Laar 108; 4 P. van den Heuvel 105; 5 Jl-Bonants 104; 6 J. P. Janssen 103; 7 Th. Voermans 101; 8 C. van den Heuvel 99; 9 Jan Kusters 98; 10 M. Coppus 97; 11 J. Loonen 96; 12 P. Flinsenberg 92; 13 H. van der Putten 90; 14 A. Sybers Wzn 86; 15 H. van de Ven 83; 16 Jan Arts 83; 17 W. Boom 83; is H. Arts 82; 19 J. van de Ven 82; 20 G. Arts 82; 21 P. van Ooi 81; 22 Alf. Sybers 8i23 W. Janssen 79; 24 M. van de Ven 79; 25 G. Janssen 76; 26 K.Hen driks 74; 27 H. Sanders 73; 28 Jos. Arts 68; 29 H. Theeuwen 65; 30 L. Maassen 02; 31 H. van den Heuvel 61; 32 A. van Ooi 60; 33 A. Boom 58. Met de komst van de lange avonden wordt het vraag stuk van de electriciteitsvoorziening wel zeer actueel. Nu de tariefsverhoging een feit is geworden, begint men zich in vele kriDgen af te vragen, of deze verho ging noodzakelijk was geweest en of er misschion factoren zyn te vinden, die weer tot prijsverlaging kunnen leiden. Om tot een redelijke oplossing van deze prijsvraag stukken te geraken, dient eerst te worden erkend, dat men elke prijsverhoging niet zonder meer verwerpen kan. Ook de installatie van de electrische centraleszijn aan slijtage onderhevig. Er moeten voortdurend ver nieuwingen worden aangebracht. Die vernieuwingen zyn aanzienlijk hoger in prijs. In de destijds verschenen electriciteitsnota is er dan ook de nadruk op gelegd, dat de tarieven voor electriciteit gebaseerd mogen worden op de vervangingswaarde voor de vaste activa. Ook moet het geïnvesteerde kapitaal rendabel zyn. Door deze twee omstandigheden worden de grenzen bepaald, waarbinnen een tariefsverhoging als onvermij delijk moet worden gezien. De prijs van kolen speelt daarby een belangrijke rol. Heeft men by de tariefsaanpassing aan deze voorwaarden voldaan? Uit een request, dat door een aantal Kamers van Koophandel werd uitge bracht is gebleken dat de electrici- teitsbedrijven dikwijls een goede winst afwerpen voor de gemeenten, ten behoeve waarvan ze werken. Dit is in strijd met het karakcer van een openbaar bedrijf, dat bedoeld is om de gemeenschap tegen kostprijs een bepaalde dienst te leveren. By dit streven kan er toevallig winst worden gemaakt, omdat het nu eenmaal onmogelijk is steeds kosten en op brengst precies aan elkaar te passen in de praktijk. Mede met de bedoeling om de kosten van de electrische stroom zo laag mogelyk te houden, heeft men op dit terrein de monopolievorming toegelaten en zelfs bevorderd. Het begint er echter nu op te lyken dat wy de nadelen van die monopolie positie aan den lijve gaan ondervinden. Is men door middel van een tariefs verhoging bezig winsten te maken voor gemeente of provincie? Dit zou niet anders betekenen dan een be lasting, zij het dan ook dat deze niet op een'aanslagbiljet tot uitdrukking komt. Dit is een vorm van verbruiks belasting, die wel op zeer vreemde wyze op de bevolking wordt ver haald en derhalve ook op een zeer ongelijke wyze op de betrokkenen drukt. Evenzeer is er sprake van belasting, wanneer de uitbreiding en de bouw van nieuwe centrales uit de tariefsopbrengst wordt ge financierd. Men dient daarvoor een beroep te doen op de kapitaal markt, die hierdoor kunstmatig wordt ontlast. De redactie Een derde vorm van belasting wordt gevonden wanneer men groot-verbrui kers, zoals fabrieken en werkplaatsen in staat stelt tegen een sterk geredu ceerd tarief electriciteit te betrekken, terwijl het hierdoor ontstane tekort wordt aangevuld met de opbrengst van de kleine verbruikers i.e. particu liere huishoudingen. Weliswaar kan het bedrijfsleven door middel van lagere electriciteits- tarieven goedkoper haar producten fabriceren, waardoor deze tegen een lagere pry's kunnen worden verkocht, maar de binnenlandse consument krygt langs deze weg slechts een ge deelte van het teveel betaalde geresti tueerd. Immers, een deel van het geprodu ceerde wordt naar het buitenland verkocht en voor dit deel kan de vreemdeling goedkoper goederen be trekken, die mede via de'electriciteits- tarieven door Nederlanders worden betaald. Deze politiek bevordert de export maar benadeelt de landgenoten en voert een verkapte vorm van export belasting in, die stellig wordt gewaar deerd. Zoals reeds opgemerkt, de Neder- lande consument is niet op de hoogte van de feitelijke gedragslijn by de kostprijsberekening van electriciteit, zodat wij over de nu werkelijk be staande werkwijze slechts kunnen gissen. Dit is een dure tyd. Wij schrikken niet gemakkelijk meer van hoge prij zen, maar dit neemt niet weg, dat de nieuwe electriciteitstarieven menigeen zullen teleurstellen en in veel be grotingen tekorten zullen veroorzaken. Ook in de stroomlevering zal door internationaal contact bespaard kun nen worden. Misschien kan ligt hier een weg om de tarieven opnieuw te doen dalen. De economische commissie der Ver. Naties voor Europa is tot de conclusie gekomen, dat. er millioenen tonnen kostbare kolen bespaard kunnen wor den wanneer er een lonende uitwis seling van electrische energie tussen verschillende landen tot stand kan worden gebracht. Onder meer heeft de commissie aan bevolen, dat Nederland energie uit West-Duitsland zal betrekken om kolen- en transportuitgaven te sparen. Door onderhandelingen van deskun digen kunnen wellicht voordelige voor waarden worden verkregen. Door moer samenwerking op inter nationaal terrein kan dus een kosten besparing tot stand worden gebracht, terwyl er tevens een vruchtbare bodem wordt gelegd voor de economische samenwerking tussen West-Duitsland en Nederland, welke twee landen on danks alle politieke tegenstelling in de economische wereldpuzzle in elkaar passen. Naast deze kansen op kostenver lagingdoor internationale uitwisseling van stroom heeft het Nederlandse publiek er echter recht op te weten op welke wyze de huidige tarieven wordonjjerekend. Wy zitten met te dure stroom, die nu voldoende ver krijgbaar is, maar die ons aangaande kostprijs en stroomrekening volkomen in de duisternis laat zitten. Wanneer wordt er in deze kwestie open kaart gespeeld? De minister van economische zaken Zylstra heeft in Den Haag een com missie geïnstalleerd, die een onderzoek zal instellen naar de vraagstukken betreffende de bevordering van de werkgelegenheid in de gebieden langs de linker Maas- en Waaloevers. In een rede, uitgesproken na de installatie, heeft de minister in het kort de wenselijkheid van de tot standkoming van deze commissie uiteengezet en een overzicht gegeven van haar taak. Hy wees bij het eerste op 't grote maatschappelijke gevaar van het van de in bepaalde gebieden na de oorlog weer optredende structuele werkloosheid als gevolg van arbeids- overschotten. Met name werd hierby gedacht aan de linker Maas en Waal oevers, de Brabantse en Limburgse Peel en Midden Limburg. Als eerste deel van de taak der commissie ziet de minister het in stellen van een onderzoek naar het gehele complex van oorzaken, dat in het betrokken gebied heeft geleid tot een tekort aan werkgelegenheid. Vervolgens zal de commissie moeten nagaan welke concrete maatregelen de moeilijkheden ten aanzien van de werkgelegenheid ter plaatse zo goed mogelyk kunnen wegnemen. Ze zal bijv. moeten nagaan, welk effect van een mogelijke intensivering der bedrijfsvoering in de agrarische sector op de verruiming van de plaatselij kejwerkgelegenheid verwacht kan worden. En voorts in hoeverre in bepaalde onderdelen in het bijzonder de bevor dering van de industrieele werkge legenheid gewenst is. De voorzitter der commissie, dr A. Winsemius, beantwoordde de rede van de minister. Hij gaf een overzicht van de omvangrijkheid van 't werk, doordat de gebieden, die de commissie zijn toegewezen, uiteenvallen in 2 delen: een Westoost gericht deel, gelegen langs de grote rivieren en een Noordzuid gericht deel, omvattend de Brabantse en Limburgse Peel en Midden Limburg. In de gesteldheid van deze land streken en by de aldaar gevestigde bevolking, blijken zeer belangrijke onderlinge verschillen te bestaan, die ook meebrengen, dat de aard der problemen, waar de commissie mee te maken krijgt, naar gebied sterk zal wisselen. Zodoende zal ook de oplossing, waarnaar wy zullen zoeken, nooit voor ieder gebied dezelfde kunnen zyn, zo zeide de voorzitter. Reeds meer dan 13.500.000 K.W.F.- lucifers werden in de eerste vier maanden van hun bestaan omgezet, wat zonder twijfel een groot succes is voor het Koningin Wilhelmina Fonds, dat deze lucifers blijvend in de handel heeft gebracht en waarvan het publiek gelukkig steeds meer be grijpt, dat men door de aankoop van dit merk het Fonds helpt in haar stryd tegen de kanker. Deze lucifers worden in de fabrieken te Eindhoven gemaakt, waar enige honderden mensen werkzaam zijn en waar vele honderdduizenden doosjes per dag gemaakt worden. K.W.F.- lucifers zyn niet rood, omdat het rood- malcen der stokjes door een chemisch bad zeer slecht was voor de hygiëne der werknemers en tenslotte alleen diende ter camouflage van de hout kwaliteit. Deze lucifers worden gemaakt uit populierenhout, dat voornamalyk uit Zeeland, Zuid-Limburg en uit Oost- Brabant komt; het moet een rechte vezel hebben en zacht zijn, anders kan het niet gebruikt worden. Om deviezen te sparen voor invoer uit het buitenland zyn, in overleg met de Heidemaatschappij, op de terreinen der lucifersfabriek grote aanplantingen van populierenhout, die reeds van groot nut zyn, eveneens door de min dere transportkosten. Door een pak K.W.F.-lucifers te kopen, steunt U een streven, dat niet alleen voor anderen, maar ook voor U zelf belangrijk kan zyn, daar steun in de stryd tegen de kanker eenzelfde doel beoogt als een ziekteverzekering. M Rozenfeest te Lottnm In Lottum is een stichting „Rozen feesten" gevormd, die zich de orga nisatie van rozenfeesten, bloemen corso's e.d. ten doel stelt. De stichting heeft het fraai gelegen terrein de „Kraaienhof" verworven, waarop toe komstige feesten zullen worden ge houden. Nieuwe industrie in Bergen In Bergen(L.) is een industriegebouw in aanbouw voor deLimburgia-fabriek voor metalen bouwbeslag, waarvan het hoofdbedrijf te Blerick gevestigd is. De voorlopige bedryfsopzet voorziet in de te werkstelling van 25 arbeiders. Emmen heeft 60.000 inwoners De gemeente Emmen heeft zich thans geschaard by de 24 gemeenten met meer dan 60 000 inwoners, die Nederland telt. De bevolkingsaanwas in deze gemeente, die wat oppervlakte betreft de derde van Nederland is na Apeldoorn en Ede - heeft een snel verloop gehad. Een eeuw geleden woonden er in de uitgestrektheid van hoogveen en heide nog geen drieduizend mensen. Na 1870 begon de grote groei van het bevolkingsaantal. In 18SO telde Emmen 10.000 inwoners, twintig jaar later was dit aantal verdubbeld en weer ruim twintig jaar later, in 1921, werd de 40.000 bereikt. Tussen 1925 en 1930 begon de grote emigratie van werkloze veenarbeiders van Emmen naar de industrie centra in Twente en' Brabant. In vyf jaar tyds verloor de gémeente meer dan 5000 mensen, maar in 1935 werd de 45.000 bereikt. De 50.000ste inwoner werd ingeschreven in 1942. De laatste jaren is er een versnelde groei te constateren, die verband houdt met de vestiging van industrieën Meevaller van 64 millioen Het nadelig saldo van het Landbouw Egalisatie Fonds over 1951 beloopt ongeveer.136 millioen guldon, dat is 64 millioen minder dan oorspronkelijk was geraamd. Na het uitbreken van het conflict in Korea moest de Regering, te be ginnen met 19 Maart 1951, oen aantal maatregelen treffen om de subsidies op een aanvaardbaar peil terug te brengen. Verhoogd werden daarop onder, meer de verbruikerspryzen voor brood, bloem en meelproducten, suiker, margarine, bak- en braadvet. Achteraf bleek echter, dat de wereldmarktprijzen sinds half Maart hun top hadden bereikt. Daarna zyn zij over de gehele linie blyven dalen. Met de verhoging van de verkoop prijzen voor voedergranen, eiwitvoe ders en veekoeken heeft de toegestane stijging van de verbruikerspryzen de inkomsten op 364 millioen gebracht, dat is 239 millioen meer dan was gedacht. Hiertegenover staat echter weer enige verhoging van de uitgaven om andere redenen, zodat de mee valler beperkt blijft tot 64 millioen. Eet meer brood De Nederlandse bakkers gaan nu een grote actie op touw zetten voor verhoging van het broodverbruik. van 20 October 1888 By het examen voor onderwij zeres op 17 October slaagden de dames W. Nolet, H. van Thiel en H. A. Cavadino, van het Pensionaat Jerusalem. van 19 October 1889: Op de markt van 14 Oct. werden aangevoerd 62 stuks hoornvee. Pry'zen f 100 tot f 190 en 145 biggen pry'zen f 8 tot f 10. Op 15 October slaagde voor onderwijzeres te Maastricht, Mej. J. Kleijn, geboren te Amsterdam, wo nende te Venray Te Boonton in Noord Amerika werd een Mariakerk heropend. Aldaar was toen Pastoor de ZEw. Jac. Poels uit Venray. van 18 October 1890: De heer Mart. Janssen te Maastricht voor onderwijzer. De heer Mart. van Meyel uit Merselo, werd benoemd tot onderwijzer te Ottersum. Op de jaarmarkt van 13 October waren aangevoerd mo stuks hoornvee en 320 biggen. De pry'zen van hoorn vee varieerden van f 80, f 240, van biggen 3—6 gulden. 14 October vertoonde zich des avonds om 7 uur een vuurrode bal aan de Z O.-hemel. De bal verspreidde een wonderbaar licht. Het Kerkbestuur te Leunen, was voornemens aan te besteden het ma ken en het plaatsen van een houten portaal binnen de kapel te Leunen. 1010 60 Wil het kleine toch niet laten, Geef getrouw uw zilveren munt; Denk, dat helpen, kleine baten, Als ge 't groot niet missen kunt.

Peel en Maas | 1952 | | pagina 8