De nieuwe
Engelse
Melange
„Ik heb inert an owe Job!"
Dood dreigt voor
ratten en muizen.
- de thee met de rijke afschenk
£ezas 6cheiiuen.
Heer, schenk licht....
Samba-donateur.
HIEUW KERKER
Er is bereids overleg gepleegd met
de bankier van do gemeente, die bereid
is deze obligatielening uit te geven
en zelfs toezegging heeft gedaan tot
deelname in bedoelde lening van
f i.oooooo, zodat dus reeds de helft
verzekerd is by de uitgifte.
De heer VAN HAAREN houdt naar
aanleiding van dit voorstel een be
schouwing, waarin by zegt bly te zijn,
dat nu eindelijk de schulden worden
geconsolideerd.
Het bedrag is wel groot, maar men
zal inderdaad geen andere weg kun
nen bewandelen als het uitgeven van
een obligatielening. De vraag is echter
of die lening dan, zoals nu voorgesteld,
inderdaad een looptijd van 30 jaren
moet hebben, waarom b.v. geen
10 jaren?
Spreker is daar vooral voor omdat
men bij de 30-jarige obligatielening
eerst in 1963 met het aflossen der
obligaties wordt begonnen, wat er op
neer komt, dat men nu ook pasover
ïo jaren gaat beginnen met het af
schrijven, van die objecten, die met
deze leniDg worden gefinancierd.
Hierdoor zou de thans zetelende
Raad haar opvolgers van 1903 1982
dwingen ieder jaar naast f 80000
rente nog f 100.000 aflossing to four
neren. En dat is toch wel een ietwat
zonderlinge erfenis.
Als de gemeente de obligatielening
slechts 10 jaren zou laten duren en
kon plaatsen tegen 31/, pet i.p.v. 4l/A
pet, (zoals b.v. in de gem. Rucphen
gebeurt) dan kan alleen aan rente
reeds meer dan f 160.000 bespaart
worden. Na die 10 jaren kon de ge
meente dan nog zien wat er te ge
beuren stond.
"Wat het ontwerp besluit aanging,
hierover had de heer VAN HAAREN
ook enkele opmerkingen.
Zo vend hij het uitstekend, dat
hierin uitdrukkelijk werd verteld, dat
onder geen enkele voorwaarden stuk
ken onder pari zouden worden ver
kocht. De emissie-kosten schat spreker
op f 30.000.
Loopt men nu geen gevaar, dat de
Bank, die zelf reeds een millioen voor
haar rekening neemt, hierdoor stuk
ken beneden pari kan verkopen. Zij
heeft immers daarop een korting van
de helft van f 30.000.
Tenslotte spijt het spreker gemerkt
te hebben, dat de Credietbank by deze
emissie niet betrokken is. De regeling
van uitgifte, provisie enz., is voor
alle banken hetzelfde en't verwondert
hem, dat B. en W. de Credietbank,
die toch gerust een Venrays bedrijf
genoemd kan worden, hierin geheel
niet heeft gekend. Als de gemeente
er in de bezetting moeilijk voorstond,
wist men ze wel te vinden.
De heer SELDER vindt het ook
geen stijl, dat de Credietbank in deze
niet gekend is.
De heer Fr. JANSSEN meent, dat
men over deze obligatielening nog
veel kan zeggen, maar iedere medaille
heeft zijn keerzijde en nu de moge
lijkheid er schijnt om zo geld te
krygen en de schulden te consolideren
zal men deze ook moeten aangrijpen.
De kwestie Credietbank vindt ook
hij oen pijnlijke geschiedenis, maar
hij vertrouwt, dat deze bank toch
zeker in de emissie zal betrokken
worden.
liet antwoord van
de Voorzitter
herhaalde nogmaals wat er in de
toelichting van B. en W. staat be
schreven. Hy kon zich voorstellen,
dat men even schrikt by het horen
van een dergelijk bedrag, maar men
had het kunnen kennen uit de be
grotingen, die toch zyn goedgekeurd
door de Raad.
Op de heer van Haren zyn betoog,
gaf hy ten antwoord, dat B. en W.
inderdaad leningen hebben overwogen
met een looptijd van tien jaren. Af
gezien van de vraag of tegen een
dergelijk rentepercentage inderdaad
geld aangetrokken kon worden
het de grote vraag, wat er na tien
jaren gaat gebeuren. Hoe hoog zyn
dan de rentepercentages en is er dan
geld?
Er wordt minder rente gevraagd
by een tienjarige lening, maar weegt
die besparing op tegen het risico,
terwijl men dan even goed weer zit
met de hoge emissiekosten voor de
volgende lening. Trouwens, de heer
van Haaren vraagt een dergelijke
korte duur, omdat hy zich vergist
met de afschrijvingen. De obligatie
lening wordt eerst na tien jaren
maar de afschrijvingen van^e ver
schillende objecten, die door deze
lening worden betaald, worden netjes
gereserveerd in het leningfonds, zoals
men op de kapitaaldienst van de
begroting kan lezen. Het nageslacht
zal ons niets te verwijten hebben.
Als er echter gewerkt wordt aan de
verbetering en de vergroting van
onze gemeente, rdan profiteert daar
ook het nageslacht van en het is
billijk, dat dit ook haar deel in de
kosten helpt dragen. Er wordt juist
gewerkt voor het nageslacht on deze
mensen zouden het ons kwalijk
nemen, indien wij nu met de handen
in de schoot bleven zitten. Wat de
maken we er „cake" van. In een
.long bananenblad wikkelen we het
deeg en boven het vuur roosteren we
ons baksel zo lang, tot liet bananen
blad begint te schroeien. Dan is de
cake volgens ons gaar. We smullen
van de kleffe brei, welke tussen je
tanden blijft kleven, maar eenmaal
tenminste in de maand is je maag
vol. Dan heb je het gevoel, of er een
steen in je maag hangt loodzwaar en
onverteerbaar.
En dat geeft voldoening. Om by de
volgende weging weer 10 pond afge
vallen te zijnNog vier maanden
Maar we zullen zolang mogelijk
honden, slakken en heggebladeren
eten. Om in ieder geval by de laat-
sten te horen. Wie daar niet aan
meedoet, komt op een goeie dag
gestrekt langs de gevangenispoort.
Dan staan we even voor hem stil en
gaan weer verder, op zoek naar alles
wat eetbaar is. Eetbaar, volgens ons
tenminste I En daar rekenen we bijna
alles toe.
Wordt vorvolgd
kwestie Credietbank betreft, deze zal
by de emissie inderdaad ingeschakeld
worden, dus hier is wel degelyk
rekening mee gehouden.
De heer VAN HAAREN wenst
nogmaals uitdrukkelijk te wyzen op
het feit, dat hy niot tegen dezo
lening is, maar dat hy liever een
kortere zag. Nu h(j de uitleg van de
Voorzitter gehoord heeft, kan hy ook
met de dertigjarige accoord gaan.
De heren Fr. JANSSEN en SELDER
zyn het nog steeds niet eens mot de
regeling inzake de Credietbank.
Als de VOORZITTER dan nogmaals
herhaalt, dat met deze Haagse Bank
altyd zaken gedaan is en dat deze
nu ook met dit aanbod is gekomen,
waarop de gemeente verder onderhan
deld heeft, onderhandelingen, welke
men nu toch zo maar niet af kan
breken, dan kan de heer JANSSEN
er mee accoord gaan, indien hy de
toezegging krygt, dat in het vervolg
Venrayse banken de bankiers van de
gemeente worden.
De VOORZITTER belooft ditplech
tig, maar de heer SELDER vroeg
hoofdelyke stemming.
Hy alleen stemde tegen het voor
stel van B. en W.
Rondvraag
De heer DERKS had verschillende
wensen op zyn programma staan.
No. 1. Waar blijft de reeds lang
beloofde verbetering van Geysterse
weg en Trapstraat?
No. 2. Waarom wordt de Servatius-
weg, die er toch beroerd by ligt, nu
niet opgeknapt, ook dat is al lang
beloofd.
No. 3. Kunnen de puinplaatsen in
Oostrum niet wat ge egaliseerd wor
den, zodat deze gemakkelijker bereik
baar zyn.
No. 4. Waar blijven de lichtpunten
op de Smakt en in Oostrum
Het antwoord op vraag No. 1 was
dat deze weg nog deze week wordt
aanbesteed. Liggen de kosten niet te
hoog, dan zal de ellende gauw ver
geten zyn. De Servatiusweg en de
egalisatie van de puinplaats zal door
Gemeentewerken bekeken worden.
De lichtpunten op de Smakt worden
reeds besproken met de PNEM, die
helemaal niet hard loopt. De licht
punten in Oostrum zyn nog niet met
de PLEM besproken, omdat eerst nog
andere punten voorrang hebben.
De heer VAN HAAREN had gezien
dat men in Leunen de wegen maar
als vuilnisstort gebruikt. Kan hier
niet tegen opgetreden worden. Verder
zou hy graag zien, dat de lampen
's avonds een half uur later uitgingen,
en 's morgens een half uur later aan!
Op vraag 1 werd geantwoord, dat
Gemeentewerken plannen aan het
opstellen was, om de kom van Lounen
ook in de Reinigingsdienst in te
schakelen, zodat men daar met vuil
nisemmers kan gaan werken. Hier
over volgen nog wel nadere mede
delingen. De tyden voor het aan- en
uitgaan van de lampen zou bekeken
worden.
De heer CUSTERS hoorde zovele
klachten over het hout op de zand
wegen, waardoor bv. de wegschaaf
niot zou kunnen werken. Zou het
niets zyn om de boeren verlof te
feven om dit hout daar gratis te
appen.
De VOORZITTER zou daarmee
accoord gaan, als dan ook de stron
ken zouden vertrekken, maar die liet
men zitten, zoals uit de praktijk
bleek, en het enige resultaat is, dat
het goed hout weggehaald wordt en
de gemeente met de stukken bly ft
zitten.
De heer MAAS meent, dat -met
sproeien dit houtgewas tegen is te
gaan, maar andere leden menen van
niet.
Nadat de heer SELDER op zyn
vraag hoe het met de Gem. Bouw
credietregeling stond, te horen ge
kregen had, dat deze by Ged. Stat6n
was ter goedkeuring, sloot de Voor
zitter de vergadering, waarop de
heren Reintjes, de Bruyn. en Camps
mot kennisgeving niet aanwezig
waren.
r Ook de lekende Pickwick Ceylon melange (geeletiket: 88 cent)
blijft verkrijgbaar.
De directe schade, die door ratten
en muizen jaarlijks in ons land wordt
berokkend, bedraagt ongeveer dertig
millioen gulden, terwijl de niet waar
te nemen schade, in hygiënisch op
zicht, waarbij men slechts denke aan
het overbrengen van besmettelijke
ziekten, nog veel groter is.
Bovendien is de positie van de
voedselvoorziening, gerekend over heel
de wereld, precair, zodat het zaak is,
dat van de aanwezige voorraden ten
minste niets verloren gaat.
Op alle mogelijke wyzen heeft men
steeds al getracht het zo schadelijke
ongedierte, dat ratten en muizen zyn
te verdelgen, doch nooit is men daar
volledig in geslaagd.
Het heeft enige bio-chemici in
Zwitserland aan het denken gezeten
na een jarenlange observatie van de
levensgewoonten van ratten en mui
zen, werd „het ei van Columbus"
gevonden, in de vorm vaneen strooi-
poeder, dat de dieren niet als lokaas
wordt voorgezet, doch wordt gestrooid
op plaatsen, waar de ratten of muizen
geregeld komen.
De dieren slepen dit poeder nu
met hun vacht, poten 0i staart mee
koket als zy zyn, likken zy dit
voor hen zeer schadelijke poeder by
het toilet maken naar binnen.
Eerst na een dag of-zeven sterven
zij door de cumulatieve werking van
dit poeder, zodat voorkomen wordt
dat een te plotselinge dood by de nog
leven zijnde ratten argwaan zou
wekken.
Lokken lakt yaak
maar étfn keer.
Gebleken is nl. dat zowel ratten
als muizen een sterke kuddegeest
hebben en spoedig gealarmeerd raken
als er iets in de stam niet in orde
is. Zij zullon daarom uitgestrooit lok-
aas myden, indien er een zieke of dood
onder hen is en proeven hebben zelfs
bewezen, dat de ouderen het lokaas
voor de jongeren wegslepen.
De mede wei kers van Geigy in Bazel
zijn nu op het lumineuze gedachten
gekomen het Dieumarol, een gemak
kelijk synthetisch te vervaardigen stof,
die de vorming van prothrombine in
de lever verhinderd, waardoor het
bloed niet meer wil stollen, alsratten-
gift toe te passen met uitschakeling
van het „lokken". Wanneer het stol
lingseigenschappen van liet bloed in
ernstige mate verminderd worden,
dringt dit door de wanden van bloed
vaten en organen heen in de lichaams
holten, wat een langzame, maarzekere
pijnloze dood tengevolge heeft.
Toen men de gedragingen van
muizen en ratten geregeld en scherp
naspeurde, ontdekte men tovens, dat
deze steeds dezelfde loopwegen volgen.
Wat was er nu eenvoudiger dan
Tomorin, zoals het preparaat word
genoemd uit te strooien op deze
„paadjes", welke goed zijn waar te
nemen.
Succesvolle bestrijding in
Rotterdams havenbedrijf
De N. V. Inseeto, dochter-onderne
ming van de N.V. Organon te Oss,
die Tomorin voor ons land in de
handel brengt, heeft het ongeveer
een jaar met succes toegepast. Een
sprekend voorbeeld daarvan is de
vordelging van honderden ratten in
een bekend havenbedrijf in Rotterdam
waar men vier jaar te vergeefs ge
probeerd had de pakhuizen schoon to
krygen.
De Directeur, ir W. Stehouwer, dia
ons over dit nieuwo bestrijdingsmid
del van ratten en muizen inlichtte,
deelde mee, dat Tomorin voor do
mens ongevaarlijk is. Iemand mot
een gewicht van 70 kg. zou in 66a
keer 7 kg Tomorin moeten eten, wil
dit voor hem gevaarlijk zyn.
Ook voor pluimvee en ander gevo
gelte is het onschadolyk. Wel moet
men katten van de behandelde plaat
sen voorlopig verwijderd houden,
omdat zy de vergiftigde ratten of
muizen zouden kunnen opeten. Om
die zelfde reden moet men Tomorin
ook niet in een varkenshok strooien,
maar er omheen of boven op de bal
ken.
Geachte redactie,
Kalm aan gaan we weer naar de
wiDter 10e, de winter met zyn lange
donkere avonden, met zyn vele
vergaderingen.
We vrezen dan met grote vreze,
dat er in onze gemeento ongelukken
gaan gebeuren, vele ongelukken, zeker
als die vergaderingbezoekers het zo
treffen, als ondergetekende deze week,
die om 11 uur van een vergadering
af kwam en in de hele Grote Straat,
Patersstraat, Grote Markt en Hense-
niusplein één hele lamp brandende
vond, terwyl de rest in Egyptische
duisternis was gedommeld.
Dank zy een doosje lucifers en een
behulpzame fietser, die te hulp werd
geroepen, zyn we zonder ongelukken
thuis gekomen. Maar we hebben wel
menigmaal gedacht aan schone voor
spellingen, dat Venray stad wordt
en zo magnifiek vooruit gaat. In
Overloon branden 's nachts om 3 uur
meer lampen als hier om vyt minu
ten over 11 'savonds.
J. S.
Mynheer de Redacteur,
Misschien heeft U ook gelezen, dat
de Gemeenteraad van Sevenum
besloten heeft iedere vereniging twee
dansavonden tegen verminderde
vermakelij kheidsbelasting
toe te staan.
Hier in Venray zyn twee verenigin
gen, die een dansavond hebben nm.
de Carnavalsvereniging en Harmonie,
avonden, die hen van harte zyn
toegewenst, maar die zeker niet tegen
verminderde vermakelijkheidsbelas
ting zyn.
Ik weet dat ik op een veelomstre
den terrein kom, als er over dansen
gepraat wordt, maar we willen in
Venray van alles, we willen een
grote zaal, we willen bloeiende ver
enigingen, we willen vreemdelingen
verkeer, we willen voor allerlei
doeleinden van alles paraat maken, I
maar alles struikelt over de centen, j
Het geleur met donateurskaarten
langs de deuren gaat weer beginnen,
ternauwernood is er een vereniging,
die nu de bodom van de kas niet ziet,
door herman h.J. Maas
Katrien was dan maar eens over-
gewapperd en zat nu by Nel aan de
koffie. En Nol zei, dat zy daar toch
zo blij over wasWant Katrien was
er al zo lang niet meer geweest, men
zou haast gezegd hebben, dat zy Nel
niet meer kende I
O, neen, dat was het niet verzekerde
Katrien mot vuur, zij was al dikwyls
willen komen, zy had al lang voor
genomen by Ons Lievrouwke te gaan
bidden, maar men had 't immers te
druk, altyd wat, dan dit en dan dat
Och ja, mens dat begreep Nel ook
wel, als men getrouwd was kon men
niet meer van huis weg en men wilde
toch ook wel als getrouwde vrouw
graag nog eens ergens komen, de
manslui gingen op hun tyd ook wel
een glas bier drinken. Maar Ons
Lievrouwke mocht Katrien niet ver
geten
Katrien had in de Meimaand moeten
komen, er waren toch zoveel schoon
processies gewoest!
Ja, dat had Katrien horen zeggen,
de bodevaart ging goed vooruit, dat
was pleizierig voor het dorp
In vroegere jaren was het ooit
slapper geworden met de bedevaart.
Och ja, verklaarde Nel, de rector van
die tijd had er misschien niet zo'n
slag van gehad, de devotie tot Ons
Lievrouwke in de omstreken aan te
wakkeren. Of misschien had er ook
wat anders tussen gezeten. Ieder mens
heeft immers zyn eigen gedachten en
meningen over wat goed is en niet
goed. Zo had die rector eens gepreekt,
dat by heel goed wist, hoe de mensen
over hem praattendat hy geen pel
grims trok. Maar dat wilde hy graag
eens duidelijk uitleggen.
Waarom zou Onze Lieve Vrouw
eigenlijk deze plek uitverkoren hebben
voor haar bijzondere verering?
Toch zeker wel in de eerste plaats
voor de inwoners zelf!
Nou dan moesten die inwoners zelf
dat ook tonen, niet alleen door naar
de keik te gaan op Zon- en feestdagen,
maar vooral ook door hun daden in
handel en wandel; door elkaar niet
te bedriegen en te belasteren;
door al die kwaadsprekerij en het
geruzie onder de buren maar eens
achterwege te laten
Als zij zo deden, dan hielpen zy de
rector door hun voorbeeld, de bede
vaart te bevorderen. Want dan konden
de omstreken aanschouwen, dat hier
het Genade oord lag...
Ja, dat moest Katrien ook zeggen,
het kwaadspreken onder de mensen
was heel erg, en 't was toch zo lelyk
Ja, zei Nel, dek waai tongen konden
niemand met rust laten.
Maar Katrion moest beter afkrijgen,
het smaakte haar zeker niet hier
Jawel mens, ging Katrien daar
tegenin, zy at en dronk haar uiterste
bost, en het smaakte haar ook ver
duld goed, want Nel had ene lekkere
weiteweg gebakken met veel pruum-
kes d'r in, on ook ene gooie sterke
koffie opgeschud m6t ene klont
soekerei d'r op
Dat was ook al 't enigste, wat ons
soort mensen had in het leven, als
men eenmaal getrouwd was. Maar
dat kwaadspreken, dat had wat in
En die afgunst en die jaloersigheid
allemaal, allemaal die haat en nyd
onder de mensen
Dat kon Katrien maar niet begrypen,
wat had men daar nou aan
Moest men niet content zyn, als
men zyn brood had?
Kwaadspreken, dat zou Katrien nog
niet kunnen!
Voor geen geld van de wereld. Dat
zat niet in haar. Dat wist Nel ook
wel. En Nel knikte. Maar haar buur
vrouw in het dorp, zo ging Katrien
voort, zo'n akelige lelijke kwaad
spreekster bestond er geen tweede op
de wereld. Die deed nou krek niks
anders, van de morgen tot de avond,
van iedereen wat!
aan toneelavonden is zeker in de
Kom niets meer verdiend en men
moet al met hele grootse dingen
komen, wil men publiek trekken en
een cent ontvangen. Het enigste waar
nog wat aan veidiend schijnt is
dansen.
Waarom kan elders, in dikwyls
heel wat kleinere plaatsen, wel, wat
hier niet kan. Of is men bang voor
de klandizie van do samba-bus naar
Helmond en Venlo, waarin men
Zondags de jongelui ziet vertrekken
om in Helmond e.a. plaatsen eon dans
t.e wagen.
En zo'n grootse floddermadam, dat
die maar eens naar haar eiges keek,
geen spier aan haar dat' deugde, geen
spier, en ze had ook nooit gedeugd,
als jong megje al niet en haar doch
ters waren ook maar flodderdellen!
Maar Katrien was niet voor het
kwaadspreken, anders zou zy daar
wel eens een boekje, neen, een heel
dik boek over open kunnen doen. Maar
kwaadspreken kon zy niet uitstaan,
zy liet andere mensen met rust, ieder
een had immers genoeg aan zichzelf
en aan zijn eigen leed
Waar of niet, Nel, zeg nou eens zelf
Nel vond dat ook en zei, dat er geen
kwaadspreeksters zouden zijn, als er
geen ijverige hoorsters waren en dat
de een de ander toch niet na te apen
hoefde.
Pront, stemdè Katrien daarmee in.
zo was het. Dan moest Katrien zich.
ook niet zo laten neuje, maar beter
afkrijgen, het was haar toch gegund,
drong Nel aan. En voegde daar nog
by, dat het woord goedspreken zeker
niet bestond, want dat hoorde men
nooit iemand zeggen. Dat het haar
gegund was, dat wist Katrien wol, zy
on Nel waren altyd goed samen ge
weest en dat was ook al het enigste
wat men had in het leven als
trouwde vrouw, dat men het nieuws
eens hoorde en zich eens kon uit
praten, do manslui kenden de weg
naar de herbergen ook wel om er te
praten en een zatsel bier.te halen.
„Juzzes Katrien", riep Nel uit. Daar
viel haar net wat in, van bier ge
sproken. Dat moest zy toch eens ver
tellen, het was kluchtig geweest.
Iedere gek had zyn gebrek, zy moest
van zichzelf bekennen, dat zij soms
erg hor tig kon zyn, als het haar niet
naar de zin ging.
O, maar mens, viel Katrien daar
gauw tussen, daar was zy echt bly
om, Nel dat te horen zeggen. (Katrien
hield meer van zelf praten dan van
luisteren). Want nu wist zy, dat zfi
niet alleen door hortigheid geplaagd
werd, dan hoefde zy zich toch ook
niet zo te schamen. Dezer dagen nog,
door de schuld van die buurvrouw,
dat akelige loeder...
Nee, stak Nel vlug een stokj9 in
die ratel, dat had Katrien niet alleen.
Nel had daar ook erge last van, maar
hare mens vond dat niet goed.
Och ja, moest Katrien hem daar
wel gelijk in geven, voor een ander
was dat ook niet gemakkelijk, maar
die manslui zelf
Ja, zei Nel en dan suste hy maar,
dat zy aan Job moest denken, die
bleef altyd even verduldig.
O, ja, dat had Katrien ook duk
horen zeggen, die Job moest wel ene
mirakelse goeie mens geweest zyn,
maar erg lang geleden
Zeker, stemde Nel toe, misschien
al wel voor twaalfhonderd jaren terug
Wat, twaalfhonderd, riep Katrien
uit, hoe kon iemand nog zo dom zyn,
wel duizend jaren geleden, dat was
andere praat!
O ja, dat kon ook best, lachte Nel.
Maar laatst was het toch ene schone
geweest met hare mens!
Het was nog schand, dat zy het
zei, maar zy had zich moeten bedoen
van de lach
Jakkes Nel, wat die Nel toch praten
kon, kirde Katrien, maar dat kon de
vrollie overkomen, haar korts ook,
met de buurvrouw, die akelige heks,
Ojummenie, heeft Nel misschien wel
gedacht, daar springt Katrien al weer
haar duvelshitje van de klappei in
haar gemoed en Nel vertelde maar
haastig doorZy gaf Katrien geen
kans meer om haar snater nog te
roeren.
Op ene vieze namiddag, Nel zou
het nooit vergeten, zy had het zo
beestig druk, want zij stond alleen
voor alle zorg, poejakken maar,
toujours altied koekoek éne zang,
en zy had zo'n dorst!
En zy dacht in haar eigen, ga d'r
maar eens evekes by zitten en drink
'n glaaske bier, want zy had al zoveel
koffie geteut, dat zy zich ongemak
kelijk voelde, net een dikke trom en
maar liep te kume, misschien mocht
een glaaske bier de dorst verslaan. En
zy was net goed en wel in de kelder,
of daar kwam een vreemde kerel in
huis. Zij de trapop, vloog naar boven,
heel uitereen van de schrik.
En hy deed zo behêmd. Eerst sloot
hy de deur dicht. En hy smiesperde
maar.
„Yrouwke", zei hy, „ik moet uw es
spreke", alles op z'n hooghollands.
„Myn geluk hangt er van af", zei ie.
Nel dacht al, dat het die mens in
de kop geslagen was, maar zy hield
zich astrant en van schavurigheid of
zo was zy ook niets gewaar gbworden,
hy zag er ook deftig uit, een schone
kerel, dat moest gezegd zyn.
Hij had een pakske by zich, met
ene schone boksestof, 'ne verdulde
sj^rmante stof, hy voelde zich sterk
aan. Nel had ei subiet beestige zin in
gekregen en den baas moest toch krek
nodig 'n neej boks gehad hebbe. En
toen begos die vrimde met 'n ver-
telselke, en daar ging hy by beuken,
en Nel moest mee gaan beuken van
medelijden.
De commiezen zaten hem achter de
veren, zei' hy, en hij had toch gaar
niets gedaan, alleen in Pruisen een
lap stof gekocht om een cent te ver
dienen. En nou wilden de commiezen
hem benaderen, zei hij. En dan moest
hy 'naar het person en dan werd hij
voor zyn ganse leven ongelukkig met
zy'nen huushald van tien kinderen, en
hy was zelf nog zo'ne schone mans
mens.
Als hij die stof nou maar kwijt was,
zei hy, maar die stof moest hy kwijt,
anders durfde hij nooit meer buiten
te komen, voor vijf gulden wou hy
my de lap geven, het was voor niks.
Wat hadde zo'n coramieze daar nou
an, hè, iemand anders ien het lieje
te brenge
Nou, maar Nel had hem gauw die
vijf guidon gegeven En dleje mens
was vlak ien d'11 hemel gewist
Hij viet Nel do hand vast en zeui
'r wel um a'n hals gevalle zien van
bliedschap. „Ge hebt meei het leve
gered zei hy. Nel was er heel van
uterèn geweest. Zo'ne staatse stof, dat
ze zich erg content gevoeld had over
haar goed werk voor den evennaaste
Men moest ook eens wat doen voor
Gods loon.
Eq goed gemoed was Nel weer aan
haar werk willen gaan. Waar was zij
ook weer mee aan de gang geweest
Aan dorst en bier had zy niet eens
meer gedacht.
Toen merkte zy opeens, dat zy de
hele tyd op haar hozen had gelopen.
Haar klompen
Waar had zy dan haar klompen
toch gelaten?
O jee, in de kelder! En zy de kel
dertrap af. En mee de hozenvoeten in
nattigheid En een bierluchtJuzzes
van marante nog toew, zy had de
bierkraan open laten staan, de anker
was leeg gelopen! Wat was zy eraf
verschoten Zy wist zich genen raad,
als de baas thuis kwam en zeeg op
een stoel neer van angst. Maar ko
miekerig, opeens schoot het haar door
de kop, van het spreukske van Job!
Toen was hare mens thuisgekomen.
En zy maar druk aan het zwetsen
over de sjarmante stof voor twee
bokse, voor vijf gulden, voor niks
Eerst wou het nog niet boteren,
wegens die vyf gulden, maar zy had
gekeven„Doew iesegrim daor go
ziet, 't is ok nooit goed
Toen had hy nog wel wat nage-
mopperd, maar allah dan
Ja, toen moest Nel wel voor den
dag komen met de leeggelopen anker.
En zei, ze moest er nog om lachen,
't was een ongeluk geweest, van de
alterasie, hy moest moest maar eens
denken aan Job, die was immers altyd
zo verduldig...!
Mer wat dieje mins kwaod wier
Heei viel uuit: „Wat Job!" riep ie,
„mit owe Job, ik heb mert aan owe
Job, Job hit nooit zo'n goed bier ien
de kelder gehad as ik!"
En Nel en Katrien hadden zich
allebei moeten bedoen van het lachen.
Toen schodderde Katrien maar weer
eens na huus. Nel moest de schaai
maar gauw komen terughalen.
Varkenspest breidt zich uit
Het aantal gevallen van varkens
pest breidt zich in de omgeving van
Utrecht nog steeds uit.
Verscheidene veehouders hebben
vele van hun varkens opgeruimd.
Vaak treurt een bouwheer met geduld
Die arm is zonder zyne schuld
En met zyn werk niet voort kan gaan
Indien ge hem weigert by te staan.