TWEEDE BLAD VAN PEEL EN MAAS
Vacantie
Dagboek van een krijgsgevangene
Er was eens een boerenjongen
Engelse Thee
Voorzorgsmaatregelen bij kinderverlamming
de fijne
nu candidaat-presidcnt
ZATERDAG 2 AUGUSTUS 1952 No 31
DRIE EN?ZEVENTIGSTE JAA GANG
Jeugd moet vermoeidheid vermeden
Elk jaar
j het aantal govalten
van ^kinderverlamming gedurende
de zomermaanden stiigende om in
het najaar weer te dalen. Het ene
iaar is deze stügmg groter dan het
andere jaar. De laatste grote stijging
was in io43 met totaal ruim ïooo
gevallen, waarvan meer dan 600
alleen reeds in Amsterdam. Er
waren dat jaar 245 sterfgevallen,
Het tragische van de kinderver
lamming ligt, naast de sterftekans,
ook in de kans op eon blijvende
invaliditeit. Toch zyn met deze in
validiteit by een juiste behandeling
en vooral goed geleide nabehan
deling, nog topprestaties te leveren,
Op 'liet ogenblik zijn er in ons
land ongeveer 700 gevallen; de
epidemie is dus van iets grotere
omvang dan de laatste zomers,
waarin deze tot oen paar honderd
gevallen beperkt bleef. Reden tot
ongerustheid is echter niet. Het laat
zich aanzien, dat er nog enkele
honderden gevallen bijkomen doch
zeker is dit niet, want het vorig
jaar is zowel in Zwitserland als te
's Gravenhage een plaatselijke epi
demie, die vroeg in de zomer begon,
plotseling opgehouden, althans niet
doorgezet.
Melk direct voor het
gebruik koken
De epidemioliogie van de kinder
verlamming (poliomuelitis anterior
acuta) is onbekend; met name weten
we niet op welke wijze de versprei
ding van de ziekte plaats vindt. Het
is wel bijna zeker, dat dit niet door
directe besmetting van mens op mens
plaats grijpt, want dan moesten er
geregeld z.g. contactinfecties worden
waargenomen.
Er zyn gevallen bekend van twee
mensen, die in één bed sliepen en
waarvan er slechts één kinderverlam
ming kreeg. Ook zyn or by 'n epidemie
slechts zelden kinderen van eenzelfde
school besmet. Daarom heeft het
practisch geen zin om scholon te
sluiten.
Twee haarden
Veel meer imponeert de verspreiding
van de gevallen van kinderverlamming
als een infectie, die aan de bodem
gebonden is, zoals de malaria.
Dit doet de gedachten in de rich
ting gaan van insecten, die de besmet
ting met het virus overbrengen.
Dit aan de bodem gebonden zyn
bleek duidelyk in 10-13 met Amster
dam en ook dit jaar zyn er typisch
twee haarden met daarnaast een zeer
lichte verspreiding van geen betekenis
over de rest van ons land.
De ene haard ligt in Zuid-Limburg
en strekt zich over de grenzen naar
Belgiö (Luik) en vooral naar Duits
land (Aken tot Keulen toe) uit. Naar
hot Noorden toe komt er een zone,
waarin Echt en Roermond liggen, die
vrijwel vry is van kinderverlamming.
En dan komt de tweede haard,
welke ligt van Eindhoven over Hel
mond, Venlo, Blerick, tot over de
grens in Duitsland toe.
In deze twee haarden kwamon'dezo
zomer de gevallen het eerst voor en
nog steeds komen hier de meeste
nieuwe gevallen aan het licht.
In verband met de mogelijkheid
van het overbrengen door insecten
wordt ook aan de mogelijkheid van
besmetting door melk, waar insec
ten graag op afkomen, gedacht.
Het is derhalve raadzaam de melk
direct voor het gebruik te koken.
Eon andere kwestie is: wie zijn
de slachtoffers Er is sinds jaren
een tendens waar te nemen, dat de
leeftyd van personen bevattolyk zyn
voor kinderverlamming, naar boven
verschuift. Maar daar is bij deze
epidemie niets van te bomerken.
Overwegend zyn het kinderen be
neden de schoolleeftijd, die deze
zomer getroffen zyn; vervolgens nog
een aantal van de schoolleeftijd,
terwijl er onder personen boven >5
jaar slechts weinig gevallen voor
komen. Dit is van groot belang
voor het toerisme.
Volwassen toeristen behoeven
hun vacantieplannen om naar Lim
burg en Brabant te gaan, niet te
wijzigen want het risico is voor hen
in deze provincies niet noemens
waardig groter dan elders.
„Verkoudheid'* met koorts
Van groot belang is de voorkoming
van de vermoeidhoid. Kinderverlam
ming is een besmettelijke ziekte en
hot verloop van elke infectieziekte
wordt bepaald door de krachtsver
houding van de ziekteverwekker en
de weerstand van dè mens.
Het is oen bekend feit, dat grote
vermoeidheid 't weerstandsvermogen
tegen infectieziekten vermindert; dus
oolc tegenover de kinderverlamming.
Het verloop van de ziekte wordt door
vermoeidheid kwaadaardiger
Aangezien kamperen een bozigheid
is, die vaak met niet geringe ver
moeidheden gepaard gaat is het heel
verstandig van de Katholieke Jeugd
beweging om het kamperen in Brabant
en Limburg te verbieden.
Over het vermijden van vermoeid
heid nog het volgende. Het begin van
kinderverlamming is niet gemakkelijk
vast te stellen, omdat de verschijn
selen dan moeilijk van een verkoud
heid met koorts te onderscheiden zijn.
Als dan na het dalen van de koorts
de verlammingen optreden is het
beeld duidelijk. Men doet wijs om
kindoren als zy „vorkouden" zijn en
koorts hebben enige dagen rustig te
houden en hen daarna niet te laten
vermoeien want als deze verkoudheid
het begin van kinderverlamming blijkt
te zijn, werkt elke vermoeidheid
schadelijk.
Stel keeloperaties uit
Tenslotte nog een andere voorzorgs
maatregel. Het blijkt, dat de kinder
verlamming enige malen uitgebroken
is na een verwonding, doch dit ge
schiedt gemeenlijk niet opzettelijk en
kan niet voorkomen worden.
Veel belangrijker is het, dat na het
knippen en wegnemen van amandelen
gevallen van kinderverlamming zijn
waargenomen.
In 't buitenland neemt men strenge
maatregelen en doet men deze opera
ties tydens een epidemie alleen in
geval van uiterste noodzaak. Veel
van deze keeloperaties kunnen ge
makkelijk even uitgesteld worden.
LAAT GEEN
KNOLLEN...
MOR KOOP VJP16
EEN GOEPE BRIL
VOOR CITROENEN
VERKOPEN
JACQ. SCHAEFFERS, Grotestraat 34
XIX
„It's a wonder"
Slechts 2 weken ben ik politieman
geweest; toen waren er reeds zoveel
afgeknapt op het vliegveld, dat wy
weer mee moesten. En elke morgen
trekken we uit naar het geestdodende
werk, heel de lange dag.
Ons leven bestaat uit hongerlijden,
slapen op de stenen vloer, zomaar
mannetje aan mannetje in een open
loods, werken in dat vervloekte
moeras.
De dagen volgen in ondragelijke
eentonigheid op elkaar, niets wat de
geest verheft, niets wat de ziel voeden
kan. Ja toch, elke Zondagavond kun
nen we naar de kerk; zo van het
slavenwerk baden en dan naar Father
Querq, de Australische pater. Hij is
een heilige, de goedheid en ziele-
grootheid stralen uit geheel zyn kleine
wezen; ook als hij in bloot bovenlijf
en op blote voeten rondtrekt door het
kamp om oude planken en balken te
sjouwen voor zyn kerken.
Maanden timmert en past hy, net
zo lang, dat er een keurig kapelletje
staat. De jongons helpen wel een
handje, maar wie heeft overdag tijd?
De officieren, jawel, maar zwijg mé
daar over!
Father Querq heeft zyn kapelletje
en Zondag aan Zor.dag zitten mannen
binnen en buiten diepgebogen te bidden
of luisteren naar de monotone stem
van deze father, wiens simpele woor
den zo diep in de ziel dringen van
zijn ruwe Australiërs, maar evenzeer
van de verwaande Engelsman. De
eerlijkheid en oprechtheid spreken
schoner dan de schoonste woorden.
„My dear boys" klinkt het in elke
preek tientallen malen.
Maar vandaag willen de woorden
niet van zyn lippen komen.
„My dear boys, ik heb zeer slecht
nieuws voor jullie; 11/a jaar zitten we
nu gevangen en de Jap heeft ge
weigerd hosties of miswijn in het
kamp binnen te laten. Nu zyn we zo
ver, dat de hosties bijna op zyn; van
daag zullen jullie voor het laatst de
H. Communie kunnen ontvangen. De
overige hosties worden bewaard voor
de laatste H. Sacramenten. Ook kan
ik niet dagelyksmeer deH. Mis lezen.
Als jullie straks Ons Heer ontvangen,
vraag Hem dan met mij om uitkomst.
Jullie hebben reeds alles verloren,
wat aards is. Laat de Lieve Jezus
tenminste te midden van ons blijven
wonen, dan hebben wij niets verlo* en
en misschien veel gewonnen."
Zo gaat hy door; de jongens zitten
met gebogen hoofden te luisteren.
Hoevelen hebben we reeds naar de
eeuwigheid zien gaan, zonder enig
ceremonieel, zonder kleding, zonder
kist. Maar gelouterd door het lijden
en de ontbering.
Onder de H. Mis naderen al deze
bruine, halfnaakte korels het altaar,
knielen neer op de boomstam en
ontvangen een heel klein stukje van
een Hostie.
We staan nog even na te praten
na de Mis, ontroerd bespreken we de
woorden van de pater en we voelen
dat wij als Katholieken hier pijnlijkei-
getroffen worden dan door welke
maatregel van onze vijand ook.
Alleen loop ik nog een eindje om
met de rijke afschenk
De jongen was gevallen, toen hy
van de school naar huis draafde en
had zyn linker knie geschaafd, 't
was maar een simpele schram er
was zelfs geen gaatje in z'n kous
maar s'avonds begon de knie zeer te
doen. Gaat wel weer overdacht hy
hy was dertien, een stevige boy en
niet voor niets de zoon van een grens
bewoner. Zonder acht to slaan op de
pijn in z'n knie knielde hy in z'n
nachthemd voor z'n bed, bad zijn
avondgebed en kroop onder de wol
in do kamer waar zijn vijf broers
sliepen.
De volgende morgen was zyn been
pijnlijk, maar hy zei het aan geen
mens. De boerderij vereiste ieders
arbeidskrachtenhij stond iedere
morgen om 6 uur op om zyn karwei
tjes behoorlijk op te knappen en die
dienen behoorlijk gedaan te worden
of hy kon ze overdoen, al zou liij de
maaltijd er om mislopen. In het ge
zin heerste een eerlijke maar ijzeren
dicipline.
Twee dagen later deed het been
zo'11 zeer, dat liy niet in staat was
zichzelf naar de schuur te slepen. Het
was Zondag, zodat hy thuis kon blij
ven toen de rest van de familie naai
de stad reed. Hy zat in de huiskamer
wat te soezen tot zyn broers uit de
Zondagsschool terugkwanen. Vader en
moeder kwamen wat later thuis; ze
gingen naar de kerk, de jongens
deden het huiswerk en kookten het
Zondagsmaal.
Tegen de tyd dat liet diner gereed was
had de jongen zijn bed weer opgezocht.
De schoen had van zyn opgezwol
len verkleurde voet gesneden moeten
worden Waarom had hy ook nie
mand iets verteld? Oogenblikkelijk
de dokter roepen!
Moeder baadde voet en knie en dij,
legde er een papje op en voegde het
klamme voorhoofd van de knaap met
zoute vochtige doeken af. 't Was een
flinke vrouw, die van aanpakken
wist. Hoewel ze bemerkte, dat ze
met een kwaadaardige infectie te doen
had, bewaarde ze haar kalmte.
Ze had met haar spruiten al heel
wat te stellen gehad; ze had ze door
en breng, zoals gewoonte is nog een
bezoek aan de ziekenbarak. De Neder
landers liggen op de hoogste verdie
ping van een blok by elkaar. Je
maakt hier en daar eens een praatje,
vertelt de streken die we uithalen
op het vliegveld om aan eten te
komen, bespreekt de nieuwtjes van
het kamp.
Veel hebben we mekaar niet te
vertellen, we beleven allemaal precies
hetzelfde, ontmoeten dezelfde mensen
en eten na al maanden lang allemaal
precies hetzelfde; rijst met wat
blaadjes. Maar voor de stnmperds in
de ziekenbarak zyn het allemaal
nieuwtjes, want zy spreken niemand
en zien amper de buitenlucht. En
wachten op de dood.
Op het grote plein tussen de
barakken lopend, hoor ik ineens
duidelyk myn naam roepen, van een
ander blok als het onze. Ik kijk op
en zie iemand wenken. Zeker weel
een diefstal of zo, want in myn vrye
tyd speel ik toch nog zo'n beetje
speurhond. Dus maar naar boven.
De roeper is een Indo jongen, die
speciaal in een Engels blok verblijft,
zogenaamd als tolk, maar in werke
lijkheid, om voor de dokters te
smokkelen. Hy is wel de gehaaiste
black-market man en piept nacht aan
nacht onder de versperring door, ruilt
alles wat waarde heeft voor medicijnen
en voedsel. Vooral kininepillen hebben
we nodig, want de malaria begint
steeds meer slachtoffers te eisen.
Onze blote lijven, zonder weerstand,
zjjn dankbare objecten voor de steken
de muggen.
Al vaak heb ik die brutale knaap
over de versperring geholpen. Hoe hy
het klaar speelt mag Joost weten,
maar steeds komt hy met de zo zeer
begeerde spullen terug. Er worden
natuurlijk schandalige winsten ge
maakt door de Chinezen, die ons
kleinere ongevallen, over kiespijn en
over roodvonk hoen geholpen; één
zoon had zo verloren, maar dit had
haar slechts beslister gemaakt als ze
te vechten had voor de anderen.
De oude dokter Couklin onderzocht
't been en floot tussen zijn tanden.
,,'t Ziet er niet naar uit, dat we het
kunnen redden."
De zieke schoot overeind. „"Wat
betekent dat vroeg hij schor.
„Dat betekent" antwoordde de dok
ter hartelijk, „dat als het een slechte
keer neemt, 'wij het been zullen
moeten afzetten."
„Nooitriep de jongen uit. „Ik
wil het niet. Ik ga liever dood
„Hoo langer we er mee wachten,
hoe meer er zal moeten afgezaagd
worden'drong de dokter aan.
„U moogt er niets afzagen De
stem van de jongen sloeg over van
drift, maar in zijn ogen blonk de
onverzettelijke wil van een man.
Dokter Couklin verliet de kamer
en knikte de moeder toe hem te
volgen. Terwy'l hy in de gang aan
de ouders uitlegde, wat vermoedelijk
stond te gebeuren, hoorde ze de
jongen roepen: „Ed, Ed Kom eens
even bij me"
Zyn broer holde da kamer in en
ze hoorden de jongen, die van depyn
verging, zeggen: „Als ik soms ga
ijlen, Ed, zorg er voor, dat ze 111'n
been niet afzetten. Beloof het me,
beloof het I"
Even daarop vloog Ed naar do
keuken en toen hy terugkwam vroeg
zijn moeder „Wat heeft je broer
gevraagd, Ed
„Een vork, om er op te byton; om
niet te gaan gillen.
Toen ging hij buiten de slaapkamer
voor de deur staan, de armen over
elkaar. Hy stond op wacht en koek
de oude dokter recht in de ogen, hij
verklaarde: „Niemand zal dat been
afzetten
„Maar Ed, je zult er later spijt
van hebben", hijgde de dokter,
„Mogelijk, dokter, maar ik heb hem
myn woord gegeven". En daar bleef
het bij.
Had Ed niet op zyn stuk gestaan,
laatste goud ruilen tegen pillen of
eieren. Maar wat geeft dat Hy zal
wel weer een akkefietje op te knappen
hebben en als ik boven ben, neemt
hij me heel geheimzinnig mee naar
zijn hokje.
„Kijk eens, vannacht hebben ze
me wat in m'n vingers gestopt, waar
ik geen weg mee weet. Ik vroeg de
laatste keer om meel en nu kreeg ik
dit pakje. In het donker kon ik
natuurlyk niet zien wat het was. Ik
voelde wel, dat liet meol moest zyn.
Ky'k maar eens".
Uit een kistje haalt hy een pak, in
stevig papier. „De woorden, welkeer
op staan begrijp ik niet, maar ik las
het eens goed na en zag het woord
Missa en begreep wel, dat het Latijn
moet zyn en iets met je Godsdienst
te maken moet hebben".
En dan lees ik, stom van verbazing,
dat dit een pak hostiemeel moet zyn,
zeker 2 kilogram. „Centen, om je te
betalen, heb ik niet, kerel, maar
mooier cadeau liad je mij en zeker
onze pater niet kunnen geven. Mag
ik het hebben".
i-^Natuurlyk, neem mee en succes
ermee".
Met het pak onder de arm haast
ik me, sneller dan de slappe benen
kunnen, naar het kapelletje van
Fat her Querq. Aan een kant is het
geheel open en uit de verte zie ik de
pater al zitten op zjjn bidstoel, ook
al een product van zyn timmerkunst.
Diep gebogen zit de pater te bidden.
Hy hoort niets en stilletjes nader ik
deze biddende figuur. Zonder een
woord leg ik liet pak met de groot
gedrukte woordon voor hem, vlak
onder zyn ogen.
Ik geloof niet, dat ik ooit nog
iemand verbaasder en blijer zal zien.
Eerst deed hy niets; maar dan ineens,
begrypend wat daar voor hem ligt,
pakt hy het pak in zyn bevende
dan hadden vader en moeder wellicht
toegegeven. Ze waien niet helemaal
overtuigd, dat aan afzetting niet viel
te ontkomen; ze twijfelden nog. De
halsstarrige houding eerst van de
zieke jongen en daarna van zyn broer
bracht hen in de war, want trotsering
van het ouderlijke gezag was in het
gezin iets onbekends. Toch was daar
Ed, op post voor de deur van de
ziekenkamer.
„Als we nog eens even afwachten,
hoe het er vanavond uitziet, dokter
vroeg vader.
Twee dagen en twee nachten hield
Ed de wacht; hy" sliep voor de drem
pel en verliet zyn post zelfs niet om
te eten. De koorts steeg aldoor en de
zieke knaap wist al lang niet meer
wat hy zei, maar zyn oudere broer
bleef standvastig, ook al kroop de
infectie op tot aan het bekken, juist
zoals de dokter had voorspeld. Ed
had zyn woord gegeven en hy zou
het houden. Misschien ook besefte hij
reeds ten volle, dat juist in het
grensgebied voor een verminkte de
stryd om het bestaan dubbel moeilyk
is.
De ouders begrepen, dat hun zieke
zoon hun een amputatie nooit zou
vergeven en Ed's ferme houding gaf
de doorslag, ook als dokter Couklin
woedend met de woorden „het is je
reinste moord" do voordeur achter
zich dichtsloeg. Alleen een wonder
kon nog uitkomst brengen. 9
Het gezin was zeer godsdienstig.
In de opwinding en de spanning van
de laatste dagen was het gebed er
wel eens by ingeschoten, maar nu
knielden allen neer voor een innige
bede cot Hem, die alleen nog hulp
brengen kon.
Toen de oude dokter de volgende
morgen weer kwam kijken, zag zyn
ervaren oog een hoopvol teken. De
infectie was aan het wijken. Het
duurde niet lang meer of de jongen
viel in een rustige slaap. Beurt om
beurt waakten de leden van 't gezin
bij de knaap en de hemel werd een
heilig geweld aangedaan.
Tegen de avond, toen het licht
werd aangestoken, opende hy zyn
ogen. De infectie was zo goed als
verdwenen, het been had z'n normale
kleur terug. Drie weken later kon
hy, nog wel bleekjes en wat zwak,
maar met heldere ogen en met vaste
stem van zyn ziekbed opstaan.
Ike Eisenhower was in staat om
de toekomst tegemoet te gaan 1
handen en springt op. Recht kykt
hy me in de ogen, als hy uitroept:
„It's a wonder, a real wonder".
Wel tien keer herhaalt hy „Dit is
een wonder, my boy", en dan vraagt
hfj, over de eerste extase heen, hoe
ik daar aangekomen ben.
„Het viel uit de hemel, boven op
myn hoofd, father" maar dan vertel
ik de toedracht. Iu werkelijkheid is
het natuurlijk gestolen uit een der
loegstaande kerken of kloosters,
waarvan de bewoners ganterneerd
zyn en is toen via de zwarte hande
laars in ons kamp terecht gekomen.
Maar O L. Heer gebruikt ook wel
eens zwarte pieten voor zijn plannen
en ook ik bedank hem voor dit ge
schenk. Do pater loopt als een pauw
met 7 staarten naar zyn barak en ik
weer naar de myne. Aan enkele ver
trouwde katholieke vrienden vertel
ik myn laatste belevenis.
Zeven dagen vliegveld komen en
gaan, tot we weer in ons kapelletje
samenkomen voor onze Zondagse
dienst. Met speciale vergunning mogen
wy 's avonds Mis horen en ook com
municeren.
Voor het eerst is de stem van de
pater niet meer droog en eentonig.
Weer begint hy met „dear boys",
maar nu rollen de woorden uit zyn
mond, als hij vertelt over het won
der, dat plaats greep in onze uiterste
nood en verlatenheid. We mogen
weer gerust ter H. Tafel naderen, nu
is er geen angst meer, dat iemand
zonder communie zal dood gaan. En
uitvoerig vertelt hy, zonder namen
te noemen, hoe het pak hostiemeel
binnenkwam.
De jongens kyken mekaar eens aan
en allen voelen, dat hier bijzondere
by stand van Boven ons deze meeval
ler bezorgde.
Father Querq bakt nu zelf hosties,
zo maar met de hand, zonder vorm
Het is geen gemakkelijke taak om
een stuk te schrijven over de vacantie,
ieder mens heeft daar zo zyn eigon
gedachten over. Maar nu we dan
staan voor de week, waarin wij
Venraj8e Kermis gaan vieren 011
waarin de moesten van ons ook
wijzelf vacantie gaan nemen is
het toch wel goed er een paar woor
den aan te wyden. Want zo heol lang
kennen we nog geen vacantie. Zeker
reeds vroeger werd met Venrayso
kermis niet gewerkt, maar een be
taalde vacantie, zoals de meesten van
ons, dat vandaag aan de dag kennen,
is nog kort het goed recht van iedere
werker.
Venrayse Kennis en vacantie vallen
dikwijls samen en voor degenen, die
in hun vacantietyd geen verre reizen
gaan maken, biedt Venray zelf volop
gelegenheid om er eens tussen uit te
wippen, 0111 eens de sleur van iedere
dag te doorbreken, om eens eigen
baas te zyn, kort en goed om eens
flink vacantie te houden.
Nog velen zyn er, die niot begrijpen
dat vacantie niet gegeven wordt om
nu maar eens eigen klusjes te gaan
opknappen, om nog harder te werken
als anders. Vacantie wordt gegeven
ter ontspanning van de mens, om na
driehonderd dagen werkeD eens een
hele week voor zich zelf te hebben,
voor vrouw en kinderen, om eons
uit te blazen van die saaie sleur van
iedere dag en zich eens te geven aan
waar men nu echt plezier in hoeft.
Vacantie is een groot goed, het
geeft de mens weer nieuwe levens
moed, weer ijver en werklust, weer
plezier en vreugde en daarom moet
men zyn vacantie ook goed besteden.
We weten inderdaad, dat de
vacantietoeslagen in vele gezinnen
zeer goed gebruikt kunnen worden
om eens iets te kopen voor de kinde
ren, voor de huishouding of iets
dergelijks en dat er voor vader feite
lijk weinig meer overschiet. Maar
toch is dit verkeerd. Men moet de
kerk in het midden laten.
Een dagje hierheen, een dagje
daarheen, och het behoeft geen
kapitalen te kosten, maar zowel de
ouders als de kinderen profiteren er
van.
We leven in een andere tijd als
voor vyftig jaren terug, toen zou men
zo iets voor onmogelijk gehouden
hebben. Maar nu het mogelijk is,
moeten wy er ook van profiteren.
Nogmaals, vacantie behoeft geen
kapitalen te kosten, verstandige
ouders zullen zowel voor hun kindo
ren als voor hen zelf een aardig
programma op kunnen stellen, waar
door het hele gezin van de vacantie-
voordelen geniet.
Dat deze waarschuwing nodig is,
bloek ons weer deze week, toen men
ons vertelde, dat een vader zyn
vacantie door zou brengen met
„schöpkes rapen" maar zoonlief (17
jaren) per fiets zou proberen Parijs
te bereiken, zonder Frans te kennen.
En dit geval staat niot alleen in
Venray
-0-
En dan is er nog kermis. Vier, vyf
dagen lang, zullen de orgels en luid
sprekers hun min of meer welluidende
klanken over Venray uitstorten,
zullen de schommels zwaaien, liet
perdjesspul en de stoomcarroussel
draaien, zullen er wonderen te zien
zijn en soekkerpinne te koop, zal het
beste bier weer rijkelijk vloeien en
zal menig samba gesambaad worden.
Dan is het kermis in Venray en het.
zal er weer druk zyn. De bouw is af
en van heinde en verre zullen bezoe
kers komen om iets van dit oude
aantrekkelijke volksfeest moe to
maken.
Veel van oude kermisromantiek is
verloren gegaan, veel schoons is ver
dwenen, maar als de kermis is in
het land, vliegt al het werk aan de
kant zegt een oud spreekwoord on
dat geldt ook vandaag nog. De jeugd
zal niet weten hoe gauw ze de spaar
centen op zullen krijgen en de ouderen
zullen ook daaraan ondanks alles toch
weer hun plezier hebben.
Venrayse kermis isaltyd een goede
kermis geweest met veel volk en
gewoonlijk goed weer. We zullen
hopen, dat ook dit jaar de geschie
denis zich herhaalt en dat de zon niet
op vacantie is.
De geboden en bepalingen waaraan
ieder zich te houden heeft, stonden
vorige week hier reeds vermeld en
als men het beste bier met mate zal
weten te genieten, zal ook Venrays
politie over een goede kermis kunnen
spreken.
-0-
In vorband met kermis en vacantie
gaan ook de persen van onze druk
kerij even uitblazen en zult U vol
gende week geen Peel en Maas
ontvangen. Tot over veertien dagen
dus en prettige vacantie en een goede
kermis
of zo. Ze zyn wel niet zo zuiver rond
doch dat maakt geen verschil.
Voor heel lange tyd zyn we nu
gered; er zijn ongeveer 1200 katholieke
jongens in ons kamp en als alles
normaal gaat, sterven en bly'ven
leven, dan hebben we minstens voor
een iaar en langer voldoende hosties.
Met de wyn zal het meer nijpend
worden. Als ik de Mis dien, neemt
de priester met een lepeltje heel
voorzichtig 3 druppels in de kelk,
want iri totaal is er nog geen fles
wijn meer by alle priesters samen.
Zo scharrelen we hier maar vorder,
tot er onverwacht weer eon troep
lotgenoten van Java komt, 3000.
Daar is een pater by, een pracht
kerel. En deze man had een volle
fles miswjjn by zich.
Wordt vervolgd,
