TWEEDE BLAD VAN PEEL EN MAAS
Dagboek van een krijgsgevangene
De wegenbelasting voor de negen
Australië wordt
moeilijker bereikbaar
NIEUWE KEKKEN
Inmaakf lessen
ZATERDAG 19 JULI 11952 No 29
DRIB EN ZEVENTIGSTB JAARGANG
Vrijstelling vim ilienst als
gewoon dienstplielitige
wegens bropderdienst.
De Burgemeester van Venray brengt
ter kennis van do ingeecbrevenen
van de dienstplicht lichting I 33, dat
voor de lichting ion met betrekking
tot het doen van aanvragen tot het
verkrijgen van broederdionst de vol
gende bepalingen gelden
Aan wie vrijstelling wordt
verleend:
1. De vrijstelling wordt verleend
aan'de ingeschrevene, die tenminste
drie broeders heeft of gehad heeft,
die dienen of gediend hebben bij de
landmacht, bü de zeemacht of bij de
ovorzee8e krijgsmacht.
2 In een van deze gevallen wordt
geacht te verkeren de broeder, die
vóór i November 1032:
a ten minste 30 dagen in werke
lijke dienst is geweest of
b. ten gevolge van een na 31 Dec.
1Q45 verleend uitstel van eerste
oefening nog niet of nog geen
30 dagen in werkelijke dienst
is geweest, of
c. in het genot van militair pen
sioen is gesteld of
d. gedurende zijn verblijf in wer
kelyken dienst is overleden.
3. Als broederdienst blijft buiten
aanmerking:
a. dienst als vrijwilliger by de
nationale reserve;
b. dienst als vrijwilliger by de
reserve grensbewaking;
c. dienst als vrijwilliger by de
Mynenuitkjjkdienst.
4. Voor vrijstelling wegens broe
derdienst worden onder broeders
verstaan wettige broeders en wettige
halfbroeders.
5. Als werkelijke dienst wordt
ook beschouwd de dienst van lien,
die op grond van gowetensbezwaren
is tewerk gestold bij een burgerlijke
tak van staatsdienst.
Indienen van de aanvraag:
i. Door of vanwege de ingeschre
vene, die voor vrijstelling wegens
broederdienst in aanmerking wenst
te komen, wordt daartoe aanvraag
gedaan bij de burgemeester van de
gemeente, voor welke hij voor de
dienstplicht is ingeschreven;
'i. De aanvraag moet, worden gedaan
vóór 11 Aug Ontstaat het recht eerst
na m Augustus 1052, dan moet de
aanvraag binnen 11 dagen na het
ontstaan worden gedaan.
Aanvraagformulieren zyn be
schikbaar ter gemeente secretarie
afdeling II.
Ge]|)ktjjdig in dienst
treden van twee of meer
broers
Indien twee of meer broeders be
stemd zyn om ongeveer in dezelfde
tijd in dienst te treden en twee
andere broeders reeds dienen of
gediend hebben, kunnen belangheb
benden aan de Minister van Oorlog
een verzoek richten om vrijstelling
van de dienstplicht wegens aanwe
zigheid van één of meer hunner, ten
einde te voorkomen, dat meer dan
drie broeders zouden behoeven te
dienen.
Venray, 12 Juli 1052
De Burgemeester van Venray,
Mr A. H. M. JANSSEN.
Bestemming tot buitengewoon
dienstplichtige.
De Burgemeester van Venray brengt
ter kennis van de ingeschrevenen
voor de dienstplicht der lichting
1053, dat bij Koninklijk besluit van
4 Juni 1052 «Staatsblad 326) ten
aanzien van de lichting 1053 o.m.
het volgende is bepaald
Om van de bestemming tot gewoon
dienstplichtige te worden uitgezon
derd op grond, dat een broeder van
de ingeschrevene met een gesneuvel
de wordt gelijkgesteld - (artikel 24
tweede lid der Dienstplichtwet)
moet de ingeschrevene een wettige
broeder of een wettige halfbroeder
gehad hebben, die:
hetzij ais militair
a. is overleden of wordt vermist
tengevolge van oorlogshandelingen;
b. is overleden tengevolge van
verwonding of ziekte, opgedaan by of
dooi oorlogshandelingen;
c. is overleden of wordt vermist
in en door de militaire dienst;
d. is overleden tengevolge van
verwonding of ziekte, opgedaan in en
door de militaire dienst;
hetzij als lid van een
verzetsorganisatie:
e. is overleden of wordt vermist
tengevolge van het plegen van actief
verzet;
f. is overleden tengevolge van
verwonding of ziekte, opgedaan by
het plegen van actief verzet;
g. ten gevolge van het plegen van
actief verzet in een gevangenis of
concentratiekamp is opgesloten ge
weest en aldaar is overleden;
h. een opsluiting, als onder g
bedoeld, heeft ondergaan en als
gevolg van de daarby doorstane ont
beringen na terugkeer uit een der
bedoelde inrichtingen is overleden;
hetzij als zeeman in de zin van
artikel 1 onder c van hetVaar-
plichtbesluit 1942:
i. is overleden of wordt vermist
tengevolge van oorlogshandelingen;
j. is overleden tengevolge yan
verwonding of ziekte, opgedaan bij of
door oorlogshandelingen.
Formulieren voor het doen van de
aai.rrage om bestemming tot buiten
gewoon dienstplichtige op grond van
een der bovengenoemde redenen, zyn
verkrygbaar ter gemeentesecretarie,
afdeling II.
De aanvrage moet plaats hebben
voor 10 Augustus a s.
Venray, 9 Juli 1952.
De Burgemeester,
Mr A. H. M. JANSSEN
BEKENDMAKING
Burgemeester en Wethouders van
Venray brengen ter openbare kennis
dat zij op grond van het besluit van
de raad dezer gemeente van 17 Oct.
1946 aan het Bestuur van de RK,
Lagere Jongensschool te Venray-
Leunen medewerking hebben verleend
voor de aanschaffing van:
3 aardrijkskundige wandkaarten;
wandplaten;
lees en rekenboekjes en
overgordijnen.
Deze leermiddelen enz. zyn nodig
ter vervanging van soortgelijke, die
door het oorlogsgeweld verloren zyn
gegaan.
Venray, 4 Juli 1952.
Velen rennen thans in 't strijdperk
Om een aardse lauwerkroon,
Maar wiestrydt voor kerkenbouwwerk
Wint hiernamaals hemels loon.
Vliegveld
In de uiterste Noord-Oost hoek van
Singagore eiland, daar waar het vaste
land van Aziö slechts 2 kilometer
verderop begint en de Chinese Zee
een nauwe straat vormt tussen het
eiland en Malaka, ligt een troosteloos
moeras, begroeid met rizophoren,
wier luchtwortels een ondoordringbaar
wirwar vormen, kokospalmen en
moerasplanten.
Het ligt lager dan het zee-niveau
en milliarden muggen zingen er een
eeuwig zoemlied. Kilometers is het
breed, om dan plotsoling op te rijzen
tot een heuvelrug, bestaande uit
rotsen en rode leem.
Ons eerste kamp en hospitaal lagen
er vlak naast op de heuvels; nu
wonen we een uur gaans zuidelijk.
Het gehele gebied is van oudsher
gereserveerd voor militairen; men
vindt er dan ook geen levende ziel
buiten de Jappen en krijgsgevangenen.
Het geheel maakt een troosteloze
indruk; de heuvels zyn bedekt met
hard taai gras, alang-alang, en het
moeras stinkt. Meedogenloos brandt
de zon.
Hier hebben de Engelsen een vlieg
veld geprojecteerd, de blauwdrukken
lagen klaar en zijn de Jappen onge
schonden in handen gevallen.
Evenals het meeste oorlogsmateriaal
in deze „onneembare rots in de Far
East", dit bolwerk van het machtige
Brittaniö. Het viel in een paar dagen;
de Jappen baggerden met gehele
divisies door dezo moerassen. Er ver
dronken duizonden soldaten, maar
tienduizenden kwamen erdoor en
vielen de Engelsen in de rug aan.
00.000 Engelsen gaven zich over en
werden gevangen gezet in hun eigen
XVII
kazernes.
De Jap zal volgens het ontwerp
van de Engelsen dit vliegveld bouwen;
waar geen machines zijn, kunnen
krijgsgevangenen voor bulldozer
spelen.
Onze commandant had goed geraden,
toen hy mij liet spionneren langs de
weg Singapore Changi. Want nauwe
lijks hebben we een maand volop
erwten gegeten, of op een kwade
morgen worden alle lopende mannen
opgetrommeld. De Jap houdt appel:
10 man dik staan wy tussen de
barakken en worden geteld. Dat
duurt altyd uren en telkens opnieuw
lopen ze langs ons: ichi ni-san-si go...
tot 10. 'sMiddags komt de order:
Morgenvroeg om 5 uur 2000 man
aantredenzoveel Engelsen, zoveel
Nederlanders, Australiërs, Amerika
nen.
We schrijven nu 1 September '45.
Gisteravond hebben we nog Konin
ginnedag gevierd. Aan een uiteinde
van onze barak is oen soort podium
gebouwd en daar spelen we „Faust".
Een officier heeft uit zyn hoofd het
beroemd9 stuk van Goethe gerecon
strueerd; we hebben genoeg zangers
in de troep. Myn aandeel is het
maken van coulissen, maar er is
geen verf, geen doek, geen hout. En
toch kwamen ze er. Van zakken, oud
tentzeil en touw is een markplein
gemaakt, waar Gretchen, Valentyn
en Faust hun aria's zingen. De muren
heb ik van rode leem geverfd; de
voegen tussen de stenen van fijnge
stampte kalk; de ramen van houts
kool. Het is allemaal zo heerlijk pri
mitief. Op een stuk blik, toevallig
rood gekleurd, staan in blauw en wit
do woordenHotel Oranje. Kinder-
Subsidie op reisgeld wordt gedeeltelijk om
gezet in voorschot.
Meer geld op zak, maar grote(r) schuld.
Het is zeer waarschijnlijk, dat in de naaste toekomst een nieuwe
regeling van kracht wordt waarbij de Nederlandse emigrant, die
vertrekt met subsidie van Australische en Nederlandse zyde, een
deel van het daarvoor uitgegeven geld moet terugbetalen aan de
staat der Nederlanden. Daar komt tegenover te staan, dat het vrij
wel zeker is, dat de emigranten niet langer in Sydney aan wal
zullen stappen met 10 pond op zak, maar met een bedrag, dat de
landverhuizer wat meer mogelijkheid tot handelen geeft.
I>iL zyn de twee voornaamste aanbevelingen, welke ii mr B. V.
Haveman, de directeur van de Emigratie, na een bezoek van ruim
zes weken aan Australië en Nieuw Zeeland uit dit werelddeel heeft
meegebracht.
De heer Haveman heeft een zo
grondig, mogelijk onderzoek naar de
omstandigheden ingesteld en tydens
de ontmoetingen welke Australische
journalisten met hem hadden kreeg
men de indruk, dat hy een vry
realistische kyk op de ontwikkeling
van zaken heeft,
Zo is bekend, dat in Canberra ook
de veelbesproken kwestie van emigra
tie van agrarische werkers ter tafel
gekomen is. Zeer terecht werd daarby
van Nederlandse zyde naar voren
gebracht, dat Australië zyn productie
ran landbouwgewassen en veeteelt
producten wel met behulp van Neder-
landso emigranten kan opvoeren, doch
dat men onze mensen dan de kans
moet geven om b.v. na twee jaren
loondienst zelfstandig aan de slag te
gaan. Dit is in Canada reeds gebrui
kelijk en wil men deze suggestie van
Australische zijde niet accepteren, dan
kunnen onze jonge boeren daar beter
wegblijven.
De agrarische industrie in Austra
lië is te zeer „big business", dan dat
een straatarm emigrant kans krygt
om ooit voldoende kapitaal te verga
ren, daaraan deel te nemen zonder
hulp van overheidswege.
Niet meer deviezen
Over de plannen aangaande het
omzetten van een deel der subsidie
in een „voorschot" kan men op het
eerste gezicht bepaald niet enthousiast
zyn. Men krygt de indruk, dat wat
met de ene hand wordt gegeven (het
grotere bedrag aan landingsgeld) met
de andere weer wordt teruggenomen.
Klaarblijkelijk is men in Den Haag
dus nog steeds niet bereid om werke
lijk meer deviezen voor de emigratie
naar Australië beschikbaar te stellen.
Men dient niet over het hoofd te
zien, dat een emigrant in de eerste
jaren van zyn verblyf ia de vreemde
practisch overal voor heeft te zorgen.
Hy moet zyn bestaan weer van de
grond af aan opbouwen en maar
weinig mensen, die dat nooit by de
hand hebben gehad, kunnen zich
voorstellen wat dit precies inhoudt.
Iu Australië betekent het meestal,
dat men ook met eigen hand een
hu s moet bouwen, wil men althans
niet ten slachtoffer vallen van de
enorme zwendel, welke er gaande is
met betrekking tot het verhuren van
woningen.
Gezien de heersende tendens van
economische neergang, welke tot
gevolg heeft, dat het al niet meer zo
gemakkelijk is om maar naar wille
keur een betrekking te vinden en
het in vele industrieën onmogelijk is
om nog overuren te maken, zou het
voor een emigrant wel eens de nek
slag kunnen betekenen, wanneer bij
ook nog een schuld moest aflossen.
Dit kan niet! Het zou er toe leiden,
dat de Nederlanders in Australië een
achtig niet waar; maar op een andere
manier kunnen wy onze liefde niet
uiten. Na de voorstelling heb ik die
plaat mee naar de hut genomen; hy
hangt boven myn slaapplaats.
De overste hield een speech je, ook
de pastoor en dominé. De Neder
landers kregen een schepje ryst extra;
dat hebben de andere jongens van
hun porties uitgespaard.
En nu gaan we danmet groepen
van 100 trekken naar de versperring,
waar een wachtpost en poort is. Aan
de buitenkant staan 10 tallen Jappen
ons op te wachten. By elke groep
komen een paar Jappen; één voorop
en ernaast nog wat met de spuit in
de aanslag. Alsof we nog de fut
zouden hebben te vluchten
De zon spuit zyn eerste stralen
net over de zee, als we halt houden
voor het moeras. Daar staat een keet,
waar een paar Jappen onverstaan
bare klanken uitbrullen. Groep na
groep verdwijnt in het moeras. Ik
zie de jongens tot hun knieën in de
modder zakken en dan verdwijnen
tussen de struiken.
Het laatst komen wij. Onze Jap
treedt aanop de grond krabbelt de
„directeur" wat krabbels, wyst met
2 handen alle richtingen uit en
schreeuwt. Onze Japje knikt telkens
en zegt: Hai.... hai.... ja.
Dan vertrekken ook wy. Allemaal
naakt op een broekje of schaamlap
na. De modder siepelt eerst tussen
je tenen door, dan zak je weg tot je
kuiten.
Als een slang kronkelt de troep
door de struiken heen. Steeds verder,
zonder bepaalde richting. Ik loop
nogal vooraan en zie onze Jap zoeken,
omkijken, hulpeloos dwalen. En wy
dwalen mee.
We hebben zeker een uur rondge
lopen, als een roodwoedende Jap
komt aangerend en onze leider toe-
brult, dat we mee moeten. Gedwee
sjokken we weer terug naar de keet,
niet begrypend, niet vragend.
verarmde groep gaan worden en de
ellende zou niet te overzien zyn.
Stenn gevraagd
Het is integendeel juist sterk aan
te raden, dat van Nederlandse zyde
iets gedaan wordt om de positie van
de Nederlanders daar te verstevigen,
door b.v. het verstrekken van bouw-
credieten aan onze mensen te verge
makkelijken.
Zonder dat dit Nederland direct
geld behoeft te kosten kan in dat
opzicht belagiyk werk voor de emi
granten worden gedaan.
De plannen, welke de heer Haveman
in zijn actetas had, zullen Australië
voor vele Nederlanders moeilijker
bereikbaar maken. Het zou met name
voor gezinshoofden onverantwoordelijk
worden om zich mot zware schulden
in dat land te vestigen.
Lagere lonen?
Er is in Australië thans ook een
stroming, welke er op aandringt, om
nieuw aangekomen immigranten
gedurende enige tijd lagere lonen te
geven, dan Australische arbeiders.
Deze stem is met name te beluisteren
in werkgeverskringen, waar men van
de gedachte uitgaat, dat mensen, die
de Australische omstandigheden
en ook dikwijls de taal niet ken
nen, geen volwaardige arbeidskracht
vormen. Toen de kwestie in het
parlement ter sprake kwam verwees
de minister de heren naar het Hof
van Arbitrage, doch deelde tevens
mede, dat de kwestie inderdaad lang
durig overwogen was.
Het is niet te verwachten, dat het
Hof van Arbitrage iets van de immi
grantenionen zal afknabbelen, want
de arbeidersbeweging zou direct in
verweer komen. Deze wil geen import
van goedkope krachten. Dit is ook
een van de redeDen, waarom men in
dat werelddeel geen Aziaten binnen
laat. Het voorstel zal dus wel van de
baan gaan, doch het illustreert duide
lijk dat voor de immigranten de
room van de melk is.
Zwendel
Ook de categorie „vrye emigranten",
dus zy die uit eigen middelen de
reis naar Australië maken, heeft de
aandacht van de heer Haveman ge
had.
Voor deze had by een waarschuwing
in petto zich vooral te overtuigen van
echtheid van eventuele huisvestings-
en werkgeversverldaringen, wanneer
men de grote tocht gaat ondernemen.
Talrijke mensen zijn. het slachtoffer
geworden van zwendelaars, die voor
een zacht prijsje wel van dergelijke
papieren konden leveren. By aankomst
in het vijfde werelddeel, bleek dan
alles op losse schroeven te staan.
Zowel Australiërs als Nederlanders
Een heel stel Jappen stelt ons met
scheppen en stompen op in het gelid,
3 aan 3 met grote tussenruimten.
„Kyotsekè"! We staan „geef acht" en
wachten. Dan komt een hogere Jap
naar buiten met een eind bamboe,
stelt zich op voor de eerste ry van
drie en boem, dreunt de stok neer op
de kale kop van de eerste. Boem, de
tweede, de derde. De koppen knikken
even; een enkele krimpt by voorbaat
wat in elkaar als onwillekeurige
reactie-beweging. Die krijgen een
extra dreun. Stelselmatig, zonder de
minste uiterlijke opwinding kletst de
Jap 100 keer op de koppen. Ik fluis
ter mij a buurman nog in „Wy zullen
de sigaar zyn als laatsten". Maar
niks hoor; een heel ordinate „pang"
op je knikker, die even door je
lichaam nadreunt; één, zoals we er
al zoveel hebben gehad.
Vragend kijken we mekaar aan;
wat hebben wy nu misdaan als troep
We denken, dat hiermee de dwaze
vertoning afgelopen is, maar dan pas
begint het. Onze kleine Jap wordt
voor geroepen; een andere Jap trekt
zyn gore jas uit en daar gaat ie.
Links en rechts dreunen de vuist
slagen in zyn gezicht. De kop blijft
eerst kaarsrecht, begint dan te knik
kon en bengelt tenslotte van de ene
schouder op de andere. Nog één klap
en languit valt de kleine neer. Je
walgt ervan, vergeet de bobbel op je
eigen kop en zie, daar begint zowaar
de beul nog te trappen. Tegen de
schenen, heupen, buik. Tenslotte
schreeuwt en kreunt het ventje, wat
een Jap nooit doet.
Als een hoopje vuil, met dik rood
gezwollen gezicht, kruipt hy op,
neemt weer de houding aan en maakt
een buiging voor zyn beul.
En nu volgon weer instructies door
middel van krabbels, wijzen van
armen en veel geschreeuw. Telkens
gaat de kop omlaag en mummelt hy:
Hai, hai... begrepen
Met een handbeweging beduidt by
hebben zich aan dergelijke practyken
schuldig gemaakt. Men zy dus op
zyn hoede.
Het zal echter niet by een officiële
waarschuwing blijven. Te verwachten
is, dat zodanige maatregelen worden
genomen, dat vrije emigratie steeds
moeilijker wordt. Australië heeft
liever gesubsidieerde mensen, omdat
dezo naar bepaalde werkobjecten
kunnen worden verwezen en Neder
land ziet klaarblykelyk liever niet
zyn beter gesitueerde burgers naar
de vreemde trekken.
Er zyn veranderingen op til.
Zal nieuwe regering een andere koers
kunnen bepalen
In het jaarverslag van de Ned. Spoorwegen werd er al eens
opgewezen, dat de verschijning van de bromfiets op de weg
het aantal treinreizigers verminderde. Hiermee werd niet
alleen voor de spoorwegen een probleem opgeworpen, maar
dit verschijnsel had vooral gevolgen voor ons wegennet, dat
zich onmogelijk plotseling kan aanpassen.
Aanvankelijk werd er niet zoveel aandacht aan besteed, maar
nu het aantal van deze lichte motorrijtuigen ongeveer een
kwart millioen bedraagt, dient men zich voor deze factor
toch wel te interesseren. Wy staan voor de moeilijkheid, dat
onze bevolking nog steeds snel toeneemt, dat het auto- en
rywielverkeer steeds intensiever wordt en dat er een nieuwe
categorie weggebruikers is bijgekomen.
Nu wordt er wel niet zoveel geklaagd over de kwaliteit van
onze wegen, want wij kunnen de vergelijking met het buiten
land gemakkelijk doorstaan, maar daarmee is de zaak niet
afgedaan. Zou dit dichtst bevolkte land van Europa een be
slist onvoldoende wegennet krijgen, dan leidt dat tot des
organisatie. Men kan hier geen vergelijking treffen mot
Duitsland of Frankrijk, omdat men daar veel minder gebruik
maakt van lichte vervoersmiddelen, zoals fiets en bromfiets.
De veiligheid op de weg wordt in
Nederland zeer bevorderd door het
bestaan van de verkeersbonden. Wat
deze organisaties voor de weggebrui
kers in de loop der jaren gepresteerd
hebben is niet in cijfers uit te
drukken.
Maar ook hier hebben de mogelijk
heden grenzen.
Het aantal borden op de wegen
neemt steeds toe. Veel van die bor
den geven zwakke punten aan op de
wegen. Zy vormen hulpmiddelen,
maar het gevaar op de weg wordt
er niet minder door. Zyn onze wegen
op de duur voorzien van zoveel aan
wijzingen en waarschuwingen, dat
men door de bomen het bos niet
meer ziet, dan vorslapt ook de aan
dacht voor de aanwijzingen van onze
tour i stenorgan isat ie.
Dat is ook een ernstig gevaar.
In de jaarvergadering van de
A.N.W.B. heeft de voorzitter
Zimmerman onomwonden erop
gewezen, dat onze overheid de
weggebruikers in de steek laat
Hij noemde het offer van 1000
doden en ruim 20 000 gewonden
per jaar veel te groot als prijs
voor de bezuiniging op de ver-
keersuitgaven. Al die doden en
gewonden verooorzaken een
schade van 90 tot ïoomillioen
per jaar
Het is algemeen bekend, dat de
weggebruikers per jaar meer dan
tweehonderd millioen aan belasting
betalen teneinde de overheid in staat
te stellen de wegen te onderhouden
en te verbeteren.
Ruim driekwart van dit bedrag
wordt voor andere doeleinden be
steed.
Meer dan 700 doden per jaar
Onze burgers moeten worden be
schermd tegen oorlogsgevaar. Daar
worden milliarden aan besteed. Het
oorlogsgevaar is ernstig, dreigend,
maar mogelyk af wendbaar.
Het gevaar op de weg bedreigt ons
echter elke dag opnieuw en kan met
de millioenen, die daar voor bestemd
zijn, worden afgewend, respectievelijk
sterk gereduceerd.
De heer Zimmerman berekende dat
het aantal ongelukken tot 15 a 20
ons te volgen, weer de struiken en
modder in. Niemand zegt iets, we
sjokken lusteloos maar door, tot we
ergens in de eindeloze moerassen halt
houden. De Jap durft ons niet aan
kijken; met zyn handen beduidt hy,
dat we de prikkeldraden moeten
opruimen, die de Engelsen daar zeker
gespannen hebben en de struiken
omkappen.
Maar we hebben geen tangen, geen
schoppen. Alleen een enkele hak.
Een krijgsgevangene wordt vinding
rijk 6D automatisch beginnen we wat
te trekken, hieraan, daaraan, we
hakken wat in de grond.
Onze kleine Jap zien we de hele
dag niet meer; stiekum is hy acbtei
de struiken verdwenen en houdt zich
verscholen, 't Is gek, maar we hebben
medelijden met het kereltje, Het is
de kwaadste niet, dat zie je zo. Uit
die nietszeggende spleetogen der Jap
pen kunnen we direct lezen Kyk
uit voor die knaap, of, daar kun je
wel wat van gedaan krijgen. Jappen
zyn al net als wy: goede en slechte
zyn eronder.
Tot 12 uur staan we in de modder
en worden van lievorlede tot onze
haren overdekt met vies bruin moer.
Eerst probeer je nog schoon te blijven,
maar als je na een uurtje toch vol
spetters zit, kan het je geen zier meer
schelen; je komt toch vol te zitten.
Om 12 uur Ja8umèrust, een uur
lang. We halen ons blikje rijst en
languit liggen we in de schaduw.
Die gloeiende bol aan de hemel doet
ons wel geen kwaad meer; onze huid
is bruin gelooid en geen draadje vet
doet ons zweten. Maar dat felle licht
in je ogen kun je niet hebben.
Dan is het weer beginnen en nog
maals trachten we 5 lange uren door
te komen van stom werken, waar je
geen hersons voor nodig hebt. Je
moest al je studie, je dorst naar
wetenschap, je positie in de maat
schappij kunnen vergeten; het zou
dit domme koelieleven dragelijker
pet van de hedendaagse cijfers kan
worden teruggebracht wanneer een
aantal gewone wegen in ons ^land
door autosnelwegen zouden worden
vervangen.
Dat zou betekenen, dat 700 a soo
mensen per jaar de dood vinden,
omdat de gelden voor onze wegen
niet op de juiste wyze worden be
steed.
Wat baat het ons, indien wy ens
leven tegen de oorlog bescheimen en
anderzijds honderden doden per jaar
op de weg offeren
Bovendien moet men zich afvragen
of de aanleg van een groter aantal
brede autowegen niet mede aan de
militaire doeleinden ten goede komt.
Naast deze kapitaal vragende
objecten weet de A.N.W.B. nog tien
tallen punten op onze wegen aan te
wy'zen, waar met betrekkelijk weinig
kosten de situatie aanzienlijk kan
worden verbeterd.
Wanneer door deze verbeteringen
de honderd millioen schade per jaar
tet de helft kan worden terug ge
bracht, dan ligt de conclusie voor de
liand, dat hier zelfs financiële baten
aan verbonden zyn.
De nienwe regering
Ooze weggebruikers zijn over het
algemeen bereid voor een goede
conditie van ons wegennet aanzien
lijke offers te brengen.
Zuigt men van overheidswege die
offers weg naar andere kassen, dan
is hier alleen een oplossing te vinden
door een gewijzigde overheidspoli-
Een nieuw ministerie vangt weldra
zijn werkzaamheden aan.
Er is een nieuw regeringsprogram
ma opgesteld en in September komt
de nieuwe begroting aan de orde.
Ongetwijfeld zullen er flinke bedra
gen worden uitgetrokken voor open
bare werken. Onontwikkelde gebieden
zullen onder meer worden aangepaet
aan de eisen van het moderne econo
mische leven. Er zyn verschillende
wegen in ons land, die onder deze
gebieden vallen.
Toenemende industrialisatie be
tekent toenemend vorkeer. Grotere
bevolking bevordert de drukte op de
weg.
Het reeds aanwezige bromfiets
probleem vraagt om een oplossing.
Ook de toenemende inspanning van
de verenigingen voor vreemdelingen
verkeer, om meer buitenlanders tot
een vacantie in Nederland te lokken,
heeft tot gevolg, dat ons wegennet
zwaarder zal worden belast.
De Nederlandse Spoorwegen zitten
met de moeilijkheid, dat by intensi
vering van het treinverkeer ver
schillende overwegen byna geregeld
gesloten zullen moeten zyn...
Al dezo factoren vragen om meer
aandacht en geld voor onze wegen,
die in hun huidige toestand elk jaar
nog duizenden ongelukkig maken.
Moge onze ni6uwe regering er alle
aandacht aan besteden
Alle maten Vegla glazen voorradig
F. W. HENDRIKS
Langstraat 46
Telefoon 713
maken. Je draagt de last van j©
opvoeding mee.
Als de zon reeds onder is, komen
we van alle kanten uit het moeras
weer samen op de zandweg naar ons
kamp. Aan de poort is het tellen;
telkens tot 100. Dan mag troep na
troep naar binnen. Langs de keuken
sjokken we in lange file, het etens-
pannetje in de hand. Allemaal even
grote schepjes rijst en daarmee trek
ken we naar onze barak. Om onder
de kraan de modder weg te spoelen
en onze enige broek wat uit te spoelen.
Die trekken we kletsnat weer aan;
kauwen op ons matje de koude ryst
heel langzaam op en suffen de lange
avond in het donker door.
De eerste dag van ons vliegveld-
werk zit er op. Hoeveel zullen er nog
volgen
Wordt vervolgd.
