Ei BELANGRIJKE DAK WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN Maandag 17 September Stijging van geld verkleurt economisch leven. Voor alios is nu eenmaal gold nodig.... Uit China terug Moeilijke lijden voor de kerk in China BUITENLAND liet Barakkenkamp Yssclsteyn voor de zoveelste maal ZATERDAG 8 SEPTEMBER 1951 No. 36 TWEE EN ZEVENTI6STE JAARGANG Druk en Uitgave Firma van den Muncldiof Drukkerij Kantoorboekhandel Telefoon K 4780-512 Poilrekening 150652 PEEL EN MAAS Advertentieprijzen worden op aanvraag gaarne verstrekt. Losse mm-prijs 8 cent. Abonnementsprijs p. kwartaal: voor Yanray I 1.10 bulten Venray I 1.30 uitsluitend bij vooruitbetaling. Maandag 17 September a.s. zal in Venray met enige plechtigheid door de Heer Burgemeester de eerste t.b.c. vrye veemarkt worden geopend. We hebben voor enkele weken over het belang van een dergelyke markt reeds gesproken en g9zien de belangstelling van andere zyden blijkt wel, dat men in 't algemeen deze t.b.c.vrye markt van harte toejuicht. En dat is geen wonder, want op de eerste plaats wordt hierdoor de volks gezondheid gediend. We weten allen welk een groot gevaar de t.b.c. in deze streken is, recente voorbeelden bewyzen dat jammer genoeg eens te meer. Als W6 dan bedenken dat een der grootste besmettingshaarden de zg. t.b.e.-stal- len zyn, waar open lijders en reageer- ders een groot gevaar vormen voor jong en oud, dan is het niet ver wonderlijk dat zovele millioenen kostbare Marshall-guldens voor de t.b.c vrijmaking van Nederlands vee stapel door de Regering beschikbaar worden gesteld. Juist door dit grootse plan is door een tijdige verkoop en afslachting van het besmette vee de mogelijke financiële strop voor de landbouwers zoveel mogelijk wegge nomen. Slachtpremies en terugbetaling van ingehouden gelden maken het de boeren mogelijk zonder veel financieel risico, het risico voor de gezondheid van hun gezin, familie en dorp zo klein mogelijk te houden. Een verstandige boer ruimt daarom zy'n reageerders zo vlug mogelijk, maar wil van de andere kant ook de grootst mogelijke zekerheid, dat hij voor het opgeruimde, goed, d.w.z. t.b.c.vrij vee terug krijgt. Die zeker heid wordt hem nu gegeven op de t.b.c. vrye markt in zijn eigen gemeente in zijn eigen streek nl. op de t.b.c. vrije markt in Venray. Hoevelen hebben tot hun schade reeds moeten ontdekken, dat op andere markten gekocht vee op zg. witte bewijzen, na aankomst op hun stal weer reageerden en bleken be smet te zijn tijdens de markt, tijdens aan- en afvoer. De teleurstelling en de financiële offers hebben velen ook in deze streken huiverig gemaakt. Het is een van de redenen geweest, waarom Gemeente, Venray Vooruit en vele andere goedwillenden een poging gedaan hebben om in Venray een t.b.c.vrije markt te krijgen, een poging die, dank zij de welwillend heid van de Provinciale Gezondheids dienst van Limburg en Brabant met succes bekroond is. Venray heeft een t.b.c.vrije markt, die, zoals we hier boven reeds zeiden, op Maandag 17 September op feestelijke wijze zal geopend worden. Het 'S daarom, dat wij een drin gend beroep doen op alle boeren uit deze streken om mede te werken, door de aanvoer van tbc vrij vee, om deze markt te doen slagen, in het welbegrepen belang van hun gezin, hun familie, hun portemonnaie en van hun ge meente Venray. De Venrayse veemarkt was, men mag dat rustig zeggen, voor het overgrote deel kapot. Nu is er een kans deze Venrayse veemarkt weer een der belangrijkste van deze streken te maken. Dat kan echter alleen als onze boeren hieraan hun volle mede werking geven, door het tb.c.vrije vee wat ze verkopen willen, op de Venrayse Markt te brengen. De tijd is daarvoor goed, de groot ste drukte voor de oogst is voorbij, de prijzen liggen goed en de belang stelling is er. De Marktcommissie heeft allerwege by boeren en hande laren buiten Venray flink reclame gemaakt, reclame, die gezien de be langstelling allerwege wel is ingesla gen, en nu is de daad aan de boer van deze streken, voor wiens belang, op de allereerste plaats deze markt is ingesteld. Begrijpt daarom Uw taak en zorgt dat zeker op de eerste markten uw tbc-vry vee hier te koop wordt aan geboden. Het is naast uw eigen belang, een belang ook voor deze gehele streek en het toont waardering voor het werk dat anderen geheel belang loos voor u deden. Voor hen die het nog niet weten moge dan nog eens gezegd zijn, dat op deze markt alleen mag worden aangevoerd runderen, voorzien van witte en wit-groene bewijzen, die echter niet langer door de veearts mogen zy'n afgegeven als op Vrijdag, voorafgaande aan de markt. Verder mogen deze beesten alleen vervoerd worden van en naar de markt op wagens, die goed zy'n schoon gemaakt en waarop geen stro ligt of aanwezig is. Heeft men dus vee, dat afkomstig is van een tbc-vrye stal, dan behoeft men niets anders te doen als Vrijdags of Zaterdags voor de markt by de veearts het witte bewijs te halen. Heeft men een dergelyke stal niet, dan mag geen twee maanden ver lopen zy'n na de laatste inspuiting, daar anders geen wit groen bewijs gegeven kan worden Heeft men dus dergelijk vee, en men wil hiermede naar Venrays markt, dan is het dus zaak deze zo spoedig mogely'k te laten spuiten, zodat voor a.s. Vrijdag de uitslag bekend is en eventueel nog een wit groene verklaring afge geven kan worden. De daad is nu aan onze boeren. Laten we nu niet de kat uit de boom willen ky'ken en anderen het werk laten doen. Laten we beseffen dat het slagen van Venray's t.b.c.-vrye markt op de allereerste plaats van ons zelf afhangt, door onze aanvoer van t.b.c.-vry vee. We bereiken dan drie voorname punten a. de volksgezondheid zal hierdoor in deze streken beter worden evenals b. onze eigen portemonnaie, terwijl het bovendien c. een groot belang is voor Venray, Noord-Limburg en Oost-Brabant. Landbouwers van Venray dit hangt af van U alleen! Het economisch leven reageert op de toestand van het land minstens even gevoelig als een vrouw op de stemming van haar man. Een voorbeeld daarvan kan men vinden in de discussie rondom de verhoging van de rentevoet en de prac- tische gang van zaken in het bedrijfsleven. Het lykt er wel eens op, alsof het uitspreken van het woord kapitaal in de hedendaagse maatschappij minstens zo zwaar wordt aange rekend als h6t uitstoten van een vloek in een kerkgebouw. Wat en hoe men ook denken moge over kapitaalbezitters en de kapitalistische maatschappij, elke vorm van maatschappe lijke organisatie heeft dat gevloekte kapitaal toch nodig, ter financiering van de dagelijkse gang van zaken, de defensie en het welvaartsplan. De middelen van elke soort van economische activiteit moeten ergens vandaan komen. De bezitter van het geld en degene, die bereid is geld voor bepaalde doeleinden bijeen te schrapen, eist als tegenprestatie voor het beschikbaarstellen van zy'n ver mogen, een rente, onverschillig of men nu de ontbering, de likwideits- preferentie of een andere oorzaak als basis van de ren te vorming ziet. Naarmate het aanbod van geld schaarser is en de vraag groter, zal die rente de neiging hebben te stijgen. De overheid kan de hoogte van die rentevoet echter beïnvloeden door verschillende maatregelen, die dik wijls worden aangewend om de rente laag te houden, zodat de overheid zelf tegen lage rente geld kan lenen en de staathuishouding met een mi nimum aan onkosten kan worden gevoerd. Geen wonder, dat de nederlandse staat deze „goedkoop geld" politiek in zo ruime mate in de laatste jaren heeft toegepast. Elke bezitter van vermogen ziet zo'n gedragslijn van zijn regering met leedwezen aan. Hy moet er echter in berusten voor zover hy" zy'n geld reeds ter beschikking heeft gesteld. Voor het overige leidt zo'n politiek ertoe, dat het aanbod van nieuw kapitaal wordt beperkt. En dat is wel zeer funest in een land waar zoveel nieuwe middelen nodig zijn. Een andere schaduwzijde van die goedkoop geld operatie is, dat ook kleine spaarders niet worden aan gemoedigd. De rente, die men ontvangt is zo gering en men moet zo'n .groot bedrag uitzetten om werkelijk een behoorlijk profijt te incasseren, dat men zich de moeite maar liever spaart en zijn geld liever verteert. De activiteit in het economisch leven wordt aanvankelijk door het goedkope gestimuleerd. De industrie wordt een expansie gemakkelijk gemaakt. Men kan zeer voordelig geld lenen. De consumptie is groot, want niemand wenst te sparen. De prijzen vertonen een sty gende tendenz en dat stimuleert handel en nijverheid tot zo groot mogelijke productie. Zo kan het niet langer. Iedereen voelt, dat het geschetste verloop van de gang van zaken niet tot in het oneindige kan doorgaan. Aan de steeds verder opgesperde credietverlening aan overheid en bedrijfsleven moet eens een einde komen, wil men verhinderen, dat de absolute inflatie het geld waardeloos maakt. In wezen betekent sparen immers, dat men zyn geld reserveert voor kapitaalgoederen, huizen, fabrieken etc. en men vermijdt dan een ver tering, die niets op de bank of in de portemonnaie laat. Wy betoogden reeds, dat die be sparing niet of in onvoldoende mate geschiedt by een lage rentestand. Het geld, waarmee is geïnvesteerd is doorgeldschepping verkregen, maar de consumptie is er niet voor beperkt. Dit alles wreekt zich door een prijsstijging waardoor men minder goederen voor hetzelfde geld kan kopen dan voorheen. Dat is ook een besparing, want als men eerst voor een gulden bijvoorbeeld vijf repen chocolade kan kopen en later vier, dan verteert men er een minder dan voorheen. Dit is dus een gedwongen besparing, De toestand van het land en zijn monetaire positie eist momenteel een inperking van de prijsstijging. De gedwongen besparingen mogen dus niet op groter schaal worden toegepast dan tot op heden. De geldschepping wordt aan banden' gelegd. Credietbeperking, investeringsvermindering en con sumptieinkrimping, 't zy'n allen woorden, die aan de orde van de dag zijn. De lage koersen op de beurs, het gebrek aan geld voor de woningbouw, de likwiditeits moeilijkheden in tal van bedrijven het mislukken van staats en gemeenteleningen, dit alles wijst er op, dat de wind langzaam maar zeker van de lage naar de hoge rentestandaard zal draaien. Dat die hogere rentestand inderdaad een feit wordt, ziet men bewezen aan de gestegen huurprijzen voor nieuw gebouwde gemeentewoningen. Wellicht hoopt de regering nog op een matiging van de geldprijs stijging door haar plan van toezicht op het credietwezen. Mogelijk werkt dit ook nog remmend, doch stuiten kan het de reeds ingetreden kentering niet meer. Geld wordt duur,.. Men ziet dit verschijnsel niet alleen in Nederland, doch in geheel West Europa. Alom komt men tot heb besef, dat een goedkoop crediet wel steeds welkom is, maar steeds meer uitverkocht raakt en wil men dan nog slagen op de kapitaalmarkt, dan zal er meer voor moeten worden betaald. Afgezien van nog komende regerings maatregelen, die niet op nog ingrij pende wyze worden verwacht, mag men vertrouwen, dat de rentevoet in de eerstkomende tijd langzaam zal stijgen. Misschien wordt door grotere beloning aan sparen verbonden, het Nederlandse volk tot zy'n oude ge woonte van zeer spaarzaam te zyn, teruggebracht. Op deze weg ligt ook trouwens de enige garantie, dat de geweldige ontsparing, die in Nederland in dit jaar reeds f isi millioen bedroeg, tot staan zal worden gebracht. Vanzelfsprekend zal de rentevoet wijziging ingrijpende veranderingen teweeg brengen voor het gehele economische leven. De prijzen zullen een stabieler beeld gaan vertonen en daarna zelfs gaan dalen. De interesse om te investeren zal afnemen, het aanbod van werk krachten neemt toe, de kooplust van het publiek wordt geringer enz. Niet te verwachten is een zodanige ommekeer in de economische toestand dat het gehele bedrijfsleven 'n crisis zal doormaken, zoals wy die bijv. in de dertiger jaren hebben gekend. De activiteit van de overheid zal in ons overbevolkt land stellig wel gericht blyven op het scheppen van werkgelegenheid. Maar de schokken en scheuren, die de regelmatige gang van zaken in het bedrijfsleven reeds hier en daar verstoren ontslagen, gebrek aan orders e.d. zullen in de komende tijd meer voorkomen dan men wel licht verwacht. Zeker is, dat de monetaire over- heidspolitiek op meer dan één punt zal worden gewijzigd en dit heeft op zyn beurt weer invloed op de plannen, die men denkt uit te voeren tot schepping van een op hoger niveau liggende welvaartstoestand. Wanneer men 61 jaren oud is en 35 jaren in China geweest is als missionaris, dan valt het niet mee voor een priester naar Nederland te moeten terugkeren met het besef, dat menzyn tweede vaderland, waarin men een mensenleeftijd gewerkt heeft aan de uitbreiding van Christus Rijk niet meer terug zal zien, erger nog, dat men dit land heeft moeten ver laten als een misdadiger. En toch is dat Pater Ophey uit Oirlo overkomen. 25 jaren van zyn welbesteed missionarisleven heeft hy gestaan als professor aan het Groot Seminarie van Peking, en 7 jaren als pastoor in dat grote land, met een bevolking van 450 millioen mensen, waar nu langzaam maar zeker een ijzeren gordyn omheen getrokken wordt en waar iedere vreemdeling en zeker een katholiek priester-een verdacht persoon is. Doch hierover spreekt Pater Ophey weinig, zyn grote zorg is hoe de vier millioen Katholieken, die China nu kent, deze harde tijd zullen door komen. Zy hebben het zo ontzagge lijk zwaar, want de communisten doen al het mogelijke om in China, evenals in andere landen, een kerk te vormen, die niet afhankelijk is van Rome, maar waar zy zelf alles te vertellen hebben. Inderdaad heeft deze onafhankelijke Kerk aanhangers, afvalligen of men sen, die vroeger eens per ongeluk werden gedoopt en er nu een voor deeltje uit proberen te slaan. Want aangespoord door de communistische regering maken deze mensen van hun verkregen macht misbruik om de ware en trouwe leden der katho lieke kerk, die de Paus van Rome als hun Vader blyven erkennen, het zo moeilijk mogelijk te maken door het sluiten der kerken, het verjagen der priesters en vervolging der ge lovigen. Gelukkig blijkt, dat de grote meer derheid zeer standvastig is en trouw blyven aan het H. Geloof, daarin vooral gesteund door de Chinese bisschoppen en priesters, die niet wijken voor pressie, dwang of ver volging. Maar zij allen zullen een zware en droeve tyd tegemoet gaan. Yreemde missionarissen De zg. onafhankelijke kerk heeft nu vooral het oog gericht op de missionarissen van buiten China. Om de weerstand te breken worden de katholieken geprest de buitenlandse priester te beschuldigen, ja men ont ziet zich niet daarvoor zelfs kinderen te gebruiken. Dan volgen de arresta ties van deze priesters, die alles wordt afgenomen en die dikwijls nog niet eens zelf weten, waarvoor zy nu feitelijk zijn gearresteerd. Soms krygen ze nog een kans om het land te verlaten, van anderen hoort of ziet men niets meer. Doch niet alleen de buitenlandse priesters hebben van vervolging te ly'den. In 1946 werd de kerkelijke hieraehie gesticht in China, een groots moment voor dit prachtige land. Byna 140 bisdommen werden opgericht, waar van een 50-tal inlandse bisschoppen aan het bestuur kwam. Op dat moment waren er' 2500 inlandse priesters beschikbaar en byna even veel buitenlandse missionarissen. Van deze buitenlandse missionarissen is het grootste deel reeds gevangen genomen, over de grens gezet of spoorloos verdwenen. De inlandse priesters, die niet uitsluitend met de zielzorg waren belast, hebben China reeds verlaten, omdat hun het werken onmogely'k werd gemaakt en hun tegenwoordigheid er meer kwaad dan goed kon doen. De rest moet de buitenlandse missionarissen gaan vervangen en als men bedenkt, dat een oud-leerling van Pater Ophey reeds twee jaren practisch alleen in het geheim 's nachts de zielzorg waarnam voor een geheel bisdom, dan begrypt men onder welke buiten gewoon moeilijke omstandigheden de priesters daar hun werk doen. Ook deze Chinese priester is gear resteerd en men heeft niets meer van hem gehoord. De Bisschoppen Zowel de Chinese als de buiten landse blyven op hun post, waarop zy door Rome zyn aangesteld en zullen slechts met geweld uit hun bisdommen te verwijderen zyn. En dat zii onbevreesd en standvastig de communistische terreur tegemoet treden blijkt wel uit enkele kleine voorbeelden die Pater Ophey vertelt. De bisschop van Sjanghai heeft er al zyn gelovigen in het openbaar op gewezen„Beschuldigingen tegen priesters mogen volgens het kerkelijk recht alleen by mij worden ingediend. Ik draag de verantwoordelijkheid en neem ook alle verantwoordelijkheid op mij". De bisschop van Chen Yang (Moek- den) verklaarde: „Wy blyven trouw aan de Paus en blijven zyn vertegen woordigers in China. Anders heb ik niets te verklaren." De bisschop van An Kwo bleef eveneens op zijn post. Hy verdiende zijn levensonderhoud aan het spinne wiel, totdat hy in Maart van dit jaar overleed. Zo zyin er talloze voorbeelden van standvastigheid te vertellen, een standvastigheid, die vertrouwen geeft voor de toekomst, een standvastig heid, die zo bitter en bitter hard nodig zal zijn voor al deze mensen, die vervolgd worden omdat zij hun geloof in Christus en Zijn Kerk niet meer belijden mogen. Meer dan 340 inlandse priesters mocht Pater Ophey gedurende zyn professoraat aan het Groot Seminarie opleiden, vlak voor hy ging, in Juni worden er nog zes gewijd, maar het zal een grote vraag zyn of het Semi narie nu, na de vacantie weer begin nen kan en wat moet dan de toekomst worden van de Katholieke Kerk in China. We kunnen ons dat zo moeilijk realiseren in ons goede Limburg, waar een terugkerende missionaris nog zo hartelijk wordt onthaalt als Pater Ophey in Oirlo, dat elders op de wereld deze mannen die optrok ken naar vreemde streken om het Geloof te verkondigen, vervolgd worden, maar wanneer men deze grijze missionaris hoort spreken, dan beseffen wy toch wel in welk een uitzonderlijk bevoorrechte positie wy hier verkeren. En het weinige wat we kunnen doen is dan ook God daarvoor te danken en Hem te vragen de pries ters en de gelovigen in dat verre China te helpen, hen kracht te geven en moed om deze verschrikkingen te doorstaan. Laten wy die plicht dan ook begrijpen. AMERIKA Deze week vindt de conferentie plaats van San Francisco, waar de vrede zal worden getekend met Japan. Met hoeveel landen Dat is de nog niet beantwoorde vraag. Men kan er vrij zeker van zijn, dat de atlantische landen met de Ver. Staten zullen meestemmen, hoewel zy nog wel op beloften zullen aandringen aangaande meer herstelbetalingen. Maar zy kun nen zich in dezo critieke situatie niet veroorloven, Amerika in de steek te laten. Dit heeft zich door aparte verdragen van bijstand verzekerd van de steun van de Pkilippynen, Australië en Nieuw-Zeeland. Het kan rekenen op Engeland en Frankrijk en zeker op de meerderheid van de 51 staten die een oorlogstoestand hebben gekend met Japan. Maar de komst van de Russen die zich met een grote delegatie van veertig man hebben geïnstalleerd in een prachtige villa maakte duide lijk, dat de Russen met een tegen voorstel kwamen, dat zij niet aanvaard zullen zien, maar waarmee ze propa ganda kunnen maken. Do Russen zouden (dat was duidelijk) natuurlijk voorstellen, dat de Ameri kanen Japan moeten verlaten, dat de Rioekioe- en Bonin-eilanden niet onder Amerikaanse voogdij blijven, dat Japan vrij zal zy'n te handelen met elk land, dus ook met de sowjet- landen. En dit alles, om de Japanse nationalisten voor zich te winnen, opdat het parlement in Tokio het verdrag niet zal ratificeren. In ruil zou Japan dan grotere schadevergoe dingen moeten betalen aan zyn vroegere slachtoffers. Daarmee hopen de Russen natuurlijk India, Burma (die niet aanwezig zyn) en Indonesië te beïnvloeden. Waarschy'nlyk zal Moskou voort gaan te dreigen, dat het deze vrede beschouwt als een daad van agressie tegen China en Rusland. Vooral, omdat de hoeksteen van het Russisch- Chinese verdrag van 1950 de gezamen lijke defensie inhoudt tegen een „agressief Japan en zyn bondgenoten" (Amerikanen). En zolang Moskou de Chinezen kan overtuigen van het bestaan van een Japans-Amerikaar.s gevaar, houden de Russen de regering van Mao aan de lyn. Op grond daar van zullen de Russen dan einde 1952 niet zoals zy verplicht zouden zyn - Mantsjoerye verlaten, en houden zy invloed in Noord-Korea. De Rus sische actie tegen Japan en Amerika dient dus voornamelijk, om de Chinezen te binden aan het Kremlin. RUSLAND De Russen doen al hun best, de historie te vervalsen. Stalin beweert in een telegram aan Mao, dat de Russen de Japannefs hebben verslagen Welnu, Japan capituleerde op 15 Augustus. De Russen hadden toen één week in Mantsjoerye gevochten en plukten de vruchten van drie en een half jaar van Amerikaanse stryd. Nu beweren zy, dat zij in Mantsjoerye aaii de Japanners de genadestoot hebben gegeven, dat ze de hele maand Augustus 1945 moesten doorvechten en dat de Amerikanen daarvan pro fiteerden om een atoombom te werpen en de eilanden te doen capituleren. Moskou viert de Japanse nederlaag dan ook veertien dagen later dan de Amerikanen. Dat is nog niet genoeg. Kennelijk onder Russische invloed verzonnen de Noordkoreanen allerlei twijfelach tige incidenten om de besprekingen over een wapenstilstand te Kaesong stop te zetten. Moskou riskeert duidelijk een verscherping van de situatie. Het is geen wonder, dat de Ameri kanen daarop hard antwoorden. Zy verhoogden hun luchtactiviteit, bom bardeerden het spoorwegknooppunt Rasjin dicht bij de Russische grens (die MacArthur had moeten ontzien) en dreigen Chinese luchtbases te bombarderen. Hoewel daarmee de Chinezen moeten worden geïntimi deerd, maakt men zich in West- Europa wel ongerust. De uitbreiding van de oorlog zou de Amerikanen met misschien vijf divisies méér binden, het Verre Oosten in beroering brengen, Europese handel en de aanvoer van grondstoffen naar Europa belemmeren, de steun aan Europa verminderen. Het Amerikaan se congres wil de 81/, milliard dollar voor buitenlandse hulp toch al tot 73/i milliard en zelfs minder terugbrengen. In December vloog Attlee naar Washington om een Amerikaans- Chinese oorlog te voorkomen. Thans is dat probleem opnieuw aan de orde. Als Moskou een „val" opzet, om de Amerikanen op een onbedui dend front te binden, loopt het echter nu meer risico's dan verleden jaar. West- en Oost-Enropa Te Parys hebben de landen, die Marshallhulp ontvangen, verleden week beloofd, binnen vyf jaar hun productie met 25 pet. te verhogen, om aldus de herbewapening mogelijk te maken zonder verlaging van het levenspeil. Doch voorwaarde blijft de Amerikaanse hulp. Labour publiceerde in Engeland met het oog op zyn congres in October een geschrift, waarin het al toezegde, dat de „herbewapening zonder tranen" het levensniveau niet zou aantasten, maar dat wordt veel te optimistisch geacht, als Amerika niet zou voortgaan, hulp te bieden. West-Europa ruilt nog wel industrie- artikelen en overzeese grondstoffen met de sowjet-staten, die levensmid delen, steenkool enz. bieden. Daarbij heeft Oost-Europa evenveel belang als West-Europa. Maar een verscherping van de koude oorlog zou ook dit verkeer natuurlijk schaden. Reeds nu worden allerlei handels verdragen op beperkte wijze uitge voerd. Tussen Oost- en West-Duitsland moet een nieuw accoord worden gesloten. Moskou oefent daarop druk uit door het verkeer met West-Berlyn weer te bemoeilijken, zodat ook in Europa de spanning stijgt. De West-Duitsers - maken daarvan gebruik om hogere eisen te stellen. Ze willen minder bezettingskosten. meer steenkool zelf houden, meer souvereiniteit enz. Vooral liberalen en socialisten bezweren Adenauer, van de situatie profijt te trekken. NABIJE OOSTEN Geen wonder, dat verhoogde aan dacht wordt geschonken aan de defensie van het Nabye Oosten. Zaterdag werd een conferentie te Nairobi (Oost-Afrika) gesloten, welke het vervoer van goederen en troepen door Afrika (de voornaamste aanvoer - basis naar de Arabische wereld in geval van een conflict) wil verzekeren. Hier is het Egypte, dat munt wil slaan uit de toestand en rebelleert om concessies van Londen te verkrij gen. Alles tezamen een bewogen week. Vorige week hebben wij in ons blad het antwoord gepubliceerd van de Minister van Wederopbouw, op de vragen van het Eerste Kamerlid Ruys de Boerenbrouck, naar aanlei ding van het Barakkenkamp in de Peel te Ysselsteyn, waaruit bleek, dat deze barakken door het Ministerie vau Justitie onder de oorlog werden gebruikt als strafgevangenis. Door oorlogsgeweld beschadigd, zyn de barakken B, C, D en F tot Aug. 1947 en barak A tot 1 Juli 1950 in het gebruik gebleven by dit ministerie waarna ze ter beschikking gesteld zijn aan de DUW. Deze zullen dan Kamp A gebruiken terwijl B en C zullen worden over gedragen aan do gemeente Bergeyck. ten behoeve van een ontginning. Verder werd aan de gemeente op haar verzoek 4 stenen en 1 houten barak in eigendom overgedragen, die plaats bieden voor 16 noodwoningen, waarvan de gemeente nog maar slechts voor 4 gezinnen woonruimte heeft gemaakt. Bovendien deelde de Minister mede, dat de bewakingskosten sinds Juli 1950 f 4752.40 hebben bedragen en dat het kamp hoewel het een haveloze indruk maakt toch in de onderdelen nog goed is en opge knapt zal worden, als de DUW het weer in gebruik neemt. In dit ministeriële antwoord, zyn verschillende onvolledige, ja zelfs misleidende punten aan te wijzen en in het belang van de Nederlandse belastingbetalers die per slot van rekening ook voor deze kampen zijn dure belastingcenten betaalt, alsmede in het belang onzer gemeente, die hier onverdiend een blaam krygt,

Peel en Maas | 1951 | | pagina 1