Weer terug naar Korea
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
Limburgs Spiegelbeeld
Uit „Peel en Maas"
Venray's missionaris
in Indonesië
BEL BIJ BRAND
392
BUITENLAND
ZATERDAG 18 AUGUSTUS 1951 No. 33
TWEE EN ZEVENTIGSTEJAARGANG
Druk en Uiigave
Firma van den Munckhof
Drukkerij
Kantoorboekhandel
Yenray
Telefoon K 4780-512
Poiirekening 150652
PEEL EN MAAS
Advertentieprijzen worden op
aanvraag gaarne veritrekt.
Losie mm-prlj» 8 cent
Abonnemenispriji p. kwartaal:
voor Vonray I 1.10
buiten Venray f 1.30
uitsluitend bij vooruitbetaling.
in 15 ha. tentoonstellingsruimte te Roermond.
Wie momenteel naar Roermond reist, ziet op een gegeven ogenblik lange
de weg een groot bord met het opschrift: Spiegel van Limburg.Het heeft
niet veel zin om erby te blijven stilstaan en zich het hoofd te breken over
de betekenis ervan, want als men de stad wat dichter nadert, bemerkt
men al gauw, dat het bord slechts een vooruitgeschoven post was bedoeld
om de speciale aandacht van de reiziger te vragen boven al het andere
wat een stad aan een vreemdeling zoal te bieden heeft.
Ook de onzekerheid over de betekenis van het opschrift behoeft niet
lang te duren, want in de stad spreken vanaf gevels en winkelramen
tientallen affiches de bezoeker tegen. Ze doen hem begrijpen, dat de Spiegel
van Limburg en de Jubileumtentoonstelling van de L.L.T.B. één begrip zyn.
En wat een inhoudsryk en zinvol begrip
Wy hebben een bezoek gebracht aan deze tentoonstelling in voorberei
ding. De opzet, de omvang en vooral de inhoud ervan hebben er een aan
gelegenheid van meer dan locale betekenis van gemaakt en het zou een
tekortkoming onzerzijds zyn, wanneer wy onze lezers onze bevindingen
ervan onthielden.
De aanleiding
Dit jaar bestaat de Limburgse Land
en Tuinbouw Bond 50 jaar. Het hoofd
bestuur van de LLTB heeft zich af
gevraagd op welke wijze dit feit het
beste herdacht kon worden. Dat de
stroom van argumenten en bespre
kingen tenslotte uitgemond zijn in het
plan om een grootscheepse tentoon
stelling op te zetten, is niet anders
dan natuurlijk, wanneer men de aard
dezer tentoonstelling kent.
Men is ervan uitgegaan, dat het een
tentoonstelling moest worden, waarin
de gehele L5mburgse boerenstand en
het boerenleven werd weerspiegeld.
Limburg's schoonheid ligt. voor
namelijk op 't platteland. Welk een
culturele en historische rijkdom
schuilt er niet in onze eenvoudige
boerendorpjes met zyn kasteelachtige,
monumentale boerenhoeven, omsloten
door vruchtbare akkers, waarop in
rijke kleurschakeringen de vruchten
welig rypen
Als parels liggen onze dorpen aan
het lange snoer van de Maas geves
tigd en elk van deze dorpen heeft zijn
eigen typische karaktertrek, die een
uiting is van een verfijnde levens
kunst en ryk gemeenschapsleven.
Zie naar de schuttersfeesten en de
ruiterfeesten, de ryke processies en de
talryke muziekconcoursen; de oogst
feesten hier en het draaksteken daar,
en overal zyn het de Limburgse lands
man en het landsleven, die de bronnen
vormen.
Dit alles, die bonte schakering van
Limburg's culturele en historische
rykdom weerspiegelen, is de taak van
de tentoonstelling, die de LLTB van
25 tot en met 30 Augustus te Roer
mond gaat houden. „Spiegel van
Limburg" is voor deze tentoonstelling
dus geen overdreven aanduiding.
De tentoonstelling
Tussen de Maas en de Ernst Casimir-
kazerne is een stuk weiland van ca
15 ha groot onherkenbaar veranderd
in 'n sprookjesachtig tentoonstellings
plantsoen; doorsneden met grote,
majestueuze allee's en verfraaid met
vijvers en bloemperken.
Rijen van metershoge, sierlijke
zuilen 'omzomen de brede tegelpaden,
die kriskras door het tentoonstellings-
terriein snijden en geen hoekje van
deze is ha onbereikbaar laten.
En in deze reusachtig aandoende
oppervlakte liggen dan hier en daar,
schijnbaar argeloos, maar toch syste
matisch gerangschikt, de 31 tenten,
die nodig waren om alle bezienswaar
digheden van deze tentoonstelling
onder te brengen. Limburg's spiegel
beeld in 31 tenten.
Maar dan een beeld zó duidelijk en
eerlyk, dat ongetwijfeld veie bezoekers
blij verrast zullen staan tegenover een
ongeweten rijkdom aan cultuur, histo
rie, folklore en kunstzin, die er in
ons Limburgse leven schuilt, naast
de economische, technische en sociale
kanten, waarmee in de behoeften van
het dagelijkse leven moet worden
voorzien.
Rondgang
Nog voordat men de eerste van de
ongeveer een kwart millioen plavuizen
betreedt, waarmee de wegen en paden,
die door de tentoonstelling leiden, zyn
bedekt, is men reeds gevangen in een
aparte tentoonstellingssfeer, waaraan
o.a. de 16 meter hoge masten aan'de
ingang en de bloemenallee arriveert
men in het ontvangstcentrum, dat
door een verhoging van het eigenlijke
tentoonstellingsterrein is gescheiden,
met dit voordeel, dat men van daaruit
reeds een overzicht heeft van het
totaal.
Slingerpaden leiden de bezoeker
vervolgens langs een twaalftal tenten,
waarin elk der twaalf LLTB-kringen
van Limburg hun eigen bezienswaar
digheden hebben tentoongesteld.
Dat ook Yenray goed voor de dag
komt, hebben we reeds enkele weken
geleden vermeld.
Doch deze twaalf tenten vormen
slechts een onderdeel van het geheel.
Via een brug over een der vijvers
bereikt men b.v. de jubileumtent der
LLTB, waar men door middel van
statistieke, foto's e.d. heel het orga
nisatieleven gedurende 50 jaar in al
zyn schakeringen ziet uitgebeeld.
Prachtig is de toegang tot deze tent,
die wordt gevormd door een rozen-
park. De feërieke verlichting bij avond
doet de sfeer en de kleurenrijkdom
ervan nog treffender uitkomen.
Een aparte allee leidt vervolgens
naar de Maas-terrassen, schitterend
gelegen en uitstekend geëigend voor
de bestemming die er aan gegeven
is, n.l. als restaurant.
Willekeurig sommen we hier als
bezienswaardigheden van deze ten
toonstelling voorts nog op: de coöpe
ratietenten; een tent, waarin het land
bouwonderwijs de speciale aandacht
vraagt, een veetent, verder tentoon
stellingsruimten voor landbouwwerk
tuigen, voor veedemonstraties en een
voor sportwedstrijden en sport demon
straties.
Het programma
Op Zaterdag 25 Augustus zal deze
enorme tentoonstelling geopend wor
den door Z.E. Minister Mansholt.
In de namiddag zal door de Speel-
groep „Limburg", onder regie van Dr.
Deckers, het speciaal voor deze ge
legenheid door Paul Haimon geschre
ven openluchtspel„Het Spel van
St. Gerlachus" worden opgevoerd.
Zondag zyn er ruiterfeesten; Maan
dag, de feestdag voor de Jonge Boeren
en Tuinders, met sportdemonstraties
en een „show" van plattelandskleding.
Dinsdag de Centrale Rundveefokdag
van roodbont en zwartbont vee. Des
avonds concerten.
Woensdag de Boerinnendag met
sportdemonstraties, enz. Op deze dag
ook de centrale fokdag van varkens,
schapen en geiten, 's Avonds weder
om concerten en een horopvoering
van „Het Spel v. St. Gerlachus".
Tenslotte Donderdag de centrale
paardenfokdag en 's avonds tot slot
concerten en een groots vuurwerk,
dat tevens een van de hoogtepunten
der tentoonstelling belooft te worden.
Deze vluchtige opsomming is uiter
aard een gebrekkige. Het kan ook
niet anders, een zo omvangrijk ge
beuren, waarvan de voorbereidingen
alleen al anderhalf jaar geduurd
hebben, laat zich niet in een enkele
kolom beschrijven.
Wy moeten daarom volstaan met
een dringende aansporing: Gaat dit
gebeuren zien en U hebt een wel
bestede dag, ryk aan mooie indrukken
en ervaringen. Deze aansporing geldt
heus niet alleen voor onze boeren
stand, maar voor ieder, die van het
Limburgse land houdt en meer wil
weten van zyn schoonheid en rykdom.
Want deze tentoonstelling is inder
daad zoals men ze graag noemt: een
spiegel van Limburg.
En wegeloven tenslotte graag wat
de beide tentoonstellingsarchitecten
Spoelstra en Kurvers en de Maas
trichtse kunstenaar Jerome Goffin, die
ast is met de culturele supervisie,
beweerden: „Een dergelijke tentoon
stelling is er in Limburg nog nooit
geweest en zal er waarschijnlijk ook
nooit meer komen".
voor 50 jaren terug
No. van 17 Aug. 1901
- 11 Augustus werd nog een flinke
nakermis gehouden, die des 's avonds
I i uur besloten werd met een kolos
saal vuurwerk, bestaande uit een
geducht onweder.
- Een bijenzwerm hechtte zich op
II Augustus vast aan het kruis van
de Yenrayse toren, 75 meter hoog dus.
- Twee landbouwers te Veltum
kwamen met de ploeg terecht ineen
wespennest. Met honderden vielen de
kwaadaardige diertjes paard en man
nen aan. Met builen en dikke ge
zichten moesten zy het gevaarlijk
slagveld verlaten.
- Een van de élèves van mej.
Marie Arts, de heer R.C. Willems,
hoofd van de school te St. Hubert,
behaalde de akte Frans.
By een onderlinge prysverschieting
van de handboogschutterij St Anna,
werden de prijzen behaald door Jan
Derks, C. Bomers en P. Laurensse.
- Op 16 Augustus trok een pro
cessie vanuit de parochiekerk naar
de kapel van Veltum ter gelegenheid
van het feest van St Rochus, patroon
tegen besmettelijke ziekten. De H. Mis
werd opgedragen door Laurent Poels,
Pater Caspar Seelen O.F.M. hield een
schone en toepasselijke predicatie.
- Het Ziekenfonds St. Ludovicus
zou op 18 Augustus de jaarlijkse
bedevaart houden naar Oostrum.
- De landbouwersvereniging „de
Jansbond" te Merselo kreeg konink
lijke goedkeuring op de statuten.
Bij de wedstrijd om het koning
schap van de handboogschutterij Sint
Hubertus te Merselo, verwierf de heer
R. Lemmens deze eretitel.
VRIENDEN EN WELDOENERS,
ALLE BEWONERS VAN VENRAY
Wij zyn d'r hoor Op Zondag 22
Mei 1951 liet de boot 't anker vallen
voor Larat, en een spliksplinter-
nieuwe pastoor met een hoofd rood
als een pompoen (van de zon) daalde
langs de touwladder in een schom
melend prauwtje dat hem aan wal
zou brengen.
Gewapend met een vers broodje,
dat door een Deurnese zuster in
allerhaast was klaar gemaakt, en
met uitgebreide volmachten, die mij
door Mgr. toevertrouwd waren (een
bisschop zou er zelfs jaloers op zyn,
zo machtig zyn de pastoors hier)
stapte ik myn bisdommetje binnen,
Tevergeefs zag ik uit naar lange
rijen lieflijke bruidjes, die rozen
blaadjes voor myn voeten strooiden;
tevergeefs, ook naar de hofjonker, in
fluweel-blauw pakje met witte kraag,
die my als nieuwe pastoor de her
derstaf zou toereiken. Maar dat was
nog tot daar aan toevergeefs zag ik
ook naar de pastoor, die weg was;
en naar de pastorie die geheel naar
de knoppen is, gebombardeerd door
de Jap.
Wat ik zag, was slechts een pleintje
bezaaid met cementen blokken, in
drukwekkend in al zijn somberheid.
Daarachter verrijst een schuurtje,
door de knappe ambachtslieden hier
zo neergezet dat het nu al scheef
zakt; dat de cementen vloer meer op
zand en steenbrokken lijkt, en ook
is; dat ik met één voet al door de
houten vloer zakte en myn bed na
deskundige berekeningen en vloekjes
(grote vloeken passen niet in de
mond van 'n missionaris) zo moest
opstellen dat ik net niet onder de
drup lag.
„'t Recht van drup" is hier niet
zo begerenswaardig als in Holland.
In eenzaamheid wachtte ik dus op
de dingen die komen zouden, in dit
geval de pastoor, die 4 uur verderop
was getrokken maar 's anderendaags
terug zou komen. Maar wie er ook
kwam, geen pastoor. Mensen vertel
den, dat hij de zee al was overge
stoken naar een volgend eiland. Ik
hem dus na, in een prauw.
Om 2 uur 's middags vertrokken,
kwam ik 's avonds om 10 uur bij de
kampong waar ik wezen moest en
de pastoor ook moest zyn. Hy stond
al op de wal met een lamp, te mid
den van een schare christenen die
meer uit nieuwsgierigheid dan uit
enthousiasme hun nieuwe pastoor
stonden op te wachten.
")eze kwam pootje-badend over 't
scherpe stenen strand van de prauw
naar de wal gelopen. Over de intieme
omhelzing, by de kennismaking van
de oude met de nieuwe pastoor, kan
ik kort zynze bestond ook slechts
in een stevige handdruk.
Hier was nu de pastoor die ik
moest vervangen een lange, asceti
sche gestalte. Z'n robuust sterk
lichaam, opgegroeid in de gezonde
geuren van mestvaalt en peelklot
(hy komt van Deurne) is er door
17 jaren missiewerk niet op vooruit
gegaan; temeer daar de Jap hem drie
jaar te pakken heeft gehad in 't
kamp. Het wordt hoog tijd, dat hy
naar de peelklotten van Deurne terug
gaat; de vleespotten en 't pekelvlees
zullen hem wel gauw opknappen.
Hier is het op dat gebied nu niet
zo overvloedig. Vroeger was er vlees
in blik te koop, en boter en suiker.
Nu is er aan geen blik meer te
komen. Suiker is helemaal iets" dat
ons nog slechts herinnert aan een
voorbije sprookjestyd. Omdat de
pastoor onder de zieken telt, heeft
hy van de bedeling onlangs een paar
kilo rijst gekregen. Daar teren we
nu op.
Zoete patatten, afgewisseld met
harde koeken, waar je de tanden op
verstuikt: ziedaar ons hoofdvoedsel.
Als we een kip op de kop kunnen
tikken is het feest, al wordt de
feeststemming dan meestal gedrukt
doordat de kok het beestje niet goed
heeft klaargemaakt. Kippensoep met
die grote vet ogen er boven op dry-
vend, is er niet by. Daar zyn de
kippenbilletjes te schriel voor. Maar
honger is tenslotte de beste saus.
En dat kryg je hier. Want 't te
bewerken gebied, myn tegenwoordig
bisdommetje heeft een behoorlijke
omvang: ruim 100 km in de lengte.
Hoewel Larat slechts een 30-tal
christenen kent (temidden van felle
protestanten) wordt het toch om z'n
centrale ligging min of meer als basis
gebruikt.
Van 25 April tot 25 Mei, dus een
maand, zyn we on dei weg geweest
om 't gebied te doorkruisen. Var.
- Rector Wierts te Oostrum, be
ijverde zich zeer voor de opleving van
de devotie tot Maria. Op 15 Augustus
kwam een bedevaart uit Oirlo. Pater
Apollonius O.F.M. hield een schone
feestpredicatie. Des middags betrad
de weleerwaarde heer Laurent Poels
voor de eerste maal de kansel om
Maria's lof te verkondigen. Het lof
werd gedaan door Frans Poels.
- Aan de heer P.H.J. Kellenaars
werd op zyn verzoek eerVol ontslag
verleend als brievengaarder te Meerlo.
LARAT, 29 Mei 1951
Lavat naast eiland Tordate is pl.m.
25 km. De zee over. By goed weer
en goede wind kun je er in 31/, uur
zyn. Maar meestal is het nogal
rumoerig en woelig op zee; dan zit
je 8 uur te schommelen in 't prauwtje.
Van Tordate gaat de reis terug naar
Larat. De volgende dag stappen we
weer in de prauw, naar Seira, een
eiland 70 km verderop, Op de heen
reis hebben we anderhalve dag ge
varen en 's nachts ergens op 't strand,
te midden van klapperbomen, ons
bivak opgeslagen.
Op de terugweg hebben we er 2
dagen en 2 nachten over gedaan.
Een nachtje al varende in de prauw,
een ander in een grotkamer die we
ergens op 'n eilandje tegenkwamen.
Half lam kwamen we weer op onze
basis Larat terug. Daar stonden ons
al mensen op te wachten met 'n
prauw om ons naar 'n andere kampong
te brengen. Edoch, om nou al weer
direct 8 uur in 'n bootje te schom
melen, daar trokken we niet aan.
Eerst wat opkikkeren. De volgende
dag zyn we dan vertrokken langs
kapen en klippen gevaren, terwijl de
golven 'n paar keren voor een douche
zorgde.
Dit om enige indruk te geven van
't reizen en trekken hier. Dat we
hier op aarde geen vaste woonplaats
hebben, wordt my nu wel duidelijk.
Maar overal werd de nieuwe pastoor
min of meer groots ingehuldigd. Dat
doen ze hier met dansen.
Op feestdagen voor de Mis komen
de jonge meisjes statig de kerk
binnen, sierlyk en beheerst dansend
ter ere van 't H. Sacrament. De
mannelijke jongelui doen het op hun
maniermet hoempa-muziek en flui
ten.
In 'n stevige gezonde slaap wordt
je ineens wakker geschrikt door de
bekende tonen van 't Wien Neórlands
Bloed. Het valt je wel wat koud op
de nuchtere maag, zo'n potpourri
om half 5 'smorg6ns. Van slapen
komt niets meer, want 't musiceren
houden ze zo een paar uur vol. Maar
de frisse tonen van „dat gaat naar
de Bo3ch toe zoete lieve Gerritje"
vagen 't laatste vleugje slaap weg.
En helemaal opgemonterd ben je,
als dan de triomfantelijke en fiere
klanken door 't dorp klinken van
„d'r is geen club meer in 't Zuiden".
Zo is dit een volkje dat van muziek
en dansen houdt.
Tot vervelens toe: hele nachten
houden ze je wakker met steeds
weer dezelfde deuntjes. Als ze niet
kunnen dansen „sampai siang", tot
het licht begint te worden, is er voor
hen geen aardigheid aan. Niet alleen
wereldlijke, maar ook godsdienstige
dansen kennen ze.
Prachtig kunnen de dames van de
Maria-congregatie b.v. 't Lyden van
Christus bezingen en uitbeelden in
hun dansen, door al dansende een
kruis te vormen of een hart. De vyf
wonden van Christus, aan handen,
voeten en hoofd worden bezongen en
beweend, totdat het z'n hoogtepunt
bereikt in 't bewenen van de Zijde
wonde.
Maar kom, ik maak een einde aan
myn praatje. Het hoekje, dat de
Redactie van Peel en Maas bereid
willig wilde afstaan, is misschien al
meer dan vol. Ik hoop dat ge de
missie van 't Vicariaat van Ambonia
niet zult vergeten. Ik zal steeds een
stukje van myn hart in Venray
laten. Tot de volgende keer dan.
J. OUDENHOVEN m.s.c.
R.K. Missie, Larat (Tanimbar)
Indonesia
„Ons Limburg" bouwde
meer dan 10,000 huizen
Op 11 October viert „Ons Limburg",
de bekende stichting van mgr dr.
Poels, haar veertigjarig jubileum.
„Ons Limburg" is't overkoepelende
orgaan van een aantal woningbouw
verenigingen in de Limburgse mijn
streek en werd destijds opgericht om
de geweldige nood aan huizen op te
heffen, die was ontstaan doordat
duizenden arbeiders uit het binnen-
en buitenland naar Zuid-Limburg
stroomden om daar als mijnwerkers
in de nieuwe my'nen te gaan werken.
Dr. Poels was er van overtuigd,
dat de oplossing van het woning
probleem van het allergrootste belang
was voor het geestelijk heil der ar
beiders in 't mynbedryf,
Hy wierp zich dan ook vol ijver
op deze geweldige taak en met succes.
Want vóór de oorlog bouwde „Ons
Limburg" niet minder dan 7343
huizen. 2431 huizen werden gebouwd
in samenwerking met de woning
bouwvereniging „Thuis best".
Na de oorlog werd „Ons Limburg"
sterk in zyn activiteit beperkt, toch
wist de stichting nog 1667 huizen te
bouwen, terwy'l er nog 1270 in aan
bouw zyn en 1825 in voorbereiding.
Hier ben ik dan weer eens. Op
het ogenblik zitten we op het Japan
se schip „Kwan Maio" in de haven
van Sasebu, weer op weg naar Korea.
„Der wog zuriick" is oegonnen na
een prachtig ziekenverlof in 't schone
Japan.
Myn been is, dank zy de uit
stekende zorgen van meer dan tien
doktoren, weer prima in orde en
daarom kunnen we terug naar het
oude Korea. En eerlyk gezegd, ben ik
blij weer terug te kunnen gaan, niet
naar Korea, maar wel naar mijn
compagnie. Want al die Amerikanen
wordt je moe, die heren hebben een
heel andere mentaliteit en gewoon
ten, waar ik tot op heden nog.steeds
geen hoogte van kryg of aan wennen
kan.
Krygt men byv. van de ene kant
een overdreven grote service, zodat
je nauwelyks behoeft te knikken, of
je hebt het, zoals byv. eten, kranten,
ontspanning enz., van de andere kant
zit ik nu al twee maanden op post
te wachten, die natuurlijk op een of
ander Amerikaans Post Office ligt en
te zijner tyd wel eens boven water
komt.
Dus hierby weer die verdomde
nonchalante van deze heren. Twee
tegenstellingen, die voortdurend een
niet-Amerikaan ergeren.
Nadat ik uit het ziekenhuis was
ontslagen, kreeg ik veertien dagen
dagen verlof en daarvan heb ik goed
gebruik gemaakt om het land van
Nippon eans nader te leren kennen.
Als militair mag men namelijk
gratis reizen in de treinen en soldaat
Aarts heeft daar vruchtbaar gebruik
van gemaakt.
Wanneer ik dan heel in het kort
enkele indrukken op moet schrijven,
dan zyn dat de grote tegenstellingen
die men hier vindt. Van de ene kant
de grootste armoede van de an
dere kant de grootste rijkdom van
de ene kant de modernste fabrieken
van de andere kant het oeroude
tijdperk waar de boer voor zyn eigen
ploeg gespannen wordt en ternau
wernood zyn dagelijkse portie ryst
by elkaar krygt.
Een land van paleizen en houten
krotwoningen van millioenen zeer
slecht betaalde arbeiders en enkel
boven dat alles machtig en groots
het pietlutterige keizertje, waarvoor
de meeste Jappen een verering en
achting koesteren, die een Europeaan
nooit zal begrijpen en hem doet
lachen, als hy vergeet hoe deze
ke-'zerverafgoding het Japanse volk
ten oorlog deed trekken en onverbid
dely'k de dood in deed gaan.
We mogen in Venray klagen over
de verwoesting door de oorlog, die
voor onze begrippen ook zeer veel
schade heeft toegebracht. Wie echter
Herosjima en Nagasaki heeft gezien,
waar de atoombom zyn verschrikke
lijk werk deed, wordt heel stil en
pryst zich gelukKig, dat de Duitsers
dit afgrijselijke en alles vernietigende
wapen niet hadden.
Kaal, leeg en uitgebrand liggen
>ze twee steden in het anders toch
wel mooie land van Japan en zelfs
Korea, wat niet te klagen heeft over
verwoesting, kent zo iets niet.
Maar nu we het over Korea heb
ben, we zyn gistermorgen (31 Juli)
met 223 man uit Tokijo naar Sasebo
vertrokken, waar we van middag
aankwamen. Al die knapen zyn ge
wond geweest en gaan de beruchte
weg terug. Dat de stemming nou
niet bepaald florisant is, behoeft wel
niet verteld te worden en dat by
een enkeling de militaire politie te
pas kwam, is geen wonder.
We gaan dus wel met „frisse
tegenzin" vertrekken naar het land
van modder en mist en het mooie
herenleventje is weer uit.
Het schip waarmee we vertrekken
is een Japanse schuit en zal morgen
vroeg om 7 uur in de Koreaanse
haven Pusan zyn om z'n vrachtje
af te leveren.
Dagelijks gaan er transporten naar
Korea, zowel soldaten als materiaal.
Ik heb dan ook het idee, dat van
dat „staakt het vuren" niet veel zal
komen.
„De oude jongens", die in Novem
ber van het vorig jaar vertrokken
zyn in Nederland, zullen 1 Augustus
morgen dus, het front verlaten om
op 29 Augustus scheep te gaan weer
terug naar Holland.
Hier op de kade speelt een mili
taire negerkapel een beetje hotten-
tottenmuziek om „de beste soldaten
van de wereld" een beetjo moed in
te pompen.
Want alles is by de Amerikanen
's werelds grootste dit en dat. Hier
in de haven staat op het dak van
een loods met koeien van letters (in
het Hollands vertaald): „Wie deze
poort passeert, is de beste vechter
ter wereld".
En die vechters, de beste ter
wereld, die deze haven verlaten, dat
zyn wy
Zalige troost
Terwy'l de negers de Tennesse wals
spelen, vertrekt ons schip, terug
naar Korea.
Het is stil aan boord, allen hebben
de oorlog aan de lyve ondervonden,
allen kennen het land, dat op hen
wacht en de medsten zitten stil
met hun eigen gedachten
Ontvang allen de groeten.
HENDRIK AARTS.
KOREA
Toen Malik zyn vermaarde rede
hield, waarin hy zeide een wapen
stilstand in Korea mogelijk te achten,
heett men verondersteld, dat Moskou
een uitbreiding van het conflict in
Korea vreesde en meer aandacht
wilde schenken aan pogingen, de
herbewapening van de atlantische
wereld te voorkomen. Tot nu toe
schynt deze strekking overigens
een der vele in de buitenlandse
politiek inderdaad aanwezig te
zyn.
Het Koreaanse avontuur is afge
lopen met een versterking van de
macht van China, dat kennelyk de
leiding over de communisten in het
Verre Oosten voor zich opeist.
Dat blijkt niet alleen uit de her
denkingsartikelen, die op 1 Juli zyn
verschenen, toen de Chinese party
dertig jaar bestond, maar ook uit
artikelen, die voor het Verre Oosten
het Stalinisme afwijzen en een
„Mao-isme" prediken: het steunen
op de boeren en niet op de steden-
arbeiders, het organiseren van de
guerrilla op het land in landen als
Indo-China, de Philippijnen, Burma,
Malakka enz. om vandaar uit de
steden te veroveren zoals in China
is gebeurd. Misschien treedt China in
de toekomst agressiever op dan Rus
land. Maar op het ogenblik ziet
Moskou zich Noord-Korea ontgaan.
Amerikaanse waarnemers hebben
reeds tekenenen opgemerkt van ge
schillen tussen Noordkoreanen
door Moskou beïnvloed en Chine
zen. In dit geval zou China genoegen
nemen met de controle over Noord-
Korea, en Zuid-Korea aan toezicht
der Ver. Naties willen overlaten,
terwyl Moskou zou aandringen op
het vertrek uit Zuid-Korea van
Amerikaanse troepen.
Tydens het weekeinde zyn de
onderhandelingen weer afgebroken,
omdat Ridgway protesteerde tegen
de aanwezigheid van gewapende rode
troepen in de neutrale zone. De rode
generaals hebben zich daarop veront
schuldigd en beloofd, dat herhaling
niet zou voorkomen.
Ridgway ontbood de V.N.-delegatie
naar Tokio voor nader overleg. Maar
dat incident zou niet zijn voorgeko
men, als de onderhandelingen bevre
digend zouden zyn geweest. Nu wilde
Ridgway duidelijk laten blyken dat
hy geen „smekeling" is, maar het is
ook mogelyk, dat hy tegenstellingen
tussen Chinezen en Noordkoreanen
wil uitbuiten.
Hoe ook de koreaanse kwestie ver
loopt, zy zal nooit van beslissende
invloed zyn op de internationale
situatie, tenzy natuurlijk Peking en
Moskou concurrerende bondgenoten,
twist zouden krijgen. Maar zover is
het nog niet en gezien de impasse
in de koreaanse oorlog worden de
machtsverhoudingen in het Westen
van grotere betekenis.
DUITSLAND
Geen wonder dus dat allerlei duitse
problemen weer sterk op de voor
grond treden. In 1952 zal het Westen
in Duitsland over 18 divisies beschik
ken 6 amerikaanse, 5 franse, 4
britse, een belgische en twee gevormd
uit deens-noorse brigades en uit de
troepen in Berly'n. De amerikaanse
zullen dan op volle sterkte zyn; alles
tezamen, met de luchtmacht en
grondtroepen daarvoor, 340.000 man.
Deze strijdmacht zal opgewassen zyn
tegen de russische troepen in Oost-
Duitsland.
Maar de Amerikanen menen, dat
daarby straks poolse en tsjechische
legers komen, waartegen 250.000
duitso goldaten dan een tegenwicht
zouden moeten vormen. In het Wes-~
ten wordt nog gepraat over de vraag,
of de Duitsers in een Europees leger
moeten worden opgenomen of binnen
de atlantische weermacht, maar be
zwaren zyn er weinige meer tegon
opneming van duitse troepen, mits
die de atlantische gemeenschap dienen
en geen aparte duitse macht vormen
voor een eigen politiek, om de bezet
ters tegen elkaar uit te spelen.
Wat willen echter de Duitsers zelf?
Generaals als von Manteuffel en
Cruewell staan wel aan de kant van
Adenauer, Ramcke wil eerherstel van
de nazi-generaals en kennelyk neu
traliteit om „op de wip te zitten" en
men zegt dat andere generaals voor
een vergelijk met Rusland voelen.
De duitse massa is in meerderheid
nog tegen herbewapening, voorzover
men dat kan peilen.
Het is troebel water om in te
vissen voor de Russen. Zy versterken
hun vredescampagne en hebben nu
van Oost-Berlyn twee weken lang
een centrum gemaakt van een com
munistisch „vredesfestival" voor
jongeren voornamelijk, maar ook voor
ouderen. Van Oost-Berlyn uit moet
dus West-Duiteland worden bewerkt.
Bovendien belemmeren de Russen
weer de handel van West-Berlyn
met West-Duitsland, zodat reeds
l allerlei goederen door de lucht worden