Weer terug naar Korea WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN Limburgs Spiegelbeeld Uit „Peel en Maas" Venray's missionaris in Indonesië BEL BIJ BRAND 392 BUITENLAND ZATERDAG 18 AUGUSTUS 1951 No. 33 TWEE EN ZEVENTIGSTEJAARGANG Druk en Uiigave Firma van den Munckhof Drukkerij Kantoorboekhandel Yenray Telefoon K 4780-512 Poiirekening 150652 PEEL EN MAAS Advertentieprijzen worden op aanvraag gaarne veritrekt. Losie mm-prlj» 8 cent Abonnemenispriji p. kwartaal: voor Vonray I 1.10 buiten Venray f 1.30 uitsluitend bij vooruitbetaling. in 15 ha. tentoonstellingsruimte te Roermond. Wie momenteel naar Roermond reist, ziet op een gegeven ogenblik lange de weg een groot bord met het opschrift: Spiegel van Limburg.Het heeft niet veel zin om erby te blijven stilstaan en zich het hoofd te breken over de betekenis ervan, want als men de stad wat dichter nadert, bemerkt men al gauw, dat het bord slechts een vooruitgeschoven post was bedoeld om de speciale aandacht van de reiziger te vragen boven al het andere wat een stad aan een vreemdeling zoal te bieden heeft. Ook de onzekerheid over de betekenis van het opschrift behoeft niet lang te duren, want in de stad spreken vanaf gevels en winkelramen tientallen affiches de bezoeker tegen. Ze doen hem begrijpen, dat de Spiegel van Limburg en de Jubileumtentoonstelling van de L.L.T.B. één begrip zyn. En wat een inhoudsryk en zinvol begrip Wy hebben een bezoek gebracht aan deze tentoonstelling in voorberei ding. De opzet, de omvang en vooral de inhoud ervan hebben er een aan gelegenheid van meer dan locale betekenis van gemaakt en het zou een tekortkoming onzerzijds zyn, wanneer wy onze lezers onze bevindingen ervan onthielden. De aanleiding Dit jaar bestaat de Limburgse Land en Tuinbouw Bond 50 jaar. Het hoofd bestuur van de LLTB heeft zich af gevraagd op welke wijze dit feit het beste herdacht kon worden. Dat de stroom van argumenten en bespre kingen tenslotte uitgemond zijn in het plan om een grootscheepse tentoon stelling op te zetten, is niet anders dan natuurlijk, wanneer men de aard dezer tentoonstelling kent. Men is ervan uitgegaan, dat het een tentoonstelling moest worden, waarin de gehele L5mburgse boerenstand en het boerenleven werd weerspiegeld. Limburg's schoonheid ligt. voor namelijk op 't platteland. Welk een culturele en historische rijkdom schuilt er niet in onze eenvoudige boerendorpjes met zyn kasteelachtige, monumentale boerenhoeven, omsloten door vruchtbare akkers, waarop in rijke kleurschakeringen de vruchten welig rypen Als parels liggen onze dorpen aan het lange snoer van de Maas geves tigd en elk van deze dorpen heeft zijn eigen typische karaktertrek, die een uiting is van een verfijnde levens kunst en ryk gemeenschapsleven. Zie naar de schuttersfeesten en de ruiterfeesten, de ryke processies en de talryke muziekconcoursen; de oogst feesten hier en het draaksteken daar, en overal zyn het de Limburgse lands man en het landsleven, die de bronnen vormen. Dit alles, die bonte schakering van Limburg's culturele en historische rykdom weerspiegelen, is de taak van de tentoonstelling, die de LLTB van 25 tot en met 30 Augustus te Roer mond gaat houden. „Spiegel van Limburg" is voor deze tentoonstelling dus geen overdreven aanduiding. De tentoonstelling Tussen de Maas en de Ernst Casimir- kazerne is een stuk weiland van ca 15 ha groot onherkenbaar veranderd in 'n sprookjesachtig tentoonstellings plantsoen; doorsneden met grote, majestueuze allee's en verfraaid met vijvers en bloemperken. Rijen van metershoge, sierlijke zuilen 'omzomen de brede tegelpaden, die kriskras door het tentoonstellings- terriein snijden en geen hoekje van deze is ha onbereikbaar laten. En in deze reusachtig aandoende oppervlakte liggen dan hier en daar, schijnbaar argeloos, maar toch syste matisch gerangschikt, de 31 tenten, die nodig waren om alle bezienswaar digheden van deze tentoonstelling onder te brengen. Limburg's spiegel beeld in 31 tenten. Maar dan een beeld zó duidelijk en eerlyk, dat ongetwijfeld veie bezoekers blij verrast zullen staan tegenover een ongeweten rijkdom aan cultuur, histo rie, folklore en kunstzin, die er in ons Limburgse leven schuilt, naast de economische, technische en sociale kanten, waarmee in de behoeften van het dagelijkse leven moet worden voorzien. Rondgang Nog voordat men de eerste van de ongeveer een kwart millioen plavuizen betreedt, waarmee de wegen en paden, die door de tentoonstelling leiden, zyn bedekt, is men reeds gevangen in een aparte tentoonstellingssfeer, waaraan o.a. de 16 meter hoge masten aan'de ingang en de bloemenallee arriveert men in het ontvangstcentrum, dat door een verhoging van het eigenlijke tentoonstellingsterrein is gescheiden, met dit voordeel, dat men van daaruit reeds een overzicht heeft van het totaal. Slingerpaden leiden de bezoeker vervolgens langs een twaalftal tenten, waarin elk der twaalf LLTB-kringen van Limburg hun eigen bezienswaar digheden hebben tentoongesteld. Dat ook Yenray goed voor de dag komt, hebben we reeds enkele weken geleden vermeld. Doch deze twaalf tenten vormen slechts een onderdeel van het geheel. Via een brug over een der vijvers bereikt men b.v. de jubileumtent der LLTB, waar men door middel van statistieke, foto's e.d. heel het orga nisatieleven gedurende 50 jaar in al zyn schakeringen ziet uitgebeeld. Prachtig is de toegang tot deze tent, die wordt gevormd door een rozen- park. De feërieke verlichting bij avond doet de sfeer en de kleurenrijkdom ervan nog treffender uitkomen. Een aparte allee leidt vervolgens naar de Maas-terrassen, schitterend gelegen en uitstekend geëigend voor de bestemming die er aan gegeven is, n.l. als restaurant. Willekeurig sommen we hier als bezienswaardigheden van deze ten toonstelling voorts nog op: de coöpe ratietenten; een tent, waarin het land bouwonderwijs de speciale aandacht vraagt, een veetent, verder tentoon stellingsruimten voor landbouwwerk tuigen, voor veedemonstraties en een voor sportwedstrijden en sport demon straties. Het programma Op Zaterdag 25 Augustus zal deze enorme tentoonstelling geopend wor den door Z.E. Minister Mansholt. In de namiddag zal door de Speel- groep „Limburg", onder regie van Dr. Deckers, het speciaal voor deze ge legenheid door Paul Haimon geschre ven openluchtspel„Het Spel van St. Gerlachus" worden opgevoerd. Zondag zyn er ruiterfeesten; Maan dag, de feestdag voor de Jonge Boeren en Tuinders, met sportdemonstraties en een „show" van plattelandskleding. Dinsdag de Centrale Rundveefokdag van roodbont en zwartbont vee. Des avonds concerten. Woensdag de Boerinnendag met sportdemonstraties, enz. Op deze dag ook de centrale fokdag van varkens, schapen en geiten, 's Avonds weder om concerten en een horopvoering van „Het Spel v. St. Gerlachus". Tenslotte Donderdag de centrale paardenfokdag en 's avonds tot slot concerten en een groots vuurwerk, dat tevens een van de hoogtepunten der tentoonstelling belooft te worden. Deze vluchtige opsomming is uiter aard een gebrekkige. Het kan ook niet anders, een zo omvangrijk ge beuren, waarvan de voorbereidingen alleen al anderhalf jaar geduurd hebben, laat zich niet in een enkele kolom beschrijven. Wy moeten daarom volstaan met een dringende aansporing: Gaat dit gebeuren zien en U hebt een wel bestede dag, ryk aan mooie indrukken en ervaringen. Deze aansporing geldt heus niet alleen voor onze boeren stand, maar voor ieder, die van het Limburgse land houdt en meer wil weten van zyn schoonheid en rykdom. Want deze tentoonstelling is inder daad zoals men ze graag noemt: een spiegel van Limburg. En wegeloven tenslotte graag wat de beide tentoonstellingsarchitecten Spoelstra en Kurvers en de Maas trichtse kunstenaar Jerome Goffin, die ast is met de culturele supervisie, beweerden: „Een dergelijke tentoon stelling is er in Limburg nog nooit geweest en zal er waarschijnlijk ook nooit meer komen". voor 50 jaren terug No. van 17 Aug. 1901 - 11 Augustus werd nog een flinke nakermis gehouden, die des 's avonds I i uur besloten werd met een kolos saal vuurwerk, bestaande uit een geducht onweder. - Een bijenzwerm hechtte zich op II Augustus vast aan het kruis van de Yenrayse toren, 75 meter hoog dus. - Twee landbouwers te Veltum kwamen met de ploeg terecht ineen wespennest. Met honderden vielen de kwaadaardige diertjes paard en man nen aan. Met builen en dikke ge zichten moesten zy het gevaarlijk slagveld verlaten. - Een van de élèves van mej. Marie Arts, de heer R.C. Willems, hoofd van de school te St. Hubert, behaalde de akte Frans. By een onderlinge prysverschieting van de handboogschutterij St Anna, werden de prijzen behaald door Jan Derks, C. Bomers en P. Laurensse. - Op 16 Augustus trok een pro cessie vanuit de parochiekerk naar de kapel van Veltum ter gelegenheid van het feest van St Rochus, patroon tegen besmettelijke ziekten. De H. Mis werd opgedragen door Laurent Poels, Pater Caspar Seelen O.F.M. hield een schone en toepasselijke predicatie. - Het Ziekenfonds St. Ludovicus zou op 18 Augustus de jaarlijkse bedevaart houden naar Oostrum. - De landbouwersvereniging „de Jansbond" te Merselo kreeg konink lijke goedkeuring op de statuten. Bij de wedstrijd om het koning schap van de handboogschutterij Sint Hubertus te Merselo, verwierf de heer R. Lemmens deze eretitel. VRIENDEN EN WELDOENERS, ALLE BEWONERS VAN VENRAY Wij zyn d'r hoor Op Zondag 22 Mei 1951 liet de boot 't anker vallen voor Larat, en een spliksplinter- nieuwe pastoor met een hoofd rood als een pompoen (van de zon) daalde langs de touwladder in een schom melend prauwtje dat hem aan wal zou brengen. Gewapend met een vers broodje, dat door een Deurnese zuster in allerhaast was klaar gemaakt, en met uitgebreide volmachten, die mij door Mgr. toevertrouwd waren (een bisschop zou er zelfs jaloers op zyn, zo machtig zyn de pastoors hier) stapte ik myn bisdommetje binnen, Tevergeefs zag ik uit naar lange rijen lieflijke bruidjes, die rozen blaadjes voor myn voeten strooiden; tevergeefs, ook naar de hofjonker, in fluweel-blauw pakje met witte kraag, die my als nieuwe pastoor de her derstaf zou toereiken. Maar dat was nog tot daar aan toevergeefs zag ik ook naar de pastoor, die weg was; en naar de pastorie die geheel naar de knoppen is, gebombardeerd door de Jap. Wat ik zag, was slechts een pleintje bezaaid met cementen blokken, in drukwekkend in al zijn somberheid. Daarachter verrijst een schuurtje, door de knappe ambachtslieden hier zo neergezet dat het nu al scheef zakt; dat de cementen vloer meer op zand en steenbrokken lijkt, en ook is; dat ik met één voet al door de houten vloer zakte en myn bed na deskundige berekeningen en vloekjes (grote vloeken passen niet in de mond van 'n missionaris) zo moest opstellen dat ik net niet onder de drup lag. „'t Recht van drup" is hier niet zo begerenswaardig als in Holland. In eenzaamheid wachtte ik dus op de dingen die komen zouden, in dit geval de pastoor, die 4 uur verderop was getrokken maar 's anderendaags terug zou komen. Maar wie er ook kwam, geen pastoor. Mensen vertel den, dat hij de zee al was overge stoken naar een volgend eiland. Ik hem dus na, in een prauw. Om 2 uur 's middags vertrokken, kwam ik 's avonds om 10 uur bij de kampong waar ik wezen moest en de pastoor ook moest zyn. Hy stond al op de wal met een lamp, te mid den van een schare christenen die meer uit nieuwsgierigheid dan uit enthousiasme hun nieuwe pastoor stonden op te wachten. ")eze kwam pootje-badend over 't scherpe stenen strand van de prauw naar de wal gelopen. Over de intieme omhelzing, by de kennismaking van de oude met de nieuwe pastoor, kan ik kort zynze bestond ook slechts in een stevige handdruk. Hier was nu de pastoor die ik moest vervangen een lange, asceti sche gestalte. Z'n robuust sterk lichaam, opgegroeid in de gezonde geuren van mestvaalt en peelklot (hy komt van Deurne) is er door 17 jaren missiewerk niet op vooruit gegaan; temeer daar de Jap hem drie jaar te pakken heeft gehad in 't kamp. Het wordt hoog tijd, dat hy naar de peelklotten van Deurne terug gaat; de vleespotten en 't pekelvlees zullen hem wel gauw opknappen. Hier is het op dat gebied nu niet zo overvloedig. Vroeger was er vlees in blik te koop, en boter en suiker. Nu is er aan geen blik meer te komen. Suiker is helemaal iets" dat ons nog slechts herinnert aan een voorbije sprookjestyd. Omdat de pastoor onder de zieken telt, heeft hy van de bedeling onlangs een paar kilo rijst gekregen. Daar teren we nu op. Zoete patatten, afgewisseld met harde koeken, waar je de tanden op verstuikt: ziedaar ons hoofdvoedsel. Als we een kip op de kop kunnen tikken is het feest, al wordt de feeststemming dan meestal gedrukt doordat de kok het beestje niet goed heeft klaargemaakt. Kippensoep met die grote vet ogen er boven op dry- vend, is er niet by. Daar zyn de kippenbilletjes te schriel voor. Maar honger is tenslotte de beste saus. En dat kryg je hier. Want 't te bewerken gebied, myn tegenwoordig bisdommetje heeft een behoorlijke omvang: ruim 100 km in de lengte. Hoewel Larat slechts een 30-tal christenen kent (temidden van felle protestanten) wordt het toch om z'n centrale ligging min of meer als basis gebruikt. Van 25 April tot 25 Mei, dus een maand, zyn we on dei weg geweest om 't gebied te doorkruisen. Var. - Rector Wierts te Oostrum, be ijverde zich zeer voor de opleving van de devotie tot Maria. Op 15 Augustus kwam een bedevaart uit Oirlo. Pater Apollonius O.F.M. hield een schone feestpredicatie. Des middags betrad de weleerwaarde heer Laurent Poels voor de eerste maal de kansel om Maria's lof te verkondigen. Het lof werd gedaan door Frans Poels. - Aan de heer P.H.J. Kellenaars werd op zyn verzoek eerVol ontslag verleend als brievengaarder te Meerlo. LARAT, 29 Mei 1951 Lavat naast eiland Tordate is pl.m. 25 km. De zee over. By goed weer en goede wind kun je er in 31/, uur zyn. Maar meestal is het nogal rumoerig en woelig op zee; dan zit je 8 uur te schommelen in 't prauwtje. Van Tordate gaat de reis terug naar Larat. De volgende dag stappen we weer in de prauw, naar Seira, een eiland 70 km verderop, Op de heen reis hebben we anderhalve dag ge varen en 's nachts ergens op 't strand, te midden van klapperbomen, ons bivak opgeslagen. Op de terugweg hebben we er 2 dagen en 2 nachten over gedaan. Een nachtje al varende in de prauw, een ander in een grotkamer die we ergens op 'n eilandje tegenkwamen. Half lam kwamen we weer op onze basis Larat terug. Daar stonden ons al mensen op te wachten met 'n prauw om ons naar 'n andere kampong te brengen. Edoch, om nou al weer direct 8 uur in 'n bootje te schom melen, daar trokken we niet aan. Eerst wat opkikkeren. De volgende dag zyn we dan vertrokken langs kapen en klippen gevaren, terwijl de golven 'n paar keren voor een douche zorgde. Dit om enige indruk te geven van 't reizen en trekken hier. Dat we hier op aarde geen vaste woonplaats hebben, wordt my nu wel duidelijk. Maar overal werd de nieuwe pastoor min of meer groots ingehuldigd. Dat doen ze hier met dansen. Op feestdagen voor de Mis komen de jonge meisjes statig de kerk binnen, sierlyk en beheerst dansend ter ere van 't H. Sacrament. De mannelijke jongelui doen het op hun maniermet hoempa-muziek en flui ten. In 'n stevige gezonde slaap wordt je ineens wakker geschrikt door de bekende tonen van 't Wien Neórlands Bloed. Het valt je wel wat koud op de nuchtere maag, zo'n potpourri om half 5 'smorg6ns. Van slapen komt niets meer, want 't musiceren houden ze zo een paar uur vol. Maar de frisse tonen van „dat gaat naar de Bo3ch toe zoete lieve Gerritje" vagen 't laatste vleugje slaap weg. En helemaal opgemonterd ben je, als dan de triomfantelijke en fiere klanken door 't dorp klinken van „d'r is geen club meer in 't Zuiden". Zo is dit een volkje dat van muziek en dansen houdt. Tot vervelens toe: hele nachten houden ze je wakker met steeds weer dezelfde deuntjes. Als ze niet kunnen dansen „sampai siang", tot het licht begint te worden, is er voor hen geen aardigheid aan. Niet alleen wereldlijke, maar ook godsdienstige dansen kennen ze. Prachtig kunnen de dames van de Maria-congregatie b.v. 't Lyden van Christus bezingen en uitbeelden in hun dansen, door al dansende een kruis te vormen of een hart. De vyf wonden van Christus, aan handen, voeten en hoofd worden bezongen en beweend, totdat het z'n hoogtepunt bereikt in 't bewenen van de Zijde wonde. Maar kom, ik maak een einde aan myn praatje. Het hoekje, dat de Redactie van Peel en Maas bereid willig wilde afstaan, is misschien al meer dan vol. Ik hoop dat ge de missie van 't Vicariaat van Ambonia niet zult vergeten. Ik zal steeds een stukje van myn hart in Venray laten. Tot de volgende keer dan. J. OUDENHOVEN m.s.c. R.K. Missie, Larat (Tanimbar) Indonesia „Ons Limburg" bouwde meer dan 10,000 huizen Op 11 October viert „Ons Limburg", de bekende stichting van mgr dr. Poels, haar veertigjarig jubileum. „Ons Limburg" is't overkoepelende orgaan van een aantal woningbouw verenigingen in de Limburgse mijn streek en werd destijds opgericht om de geweldige nood aan huizen op te heffen, die was ontstaan doordat duizenden arbeiders uit het binnen- en buitenland naar Zuid-Limburg stroomden om daar als mijnwerkers in de nieuwe my'nen te gaan werken. Dr. Poels was er van overtuigd, dat de oplossing van het woning probleem van het allergrootste belang was voor het geestelijk heil der ar beiders in 't mynbedryf, Hy wierp zich dan ook vol ijver op deze geweldige taak en met succes. Want vóór de oorlog bouwde „Ons Limburg" niet minder dan 7343 huizen. 2431 huizen werden gebouwd in samenwerking met de woning bouwvereniging „Thuis best". Na de oorlog werd „Ons Limburg" sterk in zyn activiteit beperkt, toch wist de stichting nog 1667 huizen te bouwen, terwy'l er nog 1270 in aan bouw zyn en 1825 in voorbereiding. Hier ben ik dan weer eens. Op het ogenblik zitten we op het Japan se schip „Kwan Maio" in de haven van Sasebu, weer op weg naar Korea. „Der wog zuriick" is oegonnen na een prachtig ziekenverlof in 't schone Japan. Myn been is, dank zy de uit stekende zorgen van meer dan tien doktoren, weer prima in orde en daarom kunnen we terug naar het oude Korea. En eerlyk gezegd, ben ik blij weer terug te kunnen gaan, niet naar Korea, maar wel naar mijn compagnie. Want al die Amerikanen wordt je moe, die heren hebben een heel andere mentaliteit en gewoon ten, waar ik tot op heden nog.steeds geen hoogte van kryg of aan wennen kan. Krygt men byv. van de ene kant een overdreven grote service, zodat je nauwelyks behoeft te knikken, of je hebt het, zoals byv. eten, kranten, ontspanning enz., van de andere kant zit ik nu al twee maanden op post te wachten, die natuurlijk op een of ander Amerikaans Post Office ligt en te zijner tyd wel eens boven water komt. Dus hierby weer die verdomde nonchalante van deze heren. Twee tegenstellingen, die voortdurend een niet-Amerikaan ergeren. Nadat ik uit het ziekenhuis was ontslagen, kreeg ik veertien dagen dagen verlof en daarvan heb ik goed gebruik gemaakt om het land van Nippon eans nader te leren kennen. Als militair mag men namelijk gratis reizen in de treinen en soldaat Aarts heeft daar vruchtbaar gebruik van gemaakt. Wanneer ik dan heel in het kort enkele indrukken op moet schrijven, dan zyn dat de grote tegenstellingen die men hier vindt. Van de ene kant de grootste armoede van de an dere kant de grootste rijkdom van de ene kant de modernste fabrieken van de andere kant het oeroude tijdperk waar de boer voor zyn eigen ploeg gespannen wordt en ternau wernood zyn dagelijkse portie ryst by elkaar krygt. Een land van paleizen en houten krotwoningen van millioenen zeer slecht betaalde arbeiders en enkel boven dat alles machtig en groots het pietlutterige keizertje, waarvoor de meeste Jappen een verering en achting koesteren, die een Europeaan nooit zal begrijpen en hem doet lachen, als hy vergeet hoe deze ke-'zerverafgoding het Japanse volk ten oorlog deed trekken en onverbid dely'k de dood in deed gaan. We mogen in Venray klagen over de verwoesting door de oorlog, die voor onze begrippen ook zeer veel schade heeft toegebracht. Wie echter Herosjima en Nagasaki heeft gezien, waar de atoombom zyn verschrikke lijk werk deed, wordt heel stil en pryst zich gelukKig, dat de Duitsers dit afgrijselijke en alles vernietigende wapen niet hadden. Kaal, leeg en uitgebrand liggen >ze twee steden in het anders toch wel mooie land van Japan en zelfs Korea, wat niet te klagen heeft over verwoesting, kent zo iets niet. Maar nu we het over Korea heb ben, we zyn gistermorgen (31 Juli) met 223 man uit Tokijo naar Sasebo vertrokken, waar we van middag aankwamen. Al die knapen zyn ge wond geweest en gaan de beruchte weg terug. Dat de stemming nou niet bepaald florisant is, behoeft wel niet verteld te worden en dat by een enkeling de militaire politie te pas kwam, is geen wonder. We gaan dus wel met „frisse tegenzin" vertrekken naar het land van modder en mist en het mooie herenleventje is weer uit. Het schip waarmee we vertrekken is een Japanse schuit en zal morgen vroeg om 7 uur in de Koreaanse haven Pusan zyn om z'n vrachtje af te leveren. Dagelijks gaan er transporten naar Korea, zowel soldaten als materiaal. Ik heb dan ook het idee, dat van dat „staakt het vuren" niet veel zal komen. „De oude jongens", die in Novem ber van het vorig jaar vertrokken zyn in Nederland, zullen 1 Augustus morgen dus, het front verlaten om op 29 Augustus scheep te gaan weer terug naar Holland. Hier op de kade speelt een mili taire negerkapel een beetje hotten- tottenmuziek om „de beste soldaten van de wereld" een beetjo moed in te pompen. Want alles is by de Amerikanen 's werelds grootste dit en dat. Hier in de haven staat op het dak van een loods met koeien van letters (in het Hollands vertaald): „Wie deze poort passeert, is de beste vechter ter wereld". En die vechters, de beste ter wereld, die deze haven verlaten, dat zyn wy Zalige troost Terwy'l de negers de Tennesse wals spelen, vertrekt ons schip, terug naar Korea. Het is stil aan boord, allen hebben de oorlog aan de lyve ondervonden, allen kennen het land, dat op hen wacht en de medsten zitten stil met hun eigen gedachten Ontvang allen de groeten. HENDRIK AARTS. KOREA Toen Malik zyn vermaarde rede hield, waarin hy zeide een wapen stilstand in Korea mogelijk te achten, heett men verondersteld, dat Moskou een uitbreiding van het conflict in Korea vreesde en meer aandacht wilde schenken aan pogingen, de herbewapening van de atlantische wereld te voorkomen. Tot nu toe schynt deze strekking overigens een der vele in de buitenlandse politiek inderdaad aanwezig te zyn. Het Koreaanse avontuur is afge lopen met een versterking van de macht van China, dat kennelyk de leiding over de communisten in het Verre Oosten voor zich opeist. Dat blijkt niet alleen uit de her denkingsartikelen, die op 1 Juli zyn verschenen, toen de Chinese party dertig jaar bestond, maar ook uit artikelen, die voor het Verre Oosten het Stalinisme afwijzen en een „Mao-isme" prediken: het steunen op de boeren en niet op de steden- arbeiders, het organiseren van de guerrilla op het land in landen als Indo-China, de Philippijnen, Burma, Malakka enz. om vandaar uit de steden te veroveren zoals in China is gebeurd. Misschien treedt China in de toekomst agressiever op dan Rus land. Maar op het ogenblik ziet Moskou zich Noord-Korea ontgaan. Amerikaanse waarnemers hebben reeds tekenenen opgemerkt van ge schillen tussen Noordkoreanen door Moskou beïnvloed en Chine zen. In dit geval zou China genoegen nemen met de controle over Noord- Korea, en Zuid-Korea aan toezicht der Ver. Naties willen overlaten, terwyl Moskou zou aandringen op het vertrek uit Zuid-Korea van Amerikaanse troepen. Tydens het weekeinde zyn de onderhandelingen weer afgebroken, omdat Ridgway protesteerde tegen de aanwezigheid van gewapende rode troepen in de neutrale zone. De rode generaals hebben zich daarop veront schuldigd en beloofd, dat herhaling niet zou voorkomen. Ridgway ontbood de V.N.-delegatie naar Tokio voor nader overleg. Maar dat incident zou niet zijn voorgeko men, als de onderhandelingen bevre digend zouden zyn geweest. Nu wilde Ridgway duidelijk laten blyken dat hy geen „smekeling" is, maar het is ook mogelyk, dat hy tegenstellingen tussen Chinezen en Noordkoreanen wil uitbuiten. Hoe ook de koreaanse kwestie ver loopt, zy zal nooit van beslissende invloed zyn op de internationale situatie, tenzy natuurlijk Peking en Moskou concurrerende bondgenoten, twist zouden krijgen. Maar zover is het nog niet en gezien de impasse in de koreaanse oorlog worden de machtsverhoudingen in het Westen van grotere betekenis. DUITSLAND Geen wonder dus dat allerlei duitse problemen weer sterk op de voor grond treden. In 1952 zal het Westen in Duitsland over 18 divisies beschik ken 6 amerikaanse, 5 franse, 4 britse, een belgische en twee gevormd uit deens-noorse brigades en uit de troepen in Berly'n. De amerikaanse zullen dan op volle sterkte zyn; alles tezamen, met de luchtmacht en grondtroepen daarvoor, 340.000 man. Deze strijdmacht zal opgewassen zyn tegen de russische troepen in Oost- Duitsland. Maar de Amerikanen menen, dat daarby straks poolse en tsjechische legers komen, waartegen 250.000 duitso goldaten dan een tegenwicht zouden moeten vormen. In het Wes-~ ten wordt nog gepraat over de vraag, of de Duitsers in een Europees leger moeten worden opgenomen of binnen de atlantische weermacht, maar be zwaren zyn er weinige meer tegon opneming van duitse troepen, mits die de atlantische gemeenschap dienen en geen aparte duitse macht vormen voor een eigen politiek, om de bezet ters tegen elkaar uit te spelen. Wat willen echter de Duitsers zelf? Generaals als von Manteuffel en Cruewell staan wel aan de kant van Adenauer, Ramcke wil eerherstel van de nazi-generaals en kennelyk neu traliteit om „op de wip te zitten" en men zegt dat andere generaals voor een vergelijk met Rusland voelen. De duitse massa is in meerderheid nog tegen herbewapening, voorzover men dat kan peilen. Het is troebel water om in te vissen voor de Russen. Zy versterken hun vredescampagne en hebben nu van Oost-Berlyn twee weken lang een centrum gemaakt van een com munistisch „vredesfestival" voor jongeren voornamelijk, maar ook voor ouderen. Van Oost-Berlyn uit moet dus West-Duiteland worden bewerkt. Bovendien belemmeren de Russen weer de handel van West-Berlyn met West-Duitsland, zodat reeds l allerlei goederen door de lucht worden

Peel en Maas | 1951 | | pagina 1