TWEEDE BLAD WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN Kath. Sportdag in Venray een succes ïïlatia tyóietti lOooi ouden van daqen. BEL BIJ BRAND 392 Per vliegtuig naar Zuid-Afrika Kent li die liQat een &oet man AMANDELTJESPUDDING Zaterdag 10 Juni 1950 No. 23 Een en Zeventigste Jaargang Druk en Uitgave Firma van den Munckhof Drukkerij Kantoorboekhandel Grootestraat 28 Telefoon K 4780 B12 Postrekening 150652 PEEL EN MAAS Ad vertentiepry zen op aanvraag verstrekt Abonnementsprijs per kwartaal: voor Venray fl 1.00 buiten Venray fl 1.20 uitsluitend vooruitbet. Hoe warm het was en hoe ver Terwijl een gloeiende zon treinen deed ontsporen en ijsco-venters gouden dagen opleverde was 't op het St. Servatiusterrein een druk komen en gaan van jonge sport lui, die hier kwamen dingen naai de prijzen, die door de Diocesane Sportbond waren uitgeloofd voor voetballers, handballers, athleten, kortom aan al degenen, die door hun spel deze middag een duidelijk overzicht gaven van de katho lieke sport in Limburg. Mgr. Lemmens droeg om 10 uur in de Parochiekerk een stille H. Mis op voor levende en overleden leden van de Limburgse Sportbond, waarna hy de Bisschopsvlag inwijdde, een persoonlijk geschenk van Vader Bis schop aan de winnende voetbalclub op de Sportdag. Nadien sprak hij een kort woord tot de gelovigen en vroeg de steun van allen om onze jeugd door middel van de sport betere katholieken te maken, ze van de straat te halen en verder nauwlettend toe te zien, dat op sportgebied op de allereerste plaats naar karaktervorming gekeken wordt en dan pas naar het leveren van top prestaties. Na de hoogmis werd op het Dekenaat door het Bestuur van de Diocesane Limburgse Sportdag en het bestuur van S.V.Venray, aan Mgr. Lemmens oen wandbord aangeboden, geslagen door J. Tillemans, als herinnering aan deze dag. Terwijl buiten Venray's Harmonie een matinée verzorgde, ontving het Gemeentebestuur van Venray de sport autoriteiten op het Gemeente huis, waar loco-burgemeester P. Pubben de aanwezigen hartelijk dankte voor de uitverkiezing van onze gemeente en hun alle succes toe wenste in hun loffelijk streven. De heer Kcckelmans, dankte als voorzitter van de D.L.S. het gemeente bestuur voor de sympathie en de steun die men van hen had onder vonden. De middag... En terwijl de zon op haar hoogte punt stond en Venrays Brandweer voor een kleine verfrissing zorgde, opende Bondsadviseur Rector Booy- mans deze 2e Sportdag, die hy van het grootste belang noemde voor de gehele sportorganisatie in Limburg. En terwijl het langzamerhand het veld op kwam, speelden de dames van de rechter en linker-Maasoever een aardige partij korfbal, waarvan de uitslag de krachtsverhouding goed weergaf. 1~1. Onder de rust werd de 400 m hard lopen „afgedraaid" en de Jong, Roer mond, was ie in 35,7 sec. Moors Roermond werd 2e in 55.8 sec. Megens Blerick werd 3e in 56,1 sec. De damesafdeling van onze gym nastiekclub St. Christofl'el lieten dan enkele staaltjes Zweedse Gymnastiek zien. Hierna kwamen de handballers in het geweer en de finale om de bonds- beker werd door „Wilskracht" uit Lindeheuvel gewonnen van „Vlug en Lenig" uit Geleen. Voor velen was deze wedstrijd iets nieuws en men kan slechts zeggen, dat de kennismaking allen uiterst goed bevallen is. In de pauze werd de 1500 m ge lopen, waarbij Jonckers uit Blerick, zich aan de kop plaatste met 4 min. Op 25 Juni a s. zal de grote St. Pieter in Rome weer verlicht worden door duizenden kaarssen, dan zullen er fanfares schetteren en boven het grote Petrus altaar zal de beeltenis hangen van een eenvoudig boeren meisje, Maria Goretti, dat die dag met al de luister, die Rome kent door Paus Pius XII in de ry dei- heiligen zal worden opgenomen. In October 1890 geboren, stierf zy in ioo2 tengevolge van de zware verwondingen, haar toegebracht door oen buurjongen, die haar met onzui vere bedoelingen had benaderd. Op 27 April 1947 werd zy door Paus Pius XII reeds zalig verklaard. Om deze martelares der zuiverheid ■wat nader te brengen tot de mens van deze tijd, moge dan hieronder een korte levensbeschrijving volgen aan de hand van het boek van Pater Xaverius C. P. van de uitgeverij Foreholte in Voorhout. i Haar ouders In het najaar van 1890 zou een enkele bezoeker van het plaatsje Corinaldo weinig mensen treffen. De laatste toeristen zyn weggetrokken uit deze uitlopers van de Appeniinen en het eeuwenoude stadje gaat zich 17 sec., 2e was Bemelmans en 3e Port, beiden uit Maastricht. De Zweedse estafette leverde een verdiende overwinning op voor A.V.M. Maastricht, in 2 min. 13.4 sec., 2e werd Swift uit Roermond en derde Blerick. De keurploeg had verstek laten gaan maar Venray se turners lieten aan paard, brug en rek zien, dat ze voor geen kleintje vervaard waren. De voetballers werden op deze demonstratie vertegenwoordigd door Groene Ster en Sittardse Boys en de wedstryd tussen deze tweede klasser en eerste klasser bewees weer eens te meer, dat men nooit een tegen stander moet onderschatten. Want na een verlenging van 15 min. (en dat in zo'n weer!) was Groene Ster overwinnaar en kreeg daarmede de Bisschopsvlag in haar bezit. Jammer genoeg konden de Sittardse Boys niet genoeg sportiviteit op brengen om by de prijsuitreiking die daarop onmiddellijk volgd6, ook aan wezig te zijn. Intussen was onder .de rust de 3000 m nog gelopen, waarin Vissers van Maastricht ie werd in een tyd van 9.23.8 min. Verbaan uit Blerick werd tweede. Rector Booymans sloot dan de Sport dag met een hartelijk dankwoord aan organisators, deelnemers en aan het jammer genoeg te weinig publiek, waarna Deputé Peters na een op wekkend speechje de prijzen aan de verschillende prijswinnaars uitreikte. Dat was het slot van een goed ge slaagde maar warme middag. Een oud-student van 't Gymnasium die de zestig al gepasseerd is, wist zich nog een gedeelte te herinneren van een loflied op Venray, dat hy indertijd van zyn kostvrouw had gehoord. Hier volgt het gedeelte, wat hy nog weet: Venray is zeer schoon en plezant gelegen in 't schoonste van Kesselland. Ik zal 't u eens gaan vertellen: 't Heeft twee kloosters en zes kapellen De huizen zyn gepolijst en de straten gesteend, Voorwaar, 't is een schoon gemeent'. Daarbij nog veel turf en kluten en daarmee ga ik 't dorp Venray bestuten Wie van de lezers of lezeressen van „Peel en Maas" kan zich dit vers herinneren en zo mogelijk aan vullen 't Zou interessant zyn voor de geschiedenis van Venray, als dit vers uit de oude doos weer eens te voor schijn kwam. Adres: Redactie Peel en Maas. klaar maken voor een korte winter slaap. Buiten aan de grote weg naar Safso-Ferata staat een boer nog wat te werken op de droge zanderige grond. Een enigszins gedrongen ver schijning, met zon verbrand gelaat donkere ogen en wilde kroesharen. Luigi Goretti, een eenvoudige land arbeider, een armoedzaaier en daarom weinig bekend. Toch is Luigi Goretti een gelukkig man, al leidt hy een armzalig be staan, hy is tevreden en gelukkig en vooral vandaag, want afgelopen nacht is in het kleine huisje aan de heuvel- zoom zyn tweede kindje geboren een meisje. En Luigi peinst, hoe hij het getroffen heeft met Assunta, zyn vrouw, waar hy nu zes jaren met getrouwd is. Zes jaren is het geleden, dat hy haar voor het eerst heeft ontmoet aan het Senigallische strand en het is tussen hen nog altijd, als toen hy haar voor het eerst zyn kleine huisje binnenleidde. Arm, maar braaf. God nam nog werkelijk een plaats in hun leven in. En als Luigi tegen de avond naar huis keert, vindt hjj daar zyn Assunta met het kleine boorlingske, dat de volgende dag gedoopt wordt in de kerk van St. Petrus en dat de namen ontving Maria Theresia. Na afloop werd het kleintje volgens de gewoonte van die streek voor het altaar van de Moeder van Smarten aan Maria toegewijd. Een reportage over een reis naar het oude Transvaal niet hadden mogen landen en zodoen de ook geen benzine kregen. Ondanks de pogingen van de captain moesten we vertrekken naar Bari om daar te tanken. Een lunchpakket van de K.L.M. deed onze honger stillen en we genoten ten volle van het mooie uitzicht dat we hadden. Opmerkelijk was het dat men zo weinig mensen zag werken. We vlogen vanwege de kleine afstand op geringe hoogte, maar nergens kon men een teken van activiteit bespeu ren, geen vee in de wei, niets duidt er op dat Italië werkt aan zyn her stel van de vele wonden die het opgelopen heeft in de afgelopen oorlog. Om pl m. kwart over acht landden we in Bari en het eerste wat we bemerkten was het grote aantal oorlogsvliegtuigen wat op dit vlieg veld gestationeerd was. Hele eskaders vliegtuigen met dubbele staarten vlogen over of maakten landingen. Het leek er niet op, dat dit land de oorlog verloren heeft. Ik geloof tenminste niet dat Nederland meer jagers heeft dan op dit vliegveld alleen al stonden. By een wandeling over 't vliegveld kwamen we aan een hek, waarlangs een weg liep, waar verschillende mannen en kinderen stonden te kijken. Ze probeerden allen'n praatje aan te knopen, maar onveranderlijk kwam het neer op „cigarettos". Op onze vraag of die hier schaars of duur waren, vertelden ze, alles in gebrekkig Engels of Duits, dat de sigaretten daar 4 a 500 lires per 20 stuks kosten, dit is circa f 4 en voor de meesten onbetaalbaar. De douane in Holland had zo erg nauw niet gekeken en er kon voor die kerels nog wel een sigaret af. De rest van de tyd lagen we in het zonnetje, maar tegen half elf was liet weer instijgen en ging het naar Lydia, de luchthaven van Tel Avis in Palestina. Ondanks dat Mei reeds voor de deur stond was het op 25 April, de dag van ons vertrek naar Zuid-Afrika, zulk slecht weer, dat het leek of we midden in de winter zaten. Het was voor de wachtende men sen op Schiphol dan ook heus geen lolletje daar buiten op 't platform te moeten staan en het werd er niet beter op toen het vertrek ruim 2 uur uitgesteld werd. Het vliegtuig, waarmee 'we de overtocht gingen mak9n was een oude leger Dakota, omgebouwd tot passa giersvliegtuig. Het vertrek was niet te hoopgevend, daar de linkermotor niet wou starten. Uitroepen tot de wachtende familieleden „hy heeft een lekke ventiel" en „er zit een haartje in de benzine" waren niet van de lucht, maar deze verstomden alras toen de tocht werkelijk ging beginnen. Bijna allemaal zagen we bleek, maar we waren los voordat we er erg in hadden, en de tocht naar het nieuwe vaderland was begonnen. Een tocht, die de eerste etappe ontzettend koud was. Het ijs stond aan de binnen kant van de wanden der Dakota en we zaten gewoon te rillen. Het was een rare gewaarwording Amsterdam met zyn millioenen lichtjes onder je voorbij te zien gaan, doch niets is vermoeiender dan het naar beneden kijken en voordat we de Belgische grens passeerden waren de meeste al onder zeil en sliepen rustig, onbe wust van de afstand, die inmiddels werd afgelegd. Om 1 uur naderden we Marseille. Was Amsterdam vanuit de lucht een mooi gezicht, het haalde niet bij Marseille. Het vliegtuig moest 0111 te landen rond de gehele stad vliegen, daar ze geen contact met het vlieg veld konden krijgen. Eindelijk dan kregen we permissie om te landen en om 1.20 uur stonden we weer op de grond. Of het nu aan de regeling van de reis of aan de Fransen lag weet ik niet maar er was op het gehele vliegveld geen dooie kip te bekennen en we vleiden ons dan ook maar neer op de banken in de wacht kamer. Wy allen verwachtte, dat binnen een kwartier of zo een bus zou komen die ons naar een of ander hotel zou brengen, doch de tyd ver streek en we wachten nog steeds. Eindelijk kwam er een half slapende Fransoos binnen die met veel gebaren en gepraat koffie klaar ging maken. Wy amuseerden ons intussen met kankeren over de prima service die geboden werd. Het was kwart over drie toen de gehele bubs koffie gedronken en een paar sandwiches gegeten had en we weer instegen voor het tweede deel van de vlucht en wel naar Bari, de plaats waar de K.L.M. een van haar grootste rampen beleefd heeft. naar Bari Dit gedeelte werd merendeels sla pend doorgebracht daar de vlucht grotendeels over de Middelandse zee ging en het behoorlijk donker was. Om onbekende redenen landden we echter niet in Capri maar in Brindizi onder aan de voet van Italië. We landden hier om 6.15 uur. De Italia nen ontvingen ons nu niet bepaald hartelijk, zy schenen nogal gepikeerd te zyn zo vroeg er uit te moeten daar dit- vliegveld naar het scheen alleen voor militaire doeleinden ge bruikt werd. We werden dan ook nergens bin nen gelaten en konden in het zonnetje gaan liggen, dat ondanks het vroege uur al behoorlijk warmte gaf. Wy wachtte maar rustig af wat de gezag- voeder klaar zou spelen, want we hadden uit dat gebrabbel van de Italianen wel bemerkt dat we hier Haar eerste levensjaren Maria, of zoals zy' genoemd wordt Marietta groeit op binnen de veilige beslotenheid van de boerenwoning, kind als alle kinderen, met haar vreugde en verdriet, met haar eigen aantrekkelijkheden en fouten. Er valt niets bijzonders aan haar op te merken, een doodgewoon boerenmeisje als honderd anderen, die daar leven in de schrale zand aan de voet der Appenynen. En als ze bijna a jaren is neemt moeder Assunta, haar iedere morgen mee naar het oude kerkje en na de H. Mis kan men beiden vinden by het oude beeld van de Moeder van Smarten, voor wie Assun ta een grote verering heeft en voor wie ter ere Marietta haar eerste ge bedjes leert stamelen. Als zy zes jaren is, wo:dt zij ge vormd en in de winter, die daarop volgt, komt er een grote verandering in het leven van Marietta. Het ging niet goed met Luigi's boerderij,met hard, bitterhard werken is op de schrale grond ternauwer nood de kost te verdienen voor het steeds groeiende gezin. En als op de grote jaarmarkt na Allerzielen Luigi niets van zyn zomeroogst verkopen kan, klopt de nood aan de schamele boerderij.Luigi moet in de stad werk gaan zoeken, maar slechts zo nu en dan krijgt hy wat te doen en als die barre winter ten einde loopt dan is de zaak beslist. De Goretti's gaan Naar Palestina. Het eerste deel van deze reis was schitterend, prachtig mooi weer met onbewolkte lucht en onvergetelijke vergezichten. Doch na Athene, dat we in de verte zagen liggen, werd de weersgesteldheid slechter en zaten we in dikke wolkenbanken, met hun gevreesde luchtzakken. Het was vallen en weer stijgen en velen moesten even een boodschap gaan doen in de staart. Het werd zelfs heel erg toen we Palestina naderde en toen we op een gegeven ogenblik het sein kregen om de veiligheidsgordels om te doen juist na een val van vijftig meter was ondergetekende zo ziek en zo beroerd, dat het hem heel weinig interesseerde, of we nu helemaal naar beneden gingen. Het vallen en stijgen hield aan en in de kombuis achter in 't vliegtuig bleef niets meer op zyn plaats staan, alles viel om en rolde over de vloer. Ons vliegtuig hield het echter kranig uit en we kwamen heelhuids in Tel Avis aan om circa zes uur in de namiddag. De sporen van de jongste onlusten tussen Arabieren en Joden waren nog niet uitgewist, maar de lucht haven was prima in orde. Alles zag er goed verzorgd uit en we kregen de kans om ons te scheren en een bad te nemen. Hierna gingen we dineren, maar zo goed als 't overige was, zo slecht was het eten en de diverse kellners keken raar op, toen zy zo goed als alles onaangeroerd terug kregen. Ze voelden zich verontwaardigd, doch het was voor ons onmogelijk om het eten naar binnen te krijgen. verhuizon, voor die tyd iets zeer bijzonders. Weg van het ouderlijke huis, weg uit de bekende streek, een onzekere toekomst tegemoet. De nood dwingt. Ver onder Rome naar de Collo Gianturco, waar Luigi werk kan vinden in de ontginningen. Maar ook hier gaat het Luigi niet voor de wind, ook hier vindt de arme landverhuizersfamilie niet het geluk, dat zy zich hadden voorgesteld. Ferriere de Conca Dan komt de grote kans. In Fer riere de Conca midden in de Pontij nse moerassen, kan Luigi intrekken in het grote huis van de oude Serenelli, die als weduwnaar met twee jongens is achter gebleven en die nu een oppas zoeken. Voor 9 jaren wordt een contract getekend, waarbij Luigi de Serenelli's zal verzorgen, die meteen nog hun werkkracht zullen geven op het grote stuk land, dat Luigi moet bewerken. In 1899 arriveert dan de familie in de beruchte moeraslanden, waar Luigi zijn ondergang tegemoet gaat. Marietta is negen jaren geworden en moet mee aanpakken, het zesde kindje is op komst en drie grote mannen leveren mede veel werk. En juist zoals het toondertijd de gewoon te was, moeten de kinderen zo gauw mogelyk mee aan de slag en ook Marietta. Lezen' en schrijven heeft ze nooit geleerd, maar werken kan ze Rauwe zoutloze aardappelen etc. We informeerden by diverse joden eens naar de reden van hun vestiging in Israël. Een Antwerpse diamant handelaar, die er heel gesitueerd uit zag vertelde ons dat Israël nu nog in opbouw was maar even goede kansen zou geven als Europa hun gegeven had. Ze hadden onder de oorlog de les geleerd en waren nu eigen baas in huis en zouden trachten dat te blijven ook. Óp een gegeven ogenblik stonden of liever zaten we met grote ogen te kyken naar een afscheid van een familie die naar Australië vertrok. De mannen stonden elkaar daar op de mond te kussen dat het niet mooi meer was. Daar stonden wij nuchtere Hollanders toch even van te kyken. Ze wisten daar de prijzen ook nog al en ze durfden voor een flesje bier en een flesje limonade maar liefst f 2.75 te vragen zonder fooi. Toch scheen er nogal wat geld te zitten, want er werd daar nogal veel ge dronken. naar Afrika 's Nachts om 1 uur vertrokken we naar de eerste stopplaats in Afrika. We hadden allemaal nogal de pé in want er was ons beloofd, dat we hier een nachtstop zouden hebben, maar volgens de captain was er geen plaats in de hotels en dus sliepen we maar weer in het vliegtuig. Het was alweer licht toen we naar beneden gingen. Het was niets als zand wat we zagen. Zand en nog eens zand. Het was in Tel Avis nog al koud geweest 's nachts en een van de jongens had zyn overjas aan getrokken en was hier mee in slaap gevallen. Hy werd pas wakker toen het vliegtuig al zo goed als leeg ge lopen was, en wist niet precies wat er aan de hand was en tippelde met de overjas aan naar buiten. Hij viel haast flauw van de warmte want het was er heet, ontzettend heet. Midden in het mulle zand stond een potsierlijk aangekleede Arabier, die stond als een paal en geen spier bewoog, 2 uur later stond hy er nog. Slot volgt. JACQUES VAN DEN MUNCKHOF "Wie zou dat nu van hem hebben gedacht? Hy was toch alt-ijd zo correct, ging gezellig met vrouw en kinderen om, was goed en zorgzaam voor zijn gezin, zorgde altijd, dat hetgeen nodig was voor het dagelijks levensonderhoud er was, kortom, hy was een prachtkerel En nu De schurk 1 Ja, daar komt het: de critiek van de mensen. Zonder dat men weet, wat er precies is gebeurd, /.onder dat men alle omstandigheden, welke tot zijn fout, tot zijn misdaad hebben geleid, kent, wordt hy vertrapt, wordt hy uitgestoten uit de maat schappij en als hy straks viy komt, wordt by met de vinger nagewezen en kry'gt hy geen voet meer aan de grond. Nu ja, zegt men dan, dat is zyn eigen schuld. Dan had hy maar zus of dan had hy maar zo Wat zoudt U hebben gedaan, indien U in die omstandigheden was ge j met nóg meer amandelen goed, moeder zet haar flink aan en Maria werkt met vlyt en zorg. Tot op dit moment is er in het leven van Maria Goretti feitelijk niets bijzonders. Niets heft haar nog uit boven de gewone middelmaat van kinderlijke braafheid en gehoorzaam heid- Er moet iets gebeuren, wil er een verandering komen in Maria's leven, waardoor dit leven zal rijpen tot een offerdaad, die waardig gesteld kan worden naast het grote offer van Calvarië. En dat gebeurt in het voorjaar. Ook Luigi kan niet op tegen de moeraskoortsen. Daar, waar de landarbeiders met tientallen ieder jaar sterven, valt ook Luigi, Maria's vader. Tien dagen duurde de strijd om een leven en tien dagen worstelde een man met de dood. En als de lente zon boven de vervloekte moerassen staat, sterft Luigi en zyn laatste woord is een opwekking van zyn vrouw om terug te gaan naar het oude Corinaldo, de geboorte plaats van de Goretti's. Haar vaders dood was een keerpunt in haar leven. Het gevecht van 10 dagen, waarin de hemel geweld werd aangedaan, schudde haar ziel wakker tot zelf besef en tot het inzicht, dat het leven een ernstige zaak is, waarvan in het uur van de dood rekenschap moet worden afgelegd. Alles deed zy om komen Het gaat er hier niet om alle fouten goed te praten, alle misdaad met de mantel der liefde te bedek ken en te zeggen: goed, dat is voor bij, daar praten we niet meer over en kom nu maar hier, dan zullen we je weer eens netjes op het paard zetten. Wat die dief, die brandstichter, die dronkaard, die oplichter enz. deed, was grotelijks verkeerd, was radicaal fout. Op die misdaad moet straf worden gesteld. Dat eist het recht. Daarom werd de misdadiger dan ook voor zyn (rechter geleid en hoorde hy zyn vonnis uitspreken: 10 jaren. 5 jaren, 1 jaar, 6 maanden gevange nisstraf, of vaak ook een voorwaar delijke veroordeling van maanden met jaren proeftijd. Wat zoudt U ervan denken, indien die man straks uit de gevangenis komt of zyn proeftijd (by voorwaar delijke veroordeling) achter de rug heeft en hy is verbitterd tegen zich zelf en tegen de maatschappij Is dat in het belang van onze samen leving, is dat in het belang van hem zelf, van zyn vrouw, van zyn kin deren Natuurlijk niet, zult u zeggen. Maar wat doön we er dan aan Wat moeten we er aan doen Kyk, die straftijd, die proeftijd moet worden benut om die mensen, die in nood verkeren, te helpen er bovenop te komen, te helpen weel een andere man, een andere vrouw te worden. Daar heeft die man, daar heeft die vrouw wat aan. daar heeft ons vaderland wat aan Dat nu is o.a. de taak van de reclassering: de in nood verkerende man en vrouw te helpen. Die mens roept daar ook om. Kykt U maar naar het affiche van dit jaar. Reeds als hy nog in de gevangenis zit, hyst hij de noodvlag (de witte doek) en smeekt U om hem niet alleen te laten. Om die hulp mogelijk te maken, wordt elk jaar de Nationale Reclas- seringsdag georganiseerd, (in de mees te gemeenten van ons land op of om streeks Zaterdag 17 Juni a.s.) waar van de materieële resultaten bestemd zyn voor de reclasseringsarbeid, te verrichten door instellingen van alle gezindten. Dat wij staande zyn gebleven, hebben wy te danken aan het feit, dat wij onder zoveel gunstiger om standigheden hebben geleefd dan zy. Laat ons die dankbaarheid dan ook tonen: niet alleen met het woord maar ook met de daad bewijzen door de Nationale Reclasseringscollecte eens extra goed te bedenken. Giften kunnen ook worden gestort op postrekening lóoisoten name van Nationale Reclasseringsdag te 's Gra- venhage. INGEZONDEN Wie draagt de verantwoording Vanuit Venray(kom) 'n kwartiertje fietsen in noordelijke richting en het doel is bereikt. Het is Zaterdagmiddag 3 Juni. Myn zoon van 6 jaar gaat mee. Hy moet immers in ons waterrijke land ook leren zwemmen, en jong geleerd is goed geleerd. Amper buiten de bebouwde kom zijnde komen we op de Broekweg. Ingewerkt puin is de enige verharding. Hoe verder men gaat hoe slechter de weg en hoe groter de eenzaamheid. Ook de laatste boerderij zyn we voorbij. De weg verliest zich in mulle karrensporen. Over de berm van de sloot trachten wij als een circusartist laverend, ons rijwiel verder te trap pen. Warempel het lukt ook nog. Nog een halve kilometer en we zyn eindelijk, ondanks dat kwartier, in haar vaders laatste uren zoveel mo gelyk te verlichten. Voor moeder Assunta was de dood van haar man een zeer zware slag. 34 jaren oud bleef zy achter met 6 kinderen, in een huis, waarin de oude Serenelli alleen nog door Luigi in bedwang gehouden werd, humeurig als hy was. Wat te doen? De wens van de stervende, dat zy naar het oude Corinaldo moesten terugkeren, kon niet worden vervuld, want waar moeten zy heen en hier hadden ze tenminste een dak boven hun hoofd en kon moeder het land bewerken, als Marietta dan het huis werk deed en op de kinderen lette. Maria zelf bood aan het zware werk op zich te r.emen. Op de dag, dat moeder voor het eerst naar het veld gaat begint Marietta's nieuw leven. By de Serenelli's is de oudste zoon gaan lopen. Hy houdt het niet langer meer vol bij de vader, die de hele dag gromt en snauwt en zyn verdriet om zyn gestorven vrouw met drank zoekt te vergeten. Zo staat dan Maria van de vroege ochtend tot de late avond klaar om dit huishouden te regelen. Zy wast, naait en verstelt, kookt en poetst, maar haar grootste zorg gaat uit naar de kinderen, waarvoor zy lang zaam maar zeker zo wel vader als moeders plaats moet innemen. Wordt vervolgd

Peel en Maas | 1950 | | pagina 1