TWEEDE BLAD
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
Kath. Sportdag in Venray
een succes
ïïlatia tyóietti
lOooi ouden
van
daqen.
BEL BIJ BRAND
392
Per vliegtuig naar Zuid-Afrika
Kent li die
liQat een &oet
man
AMANDELTJESPUDDING
Zaterdag 10 Juni 1950 No. 23
Een en Zeventigste Jaargang
Druk en Uitgave
Firma van den Munckhof
Drukkerij
Kantoorboekhandel
Grootestraat 28
Telefoon K 4780 B12
Postrekening 150652
PEEL EN MAAS
Ad vertentiepry zen
op aanvraag verstrekt
Abonnementsprijs
per kwartaal:
voor Venray fl 1.00
buiten Venray fl 1.20
uitsluitend vooruitbet.
Hoe warm het was en hoe ver
Terwijl een gloeiende zon treinen
deed ontsporen en ijsco-venters
gouden dagen opleverde was 't op
het St. Servatiusterrein een druk
komen en gaan van jonge sport
lui, die hier kwamen dingen naai
de prijzen, die door de Diocesane
Sportbond waren uitgeloofd voor
voetballers, handballers, athleten,
kortom aan al degenen, die door
hun spel deze middag een duidelijk
overzicht gaven van de katho
lieke sport in Limburg.
Mgr. Lemmens droeg om 10 uur
in de Parochiekerk een stille H. Mis
op voor levende en overleden leden
van de Limburgse Sportbond, waarna
hy de Bisschopsvlag inwijdde, een
persoonlijk geschenk van Vader Bis
schop aan de winnende voetbalclub
op de Sportdag.
Nadien sprak hij een kort woord
tot de gelovigen en vroeg de steun
van allen om onze jeugd door middel
van de sport betere katholieken te
maken, ze van de straat te halen en
verder nauwlettend toe te zien, dat
op sportgebied op de allereerste plaats
naar karaktervorming gekeken wordt
en dan pas naar het leveren van top
prestaties.
Na de hoogmis werd op het Dekenaat
door het Bestuur van de Diocesane
Limburgse Sportdag en het bestuur
van S.V.Venray, aan Mgr. Lemmens
oen wandbord aangeboden, geslagen
door J. Tillemans, als herinnering
aan deze dag.
Terwijl buiten Venray's Harmonie
een matinée verzorgde, ontving het
Gemeentebestuur van Venray de
sport autoriteiten op het Gemeente
huis, waar loco-burgemeester P.
Pubben de aanwezigen hartelijk
dankte voor de uitverkiezing van onze
gemeente en hun alle succes toe
wenste in hun loffelijk streven.
De heer Kcckelmans, dankte als
voorzitter van de D.L.S. het gemeente
bestuur voor de sympathie en de
steun die men van hen had onder
vonden.
De middag...
En terwijl de zon op haar hoogte
punt stond en Venrays Brandweer
voor een kleine verfrissing zorgde,
opende Bondsadviseur Rector Booy-
mans deze 2e Sportdag, die hy van
het grootste belang noemde voor de
gehele sportorganisatie in Limburg.
En terwijl het langzamerhand het
veld op kwam, speelden de dames van
de rechter en linker-Maasoever een
aardige partij korfbal, waarvan de
uitslag de krachtsverhouding goed
weergaf. 1~1.
Onder de rust werd de 400 m hard
lopen „afgedraaid" en de Jong, Roer
mond, was ie in 35,7 sec. Moors
Roermond werd 2e in 55.8 sec. Megens
Blerick werd 3e in 56,1 sec.
De damesafdeling van onze gym
nastiekclub St. Christofl'el lieten dan
enkele staaltjes Zweedse Gymnastiek
zien.
Hierna kwamen de handballers in
het geweer en de finale om de bonds-
beker werd door „Wilskracht" uit
Lindeheuvel gewonnen van „Vlug en
Lenig" uit Geleen.
Voor velen was deze wedstrijd iets
nieuws en men kan slechts zeggen,
dat de kennismaking allen uiterst
goed bevallen is.
In de pauze werd de 1500 m ge
lopen, waarbij Jonckers uit Blerick,
zich aan de kop plaatste met 4 min.
Op 25 Juni a s. zal de grote St.
Pieter in Rome weer verlicht worden
door duizenden kaarssen, dan zullen
er fanfares schetteren en boven het
grote Petrus altaar zal de beeltenis
hangen van een eenvoudig boeren
meisje, Maria Goretti, dat die dag
met al de luister, die Rome kent
door Paus Pius XII in de ry dei-
heiligen zal worden opgenomen.
In October 1890 geboren, stierf zy
in ioo2 tengevolge van de zware
verwondingen, haar toegebracht door
oen buurjongen, die haar met onzui
vere bedoelingen had benaderd. Op
27 April 1947 werd zy door Paus
Pius XII reeds zalig verklaard.
Om deze martelares der zuiverheid
■wat nader te brengen tot de mens
van deze tijd, moge dan hieronder
een korte levensbeschrijving volgen
aan de hand van het boek van Pater
Xaverius C. P. van de uitgeverij
Foreholte in Voorhout.
i
Haar ouders
In het najaar van 1890 zou een
enkele bezoeker van het plaatsje
Corinaldo weinig mensen treffen. De
laatste toeristen zyn weggetrokken
uit deze uitlopers van de Appeniinen
en het eeuwenoude stadje gaat zich
17 sec., 2e was Bemelmans en 3e
Port, beiden uit Maastricht.
De Zweedse estafette leverde een
verdiende overwinning op voor A.V.M.
Maastricht, in 2 min. 13.4 sec., 2e
werd Swift uit Roermond en derde
Blerick.
De keurploeg had verstek laten
gaan maar Venray se turners lieten
aan paard, brug en rek zien, dat ze
voor geen kleintje vervaard waren.
De voetballers werden op deze
demonstratie vertegenwoordigd door
Groene Ster en Sittardse Boys en de
wedstryd tussen deze tweede klasser
en eerste klasser bewees weer eens
te meer, dat men nooit een tegen
stander moet onderschatten. Want
na een verlenging van 15 min. (en
dat in zo'n weer!) was Groene Ster
overwinnaar en kreeg daarmede de
Bisschopsvlag in haar bezit.
Jammer genoeg konden de Sittardse
Boys niet genoeg sportiviteit op
brengen om by de prijsuitreiking die
daarop onmiddellijk volgd6, ook aan
wezig te zijn.
Intussen was onder .de rust de
3000 m nog gelopen, waarin Vissers
van Maastricht ie werd in een tyd
van 9.23.8 min. Verbaan uit Blerick
werd tweede.
Rector Booymans sloot dan de Sport
dag met een hartelijk dankwoord aan
organisators, deelnemers en aan het
jammer genoeg te weinig publiek,
waarna Deputé Peters na een op
wekkend speechje de prijzen aan de
verschillende prijswinnaars uitreikte.
Dat was het slot van een goed ge
slaagde maar warme middag.
Een oud-student van 't Gymnasium
die de zestig al gepasseerd is, wist
zich nog een gedeelte te herinneren
van een loflied op Venray, dat hy
indertijd van zyn kostvrouw had
gehoord. Hier volgt het gedeelte,
wat hy nog weet:
Venray is zeer schoon en plezant
gelegen in 't schoonste van Kesselland.
Ik zal 't u eens gaan vertellen:
't Heeft twee kloosters en zes kapellen
De huizen zyn gepolijst
en de straten gesteend,
Voorwaar, 't is een schoon gemeent'.
Daarbij nog veel turf en kluten
en daarmee ga ik 't dorp Venray
bestuten
Wie van de lezers of lezeressen
van „Peel en Maas" kan zich dit
vers herinneren en zo mogelijk aan
vullen
't Zou interessant zyn voor de
geschiedenis van Venray, als dit vers
uit de oude doos weer eens te voor
schijn kwam.
Adres: Redactie Peel en Maas.
klaar maken voor een korte winter
slaap.
Buiten aan de grote weg naar
Safso-Ferata staat een boer nog wat
te werken op de droge zanderige
grond. Een enigszins gedrongen ver
schijning, met zon verbrand gelaat
donkere ogen en wilde kroesharen.
Luigi Goretti, een eenvoudige land
arbeider, een armoedzaaier en daarom
weinig bekend.
Toch is Luigi Goretti een gelukkig
man, al leidt hy een armzalig be
staan, hy is tevreden en gelukkig en
vooral vandaag, want afgelopen nacht
is in het kleine huisje aan de heuvel-
zoom zyn tweede kindje geboren een
meisje. En Luigi peinst, hoe hij het
getroffen heeft met Assunta, zyn
vrouw, waar hy nu zes jaren met
getrouwd is. Zes jaren is het geleden,
dat hy haar voor het eerst heeft
ontmoet aan het Senigallische strand
en het is tussen hen nog altijd, als
toen hy haar voor het eerst zyn
kleine huisje binnenleidde. Arm,
maar braaf. God nam nog werkelijk
een plaats in hun leven in. En als
Luigi tegen de avond naar huis
keert, vindt hjj daar zyn Assunta
met het kleine boorlingske, dat de
volgende dag gedoopt wordt in de
kerk van St. Petrus en dat de namen
ontving Maria Theresia. Na afloop
werd het kleintje volgens de gewoonte
van die streek voor het altaar van
de Moeder van Smarten aan Maria
toegewijd.
Een reportage over een reis
naar het oude Transvaal
niet hadden mogen landen en zodoen
de ook geen benzine kregen. Ondanks
de pogingen van de captain moesten
we vertrekken naar Bari om daar te
tanken. Een lunchpakket van de
K.L.M. deed onze honger stillen en
we genoten ten volle van het mooie
uitzicht dat we hadden.
Opmerkelijk was het dat men zo
weinig mensen zag werken. We
vlogen vanwege de kleine afstand op
geringe hoogte, maar nergens kon
men een teken van activiteit bespeu
ren, geen vee in de wei, niets duidt
er op dat Italië werkt aan zyn her
stel van de vele wonden die het
opgelopen heeft in de afgelopen
oorlog.
Om pl m. kwart over acht landden
we in Bari en het eerste wat we
bemerkten was het grote aantal
oorlogsvliegtuigen wat op dit vlieg
veld gestationeerd was.
Hele eskaders vliegtuigen met
dubbele staarten vlogen over of
maakten landingen.
Het leek er niet op, dat dit land
de oorlog verloren heeft. Ik geloof
tenminste niet dat Nederland meer
jagers heeft dan op dit vliegveld
alleen al stonden.
By een wandeling over 't vliegveld
kwamen we aan een hek, waarlangs
een weg liep, waar verschillende
mannen en kinderen stonden te
kijken. Ze probeerden allen'n praatje
aan te knopen, maar onveranderlijk
kwam het neer op „cigarettos".
Op onze vraag of die hier schaars
of duur waren, vertelden ze, alles in
gebrekkig Engels of Duits, dat de
sigaretten daar 4 a 500 lires per 20
stuks kosten, dit is circa f 4 en voor
de meesten onbetaalbaar.
De douane in Holland had zo erg
nauw niet gekeken en er kon voor
die kerels nog wel een sigaret af.
De rest van de tyd lagen we in
het zonnetje, maar tegen half elf
was liet weer instijgen en ging het
naar Lydia, de luchthaven van Tel
Avis in Palestina.
Ondanks dat Mei reeds voor de
deur stond was het op 25 April, de
dag van ons vertrek naar Zuid-Afrika,
zulk slecht weer, dat het leek of we
midden in de winter zaten.
Het was voor de wachtende men
sen op Schiphol dan ook heus geen
lolletje daar buiten op 't platform te
moeten staan en het werd er niet
beter op toen het vertrek ruim 2 uur
uitgesteld werd.
Het vliegtuig, waarmee 'we de
overtocht gingen mak9n was een oude
leger Dakota, omgebouwd tot passa
giersvliegtuig. Het vertrek was niet
te hoopgevend, daar de linkermotor
niet wou starten. Uitroepen tot de
wachtende familieleden „hy heeft
een lekke ventiel" en „er zit een
haartje in de benzine" waren niet
van de lucht, maar deze verstomden
alras toen de tocht werkelijk ging
beginnen.
Bijna allemaal zagen we bleek, maar
we waren los voordat we er erg in
hadden, en de tocht naar het nieuwe
vaderland was begonnen. Een tocht,
die de eerste etappe ontzettend koud
was. Het ijs stond aan de binnen
kant van de wanden der Dakota en
we zaten gewoon te rillen. Het was
een rare gewaarwording Amsterdam
met zyn millioenen lichtjes onder je
voorbij te zien gaan, doch niets is
vermoeiender dan het naar beneden
kijken en voordat we de Belgische
grens passeerden waren de meeste
al onder zeil en sliepen rustig, onbe
wust van de afstand, die inmiddels
werd afgelegd.
Om 1 uur naderden we Marseille.
Was Amsterdam vanuit de lucht een
mooi gezicht, het haalde niet bij
Marseille. Het vliegtuig moest 0111 te
landen rond de gehele stad vliegen,
daar ze geen contact met het vlieg
veld konden krijgen. Eindelijk dan
kregen we permissie om te landen
en om 1.20 uur stonden we weer op
de grond. Of het nu aan de regeling
van de reis of aan de Fransen lag
weet ik niet maar er was op het
gehele vliegveld geen dooie kip te
bekennen en we vleiden ons dan ook
maar neer op de banken in de wacht
kamer. Wy allen verwachtte, dat
binnen een kwartier of zo een bus
zou komen die ons naar een of ander
hotel zou brengen, doch de tyd ver
streek en we wachten nog steeds.
Eindelijk kwam er een half slapende
Fransoos binnen die met veel gebaren
en gepraat koffie klaar ging maken.
Wy amuseerden ons intussen met
kankeren over de prima service die
geboden werd.
Het was kwart over drie toen de
gehele bubs koffie gedronken en een
paar sandwiches gegeten had en we
weer instegen voor het tweede deel
van de vlucht en wel naar Bari, de
plaats waar de K.L.M. een van haar
grootste rampen beleefd heeft.
naar Bari
Dit gedeelte werd merendeels sla
pend doorgebracht daar de vlucht
grotendeels over de Middelandse zee
ging en het behoorlijk donker was.
Om onbekende redenen landden we
echter niet in Capri maar in Brindizi
onder aan de voet van Italië. We
landden hier om 6.15 uur. De Italia
nen ontvingen ons nu niet bepaald
hartelijk, zy schenen nogal gepikeerd
te zyn zo vroeg er uit te moeten
daar dit- vliegveld naar het scheen
alleen voor militaire doeleinden ge
bruikt werd.
We werden dan ook nergens bin
nen gelaten en konden in het zonnetje
gaan liggen, dat ondanks het vroege
uur al behoorlijk warmte gaf. Wy
wachtte maar rustig af wat de gezag-
voeder klaar zou spelen, want we
hadden uit dat gebrabbel van de
Italianen wel bemerkt dat we hier
Haar eerste levensjaren
Maria, of zoals zy' genoemd wordt
Marietta groeit op binnen de veilige
beslotenheid van de boerenwoning,
kind als alle kinderen, met haar
vreugde en verdriet, met haar eigen
aantrekkelijkheden en fouten. Er valt
niets bijzonders aan haar op te
merken, een doodgewoon boerenmeisje
als honderd anderen, die daar leven
in de schrale zand aan de voet der
Appenynen. En als ze bijna a jaren
is neemt moeder Assunta, haar iedere
morgen mee naar het oude kerkje
en na de H. Mis kan men beiden
vinden by het oude beeld van de
Moeder van Smarten, voor wie Assun
ta een grote verering heeft en voor
wie ter ere Marietta haar eerste ge
bedjes leert stamelen.
Als zy zes jaren is, wo:dt zij ge
vormd en in de winter, die daarop
volgt, komt er een grote verandering
in het leven van Marietta.
Het ging niet goed met Luigi's
boerderij,met hard, bitterhard werken
is op de schrale grond ternauwer
nood de kost te verdienen voor het
steeds groeiende gezin. En als op de
grote jaarmarkt na Allerzielen Luigi
niets van zyn zomeroogst verkopen
kan, klopt de nood aan de schamele
boerderij.Luigi moet in de stad werk
gaan zoeken, maar slechts zo nu en
dan krijgt hy wat te doen en als die
barre winter ten einde loopt dan is
de zaak beslist. De Goretti's gaan
Naar Palestina.
Het eerste deel van deze reis was
schitterend, prachtig mooi weer met
onbewolkte lucht en onvergetelijke
vergezichten. Doch na Athene, dat
we in de verte zagen liggen, werd
de weersgesteldheid slechter en zaten
we in dikke wolkenbanken, met hun
gevreesde luchtzakken.
Het was vallen en weer stijgen en
velen moesten even een boodschap
gaan doen in de staart. Het werd
zelfs heel erg toen we Palestina
naderde en toen we op een gegeven
ogenblik het sein kregen om de
veiligheidsgordels om te doen
juist na een val van vijftig meter
was ondergetekende zo ziek en zo
beroerd, dat het hem heel weinig
interesseerde, of we nu helemaal
naar beneden gingen.
Het vallen en stijgen hield aan en
in de kombuis achter in 't vliegtuig
bleef niets meer op zyn plaats staan,
alles viel om en rolde over de vloer.
Ons vliegtuig hield het echter
kranig uit en we kwamen heelhuids
in Tel Avis aan om circa zes uur
in de namiddag.
De sporen van de jongste onlusten
tussen Arabieren en Joden waren
nog niet uitgewist, maar de lucht
haven was prima in orde. Alles zag
er goed verzorgd uit en we kregen
de kans om ons te scheren en een
bad te nemen. Hierna gingen we
dineren, maar zo goed als 't overige
was, zo slecht was het eten en de
diverse kellners keken raar op, toen
zy zo goed als alles onaangeroerd
terug kregen.
Ze voelden zich verontwaardigd,
doch het was voor ons onmogelijk
om het eten naar binnen te krijgen.
verhuizon, voor die tyd iets zeer
bijzonders. Weg van het ouderlijke
huis, weg uit de bekende streek,
een onzekere toekomst tegemoet.
De nood dwingt. Ver onder Rome
naar de Collo Gianturco, waar Luigi
werk kan vinden in de ontginningen.
Maar ook hier gaat het Luigi niet
voor de wind, ook hier vindt de
arme landverhuizersfamilie niet het
geluk, dat zy zich hadden voorgesteld.
Ferriere de Conca
Dan komt de grote kans. In Fer
riere de Conca midden in de Pontij nse
moerassen, kan Luigi intrekken in
het grote huis van de oude Serenelli,
die als weduwnaar met twee jongens
is achter gebleven en die nu een
oppas zoeken. Voor 9 jaren wordt
een contract getekend, waarbij Luigi
de Serenelli's zal verzorgen, die
meteen nog hun werkkracht zullen
geven op het grote stuk land, dat
Luigi moet bewerken.
In 1899 arriveert dan de familie in
de beruchte moeraslanden, waar Luigi
zijn ondergang tegemoet gaat.
Marietta is negen jaren geworden
en moet mee aanpakken, het zesde
kindje is op komst en drie grote
mannen leveren mede veel werk. En
juist zoals het toondertijd de gewoon
te was, moeten de kinderen zo gauw
mogelyk mee aan de slag en ook
Marietta. Lezen' en schrijven heeft ze
nooit geleerd, maar werken kan ze
Rauwe zoutloze aardappelen etc. We
informeerden by diverse joden eens
naar de reden van hun vestiging in
Israël. Een Antwerpse diamant
handelaar, die er heel gesitueerd uit
zag vertelde ons dat Israël nu nog in
opbouw was maar even goede kansen
zou geven als Europa hun gegeven
had. Ze hadden onder de oorlog de
les geleerd en waren nu eigen baas
in huis en zouden trachten dat te
blijven ook.
Óp een gegeven ogenblik stonden
of liever zaten we met grote ogen te
kyken naar een afscheid van een
familie die naar Australië vertrok.
De mannen stonden elkaar daar op
de mond te kussen dat het niet
mooi meer was. Daar stonden wij
nuchtere Hollanders toch even van
te kyken.
Ze wisten daar de prijzen ook nog
al en ze durfden voor een flesje bier
en een flesje limonade maar liefst
f 2.75 te vragen zonder fooi. Toch
scheen er nogal wat geld te zitten,
want er werd daar nogal veel ge
dronken.
naar Afrika
's Nachts om 1 uur vertrokken we
naar de eerste stopplaats in Afrika.
We hadden allemaal nogal de pé in
want er was ons beloofd, dat we
hier een nachtstop zouden hebben,
maar volgens de captain was er geen
plaats in de hotels en dus sliepen
we maar weer in het vliegtuig.
Het was alweer licht toen we naar
beneden gingen. Het was niets als
zand wat we zagen. Zand en nog
eens zand. Het was in Tel Avis nog
al koud geweest 's nachts en een
van de jongens had zyn overjas aan
getrokken en was hier mee in slaap
gevallen. Hy werd pas wakker toen
het vliegtuig al zo goed als leeg ge
lopen was, en wist niet precies wat
er aan de hand was en tippelde met
de overjas aan naar buiten. Hij viel
haast flauw van de warmte want
het was er heet, ontzettend heet.
Midden in het mulle zand stond een
potsierlijk aangekleede Arabier, die
stond als een paal en geen spier
bewoog, 2 uur later stond hy er nog.
Slot volgt.
JACQUES VAN DEN MUNCKHOF
"Wie zou dat nu van hem hebben
gedacht? Hy was toch alt-ijd zo
correct, ging gezellig met vrouw en
kinderen om, was goed en zorgzaam
voor zijn gezin, zorgde altijd, dat
hetgeen nodig was voor het dagelijks
levensonderhoud er was, kortom, hy
was een prachtkerel
En nu De schurk 1
Ja, daar komt het: de critiek van
de mensen. Zonder dat men weet,
wat er precies is gebeurd, /.onder
dat men alle omstandigheden, welke
tot zijn fout, tot zijn misdaad hebben
geleid, kent, wordt hy vertrapt,
wordt hy uitgestoten uit de maat
schappij en als hy straks viy komt,
wordt by met de vinger nagewezen
en kry'gt hy geen voet meer aan de
grond.
Nu ja, zegt men dan, dat is zyn
eigen schuld. Dan had hy maar zus
of dan had hy maar zo
Wat zoudt U hebben gedaan, indien
U in die omstandigheden was ge
j met nóg meer amandelen
goed, moeder zet haar flink aan en
Maria werkt met vlyt en zorg.
Tot op dit moment is er in het
leven van Maria Goretti feitelijk niets
bijzonders. Niets heft haar nog uit
boven de gewone middelmaat van
kinderlijke braafheid en gehoorzaam
heid- Er moet iets gebeuren, wil er
een verandering komen in Maria's
leven, waardoor dit leven zal rijpen
tot een offerdaad, die waardig gesteld
kan worden naast het grote offer
van Calvarië. En dat gebeurt in het
voorjaar.
Ook Luigi kan niet op tegen de
moeraskoortsen.
Daar, waar de landarbeiders met
tientallen ieder jaar sterven, valt ook
Luigi, Maria's vader.
Tien dagen duurde de strijd om
een leven en tien dagen worstelde
een man met de dood. En als de lente
zon boven de vervloekte moerassen
staat, sterft Luigi en zyn laatste woord
is een opwekking van zyn vrouw om
terug te gaan naar het oude Corinaldo,
de geboorte plaats van de Goretti's.
Haar vaders dood
was een keerpunt in haar leven.
Het gevecht van 10 dagen, waarin
de hemel geweld werd aangedaan,
schudde haar ziel wakker tot zelf
besef en tot het inzicht, dat het leven
een ernstige zaak is, waarvan in het
uur van de dood rekenschap moet
worden afgelegd. Alles deed zy om
komen
Het gaat er hier niet om alle
fouten goed te praten, alle misdaad
met de mantel der liefde te bedek
ken en te zeggen: goed, dat is voor
bij, daar praten we niet meer over
en kom nu maar hier, dan zullen we
je weer eens netjes op het paard
zetten.
Wat die dief, die brandstichter,
die dronkaard, die oplichter enz. deed,
was grotelijks verkeerd, was radicaal
fout. Op die misdaad moet straf
worden gesteld. Dat eist het recht.
Daarom werd de misdadiger dan ook
voor zyn (rechter geleid en hoorde
hy zyn vonnis uitspreken: 10 jaren.
5 jaren, 1 jaar, 6 maanden gevange
nisstraf, of vaak ook een voorwaar
delijke veroordeling van maanden
met jaren proeftijd.
Wat zoudt U ervan denken, indien
die man straks uit de gevangenis
komt of zyn proeftijd (by voorwaar
delijke veroordeling) achter de rug
heeft en hy is verbitterd tegen zich
zelf en tegen de maatschappij Is
dat in het belang van onze samen
leving, is dat in het belang van hem
zelf, van zyn vrouw, van zyn kin
deren
Natuurlijk niet, zult u zeggen.
Maar wat doön we er dan aan
Wat moeten we er aan doen
Kyk, die straftijd, die proeftijd
moet worden benut om die mensen,
die in nood verkeren, te helpen er
bovenop te komen, te helpen weel
een andere man, een andere vrouw
te worden. Daar heeft die
man, daar heeft die vrouw wat aan.
daar heeft ons vaderland wat aan
Dat nu is o.a. de taak van de
reclassering: de in nood verkerende
man en vrouw te helpen. Die mens
roept daar ook om. Kykt U maar
naar het affiche van dit jaar. Reeds
als hy nog in de gevangenis zit,
hyst hij de noodvlag (de witte doek)
en smeekt U om hem niet alleen te
laten.
Om die hulp mogelijk te maken,
wordt elk jaar de Nationale Reclas-
seringsdag georganiseerd, (in de mees
te gemeenten van ons land op of om
streeks Zaterdag 17 Juni a.s.) waar
van de materieële resultaten bestemd
zyn voor de reclasseringsarbeid, te
verrichten door instellingen van alle
gezindten.
Dat wij staande zyn gebleven,
hebben wy te danken aan het feit,
dat wij onder zoveel gunstiger om
standigheden hebben geleefd dan zy.
Laat ons die dankbaarheid dan ook
tonen: niet alleen met het woord
maar ook met de daad bewijzen door
de Nationale Reclasseringscollecte
eens extra goed te bedenken.
Giften kunnen ook worden gestort
op postrekening lóoisoten name van
Nationale Reclasseringsdag te 's Gra-
venhage.
INGEZONDEN
Wie draagt de verantwoording
Vanuit Venray(kom) 'n kwartiertje
fietsen in noordelijke richting en het
doel is bereikt.
Het is Zaterdagmiddag 3 Juni.
Myn zoon van 6 jaar gaat mee. Hy
moet immers in ons waterrijke land
ook leren zwemmen, en jong geleerd
is goed geleerd. Amper buiten de
bebouwde kom zijnde komen we op
de Broekweg. Ingewerkt puin is de
enige verharding. Hoe verder men
gaat hoe slechter de weg en hoe
groter de eenzaamheid.
Ook de laatste boerderij zyn we
voorbij. De weg verliest zich in mulle
karrensporen. Over de berm van de
sloot trachten wij als een circusartist
laverend, ons rijwiel verder te trap
pen. Warempel het lukt ook nog.
Nog een halve kilometer en we zyn
eindelijk, ondanks dat kwartier, in
haar vaders laatste uren zoveel mo
gelyk te verlichten.
Voor moeder Assunta was de dood
van haar man een zeer zware slag.
34 jaren oud bleef zy achter met 6
kinderen, in een huis, waarin de oude
Serenelli alleen nog door Luigi in
bedwang gehouden werd, humeurig
als hy was. Wat te doen?
De wens van de stervende, dat zy
naar het oude Corinaldo moesten
terugkeren, kon niet worden vervuld,
want waar moeten zy heen en hier
hadden ze tenminste een dak boven
hun hoofd en kon moeder het land
bewerken, als Marietta dan het huis
werk deed en op de kinderen lette.
Maria zelf bood aan het zware werk
op zich te r.emen.
Op de dag, dat moeder voor het
eerst naar het veld gaat begint
Marietta's nieuw leven.
By de Serenelli's is de oudste zoon
gaan lopen. Hy houdt het niet langer
meer vol bij de vader, die de hele
dag gromt en snauwt en zyn verdriet
om zyn gestorven vrouw met drank
zoekt te vergeten.
Zo staat dan Maria van de vroege
ochtend tot de late avond klaar om
dit huishouden te regelen. Zy wast,
naait en verstelt, kookt en poetst,
maar haar grootste zorg gaat uit
naar de kinderen, waarvoor zy lang
zaam maar zeker zo wel vader als
moeders plaats moet innemen.
Wordt vervolgd