8 Uit barre dagen Nog eens de Vredepeel. - WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN Q %dlë Zaterdag 26 Maart 1949 No. 12 Zeventigste Jaargang Druk en Uitgavo Firma van den Munckhof Drukkerij Kantoorboekhandel Orootestraat 28 Telefoon K 4780 612 Postrekening 160662 PEEL EN MAAS Advertentieprijzen op aanvraag verstrekt Abonnementsprijs per kwartaal voor Venray fl 1.00 buittn Venray fl 1.20 uitsluitend vooruitbet nze [enqens in de Faters In een blaadje van Augustijnen trof ik dezer dagen een artikel aan over de moraliteit van onze jongens in Indió, of het inder daad wel zo erg of niet zo erg is, als sommigen hier menen. De schrijver vervolgt dan, dat alle hulpmiddelen bidden, brieven schrijven, vergadering van het Thuis front meemaken welkome bijdragen zijn, maar dat uiteindelijk de jongens in Indlë zelf moeten laten zien wat ze waard zijn en wat ze kunnen. En hier haalt hij een regel aan, die het overwegen dubbel waard is: „Wat hij waard is. Geachte lezer, verder hoeven we niet te gaan. Die jongeman daarginds komt uit uw gezin en hij zal doorgaans niet anders zijn dan het nest was, waarin hy werd groot gebracht. Is de sfeer in dat gezin solide geweest, dan zal hij waarschijnlijk zijn goede afkomst niet of niet lang verloochenen. Erva ring heeft dat wel aangetoond. Maar was er op de gezinssfeer wel aan te merken, dan ziet het er onder de tropenzon niet zo best uit." t nton we Hit door enkele voorbeel Laten we dit door enkele den verduidelijken: Een jongen, die zich hier niet kon beheersen, de eno sigaret na de andere oppaft, geen enkel biosccopje oversloeg en nooit tot zichzelf „neen" durfde zeggen, resoluut en rsdicaal zal ook in Indiö zijn driftenleven niet aanstonds onder de knoet heb ben. De jongere psychologen zeggen, dat je evengoed als met een bepaald verstand ook met een bc-paalde wil geboren wordt en dat je daar niet veel aan kunt veranderen, tenzij door wat training, vorming en zelfbeheer sing. Een jongen, die hier geen eerbied had voor het meisje en de vrouw in het algemeen, niet alleen voor zijn meisje, maar voor alle meisjes zonder onderscheid, zal ook daar niet lang een galante ridder zonder blaam kunnen blijven,' al wil hij nog zo goed, wat zal zy'n hart er vaak vlug met zijn verstand van door gaan. Een jongen, die hier geen goed kameraad was, voor niemand' iets over had, met niemand over weg kon en nooit er aan dacht, dat het zijn plicht was zy'n kameraden beter te maken, zal ook in Indieeen slecht figuur kamerai.d zy'n, waar niemand iets aan heeft; ook daar zal hij niet klaar staan om een ander pen dienst te bewijzen of een onaangènaam kar wei alleen op te knappen. Men wordt zo maar niet ineens een „lieve" jongen, Wie er hier alles uitgooide, rijp en groen door ehraar, wat hem voor de tong kwam, zal ook daar niet direct erg proper in de mond zyn. Dit geldt niet alleen voor onze jongens in Indië, maar is een wet van Meden en Perzen en van alle mensen, die er onder de zon leven. De goede gewoonte is alles, wan n6er er over deugd wordt gesproken en deze gewoonte moet vroeg en degelijk aangeleerd worden, wil ze werkelijk een vaste gewoonte wor den. Je kunt een horloge terugzetten zoals je wilt, desnoods om het halve uur, maar ge kunt je karakter niet terugzetten; de wieletjes blyven in dezelfde richting doordraaien, zolang de veer niet springt. Wie zich getraind heeft in zyn jonge jaren, heeft er een heel leven lang plezier van. Wie dit verzuimd heeft of ver waar loosd, lydt er zijn hele leven onder. Zelfs de bitterste tranen en het levendigst berouw maken je niet anders, koren je niet het binnenste buiten. Zeker, een zondaar kan tol inkeer komen en zyn leven beteren, maar let op zyn knieën en zie hoe ze gekneusd zyn door het herhaalde vallen en hervallen. Juist daarom is de jeugd zo'n voorname tyd in ons menselijk leven. Watwe zaaien zullen we blijven maaien, zoals keuters hun voerrogge steeds opnieuw voor hun geiten kunnen afmaaien, want zij schiet telkens weer opnieuw omhoog P. H. RONGEN, O.C.R. Van don heer P. J. W. te Oploo ontvingen wy het volgende stuk ter plaatsing: Aan Heren der Commissie der Peelregeling en de Raden der Gemeenten Venray, Vierlings beek en Oploo. Myne Heren. Ia het hummer van 31 Oct. 1947 schrijft „Peel en Maas" het volgende: Op i Maart 1407 bevestigde Reinoud hertog van Gelder en Gulick, waar- oftder het kerspel Venray toen hoorde, dit clorp in het bezit var. de gemeen tegronden, waaronder circa 500 H.A. peelgrond in het N.W. van dit dorp. En daarmee is een strijd begonnen, die nu na 540 jaren nog even heftig woedt als toen, over hoever deze gronden zich nu wel uitstrekken. Een too jaar vroeger, in 1308, had de lieor van Cuyck reeds dergelijke gronden op het Brabantse geschonken aan de dorpen Sambeek, Overloon en Vierlingsbeek en de kwestie was nu waar loopt nu de grens tussen de twee schenkingsstukken. Daarmee is bet hek van 'de dam." Myne Heren, welk standpunt neemt U in, als U een kaart getoond zou woideri, waarop U zou kunnen lezen, daar liggen de gronden door Reinoud jeschonken en daar liggen de Peel- gronden door Jan van Kuyk aan de Brabanters geschonken. 3. Wat voor doel heeft het nog te blyven vechten over al dan niet vermeende rechten, als daardoor de grond braak blijft liggen en onze jonge boeren naar elders moeten, om dat wy hier het niet eens kunnen worden over een kostbaar stuk ont- ginningsgrond 4. Waarom blijft U ageren, als deze commissio, na bestudering dei- stukken en in ogenschouw nemende de toestand van de verschillende ge meenten, eindelijk een oplossing heefi gevonden, die de volledige goedkeu ring van de betrokken gemeente' sturen heeft weggedragen Is het geen dwaasheid steeds oude koeien uit de sloot te halen, die geen mens verder brengen, tei- wijl nooit een behoorlijke regeling daar tegenover wordt gesteld, die gelijk of beter is als deze, die nu gevonden en geaccepteerd is? 6. Wat denkt U nu nog te berei ken met deze actio Daaruit blijkt niet alleen, dat W* een trouw lezer is van Peel en Maas, maar daaruit blijkt ook, dat W. de oplossing, die nu eindelijk na jaren stryd geA ouden is, niet accepteren kan, waarschijnlijk omdat volgens hem de rechten der Brabantse ge meenten met voeten getreden zy'n. We kennen de heer W. al jaren als een geducht vechter voor de Vrede peel, die geheel belangloos vele uren gewijd heeft aan de bestudering van al deze geschillen en die daarbij schijn baar tot de heilige overtuiging ge- f komen is, dat de Vreiepeel voor het ergrote deel aan de Brabantse ge meente toekomt. We prijzen in hem dit enthousias- en deze ijver, maar willen hem toch in alle gemoede de volgende vragen stellen. Waarom hebt U Uw diensten en Uw kennis niet aangeboden tijdens de besprekingen aan de Brabantse leden van de Inter-Provinciale. Com missie, die mede deze oplossing ge vonden hebben Waarom hebt U de kaart waar over U in bovenstaand stuk schrijft, nooit getoond of daarna verwezen Laten wy dan nog voor de aller laatste maal deze gehele kwestie zuiver stellen. Er ligt daar grond in de Peel, over wier verschillende rechten in het vei leden een en ander is te doen geweest, al of niet ten onrechte. Gezien het nijpend gebrek aan grond voor onze boeren, gezien de huidige toestand van ons lar.d, is het onverantwoord deze stukken nog langer braak te laten liggen. Welnu, dat voor ogen houdende, is een oplossing voorgesteld, die aan alle oude rechten recht doet weder varen en een behoorlijke kans biedt, dat deze lang begeerde grond in cultuur gebracht kan worden. Deze oplossing heeft degoedkeuring gekregen van de betrokken gemeen ten, die geheel vry waren deze aan te houden of goed te keuren. schrikkelijk te keer. Het huis dreunt van alle kanten en men kan de gra naten in het land zien slaan. Fon teinen zand spuiten omhoog en pon- dom hangt een vreemde reuk van kruit en gloeiend yzer. Als we in de kelder zitten, komen de Duitsers om hulp vragen, een zwaar gewonde is binnengebracht, een jonge kerel, die er verschrikkelijk uitziet. Hy ligt in de gang en een grote plas bloed steekt donker af op de witte tegels. Hij was stervende- De nacht gaat in en het wordt stil. Boven or.s lopen de Duitsers en verschillende gewonden worden in die nacht nog binnen gebracht. We bidden dat nu eindelyk alles mag zijn afge lopen... 's Maandagsmorgens zyn de Duitsers geweldig zenuwachtig, men verwacht j hoog bezoek en zy schijnen zo half) te weten waarover het gaat. Tegen de middag horen we uit de voorkamer een gillende on snauwende stem van een Duits officier. Later blijkt, dat de compagnie, die by ons ligt, verantwoordelijk is ge steld voor al het verraad, dat de laatste dagen is gepleegd. Het schijnt, dat zy, die voor enkele dagen terug naar Venray getrokken zyn, de Engel sen van verschillende dingen op de hoogte hebben gesteld, met alle ge volgen van dien voor de Duitsers- Als de „Hoge Piet" vertrokken is, komt de Hauptman naar ons toe. eens kyken in Oirlo zelf. Daar hadden de Duitsers al aardig huisgehouden. In de meeste huizen stoud mets meer. Tegen de avond kwam een hele troep aanryden met een gra naatwerper, die precies naast onze schui'plaats begon te knallen op Venray. Alles rammelde en ons sloeg de schrik weer in de benen. De volgende dag vertrokken zij ge lukkig. De gehele dag door kwamen er nog, die fietsen, paarden of koeien wilden hebben, soms snauwend en vloekend, soms heel gemoedelijk, maar de Schein hielp wonderwel en allen trokken af zonder iets mee te nemen. zitten al een heel eind in Duitsland. Soldaten z'ien'we af- en aantrekken, soms met oude paarden en wagens, maar ook met nieuwe vrachtwagens. De ene compagnie zit best in de spullen, terwyl de andere van ar moede aan het roven en plunderen moet. Opeens gaat dan het gerucht, dat men naar Oirlo kan en na lang bidden en smeken by-de Ortskommandant, mogen d n veertien dagen na Aller heiligen enkele vrouwen naar Oirlo, onder begeleiding var een soldaat. Ze trekken weg, terwyl de mannen zich in hun schuilplaatsen zitten te ver bijten. Eerst is er een H. Mis op- Tegen de avond kregen wy weer gedragen, voor een behouden terug- een portie granaten uit Venray, als keer, want het granaatvuur ligt nog een antwoord op de schietpartij van altijd over Oirlo. gister. Was het een wonder, dat de meesten alle moed verloren hadden. Do kerk is Opgeblazen, Hoelang zaten ze reeds te wachten is het eerste wat de vrouwen na en hoe lang waren ze al voor het hun terugkeer weten te vertellen. Het front opgejaagd spookt, er verschrikkelijk, verschillen- Vrydagmorgen vonden we 4 stuks de malen hadden zy hals over kop vee dood in de wei liggen en solda- kelders in moeten vluchten, waar ten waren al druk doende om ze I van de meeste door de Duitsers weg te slepen. Na lang bidden en gebruikt werden. De meeste huizen smeken mochten wy dan van onze hadden treffers gehad en het geheel eigen koeien er ook een houden. De maakte een droeve indruk, óeïwZóóHb maken kennis met de Amerikaanse landbouw. Gisteren, 25 Maart, zyn 32 zoons van Nederlandse boeren voor de duur van een half jaar naar Amerika ver trokken, teneinde aldaar kennis te nemen van de Amerikaanse land bouwmethoden. Voor dit doel zullen zy worden geplaatst op bedrijven van verschil lend karakter, een en ander in over stemming met de voorkeur van de deelnemers. Be groep zal worden vergezeld door Ir. C. "w. a. van Beekom, de Ryks- landbouwconsulent voor de Zeeuwse Eilanden, die eveneens voor de duur van een half jaar studie zal maken van de uienteelt in dé Verenigde Staten. Herans... Maar gezond verstand t wit hebben een eeuwenlange twist beslecht en o.i. is het een grote dwaasheid om hier dan nog over na te kaarten en weer met alle moge lijke dingen aan te komen, die reeds in deze oplossing verwerkt zyn of als niets ter zake doende door alle partyen zyn verworpen- En wanneer men dat voor ogen houdt, heeft een open brief als bo venstaande geen waarde. Waaide heeft alleen het feit, dat daar grond klaar ligt voor de jonge boeren, zowel var. Venray als Oploo en Vierlingsbeek. Waarde heeft alleen het werk der commissie en van de verschillende gemeentebesturen, die dit hielp be reiken en geen gekanker achter af. Oirlo moet evacueren Vrydag 20 Oct. komt het bericht, dat Oirlo moet evacueren, vooral wat rond de kerk weont. Of de Duitsers niet langer meer het risico dragen willen, of wat de oorzaak is, niemand weei hot. En dan komt het eigenaardigste van deze oorlog hier op de Blakt. Velen van deze evacuees gaan de kant van Venray op Verschillende komen nog even op de boerderij aan en trekken dan verder en zowel de Duitsers als de Engelsen laten de mensen rustig trekken. Een boomstam is over de beek gelegd en met tien tallen trekt men er over. De Duitse soldaten, die daar in de buurt liggen, zeggen niets. Dan besluiten onze vluchtelingen het ook te wagen. On danks de granaten, die blyven vallen. Na een rozenhoedje gebeden te hebben, gaan ze op weg, de witte vlag voorop. Hun plaats werd inge nomen door verschillende Oirlose families, die by ons de bevrijding wilden afwachten, daar wy menen dat de Tommies nu ieder moment kunnen komen. De gehele dag tiekken de mensen, terwyl een Duitser hen soms helpt en een Tommy hen 200 m verder achteloos voorbyloopt. Rare wereld is De keuze van deelnemers is bepaald door het Kon. Nederl. Landljouwco mité en do Chr. Boeren- en Tuinders- bond, welke zich tevens met de organisatie van doze reis hebben be last. Aan de ervaringen van de deel- meis zal bekendheid worden gegeven door de door dezen samen te stellen rapporten in de landbouw vak pers te publiceren. De groep deelnemers die gisteren met de „Edam" van Antwerpen naar Amerika vertrokken, zullen enkele dagen in Washington verblijven en daarna over de daarvoor in aanmer king komende bedrijven verdeeld worden. Zij zullen in de gezinnen van de betrokken Amerikaanse land bouwers worden opgenomen. Daar dit bezoek geheel buiten het kader van de emigratie van Neder landse boeren naar de Verenigde Staten ligt, zullen de ervaringen, die de deelnemers daar opdoen, geheel ten goede komen aan de Nederlandse landbouw. het toch. Van de boerdery gaan er ook mee om de vluchtelingen te helpen en tegen de avond keren zy terug met Engelse sigaretten en zelfs prachtig wittebrood en eer. bi.kje corned-beef. Avonds zaten we d?n by een voor de zoveelste maal voorspellingen te doen, hoe en wanneer de Tommie komen zou. Over het erf lopen nog enkele Duitsers en sommigen zyn ontzettend zenuwachtig. De nieuwe vluchtelingen uit Oirlo gaan zich installeren. Venray ligt weer onder het licht van zware schijn werpers en zo nu en dan huilt een granaat door de lucht. Zaterdagsmorgens is het stil aan beide kanten. Van Oirlo komen al weer vroeg mensen, die naar Venray willen. Maar dat is afgelopen, de Duitsers wijzen hen onherroepelyk terug. De teleurstelling is geweldig, maar wy troosten hen in het voor uitzicht, dat de bevrijding nog slechts een kwestie van uren is. Hoe bedrogen zyn we uitgekomen. 's Namiddags komen de Tommies laag overvliegen, de Duitsers rennen als gekken en wy doen al niet minder, maar toch zyn we nieuwsgierig, wat er gaat gebeuren. Boven de Zand hoek duiken zo gierend omlaag en even later klinkt het doffe staccato van hun boordkanonnen. Als ze met een wyde boog wegtrekken, stygt er rook op. De boerderijen van Steegs aan de Zandhoek zyn onder vuur nomen en branden totaal uit. Er scheen veel munitie in die buurt te zyn opgeslagen. Zondagmorgen trekken wy er weer op uit om de koeien te melken, die dicht by huis lopen. Wy waren een beetje wrevelig omdat er nog niets van de Tommie te bekennen was, als wat granaten en vliegtuigen, terwijl op nog geen halve km, zé rustig zaten thee te drinken. We zater. goed en wel onder de koeien of daar begon het lieve feest van voren af aan. De granaten ketsten in de wei, dat het zand en gras ons om de oren vloog en de koeien van schrik de gekste capriolen maakten. Hals over kop de sloot in en met het lichaam zo klein mogelijk zaten we te wachten op het einde. Een <-koe, getroffen door granaatsplinters, vloog als een dolle door de wel en loeide verschrikkelijk. Toen het even rustig was, hebben we de beesten verder verzorgd. Tegen de middag gaat het ver- Het speet hem zrer, zoals hy ver telde, maar wij moesten weg, er kwam versterking naar het front en het was niet langer verantwoord om ons hier te laten zitten. Als de schemering viel, moesten wy maar gaan. Verslagen keken wy elkaar aan, het hielp niet of we al bidden en smeken om te mogen blyven. Befehl ist Befehl... Als we hem vragen, of we dan niet naar Venray mogen, wordt hij wit. „Nein" snauwt hy. Ze schynen hem nog al zwaar de les gelezen te hebben Maar dan wil hy het toch ook weer goed maken, we mogen alles meenemen, wat wy maar gebruiken kunnen. Vee, paarden en wagens, kortom alles wat wij maar willen, Als we maar ver genoeg van het front afkwamen^ Hy heeft ternauwernood zy'n bevel gegeven of over het erf klinkt het: „Alaaarm der Tommie" We vliegen de kelder in en al wat maar soldaat is, gaat met de helm op en het geweer in de aanslag in de rich ting van het Brukske. We kregen weer nieuwe moed, misschien dat nu eindelyk de bevrij ding zou komen Weer opnieuw komen de wensen op en weer opnieuw worden we teleurgesteld. De Duitsers komen terug, de Tom mie was afgeslagen, volgens hun verhalen. By de beek had hij rechts omkeer moeten maken. Nog een 400 Meter verder en hy was hier geweest, Moedeloos gaan wy alles by elkaar pakken voor onze avacuatio. gehele dag hadden wy werk om die te slachten. De Oirlose mensen, die stiekum naar hun huizen waren terug gegaan werden er prompt door de Moffen weer uit verdreven, onder bedreiging dat ze als spion zouden behandeld worden indien ze nog eenmaal in Oirlo durfde komen. Tegen de avond komt een jonge Duitser, op een nieuwe fiets, ons vertellen, dat wy over één uur moeten vertrokken zyn, wie er dan nog is, wordt „erscbossen". Terug naar Oirlo Wordt vervolgd. De laeïetd eend België 't Botert niet in de Belgische regering en de belastingen zyn er ditmaal de schuld van. De socialisten wensen meer en hogere belastingen, de katho lieken menen echter, dat de top be- Het wordt een eentonig verhaal, reikt is en daar de laatste de porte- van verbanning en opjaging, van feuilie van financiën in handen hebben, snauwen en smeken, van angst en voelen zy er niet veel voor het kind kortstondige vreugd, van ellende en van de rekening te worden, smart. Voeg daarbij nog het konings- Weer begonnen we te pakken, er probleem en dat van het vrouwen waren paarden weggehaald van de kiesrecht en het is duidelijk, dat het anderen, dus alles moest zo'n beetje wagentje byna niet meer loopt. verdeeld worden. Waar nu naar toe De keuze viel op Meerlo. Weer gingen de vrouwen, als kwar tiermakers, voorop. We begonnen er varing te krijgen. Met acht karren, voUeiaden kwa men de mannen achterop. Een oude man, die niet meer lopen kan, zat temidden van beddegoed er bovenop. Byna, want de ondertekening van het Atlantisch pact in begin April eist een regering. En waarschijnlijk zal dan ook hierdoor de regering aan blijven, hoewel nog steeds de me ningen tegenover elkaar staan. Joego-Slavië 0Maarschalk Tito heeft tot nu toe Het was donker toen wy voor Meerlo zyn twist met Sovjet Rusland kunnen waren en hier moesten we lang volhouden, wat een hele prestatie is. wachten voor enkele Duitsers, die Maar dat wil niet zeggen, dat hy ge- zich met hun zware wagens hadden wonnen heeft. vast gereden. Sovjet Rusland, dat de handen vol Dan begon het zoeken om onder- had in China en met tegen maat- dak, de een trok hierheen, de ander regeler. nemen tegen het Noord- Atlan- daarheen, tot we tenslotte met twee tisch pact, is de maarschalk, die het families overbleven, die terecht kwa- waagde niet naar de pijpen van de men op een boerderij ten westen van Kominform te dansen, maar zyn eigen het dorp. weg te gaan, echter niet vergeten. De volgende dag was het eerste T O,00"®01!8,0*1? boycot, waaraan werk in Meerlo de andore bekenden blootgesteld werd, is te zoeken. Heel Meerlo zat vol, verergerd, maar Tito is al in hof Woot-on noor hi-ilr. aort hof moeken op Wat te doen Verschillende koeien had men in onze weiden ondergebracht en enkele paarden. In de kelder stonden ver-1 schillende koffers met goed, die men by ons had neergezet, vol met dingen I van waarde. We besloten wat van ons eigen vee en de koffers mee te nemen, de rest moesten wy dan in Godsnaam maar achtei laten. Besloten werd naar de Molenhoek te trekken, daar was nog wat ruimte voor ons en dan bleven we ten minste nog zowat in de buurt-. De vrouwen gingen vast voorop en wij zouden met het vee achterna komen. Maar eerst moesten wy nog by de Hauptman komen, dio ons een goede reis toewenste en een „Schein" meegaf, die ons zou vrijwaren van iedere inbeslagname of plundering. Dat was alles wat liy nog voor ons doen kon Juist toen wy de grote schuurdeur dicht trokken, begonnen de granaten weer to vallen en wij moesten meer met bekwame spoed de kelder in. Na het bedaren van deze aanval gingen we dan vertrekken Wat er in ons. omging, behoef ik niet te vertellen, iedereen weet dat van ondervinding Het vee in de wei loeide dof van angs*-, het kapotte dak gaapte donker en het huis scheen veiliger dan ooit. Op weg naar Oirlo kwamen wy de Duitsers al tegen, die onze plaats zouden innemen. Jonge kerels, die ons niet begrijpend aankeken, zwaar bepakt en bewapend. In Oirlo zelf rond de kerk was het akelig stil. Uit een verlaten huis kwam een hond en de gordynen wapperde uit open vensters In de Molenhoek zaten de angstige vrouwen al te wachten of ons niets overkomen was. Ook hier was het huis vol mensen, die verjaagd, met een klein beetje goed, wat hun over gebleven was, hier hun toevlucht gevonden hadden. De volgende dag werden wy ge wekt door bonsen op de deur. Vyf Duitsers zouden en moesten paarden hebben, daar die van hun niet meer vooruit konden. Gelukkig bleken ze ontzag te hebben voor de Schein van de Hauptman, maar andere évacuees moesten een paard missen. Ze kregen er een oud, totaal uitgeput dier voor terug. 's Middags gingen enkele mensen 1. X1ÖG1 lUÜOHVI I.O.V «Ui, Hier waren zelfs nog evacuees uit het Westen naar hulp aan het z Overloon. Natuurlijk werd er weer 's ,vo°r hem en zyn land de veel gepraat en voorspellingen gelan- P°htieke druk, waaraan hy is bloot- ceerd, maar door de ervaring wys ^steki en waar tegen hy zich moet geworden, durfden wy op niet veel veraeaigen. meer hopen en begonnen by de boer Hier staat hy alleen tegenover het maar vast een goede schuilkelder te Oostelijk blok en geen hulp van het graven, daar zijn kelder nu niet be- Westen kan hem bereiken, mits paald geschikt was voor oorlogswerk. Griekenland in dit spel niet betrok- Weer werden we door de Duitsers ken wordt, lastig gevallen om paarden, maar Be vraag is, of Sovjet-Rusland zyn weer redde ons de Schein. politiek spel kan blyven, spelen zonder Zondags hoorden we het geschut Griekenland, Joego-Slavies Zuider- in de verte alweer bonken en over de buur. En voor Griekenland pleit weg zagen we de Duitsers trekken. Amerika, dat reeds lang met eer- Wij maar weer aan de schuilkelder, aanzienlijke zeemacht manoeuvres wie weet hoe gauw we hem nodig houdt in de bu^rt van Macedonië, hadden. het bedreigde punt. Zo zal Ruslands enige hoop zyn, Dan begint voor ons het leven van j0ego Slavië op de knieën te krijgen een evacue, wat werken, wat buurten, d0or actie in het land zelf en de vele wat kletsen, wat voor de voeten lopen processen van hoogverraad in Joego- en honderd maal op een dagbyzich- Slavi6 zelf dlliden er a, opj datfdQ zelf denken, „ik wou dat ik maar I ^ondergrondse" daar leeft en werkt thuis zat" of „hoe zou het thuis zyn .1 en het Tito niet eenvoudig maken zal. Dan hoorde je de hele dag niets, dat J Duitsland De op handen zynde grenscorrecties hebben in West-Duitsland scherpe vorveHnggl kneep "eT toefen t "zo'is f fJeTan|dag van Weet-falen wereld, waarin de regen maar bleef har<1 ,woord ,aant »ns adres ge- vallen, leek oneindig troosteloos en *j, w^n ^^ecUe! weer de moffen zÜn> het ,is Nederland, dat juist de op oorlog leek en dan klonk in de verte weer het bonken der kanonnen of trokken hoog door de lucht de Engelse verkenningsvliegtuigen, de triest. Telkens kwamen om paarden of om hooi, maar de Schein van de kleine Hauptmaii ver richt nog steads goed werk. De Grüne Politzei is erger, daar helpen geen -Scheinen aan, daar moetij"1 uo je mee najir Yenlo of verder, Duits-kalken van beste stukken van heel Duitsland in pikt en de oorzaak is van een nieuwe toekomstige oorlog. We kunnen daar eens om lachen de Duitsers rustig verder laten „Deutsch bleiben wir" doen?" lmt rneel laten malen en je moet telkens 0 zo op je tellen passen. Dan duiken ze hier op, dan daar, het zou een spannende wedstrijd zyn, aa.I\ als de afloop niet zo tragisch was. rP1 ,s De laatste vluchteling uit Oirlo j kwam enkele dagen later als wy aan, op enkele fietsen en een kruiwagen, lag zlin heel hebben en houden. Zyn verhalen doen overal de ronde, hoe de Duitsers in de lege huizen zitten, hoe er gestolen en geplunderd wordt, hoe er gevochten wordt. Een doffe wanhoop besluipt allen. Wat zal het einde zyn Yoor de mannen, die met al de razzias niet naar de kerk kunnen, draagt de Pastoor van Vortum, die ook geëvacueerd is, zo nu en dan een H. Mis op in de een of andere stal. Zo vieren we Allerheiligen en Aller zielen. De wildste geruchten doen hier weer de ronde. In Venlo is de brug de lucht in gegaan en de Amerikanen pagandspeches a la Hitier, hier vlak langs de grens, ook minister Bevin jas getrokken, die zelfs be reid is om een en ander in Duitsland te komen bespreken. Wat daarvan de gevolgen zullen zyn moeten we afwachten, maar deze speciale reis van Engelands minister van buitenlandse zaken doet ver moeden, dat de Duitsers weten hoe ver ze kunnen gaan en dat de kans groot is, dat de „kaaskoppen" in een hoekje worden gedrukt. Nu zyn het nog slechts uiterst kleine grensverbeteringen die al zo'n herrie doen oplaaien. Hoe zal het dan wel gaan met onze verdere eisen? Het zal die „dumme Hollander" niet meevallen. In Berlijn is de toestand intussen weer toegespitst door het besluit van de Westelijke gealieerden om de Oos telijke Mark niet meer als wettig betaalmiddel in de "Westelijke sectoren

Peel en Maas | 1949 | | pagina 1