WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
Mgr. Dr. J. M. J. A. HANSSEN
dii fyistckopAwiiding.
fèmiqiatU
PROFIJTELIJK CONTACT
we hu
ueïqeten
Een droom
van ennen Oeldersche meensch.
St. CkcUtcföeé exit
Steunt atien
kei ^kuislicnt.
Zaterdag 4 October 1947 No. 40
Acht en Zestigste Jaargang
Druk en Uitgave,
Firma van den Munckhof
Drukkerij
K antoorboekhandol
Grootestraat 28
Telefoon K 4780 512
Postrekening 150652
L EN MAAS
Advertentieprijzen
op aanvraag verstrekt
Abonnementspry s
per kwartaal:
voor Venray fl 1.G0
buiten Venray fl 1.20
uitsluitend vooruitbet.
gnpmaiü mui rnmrm11 n 11 n 11111111-1111 im m i .;i i .1 .m m 'fhhmu|
dan 2i{n Daeetucl'tigc 8>xceltentU 5
Bisschap-CaadiufaC nan Roeiinand,
Oosterum gauilet, generosa tellus,
Gaudet et Venray, genitrix superba,
Quae virum talem geuuit beato,
Totaque Limburg.
Hie pius, prudens, hmnilis, pudieus,
Sobria vita puer éducatus,
Vultque doetrinae studils vacaro
Artibus apcus.
In schola semper facile .antecellit
Ceteris; simplex tamen et modestus
Aemulis carus simul et magistris
Permanet idem.
Alta suspirat: Domini sacei dos
Esse quaerebat. Studiis peractis
Laude cum summa recipit probatus
Nobile munus.
Sed vocatur mox liic £d altiora:
Missus est intrans ad Apollinarem,
Cujus et fulgens utriusque iuris
.Laurens ornat.
In suam Doctor patriam reversus
Scandit>ad summam cathedram Magister,
Quippe qui iuris documenta tradat
Et pietatem.
Jure, non mirum, merito vocatur,
Ut juvot Patrem, graviter laboro
Plurimo fractum, miseris et annis
Debilitatum.
Sal veto Pastor noster Reverende- Colende,
Patris successor sis bonus ipse Pator.
VERTALING:
Oostrum verheugt zich thans, land van edele zonen,
ook Venray, moeder van dat land, gelukkig
oord, waaruit zo'n groot man sproot, een
vreugde voor Limburg.
Vroom, verstandig, bescheiden en beschroomd,
werd hjj in eenvoud grootgebracht en
met zyn gelukkige aanleg gaf hjj zich
aan de studie der wetenschappen.
Zonder moeite stak hy uit boven zijn
medeleerlingen; maar toch eenvoudig en
bescheiden als hy was, beminden hem
leraren en leerlingen.
Hoog is 't ideaal, dat hjj nastreeft:
Priester zyn van God. En na schitterend volbrachte
studies werd hy tot die hoge waardigheid toegelaten.
Maar nog hoger gaat zijn weg: hy wordt naar
Rome gezonden, om de St. Apollinaris-Universiteit
te bezoeken, waar hy met onderscheiding Doctor
werd in de beide rechten.
Als Doctor in 't vaderland teruggekeerd,
werd hy Professor van 't Groot Seminarie,
om zjjn leerlingen voor te gaan in vroomheid
-en te onderwijzen het Kerkelijk Recht.
Geen wonder, dat hy om zyn ryke verdiensten
- gekozen werd, om Vader-JBisschop by te staan,
die door de grote arbeidslast gebroken en
door de jammerlijke oorlogsjaren verzwakt is.
Gegroet dus, hoogwaardige, hoogvereerde Herder,
Wees, als opvolger van Vader, zelf een goede Vader
5§
BjllllllllllllllllllIIIIIIIIIIIIIIIIIII]lllllllllÈllllWi11ll11EIBIIIIIIilllllllllll1;llllli!liMIIII'lllllltll!!|ll|ill|lll|lli|Ei|l|||'||1U|!||l,|||11||H]^
Vader Bisschop heeft in zyn laatste
herderlijk schrijven Zyn bezorgdheid
uitgesproken over het lot van vele
boerenzonen en gezinnen, dio door
landgebrek ofwel industriearbeider
moeten worden, ofwcl-moeten emi
greren.
Nu is voor de boer de omschake
ling naar industrie in het algemeen
zeer moeilyk en, zo zegt Mgr. Lem-
mens dan ook: „Hetgevaar,dat deze
mensen, wegens gebrek aan vakkennis
als ongeschoolde arbeiders aan de
zelfkant van de maatschappij terecht
komen is niet denkbeeldig.
We mogen er tussen twee haakjes
wol op wyzen, dat ook hierin Venray
dit bezwaar reeds lang ernstig onder
ogen is gezien en, dat het werk van
de vereniging Venray Vooruit in deze
er dan oofe op gericht is, om zoveel
mogelijk die industrie naar Venray
te brengen, die de producten van de
landbouw als grondstoffen gebruikt,-
zoals stroverwerkende e.a. fabrieken.
Dit kwam duidelijk naar voren in
de laatste algemene vergadering, toen
de heer Peters uit Oirlo, dit punt
behandelde.
Wordt hier echter gezorgd vroor een
gemakkelijke overgang wat de* indus
trie betreft van boerenwerk naar
fabriekswerk, voor de rest laat men
onze mensen maar emigreren, terwijl
dit voor Venray e.o. niet nodig is.
Wy hebben dit al meerdere malen
betoogd 9n wy twijfelen er niet aan
of het zal nog wel de nodige malen
gezegd moetèn worden.
Al meer dan zeshonderd jaar „vecht
men" om de Vredepeel en alle moge
lijke tractaten en oorkonden worden
opgehaald, die deze of die gemeente
het recht op deze gronden geven of
af nemen.
Verschillende goedwillende pogin
gen zyn ondernomen, maar èn grond
eigenaren èn Ryk doen schijnbaar
niet de minste moeite om deze meer
dan 500 ha peelgrond open te stellen
voor onze jongere ménsen. Dan is het
dit, dan is het jiat en konden wy
ons misschien -vroeger de luxe per
mitteren om daar nu eens flink over
te redetwisten er. de Vredepeel in
tussen onontgonnen te laten, nu kan
men dat niet meer.
Dat onze boeren voor geen kleintje
vervaard zyn bleek wel by de laatste"
raadsvergadering, toen onontgonnen
grond graag werd gepacht, om daar
een bedrijf op te stichten, waarbij
dus de boeren zelf gaan ontginnen.
En dit. is ook in de Vredepeel goed
mogelyk. We weten'wel, dat deze
hele geschiedenis veel haken en ogen
heeft, maar ook hier is dit toch een
landsbelang, waarvoor alle kleinere
dikwijls ogoistische belangen van
gemeenten of groot-grondbezitters wij
ken moeten.
Reeds voor een half jaar terug is
gezegd via het A.N.P., dat deze
kwestie was opgelost en ging hier het
praatje, min. Beel de beide nieuwe
Commissarissen Koningin in Brabant
en Limburg als eerste opdracht ge
geven had, dit direct in orde te
maken..., tot heden is er nog niets
bekend.
Nogmaals, deze kwestie heeft veel
haken en ogen en wy voelen er wei
nig voor om zoals verschillende heren
op het Brabants om weer eerst te
gaan vechten over het myn of dyn
van deze gronden, maar wy menen,
dat het toch een brandende kwestie
is, dat deze gronden beschikbaar
komen voor hen, die anders ver van
eigen land en bodem gedwongen zyn
in den vreemde met alle gevaren van
dien, een bestaan op te bouwen, wat
eigen land hem willens en wetens
ontzegt. Moeilijkheden zyn er om
overwonnen te worden en vooral
zulxe.
Hopenljjk komt binnenkort de
definitieve beslissing af, onze jonge
boeren zjjn er slechts mee gebaat.
BEL OP BIJ BRAND
No. 392
Nu wij staan voor 't seizoen der uitvoeringen
De herfsttijd is weer aangebroken.
Herfsttijd wintertijdIn het
plaatsolyke verenigingsleven de tijd
van uitvoeringen, van vergaderingen,
van concerten. Zolang het weer nog
goed en zacht is, lokt een verblijf in
de buitenlucht velen meer aan dan
een vertoeven binnen de muien.
De herfst-en wintertyd daarentegen
heeft weer geheel andere aspecten.
Men zoekt zyn ontspanning gezellig
heid, ontwikkelingsmogelijkheden in
deze tijd van het jaar op eon ander
terrein dan zulke in do zomer het
geval is.
De mogelijkheden daartoe zyn er
in onze plaats te over. Met ons rijke
verenigingsleven hebben wij in Ven
ray, een basis voor een ruim en ge
varieerd programma op het gebied
van gezond vermaak, van goede ont
spanning, van ernsGge ontwikkeling.
Het verleden heeft aangetoond, dat
onze plaatselijke verenigingen, actief
als ze zyn, op tijd voorde dag willen
komen met uitingen van eigen kunnen
of voor zover zulks met de aard der
vereniging in overeenstemming is,
met avonden, waarop sprekers en
kunstenaars uit andere plaatsen voor
het voetlicht treden.
Als geheel gezien, vormt het totale
programma van alles wat in Venray
gedurende een seizoen aan openbare
uitvoeringen, concerten, spreekbeur
ten etc. geboden wordt, een bont
beeld. Dit programma houdt bijzonder
vele mogelijkheden in en al mag het
waar zyn, dat by de vele geboden
avonden er zyn, die niet veelom het
lyf hebben, in verreweg de meeste
gevallen munten deze avonden uit
door hun met zorg en overleg samen
gestelde programma's.
Voor de verenigingsbesturen is
steeds één der grote punten van be
spreking, hoe de programma's zodanig
samen te stellen, dat zo dat succes
brengen, dat men er van verhoopt.
Wanneer dan achteraf blijkt, dat
de publieke belangstelling gering of
althans niet voldoende .is geweest,
betekgnt zulks steeds eeh teleurstel
ling, die vaak de domper zet op veel
met enthpus&sme ontworpen plannen.
Zeker, men moet zich niet spoedig
uit het veld laten slaan en tot de
deugden van een goed bestuurder
behoort ook de deugd der volharding.
Maar begrijpelijk is deze reactie alles
zins.
We staan weer voor een nieuw
winterprogramma en zonder twijfel
heeft iedere vereniging de beste ver
wachtingen. Men hoopt iets goeds te
kunnen bieden en, rekent daarby dan
ook op de morele en financiële steun
van de zyde van het publiek. Dit is
het goed recht der verenigingen.
Maar... men moet bedenken, dat het
programma van uitvoeringen en van
andere soorten openbare avonden in
Venray langzamerhand het karakter
begint te dragen van „overladen".
Met de beste wil der wereld kan
ook do goedwillende Venrayer niet
die belangstelling opbiengen, die
nodig is, om elke vereniging het hare
te geven van de zo onmisbare sym
pathie, uitgedrukt in een bezoek aan
de te geven avonden.
Dit is in het bijzonder het geval,
wanneer, zoals in het verleden reeds
zo vaak is gebleken, meerdere uit
voeringen op één dag samenvallen.
Do publieke belangstelling dat is
duidelijk raakt dan verdeeld, tot
grote schade van de twee of soms
drie verenigingen, die het elk met
een halve zaal publiek moeter. stellen.
In het verleden hebben we ons
vaak afgevraagd, of hierin niet met
een beetje goede wil verandering zou
zijn te brengen. Ongetwijfeld moet
dit kunnen. En ongetwijfeld ook zal
iedei-o vereniging naar een dergolyke
verandering verlangen. Want het is
toch in ieders belang, dat er een zo
goed mogelyke spreiding plaats heeft
van de uitvoeringen of overige avon
den over do verschillende daartoe in
aanmerking komende dagen.
Er bestaat nu voor de verenigingen
een soort vraagbaak, waar men terecht
kan voor de eventueel nog „vrije"
dagen.
Dat is het secretariaat van V.V.V-
Dit noteert alle datums der uitvoe-
gen, welke door de verenigingen
tydig moeten worden doorgegeven.
By plannen *ot het geven van een
uitvoering of voorstelHng kan men
zich dan tot dit secretariaat wen
den, dat inlichtingen verschaft
omtrent de datums, welke nog niet
bezet zyn.
Dit is alles. Een eenvoudig mid
deltje. Maar het kan, zo niet afdoen
de, dan toch zeer goed, helpen om
Sla niet te yroeg aardappelen
voor de winter in
Reeds thans zyn vele consumenten
bezig een wintervoorraad aardappelen
aan te leggen. De tyd is echter daar
voor r.og niet geschikt, zodat het
gevaar bestaat, dat zy, die thans
reeds aardappelen voor langere tyd
opslaan, de teleurstellende ervaring
zullen opdoen, dat ei\belangrijko ver
liezen aan gewicht en kwaliteit op
deze voorraden worden geleden. Een
wintervoorraad kan op zyn vroegst
in de tweede helft van October wor
den betrokken. Hoewel men reeds
thans kan bestellen en kopen, wachte
men nog minstens tot de helft van
de volgende ma?nd alvorens aard
appelen af te nemen.
onzo verenigingen een grotere mate
zekerheid te verschaffen voor wat
betreft de kans op een behoorlijke
publieke belangstelling.
Zeker, het kan voorkomen, dat er
toch op een bepaalde dag meerdere
uitvoeringen tesamen komen te vallen.
Met het geweldig druk bezette totaal
programma is dat op een gegeven
ogenblik byna niet te vermijden. Dan
kieze men voor zulk een gelegenheid
twee ongelijksoortige uitvoeringen.
Het mag toch eigenlijk niet meer
voorkomen, zoals verleden seizoen,
dat er twee toneelvoorstellingen op
één avond gegeven werden. Beide
organisatoren sponnen er geen wol by
en beide zullen misschien elkander
iets scheef aangekeken hebben.
Hier en daar kan men in een ge
sprek de uitroep beluisteren: Och,
het wordt misschien pas goed, als
we nog eens een oorlog moeten mee
maken.
Over zulke kortzichtige dwazen kan
men slechts de bede van Christus
herhalen: vergeef het hun Vader,
want ze weten niet wat ze zeggen.
Ze vragen om een nieuwe oorlog, in
de hoop, dat ae wereld zich dan zal
bekeren, dat de spanningen zullen
afnemen, dat een radicale hernieuwing
het aanschijn van de aarde zal ver
anderen.
Zo'n vraag klinkt als een misdadi
ge uittarting. Zyn zy de gruwelen al
vergeten, waaronder ook zij zelf te
lyden hebben gehad? Zyn zy de mil-
lioenen vergeten, die 'vermoord, ge
marteld, geschonden en vergast zjjn?
Zyn zij het puin vergeten, dat toren
hoog in de verwoeste steden ligt
Zyn zy de graven vergeten van de
velen, die gevallen zijn op het veld
van eer Zijn zy de tallozen vergeten
die nooit meer zijn teruggekeerd,
v/aar een vrouw of moeder thans nog
om schreit? Zyn zy de honger ver
geten, die we geleden helmen, de
angst, de wanhoop, de opgejaagdhoid.
de verscheurdheid Zyn zy het ver
lies van hun vrijheid vergeten, hun
geestelyke, hun menselyko vrijheid?
Zyn zy d9 zonden van de vorige oor
log vergeten, die ten hemel geroepen
hebben om wraak en straf? Zyn zij
de duivel vergeten, die over ons ge
regeerd heeft, zoals nooit een tyran
zijn slaven met gloeiende roeden
kastijdde?
Zyn zy dit alles werkelijk vergeten
Denken zy werkelijk, dat de rodding
slechts komen kan van een nieuwe
oorlog
De eerste wereldoorlog heeft de
mensheid niet bekeerd. Vgor enkele
particuliere personen is lijj een gees
telijke zegen geweest, hur. verlossing
uit de zonde of hun ommekeer tot
een beter leven. De grote afval van
de massa, de voortwoekerende zede
lijke verwildering, de sociale onzeker
heid is echter na die oorlog voor
goed begonnen.
Ook de tweede wereldoorlog heeft
enkelen tot geestelijk heil gestrekt.
Velen hebbon God in de verschrik
king van do concentratiekampen of
onder het gieren der neervallende
bommen ^vonden. Maar de mens
heid in haar geheel is er zeker niet
beter op geworden, is verder dan
ooit afgedwaald en doolt thans rond
in een woestijn, hardor en doodser
dan de Sahara.
Beseffen die dwazen wel, wat die
derde wereldoorlog, vooral-voor Euro
pa', zou betekenen?
Ik kan een kostbare schaal de
christelijke beschaving van 't westen
in twee stukken breken, maar ik
kan ze ook zo hard op de grond;
gooien, dat ze in duizend gruizele
menten uit elkaar spat, die zelfs met
geen tankschip vol velpon nog aan
elkaar te plakken zyn. Dit laatste,
die duizend gruizelementen, ziedaar
het toekomstbeeld van ons door een
nieuwe oorlog geteisterd Europa.
Of denken ze soms ook nu weer,
wat we in 1939 allemaal dachten,
dat Nederland een eiland is, bevei
ligd tegen alle aanslagen en ieder
onheil
Dat God over zyn oogappel zal
waken, maar we zyn Gods oogappel
niet? Dat we hier te klein zyn voor
atoombommen, voorcosmische stralen
en voor al de verschrikkingen van
de moderne biochemische oorlog.?
Hebben zy er een düidelyk beeld
van, hoe de nieuwe oorlog er uit
zal zien
Hebben ze zich ooit gerealiseerd,
dat de tweede een kinderspel zal
blijken met do derde vergeleken
Fatima zegt kort en sober: hele
volkeren zullen verdelgd worden.
Men zegt van een schip, dat het
met man en muis is vergaan. Ja,
met man en muis vergaan, dat is
het lot van Europa, als een nieuwe
oorlog over onze hoofden losbarst.
P. H. RONGEN O.C.R.
Geachte Heer Uitgever van
Peel en Maas.
Na oen dag van malse regenbuien,
dio als een weldaad over de men-
sohen kwamen, toog ik 's avonds naar
bed en kreeg 'n droom, die me na
die frisheid nog meer opfriste, 't Zou
me aangenaam zyn, als U die droom
in uw krant wildo opnemen.
Ik wandelde (in myn droom) van
de voormalige „Statie", ééns één van
Oirlo's grootheden, tot aan 't „Heilige
Huuske", toen de droom ineens werd
afgebroken, doordat de wekker een
hevig lawaai «veroorzaakte. Ziehier
wat ik droomde:
De straat van 't spoor tot 't kruis
punt, die de laatste tyd nogal rom
melig was, zag er nu piekfijn uit.
Het steenpuin links van de wegwas
netjos opgeruimd. Een grote hoop
heggenknipsel, dat daar al zolang
gelogen had tn de schoonheid van 't
huis, dat er by ligt, danig ontsierde,
was ook verdwenen. Wellicht, zo
dacht ik, heeft een chauffeur van de
gomeente doze maar meteen opgela
den, toen hij de hoopjes plaggen, die
reeds in 't laatst van Mei door een
wegwerker van den berm waren ge
stoken, op z'n wagen moest laden.
M'n oog dwaalde naar rechts en ook
deze kant was me een lust voor 't
oog.
In plaats van bermen vol „schiet-
melt", rommel, gaten, kapotte draad
enz., zag ik nu, dat de bermen van
de weg netjes waren afgestoken, alles
lag or fleurig by. Goed gemutst en
weldadig aangedaan door deze om
wenteling, schreed ik met langzame
passen in de richting van de nood
kerk. M'n verbazing groeit, als ik
daar 'n twee meter brede cementen
stoep voor de kerk zie liggen, maar
aanstonds kryg ik de uitleg erbij. Ik
hoor mynheer Pastoor zeggen: Nu
kunnen de mensen, vooral in de a.s.
winter de klompen en schoenen
buiten op de stoep afstam pen, dat is
beter dan op de houten vloer in de
kerk.
Nog voldaner, als voelde ik me in
't aards paradys, slenterde ik verder.
Maar 't was '11 wonder. Elke meter
die ik verder ging, straalde 'n alge
hele vernieuwing uit. Rechts en links
van de straat was do berm twintig
cm. diep afgestoken en 't hemel
water, zo pas gevallen, stroomde
netjes weg. De onoglyke heg langs
de bouwvallen van de kerk was nu
netjes, zo goed als 't ging, afgeknipt.
Wat 'n weldaad, zo te wandelen,
grouzelde ik in mezelf, 'n Zee van
lictit kwam me tegen, 't Middelpunt
van Oirlo, voorheen een poel van
duisternis, van waaruit je de lan
taarn in de verte zag, werd door 'm
electrischo lantaarn hel verlicht.
Gewoonte getrouw was ik voetje
voor voetje aan 't lopen, maar nu,
aangemoedigd door deze plotselinge
ommekeer, gooiden nv,'n benen in een
forso tred m'n lichaam den draai om.
Geweldig,'zei 't weer binnen in my.
Als altijd dwaalden m'11 ogen naar
links. De kerk lag nog in puin, maar
en dat was de zoveelste opflikkering
die ik kreeg, de muur, die de kerkhof
afsluit, was netjes vernieuwd. Een
muurtje van een meter hoog met
daarop een eenvoudig staketsel, in
de lengte gebroken door enkele mooie
slanke pilasters. Achter dat muurtje
zag ik enkele ryen flink opgeschoten
heesters in volle bloei.
't Kerkhof zelf was nu werkelijk
een plaats, de doden waardig. Alle
hardstenen on kunststenen grafmo
numenten - al of niet scheefgezakt,
al of niet kostbaar waren verwij
derd. De grafheuvels waren secuur
in de ry gelegd met daartussen grint
paadjes. Voor elk graf stond een
eenvoudig zwart kruis, waarop de
naam van de doode voorkwam.
Bravo Kerkbestuur, bravo jongens
van Oirlo, zo riep ik uit, hier hebben
jullie eens prachtig werk verricht en
dan nog wel belangeloos, zo ik ver
nam.
Rechts van de weg stonden twee
nieuwe huizen. Nu kwam er even 'n
domper op 'm vreugde. Reeds een
jaar geleden begonnen ze mot bou
wen, nu waren ze net onderdak. Och
ja, tyd genoeg, laat de getroffenen
maar wachten. Maar och, die kleine
ontgocheling by al dat verheffonde,
werd weer direct goed gemaakt, toen
ik zag, dat de pilasters by de jon
gensschool, die, na drie jaren bloots
hoofds te hebbon gestaan, liun hoed
weer op haddon en netjes waren bij
gewerkt. Ook de gaten in het dak
der school waren dicht.
Pastoor z'n heg, links van de weg
was tot op de helft afgekapt en tot
do stam ingekort. De straat was
hierdoor minstens een meter breder
geworden evenals aan de rechterkant
doordat de daar staantle haag even
eens was ingekort. De ingang van
de speelplaats der meisjesschool was
ook weer zoals vroeger. Och ja, 't
was 'n kleinigheidje.
Ik kwam tussen do huizen. Links
en rechts stond alles vol water. By
al 't schone, dat deze tocht me had
gebracht, was dit 'n teleurstelling.
Hoe is 't toch mogelyk, zo dacht ik,
flat Openbare Werken er nooit aan
gedacht heeft, om by 't leerstellen
van de weg, ook eens iets te doen
voor de afvoer van 't water. Maar
enfin, dat komt nu ook wel, stelde
ik me gerust.
Ik wandelde verder totriiinggg
daar gaat de wekker. De benen uit
bed en daar stond ik te soezen. Wat
heb ik toch allemaal gedroomd,
dacht ik. Maar niet lang dacht ik er
over na. De dag begon en 't werk
riep my. Toch heb ik in de schaft
tijden myn droom eens bijeen geraapt,
'n Hevige teleurstelling greep me
aam Maar ala, laten we niet trouren.
't Kan nog allemaal komen. Ik hoop
in elk geval, dat de overheid eens
voorop gaat xmet 't verfraaien van
ons dorp.
Mynheer de uitgever, ik dank U
zeer voor de ruimte, die myn droom
in uw blad in beslag nam.
Ennen Oeldersche meensch.
Wy allen, als inwoners van Venray,
zijn door de verschrikkelijke oorlogs
jaren, tot op een bepaalde hoogte ge
hard en gestaald in het leed, dat wy
te dragon kregen, zo ook de leden
van do Gymnastiekvereniging „St.
Christoffel", maar de enorme tegenslag
welke deze vereniging thans te in
casseren kreeg, daarover kunnen wy
de verbittering nauwelijks onder
drukken.
Het bestuur van deze vereniging
voelt zich verplicht, elke inwoner
van Venray langs deze weg in kennis
te stollen van het doodvonnis, dat
op 24 Sept. j.l. over deze vereniging
ls uitgesproken en wy danken aller
eerst de redactie van Peel en Maas,
dat zy ons hiertoe in de gelegenheid
stellen.
Om U in grote trekken een inzicht
te geven van de hopeloze situatie,
waarin, onze Tumclub zich bevindt,
zullen we even terug moeten bla
deren naar het begin van dit jaar,
de glorievolle jaren voor den oorlog
zyn iedereen nog welbekend, evenals
de worsteling, die we na de bevry-
ding doorgemaakt hebben om onze
vereniging weer op de been te bren
gen. Maar sinds Maart van dit jaar
'ging onze vereniging in vliegende
vaart cresendo. Het ledental steeg in
korte tyd van 16 tot 56. Deze verblij
dende vooruitgang was 6en gevolg
van het feit, dat de Eerw. Zusters
Ursulinon zo bereidwillig waren hun
zaal aan de Maashese weg voor ons
beschikbaar te stellen, hetgeen ons
gelukkig stemde en waarvoor we hen
steeds dankbaar zullen blijven.
Op 29 Juni j.l. werd hier het
Kringfeest georganiseerd, terwijl-het
succes, dat we behaalden op Koriin*
nefeest, eenieder nog vers in het ge
heugen ligt. Op 22 Sept. j.l. word
eindelyk de dames-afdeling opgericht
en steeg ons ledental tot 70.
Op 1 Oct. is het 25 jaar geleden,
dat onze vereniging werd opgericht'.
Dit jubileum zal op 11 Oct. a.s. fees
telijk herdacht worden en tevens de
dames-afdeling officiöl worden geïn
stalleerd. In de eerste helft van Nov.
a.s. presenteert onze vereniging aan
alle Vemayers een revue ter herden.
king van ons 25jarig bestaan, maar
Op 24 Sept. j.l. ontvingen wy het
ontstellende bericht van de Eerw. -
Zusters, dat zy hun zaal niet meer
voor ons beschikbaar stellen.... en
wat nu gezongen
Het bestuur ziet goon enkel licht
punt meer en zonder zaal kunnen
we niet bestaan.
Dit is dus het einde van al onze
illusies en tevens het einde onzer
vereniging, want nergens weten wy
een oplossing te vinden.
Het feest op 11 Oct. wordt toch
gevierd, al is het met tranen in de
ogen en de revue zal in Nov. a.s.
toch doorgang vindon. Héél Venray
kan dan ons zilveren jubileum mee
vieren en dit zal dan tevens hot of
ficiële afscheid zyn, want een verder
bestaan is zonder zaal niet mogelyk,
of weet U een oplossing
Het treft ons zéér pynlyk, dat wy
op den dag van ons zilveren jubileum
ons verplicht voelen dit aan U be
kend te makon, want wy zyn er van
overtuigd, dat dit, behalve een ver-
enigingsbelang, ook wel degelyk een
gemeenschapsbelang is en daarom
doen wy een dringend beroep op hen,
die menen ons hierin te kunnen
helpen.
Wy zyn U by voorbaat oprecht
dankbaar.
HET BESTUUR.
Het Thuisfront schrijft ons:
Onze jongens in Indiö vragon veel
tijdschriften, weekbladen, o.a. Elze
vier, de Linie, Panorama's enz. enz.
Wie is genegen ons hieraan te
helpen
"\elon Uwer doen de bladen na ge
lezen te hebben toch weg, geoit U
ons uw adres op en wy zullen ze by
U thuis komen afhalen.
U kunt uw adres opgeven, by den
Weleorw. heer Kapelaan Keyzers,
H. Gouman8, Stationsweg 5, Mart.
Bezuyn, Hoenderstraat 29 en W.
Selder, Wilhelminastraat 15.
Boeken zyn ook welkom, deze
"worden gevraagd door Venray se jon
gens, die in de verpleging zyn; voor