WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN Mgr. Dr. J. M. J. A. HANSSEN dii fyistckopAwiiding. fèmiqiatU PROFIJTELIJK CONTACT we hu ueïqeten Een droom van ennen Oeldersche meensch. St. CkcUtcföeé exit Steunt atien kei ^kuislicnt. Zaterdag 4 October 1947 No. 40 Acht en Zestigste Jaargang Druk en Uitgave, Firma van den Munckhof Drukkerij K antoorboekhandol Grootestraat 28 Telefoon K 4780 512 Postrekening 150652 L EN MAAS Advertentieprijzen op aanvraag verstrekt Abonnementspry s per kwartaal: voor Venray fl 1.G0 buiten Venray fl 1.20 uitsluitend vooruitbet. gnpmaiü mui rnmrm11 n 11 n 11111111-1111 im m i .;i i .1 .m m 'fhhmu| dan 2i{n Daeetucl'tigc 8>xceltentU 5 Bisschap-CaadiufaC nan Roeiinand, Oosterum gauilet, generosa tellus, Gaudet et Venray, genitrix superba, Quae virum talem geuuit beato, Totaque Limburg. Hie pius, prudens, hmnilis, pudieus, Sobria vita puer éducatus, Vultque doetrinae studils vacaro Artibus apcus. In schola semper facile .antecellit Ceteris; simplex tamen et modestus Aemulis carus simul et magistris Permanet idem. Alta suspirat: Domini sacei dos Esse quaerebat. Studiis peractis Laude cum summa recipit probatus Nobile munus. Sed vocatur mox liic £d altiora: Missus est intrans ad Apollinarem, Cujus et fulgens utriusque iuris .Laurens ornat. In suam Doctor patriam reversus Scandit>ad summam cathedram Magister, Quippe qui iuris documenta tradat Et pietatem. Jure, non mirum, merito vocatur, Ut juvot Patrem, graviter laboro Plurimo fractum, miseris et annis Debilitatum. Sal veto Pastor noster Reverende- Colende, Patris successor sis bonus ipse Pator. VERTALING: Oostrum verheugt zich thans, land van edele zonen, ook Venray, moeder van dat land, gelukkig oord, waaruit zo'n groot man sproot, een vreugde voor Limburg. Vroom, verstandig, bescheiden en beschroomd, werd hjj in eenvoud grootgebracht en met zyn gelukkige aanleg gaf hjj zich aan de studie der wetenschappen. Zonder moeite stak hy uit boven zijn medeleerlingen; maar toch eenvoudig en bescheiden als hy was, beminden hem leraren en leerlingen. Hoog is 't ideaal, dat hjj nastreeft: Priester zyn van God. En na schitterend volbrachte studies werd hy tot die hoge waardigheid toegelaten. Maar nog hoger gaat zijn weg: hy wordt naar Rome gezonden, om de St. Apollinaris-Universiteit te bezoeken, waar hy met onderscheiding Doctor werd in de beide rechten. Als Doctor in 't vaderland teruggekeerd, werd hy Professor van 't Groot Seminarie, om zjjn leerlingen voor te gaan in vroomheid -en te onderwijzen het Kerkelijk Recht. Geen wonder, dat hy om zyn ryke verdiensten - gekozen werd, om Vader-JBisschop by te staan, die door de grote arbeidslast gebroken en door de jammerlijke oorlogsjaren verzwakt is. Gegroet dus, hoogwaardige, hoogvereerde Herder, Wees, als opvolger van Vader, zelf een goede Vader 5§ BjllllllllllllllllllIIIIIIIIIIIIIIIIIII]lllllllllÈllllWi11ll11EIBIIIIIIilllllllllll1;llllli!liMIIII'lllllltll!!|ll|ill|lll|lli|Ei|l|||'||1U|!||l,|||11||H]^ Vader Bisschop heeft in zyn laatste herderlijk schrijven Zyn bezorgdheid uitgesproken over het lot van vele boerenzonen en gezinnen, dio door landgebrek ofwel industriearbeider moeten worden, ofwcl-moeten emi greren. Nu is voor de boer de omschake ling naar industrie in het algemeen zeer moeilyk en, zo zegt Mgr. Lem- mens dan ook: „Hetgevaar,dat deze mensen, wegens gebrek aan vakkennis als ongeschoolde arbeiders aan de zelfkant van de maatschappij terecht komen is niet denkbeeldig. We mogen er tussen twee haakjes wol op wyzen, dat ook hierin Venray dit bezwaar reeds lang ernstig onder ogen is gezien en, dat het werk van de vereniging Venray Vooruit in deze er dan oofe op gericht is, om zoveel mogelijk die industrie naar Venray te brengen, die de producten van de landbouw als grondstoffen gebruikt,- zoals stroverwerkende e.a. fabrieken. Dit kwam duidelijk naar voren in de laatste algemene vergadering, toen de heer Peters uit Oirlo, dit punt behandelde. Wordt hier echter gezorgd vroor een gemakkelijke overgang wat de* indus trie betreft van boerenwerk naar fabriekswerk, voor de rest laat men onze mensen maar emigreren, terwijl dit voor Venray e.o. niet nodig is. Wy hebben dit al meerdere malen betoogd 9n wy twijfelen er niet aan of het zal nog wel de nodige malen gezegd moetèn worden. Al meer dan zeshonderd jaar „vecht men" om de Vredepeel en alle moge lijke tractaten en oorkonden worden opgehaald, die deze of die gemeente het recht op deze gronden geven of af nemen. Verschillende goedwillende pogin gen zyn ondernomen, maar èn grond eigenaren èn Ryk doen schijnbaar niet de minste moeite om deze meer dan 500 ha peelgrond open te stellen voor onze jongere ménsen. Dan is het dit, dan is het jiat en konden wy ons misschien -vroeger de luxe per mitteren om daar nu eens flink over te redetwisten er. de Vredepeel in tussen onontgonnen te laten, nu kan men dat niet meer. Dat onze boeren voor geen kleintje vervaard zyn bleek wel by de laatste" raadsvergadering, toen onontgonnen grond graag werd gepacht, om daar een bedrijf op te stichten, waarbij dus de boeren zelf gaan ontginnen. En dit. is ook in de Vredepeel goed mogelyk. We weten'wel, dat deze hele geschiedenis veel haken en ogen heeft, maar ook hier is dit toch een landsbelang, waarvoor alle kleinere dikwijls ogoistische belangen van gemeenten of groot-grondbezitters wij ken moeten. Reeds voor een half jaar terug is gezegd via het A.N.P., dat deze kwestie was opgelost en ging hier het praatje, min. Beel de beide nieuwe Commissarissen Koningin in Brabant en Limburg als eerste opdracht ge geven had, dit direct in orde te maken..., tot heden is er nog niets bekend. Nogmaals, deze kwestie heeft veel haken en ogen en wy voelen er wei nig voor om zoals verschillende heren op het Brabants om weer eerst te gaan vechten over het myn of dyn van deze gronden, maar wy menen, dat het toch een brandende kwestie is, dat deze gronden beschikbaar komen voor hen, die anders ver van eigen land en bodem gedwongen zyn in den vreemde met alle gevaren van dien, een bestaan op te bouwen, wat eigen land hem willens en wetens ontzegt. Moeilijkheden zyn er om overwonnen te worden en vooral zulxe. Hopenljjk komt binnenkort de definitieve beslissing af, onze jonge boeren zjjn er slechts mee gebaat. BEL OP BIJ BRAND No. 392 Nu wij staan voor 't seizoen der uitvoeringen De herfsttijd is weer aangebroken. Herfsttijd wintertijdIn het plaatsolyke verenigingsleven de tijd van uitvoeringen, van vergaderingen, van concerten. Zolang het weer nog goed en zacht is, lokt een verblijf in de buitenlucht velen meer aan dan een vertoeven binnen de muien. De herfst-en wintertyd daarentegen heeft weer geheel andere aspecten. Men zoekt zyn ontspanning gezellig heid, ontwikkelingsmogelijkheden in deze tijd van het jaar op eon ander terrein dan zulke in do zomer het geval is. De mogelijkheden daartoe zyn er in onze plaats te over. Met ons rijke verenigingsleven hebben wij in Ven ray, een basis voor een ruim en ge varieerd programma op het gebied van gezond vermaak, van goede ont spanning, van ernsGge ontwikkeling. Het verleden heeft aangetoond, dat onze plaatselijke verenigingen, actief als ze zyn, op tijd voorde dag willen komen met uitingen van eigen kunnen of voor zover zulks met de aard der vereniging in overeenstemming is, met avonden, waarop sprekers en kunstenaars uit andere plaatsen voor het voetlicht treden. Als geheel gezien, vormt het totale programma van alles wat in Venray gedurende een seizoen aan openbare uitvoeringen, concerten, spreekbeur ten etc. geboden wordt, een bont beeld. Dit programma houdt bijzonder vele mogelijkheden in en al mag het waar zyn, dat by de vele geboden avonden er zyn, die niet veelom het lyf hebben, in verreweg de meeste gevallen munten deze avonden uit door hun met zorg en overleg samen gestelde programma's. Voor de verenigingsbesturen is steeds één der grote punten van be spreking, hoe de programma's zodanig samen te stellen, dat zo dat succes brengen, dat men er van verhoopt. Wanneer dan achteraf blijkt, dat de publieke belangstelling gering of althans niet voldoende .is geweest, betekgnt zulks steeds eeh teleurstel ling, die vaak de domper zet op veel met enthpus&sme ontworpen plannen. Zeker, men moet zich niet spoedig uit het veld laten slaan en tot de deugden van een goed bestuurder behoort ook de deugd der volharding. Maar begrijpelijk is deze reactie alles zins. We staan weer voor een nieuw winterprogramma en zonder twijfel heeft iedere vereniging de beste ver wachtingen. Men hoopt iets goeds te kunnen bieden en, rekent daarby dan ook op de morele en financiële steun van de zyde van het publiek. Dit is het goed recht der verenigingen. Maar... men moet bedenken, dat het programma van uitvoeringen en van andere soorten openbare avonden in Venray langzamerhand het karakter begint te dragen van „overladen". Met de beste wil der wereld kan ook do goedwillende Venrayer niet die belangstelling opbiengen, die nodig is, om elke vereniging het hare te geven van de zo onmisbare sym pathie, uitgedrukt in een bezoek aan de te geven avonden. Dit is in het bijzonder het geval, wanneer, zoals in het verleden reeds zo vaak is gebleken, meerdere uit voeringen op één dag samenvallen. Do publieke belangstelling dat is duidelijk raakt dan verdeeld, tot grote schade van de twee of soms drie verenigingen, die het elk met een halve zaal publiek moeter. stellen. In het verleden hebben we ons vaak afgevraagd, of hierin niet met een beetje goede wil verandering zou zijn te brengen. Ongetwijfeld moet dit kunnen. En ongetwijfeld ook zal iedei-o vereniging naar een dergolyke verandering verlangen. Want het is toch in ieders belang, dat er een zo goed mogelyke spreiding plaats heeft van de uitvoeringen of overige avon den over do verschillende daartoe in aanmerking komende dagen. Er bestaat nu voor de verenigingen een soort vraagbaak, waar men terecht kan voor de eventueel nog „vrije" dagen. Dat is het secretariaat van V.V.V- Dit noteert alle datums der uitvoe- gen, welke door de verenigingen tydig moeten worden doorgegeven. By plannen *ot het geven van een uitvoering of voorstelHng kan men zich dan tot dit secretariaat wen den, dat inlichtingen verschaft omtrent de datums, welke nog niet bezet zyn. Dit is alles. Een eenvoudig mid deltje. Maar het kan, zo niet afdoen de, dan toch zeer goed, helpen om Sla niet te yroeg aardappelen voor de winter in Reeds thans zyn vele consumenten bezig een wintervoorraad aardappelen aan te leggen. De tyd is echter daar voor r.og niet geschikt, zodat het gevaar bestaat, dat zy, die thans reeds aardappelen voor langere tyd opslaan, de teleurstellende ervaring zullen opdoen, dat ei\belangrijko ver liezen aan gewicht en kwaliteit op deze voorraden worden geleden. Een wintervoorraad kan op zyn vroegst in de tweede helft van October wor den betrokken. Hoewel men reeds thans kan bestellen en kopen, wachte men nog minstens tot de helft van de volgende ma?nd alvorens aard appelen af te nemen. onzo verenigingen een grotere mate zekerheid te verschaffen voor wat betreft de kans op een behoorlijke publieke belangstelling. Zeker, het kan voorkomen, dat er toch op een bepaalde dag meerdere uitvoeringen tesamen komen te vallen. Met het geweldig druk bezette totaal programma is dat op een gegeven ogenblik byna niet te vermijden. Dan kieze men voor zulk een gelegenheid twee ongelijksoortige uitvoeringen. Het mag toch eigenlijk niet meer voorkomen, zoals verleden seizoen, dat er twee toneelvoorstellingen op één avond gegeven werden. Beide organisatoren sponnen er geen wol by en beide zullen misschien elkander iets scheef aangekeken hebben. Hier en daar kan men in een ge sprek de uitroep beluisteren: Och, het wordt misschien pas goed, als we nog eens een oorlog moeten mee maken. Over zulke kortzichtige dwazen kan men slechts de bede van Christus herhalen: vergeef het hun Vader, want ze weten niet wat ze zeggen. Ze vragen om een nieuwe oorlog, in de hoop, dat ae wereld zich dan zal bekeren, dat de spanningen zullen afnemen, dat een radicale hernieuwing het aanschijn van de aarde zal ver anderen. Zo'n vraag klinkt als een misdadi ge uittarting. Zyn zy de gruwelen al vergeten, waaronder ook zij zelf te lyden hebben gehad? Zyn zy de mil- lioenen vergeten, die 'vermoord, ge marteld, geschonden en vergast zjjn? Zyn zij het puin vergeten, dat toren hoog in de verwoeste steden ligt Zyn zy de graven vergeten van de velen, die gevallen zijn op het veld van eer Zijn zy de tallozen vergeten die nooit meer zijn teruggekeerd, v/aar een vrouw of moeder thans nog om schreit? Zyn zy de honger ver geten, die we geleden helmen, de angst, de wanhoop, de opgejaagdhoid. de verscheurdheid Zyn zy het ver lies van hun vrijheid vergeten, hun geestelyke, hun menselyko vrijheid? Zyn zy d9 zonden van de vorige oor log vergeten, die ten hemel geroepen hebben om wraak en straf? Zyn zij de duivel vergeten, die over ons ge regeerd heeft, zoals nooit een tyran zijn slaven met gloeiende roeden kastijdde? Zyn zy dit alles werkelijk vergeten Denken zy werkelijk, dat de rodding slechts komen kan van een nieuwe oorlog De eerste wereldoorlog heeft de mensheid niet bekeerd. Vgor enkele particuliere personen is lijj een gees telijke zegen geweest, hur. verlossing uit de zonde of hun ommekeer tot een beter leven. De grote afval van de massa, de voortwoekerende zede lijke verwildering, de sociale onzeker heid is echter na die oorlog voor goed begonnen. Ook de tweede wereldoorlog heeft enkelen tot geestelijk heil gestrekt. Velen hebbon God in de verschrik king van do concentratiekampen of onder het gieren der neervallende bommen ^vonden. Maar de mens heid in haar geheel is er zeker niet beter op geworden, is verder dan ooit afgedwaald en doolt thans rond in een woestijn, hardor en doodser dan de Sahara. Beseffen die dwazen wel, wat die derde wereldoorlog, vooral-voor Euro pa', zou betekenen? Ik kan een kostbare schaal de christelijke beschaving van 't westen in twee stukken breken, maar ik kan ze ook zo hard op de grond; gooien, dat ze in duizend gruizele menten uit elkaar spat, die zelfs met geen tankschip vol velpon nog aan elkaar te plakken zyn. Dit laatste, die duizend gruizelementen, ziedaar het toekomstbeeld van ons door een nieuwe oorlog geteisterd Europa. Of denken ze soms ook nu weer, wat we in 1939 allemaal dachten, dat Nederland een eiland is, bevei ligd tegen alle aanslagen en ieder onheil Dat God over zyn oogappel zal waken, maar we zyn Gods oogappel niet? Dat we hier te klein zyn voor atoombommen, voorcosmische stralen en voor al de verschrikkingen van de moderne biochemische oorlog.? Hebben zy er een düidelyk beeld van, hoe de nieuwe oorlog er uit zal zien Hebben ze zich ooit gerealiseerd, dat de tweede een kinderspel zal blijken met do derde vergeleken Fatima zegt kort en sober: hele volkeren zullen verdelgd worden. Men zegt van een schip, dat het met man en muis is vergaan. Ja, met man en muis vergaan, dat is het lot van Europa, als een nieuwe oorlog over onze hoofden losbarst. P. H. RONGEN O.C.R. Geachte Heer Uitgever van Peel en Maas. Na oen dag van malse regenbuien, dio als een weldaad over de men- sohen kwamen, toog ik 's avonds naar bed en kreeg 'n droom, die me na die frisheid nog meer opfriste, 't Zou me aangenaam zyn, als U die droom in uw krant wildo opnemen. Ik wandelde (in myn droom) van de voormalige „Statie", ééns één van Oirlo's grootheden, tot aan 't „Heilige Huuske", toen de droom ineens werd afgebroken, doordat de wekker een hevig lawaai «veroorzaakte. Ziehier wat ik droomde: De straat van 't spoor tot 't kruis punt, die de laatste tyd nogal rom melig was, zag er nu piekfijn uit. Het steenpuin links van de wegwas netjos opgeruimd. Een grote hoop heggenknipsel, dat daar al zolang gelogen had tn de schoonheid van 't huis, dat er by ligt, danig ontsierde, was ook verdwenen. Wellicht, zo dacht ik, heeft een chauffeur van de gomeente doze maar meteen opgela den, toen hij de hoopjes plaggen, die reeds in 't laatst van Mei door een wegwerker van den berm waren ge stoken, op z'n wagen moest laden. M'n oog dwaalde naar rechts en ook deze kant was me een lust voor 't oog. In plaats van bermen vol „schiet- melt", rommel, gaten, kapotte draad enz., zag ik nu, dat de bermen van de weg netjes waren afgestoken, alles lag or fleurig by. Goed gemutst en weldadig aangedaan door deze om wenteling, schreed ik met langzame passen in de richting van de nood kerk. M'n verbazing groeit, als ik daar 'n twee meter brede cementen stoep voor de kerk zie liggen, maar aanstonds kryg ik de uitleg erbij. Ik hoor mynheer Pastoor zeggen: Nu kunnen de mensen, vooral in de a.s. winter de klompen en schoenen buiten op de stoep afstam pen, dat is beter dan op de houten vloer in de kerk. Nog voldaner, als voelde ik me in 't aards paradys, slenterde ik verder. Maar 't was '11 wonder. Elke meter die ik verder ging, straalde 'n alge hele vernieuwing uit. Rechts en links van de straat was do berm twintig cm. diep afgestoken en 't hemel water, zo pas gevallen, stroomde netjes weg. De onoglyke heg langs de bouwvallen van de kerk was nu netjes, zo goed als 't ging, afgeknipt. Wat 'n weldaad, zo te wandelen, grouzelde ik in mezelf, 'n Zee van lictit kwam me tegen, 't Middelpunt van Oirlo, voorheen een poel van duisternis, van waaruit je de lan taarn in de verte zag, werd door 'm electrischo lantaarn hel verlicht. Gewoonte getrouw was ik voetje voor voetje aan 't lopen, maar nu, aangemoedigd door deze plotselinge ommekeer, gooiden nv,'n benen in een forso tred m'n lichaam den draai om. Geweldig,'zei 't weer binnen in my. Als altijd dwaalden m'11 ogen naar links. De kerk lag nog in puin, maar en dat was de zoveelste opflikkering die ik kreeg, de muur, die de kerkhof afsluit, was netjes vernieuwd. Een muurtje van een meter hoog met daarop een eenvoudig staketsel, in de lengte gebroken door enkele mooie slanke pilasters. Achter dat muurtje zag ik enkele ryen flink opgeschoten heesters in volle bloei. 't Kerkhof zelf was nu werkelijk een plaats, de doden waardig. Alle hardstenen on kunststenen grafmo numenten - al of niet scheefgezakt, al of niet kostbaar waren verwij derd. De grafheuvels waren secuur in de ry gelegd met daartussen grint paadjes. Voor elk graf stond een eenvoudig zwart kruis, waarop de naam van de doode voorkwam. Bravo Kerkbestuur, bravo jongens van Oirlo, zo riep ik uit, hier hebben jullie eens prachtig werk verricht en dan nog wel belangeloos, zo ik ver nam. Rechts van de weg stonden twee nieuwe huizen. Nu kwam er even 'n domper op 'm vreugde. Reeds een jaar geleden begonnen ze mot bou wen, nu waren ze net onderdak. Och ja, tyd genoeg, laat de getroffenen maar wachten. Maar och, die kleine ontgocheling by al dat verheffonde, werd weer direct goed gemaakt, toen ik zag, dat de pilasters by de jon gensschool, die, na drie jaren bloots hoofds te hebbon gestaan, liun hoed weer op haddon en netjes waren bij gewerkt. Ook de gaten in het dak der school waren dicht. Pastoor z'n heg, links van de weg was tot op de helft afgekapt en tot do stam ingekort. De straat was hierdoor minstens een meter breder geworden evenals aan de rechterkant doordat de daar staantle haag even eens was ingekort. De ingang van de speelplaats der meisjesschool was ook weer zoals vroeger. Och ja, 't was 'n kleinigheidje. Ik kwam tussen do huizen. Links en rechts stond alles vol water. By al 't schone, dat deze tocht me had gebracht, was dit 'n teleurstelling. Hoe is 't toch mogelyk, zo dacht ik, flat Openbare Werken er nooit aan gedacht heeft, om by 't leerstellen van de weg, ook eens iets te doen voor de afvoer van 't water. Maar enfin, dat komt nu ook wel, stelde ik me gerust. Ik wandelde verder totriiinggg daar gaat de wekker. De benen uit bed en daar stond ik te soezen. Wat heb ik toch allemaal gedroomd, dacht ik. Maar niet lang dacht ik er over na. De dag begon en 't werk riep my. Toch heb ik in de schaft tijden myn droom eens bijeen geraapt, 'n Hevige teleurstelling greep me aam Maar ala, laten we niet trouren. 't Kan nog allemaal komen. Ik hoop in elk geval, dat de overheid eens voorop gaat xmet 't verfraaien van ons dorp. Mynheer de uitgever, ik dank U zeer voor de ruimte, die myn droom in uw blad in beslag nam. Ennen Oeldersche meensch. Wy allen, als inwoners van Venray, zijn door de verschrikkelijke oorlogs jaren, tot op een bepaalde hoogte ge hard en gestaald in het leed, dat wy te dragon kregen, zo ook de leden van do Gymnastiekvereniging „St. Christoffel", maar de enorme tegenslag welke deze vereniging thans te in casseren kreeg, daarover kunnen wy de verbittering nauwelijks onder drukken. Het bestuur van deze vereniging voelt zich verplicht, elke inwoner van Venray langs deze weg in kennis te stollen van het doodvonnis, dat op 24 Sept. j.l. over deze vereniging ls uitgesproken en wy danken aller eerst de redactie van Peel en Maas, dat zy ons hiertoe in de gelegenheid stellen. Om U in grote trekken een inzicht te geven van de hopeloze situatie, waarin, onze Tumclub zich bevindt, zullen we even terug moeten bla deren naar het begin van dit jaar, de glorievolle jaren voor den oorlog zyn iedereen nog welbekend, evenals de worsteling, die we na de bevry- ding doorgemaakt hebben om onze vereniging weer op de been te bren gen. Maar sinds Maart van dit jaar 'ging onze vereniging in vliegende vaart cresendo. Het ledental steeg in korte tyd van 16 tot 56. Deze verblij dende vooruitgang was 6en gevolg van het feit, dat de Eerw. Zusters Ursulinon zo bereidwillig waren hun zaal aan de Maashese weg voor ons beschikbaar te stellen, hetgeen ons gelukkig stemde en waarvoor we hen steeds dankbaar zullen blijven. Op 29 Juni j.l. werd hier het Kringfeest georganiseerd, terwijl-het succes, dat we behaalden op Koriin* nefeest, eenieder nog vers in het ge heugen ligt. Op 22 Sept. j.l. word eindelyk de dames-afdeling opgericht en steeg ons ledental tot 70. Op 1 Oct. is het 25 jaar geleden, dat onze vereniging werd opgericht'. Dit jubileum zal op 11 Oct. a.s. fees telijk herdacht worden en tevens de dames-afdeling officiöl worden geïn stalleerd. In de eerste helft van Nov. a.s. presenteert onze vereniging aan alle Vemayers een revue ter herden. king van ons 25jarig bestaan, maar Op 24 Sept. j.l. ontvingen wy het ontstellende bericht van de Eerw. - Zusters, dat zy hun zaal niet meer voor ons beschikbaar stellen.... en wat nu gezongen Het bestuur ziet goon enkel licht punt meer en zonder zaal kunnen we niet bestaan. Dit is dus het einde van al onze illusies en tevens het einde onzer vereniging, want nergens weten wy een oplossing te vinden. Het feest op 11 Oct. wordt toch gevierd, al is het met tranen in de ogen en de revue zal in Nov. a.s. toch doorgang vindon. Héél Venray kan dan ons zilveren jubileum mee vieren en dit zal dan tevens hot of ficiële afscheid zyn, want een verder bestaan is zonder zaal niet mogelyk, of weet U een oplossing Het treft ons zéér pynlyk, dat wy op den dag van ons zilveren jubileum ons verplicht voelen dit aan U be kend te makon, want wy zyn er van overtuigd, dat dit, behalve een ver- enigingsbelang, ook wel degelyk een gemeenschapsbelang is en daarom doen wy een dringend beroep op hen, die menen ons hierin te kunnen helpen. Wy zyn U by voorbaat oprecht dankbaar. HET BESTUUR. Het Thuisfront schrijft ons: Onze jongens in Indiö vragon veel tijdschriften, weekbladen, o.a. Elze vier, de Linie, Panorama's enz. enz. Wie is genegen ons hieraan te helpen "\elon Uwer doen de bladen na ge lezen te hebben toch weg, geoit U ons uw adres op en wy zullen ze by U thuis komen afhalen. U kunt uw adres opgeven, by den Weleorw. heer Kapelaan Keyzers, H. Gouman8, Stationsweg 5, Mart. Bezuyn, Hoenderstraat 29 en W. Selder, Wilhelminastraat 15. Boeken zyn ook welkom, deze "worden gevraagd door Venray se jon gens, die in de verpleging zyn; voor

Peel en Maas | 1947 | | pagina 1