TWEEDE BLAD VAN PEEL EN MAAS
De inlevering van
metalen.
Kijkjes uit de
Raadzaal.
Gemengde Berichten
Zaterdag 5 Juli 1941
Twee en Zestigste Jaargang No 27
Een plicht, dien wij
te vervullen hebben.
Wat aan verzuim
vast kan zitten.
Zoo nu en dan worden wij door
een of anderen maatregel er nog eens
scherp aan herinnerd, dat wg een
verloren oorlog achter den rug heb
ben, dat wij bezet gebied zgn en dat
wij uit dien hoofde onder het bestuur
staan van de bezettende autoriteiten.
Dat houdt niets minder in dan dat
wil de bestuursmaatregelen en ver
ordeningen van de Duitsche autori
teiten hebben op te volgen en uitte
voeren.
Of wij dat met enthousiasme, Jgd-
zaam, noode of met tegenzin doen
komt hier niet in vraaghet 13 een
voudig onze plicht en dien hebben
wij te volbrengen.
Zoo'n plicht la ons pas weer opge
legd door de verordening vaD den
Rijkscommissaris, waarbij gevorderd
worden koper, nikkel, tin, lood en
legeeringen daarvan.
De metalen heeft Dultschiand
noodig voor zgn oorlogs-industrie.
Deze verordening heeft onder ons
volk nog al wat deining veroorzaakt,
gelijk dat b.v. ook 't geval was met
fiscale maatregelen, zooals loonbe
lasting en inkomstenbelasting en
met maatregelen tot voortschrijdende
raDtsoeneerlng in de volksvoeding.
Nog meer dan andere maatregelen
Bpreekt deze tot het gemoed en
het l{jkt ons in 't belang van ons
volk, om een en ander te zeggen
over deze metaalvordering, al klinkt
dat wellicht velen niet aangenaam
in de ooren.
Wij stelden reeds voorop, dat wg
de verordeningen der bezettende
overheid hebben uit te voeren en na
te komen.
Dat is eenvoudig onze plicht en
daarom mogen wg ook het voor
schrift Inzake inlevering van koper,
nikkel, tin en lood en van voorwer
pen daarvan niet saboteeren.
Het moge hard zjjn, van bepaalde
voorwerpen afstand te moeten doen,
toch gebiedt dit de plicht en dien
hebben wij te volgen.
De Volkskrant laat over deze zaak
een waarschuwend geluld hooren.
Men meene, aldus het blad, niet te
gemakkelijk, dat men niets heeft in
te leveren of wat men heeft, eigen
lijk de moeite niet waard Is.
De verordening la zoo gebiedend
mogeigkwat in aanmerking komt
moet worden afgestaan.
Nu zijn er menschen die zeggen:
ik geef de paar koperen of tinnen
dingen die ik heb niet afik verberg
ze of stop ze in den grond.
Tegen dergelijke voornemens waar
schuwen we met den meesten nadruk.
De burgemeesters zijn aanspra
kelijk voor de inleveringzij
weten uiteraard niet wat hun
ingezetenen hoofd voor hoofd
bezitten, maar aan de inlevering
merken ze spoedig of aan de
verplichting goed of matig of
slecht voldaan wordt.
Zs zijn bevoegd en verplicht
maatregelen te nemen dat de
inlevering tot haar recht komt,
en zij zullen daarin niet te kort
schieten.
Maar deze plichtsvervulling kan
en zal voor de nalatigen zeer ernstige
gevolgen hebbenzware gevangenis
straffen en hooge geldboeten staan
op het in gebreke blijven.
Men neme de zaak niet licht op
en denke niet, dat men er wel door
heen zal glippen.
Men late zich niet door anderen
van de wijs brengen en ga niet mee-
nen, dat een daad van ongehoorzaam-
FEUILLETON.
Misdaad en recht
rond de Piasmolen.
De raderkast was verdwenen en het
rad, ook stuk geslagen, dat door niets
meer werd geregeld noch teruggehou
den, draaide rond in dolle vaart, en
spatte het water naar alle zijden in het
rond.
Eenige wilde rozenranken en bloeien
de kappers hingen gebroken omlaag.
Het rook naar brand en toch had het
niet gebrand.
Naast het rad was een plekje, het
meest bevoorrechte, het zonnigste van
alle, een klein tuintje, maar een heel
klein, dat door het spattend water van
het rad gedeeltelijk besproeid werd en
altijd vocht bleef ten gevolge van de
vochtige omgeving, was gespaard ge
bleven.
Dat noemde Rina haar rijk. Dat was
haar bloemenrijk, daar had zij de
schoonste bloemen bijeen gebracht,
allen groeiden en bloeiden er om strijd,
het was er zoo vol, dat de bloemen-
ranken en takken tot over den rand in
het water golfden. Hier heerschte zij.
Dit plekje was als door een wonder,
ongeschonden, onaangeroerd geleven.
Dat deed u naar aan: dat bloeiende
beeld des levens, wijl alles sprak van
dood.
Met geheele scharen stroomde het
volk naar de plaats van het ongeluk.
Het molentje was op aller lippen.
Maar de eerste die buiten adem kwa
men aangeloopen, waren twee men-
fchen* Doodsangst sprak uit hun ge
laat. Het waren de eigenaars van den
molen.
held dapper kan zgn.
Het blad haalt ten slotte voor het
loyaal nakomen van onzen leverings
plicht nog twee motleven aan.
In de eerste plaats vertrouwt de
overheid, dat wjj dit bevel nakomen,
Wg mogen dat vertrouwen niet be
schamen, ook al omdat onze goede
naam er wel een beetje bg op 't
spel staat.
Wij hebben min of meer de repu
tatie gekregen landgenooten heb
ben daartoe meegewerkt - van
tuchteloos en bandeloos te zgn.
Welnu, laten we in dit geval ge
disciplineerdheid toonen, eenparig
volbrengen wat van ons verlangd
wordt.
En ten tweede: wanneer we in
ernstige mate in onzen leverlngs-
plleht tekort zouden schieten, dan
hebben we afgezien van de straf
fen voor de schuldige individuen
een of anderen ernstigen maatregel
voor geheel ons volk te duchten.
We kennen daarvan reeds voor
beelden: wanneer ergens ernstige
relletjes voorkomen, dan worden
vaak niet alleen de direct-schuldigen
gestraft, maar ook de geheele be
volking van dorp of streek boet
collectief door boete of vrijheidsbe
perking.
Ook om dat te voorkomen moet
eenieder voldoen aan den leverings
plicht.
Zaterdagmiddag èa raadsverga
dering scheen ODze gemeenteraads
leden bgster aan te trekken. Op het
vastgestelde uur was het verelschte
wettelijk aantal leden nog niet tegen
woordig, maar allengskens waren
toch genoeg leden present.
Na opening deelde de Voorzitter
dan ook mede, dat dit geval als uit
zondering moet gezien worden, daar
het vereischt werd door een agen
dapunt, dat langer wachten onmo
gelijk toestond.
Hierna vroeg de Heer Mlllen of de
Raadsagenda's niet wat eer iD het
bezit der leden zijn kunnen, waarop
de Voorzitter antwoordde, hiervoor
te zullen zorgen.
Enkele hamerstukken werden voor
kennisgeving aangenomen, waarna
de Slagersvereenlglng haar wensch
zag ingewilligdsluiting van alle
vleeschwlnkels op Maandagnamiddag
vanaf 1 uur.
In den strijd tegen de insecten zal
ook Venray gaan deelnemen en ver
leende f 25.subsidie aan het
Comité.
Het Borgatellingsfonda voor Noord-
Limburg wa3 een punt, waar de
heer van Boven zijn meening eens
wilde zeggen. Destijds heerschte er
nood onder den kleinen Middenstand
en daarom had hij ln den Raad
mede voorgestemd toen tot dit fonds
besloten werd. Maar zijn Inzicht is
veranderd. Het Ijjkt hem te veel op
een bemoeial van ambtenaren en de
menschen worden na hun tobben
verteld te hebben, toch niet geholpen.
Hem is tenminste geen enkel geval
van hulp bekend en zal daarom nu
slechts voorstemmen aJs de Voorzit
ter hem één geval kan mededeelen.
De heer Odenhoven voDd het wel
geen reuzenbedrag, waar het hier
om gaat, maar als men 5 jaar neemt,
dan ls het toch. een mooi sommetje.
Hg zou er dan ook maar mee op
houden.
De Voorzitter is echter van mee
nlng, dat het Borgstellingsfonds
goed en nuttig werk verricht heeft
Hem zgn gevallen bekend, dat de
betrokkenen er door bovenop geraakt
zijn.
De heer van Boven weet echter
dat er Middenstanders zijn die met
een f 200 of f 300 geholpen zouden
geweest zgn, maar zij werden naar
de werkverschaffing verwezeD. Hij
heeft nog spijt destijds er zijn stem
aan gegeven te hebben. Het fonds ls
opgericht voor noodgevallen, maar
er komt toch niets, en nu weer
f 1500 daaraan geven. Neen, dan
maar liever er mee ophouden.
De Voorzitter betoogd de juistheid
en de noodzakelijkheid van een goede
controle. Er moet levensvatbaarheid
in de te helpen zaak zitten, anders
geeft het helpen toch niets en vallen
de betrokkenen toch.
De heer Pij Is meent, dat de heer
van Boven te zwart ziet.
De heer Millen heeft zich in het
begin afgevraagd of de oprichting
van het fonds wel noodig la. Maar
bij heeft ander inzicht gekregen en
waar hg nog zwaardere tijden voor
den Middenstand verwacht, zag hg
gaarne dat de Raad besloot op dezen
weg voort te gaan.
De heer Odenhoven wilde wol eens
weten, hoe of andere Gemeenten
doen, waarop de Voorzitter zegt,
dat o.a. Horst wel mee doet.
De heer van Boven vroeg nog eens
of er niet besloten kon worden, het
volgend jaar mee te doen, wat de
Voorzitter niet fair vindteerst de
kat uit den boom kijken. Let toch
op de nieuwe gemeenschapsgedachte.
De Raad besloot met het Borg-
stelllngsfonds mee te werken.
Het gymnastiekonderwijs vraagt
offers van de Gemeentekas. Ia alle
scholen zullen leermiddelen worden
aangeschaft, In Merselo komen er
schoolbanken bij en op de Heide
zullen de kinderen nieuwe boeken
krijgen.
De Vereeniglng lot Dierenbescher
ming afd. Venray leed zeker ook al
onder de tijdsomstandigheden en zag
haar verzoek om kwijtschelding van
een bedrag van f 10 vergoeding
paardenstal op het woonwagenkamp
voorloopig ingewilligd.
De rangen en bezoldigingen van
het Secretarie-personeel werden naar
den wensch va a Ged. Staten geregeld
en aan de Politie zal vanwege
Gemeente als bijzonder bewijs van
tevredenheid over de gepresteerde
diensten een nieuw uniform verschaft
worden, nu in het geheele land een
zelfde uniform voor de Politie ver
eischt wordt.
De heer van Boven dankt B. en W.
er voor dat zij met dit voorstel ter
tafel gekomen zijn.
Indertijd verhoogde de Raad het
loon van op contract werkend per
soneel met f 3 per week en dan zou
hiermede de 6 pet. duurtetoeBlag
verrekend worden. Doch meerdere
leden vonden dit niet juist. De f 3
waren gegeyen om de loonen eenigs-
zlns op peil te brengen terwijl de
6 pet. toeslag daar nog gerust bij
kon.
De Voorzitter was bevreesd dat
hooger hand zulk een besluit niet
zou goedkeuren maar de Raad bleef
voet bg stuk houden en besloot de
duurtetoeslag niet van 1 Juli doch
van 1 Januari te doen Ingaan.
Het voorstel van B. en W. tot
verkoop van grond aan Bredero's
Bouwbedrijf te Utrecht scheen de
Raad sprakeloos gemaakt te hebben.
Lachende merkte de Voorzitter op,
dat hij niet gedacht had dat dit er
zoo gemakkelijk door zou gaan.
Hierop kwamen de tongen los.
De heer van Boven zegt ronduit,
dat het hem boven zijn pet gaat en
vraagt daarom inlichtingen.
De heer Manders vraagt of ervoor
de Gemeente risico Inzit en of de
100 huizen in één jaar gebouwd
worden.
De Voorzitter zegt, dat er vier
soorten van halzen komen van f 6.85,
f 5.25, f 4 50 en f 3 75 huur per week.
Waarschijnlijk zal de bouwtijd circa
5 jaar vorderen om de huizenmarkt
niet te overvoeren. Het risico ligt
geheel bij de N.V. Bouwbedrijf, zoo
dat de gemeente niet geintresseerd
Is bij de vraag of de huizen ver
huurd zgn. De bedoeling der N.V. is
deze hulzen successievelijk te ver-
koopen. Waar uit den Raad voorheen
herhaaldelijk op Commissies is aan.
gedrongen, acht hij het thans wel
gewenscht een studie-commissie in
Rina's ouders.
Zij dachten niet aan de molen, niet
aan het verlies dat zij geleden hadden,
hun kind, hun Rina, hun eenig kind,
was hun eenig gedachte.
Ook hun foltering.
Zij durfden elkander hun angst en
voorgevoelen niet mededeelen. Zij durf
den niet roepen, niet den naam uit
spreken, die voor het oogenblik hun
heele leven was en hoop iets onbe
schrijfelijks snoerde hun den hals dicht
en drukte de borst.
Zoo zij nog leefde, dan was het bijna
door een wonder.
Zoo kwamen zij ter plaatse.
Alles puinhoopen, stukken, verwoes
ting.
Hier voor het eerst, kwam het met
moeite over de verdroogde lippen als
een rauwe jkreet: Rinal Rinal
Daar lag Rina, bleek als een doode,
op de groene wei, langs den kant van
de beek.
Vader en moeder knielden bij haar
neer, de handen wringend in vertwij
feling.
Rina 1 Rinaklonk het van tijd tot
tijd.
Maar Rina roerde zich niet.
Zij zagen dan eens elkander, dan
weer haar kind aan.
Rinal Rinal ons kindl
„Mijn kindl" riep de moeder.
Toen vormde zich om deze droevige
groep een rij van deelnemende dorpe
lingen die steeds aangroeide.
Uit aller blikken sprak het innigst
medelijden.
De bewoners van het molentje waren
uiterst brave menschen. Rijk waren ze
niet, maar van fatsoenlijke familie en
iedereen mocht de Eldensen goed lijden
en Rina was de lieveling van het dorp.
Radeloos liep men rond en in het
rond, duizend voorstellen werden ge
daan en verworpen, toen eindelijk eenige
mannen met een draagbaar aankwamen,
die ze in het bosch klaar en zoo zacht
mogelijk hadden gemaakt.
Het bewustelooze kind werd er op
gelegd en langzaam naar het dorp ver
voerd.
Dat was een droeve tocht.
De wanhopige ouders volgden hun
kind alsof zij ze ten grave brachten.
Niemand sprak een woord. Maar de
gedachten gingen hun gang, en de
vermoedens ook.
En de praatjes niet minder.
Den heelen middag wemelde het van
menschen op de plek van het ongeluk
Ook de politie verscheen en de bur
gemeester mede.
Er werden vragen gesteld, er werd
ijverig gevorscht, naar alle kanten,
maar alles tevergeefs.
De eigenaars van het erf konden geen
uitkomst geven. Neen zij wisten er niets
van, verdachten ook niemand. Buskruit
hadden ze in den molen niet gehad,
en iets opvallends hadden ze ook niet
bemerkt toen zij naar de kerk gingen.
Rina had het huis het laatste verla
ten.
Jal Rina! maar Rina kon niet
verhoord worden. Zij was steeds be
wusteloos, en keerde voor een oogen
blik iets van het bewustzijn terug, dan
was de minste aanleiding voldoende
om het haar te rooven, en de dokter
stond bedenkelijk bij haar bed, terwijl
de diepbedroefde ouders te vergeefs
in zijn oogen zochten te lezen, wat hij
dacht over hun*kind.
In het dorp bleef men aanhoudend
de hoofden bij elkander steken. Wan
neer ge ergens twee of meer der be
woners bijeen zaagt staan, op straat of
in het veld, dan kon men zeker zijn,
dat „Het molentje" het onderwerp van
het gesprek uitmaakte.
Maar allen verdachten den molenaar
van de Plasmolen, en het duurde niet
lang, of de stem des volks verhief zich
luide tegen hem. Als met den vinger
wees men hem aan als den schuldige.
Hij merkte het weldra.
Nergens kon hij zich laten zien, of
men mompelde iels, dat hij niet ver-
het leven te roepen, die dan den
Raad kan advlseeren.
Een plan van Bredero's bouwbe
drijf circuleert nu bij de leden rond,
tegelijk met een teekening van den
Streekplannendienst, welk laatste
plan mooier geoordeeld wordt.
De heer Odenhoven staat onver
wacht voor een grootsch plan. Hij
had er nog niets van gehoord. De
huurprijzen zijn hoog te noemen en
100 hulzen er bg, ls veel voor Venray.
Maar over het getal was misschien
te praten. De ligging aan den Maas-
heeschen weg Is wel goed maar nog
al ver weg. Hg zou naar andere
terreinen uitzien en deze desnoods
koopen.
De heer Pijls spreekt zich uit om
de hulzen over meerdere terreinen te
verdoelen b.v. op de Kemp, Lange-
weg en Maasheescheweg, waarop de
Voorzitter meent, dat de bouwmaat
schappij liever alles bijeen zal hebben.
De heer van Boven zag ook liever
aparte hoekjes voor arbeiders, amb
tenaren en middenstanders maar ln
leder geval mag de Raad gerust be-
studeeren wat hij doet.
De heer Steeghs loochende zijn
beroep niet en merkte op, dat de
grond aan den Maasheeschen weg
slecht was. De menschen zullen op
dien grond voor hun tuintjes niets
kunnen bouwen. Hij zou daarom uit
kijken naar betere grond, in het
belang der toekomstige bewoners.
De heer Arts, die aan den Maas
heeschen weg woont, kon de rede
neering van d6n heer Steeghs niet
apprecieeren en merkte op, dat als
men den grond aan den Maashee
schen weg maar diep genoeg om
werkt, men op klei terecht komt.
De heer Pgls zegt, Venrayis geen
fabrieksplaats en zag hij dan ook
liever drie complexen dan een kolonie.
De Voorzitter acht voorloopig een
en ander genoeg besproken om over
te gaan tot verkiezing van een Com
missie van 5 leden ln deze zaak.
Bij eerste stemming werden tot
leden dier Commissie gekozen de
heeren Pijls, Odenhoven en Wethou
der Jaassen, de tweede stemming
wees den heer Mlllen aan, de derde
stemming had geen definitief resul
taat en gaf alleen de vierde stem
ming als herstemmlDg tusschen de
heeren van Boven en Arts.
Het vijfde commissie-lid werd de
heer Arts, die sportief door den heer
van Boven werd gelukgewenscht met
zijn verkiezing.
Zou hier particulier iniatief niet
kunnen Ingrijpen, waar de Gemeente
zulk een offer brengt voor volkshuis
vesting en zouden er onder Venray's
inwoners geen liefhebbers zijn omln
deze omstandigheden een eigen huls
te stichten
Nadat nog een Gymnastieklokaal
gehuurd was voor f 300.jaars van
Jerusalem en de molestverzekering
van gemeente-eigendommen in han
den van B. en W. was gesteld, glDg
de Raad in geheime zitting belasting-
reclames behandelen.
„Het JEUGDIGE, de JONGHEID
Is Franclscus niet het waarachtig
bezielend ideaal voor onze Jeugd
JONG VAN LICHAAM met zijn
physleke opbruisende kracht, z'n on
stuimigheid, z'n moed, z'n durf, z'n
over8troomende vitaliteit Fran
clscus, de sportieve Heilige, de Ker-
kenbouwor, de Ridder, Franclscus,
die zich harden kon...
JONG VAN HART, van tempera-
ment, met zgn levendige fantasie
Jeugd hóópt alles, durft alles, is
vol edelmoedigheid; vol dadendrang,
ls vol blijdschap, vol lust op avon
tuur.
Die joDgheld van Franclscus moe
ten wij aan de Jeugd brengen."
Dr. U.M.C. ln „St. Franclscus'
geest onder de Jeugd".
„In overweging nemend de materia
listische geest, de zucht naar zin
genot en onafhankelijkheid in het
hedendaagsche leven, verklaren wij:
de Derde Orde neemt onder de Gods
dienstige Vereenlgingen de voorname,
zoo niet de eerste plaats in."
Amendement Ingediend door den
vermaarden bissch. Jeugdleider
Past. C. G. van Oerle,
Eerste Nationaal Jeugdcongres.
„De Regel van de Derde Orde ls
het Evangelie in practijk".
Paus Benedlctus XV.
Bazuinen uitschallende de
waardij van de Groote en
de Jonge Derde Orde.
„Wederom staat de Wereldgeschie
denis op een keerpunt. Wederom
gaat beslist worden, of haar loop
zal wezen: steeds verder van den
Christus Af, dan wel terug grijpen
naar den waren weg, die eenmaal ls
aangewezen op Calvarië. Wij spreken
den besten wensch uit voor den
steeds hoogeren bloei van de Derde
Orde".
Baron A. van Wijnbergen.
„Wat alle goede zonen van de
Kerk doen, moeten ook de Tertiaris
sen doen. MAAR MET FIJNER
NAUWGEZETHEID, om zóó én ln
hun huisgezin én in het openbaar
leven voor anderen een voorbeeld te
zgn van de Christelijke Deugd."
Paus Pius X.
Een nieuwe prijsregeling voor
zuivelproducten.
Botérprijs f 2.60 per kg.
Melk 15,16.17 en 18 ct. per L.
De thans vastgestelde prijzen voor
melk, boter, kaas en andere zuivel
producten gelden voor zomer- en
wintermaanden gelijkelijk.
Voor de consumptlemelkprijzeD,
door de verbruikers te betalen, is het
land verdeeld in vijf groepen van ge
meenten. Voor elke groep zijn afzon
derlijk prijzen vastgesteld. Dat inde
groote gemeenten de verbruikers een
hoogeren prijs moeten betalen dan
elders, vloeit onvermijdelijk voort uit
de omstandigheid, dat het distributie
apparaat daar duurder is dan In de
kleinere plaatsen. Daarbij moet men,
wat de groote steden aangaat, ln
aanmerking nemen, dat de boeren in
de omgeving daarvan onder betrek
kelijk ongunstige omstandigheden
werken, die er toe lelden, dat hun
voor de melk een wat hoogere prijs
behoort te worden betaald dan elderB
in het land.
Gas en electriciteit*
Verscherpte rantsoeneerings-
maatregelen.
Da secretaris-generaal van Nijver
heid en Scheepvaart maakt het
volgende bekend
Het ls noodzakelijk gebleken, met
Ingang van 1 Juli de gas- en electrl-
clteitsrantsoeneerlng te verscherpen.
Met Ingang van genoemde datum
zullen derhalve de rantsoenen gas-
en electriciteit voor alle gebruikers
worden verlaagd van 100 tot 75
percent van het verbruik in de over
eenkomstige perioden van het vorige
jaar met dien verstande, dat de
minimum rantsoenen voor gas ad 60
kubieke meter en voor electrlsch
koken ad 150 kwh per periode on
gewijzigd blijven. De minimum rant
soenen electriciteit voor verlichting
en huishoudelijke doeleinden (behalve
koken) worden voor de eerstvolgende
drie perloden met 20 percent ver
laagd.
De smokkel- en woekerhandel
Dat voor dlstributiewetovertreders
en kettinghandelaars de tijd, dat hun
onsociale handelingen nog metgeld-
staan kon, en zag hem daarbij aan ter
zijde.
Men kende zijn afgunstig gevoelens^
men wist hoe hij altijd over armen
buurman zat te klagen en wie zou er
in 's Heeren naam dan anders belang
bij hebben en ook nog kwam er bij,
dat de Eldensen goed gewild en gele
den waren bij allen. Vijanden kenden zn
niet.
En wat nog meer was, een hunner
had immers Plasmolen's Theo bij de
„bloembollen" gezien en dat zoo vroeg,
nog bijna onder de eerste Mis, en die
sloop langs het pad en door het woud
als opgejaagd wild.
Dat was zeker, hij had iets op het
geweten, dat was niet anders mogelijk.
Vermoedens en geruchten en bemer
kingen kwamen weldra ter kennis van
het gerecht.
TWEE MOEDERS.
IN DE PLASMOLEN.
Het was een paar dagen latei.
Bij het bed van haar zoon was ge
zeten de moeder, de vrouw van den
baas.
Zijn naam was Vansanten.
Een oude familie die van vader op
zoon steeds de molen bewoonde, en
langzamerhand het bosch en het dal
grootendeels in zijn bezit bracht.
De naam had goeden „klank" in het
land.
Vansanten was rijk.
Dubbel rijk, want zijn vrouw Ella
had een groot fortuin bij het zijne ge
voegd.
In de Piasmolen boven op de eerste
verdieping was een soort van staatsie-
logeerkamer.
Zij was lichtgroen in olieverf gezet
toen kende men nog geen behang-
Iselpapier was iets laag gestoken
maar toch hoog genoeg en de vele
I heldere ramen met groene luiken van
buiten door helderwitte katoenen gor
dijnen met franjes behangen, gaven er
een vroolijk aanzien aan, des te meer
daar het den hoek vormt van het huis
en het licht van alle zijden er binnen
stroomde.
De kleine galerijen voor de vensters
stonden vol bloempotten endewingeid
had ze in zijn groene en afhangende
ranken als in zijn armen gesloten.
Hoe het zij, die groene krans zag er
keurig uit, en de kamer, zoo gemoede
lijk, zoo vriendelijk, was een echte
ziekenkamer.
Ouderwetsche, kostbaar gesneden
eikenhouten stoelen, met ruggen en
leuningen, buiten alle model, maar die
het hart zouden verheugd hebben van
een liefhebber van antiquiteiten, ston
den langs de wanden en pasten
volmaakt bij de andere meubels, tafel
en kasten.
Deze laatste waren geheel en al met
oud porselein gevuld, gevuld, alles
blauw een ware schatkamer.
Dat kwam van haar huis en dat had
zij boven ondergebracht. Hier voelde zij
zich thuis. Hier herinnerde haar alles
aan het ouderlijk huls.
Hoeveel uren had zij hier soms door
gebracht, droomend en nadenkend
over het verleden, hier in haar kamer,
haar huis.
En wanneer ze dan met bekreten
oogen de trap afdaalde van de groene
kamer komend, dan zagen de knechten
en meiden haar even aan als tersluiks
en toen fluisterden ze onder elkander:
„Zeker weer op da groene kamer ge
weest."
En nu zat de vrome Ella bij het bed
van haar eenig kind, haar zoon, haar
Theo.
„Theo 1" fluisterde zij als tot zich'ze!-
ven. .Theo, lieve Theo!"
Theo had zij haar zoon genoemd,
naar haar eigen broer, die op zijn veer
tiende jaar gestorven was.
Dien had zij erg Hef gehad.
Toen was zij alleen gebleven.
En nu zat zij bij het bed van haar
boeten werden berecht voorbg ls en
dat thans de reeds eenige malen door
den officier van Justitie Mr. Rieter
ter openbare zitting gedane aankon
diging, dat voortaan alleen gevange
nisstraffen zullen worden opgelegd
aan hen, die maling hebben aan de
regels, gesteld ten behoeve onzer
voedselvoorziening, ondervonden deze
week een reeks van personen, die
zich de laatste weken aan vergrijpen
tegen deze voedselvoorziening hadden
schuldig gemaakt en zich deswege
voor den Roermondschen Politie
rechter Mr. DIephuis te verantwoor
den hadden.
Het was deze week een vrjj talrijk
gezelschap van verschillend pluima
ge, doch meestal menschen bg wlen
enkel geldelijk gewin voorzat.
Zoo verscheen o.m. een gezelschap
uit Roermond, Roggel en Hejjthul-
zen op het beklaagdenbankje. Met
hun vieren hadden zij een koffiehan
del gedreven, waarbij zelfs prijzen
van f 20 per kilo waren betaald.
Een ander gezelschap had hetzelf
de gedaan met zeep. Zij allen wer
den over een kam geschoren en al
werd voor hen, die zich in preven
tieve hechtenis bevonden het voor
arrest voor sen gedeelte ln min
dering gebracht, toch zal het nog
een tijdje duren alvorens zij weer
de vrijheid krijgen.
Een landbouwer uit Nederweert
had 40 kilo rogge ln plaats van bij
den voedselcommissaris aan smok
kelaars geleverd. Ook hg deelde nog
denzelfden dag, waarop hij werd
aangehouden ln de maanden gevan
genisstraf, die door den Economi-
schen rechter conform de elschen
van den Officier van Justitie, werden
uitgedeeld, terwijl verder bovendien
nog de onmiddellijke gevangenneming
van den man, die 50 cent voor een
kilo rogge neertelde werd bevolen.
Misschien een waarschuwing voor
de anderen, die zich nog altijd wagen
op het meer en meer glibberige pad
van smokkel en woekerhandel.
Vleesch in een duivenhok.
Rijkspolitie en crlslscontrole-amb-
tenaren vonden dezer dagen in het
dorp Kessel (L.) bij een boer een
geslacht varken ln een duivenhok.
Tengevolge van de warmte was het
vleesch bedorven. Maar deze vondst
bracht hen op het spoor van een
ernstig geval van frauduleuze slach
tingen.
Het was kermis in het dorp. De
koopman G., de slager G. en zijn
beide zoons hadden een vetten os
gekocht en weer verkocht aan een
onbekende. Het bleek, dat de zoons
van G. ln een geheimen kelder van
zekeren L. twee koelen hadden ge
slacht. De cadavers hingen er nog
en een levend varken tippelde nog
door dezelfde ruimte, wachtend op
zgn vonnis. De gearresteerden zijn
naar het huls van bewaring te Roer
mond overgebracht.
Dc nuttigste letter van het
alfabet.
In Blikman's Bulletin treffen we
de volgende phllosofie aan over de
letter E:
De nuttigste letter van het alfabet
is de „E", want die doet meer werk
dan alle andere letters. Deletter „E"
ls een gelukkige letter, want zij zit
in het geld en niet ln de schuld. Wel
is zrj in gevaar, maar nooit ln oorlog
en altijd In vrede.
Zij ls het begin van Iedere exlsten-
tentle en het eind van alle misère.
Zonder de „E" zouden we geen
vleeBch hebben, geen leven en geen
hemeL
De „E" ls het begin van eerlijkheid,
het eind van de liefde en het begin
van het eind.
Zoo moet het zijn 1
Als je ln vervlogen tijden
Na een mooien, vrijen dag,
Onze groote, ruime helde,
Onze mooie bosschen zag,
eenig kind, ook alleen.
De baas liet zich maar zelden zien,
sedert het ongeluk van de Bloemen-
molen.
Norsch en zwijgend ging hij in den
molen rond en op den akker kort
waren zijn bevelen. Tegen zqn vrouw
was hij wel vriendelijk, maar als ver
legen, en wanneer zij de oogen opsloeg
met dien langen diepen blik, dan zag
hij dadelijk neer en maakte dat hij weg
kwam.
Den heelen morgen had zij hem nog
niet gezien.
Theo sliep. Onrustig ging zijn adem,
zijn handen bewogen zich heen en weer.
De gordijnen waren teruggeslagen en
men zag den armen kranke met het
hoofd rustend in de donzige hagelwitte
kussens.
Wat was hij bleek.
Steeds zoo rozig, zoo blozend gezond.
Thans zoo ingevallen in een paar da
gen tijds. De koorts zette van tijd tot
tijd zijn wangen in vuur en teekende
haar rozen zoo dikwijls kerkhofrozen
op zijn wangen. Het blonde haar,
dat hij nog altijd wel een beetje
tegen vaders wil - lang en even krul
lend droeg, lag wiltig op het linnen,
terwij! de gesloten oogen bij den half
geopenden mond, u angstig aande
den.
Wat had zij hem'liefl
Hij was de hoop, de liefde, het geluk
haars levens.
Op hem bouwde zij alle droomen
voor de toekomst.
Zij leefde niet dan voor hem en in
hem.
Bij elke beweging boog zij zich zor
gelijk over hem heen en zuchtte: „Theo
Theo 1"
Het was zoo zacht zoo zoetl
Zoo kon alleen een moeder spreken.
Theo werd onrustiger, zijn handen
gingen heen en weer, hij wierp de la
kens en dekens van zich en zijn
oogen even openspaikent zag hij
verdoovend voor zich heen.
(Wordt vervolgd)